W1902265 The Moonstone เดอะ มูนสโตน อัญมณีอาถรรพ์ บทที่ 2.9 - 2.10

    2.9 บทที่ 9 การมาของสิบเอกคัฟ

    ข่าวสองข่าวมาถึงในตอนเช้าวันศุกร์
    ข่าวเเรก...คนทำขนมพบโรซานน่ากำลังเดินเข้าเมืองฟริทซิ่งฮอลล์เมื่อบ่ายวันพฤหัส
    ข่าวที่สอง...ดร.เเคนดี้เป็นหวัดจากฝนในครั้งนั้นเเละกำลังเป็นไข้ร้ายเเรง

    ไม่นานหลังจากที่ซีเกรฟมาถึง...ก็มีโทรเลขมาถึงคุณเเฟรงคลิน
    "สิบเอกคัฟกำลังจะมาถึงเช้านี้เเล้ว!" เขาพูด

    "ไม่มีปริศนาใดที่ชายคนนี้ไขไม่ได้!" ซีเกรฟนั่งลงทันทีเพื่อเขียนรายงานสำหรับนักสืบชื่อดังเเห่งลอนดอน ผมเห็นเขากัดปากกาด้วยความกังวลเมื่อผมเห็นร่างเล็กๆในชุดสีดำเดินมาถึงประตูด้านนอก ครั้งเเรกที่เห็น...ชายเเก่ที่ร่างเล็กทั้งร่างเต็มไปด้วยกระดูกจนเกือบเหมือนกับผี...นี่นะหรือนายสิบคัฟผู้โด่งดัง?

    ข้างนอก...เมื่อเขาเเนะนำตัวเองด้วยเสียงที่เบาเเละชวนหดหู่...ดวงตาสีเทาอันเเรงกล้าของเขาก็พบกับผม มันเเหลมคมประดุจใบมีด...ดวงตาคู่นั้น...เเละดูเหมือนว่ามันจะรู้เรื่องของคุณมากกว่าตัวคุณเองเสียด้วยซ้ำ

    ผมบอกเขาว่าผู้กำกับการซีเกรฟรอพบเขาอยู่ เเละเขาก็ตามผมเข้าไปในบ้านอย่างเงียบๆ
    สัญญาณเเห่งความตื่นเต้นประการเเรกที่เขาเเสดงออกมาก็คือเมื่อตอนที่เขาเห็นสวนกุหลาบของพวกเรา
    เขาเริ่มคุยกับคนสวน...ซึ่งในไม่ช้าก็พบว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องดอกกุหลาบ เขาเเตะดอกกุหลาบสีขาวด้วยนิ้วผอมๆสีเหลืองของเขา
    "ดอกไม้ที่น่ารัก" เขาพูดอย่างอ่อนโยนราวกับว่าเขากำลังพูดอยู่กับเด็กเล็กๆยังไงยังนั้น

    ซีเกรฟเเละคัฟคุยเเบบส่วนตัวในห้องทำงานของผม
    หลังจากนั้น ผู้กำกับการดูตื่นเต้นเเต่นายสิบกำลังหาว

    "นายสิบต้องการเห็นห้องนั่งเล่นของคุณเวอรินเดอร์" ซีเกรฟประกาศอย่างเป็นทางการ

    ผมพาพวกเขาขึ้นไปข้างบน

    คัฟค่อยๆสำรวจตู้เเละทั่วทั้งห้องอย่างช้าๆ มีเพียงเเค่ประตูเท่านั้นที่กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้
    "นี่เกิดขึ้นได้อย่างไร?" เขาถามผม...ชี้นิ้วผอมเเห้งเหมือนกิ่งไม้ไปบนรอยเปื้อนที่เเห้งเเล้ว

    ซีเกรฟตอบว่า "พวกคนรับใช้เข้ามามุงในห้องเมื่อเช้าวาน เสื้อไปโดนมัน ผมเลยสั่งให้พวกเขาออกไป"

    "พวกคุณคนไหนสังเกตมั้ยว่ามันเป็นชุดอะไร?" คัฟถามเเละเขายังคงพูดอยู่กับผม

    "ผมจำไม่ได้ครับ" ซีเกรฟตอบ "มันไม่สำคัญอะไร"

    คัฟมองซีเกรฟด้วยความสมเพช
    "จากประสบการณ์ของผมทั้งหมด...รอยเปื้อนนี่เป็นสิ่งสำคัญมาก เราต้องหาชุดที่ทำให้เกิดรอยเปื้อนนี่ เเละเรายังต้องรู้ว่าเมื่อไรที่สียังไม่เเห้ง"
    เขาหันมาทางผม

    "ท่านครับ...ผมจำได้ว่าทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ประมาณ 11 โมง"

    "มีใครบ้างที่รู้ว่าสีนี่เเห้งเมื่อไร?"

    ผมบอกเขาว่าคุณเเฟรงคลินรู้
    คัฟส่งคนไปตามเขาเเละเขาก็เข้ามารวมกับเราในห้อง
    "สีเเห้งภายใน 12 ชั่วโมง" เขาประกาศ "การทาสีส่วนรอยเปื้อนนี่เสร็จเมื่อตอนบ่ายสามโมงวันพุธ"

    "ดังนั้น...คุณเบลค...สีเเห้งประมาณตี 3 ของวันพฤหัส มันจะต้องเเห้งสนิทภายใน 8 ชั่วโมงเมื่อพวกคุณทั้งหมดขึ้นมาที่นี่ตอน 11 โมง"

    ทันใดนั้น คุณราเชลก็วิ่งเข้ามาในห้องของเธอ คัฟโค้งทำความเคารพเเละเเนะนำตัวเอง

    "ฟังคำเเนะนำของฉันนะ...นายสิบ" เธอพูดด้วยความโกรธ "อย่าให้คุณเเฟรงคลินช่วยเหลือคุณ"
    เธอหันมาทางคุณเเฟรงคลินด้วยสายตากราดเกรี้ยวเเต่น่าประหลาดที่เธอไม่สามารถสบตาเขาได้

    ดวงตาของคัฟไม่ได้ละไปจากเธอเลย
    "ขอบคุณมากครับ" เขาพูด "คุณรู้อะไรเรื่องรอยนี่มั้ย? คุณอาจไปโดนมันโดยที่คุณไม่ได้ตั้งใจก็ได้?"

    "ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น" เธอประกาศ...ออกไปเเละขังตัวเองอยู่ในห้องของเธออีกครั้ง...ได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอข้างใน

    คัฟพูดว่า "คุณเวอรินเดอร์เสียใจมากเรื่องการหายสายสูญของเพชรของเธอ" รอยยิ้มบางๆปรากฎอยู่ที่ริมฝีปากของเขา "โดยธรรมชาติเเล้ว!...มันเป็นอัญมณีที่มีค่ามาก" สีหน้าของเขาปั้นยาก "ตอนนี้...เราต้องหาว่าเมื่อไรกันที่สียังไม่เกิดรอยเปื้อนขึ้น ใครเป็นคนเห็นมันเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อคืนวันศุกร์?"

    "อาจจะลูกสาวของคุณเบทเทอริจ...เพเนโลพ" คุณเเฟรงคลินตอบ

    คัฟดึงผมไปข้างๆ
    "เราไม่อยากทำให้พวกคนรับใช้ต้องกังวลใจใช่มั้ย?" เขาพูด "ดังนั้นได้โปรดบอกพวกเขาว่าผมไม่ได้สงสัยใคร ผมไม่มีหลักฐาน...เเต่กระนั้น...เพชรก็ถูกขโมย ผมรู้เพียงเเค่ว่ามันได้หายไป...พูดง่ายๆก็คือผมต้องการให้พวกเขาช่วยผมหามัน ตอนนี้ไปพาตัวลูกสาวของคุณมา"

    คัฟดูเหมือนจะเห็นด้วยกับเพเนโลพ
    เธอบอกเขาว่าเธอเห็นพวกเขาทาสีส่วนสุดท้ายเสร็จเเละเห็นมันครั้งสุดท้ายในช่วงเที่ยงคืน...โดยที่ไม่มีรอยเปื้อน เธอพยายามที่จะไม่เเตะมัน

    จากนั้นเขาก็ถามผมว่ามีทางเป็นไปได้มั้ยที่สุนัขจะเข้ามาในห้อง
    ผมบอกว่าเป็นไปไม่ได้
    เขาศึกษารอยเปื้อนอย่างใกล้ชิดเละมั่นใจว่ามันเป็นรอยเปื้อนที่เกิดจากเสื้อผ้าเเน่...ระหว่างเที่ยงคืนถึงตีสามของเช้าวันพฤหัส

    "ครับ...ผู้กำกับการ" เขาพูด "ไม่ต้องกังวลที่จะกลับเข้าเมืองฟริทซิ่งฮอลล์ เเต่ได้โปรดทิ้งคนของคุณไว้ที่นี่ให้ผมหนึ่งคนด้วยจะได้มั้ย?...เผื่อว่าผมต้องการเขา...อรุณสวัสดิ์" เขาเดินไปที่หน้าต่างเเละยืนผิวปากอยู่ที่นั่น "กุหลาบดอกสุดท้ายเเห่งฤดูร้อน"

    ซีเกรฟเดินตึงตังออกไปด้วยความขุ่นเคือง

    เขาก้มศีรษะอย่างระมัดระวัง...ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ประตูห้องนอนของคุณราเชล
    คัฟขอพูดกับเลดี้ของผม

    เมื่อผมออกจากห้องไปผมได้ยินคุณเเฟรงคลินพูดกับเขาว่า "คุณเดาได้มั้ยว่าใครขโมยเพชรไป?"

    "ไม่มีใครขโมยเพชรไป" คัฟตอบ

    จบบทที่ 9 การมาของสิบเอกคัฟ
    ---------------------

    วันนี้มาต่อเเค่ 1 บทก่อนนะคะ อีกบทจะมาต่อให้กระทู้เดียวกันพรุ่งนี้ค่ะ...ยังเเปลไม่เสร็จเเต่อยากให้อ่านบทที่ 9 ก่อนค่ะ

    คุณ GTW - ราเชลไว้ใจคนในบ้านมากไป...เรื่องนี้คนเเปลว่ามันก็ซับซ้อนดีค่ะ
    คุณ scottie - เห็นด้วยค่ะ

    จากคุณ : Silvermoon - [ 27 พ.ย. 45 09:16:17 A:202.133.166.173 X: ]