บทนี้มันยาวคะ เลยเเปะเเยก 1 บท ไม่ว่ากันนะคะ

2.8 บทที่ 8 ขโมย

เมื่อเลดี้ของผมกล่าวราตรีสวัสดิ์กับคุณเเฟรงคลินเเละคุณก็อดฟรี่เเล้ว เธอเพ่งมองไปที่ของขวัญของพี่ชายเธอที่ส่องประกายอย฿บนชุดของสูกสาวเธอ
"ราเชล" เธอถาม "คืนนี้ลูกจะเก็บเพชรไว้ที่ไหน?"

ราเชลคิด
"เก็บไว้ที่ตู้อินเดียนของหนูค่ะ...เเน่นอนว่าใบที่มีลิ้นชักทั้งหมด"

มารดาของเธอขมวดคิ้ว
"ลูกรักจ๊ะ...มันไม่มีล็อคนี่"

คุณราเชลตอบว่า "เเต่เเม่ค่ะ...มันไม่มีขโมยในบ้านหรอกค่ะ"

"ทำไมคืนนี้ไม่ให้เเม่เก็บมันไว้ให้ล่ะจ๊ะ?" เลดี้ของผมพูด

คุณราเชลปฎิเสธ

"งั้นราเชล...สิ่งเเรกที่หนูต้องทำในวันพรุ่งนี้คือมาหาเเม่ก่อนนะ" เลดี้ของผมพูด เเล้วก็เดินขึ้นข้างบนไป

จากนั้นคุณราเชลก็กล่าวราตรีสวัสดิ์ พร้อมทั้งจับมือธรรมดากับคุณก็อดฟรี่เเต่ยิ้มอย่างนุ่มนวลให้คุณเเฟรงคลิน

ในวินาทีนั้น...ผมเริ่มที่จะเชื่อว่าสุดท้ายเเล้วเพเนโลพอาจจะคิดถูก

"คืนนี้ผมจะปล่อยสุนัขครับ" ผมบอกคุณเเฟรงคลินทันทีที่เธอไป

"เราจะตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เราจะทำอะไร" เขาพูด

เขาดูหน้าซีดเเละเหนื่อย ผมเเนะนำให้เขาจิบวิสกี้เเละน้ำสักนิดเพื่อจะทำให้เขาหลับ คุณก็อดฟรี่มาเพื่อที่จะกล่าวอย่างเป็นมิตรว่าเขาเห็นด้วยเเละพยายามคะยั้นคะยอให้เขาดื่มอะไรก็ได้
คุณเเฟรงคลินปฎิเสธอย่างสุภาพเเละคู่ปรับทั้งสองก็เดินขึ้นบันไดไปด้วยกัน

ไม่กี่นาทีต่อมา...คุณเเฟรงคลินก็เรียก
"บางที...ผมอยากจะได้วิสกี้นั่น"
ซามูเอลถือเครื่องดื่มขึ้นไปข้างบน ผมปล่อยสุนัขออกมาเเละเมื่อเราปิดบ้านเเล้ว ผมก็พาร่างเเก่ๆของผมไปที่เตียงเเละนอนไม่หลับตลอดคืน...ฟังเสียงฝนเเละเสียงลมด้านนอก

ตอน 8.00 น. เพเนโลพวิ่งเข้าไปในครัว
"พ่อค่ะ...เพชรหายไปเเล้ว!" เธอร้องออกมาเเล้วลากผมขึ้นไปข้างบน

คุณราเชลกำลังยืนหน้าซีดเหมือนผ้าปูเตียงข้างๆตู้อินเดียนของเธอ...ลิ้นชักอันหนึ่งของมันเปิดอยู่...ว่างเปล่า

"หนูเห็นคุณราเชลเอาเพชรใส่ไว้ที่นั่นเมื่อคืน!" เพเนโลพร้อง

คุณครับ...เป็นความจริงหรือเปล่าครับ?" ผมถาม

เธอตอบด้วยท่าทีที่ไม่เหมือนกับตัวเธอ ด้วยเสียงที่เหมือนไม่เป็นเสียงของเธอเอง
"เพชรหายไปเเล้ว!" เเล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอเเละล็อคประตู

เลดี้ของผมเข้ามาข้างใน...ใบหน้าเรียบเฉย...เคาะประตูห้องคุณราเชลเเละได้รับอนุญาตให้เข้าไป สุภาพบุรุษสองคนวิ่งเข้ามา คุณก็อดฟรี่ยกสองมือขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่เชื่ออย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตาม คุณเเฟรงคลินโผล่ออกมาด้วยท่าทางที่ดูสบายเเละปลอดโปร่งกว่าเดิม...บางทีเพราะว่าคืนนั้นเขาหลับสนิทเป็นครั้งเเรกตั้งเเต่ที่เขาอดบุหรี่ก็ได้

เขาสั่งพวกเราให้ค้นห้องเเละเคาะประตูห้องนอนคุณราเชล

เลดี้ของผมก้าวออกมา
ประตูถูกปิดหลังเธอทันทีแและถูกล็อคจากด้านใน
"การสูญหายของเพชรทำให้ราเชลตกอยู่ในอาการช็อค" เธอพูด "เธอไม่ยอมพูดถึงมัน...ไม่พูดเเม้เเต่กับชั้น"

"เราต้องเรียกตำรวจ" คุณเเฟรงคลินพูด "พวกเขาต้องจับพวกอินเดียนั่นทันที...ถ้ามันไม่สายเกินไป" เขาเสริมเมื่อเห็นความประหลาดใจของเลดี้ของผมเเละคุณก็อดฟรี่ "ทั้งหมดที่ผมสามารถพูดได้ตอนนี้คือพวกเขาน่าจะมีเพชรอยู่เเน่นอน ผมจะเข้าไปในเมืองฟริทซิ่งฮอลล์เดี๋ยวนี้"

ผมรีบตามเขาออกไปเเละถามว่าพวกอิเดียเข้ามาในบ้านได้อย่างไร "คนหนึ่งอาจจะเข้ามาในขณะที่เเขกกำลังกลับ" เขาตะโกนพร้อมทั้งขับทะยานไป

เเต่พวกเขาหนีไปได้อย่างไร? ผมตรวจบ้าน...ประตูเเละหน้าต่างทุกบานถูกล็อค...เเละเขาหนีพวกสุนัขไปได้อย่างไร?

หลังอาหารมื้อเช้า...ไม่ว่ามีหรือไม่มีขโมย...เเต่ละคนจะต้องกินอาหารเช้า...ผมเล่าความจริงเรื่องอุบายของพวกอินเดียให้เลดี้ของผมฟัง เธอช็อคมาก...เเต่ดูเหมือนห่วงลูกสาวเธอมากกว่า
"ผมไม่เคยเห็นเธอเเสดงอาการขนาดนี้มาก่อน"

เธอพูดว่า "การหายไปของเพชรส่งผลกระทบต่อสมองของเธอ"

คุณก็อดฟรี่ก็มีท่าทีเเปลกๆด้วยเช่นกัน...เดินไปเรื่อยๆอย่างวิตกกังวลเเละไร้จุดหมาย เขาอ่อนเเอกว่าที่ผมคิดเอาไว้ เเต่พวกเราทุกคนก็ไม่สบายใจ คนรับใช้ต่างพากันสงสัยกันเเละกัน มูนสโตนทำให้พวกเราทั้งหมดกลับตาลปัตร

คุณเเฟรงคลินกลับมาก่อน 11 โมง
"ผู้การซีเกรฟกำลังมา" เขาพูด "เเต่มันไม่มีประโยชน์...กรณีนี้มันไร้ความหวัง"

"ทำไมครับ?...พวกอินเดียหนีไปได้หรือครับท่าน?" ผมถาม

"พวกอินเดียนั่นถูกักขังอย่างไม่ยุติธรรม" เขาตอบ "การสอบสวนของตำรวจพิสูจน์ว่าพวกเขากลับเข้าไปในเมืองฟริทซิ่งฮอลล์เเละอยู่เเต่ในโรงเเรมของพวกเขาตลอดคืน เเต่กระนั้น พวกเขายังคงถูกจับขังคุกเป็นเวลา 1 สัปดาห์...ในกรณีที่มีการค้นพบอะไรเพิ่มเติมอีก"

เเต่ถ้าพวกเขาบริสุทธิ์...ผมถามตัวเอง...ใครเป็นคนเอามูนสโตนไป?"

สิบนาทีต่อมา ซีเกรฟเเละคนของเขาก็มาถึง
ผมรู้จักเขาดี...ชายตัวใหญ่เสียงดัง

คุณเเฟรงคลินบอกเขาทันทีว่าการสืบสวนไร้ผล ซีเกรฟไม่พบร่องรอยของการบุกรุก
"ใครบางคนในนี้ขโมยมันไป" เขาประกาศอย่างมั่นใจ

คนรับใช้ต่างพากันสงสัย...พวกเขาตามเขาขึ้นไปที่ห้องนั่งเล่นของคุณราเชลเหมือนกลุ่มผึ้งขี้โมโห

"ดูนั่น!" เขาพูดพลางชี้ไปที่รอยเปื้อนสีบนบานประตู "ชุดของใครบางคนคงไปโดนสีที่ยังไม่เเห้งเข้า"

ทุกคนยกเว้นโรซานน่ามุงเข้ามาดู

"กลับไปทำงานได้เเล้ว...ทั้งหมดนั่นเเหละ!" เขาสั่ง

ผมเห็นโรซานน่าผละออกไปในทันที

จากนั้นซีเกรฟก็ทำการค้นห้อง...ไม่พบอะไร...เเละถามหาเพเนโลพ

"เอาล่ะ...สาวน้อย" เขาพูดเฉียบขาด "ฉันต้องการความจริง"

"คุณกำลังกล่าวหาฉันหรือค่ะ?" ลูกสาวของผมตอบอย่างไม่พอใจ

หลังจากที่ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเเล้ว เธอบอกเขาว่าเธอเห็นคุณราเชลเอาเพชรใส่ลงไปในลิ้นชักก่อนที่จะไปนอนได้อย่างไร...8 โมงเช้าวันถัดมา เมื่อเธอนำอาหารเช้ามาให้คุณราเชล เธอพบลิ้นชักเปิดออก...ว่างเปล่า

ซีเกรฟเคาะประตูห้องนอนคุณราเชล

"ไปให้พ้นนะ! ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับใครทั้งนั้น!" เธอตะโกนออกมาจากข้างใน

เมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธเเละความประหลาดใจของเขา...ผมบอกเขาว่าคุณราเชลป่วยเเละบอกให้เขารอพบเธอทีหลัง

"ซีเกรฟน่ะโง่" คุณเเฟรงคลินกระซิบอยู่ข้างล่างก่อนที่จะออกไปที่ระเบียงกับคุณก็อดฟรี่

คุณราเชลลงมาข้างล่างด้วยใบหน้าซีดขาวราวกับคนตาย...ไม่สนใจผู้กำกับการที่พยายามจะพูดกับเธอ เธอออกไปที่ระเบียง...ตรงไปหาคุณเเฟรงคลิน...ไม่เหลียวเเลคุณก็อดฟรี่ที่ก้าวถอยหลังเเละทิ้งให้พวกเขาอยู่ตามลำพัง

เห็นได้ว่าคำพูดของคุณราเชลก่อให้เกิดความประหลาดใจบนใบหน้าของคุณเเฟรงคลิน

เมื่อเห็นเลดี้ของผมเข้าไปหาพวกเขาที่ระเบียง...คุณราเชลพูดคำพูดสุดท้ายอย่างรวดเร็วกับลูกพี่ลูกน้องของเธอเเล้ววิ่งเข้าไปข้างใน คุณก็อดฟรี่ตามมาสบทบกับเลดี้ของผมเเละคุณเเฟรงคลิน เเละพวกเขาก็เดินจากไป...คุณเเฟรงคลินกำลังอธิบายอะไรบางอย่าง

ข้างใน...คุณราเชลเดินผ่านซีเกรฟขึ้นไปข้างบน
"ฉันไม่อยากจะพูดกับคุณ!" เธอร้องออกมา...ดวงตาของเธอดูกราดเกรี้ยวดุดัน
"เพชรของฉันหาย ไม่ว่าคุณหรือใครก็ตามก็หาไม่เจอหรอก!"

ผมพาซีเกรฟขึ้นไปข้างบน ประตูห้องนอนของคุณราเชลล็อค พวกเราได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอจากข้างใน

เจ้าหน้าที่ตำรวจหมดความอดทน เขาขอพบคนรับใช้ทั้งหมด ทุกคนถูกสอบสวนเเบบตัวต่อตัว...รวมทั้งเพเนโลพที่โดนถามเป็นครั้งที่สอง ความโกรธของลูกสาวผมไม่ได้ทำให้เขาประทับใจเลย หลังจากนั้น...เธอก็วิ่งออกมาด้วยในหน้าที่มีน้ำตานองบอกว่าเขาพยายามจะพูดเธอว่าเธอเป็นคนเอาเพชรไป!"

จากนั้นซีเกรฟก็ค้นห้องของคนรับใช้...เเละไม่พบอะไร

ในขณะที่เขาตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป คุณเเฟรงคลินก็เรียกให้ผมไปพบที่ห้องสมุด โรซานน่าวิ่งออกมาในขณะที่ผมเข้าไปข้างใน ห้องสมุดถูกทำความสะอาดในตอนเช้า ดังนั้นเธอไม่มีธุระอะไรที่นั่น

ใบหน้าของเธอเเดงก่ำ ดวงตาของเธอดูเเปลกเเละอวดดี เธอพูดว่า "คุณเเฟรงคลินทิ้งเเหวนไว้ข้างบน ฉันยกมันให้เขา" เเล้วเธอก็เดินจากไป

ผมเห็นคุณเเฟรงคลินกำลังเขียนหนังสือ
"เบทเทอริจ...ช่วยส่งโทรเลขฉบับนี้ให้ผมด้วย" เขาพูด
"พ่อของผมรู้จักผู้บังคับบัญชาการตำรวจ ผมหวังว่าเขาจะส่งคนที่เก่งกว่าซีเกรฟมาให้" เขาลดเสียงลงจนเกือบจะเป็นกระซิบ "ผมคิดว่าโรซานน่า สเปียร์เเมนอาจจะรู้เรื่องมูนสโตนมากกว่าที่เธอ
เเสดงออก...หรือบางทีเธออาจจะไม่สบายก็ได้ เมื่อกี้เธอทำตัวเเปลกมาก เธอเข้ามาข้างในเเล้วพูดว่า "พวกเขาจะหาเพชรไม่พบใช่มั้ยคะ? หรือจับตัวคนขโมยไม่ได้...ฉันเเน่ใจว่าอย่างนั้นคะ" เธอยังผงกหัวเเล้วก็ยิ้มให้ผมด้วย! ผมกำลังจะถามเธอว่าเธอหมายความว่าอะไรตอนที่คุณเคาะประตู"

ระหว่างที่ผมเดินผ่านห้องครัวพร้อมกับโทรเลขในมือ...ผมเห็นคนรับใช้ทุกคนยกเว้นโรซานน่ากำลังกินอาหารเย็น ผมได้รับคำตอบจากพวกเขาว่าเธอรู้สึกไม่สบายขึ้นมาเเละเธอก็ขอตัวขึ้นไปข้างบน

"ประหลาดมาก" ผมพูด "เมื่อครู่เธอก็ดูสบายดีนี่"

เพเนโลพตามผมออกมา "พ่อคะ! อย่าพูดอย่างนั้นสิ" เธอกระซิบ "พวกเขาจะปฎิบัติกับเธอเเย่ยิ่ง
กว่าเดิม เด็กสาวผู้น่าสงสารกำลังอกหักจากคุณเเฟรงคลิน"

ตอนนี้ซีเกรฟมีทฤษฎีใหม่ : ใครบางคนในบ้านจะต้องเป็นคนช่วยพวกอินเดีย

คุณเเฟรงคลินอาสาพาเขาเข้าเมืองเพื่อไปถามคนพวกนั้นอีกครั้ง
คุณก็อดฟรี่สนใจที่จะไปด้วย

ก่อนที่พวกเขาจะไป คุณเเฟรงคลินพูดอะไรบางอย่างกับผม "ผมจะไม่ส่งโทรเลขจนกว่าเราจะเจอพวกอินเดีย" เขาพูด "เเละคอยจับตาดูโรซานน่า สเปียร์เเมนในขณะที่ผมไม่อยู่ด้วย" เเล้วเขาก็ผละจากผมไปทันที

โรซานน่าดูป่วยมากตอนที่เธอลงมาข้างล่าง...เธอได้ยาทานเเล้วเธอก็กลับขึ้นไปข้างบน
คุณราเชลยังคงขลุกอยู่เเต่ในห้องตัวเอง...บอกว่าเธอยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลย
เหล่าสุภาพบุรุษกลับมาก่อนอาหารค่ำ คุณเมิร์ทเวททำหน้าที่เป็นล่าม...เเต่การสัมภาษณ์ล้มเหลว คุณเเฟรงคลินส่งโทรเขาของเขาเเล้ว เเละผู้กำกับการซีเกรฟจะกลับมาในเช้าวันรุ่งขึ้น

จบบทที่ 8 ขโมย
------------------
คุณ GTW - ขอบคุณที่ยังติดตามอย่างเหนีนวเเน่นคะ
คุณ A Muggle  - ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำตอบที่คนเเปลข้องใจ...ตอนนี้เข้าใจเเล้วคะ เพราะว่าในเล่มที่เอามาเเปลมันจะไม่ระบุพวกรายละเอียดปลีกย่อย จะเน้นเเต่เนื้ออย่างเดียวเลยคะ
คุณscottie - ยังไงก็จะหารูปมหให้ดูคะ ทั้งมูนสโตน เเละ เพชรสีเหลือง เเต่ต้องขอสมัครสมาชิกให้ได้ก่อนนะคะ