ความคิดเห็นที่ 1 แต่เช้าเลยเหรอนี่ เดี๋ยวกลับไปทำการบ้านก่อนครับ ทำเสร็จจะมาโพส ครับ จากคุณ : น้องเจ - [ 17 พ.ย. 45 05:32:15 A:202.59.254.251 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 รีบมาแจมก่อนเพราะพรุ่งนี้จาไม่อยู่... น้ำตาเหรอ?... อ่านแล้วนึกถึง Harry Potter เป็นฉากๆ (เพิ่งไปดูมาอาทิตย์ที่แล้ว แปลกดีเหมือนกัน) ขอหยิบอารมณ์ตอนต่างๆ ที่มีบทร้องไห้มาละกัน (ไม่บอกว่าหยิบจากตรงไหน อิอิ ต้องไปดูกันเอง) - อารมณ์ ๑ - ๏ น้อยเอยน้อยต่ำเนื้อ            ต่ำใจ ถูกหมิ่นถูกเหยียดไป              เหยียดย้ำ โกรธเกรี้ยวโกรธกรุ่นใน         กรุ่นอก หยดร่วงหยดหยาดน้ำ           หยาดร้อนหยดลง ๚ - อารมณ์ ๒ - ๏ ไร้เพื่อนไร้มิตรล้อม              มิตรหาย เหงาอยู่เหงาเปล่ากาย          เปล่าเศร้า โดดเดี่ยวโดดเดียวดาย           เดียวจิต โศกงำโศกครอบเข้า                ครอบเคล้าน้ำตา ๚ - อารมณ์ ๓ - ๏ เห็นภาพเห็นทุกข์ร้อง          ทุกข์ทน เศร้าจิตเศร้าโศกจน                โศกล้อม หนึ่งหยดหนึ่งหยาดชล           หยาดหลั่ง จึงรดจึงโอบอ้อม                      โอบเอื้อสงสาร ๚ แต่งเสร็จสามอารมณ์จากสามฉากแล้วก็หนี (ไม่มีเฉลย) อาทิตย์หน้าถึงจะกลับมาอ่านต่อค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 45 09:57:06 จากคุณ : ไร้นาม - [ 17 พ.ย. 45 09:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตาเดียร์ลืมอะไรไปอะเปล่า ฮิ ฮิ ลิ้งค์กระทู้เดิม อาศรมชาวโคลง ภาค ๕๗ ๏ ๏ ๏ สมัคร สมาน เสมอ สมร ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1874736/W1874736.html ยังไม่มีโคลงแบบน้ำตา เอาโคลงลอยกระทงไปก่อนละกัน ๏ ถวิลกาลกติกะมาศเมื้อ.....................ลอยกระทง เคยพี่พาอรอนงค์..............................นุชน้อง เที่ยวชมกระทงบง.............................ประทีปดอก ไม้นา แสงบุหลันส่องต้อง..........................พักตร์เพี้ยงเพ็ญแข ๚ (นิราศพระประธม กรมหลวงวงษาธิราชสนิท) ๏ เจ้าพระยาเรื่อเรื้อย.........................เอื่อยไหล กระทงล่องประทีปไสว.......................สว่างเรื้อง เรียมเปลี่ยวขาดคู่ใจ..........................กระทงล่อง เดียวแฮ ตั้งจิตอธิษฐานเบื้อง..........................ฝั่งน้ำลอยกระทง ๚ ๏ เถิดแม่นทีที่นี้.................................โปรดดล เพ็ญเด่นเป็นพยานหน........................ฟากฟ้า ผลบุญอีกกุศล.................................เราร่วม สร้างแฮ ทุกภพทุกชาติหน้า..............................อย่าร้างภิรมย์สมร ๚ ๏ กติกามาสกถ้อง.............................แถวโคม แสงสว่างแลลอยโพยม.......................ผ่องแผ้ว อยุธยาเปรียบแสงโสม.......................ใสผ่อง ชมชื่นวันทาแล้ว................................นิ่มน้องฤๅเห็น ๚ (กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก เจ้าฟ้ากุ้ง) จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ย. 45 10:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๑๑) ๏ เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า................ดาดาว จรูญจรัสรัศมีพราว......................พร่างพร้อย ยามดึกนึกหนาวหนาว....................เขนยแนบ แอบเอย เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย.........................เยือกฟ้าพาหนาว ๚ โคลงบทนี้เป็นโคลงบทแรก จากนิราศสุพรรณของสุนทรภู่ เป็นเพียงเรื่องเดียวของท่านที่แต่งเป็นโคลง ทำนองจะลบคำสบประมาทว่าแต่งได้แต่เพียงกลอน   นิราศสุพรรณ จัดเป็นนิราศคำโคลงที่ยาวที่สุด ใช้โคลงสี่สุภาพในการแต่งทั้งสิ้น ๔๖๒ บท และโดยที่ สุนทรภู่ทำอะไรต้องมีลักษณะประจำตัวของท่านเด่นออกมาเสมอ โคลงนิราศสุพรรณ จึงมีลักษณะพิเศษ ของลักษณะแตกต่างจากโคลงนิราศเรื่องอื่น เช่น มีสัมผัสในเหมือนอย่างกลอน ใช้คำเอกโทษ โทโทษเปลือง โคลงสี่สุภาพลักษณะพิเศษแบบสุนทรภู่เป็นอย่างไร เดี๋ยวไปอ่านกันครับ นิราศสุพรรณแต่งขึ้นในปีใดไม่แน่ชัด ตำราบางเล่มบอกว่าแต่งในปี พ.ศ.๒๓๗๔ สมเด็จฯกรมพระยาดำรง ราชานุภาพทรงอธิบายว่า สุนทรภู่แต่งขณะบวชอยู่วัดเทพธิดาราม ซึ่งธนิต อยู่โพธิ์ และฉันท์ ขำวิไล ได้สัน- นิษฐานเพิ่มเติมว่าคงจะแต่งราว พ.ศ.๒๓๘๔ ขณะที่ พ.ณ.ประมวญมารค ว่าสุนทรภู่แต่งเมื่อ พ.ศ.๒๓๗๙ สุนทรภู่เดินทางไปสุพรรณบุรีเพื่อหาแร่ชนิดหนึ่ง ที่สามารถนำมาแปรธาตุชนิดอื่นได้  พูดง่ายๆ คือท่าน "เล่นแร่แปรธาตุ" นั่นเอง การเดินทางครั้งนี้เหนื่อยยากหนักหนาแทบจะเอาชีวิตไม่รอด  สุดท้ายก็ไม่ได้อะไร กลับมา  ท่านได้เขียนเตือนบุตรหลานทั้งหลาย  ดังโคลงก่อนบทสุดท้ายของนิราศ คือบทที่ ๔๖๑ ว่า     ๏ หวังไว้ให้ลูกเต้า.......................เหล่าหลาน รู้เรื่องเปลืองป่วยการ..................เกิดร้อน อายุวัฒนะขนาน..........................นี้พ่อ ขอเอย แร่ปรอทยอดยากข้อน..................ว่าไว้ให้ฟัง ๚ จอมยุทธฯขอออกตัวไว้ก่อนว่าคงจะยกตัวอย่างโคลงจากนิราศสุพรรณที่อ่านได้ไม่กี่บท สำหรับเพื่อนๆที่ อยากอ่านเพิ่มเติม สามารถอ่านได้ที่เวปของ สาวน้อยร้อยแปด ตามลิ้งค์ครับ http://www.geocities.com/Paris/Library/7749/Nirat/supan.htm ว่าแล้วก็มาเริ่มอ่านโคลงนิราศสุพรรณกัน สุนทรภู่เริ่มออกเดินทางเริ่มต้นที่คลองมหานาค ดั่งโคลงบทที่ ๒ ว่า ๏ มหานาคฉวากวุ้ง......................คุ้งคลอง ชุ่มชื่นรื่นรุกขสอง.......................ฝั่งน้ำ ขุกคิดมิตรหมายครอง.................สัจสวาท ขาดเอย กล้าตกรกเรื้อซ้ำ..........................โศกทั้งหมางสมร ๚ บทต่อมาเป็นบทฝากนางแบบพิศดาร เพราะเป็นการฝากซากสวาท ตัดใจ ดั่งโคลงว่า ๏ ขอฝากซากสวาทสร้อย................สุนทร ไว้ที่ท่าสาคร.................................เขตนี้ ศาลาน่าวัดพร..............................พี่ฝาก มากเอย ใครที่พี่เป็นผี้...............................พี่ให้อภัยเจริญ ๚ ๏ จำร้างห่างน้องนึก......................น่าสรวล สองฝ่ายชายหญิงยวน...................ยั่วเย้า หวังชายฝ่ายหญิงชวน...................ชื่นเช่น เห็นเอย กลเช่นเล่นซักเสร้า........................เสพเผื้อนเฟือนเกษม ๚ อ่านถึงตรงนี้พอจะสันนิษฐานได้ว่าสุนทรภู่คงจะเลิกร้างกับหญิงคนรัก อ่านมาถึงโคลงบทที่ ๘ จึงแน่ใจ เพราะโคลงบทนี้บอกไว้ว่า ๏ วัดเลียบเงียบสงัดหน้า................อาราม ขุกคิดเคยพยายาม.........................แย่งน้อง รวยรินกลิ่นสไบทราม.....................สวาทร่วง ทรวงเอย สูญกลิ่นสิ้นกลอนพร้อง..................เพราะเจ้าเบาใจ ๚ ตรงนี้ขอคัดโคลงบทต่อมาให้อ่านอีก ๒ บทจะได้ต่อเนื่อง ๏ เจริญบุญสุนทรไว้.......................ให้สมร สืบสวัสดิสถาพร............................ผ่องแผ้ว เชิญทราบกาพย์กลกลอน.................กล่าวกลิ่น ถวิลเอย จำขาดชาตินี้แคล้ว..........................คลาดน้องครองสงวน ๚ ๏ วัดแจ้งแต่งตึกตั้ง.......................เตียงนอน เคยปกนกน้อยคอน.........................คู่พร้อง เคยลอบตอบสารสมร.....................สมานสมัคร รักเอย จำจากพรากนุชน้อง.........................นกน้อยลอยลม ๚ ถึงตรงนี้มาอ่านมาถึงการพรรณนาถึงสถานที่ต่างๆ สำนวนโคลงของสุนทรภู่กันบ้างดีกว่า ว่าเป็นอย่างไร ๏ ยลฉนวนหวนนึกน้ำ.....................เนตรนอง พระธินั่งบัลลังก์ทอง.....................ที่เฝ้า ชำระพระนิพนธ์สนอง.....................เสด็จสนิท ชิดเอย สิ้นแผ่นดินปิ่นเกล้า........................กลับร้างห่างฉนวน ๚ ๏ วังหลังครั้งหนุ่มเหน้า..................เจ้าเอย เคยอยู่ชูชื่นเชย.............................ค่ำเช้า ยามนี้ที่เคยเลย..............................ลืมพักตร์ พี่แฮ ต่างชื่นอื่นแอบเคล้า.......................คลาศแคล้วแล้วหนอ ๚ ๏ เลี้ยวทางบางกอกน้อย.................ลอยแล บ้านเก่าเหย้าเรือนแพ......................พวกพ้อง เงียบเหงาเปล่าอกแด.....................ดูแปลก แรกเอย รำลึกนึกรักน้อง.............................เรียกน้องในใจ ๚ ๏ ยลย่านบ้านบุตั้ง.........................ตีขัน ขุกคิดเคยชมจันทร์........................แจ่มฟ้า ยามยากหากปันกัน.........................กินซีก ฉลีกแฮ มีคู่ชูชื่นหน้า..................................นุชปลื้มลืมเดิม ๚ อ่านมาถึงตรงนี้ถึงบางอ้อว่า นางที่สุนทรภู่กล่าวถึงคือ แม่จันภรรยาของสุนทรภู่ที่เลิกกันไป แต่ชื่อแม่จันก็ ยังไม่พ้นจากหัวใจสุนทรภู่ ดั่งโคลงบทต่อมาว่า ๏ เสียดายสายสวาทโอ้....................อาวรณ์ รักพี่มีโทษกรณ์.............................กับน้อง จำจากพรากพลัดสมร.....................เสมอชีพ เรียมเอย เสียนุชดุจทรวงต้อง......................แตกฟ้าผ่าสลาย ๚ มาอ่านโคลงกันต่อครับ ๏ วัดปะขาวคราวรุ่นรู้.....................เรียนเขียน ทำสูตรสอนเสมียน........................สมุดน้อย เดินระวางระวังเรียน......................หว่างวัด ปะขาวเอย เคยชื่นกลืนกลิ่นสร้อย.....................สวาทห้างกลางสวน ๚ สุนทรภู่เดินทางผ่านวังหลัง เข้าคลองบางกอกน้อย เรื่อยไปทางนครชัยศรี เข้าแม่น้ำสุพรรณ ผ่านสองพี่น้อง บางปลาม้า ถึงตัวเมืองสุพรรณเวลาเย็น หลังจากนั่งเรือมา ๒ วัน ๒ คืน ๏ ตะวันเย็นเห็นหาดหน้า..................ท่ามี เมืองสุพรรณบุรี...........................รกร้าง ศาลตั้งฝั่งนที...............................ที่หาด ลาดแฮ โรงเล่าเขาต้มค้าง..........................ขอบคุ้งหุงสุรา ๚ จอมยุทธฯไม่อยากจะโม้มากกลัวยาวเกินไป เอาเป็นว่าจากสุพรรณบุรีสุนทรภู่ล่องเรือขึ้นทางเหนือ ผ่านสามชุก ถึงบ้านทึง ออกจากบ้านทึงนี่แหละขอรับที่สุนทรภู่เดินทางเข้าสู่ตอนผจญภัยอันน่าตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ พบเรื่อง ประหลาดๆ เช่นเห็นเจ้าป่ามาปรากฎบ้าง ฝันเห็นเจ้าที่บ้าง จนถึงหมู่บ้านกะเหรี่ยง ได้กะเหรี่ยงชำนาญป่านำทาง คนหนึ่ง (มาถึงตรงนี้จอมยุทธฯ นึกถึงเรื่องเพชรพระอุมาเลยครับ) เพื่อนำทางไปเขาโพรง ผจญภัยในป่าผ่าน หมู่บ้านละว้า จนมาถึงเขาโพรงจุดหมายปลายทาง ตรงนี้ขอคัดบทโคลงมาวางไว้หน่อย ขอรับ ๏ ถึงถิ่นหินเงื้อมงอก.....................กรอกเขา หินหลักปักสองเสา........................ซอกน้อย ลอดเลี้ยวเหนี่ยวหน่วงเถา...............ลดาช่วย ด้วยแฮ ลงพุปรุน้ำพร้อย...........................พร่างคล้ายสายฝน ๚ ๏ พระเจดีย์ที่ค่างถ้ำ.......................บุรำบุราณ สูงสักหกศอกประมาณ....................ละม่อมป้อม ประตูมีที่ช่องดาน..........................ดันปิด สนิทแฮ ปูนเพชรเขตเขาล้อม......................แหล่งไว้ใบลาน ๚ แต่สุนทรภู่ก็ไม่สามารถผลักประตูเข้าไปข้งในได้ แม้จะทำพิธีแก้อาถรรพ์และบวงสรวง มิหนำซ้ำยังเจอเหตุประหลาด อีกหลายเรื่อง จนต้องเลิกค้นหาสิ่งของที่ต้องการ เดินทางกลับ มีต่อขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ย. 45 10:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๑๑) ต่อ จากนิราศเรื่องนี้พบว่าสุนทรภู่ได้เผชิญภัยอย่างแปลกประหลาด ถึงแม้ไม่ได้รับผลสำเร็จดังที่หวังไว้ แต่สุนทรภู่ก็ ได้ไปจนที่สุด สุดท้ายก็เขียนโคลงเตือนบุตรหลานไว้ในบท ๔๖๑ ดังได้กล่าวมาแล้วข้างต้น เพื่อนๆท่านใดอยากอ่านถึงการผจญภัยของสุนทรภู่ดังที่กล่าวมา ต้องหาอ่านจากนิราศสุพรรณเองแล้วละครับ จากเวปที่จอมยุทธฯ บอกไว้ข้างต้น ตอนนี้มาอ่านโคลงหวานๆ ตามจุดประสงค์การอ่านโคลงนิราศครั้งนี้จาก นิราศสุพรรณ กันดีกว่าขอรับ ๏ รอนรอนอ่อนอกโอ้.....................อัศดง เลี้ยวเหลี่ยมพระสุเมรุลง.................ลับฟ้า มืดคลุ้มพุ่มไผ่พง..........................พี่เปลี่ยว เดียวเอย เสียงพึ่งหึ่งหึ่งหน้า........................นึกคร้ามหวามถวิล ๚ ๏ ลำพูดูหิ่งห้อย...........................พรอยพราย เหมือนเม็ดเพชรรัตน์ราย................รอบก้อย วับวับจับเนตรสาย........................สวาทสบ เนตรเอย วับเช่นเห็นหิ่งห้อย.........................หับหม้านนานเห็น ๚ ๏ เนื้ออ่อนห่อนซู่เนื้อ.....................น้องหญิง อ่อนแอบแนบอกอิง......................อุ่นล้ำ นวลจันนั่นนวลจริง.......................แต่ชื่อ ลือเอย นวลที่พี่กลืนกล้ำ...........................กลิ่นเนื้อเหลือนวล ๚ ๏ ขาวอื่นหมื่นสิ่งล้วน.....................นวลขาว แพรพ่าฟ้าดินดาว..........................ดุจพร้อง ขาวดูครู่เดียวคราว........................หนึ่งเบื่อ เหลือแฮ ขาวบ่เบื่อเนื้อน้อง.........................น่วมนิ้วผิวขาว ๚ ๏ ถึงหน้าท่าน้ำวัด..........................มะนาวหวาน ลือเลื่องเบื้องบูราน.......................ร่ำพร้อง หวานอื่นคลื่นไส้นาน.......................นักเบื่อ เหลือแม่ หวานแต่น้ำคำน้อง.........................เสนาะน้ำคำหวาน ๚ ๏ สงสารบ้านวัดร้าง......................แรมโรย เสียงแต่นกหกโหย.........................ค่ำเช้า อกพี่ที่เดียวโดย............................ด้วยแก่ แม่เอย เข้าเรื่องเมืองร้างเศร้า...................โศกซ้ำรำจวน ๚ ๏ เกือบรุ่งฟุ้งกลิ่นเกลี้ยง...............เพียงสุคนธ์ หึ่งหึ่งผึ้งเวียนวน.........................ว่อนเคล้า มาลีคลี่กลีบบน.............................บานกลิ่น ระรินเอย ยิ่งรุ่งฟุ้งหอมเร้า...........................เร่งให้ใจเจริญ ๚ ๏ ด้อมดูหมู่มยุรย้าย......................ร่ายรำ เยี่ยงอย่างนางระบำทำ...................ท่าฉะม้าย เคยดูคู่เคียงระบำ..........................ระเบงกลับ ลับเอย เห็นแต่ฝูงยูงคล้าย........................นุชฟ้อนงอนงาม ๚ ราชสีห์เทียมรถ ๏ ยลโศกยามเศร้ายิ่ง.....................ทรวงเย็น คิดสุดขัดแสนเข็ญ........................โศกไข้ หวนหนาวหากนึกเห็น.....................หน้าแห่ง น้องแฮ ดวงจิตเด็ดจากได้........................จึ่งดิ้นจำโดย ๚ สกัดแคร่ ๏ หนาวลมห่มผ้าห่อน.....................หายหนาว ฟ้าพร่ำน้ำค้างพราว........................พร่างฟ้า เด่นเดือนเกลื่อนกลาศดาว...............ดวงเด่น ใจเปล่าเศร้าซบหน้า........................นึกน้องหมองใจ ๚ ๏ ดึกดื่นชื่นชุ่มไม้..........................ไพรพนม พร่ำพร่ำน้ำค้างพรม.......................พร่างฟ้า กลิ่นว่านซ่านส่งลม.........................กระหลบกรุ่น อุ่นเอย ยิ่งมืดครืดสว่างกล้า.......................กลิ่นกลุ้มคลุ้มเมา ๚ ๏ คิดกลับหลับอ่อนสะอื้น................ตื้นใจ กรีดกริ่งหริ่งเรไร..........................เรื่อยร้อง แจ้วแจ้วแว่วเสียงใส.......................ซอรับ ขับเอย เรื่อยเรื่อยเฉื่อยเสียงซ้อง................เสนาะน้ำคำครวญ ๚ ๏ พร่ำพร่ำน้ำค้างพร่าง...................กลางไพร ผอยเผาะเหยาะเย็นใจ.....................แจ่มพร้อย แน่นิ่งกิ่งก้านใบ............................บ่กะดิก ริกเอย ดาวเคลื่อนเดือนบ่ายคล้อย...............เคลือบคลุ้มพุ่มพง ๚ ๏ เดือนเอยเคยคู่แก้ว......................แววตา เกือบตกอกอาทวา..........................ว่างแล้ว โปรดด้วยช่วยรอรา........................รถสว่าง ทางเอย อย่าเลื่อนเคลื่อนคล้อยแคล้ว.............คลาศข้าอาลัย ๚ ๏ เช้าตรู่พรูพร้อยพร่าง...................ทางจร หวานฉ่ำน้ำทศกร.............................เกาะไม้ ขูดได้ใส่กระบอกคอน......................ค่อยชื่น ขึ้นแฮ เปลียวอกตกยากไร้........................ร่อนเหร้ระเหระหน ๚ ขอจบการอ่านโคลงนิราศสุพรรณ ด้วยโคลงบทสุดท้าย (๔๖๒) จากนิราศเรื่องนี้ ๏ โคลงไว้ใช้ชื่ออ้าง.......................ต่างนาม นาคปริพันธ์ตาม............................กบเต้น สระล้วนส่วนอักษรสาม....................สกัดแคร่ แม่นา ซ้อนดอกบอกบ่เว้น........................ว่าไว้ให้ฟัง ๚๛ และจอมยุทธฯ ก้อคงจะจบการอ่านโคลงเป็นเรื่องๆ ไว้ที่นิราศสุพรรณขอรับ ถึงตรงนี้จอมยุทธฯเกือบไม่เชื่อตัวเองว่าจะอ่านโคลงหวานชุดนี้มาได้ถึง ๑๑ ตอน เป็นครั้งแรกในชีวิตเลย ก็ว่าได้ที่อ่านหนังสือหลายเล่มขนาดนี้ นิราศโคลงบางเรื่องที่เคยอ่านผ่านๆก็อ่านจนจบ แม้จะจบการอ่านโคลงหวานไว้ที่นิราศสุพรรณ แต่จอมยุทธฯ ขออ่านโคลงหวานอีกตอน ขอเป็นตอนสรุปแล้วกัน แต่จะเป็นการสรุปโคลงหวาน บทฝากนาง จากหนังสือเล่มต่างๆเท่าที่จะค้นได้ มาฝากในตอนหน้าขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ย. 45 10:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๏ น้ำตาหยาดสุดท้าย                   จากนัยน์ เนตรเฮย มันบ่งบอกความใน                      จิตข้า คุณธรรมอยู่ตรงไหน                     เฉลยหน่อย คิดมากก็อาจบ้า                           เมื่อช้างเต็มถนน ๚ *** เมื่อวันก่อนไปเดินเลือกร้านอาหารย่านซอยอุดมสุขใกล้ถนนศรีนครินทร์ มีอาหารให้เลือกมากมายไม่ว่าจะเป็นโจ๊กหมู ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ ข้าวหน้าเป็ด ฯลฯ ระหว่างตัดสินใจจะเลือกร้านไหนดีก็มีคนจูงช้างมาเดินใกล้ๆ เหม็นสาปทั้งคนทั้งช้าง แถมช้างยังขี้ออกมาเป็นก้อนกลมๆ ๔ - ๕ ก้อน แล้วคนที่มากับช้าง (ไม่อยากเรียกว่าควาญช้าง) ก็เอามือใส่ถุงพลาสติคแล้วเก็บขี้ช้าง ดูเหมือนจะมีความรับผิดชอบอยู่บ้าง แต่ทุเรศลูกนัยน์ตาจริงๆ *** ก็เป็นอันว่าเลิกกินร้านแถวนั้น ต้องเดินหนีไปอีกไกล ให้พ้นกลิ่นสาปช้างและคนจูงช้าง ปล.ทิพย์อรุณไม่ได้รังเกียจช้างที่น่าสงสารเหล่านั้นแต่ประการใด แต่รังเกียจคนที่กินแรงช้างทั้งคนที่มากับช้างและคนที่ร่วมอยู่ในกระบวนการนี้ทุกคน รวมไปถึงผู้ที่เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไม่ใส่ใจกับความยากจนของประชาราษฎร์และประชาช้าง ปล่อยปละละเลยกันมาหลายรัฐบาลแล้ว คงไม่เฉพาะคนเลี้ยงช้างเท่านั้นกระมังที่จะกินขี้ช้างได้ ปล.๒ ถ้ามาผิดกาลเทศะก็ต้องขออภัยทุกท่านด้วย น้ำตาบอกซึ้งอารมณ์..... จากคุณ : ทิพย์อรุณ - [ 17 พ.ย. 45 11:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ลอยกระทง พ.ศ.๒๕๔๕ ๏ จัดเตรียมเทียนธูปพร้อม     พเยียกรอง จักหยวกต่างแท่นรอง           เรียบร้อย เจียนจับจีบใบตอง               ติดกลัด กลีบนอ จบสำเร็จกระทงน้อย            ล่องคล้อยลอยคลอง ๚ ๏ กระทงลอยใช่ล้าง            ลอยกรรม กรรมอยู่ที่กระทำ                เที่ยงแท้ บุญบาปอยู่ประจำ                ตามติด ตัวนา หากจะปลดกรรมแก้             โปรดแก้การกระทำ ๚ ๏ หยวกใบตองย่อยน้ำ          เน่าเหม็น โฟมไม่ย่อยกลายเป็น           ขยะค้าง คงคาแม่เคืองเข็ญ                ข้องจิต ขอขมาปากอ้าง                   กลับทิ้งขยะถม ๚ ๏ ครรลองลอยแต่ครั้ง           สุโข ทัยฤๅ ตำรับจุฬาลักษณ์โว               วุ่นโม้ ตำนานเล่ห์เฉโก                    ปลอมแปลก สมัยพระร่วงปีมะโว้                กลับอ้างมะริกัน ๚ ๏ ประเพณีแต่โพ้น                ผีพราหมณ์ พุทธตื่นใช่ตื่นตาม                 ตื่นรู้ ธรรมเนียมซ่อนนัยถาม           ถึงเหตุ ผลนอ สมประโยชน์ทุกผู้                  สติตั้งสมองตรอง ๚ ๏ วัฒนธรรมปรับรู้                  อนุรักษ์ ประหยัดแลประจักษ์               ประโยชน์น้ำ น้ำเสียสู่บ่อพัก                       บำบัด ก่อนเอย ธรรมชาติไม่ชอกช้ำ                เช่นนี้ขอขมา ๚ะ๛ แหะๆ แต่งตามกระทู้ยังไม่ได้ ขอเอาของเก่ามาเสริมเติมแต่งหน่อยครับ เนื้อหาบางตอนแรงไปนิด เพราะโคลงพาไปครับ จากคุณ : โมโน - [ 17 พ.ย. 45 12:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นู๋จัง ฯ ที่แก้บาท ๓ มา โดยอัตวิสัยของนิรนามแล้ว คิดว่า ไม่ดีขึ้นนะ บาทนี้ เริ่มต้นด้วยคำว่า เสมอ ซึ่งเป็นการเข้าอุปมาอุปไมย หรืออาจเป็น เสมอ ในความหมาย "เสมอๆ"  หรือในความหมายอื่นๆ แต่ที่นู๋จังพยายามเขียนเป็นอุปมาอุปไมย นิรนามอ่านเป็น อุปไมย-อุปไมย มากว่า คือ เปรียบตัวมันเอง กับตัวมันเอง บาท ๒ แซ่ซ้อง คิดๆ ดูก็พอผ่านได้ แต่บาท ๔ คิดว่า ยังจบไม่หนักแน่น หรือว่า สมัคร-สมาน-เสมอ-สมร เป็นกระทู้ที่ยากเกินไป . . . อีกแล้ว ไหนๆ ก็ไหนๆ นิรนามขอวิจารณ์ครอบจักรยานการต่อกระทู้ บาท ๓ เสียเลย อนึ่ง ใครที่ใช้ "เสมอมั่น" หรือ "เสมอ ... มั่น" หรือ ในความหมาย "เสมอๆ" ให้ผ่านแบบเฉียดฉิวเส้นยาแดงผ่าแปด เพราะ เป็นการสลับคำจาก "มั่นเสมอ" แต่ "เสมอมั่น" อ่านสะดุดนิดๆ เพราะเมื่อสลับคำแล้วไม่เนียนเท่าพวก ว้าเหว่-เหว่ว้า, งดงาม-งามงด ฯลฯ เสมอ เหมาะเสนาะภิรมย์      สราญรื่น [ไร้นาม] . . . เสมอเหมาะ-เหมาะเสมอ ไม่น่าให้ผ่านจ้าน เสมอ...ไปไป่คลายคลอน......แคลงขาด [มหัพภาค] . . . "เสมอไป" . . . ฉลุย เสมอ...มั่นสืบสาน...............ตราบเท่า [idaho] . . . "มั่นสืบสานเสมอ" เฉียดฉิว เสมอ ม่านเปิดสมอง            สว่าง [เงาน้ำค้าง] . . . ใครเข้าอุปมา ให้ฉลุยหมด เสมอ แสงศศิธรเทียว...........ฉายฉาบ ละมุนแม่ [ดุกเผา] . . . ฉลุย เสมอ..ร่วมมิตรมิโหวง..........เหวงอยู่ เดียวนา [รสา รสา] . . . "ร่วมมิตรเสมอ" ไม่น่าให้ผ่านเล้ย เสมอ เทียมมิทดท้อ.............วัวคู่ เกวียนแม่ [แจมด้วย] . . . "เสมอเทียมเกวียน" รอดตัว เสมอ คำสลักจิตสอน           ควรเผื่อ ใจนา [ตั่วกอ] . . . ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก (ฮิฮิ) เสมอ มธุรพจน์คม               เหมือนพี่ ไกลแฮ [น้องเจ] . . . "เสมอ...เหมือน" เหนือความคาดหมาย เสมอ อยู่ชั่วนิรันดร์..............แม่นมั่น [นัวเนียร์] . . . ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก (ฮิฮิ) เสมอ มั่นหมั่นสร้างสาย        โคลงต่อ [นู๋ศ.] . . . เฉียดฉิว (ฮ่าฮ่าฮ่า) เสมอ สามัคคีไข                  คำสัตย์ [อกนิษฐ์] . . . คำสวย เสียงดี แต่เป็นอุปไมย-อุปไมย ไม่ผ่านจ้าน เสมอ จันทร์มั่นส่องสรวง       โศภิต [Noppy] . . . ฉลุย เสมอ ก่อนเก่าก็คง               หนุนเน่า คลองแฮ [แอบแว้บบบ] . . . "ดังเช่น" ก่อนเก่า . . .แปลกกว่าคนอื่นๆ เสมอ พิภพสยบใต้โอง-         การปราชญ์ ศิลป์ฮา [พิราบเงิน] . . . ชักวิจารณ์ยากแฮะ, ผ่านได้ เสมอ-โลกมืดระบม               ระเบิดบ่า [อาพี] . . . ฉลุย . . . . . (ปล. นิรนามดูแค่ความเนียนในการต่อกระทู้โคลงหน้าบาทเท่านั้นเน่อ อื่นๆ ไม่ดู) จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 17 พ.ย. 45 13:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๑๒) ตอนนี้จอมยุทธฯจะพามาอ่านสำนวนบทฝากนางจากโคลงนิราศเรื่องต่างๆกันขอรับ การเลียนแบบแนวคิดหรือสำนวนการเอาอย่างรูปแบบหนึ่งในโคลงนิราศ คือบทฝากนาง ที่กวีมักจะดำเนิน ตามรอยทางเก่าหรือเอาอย่างกันเป็นทอดๆ คือรำพึงว่าจะฝากนางไว้กับใครดี ฝากพระอินทร์ก็กลัวจะเป็นชู้ ฝากนั่นก็เกรงอย่างนั้น ฝากนี่ก็เกรงอย่างนี้ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยฝากนางกับใจนางเองเกือบทุกสำนวน สำนวนที่ถือว่าเป็นต้นแบบของบทฝากนาง คือ สำนวนจากกำศรวลศรีปราชญ์ ๏ โฉมแม่จักฝากฟ้า.........................เกรงอินทร์ หยอกนา อินทรท่านเทอดเอา.........................สู่ฟ้า โฉมแม่จักฝากดิน............................ดินท่าน แล้วแฮ ดินฤๅขัดเจ้าหล้า.............................สู่สมสองสม ๚ ๏ โฉมแม่ฝากน่านน้ำ......................อรรณพ แลฤๅ เยียวนาคเชยชมอก........................พี่ไหม้ โฉมแม่รำพึงจบ.............................จอมสวาสดิ์ กุเอย โฉมแม่ใครสงวนได้........................เท่าเจ้าสงวนเอง ๚ (จากโคลงกำสรวลศรีปราชญ์) ทีนี้ก็ต้องมาลองอ่านสำนวนการเอาอย่าง จะว่าง่ายก็ไม่ง่ายนะขอรับเพราะการเปรียบโดยยึดแนวคิดเดิม ผ้แต่งใหม่จำต้องหลีกเลี่ยงไม่ให้เหมือนของเก่า ต้องให้ดีกว่า หรืออย่างน้อยต้องมิให้เลวกว่า มิฉะนั้นขายหน้า ลองมาอ่านสำนวนแรกของพระพิพิธสาลี จากนิราศทวาย กันดีกว่า ๏ จักฝากโฉมแม่ไว้.........................ธรณี เกรงกริ่งกรุงพาลี..........................ลอบเล้า จักฝากนทีศรี................................สาคเรศ ท่านนา กลัวเกลือกพระสมุทรเจ้า.................ท่านเที้ยรทารุณ ๚ ๏ จักวิงวอนว่าฟ้า...........................ฝากสงวน เกรงพระพายชายนวล....................ชอกเนื้อ จักฝากวลาหกครวญ......................ครึมคร่ำ กลัวแต่โฉมกามเกื้อ.........................ชุ่มชื้นเสียศรี ๚ ๏ จักฝากยุพเรศร้อย......................เรียมคิด ฤๅปล่งปลงใจมิตร.........................กิ่งเผ้า ใดอาจจะปองปิด............................ยังยาก โฉมแม่ฝากใจเจ้า.............................ยิ่งด้วยใครครอง ๚ (โคลงนิราศทวาย : พระพิพิธสาลี) สำนวนนี้เป็นของพระยาตรัง และเป็นการแต่งโดยโคลงดั้นเหมือนสำนวนต้นแบบของศรีปราชญ์ด้วย ๏ โฉมเจ้าจะแหวกฟ้า........................ฝากพรหม เมศฤๅ เกรงจะชมฌานเมิล..........................แม่ไว้ จะฝากอิศรกรม...............................ไกรลาศ ไฟราคร้อนหล้าไท้.............................ทั่วแหนง ๚ ๏ เลียบเล็งโลกธาตุสิ้น......................สรรพางค์ เจ็บฝากเจ็บแฝงฝืน........................ใฝ่เฝ้า คิดทั่วทิศานาง.................................แหนงพี่ วายเลย โฉมแม่ฝากไว้เจ้า..............................จึ่งคง ๚ (นิราศตามเสด็จทัพลำน้ำน้อย : พระยาตรัง) แต่การฝากนางในนิราศพระยาตรังบทหนึ่ง ที่อาจถือได้ว่าฉีกออกจากรูปแบบเก่าได้ คือบทนี้ ๏ เออองค์อมเรศท้าว..........................จัตุรพักตร พ่อฮา โฉมแม่ยังเยาว์นัก...............................ใหญ่หน้า เยียวองค์ราชไตรจักร..........................จักเสน่ห์ นางพ่อ ฝากแม่ใส่หีบฟ้า..................................ซ่อนไว้ทวีปพรหม ๚ (โคลงนิราศพระยาตรัง) บทฝากนางที่น่าจะถือว่าดีเด่นที่สุดคือบทฝากนางจากนิราศนริทร์ แม้จะเป็นการเลียนแบบกำสรวลศรีปราชญ์ แต่ในการเลียนแบบนั้น ก็มีลักษณะที่เป็นตัวของตัวเองอยู่ด้วย เช่นชี้ให้เห็นถึงความสวยของนางเสียก่อน แล้วจึงหาที่ฝากลงเอยที่ใจนางเป็นสุดท้าย  รวมถึงการเลือกใช้ถ้อยคำที่ทำให้ทำนองอันมีอารณ์กร้าวของ ศรีปราชญ์กลับอ่อนโยนละมุนละไม ดังนี้ ๏ โอ้ศรีเสาวลักษณ์ล้ำ.....................แลโลม โลกเอย แม้ว่ามีกิ่งโพยม.............................ยื่นหล้า แขวนขวัญนุชชูโฉม........................แมกเมฆ ไว้แม่ กีดบ่มีกิ่งฟ้า.................................ฝากน้องนางเดียว ๚ ๏ โฉมควรจักฝากฟ้า......................ฤๅดิน ดีฤๅ เกรงเทพไท้ธรณินทร์.....................ลอบกล้ำ ฝากลมเลื่อนโฉมบิน.......................บนเล่า ณ แม่ ลมจะชายชักช้ำ..............................ชอกเนื้อเรียมสงวน ๚ ๏ ฝากอุมาสมรแม่แล้......................ลักษมี เล่านา ทราบสวยมภูวจักรี..........................เกลือกใกล้ เรียมคิดจบจนตรี...........................โลกล่วง แล้วแม่ โฉมฝากใจแม่ได้............................ยิ่งด้วยใครครอง ๚ (โคลงนิราศนรินทร์ : นายนรินทร์ทิเบศร์) มีต่อขอรับ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 45 13:12:20 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ย. 45 13:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศ (๑๒) ต่อ ลองมาอ่านสำนวนบทฝากนางอีกสักหลายๆบท ๏ โฉมแม่จะแหวกฟ้า.......................ฝากพิมาน แมนเฮย น้อยเทพเล็งไปลาน........................สวาทดิ้น หวนคิดฝากชันญาน........................โสฬส เล่านา พรหมก็ดีโดยสิ้น............................สิ่งเคล้ายังแคลง ๚ ๏ จักฝากพื้นใต้ต่ำ..........................เมรุมิด รอดฤๅ กรองกริ่งไพรปราจิตร...................แอบเย้า ฝากน้ำเกลือกนาคอิจ.......................ฉาลอบ โฉมแม่ จนอกโอ้พี่เฝ้า................................ฝากน้ำตานาง ๚ (โคลงนิราศเสด็จยกทัพไปเวียงจันทร์ : กรมพระยาเดชาดิศร) ๏ ฝากโฉมสมรแม่ไว้........................แห่งใด ดีฤๅ ฝากเมฆเกรงวรุณไท.......................ลอบกล้ำ ฝากโฉมลักษมีใน............................เกษียรสมุทร์ ก็ดี เกรงพระสี่กรปล้ำ...........................ปลุกให้สลายศรี ๚ ๏ ฝากองค์อุมาแม่เจ้า......................จอมสวรรค์ ดีกระมัง เกรงเกลือกองค์อินทร์ฝัน.................ใฝ่น้อง ฝากฟ้าขลาดทิวัน.............................สอดเนตร์ สบแม่ ฝากน้ำเกรงนาคต้อง.........................จิตต์ต้องใจสมร ๚ ๏ ฝากมาตุหรือท่านไซร้.....................บุตรหลาย ฝากมิตรกริ่งมิตรหมาย.....................แตะต้อง เรียมนึกออกเรียมคลาย.....................วิตกแน่ แล้วแม่ โฉมฝากใจแม่น้อง............................ยิ่งด้วยฝากใคร ๚ (ลิลิตพายัพ : ร.๖ ทรงพระราชนิพนธ์ในนามปากกาหนานแก้วเมืองบูรพ์) ๏ เจาะจอมเมรุแมกน้อง....................นงพาล เล่านา กริ่งตรึกไตรเนตรชาญ.....................เชี่ยวรู้ เอาศรีแทรกบาดาล...........................ดลซ่อน ไว้แม่ เกรงพิษภุชคินท์ผู้............................พ่นพ้องพานโฉม ๚   ๏ โฉมนุชเนาสดวกได้........................แดนดล ใดนา โสฬศกมลาศหน...............................หกฟ้า จักรพาฬพนัศจน.............................จบทวีป ไว้แม่ จตุรพักตร์พิทยถ้า............................เทพกล้ำกลายโฉม ๚ ๏ นึกหนึ่งรัตนเนตรน้อง.....................เนาเรือน แลนา อยู่อื่นอยู่ห่อนเหมือน..........................อยู่ห้อง ผิว์ไข้เผ่าพงศ์เยือน...........................ญาติเยี่ยม แลนา บุญธิราชร่มป้อง...............................ปกคุ้มภัยพาล ๚   (โคลงนิราศฉะเชิงเทรา : พระนิพนธ์กรมหลวงภูวเนตรนรินทรฤทธิ์) ลองมาอ่านสำนวนฝากนางแบบแปลกๆกันบ้างครับ ๏ โฉมแม่จักฝากไว้.........................แห่งใด ดีฤๅ ฝากกับใครฤๅใคร..........................จักเว้น ฟ้าดินพี่ตรวจไตร...........................ดูหมด มาแม่ โฉมแม่ขอบแต่เร้น..........................อยู่ห้วงนฤพาน ๚ (โคลงนิราศท้าวสุภัตติการภักดี : ร.๕ ทรงพระราชนิพนธ์ในนามของท้าวสุภัตติการภักดี) จอมยุทธฯ คงขอจบด้วยสำนวนบทฝากนางอีกสำนวนหนึ่ง จากโคลง นิราศกรุงเก่าของ มหาฤกษ์ ที่อาจจะถือว่าเป็นสำนวนบทฝากนางที่ยาวที่สุด คือมีถึง ๗ บท ซึ่ง อ.เปลื้อง ณ นคร กล่าวไว้ใน หนังสือจินตวรรณคดีไทยว่า  ทั้งที่มหาฤกษ์เลียนแบบกำศรวลเหมือนกัน แต่รำพันยืดยาดเกินไป เลยเสียสัดส่วนหมด ความไพเราะและซาบซึ้งใจเลยหย่อน มหาฤกษ์เขียนไว้ว่า ๏ เชิญโฉมแม่ฝากห้อง......................หกสวรรค์ ไว้ฤๅ เกรงเทพไทชิงกัน.........................แก่งแหย้ง ฉุกเกิดศึกสวรรค์สรรพ์...................สุเมรุมอด หมดฤๅ หมื่นโลกพลอยตายแล้ง...................บาปได้เรียมเดียว ๏ จะฝากสิบหกท้าว........................พรหมาน เล่านา พรหมพระฤทธิ์เรืองญาณ................อยู่ด้วย ฉุกฉมสำเร็จฌาน............................เฉยพี่ เสียแม่ เรียมจะกลัดเกลศม้วย.....................ม่ายชู้ชมใคร ๚ ๏ จะฝากประเทศด้าว.......................ดินแดน ใดนา ทุกเทศทุกไทแสน.............................เสน่ห์น้อง มององค์อุมาแมน............................ศิวมุ่ง ชมแม่ มอบพระลักษมีพ้อง.........................พิษณุเจ้าจักกวน ๚ ๏ ลองนุชลอยน่านน้ำ.......................วนวัง ไว้ฤๅ ฉวยภุชงค์ฉกผัง............................ผาดเคล้า จะเจาะสุเมรุฝัง...............................แฝงแม่ ไว้แม่ เกรงพระไพรปจิตรเจ้า.....................เจาะชู้ชิงชม ๚ ๏ จะแบกบงกชแก้ว.........................เกาะกาย ไปฤๅ เกรงแต่แดดลมชาย........................ชอกกล้ำ นุชเนาเกลือกอันตราย......................ดำริ ไฉนนา อยู่ก็ช้ำไปก็ช้ำ.................................สุดรู้เรียมสงวน ๚ ๏ แสนยากฝากทั่วแล้ว.....................ระลุงถอน ใจเฮย ปรับทุกข์ฤทัยสมร...........................แม่ข้อง ครั้นเรียมพิไรนอน...........................ฝากจิต เจ้านา สบฤทัยน้องท้าว..............................รับน้ำคำเรียม ๚ ๏ เดียวงามสามแผ่นอ้าง....................อาจระวัง ได้ฤๅ โฉมบ่ควรฝากฝัง.............................โลกหล้า ฝากใจแม่เรียมหวัง..........................ใจอุ่น ใจเอย ดีกว่าฝากดินฟ้า...............................ฝากเจ้าใจดี ๚ (โคลงนิราศกรุงเก่า : มหาฤกษ์) นี่คืตัวอย่างการรำพันที่มากเกินไป เปรียบอย่างนักเลงเหล้าก็ว่า เติมโซดาเสียจนจางไม่เป็นรส สุดท้ายจอมยุทธฯ คงต้องขอจบการอ่านโคลงหวานผ่านโคลงนิราศไว้แค่นี้ หวังว่าเปลเปล้อชุดนี้คง จะมีประโยชน์แก่เพื่อนๆบ้าง ถ้าผิดพลาดอย่างไรก็แนะนำกันได้ขอรับ แล้วก็เอวังด้วยประการฉะนี้แล ๚๛ ๑๗ พ.ย. ๒๕๔๕ ๑๓.๐๐ น. จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ย. 45 13:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รสา รสา ชอบเล่นโคลงพิสดาร แถมใช้ "สมรร่วม" ซึ่งไม่ผ่าน เอาการบ้านวิจารณ์การต่อคำ "สมร" ในกระทู้ก่อนไปทำก็แล้วกัน ไร้นาม "เสมอ" ไม่ผ่าน โฮ่ พลิกล็อค แถมยังมี "สมรร่าง" อีก หยั่งงี้ต้องไปวิจารณ์การต่อคำ "สมร" เหมือนกัน พิราบเงิน "สมรเดือด" ผ่าน แต่ "สมานจักรวาล" หลุดโลกไปหน่อย ให้ไปวิจารณ์การต่อคำกระทู้ "สมาน" ในบทก่อนจ้าน อ้อ รีเสริฐ ที่ทำมาแจ๋วจ้าน ถ้าถนัดเข้าห้องสมุด คงได้มาช่วยกันทำเปลเปล้อแบ่งกันอ่านในอาศรม . . . . . ทั่นทิวา ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ทั่นทิวาแอบจำแลง เป็นไก่นะซี นิรนามเลยต้องจับมาสับเป็นข้าวมันไก่กินมื้อกลางวัน เอิ๊กๆ . . . อาหย่อย เพื่อให้ ทั่นทิวา ได้เอาคืน นิรนามจะเอาโคลงเก่าของนิรนามมาให้วิจารณ์ ชี้แนะ โคลงนี้นิรนามเขียนแล้ว ไม่ชอบใจหลายๆจุด และกังวลเรื่องการสื่อความหมาย เคยพยายามแก้ แต่ตัดใจแก้บ่ได้สักที                  ดวงใจพ่อแหลกร้าว . . . . . ยามสาย                  ทุกสิ่งสิ้นความหมาย . . . . .หมดแล้ว                  ฟ้าพลบพร่าฝนพราย . . . . .นัยน์เนิ่น                  ครวญคร่ำคืนชีพแก้ว . . . . . แลกร้อยพ่อสลาย                                    ผืนภพโศกสะอื้นสั่น . . . . . . สะเทื้อนไหว                  เคลื่อนผ่านวูบเอียงไถล . . . .ทุกเยื้อง                  สรรพเสียงเงียบสงัดใน . . . . สรรพโสต                  ว่างเปล่าราวปลิดเปลื้อง . . . ปล้นปลิ้นวิญญาณ                  . . . . .                  จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ  - [12 พ.ย. 44 14:31:59] . . . . . ไหนๆก็ไหน ให้คนที่เคยโดนนิรนามวิจารณ์เละวิจารณ์ด้วย คือ นู๋จัง, อกนิษฐ์, รสา รสา เห็นคุณทิพย์อรุณ มาแจม ให้วิจารณ์คืนอีกคน เอามือวิจารณ์ด้วย คือ จอมยุทธเมรัย กับทั่นคัมภีร์ เห็นหมอโมฯ แว้บๆ มาร่วมด้วยช่วยกันอีกคนก็ไม่ขัดข้อง . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 17 พ.ย. 45 13:42:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากโคลงคุณนิรนาม ดวงใจพ่อแหลกร้าว . . . . . ยามสาย ทุกสิ่งสิ้นความหมาย . . . . .หมดแล้ว ฟ้าพลบพร่าฝนพราย . . . . .นัยน์เนิ่น ครวญคร่ำคืนชีพแก้ว . . . . . แลกร้อยพ่อสลาย                 ผืนภพโศกสะอื้นสั่น . . . . . . สะเทื้อนไหว เคลื่อนผ่านวูบเอียงไถล . . . .ทุกเยื้อง สรรพเสียงเงียบสงัดใน . . . . สรรพโสต ว่างเปล่าราวปลิดเปลื้อง . . . ปล้นปลิ้นวิญญาณ ปกติทิพย์อรุณไม่ค่อยได้อ่านงานคนอื่นนะ จึงวิจารณ์ไม่เป็น แต่โคลงข้างบนของคุณนิรนามนั้นมีถ้อยคำสำนวนที่ทิพย์ยังฉงนอยู่บ้างดังนี้ ๑. แหลกร้าว ..... รู้สึกว่าขัดๆกันในความหมาย เพราะแหลก = แตกสลาย แต่ร้าวนั้นแค่ร้าว คือแตกแต่ไม่สลาย ถ้าจะเป็นเจ็บปวดรวดร้าวก็ว่าไปอย่าง น่าจะใช้ “ดวงใจพ่อแหลกสิ้น . . . . . ยามสาย” ...  พอได้ไหม? ๒. นัยน์เนิ่น ... เริ่มตาพร่าหรืออย่างไร? .... ฟังเพราะแต่ไม่พลิ้วในความหมายรึเปล่า? ๓. “ปล้นปลิ้นวิญญาณ” .... อันนี้ผิดเอกบังคับ และไม่ใช่ชื่อเฉพาะ เขกโต๊ะ ๓ ที อิอิอิ จากคุณ : ทิพย์อรุณ - [ 17 พ.ย. 45 14:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลืมไปข้อหนึ่ง ... “แลกร้อยพ่อสลาย” ... อ่านแล้วไม่เข้าใจ ถ้าตัดคำว่าสลายออกไปก็จะพอเข้าใจ ว่าเอาพ่อร้อยคนมาแลกชีพลูกคืนก็ยอม (หรือให้พ่อตายร้อยครั้ง) หรือว่าเข้าใจผิด ...  อืมม์ ..... จินตนาการไม่ถึงจริงๆนะท่าน อิอิ จากคุณ : ทิพย์อรุณ - [ 17 พ.ย. 45 14:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โห ..ความรู้มีเพียงแค่ชั้น ป.4 ลูกลิงสัญจรจากดอนเจดีย์ สุพรรณบุรี ดินแดนบ้านป่า ...แว๊ก แล้ว ป.4 เนี่ยนะ จะไปวิจารณ์เปรียญ 8 อ่ะ .. เด๋วปั่นการบ้านมาแก้ตัวใหม่นะคะ คุณนิรนาม .. จ้าน ..เนี่ย แปลว่า ไรเนี่ย สงสัยมานานแล้ว ฮิตมาสองสามกระทู้แล้วอ่ะ สังเกต .. จากคุณ : จังงัง - [ 17 พ.ย. 45 15:15:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 * * * น้ำตาหยดเกาะแก้ม .......... น้องนาง กลิ้งก่อแก้วแพรวพราง ............... พร่างแพร้ว บาดใจพี่เจ็บคราง ...................... ดุจดั่ง น้ำกรด ราดรดอกพี่แล้ว ........................ อย่าร้องน้องจ๋า... แหวะๆ  ไม่เข้ากะป้าเลย  ขอเป็น "น้ำลาย" ได้ไหม * * * น้ำลายสอส่อแล้ว ............... หิวจัง กรุ่นกลิ่นขนมข้าวตัง ..................... ตั่งหน้า (หน้าตั้งอ่ะ) อีกข้าวแช่ชาววัง .......................... ฟุ้งกลิ่น ร่ำเอย โครกคร่อกท้องร้องจ้า ................... ค่ำแล้วหิว..หิว... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 พ.ย. 45 16:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้ำตา ฤๅจักล้าง ..รอยใจ น้ำตก .สิเย็นใส สร่างเศร้า น้ำเต้า ใส่เหล้าใด ก็อร่อย ลิ้นพ่อ น้ำตุ่ม ตาตกเต้า ..ตบเต้าตุ่มแตก แม่เอยฯ แหะ แหะ ขอรับ เฮ้อ ฉงฉานทั่นผู้ฉม เอ๊ย ผู้ชม แหะ แหะ ขอรับ ปล.๑ ถึง ทั่น นิ-รา-นาม แหะ แหะ ถกโคลง ทวนคลื่นเล คงมีผู้ ฉะ-เหลย แล้วนะขอรับ แหะ แหะ ข้าพเจ้าหวังใจว่าจะได้เจอ นะขอรับ ปล.๒ (ก็ยังคง) ถึง ทั่น นิ-รา-นาม อีกน่านแหละ แหะ แหะ บ่กล้าชำแหละ โคลงทั่น ขอรับ แบบว่า “ไก่สับ” เช่นข้าพเจ้าโดยลำพัง คงพอเป็น กับ-แกล้ม แล้วกระมัง ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ เอ้า คารวะ ๓ จอก ก่อนเลย จอกที่เหลือ จะไปคารวะรับลมหนาวที่ปลายเล     สวัสดี ขอรับ ทุกทั่น แหะ แหะ พิเศษ ป้าหนอน ชอบบทน้ำลายสอ อึ๋ยยย “ค่ำแล้วหิวหิว” แหะ แหะ แบบว่า ใจประหวัด นึกไปถึง “ขนมพอสมน้ำยา” ใครหว่า ส่งเสียงเรียกร้องมา แหะ แหะ จากคุณ : นายทิวา - [ 17 พ.ย. 45 21:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับทุกท่าน โดยเฉพาะทั่นนัวเนียร์ ผู้เฝ้าอาศรมฯ แหะ ๆ เรื่องน้ำตาคงต้องรับกลับไปทำเป็นการบ้านครับผม ท่านนิรนามฯ แน่ใจหรือครับที่จาให้เด็กอนุบาลวิจารณ์ครู กินนมง่ายกว่ากันเยอะนา.. ลงโคลงกระทู้แผลง ๆ ดีกว่า..ฮิฮิ              ๏๏๏ โคลงอกนิด [อกนิษฐ์] ๏๏๏ ๏ โ   มเมเดชะเถ้า                        เทียมปราชญ์    ค   รุ่นคิดจิตองอาจ                     อะเคื้อ    ล   เลงโคลงบ่งสี่บาท                  บอกชั่ง    ง   งั่งงังงัวเงื้อ                            เสน่งโง้งลงโค ๚ ๏ อ   เสวนา ฤ จะใบ้                     บ้าบอ    ก   บี่หน้าป๋อหลอ                       เล่นโล้    นิ   ยมย่องยกยอ                        ยังยาก    ด   รุมุจลินท์โย้                          ขยิกย้อยห้อยโหน ๏ ก.  กา มาก่อนแก้ว                     กมเกย    ข.  ฃวดเขาลืมเลย                     หลบข้าง    ค.  ฅนหยักหัวเคย                      คิดห่วง    ง.  เง่าเมาอวดอ้าง                      ฮิฮ้าฮาเฮ ๚ ๏ ฟ.   ฟักแฟงแต่งต้ม                      จืดสวย    ห.   เห็ดยำสำรวย                         รสล้ำ    ก.   กลอยอร่อยหมดกระบวย          บ่อิ่ม    ด.   สะเดาจิ้มน้ำ-                          พริกน้ำลายสอ ๚ ๏ เอ   ใครหว่านั่งจ้อง                      ตาวาว    บี   นั่นถุงดีลาว                             เรียกคล้าย    ซี   วะจะปาวปาว                           อะไรอีก    ดี   ใช่เลวเช่นท้าย                        ใช่ท้องฉันใด ๚ ๏ เอ   ผมตูหงอกเส้น                       ขาวแซม   แล้วฤๅ     อี   แก่กระไอกระแอม                  แอบยิ้ม    ไอ   แค่กแค่กยังแหยม                  มาแหย่    โอ   โอ่โอ้เดี๋ยวลิ้ม                         ผี่ว์ล้วงทะลวงหัว ๚ ๏ เอ     อะไรคือเริ่มต้น                     สิ่งสรรพ   ฤๅพี่    แอ่น  อกเข้ารองรับ                       ตื่นเต้น    โอ      จะจบลาลับ                          ลืมชีพ    แล้วฤๅ    โฮ      ฮักฮือฮือเค้น                       “คล่าวน้ำตาคลอ” ๚ะ๛ ( โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน แหะ ๆ) แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 45 22:34:29 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 17 พ.ย. 45 22:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เอ้า ใครที่แหยงวิจารณ์ซือเฮีย นิรนามขอคัดเล็กเฉ้อของอาจารย์ใหญ่มาให้อ่านอีกที การวิจารณ์ถือเป็นกระบวนวิชาหนึ่งของการเขียนโคลงจ้าน ฉะนั้น ซือตี๋ซือม่วย ไม่ต้องกริ่งเกรงในการวิจารณ์ เขียนตามที่คิดที่เห็นได้เลย . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .                   ความคิดเห็นที่ 6                  ตัวอย่างโคลงที่บาทจบไม่ดี                  ไม่มีของใครที่ชำแหละได้ถนัดเท่าของตัวเองอีกแล้ว แต่ไม่น่าเชื่อ ว้าว นั่งค้นตั้งนาน                  เจอแค่บทเดียวเอง ฮิฮิ                  ยิ้มเย็นอาวุธเยี่ยม          พิชัยยุทธ์                  พิชิตยอดศัสตราวุธ       อื่นสิ้น                  ยุทธการอันสูงสุด          แสร้งอ่อนโยนเอย                  จักรตัดหัวใจดิ้น            ทะลึ่งเพ้อดอกบัวฯ                  บทนี้เคยยกมาให้ดูครั้งหนึ่งแล้ว แต่งตอนสมัยยังอีโก้จัด                  นอกจากนอกตำราแล้วยังนอกแบบครูอีกด้วย                  แต่หลังจากเขียนกระทู้นั้นจบ อีโก้ถูกทำลายกระจุย ไม่เคยเจตนาแต่งนอกแบบครูอีกเลย                  เกริ่นทีไรยาวววว เข้าเรื่องดีกว่า                  บาทจบของโคลงที่ยกมา                  ถ้าอ่านแค่บาทจบบาทเดียวโดยแกล้งไม่สนใจสามบาทแรก บาทนี้เข้าขั้นสุดยอด ฮ่าฮ่า                  แต่ขนบตามแบบครู โคลงสี่สุภาพต้องอ่านทีละบท ไม่ใช่อ่านทีละบาท                  ฉะนั้นบาทนี้จึงไม่ดี ที่แย่หนักคือทำให้โคลงทั้งบทยิ่งกว่าเคลง                  ล่มเมื่อจอดแต้ๆ                  เห็นมหันตโทษของบาทจบไม่ดืชัดหรือยังเอ่ย                  อ๋อ ต้องรอดูการชำแหละก่อนเหรอ ซาดิสต์สมเป็นศิษย์ใครหว่า                  บาทจบบทนี้ล่มเพราะคำแค่ ๒ คำคือ ทะลึ่งเพ้อ                  ที่ล่มเพราะสองคำนี้เพราะทำให้เนื้อความบาทจบขัดแย้งกับสามบาทที่ผ่านมา                  เป็นการหักมุมที่คนอ่านยิ้มบ่ออก ได้แต่กลอกตาด้วยความมึนงง                  ความมึนงงเกิดจากการเปลี่ยนมุมมองของการเล่าเรื่อง                  สามบาทแรกเป็นการเล่าในฐานะผู้แต่ง                  บาทจบวรรคต้นก็ยังรักษามุมมองเดิมไว้ได้                  แต่วรรคท้ายดันโดดไปเล่นเป็นตัวละครเองซะนี่ เฮ้อ                  ตอนแต่งเสร็จอ่านทวนแล้วก็ไม่เกลา แม้จะเห็นข้อผิดพลาด                  แต่แกล้งมองเห็นไม่ชัด อีโก้จัดจริงๆ                  มาวันนี้ชำแหละเสร็จแล้วก็ไม่แก้ ปล่อยเป็นการบ้านให้นักเรียนลองแก้ดูดีกว่า                  เพราะการแก้โคลงครูเปรียบเหมือนการฝึกซ้อมประลองกระบวนท่า                  ให้ฝึกแก้โคลงครูในอดีตก็ไม่ค่อยกล้ากัน เพราะเชื่อกันผิดๆ ว่าเป็นการลบหลู่ครูบาอาจารย์                  ทั้งที่ความจริงครูแต่เดิมท่านสอนกันแบบนี้ เพราะจะทำให้วิชาโคลงรุดหน้าอย่างรวดเร็ว                  ลองซ้อมกับคนรับบทครูหญ่ายไปก่อนละกัน                  จากคุณ : หนอนสุรา  - [2 ส.ค. 44 09:43:01]                    (จากกระทู้ W1041919 ทบทวนกระสวน “โคลง” (ภาค ๒) ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 18 พ.ย. 45 12:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยามผิดหวังมักน้ำ-                   ตานอง ยามห่างญาติเพื่อนผอง              ร่ำไห้ ยามปลื้มปิติใจปอง                  น้ำเอ่อ ตาแฮ ยามเคาะระฆังพลาดไม้              ถูกนิ้วร้องระงม ทั่นนิรนาม เจ้าคำว่า 'ติ๊กต่อก' หมายความว่าอันหยัง บ่ฮู้จินๆ ตกลงผ่านหรือเปล่าหว่า หรือต้องซ่อมใหม่ ช่วยแถลงด้วยครับทั่น โคลงทั่นนิรนาม ข้าฯยังมิอาจทำความเข้าใจในความหมายได้ อ่านแล้วให้ปั่นป่วนในอารมณ์ จนอาจทำให้กำลังภายในแตกซ่านได้โดยง่าย ต้องอ่านซ้ำอ่านซ้อน จึงจะเข้าใจในความหมายที่ต้องการจะสื่อ งานนี้ เข้าใจว่า ศิษย์น้องที่เพิ่งเริ่มหัดวิทยาโคลง จะถูกธาตุไฟเข้าแทรกโดยสิ้น คงต้องรอศิษย์พี่ทั้งหลายมาชำแหละเสียแล้วกระมังทั่น หุหุ จากคุณ : ตั่วกอ (โอวทิฮวย) - [ 18 พ.ย. 45 17:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรียน ศิษย์พี่นิรนาม ได้กลิ่นธูปเลยต้องรีบมารายงานตัว เมื่อวานไฟดับ เลยเข้าไม่ได้ ว่าแต่จะได "สมรร่วม" บ่ผ่านล่ะท่านพี่ หมายถึงนางอันเป็นที่รักที่มาร่วมกันเฝ้ากระทู้มิได้หรือท่าน แล้วหาการบ้านมิเจอล่ะท่าน ช่วยชี้แนะด้วยว่า อยู่ คคห. ที่เท่าไร กำเสี่ย กำเสี่ย หลาย ๆ เด้อ เอาของเก่ามาขายผ้าไปพลาง ๆ ก่อนนะคะ ปลูกรักท่านให้เริ่ม.....................เมตตา ปลูกจิตคิดกรุณา........................รักล้น ปลูกต่อมุทิตาพา........................อีกอุเบก- ขาเอย ปลูกรักย่อมไม่พ้น.......................ปลูกด้วยพรหมวิหาร   จากคุณ : รสา รสา - [ 18 พ.ย. 45 18:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยังไม่มีโคลงมาแปะ  ฝากข่าวผ่านถึงชาวอาศรมที่ได้เมล์ กรุณาตอบด้วย พี่นิรนาม กะ พี่ทิวา หลายเพลาแล้วนะเจ้าคะ  ยังไม่เห็นตอบกลับเลย รบกวนขอเมล์ของ คุณ xxx เฒ่า ด้วยนะคะ  (ถ้าแวะมาเจอขอด่วนค่ะ !)   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 18 พ.ย. 45 19:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณทั่นนิรนาม ฯ (๑๑) สำหรับคำชี้แนะ ครับ   สองสามวันนี้ข้าน้อยบ่ค่อยว่าง ขออู้การบ้านสักหน้อย แหะ ๆ ส่วนเรื่องเปลเปล้อ ข้าน้อยบ่ค่อยถนัด แต่ก็พอจะแกล้มแกล้มไปได้บ้าง แหะ ๆ ......... สยามสมัย - ลอยกระทง กติกมาสมาสแพร้ว              เพ็ญนภา พฤศจิกสิบเก้าครา               ศกนี้ ประเพณีแห่งประชา             สยามรัฐ "ลอยกระทง" บ่งชี้              ระแบบเบื้องบุราณสิน                         น้อมจิตกราบพระธาตุเกล้า    ชินสีห์ นาม"พระจุฬามณี"              เกศแก้ว แล ณ "นัมมทานที"             "รอยพุทธ- บาท"เฮย อีก"พระแม่คงคา"แพร้ว        ระลึกล้ำพระคุณสาร โคมกระทงประดิษฐ์ให้         งามตา เทียนธูปพรรณมาลา            ประดับพร้อย จูงมือญาติมิตรยา-              ใจพรั่ง- พร้อมเฮย เริงรื่นจารีตช้อย                  สถิตยั้งยงสยาม ฯ แฮ่ กว่าจะเข็นเคลื่อนได้ แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 พ.ย. 45 21:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดาวเดือนเด่นฟ้า ..เมื่อครา  วันเพ็ญ ใสสว่างกระจ่างเห็น สดใส น้ำสะอาดปราศจาก .มลภัย เหมือนจิตใจคน .สดใส  ชื่นเย็น น้ำตาข้าเคยหลั่ง เมื่อครั้ง  เดือนเพ็ญ ห้ามใจได้ยากเย็น ...ข่มไว้ ด้วยรักมาจำจาก พรากไป โอ้แสนช้ำระกำใจเมื่อ คร่ำครวญ ยิ่งคิดถึงใจยิ่งซึ้งถึง ดวงจิต โอ้มิ่งมิตรจำพรากจาก กำสรวล รักมาร้างอับปางว้าง .รัญจวน โอ้ใจครวญหวลหา ..น่าเสียดาย .. โอ้วันเพ็ญใครหนอที่รออยู่ เฝ้าชื่นชู้พี่อยู่ไม่รู้หาย แต่กลับต้องมาเฝ้ายามแสนเสียดาย โอ้ไม่ได้พบนวลนางพลางอกตรม 5555555555   บทนี้ฝากให้คนเพียรเขียนกระทู้ มาเฝ้าดูจนใจไม่รู้หาย อดดูเลยสาวงามตามสบาย เพราะรับหมายจากทางการผลาญหัวใจ 5555555555 . จากคุณ : ใครกันฉันหรือเธอ? - [ 18 พ.ย. 45 22:01:52 A:202.129.18.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 มะเมลหาหนูบ้างหรอ ศิษย์พี่ศาลาฯ T__T จากคุณ : วันนี้ชื่อสมจ๊อด ({``-_-}{-``-}{-_-``}) - [ 18 พ.ย. 45 22:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ๏ ถือกระทงเลียบข้าง                       คงคา จุดธูปเทียนขอขมา                            แม่น้ำ วางกระทงล่องลอยพา                      พาลชั่ว  ไปเทอญ ไหลหลังอัสสุช้ำ                                ฤ แพ้ควันไฉน ๚ ๏ อัสสุชลอาจพร่างด้วย                    โดนควัน อัสสุเพราะปวดทันต์                          ปวดท้อง อัสสุเนื่องโศกศัลย์                              เศร้าจิต อสสุแต่ปีติพร้อง                                เพรียกซึ้งตะลึงผล ๚ ๏ อัสสุชลดลชุ่มหน้า                         ฉ่ำเนตร ฉงนครุ่นวุ่นในเหตุ                           เนื่องไห้ นรจิตติดในเลศ                                ลวงหลอก ปิติโมกข์โศก ฤ วางไซร้                    ยากพ้นน้ำตา ๚ ชะแว้บ..ฮิฮิ จากคุณ : อกนิษฐ์ - [ วันลอยกระทง 05:22:30 A:203.113.37.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ ศาลาไทย hong_chat@hotmail.com จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ วันลอยกระทง 08:25:37 A:203.154.196.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 .......you and i , i wanted-.............to cry always on my mind ,....................life is ( too short ) never say goodbye ,....................don  t cry ( tonight ) something sad , last kiss,.............let it be me ฯ นี่..นายจันทรคราส  ลูกลิงยังไม่ได้ems เลยนะ  ว่าไงเนี่ย ทวงกันกลางกระทู้เลย ป๊าด..ธ่อ  ช้า อ่ะ .. จากคุณ : จังงัง - [ วันลอยกระทง 10:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ทั่นนิรนามฯ เสนอการบ้านให้ฝึกวิจารณ์ อกนิษฐ์ ต้องใช้เวลานานทีเดียว และระมัดระวังมาก กลัวไฟธาตุจะแตกไปเสียก่อน โจทย์คือโคลงเก่าที่ทั่นนิรนามฯ เคยแต่งเอาไว้ แล้วนำมาให้ศิษย์น้องวิจารณ์               ดวงใจพ่อแหลกร้าว.............ยามสาย               ทุกสิ่งสิ้นความหมาย.............หมดแล้ว               ฟ้าพลบพร่าฝนพราย...........นัยน์เนิ่น                         ครวญคร่ำคืนชีพแก้ว...........แลกร้อยพ่อสลาย               ผืนภพโศกสะอื้นสั่น.............สะเทื้อนไหว               เคลื่อนผ่านวูบเอียงไถล.......ทุกเยื้อง               สรรพเสียงเงียบสงัดใน........สรรพโสต               ว่างเปล่าราวปลิดเปลื้อง......ปล้นปลิ้นวิญญาณ               (นิรนาม ณ ถนนฯ)       ขอวิจารณ์โดยพิจารณาฉันทลักษณ์ และรสความ-รสคำ มั่วไปตามแบบอกนิษฐ์..ฮิฮิ       ๑. ฉันทลักษณ์                  ทั้งสองบทแต่งตามฉันทลักษณ์โคลงสี่สุภาพ เอก ๗ โท ๔ ไม่มีร้อยโคลง มีสะดุดตาในบทที่สอง ตรงคำว่า "ปล้นปลิ้น" เพราะมีไม้โทในตำแหน่งคำเอก แต่เสียงไม่สะดุด คาดว่าน่าจะเป็นการจงใจของผู้ประพันธ์ที่จะใช้คำนี้ (ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม? ) มากกว่าการผิดโดยไม่รู้ ถ้าเป็นผมจะหลีกเลี่ยงตรงนี้ เนื่องจากนี่ไม่ใช่โคลงเบ่ง..ฮิฮิ       ๒. รสความ-รสคำ                  ในเรื่องของความหมายตีความค่อนข้างยาก ผู้ประพันธ์ใช้นามธรรมค่อนข้างมาก อ่านเที่ยวแรกยังไม่เข้าใจต้องอ่านซ้ำสองหรือสามรอบจึงพอจะจับความได้ว่า พ่อ(คนหนึ่ง) เสียลูกไป(ชายหรือหญิงไม่ระบุ) ก็โศกเศร้าคร่ำครวญ ผู้ประพันธ์ใช้ศัพท์แสงที่ไม่ยากเกินไป แต่ตีความยาก (เกินภูมิผู้วิจารณ์..ฮิฮิ) ลองควบคุมธาตุไฟให้ดีแล้วมาไล่ดูทีละบาท..อาาาาาาาาาาาา                  ๒.๑ บทแรก                         ดวงใจพ่อแหลกร้าว.............ยามสาย                         คำว่า "แหลกร้าว" ไม่เนียน (แฮ่ม..ขออนุญาตยืมสำนวนทั่นนิรนามฯ ) เพราะวัตถุที่ "แหลก" แล้ว คงไม่มา "ร้าว" อีก แต่ถ้า "แตกร้าว" ก็จะคุ้นเพราะเคยเห็นใช้กันบ่อย ๆ หรือจะกลับคำเป็น "ร้าวแหลก" ก็พอกล้อมแกล้มไปได้ แต่(อีกหละ) ถึงแม้จะได้สัมผัสอักษรหนึ่งคู่ แต่ความหมายมันไม่สะใจกับที่ผู้ประพันธ์พยายามให้เป็นโคลงดุ โดยส่งสัมผัสด้วยเสียงสูง ถ้าจะแก้ไขตรงนี้ก็ยังเร็วเกินไป เดี๋ยวต้องอ่านจับความให้รู้เรื่องเสียก่อนจะได้ไม่เข้ารกเข้าพงไป.. "ยามสาย" ทำไมต้องยามสาย ไม่ใช่เช้า ไม่ใช่เที่ยง ไม่ใช่บ่าย ฯลฯ งง ๆ อยู่เพราะไม่รู้ภูมิหลังของเรื่องราว..                         ทุกสิ่งสิ้นความหมาย.............หมดแล้ว                         สามารถเข้าใจตามตัวอักษรได้เลย แต่..ทำมั้ยความมันเรียบ ๆ ชอบกลแฮะ ด้านรสคำบาทนี้รับสัมผัสด้วยเสียงสูง "หมาย"  ได้สัมผัสอักษรสองคู่ ท-ส-ส-ค-ม---ม-ล                         ฟ้าพลบพร่าฝนพราย...........นัยน์เนิ่น                                  บาทนี้ตีความค่อนข้างยาก ลองแยกออกมาแล้วเข้าตีดูถี "ฟ้าพลบ" คงหมายถึงท้องฟ้าเวลาพลบค่ำ "พร่าฝนพราย" ฝนตกไม่หนักแต่ก็คงไม่เบาจึงทำให้ท้องฟ้า "พร่า(มัว)" ไปได้ "นัยน์เนิ่น" ถ้าอยู่โดด ๆ จะไม่ได้ความหมายต้องอ่านทั้งบาท จึงพอจับความได้ว่า ท้องฟ้าเวลาพลบค่ำพร่ามัวไปด้วยฝน แต่นัยน์ตาพ่อพร่ามัวมาเนิ่นนานแล้ว (ตั้งแต่..ยามสาย..ในบาทแรก? แสดงว่าร้องไห้ตั้งแต่สายจรดเย็นละสิ..ฮิฮิ) ความเนียนในการอุปมาอุปมัย..ไม่วิจารณ์..ฮิฮิ ด้านรสคำบาทนี้เล่นสัมผัสอักษรค่อนข้างสวย ฟ-พ-พ-ฝ-พ----น-น สังเกตว่าสัมผัสนอกลงเสียงกลาง "พราย" เพื่อที่จะปิดท้ายด้วยเสียงสูงในบาทต่อไป..                        ครวญคร่ำคืนชีพแก้ว...........แลกร้อยพ่อสลาย                        อ่านรอบแรกไม่เข้าใจต้องอ่านทวนช้า ๆ อีกสองรอบ พอจับความได้ว่า (พ่อ) ครวญคร่ำ (ขอให้ลูก) คืนชีพ (แม้จะ) แลก (กับ) "ร้อยพ่อสลาย" (เท่ากับพ่อตายเองร้อยครั้ง(หรือเปล่า(ไม่แน่ใจ(...))) ..โอ้ย..เวียนหัว ๆ ..หายใจเข้าลึก ๆ กำหนดลมปราณไว้ที่จุดตั้งช้าง ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมา..อาาาาาาาาาาา สรุปง่าย ๆ ว่า พ่อคร่ำครวญว่าถ้าลูกกลับมามีชีวิตอีกครั้งโดยให้พ่อตายแทนสักร้อยครั้งก็ยอมได้ อะโห! ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเป็นลูกตาย อาจจะเป็นเมียตายก็ได้ เพราะผู้ประพันธ์ใช้คำแทนว่า "ดวงใจ" และ "แก้ว" ซึ่งยังตีความมิออก.. บาทนี้แล่นสัมผัสอักษรได้ค่อนข้างเยอะ ค-ค-ค-ช-ก----ล-ร-พ-ส และปิดท้ายด้วยเสียงสูง แบบมีลูกเก็บ "สลาย" หวังผลเลิศทางเสียง..ฮิฮิ                        สรุปความอีกครั้ง ผู้อันเป็นที่รัก ("ดวงใจ" "แก้ว") ตายเมื่อตอนสาย ตัวละคร(พ่อ) ก็หัวใจ แหลกสลายไปด้วย เหมือนทุกสิ่งสูญสิ้นหมดความหมายแล้ว ท้องฟ้าเวลาพลบค่ำพร่ามัวไปด้วยฝน แต่ดวงตา ของพ่อมัวมาเนิ่นนานแล้ว ถ้าผู้อันเป็นที่รักกลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่งโดยให้พ่อตายแทนสักร้อยครั้งก็ยอมได้ ..ฉะนี้..พอจะเห็นช่องทางในการเกลาแล้วว่าต้องหาคำมาแทนในบาทที่ ๑ ให้ถูกต้องและความแน่นขึ้น ส่วนบาทที่ ๓ และ ๔ ต้องเกลาให้อ่านง่ายกว่านี้..โดยเฉพาะในบาท ๔ ..ถ้าจะเกลาสามารถตัดคำว่า "ครวญคร่ำ" ไปได้เลย เพราะทุกบาทคือการครวญคร่ำอยู่แล้ว ถึงผมจะเห็นว่า "แลกร้อยพ่อสลาย" สะใจดี แต่ก็อยากให้เกลาใหม่นะ..ฮิฮิ               ๒.๒ บทที่ ๒                              ผืนภพโศกสะอื้นสั่น.............สะเทื้อนไหว                          คำแรกที่สุดตาคือ "สะเทื้อน" เข้าใจว่าน่าจะมาจาก "สะเทือน" เติมไม้โท โดยหวังจะดึงเสียง ขึ้นสูงเพื่อรับกับเสียงจัตวาท้ายบาท ซึ่งผมเห็นว่าไม่จำเป็น และไม่น่าทำ เพราะคู่เอกโทในวรรคหน้าเบรคเสียงให้แล้วดังนั้นวรรคหลังจะขึ้นด้วยเสียงสามัญก็ได้ ถึงแม้จะต้องการส่งสัมผัสด้วยเสียงจัตวาก็ตาม ตัวอย่างในตะเลงพ่ายมีให้เห็นค่อนข้างเยอะ เช่น                                                  สาวสนมสองนารถไท้............ทูลสาร ฯ                          ทูลแถลงแห่งบาปเบื้อง.........บูรพไฉน ฯ                          ยามรักอย่าร้องร่ำ.................กำศรวล ฯ                          การเพิ่มไม้โท ถึงจะช่วยคนอ่านบ้าง แต่ผมฟังแล้วนึกว่าผู้ประพันธ์มาจากสุพรรณฯ (เหน่อ..ฮิฮิ) ความหมายก็คงต่อเนื่องจากบทแรก เป็นความรู้สึกของพ่อ ที่รู้สึกเหมือนโลกนี้เศร้าโศกสะอื้นไห้จนสะเทือนไหว                          เคลื่อนผ่านวูบเอียงไถล.......ทุกเยื้อง                          บาทนี้เป็นประโยคที่ขาดประธาน เลยต้องย้อนไปดูบาทแรก ประธานคือ ผืนภพ หรือถ้าเป็นประธานที่ละไว้ในฐานที่เข้าใจ คือ พ่อ ก็จะทะแม่ง ๆ ทั้งสองคำ เพราะไม่เข้าใจว่าใคร"เอียงไถล" ใคร"เยื้อง"                           (ผืนภพ)เคลื่อนผ่านวูบเอียงไถล.......ทุกเยื้อง                           (พ่อ)    เคลื่อนผ่านวูบเอียงไถล.......ทุกเยื้อง แต่อย่าพึ่งปักใจ ดูต่อไปเรื่อย ๆ ก่อน บาทนี้มีสัมผัสอักษรคู่ระหว่างวรรค ถ-ท และมีลักษณะร่วมกับบทแรก คือ รับสัมผัสนอกด้วยเสียงสูง "ไถล"                                  สรรพเสียงเงียบสงัดใน......สรรพโสต                          อันนี้ก็เป็นปัญหาครับท่านประธาน สรรพเสียงเงียบสงัดใน...สรรพโสต นี่เพราะดี แต่อุปมัยคือพ่อคร่ำครวญนี่ "สรรพโสต" มาเกี่ยวได้ยังไง เพราะคนที่รับอารมณ์นี้มีแค่ตัวละครคนเดียว เท่านั้นนา ไม่น่าจะเป็นคนอื่น ๆ หรือสิ่งอื่น ๆ ที่มีโสตด้วย บาทนี้เล่นสัมผัสอักษรค่อนข้างสวย ส-ส-ง-สง-น----ส-ส รับสัมผัสด้วยเสียงสามัญ "ใน" เพื่อไม่ให้โคลงเต็มไปด้วยเสียงสูง                          ว่างเปล่าราวปลิดเปลื้อง......ปล้นปลิ้นวิญญาณ                          ฮ่า ฮ่า ฮ่า.. ขอหัวเราะก่อนเพื่อระบายลมปราณ ก่อนที่จะเกิดอาการปั่นป่วนภายใน..อาาาาาาาาา บาทสุดท้ายนี้ มีลักษณะคล้ายกันกับบทแรกคือ อ่านยากทั้ง ๆ ที่ศัพท์ไม่ยาก ต้องอ่านหลายรอบจึงจะถอดความออกมาได้ จินตนาการที่ปรากฎในมโนภาพของอกนิษฐ์ ก็คือความว่างเปล่า.. เพราะไม่รู้ว่าบาทนี้มันไปขยายอะไรบาทไหน แหะ ๆ ต้องย้อนกลับไปดูให้ชัดอีกที บาทแรก ภพโศกสะอื้น บาทสอง วูบไถลทุกเยื้อง(ย่าง) บาทที่สาม สรรพเสียงเงียบสงัด บาทสี่ ว่างเปล่าราว... มองเห็นราง ๆ ว่าเป็นภาพความรู้สึกภายในของตัวละคร(พ่อ) ก็เลยตีความบาทที่สี่นี้ว่าพ่อรู้สึกว่างเปล่าราววิญญาณถูก(ใครก็ไม่รู้) ปลิด เปลื้อง ปล้น ปลิ้นไป.. (อะโห! วิญญาณนี่ถูกกระทำเยอะจริง ๆ ปลิ้นไปปลิ้นมายังกะผัดก๋วยเตี๋ยว ..ฮิฮิ) ผมจึงว่ามันไม่ใช่โคลงเบ่งเพราะเอาอาการต่าง ๆ มาเรียงกันไว้เฉย ๆ  โดยทุกคำมีความหมายคล้ายกันคือ  "พรากเอาไป" จึงสามารถตัดคำไหนทิ้งก็ได้ จะคงไว้เพียงคำเดียวก็ยังได้ จะสวยก็แต่การเล่นสัมผัสอักษร ว-ปล-ร-ปล-ปล----ปล-ปล-ว-ญ บทนี้ปิดท้ายด้วยเสียงสามัญ จึงลดความดุและจบด้วยความหวานไป.                          สรุปความบทที่สอง(อีกที แบบเอาใจช่วยเต็มที่)  เป็นความรู้สึกของพ่อต่อเนื่องจากบทแรก ที่รู้สึกเหมือนโลกนี้เศร้าโศกสะอื้นไห้จนสะเทือนไหว จะก้าวย่างไปทางไหนก็ซวนเซวาบวูบ หูไม่รับรู้สรรพสำเนียงใด ๆ จิตใจก็ว่างเปล่าราวถูกเขาพรากเอาวิญญาณไปอย่างนั้นและ.. เพราะฉะนั้น ช่องทางที่จะเกลาบทนี้จึงเยอะมาก เริ่มตั้งแต่บาทแรกความน่าจะชัดเจนกว่านี้ว่าใครโศก? อะไรสะเทือน? แล้วมันจะเชื่อมกับบาทที่เหลือได้ค่อนข้างเนียน บาทที่ ๒ ๓ และ๔ น้ำค่อนข้างเยอะ จึงน่าจะเกลาได้ไม่ยากเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะบาทที่สี่สามารถทำให้อยู่ในกรอบฉันทลักษณ์ได้แน่ ๆ                          ...เฮือก เฮือก เฮือก เฮือก ...ถอนหายไปไปสี่เฮือก ไปธาตุกำลังจะแตกอยู่มะรอมมะร่อ ...พอดีตั่วกอ(โอวทิฮวย) เข้าช่วยแนะนำชักจูงลมปราณให้ไหลเวียนตามครรลองได้ทันท่วงที..ฮิฮิ ขอทดลองเกลาโคลงทั้งสองบทนี้ดูนะครับ ๏ ดวงใจพ่อแหลกสิ้น                         ยามสาย สรรพสิ่งสูญความหมาย                   หมดแล้ว พิรุณพร่างฟ้าพราย                            เนตรหม่น เนิ่นแล ชีพพ่อพลีเพื่อแก้ว                               หากแก้วคืนขันธ์ ๚ ๏ สุดโศกวิปโยคพื้น                            ภพไหว  สะเทือนเฮย วาบวูบซวนเซไถล                            ทุกเยื้อง สรรพเสียงสงัดโสตไย                         ยินสิ่ง   ใดนา จิตเปล่าราวถูกเปลื้อง                      ปลิดปลิ้นวิญญ์สลาย ๚ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 45 16:19:54 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 45 14:28:10 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 45 11:26:46 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ วันลอยกระทง 11:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นทั่นนิรนามวิจารณ์โคลงกระทู้ สมัคร-สมาน-เสมอ-สมร ของอกนิษฐ์หว้า เสมอ สามัคคีไข                  คำสัตย์ [อกนิษฐ์] . . . คำสวย เสียงดี แต่เป็นอุปไมย-อุปไมย ไม่ผ่านจ้าน ก็งง ๆ อยู่เลยกลับไปก็อปฯ มาดูอีกครั้ง ๏ สมัคร    หมายมุ่งสร้าง           สิ่งใด สมาน    มิตรสนิทใจ                   แจ่มแจ้ง เสมอ    สามัคคีไข                      คำสัตย์ สมร     ยุทธสมรแย้ง                 อย่าร้างสมานฉันท์ ๚ ถึงโคลงบทนี้ไม่ได้สวยหรูอะไร แต่ก็อยากบอกว่าต้องดูทั้งบท เพราะความบาท ๒ กับบาท ๓ จะต่อเนื่องกัน  จะตัดไปอ่านแค่บาทเดียวความหมายก็คงเพี้ยนง่าย เหมือนกับการดูโคลงดั้นบาทกุญชรก็ต้องดูทีละสองบท เป็นต้น ครับทั่น..ฮิฮิ )จริง ๆ อยากจะให้วิจารณ์ทั้งบทจะดีกว่า จะได้ทราบว่าสื่อความได้ตรงตามที่ตั้งใว้ได้หรือไม่ อะครับ) แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 45 16:10:50 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ วันลอยกระทง 14:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ก่อนอื่นขอฉลองที่จอมยุทธเมรัยทำอภิมหาเปลเปล้อมาให้ชาวอาศรมได้อ่านกัน ยอดเยี่ยมมาก สิ่งที่นิรนามคิดว่าน่าจะเพิ่มเติมคือ รายชื่อหนังสือที่พิมพ์วรรณคดีเหล่านี้ครบทุกบท เพื่อที่จะสามารถค้นหาอ่านได้ในห้องสมุด หรือหาซื้อตามแต่ศรัทธา (ฮิฮิ) และถ้าเป็นไปได้ นิรนามอยากให้เป็นหนังสือที่ผ่านการตรวจสอบชำระมาแล้ว (ถ้ามี) อย่างเช่น "ทวาทศมาส" นิรนามมีฉบับของ อ.ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์ ชื่อหนังสือ คือ "ประชุมวรรณคดีไทย ภาคพิเศษ ทวาทศมาศ โคลงดั้น" มีการชำระคำจากต้นฉบับเขียนและพิมพ์ประมาณ ๘ ฉบับ (ที่จอมยุทธฯ คัดมาลง บางตัวอักษรจะแตกต่างจากฉบับที่มีการชำระดังว่า) อีกเรื่องที่นิรนามมี คือ"นิราศนรินทร์" ฉบับชำระโดย ท่าน น.ม.ส. ชำระจากต้นฉบับเขียนและพิมพ์ ราวๆ ๑๑ ฉบับ ซึ่งมีหลายคำแตกต่างจากฉบับที่หมอโมฯ พิมพ์ลงในเว็บ ที่นิรนามมี เป็นฉบับซีร็อกซ์จากห้องสมุด แต่ไม่รู้วางไว้ที่ไหน เลยลงเขียนชื่อหนังสือบ่ได้ -_- . . . . . กระทู้ที่แล้ว มี คุณ Ped-Degree เข้ามาแสดงความเห็นเรื่อง อาศรม มีแต่โคลงกระทู้ นิรนามอยากแสดงความเห็นว่า มี ฝีดแบ็ค จากผู้อ่านอาศรม ก็นับว่าเป็นเรื่องดี ชาวอาศรมจะได้มีข้อพิจารณาถึงความเป็นไปได้ต่างๆ นิรนามสามารถตอบแทนชาวอาศรมได้อย่างหนึ่งว่า อาศรมยินดีต้อนรับผู้มาเยือนทั้งในแง่ ฝึกเขียนโคลง หรือ เขียนโคลงแจมกัน โคลงจะเขียนโดยมีกระทู้โคลงก็ได้ หรือไม่มีกระทู้โคลงก็ได้ เพียงแต่ถ้ายังไม่มีเรื่องจะเขียนโคลงยาว (โคลงชุด) ก็สามารถเล่นโคลงสั้นบทเดียวจบจากกระทู้โคลงที่มีการตั้งกันขึ้นมา ถ้ามีความคิดเห็นหรือข้อเสนอแนะประการใดอีก ชาวอาศรมยินดีรับฟังคับ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ วันลอยกระทง 15:41:59 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คนเฝ้ากระทู้มะมีเหรอ  เหวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต้องจุดธูปเรียกมั๊ยตาเดียร์     มาทำหน้าที่หน่อยจิ.. จากคุณ : ใคร - [ วันลอยกระทง 15:51:30 A:202.129.18.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องวิจารณ์โคลงของนิรนาม ตอนนี้มีส่งเข้ามาแล้ว ๒ สำนวน อ่านสนุกจริงๆจ้าน นิรนามยังรอให้ ซือตี๋ซือม่วย เขียนเข้ามาฝึกกระบวนท่านี้ดูบ้าง หากจะทดลองแก้โคลงไปด้วย ก็ไม่ขัดศรัทธา ส่วนซือเฮียซือเจ๊ที่เคย ฝึกกระบวนท่านี้มาแล้วตอนชำแหละโคลงของครูหนอนฯ หากจะร่วมชำแหละโคลงของนิรนามอีก ก็ไม่ขัดศรัทธาจ้าน . . . . . นู๋จัง นู๋จังถามมาเรื่อง "จ้าน" นิรนามไปเปิดพจนานุกรม พบว่า . . . เพล้ง หน้าแตก จ้าน ว. จัด, มาก, ยิ่ง, นัก, เช่น ขันจ้าน ว่า ขบขันนัก. ที่ผ่านๆมา นิรนามเอาคำนี้มาใช้ในแบบคำอุทาน คล้ายๆกับ "จ้า" (มาแล้วจ้า ไปแล้วจ้า) คำนี้นิรนามติดมาจากเสภาขุนช้างขุนแผน เพราะอ่านเจอหลายครั้ง เช่น ขุนศรีวิชัยตกใจจ้าน . . . . . ลุกขึ้นลนลานตาป๋อหลอ (ตอนนางเทพทองฝันละเมอ ฝันว่าจะให้กำเนิดขุนช้าง) นางศรีประจันตกใจจ้าน . . . ไปนิมนต์สมภารหาทันไม่ (ตอนพ่อของนางพิมพิลาลัย-พันศรโยธา ป่วยเสียชีวิต) เออนี่จู้จี้จริงจริงจ้าน . . . . . .จะให้ฉาวขึ้นทั้งบ้านหรือท่านแก้ว (ตอนพลายแก้วเข้าห้องนางสายทอง หมายเอาเป็นเมีย) นิรนามตอนอ่านไม่ได้เปิด พจนก. เพราะเรื่องมันยาว อ่านไปเรื่อยๆก็พอเข้าใจความอยู่ อ่านไปอ่านมาเลยคิดไปว่า จ้าน คือ จ้า -_- เห็นนู๋ ศ. ยอมรับความหมาย จ้าน=จ้า แสดงว่า จ้าน ในความหมาย จ้า ก็พอใช้ได้นิ (ฮี่ฮี่) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ วันลอยกระทง 16:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ซือม่วย รสา รสา แบบฝึกหัดเก่าคือ วิจารณ์การต่อคำ "สมร" ของโคลงกระทู้ สมัคร-สมาน-เสมอ-สมรทุกบท ในกระทู้ที่แล้วมีเขียนเข้ามา ราวๆ ๑๖ บท ให้วิจารณ์ทั้งหมดเลยจ้าน การวิจารณ์จะวิจารณ์ตามแนวทางของนิรนามในกรอบที่ ๘ ข้างบนนี้ก็ได้ หรือจะใช้รูปแบบอื่นก็ได้ คราวนี้พวกชอบของท้าทาย จะได้ทำงานที่ท้าทายสมใจ ฮิฮิ อีกประการ ด้วยซือเฮียเล็งเห็นว่า ซือม่วยรสา รสา ชอบเล่นกระทู้ยืน จึงให้แบบฝึกหัดโคลงกระทู้ยืนไว้ทำยามว่างอีกกระทู้ สองกระทู้ มิ ... มิ ... มิ ... มิ ... บางสิ่งบางอย่าง ... บางสิ่งบางอย่าง ... บางสิ่งบางอย่าง ... บางสิ่งบางอย่าง ... ถ้าเห็นว่า ท้าทายไม่พอ ให้อีกกระทู้ (เขียนก็ได้ไม่เขียนก็ได้) ยิน ... ยิน ... ยิน ... ยิน ... อ๋อ คนอื่นๆ จะร่วมแจมด้วยก็ย่อมได้ ตามความสมัครใจจ้าน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ วันลอยกระทง 17:03:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ก๊อกๆๆๆ มีครายอยู่บ้าง ปู่เมรัยฝากบอกว่า ไปลอยกระทงที่อ่าง(ทอง) และติดราชการแถวๆนั้น(แถวๆอ่าง..) ปู่ให้มาบอกทุกๆท่านว่า จะกลับมาในคืนวันศุกร์ (ช้าเนอะ) แล้วปู่ก็บอกอะไรตั้งหลายอย่าง (จำไม่ได้) แต่ที่รู้ๆ ปู่บอกว่า วันนี้เป็นวันเกิด(เกิดมาตั้งหลายปีแล้ว สงสัยยังไม่ตัดสายสะดือ) ปู่ก็เลยเมา( ก๊ากๆๆๆ ) จริงๆน๊า บอกแบบนี้อ่ะ เนี่ย ท่องมาเลยนะเนี่ย.. อาราย อาราย ก็ติดไว้ก่อน เฉ่งที่เดียววันศุกร์ บอกแบบนี้อ่ะ ....(โล่งอก นึกว่าจะสั่งการบ้านทางโมบาย..เอื๊อก !!! ) สงสัยลอยกระทงกันหมดเลยเนี่ย ว้า..ลมเสีย ลมเสีย น้ำลายบูดอ่ะ .. จากคุณ : จังงัง - [ วันลอยกระทง 21:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ทั่นตัวกอ ติ๊กต่อกๆ คือ นิรนามไม่ค่อยแน่ใจความหมายของโคลง จึงชี้บ่ได้ บาทแรกเข้าใจ แต่บาทสองเริ่มไม่เข้าใจ . . . สมานอักษราเมื่อตอนร่ำไห้ ในบาท ๓ เมื่อไม่เข้าใจว่าบาท ๒ หมายถึงอะไร จึงไม่แน่ใจในการตีความบาท ๓ เสมอ ในบาท ๓ สามารถอ่านได้เป็น "สลักจิตสอนใจเสมอ" หรือ "เสมือนสลักจิตสอน" ซึ่งนิรนามเองก็ไม่แน่ใจว่า จะเป็นอย่างไหนดี เลยต้องเว้นเอาไว้ . . . . . ซือตี๋พิราบเงิน โคลงลอยกระทงแจ๋วนะ ไหลเป็นธรรมชาติเนียนดี เท่าที่อ่านรอบเดียว จุดที่สะดุดอยู่บ้างคือ การจัดเสียงต้นบาท และ ท้ายบาทของแต่ละบท ในความเห็นของนิรนาม ถ้าจัดเสียงระหว่างบทดี โคลงยาวจะอ่านลื่นไหลไม่สะดุด ขอเวลาอ่านละเอียดๆ และเปิดพจนานุกรมก่อน . . . . . ซือตี๋อกนิษฐ์ ที่นิรนามวิจารณ์ เป็นการวิจารณ์ด้วยความจำเป็นและจำกัด จำเป็น เพราะ ต้องการชี้ให้เห็น ความเนียน ในการต่อคำกระทู้โคลง จำกัด เพราะ มีเวลาอ่านโคลงทั้งหมด ๑๖ บท เพียงรอบเดียว และรีบตอบ (ใครจะเล่นกระทู้ยืนขึ้นต้นด้วยคำว่า "จำ" มั่ง นี่มี ๒ จำแล้ว ฮิฮิ) อันนี้ นิรนามยอมรับว่า ไม่ค่อยมีเวลาอ่านเจาะสำหรับโคลงบทที่เข้าใจยาก โคลงของอกนิษฐ์บาทแรก ถามว่า เข้าร่วมเพื่อสร้างสิ่งใด บาท ๒ เหมือนกับตอบเองว่า กระชับมิตรสนิทใจ บาท ๓ ทีแรกอ่านเป็น อุปมา คือ "เสมือนความสามัคคี" (ที่เปิดทางสู่ความสัตย์) เมื่อมาอ่านทีหลังแบบเจาะ สามารถอ่านเป็น "สามัคคีเสมอๆ" (เพื่อไขสู่คำสัตย์ซื่อต่อกัน) แต่ถึงจะอ่านแบบมองว่า เป็นการใช้กวียานุโลม (ศัพท์หลวง ฮิฮิ) ที่ใช้ เสมอสามัคคี=สามัคคีเสมอๆ ก็ไม่น่าให้ผ่าน เพราะ "สามัคคีเสมอๆ" ไม่ค่อยมีการพูดกัน นิรนามจึงมองว่า บาทนี้เป็นการเข้าอุปมา แต่หากบอกว่า บาท ๓ เป็นอุปมา และ บาท ๑+๒ เป็นอุปไมย นิรนามก็ว่า มันทะแม่งๆชอบกล จึงลงความเห็นว่า ไม่ผ่านในส่วนของการต่อคำ "สมร" อ่านเบื้องหลังการวิเคราะห์แล้วมีความเห็นแย้งประการใด เว้ามาฟังกันหน่อยเด้อ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ วันลอยกระทง 21:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ซือม่วย รสา รสา อีกที     "ว่าแต่จะได "สมรร่วม" บ่ผ่านล่ะท่านพี่     หมายถึงนางอันเป็นที่รักที่มาร่วมกันเฝ้ากระทู้มิได้หรือ" นางอันเป็นที่รักของใครล่ะคะ จู่ๆ สอด นางอันเป็นที่รักเข้ามาบาทจบ นิรนามว่า คนอ่านจะงุงงงว่า อ้าว มีนางเอกด้วยเหรอ (หิ๊หิ๊) ถ้ามีเกริ่นๆ ไว้ก่อนบ้างว่า โคลงบทนี้ เป็นโคลงบอกความในใจ แก่ นางอันเป็นที่รัก นะ การใส่ "สมร" มาในบาท ๔ ก็พอถูไถ เช่น สมัคร..ร่วมขีดแต่งแต้ม....................เติมโคลง "นะแม่" สมาน..ร่วมด้วยอยู่โยง....................อยู่เหย้า เสมอ..ร่วมมิตรมิโหวง....................เหวงอยู่ เดียวนา สมร...ร่วมอนุรักษ์เฝ้า....................ว่าเจ้าร่วมเขียน พอบาทแรก มี "นะแม่" หรือ "นาแม่" หรืออื่นใดตามแต่จะสรรหา ผู้อ่านก็จะทราบว่า อ๋อ มีผู้ชายจะสื่อสารถึง ผู้หญิง คนหนึ่ง ประมาณนี้แหละ ส่วนวรรคสุดท้าย "ว่าเจ้าร่วมเขียน" คือ อิหยัง คือ . . . ฉันจะคอยเฝ้าว่า เจ้าได้ร่วมเขียนแล้ว ??? . . . . . ป้าหนอน ฮึ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว นิรนามขอซื้อ สร้อยโคลงพิลึกๆ ของป้าหนอน ป้าหนอนก็ไม่ยอมขายเสียที นิรนามอ่านกระทู้เก่าๆ เพลินๆ เจอเล็กเฉ้อครูหนอนฯ เรื่องสร้อยโคลง จึงขอเอามาฝาก ซึ่ง ถ้าป้าหนอนอ่านแล้วปฏิบัติตาม คืนนี้จะหลับยิ้มฝันดี หากมิเช่นนั้น จะกลับกลายเป็นตรงข้ามเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ "กวีรุ่นเก่า รุ่นใหญ่ทั้งหลายจะไม่ใช้สร้อยโคลงด้วยคำที่มีความหมาย เรียกคำพวกนี้ว่า เจตนัง ที่ไม่ใช้เพราะทำให้ดูไร้ฝีมือ ไม่สามารถจัดคำให้ลงพอดีได้ อันนี้เป็นทัศนะของพวกสุดโต่ง ส่วนทัศนะผมเน้นเรื่องเสียงที่เสียไป เนื่องจากผมเป็นคนชอบเสียงโคลงมาก ผมว่าสร้อยโคลงของกวีรุ่นใหญ่ทั้งหลายท่านใส่เข้ามาเพื่อเบรคเสียงโคลงให้ช้าลง คงต้องลองอ่านออกเสียงดังๆ ถึงจะเข้าใจ ส่วนกวีรุ่นเราจะใช้คำที่มีความหมายผมว่าไม่แปลก ข้อกำหนดของผมคือคำสร้อยโคลงต้องลงด้วยสระเสียงยาว และเป็นเสียงสามัญหรือจัตวาเท่านั้น เสียงโคลงถึงจะไม่เคลง" . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ วันลอยกระทง 22:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ว้าาา เรานี่ เป็นเจ้าของกระทู้ที่ใช้ไม่ได้เยย แหะ ๆๆๆๆ ต้องขออภัยทุก ๆ ท่านด้วย ไว้พรุ่งนี้ จะมาตอบกระทู้นะขอรับ เนื่องจากวันนี้ มีเวรกรรม ต้องอยู่เวร วันลอยกระทง แง้ว แง้ว จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 20 พ.ย. 45 00:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ก๊ากกกกก ขำ..จังงัง เฝ้าจอคอมพ์ในวันลอยกระทง..อกนิษฐ์ไปลอยฯ ที่บางนา บรรยากาศดีมากกกก..ฮิฮิ ๏ จั   บปูใหญ่ใส่กระด้ง                   กระดุกกระดิก    ง   เงิ่นเกินใส่กระติก                   สะบัดสะบิ้ง    งั   นเงียบหนีบมือจะหงิก             ชะงักชะงัด    ง   หง่างระฆังสะอิ้ง                     สะดุดกระด้งกระเส็นกระสาย ๚ จากคุณ : อกนิษฐ์ - [ 20 พ.ย. 45 06:55:14 A:203.113.37.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 อกนิษฐ์ ทดลองแก้โคลงครูที่ทั่นนิรนามฯ (๑๘) เสนอมา เพื่อเป็นการฝึกปรือ และเป็นการคารวะครูด้วย..                 ยิ้มเย็นอาวุธเยี่ยม          พิชัยยุทธ์                 พิชิตยอดศัสตราวุธ       อื่นสิ้น                 ยุทธการอันสูงสุด          แสร้งอ่อน  โยนเอย                 จักรตัดหัวใจดิ้น            ทะลึ่งเพ้อดอกบัวฯ                 (หนอนสุราฯ) มาเริ่มเลยดีกว่า                 ยิ้มเย็นอาวุธเยี่ยม          พิชัยยุทธ์         ขึ้นต้นบทได้หรูครับ แถมเล่น ย.ยักษ์ตั้งสี่คำ  ตีความได้ว่า ยิ้มเป็นอาวุธที่ยอดเยี่ยมในการเอาชนะการยุทธ  การใช้โทโทษไม่ทำให้โคลงด้อยไปเลย ถ้าจะแก้ “เยี่ยม” ให้หนักแน่นเหมือนเดิมคงยาก ผมลองคิดหลาย ๆ คำ เช่น ยิ้มเย็นอาวุธชั้น          พิชัยยุทธ์     คำว่าเยี่ยมหายไปแต่ความยังคงว่ายิ้มเป็นอาวุธชั้นที่สามารถมีชัยในการยุทธอยู่ หรือจะคง “ย” ไว้เป็น    ยิ้มเย็นอาวุธชั้น          เยี่ยมยุทธ์  ก็ยังไม่เป็นที่พอใจอยู่ดี                 พิชิตยอดศัสตราวุธ       อื่นสิ้น บาทนี้ต่อเนื่องจากบาทแรก ประธานของประโยคยังเป็น “ยิ้ม” ตีความได้ว่า ยิ้มสามารถพิชิตยอดศัตราวุธอื่น ๆ สิ้นทุกชนิดเลยเชียวหละ จะรู้สึกแปลก ๆ หน่อยก็คำว่า “ยอดศัตราวุธ” คือเป็นการสมาสภาษาไทย “ยอด” กับภาษาแขก “ศาสตราวุธ” แต่เราก็คุ้นเคยกับคำอื่น ๆ อยู่แล้วเช่น ยอดมนุษย์ เป็นต้น สรุปว่าสองบาทแรกได้ความและคำชัดเจนครับ อยากจะแก้ก็เฉพาะโทโทษ                 ยุทธการอันสูงสุด          แสร้งอ่อน  โยนเอย บาทที่สาม ขยายความต่อไปว่า ยุทธการอันสุดยอดของการยิ้มก็คือการแสร้งอ่อนโยน ตรงนี้ ผมรู้สึกขัด ๆ กับคำว่ายุทธการ เพราะศัพท์ประเภทนี้มี ๓ คำ คือ ยุทธศาสตร์ ยุทธการ และยุทธวิธี ซึ่งเป็นศัพท์เกิดขึ้นใหม่เพื่อใช้แปลศัพท์ภาษาอังกฤษ strategy, operation และ tactics โดยที่เรามักจะใช้คำว่า “ยุทธศาสตร์” เกี่ยวกับการกำหนดเป้าหมาย ดังจะได้ยินบ่อย ๆ เช่น รัฐบาลกำหนดยุทธศาสตร์ของชาติ เป็นต้น เราใช้คำว่า “ยุทธการ” เกี่ยวกับการดำเนินการ ซึ่ง “ยุทธการ” แปลตรง ๆ ก็คือ “การรบ”  หรือ “การยุทธ” นั่นเอง  เราจะเห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์บ่อย ๆ เช่น ยุทธการอินทรีย์ผยอง ยุทธการพายุทะเลทราย เป็นต้น ส่วนการ “ยุทธวิธี” เราจะใช้เกี่ยวกับการดำเนินกรรมวิธี เช่น ในการแข่งขันฟุตบอลเราจะต้องมียุทธวิธีที่เหมาะสมจึงจะสามารถยิงประตูฝ่ายตรงข้ามได้ เป็นต้น ซึ่งคำนี้เรามักจะทับศัพท์ภาษาอังกฤษว่า “แท็คติกส์” หรือบางทีก็เรียกว่า “กลวิธี” ก็มี ทีนี้หันมาดูการใช้อาวุธ “ยิ้ม” ด้วยการ “แสร้งอ่อนโยน” จะเห็นได้ชัดเจนว่านี่คือ แท็คติกส์ กลวิธี หรือ ยุทธวิธี นั่นเอง สรุปแล้วบาทนี้ใช้คำที่ไม่ตรงความหมายเท่าใดนัก ที่ถูกน่าจะใช้ “ยุทธวิธี” มากกว่า ซึ่งขนาดของคำลงตัวกันพอดี กลัวแต่ว่า “ยุทธ” หน้าบาทจะไปแย่งสัมผัส ถ้ารู้สึกสะดุดอาจจะใช้คำว่า “กลวิธี” ได้ แต่ผมรู้สึกเฉย ๆ นะ ดูต่อไปเห็นคำว่า “อัน” สะดุดตาอีกแล้ว “คำเป็น” ในตำแหน่ง “คำเอก” เอาละซี คนที่เคร่งฉันทลักษณ์ต้องบอกว่าผิดฉันทลักษณ์ทันที แต่ผมก็เคยได้ยินว่ากวีโบราณสามารถใช้ “คำเบา” แทนในตำแหน่งเอกได้ ซึ่งคงอธิบายยาก เอาเป็นว่าเมื่อผมอ่านจะอ่านแยกเป็นสองกลุ่ม “ยุทธการ - อันสูงสุด”  “อัน” ออกเสียงเบาได้ก็แล้วกัน ดังนั้นบาทนี้จึงไม่ตกเอก ดังนี้แล                 จักรตัดหัวใจดิ้น            ทะลึ่งเพ้อดอกบัวฯ             บาทที่มีปัญหาก็คือบาทที่สี่นี่เอง ซึ่งสมควรเป็นบาทสรุปความทั้งหมดที่เล่ามา   บาทหนึ่ง บอกว่า “ยิ้ม” เป็น “อาวุธเยี่ยม”  ในการเอาชนะการยุทธ   บาทสอง “ยิ้ม” “พิชิตยอดอาวุธอื่น ๆ” ได้หมดสิ้น   บาทสาม “ยุทธการ” อันสุดยอดก็คือการ “แสร้งอ่อนโยน” (ควรแก้เป็น “ยุทธวิธี” มากกว่า)   บาทสี่ “จักร” ตัดหัวใจ ตายแล้วยังเข้าใจว่าเป็น “ดอกบัว”              ความก็เลยไม่เนียน เพราะคนอ่านต้องตีลังกากลับหลังอ่านจึงจะเข้าใจจุดหมายได้ ดังนั้นควรแก้ความเสียใหม่ให้ชัดเจนขึ้น ความน่าจะเป็นทำนองว่า  ยิ้มเป็นอาวุธชั้นเยี่ยมในการพิชิตการยุทธ สามารถพิชิตยอดอาวุธอื่น ๆ ได้หมดสิ้น ยุทธวิธีอันสุดยอดก็คือการแสร้งอ่อนโยน ให้ศัตรูตายใจแล้วก็ฆ่าเสียให้ตายโดยที่รอยยิ้มยังอยู่บนใบหน้า(ทั้งผู้ฆ่าและผู้ถูกฆ่า) บาทสี่จึงอาจจะจบว่า ปลิดชีพปรปักษ์ดิ้น        ดับแม้นยังสรวล  ซึ่งสามารถเล่นคำเปิดปลายให้ผู้อ่านตีความได้หลายแง่แต่ก็ยังน่าที่จะอยู่ในกรอบที่ต้องการได้                 ทดลองเกลาใหม่ตามที่วิจารณ์ไว้..ซึ่งพยายามแก้ให้น้อยที่สุด โดยแก้ “เยี่ยม” เป็น “ชั้น”  แก้ “ยุทธการ” เป็น “ยุทธวิธี” ส่วนบาทสี่รื้อใหม่หมด..ได้ดังนี้                    ยิ้มเย็นอาวุธชั้น            พิชัยยุทธ์                 พิชิตยอดศัสตราวุธ         อื่นสิ้น                 ยุทธวิธีอันสูงสุด             แสร้งอ่อน  โยนเอย                 ปลิดชีพปรปักษ์ดิ้น          ดับแม้นยังสรวล ๚ แหะ ๆ ให้การบ้านแล้วอย่าลืมตรวจการบ้านด้วยนาครับ :) มิ ...ฟังฤๅจะรู้                       เรื่องปราชญ์                             มิ ...คิดฤๅจะฉลาด                ลึกซึ้ง มิ ...ถามยิ่งเขลาขลาด           คติเปล่า มิ ...ลิขิตหลงลืมอึ้ง                เอ่ยอ้างฉงนไฉน ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 20 พ.ย. 45 10:17:44 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยิ้มเย็นอาวุธชั้น            พิชัยยุทธ์                พิชิตยอดศัสตราวุธ         อื่นสิ้น                ยุทธวิธีอันสูงสุด             แสร้งอ่อน  โยนเอย                ปลิดชีพปรปักษ์ดิ้น          ดับแม้นยังสรวล ๚ เขียนอย่างกะทหาร ..อ๊ะ ๆๆๆๆ เนี่ย แล้วเมื่อคืนไปลอยกระทงแถวบางนา แต่ไปค้างที่ไหนอ่ะ ไม่ไปทำงาน ก๊ากๆๆๆ ฟามลับแตก ไปลอยกระทงแถวๆคลองหลอด แล้วมั่วแข็งบอกว่าไปแถวๆบางนา ระวังน๊า .... จากคุณ : จังงัง - [ 20 พ.ย. 45 12:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มิ โตก็โชดะได้ . . . . . ดูดิ มิ ตะมิใหญ่มิ . . . . . .ยุ่งด้วย มิ เอาก็บวชซะสิ . . . . มิสึก มิ รักพี่ลาไปม้วย . . . . ค่ำเช้าจ (ะ) เฝ้าม (ะ) หลอน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 20 พ.ย. 45 12:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ยังไม่ค่อยชอบที่เกลาไว้(๓๙) เท่าใดนัก เพราะแก้ของเดิมค่อนข้างเยอะ เนื่องจากผู้ประพันธ์เดิมซ่อนความไว้เยอะทำให้มือใหม่มองไม่ออก ท่านซ่อนความโดยอาศัยกงจักรและดอกบัวเป็นอุปมา ซึ่งอกนิษฐ์ได้ตัดออกไป คราวนี้ ขอทดลองแก้อีกที             ๏ ยิ้มเย็นอาวุธชั้น               พิชัยยุทธ์                พิชิตยอดศัสตราวุธ           อื่นสิ้น                ยุทธวิธีอันสูงสุด               แสร้งอ่อน  โยนเอย                จักรเด็ดชีพด่าวดิ้น           อริเพ้อว่าบัว ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 20 พ.ย. 45 16:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 43 หุหุ ท่าทางจะมีเราป่วนอยู่คนเดียว จางงางปายหนาย เค๋ากลัวปี๋.. ๏ บางสิ่งบางอย่าง ... รู้                ไม่จำ   เป็นนา    บางสิ่งบางอย่าง ...ทำ               ไม่ได้          บางสิ่งบางอย่าง ...สำ-              คัญผิด    บางสิ่งบางอย่าง ...ใกล้              กลับคว้าไม่ถึง ๚ ๏ ยิน ...ดียามเยี่ยมหน้า                 มายล    ยิน ...ว่าเธอเป็นคน                    ถี่ถ้วน    ยิน ...ยอมย่อมยอมทน               ทำแต่  ดีนอ    ยิน ...เรื่องเลวเลวล้วน               ไม่เข้ายาเยอ ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 20 พ.ย. 45 22:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เพื่อนผมเขาถามว่า ทำไมพยัญชนะไทยถึงมี ๔๔ ตัว? ผมตอบไม่ได้ แต่พอเขาเฉลยแล้ว ผมก็เป็นอึ้งครับ..(ไม่ได้ลามกนา..ฮิฮิ) ๏ พยัญชนะนับได้                          สี่สิบ   สี่แล กลบุราณไหวพริบ                          ซ่อนรู้ หลังจากสี่หน้าหยิบ                        จากสี่ ห.ขี่ ค.อวยชู้                                  ลูกล้นเต็มกระดาน ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 20 พ.ย. 45 22:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ศิษย์พี่นิรนามฯ เรื่องวิจารณ์โคลงขอติดไว้ก่อนนะเจ้าคะ มิ...ชอบอาจเบื่อตั้ง-.......................แต่แรก มิ...หมั่นขยันเพียรแตก-.....................กิ่งสู้ มิ...ตั้งมั่นใจแปลก-........................แยกฝัก- ใฝ่นา มิ...ใคร่ครวญเหตุรู้........................มิสู้สมประสงค์ บางสิ่งบางอย่าง..ใช้.........................แค่ดวง บางสิ่งบางอย่าง..หวง........................เก็บไว้ บางสิ่งบางอย่าง..ลวง........................ร้อยเล่ห์ ทุกสิ่งทุกอย่าง....ไซร้.......................ไม่พ้นสูญสลาย     (ศิษย์พี่ บาท ๓ ก็ตกเอกล่ะสิเจ้าคะ) ยิน...เสียงขานรับรู้..........................สัญญา ยิน...ท่านพี่สั่งมา............................ทราบแล้ว ยิน...เสียงนกเสียงกา........................เสียงสัตว์ นั้นนอ   ยิน...ฤ แค่ใจแผ้ว...........................จิตรู้สืบกุศล     จากคุณ : รสา รสา - [ 21 พ.ย. 45 01:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ลืมตอบคำถามศิษย์พี่ สมร ในที่นี้ตั้งใจให้หมายถึงศิษย์น้องจังงัง เพราะจังงังเป็นผู้หญิง เป็นศิษย์น้องอันเป็นที่รัก ที่มาช่วยเฝ้ากระทู้ (ที่แล้ว) และ เจ้าในที่นี้ก็หมายถึงศิษย์น้องจังงังอีกนั่นแหละ ก็หมายถึงมาช่วยกันร่วมเขียนโคลงไงเจ้าคะ ทั้งโคลงนี่ตั้งใจเขียนให้ศิษย์น้องจังงังเจ้าค่ะ สรุปคือใจความมันออกจะคลุมเครือไปหน่อยนะเจ้าคะ เหอ เหอ ไม่โทษตัวเอง โทษใจความกะคนตีความไว้ก่อน การบ้านให้วิจารณ์โคลงสมร ก่อนอื่นก็มาดูความหมายของคำนี้ก่อนนะเจ้าคะ สมร : น. การรบ, การสงคราม / น. นางงามซึ่งเป็นที่รัก เอาล่ะเริ่มบรรเลง (มั่ว) ได้เจ้าค่ะ สมร..ร่างสร้างเรือนไว้.............มิตรพร้อมถนอมโคลง (ศิษย์น้อง ไร้นาม #๓) ==> สมรร่าง แปลว่า ร่างสมร หรือเปล่า ไม่น่าจะผ่านนา (ศิษยน้องคนกันเอง ไม่ผ่านคงไม่เป็นไร จริง ๆ แล้วเลียนแบบศิษย์พี่นิรนามฯ นั่นเอง) แต่ถ้าแปลว่านางงานไปเขียนแบบร่างจะสร้างอะไรเทือกนี้ก็พออนุโลมได้เจ้าค่ะ สมร..อาจคาดครวญแม้..............เที่ยงแท้ถดถอย (ศิษย์พี่ " . " #๔) ==> แปลได้ความว่านางงามมาครวญเอง ผ่านเจ้าค่ะ (ที่จริงเห็นเป็นศิษย์พี่ ให้ผ่านไว้ก่อนเป็นดีที่สุด) สมร..มาตรเขียนให้................กึกก้องรู้กัน (คุณ idaho (idaho) #๘) ==> มาตร ในที่นี้ไม่น่าจะแปลว่า เครื่องวัด น่าจะแปลว่า สักว่า หรือ แม้ว่า แปลแล้วขัด ๆ ไม่น่าจะให้ผ่านนา สมร..ร่ำคำกานท์สู้.................ร่วมใจใส่โคลง (คุณ เงาน้ำค้าง (เงาน้ำค้าง) #๑๒) ==> เป็นกิริยาของนาง ผ่านอย่างไม่มีเงื่อนไขเจ้าค่ะ สมร..มิ่งเปรียบขวัญหล้า.............ประทับไว้ใจเรียม (คุณ ...ดุกเผา... (วิญญาณอสัญญา) #๑๔) ==> ถือว่านางเป็นมิ่งเป็นขวัญ ให้ผ่านแล้วกันเจ้าค่ะ (ที่จริงคนรู้จัก ให้ผ่านอยู่แล้ว) สมร..ร่วมอนุรักษ์เฝ้า...............ว่าเจ้าร่วมเขียน (รสา รสา #๑๕) ==> ศิษย์พี่นิรนามฯ ว่าไม่ผ่าน อ่านคำอธิบายข้างบนได้เจ้าค่ะ (คคห. ๓๖) สมร..มั่น"ขวัญ"รักแม้...............ศพเซ่น คู่"เรียม" (คุณ แจมด้วยฯ #๑๘) ==> เกือบผ่านแล้วกัน ฟังแล้วมันแปล่ง ๆ นา นางมั่นเป็นอย่างไรเจ้าคะ หมายถึงมั่นในรัก อะไรทำนองนี้หรือเปล่าเจ้าคะ สมร..ห่างบ่ยอมใกล้................แค่ข้าฯผายลม (ศิษย์พี่ ตั่วกอ (โอวทิฮวย #๒๑)) ==> โอเช อนุญาตให้นางรีบหนีได้เจ้าค่ะ สมร..ศึกสู้แต่งไว้..................สักครั้งให้ชม (น้องเจ (ศิษย์น้อง {``-_-}{-``-}{-_-``}) #๒๕) ==> เกือบผ่านแล้วกัน ที่จริงจะให้ผ่านแล้วล่ะ แต่สมรในที่นี้น่าจะแปลว่า การรบ การสงคราม หรือเปล่า มาซ้ำคำกับคำว่าศึกไปนาศิษย์น้อง (คนนี้ข่มได้ ต้องกดไว้ไม่ให้ผ่านไปง่าย ๆ เหอ เหอ) สมร..ร่ำคำกานท์สู้.................ร่วมร้องทำนองโคลง (คุณ เงาน้ำค้าง #๒๖) ==> บรรยายกิริยาของนางฯ ผ่านเจ้าค่ะ สมร..มุ่งมาน้อยน้อย................แน่วเน้นประเด็นงาม (น้องหนู ศาลาไทย (salathai) #๓๖) ==> ของยัยหนู ผ่านแล้วกัน (ที่จริงเริ่มขี้เกียจแล้วเลยให้ผ่าน ๆ ไป แหะ แหะ) สมร..ยุทธสมรแย้ง.................อย่าร้างสมานฉันท์  (ศิษย์น้อง :::อกนิษฐ์::: #๓๙) ==> ยุทธ น่าจะแปลเหมือนสมรเหมือนกัน เกือบผ่านเจ้าค่ะ เนื่องจากคำเฝือ (ไม่ได้แกล้งนะศิษย์น้อง) สมร..สนิทชิดชื่นเคล้า...............ห่างไห้พิไรหา (ศิษย์น้อง Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) #๔๖) ==> ผ่านแล้วกัน (ขี้เกียจไปมีเรื่องกันศิษย์น้องผู้นี้ ตัวโตน่ากลัว) สมร..บ่สนโฟม,กล้วย...............คว่ำค้นกระทงเพลิน (คุณ แอบแว้บบบ...มา ดีจ้า #๔๙) ==> เห็นด้วย เห็นด้วย โฟมบ่ดี เป็นอันว่าผ่านเจ้าค่ะ สมร..พากย์วากยแต่งไว้.............สักครั้งหวังเสนอ (ศิษย์พี่ จอมยุทธเมรัย #๕๐) ==> โอ้ ศิษย์พี่ ข้าน้อยต้องไปเปิดว่า วากย แปลว่าอะไร แปลว่าคำพูด คำกล่าว ถ้อยคำ ประโยค ทำให้ศิษย์น้องได้รับความรู้เพิ่มขึ้น ให้ผ่านได้เจ้าค่ะ สมร..หมกนรกเร่งเร้า..............ซากซึ้งกรรมเผา (ศิษย์พี่ Ar@p #๙๖) ==> หมายถึงการสงครามหรือเปล่า ถ้าใช่มันแปลไม่ค่อยรื่นแต่ก็ไม่ติดขัดมากนัก จำยอมให้ผ่านได้เจ้าค่ะ สรุปแล้วข้าพเจ้ามั่วทั้งเพล่ะทุกท่าน ที่จริงแล้วภาษาไทยข้าพเจ้าไม่ค่อยจะแข็งแรงสักเท่าไหร่เจ้าค่ะ ถ้าศิษย์พี่หรือท่านอื่น ๆ ไม่เห็นด้วย ก็แย้งมาได้นะเจ้าคะ อันนี้เพียงแค่ความเห็นมั่ว ๆ ของข้าน้องเองเจ้าค่ะ หลังจากการมั่วครั้งนี้แล้ว ทำให้ศิษย์น้องธาตุไฟแทรก ลมปราณแตกซ่าน เลยต้องไปหาที่สงบ รักษาลมปราณก่อนนะเจ้าคะ http://www.plumvillage.org/ ศิษยน้องไร้นาม อยู่ใกล้ ๆ ไปด้วยกันไหมเจ้าคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 21 พ.ย. 45 03:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 47 กระจองงอง กระจองงอง เจ้าข้าเอ้ยยยยยยยยย ขอเชิญพี่ป้าน้าอา มาชำแหละ โคลงสามบทนี้หน่อยจ้า ใครชำแหละได้ถูกใจ ฮ่าฮ่าฮ่า นายอกไข่ดาวเลี้ยงเหล้า เอ๊าจริงๆน๊า.. อย่าลืมน๊า นายอกไข่ดาว ประกาศไปแล้วอ่ะ เหยื่อหมายเลขหนึ่ง โรงงานปลาป่นเทพารักษ์ ส่งเข้าประกวด เอ้าผู้เข้าประกวดทาสารส้มแล้ว ชูมือขึ้นแล้วหมุนนนนนน ๏ ปลูกรักเริ่มด้วยที่............................ใจรัก     ถนอมแนบกระถางภักดิ์.......................ผูกหมั้น   รินรดฉ่ำน้ำสมัคร...............................สมานจิต   ให้อภัยเปรียบสะบั้น...........................ตัดทิ้งกิ่งเสีย ๚ .......ปลูกอารายน๊า  ฮ้า..พูดดังๆหน่อย ม่ายด๊ายยินอ่ะ ไปลอยกระทงแล้วใจแตกเลยเนี่ย ขำอ่ะ .. .......หมั้นแบบสวมแหวนเลยเหรอ ก๊ากๆๆ แล้วคิดงัยอ่ะ ไปกอดกระถาง ๕๕๕๕๕ .......น้ำอาราย น้ำสมัครเนี่ยนะ ทะแม่งอ่ะ งัยๆอยู่น๊า ..ก๊ากๆๆๆ โก๊กๆๆๆ .......สงสัยจะเป็นต้นไม้แคระ ปลูกถั่วงอกเหอะ ง่ายดี เหยื่อหมายเลขสอง  คณะลิเกตุปัดตุเป๋ ส่งเข้าประกวด ขมวดหางให้เรียบร้อยแล้วหมุนนนนนนนน .....สายหยุดสายกลิ่นสิ้น....................หอมสลาย สายเสน่หามา กลาย...........................กลับร้าง กลีบดอกออกเรียงราย.....................สละกลิ่น ฤาแม่ คงหม่นจนมล้าง...............................ร่วงแล้วโรยลา ฯ .....สายหยุดฉุดจิตน้อม.....................ถนอมนวล ห่างกลิ่นถวิลหวน.............................ห่วงแท้ ดอกโรยโหยกำสรวล..........................โศกสลด ปราศดอกชอกใจแล้..........................หยุดห้อมดอมดม ฯ ******* งัยล่ะ นายอกไข่ดาว อยู่ดีๆมาส่งกระแสจิตให้มาป่วน เลยป่วนจั๊กโหน่ย พอให้หายคิดถึงอ่ะ .. แล้วเป็นอะหยัง เขียนโคลงทาลึ่งมาทำมาย เด๋วเด็กๆมาอ่านนะ  น่าตีเลยแฮะ  เอาไม้หน้าสามตีเลย เนี่ยๆๆๆ เอาหนังติ๊กมายิงพุงแตกเลย ดีป่ะ ะ   ******* คิก คิก ศิษย์พี่รสา ...อายอ่ะ ๕๕๕๕ โธ่ถัง ....แหม นางซึ่งเป็นที่รัก .. งัยไม่รู้อ่ะ ปลึ้มซะจริงเชียว ..(เหล่ซ้ายเหล่ขวา เดี๋ยวคนจะหาว่าลูกลิงเพี้ยนไปแล้ว นั่งยิ้มอยู่คนเดียว) ******* งานแยะไปหน่อย หัวบานเป็นเห็ดเลยเนี่ย ต้องเขียนspec ใหม่แบบสายฟ้าแลบ เลยไม่ค่อยมีเวลามาแกล้งตาเดียรเลย .. อะฮ้า แต่อย่าคิดว่ารอดนะ งานนี้มีลุ้นอ่ะ คิก คิก... แต่จะให้เขียนเกี่ยวกับน้ำตาอ่ะ แหม ยากแฮะ  ออกลิงออกค่างอย่างนี้ ..ทำหน้าไม่ถูกอ่ะ ไว้รอให้นายเดียร์ประกาศจะแต่งงานก่อนละกัน จะได้บิ้วอารมณ์อ่ะ ๕๕๕๕   จากคุณ : จังงัง พรรคลิงรักลิง (จังงัง) - [ 21 พ.ย. 45 11:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เอาที่ตรวจง่ายก่อน และ ชอบใจในความขยัน หิ๊หิ๊ ซือม่วย รสา รสา . . . กระทู้โคลง มิมิมิมิ . . . เสียงโคลง : น้ำเสียงจะคล้ายๆโคลงโลกนิติ แต่ดูจะดุดันกว่า (เสียงจากการอ่านในใจ)                   โดยรวม เสียงโคลงไม่แกว่งกระโดด ยกเว้น "แปลก แยกฝัก ใฝ่นา" อ่านสะดุดหน่อยๆ                   ควรทดลองปรับเสียงดู การสื่อความ : บาท ๒ "แตกกิ่งสู้" อ่านติดขัดความหมาย แก้ใหม่จ้าน                     บาท ๓ "แปลก แยกฝัก ใฝ่นา" ไม่ค่อยชัดความหมาย แก้จ้าน                     บาท ๔ ยิ่งต้องสื่อความให้ได้มากที่สุด แก้หนักๆ คิดนานๆ รสความ : เมื่อสื่อความไม่ค่อยไป รสความก็เสียไปหมด คะแนนพิเศษ : ฝึกลูกเล่นยัติภังค์เสมอ ได้คะแนนพิเศษ (รางวัลนามธรรมจริงวุ้ย) . . . กระทู้โคลง บางสิ่งบางอย่าง . . . เสียงโคลง : จากการอ่านในใจ นิรนามว่า ดี การสื่อความ : ผ่านหมด ไม่สะดุด (เพราะแต่งเองเพียง ๑๔ คำ จาก ๓๐ คำ ฮ่าๆๆ) รสความ : บาท ๒ สาระเบากว่าบาทที่เหลือ . . . กระทู้โคลง ยินยินยินยิน . . . เสียงโคลง : อ่านในใจ คิดว่า เกือบดี จุดสะดุดคือเสียงตรีในวรรคสดท้าย ("รู้")                  ถ้ามีเวลาว่าง ควรทดลองเรื่องเสียง โดยปรับเสียงบาทนี้หลายๆแบบ                  หากอ่านออกเสียงดังๆด้วยจะยิ่งดี                  ปรับจนรู้สึกว่า ไปกันได้ดีกับเนี้อหาโคลง และเสียงเหมาะในแง่ที่เป็นประโยคสุดท้ายของคำพูด การสื่อความ : บาท ๓ บาท ๔ จะสื่ออะไรละเนี่ย (ไม่ต้องตอบว่าสื่ออะไร แก้เลยจ้าน) รสความ : บาท ๒ ดูเหมือนความไม่เดินไปจากบาท ๑               บาท ๓ "เสียงนกเสียงกา" เป็นสำนวนนี่นา มีความหมายและที่ใช้จำเพาะของมันอยู่               บาท ๔ สื่อความไม่ชัด รสความก็เลยไม่ได้ อารมณ์ : โคลงบทนี้ มีการสื่อหรือแสดงอารมณ์อยู่บางๆ ซึ่งเรื่องนี้จะได้พูดกันต่อไป จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ย. 45 13:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 49 (ต่อจ้าน) กระทู้โคลง มิมิมิมิ นิรนามไม่ได้คิดเองหรอก ลอกมาจากโคลงของ ยุตา ในกระทู้ปีก่อน          ..........          ความคิดเห็นที่ 13          ยินยลกลกระทู้                    โคลงคำ          รีบเร่งเรียนจดจำ                 จรดถ้อย          ลองเขียนส่งครูทำ                ตามแบบ ฉบับนอ          วอนพี่แนะหากร้อย              พลาดพลั้งผิดกล          มิอาจสรรเสกสร้าง                วจีเพราะ          มิเด่นคำเสียงเสนาะ               เพริศพริ้ง          มิเลอเลิศไพเราะ                   กระทบจิต          มิย่อยอมสลัดทิ้ง                   บทเบื้องบางบรรพ์          ขอตามมาส่งด้วยคนครับ  พร้อมขอคำชี้แนะด้วยครับพี่เล็ก          จากคุณ : ยุตา - [30 ก.ค. 44 14:33:45]           (จากกระทู้ทบทวนกระสวนโคลง ภาค ๑)         .......... ยุตา เป็นคนที่ครูหนอนฯ เคยบอกว่า มีลีลาโคลงสุขุม นี่ไม่ได้หมายความว่า คนอื่นๆ ต้องมีลีลาเหมือน ยุตา แต่อยากสื่อว่า เราอาจต้องค้นหาค้นพบลีลาของตัวเองว่า ถนัดแนวใด จะได้เน้นได้ โคลงของ รสา รสา มักออกไปทาง เตือนใจ สอนใจ แบบโคลงโลกนิติ (อันนี้ดูจากโคลงไม่กี่บทนะจ๊ะ อย่าเพิ่งปักใจ เรื่องนี้ยังต้องดูโคลงที่เขียนมากกว่านี้) ดูเหมือน รสา รสา ไม่ค่อยเขียนโคลงสื่ออารมณ์ เป็น "เด็กวิทย์" หรือเปล่าหวา ? แบบฝึดหัดต่อๆไป น่าจะทดลองเขียนโคลงที่สื่อ หรือ แสดงออกทางอารมณ์บ้าง อ้อ กระทู้โคลง บางสิ่งบางอย่าง นิรนามก็ลอกมาอีกนั่นแหละ ของ กวีซีไรท์ . . . ไพวรินทร์ ขาวงาม สิ่งที่น่าศึกษาจากบทโคลงของไพวรินทร์ที่จะโพสท์ในกรอบต่อไปคือ - การสื่อความ ควรสังเกตว่า ผู้ที่ได้รับการยกย่องเป็น หนึ่งในกวีชั้นนำ   มีประสิทธิภาพประสิทธิผลในการสื่อความสูงเพียงใด - รสความ แม้จะใช้คำธรรมดาๆ แต่ประกอบเป็นความหมายที่ คมคายสะดุดหู - การแสดงออกทางอารมณ์ ความรู้สึก ความนึกคิดของตนต่อสิ่งต่างๆรอบตัว   หรือต่อตนเอง (ตั้งแต่บท ๔ ลงไป) - อื่นๆ (ยังคิดไม่ออก ฮิฮิ) ติดการบ้าน ซือม่วย รสา รสา เรื่อง สมร ไว้ก่อน อ้าว ยังไม่ได้ทำการบ้านเรื่องวิจารณ์โคลงของซือเฮียเลยนิ (เกือบลืมซะแล้ว) . . . . . แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 45 13:52:18 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ย. 45 13:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 บางสิ่งบางอย่างในบางสิ่ง โดย ไพวรินทร์ ขาวงาม จากหนังสือรวมบทกวี ฤดีกาล ๑. บางสิ่งบางอย่างตั้ง        คำถาม บางสิ่งบางอย่างตาม          ตอบได้ บางสิ่งบางอย่างหยาม        บางสิ่ง บางสิ่งบางอย่างให้             ค่านั้นเต็มจริง ๒. ให้สิ่งสักสิ่งสร้าง            สิ่งควร ทุกสิ่งทุกอย่างมวล             มนุษย์นี้ ทดแทนและทบทวน            ทุกสิ่ง นิ้วแห่งมนุษย์จักชี้               ช่องให้ตาเห็น ๓. เห็นในอิสระรู้                 อิสระ เห็นช่วงแห่งชัยชนะ             และแพ้ เห็นสิ่งซึ่งควรละ                 และยึด เห็นสิ่งทุกสิ่งแม้                  ไม่พร้อมยอมเห็น ๔. ข้าเป็นเพียงแต่ผู้            ผ่านมา มาพึ่งพักรักษา                   ส่วนไข้ แววตาทุกแววตา                แตกต่าง ข้าอาจมองเขลาได้              ดั่งข้าเคยเขลา ๕. เงาข้าในน้ำนั่น              หนึ่งศพ ผานั่นทอดเงากลบ             ศพข้า ต้นไม้นั่นนิ่งสงบ                เรียบง่าย ข้านี่ฟุ้งเฟ้อบ้า                   บ่นบ้าหาเงา ๖. เอาเสียงกระรอกสร้าง     เสรี เอาศัพท์แห่งไผ่สี                เสียดสร้าง โน่นดาวและเดือนหนี          ทุกข์หนัก ดึกดื่นนี่จะค้าง                   คู่ก้อนเมฆไหน ๗. หน่ายใจในแปลกหน้า     แห่งมนุษย์ ดิ้นเร่าเท่าที่หลุด                 หลอกได้ สังคมต่างชั้นฉุด                 ใจกระชาก อารยธรรมต่ำใต้                  ต่ำเตี้ยเกลี่ยตีน ๘. ปีนไปตำหนักฟ้า             ป่ายฝัน พลัดตกหมกลงทัณฑ์           เถื่อนถ้ำ ปั้นทรายสู่มณีอัน                 น้ำเอก พลัดร่วงดวงร้าวน้ำ              ต่อหน้าอนาถหนอ ๙. ขอคืนผองข้าด้วย           ดุษณี ทรายเม็ดซึ่งข้ามี                 ส่วนสร้าง ก้มดูพวกข้าที                     ดูเถิด มือเปล่าบอบช้ำร้าง             ปากไร้ใจโหย ๑๐. อย่าโบยอย่าบดเบื้อง     บาทา อย่าเหยียบย่ำหญ้าคา          ข่มขยี้ อย่าเทิดแต่ทองตา               หลงตื่น เท้าท่านอาจเหยียบขี้            ไต่ขั้นบันได ๑๑. ใจโง่โอ้ข้าย่อม              จำยอม กายผิดซูบซีดผอม               แผกหน้า ร่างหนึ่งซึ่งป้อมถนอม           ใจหนึ่ง แตกหักจักเจ็บบ้า                 รอบเบื้องยุคสมัย ๑๒. แควน้อยไหลแต่น้ำ       ในแคว เงาข้าปรากฏแผล                ผิดพร้อย เหลือบเห็นแต่ร่างแห           หายนะ คุลมข้าเป็นปลาน้อย           หนุ่มดิ้นแรงเดียว ฯ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ย. 45 13:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ก่อนแว้บกลับไปทำงานขอแต่งโคลงให้ป้าหนอน บางสิ่งบางอย่างเคี้ยว . . . . บริหาร เหงือกนา บางสิ่งบางอย่างทาน . . . . แสบไส้ บางสิ่งบางอย่างทวาร . . . . เทวษ บางสิ่งบางอย่างให้ . . . . . . แด่ป้ายาสวน (หิ๊หิ๊) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ย. 45 14:39:25 ]

ความคิดเห็นที่ 52 น้ำตา น้ำตกน้ำ           ตาลเนย บอก มดมดมดเลย      ละห้อย ซึ้ง รักซาบรสเหวย      โอชอาบ อารมณ์ ธรรมดาค้อย   พ่ายแพ้คมำหัว ฯ แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 21 พ.ย. 45 20:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ส่งการบ้านครับ ความหมายของคำว่า สมาน ๑. สมาน- เสียง : สะ-มา-นะ-; สะ-หฺมาน-นะ- ชนิด :  ว. ที่มา :  (ป., ส.) นิยาม :  เสมอกัน, เท่ากัน. แบบ -สมานคติ /สะ-มา-นะ-คะ-ติ /น. /(ส.) /การดำเนินอย่างเดียวกัน, การมีความเห็นพ้องกัน. -สมานฉันท์ /สะ-มา-นะ-ฉัน; สะ-หฺมาน-นะ-ฉัน /(ป. สมาน + ฉนฺท) /ความพอใจร่วมกัน ความเห็นพ้องกัน. -สมานสังวาส /สะ-มา-นะ-สัง-วาด /น. /(ป. สมานสํวาส) /การอยู่ร่วมกัน, (ใช้แก่พระสงฆ์ หมายความว่า ทำอุโบสถหรือสังฆกรรมร่วมกันได้). -------------------------------------------------------------------------------- ๒. สมาน เสียง :  สะ-หฺมาน ชนิด :  ก. นิยาม :  ทำให้ติดกัน, ทำให้สนิท, เช่น สมานแผล. นิยาม :  เชื่อม, ผูกพัน, เช่น สมานไมตรี. -------------------------------------------------------------------------------- ๑. สมาน   คติสิสมาคม              สนิทใกล้ (ศิษย์น้องไร้นาม/๓) สมาน + คติ (คะติ/น./(ป.)/การไป,ความเป็นไป,คะติ/น./(ป.)/แบบอย่าง,วิธี,แนวทาง) แปลได้ ทั้ง ๑. สะมา(หฺมาน)นะคะติ (การดำเนินอย่างเดียวกัน, การมีความเห็นอย่างเดียวกัน) ตามแบบ  และ ๒. สะหฺมานคะติ (เชื่อมแนวคิดให้เสมอกัน) ดูตามความแล้ว ศิษย์น้องไร้นาม คงจักใช้ความหมายที่ ๒ มากกว่า (คิดเอาเอง แหะ ๆ) ผ่านสบาย ๒. สมาน........มั่นหวั่นจากจร......จบแล้ (พี่มหัพภาค/๔) สมาน + มั่น เป็นกริยา ความต่อ จากบาทแรก คือสมาน(รักให้)มั่น ชัดเจนดี ผ่านโล้ด ๓. สมาน...คำตำนาน...................สืบไว้ (คุณ idaho (idaho)/๘) สมาน + คำ เป็นกริยา หมายถึงนำคำมาผูกไว้เป็นตำนาน (อืม ๆ แหะ ๆ) ผ่านครับ   ๔. สมานจิตคิดไตร่ตรอง      กระทู้ (พี่ เงาน้ำค้าง (เงาน้ำค้าง)/๑๒) สมาน + จิต เป็นกริยา หมายถึง เชื่อมความรู้สึกนึกคิดให้เสมอกัน ผ่านครับ   ๕. สมาน รักราวเขาเขียว..............ขอบฟ้า (คุณ ...ดุกเผา... (วิญญาณอสัญญา)/๑๔) สมาน + รัก เป็นกริยาเช่นกัน เชื่อมต่อความรักให้อยู่(กับมิตร)เหมือนภูเขาอุดมสมบูรณ์ อยู่คู่กับขอบฟ้า (แหะ ๆ ถูกบ) ผ่านครับ ๖. สมัคร..ร่วมขีดแต่งแต้ม...........เติมโคลง สมาน..ร่วมด้วยอยู่โยง.................อยู่เหย้า (คุณ รสา รสา/๑๕) สมาน + ร่วม เป็นกริยา หมายถึง เชื่อม(การโคลง)ร่วมกันด้วยการอยู่โยงเฝ้าเหย้า (อาศรมฯ แหะ ๆ อ่านเฉลยแล้ว ก็เลยเข้าใจมากขึ้น) ผ่านโล้ด ๗. สมานฉันด์นั่นเกิดก่อ................มิตรแท้ (คุณ แจมด้วยฯ/๑๘ ตรงแบบ แปลว่า ความชอบที่เสมอกันสามารถก่อให้เกิดมิตรแท้ และใช้เป็นกริยาก็ได้ แปลว่า เชื่อมความชอบ ให้เสมอกันก็ก่อให้เกิดมิตรแท้ ชัดเจน ผ่านครับ ๘. สมาน   อักษราเมื่อตอน            ร่ำไห้ (ท่าน ตั่วกอ (โอวทิฮวย)/๒๑) สมาน + อักษรา หมายถึง เขียนอักษรต่อเรียงกันเป็นข้อความเมื่อตอนร้องไห้ฟูมฟาย ชัดเจน ผ่านสบาย ครับ ๙. สมาน มั่นเหล่ามัธยม                เปรียบได้ (คุณ น้องเจ ({``-_-}{-``-}{-_-``})/๒๕)   สมาน + มั่น ใช้ได้ อาจแปลว่า เชื่อม(สมาชิกอาศรมฯ)ไว้มั่นเปรียบเหมือนกับเพื่อนที่รัก กันชั้นมัธยม (แฮ่ อันนี้แปลมั่วสุด ๆ) การเชื่อมคำหน้าบาทใช้ได้ แต่ทั้งบาท แปลยากหน่อย ครับ ผ่านครับ ๑๐. สมาน         มั่นเธอกับฉัน.......คู่หล้า (ท่าน นัวเนียร์แสนซน/๓๔) ผูกพัน(ความรู้สึก) ระหว่างเธอกับฉัน (โคลงกับท่านพี่ฯ, คนใกล้ชิดกับท่านพี่ แหะ ๆ ไม่รู้ใคร เดาเล่น ๆ อิอิ) ให้อยู่คู่แผ่นดิน ชัดเจน ผ่านสบายครับ ๑๑. สมาน มิตรมิเคยคลาย            เคลื่อนคล้อย (ท่านน้องศาลาไทย/๓๖) ผูกพันมิตรภาพ มั่นคงไม่เคยแปรเปลี่ยน ชัดเจนอยู่แล้ว ผ่านอยู่แล้ว ครับ ๑๒. สมาน    มิตรสนิทใจ              แจ่มแจ้ง (ทั่น :::อกนิษฐ์::: /๓๙) เชื่อมความมิตร สนิทใจแจ่มแจ้ง ตรง ๆชัดเจน ผ่านฉลุย ครับ ๑๓. สมาน จิตคิดแหนหวง            ห่วงเจ้า (คุณ Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์)/๔๖) เชื่อมความนึกคิดให้หวงแหนเป็นห่วงเจ้า ชัดเจน ผ่านโล้ด ๑๔. สมาน สมัครกระเทยดง          ก็ด้วย (คุณ แอบแว้บบบ...มา ดีจ้า/๔๙) บาทแรก ท่านผู้ว่าฯ ให้ใช้กระทง มาบาทนี้ สมาน สมัคร กระเทยดง (ใช้เป็นคำนาม) ก็เห็นด้วยกับท่าน ผู้ว่าฯ ชัดเจน ผ่านโล้ด ๑๕. สมาน-ชีพด้วยบาประบม         โศกเศร้า (ท่าน Ar@p/๙๖) เชื่อมชีพด้วยบาป ระบมโศกเศร้า ชัดเจน ผ่านฉลุย ครับ           ๑๖. สมาน...มั่นศัพท์ผสาน.............แซ่ซ้อง (คุณ จังงัง/๑๐๐) สมาน + มั่น เชื่อมศัพท์ ก่อให้เกิดการสรรเสริญให้มั่น ผ่านครับ สรุป นิยมใช้ว่า สมาน + มั่น มากที่สุด (๒, ๙, ๑๐ และ ๑๖) รองลงมา ใช้คำว่า สมาน + จิต (๔ และ ๑๓) กับ สมาน + มิตร (๑๑ และ ๑๒) นอกนั้น ก็อย่างละ ๑ ดังนี้ :  สมาน + คติ (๑) / สมาน + คำ (๓)/ สมาน + รัก (๕) / สมาน + ร่วม (๖)/ สมาน + ฉันท์ (๗)/ สมาน + อักษรา (๘)/ สมาน + สมัคร (๑๔) / สมาน + ชีพ (๑๕). เป็นอันว่า ใช้ได้ทุกบทครับ หากมีตีความเพี้ยน ก็ขออภัยทุกท่าน ครับผม มิรู้ถูกมิถูก ข้าน้อย ก็ว่าตามที่คิดว่าถูกไว้ก่อน ครับ แหะ ๆ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 45 21:08:28 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 21 พ.ย. 45 21:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ศิษย์พี่นิรนาม มาชมว่าเราขยัน ที่จริงขี้เกียจทำงานมากต่างหากเจ้าคะ   เลยแอบหนีอาจารย์มาแต่งโคลงเจ้าค่ะ ว่าแต่ยังมีศิษย์น้องคนข้างบน (ศิษย์น้องอกนิษฐ์) นู้นน่ะ สุดยอดขยันกว่านา เรื่องแก้การบ้าน ง่ายมาก แค่สลับคำไม่กี่ตำแหน่งเอง มิ...ชอบอาจเบื่อตั้ง-.......................แต่แรก มิ...หมั่นขยันเพียรแตก-.....................กิ่งรู้ มิ...ตั้งมั่นใจแปลก-........................แยกเปลี่ยน ได้นา มิ...ใคร่ครวญเหตุสู้........................มิพ้นสมประสงค์ ไม่ทราบว่าจะแก้เป็นอะไรเหมือนกันเจ้าค่ะ เลยเฉลยเบื้องหลังเลยแล้วกัน (จะได้ไม่ต้องกลับมาแก้อีก อิ..อิ..) การงานทุกอย่าง หากขาดอิทธิบาท ๔ ก็จักไม่สำเร็จสมความตั้งใจ แต่ละบาทก็คือพยายามจะขยายคำอธิบายของ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา นั่นเองเจ้าค่ะ   โคลงบางสิ่งบางอย่าง ใครบอกว่าแต่งเอง ๑๔ คำ นับใหม่ได้ ๑๖ คำเจ้าค่ะ ศิษย์น้องให้ยืมนิ้วมือเพิ่มก็ได้เจ้าค่ะ บาท ๒ เบาไป มั่วใหม่แล้วกันนะเจ้าคะ บางสิ่งบางอย่าง..หวง........................ก้างไว้ โคลงยิน แก้ใหม่แล้วได้ดังนี้เจ้าค่ะ ยิน...เสียงขานรับรู้..........................สัญญา ยิน...มากความพาลพา........................ซ่านฟุ้ง ยิน...เสียงนกเสียงกา........................เพียงแค่ เสียงนอ   ยิน...หนึ่งในกิเลสคุ้ง.........................จิตสะดุ้งติดเสมอ ถ้าอ่านแล้วรสความยังไม่ได้ สงกะสัยต้องมีเบื้องหลังซะแล้ว และคงต้องวานให้ศิษย์พี่ช่วยเกลาให้ด้วยเจ้าค่ะ การได้ยินเป็นหนึ่งในอายตนะภายใน เป็นนามธรรม สิ่งที่ได้่ยินเป็นเพียงแค่เสียง เป็นรูปธรรม   แต่ไฉนคนเรามักใส่ความชอบ ไม่ชอบ ความคิดต่าง ๆ ลงไปทั้ง ๆ ที่สิ่งที่ได้ยินนั้น เหมือนกันหมดคือเป็นเพียงคลื่นเสียงเท่านั้น โคลงสื่ออารมณ์เป็นอย่างไรหรือเจ้าคะ ถ้ารู้และเข้าใจคำจำกัดความคงพอจะกล้อมแกล้มมั่วไปได้แหละเจ้าค่ะ   แต่ถ้าเป็นโคลงสื่ออารมณ์ โดยส่วนตัวไม่ค่อยจะมีอารมณ์อะไรเท่าไหร่เจ้าค่ะ จะว่าไร้ความรู้สึกก็ได้ เพราะเห็นอะไร มันก็เฉย ๆ ไปหมดเจ้าค่ะ ศิษย์พี่ลองยกตัวอย่างมาให้ แล้วจะลองลอก เอ๊ย แต่งตามทีหลังนะเจ้าคะ แถมหาว่าเป็นเด็กวิทย์อีก โลกเรามีการแบ่งชนชั้นพอแล้วเจ้าค่ะ อย่าแบ่งว่าเด็กวิทย์ หรือเด็กศิลป์เลย ที่จริงแล้วเป็นเด็ก(สาย)สิญจน์ต่างหากเจ้าค่ะ อิ..อิ.. เรื่องวิจารณ์โคลงของศิษย์พี่ อุตส่าห์แกล้งทำลืม ๆ ไปแล้วนะเจ้าคะ โธ่ ศิษย์พี่ไม่น่ายังจำได้อยู่อีกเลยเจ้าค่ะ ยังไงก็มีศิษย์น้องคนข้างบนนู้นวิจารณ์ไปแล้ว เชิญศิษย์พี่ชำแหละได้ตามสบาย ศิษย์น้องเองกลัวศิษย์พี่ต้องตรวจงานหนักเกินไป เดี๋ยวไปชมทะเลจะไม่สนุกนะศิษย์พี่ กลับมาค่อยว่ากันใหม่แล้วกันเจ้าค่ะ (สรุปคือหาเรื่องอู้ยังไม่ส่งการบ้านตอนนี้ไปก่อนจนได้) ยังไงศิษย์พี่ศิษย์น้องคนไหนไปทะเลหยุดสุดสัปดาห์นี้ ก็ขอให้เที่ยวให้สนุกนะเจ้าคะ ฝากคารวะลุงออฯ ด้วยเจ้าค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 22 พ.ย. 45 05:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อะจ๊าก โคลงบางสิ่งบางอย่างที่แก้ไปตกเอก เลยขอแก้ใหม่อีกเจ้าค่ะ บางสิ่งบางอย่าง..หวง........................แอบไว้ หรือ บางสิ่งบางอย่าง..หวง........................ซ่อนไว้ บาทนี้ห้ามมีสร้อยเจตนังด้วย จะขยายความเพิ่มก็ไม่ได้ซะด้วย สรุปคือแก้ไปแก้มา ไม่แก้แล้วกันนะเจ้าคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 22 พ.ย. 45 05:24:35 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านวิจารณ์โคลงของนิรนาม ใครที่จะเขียนวิจารณ์อย่าแอบอ่านก่อนเน่อ คุณทิพย์อรุณ "แหลกร้าว" ตอนที่นิรนามเกลา ไม่ทันเห็นจุดนี้ ชี้ได้ดีคับ "นัยน์เนิ่น" ตอนเกลานิรนามก็ไม่แน่ใจว่า จะสื่อได้ตามที่ตัวเองต้องการได้หรือเปล่า "ปล้นปลิ้น" ฮ่าๆๆ เชื่อไม๊ว่า ตอนเกลาเองก็ไม่เห็น พอจะวิเคราะห์ตัวเองได้ว่า นิรนามติดการใช้เสียงโทตรงบังคับเอกจุดนี้ ชอบใช้เป็นประจำ ซือตี๋อกนิษฐ์ เขียนยาว เจาะละเอียดยิบ . . . อ่านเพลินเลย "ปล้นปลิ้น" อกนิษฐ์บอกว่า "ไม่ใช่โคลงเบ่ง ไม่ควรใช้" ฮ่าๆๆ แสบสันต์ถูกใจมาก น่าให้รางวัล อย่างที่บอกทิพย์อรุณไปแล้วว่า นิรนามชอบใช้เสียงโทตรงบังคับเอกจุดนี้ มันก็เลย "หลุด" อย่างที่เห็น เนื้อความ - นิรนามเขียนจากข่าวเด็กเสียชีวิต รู้สึกจะเป็นข่าวโป๊ะล่มหรือไง ก็จำไม่ได้แล้ว นิรนามพยายามเขียนโดยเข้าให้ถึงควมรู้สึกของพ่อที่สูญเสียลูก (คนเดียว) ไป "แหลกร้าว" ที่แย้งมามีเหตุผลน่าฟัง "ยามสาย" เออ มาได้ยังไงหว่า ลืมไปแล้ว ติดมาจากโคลง "สายหยุด" มั้ง (สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง ยามสาย) บาทสอง . . . "ความมันเรียบชอบกลๆ" สงสัยอกนิษฐ์จะวิจารณ์แบบเกรงใจ ตอนเกลานิรนามรู้สึกว่า บาทนี้จืดชืดมากกกกก ยังกับอ่านร้อยแก้วทื่อๆประโยคหนึ่ง แต่ตอนเกลานิรนามหมดปัญญาแก้ -_- (เซ็งมากนะเนี่ยที่เห็นจุดควรแก้ แต่แก้บ่ออก) บาทสาม . . . นิรนามตั้งใจเบ่ง ฮิฮิ พลบ-พร่า-พราย และ นัยน์-เนิ่น แต่เบ่งแล้วตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าจะเบ่งสำเร็จ เพราะกังวลเรื่องการสื่อความ ถ้าสื่อความออกมาไม่ชัด ก็หมดสิทธิเบ่ง ตามที่อกนิษฐ์ตีความมา นิรนามคงต้องยอมรับ บาทอาจยังนี้ไม่เบ่ง เพราะ ยังสื่อไม่ได้ตามที่ต้องการ ยกเว้น "นัยน์เนิ่น" ที่ถือได้ว่า สื่อความได้ บาทสี่ . . . โอ้ๆๆ นึกว่าสื่อความง่ายแล้วนะเนี่ย แต่ถ้าบอกว่า สื่อความยากก็ขอรับฟังไว้ ที่ตั้งข้อสังเกตตรงคำว่า "ดวงใจ" น่ารับฟัง นิรนามไม่ทันนึกว่า มันหมายเป็นอย่างอื่นได้อีก "ครวญคร่ำ" ที่ตั้งข้อสังเกตมาก็ดี จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 22 พ.ย. 45 12:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 57 (ต่อ) -บทสอง- บาทหนึ่ง คำที่ ๖ นิรนามรู้สึกว่า เป็นคำวิกฤติเลยนะเนี่ย อย่างบทหนึ่งที่เคยแต่ง "จกจันทร์จุ่มอ่างล้าง ประทินโอษฐ์ โฆษณา" ปัจจุบันก็ยังไม่แน่ใจว่า จะใช้ ประทิน(เสียงสามัญ) หรือ ประทิ่น (เสียงโท) ดี แต่โดยนิสัยแล้ว ชอบเสียงหวือหวามากกว่า (ฮิฮิ) อีกประการ นิรนามตั้งใจจะสื่อ "ความรู้สึก" มากว่าสื่อ "สาระ" จึงทำเสียงโคลงให้เป็นอย่างนั้น ส่วนจะได้ผลหรือไม่ ต้องให้ผู้อ่านตัดสิน แต่ "สะเทื้อน" ก็ไม่ชอบใจอยู่อย่างคือ มันฟังดูโบราณอย่างกับหนังจักรๆวงศ์ๆ บาทสอง-สี่ นิรนามถอนใจเฮือก เพราะ จุดบกพร่องในการสื่อความมีไม่มากนัก แม้ว่าต้องแงะอ่านกันหลายเที่ยว สำหรับบาทสาม ฮ่าๆๆ บาทนี้ตั้งใจเบ่งอีกแล้วคับท่านผู้ชม แต่จะสำเร็จสมประสงค์หรือไม่ ยังเป็นปัญหา เท่าที่อกนิษฐ์ถอดความมา หมายฟามว่านิรนามสื่อไม่สำเร็จอีกแล้วหรือนี่ . . .โฮ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 22 พ.ย. 45 12:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 58 -๑- ๏ ชโลมชลชะฝุ่นล้าง.................เลือนละออง ผิวผ่องพ้นไคลหมอง................หม่นคล้ำ ชลนัยน์เอ่อไหลนอง..................เนตรหลั่ง นั้นหลั่งล้างเนตรช้ำ...................ชอกช้ำฤๅไฉน ๚ -๒- ๏ อาลัยโอ้อกร้าว......................เรียมระทม ถวิลสู่ชู้ภิรมย์...........................ร่วมห้อง หมายใจใคร่คืนสม...................สายสวาท หวังสนิทชิดเนื้อน้อง.................แนบเคล้าเคียงถนอม ๚ -๓- ๏ จากจอมขวัญพี่ไข้................ขมอก มองม่านวลาหก.......................ห่มฟ้า สายอัสสุชลตก.........................ต้องอุ-............ราเอย ชลฉ่ำชื้นไยข้า.........................ขาดแล้งละอองฝน ๚ -๔- ๏ ชโลมชลชะฝุ่นล้าง................รอยฝัง รอยขื่นขมเรียมยัง.....................อยู่ย้อม โหมสินธุกระหน่ำพัง.................ภินท์อก อุทกสามหล้าพร้อม...................พัดช้ำเพลาไฉน ๚ ๛ ======================================== สวัสดีครับสหายชาวอาศรม .... เอาการบ้านมาส่งน้องหนูนัวเนียร์ครับ "น้ำตาบอกซึ้งถึงอารมณ์" แง ๆๆๆ ตอนนี้มีแต่อารมณ์เศร้าครับ น้ำตาแห่งความยินดี ...เค้นมะอ็อก.........เ ค้ น ไ ม่ อ อ ก จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 22 พ.ย. 45 14:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คิก ๆ ทั่นนิรนาม โฮ เอาใจเด็ก ๆ ตีความได้สองแง่ หนึ่ง อกนิษฐ์วิจารณ์ดี สอง วิจารณ์แย่จนน่าร้องให้.. โคลงทั่นหมอวฤก เพราะมากครับ ยากเขียนได้ขนาดนี้จัง  แต่สงกะสัย กะติ๊ดนึง ในบทแรก ผิวผ่องพ้นไคลหมอง เนี่ยเรียกว่า "ผ่อง" แย่งสัมผัสหรือเปล่าครับ?   แหะ ๆ โจทย์น้ำตา ๆ นี่ยากแฮะ เค้นน้ำตาออกมายากมากเลย ขนาดทั่นนิรนามชำแหละแล้วยังไม่รู้สึกตัว(หรือเปล่า?) งั้นส่งโคลงอีกชุดก็แล้วกัน ฮิฮิ ๏ มิ..ใช่ดอกจิกแจ้ง                         ดอกจาน    มิ..มากหากแดงฉาน                    อร่ามต้น    มิ..ครู่หมู่ภมรละลาน                    หลงกลิ่น    มิ..สงัดใบระบัดพ้น                      พร่างเนื้อลมหนาว ๚ ๏ บางสิ่งบางอย่าง..เย้า                    ยวนชม    บางสิ่งบางอย่าง..ลม                     ลู่ย้อย    บางสิ่งบางอย่าง..ฉม                    ดมชื่น    บางสิ่งบางอย่าง..ห้อย                   ระดะพื้นดอมหอม ๚ ๏ ยิน..เสียงซ่าน้ำเซาะ                      ซอกหิน    ยิน..กระซิบสายธารริน                   รื่นย้ำ    ยิน..สาวหนุ่มโบยบิน                      หนีห่าง   ทุ่งฮา    ยิน..แม่เฒ่าร่ำช้ำ                           ชุ่มน้ำตาไหล ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 22 พ.ย. 45 18:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 60 บางสิ่งบางอย่างไร้         ปลายทาง บางสิ่งบางอย่างถาง       ถ่องถ้วน บางสิ่งบางอย่างบาง       ขณะนิ่ง นิ่งบา บางสิ่งบางอย่างล้วน       ล่วงล้างบรรพบาง เกิดแก่เจ็บตายล้วน      เวียนวน เกิดแก่สาธุชนคน         ทุกชั้น เกิด บ แก่แต่ซุกซน      ตายก่อน วัยแฮ เกิดแก่แต่ บ่ตายนั้น     แน่แท้ภริยาตู จากคุณ : แอบแว้บบบ มาแจม (ก่อนกลับบ้าน) - [ 22 พ.ย. 45 19:55:09 A:202.183.214.3 X:10.254.254.1 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านโคลงคุณพี่แอบแว้บบบ มาแจม (ก่อนกลับบ้าน) แล้วอยากแต่งมั่ง แหะๆ ไม่ได้เขียนโคลงซะนาน  สนิมเขรอะเลยเรา ๏ มิบังอาจอวดรู้               ระเริงตน มิข่มเพื่อนหวังผล             เลิศหล้า มิฝืนดับเครื่องชน              แค่เฉี่ยว  เล่นเวย มิขัดแค่บ่นบ้า                   เบื่อโว้ยโอ้ยเซ็ง ๚ะ๛   จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 22 พ.ย. 45 20:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 62 แอบไปท่องเที่ยวล้าน-.........นาเหนือ กราบเยี่ยมเหล่าวงศ์เครือ-...ญาติแท้ แวะทักมิตรเคยเจือ-............จุนก่อน นานมา แลเพื่อทำบุญแก้-...............เคร็ดให้เคราะห์หาย สวัสดีศิษย์พี่ทั้งหลาย หายไปกลับมา การบ้านทำไมเยอะอย่างนี้ เลยได้แต่แอบกลับมาอ่าน อย่างเดียว จากคุณ : คนชอบเขียน - [ 23 พ.ย. 45 03:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อ่านคำชมจากท่านนิรนามฯ (๓๕) แล้วก็ได้ใจ ไสโคลงชุดตามการบ้าน (มิมิ..) มาอีกชุด อิอิ .......... ปลากระป๋อง มิ มีน้ำสะอาดให้               กรายครีบ มิ พบเงือกให้จีบ               เกี่ยวก้อย มิ ได้เที่ยวหลับงีบ             ตามราก ไทรเลย มิ สุขมีแต่สร้อย                สะอึกไห้ในกระป๋อง บางสิ่งบางอย่าง นั้น           แรงแข็ง บางสิ่งบางอย่าง แปลง       เปลี่ยนได้ บางสิ่งบางอย่าง แถลง       บ่ทราบ บางสิ่งบางอย่าง ไหม้         แต่ไร้รอยเผา ยิน สาส์นอาจเปลี่ยนได้       โชคชะตา               ยิน ดุจพรเทวา                   ประสิทธิ์ให้             ยิน จึ่งปลูกศรัทธา               แม่นมั่น   ยิน ว่าสักวันไซร้                 จักพ้นกระป๋องขัง ฯ อิอิ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 45 20:13:41 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 23 พ.ย. 45 20:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ((( น้ำตา-บอกซึ้งถึงอารมณ์ ))) น้ำตา-เหยียดหยดท้า                ฝั่งฝัง บอก-ชีพพร้อมหรือยัง             มอดม้วย ซึ้งถึง-เถอะอนิจจัง                  อสุภะซาก อารมณ์-ดิ่งธรรมด้วย               มนะแท้สักสมัย. จากคุณ : Ar@p - [ 24 พ.ย. 45 03:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ไร้นามกลับมาจากตุรกีแล้ว ฮือๆ การบ้านน่าทำเต็มเลย T_T แต่ตอนนี้แต่งโคลงบ่ออก มีแต่เสียงทำนองแนวแขกๆ ติดหูมา ขอกลับไปทวนเสียงโคลงดูก่อนเพี้ยนนะเจ้าคะ เอ.. ต้องขออธิบายก่อนสิ:        สมรร่างสร้างเรือนไว้         มิตรพร้อมถนอมโคลง คือ... ตอนนั้นรีบแต่งชมศิษย์พี่จังงังที่ใจดีเปิดกระทู้ใหม่ต่อจาก ไร้นามอ่ะค่ะ 'สมร' อันนั้นคือศิษย์พี่จังงังนะแลที่มาสร้างเรือน (กระทู้) ต่อให้พวกเราเล่นกัน (แต่แต่งแม่งๆ ไร้นามอ่านอีกรอบ ก็ไม่ให้ตัวเองผ่านเหมือนกัน ^^') ส่วนเจ้า "เสมอเหมาะ" นั่นมั่ว เจ้าค่ะ นึกคำต่อจากเสมอไม่ออก... ขอแก้ใหม่เลยละกัน: ๏ สมัคร ใจน้องจึ่งแก้             งานกวี สมาน ผิดศิษย์พี่ตี                  ไม่ท้อ             (ตี = ตีโคลง) เสมอ ตัวก็ยังดี                        เพราะยาก นาพี่ สมร ส่งก่อนหนึ่งข้อ                ติดไว้ที่เหลือ ๚  (สมร=ไร้นาม) เหอๆ เสียงโคลงไม่ได้เรื่อง อย่างที่บอก ขอแก้ตัวเพิ่มว่ายังไม่ได้ นอนเลยค่ะ เดินทางเกือบวันเลยมึนๆ แต่มาแก้ซักอันไว้ก่อน (อิอิ -- จริงๆ แล้วต้องขอแว๊บอู้ไปเคลียร์งานที่ดองช่วงไม่อยู ไว้ทำโน่นทำนี่เสร็จแล้ว ว่างๆ จะแวะมาอ่าน/แต่งโคลงต่อค่ะ) จากคุณ : ไร้นาม - [ 24 พ.ย. 45 08:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ๏ ศรีราชาชื่อนี้                                นามศรี ชมคลื่นชื่นโคลงลี-                           ลาศฟ้า กินหมูย่างเกาหลี                              ลาบ,ทอด   มันแฮ ชีวาสวาดชีพกล้า                              กับแกล้มแหนมโคลง ๚ ๏ บางแสนแสนซาบซึ้ง                      สุขแสน ริมหาดเดินควงแขน                         คู่น้อง เก็บหอยใส่ขวดแบน                         แบ่งเบิ่ง   กันแล กินไก่,ส้มตำ,ร้อง                              อร่อยแท้ทะเลอาย ๚ พึ่งกลับจากศรีราชาครับผม  ขากลับแวะชมวิวที่บางแสนนิดหน่อย ฮิฮิ :) จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 24 พ.ย. 45 19:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อั่นแน่ ไปแล้วกลับมามีงานมาอวด ก็ดีอยู่หรอกน่ะ .. เออแน่ะ วันนี้ไปเจอหัวหน้าพรรคลิงมาด้วยล่ะ สุดยอดจี้เส้นเลย คิดแล้วขำกลิ้งอ่ะ .. จากคุณ : จังงัง - [ 24 พ.ย. 45 21:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 68 -๑- ๏ สายใยใสเกี่ยวเกี้ยว.........................ก่ายกัน พาดข่ายป่ายกันพัน............................ผูกซุ้ม ยลใยใคร่พันขัน.................................คล้ายอย่าง.........ใยเอย สานแข่งแมงมุมคุ้ม............................ครอบน้องครองถนอม ๚ -๒- ๏ เป็นจอมขวัญจิตเคล้า.....................คลอประคอง ประพัทธ์อยู่สมสู่สอง........................สู่ด้วย สายใยใส่ยึดจอง - ............................จำพี่................จริงฤๅ จับแน่นแม้นมอดม้วย.........................มัดคล้ายคลายไฉน ๚ -๓- ๏ สายใจสองจิตร้อย...........................รัดพัน เป็นข่ายป่ายคล้องกัน..........................เกาะไว้ สองเราร่วมเสพหรรษ์........................หารสุข - ......ทุกข์นอ เสมอชีพเสมือนชนม์ได้......................ดุจแม้นมานสมาน ๚ -๔- ๏ สายใยใสเกี่ยวเกี้ยว.........................กอดกระหวัด เรียมสอดสอยร้อยรัด........................ร่วมนั้น ใยไหนเล่าเทียมทัด...........................ถึงห่วง.........ใยแม่ มีดหมื่นดาบแสนสะบั้น.....................บั่นแล้วฤๅสลาย ๚ ๛ . จากคุณ : วฤก - [ 24 พ.ย. 45 21:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อาหมอ .. คนอื่นสงสัยยังไม่ฟื้นกันอ่ะ ไม่ยักจะแช่มชื่นเหมือนตาอกไข่ดาวแฮะ รายนั้น สงสัยไป...(จุดๆๆๆ) ก๊ากๆๆๆ  ... หายไปไหนเนี่ย นายจันทรคราสเค๊าจะมาปล้นบ้านแล้วนะ ไม่ยอมมาเฝ้า จากคุณ : จังงัง - [ 24 พ.ย. 45 21:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สงสัยว้า ... บ้านเรามีลิงเฝ้าห้องแล้ว พรรคพวกเลยวางใจมั้งครับ หลานจังงัง จากคุณ : วฤก - [ 24 พ.ย. 45 22:44:23 ]

ความคิดเห็นที่ 71 แหะ สวัสดีครับ ทั่นหมอวฤก และ จังงัง คนอื่น ๆ ยังบ่มีใครเข้ามา ไปศรีราชาคราวนี้มีปู่ออฯ เป็นเจ้าภาพ ขอบคุณหลาย ๆ ครับ บรรยากาศตอนเย็นคิดว่าคงมีคนอื่นเตรียมไว้แล้ว อกนิษฐ์ขอแจมบรรยากาศตอนเช้าก็แล้วกันนะครับ           ณ ที่พักริมทะเล ๑ ๏ ลมโชยโรยรื่นร้อย                  รับอรุณ แว่ววิหคเมียงละมุน                   แมกไม้ เขียวตฤณอเนกคุณ                   คลุมประดับ   สนามเอย เลยหาดเห็นคลื่นไล้                   ระลอกล้อละลานตา ๚ ๒ ๏ มานั่งฟังคลื่นเคล้า                 โคลงหวาน จอมยุทธฯ รุดประจำลาน            แต่เช้า ศาลาฯ รีบมาขาน                      ขยับเหงือก พี่เล็กยาใจเจ้า                          ขยับเข้าประชิดวง ๚ ๓ ๏ สามอนงค์ลีลาศล้อ                  คลอคำ   สรวลเฮย อภัยอกนิษฐ์ลืมจำ                      ชื่อน้อง ทิวาใจเยี่ยมแจกตำ-                  รา,กนก   นครพ่อ ขอขอบคุณแซ่ซร้อง                    ซาบซึ้งตรึงใจ ๚ ๔ ๏ เสียงใสใจมั่นนั้น                    นิรนาม ดำว่าแดดดื่มตาม                      อัตตะตั้ง จังงังมั่นใจถาม                         ทุกสิ่ง น้องพี่สุมหัวครั้ง                         เสาะสร้อยวรรณศิลป์ ๚ ๕ ๏ ยินถามยามคคล้อย                  ควรจาก แทบร่ำน้ำตาพราก                      เพื่อนแล้ว หนึ่งวันกลั่นใจฝาก                      ฝังจิตร   มิตรฮา หวังโชคโลกกวีแพร้ว                   สะพรึบพร้อมหอมสหาย ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 24 พ.ย. 45 23:14:46 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ๏ รอตะวันผุดโผล่ขึ้น              ยามอรุณ สาวหนุ่มยอมลงทุน               นั่งเฝ้า คืนวันเปลี่ยนเวียนหมุน         ตามวัฏ- จักรแล ตะวันกลับมาแสร้งเย้า          โผล่ขึ้นข้างหลัง ๚ *** อกนิษฐ์ ... เอย ... พี่เล็กตื่นก่อนเป็นไหนๆ จ้ะ เห็นน้องเจกับอีกสองสาวนั่งรอชมตะวันขึ้นตั้งแต่เมื่อคืน (นัยว่าไม่ได้นอนเลย) แต่ปรากฎว่าตะวันขึ้นคนละทิศเลยจ้า ... อิอิอิ .. พี่เล็กจะตื่นมาดูก็แห้วเช่นกัน ในช่วงย่ำรุ่งนั้น พี่ออกัสแมนขี่รถผ่านเพื่อจะไปออกกำลังกายที่เกาะลอย พี่เล็กจึงขอซ้อนท้ายรถไปด้วย แล้วก็ได้ไปถ่ายรูปที่เกาะลอยยามเช้าตรู่ด้วย ตอนนี้เขียนแผ่นซีดีเตรียมให้ศาลาไทยไว้แล้ว (มีรูปพี่ออฯ วิ่งเล่นอยู่บนสะพานที่เกาะลอยด้วย อิอิ) ที่มาเจอกับอกนิษฐ์นั้นน่ะ ไปเกาะลอยมาแล้วจ้าา .... พ่ออกไข่ดาว .......... อิอิอิอิ :oP ปล.แวะมาอ่านซ้ำเลยถือโอกาสแก้โคลงซะเลย อิอิ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 45 12:20:48 จากคุณ : lek Isara - [ 25 พ.ย. 45 01:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 73 แหะ ๆ ขอรับ พี่เล็ก คือ อกนิษฐ์ลงมาสาย ๆ หน่อยไม่เจอใครอะครับ ก็เลยเขียนในมุมมองตามที่เห็น ส่วนที่คนอื่น ๆ เล่าให้ฟังก็เลยไม่ได้นำลงในโคลง ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยครับ ชื่อน้องผู้หญิงอีกสามคนผมยังจำไม่ได้เลยครับ (หน่วยความจำไม่เพียงพอ ฮิฮิ) จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 25 พ.ย. 45 09:14:38 ]

ความคิดเห็นที่ 74 น้ำตาแสงใต้ ภาคสอง (ภาคหนึ่งเขียนไปนานแล้ว หากันเองละกัน) ๑. .....เคียงคลอขอกล่อมน้อง.......................ยามหนาว ก่อนพรากจากนวลคราว...........................รุ่งหล้า รำพันหวั่นจิตราว-...................................อวสาน  แม่เอย วันพรุ่งอาจมุ่งหน้า..................................สู่ฟ้าสรวงสวรรค์ ฯ ๒. .....เดือนดาวพราวพร่างแท้.....................แลสะคราญ  แม่เอย ลอยเด่นเป็นพยาน................................หยั่งรู้ แสงส่องผ่องดวงมาลย์...........................ปานจิต-  พี่นา จักมั่นตราบชีพทู้*...................................ท่านท้าวมัจจุ-  ราชา ฯ ๓. .....ไออุ่นหนุนแนบเนื้อ...........................นวลลออ ภพพรุ่งอาจเกินรอ..................................ยิ่งแล้ว เคยชิดสนิทพะนอ..................................พอพลัด-  พรากเฮย จักคร่ำครวญยามแคล้ว...........................คลาดเจ้าเยาวมาลย์ ฯ ๔. .....ใครหนอจักกอดเจ้า...........................คราวคืน มดไต่ยุงไรหืน*.......................................หื่นใกล้ ใครหนอจักหยัดยืน................................ปัดเป่า นวลแม่อาจแลไหม้.................................หม่นแล้วเรียมสงวน ฯ ๕. .....อาหารหวานข้าวอุ่น...........................โอชา แกงกับสำรับหา.....................................ค่ำเช้า อาจบูดดุจอสุภะพา.................................หมองจิต หาเทียบเปรียบจวักเจ้า............................แต่งให้ชิมชม ฯ ๖. .....มองเรือนเหมือนรกร้าง.......................เลือนรา-  ศีนอ จักเงียบเปรียบพฤกษ์พณา.......................ปราศช้าง เตียงตั่งดั่งโหยหา...................................คนนั่ง-  นอนเฮย เงียบเชียบเปรียบพี่ร้าง............................ห่างน้องฤาไฉน ฯ ๗. .....นมแมวโมกแก้วยี่-...............................สุ่นไสว จักเหี่ยวเหลียวทางใด...............................ไป่แย้ม ราตรีทิวาไย............................................ใบหม่น-  หมองนา ซ่อนกลิ่นกลับงามแฉล้ม............................ช่อแย้มแซมงาม ฯ ๘. .....รัตติกาลพลันเคลื่อนคล้อย....................ยามเลย-  ล่วงนอ ดาวเด่นเดือนเดี่ยวเผย..............................อ่อนล้า อาจดับลับมหรรณพ์เปรย..........................เปรียบพี่ จำจากดุจโสมหม้า....................................พรากหล้าคราอรุณ ฯ ๙. .....พรุ่งเพรียกจักจากเจ้า.........................เยาวมาลย์  แม่เอย ครวญคร่ำวรรณกรรมขาน........................ผ่านถ้อย อาลัยบ่ายนงคราญ..................................พลันสลด เกินพร่ำคำสรรค์สร้อย.............................เฉกไร้จินตนาการ ฯ ๑๐. .....เกล็ดแกมแวมแห่งไต้..........................กระจ่างตา ปานเพ็ชรเกล็ดประภา..............................พร่างแพร้ว วับวาวเยี่ยงจันทรา..................................คราเพ่ง-  พิศม์นอ แน่แน่วแววคลาดแคล้ว...........................ฟากฟ้าสุราลัย ฯ ๑๑. .....ระทมแสงใต้เรื่อ-...............................เรืองฉาย จำห่างดังชีพวาย....................................ดับแล้ แสงใต้ดับดุจมลาย.................................ตายจาก-  แม่นา มิอาจปราถน์เคียงแม้...............................จิตใกล้อนงค์นวล ฯ ๑๒. .....เคียงคลอรอใต้พล่า...........................เพลิงผลาญ พลอดพร่ำรำพันผสาน............................โอบเนื้อ น้ำตาดั่งวสันตกาล.................................เยี่ยมโลก กานท์กล่อมกาพย์กล่าวเกื้อ.......................เผื่อเจ้าคลายครวญ ฯ ๑๓. .....เสร็จกิจพี่จักย้อน.............................กลับเรือน นวลแม่ยามแลเบือน..............................บ่ายหน้า ขอชมชื่นเปรียบเสมือน..........................คราวก่อน-  เถิดแม่ กายห่างจิตยังคว้า.................................ไขว่เจ้าเคียงใจ ฯ ๑๔. .....ไก่ขันพลันเศร้ายิ่ง............................นุชนาฏ  แม่เอย ปานดาบของเพชฌฆาต.........................บั่นแล้ว แสนสลดพจน์มิอาจ...............................เรียงร่าย ขอกอดหอมก่อนแคล้ว...........................คลาดเจ้าคราวอรุณ ฯ ๑๕. .....เอกชัยหมายจ้ำคัด...........................ชลยาน เรือพระที่นั่งทะยาน..............................แหวกน้ำ งามเด่นเช่นรัศมิมาน............................โปรดโลก-  ธาตุแฮ หมายมุ่งผดุงค้ำ...................................กิจยั้งเกียรติภูมิ ฯ .. ตุยเรื่องไรกันเหรอ นายอกไข่ดาว กับคุณเล็ก แล้วทำมายมีชื่อจังงังด้วยล่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องรู้ราวเลย มั่วแข็ง แล้วน๊า ..เมาคลื่นหรือเมาแดด ล่ะ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 45 11:22:17 จากคุณ : จังงัง - [ 25 พ.ย. 45 10:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ครายก็ได้ หา link เพลงน้ำตาแสงใต้ให้ที จะให้กล้วยน้ำว้า ๓ หวี ... นะ นะ จากคุณ : จังงัง - [ 25 พ.ย. 45 11:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 76 • อกนิษฐ์ : ฮ่าๆ ไม่ต้องขออภัยหรอก พี่เล็กแค่จะมาโม้ว่า “ตื่นเช้า” เท่านั้นเอง เวลาไปเที่ยวมักจะตื่นเช้าเพื่อสูดอากาศดีๆ ถ้าอยู่บ้านก็สูดอากาศเดิมๆ อยู่ในโปง • จังงัง : มาแอบดูหนุ่มๆเค้าคุยกันได้ไง ? ขอย้ำ คุยกันนะ ไม่ได้ “ตุย” กันซะหน่อย อิอิ จากคุณ : lek Isara - [ 25 พ.ย. 45 12:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 77 http://www.chaonet.com/Lyriclink.php?Lid=0012 น้ำตาแสงไต้ ( Bb ) สง่า อารัมภีร์ Bb ดนตรี 4 Bars..2...3... 4...นวลเจ้าพี่เอย คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ ถ้อยคำ เหมือน จะชวน ใจ พี่ หวล ครวญคร่ำอาลัย น้ำ ตา อาบแก้ม เพียงแซม ด้วยเพชร ไสว แวววับ จับหัวใจ เคล้าแสงไต้ งามจับตา นวล แสงเพชร เกล็ดแก้ว อันล้ำค่า ครา เมื่อต้องแสง ไฟส่องมา แวววาวชวนชื่นชม น้ำ ตา แสงไต้ ดื่มใจ พี่ร้าวระบม ไม่อยาก พรากขวัญ ภิรมย์ จำ ใจ ข่ม ใจไปจากนวล นวล เจ้าพี่เอย นวล เจ้าพี่เอย . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 25 พ.ย. 45 12:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ๏ พระมหาธีรราชเจ้า                             จอมกวี ฉันท์กาพย์กลอนโคลงศรี                      สง่าแคว้น ต้นแบบ"ดุสิตธานี"                                  ประชาธิป  ไตยนา ธ สถิตย์ใจไทยแม้น                                ชื่อใช้ไชโย ๚ ๒๕ พฤศจิกายน วันที่ระลึก วันมหาธีรราชเจ้า (ร.๖) จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 25 พ.ย. 45 14:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ขอบคุณคุณอกนิษฐ์สำหรับข้อมูลค่ะ ว่าแต่วันมหาธีรราชเจ้านี่ใช่วันสรรคตหรือเปล่าคะ เพราะเท่าที่ทราบมาท่านสวรรคตวันที่ ๒๖ พฤศจิกายน ๒๔๖๘ (คศ. 1925) น่ะค่ะ เลยสงสัยนิดหน่อยค่ะ อาจจะทราบมาผิดก็ได้นะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 25 พ.ย. 45 19:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เอาโคลงนิราศ มาฝากขอรับแต่เพิ่งแต่งได้แค่เก้าบท ฮิ ฮิ      ๏ ๏ ๏ โคลงนิราศศรีราชา ๏ ๏ ๏ ๑ ๏ แถลงปางนิราศร้าง....................ห่างภิรมย์ จำห่างจำใจตรม...........................จากเจ้า ครานัดมิตรอาศรม-.......................โคลงท่อง ทะเลแฮ ทวนคลื่นถกโคลงเย้า......................หยอกล้อคลอทะเล ๚ ๒ ๏ ฤๅบุญเราร่วมสร้าง....................จางหาย รอยบาปจึงมากราย.......................พรากขู้ ทนเทวษเมื่อห่างสาย-.....................สวาทอก ถวิลแม่ ครานิราศร้างชู้.............................อกโอ้อาดูร ๚ ๓ ๏ โฉมแม่จักฝากไว้........................แห่งใด ดีฤๅ กลัวหมดไปทั้งไตร........................โลกแล้ว เพื่อนสตรีก็กลัวใจ........................ยุคเสื่อม สมัยแล โฉมแม่จักผ่องแผ้ว........................ฝากไว้แม่เอง ๚ ๔ ๏ สงสารเป็นห่วงน้อง....................เรียมหวัง นุชนาฎอยู่เนาหลัง.........................อย่าเศร้า อำนาจสัตย์เรายัง..........................เคียงร่วม กันแม่ แค่หนึ่งคืนร้างเจ้า..........................ปลอบเจ้าก่อนลา ๚ ๕ ๏ ขึ้นรถรถเคลื่อนแล้ว....................โหยหา กิโลหกรามอินทรา..........................คว่างคว้าง แลแม่สุดสายตา.............................ลับแม่ คราขาดคู่เคียงข้าง........................เร่งร้อนลาญทรวง ๚ ๖ ๏ มากลางทางลาดพร้าว.................อกตรอม นึกหนึ่งมะพร้าวน้ำหอม...................ปลูกไว้ ปลูกรักคู่เคียงถนอม......................เคียงคู่ มาแฮ แรกรักจนมะพร้าวได้......................ใหญ่ต้นออกผล ๚ ๗ ๏ ลำสาลีอนาถท้อ...........................สัญญาณ ไฟแฮ รถติดไฟแดงนาน...........................นิ่งแท้ ไฟแดงอย่างไฟพาล........................ระกำอก อีกกี่ปีจักแก้..................................จักแก้กี่ปี ๚ ๘ ๏ มาถึงที่นัดพ้อง..........................เพื่อนโคลง บางจากปั๊มเก้าโมง.........................อกว้า สหายหายพี่เฝ้าโยง.........................ยามเปลี่ยว ยิ่งคิดถึงนวลอ้า............................อกช้ำคร่ำครวญ ๚ ๙ ๏ คราจากจำจากเจ้า.......................จำไกล ร้อนแดดร้อน-ร้อนใจ......................กว่าร้อน น้ำเนตรพี่หลั่งไหล.........................เพียงเทวษ ถวิลแม่ บางจากมายอกย้อน.......................หลอกเหล้นยั่วฤๅ ๚ มาถึงปั๊มบางจากตรงแยกลำสาลีแล้วขอรับ แล้วจะมีต่อไปเรื่อยๆนะขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 25 พ.ย. 45 19:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ไม่ยักจะรู้ว่าปู่คิดถึงท่านย่า อ่ะ .. ว่าแต่ว่า ไหนอ่ะ ไม่มีวี่แวว มาก่อน นี่นา ก๊ากๆๆๆ จากคุณ : จังงัง - [ 25 พ.ย. 45 20:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ตอบศิษย์พี่รสา รสา พระบาท สมเด็จ พระมงกุฎเกล้า เจ้าอยู่หัว ทรงพระประชวร ด้วยพระโรค พระโลหิต เป็นพิษ ในพระอุทร มาตั้งแต่ วันที่ ๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๖๘ และ สวรรคต ณ พระที่นั่ง จักรพรรดิพิมาน เมื่อวันที่ ๒๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๖๘ เนื่องจาก เสด็จสวรรคต เวลา ๑ นาฬิกา ๔๕ นาที ล่วงมา ในวันที่ ๒๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๖๘ เพียงไม่กี่นาที พระบาทสมเด็จ พระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงมี พระราชประสงค์ ให้ใช้วันที่ ๒๕ พฤศจิกายน เป็นวันสวรรคต และ วันที่ ๒๖ พฤศจิกายน เป็นวันเถลิงถวัลยราชสมบัติ ทางราชการ ได้กำหนด ให้วันที่ ๒๕ พฤศจิกายน ของทุกปี เป็นวันที่ระลึก วันมหาธีรราชเจ้า และ วันที่ ๒๖ พฤศจิกายน เป็นวันเสด็จ เถลิงถวัลยราชสมบัติ (ก็อปมานานแล้ว เลยจำแหล่งที่มาไม่ได้ครับ) จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 25 พ.ย. 45 21:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 83 วัน ระลึกพระเกียรติ์ก้อง                  กรุงสยาม มหา กษัตริย์มหากวีสาม                 ภพซ้อง ธีรราช พระนามราม                       เสถียรสถิต เฑียรเฮย เจ้า แห่งปราชญ์กวีพ้อง                  ศาสตร์ถ้วนพระปรีชา ฯ ขอบคุณทั่นอกนิษฐ์ อ่านแล้ว ก็ให้สงสัย ใคร่รู้ เลยไปค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม แลนำ ลิงก์ มาฝาก ครับ http://se-ed.net/jarlet/rama6_1.htm อ่านโคลงนิราศศรีราชา ของท่านจอมยุทธฯ แล้วก็เพลิน รออ่านต่อ อย่างใจจดใจจ่อ อิอิ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 25 พ.ย. 45 21:34:34 ]

ความคิดเห็นที่ 84 • พระมหาธีรราชเจ้ารำลึก พระ องค์ทรงรักษ์ไว้                ซึ่งวรรณ กรรมแฮ มหา กาพย์กลอนโคลงฉันท์       ร่ายเร้า ธีรราช รังสรรค์                        พันธมิตร เจ้า ประคุณล้นเกล้าฯ               ไพร่ฟ้าสรรเสริญ ๚ :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: • โคลงโลกนิติจำแลง พระราชนิพนธ์โดยพระมหาธีรราชเจ้า รัชกาลที่ ๖ ๏ ครรโลงโลกนิติโน้น                นมนาน สำหรับคนโบราณ                     เก่าโพ้น บัดนี้สมัยกาล                          แปลงเปลี่ยน ภาษิตก็ควรต้อง                       ดัดบ้างตามสมัย ๚ ๏ กบเกิดในสระใต้                   บัวบาน ฤๅห่อนรู้รสมาลย์                      หนึ่งน้อย นั่นคือกบโบราณ                      จึงโง่ ฉะนั้นแล กบใหม่มันช่างผล้อย                พูดโอ้ปราชญ์งัน ๚ ๏ ไม้ล้มควรข้ามได้                   ตามกาล คนล้มจักข้ามพาน                    ห่อนได้ อันยาจกขอทาน                      อย่าเตะ ถีบนา อาจจะพกมีดไว้                       ต่อสู้เสียที ๚ ๏ ใครจักผูกโลกแม้                  รัดรึง เหล็กเท่าลำตาลตรึง                 ไป่หมั้น มนตร์ยาผูกนานหึง                   หายเสื่อม แต่เวิกกระโปรงนั้น                   ผูกผู้ดูเสมอ ๚ ๏ เสียสินสละศักดิ์                    สินคง เสียศักดิ์สู้ทะนง                       อวดรู้ เสียรู้เร่งปลดปลง                     ความสัตย์ เสียนา เสียสัตย์ยอมเสียกู้                   ชีพไว้กอดเมีย ๏ รักกันอยู่ขอบฟ้า                   เขาเขียว         โทรเลขถึงครู่เดียว                   พูดได้ ชังกันบ่แลเหลียว                     ตาต่อ กันนา โทรศัพท์เสียงให้                     แหบแห้งบ่ถึง ๚ *** เชิญอ่านพระราชประวัติสังเขปของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ ได้ที่ http://www.geocities.com/lek222/jakree0016.htm แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 45 22:58:32 จากคุณ : lek Isara - [ 25 พ.ย. 45 22:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 85 นิรนามไป ถกโคลงทวนคลื่นทะเล ๒ วัน (ถกวันครึ่ง แล้วกลับมาสลบอีกครึ่งวัน) ยัง "เบลอรนี" อยู่เลยจ้าน เอาหละ เพื่อมิให้ติดค้างแนะแนวซือตี๋ซือม่วยจนเป็นดินพอกหางหมู (ย่างเกาหลี) มาดูกันต่อ ซือตี๋พิราบเงิน โคลงลอยกระทงอ่านแล้วนึกถึงนิราศสุพรรณนะ คือได้ความรู้สึกนุ่มลื่นไหล คิดว่าคงเป็นเพราะ น้ำเสียง ที่ใช้บรรยายเลยทำให้นึกถึงนิราศสุพรรณ "กติกมาส" นิรนามเปิดพจนานุกรมไม่เจอเลย ตอนไปศรีราชาก็ถามจอมยุทธเมรัย จอมยุทธฯ บอกว่า คงมาจาก "กติกา" . . . . ใช่เป่า "พระจุฬามณี" กับ "นัมมทานที" ช่วยอธิบายหน่อยเน่อ จุดที่ควรทดสอบในบทนี้คือ การจัดเสียงของวรรคสุดท้ายที่ดูจะขัดกับเสียงของวรรคอื่นๆทั้งหมด คล้ายๆกับว่า ลูกเก็บจะมากไป ทำให้ "น้ำเสียง" เปลี่ยนไป . . . ลองทดสอบดู อีกเรื่องคือ เสียงคำสุดท้าย "ติดกับดักโคลง" หรือเปล่า ลองอ่านเล็กเฉ้อ "กับดักโคลง" ของครูหนอนฯในกรอบต่อไป . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ย. 45 12:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 86                  กับดักโคลง                  หลังจากเล่นโคลงกันมายืดยาวหลายกระทู้                  น่าจะแทรกภาคทฤษฎีเข้ามาสักนิด                  ทฤษฎีบทต่างๆ ที่ผ่านมา                  เป็นการบอกว่าแต่งโคลงอย่างไรให้ได้ดีทั้งรสความแลรสคำ                  ตอนนี้เลยอยากแทรกว่า แล้วโคลงที่ไม่ดี มีสาเหตุมาจากอะไรบ้าง                  แต่ก่อนแจกแจงขอบอกก่อนว่าต่อไปนี้เป็นเพียงข้อสังเกตของหนอนสุราบ่ใช้ตำรา                  ฉะนั้นอย่ายึดติด ไม่งั้นจะกลายเป็นยึดติดว่าจะไม่ยึดติด                  งงมั้ยเนี่ย ฮ่าฮ่า                  ๑.ติดเสียงจัตวา                  อันนี้ไม่รู้ได้คติมาจากที่ใดว่าโคลงที่ส่งด้วยเสียงจัตวาดีกว่าส่งด้วยเสียงสามัญ                  เดาเอาว่าน่าจะมาจากโคลงตัวอย่างในจินดามณีที่คัดมาจากลิลิตพระลอ                                              เสียงลือเสียงเล่าอ้าง         อันใด พี่เอย                  เสียงย่อมยอยศใคร           ทั่วหล้า                  สองเขือพี่หลับใหล            ลืมตื่น ฤาพี่                  สองพี่คิดเองอ้า                อย่าได้ถามเผือฯ                  หลายต่อหลายคนยึดติดการส่งด้วยเสียงจัตวามาก                  หลายต่อหลายครั้งถึงกับยอมเสียรสความ ตัวอย่างมีให้เห็นอยู่เพียบ                  แต่ไม่ยกมาชำแหละให้ดู ยกให้เป็นหน้าที่ พู่ฉ้วยครู แห้...                  ย้อนกลับเข้าภาคทฤษฎีตามแบบหนอนสุราต่อ                  เวลาพิเคราะห์โคลงต้องดูตัวอย่างหลายๆ บทก่อนเขียนทฤษฎี                  แต่ถ้าขี้เกียจหรือไม่มีเวลาก็ต้องดูทั้งบท อย่าดูแค่บาทเดียว                  เพราะจะทำให้เข้าใจผิดเป็นตุเป็นตะ                  เสียงส่งบาทจบมีความสัมพันธ์กับเสียงขึ้น (คำท้ายบาทแรก -                  ไม่นับสร้อย) กับเสียงรับสัมผัสบาทสองและสาม (คำที่ ๕)                  จากตัวอย่างบทนี้วิเคราะห์ได้ว่ากวีมองทีละคู่ คู่แรกในบาท ๑ และ                  ๒ ใช้เสียงสามัญ (ใด-ใคร) คู่หลังในบาท ๓ และ ๔ ใช้เสียงจัตวา (ใหล-เผือ)                  ลองดูตัวอย่างอีกบทที่ใช้สูตรเสียงทั้งสี่บาทด้วยสูตรเดียวกันกับตัวอย่าง                  แต่สลับขึ้นจัตวาส่งสามัญ ที่เหลือทิ้งไว้ให้วิเคราะห์เอง จะได้จับปลาเป็น ฮิฮิ                  สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง      ยามสาย                  สายบ่หยุดเสน่ห์หาย        ห่างเศร้า                  กี่คืนกี่วันวาย                 วางเทวศ ราแม่                  ถวิลทุกขวบค่ำเช้า           หยุดได้ฉันใดฯ                  ไหนๆ ก็พูดถึงเรื่องเสียงแล้ว                  เอาให้ครบถ้วนจบกระบวนความทีเดียวดีกว่า เว้นวรรคยาวเดี๋ยวหลับหมด                  มีอีกสูตรที่นิยมใช้กันมาก คือใช้เสียงสลับทีละบาท คัดตัวอย่างมาให้ดู เช่น                  ลมหนาวหนาวห่มผ้า       ฤๅหาย                  พระท่านทายว่าตาย        แน่แล้ว                  สายยาแม่ยาสาย           เซ้าสวาท พี่รา                  ผี้ว่าพี่กอดแก้ว            กลับเช้าชุ่มกชวยฯ                  อีกบท                  จำใจจำจากเจ้า           จำจร                  จำนิราศแรมสมร         แม่ร้าง                  จำเรียมจักไปรอญ      อรินราช นาแม่                  จำทุกข์จำเทวศว้าง      สวาสดิว้าหวั่นถวิลฯ                  บทหลัง บาทสามทุกตำราคัดว่า (หนอนสุราก็เคยลอกตาม)                  เพราะเพื่อจักไปรอญ อริราช แลแม่                  หนอนสุราเพิ่งมาอ่านทวนคำวิจารณ์ของท่านจันทร์                  พิเคราะห์แล้วน่าเชื่อกว่าเลยเปลี่ยนใจลอกตามท่านจันทร์ทั้งหมด                  หมายเหตุ                  ๑. สูตรเสียงโคลงบ่ได้มีเท่านี้ แต่โคลงเสียงดีมักเดินตาม ๒                  สูตรนี้ มือใหม่ควรลอกตามให้คล่องมือ ส่วนมือเก่าควรพินิจพิเคราะห์                  ๒. การคิดแบบตรรกะ เฉลยได้ว่าที่เราเรียก อังคาร กัลยาณพงศ์ ว่า                  ท่านอังคาร เป็นการเรียกตาม ท่านจันทร์ หรือ มจ.จันทร์จิรายุวัฒน์ รัชนี                  ทั้ง ๒ ท่านต่างเคยเล่นโคลงสดที่บ่อนท่าช้าง ณ มิ่งหลี มาด้วยกัน                  ท่านจันทร์ : จันทร์จิรายุเจ้า เหนือดาว อื่นเฮย                  ท่านอังคาร : ดาวก็ดาวใช่ยาว กว่าข้า                  ฮ่าฮ่าโฮ่โฮ่ หลักการคิดแบบตรรกะบอกนสร.ว่า ท่านจันทร์ทรงประสูติวันจันทร์                  ส่วนท่านอังคารเกิดวันอังคารชัวร์ป้าบ ปรากฎว่าผิดหมด ฮ่าฮ่าโฮ่โฮ่                  จากคุณ : หนอนสุรา  - [25 ธ.ค. 44 09:36:41] . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ย. 45 12:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 87 . +++ อริยสัจ +++ -๑- ๏ ฉายแสงสูรย์ส่องหล้า.....................เรืองรุจ เห็นกระจ่างหนทางสุด......................ส่องให้ เออไฉนเหล่ามนุษย์..........................มนัสอับ.........ชอ่ำเอย หลงต่ำหลงลงใต้..............................ตกเบื้องอบายบัง ๚ -๒- ๏ ยังทุกข์ใจไม่เว้น..........................วันวาร พร้อมส่ำทรัพย์มหาศาล....................เสพสร้าง อำนาจยิ่งกลับดาล............................ดลเดือด หาดับระงับล้าง................................เร่าร้อนผ่อนหาย ๚ -๓- ๏ ฉายแสงธรรมส่องจ้า....................จับใจ เห็นทุกข์สมุทัย...............................ที่แท้ แลนิโรธร่วมมรรคไข.......................คอยมุ่ง...........พินิจนา นั้นดับระงับแก้.................................กลบร้อนหลอนกมล ๚ -๔- ๏ ทศพลพิสูจน์แล้ว...........................อริยสัจ สอนเหล่าเวไนยชัด...........................ช่องชี้ ชาวพุทธพ่างปฏิบัติ...........................อุบายบ่ง..........บอกนอ ร้องบ่นบ่ายหลบลี้...............................เร่าร้อนฤๅไฉน ๚ ๛ ============================================= คั่นโฆษณา ... ภาคทฤษฎีที่ท่านนิรนามแนะนำ ด้วยโคลงชุด ... อริยสัจ .... ขออภัยพี่น้องชาวอาศรมด้วยครับ ... ที่แวะเข้ามาโพสท์ แล้วหายไป ไม่ทักทายผู้ใด เพราะหมู่นี้การงานรัดพุง เอ๊ย รัดตัว พอมีเวลาว่างทีละแว้บ เขียนโคลง ... เขียนเสร็จก็โพสท์ แล้วไปทำงานต่อ แหะ ๆๆๆ สารภาพ ... วฤกไม่ได้อ่านกระทู้อาศรม มาหลายกระทู้แล้ว เลยไม่รู้พี่น้องคุยกันเรื่องใดบ้าง แต่ที่แน่ ๆ ... ภาคทฤษฎีที่นิรนาม แนะนำมานี้ เป็นประโยชน์มากครับ ลงชื่อ ดช.วฤก(ผู้ไม่รักเรียนสักเท่าไร) จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 26 พ.ย. 45 13:56:40 ]

ความคิดเห็นที่ 88 การบ้านวิจารณ์โคลงศิษย์พี่นิรนามติดไว้ก่อนนะเจ้าคะ เมื่อวานเอาโคลงของเก่าที่เคยแปะไว้ที่กระทู้ของศิษย์น้องไร้นาม เรื่อง เส้นแห่งสัญญา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1776173/W1776173.html   ซึ่งนามมากแล้วเรื่องเกี่ยวกับสัญญาในขันธ์ ๕ นำมาปัดฝุ่นใหม่ และแต่งต่อให้ครบชุด เลยนำมาให้ช่วยวิจารณ์กันด้วยเจ้าค่ะ =============================================== ๏๏๏   ขันธ์ ๕   ๏๏๏ ๑. ๏ ขันธ์ห้าหมายกลุ่มก้อน.............................ห้ากอง คือหนึ่งรูปประคอง.................................ร่างนี้ เวทนาร่วมเป็นสอง................................รู้สึก ทุกข์เฮย ไม่ขาดสัญญาชี้....................................เพิ่มด้วยเป็นสาม   ๒. ๏ ขันธ์ห้าต้องกอรปด้วย.............................ห้าขันธ์ ถามตอบไปสามอัน..................................ก่อนหน้า สังขารสี่เร็วพลัน..................................ไม่ขาด ร่วมเอย อีกหนึ่งวิญญาณข้าฯ.................................เร่งรู้ศึกษา ๓. ๏ รูปเกิดจากธาตุล้วน..............................สี่ทาง สามารถเห็นจับวาง................................แตะต้อง กอรปด้วยธาตุดินลาง...............................เป็นหนึ่ง น้ำอีกลมไฟข้อง...................................เกี่ยวซ้องรวมผสม   ๔. ๏ เวทนาความรู้สึก................................ทั้งมวล จะทุกข์หรือสุขควร.................................ค่ารู้ เจ็บป่วยปวดแสนกวน...............................ใจจิต หรือสุขจากยอดชู้..................................ไม่พ้นแปรผัน ๕. ๏ สัญญาเหตุติดข้อง................................จดจำ ยากหลุดแยกกระทำ................................ซึ่งแจ้ง รู้ตัวส่งผลนำ.....................................ความคิด กำหนดรู้ใช่แสร้ง..................................สตินี้กรรมสลาย ๖. ๏ สังขารตัวเร่งชี้.................................เวียนวน ความคิดแต่ละคน...................................สุดห้าม ชอบหรือไม่เหตุผล..................................ล้านแปด ความคิดไม่ควรข้าม.................................คิดสู้แต่กุศล ๗. ๏ วิญญาณคือรับรู้...................................เรื่องราว หกทิศจ่อทุกคราว...................................เกี่ยวข้อง ตัวอย่างเช่นร้อนหนาว...............................สัมผัส บอกเอย   เกิดดับอารมณ์จ้อง..................................ใช่ไซร้คือผี ๘. ๏ ขันธ์ห้าแยกออกเพี้ยง.............................เป็นสอง คือหนึ่งตัวรูปรอง..................................จับได้ อีกสองซึ่งนามมอง.................................นั่งนึก ทุกสิ่งทุกอย่างไซร้................................ไม่พ้นแฝดสอง ๙. ๏ ขันเดียวแม้นชะล้าง..............................ร่างกาย กำจัดสิ่งรอบราย..................................ออกได้ แต่ตัวกิเลสแยบคาย................................ยากออก หมดฤๅ ต้องดับที่ขันธ์ไซร้.................................จึ่งล้างตัณหา ๑๐. ๏ จิตเจตสิกทั้งรูป................................สามสาน อีกหนึ่งคือนิพพาน.................................สี่ถ้วน รวมเป็นสิ่งตามกาล...............................มีอยู่ จริงเอย ปรมัตถธรรมล้วน.................................เร่งรู้ศึกษา. จากคุณ : รสา รสา - [ 26 พ.ย. 45 19:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ๑o .....จากปั๊มบางจากนั้น.................เพลา  ล่วงแฮ กว่าจะรอสหายมา........................พรักพร้อม ยัยหนูและทิวา............................สายสุด เหตุรถพาไปอ้อม........................เยี่ยงน้องเคยหลง ฯ ๑๑ .....ศรีนครินทร์ยามใกล้เที่ยง.........เคลื่อนพล แยกพัฒนาการถนน.....................เปลี่ยวว้า ผ่านอ่อนนุชโอ้ทน........................ทุกข์กระหน่ำ อ่อนเรี่ยวอ่อนแรงล้า....................ทุกข์ท้ออ่อนใจ ฯ ๑๒ .....แยกอุดมสุขทุกข์เร้า...............เรียมครวญ เคยขับรถพานวล........................นิ่มน้อง เที่ยมชมดอกไม้สวน-...................หลวงก่อน  โน้นแม่ งามเด่นสวนหลวงพร้อง..............ดอกไม้อร่ามสวน ฯ ๑๓ .....กล้วยไม้แตกกิ่งก้าน.............ดอกใบ สายหยุดหอมกลิ่นไกล................บ่ายลี้ กุหลาบสดศรีใส........................ส่งกลิ่น  หอมแม่ พรางพี่ชวนชมชี้.......................นุชชี้ชวนชม ฯ ๑๔ .....มาแวะปั๊มอีกครั้ง.................บางนา-  ตราดแฮ ใยแวะบางจากพา......................พี่เศร้า ใจพี่ถวิลหา.............................โหยร่ำ  เรียกแม่ แต่หากห่างจากเจ้า....................เรียกเจ้าฤายิน ฯ ๑๕ .....บางนากิโลสี่เข้า...................เขตราม  สองแฮ แวะพักทานเที่ยงตาม.................เพื่อนร้อง ร้านเสต็คแขกล้นหลาม...............รสแค่  นี้ฤๅ ฤๅเท่ารสมือน้อง.........................อร่อยแท้เรียมถวิล ฯ ๑๖ .....จากรามสองบ่ายคล้อย...........ฟื้นแรง  อิ่มแล แสงแดดเริ่มแผดแสง.................ส่องสะท้อน โหยรักรุ่มร้อนแสดง....................ดลเทวศ แสงแดดร้อนกว่าร้อน..................รักร้อนกว่าแสง ฯ ๑๗ .....ผ่านมาถึงกิ่งแก้ว..................ใจโหย เห็นแต่ดอกแก้วโรย....................เกลื่อนพื้น กลัวรักร่วงโอดโอย....................ปวดอก และดอกแก้วร่วงสะอื้น................หลั่งน้ำตาคลอ ฯ ๑๘ .....บางประกงยิ่งปวดร้าว...........ใจพะวง เพลงรักจางบางประกง...............ยอกย้อน ชายห่างเปลี่ยนใจอนงค์...............เป็นอื่น กลัววิตกสุดสะท้อน.....................หากเจ้าเปลี่ยนไป ฯ ๑๙ .....ชลบุรีบายพาสท์อ้อม..............เมืองชล ทางเบี่ยงตัดแม้นถนน.................หลากเส้น กลัวใจนุชสับสน.........................หลากเยี่ยง  ห่างแม่ เรียมโศกใจไป่เว้น.......................โอดถ้อยรายทาง ฯ ๒o .....คร่ำครวญป่วนโศกซ้ำ.............น้ำตา หยาดหยดรดหลั่งมา..................เปียกชื้น สหายเรียมร่วมสนทนา.................เรียมหลับ  ตาแม่ ยังไม่คลายโศกสะอื้น...................หลับทั้งน้ำตา ฯ ๒๑ .....ถึงจุดนัดใกล้สี่.....................โมงเย็น ตื่นจากหลับก็เป็น......................เขตอ้าง แม้เรียมหลับฝันเห็น...................พักตร์แม่ ยามตื่นเรียมฝันค้าง...................แม่นั้นหายสูญ ฯ ๒๒ .....ตัดใจข่มโศกไว้....................โรบิน-  สันเฮย เดินสู่ร้านนายอินทร์....................นัดพร้อง แต่ตัดนุชจากจินต์.....................จักตัดได้ฤๅ แม้นหลากหลายพี่น้อง................หยอกเย้าพาที ฯ จอมยุทธเมรัย กะ หลานลิง หุ้นกัน ผิดตกยกให้ปู่ ชอบลิงรับ.. ๕๕๕๕๕   แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 45 17:33:05 จากคุณ : จังงัง - [ 26 พ.ย. 45 21:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ได้ยินมานักต่อนักแล้ว เรื่องโคลงเบ่งเนี่ย .. เขียนไม่เป็นหรอก หากแต่โคลงบ๊อง เขียนเป็นแน่นอน .. .....ใช้ไม้ไล่ให้ไก่..................ใกล้ใคร ไป่ใหญ่ให้ใส่ใจ.....................ใฝ่ได้ ไร้ไพร่ไถ่ไขว่ไหน..................ไคล้ไคร่ ไม่ไต่ไม้ไผ่ไซร้...................ไส่ใว้ในไห ใดใด ฯ ก็บอกแล้ว..โคลงบ๊อง ..ไม่มีสาระอะไร ติงต๊องก็เท่านั้น คิก คิก ... เมื่อวานนี้ ได้ยินคุณนิรนาม กล่าวถึงโคลงเบ่ง แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 45 23:23:51 จากคุณ : จังงัง - [ 26 พ.ย. 45 21:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ซือตี๋พิราบเงิน ต่อ การบ้านวิจารณ์การต่อคำ "สมาน" ไม่มีอะไรต้องตรวจจ้าน เพราะเป็นแบบฝึกหัดเฉยๆ แบบฝึกหัดเสริมความแน่นในการเล่นโคลงกระทู้หน้าบาท บท ๖๓ ปลากระป๋อง กระทู้โคลง มิมิ... เมื่อเปรียบเทียบกับกระทู้โคลง บางสิ่งบางอย่าง จะเห็นว่า กระทู้โคลงบางสิ่งบางอย่าง แม้ไม่ใช้ลูกเก็บ แต่เสียงราบรื่นกว่า เพราะบาทจบคงการไม่ใช้ลูกเก็บเอาไว้เหมือนบาทอื่นๆก่อนหน้า แต่กระทู้ มิมิ วรรคท้ายกลับอ่านไม่ราบรื่น ทั้งนี้คงเป็นเพราะอยู่ๆก็โผล่ลูกเก็บขึ้นมา หรือไม่ก็เป็นเพราะว่า เสียงจัตวาที่คำสุดท้ายที่เป็นเสียงที่ไม่สอดคล้องกับเสียงก่อนหน้า กระทู้โคลง บางสิ่งบางอย่าง - บาท ๑ - "แรงแข็ง" พิลึกไปนิด บาท ๒ - "แปลงเปลี่ยนได้" บาทนี้ดี บาท ๓ - "แถลง บ่ทราบ" ก็ดี บาท ๔ - บาทนี้ดีที่สุดทั้งรสความรสคำ เสียงจัตวาคำสุดท้ายลงตัว             ถ้าบทโคลงทั้งหมดพูดเรื่องอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่ปลากระป๋อง             บาทนี้จะเป็นบาทเด่นที่กินใจพอประมาณเลยแหละ กระทู้โคลง ยิน... อ่านแล้ว ชักสงสัยว่า พูดเรื่องปลา2หน้า หรือพูดสื่อถึงเรื่องอะไรหว่า บาท ๑ - "ยินสาส์น" ให้ผ่านดีเปล่าหวา ผ่านได้ แต่ฝีมือจะไม่ก้าวหน้า บาท ๒ - "ยินดุจ" ไม่น่าให้ผ่าน เพราะฝีมือถอยหลัง บาท ๓ - "ยินจึ่ง" ก็ไม่น่าให้ผ่าน ด้วยเหตุผลเดียวกัน บาท ๔ - "ยินว่า" ถึงจะธรรมดามาก แต่ก็ดีกว่าบาทที่เหลือ สรุป โคลงกระทู้ ๓ บทนี้ ดูๆแล้วน่าจะเอื้อต่อการเขียนในเชิงแสดงอารมณ์ความรู้สึก หมายถึง เมื่อเขียนแล้วมีโอกาสจะเป็น บทกวี ได้มาก คือมีส่วนผสมของความรู้สึกของผู้เขียน พิราบเงินลองดูตัวอย่างโคลงของ ยุตา อีกที และลองดู การใช้ ยิน-ยิน-ยิน-ยิน ของกวีคนเดิม ไพวรินทร์ ขาวงาม (ในกรอบต่อไป) ที่เขียนไว้แล้วก็ถือเป็นการซ้อมเขียน แต่ถ้าเป็นไปได้ลองเขียนแบบแสดงความอารมณ์รู้สึกดูด้วย โคลง วัน-มหา-ธีรราช-เจ้า - นิรนามชอบนะ เลือกใช้คำได้กลมกลืนดี น้ำเสียงขรึมเหมาะกับโคลงแบบนี้ ส่วนเรื่องการสื่อความ รสความและรสคำ คงต้องดูกันละเอียดมากกว่านี้ เอาเป็นว่า เขียนไปเรื่อยๆ คงจะมีโอกาสพัฒนาถึงจุดที่เอาโคลงไปใช้งานจริงๆได้ สู้เค้าอ้ายมดแดง เอ๊ย พิราบเงิน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ย. 45 22:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ณ สยามยามยาก โดย ไพวรินทร์ ขาวงาม จากหนังสือรวมบทกวี ฤดีกาล ๑. ณ สยามยามยากสิ้น         แสงสมัย มืดหม่นอนธการไป                เปลี่ยวแล้ว สยามยามยากแล้งใน            นคเรศ น้ำดื่มเพียงสักแก้ว                ก็ร้างหยาดระเหย ๒. เอ่ยถ้อยแสนถ้อยท่วม        ปากถาม โง่แต่สารแห่งความ                ไป่รู้ มณีหนึ่งแห่งสมัยสยาม          แย่งจาก อสูรนอ อสูรแสยะแยกเขี้ยวสู้             สยดสิ้นสยามสมัย ๓. จักฝากมณีหนึ่งไว้             กับตะวัน เกรงแต่เอกอาทิตย์ผัน            ผิดฟ้า จักซ่อนฝากกับจันทร์              แจ่มสว่าง เกรงแต่รัฐประหารบ้า             ฆ่าเจ้าเผาจันทร์ ๔. ครั้นจะฝากกับปราชญ์ผู้     ผ่านธรรม โจรก็แอบอ้างอำ                    มหิตโอ้ จักฝากสัตบุรุษนำ                 ซ่อนแนบ มโนนอ บุรุษสัตว์ก็ตื่นโต้                    ต่อสู้กรูผวา ๕. อา! อสูรประชิดใกล้          เกือบทัน แล้วเฮย เร่งฝากนรกฤๅสวรรค์             อย่าช้า สังหรณ์แต่มหัน                    ตภัยโหด จักอุบัติวิบัติบ้า                      บิ่นฟ้าทลายดิน ๖. ยินแต่เสียงสวดเศร้า          เปล่าสาร สิ้นเฮย ยินแต่คำสั่งประหาร               โหดร้าย ยินแต่ศัพท์ตุลาการ                กล่าวพิพาก ษานอ ยินแต่เสียงโซ่คล้าย                 คลับคล้ายเสียงผี ๗. นี่จะฝากเจ้าไว้                   วางไฉน หวั่นจะหลุดลอยไป                แปลกหน้า อุดมคติสิเปลืองใจ                 เจ็บปวด เมืองหม่นคนหมองล้า             รักแล้งสลดสลาย ๘. หมายจะกอดแนบไว้          กับขวัญ ตายก็ตกตามกัน                    รักเจ้า อยู่ก็อยู่ด้วยวัน                       วัยสว่าง ขวัญชื่นรื่นเร่งเร้า                   ร่วมท้าทายอสูร ๙. อา! อสูรอสัตย์ร้าย             ระญำเอ๋ย เคยชนะฤๅจักเคย                  พลาดแพ้ โน่นดาริกาเผย                      แสงพร่าง นั่นมนุษย์ผู้เที่ยงแท้               ขบถขึ้นคู่สมัย ๑๐. นี่ไทใช่ทาสร้าง               วิญญาณ มนุษย์นา เกียรติยศแห่งไทสาน              มนุษย์สร้าง คุณค่าแห่งมนุษย์นาน            มนุษย์ก่อ อำนาจมนุษย์อย่างล้าง           ค่าน้ำมณีศรี ๑๑. กอดมณีอุดมคติน้อย       แนบอก สยามเอย ร่ำร่ำจะพลัดตก                     เหยียบต้อง หนทางเรี่ยร้างรก                   รอนสวัส ดิภาพนอ หวังพรุ่งนี้จึ่งป้อง                   ปกไว้ไม่เฉา ๑๒. โอ้ช่อบุปผชาติเช้า          บานฉม สงบง่ายไหวฉ่ำลม                ชื่นแล้ว บานสู่ฤดูสม                         เบิกสู่ ฤดีเฮย มโนนึกผลึกใสแผ้ว               ผ่องเบื้องอรุณสมัย ฯ ตีพิมพ์ใน ปาจารยสาร ๒๕๒๙ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ย. 45 22:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ขอบคุณท่านนิรนาม ฯ (๘๕) มาก ครับผม อันคำว่า "กติกมาส" พิราบเงิน เก็บมาจากอภิมหาเปลเปล้อ ของท่านจอมยุทธฯ ในความคิดเห็นที่ ๓                   ยังไม่มีโคลงแบบน้ำตา เอาโคลงลอยกระทงไปก่อนละกัน               ๏ ถวิลกาลกติกะมาศเมื้อ.....................ลอยกระทง               เคยพี่พาอรอนงค์..............................นุชน้อง               เที่ยวชมกระทงบง.............................ประทีปดอก ไม้นา               แสงบุหลันส่องต้อง..........................พักตร์เพี้ยงเพ็ญแข ๚               (นิราศพระประธม กรมหลวงวงษาธิราชสนิท)               ฯลฯ               ๏ กติกามาสกถ้อง.............................แถวโคม               แสงสว่างแลลอยโพยม.......................ผ่องแผ้ว               อยุธยาเปรียบแสงโสม.......................ใสผ่อง               ชมชื่นวันทาแล้ว................................นิ่มน้องฤๅเห็น ๚               (กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก เจ้าฟ้ากุ้ง)               จากคุณ : จอมยุทธเมรัย  - [ 17 พ.ย. 45 10:44:55 ] คำว่า "พระจุฬามณี" กับ "นัมมทานที" มิได้อธิบาย เพราะจัดลงบได้ แหะ ๆ บาทสุดท้าย พิราบเงิน ติดลูกเก็บมากเกินไป ไม่รู้ติดตอนไหน จำบได้ เอิก ๆ ขอบคุณสำหรับเล็กเฉ้อ "กับดักโคลง" ของคุณครูหนอนฯ ครับ พิราบเงิน เคยอ่านแล้ว แต่พอนานไปก็ลืม เลยติดกับ จนได้ ขอปรับแต่งโคลง "ลอยกระทง" ใหม่ครับ แต่อาจหลุดโลกกว่าเดิม แหะ ๆ สยามสมัย-ลอยกระทง กติกามาสมาสแพร้ว               เพ็ญนภา พฤศจิกสิบเก้าครา                 ศกนี้ ประเพณีแห่งประชา               สยามรัฐ "ลอยกระทง" บ่งชี้                 แบบเบื้องบรรพโพยม โคมกระทงประดิษฐ์ให้            งามตา เทียนธูปพรรณมาลา               พร่างพร้อย จูงมือญาติมิตรยา-                 ใจพรั่ง- พร้อมเฮย อนุรักษ์จารีตช้อย                  ชื่นค้อมมโนกราน แด่พุทธสรีรธาตุเผ้า                 "จุฬามณี"   ณ สรวงเฮย แล ณ "นัมมทานที"                 ฝั่งแผ้ว "รอยพระพุทธบาท" ศรี            สถิตแทบ ทรายนา อีก "พระแม่คงคา" แพร้ว          หล่อเลี้ยงพันธุ์สมัย ฯ โห โคลง คุณรสา รสา คุณจังงัง เยี่ยมยุทธ ๆ ข้าน้อยขอคารวะ แหะ ๆ มาแก้บาทสุดท้ายหน้อย   แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 45 09:36:18 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 26 พ.ย. 45 22:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอทักทายหน่อย คุณ คนชอบเขียน - บาท ๔ ''เคร็ด" น่าจะเป็น "เคล็ด" นะ ซือม่วยไร้นาม - "สมาน ผิดศิษย์พี่ตี ไม่ท้อ" อ่านยังไง "ตี" ก็อ่านเป็นตีลงโทษจ้าน มาวงเล็บวงเลิบไว้ทำมาย ? เสียยี่ห้อดาวรุ่งโม้ด ทั่นวฤก - ซาหวัดคับทั่นวฤก ถกโคลงที่ศรีราชาถึงทั่นวฤกไม่มาก็เหมือนมาด้วย เพราะยิงเสียงฝ่าท้องทุ่งและทะเลมาคุยกัน สำหรับเล็กเฉ้อเรื่อง กับดักโคลง ยังมีอีกคับ นิรนามขอลอกมาให้ครบถ้วนสมบูรณ์เลย ซือตี๋อกนิษฐ์ - ฮั่นแน่แซว "แดดดื่ม" เหรอ จะจดบัญชีไว้เอาคืน (ฮิฮิ) ซือม่วยจังงัง - นิรนามไม่กล้าวิจารณ์โคลงนู๋จังหรอกเน่อ มี'จารย์ดีตั้ง ๓ ใบ เอ๊ย ๓ คน แบ่งมามั่งดิ ซือม่วย รสา รสา - ติดไว้ก่อนจ้าน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ย. 45 22:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 95 กับดักโคลง ๒ - ติดสัมผัส กับดักข้อนี้แบ่งได้เป็น ๒ ข้อย่อย แจกแจงให้เห็นทีละข้อเลยน่าจะทำให้เข้าใจง่ายขึ้น ก.ติดสัมผัสสระ ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดคือโคลงนิราศสุพรรณ เรียกว่าเกือบทุกบทมีลักษณะเช่นนี้ หรือจงใจให้เป็นเช่นนี้ กาเหยี่ยว-เที่ยวว้าว่อน     เวหา ร่อนร่าย-หมายมัจฉา       โฉบได้ ขุนนาง-อย่างเหยี่ยวกา     กินสัตว์ สูเอย โจมจับ-ปรับไหมใช้         เช่นข้า-ด่าตีฯ จากตัวอย่างจะเห็นว่าสุนทรภู่ใช้สัมผัสในเป็นตัวจัดจังหวะโคลง ข้อดีคือทำให้คนอ่านจับจังหวะโคลงได้ง่ายตามที่ขีด - แบ่งไว้ แต่ข้อเสียคือขาดความหลากหลาย โคลงเหลือจังหวะเดียว ตรงเป๊ะเหมือนกันหมดทุกบาททุกบท อ่านติดต่อกันหลายๆ บทลำบาก ข.ติดสัมผัสอักษร โคลงที่ติดสัมผัสอักษรส่วนใหญ่เนื้อความจะเดินช้า บางครั้งถึงกับทำให้ความไม่ชัด ถ้าใช้กับบทชมนกชมไม้ที่เน้นรสคำมากกว่ารสความก็บ่มีปัญหา แต่ถ้าใช้กับบทที่ต้องการเบ่ง บางครั้งอาจถึงขั้นสร้างปัญหา เพราะเมื่อเนื้อความไม่ชัด รสคำจะดีเพียงใดโคลงบทนั้นก็ยังถือว่าไม่ดี เอียงอกเทออกอ้าง         อวดองค์ อรเอย เมรุชุบสมุทรดินลง          เลขแต้ม อากาศจักจานผจง          จารึก พอฤา โฉมแม่หยาดฟ้าแย้ม       อยู่ร้อนฤาเห็นฯ โคลงบทนี้ รสความยอดเยี่ยมที่บาท ๒ แล ๓ จนกลายมาเป็นต้นแบบเพลง ใครหนอ ท่อนที่ว่า จะเอาโลกมาทำปากกา แล้วเอานภามาแทนกระดาษ เอาน้ำหมดมหาสมุทรแทนหมึกวาด ประกาศพระคุณไม่พอ แต่บาท ๑ กับ ๔ ตามทัศนะหนอนสุราคิดว่าโคลงพาไป บาทแรกเห็นชัดว่าติดสัมผัสอักษร อ.อ่าง ในเมื่อไม่ได้สัมผัสอักษรล้วนอยู่แล้ว น่าจะทิ้งรสคำไปเน้นรสความอย่างเดียวเหมือนบาทสาม โคลงบทนี้จะเด่นขึ้นอีกมาก บาทจบ วนอ่านวนคิดอยู่หลายตลบ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะติดสัมผัสรับส่งอักษรระหว่างวรรคต้นไปวรรคท้ายหรือเปล่า ที่ทำให้เนื้อความไม่ชัด พยายามแกะเท่าไรก็แกะไม่ออกว่าเนื้อความที่ต้องการจะสื่อคืออะไรกันแน่ และข้อสังเกตของหนอนสุราก็ดูเหมือนจะสรุปว่าปลาใหญ่ตายน้ำตื้น ดูแล้วยังไม่อยากเชื่อความเห็นตัวเอง เพราะฉะนั้นขอเตือนอีกครั้งว่าภาคทฤษฎีทั้งหมดที่หนอนสุราเขียนมาเป็นเพียงข้อสังเกต บ่ใช้ข้อสรุป ตั้งข้อสังเกตไว้ให้ช่วยกันคิดต่อ (ประโยชน์ของอินเตอร์เน็ตอยู่ตรงนี้) วิชาโคลงจะได้แตกฉาน จากคุณ : หนอนสุรา - [9 ม.ค. 45 18:36:02] (กระทู้อาศรม ภาค ๒๕) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ย. 45 23:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 96 .....นิร-...ทุกข์  สุขเปี่ยมล้น......... ........ทวีคูณ  นาพี่ นาม...เดื่องเลื่องดังสูรย์.......................สว่างหล้า ณ...ปัจจุบันวิทูร.................................ทางกาพย์  กานท์พ่อ ถนน...อาจสุดเบื้องหน้า.......................ไป่อ้างโคลงขยาย ฯ จากคุณ : the kop พเนจร - [ 26 พ.ย. 45 23:34:56 A:203.155.229.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 97 ...ห่างหายไปนานมากครับ... ...ขอสวัสดีทุกท่าน...และชื่นชมในบทโคลงของทุกท่านด้วยครับ... ...ใว้มีโอกาสจะมาร่วมจรรโลงบทโคลงด้วยครับผม... ...ราตรีสวัสดิ์ครับ... แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 45 23:51:42 จากคุณ : the kop พเนจร (the kop พเนจร) - [ 26 พ.ย. 45 23:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เชิญชำแหละ ความคิดเห็นที่ ๙๖ ได้ค่ะ ..ท่านนิรนาม ... มิได้เป็นโคลงเบ่งแต่อย่างใด และยังไม่ผ่านการตรวจจากครูโคลง เจ้าค่ะ ..กิ..กิ.. จากคุณ : จังงัง - [ 27 พ.ย. 45 00:01:23 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ....นิร-...ทุกข์  สุขเปี่ยมล้น......... ........ทวีคูณ  นาพี่ นาม...กระเดื่องเลื่องดังสูรย์.................สว่างหล้า ณ...ปัจจุบันวิทูร.................................ทางกาพย์  กานท์พ่อ ถนน...อาจสุดเบื้องหน้า.......................ไป่อ้างโคลงขยาย ฯ ...ขอสวัสดียามเช้าครับทุกท่าน...มาย้อนอ่านอีกเที่ยว ปรากฏว่าตกไปหนึ่งคำ ขอแก้ไขทันทีครับผม... ...ก่อนที่ท่านนักปราชญ์ทั้งหลายจะมาเห็นเข้าครับ ...มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าครับ... จากคุณ : the kop พเนจร (the kop พเนจร) - [ 27 พ.ย. 45 09:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ลูกลิงชอบอ้างครูนัก  ทั้งที่บางครั้งครูไม่รู้ไม่เห็น หรือบางทีเห็นก็ปล่อยผ่านไปบ้าง  เพราะไม่อยากเคร่งกับเด็กจนเด็กไม่กล้าทำอะไร อย่างผมเอง ที่โดนโมเมว่าเป็นครู  ก็เพียงเพราะแนะนำและติติงให้บ้าง  เพียงแต่ไม่ทำร้ายความรู้สึกเด็ก  เด็กเลยเคารพนับถือ  ทั้งที่จริงๆแล้วก็เจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ว่ารู้น้อย ฝากผู้ที่รู้ช่วยอีกหลายๆแรงด้วย จากคุณ : เวทย์ - [ 27 พ.ย. 45 09:28:39 A:202.28.27.2 X:202.28.24.19 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ศิษย์พี่นิรนาม คือ... ไร้นามกลัวอ่านแล้วงงเลยต้องวงเล็บไว้ก่อน ^^' ทำการบ้านต่อดีกว่า... ๏ ยิ้มเย็นอาวุธเยี่ยม          พิชัยยุทธ พิชิตยอดศัตราวุธ             อื่นสิ้น ยุทธการอันสูงสุด             แสร้งอ่อน โยนเอย ซ่อนจักรตัดใจดิ้น                  พิศพริ้มบัวลวง ๚ ๏ มิ ศึกษาจะได้                      วิชาหรือ มิ ฝึกฝนฝีมือ                           จักมล้าง มิ ค้นอ่านหนังสือ                    กะลาครอบ รู้ฤๅ มิ เสาะแสวงเพิ่มบ้าง             ยากเอื้อมถึงฝัน ๚ ๏ บางสิ่งบางอย่าง ย้อน          ภาพตน บางสิ่งบางอย่าง กมล             รับไว้ บางสิ่งบางอย่าง ผล                จากจิต ลวงนา บางสิ่งบางอย่าง ไซร้               หลอกด้วยหลงเอง ๚ ๏ ยิน เพียงเสียงแซ่ซ้อง            สรรเสริญ ยิน ชอบพริ้มฟังเพลิน              เกริกหล้า ยิน ดีกับความเจริญ                 แห่งชาติ เรานา ยิน จากอีกฟากฟ้า                   เฟื่องฟุ้งเกินฝัน ๚ ที่เหลือติดไว้ก่อนนะคะ ค่อยๆ ทำ (ค่อยๆ อ่าน) อิอิ จากคุณ : ไร้นาม - [ 27 พ.ย. 45 09:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ก๊าก ..ลุงเวทย์ .. ไม่กระตุกหนวดอย่างนี้ มีหรือจะย่องมาอาศรม อ่ะ .. คิก คิก ... โอ้โห ..ฟ้าถล่มแผ่นดินสะเทือน ...โมเมที่ไหนกัน เนี่ย อุตส่าห์ทำโล่จากกะลาให้แล้วนะเนี่ย .. เหอะ น่า .. ลิงรักลุงจริงๆไม่กลิ้งกลอก อ่ะ .. ปล. ครายเห็นนายจันทรคราสบ้างเนี่ย .. น้ำท่วมบางกอกน้อย ยังวิดน้ำไม่หมดหรือไร หายยยยยย ปายยยยย เลยยยยย จากคุณ : จังงัง - [ 27 พ.ย. 45 11:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เอ่อ..พี่เดียร์อยู่หนายครับเนี่ย ผมรอพี่สรุปกระทู้อยู่หนา จะได้เปิดบ้านใหม่ตามที่ได้รับปากกะจางงางง พรรคลิงไว้น่ะ... นับถอยหลังล่ะน้าาา... จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 27 พ.ย. 45 15:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ท่านนิรนาม ฯ (๙๑) ขอบคุณมาก ครับผม โคลง ชุด "ปลากระป๋อง" พิราบเงิน เขียนเพลิน ๆ สื่อถึงปลากระป๋อง อย่างเดียว แต่แทรกจินตนาการเสริม ซึ่งบางบทก็หลุดโลก แหะ ๆ สรุปแล้ว ไม่ผ่าน สองบท คือ บท "มิ..." กับ บท "ยิน..." แต่เห็นท่านนิรนาม ฯ บอกว่า "ที่เขียนไว้แล้วก็ถือเป็นการซ้อมเขียน" แสดงว่า มิต้อง แก้ไข พิราบเงินเลยขออู้ ไม่แก้ อิอิ แต่จะเขียนโคลงชุดใหม่ ในหัวข้อนี้ มาส่งใหม่ ครับ เพิ่งทราบว่า โคลง แนว วัน- มหา- ธีรราช- เจ้า ต้องใช้เสียงขรึม ขอบคุณมาก ครับผม พูดถึงโคลงบทนี้ ก็ต้อง แก้คำว่า "เฑียร" เป็น "เฑียรฆ์" แหะ ๆ ลืมเปิด พจนก. รบ.              "เอาเป็นว่า เขียนไปเรื่อยๆ คงจะมีโอกาสพัฒนาถึงจุดที่เอาโคลงไปใช้งานจริงๆได้" ได้รับคำแนะนำ และกำลังใจ แบบนี้ อ้ายมดแดง สู้บ่ถอย (ยกเว้นแต่เห็นบ่อ คงต้องถอย) เอิ้ก ๆ ............ สวัสดี ทั่น the kop พเนจร หายหน้าไปนานเติบ สบายดีบ ............ แฮ่ เปิดกระทู้อยู่นาน สองนาน กว่าจะได้   แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 45 18:27:44 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 27 พ.ย. 45 18:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ๒๒ .....ตัดใจข่มโศกไว้....................โรบิน-  สันเฮย เดินสู่ร้านนายอินทร์....................นัดพ้อง แต่ตัดนุชจากจินต์.....................จักตัดได้ฤๅ แม้นหลากหลายพี่น้อง................หยอกเย้าพาที ฯ ๒๓ .....เจอปู่ออกัสฯแล้ว...................เคลื่อนคลา สู่ที่พักปู่หา................................จัดไว้ โรงแรมเหมาะยามมา....................พักผ่อน ริมทะเลลมไล้.............................คลื่นครื้นครวญเสียง ๚ ๒๔ .....นางนวลนางนกน้อย...............น่าชม กางปีกเรื่อยเล่นลม.....................ลิบโน้น ฝากสารสู่สุดาฉม........................ฝากนก ถึงแม่ ถึงแม่ห่างไกลโพ้น......................ห่อนร้างใจเรียม ๚ ๒๕ .....ลมไล้ยอดไม้แกว่ง................ทอดแถว คลื่นซัดสาดกระทบแนบ..............เขื่อนกั้น เสียงสมุทรเยี่ยงเสียงแซว............กระทบอก เรียมเฮย ป่วนอกสุดอัดอั้น.......................ทุกข์ร้อนถาโถม ๚ ๒๖ .....เรื่อยเรื่อยตะวันเคลื่อนคล้อย.....อัสดง ลิบลิบโอ้ลับลง..........................ลับแล้ว เรื่อยเรื่อยพี่ถวิลอนงค์................นวลสวาท ลิบลิบผ่องพักตร์แก้ว.................ยั่วเย้าใจเรียม ๚ ๒๗ .....พลบค่ำรวมมิตรร้าน..............หมูเกา- หลีแฮ คอเล่าใครใครเขา.......................สนุกแท้ เรียมดื่มเพื่อหวังเมา...................ลืมโศก แต่เล่าฤๅจักแก้...........................โศกท้นพูนทวี ๚ ๒๘ .....ครวญคำร่ำกาพย์พร้อม...........สหายโคลง บาทต่อบาทจรรโลง.....................บทเย้า หนึ่งบทสู่สองโยง........................ยามต่อ โคลงแฮ บทอื่นสุขจริงเจ้า.........................บทเศร้าโคลงเรียม ๚ ๒๙ .....ป่านนี้นงนุชน้อย...................คำนึง ใดฮา คงคิดพะวงถึง...........................พี่ด้วย โอ้อกพี่รำพึง.............................หากแม่ โศกแม่ วอนเทพไท้โปรดฉ้วย...................แม่ให้หายหมอง ๚ ๓๐ .....สี่ทุ่มกว่าจากร้าน...................สังสรรค์ ต่อเฮย หวังยกจอกเย้ยจันทร์..................ครึกครื้น รวมสหายร่วมสนุกกัน..................ริมฝั่ง ทะเลนอ แต่อกเรียมฤๅฟื้น........................ร่ำร้องหาสมร ๚ ..ถือโอกาสปล้นบ้าน ดีไหมเนี่ย เจ้าบ้านไม่อยู่ .. Noppy B. Good  เปิดบ้านใหม่เฮอะ ยาวไปชาวบ้านจะเข้ายากนะ .. จากคุณ : จังงัง - [ 27 พ.ย. 45 22:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ขึ้นกระทู้ใหม่ก็ดีค่ะ กระทู้นี้ชักจะโหลดไม่ขึ้นซะแล้ว นายนพผีบีจุดกุดมาไว ๆ อย่าอู้เน้อ รอวางโคลงที่กระทู้ใหม่นะคะ ถือโอกาสอู้ไปได้อีกวันหนึ่ง แฮ่ เกือบลืมไปเลยค่ะ ขอบคุณศิษย์น้องอกนิษฐ์ และศิษย์พี่เล็ก รวมทั้งศิษย์ร่วมสำนักเดียวกัน คุณพิราบเงิน ที่แวะมาบอกข้อมูลวันมหาธีรราชเจ้าด้วยนะคะ //น้่ำส้ม จากคุณ : รสา รสา - [ 28 พ.ย. 45 03:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 107 แฮ่..ผมไม่อู้ดอกครับ..พี่รสานั่นแหละ รีบไปวางโคลงเซี้ย..เชิญๆๆๆ พี่เดียร์ครับขออนุญาตเปิดกระทู้ใหม่เลยแล้วกันนะครับ อาศรมชาวโคลง ภาค ๕๙ ๏ ๏ ๏ อุ่นรักจากพ่อ ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1908673/W1908673.html จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 28 พ.ย. 45 03:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ใครอ่าน บ้า จากคุณ : coon@hotmail.com - [ 22 ต.ค. 47 10:11:16 A:61.90.82.74 X: ]