ความคิดเห็นที่ 1 "แม่บอกว่าพ่อจากไปแล้วตลอดกาล!" จอห์นนีจ้องมองเธออย่างไม่ค่อยเชื่อ "พ่อเขาจะได้หยุดรึครับ?" คุณครูคนใหม่หัวเราะ "แม่เธอพูดไม่ถูกนะจอห์นนี เพราะทุกคนที่ไปโรง เรียน ต่างก็มีวันหยุดกัน ยุติธรรมใช่ไหมจ๊ะ" เด็ก ๆ ขยับกายกระสับกระส่ายจ้องมองดู แล้วจอห์นนีก็พูดว่า "ผมเห็น ท่าน" "แน่นอนจ๊ะ คุณพ่อของเธอแค่ต้องกลับไปเรียนบ้าง เขามีความคิดแปลก ๆ และอยากให้คนอื่นเชื่อ  มันไม่ถูกที่จะให้คนอื่นเชื่อในความคิดที่ไม่ถูกใช่ไหมจ๊ะ" "เออ ไม่ครับ ผมไม่คิดอย่างนั้น   แต่พ่อผมไม่เคยคิดอะไรไม่ดี" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "แน่นอนจ๊ะ จอห์นนี ครูพุดว่า ความคิดที่ไม่ถูก -ไม่ใช่ความคิดไม่ดี แต่มันถูกต้องใช่ไหมจ๊ะที่จะแสดงความคิดที่ถูกต้องให้ผู้ใหญ่ เมื่อเขาไม่ถูก?" "เออ ครับ" จอห์นนีพูด"แต่พ่อเขามีความคิดอะไรที่ไม่ดีล่ะครับ?" "แค่ผู้ใหญ่บางคนมีความคิดหัวโบราณจ๊ะ  เราจะเรียนเกี่ยวกับพวกเขาในชั้นนะ จ๊ะ แล้วเราจะได้แลกเปลี่ยนความเห็นกัน ครูได้เความรู้จากเธอ เธอก็ได้ความรู้จาก ครู เอาไหมจ๊ะ" "ตกลงครับ"  จอห์นนีจ้องเธอ อย่างงุนงง "พ่อผมไม่ได้คิดไม่ดีนี่ เขาแค่ไม่ . . . จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:52:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ใช่ไหมครับ" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 "เออ บางที บางครั้งเมื่อเธออยากพูดอะไรที่สำคัญกับคุณพ่อเธอ ท่านอาจ พูดว่า 'ไม่ใช่ตอนนี้ จอห์นนี พ่อกำลังยุ่ง' หรือ  ' แล้วเราค่อยคุยกันพรุ่งนี้ นะ'  นั่นเป็นความคิดที่ไม่ดี - ไม่ให้เวลาแก่เธอเมื่อมันเป็นเรื่องสำคัญ ใช่ ไหมจ๊ะ" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "ใช่เลย นั่นเป็นอะไรที่พวกผู้ใหญ่ชอบทำกันนี่ครับ" "แม่หนูก็พูดแบบนั้นทุกทีค่ะ" แมรีบอก จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 และเด็กคนอื่นๆก็พยักศีรษะรับ และสงสัยว่า พ่อแม่พวกเขาควรกลับไป โรงเรียรและลืมความคิดที่ไม่ดีหรือเปล่า จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 "นั่งลงสิจ๊ะจอห์นนี  เราจะเริ่มเรียนสื่งดี ๆ และไม่ต้องไปห่วงความคิด ที่ไม่ดีของพวกผู้ใหญ่เชานะจ๊ะ"    เธอบอกเมื่อกลับไปนั่งลงที่นั่งเธออีก ครั้ง ยิ้มแฉ่งอย่างมีความสุข "ครูมีเรื่องดีให้พวกเธอประหลาดใจ พวก เธอจะได้ค้างคืนกับพวกครู เรามีห้องสวยๆ มีเตียง มีอาหารมากมาย เรา จะเล่าเนิทานและมีเวลาสนุกกัน "โอ๊ย ดีค่ะ(ครับ)" เด็กๆว่า "หนูจะอยู่ถึงสองทุ่มได้ไหมคะ" แมรีถาม อย่างไม่หายใจหายคอ "เออ สำหรับวันแรก เราจะอยู่ด้วยกันทุกคนถึงสองทุ่มครึ่งจ๊ะ แต่ข้อแม้ ว่าพวกเธอสัญญาว่าจะรีบตรงไปนอนทันทีจากนั้นนะจ๊ะ" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เด็กๆทุกคนรับคำ พวกเขาเป็นสุขมาก เจนนีพูดว่า  "แต่เราต้องอธิษฐาน สวดมนต์ก่อน  ก่อนพวกเราไปเข้านอน" คุณครูคนใหม่ยิ้มให้เธอ "แน่นอนจ๊ะ บางทีเราน่าจะอธิษฐานสวดมนต์กัน ตอนนี้ ก็เป็นธรรมเนียมของบางโรงเรียนด้วย" เธอคิดชั่วครู่ แล้วเธอก็พูด ว่า "มาอธิษฐานกันเถอะ แต่อธิษฐานให้กับอะไรที่ดีๆ เราจะอธิษฐานให้อะ ไรดีจ๊ะ?" "อธิษฐานให้พ่อกับแม่ครับ"แดนนีบอกทันที "ความคิดนั่นดีนี่จ๊ะ ครูมีอย่างหนึ่ง  มาอธิษฐานขอลูกกวาดกัน ความคิด นั่นดีใช่ไหมจ๊ะ?" พวกเขาพยักหน้าอย่างมีความสุข จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดังนั้น พวกเขาจึงหลับตา พนมมือเข้าหากัน ตามคุณครูคนใหม่ แล้วอธิษ- ฐานขอลูกกวาดกับเธอ คุณครูคนใหม่ลืมตาขึ้นและมองไปทั่ว ๆอย่างผิดหวัง "แล้วลูกกวาดของ เราล่ะ?"  พระเจ้าเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง  อยู่ทุกหนทุกแห่ง     ถ้าเราอธิษฐาน สวดมนต์อ้อนวอนขอ ท่านตอบสนองคำอ้อนวอนของเรา นั่นถูกไหมจ๊ะ" "ผมอธิษฐานขอลูกหมาเองต้องหลายครั้ง ไม่เคยได้สักตัวเลยครับ" จอห์น นีบอก "อาจเป็นเพราะเราไม่ได้อธิษฐานหนักพอ บางทีเราควนคุกเขาาเหมือนกับ ที่ทำในโบสถ์" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วคุณครูคนใหม่ก็คุกเข่าและเด็กๆ ก็คุกเข่า แล้วพวกเขาก็อธิษฐานหนัก ยิ่ง ๆ ขึ้น แต่ก็ยังไม่มีลูกกวาด จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เพราะคุณครูคนใหม่ผิดหวัง  เด็ก ๆก็เลยผิดหวังตาม แล้วเธอก็พูดว่า "บางทีเรากล่าวพระนามไม่ถูก" เธอนิ่งคิดสักครู่แล้วกล่าวว่า "แทนที่เรา จะพูดว่า 'พระเจ้า ' ลองพุดว่า ' ท่านผู้นำของเรา'  ลองอธิษฐานสวดมนต์ ฃอ้อนวอนขอต่อท่านผู้นำของเรา มาอธิษฐานกันให้หนักๆ อย่าพึ่งลืมตา จนกว่าครูจะบอก" ดังนั้น เด็ก ๆ ก็หลับตาแน่นและอธิษฐานอย่างหนก และขณะที่พวกเขา อธิษฐานอยู่นั้น คุณครูคนใหม่ก็ล้วงเอาลูกกวาดจากกระเป๋า และวางตาม โต๊ะเด็ก ๆ คนละชิ้นเงียบๆ เธอไม่ทันสะงเกตเห็นจอห์นนี -คนเดียวใน กลุ่มเด็ก ๆทั้งหมด-แอบเผยอลืมตาจ้องมองเเธอ เธอเดินกลับไปที่โต๊ะเธออย่างเงียบๆ แล้วบทอธิษฐานก็จบลง และเด็กๆ ก็ลืมตาขึ้น และจ้องที่ลูกกวาด และพวกเขาก็ ดีใจเหลือเกิน "หนูจะอธิษฐานอเอนวอนขอต่อท่านผู้นำทุกๆครั้งเลย" แมรีพูดอย่างตื่น เต้น "หนูด้วย" ฮิลดาบอก "ตอนนี้เราจะกินลูกกวาดของผู้นำเราได้ยังคะ" "นะคะ ได้โปรดเถอะ นะคะ  ๆ ๆ" "งั้นท่านผู้นำของเราได้ตอบคำอธิษฐานของพวกเธอแล้ว ใช่ไหมจ๊ะ?" "ผมเห็นครูวางลูกกวาดบนโต๊ะ! " จอห์นนีตะโกนออกมา "ผมเห็นครู. . . ผมไม่ได้หลับตา แล้วผมก็เห็นครู มีมันอยู่ในกระเป๋า เราไม่ได้มันจากการ อธิษฐาน ครูวางมันไว้ตรงนั้นเอง" เด็กทั้งหมดตกตะลึง จ้องมองเขา แล้วหันมามองที่คุณครูคนใหม่ เธอยืน ที่หน้าชั้นมองกลับมาที่จอห์นนี แล้วมองที่พวกเด็กทั้งหมด จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 "ใช่จ๊ะ จอห์นนี เธอพูดถูก เธอเป็นเด็กฉลาดมาก ๆ  เด็กๆ ครูวางลูก กวาดบนโต๊ะพวกเธอเอง ดังนั้น เธอก็รู้แล้วใช่ไหม มันไม่สำคัญว่าเธอจะ ขอกับใคร  หลับตาให้ใคร และสวดขอใคร - พระเจ้า กรือใคร ๆ แม้แต่ ท่านผู้นำของเรา- ไม่มีใคร ให้อะไร มีแต่คนอื่น "เธอมองแดนนี "พระเจ้า ไม่ให้ลุกหมาที่เธออยากได้ แต่ถ้าเธอขยันขันแข็ง ครูจะให้ มีเพียงครูหรือ คนอื่นที่เหมือนครูจะให้ของเธอ การสวดอธิษฐานขออะไจากพระเจ้าหรือ อะไร หรือใครเปฌนการเสียเวลา" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 11:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 "งั้นเราไม่ต้องสวดมนต์ใช่ไหม? เราไม่จำต้องสวดมนต์ใช่ไหม?" เด็กๆงงงวยมองเธอ "เธออยากทำกฌทำได้นะจ๊ะเด็กๆ ถ้าคุณพ่อคุณแม่เอยากให้เธอทำ แต่ เธอกํบครูเรารู้ว่าไม่มีประโยชน์ มันเป็นความลับของเรา "พ้อผมบอกว่ามันผิดที่จะมีความลับกับท่าน" "แต่ท่านก็มีความลับกับคุณแม่ที่ไม่บอกเธอใช่ไหมจ๊ะ?" เด็กทุกคนพยักหน้า จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 "แล้วมันไม่ผิดที่เรามีความลับบ้างกับพวกท่าน ใช่ไหมจ๊ะ" "หนูชอบมีความลับ ฮิลดากับหนูมีความลับเยอะ" แมรีบอก จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณครูคนใหม่พูดต่อว่า " เราจะมีความลับวิเศษด้วยกันมากมาย เธออยาก กินลูกกวาดก็ได้ และเพราะจอห์นนีฉลาดเป็นพิเศษ ครูคิดว่าเราควรตั้งให้ เขาเป็นหัวหน้าเตลอดสัปดาห์ ว่าไหมจ๊ะ?" จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:00:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พวกเขาพยักหน้าอย่างมีความสุขและเอาลูกกวาดใส่ปากเคี้ยว จอห์นนีภูมิ ใจมากขณะเคี้ยวลูกกวาดอย่างมีความสุข เขาตัดสินใจว่าเขาชอบคุณครู คนนี้ของเขามาก เพราะเธอพูดความจริง เพราะเธอพูดถูกเกี่ยวกับความ กลัว เพราะเธอพูด๔กเกี่ยวกับพระเจ้า  เขาสวดอธิษฐานขอของหลายสิ่ง หลายหนแต่ไม่เคยได้เลย แม้จะมีครั้งหนึ่งที่เขาได้สเก๊ต เขารู้ดีว่าคุณพ่อ ได้ยิน เขาสวด และวางมันไว้ใต้เตียงสำหรับวันเกิด และแกล้งทำเป็นไม่ ได้ยินที่เขาสวด ฉันสงสัยว่าทำไมเขาไม่ได้ยิน แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น ตลอดวลาเลยนี่ เขาคิด แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 45 12:02:50 จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จอห์นนีนั่งลงฟังอย่างอิ่มเอมพอใจผ่อนคลาย ไม่มีความคิดไม่ดีเหมือน คุณพ่อ จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณครูรอพวกเขากิรลูกกวาดจนเสร็จ นี่เป็นสิ่งที่เธอได้รับการฝีกฝนมา เธอรู้ว่าจะสั่งสอนเด็กๆของเธอให้เติบโตเป็นพลเมืองที่ดี  เธอมองออก ไปนอกหน้าต่าง ที่ดวงอาทิตย์เหนือผืนดิน มันเป็นดินแเดนที่ดีงามและ กว้างใหญ่ไพศาล ดินแดนสำหรับการสูดลมหายใจเข้า แต่เธอกลับอบอุ่น ไม่ใช่เพราะดวงอาทิตย์แต่เป็นความคิดที่ว่า โรงเรียนทุกหนทุกแห่ง เด็กจากทั่วดินแดน ทุกคนทั้งชายหญิง ต่างได้รับการสอนด้วยแรงศรัทธา เดียวกัน ขั้นตอนวิธีการเดียวกันแต่รายละเอียดผิดแผกกันไป  แต่ละวิธีตาม แต่กลุ่มอายุ แต่ละขั้นแต่ละตอนตามความต้องการ จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เธอเหลือบมองนาฬิกาของเธอ. . . จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มันบอกเวลาเก้านาฬิกายี่สิบสามนาที จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฤดูใบไม้ร่วงตอนที่เธออายุเกือบหกขวบนั้น เกือบจะเป็นวันแรกที่เธอกลับ จากการไปโรงเรียนถึงบ้าน  และพูดรัวเร็วอย่างภูมิใจว่า "พ่อขา พ่อ ฟัง สิคะ  ข้าฯขอปฎิญานแสดงความจงรักภักดีต่อหน้าธงชาติว่า . . ." มือน้อยนิดของเธออยู่เหนืออก หลังจากสิ้ยสุดคำพูดคำจาที่ไม่ใคร่ชัดถ้อย ชัดคำ เธอสบตาผม "เสร็จแล้วค่ะ"  เธอพูดไม่หยุดหายใจหายคอแล้วแบ มืออกมา "เสร็จแล้ว อะไรล่ะ ลูกรัก" "พ่อติดหนูอยู่สิบสตางค์" ""โอ๊ะ  สำหรับอะไรน่ะ" "  คำปฎิญานแสดงความจงรักภักดีไงคะ"หนูพูดถูกไม่ใช่หรือคะหนูแน่ ใจว่าหนูพูดถูก" "ใช่ ใช่จ๊ะ พ่อคิดว่าลูกพูดถูก" ขณะนั้น ผมยังไม่ใช่พลเมือง(อเมริกา) "แต่ทำไมต้องสิบสตางค์ด้วยล่ะ" "คุณครูบอกพวกเราทุกคนว่าต้องเรียนรู้และท่องมันให้ได้ แล้วคุณพ่อ คุณแม่จะให้สิบสตางค์ คุณครูว่าอย่างนั้นค่ะ" ผมจ่ายเงินให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" เธอบอกอย่างพอใจมาก"อีกสักสิบสตางค์นะคะถ้าหนูท่อง อีก" "คราวละสิบสตางค์แล้วกัน แต่ว่าปฎิญานแปลว่าอะไรจ๊ะ?" "หา?" "คำว่าปฎิญาน คำว่าจงรักภักดีแปลว่าอะไรล่ะ" เธอตะลึงงัน "ปฎิญานแสดงความจงรักภักดี ก็แปลว่า ปฎิญานแสดง ความจงรักภักดีสิคะ" "คุณครูของลูกไม่ได้อธิบายสิ่งที่เรียนหรือจ๊ะ? ไม่ได้บอกเลยสักคำหรือ?" 01234567890123456789012345678901234567890123 เธอยิ่งหน้าบึ้งเข้าไปอีก ""เราต้องเรียนและท่องมันแล้วจะได้สิบสตางค์ คุณครูบอกแค่นั้นค่ะ" เธอเสริมอย่างมีความสุข "หนูรู้ว่าหนูท่องถูก หนู ท่องเก่งกว่าจอห์นนี . . ." ในวันนั้น ผมถามผู้คนทุกดพศ ทุกวัยว่า "คุณรู้ความหมายของ 'ข้าฯขอ ปฎิญานแสดงความจงรักภักดี . . . 'แต่ก่อนที่จะพูดจบ ทันใดนั้นพวกเขา ทุกคนสามารถท่องแบบนกแก้วนกขุนทอง ถ้อยคำพรั่งพรูมาไม่ต่างไป จากสายน้ำเสมอ ผมพบว่าในแทบ ๆ ทุกกรณ๊เลยไม่มีครูสักคน หรือใคร สักคนที่เคยอธิบายถ้อยคำนั้นแก่พวกเขาสักคน ทุกคนแค่ต้องเรียนรู้แเพื่อ ท่องมันให้ได้ เรื่องของพวหหนู ๆ เล็ก ๆ เด็ก ๆ ฯ มีกำเนิดขึ้นมานับแต่วันนั้นเอง ขณะนั้นเองที่ผมตระหนักว่า จิตใจของลูกผมสลับซับซ้อนละเอิยดอ่อนเพียง ใด จิตใดๆ ใรเรื่องพรรค์นั้น ในสภาวะที่ถูกควบคุม ปกติผมเขียนแล้วเขียนอีกและเขียนอีกแต่เรื่องนั้มารวดเร็ว เกือบด้วยตัวเอง มีเปลี่ยนเพียงสามคำถ้วนๆ ผมพอใจมากเพราะมันมักถามคำถามผมตลอด เวลา  . . . คำถามเช่นประโยชน์ของ "ข้าฯขอปฎิญานแสดงความจงรักภักดี"โดยไม่รู้ ความหมายอยู่ที่ใด เหมือน ๆ กับทำไมมันง่ายที่จะชักจูงปลูกฝังความคิดลง ในหัวคนอื่น ?  เฉกเช่นเดียวกับคำว่าอิสรภาพคืออเไรและทำไมจึงอธิบาย ได้ยากเย็น? เรื่องของพวหหนู ๆ เล็ก ๆ เด็ก ๆ ฯเฝ้าถามคำถามประเภทต่างๆ ที่ ผมตอบไม่ได้ บางที คุณ อาจทำได้ --- แล้วลูกๆของคุณก็จะ . . . เจมส์ คลาเวลล์ ลุคเอาท์ เมาเทน แคลิฟอรเนีย จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [ 10 พ.ย. 45 12:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ทำไมบางกรอบมันก็มีแค่ไม่กี่ประโยคเองล่ะคะ?? คุณครูเก่งจัง :) จากคุณ : scottie - [ 11 พ.ย. 45 09:45:09 ]