ความคิดเห็นที่ 1 เย้ เย้ มาอ่านคนแรกเลย... มาบอกว่า คิดถึงคุณไร้นาม อ่ะ สมัยนี้ฐานสี่ ต้องเสริมอีกสี่ชั้นค่ะ กว่าจะฝ่าฝันความสำเร็จได้น่ะ บางคนเดี๋ยวนี้เขาว่าเงินซื้อความสำเร็จได้ ไม่ใช่ความสำเร็จนำเงินเข้ามา.... จากคุณ : หนูจันทร์มึนๆ (Tethys) - [ 2 พ.ย. 45 10:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความเห็นลำดับที่ ๑๐๕ ของผู้เฒ่า xxx(เฒ่า) จากกระทู้ที่แล้วน่าสนใจมาก จอมยุทธฯ ขอคัดมาฝากอีกทีนะขอรับ ----------------------------------------------------------------------- ๐  ทอ  รุ้งเรืองรุ่งฟ้า                        ฟายแสง รัก  ศาสตร์รักศิลป์แสดง               ดั่งรุ้ง ถัก   ถ้อยทุกถ้อยแฝง                     ถ้อยฝาก ฝัน  ใช่ฝันเฟื่องฟุ้ง                         ฟุบคว้างกลางฝัน / ........................................................................................ ดีใจจังที่มีคนสนใจ โคลงของเราผู้เฒ่า(๘๒) คุณ จอมยุทธฯ  ตีความไปได้ไกลเกินกว่าที่เราได้คิดไว้ ตอนเขียนอีก   ขอบคุณจอมยุทธฯมากครับ คุณ นิรนาม  แห้ เล่นว่าเราอาวุโสสูง แปลว่าชรามาก   ชักน้อยใจหน่อยๆ (เอ.แต่มันก็จริงนะ แห้) ถึงชรา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเก่งไปด้วยนะครับ แตะต้องวิจารณ์กันได้ครับ  ชอบซะอีก (ไม่รู้เป็นมาโคซิสต์หรือเปล่า) กลัวจังเลย ถ้าถูกจัดเป็นพวก"แตะต้องไม่ได้"นี่คงลำบาก คุณนิรนามเห็นอะไรไม่ถูกต้อง  ผิดเพี้ยนว่าได้เต็มที่ครับ อย่างมากก็แค่ ใจน้อยนิดๆ แห้ คุณทิพย์อรุณ ครับ ขอเรียนว่าด้วยความบริษุทธิ์ใจ  ที่เห็นว่าการโต้แย้งกัน มีความเห็นแตกต่างกันเป็นเรื่องธรรมดามาก   การโต้แย้งให้ข้อมูลข้อคิดเห็นต่างๆทำให้ผู้อ่านท่านอื่นๆได้ รับรู้มุมมองที่แตกต่างกันไปด้วย ข้อเขียนของเราผู้เฒ่า  วิจารณ์ ดัดแปลง แต่งเติมได้ครับ เพราะถือเป็นการ ล้อเล่น กัน มากกว่าไม่ได้ถือเป็นจริงเป็นจังอะไร มีแต่เห็นประโยชน์ได้มุมมองที่แตกต่างออกไปด้วย แล้วที่แก้เป็น "ตกท่อ" นี่ก็มันและสื่อความหมายไปอีกแบบนะครับอิอิ ยังไม่มีใครยอมตอบคำถามของคุณ ทิพย์อรุณ เราผู้เฒ่าขออนุญาตตอบ ตามความเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่ได้มีความรู้ทางหล้กวิชาการ อะไรมาอ้างอิงเพราะไม่เคยเรียนด้านนี้มาก่อน ก็เรียกว่าตามอัตตวิสัยนะครับ(คำหลวงคำนี้ไม่ได้ใช้มานาน) ๑  คนเขียนกะคนอ่านตีความเหมือนกันหรือไม่นี่  เราว่า ตีความเหมือนกันก็ได้  ไม่เหมือนกันก็ได้  ขึ้นอยู่กับ การสื่อของผู้เขียน และการเข้าใจ ความรู้พื้นฐาน และสภาพแวดล้อมของผู้อ่าน ๒  ตีความตรงไม่ตรง คงไม่ใช่ข้อดีหรือข้อเสียอย่างไรหลอกครับ เรามองว่า  องค์ประกอบมี ๓ด้าน ผู้เขียน  มีสิทธิ์ที่จะเขียนอะไรและอย่างไรก็ได้ เป็นเอกสิทธิ์โดยตรง ผู้อ่าน   มีสิทธิที่จะคิดตีความ หรือเข้าใจไปอย่างไรก็ได้ตามความรู้สถานการณ์ และรูปแบบเนื้อหาของผู้เขียน ผู้อ่านอาจตอบรับ  ไม่อ่านของผู้เขียนคนนั้นอีก หรือด่าว่าเขียนไม่รู้เรื่องก็เป็นสิทธิของผู้อ่าน ถ้าผู้อ่านไม่ยอมรับมากๆ  ผู้เขียนก็คงไปไหนไม่รอดเช่นกัน ส่วนอีกคนได้แก่ผู้วิจารณ์  คนนี้คือผู้อ่านที่มีความรอบรู้ในด้าน ที่จะวิจารณ์อยู่บ้างไม่มากก็น้อย   เขามีสิทธิที่จะวิจารณ์อย่างไรก็ได้ความความรู้ และความเข้าใจ  ถ้าผู้เขียนเห็นว่าไม่ถูกต้องก็มีสิทธิโต้แย้งได้ครับ ผู้วิจารณ์ก็ย่อมผิดเพี้ยนได้ เช่นเดียวกับผู้เขียน  ผู้อ่าน ๓  การเขียนร้อยกรองควรให้ผู้อ่านเข้าใจหรือไม่  อันนี้น่าคิดนะครับ เราว่า  ผ้เขียนจะเขียนอะไรก็แล้วแต่ ไม่มีหน้าที่ที่จะต้องไปอธิบาย ว่าตัวเองเขียนอะไร ผู้อ่านผู้วิจารณ์จะตีความอย่างไรก็เป็นเรื่องของเขา ถ้างานมีคุณค่าทางวรรณศิลป์ มีความหมายที่ดี ผู้อ่านเขาไปตีความเอาเองได้ครับ เราว่าคงแปลกๆนะ ถ้าเขียนโคลง ๑ บท แล้วอธิบายความอีก หนึ่งย่อหน้า การเขียนต้องการสื่อว่าผู้เขียนจะบอกอะไร โดยแสดงออกในรูปของร้อยกรอง ซึ่งมีลักษณะเฉพาะ เป็นศิลป์ในการสื่อ คนอ่านจะรู้เรื่องหรือไม่ม่ใช่หน้าที่ของผู้เขียนจะสนใจ ถ้าสื่อออกมาไม่มีคุณค่าทางวรรณศิลป์  เนื้อหาไร้สาระ คนอ่านก็เลิกอ่านไปเองและครับ อย่าลืมคนวิจารณ์ ถ้าสื่ออกมาไม่ดี  เดียวเขาก็เองละครับ มันเป็นปฏิกิริยา  ตอบสนองกันเองในตัว ไม่มีอะไรดีหรือไม่ดีหลอกครับ ............................................................................................... เพื่อนๆแต่ละคน อ้างว่าไม่ถนัดเขียนโคลงหวานๆ เราผู้เฒ่าที่หยาบกร้าน ลองเขียนโคลงหวานดูบ้างเป็นไร ตามกระทู้โคลง ของศาลาไทย  อุ่นอ้อมถนอมขวัญ ๐  อุ่น  อารมย์บ่มให้                ห่างหนาว อ้อม  อกแห่งแสงดาว               โอบอ้อม ถนอม  จิตมิตรภาพพราว          จินตภาพ ขวัญ  แม่นำจิตน้อม                 พี่น้อมถนอมขวัญ / จากคุณ : xxx(เฒ่า) เย็นๆจะหาโคลงมาวางสักชุดครับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 2 พ.ย. 45 10:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขออนุญาต แก้ไขโคลงอุ่นอ้อมถนอมขวัญ สักหน่อย  นะครับ อ่านทวนดูแล้วแปร่งๆ ๐  อุ่น   อารมย์บ่มให้       ห่างหนาว อ้อม  อกแห่งแสงดาว        โอบอ้อม ถนอม  จิตมิตรภาพพราว         จินตภาพ ขวัญ  พี่น้อมขวัญน้อม               พี่น้อมถนอมขวัญ / ..................................................................................... หลายท่านคงได้อ่าน วรรณวิเคราะห์  ของ คมทวน แล้ว มีความเห็นหลากหลาย  คุณ อกนิษฐ์  คุณพิราบเงิน ต่างก็ มีความเห็นทั้งเหมือนและไม่เหมือนกับคมทวน โดยเฉพาะ ในส่วนโคลง  (ในกระทู้ของพิราบเงิน) อยากชวนเพื่อนๆมาให้ความเห็นแรกเปลี่ยนกันนะครับ จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 2 พ.ย. 45 11:54:14 A:203.150.32.42 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพียร    สำนึกจิตไว้............ในตน ร่าง      รากหยั่งเพื่อผล.......ภาคหน้า สร้าง     สำเร็จคือคน..........พ้นผ่าน ใจเฮย ฐาน      มั่นคงเคียงฟ้า........ลุแล้วความฝัน จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 2 พ.ย. 45 15:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ช่วงนี้อ่านข่าวหมอฆ่าหมอแล้วเศร้าใจ เอ้อ         ๏ ๏ ๏ อำมหิตสมัย ๏ ๏ ๏ ๑ ๏ ถ่อยกว่าถ่อยกว่าถ้อย..................ถกกถา น่าอนาถการศึกษา...........................ห่อนสร้าง เสียดายวุฒิปริญญา.......................บัณฑิต หนึ่งชีพถูกปลิดล้าง........................ศพทิ้งอย่างสยอง ๚ ๒ ๏ จริยธรรมเหือดสิ้น.......................กิเลสผลาญ มนุษย์พร่ามนุษย์ประหาร...................มนุษย์ห้ำ ใจดิบอีกสันดาน.............................หยาบดิบ อำมหิตแผนลึกล้ำ............................กลบสิ้นร่องรอย ๚ ๓ ๏ ฆาตกรรมสะท้านโศกสะท้อน.............อาลัย หมอฆ่าหมอเหตุไฉน............................จึ่งกล้า หรือเหตุบ่งวิบัติสมัย........................จริยเสื่อม ดินสะทกสะท้านฟ้า.............................เลือด-น้ำตานอง ๚ ๔ ๏" ธรณีภพนี้เพ่ง..............................ทิพยญาณ หนึ่งรา " ------> ศรีปราชญ์ หนึ่งชีพหนึ่งเหตุการณ์........................หนึ่งนี้ ดลรัฐสอดประสาน..............................หลักสูตร เสริมแฮ ขอบทเรียนโศกชี้................................ช่องสร้างจริยคน ๚ ๕ ๏ ถ่อยกว่าถ่อยกว่าถ้อย......................ถกแถลง หลากข่าวปะทุแสดง............................สดับร้าย อำมหิตมากมายแฝง............................ความเถื่อน โอ้พุทธแผ่นดินคล้าย...........................ลับแก้วมณีหรือ ๚๛ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 45 08:35:43 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 2 พ.ย. 45 17:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาทำหน้าที่เฝ้ากระทู้เล็กน้อย (วิจารณ์ไม่เป็นแต่ชวนคุยด้วยโคลงเคลงได้ อิอิ) - - - คุณหนูจันทร์ - - - (คิดถึงเหมือนกันค่ะ ช่วงนี้ยังยุ่งๆ อยู่เลยไม่ค่อยได้ออกจากอาศรมฯ ไปดูกระทู้อื่นเท่าไหร่ ^^') ๏ รับเพื่อนเยือนกระทู้         อาศรมฯ ผ่านอ่านโคลงอภิรมย์         ที่นี้ อย่ามัวนั่งเฝ้าชม                 ชวนแต่ง แจมเฮย ถูกผิดมีผู้ชี้-                          แนะให้แนวโคลง ๚ - - - ศิษย์พี่จอมยุทธฯ - - - คราวนี้โคลงมาแนวดุ + ไม่มีสุราเมรัย  (อ่าน ๏ ๏ ๏ อำมหิตสมัย ๏ ๏ ๏ แรกๆ เดาไม่ถูกว่าเป็นศิษย์พี่) ลองแต่งโคลงดุๆ ตามบ้าง (แนวนี้ไม่ถนัดแต่ลองดู) ๏ อำ มหิตจิตตกแล้ว             กรรมมนุษย์ พราง พลาดสันดานผุด        หยาบช้า ยุค สมัยตกต่ำสุด                   แพทย์ฆ่า แพทย์เวย เสื่อม สัตย์กิเลศกล้า              กลบสิ้นคุณธรรม ๚ - - - ศิษย์พี่ xxx (เฒ่า) - - - ดุแล้วก็เปลี่ยนมาแจมโคลงหวานมั่ง (ไม่ถนัดเหมือนกัน ปลอมตัวเป็นผู้ชายแต่งดีกว่า) ๏ อุ่น รักเพราะรักเจ้า             มิคลาย อ้อม กอดโอบกอดกาย           สุขแล้ว ถนอม รักภักดิ์รักสาย-           ใจผูก ขวัญ รับขวัญวางแก้ว            อุ่นไว้ในทรวง ๚ - - - ศิษย์พี่นัวเนียร์ฯ - - - ดีใจเจ้าค่ะที่ศิษย์พี่แต่งโคลงกระทู้ ว่าแล้วก็ลอกคำกระทู้หน้าบาทมาแต่งตาม ๏ เพียร สำนึกตรึกไว้          ใจเพียร ร่าง รากเริ่มด้วยเรียน        เพื่อรู้ สร้าง สำเร็จดั่งเทียน          สว่างส่อง แสงนา ฐาน มั่นปันให้ผู้-                 อื่นได้สว่างตาม ๚ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 45 18:45:17 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 45 18:41:31 จากคุณ : ไร้นาม - [ 2 พ.ย. 45 18:37:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ....เพียร...พิพากย์วากย์ใว้..................หวังคง-  ความเฮย ร่าง...รจน์เรียงบรรจง........................บ่งแล้ว สร้าง...สรรค์เสกเฉกพงศ์-..................พิชญ์ท่าน ฐาน...ถงาดอาจเพริศแพร้ว.................พร่างถ้อยเธียรถลึง...ฯ ...*พิพากย์...ตัดสินอรรถคดี...การใช้ปัญญาในการตัดสินเนื้อความ... ...*วากย์...คำพูด.....คล้ายกับ...พากย์......เป็นคำสมาส...คือคำหลายคำมารวมกัน... ...*พิชญ์...คงแก่เรียน... ...*ถงาด....เยื้องท่า...ท่าทาง...กรีดกราย...เงื้อม...ชะโงก.. ...*เธียรถลึง...นักปราชญ์จับตามมอง... แหะ แหะ ..ผิดตกยกเว้นรับแต่ชอบเจ้าค่ะ ..คิก คิก .. มาปูเสื่อรอนานแล้วน๊า หายไปไหนกันเนี่ย งั้นเด๋วมาใหม่ ปีนต้นไม้เล่นก่อนอ่ะ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 45 21:46:05 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 45 20:49:37 จากคุณ : จังงัง - [ 2 พ.ย. 45 20:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพียร ร่วมคำร่ำร้อง.......ตะโกน ร่าง หนึ่งที่คิดโจน.........จากบ้าน สร้าง เติมเริ่มจากโคน.....หมายสู่ ฐาน ที่รอต่อด้าน...........กึ่งแล้วแนวฝัน จากคุณ : รจนา-ปะมู - [ 2 พ.ย. 45 23:59:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 - - - ศิษย์พี่จังงัง - - - ไร้นามรับเผือกร้อนมาแล้วน้า... มีของรางวัลให้ไหมเนี่ย (อิอิ อ้อนศิษย์พี่) กระทู้หน้าไร้นามโยนเผือกต่อให้ศิษย์พี่เหมือนเดิมดีไหมเจ้าคะ? ๏ เพียร พิพากย์จากเนื้อ            คดีความ ร่าง รจน์ลงตามงาม                  มั่นไว้ สร้าง สรรค์สื่อชื่อนาม               ว่าซื่อ สัตย์นา ฐาน ถงาดปราชญ์ชูไว้              เทิดไท้ท่านเปา ๚ - - - คุณรจนา-ปะมู - - - เย้ๆ ดีใจที่เจอคุณรจนาฯ ในอาศรมค่ะ -- ปกติเห็นแว๊บๆ ในกระทู้บทกวี :) ๏ เพียร ร่วมเรียงบทร้อย           รอยกลอน ร่าง หนึ่งซึ่งอาทร                       ขนบนี้ สร้าง เติมไม่นิ่งนอน                  ขยันแต่ง ฐาน ที่มั่นถนนชี้                         รจน์แก้ววงกวี ๚ จากคุณ : ไร้นาม - [ 3 พ.ย. 45 16:49:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ซือม่วย รสา รสา ฮ่าฮ่าฮ่า ซือม่วยคนนี้พอเล่น ยัติภังค์ กลับได้โคลงที่แปลกไปอีกอย่าง ได้มากกว่าที่คิดเสียอีก โดยทั่วไป โคลงแต่ละบาท มักใส่เนื้อความได้ประโยคเดียว พอเล่นยัติภังค์ ซือม่วย รสา รสา กลับเลาๆว่าใส่ได้ ๒ ประโยค นี่เป็นข้อที่นิรนามก็คาดไม่ถึง น้องบ่ฮักอ้ายลม-..........................จับแล้ว น้องเลือกนักมักชม-........................ชอบแร่ ได้นา จุดอ่อนที่เคยมี พอใช้ยัติภังค์ กลับพลิกกลายเป็นจุดน่าสนใจขึ้นมา (มีกำลังใจหรือยัง) ซ้อมแต่งแบบนี้มากๆเน่อ   ส่วนบทแรกเล่นยัติภังค์ ควบกระทู้หน้าบาท กับ กลบทครอบจักรวาล แบบครึ่งๆกลาง ก็ยังเละๆ อยู่ ดีที่ลูกเล่นยัติภังค์ช่วยประคองเอาไว้ ไม่งั้นคงเละกว่านี้ . . . . . ซือตี๋ซือม่วยที่ชอบเล่นกระทู้หน้าบาท ได้เวลาเล่นของจริงแล้วกระมัง กระทู้โคลงหน้าบาท ที่นิรนามเห็นว่านิยมแต่งคือ กระทู้โคลงโบราณ ทะ-ลุ่ม-ปุ่ม-ปู นั่นเอง กระทู้โคลงที่นิยมแต่งอีกแบบคือ กระทู้โคลงที่เป็นชื่อบุคคล เข้าใจว่า เพื่อสรรเสริญเกียรติคุณ, คุณงามความดี, คุณูปการ  ของบุคคลผู้นั้น ตัวอย่างโคลงกระทู้ชื่อบุคคลได้แก่ . . . กรม           กระทรวงทบวงช่วงชั้น           เลอสรวง ก็ดี หมื่น          โกฏิหมื่นดาวดวง                  ดกฟ้า พิทยะ        ประทับทรวง                         สัตว์โลก จริงนอ อลงกรณ    ะแกร่งกล้า                           กิติก้องก่องกวี ฯ ประพันธ์โดย พ. ณ ประมวลมารค . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 3 พ.ย. 45 17:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คึก       คะนองลูกเล่นร้าย                  รอนราพณ์ ลงฤๅ ฤทธิ์     เดชโดดเด่นปราบ                   ศึกเหี้ยน ปรา      กฏแก่คนบาป                        คนถ่อย เถื่อนนา โมช      ปิติดั่งเสี้ยน                           แทรกกั้นเผด็จการ ฯ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เส       สรวลครวญขับร้อง                    คำเรียง เลิศนา นี        ยกิจบ่เอนเอียง                          สักเตื้อ เสาว   พจน์ดาลเผดียง                        ประดับโลก พงศ์    เผ่าชายชาติเชื้อ                         เชิญชั้นชูสยาม ฯ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สุ         จริตจิตโอบเอื้อ                         เอาภาร วัฒ      นะในผลงาน                           เงื่อนเค้า วร        ประเสริฐประสาน                    ประโยชน์สุข ประชาพ่อ ดิลก     โลกวรรณศิลป์เร้า                    ร่ำร้องเรียกหา ฯ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ทอง      อุทิศให้โลก                             เหลืองรัส มีนอ ใบ        เบียดใบแผ่ระบัด                     ร่มไล้ ทอง      ดุจกุศลขจัด                           ทุกข์เพื่อน เปาด์    ป่าวประกาศไกลใกล้                ชาติเชื้อนพคุณ ฯ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ทั้ง ๔ บทประพันธ์โดย ขรรค์ชัย บุนปาน หมายเหตุ - บท เสนีย์ เสาวพงษ์ ... "เชิญชั้น" คัดตามต้นฉบับหนังสือ "นานาสังวาส " พ.ศ. ๒๕๒๗ - บท สุวัฒน์ วรดิลก ... "รัส มีนอ" ตัดตามต้นฉบับเดียวกัน . . . . . ๑๑. อัง           กูรกวีหนึ่งแก้ว             กลางสมัย คาร         วะนอบน้อมใจ           หนึ่งบ้าง กัลยาณ   มิตรใน                      มวลมิตร พงศ์        พึ่งพิงโลกกว้าง           ไป่ร้างกวีศรี จาก "สักหยาด" ประพันธ์โดย ไพวรินทร์ ขาวงาม . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 3 พ.ย. 45 17:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นิรนามไม่เคยแต่งกระทู้โคลงชื่อบุคลล ขอชิงจังหวะแต่งก่อนเสียเลย หน่วยกล้าตาย (ใจสั่นๆว่าจะแต่งได้ไม่ดี) ขอไปตายเอาบาทหน้า เอ้ย ดาบหน้า . . . ลุยยยยย อ้อ ชื่อบุคลล ขึ้นกับความนิยมยกย่อง จะเขียนชื่อใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นชื่อเดียวกัน . . . . . ภราดร . . พรพิเศษให้ . . . . . . . ภาดา ศรี . . . . . พ่อศรีแม่กถา  . . . . . พี่น้อง ชา . . . . . โลกร่ำลือชา . . . . . . .ตลึงเลิศ ชาแล พันธุ์ . . . .สนิทชิดเลือดก้อง . . . กระเดื่องหล้าตระกูลสยาม . . . . . ความหมายของคำตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิต พ.ศ. ๒๕๒๕ ภราดร, ภราดา น. พี่ชาย, น้องชาย. ภาดร, ภาดา     น. พี่ชายน้องชาย. ภราดรภาพ       น. ความเป็นฉันพี่น้อง. ชา ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (Linn.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae                    ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก เมี่ยง.              (๒) ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในหลายวงศ์ ใบเล็ก ที่ใช้ปลูกเป็นรั้ว เช่น ชาข่อย                    (Acalypha siamensis Oliv. ex Gage) ในวงศ์ Euphorbiaceae,                    ที่นิยมปลูกเป็นไม้ดัด คือ ชาฮกเกี้ยน (Ehretiamicrophylla Lamk.) ในวงศ์ Ehretiaceae                     และ ชาใบมัน (Malpighia coccigera Linn.) ในวงศ์ Malpighiaceae ชา ๒ ว.  อาการที่อวัยวะเป็นเหน็บ เช่น มือชา เท้าชา.              เรียกปลาที่จวนจะตายอยู่แล้วว่า ปลาชา. ชา ๓  น. เรียกร้านหรือเรือที่ขายเครื่องหอมต่างๆ มีแป้งและน้ำหอมเป็นต้น. ชา ๔  ก. หมายไว้, กำหนด, ใช้ประกอบกับคำ กฎ เป็น กำหนดกฎชา, สังกัด เช่น แบ่งปันแผนกหมู่ชา.               (พระอัยการบานแพนก), เด็กชา, เรือชา เช่น สรนุกนิเรียบเรือชา. (สมุทรโฆษ). ชา ๕  ก. (ข.) เป็น, ให้เป็น, เช่น มนตร์ชากรุงชนะ. (ดุษฎีสังเวย).               (ข.) สบาย, ดี, เก่ง (เช่น ลือชา) ชา ๖  ก. ว่ากล่าว (เช่น อย่าชาคนเมา) . . . . . แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 45 18:04:57 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 3 พ.ย. 45 17:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันนี้เจอพี่จังงังมา บอกว่าเราหายไปจากอาศรม วันนี้กลับบ้านเลยมาอ่าน ขอปะไว้ก่อนนะคะ แล้วจามาpost ใหม่ จากคุณ : นักเดินทาง - [ 3 พ.ย. 45 19:15:33 A:202.28.169.165 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 14 เผือกร้อนๆ ไม่เอาน๊า หากเป็นกล้วยหอมสักหวีสองหวี พอให้ลิงประทังชีวิตได้ ก็หยวนๆอ่ะ .... 5555555 (..จุ๊ๆๆๆ ให้นายปลาดุกอุยสิ ..ดีป่ะ..) วันนี้เดินไปเดินมา ดันไปชนช้าง เอ้ย ชนนักเดินทางซะได้ .. แหม กระเด็นไปซะสามวาเลย ขัดยอกไปซะ..อ่ะนะ.. จากคุณ : จังงัง - [ 3 พ.ย. 45 21:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ๏ เพียร..ชอบกอปรกิจด้วย..........โดยเพียร ร่าง..แบบวางแบบเขียน...............ร่างไว้ สร้าง..งานงดงามเนียน................นิรมิต ฐาน..ต่อฐานมั่นไซร้.....................สืบสร้างขยายฐาน ๚ วางโคลง..แล้วก็ชะแว๊บ..ฮิฮิ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 3 พ.ย. 45 21:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จากอำมหิตสมัย  ของคุณจอมยุทธ (๕)   ๐  ความโลภความรักร้อย            รึงใจ ความโกรธกำเนิดใน                   จิตน้อม ความหลงยิ่งหลงไหล                  หลงโลก ทุกรูปทุกนามพร้อม                   ใช่เพี้ยงเพียงหมอ / จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 3 พ.ย. 45 23:17:26 A:203.150.32.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 รักครอบครองยึดมั่นแท้           อาตมา รักตามสัญชาติญาณพา           ขุ่นข้อง รักเยี่ยงทารกรักมารดา            ธรรมชาติ         รักมนุษยชาติดุจพี่น้อง            หล่อเลี้ยง สากลฯ จากคุณ : นิรนารี/เยอรมนี - [ 4 พ.ย. 45 01:24:58 A:217.80.211.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ๏ เพียร..ภักดิ์รักสืบทอด.............. สัจธรรม ร่าง..อรชรห่อนเพลี่ยงถลำ............ พลังสู้ สร้าง..จินตการหว่านคืนค่ำ ........ ...บ่หยุด ฐาน..คือศิลาท้ากอบกู้.................. พลิกกลับ ค่านิยม๚ จากคุณ : นิรนารี/เยอรมนี - [ 4 พ.ย. 45 01:58:36 A:217.80.211.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดึกดื่นคืนค่ำนี้..............................ไร้ดาว มิอาจข่มตาคราว...........................หม่นเศร้า คิดถึงนุชยามหนาว......................ในอก ทำสิ่งไรอยู่เจ้า.................................พี่นั้นเฝ้าฝัน เจ้าคงหลับพรักพริ้ม....................สุขสบาย เจ้าห่มผ้าอุ่นกาย...........................ไป่ไข้ เจ้าคงมินึกหมาย............................ใครอื่น อีกนา จักปล่อยให้หมองไหม้...................อยู่ใต้ความเหงา จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 4 พ.ย. 45 03:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เขามาซึมซับ แหมๆ เมื่อไหร่กันหนอ   เราจะมีหัวไปทางเพลงกลอน อย่างเซียนทุกท่านเสียที จากคุณ : กระเฉดน้อย - [ 4 พ.ย. 45 06:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 - - - ศิษย์พี่นิรนามฯ - - - เล่นโคลงกระทู้ชื่อคนสำคัญเดินตามรอยหน่วยกล้าตายไปติดๆ นึกไม่ออกเอาชื่อใครดี เอาชื่อศิษย์พี่ละกันนะเจ้าคะ ^_^ ๏ นิร มิตประสิทธิ์สร้าง      วางกวี นาม ชื่อใช่ต้องมี                 มิอ้าง ณ รงค์รจน์ร่ายวจี               ปันแบ่ง ถนน จึ่งไม่ราร้าง                 ปราชญ์ร้อยรอยโคลง ๚ - - - คุณนักเดินทาง - - - ไร้นามรออ่านอันที่จะมาแปะใหม่ ^_^ - - - ศิษย์พี่จังงัง - - - อืม... แล้วนายดุกอุยหายไปไหน ไม่เห็นพักนึงแล้วเหมือนกัน - - - ศิษย์พี่อกนิษฐ์ - - - ๏ เพียร ชอบรอบคอบไว้          ใจคน ร่าง แบบมิแยบยล                    พลาดได้ สร้าง งานผ่านพอทน               เพียงผ่าน ได้ฤๅ ฐาน ต่อก่อเติมไซร้                    อาจล้มถล่มพัง ๚ (โคลงนี้ ถูกโคลงพาไปสุดๆ < ตีสองกว่าแล้วเริ่มง่วง) - - - ศิษย์พี่ xxx (เฒ่า) - -- โคลงดีจังค่ะ ชอบบาทจบมากเลย (ง่วงเลยแจมโคลงไม่ไหว) - - - คุณนิรนารีฯ - - - ไม่เจอตั้งนาน... โคลงมีตกเอก ตกโท กับคำเกินพอควรค่ะ โคลงสี่สุภาพผังคือ: ก ก ก ก่ ก้           ก ข ก ก่ ก ก ข           ก่ ค้ ก ก ก่ ก ข           ก ก่ ก ก่ ก ก ค้           ก่ ก้ ก ก เดี๋ยวต้องรอพี่ๆ มาแนะนำคงกระจ่างกว่านะคะ ^_^ - - - ศิษย์พี่นัวเนียฯ - - - โคลงเพราะมากเลย อ่านแล้วง่วงอยากหลับพริ้มในผ้าห่มอุ่นๆ (เค้าปิด Heater แล้วเลยหนาว) -.- z Z z Z - - - คุณกระเฉดน้อย - - - ไม่เจอพักนึงเหมือนกัน มาฝึกแบบไร้นามสิคะไม่มีหัว แต่ศิษย์พี่ใจดีก็ช่วยสอนจนด้นโคลง(เคลง?)เป็น ^_^ หมายเหตุ: แก้สามครั้งเพราะแก้ครั้งที่สองแล้วที่แก้ครั้งแรกหายไป กลายเป็นแก้บนของเดิมต้นฉบับ  bugs บน pantip หรือเปล่านี่? แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 45 09:34:18 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 45 09:30:07 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 45 09:28:13 จากคุณ : ไร้นาม - [ 4 พ.ย. 45 09:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ๏ อุ่น..สำรับกับข้าว..................เคียงสุรา อ้อม..ตึกซื้อโซดา....................สักร้อย ถนอม..ขวดเยี่ยงมาตา..............ถนอมบุตร ขวัญ..ชื่นคืนคล้อยคล้อย...........พี่คล้อยวัยไฉน ๚ ลุง xxx(เฒ่า) โยนเผือกร้อนให้หลานซะแร้ว..หนังสือเล่มนั้นผมอ่านหนึ่งรอบ แล้วก็ไม่ได้อ่านอีก  (ต้องขอโทษคุณพิราบเงินที่ไม่ได้กลับเข้าไปให้ความเห็นอะไรอีก) ก็คมทวนฯ แกมีกฏเกณฑ์อะำไรเยอะแยะ เลยขี้เกียจอ่าน แต่ก็ได้ประโยชน์มากในเรื่องของการรู้จักสร้างรสเสียง เห็นทีต้องกลับไปอ่านจับใจความสำคัญอีกที เอ๊ะเอามาวิจารณ์จะโดนบึ้มไหมเนี่ย..แหะ แหะ ๏ เพียร...ศึกษากรอบกั้น.................กฏเกณฑ์ ร่าง...แบบบทสละเดน.....................เด่นสร้าง สร้าง...ศิลป์วิจิตรเจน......................เจิมจิต...ชนเอย ฐาน...อ่อนห่อนคิดล้าง....................อรรถอ้างอัตตา ๚ ...นี่ไร้นามกะโต้ทุกบาทเลยหรือเนี่ย..ฮิฮิ..แต่ไม่เป็นไร เราได้ประโยช์ ไ้ด้ความคิดมากขึ้น..๕๕..เอาของเก่ามาเกลาใหม่..วางซะเลย..(ครบอิทธิบาท ๔ มั๊ยนี่ ฮี่ฮี่) ๏ กอปรกิจสัมฤทธิ์ได้............โดยเพียง...เพียรฤๅ ฉันทะวิริยะเรียง....................รับพร้อม จิตตรองช่องเฉเฉียง..............เฉลียวจิต รู้ผิดรู้แก้น้อม.......................เนื่องไว้เสมอเสมอ ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 4 พ.ย. 45 10:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ...( โคลงกลอน )... .....พระจันทร์งามอร่ามแท้..........แลสคราญ รัตติกาลฉายฉาน.......................ผ่านฟ้า สวยแสงส่องมองกานต์................พรรณพร่าง ละลวยแล คลายป่วยสลวยหล้า....................แจ่มจ้าราตรี ฯ .....อนิจจากระต่ายน้อย...............คอยเมียง มองกว่าจันทร์ผ่องเพียง..............เลี่ยงล้อ เหลือบสีหลากสรรเคียง................คลอกล่าว ดาวเด่นดีมิท้อ...........................ที่ง้องอนวอนอ้อนเพ็ญ ฯ .....ศศดง*บ่งซ้อง.......................สนองคำ อาจเอ่ยอำความจำ......................พร่ำเพ้อ เห็นจันทร์งดงามกำ-..................หนดใคร่ หมายใฝ่เป็นชะเง้อ...................เช่นเก้อเห็นเพ็ญเด่นวาม ฯ .....จำหาญหักรักร้าง....................ยังคนึง กระต่ายหึงหวงถึง........................จึ่งเย้ย หยามหยันหวั่นจิตตรึง.................ติดยิ่ง สิงสู่ทรามวัยเว้ย..........................พล่ามพ้อศศิพินทุ์วิไล ฯ ...( กลอนโคลง )...   พระจันทร์งามอร่ามแท้แลสคราญ รัตติกาลฉายฉานผ่านฟ้าสวย แสงส่องมองกานต์พรรณพร่างละลวย แลคลายป่วย สลวยหล้าแจ่มจ้าราตรี อนิจจากระต่ายน้อยคอยเมียงมอง กว่าจันทร์ผ่องเพียงเลี่ยงล้อเหลือบสี หลากสรรเคียงคลอกล่าวดาวเด่นดี มิท้อที่ง้องอนวอนอ้อนเพ็ญ   ศศดง*บ่งซ้องสนองคำ อาจเอ่ยอำความจำพร่ำเพ้อเห็น จันทร์งดงามกำหนดใคร่หมายใฝ่เป็น ชะเง้อเช่นเก้อเห็นเพ็ญเด่นวาม จำหาญหักรักร้างยังคนึง กระต่ายหึงหวงถึงจึ่งเย้ยหยาม หยันหวั่นจิตตรึงติดยิ่งสิงสู่ทราม- วัยเว้ยพล่ามพ้อศศิพินทุ์วิไล ฯ *** อื้อมีดหมอชำแหล่ะ ได้เจ้าค่ะ คำสมาส ศศดง เป็นลูกครึ่ง ควรเปลี่ยนเป็นอะไรดีคะ ที่ความหมายไม่เปลี่ยนไป เอางี้ ทีละบรรทัดเลยดีกว่า แต่ต้องยักเยื้องแล้วไม่เสียรสความนะ .. และ ต้องย้ายมากลอนโคลงไม่ติดขัดด้วยน๊า .. โจ๊กร้อนๆจ้า .. แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 45 17:29:19 จากคุณ : จังงัง - [ 4 พ.ย. 45 10:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โจทย์ทั่นนิรนามเนี่ยค่อนข้างยาก ต้องวาระพิเศษจริง ๆ จึงจะคิดออกว่าเขียนชมใครดี ที่นึก ๆ ออกตอนนี้ก็มีแต่เรื่องไม่ค่อยดี ถือว่าเสริมต่อ "อำมหิตสมัย" ก็แล้วกัน            ๏ ศรกามสามเส้าปัก...............ตรึงจิต            ชาติหนึ่งพลีชีวิต....................วุ่นบ้า            ศิริชีพถูกปลิด.......................ไปหนึ่ง            โชติอัคคีนรกจ้า.....................เร่าร้อนกัปกัลป์ ๚ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 45 13:21:08 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 4 พ.ย. 45 11:40:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รักครอบครองมั่นแท้..............กลับพา               รักเยี่ยงสัญชาติญาณบ้า...........ขุ่นข้อง รักเด็กต่อมารดา.....................เกิดก่อ         รักกล้าหาญปกป้อง.................หล่อเลี้ยง สากลฯ --------- ขอบคุณ ก ก ก ก่ ก้           ก ข ก ก่ ก ก ข           ก่ ค้ ก ก ก่ ก ข           ก ก่ ก ก่ ก ก ค้           ก่ ก้ ก ก จากคุณ : นิรนารี - [ 4 พ.ย. 45 13:27:32 A:217.80.211.244 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 โอยหายหน้าหายตาจากอาศรมไปหลายวันเลยเรา กว่าจะเข็นโคลงมาร่วมกระทู้ได้  แทบขาดใจ ดีใจที่เห็น พี่ไร้นาม เป็นคนต่อกระทู้นะคะ ๏ เพียร เขียนคำครบพร้อม       งามความ ร่าง ต่างแบบติดตาม                   ค่อยร้อย สร้าง ค้างหมั่นตอบถาม             ทุกข์สุข ฐาน อ่านเล่นหนึ่งน้อย                ที่นี้ลองของ ๚ะ๛   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 พ.ย. 45 14:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แห้ ซาหวัดดีคับทั่น xxx (เฒ่า) ทั่นลูกพี่เปิดปากร่ายยาวที ฟังเพลินเลย จู่ๆนิรนามก็นึกสงสัยว่าคำ xxx น่าจะแปลว่า "ไม่เปิดเผยชื่อ" ซึ่งความหมายก็คล้ายๆกับคำว่า "นิรนาม" ดังนั้นชื่อ xxx (เฒ่า) หากเป็นไทยๆ คงเขียนได้ว่า "นิรนาม (เฒ่า)" กระมัง (ฮิฮิ) ซาหรุบหว้า ตอนนี้มี นิรนาม, นิรนาม (เฒ่า), แล้วก็ ไร้นาม แล้วนี่ยังมี "นิรนารี" กลับมาเยือนอาศรมอีกคำรบหนึ่ง . . . . . อัตวิสัย เป็น "คำหลวง" เอิ๊กๆๆ นิรนามเอามาใช้ (ถลุง) เป็นเบี้ยเลยนะเนี่ย ที่ทั่น xxx (เฒ่า) สำแดงทัศนะต่อปุจฉา ๓ ข้อของคุณทิพย์อรุณ นิรนามอ่านแล้วเหมือนได้ดื่ม น้ำขิงรสเข้มข้น . . . เผ็ดลึกจริงๆเจียว สำหรับความเห็นของนิรนามนั้น นิรนามยึดคติเถื่อนของนิรนามว่า ถ้าเขียนอะไรที่ตรงไปตรงมา เช่น รัก อกหัก คิดถึง เล่าเรื่อง ฯลฯ โดยไม่ได้เจตนาสื่ออย่างซับซ้อนซ่อนเงื่อน เช่น ไม่ได้ใส่สัญลักษณ์ ไม่ได้ใส่อุปมา ไม่ได้ใช้เทคนิคลูกเล่นการประพันธ์ หรือไม่ได้ใช้ศัพท์ที่ต้องปิดพจนานุกรม หรืออื่นๆ นิรนามว่า การเขียนนั้นก็สมควรได้ผลเป็น ความเข้าใจของผู้อ่านที่สามารถเข้าใจความได้ง่าย จริงๆนิรนามก็มีประสบการณ์ตีความวรรณคดีเก่าๆอยู่บ้าง หลายบทหลายบาท เมื่อเปิดพจนานุกรม ก็สามารถเข้าใจความหมายได้ เพราะส่วนใหญ่ เป็นการใช้คำตามแบบแผน มีบ้างที่ใช้คำนอกแบบแผนอ้างอิง (พจนานุกรม) แต่ก็อยู่ในวิสัยที่สามารถ "จินตภาพร่วมได้" ทัศนะของทั่น xxx (เฒ่า) นิรนามเห็นคล้อยตามเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะที่เขียนว่า "ผู้อ่าน มีสิทธิที่จะคิดตีความ หรือเข้าใจไปอย่างไรก็ได้ตามความรู้ สถานการณ์ และรูปแบบเนื้อหาของผู้เขียน ผู้อ่านอาจตอบรับ ไม่อ่านของผู้เขียนคนนั้นอีก หรือด่าว่าเขียนไม่รู้เรื่องก็เป็นสิทธิของผู้อ่าน ถ้าผู้อ่านไม่ยอมรับมากๆ ผู้เขียนก็คงไปไหนไม่รอดเช่นกัน" ถูกใจและเด็ดขาดแต๊ๆเจ้า . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 4 พ.ย. 45 16:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 28 วันนี้นิรนามมัวแต่แต่งโคลงชื่อบุคคล อาจคุยหรือแนะแนวไม่ได้มาก อันว่า บุคคลการเมือง ย่อมเป็นปกติที่จะถูกวิพากษ์วิจารณ์โจมตีในแง่ลบอยู่บ้าง นิรนามขอเขียนตามแบบแผนที่จะพูดถึงข้อเด่น ข้อน่านิยม เท่านั้นเน่อ ช . . . . . . .อุ่มชุ่มฉ่ำชื้น . . . . . . . . .ใสสุภาพ สะอาดนอ ว . . . . . . .จีตวัดอยุติธรรมอาบ . . . .เลือดย้อย น . . . . . . .ครสลัดกิเลสกำซาบ . . . .สมถะ หลีกภัย . . พานแช่มช้อย . . . . . . . . ประเทศนี้ไกลภัย . . . . . จำ . . . . จดยากลบล้าง . . . . . จากใจ ลอง . . . ขู่สู้ทมิฬสมัย . . . . . . ไล่ได้ ศรี  . . . .กรุงฉกาจกลชัย . . . . ชนะศึก เมือง . . .ถ่างมี-ยากไร้ . . . . . . แคบด้วยคุณธรรม . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 4 พ.ย. 45 16:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ช่วงนี้คิดอะไรไม่ค่อยออก ขอคัดเลคเช่อร์เก่าๆของครูใหญ่ มาวางดีกว่า ง่ายดี ฮิ ฮิ ----------------------------------------------------------------------------------------- เห็นคุณฮั้วชอบโคลงตะเลงพ่าย เลยคัดมาให้ดูอีกบท ( แม้จะเรียกชื่อผมผิดไปหน่อย จนความหมายน่ากลัว)พร้อมบทวิเคราะห์ ซึ่งเขียนสอนเพื่อนๆ ในถนนนักเขียนให้หัดโคลงกัน เรียกว่าเอาของเก่ามาหากินอีกแล้ว จำใจจำจากเจ้า....................จำจร จำนิราศแรมสมร.................แม่ร้าง เพราะเพื่อจักไปรอน............อริราช แลแม่ จำทุกข์จำเทวศว้าง...............สวาทว้าหวั่นถวิลฯ ความดีของโคลงเตลงพ่ายนั้นแจกแจงได้หลายประการเอาเรื่องเสียงก่อน เสียงโคลงเกือบทั้งหมดมักมีลักษณะเช่นนี้ 1) เสียงระหว่างคำสัมผัส คู่สุภาพมักใช้คำที่เสียงเหลื่อมกันสลับระหว่างบาทที่ 1-2-3 ในที่นี้คือเสียงสามัญ-จัตวา-สามัญ (จร-หมอน-รอน) ทำให้เสียงโคลงมีลีลาอ่อนหวาน ส่วนคู่โทใช้เสียงระดับเดียวกัน ในที่นี้คือเสียงตรี (ร้าง-ว้าง) เพื่อตรึงให้โคลงเคร่งขรึม ความดีของเสียงอยู่ตรงนี้เป็นหลัก ในความเคร่งมีความอ่อน ในความขรึมมีความหวาน 2) เสียงส่งท้ายบท กรมสมเด็จฯ ผู้นิพนธ์มักนิยมส่งด้วยเสียงจัตวา นเป็นที่มาว่าถ้าส่งด้วยเสียงจัตวาแล้วจะไพเราะกว่าส่งด้วยเสียงสามัญแต่ที่ลึกซึ้งไปกว่านั้นคือวรรคนี้ท่านนิยมใช้คำที่มีลูกเก็บ คือคำที่มี 2 พยางค์ ลหุครุมาแทรก 2 คู่ (สวาท-ถวิล) ทำให้อ่านจบไปแล้ว แต่เสียงยังสะท้อนก้องอยู่ในใจไม่รู้เลือน 3) อีกประการหนึ่งที่ทำให้โคลงเตลงพ่ายเป็นโคลงเทวดา คือเรื่องความสง่างาม ซึ่งเป็นเรื่องที่อธิบายยากมาก ปรมาจารย์ผมก็อธิบายได้ไม่ชัด ท่านเจ้าสำนัก (น.ม.ส.) ประทานอธิบายไม่ถูก เพราะฉะนั้นข้าน้อยก็เลยใบ้รับประทาน แต่เพื่อไม่ให้ถูกค่อนขอดว่าอมภูมิ ก็จะลองพยายามใช้ภูมิเท่าที่มีลองอธิบายดู ประการหนึ่งนั้นโคลงเตลงพ่ายมีลักษณะที่ศัพท์เทคนิคเรียกว่าเบ่ง คือทุกคำในโคลงจะตัดออกหรือแก้ไขไม่ได้เลยแม้แต่พยางค์เดียว ทุกพยางค์มีผลต่อรสคำและรสความทั้งสิ้น ประการถัดมาซึ่งสำคัญมากคือเบ่งแบบไม่ได้อวดเบ่ง เหมือนกับผู้มีสง่าราศรี ดยไม่ต้องเต๊ะท่าวางฟอร์มนั่นแล อธิบายแบบนี้คงงงไปหน่อยเนอะ เอางี้โคลงบทนี้บาทสามถ้าจะแก้คำต้นวรรคมาใช้คำว่าจำก็จะได้โคลงกระทู้ยืนซึ่งถือว่าเป็นโคลงที่เจ๋งพอสมควร แต่กรมสมเด็จฯ ท่านอยู่ในระดับสูงสุดคืนสู่สามัญโคลงบทนี้เลยสง่างามโดยธรรมชาติ ซึ่งถ้าใช้กระทู้ยืนอาจจะเชยๆ เฉิ่มๆ ด้วยซ้ำ จากคุณ : หนอนสุรา ------------------------------------------------------------------------------------------ แต่ไหนๆขอลองแต่งกระทู้ชื่อตัวเองมาให้ ทั่นนิรนาม ตรวจมั่งดีกว่า จอม ปราชญ์แห่งกาพย์แก้ว............แผ้วสรรค์ ศิลป์พ่อ ยุทธ วิธีวิถีประพันธ์......................พิสิฐถ้อย เม ธีห่อนใฝ่ฝัน............................เพียงใฝ่ สืบแฮ ไร หริ่งตัวน้อยน้อย.......................แน่วน้อมกล่อมสมัย จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 4 พ.ย. 45 17:47:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ปู่ๆๆๆๆๆจ๋า ..เอา ลูก ลิง จัง งัง .. บ้างดิ ยากไปป่าว ..ไม่ยากหรอกน๊า ..เดี๋ยวอีตาอกไข่ดาวชิงไปต่อโคลงล้อก่อนนะ ปู่ .. จากคุณ : จังงัง (จังงัง) - [ 4 พ.ย. 45 18:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ๏ หมอฆ่าหมอนี้ฆ่า           มิแค่คน ฆ่าชื่อฆ่าเกียรติจน            ป่นปี้ วงการเสื่อมสุดทน             หมดค่่า หมอนอ เขาเหยียดหยามประนามชี้   อีกแล้วหมอเอ๋ย ๚ ๏ เพลิงฉานผลาญร่างร้าว   มลายหาย ลาญรักหักสวาทกลาย       บ่อาจกู้ เผาเวรบ่งกรรมวาย           วอดหมด ฤๅพ่อ ใครจะรู้บ่รู้                      บาปรู้โดยตัว ๚ ๏ ซีกหนึ่งบำบัดไข้           คือหมอ จริยธรรมค้ำคอ                ข่มกลั้น ซีกหนึ่งกิเลสหนอ             หนาหนัก รักโลภโกรธหลงนั้น           แน่แท้ปุถุชน ๚ ๏ ระวังตนตั้งมั่น               มีสติ มองทั่วตัวจิตวิ-                 เคราะห์ถ้วน ความชั่วจะเริ่มผลิ              รู้ก่อน เห็นเหตุเห็นผลล้วน            เหตุร้างร้างผล ๚ จากคุณ : โมโน - [ 4 พ.ย. 45 19:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เจอโคลงหมอโมโน/๓๑ จอมยุทธฯอายไปเลย ต้องคารวะเบียร์อีกแล้ว         หลานลิง/๓๐ บอกแต่งโคลงกระทู้ ลูก ลิง จัง งัง ให้หน่อย ไม่ขัดศรัทธาแล้วกัน ลูก เล่นมุขล่อล้อ..................ตลกปน สนานพ่อ ลิง อาจจะซุกซน..................สนุกบ้าง จัง หวะพลาดหรือผล-...........งานผิด พลั้งนอ งัง ง่งงงโปรดง้าง..................เปิดชี้ข้อไข ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่า ฮิ ฮิ ให้แก้บาท ๔ ยากนา เพราะ งัง เป็นคำไม่มีความหมาย แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 07:27:32 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 07:16:34 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 4 พ.ย. 45 21:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่อยาก...งั่ง อ่ะ ปู่ ดูฉลาดชอบกลงัยก็ม่ายรุ๊.. บาทที่สี่ ไม่เอางั่ง ได้ป่ะ จากคุณ : จังงัง - [ 4 พ.ย. 45 22:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ... จากคุณ : ทอทหาร - [ 4 พ.ย. 45 22:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จังงังเอาอะไรมาแปะ (๒๓) ยาวอย่างเงี้ย ใครเขาอยากจะชำแหละ ..เอ..หรือทั่นนิรนามฯ จะชำแหละดี ฮิฮิ ..เอ้า ลองเล่นด้วยสักสองบท (โคลง-ลูกลิงจังงัง จอมยุทธฯ แต่งแล้ว ผมก็ไม่ต้องเปลืองแรง ฮิฮิ) กลอนโคลง ๑๏  ดูเดือนเพ็ญเด่นฟ้านภาลัยใส สว่างถึงในใจฉ่ำล้ำบุหลัน กระต่ายไพรไปปักรักแลจันทร์ หม่นหมองพลันช้ำอยู่สู้กล้ำกลืน ๚ ๒๏  ยามเคราะห์กรรมต่ำต้อยน้อยจิตคิด โทษลิขิตผิดว่าฟ้ายังฝืน รักชมชิดติดอับทรัพย์เอยกลืน ข่มวันคืนล้าอ่อนย้อนทรวงตรม ๚ โคลงกลอน ๑๏  ดูเดือนเพ็ญเด่นฟ้า              นภาลัย ใสสว่างถึงในใจ                         ฉ่ำล้ำ บุหลันกระต่ายไพร                     ไปปัก  รักแล จันทร์หม่นหมองพลันช้ำ             อยู่สู้กล้ำกลืน ๚ ๒๏  ยามเคราะห์กรรมต่ำต้อย      น้อยจิต คิดโทษลิขิตผิด                          ว่าฟ้า ยังฝืนรักชมชิด                          ติดอับ  ทรัพย์เอย กลืนข่มวันคืนล้า                         อ่อนย้อนทรวงตรม ๚ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 45 22:46:59 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 4 พ.ย. 45 22:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีความคิดเห็นอันใด และคิดโคลงมะค่อยออกหงะ แหะ ๆๆๆ เอาของเก่ามาเล่าใหม่ดีก่า เนอะ ดัดแปลงนิดหน่อย นะ แล้วเพิ่มบทใหม่เข้าด้วย ชาติ     เสือต้องอยู่ได้........................เยี่ยงเสือ เสือ      ย่อมมีเกียรติเสือ...................อยู่ไซร้ ไว้        จิตทุกยามเจือ........................ใจแน่น ลาย     บ่งบอกเอกให้.........................ทราบไว้ว่าเสือ อย่า     เอาหางจุกไว้...........................ใต้ตูด กลาย  ร่างเป็นขี้ทูด...........................เน่าเนื้อ เป็น     เสือจักถูกขูด..........................ลายออก  ได้ฤๅ หมา     มิอาจเทียบเชื้อ......................ชาติได้ดั่งเสือ กอหญ้าสะบัดพริ้ว............................ไหวเอน ล้อลู่ลมโงนเงน..................................หนึ่งล้ม ลมแรงแค่บิดเบน...............................ใบเบี่ยง ลมเฮย รู้หลีกหลบรู้ก้ม...................................ย่อมพ้นเภทภัย แสงสุรีย์ส่องให้....................................เห็นทาง จงเปิดจิตอ้ากาง...................................อย่ากั้น มองตนทั่วสรรพางค์..............................ดีชั่ว มองนา ให้ลึกสู่ใจนั้น.......................................พบได้แสงธรรม แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 18:34:51 จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 5 พ.ย. 45 04:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ลองเขียนโคลงกระทู้ตามอย่าง พี่นิรนาม บ้าง (คิดถึงจ้าน) เริ่มจากคนใกล้ตัวก่อนน่าจะดี  อิๆ ๏  นาม สมมติมักเน้น            ตัวตน นี้ คิดครวญตรองจน               ชัดแจ้ง           ไร้ บทบาทดังกล                  วางกับ  ดักเฮย นาม หนึ่งนามไหนแกล้ง           กล่าวกล้ากล่อมสหาย  ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 พ.ย. 45 08:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โอโห หนึ่งวันเพื่อนๆ เต็มอาศรมเลย คึกคักดีจัง ^_^ - - - ศิษย์พี่อกนิษฐ์ - - - ที่ตามทุกบาทเพราะนึกใหม่ไม่ออกค่ะ แต่งแบบนั้นมันง่ายดี ลองแต่งตามเป็นบทมั่ง (ด้านเนื้อความ อิอิ) ๏ หนึ่งฉันทะรู้รัก          พึงใจ สองวิริยะเพียรไป         เลิศล้ำ สามจิตตะห่วงใย         ใจใส่ งานแล สี่วิมังสาย้ำ                    ครบค้ำอิทธิฐาน ๚ *อิทธิ'ฐาน' มาจาก อิทธิ'บาท'  ความหมายเหมือนกัน (โกง) - - - ศิษย์พี่จังงัง - - - เห็นโคลงกลอนแล้วรู้สึกเหนื่อยไว้ก่อน + ทึ่งว่าศิษย์พี่แต่งได้ไงนี่ แจมบทเดียวละกันค่ะ... ๏ พระจันทร์งามอร่ามแท้         แลสคราญ สว่างกลบรัตติกาล                    พร่างฟ้า ใสศศิสวยสราญ                        ระรื่น ชื่นนา ใจสืบแสงไว้กล้า-                      แกร่งได้ในวิกาล ๚ ๏ พระจันทร์ งามอร่ามแท้ แลสคราญ สว่างกลบ รัตติกาล พร่างฟ้าใส ศศิสวย สราญระรื่น ชื่นนาใจ สืบแสงไว้ กล้าแกร่งได้ ในวิกาล ๚ - - - คุณนิรนารี - - - ดีใจที่ลองแต่งแก้ดู (มีเพื่อนคอยแก้งานด้วยกันแล้ว ^_^) บาทสอง - รักเยี่ยงสัญชาติญาณบ้า <= คำเกินนิดนึงค่ะ บาทสี่ - รักกล้าหาญ <= ตกเอก* ไปนะคะ *หมายเหตุ: เสียงเอกใช้คำตาย พวกสระเสียงสั้น หรือคำแม่กก กด กบ แทนได้ คราวที่แล้วเขียนผังโคลงลืม "(ก ก)" ต่อท้ายบาทหนึ่งกับ สามไป (หนีไปทางไหนดีเดี๋ยวศิษย์พี่ตีโทษฐานบอกเพื่อนผิด) - - - ศิษย์พี่ศาลา - - - (ในอาศรมจับศาลาเรียกเป็นศิษย์พี่ดีกว่า  อิอิ - เราจะได้เด็ก) โคลงกลบทฯ เลยมิกล้าแต่งตาม เดี๋ยวเพี้ยนเหมือนกระทู้ก่อน ^^' - - - ศิษย์พี่นิรนามฯ - - - จับผิดศิษย์พี่มั่ง ศิษย์พี่ตกเอกคำว่า "หลีกภัย" บาทสี่บทแรก (หรือมีกฏข้อยกเว้นชื่อเฉพาะหนอ?) จากคุณ : ไร้นาม - [ 5 พ.ย. 45 08:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ((( - เพียงร่างสร้างฐาน - ))) เพียง - วางคำต่อไว้              เสพศิลป์ เพียง - ตื่นมาได้ยิน               สักถ้อย เพียง - คำวาดใจริน              แผ่เผื่อ เพียง - เพื่อนเพียงบทร้อย     ต่อให้ซึ้งแสน ร่าง - คำจากคำแก้ว              ทิพย์หอม ร่าง - จิตเพื่อศิลป์ยอม           หม่นไหม้ ร่าง - อุดมคติไม่ปลอม        ศิลป์สืบ ร่าง - มิตรน้ำมิตรให้             เสพซ้องจรรโลงขวัญ สร้าง - โลกด้วยคำแท้           ประกายศิลป์ สร้าง - มิตรมั่นใจริน             จิตแย้ม สร้าง - ใจมั่นใจชิน                สร้างค่า สร้าง - คำมั่นแต่งแต้ม           คำให้ชื่นเกษม ฐาน - คำอยู่ที่ให้                    ค่าฝัน ฐาน - จิตอยู่ที่ปัน                  จิตเอื้อ ฐาน - คนอยู่ที่หัน                  หาเพื่อน ฐาน - โลกอยู่ที่เกื้อ                 กอบกู้ธรรมผอง. ๒๐๑๔-๑๑๐๔๒๕๔๕ จากคุณ : Ar@p - [ 5 พ.ย. 45 09:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ซือม่วยไร้นาม/๓๘ จับผิดศิษย์พี่มั่ง ศิษย์พี่ตกเอกคำว่า "หลีกภัย" บาทสี่บทแรก (หรือมีกฏข้อยกเว้นชื่อเฉพาะหนอ?) ขอตอบแทนนิรนามแล้วกันนะ ซือม่วยไร้นามเข้าใจเกือบถูกแล้วขอรับ กฎบางครั้งก้อมีข้อยกเว้นเหมือนกัน โดยเฉพาะการแต่งโคลงกระทู้หน้าบาท เช่นการเล่นกระทู้หน้าบาทตั้งแต่ ๒ คำ ถึง ๔ คำ เช่นถ้าจะเล่นโคลงกระทู้ ฝนตก แดดออก นกกระจอก เข้ารัง ก้อต้องยอมตกเอก คำที่ ๒ ในบาทจบจ้า (รัง) แต่ถ้าไม่จำเป็นก้อไม่ควรผิดกฎนะขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 5 พ.ย. 45 09:22:36 A:161.246.1.33 X:161.246.51.147 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สองสามวันมานี้  เลื่อนกระจกระเบียงตอนเช้าทีไร เป็นได้สะดุ้งทุกที ลมหนาวมาอีกแล้วสิหนอ...แต่ชอบจัง  อากาศแบบนี้เหมาะจะเขียนโคลงหวานๆ เขียนให้ คุณ xxx(เฒ่า)  ที่อุตส่าห์เอากระทู้ศาลาไทยไปเขียนต่อค่ะ ๏  เหน็บ คำยามยั่วย้อน           หยอกความ เนื้อ นิ่มพิมพ์ใจตาม                 แต่งโต้ ผ่าว ผาดหวาดไหวหวาม           ยังหวั่น  คำพ่อ หนาว จิตอ่อนอกโอ้                 เหน็บเนื้อผ่าวหนาว  ๚ะ๛ อ้อ...ควันหลงตอนงานสังสรรค์  คุณ xxx(เฒ่า) เป็นชายหนุ่ม (หรือเปล่า) ในงานเพียงคนเดียว ที่แจกกุหลาบสาวๆทุกคนที่ไปในงาน   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 พ.ย. 45 12:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รักครอบครองมั่นแท้..............กลับพา               รักเว่อครอบครองบ้า...............ขุ่นข้อง รักเด็กต่อมารดา.....................เกิดก่อ         รักต่อสานปกป้อง....................หล่อเลี้ยง มวลชนฯ --------- ขอบคุณ ฮา !! ก ก ก ก่ ก้           ก ข ก ก่ ก ก ข           ก่ ค้ ก ก ก่ ก ข           ก ก่ ก ก่ ก ก ค้           ก่ ก้ ก ก จากคุณ : แก้รอบสาม/ - [ 5 พ.ย. 45 14:40:14 A:217.80.211.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 เพียร ร่ำเรียนค่ำเช้า                     วิชาโคลง ร่าง คำแล้วโทโยง                       เอกป้อน สร้าง สรรค์เพื่อจรรโลง                 ศิลปภาพ ฐาน นั่นมั่นแล้วช้อน                     โลกฟ้าตักเสวย ฯ สวัสดี ศิษย์น้องไร้นาม (คนขยัน) และทุกท่าน ครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 5 พ.ย. 45 14:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 44 รักครอบครองมั่นแท้..............กลับพา               รักเว่อคุกคามบ้า...................ขุ่นข้อง รักเด็กต่อมารดา....................เกิดก่อ         รักต่อสานปกป้อง..................หล่อเลี้ยง มวลชนฯ จากคุณ : เหอ !! - [ 5 พ.ย. 45 14:42:19 A:217.80.211.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 ใครหนอเอาชื่อนิรนามไปเขียนซะหรูหรา ของจริงต้องเป็นอย่างนี้ (หิ๊หิ๊) นิร . . . . โทษกรรมพู่เพี้ยน . . . . . . วิตถาร เถอดรา นาม . . . เฉ่อมเฉ่อมชอบจาร . . . . อุจาดถ้อย ณ . . . . . รงค์ร่นสังขาร . . . . . . . . ชลอแก่ ชราเนอ ถนน ฯ . .สัปดนน้อยน้อย . . . . . . . จริตพ้นวิกลวิสัย . . . . . ปล. ใครจะแต่งกระทู้โคลงที่มีคำว่า "ณ" เก่งจริงอย่าใช้ "ณรงค์" ซ้ำกับที่นิรนามกับไร้นามใช้ไปแล้วนะเออ (หิ๊หิ๊ พจนานุกรมมีแค่ ณรงค์ กับ เณร) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 5 พ.ย. 45 14:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46 จอมยุทธเมรัย คงเป็นอย่างที่เคยบอกนู๋ศอ ไปแล้วว่า วิจารณ์โคลงที่เขียนเข้าขั้นมืออาชีพเนี่ย ค่อนข้างยาก เพราะไม่ค่อยมีข้อบกพร่องแบบง่ายๆ อย่างที่เห็นชัดในหมู่มือใหม่หัดเขียน ของจอมยุทธ์ฯ นิรนามติดตรงเสียงในบาทแรก และสร้อยโคลง แต่พอจะวิจารณ์เรื่องเสียง ก็กังวลว่า จะวิจารณ์ไปโดยเอาเสียงที่ตัวเองติดหูเป็นที่ตั้ง พาลจะทำให้การวิจารณ์ กลายเป็นการแปลงเสียงโคลงผู้อื่นให้กลายเป็นท่วงทำนองเสียงโคลงของนิรนาม ถึงตรงนี้ นิรนามนึกถึงข้อเขียนของคุณคมทวน เรื่องสูตรการใช้เสียงโคลง นิรนามว่า คุณคมทวนแกคงไม่ได้คิดจะให้เราใช้ สูตรสำเร็จ ตายตัวหรอก แกคงอยากให้ผู้เขียนโคลง ทดลอง/ทดสอบ/สังเกต เสียงตามจุดสำคัญๆที่แกแจกแจงมา ให้ผู้เขียนโคลงให้ความสนใจในเรื่องเสียงมากขึ้น จากที่ไม่ค่อย หรือไม่เคยสนใจ การที่คุณคมทวน แจกแจงเป็นจุดๆออกมา คงเพื่อให้เรามี แนวทางปฏิบัติว่า จะเริ่มกันที่ตรงไหน นิรนามคิดว่างั้นนะ ไหนๆก็ไหนๆ ขอเขียนสิ่งที่ได้ตั้งข้อสังเกตเอาไว้คือ บาท ๑ เสียง  ๐ ๑ ๑ ๑ ๒ ..... ๒ ๔ ๔ ๒ (๐=สามัญ, ๑=เอก, ๒=โท, ๓=ตรี, ๔=จัตวา) นิรนามว่าการเรียงเสียง ๓ เอก ตรงนี้ออกจะหนักมาก "แผ้วสรรค์" ช่วยให้เสียงโคลงคลี่คลาย แต่ "ศิลป์พ่อ" กลับกลายเป็นเสียงหนักอีก ตรงนี้น่าคิด ๓ อย่างว่า ควรใช้เสียงจัตวาเป็น "ศิลป์" หรือไม่ น่าจะลองไล่ค้นดูว่า มีโคลงครูที่ใดที่ใช้เสียงจัตวารับเสียงจัตวา ตรงคำหน้าสร้อยโคลงบ้าง อย่างที่ ๒ นิรนามเคยสังเกตว่า โคลงของท่านสุนทรภู่ จะเหลื่อมเสียงที่คำสร้อยโคลง คือถ้าสมมติวรรคหลังเป็นเสียงจัตวา (เช่น "สรรค์") คำต่อไปจะเป็นอีกเสียงที่ไม่ใช่จัตวา อย่างที่ ๓ นิรนามว่า การใช้สร้อยโคลงเสียงโทตั้งแต่บาท ๑ ค่อนข้างใช้ยาก พาลคิดไปว่า น่าจะมีการใช้สร้อยลักษณะนี้น้อยมา เรื่องนี้จะจริงเท็จประการใด ต้องทำเปลเปล้อเองแล้วจ้าน นิรนามไม่มีเวลาไปไล่หาดู . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 5 พ.ย. 45 15:09:51 ]

ความคิดเห็นที่ 47 พอดี นิรนามมีไฟล์นิราศนรินทร์อยู่ ลองเลยไล่ดู พบการใช้สร้อยโคลงบาท ๑ เสียงโทดังนี้ ๑๔.  เรียมจากจักเนิ่นน้อง                            จงเนา  นะแม่ ๑๕.  ลงเรือเรือเคลื่อนคว้าง                          ขวัญลิ่ว  แลแม่ ๕๖.  ถับถึงคุ้งคดอ้อย                                    โอชหวาน  วายแม่ ๖๒.  ทุกตรอกเรียมตรวจหน้า                       ขาดนาง  เดียวแม่ ๘๒.  สาวหยุดหยุดย่างช้า                              หวังชัก  ชวนแม่ ๙๘.  ลองไนจักจั่นแจ้ว                                   ใจรัว  รัวแม่ ๑๐๐.  ควิวควิวอกควากคว้าง                           ลมลอย  แลแม่ ๑๑๙.  แสนศึกแสนศาสตร์ซ้อง                      แสนพัน  มาแม่ ๑๒๘.  งอนถันทิพย์ยอดย้อน                         ยันทรวง  พี่แม่ แห้ มีเยอะเหมือนกันเนาะ นี่คงบอกได้อย่างหนึ่งว่า สูตรตายตัว นั้น หายาก . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 5 พ.ย. 45 15:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาพอดี  ลับสนิมเสียหน่อย คิดถึงจ้านนะ พี่นิรนาม เอิ้กๆ ๏ นิร ทุกข์ยามทบถ้อย               โคลงแถลง นาม ต่างหมายฝากแฝง             เล่ห์เร้น       ณ เรือนมิตรอาจแสดง                 ผิดแผก  กันนอ ถนน อ่านเขียนหนวดเต้น           กระตุกให้ตื่นตัว ๚ะ๛   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 พ.ย. 45 15:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แหะ แหะ เมื่อคืนหายไปดื้อๆ เพราะ net มัน down ค่ะ วันนี้มาต่อใหม่  - - - ศิษย์พี่จอมยุทธฯ - - - ขอบคุณความรู้ใหม่เจ้าค่ะ (ค่อยๆ เรียนทีละนิด) ว่าแล้วก็แต่งชื่อศิษย์พี่มั่ง ๏ จอม พลชนชาติเชื้อ           เกื้อกวี ยุทธ ศาสตร์วางวาดวจี       วิจิตรฟ้า เม ฆินทร์แห่งศิลป์กรี-          ธาร่าง รจน์เฮย ไร พยับพจน์พร่างหล้า         รักษ์ไว้ผไทสยาม ๚ - - - ศิษย์พี่จังงัง - - - ๏ ลูก ไม้ร่วงหล่นใกล้           ต้นตาล ลิง สบเห็นแล้วหวาน          หยิบได้ จัง หวะสบพบพาน              เพียงโชค งัง นิ่งรู้ลวงไว้                      เลิกรั้งรอผล ๚ *หมายเหตุ: โคลงพาไปเจ้าค่ะ มิได้มีเจตนาแต่งตลกอะไร _/|\_ แต่งแล้วนึกถึงสุภาษิตจีน "เฝ้าต้นไม้รอจับอาชา" ขึ้นมา - - - ศิษย์พี่โมโน - - - โคลงเพราะ เนื้อโคลงก็ความหมายลึกซึ้งจังค่ะ ๏ ปุถุชนรักโลภพร้อม         โกรธหลง ล้อมจิตขังเฉกกรง-             กักไว้ กอปรอาชีพใดคง               มิเปลี่ยน ร้อนทุกข์ดับทุกข์ได้           สติสร้างมล้างกรง ๚ - - - คุณทอทหาร - - - ดีใจ + แปลกใจที่เจอคุณทอทหารที่นี่ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ ^_^ ไร้นามไม่ได้เข้าห้องหว้ากอตั้งนาน (อิอิ ยังติดแต่งนิยายอยู่เลย... มหาสงครามฯ ตอนสองยังไม่คลอดเลยค่ะมัวแต่ยุ่งไปเรื่อย ^^') มาอาศรมแล้ว ลองแต่งโคลงดูไหมค่ะ (ไร้นามยุคุณหนูจันทร์ แต่งอยู่เหมือนกัน -- ว่าแล้วก็มองซ้ายมองขวา เดี๋ยวเพื่อนหว้ากอ มาดุว่าเราชวนคุณทอทหารย้ายนคร) - - - ศิษย์พี่อกนิษฐ์ - - - โอ้... โคลงกลอน อีกแล้ว เพราะเชียว ศิษย์น้องขอคารวะ - - - ศิษย์พี่นัวเนียร์ - - - คิดโคลงมะออกเหมือนกัน (ติดศิษย์พี่มานี่เอง โรคคิดโคลงไม่ออก เป็นไวรัสติดต่อง่าย อ่านปุ๊บติดมาแอบอ้างได้ปั๊บเลย อิอิ) - - - ศิษย์พี่ศาลาฯ - - - อ้าว อันนี้ไม่แจมไม่ได้แล้วเอาชื่อเรามาแต่ง... ๏ นาม นารีหนึ่งน้อง               นุชนาฏ ศา กยวรรณปราชญ์                เปรื่องล้ำ ลา นโคลงศิลป์กวีชาติ             อนุรักษ์ ไทย รจน์ยืนหยัดค้ำ                 ร่ำร้อยรอยไทย ๚ ต้องไปทำงานแล้วค่ะ ไว้เย็นๆ ค่อยมาคุยต่อใหม่ ^_^ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 17:57:09 จากคุณ : ไร้นาม - [ 5 พ.ย. 45 17:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ยิ่งตามอ่านไม่ทันเสียด้วย ไว้เก็บอ่านทีหลังแล้วกันค่ะ ขอรายงานตัวก่อนนะคะ ขอบคุณศิษย์พี่นิรนามฯ มาก ๆ เจ้าค่ะที่ช่วยวิจารณ์โคลงศิษย์น้อง ขอคารวะ ๕ จอก //bier นิร....นามศิษย์พี่ก้น...........................อาศรม นาม...นั่นน่านิยม.............................ติดข้อง ณ.....ที่นี่ช่วยชม.............................ตำหนิ เตือนเฮย ถนน...นักเขียนกวีร้อง.........................กล่าวถ้อยสรรเสริญ   ศิษย์น้องไร้นาม คงมีเตรียมตัวเก็บข้าวของกลับไปเยี่ยมบ้าน เหลือเฟือ เลยขยันเขียนโคลง ดีค่ะ ว่าแต่กฎ กฎหมาย กฎระเบียบ กฎเกณฑ์ ใช้ฎ.ชฎาค่ะ เพียร...เกิดหลังจากรู้.......................ว่าชอบ ร่าง....แค่ตามคำตอบ........................สั่งไว้ สร้าง...เสริมสิ่งนบนอบ.......................อนุรักษ์ ดีเอย ฐาน....แหล่งข้อมูลไซร้.......................เก็บให้รุ่นหลัง     ปล. ไม่ได้แต่งโคลงเสียนาน สนิมเขละแหล่ว จากคุณ : รสา รสา - [ 5 พ.ย. 45 18:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ดีใจหลายๆ พี่ไร้นาม ชมศาลาไทยด้วย แต่ไหงตกเอกบาทสามหว่า เฮ้อ เนี่ยสงสัยที่ชมน่ะ  มันไม่ใช่ศาลาไทยจริงๆ แน่เลย  เอกเลยหายน่ะค่ะ ๏ ไร้ คนคอยกลั่นแกล้ง           เหงาหงอย นาม เก่าลบเลือนรอย               หลีกร้าง รัก เขียนคิดคำคอย                   คืนกลับ นาน หนักชักเคว้งคว้าง            หวั่นเวิ้งกระเจิงใจ ๚ะ๛   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 พ.ย. 45 18:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เพียร โดยพินิจจิตตั้ง                   ตามสาส์น       ร่าง รสจินตภาพกราน                  กรอบเอื้อ     สร้าง สรรค์สืบเสียงสนาน             เสนาะโสต ฐาน สะท้านสนั่นเชื้อ                   ชื่นฟ้าดินสมัย ฯ เรียนท่าน xxx(เฒ่า) ตามที่ได้เสนอให้มีการแสดงความคิดเห็นนั้น พิราบเงิน ขอลองสักนิด โดยแต่งตามแบบที่ท่านคมทวน แนะนำไว้ ในเรื่องคำโท กับคำเอก ซึ่งจำได้แม่นกว่ากฎอื่น คือ คำโทเสียงโท ในบาท ๒ คำที่ ๗ - เอื้อ รับสัมผัสกับ คำโทเสียงตรี ในบาท ๔ คำที่ ๕ - เชื้อ และโยนเสียงไปคำที่ ๗ - ฟ้า คำตายเสียงเอก ในบาท ๓ คำที่ ๗ - โสต พิราบเงิน เห็นพ้องกับคำที่ท่านคมทวน ฯ กล่าวสรุปไว้ว่า "สิ่งที่จำเป็นยิ่งกว่า สัมผัสใน กว่าการใช้ลีลาเอกโท คือการใช้โวหาร และจินตนาการ...." ซึ่งท่านจอมยุทธฯ และท่านนิรนาม ได้นำมากล่าวไว้แล้วนั่นเอง แหะ ๆ แสดงได้แค่นี้ละครับ อ้อ พอดี ท่านนิรนามฯ แสดงความคิดเห็นไว้ ประเด็นเดียวกันนี้ พิราบเงินเห็นพ้องอย่างยิ่ง ครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 5 พ.ย. 45 20:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ส่งการบ้าน ด้วยครับ พลตรี โทเอกซ้อง                สรรเสริญ หลวง หนึ่งสามารถเกิน          หยั่งได้ วิจิตร ศาสตร์ศิลป์เจริญ          วิจิตรจิต วาทการ กระเดื่องไล้              แหล่งฟ้าปราชญ์สยาม ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 5 พ.ย. 45 20:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ แต่ไหนแต่ไรที่จอมยุทธฯ ไม่ค่อยชอบแต่งโคลงในแนวหวาน เคยพยายามลองแต่งถ้าไม่ใช่หวานรันทดก็ออกลิเกไปเลย ยกตัวอย่างมาให้ดูสักบทสองบท ๏ สัตย์วาจาร่วมน้อง.................เคยประกาศ กราบพระพุทธชินราช...............ถิ่นนี้ ร่วมใจร่วมชีวาตม์.....................เคียงคู่ กันแฮ แต่นุชกลับหลีกลี้.....................ทอดทิ้งเรียมไฉน ๚ จาก โคลงชุดสองแคว หรือ ๏ มองฟ้าครามฟ้าสด................ระหว่างทาง หมู่เมฆลอยนภางค์...................ลิบโพ้น ฝากเมฆบอกต่อนาง.................เรียมร่ำ รักนา กายห่างสุดฟ้าโน้น....................จิตใกล้ใฝ่ถวิล ๚ จาก โคลงชุดสัตยารัก บทแรกที่ยกมาครูหนอนฯ เคยวิจารณ์ว่าออกลิเกไปหน่อย มาอ่านดูอีกทีก็ลิเกจริงๆ ฮ่า ฮ่า บทที่สองแม้จอมยุทธฯ จะมอง ว่าดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังไม่ดีดั่งใจที่ต้องการเหมือนขาดๆ หรือแปร่งๆ ยังไงก็ไม่รู้ กระทู้นี้เจอ พี่xxx(เฒ่า) ชวนแต่งโคลงแนวหวาน พยายามแต่งเท่าไหร่ก็ไม่ได้ดังใจจริงๆ อย่ากระนั้นเลยลองอ่านโคลง ต้นแบบแนวหวานที่เจ๋งๆ ของยอดกวีรุ่นก่อนดีกว่า เพื่อศึกษาลีลาและแนวคิดของรูปแบบการเดินโคลงในแนวหวาน เผื่อจะได้ไอเดียมาปรับใช้สำหรับตัวเองบ้าง อ่านแล้วได้อะไรหลายๆอย่าง เลยอยากนำมาถ่ายทอดให้เพื่อนๆได้รับรู้ด้วย ขอรับ ต้นแบบโคลงแนวหวานที่น่าศึกษาทีสุด เห็นจะต้องเป็นโคลงจากนิราศต่างๆ ที่กวีกล่าวรำพันถึงนางอันเป็นที่รัก ยามต้อง จากไกล โคลงที่ถือว่าเป็นต้นแบบของวรรณคดีนิราศ คือ โคลงทวาทศมาส ซึ่งเชื่อกันว่าแต่งในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช แต่ก็มีนักวรรณคดีบางท่านบอกว่าเก่ากว่านั้น แต่อย่าไปสนใจดีกว่าขอรับ มาดูที่เนื้อหาที่ประกอบด้วยศฤงคารสเป็นเลิศ เป็นจินตนาการและประดิษฐการของกวี อันเป็นแบบอย่างแห่งการเขียนนิราศ ที่กวีรุ่นหลังยึดถือเป็นแบบอย่าง กันดีกว่า โคลงทวาทศมาสแม้จะเป็นโคลงดั้น มีศัพท์ยากสำหรับการอ่านสักหน่อย แต่จอมยุทธฯ ขออ่านเพื่อศึกษาแล้วกันขอรับ เพราะบทที่กล่าวคร่ำครวญนั้น มีหลายบทที่กวียุคต่อมานิยมแต่งเลียนแบบ ขอยกมาเป็นตัวอย่างแล้วกัน ๏ ปางบุตรนคเรศไท้...................ทศรถ จากสีดาเดียวลี-.........................ลาศแล้ว ยังคืนสู่เสาวคต..........................ยุพราช ฤๅอนุชน้องแคล้ว.......................คลาศไกล ๏ ศรีอนิรุทธราศร้าง....................แรมสมร ศรีอุษาเจียรไคล........................คลาศแคล้ว เทวานราจร...............................จำจาก ยังพร่ำน้าวน้องแก้ว.....................คอบคืน ๏ สมุทรโฆเรศร้าง......................แรมพิน- ทุมดีดาลฝืน..............................ใฝ่เต้า ปางเจ็บชำงือถวิล........................ลิวโลด ยังพร่ำน้าวน้องเหน้า.....................ร่วมเรียง ๏ พระศรีเสาวเรขสร้อย.................สุธน จากมโนหราเคียง.........................คิดน้อง ยังเสด็จไพรสนฑ์........................สังวาส สังเวชนงนุชคล้อง........................เคลือกองค์ ๏ ปราจิตรเจียรเหน้าหน่อ...............อรพินท์ พระพิราไลยปลง.........................ชีพแล้ว คืนสมสุดาจิน..............................รสร่วม กันนา กรรมแบ่งกรรมแก้วแก้ว.................ช่วยกรรม ๏ ปางศิลปปรเมศท้าว....................สุธนู จากสมเด็จนุชจันทร......................แจ่มเหน้า เจียรรัปประภาตรู..........................เตราสวาสดิ์ ยังพร่ำน้าวน้องเข้า........................คอบสมร โคลง ๖ บทนี้กล่าวถึงคู่รัก ๖ คู่ คือ พระรามกับนางสีดา  พระอนิรุทธ์กับนางอุษา  พระสมุทรโฆษกับนางพินทุมดี พระสุธนกับนางมโนราห์  พระปราจิตกับนางอรพินท์  พระสุธนูกับนางจิรประภา ทั้ง ๖ คู่นี้ต้องพลัดพรากกัน มี ความทุกข์ทนหม่นไหม้ แต่ก็ยังกลับคืนมาพบกัน การใช้คู่รักที่มีในประวัติและนิทานเก่าๆ มาอ้างเปรียบเทียบความรักและความพลัดพรากของกวี ชุดนี้ถือว่าเป็นต้น แบบอย่างไร เดี๋ยวมาอ่านศึกษากันต่อขอรับ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 22:41:28 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 5 พ.ย. 45 22:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ห่างเหินเนิ่นนานเหลือหลาย กลอนกลายคล้ายโคลงสิ้นสูญ ภาระพาห่างไห้อาดูร เพิ่มพูนคนึงหาอาศรม มารายงานตัวเจ้าค่ะ  ศิษย์พี่ทั้งหลาย  หลังจากไปรับภาระงานใหม่เลยหลบลี้หนีหายไป สวัสดี คุณนิรนามฯ ที่ให้เงาน้ำค้างทำการบ้านส่ง คุณศาลาไทย คุณไร้นาม คุณจอมยุทธเมรัย  คุณ xxx(เฒ่า)  คุณนัวเนียร์แสนซน  คุณจังงัง  คุณ รจนา-ปะมู คุณอกนิษฐ์  คุณAr@p คุณพิราบเงิน  คุณ รสา รสา ทำการบ้านมาส่ง  สมองฝืดค่ะ  เลยได้มาอย่างนี้  ขอความกรุณาด้วยนะคะ ศิษย์พี่พี่ท่านทั้งหลาย (ศิษย์พี่ แปลว่า ผู้ที่เข้าเป็นสมาชิกในอาศรมชาวโคลงก่อนเงาน้ำค้างเจ้าค่ะ) คืนวันผันผ่านร้าว-              รานทรวง เธอห่างร้างพาดวง-            จิตสิ้น ฤาวารผ่านเพียงลวง-         ล่อหลอก ฤทัยด่าวฤดีดิ้น-                   พล่านคร้ามรักตรม จากคุณ : เงาน้ำค้าง - [ 5 พ.ย. 45 22:35:44 A:203.152.3.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 - - - ศิษย์พี่Ar@p - - - เป็น เพียงร่างสร้างฐานไปซะแล้ว ไม่เป็นไรแต่งตามได้เหมือนกัน ๏ เพียงวางทางล่อไว้         กลโคลง ร่างจิตมิตรร้อยโยง           ผูกเข้า สร้างใจแต่งจรรโลง         ได้เพื่อน ฐานโลกโศกแลเศร้า         จักสิ้นมลายสลาย ๚ - - - ศิษย์พี่ศาลาฯ - - - เราก็ต่างคนต่างเรียกพี่กันเน๊าะ อิอิ โคลงตกเอกจริงๆ ด้วยยิ่งแต่งยิ่งเพี้ยน ฮือๆ แก้ๆ ๏ นาม นารีหนึ่งน้อง               นุชนาฏ ศา กยวรรณปราชญ์                เปรื่องล้ำ ลา ยกนกงามพิลาศ            เทียบพิชญ์ นาแม่ ไทย รจน์ยืนหยัดค้ำ                ร่ำร้อยรอยไทย ๚ - - - คุณนิรนารีฯ - - - แฮ่... กรณีข้างบนบ่งให้เห็นว่า ไร้นามก็เด็กหัดเดิน (เกลาทีไรทำเอกหายทุกที) แก้รอบสามดีฉันท์ลักษณ์ถูกแล้วค่ะ ทักเรื่องเสียงนิดนึง: รักเว่อครอบครองบ้า <= ตำแหน่งนี้ควรใช้เสียงสามัญ แล้วก็ "หล่อเลี้ยงมวลชน" ตรงช่วงสุดท้ายพิมพ์ติดกันค่ะ ^_^ - - - ศิษย์พี่พิราบเงิน - - - ขยันเขียนโคลงเพราะอยากอู้งานเจ้าค่ะ (สรุป = ขี้เกียจนั่นเอง อิอิ) ศิษย์พี่เขียนมาเยอะเลย อ่านแล้วเริ่มหิว (เกี่ยวไหมเนี่ย... ก็ตรง "แล้วช้อน   โลกฟ้าตักเสวย" อ่ะค่ะ ทำให้อยากหม่ำๆ) - - - ศิษย์พี่นิรนาม - - - ใช่ๆ ไร้นามติดตรง "ณ" นั่นแหล่ะค่ะหาคำตั้งนาน ต้องรื้อโคลงใหม่ตั้งรอบนึง (แบบมั่วสดทีละบาทเลยล่ม) - - - ศิษย์พี่รสาฯ - - - อิอิ เก็บข้าวของจริงๆ ค่ะ แต่ไม่ใช่สำหรับกลับเมืองไทย อาทิตย์หน้าโน้นจะไป ประชุมต่างเมือง(อีกแล้ว) ช่วงนี้เลยวุ่นปลูกแปลงผักชีอยู่เจ้าค่ะ (เอาไว้โรยหน้า) แต่ธันวาจะกลับเมืองไทย ช่วงนี้นั่งหิวนึกอาหารที่อยากกินเอาไว้เพียบ...;p'' ๏ เพียร เกิดเพียรมั่นไว้              ใจเพียร ร่าง แค่อยู่ว่ายเวียน                    เปลี่ยนได้ สร้าง เสริมจิตเล่าเรียน               ลงสติ ฐาน แหล่งปัญญาไซร้                สว่างไว้ในกมล ๚ จากคุณ : ไร้นาม - [ 5 พ.ย. 45 22:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ ตอนที่ ๒ พูดถึงโคลงทวาทศมาส ถ้าไม่พูดถึงโคลงหริภุญไชย ก็ยังไงอยู่ เพราะว่ากันว่าโคลงหริภุญไชยนี้ก็เป็นโคลงแบบ ฉบับของโคลงนิราศ ซึ่งเขียนกันมากในกรุงรัตนโกสินทร์ สมัยกรุงศรีอยุธยานั้นยังไม่เรียกชื่อนิราศ แม้โคลงศรีปราชญ์ ก็เรียก กำสรวล แต่ปัจจุบันมักเรียกโคลงหริภุญไชยว่า โคลงนิราศหริภุญไชย ความจริง จอมยุทธฯ เองไม่มีต้นฉบับ โคลงนิราศหริภุญไชย แต่ก็จะคัดข้อมูลจากหนังสือที่มีอยู่มานำเสนอ เพื่อไม่ให้ ขาดตอนกับการศึกษาต้นแบบ ๒ โคลงนิราศนี้ โคลงหริภุญไชยนี้ กวีทางพายัพเป็นผู้แต่ง และแต่งเป็นภาษาเหนือต่อมาจึงมีผู้แปลงโคลงนี้ออกมาเป็นภาษาภาคกลาง แต่ถึงเช่นนั้นก็คงภาษาภาคภายัพไว้มากมาย จนไม่อาจตีความให้กระจ่างได้ สำหรับโคลงชุดนี้ ผู้แต่งกล่าวอาลัยถึงหญิง ที่รัก เมื่อตนจากที่พำนักในนครเชียงใหม่ ไปนมัสการพระธาตุหริภุญไชย เมืองลำพูน โคลงหริภุญไชย ใช้โคลงสี่สุภาพในการแต่ง ว่ากันว่าเป็นโคลงแบบฉบับที่นักโคลงพึงอ่านศึกษาในลีลาเชิงรำพันพิศวาส แม้จะมีปัญหาเรื่องถ้อยคำบ้าง แต่ก็ยังพอรู้สึกซึ้งใจในเชิงพรรณา และการแสดงอารมณ์ของกวีผู้แต่ง ทัศนะกวีและอารมณ์กวี ซึ่งปรากฎในโคลงหริภุญไชย มีหลายบทคล้ายคลึงกับโคลงทวาทศมาส โคลงกำสรวล นิราศ นรินทร์ และโคลงนิราศอื่นๆ ขอยกตัวอย่างเท่าที่จะหาได้แล้วกัน ๏ ดังฤๅร้างแก้วก่อน.....................กรรมสัง รอยแม่งสารีรัง............................ราชรื้อ บพิตรพระเมืองมัง.......................รายราช รักเอย เชิญต่ำนายนั้นหื้อ..........................ค่อยแก้กรรมเรียม ๏ จากเจียนเนื้อเกลี้ยงกลิ่น...............องค์ออน องค์อ่อนสมสมรนอน....................พรากขวั้น พรากขวัญเดือดแดดอน................อกม่อน มรเอย อกม่อนมรบ้านั้น...........................บิ่นบ้าในทรวง ๏ ปานนี้นักนิ่มเนื้อ........................สมสมร จักโอบเอวองค์อร........................อ่อนเหล้น หนาวลมละวาดอรชร......................ใจพี่ มาเอย เปลี่ยนเปล่านุชน้องเร้น..................ร่ำร้องเถิงอวร ๏ ระลึกหน้าน้องดุจ.......................หันเห็น นาแม่ ยินแต่ตาจักฝัน.............................ใช่หน้า รอยดลแต่ใจขวัญ.........................ศรีถิ่น มาฤๅ ศรแม่มาน้อมหน้า...........................กว่าคล้องกระหายหน ๏ รามาธิราชร้าง...........................สีดา เดียวแม่ พระก็เอานงค์พงา..........................แม่ผ้าย ยังลุส่ำบุญตรา.............................ตรูเจตน์ เดียวเอย เสิกส่วนยังได้ส้าย..........................เพื่อผู้หนุมาน ๏ ปภาพิโยคสร้อย.........................สุธนู ก็ดี สมุทรโฆษร้างพินธู.........................แม่งม้าง ขุนบาจากเจียนอู............................สาราช อกพี่เวนร้องร้าง............................กว่าเบื้องบุรเพ จอมยุทธฯ อาจจะไม่ได้เรียงโคลงที่ยกมาตามลำดับ เพราะไม่มีต้นฉบับในมือ โคลงดังกล่าวเป็นโคลงที่ทัศนะกวี และ อารมณ์กวี เป็นต้นแบบสำหรับโคลงนิราศสมัยต่อมา เป็นแบบใดเดี๋ยวอ่านต่อไปเรื่อยๆครับ ก่อนจะกล่าวถึงโคลง นิราศเรื่องต่อไป ขอคัดโคลงหริภุญไชย พร้อมคำแปลมาให้อ่านอีก ๒ บท ขอรับ ๏ อัสดงคดาค่ำแล้ว.......................รอนรอน สรส่องเกวียนซอนซอน..................คลาดคล้อย ปักษีส่งเสียงวอน..........................วอนเจต รักเฮย โอ้อิ่นดูชู้สร้อย..............................มิได้สุดาดล ๏ ราตรีเทียนทีปแจ้ง......................เจาะงาม มัวม่วนนนตรีตาม..........................ติ่งทร้อ อุดสากั่นโลงนาม...........................ชักชอบ ชื่นแฮ บุญพี่บ่อเปืองป้อ..........................เปล่าซ้ำเซาทรวง ดวงตะวันกำลังจะตกลงไปรอนๆ แสงแดดที่ส่องลงมาต้องเกวียนนั้นก็ลับไป ได้ยินนกส่งเสียงร้อง พาให้ใจนึกไป ถึงความรัก นึดใคร่เห็นคนที่รัก ก็มิได้นางมาให้พบเห็น ในเวลากลางคืนเช่นนี้ มีดวงประทีปสว่างไสว ยินเสียงดนตรีบรรเลงรับกัน ได้ฟังเสียงขับเป็นที่ชอบชื่นใจ แต่ว่าบุญ ของพี่ไม่มี จึงต้องจำจากน้องมาเปล่าเปลี่ยวอกในแดนนี้ คำแปล โคลง ๒ บทนี้คัดจากหนังสือ จินตวรรณคดีไทย ของ อ.เปลื้อง ณ นคร เดี๋ยวมาว่าถึง กำสรวลศรีปราชญ์ กันต่อ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 23:13:37 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 45 23:09:11 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 5 พ.ย. 45 22:51:49 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ต้องขอบคุณ ทั่นนิรนาม (๔๖/๔๗) ที่แผ้วทางให้จอมยุทธฯ เรื่องเสียงโคลงที่สะดุด เห็นทีต้องทำเปลเปล้ออีกชุดซะแล้ว ซือม่วยไร้นาม ทำหน้าที่เฝ้าบ้านได้ดีมากจ้า เกือบลืมทักทายสหายอาศรมทุกๆท่าน สวัสดีจ้า แต่คืนนี้คงต้องขอตัวพักผ่อนแล้วขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 5 พ.ย. 45 23:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 59 - - - ศิษย์พี่จอมยุทธฯ - - - ลงชื่อเป็นนักเรียนโคลงหวานมั่ง (แต่ศัพท์ในโคลงยากจัง แปลเองไม่ค่อยออก) รออ่าน กำสรวลศรีปราชญ์ ต่อเจ้าค่ะ - - - คุณเงาน้ำค้าง - - - ชอบกลอนที่เขียนค่ะ ^_^ มีสรุปรวมทักทุกคนเลยดีจัง (ตอนนี้ยุ่งๆ อยู่เลยไม่มีโคลงมาแจมค่ะ) จากคุณ : ไร้นาม - [ 6 พ.ย. 45 05:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จากความเห็นนิรนาม/๔๖ น่าจะลองไล่ค้นดูว่า มีโคลงครูที่ใดที่ใช้เสียงจัตวารับเสียงจัตวา ตรงคำหน้าสร้อยโคลงบ้าง เมื่อคืนก่อนนอนลองเปิด สามกรุง กับ เตลงพ่าย ผ่านๆดู แต่หาไม่ค่อยเจออย่างที่นิรนามว่า จริงๆ แต่ก็พอมีตัวอย่างมาให้ดู ๒ บท เกิดเป็นหมอกมืดห้อง................เวหา หนเฮย (เตลงพ่าย) ปิ่นทัพขับคชค้ำ.......................คำแหง หาญเฮย (สามกรุง) แต่จอมยุทธฯ กลับรู้สึกว่าเสียงโคลงที่ยกมายังไม่แปร่งหู แต่เพราะอะไร เมื่อเทียบกับโคลงของจอมยุทธฯ บาทนี้ จอม ปราชญ์แห่งกาพย์แก้ว............แผ้วสรรค์ ศิลป์พ่อ ปัญหาน่าจะอยู่ที่คำสร้อย ซึ่ง ๒ บาทที่ยกมาเป็นตัวอย่างใช้คำเสียงสามัญ (เฮย) ทำให้มีจังหวะทอดเสียง ไม่ขาดห้วนๆ อย่างที่ จอมยุทธฯ ใช้คำสร้อยเป็นเสียงโท  (พ่อ) จริงหรือเปล่าลองแก้โคลงบาทนี้ของจอมยุทธฯ เป็น จอม ปราชญ์แห่งกาพย์แก้ว............แผ้วสรรค์ ศิลป์นอ ความรู้สึกของจอมยุทธฯ บอกว่าโคลงบาทนี้อ่านง่ายขึ้นเยอะ แต่ไม่รู้ว่าเพื่อนคนอื่นๆจะคิดอย่างไร แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 45 15:59:47 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 6 พ.ย. 45 06:50:00 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เพียร เรียนจนจบได้                  เป็นหมอ ร่าง กลับกลายเป็นตอ              มอดไหม้ สร้าง วิมานรักกำมะลอ           ผิดแผก กระสวนแล ฐาน รากรอนแล้วไซร้               เสื่อมสิ้นสถานหมอ ๚ จากคุณ : ทิพย์อรุณ - [ 6 พ.ย. 45 09:23:07 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๓) แล้วก็มาถึงโคลงที่เกริ่นไว้ตั้งแต่ตอนที่แล้ว คือโคลงกำศรวลศรีปราชญ์ หรือถ้าจะเรียกว่า โคลงนิราศนครศรีธรรมราช ก็ไม่น่าจะผิด (โคลงกำศรวลศรีปราชญ์ หนังสือบางเล่มเขียนว่า กำสรวลศรีปราญ์ แต่จอมยุทธฯ ขอใช้ตามต้นฉบับ หนังสือประวัติและโคลงกำศรวลศรีปราชญ์ ฉบับพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร ปี พ.ศ.๒๕๑๓) กำศรวลศรีปราชญ์ เป็นนิราศโคลงดั้นบาทกุญชร แม้จะไม่แน่ชัดว่าแต่งในสมัยใด ใครเป็นผู้แต่งกันแน่ แต่ตรงนี้ขอผ่าน ไปอีกทีแล้วกัน มาอ่านและศึกษาลีลาของโคลงชุดนี้กันดีกว่า ว่ากันว่า (อีกแล้ว) การใช้อุปมา , อุปไมยโวหาร ตลอดจนเนื้อความรำพันบทปฎิโลมหลายบทของโคลงชุดนี้ แทบจะถอด ออกมาจากเบ้าเดียวกับทวาทศมาส และมีส่วนคล้ายกับโคลงหริภุญชัย ในบางบท เป็นอย่างไรไปดูกัน ก่อนอื่นมาดูการยกเรื่องราวของ ชาย-หญิง จากวรรณคดีทีต้องพลัดพรากจากกันมารำพันคร่ำครวญเปรียบเทียบไว้ หลายคู่ ดุจเดียวกับทวาทศมาส และมีส่วนคล้ายโคลงหริภุญไชยดังกล่าวมาแล้ว ลองอ่านดูครับ ๏ รามาธิราชใช้.................................พานร โถกนสมุทรวายาม............................ย่านฟ้า จองถนนเปล่งศิลปศร.......................ผลาญราพ (ณ์) ใครอาจมาขวางฆ่า............................ก่ายกอง ๏ เพรงพรัดนรนารถสร้อย...............ษีดา ยงงขวบคืนสมสอง...........................เศกไท้ สุทธนูประภาฟอง.............................ฟัดจาก จยรแฮ ยงงคอบคืนหว้ายได้..........................สู่สมสองสม ๏ ผยองม้ามณีกากเกื้อ......................ฤทธี ก็ดี สองสู่สองเสวอยรมย........................แท่นไท้ เพรงพินธุบดีพรัด............................พระโฆษ ขอนขาดสองหว้ายไส้.........................จากจยร ๏ พร่ำพบมาโนชเนื้อ.........................นางเมือง สองสู่สมมณฑยร...............................แท่นแก้ว เท่าบาเปล่าเปลองอก........................ในอ่อน อรแม่ สองพรากพรัดแคล้วชู้.......................ชำงือ ๏ เท่าบาแส้วไส้หย้อน.......................ในนาง ไซ้แม่ ครางอยู่ฮือฮือตา...............................เลือดไล้ เท่าบาจากอกคราง............................ครวญแม่ รยมท่าวหววใจให้..............................แม่ดิ้นโดยดู โคลงชุดนี้คัดมาจากต้นฉบับ โคลงกำศรวลศรีปราชญ์ เล่มที่ได้กล่าวแล้ว อาจจะอ่านยากซักหน่อย ดังบาทสุดท้ายของบทที่ห้า ที่ยกมา ถ้าทำเป็นภาษาปัจจุบัน จะได้ว่า " เรียมท่าวหัวใจให้...............แม่ดิ้นโดยดู " หรือจะให้เห็นชัดยิ่งขึ้น ลองดูกันอีกบทเพื่อเปรียบเทียบศึกษาลีลาหลายๆแบบ ๏ เพรงเรารอยพรากเนื้อ..................นกไกล คู่ฤๅ ริบราชเอาเขาขัง...............................คั่งไว้ มาทันปลิดสายใจ..............................เจียรจาก เรียมนา มานิรารสให้.....................................ห่างไกล   (ทวาทศมาส) ๏ ดังฤๅร้างแก้วก่อน.........................กรรมสัง รอยแม่งสารีรัง................................ราชรื้อ บพิตรพระเมืองมัง............................รายราช รักเอย เชิญต่ำนายนั้นหื้อ.............................ค่อยแก้กรรมเรียม  (โคลงหริภุญไชย) ๏ ฤๅเรียมให้ชู้พราก..........................กันเพรง ก่อนฤๅ กรรมแบ่งเอาอกมา...........................ดั่งนี้ เวรานุเวรเอง....................................พระบอก บารา ผิดชอบใช้หนี้หน้า.............................สู่สมสองสม (กำศรวลศรีปราชญ์) อ่านโคลงกำศรวลศรีปราชญ์ ถ้าไม่พูดถึงโคลงแนวหวาน ต้นแบบบทฝากนางของโคลงนิราศสมัยต่อมา ก็เหมือนขาดอะไรไป อย่าง บทฝากนาง ๒ บทที่ว่า คือ (ขอใช้ต้นฉบับที่แปลงเป็นภาษาปัจจุบัน เพื่อให้อ่านง่ายขึ้น) ๏ โฉมแม่จักฝากฟ้า.........................เกรงอินทร์ หยอกนา อินทรท่านเทอดเอา.........................สู่ฟ้า โฉมแม่จักฝากดิน............................ดินท่าน แล้วแฮ ดินฤๅขัดเจ้าหล้า.............................สู่สมสองสม ๏ โฉมแม่ฝากน่านน้ำ......................อรรณพ แลฤๅ เยียวนาคเชยชมอก........................พี่ไหม้ โฉมแม่รำพึงจบ.............................จอมสวาสดิ์ kuเอย โฉมแม่ใครสงวนได้........................เท่าเจ้าสงวนเอง ตอนหน้าถ้ายังไม่เบื่อ มาอ่านโคลงนิราศพระบาท ของมหานาค วัดท่าทราย กันต่อขอรับ ใกล้ๆเที่ยง ชักจะหิว ฮิ ฮิ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 45 20:30:50 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 6 พ.ย. 45 11:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ซือม่วย ไร้นาม ซือม่วยไร้นามขยันเขียนโคลงมาก อย่างนี้ต้องปรบมือให้ แต่เขียนมากก็ต้องมีตกหล่นบ้าง คิดซะว่าเป็นเรื่องธรรมดา โคลงบทแรกที่หัวกระทู้ การเล่นยัติภังค์ที่เข้าข่ายกติกา มีเพียง ๒ บาท คือ บาท ๒ และ บาท ๓ ในแง่การสื่อความ . . . อ่านเข้าใจยากเหมือนกันนะ บาท ๑ - "มั่นฝัน" ฟังแปลกอยู่หน่อยๆ เพราะ มั่นอาจเป็น มั่นคง หรือ มุ่งมั่น ก็ได้ "มั่นฝัน" จึงอาจเป็น มั่นคงในสิ่งที่ใฝ่ฝัน หรือ มุ่งมั่นที่จะฝัน บาท ๒ - ความจริงบาทนี้เขียนดีที่สุดเมื่อเทียบกับบาทที่เหลือ แต่ความหมายออกจะแปลก คือ ร่างภาพ (ร่างภาพร่าง)  พอพิศผลลัพท์ไซร้ (พอให้เห็นโครงร่างคร่าวๆ) แปลกตรงที่ บาทต่อๆไป ไม่ได้ขยายว่า ร่างภาพ แล้วทำอะไรต่อ บาท ๓ - ดูคล้ายจะบอกว่า ให้แก้ไข ภาพร่าง ในบาทที่ ๒ แต่ที่เขียนออกมาไม่ได้สื่อความได้ตามนั้น ตรงนี้น่าจะเป็นเพราะว่า โดนกระทู้หน้าบาทเล่นงานอีกแล้ว "สร้าง" ทำให้เขียนเฉออกนอกทางไป เมื่อพยายามดึงกลับตรงวรรคหลัง ก็ดึงไม่ได้ผล บาท ๔ - "ไว้" เป็นคู่โทที่ไม่เนียน เวลาใช้คำรับสัมผัส เคยไล่อักษรบ้างหรือเปล่าเอ่ย ไล่เพื่อให้แน่ใจว่า ได้เลือกคำที่เราเห็นว่าดีที่สุด เหมาะที่สุด ณ ขณะนั้นมาใช้รับสัมผัส อีกอย่างหนึ่ง บาท ๔ ถือว่าเป็นบาทที่ต้องให้ความสนใจมากกว่าปกติ เพราะบาท ๔ อาจช่วยขยายความที่ไม่ค่อยชัดของทุกบาทได้ ควรพิถีพิถันมากๆ แล้วที่ถามเรื่อง "หลีกภัย" ตกเอก ก้อก้อ นิรนามเป็น ศิษย์พี่ปู นี่นา บอกน้องๆปูว่า อย่าตกเอก แต่ตัวเอกตกเอกหน้าตาเฉย นี่แหละถึงเรียกว่าศิษย์พี่ปู เอิ๊ก ถ้าจะเอาคำตอบจริงๆ ก็ดูคำอธิบายของจอมยุทธเมรัย โดยห้ามตกย่อหน้าสุดท้ายที่ว่า "แต่ถ้าไม่จำเป็นก้อไม่ควรผิดกฎนะขอรับ" . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 พ.ย. 45 14:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 64 นู๋ศอ ลมหนาวมาแล้ว อย่างนี้ก็ต้องฟัง "ดื่มแดด" อีกที (ตอนมีตติ้ง นิรนามท่องโคลงที่เล่นตัวเลขให้นู๋ศอฟัง พอถึงบาทที่เริ่มว่า "แดดดื่ม" หนูศอหัวเราะกิ๊ก และดูเหมือนคุณพี่หนูนาก็หัวเราะด้วย นี่นิรนามยังสงสัยอยู่ว่า หัวเราะด้วยอารมณ์ประมาณไหน) สีป . . . แปด กิโลขีดน้อง . . . . พึงถนอม แปด . . เปิบจงจิตยอม . . . . . . ต่อมื้อ แดด . . ดื่มเพาะพรรณหอม . . .ผิวผ่อง หนาว . .เหน็บหนุ่มแย่งยื้อ . . . .อกอ้อมโอบขวัญ ถ้าคิดถึง "จ้าน" ก้อ ฮิฮิ นู๋นุชน้อง . . . . . . . . . . คิดถึง "จ้าน"เอย "จ้าน" ห่างหายอย่าอึง . . . . เอ็ดผี้ เสภาพ่อพลายพึง. . . . . . . .พลิกอ่าน จักพบ "จ้าน" คำนี้ . . . . . . .มากใช้เสวนา นะเออ . . . . . ซือม่วย รสา รสา "นาม...นั่นน่านิยม.............................ติดข้อง" นี่ไง สาเหตุที่ต้องเล่นยัติภังค์ให้ติดมือ กล่าวคือ ความในวรรคหลัง ไม่กลมกลืนกับวรรคหน้า มีลักษณะกระโดด หรือแปลกแยก ไปจากวรรคหน้า หรือไม่ก็บางที ความจบหมดที่วรรคหน้า วรรคหลังเลยเป็นพวกคำขยาย ยัติภังค์จึงเป็นลูกเล่นที่ช่วยแก้ตรงจุดนี้ แบบฝึกหัดที่คืบไปอีกขั้นคือ ค้นเองว่าเคยเขียนลักษณะดังว่าไว้ที่ไหนอีก เพื่อจะได้เข้าใจจุดอ่อนตรงนี้ได้ชัดเจนขึ้น ซึ่งเมื่อแจ่มแจ้งและปิดจุดนี้ได้แล้ว ฝีมือจะก้าวหน้าสองชั้น เพราะชั้นแรก จุดอ่อนหมดไป ชั้นที่สอง กระบวนท่าที่ปิดจุดอ่อนเป็นกระบวนท่าที่มีความเด่นอยู่ในตัวเอง อ้อ ถ้าไม่ได้แต่งโคลง ก็ควรอ่านโคลงครูบ้างน่อ ว่าแต่ว่ามีติดมือบ้างหรือเปล่าเนี่ย เช่น นิราศสุพรรณของสุนทรภู่, นิราศนรินทร์, ลิลิตพระลอ , ลิลิตตะเลงพ่าย, สามกรุง เป็นต้น ควรมีติดมือไว้อ่านยามว่างอย่างน้อย ๑เล่ม ถ้าเป็นของปัจจุบัน นิรนามว่า งานที่อ่านไม่ยากเกินไปคงเป็นของท่านอังคาร และของไพวรินทร์ ขาวงาม . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 พ.ย. 45 15:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 65 พิราบเงิน "ชื่นฟ้าดินสมัย" แจ๋วมาก บาท ๒ "ร่าง รสจินตภาพกราน กรอบเอื้อ" กราน ๑ น. (โบ) ไฟ เช่น เชิงกราน, ธุมาก็ปรากฏแก่กราน. (กฤษณา). กราน ๒    ใช้เข้าคู่กับคำอื่น หมายความว่า ทอดตัว หรือ ล้มตัวลงราบ เช่น ก้มกราน หมอบกราน,                 หมายความว่า ค้ำ เช่น ยันกราน ยืนกราน,                 ในบทกลอนใช้โดยลำพังก็มี เช่น ก็กรานในกลางรณภู. (สมุทรโฆษ),                 พระรามตัดตีนสินมือเสีย กรานคอไปไว้ที่นอกเมือง. (มโนห์รา). ดูรูปการณ์แล้ว กราน ที่ใช้ในโคลงจะไม่สอดคล้องกับคำอื่นๆนะ ซือตี๋พิราบเงิน เริ่มฝึกกระบวนท่าจับจุดเสียงแล้ว ซือม่วยซือตี๋คนอื่นที่ "เขียนโคลงได้" แล้ว เริ่มฝึกกระบวนท่าเสียงโคลงหรือยัง เสียงโคลง ที่ไม่เคลง เป็นองค์ประกอบหนึ่งของการได้ชื่อว่า "เขียนโคลงเป็น" ครูหนอนสุราเคยบอกว่า "เขียนโคลงเป็น" ยากกว่า "เขียนโคลงได้" หลายเท่า ฉะนั้น ไม่ควรฝันว่า จะ "เขียนโคลงเป็น" ในชั่วข้ามคืน เพราะนี่เป็นการฝันระดับ "ไต่ฟ้าคว้าดาว" เลยนะเออ คนที่ฝันเช่นนี้ เตรียมตัวเตรียมใจสำหรับการทุ่มเทแล้วหรือยัง . . . . . ซือม่วยเงาน้ำค้าง ถึงสมองฝืดแต่โคลงที่แต่งมาก็อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ การเล่นยัติภังค์โดยรวมถือว่าโอเค บาทที่อ่านติดขัดคือบาท ๒ . . . เธอห่างร้างพาดวง- จิตสิ้น "จิตสิ้น" ให้ภาพไม่ค่อยชัด หรือ อันที่จริงไม่ได้ให้ภาพอะไรเลย สำหรับจุดแข็งที่เห็นคือ สัมผัสในมีความเนียน คือใช้โดยได้ความหมายเต็มยศ ได้แก่ วัน-ผันผ่าน, ห่าง-ร้าง และ วาร-ผ่าน ไม่ได้ใช้เพียงแค่เอาเสียงให้คล้องจองกัน ถ้าสมองฝืด ก็ต้องหาอะไรอ่านมากๆ เข้าไว้ อ่านแล้วมีความเห็น หรือความสงสัย ก็เอามาเขียนเป็นโคลงได้ (ความสงสัยก็เขียนเป็นโคลงได้) ถือว่าซ้อมไปเรื่อยๆ เผื่อว่าถึงเวลาเขียนจริงจังขึ้นมา จะได้ไม่ค่อยฝืด . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 พ.ย. 45 15:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 66 จอมยุทธเมรัย เห็นเล็กเฉ้อของครูหนอนฯ พูดถึงโคลงเทวดา นิรนามพอดีหยิบ "กวีหน้าพระลาน" มาอ่าน ("กวีหน้าพระลาน" หนังสืออนุสรณ์ต่อการจากไปของ "ท่านจันทร์" - ๑ ใน ๒ กวีของยุคสมัยนั้น ... ตามทัศนะของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช) เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ได้เขียนรำลึกถึงท่านจันทร์ มีตอนหนึ่งเขียนว่า "โคลงนั้นมีอลังการอยู่ ๔ แบบคือ แบบที่ ๑ แต่งง่ายเป็นพื้น เอาแค่คำมาเรียงๆกันให้ถูกแบบบังคับเท่านั้น ท่านจันทร์เคยบอกว่า โคลงแบบนี้อ่านเทิ่งๆไปเท่านั้น ไม่เป็นรสเป็นชาติแต่ประการใด แบบที่ ๒ เป็นลักษณะโคลงศักดิ์สิทธิ์ เช่น โคลงสุภาษิตทั้งหลายไว้อ่านสอนใจเหล่านั้น แบบที่ ๓ เป็นโคลงอ่านเพราะ มีจังหวะจะโคน และความเหลื่อมล้ำของเสียง คำไพเราะเพราะพริ้ง อย่างโคลงนิราศนรินทร์เป็นต้น แบบที่ ๔ เป็นโคลงเทวดา คือสมบูรณ์ทั้งโวหาร และความเข้มขลังอยู่ในตัว ดังโคลงลิลิตเตลงพ่าย โคลงกำสรวล เป็นต้น" . . . . . ส่วน "จอม ปราชญ์แห่งกาพย์แก้ว............แผ้วสรรค์ ศิลป์นอ" แต่เดิมนิรนามอ่านสะดุดที่คำสร้อยเสียงโท เมื่อไม่ใช้เสียงโทแล้ว รู้สึกว่า รื่นหูกว่าเดิมนะ ถ้าจะถามเหตุผล ก็คงบอกบ่ได้ เพราะเป็นเรื่อง ความรู้สึก ... เอาความรู้สึกเป็นตัววัดจ้าน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 พ.ย. 45 15:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อกนิษฐ์ ความจริง อกนิษฐ์ มีฝีมือไม่น้อยเลย นิรนามมักคิดว่าเป็นขาแจมโคลงมากว่าเป็นขาหัดเขียนโคลง เลยไม่ค่อยได้แนะแนวอะไร แต่เมื่อเขียนเข้ามาโดยบอกว่าส่งเป็น "การบ้าน" อยู่หลายชิ้น ถ้าไม่ดูให้ เดี๋ยวจะคิดเป็นอย่างอื่น ถือเสียว่า เป็นวิจารณ์ประสาพี่น้องชาวอาศรม ๏ ยินดีดังร่ำน้ำ-................จัณฑ์เทศ..แม่เอย เพียงหยดซาบศอเจต-........ภูติสะดุ้ง เพียรพร่ำฉ่ำใจเมต-...........ตาชื่น..นาแม่ หากขาดแม่พี่ฟุ้ง-...............ซ่านร้าวใจราน ๚ะ๛ ลูกเล่น ยัติภังค์ . . . ผ่านฉลุย ความจริงเท่าที่เคยอ่านโคลงของอกนิษฐ์ รู้สึกว่ามีฐานในทางนี้อยู่แล้ว เสียงโคลง - "ยินดีดัง" เสียง สามัญรวด ๓ เสียง ฝากทำเปลเปล้อสั้นๆ มาอ่านกันดีกว่า โดยการค้นโคลงครูดูว่า มีบาทไหนบ้างที่ใช้เสียงเดียวกันซ้ำกันถึง ๓ ครั้ง (นิรนามก็อยากรู้ แห้) สรุปว่าเสียงโคลงโดยรวมรื่นหู การใช้เสียงถือว่าปริ่มๆภูมิของนิรนามที่จะวิจารณ์ รสความ - บาท ๑ - "น้ำจันฑ์เทศ" เฉลยหน่อยได้ไหมว่า แบล็ค หรือ ชีวาส หรืออย่างอื่นๆ (ฮา) บาท ๒ - สงสัยว่า ดื่มด่ำน้ำจันฑ์ แล้ว เจตภูต มาเกี่ยวอะไรด้วย เจตภูติ ไม่พบในพจนานุกรม เจตภูต [เสียง : เจด-ตะ-พูด] น. สภาพเป็นผู้คิดอ่าน คือ มนัส,          ที่เรียกในภาษาสันสกฤตว่า "อาตมัน"          เรียกในภาษาบาลีว่า "อัตตา" ก็มี "ชีโว" ก็มี,          มีอยู่ในลัทธิว่า "ในโลกนี้ไม่มีอะไรสูญ แม้คนและสัตว์ตายแล้ว ร่างกายเท่านั้นทรุดโทรมไป           ส่วนเจตภูตเป็นธรรมชาติไม่สูญ ย่อมถือปฏิสนธิในกำเนิดอื่นสืบไป",           ลัทธินี้ทางพระพุทธศาสนาจัดเป็นสัสตทิฐิ แปลว่า ความเห็นว่าเที่ยง,           ตามสามัญที่เข้าใจกัน เจตภูต คือวิญญาณที่สิงอยู่ในตัวคน กล่าวกันว่าออกจากร่างได้ในเวลานอนหลับ. ดังนั้น บาทนี้ก็น่าจะแปลว่า เพียงได้ลิ้มรส วิญญาณในตัวก็สะดุ้ง บาท ๓ - เข้าใจว่า พร่ำ อาจไม่ตรงความหมาย พร่ำดูจะนิยมใช้คู่กับ เพ้อ พร่ำ ว. ร่ำไป, ซ้ำๆ ซากๆ, บ่อยๆ. ร่ำ    ก. พูดซ้ำๆ, พร่ำ. ดูนิยามคำแล้วก็งงเหมือนกัน ร่ำ ก.กริยา เหมือนกับ พร่ำ ที่เป็น ว. คำวิเศษณ์ น่าจะเป็นว่า พร่ำ เป็นการ ใส่ พ.ให้กับ ร่ำ เหมือนกับที่ใส่ พ. ให้ ร้อง เป็น พร้อง บาทนี้คงหมายความว่า พยายาม (มาจากคำว่าเพียร) พร่ำว่า ชื่นฉ่ำใจในเมตตาจิต นะแม่ บาท ๔ - ขาดแม่ พี่ ฟุ้งซ่าน ร้าวรานใจ ราน ก. ตัดหรือฟันกิ่งไม้ออก ในคำว่า รานกิ่ง. ราน ว.มีรอยปริตื้นๆ ทั่วไปบนพื้นผิวของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น หม้อราน ผนังราน กระเบื้องราน. คิดว่า อ่านได้ ๒ อย่าง คือ ร้าวรานใจ ก็ได้ ร้าวใจราน (ใจแตกร้าว) ก็ได้ เมื่อแงะความ ๔ ครบบาทแล้ว ก็น่าจะตีความได้ว่า บาท ๑ ดีใจเพราะแม่ (คนรัก) มาหา ความดีใจนี้เปรียบเหมือน ได้ดื่มเหล้านอก ? (ดังร่ำน้ำจันฑ์เทศ) บาท ๒ ขยายอุปมา น้ำจันฑ์เทศ ว่า หยดเดียวก็กำซาบจนเจตภูตสะดุ้ง ออกจะแปลกๆ ที่ใช้น้ำจันฑ์เทศ เป็นอุปมา และการขยายอุปมาในบาทนี้ หรือว่า ที่ต้อง เทศ ก็เพื่อให้รับกับ เจต และ เมต ? บาท ๓ ตามที่ตีความข้างบนจะเห็นได้ว่า "เพียร" ไม่เนียน สร้อยโคลง "นาแม่" อ่านติดอยู่บ้าง ไม่แน่ใจว่า ควรเป็น นะแม่ หรือเปล่า จุดนี้ปริ่มๆ ภูมิของนิรนามอีกแล้ว คือไม่แน่ใจว่า "ตาชื่น" เสียงนุ่มเนิบพอแล้ว ไม่น่าจะมี นาแม่ ซึ่งนุ่มเนิบเหมือนกันซ้อนเข้าไป หรือควรเปลี่ยนสร้อย หรือไม่ควรมีสร้อย ... ตรงนี้ นิรนามไม่แน่ใจที่จะวิจารณ์จริงๆ บาท ๔ "ฟุ้งซ่าน" ดูจะเนียนไม่สุด เมื่อใช้ควบกับ "ร้าวใจราน" วิจารณ์โคลงของพวกเข้าขั้นมืออาชีพก็อย่างนี้แหละ ปริ่มๆภูมิที่มีอยู่ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 พ.ย. 45 15:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 68 หน้าหนาวเนี่ย  ได้น้ำได้เนื้อจริงๆ เขียนบันทึกได้อีกหลายหน้าเลยค่ะ พี่นิรนาม เขียนโคลงกระทู้หน้าบาทเดียวกันมาร่วมกระทู้อีกตามเคย  แถมด้วยกลอนอีกสองบท กลอนเนี่ย เขียนไว้ก่อนแล้ว เอาไปแปะกระทู้พักหนาวมาแล้วด้วย  เอามาฝากค่ะ ๏  สี่ บาทโคลงยอกย้อน          ยียวน แปด วรรคหลากเล่ห์ชวน         แต่งโต้ แดด ดื่มผาดผิวนวล              เปรียบนุช   แน่เอย หนาว อกหนุ่มโยกโย้              แหย่เย้าราวหยาม ๚ะ๛ เย็นลมหนาวพัดมาเพลาดึก คำนึงนึกถ้อยจำนรรจ์แสนหวั่นไหว ป่านฉะนี้จะหนาวร้อนผ่อนเพียงใด ห่วงคนไกลวอนฝากดาวคราวราตรี หมอนใบนั้นอุ่นพอไหมใจยังคิด หวั่นมิ่งมิตรของนวลน้องจะหมองศรี ทุกซอกทรวงหน่วงหนักท้นหนอคนดี คืนหนาวนี้พี่คงนอนร้อนหัวใจ ! จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 6 พ.ย. 45 15:40:22 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๔) ตอนนี้มาอ่าน โคลงนิราศพระบาท ของมหานาค วัดท่าทราย กันครับ แม้จะหลงเหลือมาถึงปัจจุบันแค่ ๒๕ บท แต่เป็น ๒๕ บทที่ ทรงคุณค่า ด้วยว่าลีลาโคลงมิได้ด้อยกว่าใคร ตรงนี้ คมทวน คันธนู กล่าวไว้ในหนังสือพิเคราะห์วรรณคดีโดยวิถีประวัติศาสตร์ เล่มแรก ว่าผลงานโคลงนิราศพระบาทอันหลงเหลือมา ๒๕ บท ของมหานาค วัดท่าทราย เมื่ออ่านเทียบดูกับ นิราศนรินทร์ ที่ว่า เป็นยอดโคลงนิราศ ชั้นมือ และเชิงรสแทบจะใกล้เคียงกันทีเดียว สำหรับการอ่านโคลงนิราศพระบาทในตรงนี้ จะใช้ต้นฉบับโคลงที่รวมผนวกอยู่ในโคลงกวีโบราณของพระยาตรัง ทั้ง ๒๕ บท จากหนังสือ วรรณกรรมพระยาตรัง ชั้นมือ และเชิงรส แบบโคลงหวาน ของมหานาค วัดท่าทราย เป็นอย่างไร ขอคัดมาให้อ่านสัก ๑๐ บท แบบยาวๆไปเลย ๏ ดำบลชนบทโอ้............................อาทร ตอตะเคียนใครรอน.........................จึ่งด้วน เหมือนเรียมนิราสมร......................มาเปลี่ยว ไม้ดั่งไมตรีม้วน..............................เกศน้องนางเสย ๏ ถึงทางประเทศไท้........................ทางหลวง ท้ายพิกุลกลัดทรวง.........................พี่ดิ้น นางเพียงพิกุลพวง.........................มาลิศ จวนจะวายกลิ่นสิ้น..........................สุดร้อนเรียมคนึง ๏ แม่ลาลาลดไห้.............................หาศรี ฤๅแม่ลีลาลี.....................................ลาศเต้า ลาลดระทดทวี.................................ทุกข์เทวษ บ้างเลย ลาแม่ลาแล้วเจ้า..............................จากแล้วลาสมร ๏ เรียมเมิลมยุเรศฝ้าย....................ฟ้อนฝูง นางมยูรหมู่ยูง................................ย่างย้าย บรรพตพิสัยสูง...............................สังวาส ดูดำเนินนกคล้าย............................แม่คล้ายยูงยล ๏ นกน้อยลงเล่นน้ำ........................ในบาง บอกวิโยคเยาวพลาง.......................พี่ชี้ ธานีนทีทาง....................................แสนสนุก นกเอย นกก็เลื่อนลอยลี้..............................เล่นแล้วบอกลาง ๏ นางนวลนางนกน้อย...................บินมา เรียมก็สั่งสารา................................นกนั้น นางนวลแม่ครวญหา......................นวลแม่ หมองฤๅ นกนิยมสารซั้น...............................สู่แล้วลานวล ๏ เห็นโศกเรียมเร่งเศร้า..................สงสาร โศกร่วงโรนโรยราน........................แก่เถ้า โศกเอยจะยืนนาน............................อยู่เมื่อ ใดนา ดูโศกดูเรียมเศร้า.............................โศกเศร้าเหมือนเรียม ๏ รำดวนรำดบด้าว..........................ใดควร เก็บประมวญชวนนวล......................นุชน้อง รำดับรำดวนจวน.............................วรบาท พระนา สองประสงค์สัตย์พร้อง....................ชาติโพ้นพบกัน ๏ สามเล่มราเมศไท้..........................สังหร แม่ก็ทรงสามศร...............................เปรียบท้าว ท่านผลาญอสุรมรณ์........................ลาญชีพ เจ้าก็ผลาญชายอกร้าว......................มอดม้วยดูเสมอ ๏ ศรเนตรเสียบเนตรค้น..................คมขำ ศรสำเนียงตรึงกรรณ.......................ส่งซ้ำ ศรโฉมแม่ยิงยัน..............................ยายาก ต้องผู้ใดอกช้ำ...................................เฉกท้าวสาดศร เป็นทีน่าเสียดายว่า โคลงนิราศพระพุทธบาท ชุดนี้เหลือตกทอดมาถึงปัจจุบันแค่ ๒๕ บท เท่านั้น ถ้าเหลือตกทอดมาครบ น่าจะได้ วรรณกรรมโคลงนิราศ ที่ยิ่งใหญ่อีกเรื่องหนึ่งประดับฟ้าวรรณศิลป์ไทย แต่แค่ ๒๕ บทที่หลงเหลือมา ก็เป็นแบบอย่างที่น่าอ่านศึกษาจริงๆ ตอนต่อไป จะเริ่มต้นอ่านวรรณกรรมโคลงนิราศ ยุครัตนโกสินทร์ ซักที จะเริ่มต้น ด้วย โคลงนิราศพระพิพิธสาลี ซึ่งมีอยู่ ๒ เรื่อง คือ โคลงนิราศทวาย กับ โคลงนิราศชุมพร (สำหรับโคลงนิราศทวาย อีกชื่อหนึ่งเรียกว่า โคลงนิราศไปแม่น้ำน้อย บางตำราบอกว่า ศิษย์ศรีปราชญ์เป็นผู้แต่ง) ซึ่งว่ากันว่าเป็นต้นแบบของ โคลงนิราศนรินทร์ เหมือนหรือต่างกันอย่างไร เดี๋ยวมาอ่านกันครับ   จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 6 พ.ย. 45 16:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 70 แหะ แหะ ทั่นนิรนามฯ ชำแหละโคลงผมยังกะไปนั่งในหัวใจเลยแหละ หลายคนทักว่าผมเหมือนไม่ใช่มือใหม่ ผมก็ถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกันครับ เพราะพึ่งฝึกโคลงจริง ๆ จัง ๆ ก็เมื่อสองเดือนที่แล้ว (กระทู้-แปลกเปื้อนเปลี่ยนปน) ส่วนการบ้านผมต้องยกยอดไปอีกหลายวันครับ แหะ แหะ น้ำจัณฑ์เทศ ผมก็รับทั้งแบล็คและชีวาส หละครับ แล้วแต่โอกาสและประชามติของเพื่อนร่วมวง แต่ตอนนี้กะลังเล็งโนเบิลสก็อต แหะ แหะ เผยเบื้องหลังนิดนึงครับ - ผมคิดคำสัมผัสมาก่อน เพื่อที่จะฉีกคำด้วยยัติภังค์ อันได้แก่ เมตตา และเจตภูติ(หมายถึงวิญญาณอย่างที่ทั่นนิรนามฯ ว่าแหละครับ ฮิฮิ) และนึกบาทแรกแบบตรงข้ามกับทางศาสนาหน่อยก็ได้แก่สุรา แต่เพื่อเร่เข้าหาสัมผัสก็กลายเป็นน้ำจันฑ์เทศ พอดิบพอดี .. คราวนี้มาถึงการบ้านที่ติดค้างลุง xxx(เฒ่า) ไว้ .. ว่าจะวิจารณ์หนังสือของ "คมทวน คันธนู" ก็ยังสองจิตสองใจอยู่ เพราะตัวเองก็พึ่งเรียนโคลงแค่สองเดือน หนูตัวจิ๊ดย่อมไม่อาจหาญไปวิจารณ์พญาราชสีห์ เอาเป็นว่าฝึกวิจารณ์เพื่อการเรียนรู้ก็แล้วกัน เพราะข้อน่ายกย่องของหนังสือวรรณวิเคราะห์ฯ มีมากกว่าข้อตำหนิ อกนิษฐ์เป็นนักเรียนอยู่ ผิดพลาดยังไง ก็ยังมีครูและพี่น้องช่วยกันแก้ไขกันได้อยู่ ..ฮิฮิ.. เบื้องต้น ขอคัดบทสรุปของคุณคมทวนฯ มาลงให้อ่านกันก่อนนะครับ (ผมพิมพ์ตามที่ปรากฎในหนังสือจริง ๆ ครับ)   --------------------------------------          วรรณวิเคราะห์        ตำนานฉันทลักษณ์         กับหลักการใหม่                  ๖.   ---------------------------------------   วกเข้ามาถึงเรื่องโคลง ๒ กับโคลง ๓ ซึ่งเป็นโคลงประกอบตามลิลิตอันมีอยู่ ๒ ชนิด คือ ลิลิตสุภาพกับลิลิตดั้นโคลง ทั้งหมดนั้นจะเป็นโคลงดั้นและโคลงสุภาพไปด้วย   ความสละสลวยของโคลง ๒ และโคลง ๓ ยากจะงดงามเท่าโคลงสี่ด้วยมีวรรคน้อยกว่า จังหวะลีลา ดูห่างหูห่างตานัก จักยกมาพอทำเนาคือ   ๏ พระครวญถึงอ่อนท้าว   หนักอุระราชร้าว......................ที่ร้างแรมศรี   ใครปราณีหนึ่งบ้าง   เชิญนุชมาแนบข้าง..................ช่วยชี้ชวนชม....พฤกษ์นา   (ลิลิตตะเลงพ่าย)   นั่นคือลวดลายของโคลง ๒ สุภาพ แม้จะมีความกำซาบอยู่บ้างแต่ก็แต่งค่อนข้างยาก เพราะต้องลำบากหาคำรูปโทถึง ๓ จุด ทุกวรรคแถมยังพะวักพะวงตรงอีก ๓ คำรูปเอกที่สรรเสกมาใส่ ขอให้สังเกตโคลง ๒ ดั้น ดัง:-   ๏ โคลงสองเรียกอย่างดั้น   โดยว่าวรรคท้ายนั้น.................เปลี่ยนแปลง   (คำที่ขีดเส้นใต้คือคำบังคับเอกโท)   ความโสภายิ่งห่างหูห่างตาเข้าไปอีก ฉะนั้นการฉีกใช้โคลง ๒ จึ่งต้องเล่นน้อยบทเป็นพอ และก็ควรใช้ส่วนการสัมผัสอักษรเข้ามาช่วยบ้าง     หันมาทางโคลง ๓ สุภาพ (คำที่ขีดเส้นใต้กำกับคือคำบังคับเอกโท)   ๏ โคลงสามแปลกโคลงสอง   ตามทำนองที่แท้   วรรคหนึ่งพึงเติมแล้   เล่ห์นี้จงยล.........................เยี่ยงเทอญ   อ่านเผิน ๆ มองผาด ๆ ก็มิได้ประหลาดเพียงแค่เติมคำ ๕ คำ (๑ วรรค) ชักขึ้นอยู่หน้าโคลง ๒ เก่าก็เท่านั้น   ลองสังเกตโคลง ๓ ดั้นอีกตัวอย่าง     ๏ จงยลคณะโคลงสาม   ตามแบบแยบอย่างนี้   เป็นพวกโคลงดั้นชี้   เช่นกัน   ก็เช่นกัน คือ เติมวรรคหน้าโคลงสองดั้นดื้อ ๆ น่าจะถือได้ว่าในไม่ช้า โคลง ๒ กับโคลง ๓ คงลาโรงตามกันไปเป็นเทือก อาจจะกระเสือกกระสนดิ้นรนในงานใช้การประกวดอวดฝีมือบางแห่ง (ผู้ที่แต่งโคลงสี่ฯ ได้จึงไม่ยากเย็นสำหรับการเล่นกับโคลงสามโคลงสอง ทำนองเดียวกันผู้ที่แต่งโคลงห้าได้นั้นย่อมแต่งทุกบรรดาโคลงได้หมด)   ยังมีโคลงกลบท โคลงกลอักษร (ซึ่งก่อนหน้าเคยเสนอว่าให้ตัดทิ้งซะ) และโคลงกระทู้ (มีอยู่ตั้งแต่กระทู้ ๑-๕ คำ)   สำหรับโคลงกลบท นับว่าเป็นอีกอรรถรสที่น่าลิ้มลอง (หากไม่ช่ำชองเพลงยุทธถึงขั้น อย่าตะบี้ตะบันแต่งไป ทั้งที่ยังไม่สามารถบังคับจะจับกฎเกณฑ์โคลงสี่ฯ มาถือเล่นไว้ในอุ้งมือ และก็อย่าดื้อแพ่งแต่งแต่กลบท เพราะจะทำให้รสเฝือฝาดขาดวิญญาณ)   จงหาตำราอ่านแล้วควานหากฎกติกาแห่งโคลงกลบท จรดแล้วจำและทำให้เหนือกว่าถ้าทำกลบทใหม่ได้ให้ทำทันที สิ่งเหล่านี้จะช่วยอำนวยการยกระดับการคุมทัพอักษรได้ค่อนข้างมาก   แต่อยากให้ลองใช้โคลงกระทู้เป็นตัวหลัก/ในการเป็นนักเลงโคลงสี่ฯ เพราะเป็นการฝึกปรือฝีมืออย่างดียิ่ง (สิ่งที่โคลงกลบทบังคับคือคำและจำนวน ส่วนโคลงกระทู้นั้นบังคับกันด้วยใจความและคำ ใครที่ทำจักไร้กังวลเรื่องการด้นโคลงไปเลย)   ขอเผยเคล็ดการเขียนโคลงสี่ ดังนี้คือ ๑. เปิดส่งด้วยการใช้เสียงสูงเหมือนกับการปิดท้าย พร้อมกับให้รับด้วยเสียงสูง (จัตวา) น่าจะเป็นบาทที่สาม จะให้ความไพเราะกว่าบาทที่สอง ๒. พยายามเลี่ยงรูปเอกโทษโทโทษ ๓. บาทบทบางบาทอาจแรกเป็นกลบทไว้   ๔. ใช้คำโทเสียงโทในบาทที่สอง แล้วคล้องสัมผัสด้วยคำโทเสียงตรีในบาทที่สี่ ก่อนที่จะทิ้งรับกับคำโทเสียงตรีเช่นกัน ๕. สอดคั่นสัมผัสอักษรซ้อนเป็นจังหวะ คือ คำที่ ๒ ไปคำที่ ๔ หรือคำที่ ๕ (น่าจะดีที่สุดกับคำสุดท้ายของบาท และอาจใช้สัมผัสสระบ้างเป็นบางคราว อย่าใช้ยืดยาวทุกบทจะเสียรสโคลง จงอ่านนิราศสุพรรณฯ ของราชันย์แห่งกลอน คือ สุนทรภู่ดูเอาเทอญ) ๖. เดินเรื่องโดยใช้รสความตามด้วยรสคำ และรสน้ำเสียง ๗. หลีกเลี่ยงการใช้คำครึ่งพยางค์เป็นคำหนึ่งพยางค์ บางบาทอาจใช้คำหนึ่งพยางค์ครึ่งเป็นหนึ่งพยางค์ แต่อย่าวางไว้ให้มากเกินจะทำให้เสียงสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก ๘. ยกอุปมาอุปไมยให้เฉียบขาดถึงขนาดเฉียบคม อย่านิยมสิ่งใดที่ไร้ความไพเราะ (เพราะไม่รู้) เช่นการรับสัมผัสนอกด้วยคำที่มีวรรณยุกต์กำกับ หรือจับเรื่องราวอันใดมิได้ดัง:-         ๏ ดูงูขู่ฝูดฝู้...........................พรูพรู       หนูสู่รูงูงู..................................สุดสู้       งูสู้หนูหนูสู้................................งูอยู่       หนูรู้งูงูรู้...................................รูปทู่มูทู   เสียงสระอูเกลื่อนกลาด เรียกกันว่า โคลงกลบทเลื้อนล้า ของเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ซึ่งมิมีเหตุผลอันใดควรจะเรียกได้ว่าไพเราะเพราะพริ้งยิ่งดูความหมายยิ่งไม่ได้เรื่อง ด้วยไม่มีหนูบ้านไหนไปลงในรูงู เพื่อจะต่อสู้กับงู และขอโทษหูที่จะสดับจับศัพท์ของการฟังรสน้ำเสียง หาเคียงใกล้ความไพเราะเสนาะโสตมิมี ดังกล่าว     สรุปเอาดื้อ ๆ คือ เพียรอ่านวรรณคดีที่มีลีลาโคลงงดงาม ดังนี้ - โองการแช่งน้ำ  เพื่อค้นหาความหมายและการใช้แบบโบราณสำหรับการประยุกต์ โคลงทุกชนิด - ลิลิตยวนพ่าย  เพื่อสังเกตความพรายพิลาศในการใช้โคลงบาทกุญชร - ลิลิตพระลอ  เพื่อสังเกตการต่อคำต่อความว่ามีความงามงดฝังแฝง ณ แห่งใดในทั้งมวล - กำศรวลศรีปราชญ์  เพื่อสังเกตการใช้คำอันผงาดสง่า การใช้ลีลาเยี่ยงพญามือโคลง (บางบท) - ทวาทศมาส  เพื่อสังเกตการลินลาศแห่งโคลงวิวิธมาลี - นิราศสุพรรณฯ เพื่อสังเกตการโอ่วรรณจิตร ตามจิตสำนึกลึก ๆ แบบสุนทรภู่ครูกวี - นิราศนรินทร์  เพื่อสังเกตการดิ้นคำ ว่าดำเนินได้ดีมีจังหวะเยี่ยมยอด ทอดทัศนาการใช้อุปมาอุปไมยในบางบท (ย้ำในบางบทเท่านั้นเอง) - ลิลิตตะเลงพ่าย เพื่อสังเกตความพรายเพริศบรรเจิดบรรจงของโคลงจำนวนหนึ่ง - โคลงโลกนิติ  เพื่อพินิจการใช้ความบอกคำเปรียบเทียบหลายบทถือว่าเฉียบคมและคมลึก - ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน  เพื่อสังเกตการใช้กลบทบางชนิดบางคำ เช่นเดียวกับประชุมลำนำของหลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถุก  จิตกถึก) ซึ่งให้ความรู้สึกลึก ๆ ในความ - ลิลิตสามกรุง  สังเกตความมุ่งมั่น มุ่งหมายในการใช้โคลงสี่ลีลา นมส.  และตำราตำรับทุกฉบับทุกเล่ม จงเต็มใจอ่าน ขุดเสาะเจาะสาร.    ---------------------------------------------- จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 6 พ.ย. 45 18:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ขอเริ่มข้อสังเกตเลยนะครับ (ไม่อยากเรียกว่าวิจารณ์เพราะไม่เคยเรียนรู้มาก่อนว่าการวิจารณ์ที่ดีต้องทำอย่างไร ) ๑. โดยรูปลักษณ์แล้วหนังสือวรรณวิเคราะห์ฯ ดูเคร่งขรึมและขลังพอที่จะเป็นตำราได้เลย รวมทั้งคำแนะนำการแต่งฉันทลักษณ์ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ค่อนข้างลึกซึ้ง และมือใหม่สามารถนำแนวทางไปใช้ในการแต่งคำประพันธ์ให้มีเสียงดีได้อย่างน่าอัศจรรย์เลยทีเดียว แต่ข้อที่น่าตำหนิที่มีมากจนน่ารำคาญ ก็คือการพิสูจน์อักษรหละหลวมมาก มีการสะกดผิดมากจนเกินพอดี จนเปรอะไปหมด ทำให้มือใหม่อย่างผมเกิดความลังเลในการอ่าน เช่น ผังโคลงก็บิด ๆ เบี้ยว ๆ (ทำให้ขาดความขลัง) การเน้นว่าคำขีดเส้นใต้เป็นคำบังคับเอกโท แต่ก็ขีดไม่ครบ(ดูได้จากข้างบนครับ) รวมถึงบอกว่ามีโคลงกระทู้ ๕ ซึ่งผมไม่เคยเห็น แต่คาดว่าเป็นการพิมพ์ผิด เป็นต้น. ๒. การบอกว่าโคลง ๒ และโคลง ๓ ขาดความงามและความโสภา ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะการแต่งคำประพันธ์ มันก็ต้องเลือกชนิดของคำประพันธ์ให้เหมาะสมกับสารที่จะสื่อ ไม่ใช่ตะบี้ตะบันแต่งอย่างไม่ลืมหูลืมตา (อย่างผม ฮิฮิ) ขอยกตัวอย่างโคลงพระราชนิพนธ์ของ ร.๕ (ผมไม่แน่ใจนัก เพราะไม่มีต้นฉบับ และเขียนด้วยความทรงจำ - ต้องยืมสำนวนข้างถนนว่า "ขออภัย มือใหม่หัดขับ" ฮิฮิ)    ๏ หนทางสู่เกียรติศักดิ์............จักโรยด้วยดอกไม้    หอมหวนยวนจิตไซร้..............ไป่มี ๚    เป็นโคลง ๓ ดั้น ที่ลดโทไปหนึ่งตำแหน่ง แต่คงความไพเราะ และขลัง จนผมจำได้เป็นคำคมติดตัวเลยทีเดียว ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเขียนยืดยาวจนเป็นโคลงสี่ฯ ๓. โคลงกลอักษร ที่เสนอให้ตัดทิ้งไปเลย ผมไม่เห็นด้วยเลยกับการเสนอว่าให้ตัดทิ้ง คนที่ไม่เห็นความสำคัญก็ไม่ต้องเรียนรู้ก็ไม่เป็นไรนี่ครับ หรือถ้าทุกคนไม่ให้ความสำคัญเดี๋ยวมันก็สูญหายไปเองหละครับ ไม่ต้องไปตัดทิ้งอะไรเลย แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายภูมิปัญญาของบรรพบุรุษที่ท่านคิดการเข้ารหัสขึ้นมาใช้ ไปเปิดตำราการเข้ารหัสหรือ Cryptography แล้วก็เศร้าใจครับ เขาอ้างตามฝรั่งอย่างเดียวว่า ซีซาร์ชิฟท์ทรี  ซีซาร์ชิฟท์เอ็น ซับสติติ๊ว ฯลฯ ไม่เห็นอ้างตำราไทยบ้างเลย ทั้งที่เรามีโคลงไทนับสาม ไทนับห้า และไทหลง ปรากฎตั้งแต่สมัยหนังสือจินดามณี (อยุธยา) แล้วนี่จะให้ตัดทิ้งอีก จะไม่เป็นการดูถูกภูมิปัญญาไทยเกินไปหรือ? (ส่วนการอธิบายการเข้ารหัสแบบซีซาร์คงต้องรบกวนไร้นามแล้วหละ ฮิฮิ)    ขอยกกลอักษรไทนับสามมาให้ดู (ผมไม่ยกตามหนังสือวรรณวิเคราะห์ฯ เพราะมีการเรียงพิมพ์ผิดพลาดมากจนถอดไม่ได้)                    มจ้ไบงทอตานักมบเอ้สาเถ           ศสาถทุมอกสัดถ้นทีอทัลย           กวัใสสนสาติเร่พเสจ           ยบเงสิสส้นนาะรุสุสำอนเยทนีซาร    การถอด ก็ให้นับครั้งละ ๓ อักษรแลัวเก็บอักษรออกมาหนึ่งตัวเมื่อหมดแถวแล้วนับทวนต้นใหม่ จนครบอักษรในทุกตัวทุกแถว       เช่น มจ้ไบงทอตานักมบเอ้สาเถ       นับครั้งที่ ๑ จะได้อักษร ไทนับสา   คงเหลืออักษร เถ       นับครั้งที่ ๒ โดยนับเริ่มจากที่ค้างไว้ (เถ) จะได้อักษร มบอกแ    คงเหลืออักษร ถ       นับครั้งที่ ๓ โดยนับเริ่มจากที่ค้างไว้ (ถ)   จะได้อักษร จ้งตามอัถ นำมาเรียงกัน       ได้   ไทนับสามบอกแจ้ง           ตามอัถ   ถอดทั้งบทได้ว่า             ไทนับสามบอกแจ้ง            ตามอัถ        ถอดทีละสามสันทัด                ทุกถ้อย        ในแกสสารสวัส                      ดิพจ        เสนาะสำเนียงสร้อย                ซาบสิ้นสุนทร        (จินดามณี)       กลอักษรไทนับ ๕ ก็คล้ายกัน  ส่วนไทหลง นั้นเป็นการเข้ารหัสแบบแทนอักษรด้วยอักษรอื่นเลย โดยมีคีย์พิเศษในการแทนอักษรดังกล่าว   ผมก็เข้าใจหละว่าคนที่สนใจโคลงแบบฟังเสียงเสนาะ มันก็ไม่เห็นเสนาะตรงไหน แต่การเล่นกลแบบนี้เป็นการแสดงไหวพริบ และต้องแม่นทุกตัวอักษร ไม่เช่นนั้นก็ถอดมาผิดอ่านไม่ได้เรื่อง โบราณคงกำหนดมาเพื่อใช้ในราชการสงคราม แม้ในปัจจุบันก็ไม่ล้าสมัยหรอก สงครามแห่งคณิตกร (ยืมคำไร้นามมา อิอิ) กำลังคุกรุ่น และการเข้ารหัสมีความสำคัญยิ่งยวด ถ้านักคอมพิวเตอร์ไทยจะหันมายกตำราจินดามณีไปไว้ในทำเนียบตำนานการเข้ารหัสบ้าง ก็คงจะดีไม่น้อย.. ๔. เรื่องโคลงกลบท ผมก็ไม่มีข้อขัดแย้งอะไร เพียงแต่ผมเสนอในมุมมองของผมว่า มือใหม่อย่างผมเมื่อเริ่มคล่องฉันทลักษณ์แล้ว (ผ่านไม้บรรทัดสามอันแล้ว ) ก็มักจะติดในเรื่องการหาคำมาลงให้ตรง และค้นหาลีลาของตัวเองไม่เจอ ผมก็ได้อาศัยกลบท ๑๐ แบบที่เรียนจากอาศรมฯ นี่แหละ ฝึกฝนตะบี้ตะบันเข้าไป พอคล่องแล้ว เวลาคิดโคลงแล้วประโยคต่าง ๆ มันจะผุดมาเอง ใครสังเกตจะเห็นว่าหลัง ๆ ผมจะเขียนโคลงแบบแทรกกลบทบ่อย ๆ โดยไม่เจาะจงว่าเป็นกลอะไร สรุป ก็คือ การฝึกกลบทเป็นเรื่องที่มือใหม่ควรฝึกอย่างยิ่งหลังจากแม่นฉันทลักษณ์แล้ว เพื่อเพิ่มลีลาให้กับตนเอง แต่ไม่จำเป็นต้องแต่งแต่กลบท (เห็นจะตรงกับคุณคมทวนฯ ที่ว่าให้พยายามแทรกกลบทในบางบทบางบาท) เรื่องการอ่านตำราแล้วควานหากฎกติกาแห่งโคลงกลบทฯ จึงเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ นี่ก็คือข้อสังเกตโดยสังเขปของผม คนอื่นๆ คิดอย่างไรบ้างก็บอกมานะครับ ลางเนื้อชอบลางยาอะครับ แต่อย่างไรก็ตาม ผมก็ต้องขอบคุณหนังสือเล่มนี้(วรรณวิเคราะห์ฯ)ที่ทำให้ผมเกิดขัอสงสัยจนต้องไปเสาะหาตำรากวีนิพนธ์ไทย ของ สุภาพร มากแจ้ง อ่านเปรียบเทียบ และรู้ว่าตัวผมเองต้องเรียนรู้อีกมากครับ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 6 พ.ย. 45 18:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ๏ เพียร  หมั่นฟูมฟักเฝ้า          ฝึกฝน ร่าง  เรื่องเรียงร้อยจน             ฝากไว้ สร้าง  โคลงสี่แสนกล              เกินกว่า กายา ฐาน  บ่มีใครชี้ให้                   แต่ต้องลองตน ๚ ๏ ข้าพเจ้า  ขอแต่งแต้ม         เติมต่อ ชื่อ  ใช่เชิดชูช่อ                   ชาติเชื้อ น้อง  จักร่วมกอปร                กับพี่  ได้ฤา เจ  รจาหนุนเกื้อ                   เผื่อน้องเติบโต ๚ ครั้งแรกที่ลองครับ กับโคลงสี่สุภาพเนี่ย -_-" ยากมากเลยครับ ศิษย์พี่โปรดแนะนำ และขอฝากเนื้อฝากตัวเข้าอาศรมด้วยคน แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 45 20:41:52 จากคุณ : น้องเจ ({``-_-}{-``-}{-_-``}) - [ 6 พ.ย. 45 20:23:37 ]

ความคิดเห็นที่ 73 แหะ ๆ ทั่นพี่นิรนามฯ เล่นให้การบ้าน ๒ ข้อรวดเลยนิ ขอตอบดังนี้นะครับ.. ๑. เรื่องสร้อยในบาทที่สาม บาท ๓ ตามที่ตีความข้างบนจะเห็นได้ว่า "เพียร" ไม่เนียน สร้อยโคลง "นาแม่" อ่านติดอยู่บ้าง ไม่แน่ใจว่า ควรเป็น นะแม่ หรือเปล่า จุดนี้ปริ่มๆ ภูมิของนิรนามอีกแล้ว คือไม่แน่ใจว่า "ตาชื่น" เสียงนุ่มเนิบพอแล้ว ไม่น่าจะมี นาแม่ ซึ่งนุ่มเนิบเหมือนกันซ้อนเข้าไป หรือควรเปลี่ยนสร้อย หรือไม่ควรมีสร้อย ... ตรงนี้ นิรนามไม่แน่ใจที่จะวิจารณ์จริงๆ อกนิษฐ์บ่มีข้อแย้งได้เลย - ลองอ่านดัง ๆ ดูแล้ว มันไม่ลงตัวจริง ๆ ถ้าตัดสร้อยออกไปมันจึงจะลงตัว แต่ความต้องการเดิมคือใส่สร้อยเพื่อเน้น ลองดูอย่างทั่นนิรนามว่า "นะแม่" ก็น่าจะใช้ได้ ลองเทียบดู         เพียรพร่ำฉ่ำใจเมต-...........ตาชื่น     เพียรพร่ำฉ่ำใจเมต-...........ตาชื่น..นะแม่ ผมชอบแบบมีสร้อยมากกว่านะครับ (อย่าหาว่าดื้อเลย..ฮิฮิ ) ข้อบกพร่องของผมก็คือ ยังอ่านโคลงในใจอยู่ ก็จะอ่านเสียงดังได้ไงละ ไม่งั้นหัวหน้าเหล่เอา..งานการไม่ทำบ้างรึไงฟะ    ที่บ้านก็อ่านไม่ได้..กลัวเขาจะเอาขวดขว้างหลังคาบ้านเอานะสิ เลยต้องอ่านตอนขับรถกลับบ้านคนเดียว..ฮิฮิ ๒. เรื่องเสียงสามัญรวด ๓ เสียงในต้นบาทแรก เสียงโคลง - "ยินดีดัง" เสียง สามัญรวด ๓ เสียง ฝากทำเปลเปล้อสั้นๆ มาอ่านกันดีกว่า โดยการค้นโคลงครูดูว่า มีบาทไหนบ้างที่ใช้เสียงเดียวกันซ้ำกันถึง ๓ ครั้ง (นิรนามก็อยากรู้ แห้) เรื่องนี้อกนิษฐ์ก็ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าได้หรือไม่ได้ ก็เลยไปเปิดหนังสือ (แห้ หลอกให้อ่านตำราให้มาก ๆ หรือเปล่านี่ ฮิฮิ) ก็พบว่าประมาณมีโคลงประเภทนี้อยู่ประมาณ ๑๐ เปอร์เซนต์ในแต่ละเรื่องที่ไปเปิดมาอย่างลวก ๆ (ด้วยความขี้เกียจเหมือนเดิม ฮิฮิ) อกนิษฐ์เลยขอคัดมาเสนอเรื่องละ ๕ บท นะครับ (สามกรุง - ได้รับการเอื้อเฟื้อจากศาลาไทย) ๏ คนดีมีมากแล้ว                    ฤๅไฉน  ไทยเอย จึ่งมิเสียดายไทย                     ที่ม้วย ความเห็นเขม้นไกล                 เกินจมูก ใช่จะเกลื่อนดังกล้วย                กล่นแคว้นแดนสยาม ๚ ----------------------- ๏ ไทยเอยเคยจดข้อ                จำคำ    นี้ฤๅ ในบ่ดีนอกทำ                           เล่นได้ สามัคคีธรรมกำ                       ไม้กวาด  นั้นแล ร่วมมัดขจัดรกให้                     เรียบร้อยรอยทาง ๚ ------------------------ ๏ รามัญมีแยกได้                     โดยฉวี เสตแลสามตามสี                      แต่งแสร้ง ขาวดำดั่งสำลี                          ฤๅเขม่า ส่วนสุกี้มีแกล้ง                         กล่าวข้อนมอญขาว ๚ ----------------------- ๏ ใจความตามที่อ้าง                 พญาครุธ ว่าจะพานงนุช                          เที่ยวถ้วน นางในหทัยดุจ                         เดียวหมด คราวราชประพาศล้วน               ใคร่ได้ไปตาม ๚ ----------------------- ๏ เชิญดูตูค่าเหล้น                    โคลงโลด  โผนเทอญ ยกค่อยอประโยชน์                     เค่าเหยี้ยง เอกโทษท่อยโทโทษ                   เทียบไฮ่   เห็นฮา แปรแซร่งแปลงถูกเถี้ยง             ท่วนถี้ดีแสดง ๚ ------------------------- (เตลงพ่าย) ๏ จำใจจำจากเจ้า                     จำจร จำนิราศแรมสมร                       แม่ร้าง เพราะเพื่อจักไปรอน                  อริราช แลแม่ จำทุกข์จำเทวศว้าง                    สวาทว้าหวั่นถวิล ๚ --------------------------- ๏ จงจำคำพ่อไซร้                     สั่งสอน จงประสิทธิสมพร                    พ่อให้ จงเรืองพระฤทธิรอญ               อริราช จงพ่อลุลาภได้                          เผดจด้าวแดนสยาม ๚ -------------------------- ๏ จำจรจำจากเจ้า                     อาดูร ดูปราสาทแสงสูรย์                    ส่องแก้ว เรืองรัตนจรัสจรูญ                    รัตนรุ่ง   เรืองนา เรืองมณีนพแพร้ว                     เพรอดพร้อยพรายฉาย ๚ --------------------------- ๏ จาบัลยรันทดเพี้ยง                 พงงดวง   แดนา บงงบ่ให้ใครปอง                       รั่วรู้ พระโศกแต่ในทรวง                  ซ่อนเทวศ ทำดั่งผ่องภัตรผู้                         อื่นเอื้อมไป่ถึง ๚ -------------------------- ๏ แลพลางทางเทวศไห้               หาศรี ยามพระสุริยลี                            ลดฟ้า พระสดับแต่เสียงผี                     เผือนพูด   กันแฮ ปั่นหฤทัยท่านว้า                        หวาดเพี้ยงจักรผัน ๚ --------------------------- (ยวนพ่าย) ๏ การบุญการบาปแท้                   ทุกการ การท่ยงธรรมาธรรม                   ถ่วงถ้วน ล่วงบาลรบาลบร                         ทุกเทศ  ก็ดี ล่วงโทษล่วงคุณล้วน                   เลอศราม ๚ ------------------------------ ๏ กรุงลาวกลอยขยาดหน้า               ตาตาย    ศรากแฮ จักอยู่เมืองเกรงกนน                       บได้ กลัวกลับเกลื่อนพลอยาย                  อยงงออก หนีสํเดจเหง้าไท้                           พ่ายหงง ๚ ------------------------------ ๏ กรุงลาวภูลภิตเศร้า                   โศกา เกอดกล่าวลักกลัวเกรง                 ท่านไท้ เปนกรุงด่งงตนอยา                     รบท่าน   เอาเลอย ชื่อแต่ลักได้ป้อง                         ไป่คง ๚ ------------------------------ ๏ นายเออยยาป่วยก้ยว                 กลพราง   พรอกเลย โดยข่าวขยวขจรควร                    อย่างอยู้ เพราะพึงซอบซอมกลาง                กลยวเจต  ไส้แฮ ความชอบด้วยฤๅรู้                       ร่วงโรย ๚ ------------------------------ ๏ แวงในแวงนอกซ้าย                   ขวาถนน ขนัดดาบเงินทองพราย                 เพรอศฟ้า ดากนนเกือบกนนกรร                    กรีราช เรืองซ่นเรื่องก้อมผ้า                     ไพร่แพร ๚ ------------------------------ (กำศรวลศรีปราชญ์ - จากเว็บคุณหมอโมโน ) ๓๐ เยียมาเยียจากเจ้า                 kuเจ็บ เห็นรหนโหยหา                          จไจ้ เยียมาเยียหนามเหน็บ                   อกอยู่ อกอยู่เพราะน้องไห้                      ตากตน ฯ ---------------------------- ๓๑ เยียมาเรือเก้ากู่                    การุญ ย่านนา นบเทพอรชุนบน                       บอกถ้อย มือพันพ่อมีบุญ                          แลส่อง ดูรา เชอญพ่อเด็จดวงช้อย                ซาบศรีสํศรี ฯ --------------------------- ๓๒ เยียมาเรือล่องใกล้               กรยนสวาย สวายสวาสดิธรณีนาง                 มิ่งไม้ เพล็จพวงดุจดวงถวาย               ทุกกิ่ง ไซ้แฮ แม้นม่วงรศฟ้าไล้                       ลูกหวาน ฯ --------------------------- ๕๔ เรือมาจยรจยดใกล้              ฉมงงราย ฉมงงนอกฉมงงใน                     อกช้ำ ชาวขุนสรมุทรหลาย                   เหลือย่าน อวนหย่อนยงงท่าน้ำ                    ถูกปลา ฯ -------------------------- ๕๗ ดวงดยวบววมาศแพ้           พิมทอง พี่เออย รยมบหลับใหลหา                      ค่ำเคี้ย ดวงดยวแม่มองหน                    หาพี่ พู้นแม่ ใครช่วยชูเกล้าเกลี้ย                    กล่อมแถง ฯ -------------------------- (ทวาทศมาศ - จากเว็บคุณหมอโมโน)   เทวาเทเวศถ้วน                      เทวินทร์ เสวยสุขรมย์ย่ำยาม                     ยั่วเย้า วิไลวิลาพินทุ์                              เพาโพธ สุขภิรมย์สมเหน้า                       แน่งมาลย์ ฯ ----------------------  มาไลยโมลิศเนื้อ                      นวลลักษณ์ นิลภมรเชยชม                           บม้วย วาทาประภาพักตร์                     พรายแพร่ง เรียมผทมทิพยด้วย                    ห่อนเอ ฯ -----------------------   เพรงเราเคยพรากเนื้อ             นกไกล คู่ฤา ริบราชเอาของขัง                       คั่งไว้ มาทันปลิดสายใจ                       เจียรจาก เรียมนา มานิรารสให้                              ห่างไกล ฯ ---------------------   เดือนดลกลนิตน้อง                   นุชนิทร์ อยู่ฤา ฤาหากพันกรกลาย                        แกล่ไว้ พระสุริยท่านรังสฤษฏิ์                  รอยเบียด บังฤา ขอศศิผลาญให้                             แห่งน้องเห็นคืน ฯ --------------------- ดวงเดือนดูด่วนแต้ม                   ตราติด ต่ายนา หน้าหน่ายแลขอเวน                    เวี่ยไว้ พักตราแม่งามสนิท                     หายแห่ง ใดนา เดือนหากเห็นไจ้ไจ้                      แม่เร้นเมื่อใด ฯ --------------------- (นิราศนรินทร์ - จากเว็บคุณหมอโมโน) ๓.เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น             พันแสง รินรสพระธรรมแสดง                 ค่ำเช้า เจดีย์ระดะแซง                           เสียดยอด ยลยิ่งแสงแก้วเก้า                        แก่นหล้าหลากสวรรค์ ------------------------ ๗. รอยบุญเราร่วมพ้อง                พบกัน บาปแบ่งสองทำทัน                      เท่าสร้าง เพรงพรากสัตว์จำผัน                   พลัดคู่ เขาฤา บุญร่วมบาปจำร้าง                       นุชร้างเรียมไกล -------------------------- ๑๕. ลงเรือเรือเคลื่อนคว้าง           ขวัญลิ่ว แลแม่ ทรุดนั่งถอนใจปลิว                        อกว้า เหลียวหลังพี่หวาดหวิว                 ใจวาก แลสั่งสบหน้าหน้า                         แม่หน้าเอ็นดู -------------------------- ๑๘. มาคลองบางกอกกลุ้ม            กลางใจ ฤาบ่กอกหนองใน                           อกช้ำ แสนโรคเท่าไรไร                           กอกรั่ว ราแม่ เจ็บรักแรมรสกล้ำ                           กอกร้อยฤาคลาย --------------------------- แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 45 22:08:22 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 6 พ.ย. 45 21:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีคุณ จังงัง  กะคุณไร้นาม สองสาวผู้ขยันขันแข็ง แห่งอาศรมฯ   ฝากข้อคิดเห็นเกี่ยวกับโคลงกลอนนิดนึง (ผู้ฝากไม่เคยแต่งเลยนะ แหะๆ) โคลงกลอน  ถ้าจำไม่ผิด  เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ แต่งขึ้นมาก่อน ลักษณะของโคลงกลอน  จะใช้คำที่เท่ากัน เป็นข้อกำหนด ความเดียวกัน  อ่านเป็นโคลงก็ได้ อ่านเป็นกลอนก็ดี อาศัยความเป็นช่างเทคนิค  ลองถอดแบบออกมาได้ว่า (ตามแบบของ เนาวรัตน์ฯ นะ) ๑  จำนวนคำ ๓๒ คำใน ๑บท  ถ้าเอาโคลงเป็นตัวหลัก บาทที่ ๓ ของโคลงจะมี สร้อยโคลง  เพื่อให้ได้คำครบ ๓๒ ถ้าใช้สร้อยโคลงในบาทแรก  หรือบาทที่ ๔ กลอนอาจออกมาแปร่งๆ ๒  สัมผัสนอก  บาทที่ ๒ คำแรก จะสัมผัสกับ คำที่๔ หรือ๖ ในบาทเดียวกัน คำที่ ๒  บาทที่ ๓ เท่ากับคำสุดท้ายของวรรครับในกลอน สัมผัสกับคำแรกของบาทที่ ๔  และคำที่ ๔ หรือ๖ในบาทเดียวกัน  ถ้าเขียนได้ครบก็ได้สัมผัสของกลอนครบถ้วนในโคลง ๓  กลอนแปดจะบังคับเสียงท้ายวรรค ดังนั้น -------คำแรก บาทที่ ๒ ไม่ควรใช้เสียง สามัญ ..........คำที่ ๒ บาทที่ ๓ ต้องไม่ใช้เสียง สามัญหรือเสียงตรี ------คำทแรก บาทที่๔  ต้องใช้เสียง สามัญหรือเสียงตรี ------คำสุดท้าย  บาทที่๔  ต้องเสียงสามัญหรือเสียงตรี ถ้าทำได้ครบ ๓ ข้อก็ได้โคลงกลอนตามรูปแบบของเนาวรัตฯ์แล้วครับ แต่เราจะฑัฒนารูปแบบอื่นก็น่าจะได้นะครับ  แต่ที่อ่านของคุณจังงัง ใช้คำที่ ๗ ในบาทแรกของโคลง  เป็นคำท้ายวรรคสดับ และบทเป็นเสียงสามัญ  ทำให้เสียงกลอนอ่อนไปนิดครับ อยากลองแต่งดูเหมือนกัน แต่ข้อบังคับเยอะมาก เลยยังท้ออยู่ อ้อ... อย่าลืม ดู โคลงกลอน ของ คุณ อกนิษฐ์  เด็กแก่แดด (ก็เรีบกเราว่าลุงนี่หว่า หุหุ) จะมีลักษณะตามที่แยกแยะไว้ครับ   จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 6 พ.ย. 45 22:58:08 A:203.150.32.52 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 ลมพัดผ่านสะท้าน......................เนื้อหนาว ไร้รักอันพร่างพราว....................ห่มให้ สูญสิ้นหมดแล้วดาว..................เดือนเด่น แม้เจ็บแม้ป่วยไข้.........................หม่นคว้างเดียวดาย หยดน้ำตาหยาดเยื้อง.................รินไหล ถ้วนทั่วทั้งหัวใจ...........................โศกเศร้า คิดถึงนุชนางไกล.........................เกินกว่า เอื้อมแฮ ตัวพี่หวังชิดเฝ้า.............................แนบเนื้อหายหนาว เพียงแค่ใจเจ้านุช...........................นวลนาง ส่งผ่านลมสื่อกลาง........................บอกข้า ว่ารักมิจืดจาง..................................จากอก  นางเฮย ตัวพี่จะมิล้า......................................ต่อสู้ครอบครอง จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 7 พ.ย. 45 01:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 76 - - - ศิษย์พี่จอมยุทธฯ - - - อืมจริงด้วยเปลี่ยน 'พ่อ' เป็น 'นอ' แล้วลื่นหูขึ้นหน่อย ^_^ ขอบคุณที่พิมพ์ "อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ" มาให้อ่านค่ะ คารวะน้ำชาแก้เหนื่อย (ไร้นามไม่เน้นสุราเมรย... อิอิ) - - - คุณทิพย์อรุณ - - - เก่งจังเลยค่ะ เล่นโคลงกระทู้ + เนื้อความจากอำมหิตสมัยฯ ทึ่ง! - - - ศิษย์พี่นิรนามฯ - - - อิอิ จริงด้วย อ่านอีกรอบก็รู้สึกว่าทะแม่งๆ (ตอนนั้นพยายามจับหลายๆ อย่างใส่เยอะไปหน่อย ทั้งเนื้อความอิทธิบาทสี่ โคลงกระทู้ บวกกับ ยัติภังค์อีก เลยออกมาเป็นโคลงประหลาดๆ ^^') อืม... ตรงบาทสี่ "ไว้ธุระ" ไร้นามเปิดดิกมา (แต่งโคลงแบบเปิดดิก -- เพราะไม่มีพจนานุกรม :'|) แปลว่า to leave it (to me) เลยแปลกลับไทยว่า "Leave it to be สำเร็จด้วยความเพียร" แล้วแต่ง... แฮ่ อ่านอีกทีก็ประหลาด แฮะ... เอาใหม่ดีกว่า (ขอแอบลดยัติภังค์เพราะเดี๋ยวพาเพี้ยนอีก อิอิ): ๏ เพียร จิตพร้อมน้อมวิ-           ริยภาพ                          (จิตตะ + วิริยะ) ร่าง รับฉันทาทราบ                   เทวสไร้                         (+ ฉันทะ) สร้าง งานไตร่ตรองตราบ        ผลลุ- ล่วงแล                (+ วิมังสา) ฐาน ครบสี่จักให้                       กิจเกื้อเอื้อผล ๚            (= อิทธิบาทสี่) แต่งเสร็จก็เหนื่อย... - - - ศิษย์พี่ศาลาฯ - - - เข้าหน้าหนาวแล้วหรือคะ... บรื๊อ (กลัวหนาว) อืม... ถึงว่า ตาลมร้อน(สายลมคิมหันต์) หายตัวไป อิอิ (ดีใจ จะได้เป็นอุบอิบเป็นเด็กต่อ) - - - ศิษย์พี่อกนิษฐ์ - - - อ่านเนื้อ + คำวิจารณ์เพลินไปเลยเจ้าค่ะ นับถือๆ ที่ศิษย์พี่พิมพ์มาฝาก คารวะน้ำชาให้อีกคน (เรือนไร้นามไม่มีน้ำจัณฑ์เทศนะเจ้าคะ อิอิ) จะได้ไปก๊ง(ชา)กับศิษย์พี่จอมยุทธได้ ^_^ - - - คุณน้องเจฯ - - - ว้าวๆ น้องเจแวะมาเยี่ยมดีใจ (เห็นแว๊บๆ ในกระทู้อื่น แต่ไร้นามมิเคยลงชื่อแวะเยี่ยม ^^') อัน "เพียรร่างสร้างฐาน" เพราะดีค่ะถูกฉันทลักษณ์ด้วย (มั๊ง -- อย่าเชื่อพี่ปูนะ เดี๋ยวพาเดินเป๋) อัน "ข้าพเจ้าชื่อน้องเจ" ตรง ต่อ-ช่อ-กอปร(กอบ) ยังดูแปลกๆ อยู่ เช่นเสียง 'กอบ' ไม่เข้าพวก แล้วก็คำเชื่อมนิยมแต่งด้วยเสียงสามัญนะคะ ^_^ เอาใหม่ๆ สู้ๆ - - - ศิษย์พี่ xxx (เฒ่า) - - - เย้... ดีใจมีหลักการแล้ว ว่างๆ จะได้ลองเอามาแต่งโคลง-กลอนบ้าง (ตอนนี้ก็จะตีสองเช่นเคย ง่วงอีกแล้วแต่งไม่ไหว เพราะพรุ่งนี้กะแอบไปเรียนหนังสือกับน้องๆ ตอนเก้าโมงเช้า ^^') - - - ศิษย์พี่นัวเนียร์ฯ - - - คารวะศิษย์พี่คนขยันวางโคลงเพราะๆ บ่อยๆ คราวนี้มาด้วยโคลงแนวเศร้า ฮือๆ (อ่านแล้วอิน) จากคุณ : ไร้นาม - [ 7 พ.ย. 45 08:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ถึงคุณน้องเจ - ความคิดเห็นที่ ๗๒  ยินดีอย่างยิ่งสำหรับศิษย์น้องคนนี้  ตัวจริงน่ารักมาก อ่านผ่านรอบแรก เจอเลยหนึ่งอย่าง สัมผัสท้ายวรรคต้น  บาทสาม  บทสอง  หายไปไหน ? อิๆ สงสัยจะทิ้งไว้แถวร่มมลุลี อย่างที่สอง  คำสร้อย  บาทสาม  บทต้น  ปกติคำสร้อยมีความหมายแค่คำเดียว  ที่เหลือคือ "สร้อย" จริงๆ หากมีความหมายทั้งสองคำ  เช่น กายา ที่น้องเจใช้เนี่ยนะ  เรียกสร้อยเจตนัง  ไม่นิยมจ้า เดี๋ยวนะ ! จะลองหา link เรื่องคำสร้อยมาแปะให้อีกรอบ  ศิษย์พี่คนไหนมี link อยู่แล้วช่วยหน่อย จ้าน อย่างที่สาม  คำท้ายบาทแรกที่ต้องบังคับสัมผัสไปยัง วรรคแรก บาทสอง และสาม  ไม่นิยมวรรณยุกต์นะจ๊ะ เช้านี้เห็นแค่นี้ที่น่าจะปรับได้  บอกกันตามประสาพี่ๆน้องๆ ที่เคยชนแก้วกันมาแล้ว  สู้เค้านะน้องเจ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 7 พ.ย. 45 08:51:48 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ไร้นามเฝ้าอาศรมฯได้อย่างขยันขันแข็งมาก ทั่น xxx(เฒ่า) มาว่าเค้าเด็กแ่ก่แดด ท่าทางจังงังจะใส่ไฟใ่ช่ไหมล่ะ แล้วทำไมไม่ใช้ชื่อ xxx(หนุ่ม) ละ จะได้เรียก "พี่" เวลาเจอหน้าจะว่าเป็นเด็กแ่ก่แดดอีกหรือเปล่าเนี่ย..ฮิฮิ เรื่องสรรเสริญใครทำไม่ค่อยถนัด แต่เื่รื่องล้อคนเนี่ยถนัดมาก จนมีเรื่องบ่อย ๆ ๏ จัง..หวะชะชัดช้า................เอวโยน งัง..หง่างระฆังโทน.................ทอดห้วง เรียน..หลบอยากแต่โหน.........ห้อยกิ่ง..ไม้แฮ โคลง..หกหัวมัวจ้วง...............จกก้นไหสุรา ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 7 พ.ย. 45 10:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ  (๕) ตอนนี้มาอ่านโคลงที่ว่ากันว่าเป็นต้นแบบโคลงนิราศนรินทร์กันขอรับ โคลงที่ว่าคือโคลงนิราศทวาย หรือบาง ตำราเรียกว่า โคลงนิราศไปแม่นำน้อย หนังสือที่จอมยุทธฯ จะใช้เป็นต้นฉบับในครั้งนี้ คือ หนังสือโคลงนิราศพระพิพิธมาลี ซึ่งจะประกอบด้วยนิราศ ๒ เรื่องคือ โคลงนิราศทวาย กับโคลงนิราศชุมพร ตอนนี้เรามาอ่านโคลงนิราศทวายกันก่อนครับ นิราศทวายแต่งก่อนนิราศนรินทร์ เกือบ ๒๐ ปี แต่มีหลายโคลงที่พ้องคำพ้องความเหมือนกับโคลงนิราศนรินทร์ ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเอกด้านโคลงนิราศ ขอยกตัวอย่างเปรียบเทียบกับโคลงนิราศนรินทร์ (โดยตัวอย่าง บทแรกจะเป็นโคลงนิราศทวาย ส่วนบทสองจะเป็นโคลงนิราศนรินทร์) ๏ วัดหงส์หงส์เทพไท้...........................ธาดา แลฤๅ ไฉนบ่เห็นหงส์มา.................................หนึ่งหน้อย ฤๅทรงกมลาสน์พา..............................ผยองยาตร ฟ้านา จักสั่งสารนุชคล้อย...............................คลาดแล้วฤๅทัน ๏ วัดหงส์เหมราชร้าง............................รังถวาย นามฤๅ เรียมนิราแรมสาย..................................สวาทสร้อย หงส์ทรงสี่พักตร์ผาย............................พรหมโลก แลฤๅ จะสั่งสารนุชคล้อย...............................คลาศท้าวไป่ทัน ๏ สังขจายกำจัดแก้ว............................กามกุ มาฤๅ สังข์ใส่สฤษฎิ์สินธู................................โศกสร้อย อวยอาศิรพาทชู...................................ใจชื่น หนึ่งรา สระสว่างสมรเรียมหน้อย.......................หนึ่งให้หายหมอง ๏ สังข์กระจายพี่จากเจ้า........................จอมอนงค์ สังข์พระสี่กรทรง.................................จักรแก้ว สรวมทิพยสุธาสรง...............................สายสวาท พี่เอย สังข์สระสมรจงแผ้ว..............................ผ่องถ้าเรียมถึง ๏ มาถึงอาวาสไหว้...............................วันทา บางยี่เรือเรือรา....................................อยู่ยั้ง เรือรอหยุดคอยหา................................เห็นแม่ ราแม่ คอยจักขอเห็นครั้ง...............................หนึ่งให้คลายใจ ๏ จากมามาลิ่วล้ำ.................................ลำบาง บางยี่เรือราพลาง.................................พี่พร้อง เรือแผงช่วยพานาง..............................เมียงม่าน มานา บางบ่รับคำคล้อง.................................คล่าวน้ำตาคลอ ๏ หัวกระบือกระบินทรราชเรื้อง............รณรงค์ แลฤๅ ตัดกระบาลโยนลง................................ลากน้ำ ศิระกาจกาษรยง...................................ยังอยู่ ฤๅแม่ เสมอพี่ทนทุกข์ปล้ำ..............................ประดักด้วยอาดูร ๏ หัวกระบือกบินทรราชร้า.....................รณรงค์ แลฤๅ ตัดกบาลกระบือดง..............................เด็ดหวิ้น สืบเศียรทรพีคง..................................คำเล่า แลแม่ เสมอพี่เด็ดสมรดิ้น...............................ขาดด้วยคมเวร ๏ สามสิบสองคดคู้..............................เป็นกง เวียนวกนาวาวง...................................ลดเลี้ยว ดุจคืนกลับหลังหลง.............................มาลอบ โลมแม่ แลลับลำคลองเคี้ยว..............................พี่ค้างตาคอย ๏ สามสิบสองคดคุ้ง.............................เวียนวง คิดว่าคืนหลังหลง.................................ทุกเลี้ยว บังเฉนียนไฉนบง..................................พักตร์แม่ เห็นฤๅ แลตะลึงลืมเคี้ยว..................................ขบค้างคำสลา เห็นทีต้องอ่านนิราศเรื่องนี้อย่างตั้งใจซะแล้ว โคลงนิราศทวายเริ่มต้นด้วยร่ายดั้นสรรเสริญพระนคร ๑ บท และโคลงสี่ดั้น ๖ บท จากนั้นดำเนินเรื่องตามขนบ ของโคลงนิราศด้วยโคลงสี่สุภาพอีก ๒๐๘ บท โดยเริ่มสำนวนนิราศในโคลงสุภาพบทที่ ๕ ว่า ๏ ขอแถลงลักษณ์อ้าง...........................อรองค์ โฉมพธูนงยง........................................แม่ร้าง ปางพระหริรักษ์มง-...............................กุฎโลกย์ เสด็จยาตรพลไปล้าง.............................ม่านม้วยเวียงทวาย จากโคลงบทนี้ระบุอย่างชัดเจนว่า กวีผู้แต่งได้ติดตามทัพ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ไปรบพม่าที่ เมืองทวาย ตามพระราชพงศาวดารรัชกาลที่ ๑ ระบุว่า ปี พ.ศ. ๒๓๓๔ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ทรงเสด็จยกทัพหลวงพร้อมด้วย สมเด็จพระอนุชาธิราช กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท โดยพระบาทสมเด็จ พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงหยุดทัพอยู่ที่แม่น้ำน้อย แขวงเมืองกาญจนบุรี ส่วนสมเด็จพระอนุชาธิราช เสด็จยาตราทัพไปยังเมืองทวาย เมื่อพิจารณาตามความที่ปรากฎในนิราศ กวีผู้แต่งพระพิพิธสาลีน่าจะโคยเสด็จในกระบวนทัพหลวงไปเพียงเมือง กาญจนบุรี ดังนั้นบางตำราจึงเรียกโคลงนิราศเรื่องนี้ว่า โคลงนิราศไปแม่น้ำน้อย ซึ่งเส้นทางที่ปรากฎในนิราศ ใช้เส้นทางเรือซึ่งเป็นเส้นทางเดียวกับโคลงนิราศนรินทร์ จนถึงเมืองแม่กลอง แต่ต่างกันที่เส้นทางในโคลงนิราศ- นรินทร์ เมือถึงแม่กลองก็ออกอ่าวไทยมาขึ้นฝั่งที่เมืองเพชรบุรีและเดินเท้าต่อไปยังเมืองตะนาวศรีอันเป็นเมืองด่าน ขณะที่เส้นทางโคลงในนิราศทวายเมื่อผ่านแม่กลอง ใช้เส้นทางน้ำผ่านราชบุรี โพธาราม ไปยังเมืองกาญจนบุรี พร่ำมาเสียเยอะ ขอมาอ่านโคลงนิราศทวาย อย่างตั้งใจดีกว่า ชั้นเชิงและลีลาโคลงเป็นอย่างไร อ่านกันเลยครับ ๏ เรือมาถั่นถั่นคว้าง.........................ควิวทรวง ทรวงละลุงแลลวง............................ลาศเต้า รับขวัญกอดกับดวง..........................สวาดิอยู่ หลัดแม่ บัดบ่เห็นพักตร์เจ้า............................พี่แล้วลาญสมร ๏ แรมรักอำมฤตร้าง.......................รมยา แรมภิรมย์คฤหา..............................แห่งห้อง แรมเกษมสุขไสยา...........................ยงยั่ว ใจแม่ แรมถนอมนุชน้อง..........................แนบไว้แนบทรวง ๏ จักเย็นสมรเหยียบเหย้า...............ยำยาม ยามแม่นอนเดียวหวาม...................หวั่นไส้ จักโศกซูบทรงกาม.........................โรยร่าง แลแม่ จันทร์กระแจะรสไล้.........................จักร้างแรมองค์ สำนวนในบทฝากนาง ซึ่งน่าจะได้อิทธิพล จาก โคลงกำสรวล ๏ จักฝากโฉมแม่ไว้........................ธรณี เกรงกริ่งกรุงพาลี..........................ลอบเล้า จักฝากนทีศรี................................สาคเรศ ท่านนา กลัวเกลือกพระสมุทรเจ้า...............ท่านเที้ยรทารุณ ๏ จักวิงวอนว่าฟ้า.........................ฝากสงวน เกรงพระพายชายนวล...................ชอกเนื้อ จักฝากวลาหกครวญ......................ครึมคร่ำ กลัวแต่โฉมกามเกื้อ.......................ชุ่มชื้นเสียศรี ๏ จักฝากยุพเรศร้อย......................เรียมคิด ฤๅปล่งปลงใจมิตร.........................กิ่งเผ้า ใดอาจจะปองปิด............................ยังยาก โฉมแม่ฝากใจเจ้า............................ยิ่งด้วยใครครอง โคลงบางบทก็ได้รับอิทธิพลจาก ทวาทศมาส เช่น ๏ รอยเราพรากนกเนื้อ...................เขาขัง เขาพลัดรวงรังทัง...........................คู่เคล้า ทนเทวษเพื่อบาปหลัง....................หลายคาบ มานิราศรักเจ้า...............................พี่ได้อาดูร มีโคลงอีกหลายบทที่อยากยกตัวอย่างมาให้อ่าน เอาอีกซักสี่ห้าบทแล้วกัน ๏ นางนองนางนิ่มเนื้อ....................เสมอสาย สวาดิเอย สายเนตรเรียมฤๅวาย.....................เลือดย้อย ใดนางบ่เห็นกราย..........................มาเกริ่น แลแม่ นางใช่นางนุชน้อย.........................พี่โอ้อาดูร ๏ แสงจันทร์จำรัสฟ้า......................เรียมครวญ ไฉนว่านวลจันทร์นวล.....................แจ่มหน้า กำจรรสจันทน์อวล.........................อบกลิ่น กลิ่นกระแจะกลอยกล้า...................กล่อมเนื้อนวลจันทน์ ๏ ลำพูพิลาสเพี้ยง.........................ลำเพา ใครเซี่ยมรวกแหลมเหลา...............ปักล้อม ขอฝากแม่โฉมเสา-........................วพางค์ภาคย์ กุเอย จงช่วยปักขวากห้อม......................สวาดิไว้วานสงวน ๏ วะวากขวัญจิ่มฟ้า........................แดโดย เยียอยู่หนหลังโหย.........................ละห้อย รอยรูปจักแรมโรย.........................รสกลิ่น จันทน์นา รอยแม่ทุกข์ค้อยค้อย......................ค่ำเช้าฤๅเสบย ๏ เจียรจากวันหนึ่งเพี้ยง.................พันปี จากแต่เทียมราตรี..........................ยิ่งร้อย ไป่เห็นแลทีที..................................พันคาบ จากแม่ปูนปีสร้อย...........................โศกเพี้ยงแสนกัลป์   คงต้องจบโคลงนิราศทวายไว้แค่นี้ เดี๋ยวไปอ่านโคลงนิราศชุมพร กันต่อ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 7 พ.ย. 45 13:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 80 คุณนิรนารี (๑๗) มีความพยายามดีมาก พยายายามแก้หลายรอบแต่ยิ่งแก้ก็ยิ่งไปกันใหญ่ เลยอดพูดถึงไม่ได้ (พอดีวันนี้ว่างงาน..ฮิฮิ)..ดูที่ความคิดเริ่มต้นค่อนข้างดี.. รักครอบครองยึดมั่นแท้           อาตมา รักตามสัญชาติญาณพา           ขุ่นข้อง รักเยี่ยงทารกรักมารดา            ธรรมชาติ         รักมนุษยชาติดุจพี่น้อง            หล่อเลี้ยง สากลฯ จะผิดก็แต่ไม่ตรงฉันทลักษณ์ของโคลง ผมคิดว่าเกลานิดหน่อยก็น่าจะกลายเป็นโคลงที่ดีได้นะครับ แนะนำแบบจับมือเขียนเลยคงไม่ว่านะ.. การจะยัดความเข้าในโครงโคลงก็ต้องตัดคำที่ไม่จำเป็นออกให้หมด แต่ยังคงกระทู้หน้าบาท "รัก" ไว้อยู่ รัก ครอบครอง ยึดมั่น   อาตมา รัก สัญชาตญาณ          ขุ่นข้อง รัก ทารก มารดา           ธรรมชาติ         รัก มนุษยชาติ พี่น้อง     หล่อเลี้ยง สากลฯ จะเห็นว่า คำว่า "สัญชาตญาณ" (ไม่ใช่ "สัญชาติญาณ") ค่อนข้างยาว อ่านรวบยังไงก็จะนับได้ถึง ๓ พยางค์ ทำให้เหลือคำที่จะลงในวรรคได้แค่ ๑ คำ ในตำแหน่งที่ ๒ หรือ ๕ แต่ตำแหน่งที่ ๒ ของบาทที่สองต้องการคำเอก "สัญ" ลงไม่ได้แน่นอนต้องหาคำเอกมาลง ในที่นี้ทดลองใช้ "จาก" จะได้เป็น "รักจากสัญชาตญาณ" แต่บาทที่ ๑ คำที่ ๗ เป็น "อาตมา" จึงต้องเปลี่ยนเป็น "รักจากสัญชาตญาณ์" เพื่อรับสัมผัส (เริ่มโกง..ฮิฮิ) ส่วนบาทที่สาม ตำแหน่งเอกตรงแล้ว ไม่เปลี่ยน บาทสุดท้าย "มนุษยชาติ" ยาวเกินไป ตัดลงเป็น "มนุษย์" ความหมายก็ไม่เปลี่ยนไปมากนัก เติม "ดุจ" หนึ่งคำเพื่อเน้นความหมายเดิม ส่วนสี่คำสุดท้ายขยับให้ชิดกัน ลองมาดูทั้งบทอีกที รักครอบครองยึดมั่น          อาตมา รักจากสัญชาตญาณ์           ขุ่นข้อง รักทารกมารดา                   ธรรมชาติ         รักมนุษย์ดุจพี่น้อง              หล่อเลี้ยงสากลฯ ดูเป็นโคลงขึ้น มาตรวจสอบกัน - เช็คจำนวนคำ ๕-๒ ๕-๒ ๕-๒ ๕-๔ ถูกต้อง - เช็คคำเอก-โท   บาทที่ ๑. ตำแหน่งที่ ๔ และ ๕ -- ยึดมั่น   - "ยึด" เป็นคำตายถือเป็นคำเอกได้ "มั่น" เป็นคำรูปเอกเสียงโท สามารถใช้เป็นโทโทษได้ เปลี่ยรูปหน่อยนึงเป็น  ยึดหมั้น (โกงอีกที..ฮิฮิ)   บาทที่ ๒. ตำแหน่งที่ ๒ ๖ และ ๗ -- จาก(เอก), ขุ่นข้อง(เอก,โท)    - ถูกต้อง   บาทที่ ๓. ตำแหน่งที่ ๓ และ ๗ --  รก(เอก), ชาติ(เอก)  - ถูกต้อง   บาทที่ ๔. ตำแหน่งที่ ๒ ๕ ๖ และ ๗ -- มนุษย์(เอก), น้อง(โท), หล่อเลี้ยง(เอก,โท) -- ถูกต้อง - เช็คสัมผัสนอก มา - ญาณ์ - ดา , ข้อง - น้อง - เช็คความหมายอีกที  บาทหนึ่ง ความไม่เดิน ยึดมั่น = อาตมา = อัตตา เป็นคำที่มีความหมายเดียวกัน นำมาวางก็เปลืองเนื้อที่ ต้องแก้ใหม่ให้มีความหมายหน่อย เช่น ความรักที่ยึดมั่นถือมั่นเป็นอวิชชา แบบนี้ ก็แก้ "อาตมา" เป็น "อวิชชา" ได้เลย  บาทที่สอง ความหมายไม่ชัดเจน เปลี่ยน "จาก" เป็น "พึ่ง" ความหมายน่าจะชัดเจนขึ้น (แฮ่ม! ใส่เองแก้เอง)  บาทที่สาม ความสะดุด "รักทารกมารดาธรรมชาติ" อ่านแล้วไม่เข้าใจ ไม่เป็นประโยค แก้ความเป็น "รักเยี่ยงบุตรมารดา(นี้เป็น)ธรรมชาติแท้หนอ!" จะเขียนได้เป็น "รักเยี่ยงบุตรมารดา   ธรรมชาติ  แท้นอ" (ตัด "ห" ทิ้ง)  บาทที่สี่ ยังไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง - อ่านออกเสียงทำนองเสนาะ (ดัง ๆ) เพื่อเช็คเสียง (ผมพลาดบ่อยเพราะอ่านในใจ-ต้องรอทั่นนิรนามฯ มาเช็คอีกที..ฮิฮิ) ไม่มีอะไรขัดข้องก็ตบแต่งให้สวย แยกกระทู้หน้าบาทให้ชัดเจน แล้วก็ส่งอาจารย์..  ๏ รัก..ครอบครองยึดหมั้น...........อวิชชา  รัก..พึ่งสัญชาตญาณ์.................ขุ่นข้อง  รัก..เยี่ยงบุตรมารดา..................ธรรมชาติ..แท้นอ  รัก..มนุษย์ดุจพี่น้อง...................หล่อเลี้ยงสากล ๚ - สองสามวันค่อยกลับมาอ่านใหม่อาจจะมีที่ไม่ถูกใจแล้วต้องแก้ไขอีกที หรือรื้อใหม่ไปเลย (ฮา) (ป.ล. นี่เป็นแค่ความคิดเห็นหนึ่งนะครับ ไม่จำเป็นต้องยึดเป็นแบบเสมอไป อ้าว! อย่าทำหน้าเบ้สิครับ..ฮิฮิ) แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 15:46:52 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 7 พ.ย. 45 15:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 81 .....อิดกะนะค้าทิด.......................แพงถลด มังนั่วแตงดังหลด......................หยิ่มย้อก สะดดพับแรงสดด......................สริงย่าน  จรอนิง หยั่วหยอกบิ่มอาซ้อก....................ย่อนย้อกตึมสลอนสือละ ฯ .....อกนิษฐ์คิดท้า........................พจน์แถลง มัวนั่งตดดังแรง........................หยอกยิ้ม สดับพจน์รจน์แสดง...................สราญยิ่ง  จริงนอ หยอกยั่วบอกอาซิ้ม.....................ยอกย้อนตอนสลึมสลือ ฯ .....ไหฉะเหนดแง้วเลียบ...............สลัวตาย อ่อนหลบแซบหมัวกลาย...............แน่วแล้ ผอกมาโหล่กัวขมาย....................ขมุ่งเหม่น  ฮอนา เหนคะหมกแก่วแย้.......................แท่ที้เคาท่นเนงอี้ฯ .....เหตุฉไนเงียบแล้ว..................สลายตัว แอบหลบซ่อนหมายกลัว...............แน่แล้ว โผล่มาหลอกกายขมัว..................เขม่นมุ่ง  ฮานอ หกคะเมนแก่แย้ว.........................ที่แท้คนเฒ่านี่เอง ฯ *** เอ้อ ...มั่วสุดๆ แบบว่า เมากล้วยน้ำว้าอ่ะ ก๊ากๆๆ เขียนไป หากผิดพลาดประการใด ยกให้ตาอกไข่ดาวนะเจ้าคะ ลูกลิง รับแต่ชอบอ่ะ...เจี๊ยกๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 17:35:30 จากคุณ : จังงัง - [ 7 พ.ย. 45 15:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 82 นู๋ศอจ๋า ๓ บาทแรกก็อ่านเพลินดีอยู่หรอก แต่บาท ๔ อ่านแล้วหงายหลังตึง โอ้โอ๋ โอ้ เอ่อ  อ้า  . . . . . . อูยโอย เอ่อ อ่า เอ้อ โอโหย . . . . . อเห้อ โอ๊ะโอ๋ โอ่โฮะโฮย . . . . . . .แหะแหะ โหหึฮึเฮอะเฮ้อ . . . . . . . . .ฮ่าฮ้าฮือฮือ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 7 พ.ย. 45 15:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๖) ตอนนี้จะมาอ่านโคลงนิราศอีกเรื่องของพระพิพิธสาลี คือโคลงนิราศชุมพร สำหรับโคลงนิราศชุมพรนี้ พ.ณ. ประมวญมารค (หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุวัฒน์   รัชนี) เคยนำมาพิมพ์ใน หนังสือประชุมโคลงนิราศ โดยใช้ชื่อเรื่องว่า โคลงนิราศพระพิพิธสาลี สำหรับปีที่แต่งนิราศเรื่องนี้ไม่มี ปรากฎ แต่เมื่อพิจารณาเปรียบเทียบสำนวนโวหารของนิราศชุมพร กับ นิราศทวาย จะพบว่าโคลงนิราศ ทวายแต่งได้ดีกว่าโคลงนิราศชุมพร น่าจะสันนิษฐานได้ว่า โคลงนิราศชุมพรแต่งก่อนนิราศทวาย จอมยุทธฯ พร่ามมาถึงตรงนี้ อยากจะบอกว่า นิราศชุมพรนี่แหละ คือต้นแบบของนิราศนรินทร์ อีกหนึ่ง เรื่อง ลองเปรียบเทียบบทที่คล้ายคลึงกันให้ดูสัก ๔ บท ๏ หลัดหลัดมาลุด้าว...........................อาราม วัดแจ้งแจ้งเจ็บกาม............................โศกสร้อย อกเรียมยิ่งไฟลาม..............................ลำลาบ พระเอย วัดแจ้งวัจนาหน้อย.............................แก่น้องนางเฉลย (โคลงนิราศชุมพร) ๏ บรรลุอาวาสแจ้ง.............................เจ็บกาม แจ้งจากจงอาราม...............................พระรู้ เวรานุเวรตาม.....................................ตัดสวาท แลฤๅ วานวัดแจ้งใจชู้...................................จากช้าสงวนโฉม (โคลงนิราศนรินทร์) ๏ บางกอกกอกเลือดซ้ำ.....................หนองใน แลฤๅ กอกย่อมรักษาใคร.............................ทั่วเท้า อกเรียมชอกตับไต.............................บวมบ่ง วานกอกกอกหนองเหน้า...................ช่วยให้เรียมคลาย (โคลงนิราศชุมพร) ๏ มาคลองบางกอกกลุ้ม.....................กลางใจ ฤๅบ่กอกหนองใน..............................อกช้ำ แสนโรคเท่าไรไร................................กอกรั่ว ราแม่ เจ็บรักแรมรสกล้ำ...............................กอกร้อยฤๅคลาย (โคลงนิราศนรินทร์) ๏ ฉานฉานกระฉอกคลื่นขลั้ง..............ถล่มดิน ฉ่าฉ่าสมุทรนองสินธุ์..........................เฟื้องฟื้น พลพยุพัดโพยมบิน............................เรือร่อน เสียงอ่าวโอดอกสะอื้น........................ช่วยไห้รักเรียม  (โคลงนิราศชุมพร) ๏ สรวลเสียงพระสมุทรครื้น...............ครวญคะนอง คลื่นก็คลี่คลายฟอง............................เฟื่องฟื้น ดาลทรวงป่วนกามกอง......................กลอยสมุทร แม่ฮา ออกโอษฐ์ออกโอยสะอื้น......................อ่าวอื้ออลเวง  (โคลงนิราศนรินทร์) ๏ เรียมเรียกทุกเทพไท้......................ฤๅยิน พันเนตรทฤษฎีดิน.............................โลกย์แล้ว พรหมอิศวโครวิน..............................วรเวค ท่านนา พิษณุนอนนาคแผ้ว............................เพิกได้ฤๅฟัง  (โคลงนิราศชุมพร) ๏ พันเนตรภูวนาถตั้ง.........................ตาระวัง ใดฮา พักตร์สี่แปดโสตฟัง............................อื่นอื้อ กฤษณนิทรเลอหลัง............................นาคหลับ ฤๅพ่อ สองพิโยคร่ำอื้อ..................................เทพท้าวทำเมิน (โคลงนิราศนรินทร์) โคลงนิราศชุมพร แต่งเป็นโคลงสี่สุภาพ จำนวน ๑๙๓ บท ไม่มีร่ายนำในตอนต้น เนื้อความในโคลงตั้งแต่บทแรก ถึงบทที่สิบสาม กล่าวสรรเสริญพระนครและพระมหากษัตริย์ ตามประเพณีนิยมของโคลงนิราศ ทั้งนี้โคลงหลาย บทได้รับอิทธิพลมาจากโคลงสมัยอยุธยา แต่จอมยุทธฯ จะไม่เปรียบเทียบไว้ในที่นี้ เมื่อจบบทพรรณนาความสมบูรณ์พูนสุขของบ้านเมืองแล้ว กวีเริ่มดำเนินเนื้อหาตามขนบของนิราศในโคลงบทที่ ๑๔ ว่า ๏ ร่ำปางพิโยคเนื้อ............................นงลักษณ์ บ เริ่มเรียมแรมรัก............................ห่างห้อง กำโบลแนบแนมพักตร์......................พูนเทวษ กำสรดแสนสวาดิน้อง........................แนบไว้กับทรวง นิราศเรื่องนี้เป็นการเดินทางทางเรือเช่นเดียวกับโคลงนิราศทวาย สถานที่ที่กวีพรรณนาเป็นแห่งแรก คือ ตำหนักน้ำ หรือ ตำหนักแพ จากนั้นล่องเรือจากแม่น้ำเจ้าพระยาสู่อ่าวไทย แล้วเลียบฝั่งทะเลไปจนถึงชุมพร และหลังสวน ความคล้ายคลึงในการพรรณนาถึงสถานที่กับนิราศนรินทร์ ช่วงหนึ่งคือ สถานที่ที่พรรณนา จากสามร้อยยอด ถึงบางสะพาน เหมือนมาเป็นส่วนต่อเชื่อมส่วนที่ขาดหาย จากนิราศทวายได้พอดี ถึงตรงนี้จอมยุทธฯอยากจะบอกว่า โคลงนิราศของพระพิพิธสาลี ทั้ง ๒ เรื่องนี้แหละ คือต้นแบบของนิราศนรินทร์ ที่แท้จริง อ่านโคลงนิราศของพระพิพิธสาลีทั้ง ๒ เรื่อง มาถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ ก็ต้องยอมรับแล้วละครับว่า พระพิพิธสาลี เป็น ยอดกวีทางโคลงอีกผู้หนึ่งแห่งรัตนโกสินทร์ มาอ่านโคลงบทอื่นๆจาก นิราศชุมพรกันหน่อยดีกว่า ๏ จักขืนจักขัดไว้...........................ฤๅทาน ดินท่านหนาหนักปาน...................แผ่นฟ้า จักไกลนุชเลวลาญ.......................ลับเนตร จำจากจำเนียรหน้า.......................แม่หน้าเอ็นดู ๏มาถึงตำหนักน้ำ........................ฉนวนสินธุ์ เสมออาสน์กัมพลอินทร์..............ฝ่ายฟ้า แซ่เสียงสุรางค์ยิน.......................รมเยศ ท่านนา หน้าพี่ดูทุกหน้า...........................ใช่หน้านวลสมร ๏อาสูรเสาวภาคย์เพี้ยง...............พิมพ์จันทร์  แม่เอย เคยพี่รับขวัญขวัญ.......................อยู่เหย้า จากมาคิดคืนวัน..........................ทุกทุ่ม ใครจักรับขวัญเจ้า......................พี่ให้คลายใจ ๏ โอ้ศรีกุสุเมศสร้อย..................ศรีสมร โฉมแม่คืออักษร.........................แบ่งบั้น อินทร์หากพรากเรารอน.............ราญสวาดิ แม่ฤๅ ฤๅบาปสองมาซั้น.......................เร่งร้างเราแรม ๏ ศรกามแสนสาตร์ต้อง.............ตราทรวง พิศม์ระลุงลาญลวง....................หมื่นไหม้ ใดอาจจักยาดวง........................แดเดือด พี่แม่ ยาจักเสียวสวาดิได้.....................แต่น้องนางถนอม ๏ โอ้ศรีสมรแม่แม้น...................สาวสวรรค์ ละพี่เดียวแดยัน.........................ว่ายฟ้า ทรวงเรียมเรียกหาขวัญ.............แขวนสวาดิ ทุกข์ท่านทุกข์ไตรหล้า................โลกย์นี้ใครเทียม คงต้องจบโคลงนิราศพระพิพิธสาลี ไว้กับบทสุดท้ายของโคลงนิราศชุมพร ๏ อาวรณ์นอนนับนิ้ว.................มานาน เทียรทุกข์แสนทรมาน...............ค่ำเช้า จำใจลักษณ์ลองสาร...................เสาวภาคย์ นะพ่อ หวังจักดับใจเศร้า......................สร่างให้คลายถวิล ตอนหน้าไปอ่านโคลงนิราศพระยาตรัง กันต่อขอรับ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 22:57:06 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 7 พ.ย. 45 16:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 84 นิรนาม แห้ (๒๗) ไม่นึกว่าจะมีคนรู้จัก"คำหลวง"ด้วย นิรนามจะมีวงเล็บว่าหนุ่มไม่ได้แล้ว หุหุ หนู ศาลาไทย (๔๑) ตกใจมาก ที่ถามว่า เป็นชายหนุ่มหรือเปล่า ขอยืนยันว่า  ไม่ใช่หญิงแน่นอน  ไม่เชื่อถามหลายๆคน เห็นหน้าเหี่ยวๆ ของเราแล้ว  เป็นการยืนยัน ยืนยันอีกด้วยว่าไม่ใช่ ลูกครึ่ง  ครึ่งชายครึ่งหญิง  แน่นอน แหะๆแต่จะหนุ่มหรือไม่นี่ไม่แน่ใจ ปูนนี้แล้วก็คงชราพอควรละครับ หลานอกนิษฐ์   มีข้อพิสูจน์แล้ว  เป็นเด็กแก่แดดแน่นอน ไม่เชื่อ ลองอ่านความเห็น ที่๗๑ ๗๓  ๘๐ ดู  อย่างนี้ไม่เด็กแล้ว ถ้าเด็กก็แก่แดดมาก อิอิ ถ้าเครื่องไม่เดี้ยงเสียก่อนลุงจะมา เสวนา วรรณวิเคราะห์ด้วย ขอบคุณ จอมยุทธฯ มาก หาโคลง เพราะมาให้กันอ่าน ยอมรับเลยว่าหลายสำนวน ไม่รู้จักไม่เคยเห็นมาก่อน ต้องขอโทษด้วย ความเห็นที่ ๗๔ พิมพ์ผิดๆถูกๆ มาก login ก็ไม่ได้  แก้ก่อนส่งก็ไม่ได้ เครื่องมีปัญหา คนพิมพ์ก็มีปัญหา  ขอโทษด้วย จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 7 พ.ย. 45 21:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 85 - - - ศิษย์พี่ศาลา - - - เย้... ศิษย์พี่มาช่วยอธิบายดีใจจัง - - - ศิษย์พี่อกนิษฐ์ - - - เฝ้าอาศรมแล้วได้ไอติมด้วย คุ้มจริงๆ หม่ำๆ อ่านตามที่แก้ของคุณนิรนารีแล้วค่ะ โคลงดีขึ้นเยอะเลยแล้วยังคล้ายๆ เดิม เจ๋งจัง - - - ศิษย์พี่จอมยุทธฯ - - - โห... สาระยาวเหยียด งานนี้ต้อง save ไปอ่าน - - - ศิษย์พี่จังงัง - - - ขอขำโคลงเมากล้วยน้ำว้าของศิษย์พี่ด้วยคนนะคะ :) :D - - - ศิษย์พี่นิรนามฯ - - - โอ้โห ขนาดเป็นลมยังอุทานมาเป็นโคลง ^^' ศิษย์น้องนับถือ _/|\_ - - - ชาวอาศรมฯ - - - ศิษย์พี่เหงาจังเลยโพสต์ข้อความไม่ติดเลยฝากไร้นามเอามาวางแทนให้ :)     ๏ เพียรช้อนเนื้อจากน้ำ-          ยาปลา     ร่างทิชชู่กลับปรา-                  กฏอื้อ     สร้างความผิดหวังสา-            หัสถนัด     ฐานที่ไว้ใจซื้อ                        ผ่านร้านเจ้าประจำ ๚     ๏ จิร(ะ)กาลกำเนิดแก้ว            กวีสมร     นันทกอปรภาษากลอน             อะคร้าว     พิตรเพื่อนตุลาอมร                  อมฤตเสก- สรรค์เฮย     ปริชาเชี่ยวอุดมการณ์กร้าว       หนึ่งไม้มีหนาม ๚      -- เหงาจังเลย ไร้นามวางโคลงศิษย์พี่เหงาฯ แล้วก็อู้ไม่แต่งเอง อิอิ (งานยุ่งเจ้าค่ะ) จากคุณ : ไร้นาม - [ 7 พ.ย. 45 21:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณ ท่านนิรนามฯ มากครับ สำหรับคำชมและคำชี้แนะ พิราบเงินลองปรับใหม่ ก็ได้ประมาณนี้แล แหะ ๆ เพียร โดยพินิจจิตตั้ง              ตามสาส์น ร่าง รสจินตนาการ                 กฎเอื้อ สร้าง สรรค์สืบเสียงสนาน        เสนาะโสต ฐาน สะท้านสนั่นเชื้อ              ชื่นฟ้าดินสมัย ฯ ขอบคุณ ท่านจอมยุทธฯ และท่านอกนิษฐ์ ที่นำเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่าน ครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 7 พ.ย. 45 23:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณ พี่จอมยุทธ - (๘๓) สำหรับ นิราศชุมพร ถูกใจมากเลยค่ะ พี่นิรนาม - (๘๒)  บาทจบของหนู ศ. ก็เป็นที่รู้กันอยู่ว่าเหมือนโซดาซ่าดีๆนี่แหละ คุณ xxx(เฒ่า) - (๘๔) ศาลาไทยก็ล้อเล่นไปตามประสาล่ะค่ะ  อย่าถือโทษลูกหลานเลยนะคะ ๏  โซ เซเพราะพิษเหล้า       ใจละลาย ดา รดาษดาวพราวพราย      กระจ่างฟ้า ซ่า ซ่านซาบซึมพระพาย       เพียงพัด  ผิวนอ จัง หวะหวั่นหวามว้า-          วุ่นว้างเวิ้งใจ ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 8 พ.ย. 45 08:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ๏ อ..เสวนาใช่ใบ้.....................บาลี กนิษฐ์..หนุ่มมีดี......................อยู่บ้าง คิด..เป็นเช่นวิถี.......................ทางปราชญ์ โคลง..เด่นดังได้อ้าง................อรรถอ้างอาจารย์ ๚ สวัสดีครับทุกท่าน และขอบคุณทั่นจอมยุทธฯ ที่นำนิราศดี ๆ มาให้อ่าน เอาอีก ๆ ฮิฮิ แฮ่ม..เจ้าจังงัง..เอาโคลงผวนมาวางเรอะ..ทำไมลงท้ายมันยาวยืดยาดอย่างนั้นหละ..๕๕๕ (โคลงกลอน) ๏  ลูก..สาวใครนั่งเอี้ยว.............เหลียวหา ลิง..หลุกหลิกจริงมา.................ย่องจ้อง จัง..หวะหวังจับแขนขา..............ว่าแย่...แลจัง งัง..หง่างระฆังก้อง...................กู่โก้กตูติง ๚ ๏ จัง..หวะฤๅหยุดเจ้า...............นะจัง งัง..เหง่งระฆังดัง....................ลั่นนั้น ลูก..สิงห์บ่เห็นหลัง..................หลบร่อง...ช่องแล ลิง..ซุกซนจริงรั้น....................รื่นร้องตื่นกัง ๚ (กลอนโคลง) ๏ ลูกสาวใครนั่งเอี้ยวเหลียวหาลิง หลุกหลิกจริงมาย่องจ้องจังหวะหวัง จับแขนขาว่าแย่แลจังงัง หง่างระฆังก้องกู่โก้กตูติง ๚ ๏ จังหวะฤๅหยุดเจ้านะจังงัง เหง่งระฆังดังลั่นนั้นลูกสิงห์ บ่เห็นหลังหลบร่องช่องแลลิง ซุกซนจริงรั้นรื่นร้องตื่นกัง ๚ ทั่นนิรนามฯ (๘๒) โคลงเจ๋งมาก..ฮี่ฮี่ ๏ นิร าศรสสวาทหว้า-          เหว่คลาย  ฤๅพี่ นาม หนึ่งสูงส่งหมาย            ฝากฟ้า ณ (น)เรศเดชสมรวาย          หวามหวาด ถนน สู่สวรรค์กวีจ้า              แจ่มห้วงเวหน ๚ ลุง xxx(เฒ่า) จ๋า..หนูจารออ่านฮับ ฮิฮิ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 8 พ.ย. 45 09:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 89 อิๆ ลองมั่ง  แต่งยากจังหนอครานี้   ๏  อ สรพิษเล่ห์ร้าย            รอบจัด กนิษฐ์ หนึ่งคำตวัด             แต่งโต้ คิด ตอบลอบสัมผัส             กลสู่  ใจนา โคลง คึกคักเอมโอ้              ใช่อ้างอวดดี ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 45 19:10:03 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 8 พ.ย. 45 13:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เหนื่อยหน่ายและย่อท้อ....................................เหลือเกิน มีรักที่ผิวเผิน.......................................................ยากรู้ ใจนางค่อยหมางเมิน........................................เหินห่าง แล้วนา กว่าทราบก็เกินกู้................................................กลับแล้วอกทรวง หลงวนเวียนว่ายห้วง.....................................ความฝัน หลงนึกเพียงว่ามัน..........................................เลิศล้ำ เมื่อสลายหักร้างกัน.........................................ฝันกลับ ร้ายแฮ มันตอกลึกแน่นย้ำ............................................ทุกครั้งทุกครา จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 8 พ.ย. 45 19:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ว่าจะต่อ อ่านโคลงนิราศพระยาตรัง แต่วันนี้ธุระเยอะจริงๆ จอมยุทธฯ คงจะหายหน้าหายตาไปซักสองสามวันขอรับ คืนนี้จะเดินทางไป ที่ อ.ศรีสัชนาลัย กว่าจะกลับคงเช้าวันจันทร์ จำจรจำจากเจ้า..................จำใจ   สู่ถิ่นอดีตเกรียงไกร............ก่อนโน้น สู่ศรีสัชนาลัย....................ลับแม่ นะแม่ ตัวจากพรากแม่โพ้น............แต่ทิ้งใจเคียง จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 8 พ.ย. 45 19:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 92 โคลงโอบฉันท์ .....ทิพา.....คราเฟื่องฟ้า.............................อรุณฉาน สง่างาม.....อลังการ...................................เพริศแพร้ว ศิริข่าม*.....ยามขนาน.................................เพรียกผ่าน- โลกนา อร่ามตา.....เลิศแล้ว....................................ล่วงล้ำสลัวคลาย ฯ .....สถิตย์วิจิตร......จ้า................................ไตรภูมิ วาระ.....พิศมัยฟูม-.....................................ฟักเฟื้อ อุมา.....ข่มโพยมธูม....................................ขจัดมืด ประจักษ์ใจ.....ฉายเอื้อ.................................โอบอุ้มคุ้มครอง ฯ .....นิวัตน์.....อาจล่วงพ้น............................ราตรี ผงาดภพ.....สบรัศมี..................................หม่นแคล้ว กระจะนภ.....โลกีย์......................................แจ่มจรัส พิภพไตร.....โลกแกล้ว.................................เกริกกล้าเกรียงไกร ฯ .....กระจ่าง.....สล้างเรื่อ..............................เหลือรจน์ สบถเฮย สว่างไกล.....ปรากฏ...................................ทั่วแคว้น รติใฝ่.....กำหนด........................................พจน์พากย์ สิใคร่ชม.....สมแม้น.....................................มืดฟ้าชนม์สลาย ฯ .....ตะวัน.....ตระหง่านตั้ง............................ตราบกัลป์- กัปป์นา สิมั่นจริง.....นิรันดร์...................................เลื่องหล้า ตบะยิ่ง.....อิงมหันต์-..................................คุณประโยชน์ มินิ่งตรม.....อ่อนล้า....................................เสื่อมสิ้นฤทธิไกร ฯ .....มนุษย์.....พึงเช่นเพี้ยง...........................สุรีย์ฉาน ประดุจสม.....กอปรกิจการ...........................ใหญ่น้อย มนะบ่ม.....สัตย์สมาน...................................เสมอจิต และข่มทุกข์.....คลาดคล้อย...........................ข่มข้ามสิงทรวง ฯ .....ขยัน.....พลันต่อสู้...................................ทุกสมัย และหมั่นเพียร.....เรียนไว...............................ไม่ช้า ธุระเปลี่ยน.....เกษียณไป...............................เปี่ยมสุข สราญนอ เสถียรสุข.....คลุกคว้า...................................ใฝ่ข้างเคียงตน ฯ .....นิรันดร์.....กาลหากยั้ง..............................ยืนยง ชีพเฮย มิพรั่นทุก-.....คนทรนง..................................ส่งยิ้ม ทุรยุค.....เดชดำรง.... ..................................สิสงบ สิสุขสรรค์.....พลันพริ้ม.................................ดุจฟ้าสุรีย์ฉาน ฯ .....( อุเปนทรวิเชียรฉันท์ )..... .....ทิพาสง่างาม..................ศิริข่ามอร่ามตา สถิตย์วิจิตรวา-....................รอุมาประจักษ์ใจ นิวัตน์ผงาดภพ....................กระจะนภพิภพไตร กระจ่างสว่างไกล.................รติใฝ่สิใคร่ชม ฯ .....ตะวันสิมั่นจริง.................ตบะยิ่งมินิ่งตรม มนุษย์ประดุจสม..................มนะบ่มและข่มทุกข์ ขยันและหมั่นเพียร................ธุระเปลี่ยนเสถียรสุข นิรันดร์มิพรั่นทุกข์.................ทุรยุคสิสุขสรรค์ ฯ จากคุณ : จังงัง พรรคลิงรักลิง - [ 8 พ.ย. 45 22:05:10 A:202.133.159.237 X:202.133.159.237 ]

ความคิดเห็นที่ 93 พอดีไปเจอโคลงกระทู้ในคอลัมน์นอกประเด็น ของ ไพบูลย์ วงษ์เทศ ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ ๑๑ - ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๔๕ เลยคัดมาให้อ่านกันเล่น ๆ ครับ.. ... ทะ...นานหนึ่งข้าวเปลือกแล้..................เนิ่นนาน...นักเฮย ลุ่ม..กระฎุมพีขดาน.............................แทะด้วง ปุ่ม..ใดไป่แผกสะพาน.........................ไฟเปิด...ปิดแล ปู....ทะเลเปทะลูม้วย...........................เมื่อน้ำสมุทรหาย ๚ ทุ....รัศทุรสถลมารคทั้ง.......................ทางบก สุ....ชลในนัยเนตรตระหนก..................เหนื่อยอ้า มุ....มั่นเพ่งนางพก.............................โฮมเพจ...ก็ดี ดุ....สอตสมอตขอดคำบ้า....................แต่เบื้องบรรทัดเดียว ๚ อุ....ตริตริโน่นนั้น..............................ตริตรอง สา...หัสการสมอง..............................เสื่อมสิ้น นา...นานุประเทศทดลอง.....................ชีวภาพ...ก็ดี รี.....ทัชรีโมทแค่ริ้น.............................กดแล้ประลัยสวรรค์ ๚ โก....เรียไกไลแอทตั้ง..........................โดยศัพท์ วา....นรินทร์นเรนทรรับ.......................แขกพร้อง ปา....ปิญองปิแญ็งยัป-.........................ปี้ฮิบ...ยิบแล เปิด..ประเทศเปิดปทัศต้อง..................แต่งอ้างคำขรม ๚ จก....ฉกควักคุ้ยสับ............................งามสรรพ จี้......สะเอวสะอางรับ..........................ร่างดิ้น รี้......ระริกระรัวขยับ...........................ขำโขยก...ก็ดี ไร.....ไม่เป็นไรแล้วริ้น..........................เรือดแม้ตบยุง** ๚ ... ** Fedrik Ljungberg เฟดริก ยุงเบิร์ก มิดฟิลด์อาเซนอล ก็เป็น "ยุง" ... จากคุณ : อกนิษฐ์ - [ 8 พ.ย. 45 22:43:45 A:203.113.37.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 ศาลาไทย(๘๙) หุหุ..มาแรงเจงเจง.. (วันนี้ล็อกอินไม่ได้ด้วยสิ..เลยเน้นไม่ได้..ฮิฮิ) ๏  อ.....สรพิษพิษร้อน................รานใจ...แม่ฤๅ กนิษฐ์...อ่อนอ่อนไย.....................ขยาดโอ้ คิด.......ผ่อนทุกข์ทุกข์ไหน..........หนักหน่วง...ฤๅแม่ โคลง....ฝากใจใจโต้....................ตอบให้หายหมอง ๚ ๏ ศรี....อุมาเสด็จหล้า................หลบสวรรค์...มาฤๅ ศา........ริกาเขาขัน.....................คู่แจ้ว ลา.........ภาพี่เจอจันทร์...............ดวงแจ่ม..แฉล้มเอย ไทย.......คู่ไทยน้องแก้ว..............คู่ผี้ดีใจ ๚  :) จังงัง (๙๒) น่าทึ่งมาก.. ขอปรบมือให้ด้วยใจจริง ;) จากคุณ : อกนิษฐ์ - [ 8 พ.ย. 45 22:53:43 A:203.113.37.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 95 ...อ...นิจจาผ่าเปรี้ยง..................อัสนีย์ กนิษฐ์...ด่าวทันที........................หล่นฟ้า พิศ...เล็งเพ่งวลี.........................พากย์พจน์ ดาร...ดาษอรรถคัดคว้า................ไขว่คล่องเขียนโคลง ฯ คิก คิก อกนิษฐ์พิศดาร ...ก๊ากๆๆๆ จากคุณ : จังงัง พรรคลิงรักลิง - [ 8 พ.ย. 45 22:58:12 A:202.133.159.237 X:202.133.159.237 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ...อ...ภิวัฒน์เนื่องให้.....................สราญรมย์ กนิษฐ์...เนื่องสุขสม......................ส่งให้ พิศ...พินิจไกลตรม.......................ขมขุ่น ดาร...ดาษดีดุจใกล้......................สถิตย์เพี้ยงเริงสวรรค์ ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 8 พ.ย. 45 23:09:41 A:202.133.159.237 X:202.133.159.237 ]

ความคิดเห็นที่ 97 กนิษฐ์ แปลว่า "น้อง" นะจ๊ะ กนิษฐ์...ด่าวทันที........................หล่นฟ้า ก็แปลว่า น้อง(จังงัง)หล่นปุ๊กจากฟ้าเลย..ฮิฮิ จากคุณ : อกนิษฐ์ - [ 8 พ.ย. 45 23:11:46 A:203.113.37.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 98 ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ปล่อยไก่ตัวเบอเร่อเลยเรา ศิษย์พี่ เค้าบอกให้ผมเข้ามาแก้ครับ แต่ผมว่าเอาไว้อย่างงั้นดีกว่าน่า ผิดเป็นครูน่ะ ทำให้ผมได้รู้อะไรเยอะแยะเลย สนุกดีครับ ไม่เคยคิดเลยว่าการแต่งกลอน แต่งโคลงจะสนุกได้ถึงเพียงนี้ เป็นประสบการณ์ที่มีค่ายิ่งมากเลย พวกศิษย์พี่ทั้งหลายกินข้าวด้วยกับแกล้มอะไรเนี่ย ทำไมฝีมือล้ำได้ถึงเพียงนี้น่ะ เก่งมากเลยครับ จากคุณ : น้องเจ {``-_-}{-``-}{-_-``} - [ 9 พ.ย. 45 02:59:11 A:202.59.254.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 99 อ้าว แป๊บเดี๋ยวจะครบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ศิษย์พี่/เพื่อนอาศรม คนไหน ผ่านมาใจดีช่วยตั้งกระทู้อันถัดหน่อยนะคะ^_^ ว่าแล้วก็ทักทายต่อ... - - - ศิษย์พี่ xxx (เฒ่า) - - - อ่านกระทู้ศิษย์พี่แล้วไร้นามต้องอมยิ้ม มุขไม่ธรรมดาเลยเจ้าค่ะ :) - - - ศิษย์พี่พิราบเงินฯ - - - ไร้นามเป็นเด็กขี้เกียจแล้วค่ะ งานยุ่งแต่งโคลงตอบไม่ไหวแล้ว ฮือๆ ขออภัยศิษย์พี่เป็นอย่างสูง (เวลาขี้เกียจต้องเศร้าเข้าบังหน้า) - - - ศิษย์พี่โซดา (อุ๊บ!) ศิษย์พี่ศาลาฯ - - - สงสัยมานานแล้วค่ะว่าทำไมเค้าถึงแซวศิษย์พี่ว่าโซดา? มีที่มาที่ไปยังไงเหรอคะ? - - - ศิษย์พี่อกนิษฐ์ - - - ๏ ศิษย์ น้องเคารพไหว้       อัญชลี พี่ ผ่านเคยเอ่ยวจี               ทักไว้ อ ธิบายกฎรสกวี                รจน์แห่ง โคลงนา กนิษฐ์ นุชซึ้งจึงได้              พบบ้านคนโคลง ๚ ไร้นามมาเข้าอาศรมฯ ด้วยอยากรู้ว่าโคลงที่แท้นั้นเป็นอย่างไร เนื่องจากศิษย์พี่อกนิษฐ์นะแล (ในนามปากกาอื่น) ไปทักโคลงเคลงเคลง บทแรกที่ไร้นามลองแต่งแบบมั่วสุดๆ ประกอบนิยายที่หว้ากอไว้ ตอนแวะมาห้องสมุดเจออาศรมฯ เป็นตอน "ตามรอยครูโคลง" พอดี เลยสวมรอยเป็นนักเรียนซะเลย (อิอิ) ปรากฏมีศิษย์พี่ใจดี ช่วยสอน เลยติดหนึบหนับ (ไม่ได้กลับหว้ากอเลย เพราะเวลาไม่พอเล่นหลายห้อง) - - - ศิษย์พี่นัวเนียร์ฯ - - - โคลงเศร้าจังค่ะ (แสดงว่าแต่งเก่งเพราะพาให้อ่านแล้วเศร้าตาม) :'( - - - ศิษย์พี่จอมยุทธ - - - ลาไปศรีสัชนาลัย เป็นโคลงเลย เที่ยว/ทำงานให้สนุกนะคะ ^_^ - - - ศิษย์พี่จังงัง - - - อืม... ทำไมศิษย์พี่มักมีโคลงรูปแบบสวยๆ แต่งมายั่วน้ำลายศิษย์น้อง ให้แต่งตามอยู่เรื่อยๆ ฮือๆ... ฝากไว้ก่อนเถอะ (ว่างเมื่อไหร่จะมาแต่งตาม) - - - น้องเจ - - - อิอิ หลงมาติดเหมือนเราแน่เลย มีศิษย์น้องกะเค้าแล้ว ดีใจ :') จากคุณ : ไร้นาม - [ 9 พ.ย. 45 09:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เพียร..........เวียนเร่งรีบร้อน......................การงาน ร่าง............อย่างดึกจนพาล.....................สลบแล้ว สร้าง.........อ้างเพื่อลูกหลาน....................ฤา เล่า ฐาน..........อ่านเดาเราแป้ว.......................ปลิดทิ้งชีพสลาย ...ห่างหายไปเมิน(นาน) คิดถึงแต๊ ๆ เจ้า... จากคุณ : pee_lee - [ 9 พ.ย. 45 12:05:24 ]

ความคิดเห็นที่ 101 จอมยุทธเมรัย จอมยุทธ์ทำเปลเปล้อชิ้นเบ้อเฮิ่ม มาดื่มเบียร์แก้เหนื่อยหน่อยเน่อ . . . . . อกนิษฐ์ คำบอกเล่าประสบการณ์ของมือใหม่ที่ได้จากการแต่งกลบท น่าจะเป็นประโยชน์ต่อมือใหม่ด้วยกันนะ ขอคัดความเห็นของอกนิษฐ์มาลงอีกที "... มือใหม่อย่างผมเมื่อเริ่มคล่องฉันทลักษณ์แล้ว (ผ่านไม้บรรทัดสามอันแล้ว) ก็มักจะติดในเรื่องการหาคำมาลงให้ตรง และค้นหาลีลาของตัวเองไม่เจอ ผมก็ได้อาศัยกลบท ๑๐ แบบที่เรียนจากอาศรมฯ นี่แหละ ฝึกฝนตะบี้ตะบันเข้าไป พอคล่องแล้ว เวลาคิดโคลงแล้วประโยคต่าง ๆ มันจะผุดมาเอง ใครสังเกตจะเห็นว่าหลัง ๆ ผมจะเขียนโคลงแบบแทรกกลบทบ่อย ๆ โดยไม่เจาะจงว่าเป็นกลอะไร สรุป ก็คือ การฝึกกลบทเป็นเรื่องที่มือใหม่ควรฝึกอย่างยิ่งหลังจากแม่นฉันทลักษณ์แล้ว เพื่อเพิ่มลีลาให้กับตนเอง แต่ไม่จำเป็นต้องแต่งแต่กลบท (เห็นจะตรงกับคุณคมทวนฯ ที่ว่าให้พยายามแทรกกลบทในบางบทบางบาท) ... " นิรนามช่วงที่ฝึกกลบทก็เห็นข้อดีของกลบทเหมือนกัน คือเห็นว่าทำให้เราฝึกคิดคำ และอื่นๆ กลบทออกจะเป็นของยาก แต่ความยากนั้นถ้าอดทนขับเคี่ยวกับมัน เราก็ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าเหมือนกัน ช่วงหนึ่งนิรนามเล่นแต่กลบทบาทเลื่อนล้า คิดว่าสิ่งที่ได้คือ ชุดคำสระเดียวกัน ซึ่งคิดว่าจะมีประโยชน์เมื่อต้องการเขียนโคลงที่มีสัมผัสใน . . . . . หวัดดี ซือตี๋น้องเจ เห็น ซือม่วยไร้นาม กับ ซือเจ๊ ศาลาไทย ช่วยแนะนำให้บ้างแล้ว คงได้แนวทางตามสมควร การเข้ามาฝึกเขียนโคลงในอาศรมก็ไม่มีอะไรมาก แค่เขียนโคลงบ่อยๆ และ ทำการบ้านมากเข้าไว้ ทุกอย่างขึ้นกับการเรียนรู้และฝึกฝนจ้าน . . . . . อกนิษฐ์อีกที คัดโคลง เสียงสามัญ ๓ เสียงมาให้ดู ๒๘ บท ยอดมาก อ่านเพลินเลย จริงๆแล้ว นิรนามก็ไม่เคยสังเกตเรื่องนี้ พอได้อ่านโคลงของอกนิษฐ์ ก็เกิดความสงสัยขึ้นมา ช่วยกันค้นช่วยกันคว้าอย่างนี้ นิรนามว่าพวกเราน่าจะไปกันได้เร็วนะ . . . . . พิราบเงิน กระทู้ชื่อบุคคลของจริง นิรนามยังไม่ตรวจเน่อ (ของคนอื่นๆ ก็ยังไม่ตรวจ) เพราะนิรนามเองก็เพิ่งหัดเล่นเหมือนกัน . . แห้ (ของตัวเองที่เขียนมาลงก็ยังไม่ค่อยชอบใจเลย -_-) พิราบเงินแต่งไปเรื่อยๆ ก็ได้ นิรนามว่าน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดี เพราะเป็นการลองของจริง หรือถ้าไปเจอโคลงชื่อบุคคลอื่นๆ จะคัดมาลงด้วยก็ได้ พวกเราจะได้เห็นแนวทางกว้างขึ้น . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 9 พ.ย. 45 20:01:30 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ครบร้อยแล้ว ไร้นามทำสรุปดีกว่า (จำได้ว่าเคยเห็นแว๊ปๆ ในกระทู้สมัยก่อน) อาศรมฯ ภาค ๕๖ โคลงแต่งกันเอง: 109 บท โคลงกระทู้ (เพียรร่างสร้างฐาน): 21 บท สาระทางโคลง: 1. "กระทู้โคลงหน้าบาท" -- ศิษย์พี่นิรนามฯ @ 10-11 2. "บทวิเคราะห์จากโคลงเตลงพ่าย" -- ศิษย์พี่จอมยุทธ @ 29 3. "เสียงโคลง" -- ศิษย์พี่นิรนามฯ @ 46-47, 66 : ศิษย์พี่จอมยุทธ @ 60 : ศิษย์พี่อกนิษฐ์ @ 73 4. "อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ" -- ศิษย์พี่จอมยุทธ @ 54, 57, 62, 69, 79, 83 5. "บทวิเคราะห์วรรณวิเคราะห์ฯ" -- ศิษย์พี่อกนิษฐ์ @ 70-71 6. "โคลงกลอน" -- ศิษย์พี่ xxx(เฒ่า) @ 74 ผู้ร่วมแจม: 23 คน 1. คุณหนูจันทร์ Tethys 2. ศิษย์พี่จอมยุทธ              - 8 บท 3. ศิษย์พี่ xxx(เฒ่า)           - 2 บท 4. ศิษย์พี่นัวเนียร์              - 10 บท 5. ศิษย์พี่จังงัง                    - 19 บท 6. คุณรจนา-ปะมู              - 1 บท 7. ศิษย์พี่นิรนาม               - 8 บท 8. คุณนักเดินทาง 9. ศิษย์พี่อกนิษฐ์              - 14 บท 10. คุณนิรนารีฯ               - 2 บท 11. คุณกระเฉดน้อย 12. ศิษย์พี่ศาลาฯ               - 8 บท 13. ศิษย์พี่โมโน                - 4 บท 14. คุณทอทหาร 15. ศิษย์พี่Ar@p               - 4 บท 16. ศิษย์พี่พิราบเงิน         - 3 บท 17. ศิษย์พี่รสา                   - 2 บท 18. ศิษย์พี่เงาน้ำค้าง        - 1 บท 19. คุณทิพย์อรุณ              - 1 บท 20. น้องเจ                          - 2 บท 21. ศิษย์พี่เหงาจังเลย      - 2 บท 22. ศิษย์พี่ลี                       - 1 บท 23. ไร้นามเอง                   - 19 บท ผิดพลาดอย่างไรขออภัยไว้ก่อนเจ้าค่ะ (เริ่มตาลาย #_#') ว่าแล้วก็นั่งรอกระทู้หน้า (อิอิ เฝ้ากระทู้นี่รวดเร็วดีจัง) กระซิบ: ศิษย์พี่จังงังเผือกไม่ร้อนแล้วค่ะ ไร้นามถือมานานกำลังอุ่นน่าถือต่อ (ยุ) จากคุณ : ไร้นาม - [ 10 พ.ย. 45 07:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 103 โอเชมิวสิค ...เผือกร้อนๆ โยนมาแบบนี้ ไม่รับไม่ได้แล้วล่ะ อาศัยอาศรมนี้มานาน ..กราบขอบพระคุณท่านพ่อแม่พี่น้อง และบรรดามิตรสหายทั้งหลาย .. กระทู้ต่อไป ลูกลิงของอาสาศึก ...( ชะเอิงเอย ..)... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1874736/W1874736.html#1 ไปโล๊ดหมู่เฮา ...ก๊ากๆๆๆ จากคุณ : จังงัง (จังงัง) - [ 10 พ.ย. 45 16:19:21 ]