อัลบัมเล่มนั้นเป็นอัลบัมแผ่นเสียงเพลงโบราณ

ผมซื้อมาจากร้านขายของเก่าเล็ก ๆร้านหนึ่ง

ผมอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์เก่า ๆ

ผมบังเอิญพบเครื่องเล่นแผ่นเสียงโบราณในตู้เก็บของ ผมจึงซื้ออัลบัมนั่นมา

"มีซองหนึ่งว่างนี่ โธ่เอ้ย  เจ้าของร้านมันขี้โกงจริงโว้ย"


****************************************************


. . .ฉันจักรักเธอชั่วนิรันดร์

มิว่ายามใด ที่ไหน แห่งใด. . .




ถึงเสียงนั้นจะแผ่วเบา ขาดหายเป็นช่วง ๆ แต่เสียงเธออ่อนหวานแต่เศร้าสร้อย

ผมซาบซึ้งตรึงใจในน้ำเสียงขับร้องเพลงของเธอเหลือเกิน

ทันใดนั้น ผมก็เจอจดหมายเก่าจนเหลืองร่วงหล่นจากซองแผ่นเสียงแผ่นแรกของอัลบัม



. . .ฉันเสมือนดั่งตุ๊กตาร้องเพลงได้

     ชอบขับร้องเพลง แต่เหนื่อยอ่อนล้าเสียเหลือเกินแล้ว

     ใคร ๆ ก็ชื่นชมป้อยอฉัน

      แต่หามีใครล่วงรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวฉันบ้างเลย

      ใครก็ได้ช่วยฉันที

      ใครก็ได้ . . .รักฉันหน่อย

      พาฉันหนีไปจากความอ้างว้างเดียวดายนี้ . . .



****************************************************



ชื่อก็ชื่อเดียวกัน ลายเซ็นก็เหมือนกันเลย ทั้งบนอัลบัมและในจดหมาย

อัลบัมเพลงเล่มนี้เป็นสมบัติของเธอสินะ

จดหมายที่ซ่อนอยู่คงเขียนมานานกว่าสี่สิบห้าสิบปีมาแล้ว . . .


ผมไม่รู้ว่าเหตุผลกลใดทำให้ผมเขียนจดหมาย ตอบ

มันเป็นจดหมายแสดงความเห็นออกเห็นใจล้วน ๆ

ผมสอดจดหมายใส่ซองแผ่นเสียงใบแรกของอัลบัม

แล้วผมก็หลงลืมไป



****************************************************


. . .ขอบคุณนะคะสำหรับจดหมายปลอบใจอ่อนโยนของคุณ

คุณช่างเป็นสุภาพบุรุษแท้ ๆ

จดหมายของคุณให้กำลังใจฉันมากเลยค่ะ

คุณเป็นใครคะ?

คุณสอดจดหมายไว้ในอัลบัมฉันได้อย่างไรคะ?

ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวคุณเลย เว้นแต่ความอารีของคุณ

ฉันหวังว่าจะได้รับจดหมายคุณอีกนะคะ . . .

จดหมายฉบับบนี้เก่าแก่พอ ๆกับฉบับแรกเลย แต่เนื้อความดูเหมือนจะตอบจดหมายผม

จดหมายที่ผมสอดไว้ในซองแผ่นเสียงซองแรกมันอันตรธานหายไปเสียแล้ว



****************************************************

ผมจะเขียนจดหมายฉบับใหม่ให้เสร็จก่อนแผ่นเสียงแผ่นที่สองจะเล่นจบ

ผมไม่ทราบว่าเราสามารถติดต่อกันทางจดหมายได้อย่างไร แต่ผมหวังว่าผมจะช่วยอะไรคุณได้บ้าง

มีซองแผ่นเสียงสี่ซองในอัลบัม แต่ซองที่สี่ว่างเปล่า

ผมต้องสืบให้รู้เรื่องนี้ให้ได้ แล้วก็สอดจดหมายใส่ในซองแผ่นเสียงซองที่สอง



****************************************************



ดูราวกับเป็นเวลานานแสนนาน แต่ในอีกหนึ่งเดือนต่อมา

ผมไม่แปลกใจเมื่อพบจดหมายในซองที่สาม

ผมมั่นใจว่าเธอได้อ่านจดหมายของผม

เธออ่านมันข้ามผ่านห้วงเวลา



****************************************************


. . .ฉันจะเดินทางพรุ่งนี้ค่ะ

คุณให้กำลังใจฉัน จนฉันรู้จักรักตัวเอง

คุณทำให้ฉันเปลี่ยนไป

เมื่อฉันกลับมาแล้ว ฉันจะเขียนถึงคุณค่ะ. . .



เพลงสุดท้ายของแผ่นเสียงแผ่นที่สามกำลังดังอยู่

ผมมีเรื่องจะเขียนเล่าให้เธอฟังมากมาย

ผมสับสน จะบอกอะไรเธอดีนะ?

ผมมีเวลาเพียงช่วงสั้นๆที่จะเขียนถึงเธอ

ผมควรจะเขียนตอบไปแค่เพียงบรรทัดเดียว

"ผมรักคุณ"


*************************************


ผมปล่อยซองแผ่นเสียงซองที่สี่ให้ว่างไว้

ผมหวังว่าเธอจะสอดจดหมายไว้ในนั้น

ผมรอแล้วรอเล่า เฝ้ารออยู่นานหลายเดือน

แต่ . . . แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทำไมล่ะ?

ผมครุ่นคิดหนักแล้วก้ได้ข้อสรุปว่า

จดหมายมีมาเป็นคู่เท่าจำนวนแผ่นเสียง

ไม่ใช่ตามจำนวนซองแผ่นเสียง!






เรียบเรียงจากเรื่องของ  Fujiyama

แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 45 12:18:06

แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 45 11:11:18

แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 45 11:09:56