ความคิดเห็นที่ 1 ลีโอโทรผมบอกว่าปฏิบัติการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในเมื่อคิมบ็อกแมนไม่ได้ถือหุ้น เขาก็จะไม่มีอำนาจเหนือโรงแรมโซลอีกต่อไป ส่วนผมก็ได้ขายทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมีอยู่เพื่อที่จะเป็นผู้ถือหุ้นหลักของโรงแรมโซล ลีโอไม่เห็นด้วย แต่เขาก็เคารพการตัดสินใจของผม และยืนหยัดอยู่เคียงข้างผม... ขอบคุณนะลีโอ ผมรักษาสัญญาแล้ว ในที่สุดโรงแรมโซลก็เป็นของเราอย่างที่ผมได้สัญญากับคุณไว้ที่ไดมอนด์วิลล่า ถึงแม้คุณจะไม่เข้าใจว่าผมทำได้อย่างไร แต่ก็ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญหรือรอยยิ้มของคุณ ที่บอกว่าผมได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วต่างหาก ผมเริ่มต้นจากศูนย์ ตอนนี้ก็กลับไปที่ศูนย์อีกครั้ง จะว่าไปผมก็ไม่ได้กังวลเท่าไหร่ ผมรู้ว่าผมทำได้และไม่นานผมก็จะกลับมาประสบความสำเร็จอีก ที่ผมกังวลอยู่จริงๆตอนนี้คือจะขัดขวางแผนการของคิมบ็อกแมนอย่างไรเพราะเขาไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมปล่อยวางอะไรง่ายๆได้ ดูเหมือนว่าทางเลือกเดียวตอนนี้คือต้องรวบรวมหลักฐานการกระทำผิดของเขา ผมจึงตัดสินใจที่จะร่วมมือกับตำรวจ ลีโอคิดว่านี่เป็นวิธีการที่ไม่ฉลาดนักเพราะผมอาจเจ็บตัวได้ เขาอาสาทำแทนผม แต่นี่เป็นสงครามของผม เพื่อชัยชนะสุดท้าย ผมต้องสู้ด้วยตัวเอง แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ผมมีอย่างอื่นที่จะต้องทำเสียก่อน ผมส่งรูมเซอร์วิสครั้งที่สามไปหาคุณ พอเจ้าของสร้อยคอตกลงที่จะดินเนอร์กับผม ผมก็ไปซื้อแหวนโดนใช้เงินของลีโอ นักล่าไปซื้อแหวน.. นี่เป็นครั้งแรกของผม ผมไปที่ร้านขายเครื่องเพชร คนขายทักทายผม "สวัสดีค่ะท่าน มีอะไรให้รับใช้คะ?" ผมกำลังมองหาแหวนอยู่ครับ ผมตอบ "กำลังหาแหวนแบบไหนอยู่หรือคะ? แหวนเพชร? รูปทรงแบบไหน? กี่กะรัตดีคะ?... " เธอถาม แบบไหน? รูปทรงอะไร? กี่กระรัต? ผมไม่รู้หรอก "ไม่ทราบว่าเป็นแหวนเนื่องในโอกาสอะไรคะ?" เธอถามใหม่ แหวนหมั้นครับ ผมกำลังจะหมั้นจินยองของผมคืนนี้ ผมบอกเธอไป "ไม่ทราบว่ามีงบเท่าไหร่คะ?" เงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ ได้โปรดหาแหวนให้ผม วงที่มีเวทมนต์ แบบที่จินยองใส่แล้วจะไม่จากผมไปอีกเลย ผมย้ำ "คุณมีแหวนแบบนี้ไหมครับ?" "รอสักครู่นะคะท่าน" แล้วเธอก็ไปคุยกันคนขายอีกคน ทั้งสองคุยไปมองผมไป "ท่านคะ ดิฉันเข้าใจว่าท่านกำลังมองหาแหวนสำหรับคู่หมั้นของท่าน" ตอนนี้ผู้จัดการร้านมาคุยกับผม ครับ แหวนพิเศษ สำหรับคนพิเศษในชีวิตของผมคนนั้น "งั้นท่านก็มาถูกที่แล้วล่ะค่ะ เรามีแหวนแบบที่ท่านต้องการพอดี กรุณารอสักครู่นะคะ" พอเธอออกมาจากหลังร้าน เธอก็เปิดกล่องแหวนเพชรให้ผมดู "กำลังหาแหวนแบบนี้อยู่ใช่ไหมคะ" ผมมองดูแหวนใกล้ๆ คิดว่าคุณคงจะชอบ แล้วบอกให้เธอห่อของขวัญให้ผมด้วย "ไม่ทราบว่าคู่หมั้นท่านใส่ไซส์ไหนคะ?" ไซส์ ผมไม่รู้เลย แต่ตอนที่ผมจับมือคุณ ผมคิดว่านิ้วคุณคงประมาณนี้ แล้วผมก็วาดวงกลมลงบนเศษกระดาษ... จินยอง ถ้าคุณรู้ว่ากว่าผมจะได้แหวนนี้มา ผมต้องลำบากแค่ไหน คุณคงปฏิเสธผมไม่ลงแน่... นักล่าขอแต่งงาน นี่เป็นครั้งแรกของผม และจะเป็นครั้งสุดท้าย ผมได้ตระเตรียมทุกอย่างที่จำเป็นจนครบ รถลีมูซีน ภัตตาคาร ค่าใช้จ่ายทุกอย่างยืมจากลีโอ ผมทำทุกอย่างที่ผมพอจะทำได้แล้ว และที่เหลือ ก็ขึ้นอยู่กับคุณ ผมเดินทางมาหลายไมล์ จากลาสเวกัส ถึงแอลเอ จนถึงตอนนี้ที่โซล ตอนแรก ผมไม่รู้ว่าผมมาทำไม และกำลังตามหาอะไรอยู่ ช่วงเวลาที่ผมอยู่กับคุณในโรงแรมของคุณ ผมได้เรียนรู้ถึงความรัก ผู้คน และตัวผมเอง คุณนำสิ่งเหล่านี้เข้ามาในชีวิตผมและทำให้ผมเปลี่ยนไป ผมเป็นหนี้คุณ ผมคงมาไกลขนาดนี้ไม่ได้หากไม่มีคุณ และคงไปไกลกว่านี้ไม่ได้โดยปราศจากคุณ... ผมเดินทางมาแสนไกล ในที่สุดก็มาถึงคุณด้วยมือเปล่า ถ้าฮันเทจุนสามารถยอมสละทุกอย่างที่เขามีได้ ดองฮ็อกก็ทำเพื่อคุณได้เช่นกัน ผมเดินทางมาแสนไกล ได้เวลาหยุดเดินทางเสียที ผมรักคุณ จินยอง ได้โปรดแต่งงานกับผม ผมขอคุณเพียงเท่านี้... แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 20:29:27 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 20:29:26 จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 6 พ.ย. 45 21:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันของฉันดูจะสดใสขึ้นมาทันทีเมื่อได้พบคุณตอนเช้า ฉันพบคุณนอกไดมอนด์วิลล่า คุณไม่มีเวลาแม้แต่จะทานข้าวเช้ากับฉันเลยด้วยซ้ำ! ฉันพูดติดตลกว่าคุณต้องชดใช้เวลาที่เสียไปให้ฉันด้วย เรายิ้ม แล้วฉันก็ไปประชุมตอนเช้า ..... ไม่นานคุณก็โทรหาฉันที่แผนกต้อนรับแล้วขอให้ผู้จัดการใหญ่ฮันกับฉันไปพบคุณที่แซฟไฟร์วิลล่า อะไรนะ? ผู้จัดการใหญ่ฮัน? มีเรื่องอะไรหรือ? อย่างไรก็ดี ฉันรีบไปตามผู้จัดการใหญ่ฮันแล้วไปที่แซฟไฟร์ หุ้น? ราคาเพิ่มขึ้นสองเท่า? คุณกับผู้จัดการใหญ่พูดอะไรกันฉันไม่เข้าใจ... เงินที่ย้ายจากกระเป๋าซ้ายไปกระเป๋าขวาแต่ราคาเพิ่มขึ้นสองเท่า?... เป็นไปได้หรือ?... ใช้เวทย์มนต์กันหรือไง?... พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไร?... ถึงฉันจะไม่เข้าใจวิธีการหรือเทคนิคเบื้องหลังมากนัก.. แต่ฉันก็เข้าใจผลสรุป คิมบ็อกแมนไม่ได้ถือหุ้นโรงแรมโซลอีกต่อไปและจะขู่ปิดกิจการโรงแรมไม่ได้แล้ว คุณได้ช่วยเหลือโรงแรมโซลไว้ คุณกลายเป็นผู้ถือหุ้นหลักของโรงแรมโซล... ขณะที่ผู้จัดการใหญ่ฮันกับฉันเดินไปที่ห้องพนักงาน ความสุขก็แทรกซึมเข้ามาในจิตใจฉัน หัวใจฉัน และร่างกายฉันทั้งร่าง... ที่ห้องพนักงาน ทุกคนต่างดีใจเมื่อได้รู้ข่าวดีนี้ เป็นเวลานานเหลือเกิน... ตอนนี้เมฆดำเหนือโรงแรมโซลก็กลับกลายเป็นฟ้าใสสว่าง... ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ก็เพราะคุณ... เพราะคุณ... คุณช่วยโรงแรมโซล... กริ๊ง... กริ๊ง... คุณโทรมาแต่ผู้จัดการลีเอาแต่ขอบคุณคุณทางโทรศัพท์เสียนาน ฉันยิ้ม เอาโทรศัพท์มาให้ฉันสักที ได้ไหม? ... ในที่สุดผู้จัดการลีก็ยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน ค่ะ ตกลง... แต่ฉันกำลังเข้าเวรอยู่... ไปไม่ได้ค่ะ... ผู้จัดการโออนุญาตให้ฉันไม่ต้องเข้าเวรคืนนี้.. ตกลงค่ะ ฉันจะรอ... ทุกคนมองมาที่ฉัน กำลังรอให้ฉันบอกว่าคุณพูดอะไรในโทรศัพท์หรือไง? ไม่บอกร้อก.. ฉันหน้าแดง... คุณบอกว่าคุณจะส่งรูมเซอร์วิสมาให้ฉัน พวกเขาไม่เข้าใจ ไม่เป็นไร ก็รูมเซอร์วิสเป็นเรื่องระหว่างเราสองคนนี่หน่า... ฉันแกะซองจดหมาย สร้อยคอของคุณ.. หัวใจฉันอบอุ่นขึ้นมาทันใด.. ฉันอ่านข้อความของคุณ ลายมือบรรจงเขียนอย่างดีในหมึกสีน้ำเงิน "ผมอยากดินเนอร์กับเจ้าของสร้อยคอเส้นนี้ ผมจะส่งรถไปรับคุณ.. ชินดองฮ็อก" หัวใจฉันพองโต ฉันมีความสุขมากจนอยากจะตะโกนร้องให้ก้องโลก.. ฉันเลือกใส่ชุดสีเทา เกล้าผม แล้วใส่สร้อยของคุณ หลังจากที่เวลาผ่านไปแสนนาน หลังจากที่เราต้องเสียน้ำตาไปมาก.. ในที่สุดฉันก็ได้สวมสร้อยคอนี้เสียที... .... ในขณะที่ฉันกำลังรอให้คุณมารับที่ล้อบบี้ ฉันประหลาดใจที่มีรถลีมูซีนมารับฉัน คันเดียวกับตอนที่ฉันเจอคุณที่ทะเลทราย ฉันนึกว่าจะได้ไปร้านอาหารฝรั่งเศสแบบเดียวกับที่เราเคยไปตอนวันเกิดฉัน รถคันนี้กลับพาฉันไปยังภัตตาคารโล่งๆ มีแสงไฟเล็กๆส่องสว่างอยู่เต็มห้อง คุณมักทำให้ฉันประหลาดใจอยู่เสมอ ทำให้ฉันรู้สึกมีคุณค่า ได้รับการเอาใจใส่ ฉันทั้งดีใจทั้งประหลาดใจระคนกัน ฉันทำอะไรถึงสมควรได้รับสิ่งเหล่านี้นะ?... ฉันนั่งลง แต่คุณอยู่ไหนล่ะ? ทันใดนั้น ไฟก็มืดลง... มีแสงไฟสว่างส่องลงมาที่ฉัน.. ฉันลุกขึ้น หันไป แล้วเห็นอัศวินผู้อ่อนโยนของฉันกำลังเดินมา.. "อย่างที่ผมบอกไป.. ผมใช้เงินที่มีเหลืออยู่ทั้งหมดซื้อหุ้นของโรงแรมโซล... ด้วยเหตุผลบางอย่าง.. ผมยังขายหุ้นตอนนี้ไม่ได้... นอกจากค่าเช่าล่วงหน้าที่แซฟไฟร์ที่ยังเหลืออยู่อีกหนึ่งเดือนและเสื้อผ้าของผม... ผมไม่มีแม้แต่เรือนหอของเรา... ตอนนี้ผมหมดตัวแล้วจริงๆ.." คุณพูด ดองฮ็อกคะ ฉันรู้ค่ะ คุณทำให้วิกฤตของโรงแรมโซลหายไปราวกับใช้เวทมนตร์ คุณทำให้ฉันรู้สึกมีคุณค่า.. ไม่มีเงิน ไม่ต้องกังวลค่ะ ฉันมีเงินเดือน แต่เงินก็ไม่สามารถซื้อความสุขที่เรามีตอนนี้ ใช่ไหมคะ? ไม่มีบ้าน ไม่เป็นไรค่ะ อยู่อพาร์ตเมนท์ฉันก็ได้ ไม่มีปัญหาอะไรนี่คะ คุณไม่ได้หมดตัวหรอกค่ะ คุณยังมีอย่างอื่นอีกค่ะ ดองฮ็อก.. คุณยังมีฉัน.. ลืมไปแล้วหรือไงคะ? "ผมเดินทางมาแสนไกล.. ในที่สุดก็มาถึงคุณด้วยมือเปล่า.. จินยองครับ ผมรักคุณ.. ได้โปรด... แต่งงานกับผม" คุณพูด คำพูดของคุณค่อยๆแทรกซึมเข้าไปในใจฉัน ฉันแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองว่าฉันจะโชคดีถึงเพียงนี้ คุณเอาแหวนหมั้นให้ฉันดู ฉันอยู่ท่ามกลางแสงไฟส่องสว่าง บนจุดสูงสุดของโลก! ฉันพยักหน้า ค่ะ ฉันพยักหน้า คุณสวมแหวนให้ฉัน ตัวฉันสั่นไปหมด คุณกุมมือแล้วโอบฉันเข้าหาคุณอย่างแนบแน่น เรากอดกัน น้ำตาแห่งความสุขเอ่อล้นคลอเบ้า "คุณนายชิน?" คุณกระซิบข้างหูฉัน ฉันตอบอย่างแผ่วเบา "ค่ะ คุณนายชิน..." ..... ค่ะ ฉันชอบแหวนแต่งงานของคุณ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกำลังตามหาใครและสิ่งใด ตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับคุณ ฉันได้เรียนรู้เข้าใจความรักและชีวิตมากขึ้น คุณนำสิ่งเหล่านี้เข้ามาในชีวิตฉัน ฉันเดินทางมาแสนไกลเพื่อมาพบคุณ... นอกจากฉันจะประทับใจที่คุณยอมสละทรัพย์สมบัติทุกอย่างของคุณเพื่อช่วยเหลือโรงแรมแล้ว ฉันก็ประทับใจกับความจริงใจของคุณด้วยเช่นกัน คนขายเลือกแหวนนี้ให้คุณ? แหวนแบบที่คุณต้องการ? แหวนวิเศษ? ไม่มีงบ? จะมีใครซื้อแหวนแบบนี้ไหมนะ? คุณอาจจ่ายเงินมากไป คราวหน้าพาฉันไปด้วยนะ ให้ฉันช่วยต่อราคา.. ไม่ค่ะ ไม่.. ฉันไม่ได้ขอแหวนอีกวง แหวนวงนี้พิเศษแล้วล่ะค่ะ วงเดียวเท่านั้น... ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินค่ะ ฉันมีเงินเดือน.. ดองฮ็อกคะ คุณทำงานหนักมามาก ได้เวลาพักผ่อนแล้วล่ะค่ะ.. ค่ะ คุณพูดถูก! คุณจะมีชีวิตที่สุขสบายนับแต่นี้ไป... ฉันพูดจริงนะคะ "ถ้า... ถ้าผมจะบอกว่า ถ้ามีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับผม หรือผมต้องไปอยู่ที่อื่น หรือผมได้รับบาดเจ็บ.. คุณจะยังอยู่เคียงข้างผมไหม?" คุณถาม คู่แต่งงานไม่ควรแยกจากกันนี่คะ ทำไมถึงถามแบบนี้?.. หรือกลัวว่าฉันจะจากคุณไป "ผมเติบโตขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยว ผมไม่เคยมีประสบการณ์ดูแลใครมาก่อน" คุณพูด ใจฉันวูบเมื่อได้ยินคุณพูดเช่นนั้น เปลี่ยนเรื่องเถอะค่ะ... พ่อแม่บุญธรรมของคุณ? พวกเขาเป็นคนดี เป็นชาวคริสต์ที่เคร่งครัด ดูแลคุณราวกับเป็นลูกแท้ๆ... ทำไมคุณยังรู้สึกโดดเดี่ยวอีกล่ะคะ... สีผิวที่แตกต่าง คนต่างถิ่นในต่างประเทศ ซ้ำยังฉลาดกว่าใครทุกคน... รู้สึกแตกต่าง แปลกแยก... อย่างนี้เอง... คุณทำหน้าต่างแตกแล้วพ่อแม่บุญธรรมของคุณก็กังวลแต่ว่าคุณจะเป็นอะไรไหม.. ช่างเป็นคนดีจริงๆ... ที่ยิงหนังสติ้กทำจากไม้ สิ่งเดียวที่คุณนำติดตัวไปจากบ้านด้วยถูกยึด คุณโกรธมาก ตัดต้นไม้ในสวนทิ้งหมด พ่อแม่บุญธรรมพาคุณไปโรงพยาบาลโรคจิต... น้ำเสียงคุณเปลี่ยนไป คุณตัวสั่น.. ฉันลุกไปนั่งข้างคุณ กุมมือคุณไว้ "ดองฮ็อกคะ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก เราจะอยู่ด้วยกันอย่างผาสุกกับเพื่อนบ้านของเรา ชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขกำลังรอคุณอยู่นะคะ" ฉันกุมมือคุณแล้วสัญญา ค่ะ คุณโชคดี ไม่ต้องสงสัยเลย ทำไมหรือคะ? ดูเหมือนคุณอยากจะถาม ง่ายๆ.. ก็เพราะคุณรู้จักฉันแล้วนี่ไงคะ! ฉันยิ้ม มองไปที่คุณ มือเราเกาะกุมกันและกัน.. ดองฮ็อกคะ คุณจะไม่อยู่คนเดียวอีกแล้ว ฉันอยู่ที่นี่แล้วค่ะ... ฉันลากคุณไปถ่ายสติ้กเกอร์ด้วย สนุกดี ว่าไหมคะ? ดองฮ็อก รู้ไหมคะว่ารอยยิ้มของคุณมีสเน่ห์ที่สุดเลย... ตู้ถ่ายสติ้กเกอร์ได้พิมพ์ช่วงเวลาแห่งความสุขของเราออกมาหลายใบทีเดียว... แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 20:33:24 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 45 00:09:24 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 45 23:49:41 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 45 21:38:01 จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 6 พ.ย. 45 21:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รอยยิ้มของดองฮ็อกที่ว่าจินยองว่ามีสเน่ห์นักหนา เราว่าออกจะดูเจ้าเล่ห์ๆนิดๆนะ อิอิ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 6 พ.ย. 45 21:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แป่ว ตะกี้ไฟล์ใหญ่ไป ย่อไม่เป็นซะด้วย ลองดูแบบยิ้มแฉ่งกันบ้างนะคะ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 6 พ.ย. 45 21:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมม แต่ตอนนี้ดูในละครสุดซึ้งเลยนะคะ แหม..ขอแต่งงานอลังการงานสร้างมาก ชอบตอนไปถ่ายสติ๊กเกอร์เหมือนกันค่ะ อิอิอิ จากคุณ : หนูธันย์ - [ 6 พ.ย. 45 22:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ่อ ว่าจะถามแฮ่ะ คุณเจนนี่เข้าไปดูเรื่องแปลนี้เว็บอะไรคะ แล้วแปลจากภาษาเกาหลี หรือภาษาอังกฤษ อยากไปดูมั่งค่ะ ขอ url บ้างได้ไหมคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : หนูธันย์ - [ 6 พ.ย. 45 22:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภาษาอังกฤษค่ะ ภาษาเกาหลีไม่มีปัญญา แหะๆ http://www.hotelier2002.com/main/abt.htm ตรง the thoughts นะคะ มีทั้งของจินยอง ดองฮ็อก เทจุน อ่านจนจุใจเลยล่ะค่ะ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 6 พ.ย. 45 23:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาแล้วค่ะ ชอบตอนนี้เหมือนกัน ดองฮ็อกน่ารัก น่าเอ็นดูมากเลยค่ะ  เฮ้อ ตาร้อนๆๆยังไม่รู้ค่ะ ประทับใจคุณชินมากเลยค่ะ ขนาดหมดตัวแล้วยังจะชวนไปถ่ายรูปที่สตูดิโออีก น่ารักจริงๆๆ จากคุณ : เล็ก - [ 7 พ.ย. 45 07:10:49 A:203.155.230.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ช่วยโพสรูปค่ะ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป (ดั่งสวรรค์สาป) - [ 7 พ.ย. 45 07:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอแต่งงานนะค่ะ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป (ดั่งสวรรค์สาป) - [ 7 พ.ย. 45 07:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาปลอบดองฮ็อก ตอนได้ฟังเรื่องในอดีต คุณมีฉันแล้วค่ะ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 7 พ.ย. 45 07:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขออีกรูปนะค่ะตอนนี้ชอบจริงๆๆ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 7 พ.ย. 45 07:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอปิดท้ายด้วยเบยองจุนนะค่ะ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 7 พ.ย. 45 07:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 I HAVE CONQUERED THE RIVER CALLED HOTEL SEOUL I DID'N EXPECT TO MEET A MOUNTAIN CALLED "HAN TAE JUN จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป (ดั่งสวรรค์สาป) - [ 7 พ.ย. 45 07:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ๊ย อิจฉาจนจะทนไม่ไหวแล้วอ้ะ อยากเป็นจินยองจังเลย อิอิอิ ขอบคุณ เจนนี่ มากนะที่ช่วยแปลให้อ่าน เราเองเคยเข้าไปอ่านเหมือนกัน แต่มันเป็นภาษา อังกฤษ เลยต้องล่าถอย เพราะอ่านนาน ๆ แล้วมันมึนอ้ะ :P จากคุณ : pika - [ 7 พ.ย. 45 08:38:23 A:192.136.16.3 X:172.23.197.118, 172.23.197.118 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ใกล้จบแล้วสิ คงคิดถึงแย่... จากคุณ : กระบี่อิงฟ้าฯ - [ 7 พ.ย. 45 15:51:58 A:203.156.26.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาให้กำลังใจอีกค่ะ อยากอ่านต่ออีกนานๆจังค่ะ จากคุณ : ืรพฟ - [ 8 พ.ย. 45 07:42:04 A:203.144.174.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าไม่จบแบบนี้ ค้างคาใจไปอีกนานนนนน.. เลย จากคุณ : GTW - [ 9 พ.ย. 45 04:18:16 A:202.133.172.16 X:202.133.172.16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยังไม่จบค่ะอาจารย์GTW ยังมีต่ออีก กำลังรอคุณเจนนี มาต่อ เปิดถนนนักเขียน สามเวลาหลังอาหารเลยค่ะ คุณเจนนีมาเร็วๆๆนะค่ะ คิดถึงจังเลย  กลับไปดูซีดีเป็นรอบที่3แล้วค่ะ ตอนสุดท้ายไอทีวีตัดเยอะมาก คิดถึงดองฮ็อกจัง จะคอยคุณเจนนีนะค่ะ อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้นะค่ะ แปลจบ แล้วจะย้อนกลับไปเริ่มต้น ที่เราพบกัน จะรอด้วยความหวัง เหมือนดองฮ็อกรอที่จะพบจินยองอีกครั้ง หลังจากต้องไปอเมริกาคนเดียว จากคุณ : เล็ก - [ 9 พ.ย. 45 06:52:56 A:203.155.231.27 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาช้าหน่อย  แต่ก็มาให้กำลังใจเหมือนเดิมนะคะ จากคุณ : พู่ไหม - [ 9 พ.ย. 45 08:49:55 A:203.156.8.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นรูปของคุณดั่งสวรรค์สาปแล้วนึกถึงบรรยากาศในละครจัง... คุณกระบี่อิงฟ้า - ใกล้จบก็จริง แต่ยังไม่จบง่ายๆค่ะ อิอิ คุณ nira คุณ GTW - ได้อ่านต่ออีกนานแน่ๆค่ะ คุณพู่ไหม คุณ pika - หวังว่าคงจะติดตามตอนต่อไปเรื่อยๆนะคะ คุณเล็ก - สัญญาแน่ๆค่ะ แต่ช่วงนี้อาจจะ post ช้าหน่อยเพราะเปิดเทอมแล้วการบ้านเยอะมากค่ะ แปลไม่ค่อยจะทัน อย่าเพิ่งท้อถอยซะก่อนนะคะ ^_^ ยังคงคอมเม้นมาได้เรื่อยๆนะคะ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 9 พ.ย. 45 21:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดูรูปแล้ว โอ้โห ... จากคุณ : scottie - [ 9 พ.ย. 45 23:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แว๊ก ยังไม่จบอีกเหรอนี่ งือๆๆ ดีใจที่จะได้อ่านต่อ แต่เสียวสันหลังแทนเหตุการณ์ต่อไป โอ จากคุณ : GTW - [ 10 พ.ย. 45 08:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ติดตามอยู่ค่ะ  แต่กลัวตามไม่ทันจังค่ะ จากคุณ : ข้าวแคบ (ข้าวแคบ) - [ 10 พ.ย. 45 14:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาตามอ่านตอนที่ยังไม่ได้อ่านค่ะ แปลต่อไปนะคะ น้อง เอาใจช่วย โอ๊ยยยยยยยยยย อิจฉานางเอก อิอิ จากคุณ : พี่หนูมอฯ (แอน) - [ 15 พ.ย. 45 01:43:04 ]