ความคิดเห็นที่ 1 ผมไม่ใช่นักพนัน และผมมักจะหลีกเลี่ยงการเล่นเกมเสมอจนกว่าผมจะรู้ว่าผมเป็นฝ่ายชนะ แต่คราวนี้ผมต้องลองเสี่ยงดู ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับผม โทรบอกจินยองด้วย ผมบอกลีโอ แล้วขับรถออกไป คิมบ็อกแมนกำลังหัวเสียอย่างที่ผมคิดไม่มีผิด ผมแทบจะเห็นควันพุ่งออกจากหัวเขาเลยด้วยซ้ำ ยิ่งเขาโมโหเท่าไหร่ ก็จะยิ่งทำให้ผมได้ข้อมูลที่ต้องการง่ายขึ้นเท่านั้น ผมจึงยิ่งพูดยั่วโมโหเขา ในที่สุด เขาก็สารภาพถึงผลงานชิ้นโบว์แดง วิธีการที่เขาทำธุรกิจกับโรงงานผลิตเหล็ก บริษัทนำเข้า ส่งออก... เท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว ผมน่าจะรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ทันใดนั้น ผมก็ได้ยินเสียงบิ๊บๆจากเครื่องดักฟังในกระเป๋ากางเกงผม ผมน่าจะทำเป็นไม่สนใจแต่ผมกลับล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าอย่างลืมตัว นั่นทำให้คิมบ็อกแมนสงสัย... ผมเห็นแล้วว่าคราวก่อนเขาทำอะไรไว้กับฮันเทจุน และผมรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป... ผมจะโดนต่อยสักกี่หมัดนะ? ผมหลอกให้เขาขายหุ้น แล้วตอนนี้ก็หักหลังเขา.. ผมติดค้างเขามากทีเดียว หมัดแรก.. หมัดที่สอง.. แล้วหมัดที่สามก็ตามมา..หมัดต่อหมัด ผมล้มลงบนสนามหญ้า.. ตอนที่เขาสั่งให้ลูกน้องหยิบไม้กอล์ฟมา ผมรู้ว่าผมจะต้องตายแน่ๆ.. พระเจ้า... ผมยังไม่พร้อมที่จะตายตอนนี้.. ได้โปรดช่วยผมด้วย.. ขณะที่ผมกำลังระบมไปหมด ผมได้ยินเสียงผู้หญิงจากทางด้านหลัง "พ่อคะ หยุดได้แล้ว" พ่อ? ต้องเป็นยุนฮีแน่ๆ ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วผมก็รู้ว่าฮันเทจุนก็มาด้วย ทั้งสองคนมาช่วยผม.. คุณมาด้วยหรือเปล่า? "พอแล้ว ตำรวจอยู่ข้างนอก" ฮันเทจุนบอกเขา ถูกต้อนจนมุมจนไม่มีอะไรจะเสีย คิมบ็อกแมนหยิบไม้กอล์ฟมา ตั้งใจจะฟาดลงบนหัวผม แต่ผมอ่อนแอเกินกว่าจะป้องกันตัวได้.. "พ่อคะ อย่าทำแบบนี้ ทุกอย่างจบแล้วค่ะพ่อ" คิมยุนฮีขอร้อง "มันจบแล้วค่ะ.. ได้โปรด ได้โปรดหยุดเถอะนะคะ" ในที่สุดเขาก็ได้ยินเสียงขอร้องของยุนฮีแล้วทิ้งไม้กอล์ฟลง ฮันเทจุนยื่นมือมาช่วยให้ผมยันตัวลุกขึ้น.. รู้สึกมึนหัวเล็กน้อย ผมหลับในรถ... เป็นช่วงเวลาเย็นที่ยาวนานและมีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่างเหลือเกิน... ท่ามกลางแสงไฟสลัว ลีโอกำลังรอผมอยู่นอกแซฟไฟร์วิลล่า แล้วผมก็เห็นคุณอยู่ที่นั่นด้วย.. ลีโอโทรบอกคุณสินะ.. ผมขอโทษ จินยอง คุณจะให้อภัยที่ผมโกหกคุณอีกไหม? ผมรู้ว่าผมไม่ควรทำแบบนี้แต่ถ้าคุณรู้ว่าผมกำลังวางแผนทำอะไร คุณคงไม่ยอมให้ผมไปแน่.. อย่างที่ผมบอกลีโอ นี่เป็นสงครามของผม เพื่อที่จะได้รับซึ่งชัยชนะสุดท้าย ผมต้องสู้ศึกสุดท้ายด้วยตัวของผมเอง มันจบแล้วตอนนี้... ผมสัญญา ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ชั่วขณะหนึ่ง ผมนึกว่าผมจะไม่ได้พบคุณอีกแล้ว แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมไม่ควรจะทำอะไรตามใจตัวเองอีก ผมไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว คุณอยู่กับผมด้วย ผมต้องดูแลรักษาตัวให้ดี เพื่อคุณ และเพื่อตัวผมเอง ผมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบดูแลคุณแล้วตอนนี้ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก.. ผมสัญญา.. จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 10 พ.ย. 45 13:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฮ้า.. รอดตัวไป หลังจากเคลียร์กับคิมบ็อกแมนแล้ว ก็ต้องไปเคลียร์กับฮันเทจุนต่อ ลองอ่านดูนะคะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 45 13:55:55 จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 10 พ.ย. 45 13:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เกมใกล้สิ้นสุดลงแล้ว แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมต้องสะสาง ผมต้องไปคุยกับฮันเทจุน ผมชวนเขาไปดื่มที่คาซาบลังก้า ผมนั่งที่เดิม สั่งมาร์ตินี่เหมือนเคย ส่วนเขาก็นั่งที่ประจำของลีโอ ผมขอบคุณที่เขาช่วยชีวิตผมแล้วเขาก็ถ่อมตัว ถึงแม้เราจะผลัดกัน.. เขาช่วยผมหนึ่งครั้ง ผมช่วยเขาหนึ่งครั้ง แต่เราสองคนก็รู้ว่าสถานการณ์นั้นแตกต่างกัน คิมบ็อกแมนโมโหมากและเขาจะไม่มีวันปล่อยผมไปหากไม่ได้รับบาดเจ็บปางตาย นอกจากนี้ คงไม่มีวิธีใดที่ผมจะสามารถตอบแทนที่เขาช่วยดูแลเจนนี่มาตลอดได้เลย "น่าขันที่โชคชะตาของเราสองคนดูเหมือนจะเกี่ยวโยงกัน" เขาออกความเห็น ใช่ น่าขันจริงๆ น่าขันโชคชะตา มีหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา... ผมประเมินค่าเขาต่ำเกินไปตอนที่ผมมาโรงแรมใหม่ๆ เขาไม่ได้จบทางด้านบริหารธุรกิจและไม่ได้รับการอบรมมาอย่างมืออาชีพ ผมไม่นึกเลยว่าการต่อสู้กับเขาจะยากเย็นถึงเพียงนี้ ขณะที่ผมต่อสู้กับเกมนี้ด้วยความรู้และกลยุทธ์อันเชี่ยวชาญ เขากลับสู้ด้วยหัวใจ ปกป้องโรงแรมด้วยกำลังเงินและกำลังวัตถุที่มีอยู่เพียงน้อยนิด ผมยังคงไม่รู้ว่าเขาได้หุ้น 3 เปอร์เซ็นต์นั้นมาได้อย่างไร รวบรวมข้อมูลของผมแล้วปล่อยข่าวในช่วงเวลาอันเหมาะเจาะพอดีแบบนั้นได้อย่างไร ผมไม่รู้ว่าอะไรเป็นแรงจูงใจผลักดันเขา แต่เขาก็ได้รับการนับถือจากผมอย่างสูงสุด การนับถือก็อย่างหนึ่ง สงครามก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง ระหว่างชินดองฮ็อกกับฮันเทจุน จะมีผู้ชนะเพียงคนเดียวเท่านั้น... ผมบอกเขา "ผมขอจินยองแต่งงานแล้ว" และเสริมว่าคุณก็ตกลงแล้ว ผมรอให้เขาตอบ เกมของเราควรจะจบลงได้แล้ว แต่ผมอยากได้ยินจากปากเขาตรงๆ เขาไม่พูดอะไร ราวกับว่าไม่สนใจ.. ผมบอกเขาว่าผมจะต้องไปจากเกาหลีภายในสัปดาห์นี้และจะพาคุณไปด้วย ผมต้องการได้ยินจากปากเขา ในฐานะที่เป็นผู้ชายของคุณ... แต่เขากลับตอบผมในฐานะผู้จัดการใหญ่ของโรงแรม "มันไม่ขึ้นอยู่กับผมว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ แต่ในเมื่อคุณกำลังเอามือขวาของผมไป ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดี ก็เท่านั้น" เลี่ยงคำถามผมไม่ค่อยจะดีเลยนะ.. ผมอยากได้ยินจากปากเขา ในฐานะผู้ชายในชีวิตของคุณ.. เขามองผม ไม่อยากตอบ แต่ผมยืนกรานให้เขาตอบ ในที่สุดเขาก็พูดว่า "ในเกมโป้กเกอร์ ถ้าผู้เล่นสองคนได้ไพ่ที่เรียงแต้มเหมือนกัน แล้วเราจะตัดสินอย่างไรว่าใครแพ้ใครชนะ?" เขายังไม่อยากยอมรับว่าแพ้แล้วคิดว่ายังมีโอกาสอยู่สินะ ดี! "ถ้างั้นก็ขึ้นอยู่กับชุดไพ่" ผมตอบ "โพดำ... ดอกจิก.. โพแดง.. ข้าวหลามตัด.. แบบนี้ใช่หรือเปล่า?" ผมพยักหน้า "คุณยังจำไพ่ของคุณได้หรือเปล่า?" เขาถาม แน่นอน ผมจำได้ ผมได้คิง แหม่ม แจ๊ค 10 เรียงตามลำดับ แล้วเมื่อคืน ผมก็ได้ไพ่ใบสุดท้าย นั่นคือเอซ ในเมื่อถือไพ่แบบนี้แล้ว ผมจะแพ้ได้อย่างไร? เขาคิดว่าเขามีไพ่อะไรอยู่ในมือ? เขาไม่ยอมตอบผมตรงๆแต่เสริมว่า "ผมถือมันไว้นานมากจนลืมไปแล้วว่าผมกำลังถือไพ่อะไรอยู่" เขาจำไม่ได้หรือไม่อยากจำกันแน่? นี่เป็นวิธีที่เขากำลังจะบอกผมว่าเขายอมยกคุณให้เพราะผมช่วยโรงแรมโซลหรือไง? ไม่ว่าจะอย่างไร ไม่ว่าเขาจะยอมรับหรือไม่ แต่เขาก็ชนะการต่อสู้ ในขณะที่ผมชนะสงคราม แล้วตอนสุดท้าย เราทั้งสองคนก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ สงครามจบแล้ว ได้เวลาเจรจาสันติภาพเสียที ที่จริงแล้ว ผมอยากเป็นเพื่อนกับฮันเทจุน ส่วนหนึ่งก็เพราะผมรู้ว่าเขาสำคัญต่อคุณมากแค่ไหนในฐานะเพื่อน อีกส่วนหนึ่งก็เพราะเขาเป็นคนที่สมควรได้รับความไว้วางใจและมิตรภาพจากผม "บางทีเราอาจเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้" ผมบอก แล้วรอให้เขาตอบ ตอนแรกเขามองผม แล้วครุ่นคิด และในที่สุดก็พูดว่า "ผมมีเพื่อนมากพอแล้ว.. ขอบคุณสำหรับเหล้า.. ผมต้องขอตัว" แล้วเขาก็เดินไป การจะผูกมิตรกับใครสักคนเป็นเรื่องยากสำหรับผม เพราะผมรู้ว่าคนส่วนใหญ่มักมีปัญหากับความตรงไปตรงมาของผม อย่างไรก็ตาม นั่นก็คือผม แล้วผมก็เป็นแบบนี้ บางที เมื่อเวลาผ่านไป เขาอาจจะเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อผมแล้วเข้าใจว่าผมอยากเป็นเพื่อนกับเขาจริงๆ.. ในที่สุด นี่ก็เป็นตอนจบของเกมสินะ อย่างน้อยผมก็นึกไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้.. ผมไปซื้อตั๋วเครื่องบินให้คุณแล้วกะว่าจะให้คุณเป็นเซอร์ไพรส์ ผมนึกไปถึงว่าจะพาคุณไปไหนดีตอนที่เรากลับไปถึงนิวยอร์ก ตึกเอมไพร์สเตท เทพีเสรีภาพ แล้วเราก็น่าจะได้ไปเยี่ยมพ่อแม่บุญธรรมของผมด้วย ผมรู้ว่าตอนนี้ผมไม่มีเงินมากนักแต่ผมรู้ว่าผมสามารถทำให้คุณอบอุ่นในห้องเช่าในอพาร์ตเมนท์เล็กๆได้ ท่ามกลางความเงียบสงบของเพื่อนบ้านเรา... เป็นครั้งแรกที่ผมมีบ้านเป็นของตัวเอง โดยมีคนที่ผมห่วงใยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วย ตื่นเต้นกับความรับผิดชอบครั้งใหม่ของผม จู่ๆก็รู้สึกโตขึ้น... ได้เวลาลงหลักปักฐาน ผมสามารถวางแผนชีวิตของเราด้วยกัน.. แล้วแก่ไปพร้อมกัน.. ผมแทบจะถึงครึ่งทางสวรรค์... ผมยื่นตั๋วเครื่องบินให้คุณ.. คุณบอกว่า "มีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น.. ฉันจากโรงแรมไปตอนนี้ไม่ได้ค่ะ.." คุณไม่ได้อธิบายสาเหตุเพิ่มเติม ท่ามกลางความตกตะลึง ผมไม่ได้ถามว่าทำไม.. คุณยื่นตั๋วกลับมาให้ผม ผมขอให้คุณเก็บไว้.. คุณเดินจากไป ผมยืนอยู่คนเดียวเป็นเวลานาน คนเดียว... มันเกิดขึ้นเร็วเกินไปและผมก็แทบจะตั้งตัวไม่ติด ลีโอเก็บของทุกอย่างหมดแล้วตอนผมกลับไปที่แซฟไฟร์ "พรุ่งนี้จินยองไม่ไปด้วย" ผมบอกเขา "แล้วบอสจะทำอย่างไร?" เขาถาม ผมไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ.. ผมยอมปล่อยโรงแรมไปแล้วแพ้การต่อสู้ ผมนึกว่าผมชนะสงครามแล้วเมื่อคุณตอบตกลงแต่งงานกับผม แต่ชินดองฮ็อกคิดผิด ลีโอกับผมจะไปจากกรุงโซลพรุ่งนี้ แล้วคุณก็ไม่ได้ไปด้วย ผมคิดอะไรไม่ออกเลย.. ชินดองฮ็อกหายไปอีกแล้วตอนที่ผมต้องการเขา... ผมเปิดเครื่องแลปท้อป แล้ว "คำคมประจำวัน" ก็โผล่ขึ้นมาหน้าจอ ถ้าคุณรักใครสักคน ปล่อยเขาไป.. ถ้าเขากลับมา เขาก็จะเป็นของคุณอย่างแท้จริง.. แต่ถ้าไม่ เขาก็จะไม่มีวันเป็นของคุณเลย... จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 10 พ.ย. 45 14:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านความคิดของดองฮ็อกแล้ว ลองมาดูทางฝ่ายฮันเทจุนบ้างนะคะ ว่าเขาจะคิด แล้วจะทำอย่างไรกับเรื่องที่ดองฮ็อกจะแต่งงานกับจินยอง *********** ชินดองฮ็อกชวนผมไปดื่มที่คาซาบลังก้า เพื่อขอบคุณที่ช่วยชีวิตเขา อย่างน้อยตอนนี้เราก็นับถือกันและกันมากขึ้น เขาช่วยผมหนึ่งครั้ง และผมก็ช่วยเขาหนึ่งครั้ง อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าโชคชะตาของเราจะเกี่ยวโยงกัน เจนนี่ โรงแรม และคุณ... เขาจิบมาร์ตินี่แล้วพูดว่า "ตอนแรกผมประเมินคุณต่ำไปหน่อยตอนที่ผมมาที่นี่ใหม่ๆ ผมคิดว่าคุณไม่น่าสู้กับผมได้ ซ้ำยังดูถูกคุณ.. แต่ผมต้องยอมรับว่านี่เป็นเกมที่ยากที่สุดของผม" ผมไม่ได้รู้สึกว่าถูกดูหมิ่นจากความตรงไปตรงมาของเขาเลยแม้แต่น้อย แล้วผมก็หัวเราะ อีกอย่าง เกมของเรายังไม่จบ "ผมขอจินยองแต่งงานแล้ว" สามคำนี้ทำให้ผมช็อค เขาก้าวไปเร็วกว่าที่ผมคิดไว้ แทบจะไม่มีเวลาให้ผมตั้งตัวได้เลย เขาเสริม "ผมจะไปจากที่นี่ภายในอาทิตย์นี้ พาจินยองไปด้วย คงยากสำหรับคุณที่จะเห็นด้วย ใช่ไหม?" นี่มันเร็วเกินไปและผมต้องการเวลามากกว่านี้เพื่อที่จะเรียบเรียงความคิด และเพื่อที่จะให้เวลาผมคิดสักนิด ผมตอบไปในฐานะผู้จัดการใหญ่ของโรงแรม "เรื่องนี้ไม่ขึ้นอยู่กับผมว่าเห็นด้วยหรือไม่ แต่ในเมื่อคุณจะเอามือขวาของผมไป ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดี ก็เท่านั้น" อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังยืนยันจะเอาคำตอบให้ได้ "ไม่ใช่มุมมองของผู้จัดการใหญ่สิ..." ผมไม่อยากตอบ เพราะผมยังไม่รู้ว่าผมยังมีโอกาสเหลือเท่าไหร่ เขาคิดว่าเขาได้เอซแล้ว แต่เป็นเอซจริงๆหรือ? "ในเกมโปกเกอร์ ถ้าผู้เล่นสองคนได้ไพ่ที่เรียงแต้มเหมือนกัน แล้วเราจะตัดสินอย่างไรว่าใครเป็นผู้ชนะ?" "งั้นก็ขึ้นอยู่กับชุดไพ่" เขาตอบ "โพดำ.. ดอกจิก.. โพแดง.. ข้ามหลามตัด แบบนี้ใช่หรือเปล่า?" เขาพยักหน้า "คุณยังจำไพ่ของคุณได้หรือเปล่า?" เขาไม่ตอบแต่ถามผมแทน "ผมถือมันไว้นานมากจนลืมไปแล้วว่าผมกำลังถือไพ่อะไรอยู่" มีหลายอย่างเกิดขึ้นกับโรงแรม เป็นเวลานานเกินไปที่ผมจะยังสนใจไพ่ สนใจตัวเอง.. "ผมรู้ว่ามันไม่เหมาะนักที่จะขอคำอวยพรจากคุณ.. จะให้ผมว่าอย่างไรดี.. บางทีเราอาจเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้" เขาพูด เอซอยู่ในมือเขาแล้ว เขาถือว่าเขาจะขออะไรอีกก็ได้ ผมไม่แน่ใจว่าผมควรจะทำเป็นคนใจกว้างไหม ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าผมแพ้เกมนี้จริงๆ ทำไมผมจะต้องยอมแพ้ตอนนี้? ผมขอบคุณเขาสำหรับเหล้าแล้วเดินไป เรื่องที่ผมพูดกับเขาครั้งนี้ติดค้างอยู่ในหัวผมประมาณวันสองวันถัดมา แต่ในเมื่อผมต้องเตรียมการสำหรับงานครั้งใหญ่ของโรงแรม ผมจึงไม่มีเวลามากนักที่จะคิดทบทวนเรื่องนี้ให้ดี หลังจากที่งานจบและแขกทุกคนออกไปแล้ว ผมก็เดินในคาซาบลังก้าคนเดียว ผมเห็นคุณอยู่หลังบาร์ ผมนึกถึงเรื่องต่างๆ คุณเดินทางจากโซลมาถึงลาสเวกัสเพื่อพาผมกลับบ้าน ผมเคยขอบคุณคุณไหม?.. คุณบอกผมว่า 3 ปีที่แล้วผมจากไปโดยไม่พูดลาสักคำ ผมเคยขอโทษคุณหรือเปล่า?.. คุณต้อนรับการกลับมาของผมในฐานะผู้จัดการใหญ่ ผมเคยแสดงความซาบซึ้งต่อน้ำใจคุณหรือไม่?.. คุณบอกว่าเราจะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเมื่อเรากลับมาที่โรงแรมโซล ผมเคยบอกไปว่าไม่เห็นด้วยหรือเปล่า?... คุณเดินควงแขนผมในฐานะเพื่อนที่ดีของคุณ ผมเคยปฏิเสธหรือไม่?.. ไม่.. ไม่.. ตอนนี้สายไปแล้วหรือ? ผมยังมีโอกาสหรือเปล่า? คุณจะให้โอกาสผมไหม? ผมเดินไปทั่วโรงแรม ตามหาคุณ ในที่สุดก็พบคุณที่ไดมอนด์วิลล่า หลังจากที่คุณปิดไฟ คุณเดินออกไปข้างนอก แล้วผมก็ไปที่หน้าต่าง คุณตกใจที่ผมยืนอยู่ตรงนั้น มองคุณผ่านกระจกใส ครั้งที่แล้ว ผมมองคุณแบบนี้ คุณบอกผมว่า "เทจุน อย่ามองฉันแบบนี้สิ เดี๋ยวฉันก็ใจอ่อนหมด" ตอนนี้ผมมองคุณทั้งน้ำตา ผมได้ยินคุณพูดว่า "..มันจบแล้ว.. ทุกอย่างจบเรียบร้อยแล้ว.." แล้วก็ยิ้มให้ผมมั่นใจ.. ในรอยยิ้มของคุณ ผมพบความเข้มแข็ง... ในดวงตาของคุณ ผมเห็นชินดองฮ็อก.. ในใจของคุณ คุณกำลังวางแผนการเดินทางชีวิตอันยาวไกลกับผู้ชายคนนี้.. บนใบหน้าของคุณ ผมเห็นความสุข.. ในความสุขของคุณ ผมก็เห็นความสุขของผมด้วย.. เห็นคุณดื่มด่ำอยู่กับความสุขแบบนี้.. ไม่พูดอะไรจะดีกว่า.. จินยอง เราเดินทางมาแสนไกลด้วยกัน บางครั้งเราก็กวนประสาทและทำร้ายกันและกัน แต่สิ่งนั้นไม่สำคัญอีกต่อไป ความทรงจำเหล่านั้น ผมจะจดจำช่วงเวลาแห่งความสุขของเราด้วยกัน และจะตราตรึงอยู่ในความทรงจำด้วยความรัก ตอนนี้ เป็นเวลาของเราที่จะแยกจากกัน ได้เวลาคุณไป และได้เวลาที่ผมจะต้องปล่อยคุณไป ผมขอให้คุณมีความสุข จากใจทั้งหมดของผม นับจากนี้ไป เราจะเป็นเพื่อนกัน เพื่อนที่ดีต่อกันจริงๆ ไม่มีอะไรมากน้อยไปกว่านี้ ลาก่อน จินยอง ที่รักของผม ผมมาเพื่อบอกลา แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 45 14:17:53 จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 10 พ.ย. 45 14:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ รีบปริ๊นก่อนแล้วค่อยมาอ่านทีหลัง  ตอนนี้ทั้งหมด 72 แผ่นแล้วค่ะ  อ่านตาแฉะไปเลย  มาให้กำลังแปลต่อไปนะคะ จากคุณ : ข้าวแคบ - [ 10 พ.ย. 45 14:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งงๆกับเรื่องไพ่ เพราะเล่นไม่เป็น(นี่มั้งข้อเสียของการเล่นโปกเกอร์ไม่เป็น 555......) แต่ก็ไม่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านเท่าไรครับ พอเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร(ภาพรวม) ^__^... จากคุณ : GTW - [ 10 พ.ย. 45 15:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 งงเหมือนกันค่ะคุณ GTW ตอนแปลก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ขอยอมรับว่าไม่เข้าใจจริงๆ -_-' เพราะเล่นไม่เป็น แล้วไม่รู้จะถามใครด้วยอ่ะค่ะ ต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่เข้าใจภาพรวมก้อรอดตัวไปค่ะ แหะๆๆ คุณข้าวแคบ - 72 แผ่นแล้วหรอคะเนี่ย! โอ่ย ไม่รู้ตัวเองเลย แปลไปได้ไงเนี่ย ทำไมเยอะอย่างนี้หนอ ยังคงคอมเม้นมาได้เรื่อยๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 45 17:56:00 จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 10 พ.ย. 45 17:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แปลดีค่ะ อิอิอิ แต่ทำไมไม่ยอมแปลช่วงโรแมนติกมั่งน้อ แปลต่อไปเรื่อยๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : หนูธันย์ - [ 10 พ.ย. 45 17:57:16 A:202.183.178.80 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ช่าย ช่าย แปลต่อไปนะ เจนนี่ เราเป็นกะลังใจให้ นึกว่าสงสารคนอ่อนภาษาอังกฤษ อย่างเราล่ะกันนะจ๊ะ แต่เราชอบอ่านตอนโรแมนติกเหมือนกันอ้ะ ถ้าว่าง ช่วยแปลให้อ่านหน่อยนะจ๊ะ จากคุณ : pika - [ 11 พ.ย. 45 08:06:42 A:192.136.16.3 X:172.23.197.118, 172.23.197.118 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตกลงยังไม่จบใช่ไหมคะ?? จากคุณ : scottie - [ 11 พ.ย. 45 09:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาแล้วค่ะ ตอนนี้สงสารเทจุนจังเลย เศร้า ถ้าเป็นจินยองคงตัดสินใจลำบาก ถ้าเทจุนไม่ตัดใจเสียเอง รักก็คือรัก ดูในซีดีนะค่ะ เหมือนจินยองลังเล แล้วไปหาดองฮ็อกตอนเช้าแล้วมือก็จับแหวนตลอดเวลา หลังจากมองเห็นสายตาของเทจุนผ่านกระจก พอดีเห็นรถพาท่านประธานมารักษาตัวที่วิลล่า เรื่องก็เปลี่ยนไป เข้าใจผิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็หวาดเสียวแทนคุณชินจริงๆๆ จะรอตอนต่อไปนะค่ะคุณเจนนี  ถึงช้าก็จะรอค่ะ จากคุณ : เล็ก (ดั่งสวรรค์สาป) - [ 11 พ.ย. 45 15:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนดองฮ็อกไปหาคิมบ็อคแมน จินยองรออยู่ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป (ดั่งสวรรค์สาป) - [ 11 พ.ย. 45 15:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อีกรูปนะค่ะ จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 11 พ.ย. 45 15:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ให้ตั๋วเครื่องบิน แต่จินยองไม่ไป จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 11 พ.ย. 45 15:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดองฮ็อกนั่งเศร้าดูรูปจินยอง  จินยองก็สับสน จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 11 พ.ย. 45 16:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยืนรอจินยอง  ก่อนไปสนามบิน จากคุณ : ดั่งสวรรค์สาป - [ 11 พ.ย. 45 16:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดูมาทั้งเรื่อง  รู้สึกสงสารเทจุนก็ตอนนี้  สายไปจริง ๆ ด้วย จากคุณ : พู่ไหม - [ 12 พ.ย. 45 12:22:35 A:203.156.11.76 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณหนูธันย์ คุณ pika - เด๋วได้อ่านตอนโรแมนติคแน่ๆค่ะ คุณ scottie - ใกล้แล้วค่ะ แต่ยังไม่จบ คุณเล็ก - เห็นภาพแล้วคิดถึงละครเรื่องนี้จัง ฮือๆ แต่ตัดใจสั่งวีซีดีไม่ลง แพงจัง ไม่ทราบว่าเปนพากย์ไทยหรือเกาหลีคะ คุณพู่ไหม - สงสารเหมือนกัน แต่ก้อแอบดีใจที่จินยองได้คู่กะดองฮ็อกคะ ฮิฮิ ยังส่งความคิดเห็นมาได้เรื่อยๆนะคะ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 12 พ.ย. 45 16:01:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 vcd  ถ้าซื้อ the connect  ราคา 1,700  บาท  แต่ซื้อที่  www.ideaindy.com  ราคาถูกกว่ามาก  พากย์ไทยและภาพคมชัดเหมือนกัน  แถม MV ด้วย จากคุณ : พู่ไหม - [ 14 พ.ย. 45 11:32:44 A:202.28.193.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาช้าไปนิดเพราะติดเรียน แต่ก็ยังตามอ่านเสมอค่ะ จากคุณ : พี่หนูมอฯ (แอน) - [ 15 พ.ย. 45 01:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตามมาด้วยคน..... จากคุณ : Halen - [ 18 พ.ย. 45 22:10:59 A:203.107.135.2 X: ]