The Prince's Proposal 1-4

    แปลจาก The prince's proposal ของ Carla Cassidy

    ****************************************

    ตอนที่ 1

    “ข้าให้เวลาเจ้าหนึ่งปีในการหาเจ้าสาว!” พระราชาไมเคิล สแตนบูรีย์ แห่งอีเดนบวร์ก จ้องโอรสองค์เดียวอย่างเกรี้ยวกราด “และในอีกสามสัปดาห์ก็จะครบหนึ่งปี… แต่เจ้าก็ยังไม่มีวี่แววเลยซักนิด!”

    “กระหม่อมยังไม่พบคนที่เหมาะสมพะย่ะค่ะ” เจ้าชายนิโคลัสตอบ

    “อะไรกัน! หนึ่งปีที่ผ่านมาเนี่ย เจ้าคบกับผู้หญิงแทบจะทั่วโลก…ต้องมีใครซักคนในนั้นสิที่เหมาะจะเป็นชายาที่ดีของเจ้า”

    เจ้าชายถอนใจ ชายหนุ่มไม่สามารถบอกกับพระบิดาได้ ว่าถึงแม้ผู้หญิงที่เขาคบด้วยจะงดงาม คุ้นเคยกับการออกสังคม และมีเสน่ห์ หรือจะเรียกอีกอย่างก็คือสมบูรณ์พร้อมทุกประการ แต่เขายังต้องการสิ่งอื่น…ที่หญิงสาวเหล่านั้นไม่มี แต่ว่า...อะไรล่ะ

    “กระหม่อมคิดว่า จะดีกว่าถ้ากระหม่อมได้แต่งงานกับหญิงที่กระหม่อมรัก…”

    พระราชาส่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ “ความรักงั้นรึ! ถ้าเจ้าจะเป็นราชา เจ้าจะมารอเรื่องโง่ๆอย่างนั้นไม่ได้ ถ้าไม่ติดว่าแม่ของเจ้าขอไว้นะ ข้าจะเลือกผู้หญิงให้เจ้าไปตั้งนานแล้ว แต่นี่… แม่ของเจ้าตามใจเจ้า แล้วยังบังคับให้ข้าให้เวลาเจ้าในการหาเจ้าสาวเองอีก หนึ่งปี! …หนึ่งปีที่เปล่าประโยชน์งั้นรึ!”

    นิโคลัสข่มความรู้สึกโต้แย้งเอาไว้

    เมื่อเสด็จพ่อของเขาบอกว่าเขามีเวลาหนึ่งปีเพื่อจะแต่งงานนั้น มันไม่ได้เป็นการปล่อยตามใจแม้แต่น้อย! มันเป็นการบีบบังคับอย่างเป็นทางการต่างหาก…เช่นเดียวกับคำพูดที่มีมาตลอดเวลาของพระบิดา
    และเช่นเคย สัญชาตญาณของเขากำลังประท้วง เขาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยปาก

    “เสด็จพ่อ…ลูกพยายามแล้วที่จะ…”

    “แต่มันยังไม่พอ” พระราชากล่าว “รัศมีของความมั่นคงจะมาจากคู่ครอง…และถ้าเจ้ายังไม่แต่งงานภายในวันเกิดปีที่ 30 ของเจ้า…ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าขึ้นครองบัลลังค์!”

    นิโคลัสอยากจะประท้วงเจ้าเวลาเส้นตายสามสัปดาห์นั่น และบอกกับเสด็จพ่อของเขาว่ามันเป็นคำขาดที่แสนไร้สาระ แต่ก็รู้ดี ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะทำเช่นนั้น

    พระราชาไมเคิลลุกจากเก้าอี้และมองดูเวลา “เจ้าน่าจะไปแต่งตัวได้แล้วนะ… งานบอลกำลังจะเริ่มภายในอีกชั่วโมงข้างหน้า… มีเชื้อพระวงศ์มากมายที่ได้รับเชิญให้มา… และแน่นอน เจ้าจะสามารถหาหญิงสาวที่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าหญิงได้แน่”

    เมื่อสิ้นคำพูด พระราชาก็ออกไปจากห้องนั้น… และเช่นเคย หลังจากคุยกับพระบิดา ความเครียดและกดดันก็เข้ามาทรมานเขาอีกครั้ง

    เจ้าชายทราบดีว่าพระบิดาเป็นฝ่ายถูกต้อง… และนี่ก็ได้เวลา…เลยเวลาที่เขาจะเลือกพระชายาแล้ว…

    ชายหนุ่มหยิบเสื้อนอกขึ้นและเลื่อนมือลูบไปตามปกเสื้อซึ่งมีลายปักพระจำราชวงศ์อยู่

    นอกจากเขาจะใช้เวลาทั้งปีไปกับการค้นหาความรักซึ่งดูเหมือนจะหลบหลีกเขาอยู่ตลอดเวลาแล้ว…พระบิดาของเขาก็พูดถูก…ความรักไม่ได้เป็นอะไรมากกว่าความรู้สึกโง่ๆ…ได้เวลาแล้วที่จะทิ้งมันไปซะ… นี่ถึงเวลาที่เขาจะต้องทำหน้าที่ของตัวเอง…เวลาที่จะต้องเลือกคู่ครอง

    *******

    ชายหนุ่มทราบถึงช่วงเวลาที่มองเห็นเธอ …คนที่เป็นหนึ่ง…

    เจ้าชายนิโคลัสมองสาวสวยผมดำคนหนึ่งที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง เธอยืนอยู่กับลูกพี่ลูกน้องของเขา…เจ้าหญิงเซเรนาแห่งวินโบโรกซ์ และสามีของเธอ กาเบรียล มอร์แกน….

    เจ้าชายเดินผ่านฟลอร์เต้นรำไปยังหญิงสาว… และเมื่อเขาไปถึง… เธอก็หันศีรษะกลับมาและหัวเราะกับบางอย่างที่ญาติหนุ่มของเธอเล่า…และในรอยยิ้มของเธอ…ในเสียงหัวเราะที่สดชื่นของเธอ …เจ้าชายก็ตัดสินใจ!

    ชายหนุ่มหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว โค้งให้เธอและยื่นมือออกไป…

    “ให้เกียรติเต้นรำกับผมนะครับ”

    ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างขึ้นน้อยๆ…พร้อมกันนั้น…หญิงสาวตอบตกลงและยิ้มให้

    “อยู่ที่วินโบโรกซ์สนุกมั้ยครับ” เขาถาม

    “มากเลยล่ะค่ะ…ถึงแม้ฉันจะพบสิ่งที่แตกต่างมากเมื่อเทียบกับบ้านของฉันในบรูควิล โลวา น่ะค่ะ” อีกครั้งที่เธอยิ้มอายๆกับเขา “ฉันทราบมาว่าคุณคือเจ้าชายแห่งอีเดนบวร์ก…แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจเลยค่ะ ว่าอีเดนบวร์กอยู่ที่ไหน”

    เจ้าชายยิ้มให้กับความตรงไปตรงมาของเธอ “ไกลจากวินโบโรกซ์พอดูครับ…อีเดนบวร์กอยู่ในยุโรปตะวันออก”

    “แล้วคุณมาที่นี่บ่อยมั้ยคะ…ฉันเข้าใจว่าคุณเป็นลูกพี่ลูกน้องคนแรกของเซเรนา”

    “ที่จริงแล้ว…นี่เป็นการมาครั้งแรกของผม… ครอบครัวของเราไม่ได้ใกล้ชิดกันมากนัก… แต่ผมก็มีความสุขและยินดีที่ได้ร่วมทานอาหารกลางวันกับเซเรนาเมื่อวานนี้” และในระหว่างมื้ออาหาร เซเรนาก็เล่าเรื่องมากมายเกี่ยวกับญาติของสามีเธอ…รีเบคคา แบคซ์เตอร์

    และขณะนี้ เจ้าชายก็พยายามจะนึกถึงเรื่องต่างๆที่ลูกพี่ลูกน้องของเขาได้กล่าวเกี่ยวกับหญิงสาวน่ารักที่กำลังอยู่ในอ้อมแขน

    ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันมากนักระหว่างการเต้นรำ…คำพูดของพระราชาก้องขึ้นในหูของเจ้าชายนิโคลัส…’เวลาสำหรับหาเจ้าสาว’…แล้วหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาล่ะ ทำไมจะเป็นเธอไม่ได้?…รีเบคคาดึงดูดเขามากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยคบหาด้วย…เธอเป็นชาวอเมริกัน…เป็นสามัญชน…ซึ่งอาจจะทำให้เสด็จพ่อของเขาไม่พอใจ…แต่นั่นเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้เธอน่าพอใจมากขึ้นสำหรับเจ้าชายเท่านั้น…อย่างไรก็ตาม ความประทับใจเมื่อแรกพบน่าจะเป็นเหตุผลที่ดีที่สุดสำหรับการแต่งงาน

    เมื่อเพลงจบ… เจ้าชายนิโคลัสพารีเบคคาไปยังที่ที่พระราชายืนอยู่…พระองค์เลิกคิ้วขึ้นในขณะที่เจ้าชายโน้มศีรษะลง

    ไม่มีอะไรทำให้ความตั้งใจของเขาผิดพลาด…เจ้าชายหนุ่มได้ปฏิบัติตามประเพณีโบราณ… เอื้อมมือไปยังช่อดอกไม้ที่ใกล้ที่สุด…ดึงออกมาหนึ่งดอก…จุมพิตมัน…และทัดมันไว้กับใบหูข้างซ้ายของรีเบคคา

    “ลูกขอแนะนำ ‘รีเบคคา แบกซ์เตอร์’”

    พระราชาจุมพิตเธอที่แก้มข้างหนึ่ง…และอีกข้างหนึ่ง

    “การรวมกันครั้งนี้จะได้รับพรให้มีทายาทมากมาย…” พระราชาตอบในภาษาท้องถิ่นของพระองค์ ซึ่งเป็นไปตามที่ประเพณีกำหนดไว้

    รีเบคคายิ้มอย่างว่างเปล่า…แต่คำพูดของพระราชาถูกเอ่ยซ้ำและกึกก้องไปทั้งห้อง…เสียงโห่ร้อง…ชื่นชมยินดีดังขึ้น

    “เกิดอะไรขึ้นคะ?” เธอถามอย่างใครรู้

    เจ้าชายหนุ่มยิ้มตอบ “เสด็จพ่อประกาศอย่างเป็นทางการว่าท่านยอมรับการหมั้นของเราแล้ว…คุณกำลังจะเป็นชายาของผม…และเจ้าหญิงแห่งอีเดนบวร์ก…”

    **********************************************

    จากคุณ : หนอนน้อย - [ 31 ต.ค. 45 17:02:11 ]