ความคิดเห็นที่ 1 ขำตอนที่นิโคลัสตะโกนในร้านอาหารครับ เป็นอะไรที่น่ารักดี เศร้าตอนที่gเขารู้จักคุณค่าแห่งรักแล้วก็รู้สึกความเจ็บปวดแห่งรักแทบในทันทีเหมือนกัน อยากอ่านต่อมากครับ ได้โปรด จากคุณ : GTW - [ 15 พ.ย. 45 23:56:36 A:202.133.172.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 21 นิโคลัสมองตามหญิงสาวไป ก่อนจะถอนหายใจออกมา และรู้สึกราวกับสูญเสียความหวังที่มี นี่มันอะไรกัน? หรือเขาจะยอมให้ตัวเองตกอยู่ในการแต่งงานที่ปราศจากความรัก? ลืมรีเบคคา ดวงตาของเธอ และความฝันที่งดงามนั้นไปซะ เขาอาจจะแต่งงานกับคนอื่นได้ แต่เขารู้ ว่าในหัวใจจะไม่มีวันลืมรีเบคคา เพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งในหัวใจของเขา เขาจะทำยังไงให้เธอเข้าใจได้นะ? เขาพยายามใช้วิธีที่เขาเคยใช้กับผู้หญิงคนอื่นๆทุกคนจนหมดแล้ว และมันก็ล้มเหลวทั้งหมด ความล้มเหลวนั่นคงเป็นเพราะรีเบคคาไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยพบ ชายหนุ่มพยายามทบทวนทุกช่วงเวลาที่เขาใช้ร่วมกับเธอ และทันใดนั้น ความหวังก็เริ่มก่อตัวขึ้นในใจเขาอีกครั้ง นิโคลัสวิ่งออกมา และกลับมาอีกครั้งเมื่อหนึ่งชั่วโมงผ่านไป “ผมต้องพูดกับเธอให้ได้ เป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ นะครับ” ชายหนุ่มขอร้องเซเรนาเมื่อเธออนุญาตให้เขาเข้าไปในบ้าน เซเรนาขมวดคิ้ว “ฉันไม่คิดว่าเธอจะยอมลงมาอีกหรอกนะ” “งั้นผมจะขึ้นไป” ชายหนุ่มมุ่งหน้าตรงไปยังบันได “ประตูที่สามทางขวานะ” เซเรนาร้องบอกไล่หลัง นิโคลัสพบรีเบคคานอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง “รีเบคคาครับ ” เสียงของเขานุ่มนวลยิ่งนัก “ออกไปนะ!” เสียงของเธออู้อี้ผ่านหมอนออกมา “ผมอยากพูดกับคุณ” “ฉันบอกให้ออกไป!” หญิงสาวย้ำคำพูดด้วยการปาหมอนใส่ “เอ่อ คุณกำลังแสดงอารมณ์ของคุณออกมาอีกแล้วนะ” หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง ดวงตาแดงช้ำจากการร้องไห้ คราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอทำให้หัวใจของนิโคลัสเจ็บแปลบ แต่มันก็เติมความหวังให้กับเขาเช่นกัน ถ้าเธอไม่แคร์เขา..เธอจะร้องไห้ทำไม? “คุณเคยบอกผมไว้ว่าคุณจะไม่มีวันตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่มีความฝัน ตอนนั้นผมไม่มีความฝันก็จริง แต่ตอนนี้ผมไม่ใช่ผู้ชายคนเดิมแล้วนะครับ” “คุณเล่าความฝันของคุณให้ผมฟัง และมันก็กลายมาเป็นความฝันของผม ผมอยากได้สิ่งที่พ่อและแม่ของคุณมี การแต่งงานที่มีพื้นฐานมาจากความรัก และผมจะมีมันได้ กับคุณเพียงคนเดียว” นิโคลัสรอให้เธอพูดอะไรออกมาบ้าง แต่หญิงสาวยังคงนิ่งเงียบ “ผมเคยโง่ที่คิดว่าดอกไม้หรือของไร้สาระแพงๆนั่นจะเปลี่ยนใจคุณได้ มันเป็นธรรมเนียมของแสตนบูรีย์น่ะครับ” และตอนนี้ ผมคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่เราจะเริ่มธรรมเนียมใหม่ ธรรมเนียมแห่งความรัก” ชายหนุ่มส่งกล่องของขวัญเล็กๆให้รีเบคคา “เปิดดูสิครับ” หญิงสาวเปิดกล่องออก เผยให้เห็นพวงกุญแจรูปหัวใจเรียบๆ ที่ไม่มีราคาค่างวดอะไร ด้านหลังเขียนมีสติกเกอร์เขียนไว้ว่า Made in Taiwan รีเบคคามองนิโคลัสอย่างเต็มไปด้วยคำถาม “ผมคิดว่าไต้หวันเป็นจุดแรกที่ดีสำหรับการเริ่มต้นการเดินทางของความรักของเรา และสานต่อธรรมเนียมของพ่อกับแม่ของคุณ” หญิงสาวกระพริบตา หนึ่งครั้ง สองครั้ง ก่อนจะลุกขึ้น พร้อมๆกับที่นิโคลัสยื่นมือออกมาหา ชายหนุ่มกอดเธอไว้แน่น ก่อนจะไล้มือไปตามเส้นผมอันอ่อนนุ่มนั้น “ผมเคยคิดว่าชะตาชีวิตของผมถูกกำหนดมาให้เป็นกษัตริย์ของอีเดนบวร์ก แต่ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าชะตาชีวิตที่แท้จริงของผมคือเกิดมาเพื่อรักคุณ” “ฉันก็รักคุณค่ะนิโคลัส” เสียงของรีเบคคาราวกับเสียงดนตรีที่ก้องกังวานอยู่ในหัวใจของเขา ประทับลึกในดวงวิญญาณ ชายหนุ่มก้มลงจุมพิตเธอด้วยความรักทั้งหมดที่เขามี “รีเบคคา แต่งงานกับผมนะครับ อย่าให้ผมต้องทรมานต่อไปอีกเลย ผมนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตผมจะเป็นยังไงถ้าไม่มีคุณ” เขากระซิบบอกเธอเมื่อถอนริมฝีปากออก “ค่ะ” ดวงตาของรีเบคคาเป็นประกายสดใสยิ่งไปกว่าอัญมณีทุกชิ้นที่เขาจะสามารถซื้อหาได้ “ค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณ” หญิงสาวบอก ก่อนที่เขาและเธอจะจุมพิตกันอีกครั้ง จุมพิตแห่งคำสัญญา ความพิศวาส และความรัก “แล้วเราต้องทำอะไรต่อคะ?” รีเบคคาถาม “แต่งงานกันก่อนที่จะหมดเวลาที่เสด็จพ่อของคุณกำหนดไว้เหรอคะ” “ไม่หรอกครับ” นิโคลัสลูบแก้มเธอเบาๆ “ผมไม่อยากแต่งงานอย่างเร่งรีบแบบนั้น ผมตั้งใจจะให้งานนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้นในชีวิตในผม มันจะต้องดำเนินไปอย่างถูกต้องสมบูรณ์” ชายหนุ่มกุมมือเธอไว้ “มาเถอะครับ เราต้องไปคุยกับท่านพ่อ” ***************************************************** ตอนที่ 22 (ตอนจบ) รีเบคคายึดมือนิโคลัสไว้แน่นเมื่อมาพบกับพระราชาองค์ปัจจุบันของอีเดนบวร์ก พระราชาไมเคิลมีสีหน้าเคร่งเครียด จนคิ้วดกหนานั้นแทบจะเป็นเส้นเดียวกันอยู่บนหน้าผาก “บอกเหตุผลที่ข้าควรจะรับคำขอร้องของเจ้ามาสิ ทำไมข้าจะต้องยืดกำหนดเวลาออกไปอีกเดือน!” “ผมใช้เวลาถึงหนึ่งปีกว่าจะพบผู้หญิงที่ผมรักได้ด้วยหัวใจทั้งหมด” นิโคลัสมองรีเบคคา หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความรักของเขาที่อยู่ในดวงตาอบอุ่นนั้น “และนี่คือผู้หญิงที่ผมพยายามค้นหา เธอเป็นเจ้าของหัวใจผม ผมรักเธอ ท่านพ่อครับ ผมรักเธออย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกำหนดเวลาที่ข้าตั้งไว้ล่ะ” พระราชาถาม “เราจะแต่งงานที่นี่ก็ได้ค่ะ ตามกำหนดเวลาเดิม” รีเบคคาบอก “ฉันจะแต่งงานกับนิโคลัส ที่ไหน เมื่อไหร่ หรือจะเป็นงานพิธีแบบไหนก็ได้ที่เขาต้องการ แต่เราคิดกันว่ามันจะดีกว่าถ้าจะกลับไปจัดงานที่อีเดนบวร์ก” “ที่นั่น ประชาชนของเราจะได้มีส่วนร่วมในงาน และมีความสุขร่วมกับเราน่ะครับ” นิโคลัสเสริม พระราชามองทั้งสองอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเอ่ยออกมา “ผู้ชายบางคนเกิดมาเพื่อทำตามหน้าที่ บางคนก็เกิดมาเพื่อจะรัก และน้อยคนนักที่โชคดีพอจะได้ทั้งสองสิ่ง มันอาจเกิดขึ้น ลูกรัก เจ้าเป็นผู้โชคดีคนหนึ่งในจำนวนนั้น เจ้าจะเป็นกษัตริย์ที่ดี พ่ออนุญาตตามที่ขอ” นิโคลัสบีบมือรีเบคคา ก่อนจะพาเธอเดินออกไป “รีเบคคา” เสียงของพระราชาหยุดพวกเขาไว้ให้หันกลับไปอีกครั้ง “ข้าขอสั่งให้เจ้ามีหลานให้ข้าภายในหนึ่งปี!” “ด้วยความยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งเพคะ แต่อาจมีบางอย่างที่ท่านคงจะกำหนดไม่ได้ ทุกอย่างจะเป็นไปตามธรมชาติค่ะ อย่างไรก็ตาม ดิฉันสัญญาในเรื่องนี้ ” หญิงสาวยิ้มให้นิโคลัส “เราจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้เป็นไปตามที่ท่านต้องการค่ะ” พระราชาไมเคิลมองรีเบคคาอย่างเงียบๆอยู่ครู่หนึ่ง จนเธอตกใจว่าเธอพูดอะไรผิดไปรึเปล่า มุมปากของพระองค์แย้มขึ้น และพยักหน้ากับโอรสองค์เดียว “เจ้าเลือกได้ดี” รอยยิ้มน้อยๆนั้นหายไป “ไปได้แล้ว” ทั้งสองเดินออกจากห้องชุดนั้นมา และเมื่อพวกเขามาถึงทางเดิน นิโคลัสก็รวบตัวเธอไว้ในอ้อมแขน “คุณมหัศจรรย์มาก!” “ฉันกลัวแทบแย่แน่ะค่ะ ท่านไม่ใช่พ่อแบบที่อบอุ่นใจดีเลยนี่นา” “นั่นสิครับ หลายปีมานี่ผมทำตัวเหลวไหลประท้วงท่านก็เพราะอยากให้ท่านเป็นพ่อที่อบอุ่นใจดีอย่างที่คุณว่าแหละครับ แต่สิ่งที่ท่านเป็นก็คือกษัตริย์ที่ดีและรอบรู้” “และท่านบอกว่าคุณจะเป็นกษัตริย์ที่ดีด้วย” หญิงสาวยิ้มให้เขา ชายหนุ่มกอดเธอแน่นขึ้นอีก ประกายตาเข้มจัดด้วยความปรารถนา และความรัก “ผมจะเป็นกษัตริย์ที่ดี แต่คุณจะทำให้ผมเป็นกษัตริย์ที่รอบรู้ เพราะผมจะเป็นกษัตริย์ที่รู้จักความรัก” นิโคลัสก้มลงจูบรีเบคคา ซึ่งตอบรับด้วยความรักทั้งหมดที่เธอมีให้เขา เธอไม่ได้แค่พบเจ้าชายของเธอ แต่เธอยังได้พบกับความสุขชั่วนิรันดร ที่นี่ ในอ้อมแขนของนิโคลัส เจ้าชายที่ยื่นข้อเสนออันแสนหวานให้กับเธอ ***************The End*************** ต้องขอโทษที่มาแปะช้านะคะ Internet มันไม่เป็นใจเอาซะเลย T-T นี่ก็เพิ่งจะซ่อมได้ ค่อยยังชั่วหน่อย ในที่สุดเรื่องนี้ก็เอามาแปะจนจบแล้ว...ต้องขอขอบคุณ Scottie กับ อาจารย์ GTW มากๆเลยค่ะ (ได้ยินชื่ออาจารย์จากเพื่อนๆพี่ๆในเจเจมานานแล้วค่ะ ^_^) เป็นกำลังใจให้หนอนน้อยมาตลอดเลย ขอบคุณมากๆนะคะ จากคุณ : หนอนน้อย - [ 15 พ.ย. 45 23:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เย้ รออ่านจนได้อ่านจริงๆ เห็นขึ้นกระทู้ว่าThe Prince's Proposal 19-22 (จบ) ก็เดาว่าคุณหนอนน้อยต้องโพสต์จนจบอย่างแน่นอน เลยรออ่านไม่ยอมนอน อิอิ ขอบคุณ คุณหนอนน้อยมากครับที่กรุณาแปลเรื่องสนุกๆ แบบนี้ให้อ่านกัน อ่านตอนแรกๆก็ธรรมดา อ่านไปอ่านมาติดโดยไม่รู้ตัว  นี่ล่ะเสน่ห์ของนิยายเนอะ  ยิ่งมาโค้งสุดท้ายนี่ลุ้นใจขาด ตอนนิโคลัสพารีเบคคา ไปพบพระราชา ก็ลุ้นใจขาด แต่ในที่สุดพระราชาก็ทรงพระใจดีมีเมตตากับลูกหลานอย่างน่านับถือมาก ตอนแรกๆที่อ่านรู้สึกไม่ค่อยชอบนิโคลัสเท่าไร แต่ช่วงหลังนี่รู้สึกเห็นใจ  ขนาดตามง้อขอรักรีเบคคาขนาดนี้ก็เอาชนะใจคนอ่านได้แล้วล่ะครับ คงจะได้อ่านงานคุณหนอนน้อยอีกนะครับ ขอบคุณมาก ^__^...... จากคุณ : GTW - [ 16 พ.ย. 45 00:26:59 A:202.133.172.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบ อยากอ่านเรื่องอื่นๆ อีก (งก แหะ แหะ) แล้วเอาผลงานมาแปะอีกนะคะ :) จากคุณ : scottie - [ 16 พ.ย. 45 15:40:25 ]