บันทึกดอกไม้ : แพงพวยที่เพียงพอ

    แม้ว่าฉันจะรักการอ่าน มีความสุขกับการได้เขียน
    อยากเรียนถ่ายรูป และชอบฟังเพลงเป็นชีวิตจิตใจ
    แต่มีสิ่งหนึ่งในกิจกรรมทำนองนี้
    ที่ฉันไม่(เคย)เอาไหน
    นั่นคือการวาดรูป

    ตอนเด็กๆการบ้านวิชาศิลปะ มักเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเสมอสำหรับฉัน
    ถ้าความสามารถที่ติดตัวมาแต่กำเนิดเรียกได้ว่า พรสวรรค์
    การวาดรูปกับฉัน คงถูกนรกสาบมาแน่ๆ
    เพราะพัฒนาการของสมองส่วนที่ใช้วาดรูป
    หยุดชะงักแบบเฉียบพลันไปตั้งแต่อนุบาลสอง
    กล่าวคือ ไม่เคยวาดได้ดีกว่านั้นอีกเลย  

    จำได้ว่าครั้งหนึ่ง ครูสั่งให้วาดรูปเกี่ยวกับดอกไม้
    ฉันหอบสมุดและสีกลับบ้านอย่างลิงโลดใจ
    หวังจะใช้ดอกไม้หลากหลายชนิดที่สวนหน้าบ้านเป็นแบบ

    ..เอาให้เป็นอุทยานเลย.. ว่าไปนั่น

    แต่ความจริง (ที่โหดร้าย) คือฉันไม่สามารถวาดได้ !!
    พูดให้ถูกกว่านี้ คือวาดแล้วไม่รู้ว่าเป็นดอกอะไร
    บางทีดอกกล้วยไม้ หน้าตามันพาลไปคล้ายกล้วย (เฉยๆ)ซะมากกว่า



    ขณะกำลังยืนหันรีหันขวางท่ามกลางดอกไม้มากมาย

    .. กล้วยไม้ ที่อ่อนช้อย สวยทั้งดอกและใบ ..

    .. ชบาซ้อน ที่เหมือนสาวน้อยในชุดลูกไม้ ..

    .. กุหลาบ ที่แค่เห็นการวางตัวแต่ละช่วงชั้นของกลีบ ก็ให้รู้สึกอ่อนใจ ..



    (( ( ( ( (ฉันวาดไม่ได้) ) ) ) ))

    และในทันใด ฉันเหลือบไปเห็นเธอ
    แพงพวย-ดอกไม้ที่ไม่สวย แต่น่ารัก-ในสายตาของฉัน

    แพงพวยไม่ได้มีกลีบที่เรียงซ้อนเป็นชั้น
    เพียงเป็นกลีบเดี่ยวห้ากลีบธรรมดาๆ
    และแต่ละกลีบก็ไม่ได้ทอโค้งลงมาอย่างอ่อนช้อยเหมือนลั่นทม
    กลีบของแพงพวยอยู่ในระนาบตรง
    ไม่ผิดอะไรกับดอกไม้ที่เราวาดกันง่ายๆสมัยประถม
    อ้อ ! แต่ต้องไม่วาดเกสรที่เป็นวงกลมตรงกลางให้ใหญ่เกินไปนะ
    เสร็จแล้วก็ลงสีขาว หรือสีชมพู
    นั่นล่ะ แพงพวยล่ะ

    แต่..
    ยังไงฉันก็ไม่เอารูปที่ฉันวาดไว้มาให้ดูหรอกนะ
    เพราะมันก็ยังไค่อยจะเหมือนแพงพวยเท่าไหร่อยู่ดี (ฮา)
    ถึงอย่างนั้นฉันก็มีความสุข (และมีงานส่ง)ที่ได้วาด

    จากวันนั้น ฉันเริ่มหลงรักดอกแพงพวยขึ้นมาทีละนิด
    แพงพวยอาจไม่โดดเด่นอะไร
    แต่ก็ดูสดใสในความเรียบง่ายนั้น
    แพงพวยไม่สวย ในแบบที่เราจะเอามาปักแจกัน
    ไม่ได้มีเสน่ห์แบบดอกไม้หอมชวนฝัน
    แต่ถึงอย่างนั้น แพงพวยก็ได้ทำหน้าที่ อย่างที่ดอกไม้ดอกหนึ่งพึงจะเป็น
    คือนำความสดชื่นมาสู่ผู้พบเห็น ความน่าเอ็นดูของเธอ

    และบางครั้งความสุขก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเรามีอะไร
    แต่เป็นที่เราพอใจ ในสิ่งที่มีอยู่รึเปล่า
    เป็นความสุขง่ายๆที่เกิดขึ้นจากใจเรา

    ดอกแพงพวยอาจไม่ต้องการให้ใครมาชมว่าเธอสวย
    แค่ให้เธอได้เป็นตัวเธอ

    แค่แพงพวยก็เพียงพอ

    จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 13 พ.ย. 45 13:11:23 A:202.183.138.208 X: ]