ตอนที่ 9

มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับรีเบคคาที่จะลืมจูบครั้งแรกของนิโคลัส…ซึ่งขณะนั้นมีนักข่าวพร้อมด้วยกล้องอยู่ใกล้ๆ…และเธอทราบดีว่าเขาจูบเธอด้วยจุดประสงค์ทางการเมือง

วินาทีที่ริมฝีปากของเขาสัมผัสริมฝีปากเธอ…หญิงสาวรู้สึกได้ทันทีว่าการจูบครั้งนี้ต่างกันมาก…ไม่มีใครในเรือนเพาะชำ นอกจากพวกเขาสองคน…ไม่มีเหตุผลอื่นที่เขาจะจูบเธอ…นอกจากเขาต้องการจะทำจริงๆ

ปากของเขาสัมผัสเธออย่าเร่าร้อน…ชายหนุ่มดึงเธอเข้ามาใกล้อีก…รีเบคคามึนงงจนตกอยู่ภายใต้ความรู้สึกที่จู่โจมเข้ามา…

ถึงแม้จะรู้ว่าเธอควรจะวิ่งหนีไปให้ไกล…แต่ร่างกายเธอกลับไม่ยอมฟังคำสั่งจากสมองเลย

เธอจำเป็นต้องให้การจูบครั้งนี้หยุดลง…เพื่อเอาลมหายใจ...และเอาสมดุลของเธอคืนมา….

แต่เธอก็อยากให้การจูบครั้งนี้ดำเนินไปตลอดกาล

ชายหนุ่มแทรกลิ้นเข้าไป ขณะเดียวกัน แขนของเขาก็ดึงร่างของเธอให้ใกล้เข้ามาอีก….หญิงสาวรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจที่รุนแรงขึ้น…แต่ไม่สามารถแยกออกได้ว่านั่นเป็นหัวใจของเขา…หรือของเธอ

มือของเจ้าชายเลื่อนขึ้นจากหลังของเธอ… สอดเข้าไปในเรือนผม…รีเบคคารู้ว่าหัวใจของเธอกำลังกระหน่ำรัวอย่างหนัก พร้อมกับที่เธอตอบสนองความต้องการที่พลุ่งขึ้นของตัวเอง…

การอยู่ในอ้อมแขนของเขา…จูบกับเขา…ทำให้ความปรารถนาของหัวใจของเธอไปถึงจุดที่ต้องการ…และเธอก็ไม่ได้ต้องการทำอะไรเพื่อจะเป็นเจ้าหญิง…หรือราชินี…แต่ต้องการที่จะรัก…และถูกรัก…โดยผู้ชายที่พิเศษสุด

รีเบคคารู้สึกได้ถึงความไม่เต็มใจของนิโคลัสเมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก…เมื่อเขาจ้องตาเธอ…ดวงตาสีดำของเขาเป็นประกายด้วยความต้องการ…และรีเบคคาก็รู้สึกถึงความร้อนที่เกิดขึ้นในช่องท้องของเธอ….

“ผมหวังว่ามันจะใช้เวลาสักพักสำหรับคุณที่จะมีทายาทให้ผม…” ชายหนุ่มกระซิบ “ถ้านานกว่านั้น…เราก็จะพยายามให้มากขึ้น”

คำพูดของเขาดับไฟในตัวรีเบคคาลงทันที…เตือนเธอถึงสิ่งที่เขาเสนอให้เธอ…และสิ่งที่เขาต้องการจากเธอ…

หญิงสาวขยับปากจะประท้วง…เพื่อเตือนเจ้าชายว่าเธอไม่ได้ต้องการจะแต่งงานด้วย…แต่เขาดึงเธอลุกขึ้น

ชายหนุ่มยิ้มและสัมผัสแก้มของเธออย่างอ่อนโยน…”ผมพูดเรื่องจริงจังกับผู้หญิงที่มีแก้มเปื้อนโคลนอยู่ไม่ได้หรอกครับ…มากเถอะ” เขากุมมือเธอไว้ ”ไปล้างมันออกก่อนนะ”

ด้วยมือของเขาที่กำรอบมือเธออยู่…แก้มของหญิงสาวร้อนขึ้นจากความอ่อนโยนของสัมผัสนั้น…รีเบคคาสำนึกได้ว่าเธอจะต้องเข้มแข็ง…เธอสัญญาว่าจะหมั้นกับเขาหนึ่งอาทิตย์…และเธอก็ต้องให้เวลาเขาหนึ่งอาทิตย์ตามที่ได้บอกไว้

แต่ตอนนี้…เธอต้องระมัดระวังอย่างมาก…เพราะเมื่อเขาให้ความอบอุ่น…ความมีเสน่ห์…รอยยิ้ม หรือกระทั่งเมื่อเขาสัมผัสเธออย่างที่คนอื่นๆทำตามปกติ…เขาได้ทำให้อารมณ์ของเธอปั่นป่วนไปด้วย…

ซึ่งรีเบคคารู้ว่านั่นจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดของหัวใจเธอเองเท่านั้น….

**************************************************************************************

ตอนที่ 10

“สาวผมบลอนด์คนนั้นน่าจะเป็นเจ้าหญิงที่สวยมากๆได้เลยนะคะ” รีเบคคากระซิบบอกนิโคลัส

งานบอลของวู้ดทาวเวอร์จัดได้ยิ่งใหญ่ทีเดียว...ชาร์ลและอีดีย์ วู้ดทาวเวอร์เป็นเพื่อนสนิทของพระราชาฟิลลิปและราชินีกาเบรียลา...ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆที่จะต้องเสียในการร่วมงานครั้งนี้...ด้วยการสนับสนุนจากวู้ดทาวเวอร์...

ห้องจัดเลี้ยงที่โอ่โถงงดงาม...ตกแต่งด้วยสีทองทั่วทั้งห้อง...โคมแชนเดอเลียร์คริสตัลขนาดใหญ่...วงออเคสตราที่เล่นอยู่บนมุขสูง...เสียงดนตรีที่ไพเราะเป็นเสมือนม่านกั้น ปราศจากเสียงสนทนาที่จะมารบกวน...

หญิงสาวและนิโคลัสกำลังอยู่บนเวิ้งเล็กๆที่จัดไว้ ซึ่งเป็นจุดที่ชมงานได้ดีที่สุด

“ผมไม่ชอบสาวผมบลอนด์นี่...” นิโคลัสทำหน้าบูดใส่รีเบคคา...

หญิงสาวยิ้มให้เขา...”ไม่เหมือนที่เดลิรีดเดอร์พูดถึงคุณเลยนี่คะ...”

ชายหนุ่มหัวเราะออกมา “เรื่องที่เขียนในหนังสือพิมพ์น่ะเชื่อไม่ได้เสมอไปหรอกนะครับ...”

“พวกเขาเรียกคุณว่าเป็นเจ้าชายเพลย์บอย...” เสียงของเธอมีแววตำหนิเขา...และดวงตาของเธอก็จ้องมองเขาราวกับจะเตือนสติตัวเอง...

“ผมชอบอยู่กับผู้หญิงสวยๆน่ะครับ” ชายหนุ่มยักไหล่...ไม่สบายใจนิดหน่อยกับภาพของเพลย์บอยที่เขาสร้างขึ้นเพื่อให้เสด็จพ่อของเขาไม่พอใจ...เจ้าชายยิ้มให้รีเบคคา...”คืนนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นหรอกครับ...คุณดูน่าหลงใหลมาก...”

และเธอก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ...ชุดสีครีมช่วยส่งให้ผมสีเข้มของหญิงสาวเด่นขึ้น...และเน้นรูปร่างของเธอได้ดี...

รีเบคคาดูเด่นกว่าผู้หญิงทุกคนในงานมาก...ผมของเธอถูกรวบขึ้นไป...เผยให้เห็นคอระหง...และการแต่งหน้าก็ยิ่งทำให้เธอดูสวยยิ่งขึ้นไปอีก...

หญิงสาวหน้าแดงขึ้นด้วยคำชมของเขา...”ขอบคุณค่ะ..” และเธอก็รีบหันกลับไปมองในห้องอีกครั้ง...

“ถ้าคุณไม่ชอบสาวผมบลอนด์...ที่นี่ก็มีสาวๆผมสีน้ำตาลหลายคนนะคะ...ฉันแน่ใจว่าต้องมีซักคนที่เหมาะจะเป็นเจ้าหญิงของคุณ...”

“มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะเลยนะครับ...ที่คู่หมั้นของผมจะจับคู่ให้ผมน่ะ...” นิโคลัสบอก

“ยังไงก็ต้องมีคนทำอยู่ดีล่ะค่ะ...” เธอบอก...นี่เธอโง่รึเปล่านะที่มาต่อต้านเสน่ห์ของเขาอยู่แบบนี้...

“คุณต้องแต่งงานภายในเวลาไม่ถึงสามสัปดาห์นี่แล้วนะคะ...”

“ผมจะแต่งงานก่อนวันเกิดของผมแน่นอนครับ...” ชายหนุ่มรับประกัน...”ผมใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อเตรียมตัวเป็นราชาองค์ต่อไปของอีเดนบวร์ก...มันเป็นชะตาลิขิตของผม”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่แต่งงานก่อนหน้านี้ล่ะคะ...” รีเบคคามองชายหนุ่มอย่างใคร่รู้...”คุณบอกว่าเสด็จพ่อของคุณให้เวลาคุณหนึ่งปี...ทำไมคุณถึงรอมาจนถึงตอนนี้ล่ะคะ? นี่มันแทบจะเป็นไปไม่ได้แล้วนะ...”

นิโคลัสลังเล...เขาไม่แน่ใจเลยว่าคำตอบที่แท้จริงคืออะไร...เขารู้ว่าเหตุผลหนึ่งเป็นเพราะเขาไม่ต้องการเชื่อฟังเสด็จพ่อของเขา...ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ต้องการยอมรับว่าเขากำลังหาบางสิ่งบางอย่างอยู่...บางสิ่งที่เขาเองก็อธิบายไม่ได้ว่ามันคืออะไร... เขายังหามันไม่พบ...

ชายหนุ่มยิ้มในที่สุด...”ผมรอ...เพราะผมยังไม่ได้พบคุณไงครับ”

รีเบคคาสั่นหน้าปฏิเสธ...หญิงสาวมองเขาอย่างไม่เชื่อ...”ฉันว่าแทนที่หนังสือพิมพ์จะเรียกคุณว่าเจ้าชายเพลย์บอย...พวกเขาน่าจะเรียกคุณว่าเจ้าชายแห่งเรื่องเหลวไหลมากกว่า...”

ชายหนุ่มมองเธออย่างประหลาดใจ...ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าพูดกับเขาอย่างปราศจากความเคารพแบบนี้มาก่อน...

“แล้วความฝันล่ะคะ...นิโคลัส?” รีเบคคาถาม...”อะไรคือสิ่งที่คุณฝันอยากจะเป็น?”

“ผมอยากเป็นราชาที่ยุติธรรมและมีความเมตตา...ผมฝันถึงความสงบสุขและความมั่งคั่งของอีเดนบวร์ก...”

ดวงตาสีคาราเมลของหญิงสาวมองเขาอย่างครุ่นคิด...”นั่นเป็นความฝันของพระราชานี่คะ...อะไรคือความฝันของคุณ...สิ่งที่คุณหวังให้ตัวเอง...แบบผู้ชายธรรมดา”

นิโคลัสขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด...ความฝัน?...  ”ผมไม่รู้เหมือนกัน...” เขาตอบในที่สุด...”ผมไม่รู้ว่าผมมีความฝันอะไรอีก...”

รีเบคคาพยักหน้า...คำตอบของเขาไม่ได้ทำให้เธอประหลาดใจ...

“มองจากความจริงที่ว่าเราไม่ได้รักกันนะคะ...เราต่างกันมากเกินไปที่จะมีการแต่งงานที่ประสบความสำเร็จได้...ฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่มีความฝันไม่ได้หรอกค่ะ...และนั่นก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคุณ”

*******************************************************************

ตอบความคิดเห็นค่ะ

คุณ GTW : เจ้าชายทำไมเหรอคะ ^O^

คุณ scottie : ใช่แล้วค่า... at first sight... แต่เจ้าชายยังไม่รู้ตัวหรอกนะคะ ^^