มิตรภาพไร้พรมแดน

                                                    มิตรภาพไร้พรมแดน

          หนูกับแมวเป็นคู่อริกันตั้งแต่ไหนแต่ไรมา  ใคร ๆ  ก็รู้ดี  แล้วถ้าเกิดมันทั้งสองกลับกลายเป็นเพื่อนรักกัน ล่ะ จะเป็นไปได้ไหม ?

    มีแมวตัวหนึ่งชื่อ   หรรษา    ส่วนเจ้าหนู  มีชื่อว่า  จูดี้    ในขณะที่เจ้าแมวหรรษา  วิ่งไล่ตะครุบ กับเจ้าหนู  จูดี้  อย่างเอาเป็นเอาตาย    

    ผลุบ !!!!!!!       ตุบ!!      อีก 5 วินาทีต่อมา   ตุบ !!!!  
    พอเจ้าหนูจูดี้   กับเจ้าแมว หรรษา  ได้สติ  เจ้าแมวรีบทำท่าจะตะคลุบเจ้าหนูจีดี้  ต่อ เจ้าจูดี้รีบพูดขึ้นว่า   นี่ท่าน   ท่านอย่าพึ่งกินข้าเลย   ท่านไม่รู้รึ   ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน    ตอนนี้เราตกลงมาในหลุดพลางที่เจ้าสิงห์โต   มันทำไว้ดักอาหารของมัน    ถึงยังไงข้ากับท่านก็ต้องกลายเป็นอาหารของเจ้าสิงห์โตอยู่ดี    ข้าว่าตอนนี้ท่านกับข้ามาเป็นสหายกันชั่วคราวก่อนดีกว่า   ช่วยกันคิดว่าเราจะทำยังไงถึงจะขึ้นไปจากกับดักเจ้าสิงห์โตนี้ได้   ถ้าท่านกินข้าตอนนี้ท่านก็ตัวคนเดียว รอให้เจ้าสิงห์โตมากินท่านต่ออยู่ดี    
                                        เจ้าแมวหรรษาเอ่ย….   “แล้วเจ้าจะทำยังไง   ข้ายังไม่เห็นหนทางเลย  ตอนนี้ข้าหิวมากขอข้ากินเจ้าก่อน แล้วข้าค่อยคิดหาวิธีของข้าเองก็ได้”
    หนูจูดี้รีบพูดต่อว่า    “โธ่ท่านหรรษา   สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะท่าน   เอางี้  พอท่านกับข้าหาทางขึ้นไปจากกับดักนี้ได้เมื่อไร  ท่านก็ค่อยไล่กินข้าก็ได้นี่   ถึงตอนนั้นข้าคงไม่มีแรงวิ่งหนีท่านได้หรอก   ตอนนี้ข้าก็หิวเหมือนกับท่านนั่นแหละ “          

                                                   เจ้าแมวหรรษาทำท่าคิด แล้วก็ตอบเจ้าจูดี้ไปว่า   ก็ได้ ตอนนี้ท่านกับข้าจะเป็นเพื่อนกันชั่วคราว  จนกว่าจะขึ้นจากกับดักนี้ได้    
    เจ้าจูดี้  เสริมต่อ  ท่านสัญญากับข้านะ ว่าในระหว่างที่ท่านกับข้าอยู่ในหลุมนี้  ไม่ว่าจะหิวมากขนาดไหนท่านก็จะไม่คิดที่จะกินข้าเป็นอาหารเด็จขาด เจ้าหรรษา    “ข้าสัญญา”     แล้วจะทำยังไง ถึงจะขึ้นไปได้ล่ะ  เจ้าเห็นไหม  กับดักที่เจ้าสิงห์โตทำ  มันลึกมาก   ข้าเห็นแล้ว ข้ากำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี    

                                                                 หลังจากที่ต่างคนต่างก็เงียบไปพักใหญ่  
    เจ้าจูดี้ก็พูดออกมา    ข้าคิดออกวิธีเดียว  ท่านจะเห็นด้วยกับข้าไหม    วิธีไหนล่ะเจ้าจูดี้ตอบไปว่า………..ขุดดินไปตามทางแล้วค่อยไปโผล่อีกที่หนึ่ง   เจ้าหรรษาตอบทันที……..  “จะบ้ารึ  แล้วข้าล่ะจะไปกับเจ้าได้ยังไง”    เจ้าจูดี้  “ท่านอย่าพึ่งโต้แย้งข้าสิ ข้ากำลังอธิบาย  ข้าจะขุดดินนำหน้าท่านไปก่อน เพื่อเป็นการเบิกทางแล้วท่านก็ขุดตามทางของ”  ข้าให้พอที่ท่านจะเดินทางได้  เจ้าหรรษาถามจูดี้ต่อว่า   แล้วเมื่อไรมันถึงจะไปโผล่บนดินล่ะ ข้าไม่ตายก่อนหรือ  อะไรก็ไม่มีกินอากาศก็ไม่มี    
                 ไม่หรอกเราก็ขุดให้หลุมมันกว้าง ๆ  หน่อย พอที่จะให้อากาศไล่ตามเราไง อากาศจากหลุมใหญ่นี้ไง   ท่านเชื่อข้าสักครั้งนะ ข้าไม่ให้ท่านตายแน่ๆ ข้ารับรอง ท่านลืมไปแล้วหรือว่าตอนนี้ท่านกับข้าเป็นเพื่อนกันอยู่นะ   ส่วนอาหาร หาในดินก็มี  พวกแมลงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในดินไง  ไส้เดือน  ก็มี ข้าว่าคงไม่อดตายก่อนจะไปโผล่บนหลุมแน่นอน   ก็ได้ข้าจะเชื่อเจ้า  เพราะข้าก็ยังหาทางออกไม่เจอ นอกจากวิธีของเจ้า  แล้วเจ้าจูดี้ กับเจ้าหรรษา  ก็เริ่มทำงานตามแผนที่ตกลงกันไว้    
           
                               สามวันต่อมา    เจ้าจูดี้ตะโกนบอกท่านหารษาอย่างดีใจ            “ท่านหรรษา   ท่านหรรษา”  เราโผล่ขึ้นมาบนดินแล้ว  ท่านเราทำสำเร็จแล้ว  ท่านหรรษาในที่สุดเราก็รอดจากการเป็นอาหารของเจ้าสิงห์โต แล้ว    เจ้าแมวจูดี้ทำท่าทางยินดีเจ้าหรรษาค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน  ข้าดีใจมาก         ข้านึกว่าข้าจะต้องตาย หรือต้องเป็นอาหารของเจ้าสิงห์โตเสียแล้ว    เจ้าจูดี้ กับเจ้าหรรษานอบเอกเขนก  อยู่บนพื้นดิน
    เพราะความเหนื่อย แล้วก็เพลียมาตลอดสามวัน   เจ้าจูดี้ก็พูดขึ้นว่า  ตอนนี้ข้าหนีท่านไม่รอดแล้วล่ะ  ข้าเหนื่อยเหลือเกิน  ถ้าท่านจะกินข้าเป็นอาหาร ก็กินได้เลยนะ ข้าคงหนีท่านไม่ไหวแล้ว  
                                 เจ้าหรรษาหันไปมองเจ้าจูดี้  แล้วพูดขึ้น   ข้าจะกินเพื่อนที่ช่วยชีวิตข้าได้ยังไงกัน  สามวันที่ข้าอยู่กับเข้า  เจ้าดีกับข้ามาก       เจ้าคอยห่วงข้า ตลอดเวลา กลัวข้าหายใจไม่ออก  เจ้าเป็นฝ่ายหาอาหารมาให้ข้ากิน เวลาแบ่งข้าเห็นเจ้าแบ่งให้ข้ามากกว่าของเจ้าหลายเท่านัก
                                   เจ้าไม่คิดจะหนีเอาตัวรอดคนเดียวทั้งๆ ที่เจ้ามีโอกาส โดยที่เจ้าทิ้งข้าไว้ลำพังก็ได้แต่เจ้าไม่ทำ  เจ้าดีกับข้ามาก       แมวหรรษาขยับมาสวมโอบกอด จูดี้  ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ หรือเคลียดแค้นที่ข้าเคยตามไล่จะกินเจ้า  ข้าขอเป็นเพื่อนกับเจ้าได้ไหมจูดี้  
                                จูดียิ้มอย่างดีใจ  ข้าต่างหากที่ต้องขอบคุณท่านที่ท่านไม่กินข้า แล้วยังยอมรับข้าเป็นเพื่อนอีก ข้าดีใจมาก แล้วทั้งเจ้าจูดี กับเจ้าหรรษาก็สัญญาต่อกันว่าจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป  จะไปไหนไปด้วยกันและ จะไม่มีทางทิ้งกัน  แม้ในยามยาก หรือ ยามสุข ก็ตาม……..  

    จากคุณ : ดินสอสีน้ำ - [ 18 ต.ค. 45 11:17:55 A:202.183.233.11 X: ]