ตอนที่ 5

“ผมว่าเราน่าจะไปชอปปิ้งที่ตลาดกลางแจ้งกันนะครับ…” นิโคลัสบอกรีเบคคา…พวกเขากำลังนั่งเคียงกันอยู่ในตอนหลังของลีมูซีนที่หรูหรา…

เจ้าชายยิ้มให้หญิงสาว…”ผมรู้มาว่าพวกผู้หญิงชอบชอปปิ้ง”

“ตามความจริงแล้ว…ฉันเกลียดการชอปปิ้งค่ะ” รีเบคคาตอบอย่างดื้อรั้น…เธอหงุดหงิดมากกว่าที่เธอคิดไว้…เช้าวันนี้…นิโคลัสหล่อมากกว่าที่เธอพบเมื่อวาน…และเธอก็ต้องทำตัวเป็นท่อนไม้ที่ไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากพลังแห่งรอยยิ้มของเขา…

ฉันไม่ควรจะอยู่ที่นี่เลยจริงๆ!…รีเบคคาคิด…ฉันไม่ควรจะเสียเวลากับการทำเรื่องบ้าๆนี่เลย…

แต่ถ้าหญิงสาวซื่อสัตย์กับตัวเอง…เธอก็คงจะยอมรับว่านี่เป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้น…มันยากที่จะเชื่อว่าหลังจากที่ดูแลแม่ของเธอมาเป็นปี…นัดแรกที่เธอมีคือ…การนัดกับเจ้าชาย…ซึ่งขอแต่งงานกับเธอ

“ผมไม่คิดว่าผมจะได้พบกับผู้หญิงที่เกลียดการชอปปิ้งมาก่อนนะครับ…” เสียงของนิโคลัสดึงเธอออกจากความคิด…

ชายหนุ่มหัวเราะ…เสียงหัวเราะของพระองค์ยังความประหลาดใจให้คนฟัง...มันราวกับเป็นเสียงหัวเราะที่ออกมาจากตัวตนที่แท้จริงของเขา…

“บางทีคุณอาจจะพูดถูกก็ได้ครับ…” เจ้าชายเห็นด้วย “แต่ยังไงผมก็ยังอยากจะซื้ออะไรซักอย่างให้คุณใส่ในคืนพรุ่งนี้นะครับ…สิ่งที่จะเป็นสัญลักษณ์ของการหมั้นของเรา…”

“คืนพรุ่งนี้?”

“ปาร์ตี้ที่บ้านของพวกวู้ดทาวเวอร์น่ะครับ…ผมเข้าใจว่าพวกเขาจะจัดงานที่สนุกมากทีเดียวล่ะ…”

รีเบคคาพยักหน้ารับ…นึกขึ้นได้ว่ากาเบรียลก็เคยพูดถึงงานปาร์ตี้นั้นเหมือนกัน

“ได้โปรดเถอะค่ะ…ฉันไม่อยากให้คุณซื้ออะไรให้นะคะ…ฉันจะร่วมมือกับคุณในเรื่องการหมั้นนี่ไปจนถึงสัปดาห์หน้า…หลังจากนั้นคุณก็บอกกับทุกคนได้แล้วว่าฉันไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้…”

“แต่ผมไม่เห็นคุณจะไม่เหมาะสมตรงไหนเลยนี่ครับ…”

“คุณจะเห็นค่ะ” หญิงสาวยืนยัน…จ้องชายหนุ่มอย่างครุ่นคิด “ทำไมเสด็จพ่อของคุณถึงกำหนดเส้นตายสำหรับการแต่งงานล่ะคะ…”

“เพราะท่านชอบควบคุมคนอื่นและอีกหลายๆอย่างน่ะสิครับ” เจ้าชายตอบ “และผมจะต้องทำตามกำหนดเส้นตายนั้นด้วย…เพราะผมจะทำอะไรก็ตามที่ผมต้องทำสำหรับอีเดนบวร์ก”

การสนทนาของพวกเขายุติลงพร้อมๆกับที่ลีมูซีนมาถึงหน้าตลาดกลางแจ้ง…และในนาทีต่อมา…รีเบคคาก็เดินเคียงข้างนิโคลัสเข้าไปในตลาดนั้น…เธอรู้สึกว่านิโคลัสไม่ใช่แค่รูปหล่ออย่างเดียว…แต่ยังเอาแต่ใจอย่างมากด้วย…และมันก็ชัดเจนตั้งแต่ชายหนุ่มไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดของเธอเลยว่าเขาจะต้องหาคนอื่นมาเป็นคู่หมั้น…

หญิงสาวแน่ใจว่าเธอไม่อยากมีส่วนรับผิดชอบกับการเสียสิทธิ์ของเจ้าชายในการสืบทอดตำแหน่งพระราชา…แต่เธอก็ไม่ได้เต็มใจจะเสียสละตัวเองและความฝันของเธอไปกับเรื่องนี้

“เจ้าชายนิโคลัส!”

ทั้งนิโคลัสและรีเบคคาหันกลับไปพบกับชายคนหนึ่งที่เห็นชัดเลยว่าเป็นนักข่าวกำลังมุ่งหน้ามาหาพวกเขา…

“ขอเราถ่ายรูปพวกคุณและการหมั้นของคุณได้มั้ยครับ?”

“ไม่ค่ะ” รีเบคคาร้องอย่างตกใจ เธอไม่อยากให้ส่วนใดส่วนหนึ่งของการหมั้นหลอก ๆ นี่ถูกบันทึกบนหน้าหนังสือพิมพ์รายวัน…

“ได้แน่นอนครับ” นิโคลัสตอบรับไปพร้อมกัน “เอาเป็นรูปจูบแรกของเราดีมั้ยครับ…”

ก่อนที่รีเบคคาจะสามารถคัดค้านหรือรู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้น…ริมฝีปากของนิโคลัสก็ประทับลงบนเรียวปากของเธอ!…

****************************************************************************

ตอนที่ 6

นิโคลัสแค่จูบเธอเบาๆ…อย่างสุภาพ…แต่วินาทีที่ริมฝีปากของเจ้าชายสัมผัสเธอ…พระองค์ก็ตกลงสู่วังวนของความต้องการอย่างคาดไม่ถึง…หญิงสาวมีรสหวานราวกับน้ำผึ้ง…และน้ำหอมที่เธอใส่ก็หมุนวนเข้าไปในศีรษะของพระองค์

อย่างไม่เต็มใจนัก…เจ้าชายถอนริมฝีปากออก…รับรู้นิดๆว่านักข่าวคนนั้นจากไปแล้วอย่างรีบเร่ง…

ดวงตาสีน้ำตาลของรีเบคคาเป็นประกาย…และเจ้าชายก็นึกประหลาดใจว่าพวกเขาทั้งคู่จะมองกันอย่างไรขณะที่เขาแสดงความรักกับเธอ…ความคิดนั้นทำให้หัวใจของชายหนุ่มสูบฉีดอย่างแรง…

“คุณไม่ควรจะทำแบบนั้น…” รีเบคคาบอก…แก้มของเธอกำลังกลายเป็นสีชมพู…

“ถ้าอย่างนั้น…ผมกำลังคิดว่าน่าจะทำมันซ้ำอีกครั้ง”

หญิงสาวก้าวออกห่าง…ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความโกรธ…”คุณกล้าดียังไงน่ะ!” เธอร้อง “คุณทำให้มันแย่ลงไปอีก…ฉันไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ!”

เจ้าชายตามรีเบคคามาทันเมื่อเธอเดินมาถึงหน้าร้านดอกไม้…หญิงสาวทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก…เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธโอกาสที่เขาได้เสนอให้…โอกาสที่จะได้เป็นราชินีของอาณาจักรที่สวยงาม…

ชายหนุ่มรู้ได้อย่างไม่มีข้อสงสัยเลยว่า ผู้หญิงทุกคนที่เขาคบก่อนหน้านี้พร้อมจะแต่งงานกับเขาในทันที…แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับ รีเบคคา แบกซ์เตอร์? เธอเป็นคนที่เล่นด้วยยากอยู่แล้วอย่างนั้นรึ…หรือว่าเธอตั้งใจจะปฏิเสธเขาจริงๆ!

เจ้าชายรีบเดินอย่างยิ่งเพื่อตามเธอให้ทัน…เธอช่างดูน่ารักอะไรอย่างนี้…เมื่อเธอโน้มตัวลงดมเจ้าดอกไม้แดงที่แสนจะสดใสดอกนั้น

“คุณชอบดอกไม้เหรอครับ?” ชายหนุ่มถาม

“ฉันรักพวกมันเลยล่ะค่ะ” หญิงสาวยิ้มให้เขา…มันทำให้เขารู้สึกได้ถึงความสบายใจอันอบอุ่นที่เกิดขึ้นในกายของเขา… “แล้วฉันก็ชอบการทำสวนด้วย…”

พวกเขาเดินออกไปด้วยกัน…ทิ้งร้านดอกไม้นั้นไว้เบื้องหลัง…

“แล้วคุณยังชอบอะไรอีกบ้างครับ?” เจ้าชายถามอย่างกระตือรือร้น

“ฉันชอบหลายอย่างค่ะ…พิซซ่าเปปเปอโรนี…การทำงานร่วมกับเด็กๆ…พระอาทิตย์ที่กำลังลับฟ้า…” ดวงตาสีน้ำตาลของเธอมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นไม่แพ้กัน…”แล้วคุณล่ะคะ?”

คิ้วของชายหนุ่มขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด…”ผมชอบการเดินทางไปในประเทศของผม…เยี่ยมเยียนประชาชน…และเป็นตัวแทนแสดงความสนใจของพวกเขาต่อโลกภายนอก” เขาครุ่นคิดถึงการดินเนอร์ตามหน้าที่…การเต้นรำอย่างเป็นทางการ และการนัดพบต่างๆ ซึ่งพาเอาเวลาของเขาไปเกือบหมด…

เขาใช้เวลามากมายไปกับการนัด…การให้ข่าวกับหนังสือพิมพ์แทบลอยด์ และสื่อที่ตีพิมพ์เรื่องชู้สาวต่างๆ…เพราะเขารู้ว่านั่นจะทำให้เสด็จพ่อของเขาโกรธ…แต่เจ้าชายก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเขาสนุกกับมัน

“เราก็ไม่เห็นจะจำเป็นต้องสนุกในเรื่องเดียวกันเลยนี่ครับ…” เขาสรุปในที่สุด

หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างแทบจะไม่เชื่อ…

“แต่มันจำเป็นค่ะ..” เธอสั่นศีรษะก่อนที่จะพูดต่อ “และนี่ก็เป็นการสนทนาที่ไม่มีประโยชน์เลยนะคะ เพราะฉันไม่มีความตั้งใจจะแต่งงานกับคุณ!… หนึ่งสัปดาห์เท่านั้นค่ะ นิโคลัส…ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันจะเล่นละครบ้าๆนี่แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นนะคะ…หลังจากนั้นคุณก็บอกกับสื่อมวลชนได้เลยว่าฉันไม่เหมาะสม…แล้วคุณก็จะสามารถหาผู้หญิงคนอื่นมาเป็นเจ้าสาวของคุณได้!” หญิงสาวหันหลังกลับและเดินหนีไป

นิโคลัสตามเธอไปอย่างรีบเร่ง…จะมีปีศาจตนไหนมาบอกเขาได้บ้างมั้ยนะ…เขาจะเปลี่ยนใจเธอในเจ็ดวันนี้ได้ยังไงกัน…และเจ้าชายก็สะดุดกับความคิดของตัวเอง…ทำไมการจะเปลี่ยนใจเธอมันถึงสำคัญกับเขาขนาดนี้ล่ะ!

*********************************************************