ความคิดเห็นที่ 1 รูปไม่ขึ้นแฮะ จากคุณ : ... (สายลมคิมหันต์) - [ 28 พ.ย. 45 03:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หาว่าเราอู้ มาแล้วเจ้าค่ะศิษย์น้อง อุ่น...กับข้าวค่ำเช้า.........................ให้ลูก รัก...ท่วมท้นพันผูก..........................แก่เจ้า จาก..กันเนิ่นนานหยูก-........................ยาส่ง เสมอเอย   พ่อ...ช่วยให้คลายเศร้า.......................อยู่เฝ้าปลอบขวัญ   แง ๆ หนูอยากกลับบ้าน : : ไม่ใช่อะไร หิวข้าวแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 28 พ.ย. 45 06:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 งานนี้ผู้ใหญ่เขาเล่นกัน เด็กอย่างเราขอนั่งเฝ้าห้อง เมียง ๆ มอง ๆ อย่างเดียวดีก่า ธุจ้า ท่านอา คิดถึงค่ะอาจารย์รสา จากคุณ : ดอกงิ้ว - [ 28 พ.ย. 45 07:55:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ...............ร่มบารมีเจ้า................ภูมิพล ปกทั่วหล้าสกล...........................คู่ฟ้า แผ่นดินทุกแห่งหน.....................ร่มเย็น  สถิตอยู่ ทั้งพิภพในหล้า..........................แซ่ซ้องสดุดี ............น้อมเศียรศิระพร้อม........ศิรกราน ทรงพระเกษมสำราญ................ยิ่งล้น โชติช่วงอนันต์นาน....................พระชนม์พรรษา ไพรีพินาศพ้น..............................ปวงชนศิระน้อมนิรันดร์กาลฯ จากคุณ : idaho (idaho) - [ 28 พ.ย. 45 08:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อรุณสวัสดิ์ชาวอาศรมฯค่ะ  คิดถึงจัง  กระทู้ที่แล้ววางโคลงแค่บทเดียว ตามธรรมเนียมเขียนโคลงชื่อกระทู้หนึ่งบทมาทักทาย  อ่านชื่อกระทู้แล้ว คิดถึงคุณพ่อ  อยากเขียนถึงท่านอีก ... ๏  อุ่น ยามซุกอกอ้อน          เอาใจ รัก แทรกทุกทรวงใน            ลึกล้น จาก เพียงจากกายไกล         จิตอยู่ พ่อ ลูกผูกพันพ้น               กว่าฟ้าดินสลาย  ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ย. 45 09:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อุ่น......ไออุ่นอกนี้........................ที่มอบ รัก.......หลากรักคอยครอบ..........ขัดคุ้ม จาก....หนอจากผู้ชอบ.................คุณแม่  เราเฮย พ่อ.....แหละพ่อโอบอุ้ม...............จวบเจ้าโตสวย จากคุณ : pee_lee - [ 28 พ.ย. 45 13:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อุ่น ใดจักเปรียบได้.............อุ่นรัก รัก อาจไม่หวานนัก............ทุกถ้อย จาก แรกเกิดบ่มฟัก..............พันผูก พ่อ ห่วงหวงลูกน้อย............ดั่งแก้วกลางกมล จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 28 พ.ย. 45 17:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 งือ งือ... พรุ่งนี้ต้องไปทะลุ (ธุระ) แต่เช้า (จ้าน) เลยขอแปะมือกับหนูศอช่วยตอบทู้วันนี้ให้หน่อยนะครับ... จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 28 พ.ย. 45 19:01:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาแซวเจ้าของกระทู้ (นายนพผีบีจุดกุด) ว่า จะรีบเอาลูกไปเข้าโรงเรียนหรือคะ ว่าแล้วก็รีบหลีกเร้นกายจากไป คิดถึงหนูสาวพม่านัยน์ตามอญผิวแขกแฟนคนเหนือ (คคห. ๓) เหมือนกันค่ะ   ว่าแต่อย่าเรียกอาจารย์เล้ย เหาจะกินกบาล ตอนนี้ยังเป็น นักเรียน (ชาวโคลงเคลง) อยู่ค่า วันนี้อู้ไม่มีโคลงตามคนข้างบน (คคห. ๘) บ้างค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 28 พ.ย. 45 19:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอ แฝลชแบ็ค ย้อนหลังหน่อยเน่อ ซือม่วย รสา รสา กระทู้โคลง มิมิ ... - บาท ๒ - "มิ...หมั่นขยันเพียรแตก-.....................กิ่งรู้" "แต่งกิ่งรู้" เนี่ยอะนะ นิรนามอ่านแล้ว "แตกหน่ออึ้ง" ไปเลย (แตกหน่อเป็นปุ่มอยู่ข้างๆหู) แต่ไหนๆ ก็ไม่อยากแก้บทนี้แล้ว อีกทั้งเฉลยเบื้องหลังเป็นคำพระซึ่งนิรนามไม่ค่อยคุ้น เลยให้ผ่านแต่โดยดี (เพื่อจะไปแต่งบทใหม่ๆ นะจ๊ะ) กระทู้โคลง บางสิ่งบางอย่าง - ถ้าเอาแบบเคร่งๆ "บางสิ่งบางอย่าง" น่าจะหมายถึง บางสิ่ง (สิ่งของ หรือ เรื่อง) ซึ่งไม่ใช่ บุคคล ดังนั้น ถ้าเขียนโดยหมายความชัดว่าเป็นบุคคล ก็อาจอ่านสะดุดความจ้า แต่ถ้าเขียนกำกวมก็พอได้ ลองตรวจดูเองเน่อ กระทู้โคลง ยิน ...  - บาท ๑ - ยินเสียงขาน รับรู้สัญญา แหม่งนิดๆ (บาท ๒ ที่เปลี่ยนไปมีผลกระทบบาท ๑) บาท ๒ - "ยินมากความ" อ่านได้ความ แต่ก็มีช่องให้เกลาเรื่องรสคำอยู่เหมือนกัน บาท ๓ - บาทนี้ดีที่สุดทั้งรสความและรสคำ บาท ๔ - "ยินหนึ่งในกิเลส" "ยินหนึ่ง" ไม่ค่อยเนียน เพราะสามบาทก่อนใช้ ยิน กับ "เสียง"              บาทนี้อ่านเข้าใจยากนิดนึงตรงคำว่า "คุ้ง" . . . . . โฮ่ เด็กสายสิญจน์ . . . อ่านโคลงของนิรนามมากๆ  เดี่ยวสายสิญจน์จะขาด (ฮิฮิ) โคลงแสดงอารมณ์ความรู้สึก อืมม . . . อธิบายยากเหมือนกันแฮะ ลองดูบทนี้ของสุนทรภู่ที่ ไพวรินทร์ ขาวงาม ยกมาลงในบทไหว้ครูสุนทรภู่ (บท "กราบโคลงถึงครูกลอน") เสียดายสายสวาทโอ้        อาวรณ์ รักพี่มีโทษกรณ์               กับน้อง จำจากพรากพลัดสมร       เสมอชีพ เรียมเอย เสียนุชดุจทรวงต้อง         แตกฟ้าผ่าสลาย โคลงบทนี้เป็นการรำพึงอาลัยอาวรณ์คนรักเก่าที่มีเหตุให้ต้องพรากจากกัน และบรรยายความรู้สึกที่ต้องสูญเสียคนรักเป็นอุปมาว่า เหมือนถูกฟ้าผ่าใจแหลกสลาย ความเด่นของบทนี้ นิรนามว่า อยู่ตรงอุปมาซึ่งเปรียบได้กินใจและรู้สึกร่วมได้ การสูญเสียคนรักมักให้ความรู้สึกที่เจ็บปวดแสนสาหัส การใช้อุปมา เป็น "ฟ้าผ่า" ใจ เนี่ยนิรนามว่า ตรงมาก เพราะคนรักกันถึงจะรู้ว่าความรักอาจมีไม่แน่นอนอยู่ แต่ก็ยัง "หวัง" ว่าจะราบรื่น ครั้นเมื่อรู้แน่ว่า ต้องเสียคนรักๆไปแน่แล้ว (เช่น บอกเลิก) ก็รู้สึกเหมือนทุกอย่างฟังครืนในทันใด "แตกฟ้าผ่า" เป็นคำสั้นๆ แต่นิรนามรู้สึกว่า กินความ ฟ้าแลบฟ้าร้องและฟ้าผ่าไว้หมด อ่านแล้วเกิดจินตภาพของ ฟ้าแลบปริบนท้องฟ้า แล้วผ่าสายลงมาในทันทีทันใด จากนั้นก็เป็นเสียงกัมปนาทกึกก้อง ซึ่งให้ความรู้สึกถึงการระเบิดพังทลาย แห้ บรรยายภาพเพลินเลย สรุปก็คือ โคลงบทนี้ไม่ได้พูดเรื่อง ธรรมะ หรือ คติสอนใจอย่างโคลงโลกนิติ แต่เป็นโคลงที่พรรณาถึง ความรู้สึก ที่ต้องสูญเสียคนรัก ซึ่งเป็นการพรรณาที่กินใจ สะเทือนใจ ให้ความรู้สึกร่วมว่า ใช่เลย . . . (ฉัน/ผม/ตู/อั๊ว/เรา/ข้อย) ก็รู้สึก "ประมาณนี้" แหละ ลองหัดแต่งแนวนี้ดูบ้าง อาจไม่ใช่ความรู้สึกรักก็ได้ อาจเป็นความสุขใจ ความทุกข์ใจ หรือความรู้สึกต่อโลก ต่อเหตุการณ์ (เช่นแสดงความสลดใจต่อเหตุการณ์รุนแรง เป็นต้น) โคลง ขันธ์ ๕ ติดไว้ก่อนจ้าน โคลงที่แต่งนานฉันใด ตรวจโคลงก็นานฉันนั้น (ฮิฮิ) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 พ.ย. 45 20:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในกระทู้ก่อน ทั่นลูกพี่เวทย์ เข้ามาเยี่ยมอาศรม นิรนามได้ฟังเรื่องราวของลูกพี่เวทย์จากหนูจังฯมาบ้าง . . . นับถือคับ ขอบคุณที่แวะมาให้คำแนะนำนิรนามพู่เพี้ยนคับ อาศรมยินดีต้อนรับเสมอ . . . . . the kop - โคลงกระทู้ นิร-นาม-ณ-ถนน เขียนเกินจริงจ้าน นิรนามไม่ถนัดกาพย์ กับ ฉันท์ เอามากๆเลย เคยแต่งฉันท์จน "ทวาร เทวษ" ต้องหายาสวนมาใช้ (อันที่มอบแด่ "ป้าหนอน" ในกระทู้ก่อน ฮิฮิ) แต่งไม่จบบท แถมถ่ายไม่ออกอีก -_- . . . . . หนูจัง วิจารณ์กระชับมิตร ๒๒ - "แต่ตัดนุชจากจินต์.....................จักตัดได้ฤๅ" น่าจะใส่ลูกเล่นให้หวือหวา เช่น        "แต่ตัดนุชจากจินต์.....................เศียรตัด ตัดแน่" (หิ๊หิ๊) ๒๕ - บาทสาม "คลื่นซัดสาดกระทบแนบ" พิมพ์ผิดจ้าน แนบ>>>แนว        นิรนามว่า บาทนี้ไม่น่ามีสร้อยโคลงนะ แต่อ่านอีกทีก็พอได้ เอ เอาไงดีหว่า ๒๗ - บาทสาม รู้สึกสะดุด น่าจะมีสร้อยนะ หรือว่าไง        บาทสี่ "โศกท้นพูนทวี" นิรนามว่า "ทวีพูน" ลงตัวกว่า ๒๙ - สร้อย "ใดฮา" นิรนามคิดว่า น่าจะสำหรับบทกระเซ้า หยอกเย้า ยั่วหัวเราะนะ อันนี้นิรนามสังเกตจาก นิราศนรินทร์ กล่าวคือ นิราศนรินทร์จะ มีบทหยอกเย้าออกมาแซมสลับบทโศกเศร้าถวิลหาเป็นช่วงๆ คงเพื่อไม่ให้ผู้อ่านรู้สึกจำเจกับอารมณ์โศกครวญถวิลหาแต่อย่างเดียว เช่น "ลับยักษ์ลับเยาวให้ เรียมหา แม่ฮา" เป็นต้น นอกนั้นอ่านลื่นไหลดีจ้าน . . . . . วันนี้หมดโควต้าแล้ว แว้บบบบบ จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 พ.ย. 45 21:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปิ๊วปิ้ว.... จากคุณ : มาลงชื่อคิดถึงพ่อด้วยคนครับ - [ 28 พ.ย. 45 23:01:20 A:202.57.179.136 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนอื่นส่งโคลงก่อน... ๏ อุ่น อ้อมอกโอบอุ้ม              ยามเยาว์ รัก     ห่วงหวงเพียงเรา          แต่น้อย จาก   ไกลห่างแม้เหงา           คอยปลอบ พ่อ    ฝากดวงใจร้อย             มอบเอื้ออุ่นทรวง ๚ @}---,----'----- @}---,----'----- @}---,----'----- @}---,----'----- แล้วขอแอบกระซิบถามว่าศิษย์พี่ใจดีท่านใดเมตตาส่งหนังสือ "แต่งโคลงตำหรับประมวลมารค" มาให้ไร้นามถึงที่นี่ ไร้นามซาบซึ้ง ยิ่งนักเจ้าค่ะ :') :') :') ๏ อุ่น ใจจารจิตด้วย            เมตตา รัก     ท่านเปี่ยมกรุณา        สื่อได้ จาก    อีกฝั่งปันมา             แม้ห่าง พี่       ส่งตำราให้               ซาบซึ้งตรึงกมล ๚ ๏ ศิษย์ ร่วมสำนักเกื้อ-         กูลวิถี น้อง     รับหนังสือกวี           ทราบแล้ว ขอบ     เขตยุทธที่มี            ตันอยู่ คุณ      พี่จักพาแผ้ว             ผ่านด้วยโคลงครู ๚ะ๛ ( .^_^. )   ...ศิษย์น้อง   _/|\_         ซาบซึ้ง... จากคุณ : ไร้นาม - [ 29 พ.ย. 45 02:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คดีเก่ายังไม่ได้สะสาง  พี่ชายเราก็โยนเผือกร้อนมาให้อีกจนได้  เฝ้ากระทู้อาศรมเนี่ยนะ จริงๆ ตั้งใจจะเข้ามาช่วยพี่ชายขี้เซาตอบกระทู้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่กว่าจะถึงบ้านก็ปาเข้าไปห้าทุ่มเกือบเที่ยงคืนเสียแล้ว ไหนๆก็เข้ามาแล้ว  ฝากสวัสดีพ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอา ... ที่แวะมาเยี่ยมอาศรม ทั้งที่ลงนามและไม่ลงนามด้วยนะขอรับ เริ่มตั้งแต่ พี่รสา - ความคิดเห็นที่ ๒ คาดว่าพี่รสาคงเป็นอาการเดียวกับศาลาไทย  คือทั้งโดนจิกทั้งไล่หลังให้มาเข้ากระทู้ที่ตัวอาสาเฝ้า (แต่ไม่อยู่เฝ้า) พี่รสาเลยออกอาการอยากกลับบ้านทันทีที่เขียนโคลงบทแรกจบ  เพราะปกติพี่รสามักจะเขียนโคลงมากกว่าหนึ่งบท อิๆ เจ้าดอกงิ้ว - ความคิดเห็นที่ ๓ เข้ามาธุจ้า  อย่างเดียวเลยเหรอ  เนี่ยว่างๆ น่าจะเอาอย่างน้องเจเขานะ  พอเริ่มเขียนโคลงก็หลงเสน่ห์โคลงเข้าให้ ถึงขนาดเขียนโคลงกระทู้ประชันกับพี่ๆ อาศรมฯ วันไปศรีราชาว่า  "หมู  มากโคลงกระทู้      มาเลย  พี่ยา" คุณไอซ์-idaho - ความคิดเห็นที่ ๔ เขียนโคลงเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ อย่าลืมนำไปร่วมถวายพระพรในหน้าถวายพระพร pantip.com นะคะ ไม่แน่ใจว่าตั้งใจเขียนโคลงแบบหรือเปล่า  ลองเช็คเสียงบางตำแหน่งดูนะจ๊ะ ศาลาไทย - ความคิดเห็นที่ ๕ อันนี้ขอข้าม  ไม่วิจารณ์งานตัวเอง  อิๆ รอให้คนอื่นมาชำแหละดีกว่า เมื่อวานเพิ่งโดนรุ่นพี่คนหนึ่งแซวมาว่า  ซาดิสม์ชอบให้โดนด่า ... น่าน พี่ลี - ความคิดเห็นที่ ๖ พี่ลีหนูมีเรื่องจะฟ้องด้วยล่ะ (ขี่ม้าสามศอกมายืนตรงหน้า)  มีคนหาว่าพี่ลีเขียนโคลงชมตัวเองแหละ พี่ลีจะตามไปชำระความเมื่อไหร่บอกศาลาไทยด้วยนะคะ  จะไปช่วยสกรัม   คุณดุก-วิญญาณอสัญญา - ความคิดเห็นที่ ๗ โอ้ย ! คิดถึงชะมัด  หายไปนานเลย  อ่านโคลงแล้วชอบวรรคนี้ค่ะ "รัก อาจไม่หวานนัก............ทุกถ้อย" โดนใจศาลาไทยทั้งเสียงทั้งความ อ้าว ! หมดแล้วนะเจ้าพี่ชายจอมขี้เซา    (เอาค่าจ้างมาซะดีๆ) ที่เหลือตามมาไล่ตอบเองแล้วกัน ไป "นิราศศรีราชา" ต่อดีกว่า อ้อๆ ฝากแปะ  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1902874/W1902874.html จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 29 พ.ย. 45 08:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยังไม่ได้เขียนถึงพ่อบทใหม่เสียที  เอางานเก่ามาฝากให้อ่านเล่นๆ ค่ะ         ๏ ๏ ๏ เขียนถึงพ่อ ๏ ๏ ๏ ๏  พ่อใครต่างย่อมรู้                 ว่ารัก พ่อทุ่มเทเหนื่อยหนัก                แต่ต้น พ่อฉันห่อนเคยพัก                   แทบขาด  ใจเฮย พ่อคิดพ่อเพียรด้น                   ดุ่มด้วยแรงพลัง ๚ ๏ ปลูกฝังจงแกร่งกร้าว              ลูกเอย ปลูกศรัทธาอย่าเฉย                ชาตินี้ ปลูกความคิดงอกเงย                หลากแง่  มุมนอ ปลูกจิตสำนึกจี้                      จุ่งกล้าเกียรติผยอง ๚ ๏  สองมือหมายเสกสร้าง             ทางงาม สองหมัดใช่เกรงขาม                  แน่วเน้น สองตาแม่นทุกยาม                   ยืนหยัด สองรักลูกเมียเร้น                     ลึกห้องเรือนใจ ๚ ๏  เลือดไหลชุ่มขอบคิ้ว               คางเจ็บ เนื้อพ่อรอยแผลเย็บ                  ยับหน้า แข้งสาดเข่าลอยเหน็บ                สับศอก ขาดุ่มเดินเข้าท้า                      ต่อยแม้นมวยรอง ๚ ๏  เสียงร้องโห่ลั่นพื้น                 เวที คือเกียรติคือศักดิ์ศรี                 นักสู้ คือชีวิตยอมพลี                       ให้หมด คือค่าเทอมลูกรู้                       เหงื่อเคล้าเลือดหอม ๚ ๏  พ่อยอมเจ็บเพื่อเจ้า               ลูกรัก ยอมพ่ายอับอายนัก                 หม่นไหม้ พ่ายศึกใช่ผ่อนพัก                   อีกศึก ศึกต่อศึกแลกให้                     ลูกแก้วเมียขวัญ ๚ ๏  คิดวันพ่อลูบไล้                  เล่นหัว สอนสั่งลูกอย่ากลัว                ย่างก้าว ยิ่งร้ายยิ่งตื่นตัว                    ตั้งสติ ทุกข์สุขดาษดื่นด้าว                เติบกล้าเต็มคน ๚ ๏ โอกาสตนเช่นเช้า              แดดปราย เพียงนิดผ่านกลับสาย           พลาดแล้ว จงเร่งรุดจุดหมาย                อย่าหยุด คำพ่อเฉกเช่นแก้ว               ส่องแจ้งทางหวัง ๏  จุดพลังโหมเร่งรื้อ              ไฟฝัน อนาคตวันนี้ฉัน                   พ่อสร้าง เบ้าหลอมกล่อมวัยวัน            จนใหญ่ ไกลกว่าไกลใช่ร้าง               มอดเชื้อเติมฟืน ๚ ๏  ยืนหยัดกำหมัดกล้า             ดุ่มเดิน ท้าโลกทุกสิ่งเผชิญ                 สติชี้ เหนื่อยหนักห่อนหนักเกิน           พ่อเหนื่อย รักพ่อผู้ร้างลี้                       ภพโพ้นพ่อยิน   ลูกเทอญ ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 29 พ.ย. 45 08:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ ญาติมิตรชาวอาศรมฯ ทั้งหลาย คิดถึงจังเลย ฮิฮิ อุ่น  กายในอ้อมกอด                 บิดร รัก  ลูกรักตราบมรณ์                  มอดม้วย จาก  เล็กเติบใหญ่กร                 เคยโอบ  อุ้มเฮย พ่อ  ถนอมลูกด้วย                    เดชเพี้ยงนภดล ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 29 พ.ย. 45 10:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาอ่าน อุ่น รัก จาก พ่อ ขอรับ เก็บเอาความอบอุ่น ไว้ในอก ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 29 พ.ย. 45 21:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อุ่น...ความรักโอบเอื้อ .   อาทร รัก...พ่อมิเคยถอน ..     เพริดแพร้ว จาก...พรากอกอาวรณ์ .  จำข่ม พ่อ...สู่สวรรค์แล้ว  ....    กราบเท้าบูชา จากคุณ : คุณหนูนา - [ 29 พ.ย. 45 22:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ก่อนตรวจของ ซือม่วยไร้นาม นิรนามขอเอากลบท กินรเก็บบัว มาให้ลองเล่นกันอีกครั้ง สำหรับคนที่กำลังหัดแต่งโคลง หรือ มือใหม่ที่สนใจแต่งโคลง แต่งมาทีละบทก็พอ แต่คนที่ "แต่งโคลงได้" พอคล่องแล้ว ควรแต่งเป็นโคลงความยาว ๒ บท เพื่อเข้าเกณฑ์ (หนึ่งในหลายเกณฑ์) ที่ท่านจันทร์เคยเขียนไว้ว่าเป็นเกณฑ์ของผู้ "แต่งโคลงเป็น" เล็กเฉ้อกลบทกินรเก็บบัว และ การบ้านของ ๔ ดช. ดญ. สมัยนู้น (ปี ๔๓) (กลบทกินรเก็บบัว มีมากกว่า ๑ แบบ นิรนามขอเลือกใช้แบบนี้เน่อ) . . . . .                   ความคิดเห็นที่ 10                  กลบทแบบที่ 2 กินรเก็บบัว                  จำกลิ่นจางกลิ่นให้..............เคยหอม                  จักห่างไปห่างตรอม............เหือดร้าง                  มีดอกร่วงดอกดอม.............ดารดาษ                  จักเหี่ยวจักเฉาว้าง...............จักว้าจักไหวฯ                  พรากไม้พบไม้ใหญ่.............ในพนา                  ริ้นไต่ไรไต่พา.......................พรากเหย้า                  ดาวดาดจักดาดตา................จุดต่าง ไต้เฮย                  หักจิตหักใจเข้า.....................หักร้างหักลาฯ                  กลบทแบบที่ 2 นี้ เน้นการใช้คำซ้ำในแต่ละวรรค                  วรรคที่ 1-2-3 ใช้คำที่ 2 และ 4 ซ้ำกัน (กลิ่น, ห่าง,ดอก)                  วรรคสุดท้าย ใช้คำซ้ำเยอะหน่อยเป็น 4 คำคือคำที่ 1, 3, 6, 8 (จัก)                  ตัวอย่างคำในวงเล็บคือบทแรก บทที่ 2 ลองสังเกตเอาเองจะได้จำแม่นๆ                  ***เนื้อความกลบทของพี่เนาว์นี้มาจากเสภาขุนช้าง-ขุนแผน                  ตอนขุนแผนไปลักนางวันทองจากเรือนขุนช้าง                  แล้วนางวันทองครวญสั่งเรือน***                  จำปีเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว                  ทั้งเกดแก้วพิกุลยี่สุ่นศรี                  จะโรยร้างห่างสิ้นกลิ่นมาลี                  จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบฯ                  จำได้แค่บทเดียวครับผม                  ส่วนตัวอย่างโคลงของหนอนสุราบทนี้แต่งบ่ทัน                  ในหัวหาเสียงโคลงบ่เจอ เจอแต่เรื่องเงิน...                  เลยเอาตัวอย่างของเก่าที่เคยเล่นเมื่อ 2 ปีที่แล้ว                  ของผู้ใช้นามปากกา Mars มาให้ดู                  ไปถิ่นเมืองถิ่นผู้ ................ ไกลกัน                  เตรียมสิ่งดีสิ่งอัน ................... เลิศล้ำ                  เป็นของส่งของขวัญ .............. ควรแด่ ท่านเฮย                  ผูกมิตรผูกจิตรย้ำ ..................ผูกไม้ผูกมือฯ                  จากคุณ : หนอนสุรา  - [11 ส.ค. 43 16:26:20]                  ๏ ชอบชื่นชมชื่นน้อง....ศาลาฯ                  โคลงทุกโคลงทุกครา....ค่าล้ำ                  โคลงจับนักจับตา....น่าอ่าน งานเอย                  ยิ่งไล่ยิ่งชอกช้ำ....ยิ่งย้ำยิ่งรวน                  จากคุณ : ยุตา  - [14 ส.ค. 43 21:50:23]                  แทรกจิตส่อจิตซ้อน                    ใจสอง                  ยามยิ่งหยอกยิ่งลอง                  ยั่วย้ำ                  กลืนกลิ่นคู่กลิ่นครอง                 เชยชื่น                  รักผิดรักยังซ้ำ                             รักชู้รักชม                  จากคุณ : ศาลาไทย (salathai)  - [15 ส.ค. 43 12:26:49]                  ตามเก็บบัวเก็บไว้                   บทสอง                  เติมแต่งโคลงแต่งสนอง          แด่ผี้                  แทนเหล้าดื่มเหล้าฉลอง          โคลงกรึ่ม                  บ่หลบบ่ลุกลี้                         บ่ล้าบ่แหนง                  จากคุณ : หมีเซอะ - [21 ส.ค. 43 18:17:43]                  เป็นแบบอย่างแบบแหย้ .เฉื่อยเฉย                  จงละอย่าละเลย เยี่ยงข้า                  ขยันอย่าหยันเปรย ..กระทบด่า คนนา                  กาลพิสูจน์การณ์นานช้า .ประจักษ์แจ้งทุกสมัย ฯ                  จากคุณ : นิรนาม - [22 ส.ค. 43 19:38:22] . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 30 พ.ย. 45 01:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แห้ บาทสุดท้ายของนิรนามผิดลักษณะกล เดี๋ยวจะมาแก้ทีหลัง วันนี้หมดเวลาแล้ว วันอาทิตย์มาต่อจ้าน อนึ่ง กลบทเป็นสิ่งที่เซียนโคลงบางท่านกล่าวว่า เขียนให้ได้ความดีๆ ยาก กล่าวคือ เข้ากลได้ แต่ความไม่ค่อยเดิน หรือสื่อความไม่ได้ เพราะถูกจำกัดคำ กลบทกินรเก็บบัว นิรนามเห็นว่า หากมองเผินๆ ดูจะแต่งไม่ยาก แต่ความยากที่แอบแฝงอยู่คือ การซ้ำคำทำให้ใส่เนื้อความได้น้อย ทำให้โคลงบางบทมีเนื้อความน้อยเกินไป ดังนั้น ก่อนแต่ง ระวังจุดนี้มากๆเน่อ อ๋อ อีกอย่าง หลีกเลี่ยงการซ้อนกลบทอื่นเข้ามา และไม่ซ้อนกระทู้โคลงหน้าบาทเข้ามานะจ๊ะ ใครที่ซ้อนเข้ามา แต่ไม่เจ๋ง/อ่านยาก/เละเทะ นิรนามไม่รับวิจารณ์จ้าน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 30 พ.ย. 45 01:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อุ่นรักจากพ่อนั้น.........................ยังจำ รักเงียบเงียบแต่กำ.....................ซาบล้น ชีิวีครึ่งหนึ่งนำ..........................จากพ่อ คมคิดพาคิดค้น.........................คิดคล้ายคำใคร ...ขอบคุณในน้ำใจไมตรีของ คุณศาลาไทย คนเก่ง ที่คิดถึงครับผม ช่วงนี้เร่งสะสางงานครับ เพราะจะลายาวไปเที่ยว เลยไม่ค่อยได้เข้ามา ...ขอบคุณนายNoppy สหายเก่า เพื่อนๆ ฝากความคิดถึงมาครับ ...สวัสดี ทุกท่าน มิตรอาศรม ด้วยครับผม จากคุณ : ดุกเผา (วิญญาณอสัญญา) - [ 30 พ.ย. 45 01:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ซือม่วยไร้นาม - อารมณ์ ๑ - ๏ น้อยเอยน้อยต่ำเนื้อ        ต่ำใจ ถูกหมิ่นถูกเหยียดไป           เหยียดย้ำ โกรธเกรี้ยวโกรธกรุ่นใน       กรุ่นอก หยดร่วงหยดหยาดน้ำ         หยาดร้อนหยดลง ๚ โคลงชุดอารมณ์มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย (ฮิฮิ) เอาข่าวดีก่อน . . . นิรนามเข้าใจว่า อันนี้เป็นกลบทที่ ซือม่วยไร้นาม คิดขึ้นเอง ลักษณะกลจะคล้าย กินรเก็บบัว แต่เพิ่มคำซ้ำให้เล่นไปถึงวรรคหลังด้วย บาทหนึ่งจะมีคำซ้ำ ๒ คู่ ซึ่งคำซ้ำคู่หลังมีความเด่นตรงที่ไปเกี่ยวเอาวรรคหลังเข้าร่วมด้วย โดยที่คำซ้ำคู่หลังยังเชื่อมโยงกับคำซ้ำคู่หน้าในฐานะที่เป็นคำรับ (หรือคำส่ง) ของคู่หน้า เช่น บาท ๑ "น้อยเอยน้อยต่ำ" เอา "ต่ำ" ไปเล่นคำซ้ำคู่ใหม่ คือ "ต่ำเนื้อต่ำใจ" ซึ่งนิรนามเห็นว่า เป็นรูปแบบกลบทที่น่าสนใจ น่าเอาไปใช้ ข่าวดีอีกอย่างคือ โคลงชุดนี้เป็นโคลงอารมณ์ความรู้สึก จึงแปลว่าได้ทำการบ้านแล้ว ทำให้นิรนามสามารถโม้เรื่องโคลงสื่ออารมณ์ได้แล้ว (ไชโย) ทีนี้เป็นข่าวร้าย (บรื๋อออออ) . . . กินรเก็บบัวที่มีคำซ้ำคู่เดียว ปกติก็แต่งยากแล้ว แต่กลนี้เล่นคำซ้ำถึง ๒ คู่ ก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ความยากอยู่ตรงที่จะทำให้ความเดินได้อย่างไร หรือจะทำให้โคลงมีเนื้อมากกว่าน้ำได้อย่างไร ลองดูความหมายทีละบาท บาท ๑ - น้อยเอยน้อยต่ำเนื้อ ต่ำใจ . . . . . . . . . . . . | น้อยเอย น้อยเนื้อต่ำใจ บาท ๒ - ถูกหมิ่นถูกเหยียดไป เหยียดย้ำ . . . . . . . . . | ถูกดูหมื่นเหยียดหยามซ้ำๆ บาท ๓ - โกรธเกรี้ยวโกรธกรุ่นใน กรุ่นอก . . . . . . . . . | โกรธกรุ่นในอก บาท ๔ - หยดร่วงหยดหยาดน้ำ หยาดร้อนหยดลง ๚ .| หยาดน้ำตาไหล คำวิจารณ์คือ เนื้อความของโคลงค่อนข้างน้อย เรียบๆ บาท ๑ - มีจุดน่าสนใจตรงเอาคำว่า "เอย" มาใช้ ซึ่งคำประเภทนี้ (เอย, โอ้, เอ๋ย, นึก, ฯลฯ) เป็น "คำกึ่งเท็คนิค" ในการเขียนสื่ออารมณ์ฯ เป็นคำที่เมื่อเขียนแล้ว มักจะมีผลในการสร้างอารมร์ร่วมแก่ผู้อ่าน จุดอ่อนในบาทนี้คือ "ต่ำเนื้อ" ที่เอาคำว่า "เนื้อ" มาแทรก "น้อยเนื้อต่ำใจ" . . . ไม่ค่อยสวยจ้าน บาท ๒ - ใช้สัมผัสนอกที่ธรรมดามากคือ ใจ-ไป-ใน แถมใช้แบบความไม่เนียน มีผลให้โคลงด้อยลง บาท ๓ - จืดและด้อยลงเหมือนบาท ๒ แต่มีความเด่นตรงคู่คำเป็น "กร-" คือ              "โกรธเกี้ยวโกรธกรุ่น" กับ "กรุ่นในกรุ่นอก" แต่ "กรุ่นใน" เป็นตัวทำโคลงด้อยลง บาท ๔ - บาทช่วยชีวิต เพราะเกือบดีมาก คำสวย-เสียงดี-ได้อารมณ์              ที่ว่าเกือบดีมากเพราะ "หยาดร้อน" อ่านสะดุดอารมณ์นิดๆ (อ่านอีกทีก็ลังเลว่า น่าจะใช้ได้แล้ว)              ที่ว่าดีมากคือ มีการเกี่ยวคำซ้ำคู่หน้ากับคู่หลังที่สวย              "หยดร่วง" วรรคหน้าไปกุ๊กกิ๊ก กับ วรรคหลังทั้งวรรค "หยาดร้อนหยดลง"              ได้ ย-ร (ล) ที่เป็นธรรมชาติ ไพเราะ ได้อารมณ์ (เฉพาะบาทนี้นะจ๊ะ) สรุป - ได้คะแนนความคิดสร้างสรรค์เรื่องรูปแบบมากที่สุด ได้คะแนนการใช้คำซ้ำ (กร-, ย-ร) ที่ลงตัว จุดที่เสียคะแนนคือ ให้ความสำคัญกับสัมผัสนอกน้อยไป ใช้คำไม่เหมาะ ทำให้โคลงด้อยลง อีกจุดคือ เนื้อความดูจะน้อยไปและเรียบๆ จนดูจืด ควรทดลองทำให้เนื้อความมากขึ้นจ้าน . . . . . นิรนามรีบเขียนก่อนไปธุระ ตานี้ต้องไปแล้วจ้าน อ้อ ใครที่ชอบโคลงท้าทาย ตอนนี้มีกลบทของไร้นามให้เล่นอีกอันแล้ว . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 30 พ.ย. 45 10:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อุ่น ใจแค่ได้นึก                  ถึงพลัน รัก พ่อแค่ไหนฉัน                ไม่รู้   จาก มาไล่ตามฝัน               ขวัญเตลิด พ่อ ทราบถามปลอบกู้          โลกแพร้วมอบเสมอ ฯ ละเมอเพ้อพร่ำแล้ว              ละลาย- รักเฉกเช่นหญิงชาย             จบหล้า จบชีพจบชาติสลาย              รักจบ ผิวรักจากพ่อกล้า                 แกร่งฟ้ากรึงสมัย ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 30 พ.ย. 45 22:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แวะเข้ามาอ่านการบ้านที่ศิษย์พี่นิรนามฯ ตรวจให้ ทราบซึ้งเจ้าค่ะ ว่าแต่ พรรณนา มีนอสองตัวเน้อศิษย์พี่ ศิษย์น้องสุดทราบซึ้ง............................ตรึงใจ ศิษย์พี่ช่วยแก้ไข...............................ติแก้ หายากยิ่งผู้ใด................................สอนสั่ง เฉกนา   คารวะนับถือแท้...............................พร่ำเพ้อเพียรสอน แบบนี้แสดงอารมณ์หรือยังเจ้าคะ โชคดีที่ของเก่าพอเข้ากันได้ แก้นิดหน่อยเข้ากันพอดีกับการบ้านอันใหม่ อู้ได้อีกแล้ว ฮูเร้   ร่วมแต่งโคลงแต่งแต้ม........................แต่งเคลง ร่วมเพราะเพียงเพราะเพลง...................เพราะพร้อง ร่วมละเรื่อยละเลง..........................ละเล่น ร่วมขีดร่วมเขียนร้อง.........................ร่วมสร้างร่วมสรรค์     ของเก่า โคลงแต่งเลยแต่งแต้ม........................แต่งเคลง โคลงเพราะเพียงเพราะเพลง..................เพราะพร้อง โคลงละเรื่อยละเลง.........................ละเล่น โคลงร่วมขีดร่วมร้อง.........................ร่วมสร้างร่วมสรรค์     จากคุณ : รสา รสา - [ 30 พ.ย. 45 22:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ใกล้วันพ่อเข้ามาแล้ว ขอส่งโคลงเกี่ยวกับ "พ่อ" อีกสองบทครับ ๏ สองมือพ่อโอบอุ้ม                       อุ่นหทัย   เลี้ยงลูกจนเติบวัย                          วิเศษสร้าง อาทรบุตรทุกสมัย                          มิห่าง    หายเอย ทุกย่างอันเอกอ้าง                          ลูกได้เดินตาม ๚ ๏ พ่อนามพรหมปกป้อง                 ปิยบุตร พ่อเฉกครูวิเศษสุด                         สถิตย์หล้า ควรเคารพเปรียบประดุจ                ดิลกเทพ คุณพ่อล้ำดินฟ้า                             เฟื่องฟุ้งสูงสวรรค์ ๚ เห็นท่านนิรนามฯ ชวนเล่นกลบท ก็ขอร่วมเล่นด้วยคนขอรับ..ฮิฮิ (กินนรเก็บบัว) ๏ วารล่วงวัยล่วงแล้ว                      หลายครา ลำบากวิบากพา                              ผ่านแผ้ว ชีวาตม์โชควาสนา                         นำสนิท ใช่อื่นใช่แม่แล้ว                             ใช่เพ้อใช่ฝัน ๚ ๏ วันก่อนคืนก่อนเฝ้า                      ฟังเสียง ชื่นสัมผัสสำเนียง                            นิ่มน้อง เคยแนบชิดแนบเคียง                      คืนค่ำ    แม่เอย ร่ำพี่ร่ำพี่ร้อง                                   ร่ำให้ร่ำหา ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 1 ธ.ค. 45 09:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ศิษย์พี่ศาลาฯ ไร้นามแอบไปดูกระทู้นิราศศรีราชาแล้วน่ากิน อุ๊บ! น่ารักดูอบอุ่นจังเลยค่ะเสียดายไม่ได้ไปแจมด้วย ^_^ ศิษย์พี่นิรนาม ตรวจละเอียดดีจังเลยค่ะ (ชอบใจ) แต่เสียวช่วงที่ เขียนนำว่า 'บรื๋อ' อ่านแล้วกลัวไว้ก่อน (โดนแกล้งง่ายมาแต่เด็กๆ) ไร้นามมั่วกลมาเองค่ะ เพราะความน้อยเลยส่งกลเข้าหลอก อิอิ ลองกลคำซ้ำแบบพยายามแทรกเนื้อความดูบ้างดีกว่า... ๏ ธรรมะเปรียบธรรมชาติชั้น        ธรรมดา หลากถิ่นหลากภาษา                    ตระหนักได้ ทุกหนทุกข์สุขพา                           พานพบ ธรรมนา เกิดทุกข์เกิดดับไซร้                         เกิดแล้วเกิดสลาย ๚ ๏ จิตคนจิตมักพลั้ง                          กิเลสลวง เล่ห์เหลี่ยมเล่ห์หลอกหวง              ห่วงล้อม ยึดเหนี่ยวยึดติดทรวง                     ธรรมสะกิด คลายเฮย สติมั่นสติกลับน้อม                          สติพร้อมสติคืน ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 45 11:34:50 จากคุณ : ไร้นาม - [ 1 ธ.ค. 45 11:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วก็แต่งแบบกินนรเก็บบัวมาอีก 2 บทบ้าง... ๏ เพียรฝึกใจฝึกไว้                       ให้ทัน กิเลสนา พลั้งพลาดหลงพลาดพลัน         สติกู้ อารมณ์รื่นรมย์อัน                       ลวงหลอก สุขหน่ายสุขสราญรู้                    สุกไหม้สุกเกรียม ๚ ๏ อริยสัจสี่สัตย์สล้าง                   สว่างกมล เห็นทุกขังทุกข์ทน                       สมุห์สร้าง สายกลางสื่อกลางหน                สู่นิโรธ รู้แล มรรคแปดมรรคใช่อ้าง                มรรคแท้มรรควิถี ๚ แต่งเสร็จก็จะมาๆ หายๆ แล้วเจ้าค่ะ เดือนหน้าไม่ค่อยว่าง (เพราะจะบินกลับไปพัก + เที่ยวเมืองไทยแล้วพรุ่งนี้ อิอิ) @^_____^@ จากคุณ : ไร้นาม - [ 1 ธ.ค. 45 17:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ชะอุ๋ย...มีคุยกันเรื่องธรรมะเหรอ ?? อกนิษฐ์เอากะเขาบ้าง...ฮี่ฮี่              ๏๏๏ มงคลชีวิต ๓๘ ประการ๏๏๏ ๑ ๏ คนพาลอย่าคบไซร้.................เสียพงศ์ บัณฑิตควรคบจง........................จิตตั้ง บูชาบุคคลคง..............................ค่านับ...ถือแฮ เนาถิ่นอันควรยั้ง.........................ย่อมล้วนมงคล ๚ ๒ ๏ ทำบุญมาก่อนแม้น.................มงคล ตั้งจิตวจีกายตน.........................ชอบไว้ พหูสูตรคร่ำฝึกฝน.....................ใฝ่ศึก...ษาเฮย ชาญวิชาศิลปไซร้.......................สืบสร้างทางกุศล ๚ ๓ ๏ มีวินัยมั่นแล้ว..........................เลิศงาม วจีสุภาษิตตาม............................แต่ผู้ บำรุงพ่อแม่ยาม..........................ท่านแย่...แก่ฮา สงเคราะห์บุตรวิชช์รู้....................เรื่องล้วนมงคล ๚ ๔ ๏ ผัวเมียสงเคราะห์เกื้อ..............กูลกัน งานไป่ค้างกลางคัน.....................เคร่งแก้ ให้ทานแบ่งปันผัน.......................ผลสู่...สวรรค์นา ประพฤติธรรมสุขแท้...................เทิดแท้มงคล ๚ ๕ ๏ สงเคราะห์ญาติยิ่งย้ำ................หญิงชาย งานไม่มีโทษสบาย......................บ่มกล้า งดบาปทราบจุดหมาย.................มานสบ...สงบแฮ งดสิ่งเมาใจจ้า............................แจ่มล้วนมงคล ๚ ๖ ๏ ไม่ประมาทธรรมที่ตั้ง.............สติตน เคารพนบนอบชน.......................ชื่นซ้อง อ่อนน้อมถ่อมกายผล...................ผาสุก...ฉุกเทอญ สันโดษบทพอพร้อง.....................เพรียกเพี้ยงมงคล ๚ ๗ ๏ กตัญญูคุณชอบต้อง.................ตอบแทน นิ่งสดับธรรมไป่แคลน.................ก่อเกื้อ ขันติอดทนแสน...........................อุตส่าห์...สง่าแฮ ว่าง่ายใสสูงเชื้อ..........................ชื่นเนื้อมงคล ๚ ๘ ๏ เห็นสมณะผู้สงบ.....................สีลา...สะอาดเฮย ธรรมร่วมสนทนา.......................นอบน้อม ตบะเร่งพากเพียรพา...................เผากิเลส พรัหมจริยาพร้อม.......................พร่างแพร้วมงคล ๚ ๙ ๏ อริยสัจจ์แจ่มแจ้ง....................จบทุกข์ พบนิพพานพบสุข.......................ประเสริฐแล้ว จิตมั่นห่อนไหวยุกติ์.....................ยอโลก...ธรรมแฮ จิตห่างโศกเศร้าแพร้ว.................เพริศล้วนมงคล ๚ ๑๐ ๏ จิตปราศจากกิเลสให้...............หายหมอง จิตว่างเกษมเปรมปอง.................ประเสริฐล้ำ ครบสามสิบแปดผอง...................ผลามิ่ง...จริงรา มนุษย์เทพเสพสวัสดิ์ย้ำ................ยศถ้วนควรเสนอ ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 1 ธ.ค. 45 18:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แอบแว้บเข้ามาอ่านก่อนบอลเตะ  เอิ้กๆ คนเฝ้าอาศรมฯยังไม่โผล่มาเล้ย พี่นิรนาม เจ้าขา  ศาลาไทยชักเขียนโคลงฝืดเข้าไปทุกวันแล้ว  ทำงัยดีหว่า ... ๏   ลวงเล่ห์หลงเล่ห์ล้ำ                หลอกลวง พ้อเพรียกเผลอเพรียกทวง            ท่วมพ้อ พ่ายคำแค่คำกลวง                    กลัวพ่าย กลืนกลบใช่กลบท้อ                    ทบช้ำกล้ำกลืน  ๚ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 1 ธ.ค. 45 19:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ซือม่วยไร้นาม (ต่อ) อารมณ์บท ๒ - ไร้เพื่อนไร้มิตรล้อม         มิตรหาย เหงาอยู่เหงาเปล่ากาย      เปล่าเศร้า โดดเดี่ยวโดดเดียวดาย    เดียวจิต โศกงำโศกครอบเข้า        ครอบเคล้าน้ำตา ๚ ข่าวดีบอกหมดไปแล้ว เหลือแต่ข่าวร้ายให้มาบอกซ้ำอีก (เข้าทางนักวิจารณ์ซาดิด ฮ่าๆๆ) บทนี้ยังคงมีเนื้อความน้อย ความยากของกลบทที่บังคับให้ใช้คำซ้ำ ทำให้ได้แต่คำซ้ำที่ . . . "ไร้เพื่อนไร้มิตร" เพื่อนกับมิตรความหมายใกล้เคียงกันมาก "เหงาอยู่" ใช้ได้แต่ฟังไม่เป็นบทกวี "เหงาเปล่ากาย" ต้องการเพื่อนหรือต้องการคู่เสน่ห์หาแนบกายกันแน่ "เปล่าศร้า" ดี ช่วยกู้หน้าไว้ได้ "โดดเดียวดาย" ความหมายแทบไม่ต่างจาก "โดดเดี่ยว" "เดียวจิต" เหมือนไม่ได้เขียนอะไรที่วรรคหลังของบาทนี้ "โศกงำโศกครอบ" แต่แรกแต่งว่า "โศกครอบโศกงำ" แต่ต่อคำโทไม่ได้เลยสลับคำ ? นี่แหละน้าาาา อยากเล่นกลบท แต่ไม่ขยันหาคำกันเล้ยยยยยย สุดท้าย "ครอบเคล้าน้ำตา" ดีพอประมาณ . . . . . - อารมณ์ ๓ - เห็นภาพเห็นทุกข์ร้อง      ทุกข์ทน เศร้าจิตเศร้าโศกจน        โศกล้อม หนึ่งหยดหนึ่งหยาดชล     หยาดหลั่ง จึงรดจึงโอบอ้อม           โอบเอื้อสงสาร ๚ บทนี้ฝีมือตกฮวบฮาบ ไม่วิจารณ์ดีกว่ามั๊ง เดี๋ยวจะเศร้าจนไปแต่งโคลงว่า "วิจารณ์วิสามัญน้อง  มันส์มือ พี่ฤๅ" ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่าเด่นบาท ๓ บาทเดียว "หนึ่งหยดหนึ่งหยาดชล     หยาดหลั่ง" นอกนั้น ธรรมดา/ความไม่เดิน (เศร้าโศกจนโศกล้อม) ไปจนถึง ใช้คู่คำที่ไม่ผ่าน (โศกล้อม) บทสุดท้ายขอวิจารณ์เข้มหน่อย เพื่อให้ตระหนักถึงเรื่อง กลบท ที่เซียนโคลงว่าไว้ว่า โดยมากแต่งเข้ากลได้ (ใครๆก็แต่งได้) แต่ความมักไม่ค่อยเดิน หรือ แต่งได้แต่อ่านไม่รู้เรื่อง ข้อที่นิรนามพอจะแนะนำได้คือ ควรคิดคำและที่จะใช้ในกลบทให้มากๆ อย่าคิดเพียง "แต่งได้/ได้แต่ง" เพียงอย่างเดียว เดี๋ยวจะเข้าทางถนัดของมือวิจารณ์ซา-ดิด (ฮิฮิ) อ้อ เกือบลืม ในแง่การเขียนโคลงสื่ออารมณ์ ถือว่ามีจุดเริ่มต้นที่ดี บางวรรคบางบาท ดูจะทำให้เกิดการคล้อยตามทางอารมณ์หรือมีอารมณ์ร่วมได้ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 2 ธ.ค. 45 22:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 -๑- ๏ เสียงแคนครวญโศกคล้าย.........................คำวอน เรียมสั่งครั้งคราวจร....................................จากร้าง หายไปใช่ใจรอน.........................................ลืมสวาท.............วายแม่ หวังอยู่คู่เคียงข้าง........................................คลาดแล้วลืมไฉน ๚ -๒- ๏ นกไซข้ามทุ่งข้าว....................................คล้อยบิน คล้ายดั่งลืมถวิล...........................................ว่ายฟ้า สูรย์รอนอ่อนแสงผิน.....................................โผกลับ.............รังเฮย เสมือนดั่งเรียมแม้ล้า....................................เร่งข้ามคืนเรือน  ๚ -๓- ๏ สุดสะแนนแคนเป่าเคล้า.........................คำครวญ เพลงพร่ำพารัญจวน....................................จิตไข้ คำคะนึงพี่คระหวน......................................หาสุด..............สะแนนนอ สนองโสตเสียงเพียงไห้................................หักห้ามหายถวิล ๚ -๔- ๏ แม่ฮ้างกล่อมลูกน้อย.............................นอนเปล ปลอบหยุดเสียงโยเย...................................อย่าฮ้อง เหลือใจหักใจเห........................................หายห่าง.............นางเอย ย่านห่างนานแล้วน้อง..................................นั่งฮ้องฮ้างหาย ๚ -๕- ๏ วอนสายลมพัดพร้าว............................พาคำ ขับกล่อมเป็นลำนำ....................................เสนาะถ้อย เสียงลายใหญ่ยังจำ..................................เจนจิต เคยสดับกับลายน้อย.................................แน่งน้อยนอนฟัง ๚ -๖- ๏ แมงภู่ตอมดอกไม้................................ละมุนโลม มือพี่ประโลมโฉม......................................เฉกนั้น เชยเฉียดชื่นตระโบม.................................เบาแผ่ว เพียงอย่างกางไหมกั้น................................กอดเคล้าครองถนอม ๚ -๗- ๏ เรียมลาฤๅลับแล้ว...............................ล่องของ ครั้นห่างไปไป่ปอง................................เปลี่ยนเพี้ยน ชลธารซ่านท้นนอง................................น้ำหลั่ง.................ไหลนา นั้นใช่ใจเทียบเที้ยน................................เท่าแท้แน่ไฉน ๚ -๘- ๏ ขับเสียงแคนคลับคล้าย.......................คำวอน เรียมพร่ำพลอดสมร...............................สมัครชู้ ลายแคนออดออนซอน...........................เสียงสื่อ แล่นแตร่แลแล่นรู้...................................รักล้นกมลหมาย ๚ ๛ =================================================== สวัสดีครับสหายชาวอาศรม หมู่นี้วฤกเข้ากรุง ... มาอบรมสัมมนา เลยห่างหายไปบ้าง .... ซื้อ CD เพลงบรรเลงอีสาน ... มีเพลงเดี่ยวแคน... ฟังแล้วเลยเขียนโคลงมาฝาก ที่เป็นตัวหนาคือชื่อเพลง ศัพท์ โคลงบทที่ ๓ สะแนน= ต้นตอ สายใย คล้าย ๆ กับเป็นคู่กัน พ่อ แม่ กันมาแต่ชาติที่แล้ว โคลงบทที่ ๔ มีภาษาอีสานมาก แม่ฮ้าง = แม่หม้าย, เหลือใจ = หวายยย แปลไม่ถูก ... คล้าย ๆ กับอัดอั้นตันใจมาก, ย่าน= กลัว ภาพจาก http://203.154.140.2/isangate/entertain/kan-3.htm แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 45 08:15:37 แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 45 02:03:34 จากคุณ : วฤก - [ 3 ธ.ค. 45 00:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขออำไพครับท่านพี่ทั้งหลายที่กระผมเปิดทู้แล้วแนบไปแห่งใดก็ไม่รู้... ก็ได้ศาลาฯ แวะมาเฝ้าบ้านให้...ซึ้งใจจินๆ พี่อกนิษฐ์ คคห. 16, 25, 28 แหมะ...แต่งโคลงได้หลายแนวจริงๆ นะครับทั้งกลบท ทั้งธรรมะ ฯลฯ ได้ข่าวว่าทะเลที่ศรีราชาจากเค็มกลายเป็นหวาน...เพราะบางคู่...จริงไหมเอ่ย?? อิอิ อุ่น  อาบทราบเรื่องแล้ว    อิจฉา รัก   ท่วมศรีราชา            เปลี่ยนน้ำ จาก เค็มแต่ไรมา            หวานกลบ บารนี คู่    สนิทชิดชื่นล้ำ          เลิศข้างร้างเหงา สำหรับโคลงชุดมงคลชีวิต ๓๘ ประการ (คคห. 28) นั้นน่าสนใจเป็นอย่างยิ่งครับ... พี่ทิวา คคห. 17 แหะ แหะ แวะมาอ่านเท่านั้นหรือขอรับ...รอโคลงเพราะๆ ของพี่อยู่นา... คุณพี่หนูนา คคห. 18 ดีใจจังเล้ยย...พี่หนูนาเข้ามาเยี่ยมเยียนด้วย... ว่าแต่หนังสือที่พี่ให้ผมน่ะ มีเด็กคนนึงมาขโมยไป ตอนนี้ผมยังไม่ได้คืนเรยครับ... มือ  ดีรี่ฉุดยื้อ                เอาไป มืด  มิดเกินหาใคร          เสาะค้น ฉก  ชิงวิ่งหนีไกล           เกินกู่ ฉวย ลับเหมือนกับปล้น    จึ่งฟ้องอาศรมฯ   พี่นิรนาม แฮ่ แห้ ขอบคุณศิษย์พี่ครับที่นำเอาอะไรมาให้เล่นกันบ่อยๆ... ตอนนี้เห็นกะลังลงมีดโคลงไร้นามอยู่ อิอิ ผมเคยแต่งโคลงขอบคุณศิษย์พี่นิรนามไว้ดังนี้ครับ... ขอบ    เขตเหตุก่อกั้น          นวกวี คุณ     ประจักษ์ทักท่วงที     ที่ด้อย ท่าน    จัดขัดเกลาสี            เสริมส่ง โคลงนา นิรนาม ตามร้อย                 ระบุชี้ระเบียบเชิง ท่าน ดุกกี้ คคห. 21 นก   ผินบินห่างแล้ว                 หลงกัน ฮูก   สี่ที่สุขสันต์                     สลบเช้า แตก กระจายพลัดพรายพลัน      เพราะกิจ- การเฮย รัง    สงัดจัดว่าเศร้า                  ฮูกสิ้นบินสลาย ท่าน พิราบฯ คคห. 23 ชอบโคลงบทที่สองของพี่จัง...ไม่ทราบว่าตอนนี้ตามหาความฝันเจอหรือยังครับ...แฮ่ พี่รซ่า คคห. 24 พี่..เอยนับพี่เชื้อ          ชื่นชู รสา..นาถนามพธู         พิทักษ์ถ้อย ขาย..คมบ่มเหลี่ยมคู     ขี้เกียจ ของเก่า..เอามาร้อย      ร่วมใช้ร้ายเชียว กริ๊กๆๆ ล้อเล่นนาครับ... ป้าไร้นาม คคห. 26,27 กร๊ากๆๆ พี่นิรนามกะลังลงอีโต้กะโคลงอารมณ์ (แฮรี่ พอตเตอร์) เน้อ... มีการคิดกลใหม่อีก ครีเอทแต้ แต้... ป้าชวนคุยเรื่องธรรมะหรือครับ ?? ติดไว้ก่อนเน้อ... ศาลาฯ คคห. 28 เศร้า นักทีมรักแพ้        พ่ายผี ใจ    หล่นป่นธุลี          หลบช้ำ ดู     ฟอร์มไม่ยอมดี    สะดุดเรื่อย เด็ก  อ่อนร่อนมาซ้ำ     เซ่นแต้มแถมประตู พี่หมอวฤก คคห. 31 ยินดีอย่างยิ่งครับที่พี่วฤกเอาโคลงชุดเพราะๆ มาให้ได้อ่านกัน... แถมได้ความรู้เรื่องภาษาอีสานด้วย... ผมว่าเสียงแคนนี่มันฟังดูอบอุ่นเป็นกันเองดีนะครับ... ขอจุดธูปเรียกสมาชิกอาศรมท่านอื่นๆ ด้วยนาครับ... แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 45 13:11:46 จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 3 ธ.ค. 45 13:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตอนนี้ใครแต่งกลบทกินรเก็บบัวมา นิรนามรับวิจารณ์หมด เอ้า เร้ววว นาทีทอง ซือตี๋อกนิษฐ์ ๏ วารล่วงวัยล่วงแล้ว    หลายครา        | วัยล่วง "หลายครา" แหม่งๆนะจ๊ะ ที่รัก ลำบากวิบากพา           ผ่านแผ้ว         | "ผ่านแผ้ว" ... ไม่แน่ใจ ชีวาตม์โชควาสนา       นำสนิท           | "นำสนิท" ... ไม่แน่ใจ ใช่อื่นใช่แม่แล้ว           ใช่เพ้อใช่ฝัน ๚ | (ไม่) ใช่อื่น (หากแต่) ใช่แม่ (ไม่ใช่) เพ้อ (ไม่ใช่) ฝัน หมายเหตุ : "... ไม่แน่ใจ" =คำได้ความหมาย แต่ไม่แน่ใจเรื่องความลงตัวของการใช้คำ คำศัพท์ - วิบาก น. ผล, ผลแห่งกรรมดีกรรมชั่วอันทำไว้แต่ปางก่อน. (ป., ส. วิปาก)          ว. (ปาก) ลำบาก.(ป., ส. วิปาก) แผ้ว  ก. ทําให้เตียน สะอาด หรือหมดสิ้นไป, มักใช้ประกอบกับคําอื่น เช่น แผ้วถาง แผ้วกวาด.          ว. สะอาด, หมดจด, บริสุทธิ์, มักใช้เข้าคู่กับคํา ผ่อง เป็น ผ่องแผ้ว. ชีวาตม์ น. (กลอน) ชีวิตของตน. โดยสรุปบทนี้นิรนามคิดว่า ด้านกลบท-"การซ้ำคำ" เด่นในบาท ๓ และ ๔ แต่บาท ๒ ยังไม่แน่ ถ้า "วิบาก" ในโคลงใช้นความหมายว่า "ลำบาก" ก็จะซ้ำความหมาย แต่รูปการณ์ของคำคงหมายถึง ลำบาก แต่กรรมเก่าพาให้ผ่านพ้นมาได้ ด้านเนื้อความ - ความเดิน แต่บางจุดดูจะเดินเร็วมากจนอาจดูกระโดด คือบาท ๔ ที่เปลี่ยนจากการพูดถึงชีวิตตนเองไปสู่การพูดถึงหญิงคนรัก ๏ วันก่อนคืนก่อนเฝ้า   ฟังเสียง          | หมายถึง "เฝ้าโทรศัพท์" ? ชื่นสัมผัสสำเนียง        นิ่มน้อง          | อย่าบอกนะว่า สำเนียงของนิ่มน้องมี "สัมผัสใน" (ฮิฮิ) เคยแนบชิดแนบเคียง   คืนค่ำ แม่เอย | "คืนค่ำ แม่เอย" ... ไม่แน่ใจ ร่ำพี่ร่ำพี่ร้อง              ร่ำให้ร่ำหา ๚     | "ให้" ควรเป็น"ไห้" หรือเปล่า ? คำศัพท์ - ร่ำ ก. พูดซ้ำๆ, พร่ำ.     ก. ตีแรงๆ เช่น ร่ำด้วยไม้.     ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง. โดยสรุปบทนี้คิดว่า การซ้ำคำ (หรือเสียง) เด่นบาท ๒ แต่ความหมายอาจไม่เนียน เพราะ "ชื่นสัมผัส" ในเสียงของนิ่มน้อง ดูจะแปลกไปหน่อย ด้านความหมาย - บาท ๓ สะดุดตรงวรรคหลัง เพราะวรรคหน้าจบวรรคเหมือนต้องมี "กรรม" มารับ คือเอาคำว่า "แม่" มารับ แต่อกนิษฐ์เอา "คืนค่ำ" มารับ เลยอ่านสะดุด อย่างไรก็ตาม จุดนี้ทำให้ข้อสังเกตเรื่อง "ความเดินเร็วแบบความกระโดด" ดูจะชัดขึ้น บาท ๔ "ร่ำพี่ร่ำพี่ร้อง" เข้าใจว่าแยกเป็น ร่ำ|พี่ร่ำ|พี่ร้อง| ร่ำ อันหน้าสุดจะให้แปลว่าอะไรละเนี่ย นิรนามคิดว่า บาทนี้ความเดินเร็วแบบคิดเร็วจนวางคำไม่ทัน เมื่อวางคำก่อนในบาทก่อนๆ ไม่เพียงพอ บาทนี้จึงรู้สึกว่าเนื้อความกระโดดจากบาทก่อนๆอยู่หน่อยๆ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 3 ธ.ค. 45 22:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ซือม่วย รสา รสา ฮึ่มม ซ้อนกระทู้หน้าบาทเข้ามา ตรวจดีไม่ตรวจดีเนี่ย ติ๊กต่อกๆ ตรวจคร่าวๆ (โหดๆ) ละกัน ร่วมแต่งโคลงแต่งแต้ม........แต่งเคลง            | "เคลง" ไม่พบในพจนานุกรม ร่วมเพราะเพียงเพราะเพลง...เพราะพร้อง        | "เพราะเพียง" ไม่เนียน, ร่วมละเรื่อยละเลง..............ละเล่น                | ๓ ละ ดีในแง่มือใหม่ แง่มืออาชีพ-"ละเลง" ... ไม่แน่ใจ ร่วมขีดร่วมเขียนร้อง...........ร่วมสร้างร่วมสรรค์ | "ร้อง" กับ "พร้อง" ความหมายใกล้เคียงกัน ซาหรุบหว้า - พอผ่านได้ในระดับมือใหม่หัดเขียนกลบท แต่ควรเขียนใหม่อีก ๑-๒ บทเพื่อเพิ่มประสบการณ์ และไม่ซ้อนกลบทอื่นเข้ามา . . . . . ศิษย์น้องสุดทราบซึ้ง.........ตรึงใจ                  | ข่าวด่วนๆ รสา รสา สะกด ซาบซึ้ง เป็นทราบซึ้ง (ฮิฮิ) ศิษย์พี่ช่วยแก้ไข...............ติแก้                      | นิรนามอุปนิสัย ช่างติ จ้าน หายากยิ่งผู้ใด..................สอนสั่ง เฉกนา       | นิรนามว่า ครูหนอนฯ สุดยอดที่สุดจ้า คารวะนับถือแท้................พร่ำเพ้อเพียรสอน   | "พร่ำเพ้อ" ถูกใจ แต่ "พร่ำเพี้ยนเวียนหัว" ถูกใจกว่า ซาหรุบหว้า - เสียงโคลงดี เนื้อความเดิน คำลงตัว สื่อความได้ แต่ดูจะเหมือนมีจุดที่ต้องปรับปรุงเหมือนนิรนามคือ บาท ๔ วรรคหลังต้องแน่นทั้งรสความและรสคำ (ช่วงที่ครูหนอนฯ อยู่ นิรนามก็โดนเฉ่งเรื่องนี้มาก) วรรคสุดท้ายที่เขียนมา ความจริงก็อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ เพียงแต่ดูจะขัดกับระดับฝีมือที่เขียนได้ดีในวรรคก่อนๆหน้า อยากเห็นวรรคสุดท้ายที่เด่นทัดเทียมกับวรรคอื่นๆจ้าน ที่ถามว่า บทนี้สื่ออารมณ์ไม๊ ? ตอบได้ว่า สื่อ แต่ยังไม่ลึกพอ การสื่ออารมณ์ นิรนามคิดว่า คือการสื่ออารมณ์ที่ "ลึกเร้น" เช่น "ความอ่อนไหว" เป็นต้น หรือ ระดับสะเทือนใจ ซึ่งอาจเป็น ปิติปรีดา เศร้าโศก เจ็บปวด เป็นต้น ลองสังเกตพวกเพลงรักที่ฟังแล้วเกิดอารมณ์ความรู้สึก บทกวีที่สื่อความรู้สึก ก็คงคล้ายๆ ที่เพลงสื่อออกมานั่นแหละ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 4 ธ.ค. 45 00:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35 วันล่วงคืนล่วงคล้อย.........นาที เคยสุขยังสุขดี................ห่อนร้าง กายจากมิจากหนี............โดยจิต นาพ่อ เรารักบ่รักบ้าง................รักนั้นรักสลาย สามเสือกลบสาปแสร้ง.......แปลงกาย โผผกติดปีกคลาย.............กลิ่นเนื้อ เป็นดังนกฮูกหมาย............จับกลุ่ม นกหนึ่งทิ้งห่างเรื้อ.............ฮูกสิ้นคืนพยัคฆ์ฯ จากคุณ : Ped-Degree - [ 4 ธ.ค. 45 03:10:29 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ((( เสียงจอแจแซ่ซ้อง ))) ------------------------------------------ เสียงจอแจแซ่ซ้อง                ใสใส มวลนกทักทายใคร               แต่เช้า หรือนกสวดเพลงใจ             แผ่เพื่อน แผ่โลกที่หม่นเศร้า               อย่าเศร้าเลยหนา เสียงใสจริงนกเจ้า                คำใส ดื่มด่ำภักษาใด                     ต่างมื้อ ฟังคำคำเจ้าใย                      ซึ้งยิ่ง ไพเราะนักอยากยื้อ               เก็บไว้กล่อมขวัญ ตื่นเช้าเจ้าตื่นเต้น                   ยินดี เราตื่นแต่ยังมี                         หม่นเศร้า เราหลับหลับเพื่อหนี             ทุกข์ท่วม เราตื่นเราเร่งเร้า                    หลบเร้นทุกข์ผอง ทุกข์หนอทุกข์ท่วมแล้ว          เราขม บ่าเบียดใจเราจม                    โลกร้อน เราหนีทุกข์ตามถม                  เราแย่ เราหม่นบาปใดย้อน                เดือดไหม้ใจหรือ นกเอยโปรดช่วยชี้                  ใจหมอง เราทุกข์จนท่วมกอง                อกแล้ว กลใดอาจแก้ผอง                     บาปบ่า โปรดเถอะเราอยากแผ้ว          อยากแจ้งใจเกษม. ๐๗๒๖-๑๒๐๔๒๕๔๕ จากคุณ : Ar@p - [ 4 ธ.ค. 45 07:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พักนี้อาศรมฯเหมือนจะเงียบๆ (คล้ายมีคลื่นใต้น้ำ) เอิ้กๆ คิดถึง เกลออาพี เป็นที่สุด  เห็นโคลงแล้วอดดีใจไม่ได้แสดงว่ายังไม่ลืมกัน วันก่อนโทรหาก่อนจะไปศรีราชา จะทวงของฝากให้ปู่ออฯ แฟนอาพีบอกติดประชุม คุณPed-Degree   "นกหนึ่งทิ้งห่างเรื้อ" = เค้าเรียกไม่สนใจดูแล  ใครรู้ตัวก็รีบรายงานตัวซะ พี่นิรนาม  ศาลาไทยเอาโคลงข้างบนมาแก้อีกนิดหน่อย (แต่ทำไมความมันออกทะเลไม่รุ) ให้พี่นิรนามลงมีดอีกคน ๏  ลวงเล่ห์หลงเล่ห์ล้ำ               หลอกลวง พ้อเพรียกเผลอเพรียกทวง           ท่วมพ้อ พ่ายคำแค่คำกลวง                   กลัวพ่าย ไหวหวั่นใช่หวั่นท้อ                    หวั่นว้างหวั่นไหว  ๚ จริงๆ อยากเสนออีกอย่างนะ  ไม่ได้เล่นต่อกระทู้หน้าบาทกันนานแล้ว  น่าจะเล่นกันอีก ต่อโคลงสนุกๆ เผื่อคนที่แอบมองอย่างเดียว  จะมีอารมณ์ร่วมลงมาแจมกะเขาบ้าง  ไม่ใช่ปล่อยให้รอเก้อแบบนี้ อิๆ ต่อคุณพี่ขี้เซา เศร้า นักทีมรักแพ้         พ่ายผี ใจ    หล่นป่นธุลี          หลบช้ำ ดู     ฟอร์มไม่ยอมดี      สะดุดเรื่อย เด็ก  อ่อนร่อนมาซ้ำ       เซ่นแต้มแถมประตู ๏ ลุง  ถ่ายรูปแจ่มแท้          ขอชม เล็ก  ใหญ่ภาพยังคม          ทุกเส้น ไป  เที่ยววิ่งขาระบม           เป็นแบบ  ให้นอ ไหน  ว่าจะช่วยเน้น            ป่านนี้เป็นไฉน  ๚ะ อิๆ สงสัยไปฉลองครบรอบโอกาสพิเศษอยู่  ว่าแล้วก็จุดธูปเรียกซะเลย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ธ.ค. 45 08:51:44 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อุ่น แกงกินก่อนได้                 ยามหิว รัก เพื่อนเพื่อนแซงคิว            ซัดเกลี้ยง จาก มาเหม่อมองวิว             ว้าเหว่ พ่อ ส่งถุงโอเลี้ยง                     ฝากให้คลายหมอง ๚   ลุง ถ่ายรูปจากกล้อง              ดิจิตอล ห้อ กระซู่ตะลอนตะลอน         เช่นนั้น เรื่อย เรื่อยเปื่อยเปื่อยสลอน    มิสละ สลวยแฮ ไป ทั่วไทยด้นดั้น                   ไขว่คว้ามากำนัล ๚ *** อืมมม์ .... มาตามกลิ่นธูปที่ปนกลิ่นซ้อสศรีราชา อิอิ  :oP ปล.โคลงบาทสุดท้ายที่ว่าไปทั่วไทยด้นดั้นนั้น เป็นจินตนาการนะ เพราะช่วงนี้ไปได้แค่จังหวัดรอบๆ กรุงเทพฯ เช้าไปเย็นกลับเท่านั้น ... จ้าน! อิอิ   จากคุณ : lek Isara - [ 4 ธ.ค. 45 15:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาเยี่ยมทุกท่านครับ แบกโคลงกลอนไปอ่านเพียบเลย แต่งกันเก่งจัง จากคุณ : ปิ๊วปิ้ว - [ 4 ธ.ค. 45 17:39:02 A:202.57.160.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 เห็นเขาลือไปถึงบางกรวย  ว่า อานพ มาตั้งกาทู้ไว้ เลยมาเก็บบรรยากาศ หากมีเวลามากกว่านี้ จะเข้ามาอ่านจริงจัง ร้อยแก้วนั้นสวยผาด แต่ร้อยกรองนั้นสวยพิศ ต้องใช้เวลา จากคุณ : กระเฉดน้อย - [ 4 ธ.ค. 45 18:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หนูศอ ว้าย . . . วิจารณ์โคลงของหนูศอเหรอ นิรนามกลัววิจารณ์ "ปล่อยไก่" จัง ฮั่นแน่ . . . ซ้อนกลบท "ครอบจักรวาล" เข้ามาซะด้วย อย่างนี้ไม่ต้องวิจารณ์แล้ว เพราะนิรนามรับวิจารณ์เฉพาะที่ไม่ซ้อนกลบทอื่นเข้ามาจ้าน แต่เอ๋ . . . บาทสี่วรรคหน้า ต้องซ้ำคำที่ ๑ และ ๓ ไม่ใช่หรือจ๊ะ ส่วนที่ถามว่า "พี่นิรนาม เจ้าขา ศาลาไทยชักเขียนโคลงฝืดเข้าไปทุกวันแล้ว ทำงัยดีหว่า ..." ตอนนี้นิรนามคิดออกอย่างเดียว . . . ต้องสังสรรค์กันอีก (ฮิฮิ) เห็นเปล่า นู๋จังฯ กับจอมยุทธฯ กลับจากศรีราชา ปั่นโคลงได้ตั้งหลายสิบบท แสดงว่า สังสรรค์แล้วไฟเขียนโคลงแรงพึ่บพั่บ . . . . . คุณ Ped-Degree วันล่วงคืนล่วงคล้อย.........นาที            | เคยสุขยังสุขดี................ห่อนร้าง         | กายจากมิจากหนี............โดยจิต นาพ่อ | "มิจากหนีโดยจิต" คิดว่ามีช่องให้เกลาคำได้อีก เรารักบ่รักบ้าง................รักนั้นรักสลาย | อ่านเข้าใจยากนิดนึง บาท ๔ ดูตามกลแล้ว คิดว่าคงจะเขียนตามกลบทกินรเก็บบัวที่ครูหนอนสุราเอามาเผยแพร่ แต่ที่เขียนมายังผิดกลในวรรคหน้าของบาท ๔ ที่ต้องซ้ำคำในตำแหน่ง ๑ และ ๓ ดูตัวอย่างอีกทีเน่อ โดยสรุปของการซ้ำคำ นิรนามว่าอยู่ในเกณฑ์ดี คือซ้ำคำโดยที่ความเดินไปข้างหน้า ในแง่การสื่อความ - ๓ บาทแรกผ่านตลอด ติดตรงบาท ๔ ที่อ่านเข้าใจยาก ถ้าอ่านเป็น เรารักบ่รักบ้าง|รักนั้นรักสลาย . . . วรรคหลังดูจะลอยๆ เนื้อหาไม่สัมพันธ์กับวรรคอื่นๆ ถ้าแบ่งอ่านเป็น . . . เรารักบ่รัก|บ้างรักนั้นรักสลาย . . . ท่อนหน้าก็ไม่ได้ความหมาย . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 4 ธ.ค. 45 19:42:54 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ซือม่วยไร้นาม แต่งโดยใช้คำพระ นิรนามคนบาปก็ใบ้รับประทานนะซี จะดูแค่การเข้ากลบทเน่อ เรื่องความหมายไม่ดูจ้าน โอกาสดู (คำพระ) ผิดสูงมาก เดี๋ยวจะหน้าแตกแบบหมอโมโนไม่รับเย็บ ๏ เพียรฝึกใจฝึกไว้            ให้ทัน กิเลสนา        | ผ่านได้ แต่น่าลองยุบ "ไว้ ให้" เป็นคำเดียว พลั้งพลาดหลงพลาดพลัน  สติกู้                    | "หลงพลาด" ... ไม่แน่ใจ อารมณ์รื่นรมย์อัน             ลวงหลอก              | "รมณ์-รมย์" ... ดีเด่น, แต่ "อัน" ธรรมดาไปนิด สุขหน่ายสุขสราญรู้           สุกไหม้สุกเกรียม ๚ | การคำซ้ำดูดี แต่ ความหมาย ยังไม่แน่ ๏ อริยสัจสี่สัตย์สล้าง         สว่างกมล             | สัจ-สัตย์ ... ลูกเล่นดี แต่แบ่งจังหวะอ่านยากอยู่บ้าง เห็นทุกขังทุกข์ทน             สมุห์สร้าง              | ทุกขัง-ทุกข์ทน ความหมายอาจใกล้กัน สายกลางสื่อกลางหน        สู่นิโรธ รู้แล           | "สื่อกลาง" วิจารณ์ยากจิงวุ้ย มรรคแปดมรรคใช่อ้าง        มรรคแท้มรรควิถี ๚ | ให้คะแนนระดับดี เพราะสะดุดตรง "มรรคใช่อ้าง" สรุปด้านการเข้ากลซ้ำคำ มีลูกเล่นพิสดารน่าประทับใจ น่าให้ซือเฮียหมีเซอะรับไปติวบ้าง ด้านรสคำ-ความหมาย . . . แบ๊ะๆๆ (ใบ้รับประทานจ้าน) ลองแต่งแบบไม่ใช้คำพระมาดูอีกหน่อยเน่อ คำศัพท์ - อริยสัจ น. ความจริงของพระอริยะ, ความจริงอันประเสริฐ (ป. อริยสจฺจ)              น. (ป. อริยสจฺจ) ชื่อธรรมสำคัญหมวดหนึ่งในพระพุทธศาสนา มี ๔ ข้อ คือ                  ๑. ทุกข์ ๒. ทุกขสมุทัย (ที่เกิดแห่งทุกข์) ๓. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) และ                  ๔. ทุกขนิโรธคามินี ปฏิปทา หรือ มรรค (ทางแห่งความดับทุกข์). สัตย์ น. คุณลักษณะที่ประกอบด้วยความจริง ความแน่แท้ ความซื่อตรงไม่กลับเป็นอย่างอื่น. (ส.; ป. สจฺจ)          น. จริง, แท้, แน่นอน, ซื่อตรง, ดี,              เมื่อต้องการจะแสดงว่ามีลักษณะใดเป็นเฉพาะ ก็ประกอบกับคำเหล่านั้นแล้วแต่กรณี              เช่น สัตย์ซื่อ สัตย์จริง สัตย์สาบาน. (ส.; ป. สจฺจ) ทุกขัง, ทุกขํ - ไม่พบในพจนานุกรม สมุห์ น. หมู่, กอง, พวก. (ป.; ส. สมูห)          น. หัวหน้าในตำแหน่งหน้าที่ เช่น สมุหพระราชพิธี สมุหราชองครักษ์ สมุห์บัญชี.          น. ตำแหน่งพระฐานานุกรมเหนือใบฎีกา เช่น พระสมุห์ พระครูสมุห์. นิโรธ น. (แบบ) ความดับ. (ป.)           น. (แบบ) นิพพาน. (ป.) มรรค น. ทาง. (ส. มารฺค; ป. มคฺค)           น. เหตุ, ใช้คู่กับ ผล ว่า เป็นมรรคเป็นผล. (ส. มารฺค; ป. มคฺค)           น. ในพระพุทธศาสนา เป็นชื่อแห่งโลกุตรธรรม คู่กับ ผล มี ๔ ชั้น คือ               โสดาปัตติมรรค สกิทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตมรรค. (ส. มารฺค; ป. มคฺค) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 4 ธ.ค. 45 20:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ซือม่วยรสา พอดีมือถนัดเขียนโคลงสื่ออารมณ์เข้ามาวางโคลง . . . สุดหล่ออาพี นั่นไง ซือม่วย รสา รสา อยากรู้ว่าโคลงสื่ออารมรณ์เป็นไง ก็ต้องอ่านโคลง #36 อาพี . . . . . โคลงกลบทกินรเก็บบัวที่วิจารณ์ไปแล้ว ถ้าแก้ได้นิรนามก็อยากให้แก้เข้ามาดูอีกที จะได้เก็บเป็นโคลงตัวอย่างไว้ให้รุ่นหลังๆ ดูจ้าน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 4 ธ.ค. 45 20:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พี่นิรนามเจ้าขา  ก็ถึงว่าแหละ เพราะมีครอบจักรวาลใส่เข้าไปด้วย  เสียงมันเลยแกว่งๆ เพราะถ้าคงไว้ที่ตำแหน่งหนึ่งและสาม   แล้ววรรคท้าย (ซึ่งอยากใช้คำซ้ำเดิม) ก็จะหลุดเอก เพราะเท่ากับว่า คำแรกสุดของบาท กับคำแรกสุดของวรรคท้ายเป็นคำเดียวกัน และต้องเป็นคำเดียวกันกับคำท้ายบทด้วยอีกตะหาก ... เขียนเอง อ่านเอง งงเอง หนูศอเลยขยับวรรคต้น  เป็นตำแหน่งสองกะสี่ ซ้า... ซึ่งเหมือนเคยเห็นอยู่จ้าน เอิ้กๆ หรือพี่นิรนามว่างัยเจ้าคะ    อ้อๆแว่วว่าจะมีเลี้ยงรับปีใหม่กันด้วยเน้อ คุณพี่ความคิดเห็นที่ ๓๙ น่ะ นานๆมาที แล้วแทนที่จะวางโคลงให้ชื่นใจสักบทก็ไม่ได้  ต่อโคลงลุงเล็กซะเลยนะคะ ลุง...ห้อ...เรื่อย...ไป... ๏ น้อย  คำหากหนักด้วย        คมความ ใจ  หมั่นลองติดตาม                แต่งคล้อง ศิษย์  ใช่ศิษย์ห่อนหยาม         โคลงเหยียด พี่  นับแถวเชื้อน้อง                   เยี่ยมเหย้ายินดี  ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ธ.ค. 45 20:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณศิษย์พี่นิรนามมาก ๆ เจ้าค่ะ วันนี้ยุ่ง ๆ บวกกับปวดท้อง (สงสัยเมื่อกลางวันทานมากไป) และแถมคิดงานไม่ออก เลยหาเรื่องโดดงาน แวะเข้ามาอาศรมฯ คลายเครียดดีกว่าเจ้าค่ะ บาทสี่ขอแก้ใหม่ดังนี้ พอกล้อมแกล้มไปได้ไหมเจ้าคะ หรือว่าคำเกินเจ้าคะ คารวะนับถือแท้................พร่ำเพ้อละเมอสอน   ส่วนการบ้านกลบทเอาแบบตอนปวดท้องไปก่อนนะเจ้าคะ ยามอยู่ตัวอยู่ใกล้..............................ลืมไป   ยามจากตัวจากไกล.............................นั่งเศร้า ต้องหักอกหักใจ................................คิดมาก ดีฤๅ   ปล่อยเถอะปล่อยใจเข้า..........................ปล่อยเช้าปล่อยเย็น     // ยักษ์คู่ ส่วนศัพท์ธรรมะ ศิษย์พี่หาเพิ่มเติมได้ที่นี่เจ้าค่ะ http://dharma.school.net.th/buddhism/dict.htm   ถึงเจ้าหนูศาลาไทย ว่าง ๆ มาเล่นเพลงพวงมาลัยหรือเพลงฉ่อยกันดีไหมคะ   จากคุณ : รสา รสา - [ 4 ธ.ค. 45 21:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ถึงพี่รสาค่ะ เอาสิคะ  พี่รสาเปิดกระทู้ใหม่ก็ได้ เดี๋ยวหนูตามเข้าไปช่วย เอิ้กๆ ท่าทางพ่อเพลงจะหายากนะคะ  ช่วงนี้ขาเก่าอย่างเฮียคัมภีร์ฯ ก็หาย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันพ่อแห่งชาติ 10:19:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เจ้าหนูตามไปซ้อมมือที่ทู้นี้ก่อนนะคะ ไม่ได้เล่นนานแล้ว ชักฝืด ๆ ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1892143/W1892143.html   จากคุณ : รสา รสา - [ วันพ่อแห่งชาติ 19:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีทุกทั่นครับ /smile แหะ ๆ ขอบคุณทั่นนิรนามฯ ที่ช่วยชำแหละ ขอแก้ตัวใหม่ แถมอีกสองบทให้ศิษย์พี่ปวดหัวเล่น ฮิฮิ.. (กินนรเก็บบัว) ๏ วารล่วงวัยล่วงพ้น                       พรรณา ลำบากวิบากพา                              ผ่านแผ้ว ชีวาตม์ชื่นวาสนา                           นำสนิท ใช่อื่นใช่แม่แล้ว                             ใช่เพ้อใช่ฝัน ๚ ๏ วันก่อนคืนก่อนแจ้ว                      จำเสียง ยังสำคัญสำเนียง                             นิ่มน้อง เคยแนบชิดแนบเคียง                      จึงคร่ำ  ครวญเฮย ร่ำพี่ร่ำพี่ร้อง                                    ร่ำไห้ร่ำหา ๚ ๏ จำพรากคราพรากชู้                      เรียมหมาย จำห่างยามห่างกาย                           จิตไหม้ สั่งเสียสุดเสียดาย                             คืนก่อน ฝากพี่ฝากเจ้าไว้                               ฝากฟ้าฝากสวรรค์ ๚ ๏ ดาวเด่นจันทร์เด่นแจ้ง                  แจ่มหาว โปรดรักษ์นางรักษ์ราว                      รักษ์ฟ้า วอนลมฝากลมหนาว                        นำข่าว  ไปนา สู่โสตสู่ดวงหน้า                                สู่เจ้าสู่ขวัญ ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 7 ธ.ค. 45 20:35:38 ]

ความคิดเห็นที่ 49 หยูฮู . . . อยู่ไหนกันโม้ดดดดดด สงสัยไม่มีอะไรเล่น งั้นเอากลบทต่อไปมาเล่นกันกันต่อ     กลบทแบบที่ 1 โคลงกลบทอักษรสลับ     จบครูจับเครื่องเจื้อย.................ครอบเจิม     ตามแบบเตือนบอกเติม.............บทตั้ง     สายขึ้นสอดไขเสริม...................ขานส่ง     เรียงเทียบรันทดรั้ง...................ทอดรู้เทอญราฯ     ลำดวนลาด่วนแล้ว.....................เดินแล     พุ่มเกดพิกุลแพ..........................ก่อนพ้อง     ปรวนรักปรักรวนแปร................รสปร่า     ใจป่วนจำปีจ้อง..........................ไป่แจ้งปีจำฯ     กลบทนี้เป็นแบบแรกจากทั้งหมด 10 แบบในหนังสือชักม้าชมเมือง     ลักษณะของกลนี้เหมือนชื่อคือเอาอักษร 2 ตัว มาผูกสลับกันไปในแต่ละวรรค     แต่พี่เนาว์เป็นกวีที่เคร่งกว่ากวีโบราณ วรรคที่ 3 ของโคลงบท 2 บอกลักษณะได้ดี       คือถืออักษรกล้ำ ปร เป็นอีกตัวหนึ่งที่ต่างกับ ป     แต่กวีโบราณอนุโลมให้ใช้เป็นตัวเดียวกันก็ได้     อีกอันหนึ่ง อักษรที่มีเสียงคู่โบราณให้ใช้แทนกันได้เช่นกันแต่พี่เนาว์ไม่ยอมใช้     ตัวอย่างอักษรที่มีคู่เสียงคืออักษรสูงทั้งหมด จะมีอักษรต่ำมาเป็นคู่เสียงเสมอ     เช่น ข คู่ ค, ฉ คู่ ช, ส คู่ ซ เป็นต้น     หนอนสุราว่าเล่นแบบโบราณน่าจะง่ายกว่า สนุกกว่า เพราะฉะนั้นเอาแบบนี้ดีกว่า     และให้ง่ายไปกว่านั้น แต่งกันทีละบทก็พอครับ เอาให้พอรู้ว่ามันเป็นจะใดเจ้า     ข้อควรระวัง กลแบบนี้ไม่ควรใช้คำสร้อย เพราะถ้าใช้สร้อยถูกกลเสียงมักเพี้ยน     พอใช้สร้อยตามรูปแบบเสียงไม่เพี้ยน แต่กลมักจะเพี้ยน     โคลงกลคนเก่งเค้า ............ เกาขา     มันแน่แม้หนอนมา ............. นั่งโม้     สิบบทสิบแบบสา- ............. บานแซ่บ     จักร่วมแจมร่วมโจ้ ............. เรื่อยแจ้วเรียนจำฯ         จากคุณ : หนอนสุรา  - [10 ส.ค. 43 12:34:35]         . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 7 ธ.ค. 45 21:36:56 ]

ความคิดเห็นที่ 50     ต่อด้วยการบ้านของ ดช. ดญ. และน้าๆ สมัยนั้น     เอามาให้ดูพอเป็นไอเดียในการเขียนกลบทจ้าน     สืบฝันสานใฝ่สู้............เฝ้าสอย     คอยนั่นคอยนักคอย......นึกคร้าน     เราจึงเร่งจรรอย............ใจเร่า     เดินฝ่าดงแฝกด้าน........ฝ่าดิ้นฝืนดวง     จากคุณ : ยุตา - [10 ส.ค. 43 14:59:15]     ขอแต่งแข่งต่อข้อ ....ติเขียน     เรื่องยากเรายิ่งเรียน .....ย่อมรู้     พี่น้องพกน้ำเพียร .....นะเพื่อน นาพ่อ     สิบบทสืบบาทสู้ ....บั่นสิ้นบินสูง ฯ     จากคุณ : นิรนาม - [11 ส.ค. 43 09:56:43]     (บทนี้ครูหนอนฯ วิจารณ์ว่า                  "ดช.นิรนาม ฝีมือรุดหน้าตลอด บทนี้ดีเกือบสมบูรณ์                  ยกเว้นวรรคท้ายบาทส่งอันเป็นจุดอ่อนเฉพาะตัว                  เนื้อความไม่กลมกลืนกับทั้งบท ตรงคำว่า บั่นสิ้น แก้เป็น                  แบบสร้าง หรือ บุกสู้ความจะชัดขึ้น"      แห้ . . . จุดอ่อนเดียวกับหลายคนในสมัยนี้เลย     โคลงกลคราวก่อนคั้น             กว่าคลอด     เราป่วนรวนไป่รอด                 ปอดแล้ว     เกรงมวยกลับมุ่งกอด              มัดแกร่ง     เกรงขับกลโคลงแก้ว              ไขว่กล้าโคลงกล     ทำโคลงท่องคล่องถ้า             คอยถาม     ย้ำพรากย้ำเพียรยาม                เพื่อนแย้ง     นำแรงนิรนาม                        รวมหนึ่ง เรานา     สักกี่สิบกลแสร้ง                     กลับซ้อนกลสอน     จากคุณ : Little Red  - [11 ส.ค. 43 10:56:02]     ฝังใจใฝ่จิตเฝ้า                     จารฝัน     หน่วงเจ็บเหน็บจำนรรจ์           จากน้อง     อกเคยเอ่ยคำอัน                   เคียงอุ่น     แรมห่างร้างโหยร้อง               ห่อนรู้หักเรียม     จากคุณ : ศาลาไทย (salathai)  - [11 ส.ค. 43 12:39:18]     ๏ ใครมาควรมุ่งเค้า              มองโคลง     ยอมแก่ยายแกโยง               ก่อนยี้     ขยับปากเขย่งปานโขยง        เป็นขยาด     เชิญว่าชวนเว้าชี้                  วิ่งช้าวอนชิม ๚     จากคุณ : lek Isara  - [วันแม่แห่งชาติ 09:57:36]     กลบทกฏบอกเกื้อ                 บ่งกล     แซบเพราะซ่อนเพราะซน        พ่อสร้าง     ยากแต่อยากตามยล              แต่งยั่ว     บ้ามั่งแบบมีบ้าง                    บทมั่วบาทมึน     จากคุณ : หมีเซอะ - [21 ส.ค. 43 18:17:43] . . . . . อ้า เจออกนิษฐ์พอดี นิรนามมีงานทำแร้ว ไชโย จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 7 ธ.ค. 45 21:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 51 โอ้โห...ทำไมอาศรมฯ เงียบจังหว่า  อิๆ ไม่เป็นไร  คืนนี้ท่าทางจะได้คึกคักกันอีกสักรอบ (คิดเอาเองน่ะ) ถ้านัดหมายที่วางกันไว้ไม่มีอะไรผิดพลาด  คิดถึงพี่ๆในอาศรมฯ เลยทำอย่างพี่นิรนามแนะนำ เหมือนจะเครื่องเริ่มร้อนแล้วนะพี่นิรนาม  ว่าแล้วก็ต่อกระทู้หน้าบาท ใส่กินนรให้พี่นิรนามตรวจซะเยย น้อย...ใจ...ศิษย์...พี่ ๏ วัน  ล่วงห่อนล่วงล้ำ            กล้ำเกิน ดี  เด่นใช่เด่นเดิน                  เหยียบฟ้า พบ  เพื่อนเพราะเพื่อนเชิญ        ยกจอก มิตร  ต่างมิตรพร้อมหน้า          มิตรเหย้ามิตรเยือน ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 9 ธ.ค. 45 12:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เหงาจริง ๆ เหรอ ..กลอนเฉลิมพระเกียรติฯ ที่คุณชื่นกลมฯ แต่งไว้ หน้าบ้านพันธุ์ทิพย์ เพราะจริง ๆ ..ไม่พูดพล่ามทำเพลง..วางโคลงหลอกล่อ ให้ทั่นนิรนามเหนื่อยเล่น ๆ ดีกว่า ฮิฮิ ๏ มากคนมาแข่งโม้                     โคลงมี ทุกคนทำเข้าที                            ครบถ้วน คำสวยขับสักขี                             สรรเขต หลากคิดหลายคลองล้วน               ค่าล้วนควรลอง ๚ ๏ โคลงเล่นเขียนเล่นคล้าย            ลองของ หากจักเห็นจองหอง                      จุ่งห้าม แต่งกลตกกองตอง                       กานท์แต่ง กล่อมบ่มกลมบางกล้าม                เบ่งกล้าบ้ากลอน ๚ ..แต่งเองงงเอง เอิ๊ก เอิ๊ก :D จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 9 ธ.ค. 45 22:09:51 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ศิษย์น้อง นพฯ ๓๒          ชอบโคลงบทที่สองของพี่จัง...ไม่ทราบว่าตอนนี้          ตามหาความฝันเจอหรือยังครับ...แฮ่ ดีใจที่ชอบ แฮ่ แฮ่ อันว่า ความฝัน มีมากมาย เจอบ้าง ไม่เจอบ้างจ้าน เอิกๆ คุณ Ped-Degree ๓๕          นกหนึ่งทิ้งห่างเรื้อ.............ฮูกสิ้นคืนพยัคฆ์ฯ วรรคนี้ พูดถึงข้าน้อย ใช่บ่ เอ เอ แหะ ๆ หากใช่ ตอบว่า บแม่นดังว่าเด้อ แค่ นกหนึ่งปีกตกเรื้อ............นะเอง ท่านน้องฯ ๓๗          คุณPed-Degree   "นกหนึ่งทิ้งห่างเรื้อ" = เค้าเรียก         ไม่สนใจดูแล  ใครรู้ตัวก็รีบรายงานตัวซะ ชักร้อนตัว แหะ ๆ ไม่รู้ใช่บ แต่มารายงานตัวซะหน้อย เผอิญเพิ่งมาเห็น อาจช้าไปหน้อย ขออภัย ครับผม ................... ยังไม่มีการบ้านมาส่ง ขอส่งโคลงวางสักบทแล้วกันครับ ดึกดื่นคืนนี้แนบ               หมอนหนุน หนาวเหน็บพอได้จุน         อุ่นเนื้อ ลำนำสำนึกสุน-               ทรีย์เทียบ เทียมฮา หัวเราะฮะฮะเฮื้อ              เฮือกเฮี้ยวหาวโหววววววว ฯ แหะ ๆ ราตรีสวัสดิ์ ทุกท่านครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ วันรัฐธรรมนูญ 02:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ส่งการบ้าน บท"โคลงบอกความรู้สึก-มิ..,บางสิ่งบางอย่าง..,ยิน.." ครับ น้ำท่วมฟ้า ปลากินดาว ๏ เมฆลอยละล่องเวิ้ง               เวหน คลุ้มคลั่งถั่งเม็ดฝน                  ฟาดฟ้า เสียงคระหึ่มก้องสกล               ฟ้าฟาด สายเฮย เปรี้ยงปร่าปร้างแผดกล้า           ถล่มหล้าแหลกปาน ๚ ๏ แล้วธารพลันท่วมท้น             มหานที บุเรศราชธานี                         เขตเคล้า ประดาพรรคกลี                       หามโห่ เริงฮา โอกาสเปิดแล้วเอ้า                  วะเฮ้ยเฉยไย ๚ ๏ ต่างไล่ต้อนปล้อนปลิด           ทรัพย์สิน กอบกักโกยกินดิน                    อิ่มแอ้ เดี๋ยวโน้นอิ่มเดี๋ยวยิน                นี้อิ่ม บารนี ข้าก็ปลื้มว่าแม้                        ภาคหน้าคงพอ ๚ ๏ บัดต่อกลับไม่แปล้                เลยเหวย พายุพัดหนาวรำเพย                 ฟอกเนื้อ ถึงร้อนย่างเยือนเฉย                 วะฮะ ฮ่าฮา สูบ่มีพอเอื้อ                          เผื่อหล้าฟ้าไทย ๚ ๏ วัยวันผันเปลี่ยนเรื้อง             สู่เลว ดินแผ่นแน่นยวบเหลว              เลื่อนเปื้อน สวาทสวะปะปนเหว                  ห้วงลึก มโนเฮย อสูรเฉ่งเทพครอบเอื้อน             โอษฐ์ว้าเหว่สาร ๚ ๏ มิ มีแล้วซิฟ้า                       แพรวพราว มิ พบหมู่ดวงดาว                     สักก้อย มิ ช้อยชดซดแต่ฉาว                เลี้ยงอาตม์ มิ อยากคิดกี่ร้อย-                    ชาติสิ้นกลีสูญ ๚ ๏ อาดูรพูนเทวษว้า                 ว่อนไผท น้ำจักท่วมฟ้าฤไง                     โอ่โอ้ ปลาต่ำจักคระไล                      ไล่คาบ ดาวฤๅ ดินจักครอบฟ้าโก้                     ละรื้อโธ่ถัง ๚ ๏ บางสิ่งบางอย่าง ข้า                สนใจ บางสิ่งบางอย่าง ไส                   ลับลี้ บางสิ่งบางอย่าง ไย                   ยากเลือก บางสิ่งบางอย่าง ยี้                     แต่ข้าจำชม ๚ ๏ ฉะนี้จึ่งกล่าวกร้าว                   กานท์กถา เพื่อปลดปล่อยวิญญาณ์              ต่ำต้อย อึดอัดขัดภาษา                        ขัดขัด อย่าโทษถือโกรธข้อย                 หากต้องควรตรอง ๚ ๏ ยิน ว่าผองเพื่อนโพ้น               ไกลหาว ยิน เรื่องระทมปาว                     จากข้า ยิน ดีสมัครลบฉาว                     เสริมสุข เปี่ยมนา ยิน ว่าต่อนี้หล้า                         จักฟื้นเกษมสมัย สราญแล ๚ะ๛ ๑๐ ธนู มะเมีย' ๒๕๔๕                     แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 45 17:45:14 จากคุณ : พิราบเงิน - [ วันรัฐธรรมนูญ 13:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คิดถึงคิดพร่ำเพ้อ            นงคราญ หายห่างหายจากนาน       ยิ่งเศร้า คร่ำครวญคร่ำวันวาน       เคียงคู่ อยู่เอย เจ็บหน่วงเจ็บจิตเคล้า       ปวดร้าวระทมใจ ฝากโคลงไว้หนึ่งบทนะครับ ไม่ได้เข้ามาเสียนานลืมไปเลยว่าโคลงกลอนเขียนยังไง กว่าจะปั้นได้สักหนึ่งบท  ..เฮ้อ จากคุณ : ยุตา - [ วันรัฐธรรมนูญ 14:01:38 A:210.4.154.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56                -  ๑๐ ธันวาคม วันรัฐธรรมนูญ - ๏ สมเด็จพระปกเกล้า                              พระราชทาน อำนาจส่วนพระองค์นาน                           เก่ากี้ ให้ประชาทุกเหล่าขาน                             ประชาธิป   ไตยแฮ ใช่แก่กลุ่มใดชี้                                        ช่องใช้ส่วนตน ๚ ๏ รัฐธรรมนูญเจิดจ้า                                ใจเมือง ประชาธิปไตยรองเรือง                             ทั่วด้าว บริบูรณ์ประทีปประเทือง                           ทวยราษฎร์ เกริกพระเกียรติกษัตริย์อะคร้าว                 โลกซร้องสรรเสริญ ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ วันรัฐธรรมนูญ 21:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ซือตี๋อกนิษฐ์ (กินนรเก็บบัว) ๏ วารล่วงวัยล่วงพ้น      พรรณา                   | พรรณา ความจะลอยๆจากวรรคหน้านิดๆ ลำบากวิบากพา            ผ่านแผ้ว                 | พรรณา ต้องเขียนเป้น "พรรณนา" จ้า ชีวาตม์ชื่นวาสนา          นำสนิท                  | คำที่นิรนามเคยบอกว่า"ไม่แน่ใจ" ตอนนี้ให้ผ่านแล้ว ใช่อื่นใช่แม่แล้ว            ใช่เพ้อใช่ฝัน ๚         | ๏ วันก่อนคืนก่อนแจ้ว     จำเสียง                  | ยังสำคัญสำเนียง           นิ่มน้อง                  | ถ้านับตามแบบแผนปัจจุบัน "สำ" จะตกเอก เคยแนบชิดแนบเคียง      จึงคร่ำ ครวญเฮย    | ร่ำพี่ร่ำพี่ร้อง                  ร่ำไห้ร่ำหา ๚            | บาท ๔ ปรึกษาซือเฮียซือเจ๊แล้ว ผ่านได้                                                                   โดยอ่านเป็น /ร่ำ/พี่ร่ำพี่ร้อง/ ๏ จำพรากคราพรากชู้      เรียมหมาย              | "เรียมหมาย"=เรียมหมายปอง ? จำห่างยามห่างกาย         จิตไหม้                   | สั่งเสียสุดเสียดาย           คืนก่อน                  | สั่งเสีย-เสียดาย . . . แจ๋วมาก ฝากพี่ฝากเจ้าไว้             ฝากฟ้าฝากสวรรค์ ๚ | ผ่านเหมือนบทก่อน /ฝาก/พี่ฝากเจ้าไว้/ ๏ ดาวเด่นจันทร์เด่นแจ้ง   แจ่มหาว                 | โปรดรักษ์นางรักษ์ราว      รักษ์ฟ้า                   | รักษ์ แหม่งๆ นิดๆจ้า วอนลมฝากลมหนาว        นำข่าว ไปนา          | สู่โสตสู่ดวงหน้า              สู่เจ้าสู่ขวัญ ๚          | โดยรวมแล้ว นิรนามคิดว่าโคลงชุดนี้ได้คะแนนพอควรจากความที่ เดิน ต่อเนื่องในบทต่อบท แต่ความภายในของแต่ละบท ยังมีจุดอ่านติดอยู่บ้างภายในบางบาท และระหว่างบางบาท ซึ่งคงจะเป็นเรื่อง "ความกระโดด" ดังที่เคยตั้งข้อสังเกตไปแล้ว ข้อแนะแนวในตอนนี้ นิรนามคิดว่า ช่วงนี้ควรเน้นความเนียนในเรื่องดังกล่าว ส่วนการเข้ากลบทได้คะแนนดีจากการเขียนโคลงยาว ซึ่งปกติเป็นเรื่องยากที่เขียนโคลงกลบทยาวๆ มีการใช้คำซ้ำแบบความไม่เดิน หรือเห็นความจงใจซ้ำคำอยู่บ้าง แต่นิรนามคิดว่าพอผ่านได้ นิรนามได้คุยกับซือเจ๊เล็กศาลาไทย หนูศอบอกว่า กินรเก็บบัวมีระดับ แอ็ดว้านซ ด้วย ในระดับนี้ การซ้ำคำจะใช้รูปคำเดียวกัน แต่ความหมายต่างกัน ยกตัวอย่างเช่น ลำบาก-วิบาก, สำคัญ-สำเนียง และ สั่งเสีย-เสียดาย ที่ใช้ในโคลงชุดนี้ นิรนามว่า อกนิษฐ์น่าลองเล่นกินรเก็บบัวในระดับแอ็ดว้านซดูนะ เข้าใจว่าในอาศรมยังไม่เคยมีการเล่นกันในระดับนี้ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ วันรัฐธรรมนูญ 23:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ((( ราวทุกข์เดือดทุกข์ล้น ))) ราวทุกข์เดือดทุกข์ล้น          อกหมอง แค้นคับยามไตร่ตรอง           ชีพโอ้ กรำกายกรำใจปอง                ชีพเคี่ยว หวังสุขสุขห่อนโล้               ห่อนคล้อยมาหา. ซุกตัวอยู่ใต้บาป                    แบบไหน สุขจึ่งลับลาไป                      ลิบหล้า ทุกข์โหมทุกข์โถมไฟ           เดือดพล่าน ชีพหมอดชีพบอดบ้า             ชีพล้าหนักไฉน. ดั่งจมร่างอยู่ใต้                      อเวจี หมกบาปกัปโกฏิปี               หม่นไหม้ รอร่างเปื่อยเป็นผี                  ซากเน่า ดมดื่มรสบาปใบ้                   เศษเสี้ยนทุกข์ขม. ๙๑๘-๑๑๑๒๒๕๔๕ จากคุณ : Ar@p - [ 11 ธ.ค. 45 09:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ยังไม่ได้สแกนโคลงลายมือเขียนของวงโคลงที่ยกจอกวันก่อนมาวางให้ ต้องขอโทษพวกพี่ๆด้วย  ตอนนี้รอรูปบรรยากาศที่ ลุงเล็ก เก็บไป  ทำไมนานจังหว่า เขียนกินนรเก็บบัวให้ พี่นิรนาม ชำแหละด้วยอีกคน  รอมานานสองนานจะสามนานแล้วนะ ๏  ลูกคิดลองคิดต้น            ทบดอก มือดีดรีบดีดบอก                ท่วมท้น น้ำเปล่าใช่เปล่าหรอก           หวานฉ่ำ โคลงร่ำคนร่ำล้น                ร่ำร้องร่ำคำ ๚ะ พี่ยุตา - ความคิดเห็นที่ ๕๕ หายไปนานมากกกกกกกกก เมื่อไหร่จะเป็นคุณพ่อซะที  รออุ้มหลาน อิๆ เกลออาพี - ความคิดเห็นที่ ๕๘ นี่ก็อีกคน  หายไปจนชักจะจำลีลาโคลงกันไม่ค่อยได้  มะไหร่จะได้เลี้ยงข้าวแฝ่หว่า มีคนเค้าทวงต้นฉบับหนังสืออาศรมฯแล้วนะ    เรายังไปไม่ถึงไหนกันเลย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 11 ธ.ค. 45 12:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ลองแต่งคำแต่งแต้ม                  ตามกล แบบรสเชยรสผล                      อย่างกี้ ผิวสบแบบสบพล                      ภาภาพ จักขับจักขานชี้                         จักชื้นจักชม ฯ แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 11 ธ.ค. 45 13:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 61 -๑- ๏ คืนเพ็ญโสมเด่นฟ้า...................ฟ่องหาว แสงข่มรังสีดาว............................ดับด้าน มิตรภาพนักโคลงพราว.................พรายเด่น เพียงดับอับโสมสะท้าน.................สะทกโอ้อายแสง ๚ -๒- ๏ ตะวันแดงดับลับหล้า..................ลาจรัล จึงยกจอกเย้ยจันทร์.......................จับแก้ว มาร่วมมิตรรังสรรค์.......................เกษมสุข หยันทุกข์ที่พลั้งแคล้ว....................คลาดพ้นภัยหาย ๚ -๓- ๏ พักกายคลายเหนื่อยร้อน.............รอที จากเร่งจรลี...................................รีบดั้น ไม่นานเนิ่นนักมี...........................มิตรเพิ่ม พี่เล็ก ศาลาฯ นั้น.........................แน่แท้มาถึง ๚ -๔- ๏ จึงถามทุกข์สุขข้อง.....................ขัดไฉน หิวอิ่มกระหายใด...........................ดับท้อง ข้าวมันพี่กินไป..............................ปรุงอร่อย.......รสฤๅ หรือแค่เพียงรองต้อง......................ต่อพร้อมโภชน์ตาม ๚ -๕- ๏ นิรนาม เอกซ์เฒ่า ดั้น................เดินมา กระเฉดน้อย ทิวา.........................ว่างพร้อม เอ็นจัง ร่วมหรรษา........................สรวลสนุก น้องใหม่ ปิ๊วปิ้ว ล้อม......................ร่วมร้องเพลงสนาน ๚ -๖- ๏ เริ่มขานโคลง "เปล่าร้าง............ลืมรัก" จอมยุทธเมรัยถัก.......................ถั่งถ้อย ตัวไกลใช่ไกลหัก..........................หายห่าง..........เหินนา เสมือนอยู่ด้วยช่วยร้อย..................ร่วมสร้างสราญเสียง ๚ ๛ ======================================================= สวัสดีครับสหายชาวอาศรม ... ๙ ธันวาคม ๒๕๔๕ วฤก แวะไปยกจอกเย้ยจันทร์ ได้พบพี่น้องชาวอาศรมบางส่วน ... ดีใจมากครับ ที่ได้มีโอกาสทักทายพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน เลยเขียนโคลงเก็บบรรยากาศที่ประทับใจมาบางส่วน ... ส่วนอื่น ๆ คิดว่าสหายอาศรมคงจะนำมาบันทึกไว้เช่นกัน แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 45 13:44:22 จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 11 ธ.ค. 45 14:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ซือม่วย รสา รสา ยามอยู่ตัวอยู่ใกล้............ลืมไป                       | "ลืมไป" นี่เป็นจุดอ่อนนะ อ่านคำแนะแนวของเก่าอีกที ยามจากตัวจากไกล.........นั่งเศร้า                    | ต้องหักอกหักใจ..............คิดมาก ดีฤๅ             | "หักอก" มีใช้หรือเนี่ย ? ปล่อยเถอะปล่อยใจเข้า.... ปล่อยเช้าปล่อยเย็น  | "เถอะ" น่าจะเป็น "เถิด" ฟังดูนุ่มนวลกว่า ? "เข้า" เป็นคู่โทที่ไม่เนียน นิรนามลองไล่คำดูเห็นมีแต่ "เฝ้า" ที่พอใช้ได้ แต่หากใช้ "เฝ้า" ความหมายก็ยังดูแปลก นอกจากจะเปลี่ยนคำแวดล้อมเป็นทอดๆ ถ้าไม่มีคำโทที่น่าพอใจ ก็ต้อง หาคู่โทใหม่โดยเปลี่ยนคำโทที่บาท ๒ ด้วย ส่วนวรรคสำคัญ-วรรคท้ายบาท ๔ ดูเหมือนจะเป็นจุดอ่อนคล้ายๆนิรนาม ต้องพยายาเขียนให้เด็ดๆ นิรนามช่วยคิดให้ ๑ คำ . . . "ปล่อยวาง" . . . . . ส่วน "พร่ำเพ้อละเมอสอน" คำไม่เกินจ้า . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 11 ธ.ค. 45 16:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 63 หนูศอ กลบทกินรเก็บบัว+ครอบจักรวาล จะทำให้คำสุดท้ายของวรรคท้ายเป็นคำเอก . . . จริงซีนะ แต่ยอมผิดรูปแบบกลหนึ่งเพื่อซ้อนอีกกลหนึ่งเข้ามา จะคุ้มไหมน้อ . . . แล้วแต่ชอบจ้า ทีนี้นิรนามได้ฤกษ์ดูกลบทของหนูศอตามคำขอ วัน ล่วงห่อนล่วงล้ำ            กล้ำเกิน                      | วันล่วง-ล่วงล้ำ แจ๋วจ้าน ดี เด่นใช่เด่นเดิน                เหยียบฟ้า                   | ดีเด่น-เด่นเดิน ก็แจ๋ว พบ เพื่อนเพราะเพื่อนเชิญ   ยกจอก                       | "เพื่อน"ความหมายเหมือนกัน แต่ความเดิน มิตร ต่างมิตรพร้อมหน้า       มิตรเหย้ามิตรเยือน ๚ะ | "มิตรต่าง" น่าลองใหม่อีกที แล้วทีนี้ . . บาท ๑ เกี่ยวกับบาท ๓ และ ๔ ยังงายยยยย บาท ๑ - วันเวลาล่วงไป ไม่ได้ล่วงล้ำกล้ำเกิน . . . ล่วงล้ำอายายเหยอ บาท ๒ - วรรคหน้าแจ๋วนะ แต่ "ดีเด่น" หมายถึงใครล่ะ ซาหรุบหว้า ในแง่การเข้ากล - เล่นคำในบาท ๑ และ บาท ๒ ได้น่าประทับใจ แต่บาท ๓ และบาท ๔ คำที่ใช้คำซ้ำ เพื่อน-มิตร ความหมายจะใกล้กันมาก ในแง่รสความ - บาท ๑ และ ๒ ยังสื่อให้เชื่อมโยงกับบาท ๓ และ ๔ ยากไปนิด . . . . . แห้ ตอนนี้กระทู้เริ่มเดินแล้ว แจมกันไปก่อนเน่อ นิรนามกำลังดูกลบทอักษรสลับของอีตาอกนิษฐ์อยู่ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 11 ธ.ค. 45 17:04:48 ]

ความคิดเห็นที่ 64 แหะ แหะ ขอรับ ถูกทั่นนิ-รา-นาม นินทา ในวันยกจอกฯ ว่าด้วยภาวะถอยหลังลงคลอง แหะ แหะ เลยไปค้นของเก่า เจออันนี้ แบบว่า คิดถึง ครูหนอนสุรา ขอรับ                                 "เหลี่ยม" เหลี่ยมนับสาม-สี่ด้าน              รูปคิด เหลี่ยมเปลี่ยนมุมขยับชิด        ผิดได้ เหลี่ยมแปดเหลี่ยมมุมติด        ตรึงเล่ห์ เหลี่ยมพ่อ เหลี่ยมจัดคืนรูปไซร้                  ซ่อนลิ้นชนะฉลุยฯ แหะ แหะ แบบว่า หากินง่ายง่าย เลยขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 11 ธ.ค. 45 20:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 65 คือว่า เขียนไม่ค่อยได้ อุ่นรักจากพ่อ แบบว่าสะเทือนซางเล็กน้อย เลยได้แต่อ่านน่ะ พ่อของลูกลิงไปซาหวันแล้ว เช็งเม้งปีหน้าจะเผาคอมฯไปให้  จะได้แชตให้หายคิดถึงอ่ะ จากคุณ : จังงัง - [ 11 ธ.ค. 45 22:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ซือตี๋อกนิษฐ์ ๏ มากคนมาแข่งโม้            โคลงมี ทุกคนทำเข้าที                   ครบถ้วน คำสวยขับสักขี                   สรรเขต หลากคิดหลายคลองล้วน    ค่าล้วนควรลอง ๚ ๏ โคลงเล่นเขียนเล่นคล้าย   ลองของ หากจักเห็นจองหอง             จุ่งห้าม แต่งกลตกกองตอง              กานท์แต่ง กล่อมบ่มกลมบางกล้าม       เบ่งกล้าบ้ากลอน ๚ คำศัพท์ - สักขี น. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง,             มักใช้เข้าคู่กับคำ พยาน เป็น สักขีพยาน. (ป.; ส. สากฺษี) ตอง น. ใบไม้ขนาดใหญ่ใช้ห่อของได้ เช่น ตองกล้วย.             เรียกไพ่ไทยชนิดหนึ่ง โดยปรกติเล่นกัน ๖ ขา ว่า ไพ่ตอง,             จำนวนไพ่ที่มีเหมือนกัน ๓ ใบ เรียกว่า ตอง,             ลักษณนามเรียกไพ่ที่เหมือนกัน ๓ ใบ เช่น ไพ่ตองหนึ่ง ไพ่ ๒ ตอง.             ชื่อปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง กลบทอักษรสลับบทนี้โดยรวมแจ๋วนะโดยเฉพาะบท ๒ จุดที่ควรปรับปรุงก็คงมีบ้าง เช่น "ขับสักขี สรรเขต" คืออิหยัง ? "หลายคลอง" น่าจะลอง ครรลอง หรือ คระลอง (ไม่พบในพจนานุกรม แห้) "ตกกองตอง" ตอง คืออาราย บท ๒ บาท ๔ คันมืออยากเกลา แต่ให้เกลาเองดีกว่าโดยขอเสนอคำที่นึกได้ กลึง, เกลา, เกลื่อน, กลับ, บด, บวม, บาท, บท ฯลฯ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 12 ธ.ค. 45 00:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ส่งแก้การบ้านเจ้าค่า ร่วมแต่งโคลงแต่งแต้ม..............แต่งเคลง ศิษย์พี่บอก เคลง ไม่มี งั้นขอแก้เป็นเครงแล้วกันค่ะ หวังว่าคงมีนะคะ   ร่วมเพราะเพียงเพราะเพลง.........เพราะพร้อง   ศิษย์พี่บอกอีกว่า เพราะเพียงไม่เนียน ก็นึกไม่ออกเหมือนกัน แอบสงสัยว่าไม่เนียน แปลว่าอะไร ไม่มน ไม่คม เหมือนการจาระไนเพชรหรือเปล่าเจ้าคะ ว่าแล้วก็ขอแก้มั่วเป็น เพราะเพรียก ร่วมละเรื่อยละเลง..................ละเล่น อันนี้ไม่ใช่มืออาชีพ ละเลง จึงไม่ต้องแก้ ร่วมขีดร่วมเขียนร้อง.................ร่วมสร้างร่วมสรรค์ อันนี้ไม่ต้องแก้ ผ่านไป สรุปคือ ร่วมแต่งโคลงแต่งแต้ม..................แต่งเครง ร่วมเพราะเพรียกเพราะเพลง............เพราะพร้อง   ร่วมละเรื่อยละเลง....................ละเล่น ร่วมขีดร่วมเขียนร้อง...................ร่วมสร้างร่วมสรรค์ ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง ซาบซึ้ง (คัดด้วยคอมพ์ ง่ายจริงจริ๊ง อุ๊บส์ ...) ยามอยู่ตัวอยู่ใกล้.....................ใจไกล ยามจากตัวจากไป.....................หม่นเศร้า    (จากไปจะเป็นจุดอ่อนอีกหรือเปล่าเจ้าคะ)   ต้องหักอกหักใจ.......................คิดมาก ดีฤๅ  (หักอกหักใจไงศิษย์พี่) อย่าเงียบอย่ารอเฝ้า...................หย่าร้างอย่าหลง ไม่แน่ใจว่าจะแสดงอารมณ์อย่างไร ลองมั่วดูแล้วกันค่ะ พระคุณพ่อมากล้น..........................เกินบรรยาย (คำเกินหรือเปล่า)   แม้นพ่อถึงชีพวาย..........................ดับดิ้น ลูกสำนึกมิคลาย...........................สอนสั่ง เสมอเอย   ขออุทิศผลบุญสิ้น...........................ผ่านพ้นวัฏ(ะ)- สงสาร   ถึงแม้นร้างร่างเฝ้า.........................ปลอบขวัญ ซึมซับความเงียบงัน.........................ทุกข์ท้น ปกติพ่อช่วยฉัน.............................ลืมเรื่อง ทุกข์นา   ขอผ่านคืนนี้พ้น.............................จะสู้ไม่ถอย   ถ้าอ่านแล้วผ่าน แสดงอารมณ์ได้ ขอยกความดีนี้ให้ศิษย์น้องจังงัง ผู้จุดประกายความคิดค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 12 ธ.ค. 45 03:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 68 กลสลับกานท์สลักก้าว               เสลาเกียรณ์ พิศลิ่วพจน์ลองเพียร                  ลับพื้น จารยุ่งจัดยากเจียน                    ยอกจิต ชัดแต่ชอบต่อชื้น                      ติดเชื้อเติมชนม์ ฯ แหะ ๆ                 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 12 ธ.ค. 45 10:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พี่นิรนาม เจ้าขา  ขอบคุณเป็นที่สุด แหะๆ เหมือนบังคับให้ทำยังงัยยังงั้น จริงๆ โคลงบทนี้มีที่มา  เพราะเขียนก่อนจะไปเจอพี่หมอวฤกที่ยกจอก ความ (ถ้าต้องให้อธิบายแสดงว่าคนเขียนยังฝีมือไม่ดี-คนอ่านไม่เข้าใจ) คร่าวๆว่า  "เราอยู่กันมาตามประสาพี่ๆน้องๆ ไม่มีใครละเมิดใคร (แฮ่ๆ) บางคนโดดเด่นขึ้นมา  ก็ใช่จะลืมตัวว่าเหนือกว่าคนอื่นเขาเสียเมื่อไหร่ วันดีคืนดีเลยนัดกันไปยกจอก  เพื่อให้มิตรได้พบมิตร  อันได้แก่ มิตรเหย้าคือเจ้าบ้าน  และมิตรเยือนคือแขก (ได้มาจากภาษาฟุตบอล เหย้า-เยือน) ๏ วัน  ล่วงห่อนล่วงล้ำ               กล้ำเกิน ดี  เด่นใช่เด่นเดิน                    เหยียบฟ้า พบ  เพื่อนเพราะเพื่อนเชิญ          ยกจอก มิตร  พบมิตรพร้อมหน้า            มิตรเหย้ามิตรเยือน ๚ะ แก่ "ต่าง" เป็น "พบ" ความจะชัดขึ้นไหม หรือมี "เชื่อม" ให้เลือกอีกคำค่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 12 ธ.ค. 45 12:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณท่านนิรนาม ณ ถนนฯ เป็นอย่างยิ่งขอรับ เนื่องด้วยคนมัธยัสถ์(งก)เช่นกระผม เปิดมาอ่านกระทู้ตอนเน็ตใกล้ตัดพอดี จำต้องส่งโคลงก่อนสายตัด เพื่อประหยัด 3 บาท ก็รีบหลับหูหลับตาส่ง กินนรฯ ไปโดยไว ทั้งที่วรรคสี่ก็ไม่ชอบเลย เพราะไม่เคยใช้กินนรฯ ซ้ำสี่คำวรรคท้ายเสียด้วย งานนี้เลยขอแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆละกันขอรับ ฮะฮ้า เอ่อ..ส่วนท่านพิราบเงิน มิต้องร้อนปีก เพราะไม่ได้ไปแขวะนกพิราบอ่ะ แค่จิกนกฮูก อิอิ จากคุณ : Ped-Degree - [ 13 ธ.ค. 45 01:07:04 ]

ความคิดเห็นที่ 71 . +++ ใจร้อน ร้อนใจ +++ -๑- ๏ แสวงร่มหลบร่มไม้.......................หมายเย็น พักเหนื่อยเพลาเหนื่อยเข็ญ...............ขุ่นร้อน ระคายจิตเพ่งจิตเห็น........................หาที่........หลบฤๅ หายทุกข์หายโศกข้อน.......................เข่นได้ใครแสวง ๚ -๒- ๏ แรงทุกข์โถมทุกข์ท้น....................ถมทวี เสมือนหนึ่งมารหนึ่งตี.......................ต่อยซ้ำ คิดร้อนยิ่งร้อนฤดี..............................ดาลเดือด เย็นจิตเย็นอย่างน้ำ............................นิ่งได้ด้วยตน ๚ ๛ ============================================ .นำการบ้าน กินนรเก็บบัวมาให้นิรนามชำแหละ ครับผม จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 13 ธ.ค. 45 10:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ฉันท์โอบโคลง...ปทุมชาติพิลาสพรรณ... .....กลีบงามอร่ามพรรณ..................มิประหวั่นคละผ่านลม สวยนักประจักษ์ชม.........................ดุจจะข่มวิตกคลาย ชมชื่นระรื่นยิ่ง...............................สละสิ่งและโศกหาย ฉูดฉาดผงาดพราย.........................มิจะหน่ายสิใคร่ชม ฯ     .....กลีบงาม......ยามรุ่งฟ้า...............จิตรการ อร่ามพรรณ.....ดุจเยาวมาลย์............ยิ่งแท้ มิประหวั่น...ปองสมาน....................สนิทเนื่อง-  หทัยพี่ คละผ่านลม...แผ่วแล้......................กอดเนื้อคลายหนาวฯ .....สวยนัก...หากเทพฟ้า.................ทัศนา-  แม่เอย ประจักษ์ชม...ดุจอัปสรา..................เลิศล้ำ ดุจจะข่ม...สิเหน่หา........................เต็มอก วิตกคลาย...ใฝ่ย้ำ..........................ลอบใกล้หมายนวล ฯ .....ชมชื่น...อาจตื่นเต้น.................ทันใด ระรื่นยิ่ง...อิงใจ............................ไขว่คว้า สละสิ่ง...ทิพย์เทพไท.....................สวรรค์โลก และโศกหาย...ใฝ่ท้า......................แย่งเจ้าเชยชม ฯ .....ฉูดฉาด.....อาจเพริศแพร้ว.........อรชร ผงาดพราย-.....พร่างตอน..............เหนี่ยวน้าว มิจะหน่าย...หมู่ภมร......................ชมชื่น  อยู่ฤา สิใคร่ชม...สมอะคร้าว....................แม่เจ้าปทุมทอง ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 13 ธ.ค. 45 14:49:21 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ยุตา โคลงใน ๕๕ ดัดแปลงจากกินรเก็บบัว นิรนามอ่านดูแล้วเสียงจากกลบทน่าสนใจนะ . . . . . อาพี "หวังสุขสุขห่อนโล้ ห่อนคล้อยมาหา" อุปมาความสุขเป็น เรือ (สำราญ) "โล้-คล้อย" มาหาเลยนะนั่น "ชีพหมอดชีพบอดบ้า" . . . "หมอด" เนี่ยตั้งใจบัญญัติใหม่หรือเปล่า . . . . . หนูศอ ลูกคิดลองคิดต้น           ทบดอก         | ดีดลูกคิด คิดดอกเบี้ยทบต้น มือดีดรีบดีดบอก           ท่วมท้น          | ดีด เสร็จก็ดีดนิ้วว่า แจ๋ว รวยเละ น้ำเปล่าใช่เปล่าหรอก     หวานฉ่ำ        | เรียกน้ำเปล่ามาดื่ม แต่หวานลิ้นเป็นสุขชมัด โคลงร่ำคนร่ำล้น           ร่ำร้องร่ำคำ     | โคลงตัวไปมา ร่ำร้องว่า เรา (ร่ำ) รวยแล้วๆ แกะความกันตาเหลือกเลยนะเนี่ย แต่แกะเสร็จไม่รู้ว่าจะตรงกับที่หนูศอจะสื่อหรือเปล่า . . . . . พิราบเงิน ลองแต่งคำแต่งแต้ม    ตามกล         | แบบรสเชยรสผล        อย่างกี้            | รส (โคลง) เชย ? ผิวสบแบบสบพล        ภาภาพ          | หากถูกแบบถูกพล . . . "พล" หมายถึงอะไร จักขับจักขานชี้           จักชื้นจักชม ฯ  | "จักชื้น" เป็นยังไงหว่า คำศัพท์ - สบ ก. (ข.) พบ เช่น สบโชค, ปะ เช่น สบเหมาะ, ถูก เช่น สบใจ.       น. (ข.) บริเวณที่แม่น้ำตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปมาประจบร่วมกัน.       ว. (ข.) ทุกๆ, เสมอ, เช่น สบไถง ว่า ทุกวัน, สบสมัย ว่า ทุกสมัย. ภา น. แสงสว่าง, รัศมี. ในแง่การเข้ากล ถูกแบบ ในแง่การซ้ำคำ อยู่ในระดับเบื้องต้นคือซ้ำคำโดยที่ความจากคำซ้ำไม่ค่อยเดิน ยกเว้น "สบ" ต้องดูก่อนว่า "สบพล" หมายถึงอะไร ในแง่การสื่อความ ติดคำในบาท ๓ และ ๔ ตามที่นิรนามเขียนสงสัยอยู่ข้างบน ในแง่เสียง บาท ๒ อ่านสะดุดในวรรคหน้า คิดว่าตรงจุด "แบบรสเชยรสผล" นิรนามคิดว่า บาทสองตรงนี้น่าจะมีเสียงสูงและหนัก ("รส") เพียงเสียงเดียว เป็นความรู้สึกนะจ๊ะ ต้องลองทดสอบเสียงดูเอง การบ้านเก่าขอติดไว้ก่อนจ้าน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 13 ธ.ค. 45 22:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ทั่นทิวา แห้ นิรนามลองไปค้นมั่งเจออีกอันของทิวา   หนอนกระแทกชำแรกกระทั้น      ตัวปลา   หนอนเปลี่ยนรสโอชา               ชอบถ้วน   หนอนมุดแทรกตำรา                ทะลุถล่ม ทลายเฮย   หนอนย่อยขบกากบ้วน-             แก่นป้อนศิษย์หนอนฯ หนอนบาทแรกคือหนอนปลาร้า ฮ่าฮ่าฮ่า . . . . . หนูใหญ่จังฯ ปะป๊าหนู "ไปดี" แล้ว (ไปซาหวัน) แต่อย่าถึงกับเผาคอมฯ เล้ย เผากงเต๊กคอมฯ ดีกว่านะ จะได้ถึงมือท่าน . . . . . ซือม่วย รสา รสา เครง; เครงครา ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น หนึ่งกล้วยออกเครือเครงครา กลางลำมายา. (อภิไธยโพธิบาทว์). ที่แก้มาก็เลยยังติดตรง "เครง" อยู่ "พร้อง" กับ "ร้อง" ยังไม่แก้เลย ถ้าแก้ไม่ไหวแล้ว จะไปแต่งบทใหม่ๆก็ได้โดยฉีกเนื้อหาไปจากประเด็น "แต่งโคลง" ยามอยู่ตัวอยู่ใกล้.....................ใจไกล                | แก้แล้วดีขึ้น ยามจากตัวจากไป.....................หม่นเศร้า           | แก้แล้วดีขึ้น ต้องหักอกหักใจ.......................คิดมาก ดีฤๅ        | "หักอกหักใจ" มีใน พจนก. ด้วย=ตัดใจ อย่าเงียบอย่ารอเฝ้า...................หย่าร้างอย่าหลง | วรรคหลังอ่านไม่เข้าใจ หรือว่าควรเกลาอีก ? บทโคลงแสดงอารมณ์เขียนได้เข้าเค้าแล้ว เห็นแว้บๆอยู่รำไร ลองจับ "สำเนียง" โคลงของอาพีหลายๆ รอบ เห็นเขียนมาอีกบทแล้ว ที่บอกได้อย่างหนึ่งคือ อย่าเขียนให้ดูเป็นร้อยแก้วเกินไป เช่น "ปกติพ่อช่วยฉัน.............................ลืมเรื่อง ทุกข์นา ขอผ่านคืนนี้พ้น.............................จะสู้ไม่ถอย " ควรเขียนให้ดูเป็นร้อยกรอง ดูเป็นบทกวี ซึ่งอาจใช้คำสละสลวย หรือใช้อุปมา เป็นต้น เช่น ถึงแม้นร้างร่างเฝ้า.................. ปลอบขวัญ ซึมซับความเงียบงัน............... ทุกข์ท้น "อ้อมกอดพ่อเคยผัน .............. ผ่องโศก" ....................................................... "เกินบรรยาย" กับ "ผ่านพ้นวัฏสงสาร" คำเกินจ้า . . . . . แห้ คืนนี้เท่านี้ก่อนจ้าน จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 13 ธ.ค. 45 23:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ท่าน Ped-Degree ๗๐ ครับผม นกฮูก นกฮูก แหะ ๆ ................. ท่าน นิรนาม ฯ ๗๓                    ลองแต่งคำแต่งแต้ม    ตามกล         |                    แบบรสเชยรสผล        อย่างกี้            | รส (โคลง) เชย ?                    ผิวสบแบบสบพล        ภาภาพ          | หากถูกแบบถูกพล . . . "พล" หมายถึงอะไร                    จักขับจักขานชี้           จักชื้นจักชม ฯ  | "จักชื้น" เป็นยังไงหว่า บาท ๒ กระผมจะแบ่งว่า แบบรส เชยรสผล            อย่างกี้ - เชย ในความหมายได้รับ ครับผม แต่คำว่า เชย ตาม พจนก.                  คำ :  เชย                  เสียง :  เชย                  ชนิด :  ก.                  นิยาม :  สัมผัสเบาๆ หรือช้อนขึ้นเบาๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง.                              โปรยปรายลงมา ในคำว่า ฝนเชย.                              พัดมาเฉื่อยๆ (ใช้แก่ลม).                              สกัดงาเอาน้ำมัน เรียกว่า เชยน้ำมันงา. แหะ ๆ ไม่ตรงเลย แต่กระผมว่า น่าจะได้นา (ชักดื้อ ดันทุรัง แหะ ๆ) บาท ๓ สบพล หมายถึง พบพลังให้สร้างทางรุ่งได้ ครับผม ความจริง  สัมผัสพาไป แหะ ๆ บาท ๔ จักชื้น หมายถึง จักชื่นใจ ครับผม รู้สึกจะเคยเห็นที่ไหนไม่ทราบ หรือไม่ก็สำคัญผิด แหะ ๆ ขอบคุณมาก ครับผม ลองเกลาใหม่ เผื่อจะดีขึ้น อิอิ ลองแต่งคำแต่งแต้ม             ตามกล หมายดั่งหมายดั่งยล             แบบกี้ หากพบแบบพบผล               ดุลยภาพ จักขับจักขานชี้                    จักจ้ำจักจาร ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ธ.ค. 45 11:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เข้ามาขำ "หนอนปลาร้า" ที่ พี่นิรนาม แปลโคลง พี่ทิวา     ครูหนอนฯ อยู่หนาย  ...  โดนเล่นซะแล้วเจ้าค่าเอ้ย ๏  เป็นต่อจึงต่อแต้ม            ตามกล ลูกเก็บตามเก็บผล              แต่งแกล้ง โคลงเปล่านุชเปล่าซน           แค่กระแซะ สี่บาทบทบาทแสร้ง              บาทสร้อยบาทสลึง  ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ธ.ค. 45 12:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ลอนคลื่นมาเคลื่อนคล้อย...................รอยสูญ โสมล่มลืมแสงจรูญ...........................อาบไล้ หาดดำเดี่ยวอาดูร.............................พูนจิต ดาวหรี่เพราะใครไคล้.......................ใคร่คว้าความฝัีน ...สวัสดีครับ ไปเที่ยวลันตามา นอนริมหาดดูจันทร์ตกน้ำ สวยดีครับ จากคุณ : ดุกเผา (วิญญาณอสัญญา) - [ 14 ธ.ค. 45 21:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 78 มัวแต่ไปปั่นกระทู้เพลงพวงมาลัย เลยห่างหายอาศรมไปนาน จึงขอเชิญพี่น้องชาวศรมไปร่วมเล่นเพลงพวงมาลัยด้วยค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1936168/W1936168.html   ศิษย์พี่นิรนาม แต่งเครง ตั้งใจจะให้หมายถึงแต่งให้ดังอึกทึกไปน่ะ ได้ป่าวเจ้าคะ แก้ พร้อง เป็น คล้อง แล้วกันค่ะ อย่าเงียบอย่ารอเฝ้า...................หย่าร้างอย่าหลง หมายถึงไม่ให้นิ่งเงียบ ไม่ต้องไปรอเฝ้าแล้ว ให้เลิกกันไปเลย และก็ให้เลิกลุ่มหลงด้วยเจ้าค่ะ ถ้าถามอย่างนี้คงต้องไปเกลาซะแล้ว แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าควรจะเกลาเป็นอะไร ขอบคุณเจ้าค่ะที่ยังตามติดไม่เลิกรา ที่เหลือติดไว้ก่อนนะศิษย์พี่ จากคุณ : รสา รสา - [ 15 ธ.ค. 45 08:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 79 พิราบเงิน "เสลาเกียรณ์" เกียรณ์ ไม่มีใน พจนก. หมายถึงอะไรอะ "ลับพื้น" ไม่ค่อยเนียน นิรนามช่วยคิดคำอื่นเช่น ล่วงพ้น, ล่องพ้น "เจียนยอกจิต" สาหัสน้อยไปนิด ช่วยคิดคำสาหัสๆให้ เช่น เยินจิต บาท ๔ ไม่ค่อยเข้าใจความหมาย ในแง่การเข้ากล นิรนามว่า อ่านมันดี การใช้ "สล-" ให้คะแนนเพิ่มในเรื่องความพิสดาร ในแง่ความหมาย ก็ติดตรงบาท ๔ กับคู่โทบาท ๒ . . . . . หนูศอ ที่พยายามเลี่ยงตรวจของซือเฮียซือเจ๊เพราะ ไม่ค่อยมีข้อบกพร่องอย่างง่ายๆเหมือนมือใหม่ เลยตรวจไม่ง่ายเหมือนของมือใหม่ โคลงของกลุ่มที่เขียนเข้าขั้นมืออาชีพต้องดูหลายอย่าง เช่น โครงสร้างเนื้อหา+การเรียงเนื้อหา, ความกลมกลืนของคำ+เสียง+สำเนียง ในบทแต่ และระหว่างบท เป็นต้น ซึ่งดูยาก และวิจารณ์ยากมาก มิตร พบมิตรพร้อมหน้า . . . "พบ" ความหมายชัดกว่าเดิมแล้วจ้า . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 15 ธ.ค. 45 17:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 80 คุณ Ped-Degree ถ้าไม่เคยลอง กินรเก็บบัวแบบซ้ำสี่คำในบาท ๔ ก็น่าลองสักยก . . . . . ทั่นวฤก บท ๑ ดูเหมือนจะสื่อว่า ร้อนกาย พักในร่มก็หาย แต่ ร้อนใจ จะหาที่ดับร้อนใจได้ฤๅ บท ๒ อธิบายความ ร้อนใจ อีก ๓ บาท แล้วไขทางออกว่า "นิ่งได้ด้วยตน" ถ้าตีความออกมาอย่างนี้ นิรนามก็รู้สึกว่า ถ้าบาท ๔ ของบท ๒ อยู่ตรงบาท ๔ ของบท ๑ ก็จบสวยกำลังดีในบทเดียว ส่วนในแง่การซ้ำคำ ดูจะมีทั้งแบบความเดินไปข้างหน้า กับแบบความเดินซ้ำที่ไม่น่าจะซีเรียสมาก คงมีจุดเดียวที่สะดุดความนิดๆคือ "เสมือนหนึ่งมารหนึ่งตี ต่อยซ้ำ" อาจอ่านความเป็น |เสมือน|หนึ่งมาร|หนึ่งตี ต่อยซ้ำ| (ตีหนึ่งที) ถ้าจะอ่านให้ถูกคือ |เสมือนหนึ่ง|มารหนึ่งตี ต่อยซ้ำ| (มารตัวหนึ่งตีซ้ำๆ) นิรนามคิดว่า "เหมือนหนึ่ง" อาจใช้อีกรูป คือ "ประหนึ่ง" จะทำให้ "หนึ่ง" เป็นคำซ้ำที่ได้สีสันมาก อันนี้เป็นความรู้สึกของนิรนามนาคับ แห้ ทั่นวฤกไม่ลองกินรเก็บบัวแบบบาท ๔ ซ้ำ ๔ คำบ้างรื่อ . . . . . แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 45 23:45:49 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 15 ธ.ค. 45 17:32:00 ]

ความคิดเห็นที่ 81 แสงเรื่อเรืองเรื่อล้ำ....................พรรณนา แสงม่วงอาบม่วงทา..................แผ่นพื้น ใครเรียกเร่งเรียกหา..................อรุณรุ่ง ใครสะอึกสะอื้น........................พรากฟ้าพรากฝัน ว่างๆ ลองไปเที่ยวลันตากันดูนะครับ ยังสวยอยู่ จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 15 ธ.ค. 45 19:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 82 พิราบเงิน เชย ตามรูปคำเป็นกริยา บาท ๒ จะติดตรงที่ว่าไม่มีประธาน เลยอ่านเป็นคำพวกคุณศัพท์ไป ลองแต่งคำแต่งแต้ม   ตามกล หมายดั่งหมายดั่งยล   แบบกี้ หากพบแบบพบผล     ดุลยภาพ จักขับจักขานชี้          จักจ้ำจักจาร ฯ บาท ๒ เข้าใจว่าจะเล่น หมาย ๒ ความหมาย . . . มุ่งหมาย กับ ความหมาย แต่ติดตรงคำว่า "ดั่ง" จ้ำ ๑ ก. อาการที่ทำเร็วๆ ถี่ๆ เช่น พายเรือจ้ำเอาๆ เขียนหนังสือจ้ำเอาๆ. จ้ำ ๒ น. รอยฟกช้ำดำเขียว. จ้ำ ๓ น. (ถิ่น-พายัพ) ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็กหลายชนิด . . . . . หนูศอ นิรนามเปล่าเล่นครูหนอนฯ หรอกเน่อ ครูหนอนฯ "ดช.นายทิวา/๓๙ อ่านมันส์ดี แต่มั่วมากไปหน่อยตรงคำว่า ตัวปลา ในวรรคท้ายบาทแรก แก้ใหม่เน้อ " ทิวา "บทนี้ เดิมจะให้เป็น 2 ส่วน ขอรับ ส่วนแรก หมายจะให้มีความหมายถึงหนอนที่ชำแรกปลา            จนกลายเป็นปลาร้า รสโอชา " ครูหนอนฯ "ดช.นายทิวา ฮ่าฮ่า หนอนสุราคิดไม่ถึงเลยจริงๆ จินตนาการสุดยอดมาก                   โฮ่โฮ่ หนอนสุรากลายเป็นหนอนปลาร้า ฮือฮือ" อีตาคุณนายทิวาตัวแสบ หิ๊หิ๊ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 15 ธ.ค. 45 23:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ทั่นนิรนามฯ #๖๖ "ขับสักขี   สรรเขต" หมายถึง ผลักดันให้หลาย ๆ คนมาเป็นสักขีพยาน ในการค้นหาขอบเขตแห่งกล. "คลอง" ก็คือ ครรลอง ไม่แน่ใจว่าจำมาจากไหน(ไม่ค่อยเปิดพจนานุกรม) แต่เคยได้ยินว่า "ตามทำนองคลองธรรม" และในบทประพันธ์อื่น ๆ อีกสองสามแห่ง แต่ตอนนี้นึกไม่ออก แหะ ๆ "กองตอง" ก็คือกองตอง แต่อกนิษฐ์ใช้ในความหมาย "กองขยะ" คือตอนที่เขียนนั้น ได้กวาดใบไม้ใบตอง มารวม ๆ กัน มันก็เป็นกองขยะ และกระดาษที่ร่างโคลงที่อกนิษฐ์ไม่ชอบใจ ก็ถูกโยนไปในกองตอง ก่อนที่จะถูกเผาไปตามระเบียบ ฮิฮิ บาท ๔ ของบทที่ ๒ ใครอยากเกลาก็เชิญได้ตามสะดวกครับ ตอนนี้อกนิษฐ์ ยังไม่รู้จะเกลาให้ไปทางไหนอีก คงต้องรออีกสักปี ให้คาถาแก่กล้าเสียก่อน ฮิ่ฮี่ ... ชักสนใจเรื่องแอดวานซ์ แต่ไม่มีตัวอย่างก็เลยลองมั่วดู ติได้เกลาได้ครับผม... (กลบทกินนรเก็บบัว) สมบัติวิบัติแจ้ง                     ประจาน ขี้เกียจรังเกียจงาน                 ต่ำต้อย ปรารถนาวาสนาปาน              เป็นเทพ อวดเก่งอวดแต่ถ้อย              อวดโก้อวดดัง ๚ ช้อนคดยังคดข้าว                 ขาวกิน ที่อยู่ใช่อยู่ตฤณ                   ติดพื้น เครื่องห่มห่อนห่มสิน             ยามป่วย    ไข้นา อัฐใช่อรรถอกสะอื้น             อัดอั้นอัตตา ๚ จากคุณ : อกนิษฐ์ - [ 16 ธ.ค. 45 08:07:15 A:203.130.142.66 X:192.168.131.58 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อะจ๊ากกกกกก ถูกทั่น-นิ-รา-นาม เผาเสียไหม้เกรียมเสียแล้ว โฮ่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แหะ แหะ ขอรับ แต่ก็แหะ แหะ จาบอกว่า ชอบมาเลยนะขอรับ บทนี้ โฮ่ โฮ่ แบบหว้า เห็นภาพ เลย ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 16 ธ.ค. 45 13:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณ ท่านนิรนามฯ มากครับ คำว่า"เกียรณ์" กระผมตัดมาจาก "อาเกียรณ์" ครับผม แหะ ๆ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 45 23:29:55 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 16 ธ.ค. 45 23:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 86 โฮ้ยยยย...ขอโทษอย่างสุดแสนครับ... เกล้ากระผมเป็นเจ้าบ้านที่มิได้เรื่องเรยยนิ...เปิดทู้แล้วไม่ได้เอาใจใส่... ก็ได้แต่พี่นิรนามนี่แหละที่เข้ามาดูแลอยู่... รวมทั้งน้องศาลาฯ และพี่รสาท่านอื่นๆ อีกด้วย... พี่อกนิษฐ์, พี่ทิวาก็มาไม่บ่อยเหมียนเดิม...จางงงงางงงก็หายไป(จนพึ่งโผล่)... พี่พิราบก็เพิ่งมา...พี่อาพีก็มาบ้างตามอารมณ์...หุหุ ผมเองมาดูทุกวันแหละครับ...แต่ยอมรับเลยว่าแต่งโคลงไม่ออกเรยย... เลยไม่รู้ว่าจะตอบว่ากระไรดี...หุหุ ก็ได้ไปแจมแต่เพลงมาลัย... ได้อารมณ์โคลงก็จากคนที่เพิ่งกลับมาจากเกาะลันตานั่นน่ะแหละครับ... ผมอยู่ในเมืองหลวงครับ"ท่านดุก"...ผมเลยรู้สึกประมาณนี้น่ะ... กระแสร้อนห่อนหยุดยั้ง.......เย็นไป กระสาแดดแผดเช่นไฟ........ทะลุเนื้อ เกษมสุขใช่สุขไฉน.............ใครชื่น กระสวนแบบว่าสิ่งเชื้อ..........เช่นนี้เมืองหลวง วกวนคนวุ่นว้า....................เวียงทอง สบสนุกฤๅสุขสนอง.............สำนึกได้ วัตถุแค่วัตรคะนอง...............คนึงว่า ขบคิดคิดขบไซร้.................มนุษย์หมุ้งสิ่งไหน?? โดนนกฮูกตัวใหญ่จิกด้วย (#35 แอนด์ #70) ขอตอบหน่อยเน้อ วันผ่านกาลผ่านแล้ว.............เวลา สดับสุขพี่สุขอุรา.................อิ่มด้วย ยังรักยิ่งรักษา....................เสมอเชษฐ์ นาพี่ ห่างมิตรห่างใช่ม้วย..............ห่างร้างห่างลา ฮูกดอดถอดปีกทิ้ง...............แปลงเสือ จิตพยัคฆ์จักเหมือนเกลือ.......หนึ่งทิ้ง สาปเลือดเชือดเนื้อเถือ..........น้องนุ่ง ลวงหลอกพี่กลอกกลิ้ง...........กลับเชื้อเพื่อแหนม กริ๊กๆๆๆ พอดีเห็นนิยายมหากาพย์ที่ชื่อว่า "ฝากรักไว้ในใจเธอ" ของ คุณไอซ์ ศิษย์ดั้งเดิมของครูหนอนอีกผู้หนึ่ง (แอบไปอ่านงานเก่าๆ) ได้ถึงกาลอวสานแล้ว จากที่ดำเนินมา 60 ตอน (ยาวมากแต่สนุก) กระผมได้เข้าไปอ่านในกระทู้ตอนจบมา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1932253/W1932253.html เจอท่านผู้หนึ่งนามว่า "เหล็กฮะ (mildsteel)" แต่งโคลงไว้ไพเราะทีเดียว ผมเลยแจมไว้บ้างดังนี้ครับ ฝากรัก...จักฝากถ้อย......ทำนอง ไว้...คู่เพียงเราสอง..........สดับได้ ในใจ...จวบจินต์ปอง........ปิติสุข เธอ...รักรักนำใกล้............เกี่ยวด้วยรักฉัน แหะ แหะ พี่นิรนามครับการบ้าน อักษรสลับ กับ กินนรชั้นสูง ขอแปะไว้ก่อนนะครับ...โง่โคลงมากช่วงนี้...(จริงๆ โง่ทุกช่วงน่ะแหละ) ดูซิ ครึ่งเดือนแระยังปิดกระทู้ไม่ได้เลย พี่จอมยุทธฯ ก็หายไป... เงียบจังสงสัยต้องจ้างสาวๆ พริ้ตตี้มาเต้นระบำซะแร้ววว... อ้าว ศาลาฯ จางงางงง ไร้นาม มาทำงานเร้ววว..... อ่อ...มีข่าวแจ้งน่ะครับ "ไร้นาม" ตอนนี้อยู่เมืองไทยน่ะครับ... กระผมว่าจะนัดเธอไปเจอะเจอกันประมาณวันศุกร์ (20 ธ.ค.) น่ะครับ... ว่างกันไหมครับ...จะได้ไปทานข้าวกัน... แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 45 10:20:21 แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 45 04:43:24 จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 17 ธ.ค. 45 04:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 87 อิ่มเอมอำนาจโอ้..................วาสนา ศีลธรรมจรรยา...................ค่าน้อย เพียงตัวอื่นใดหา.................ใช่เรื่อง ลืมทุกข์เพราะสุขร้อย...........เรียกได้ดั่งฝน ความจนความผิดพลั้ง..........ใหญ่หลวง ความคับแค้นใครลวง...........ข่มแกล้ง ความเขลาคิดคดควง............ใสซื่อ คราล่มยุติธรรมแล้ง...............ดั่งฟ้าสิ้นฝน คือคนเพียงแผ่นพื้น................ใครสูง ใครย่ำบ่าใครจูง.....................ชักใช้ ใครรู้ไม่รู้ฝูง...........................ฉกาจเลิศ เอาเถิดเกิดมาไร้.....................ธาตุแท้ฤๅคน เสียงบ่นฤๅจักเปื้อน..................แขนขา สาปแช่งฤๅจักพา....................ผ่าวร้อน ิผิดถูกอนาถา...........................ใครอนาถ ซ้ำซากหากหวานอ้อน...............ขี่ข้าประชาชน นายนปปี้ ว่าผมหวาน ไม่หวานก็เป็นครับ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 45 07:29:41 จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 17 ธ.ค. 45 07:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 โห...คนตั้งกระทู้ รู้จักมาแวะดูด้วย  สงสัยฝนจะตกตอนเที่ยงอีกแล้ว เปลี่ยนจากพริตตี้เกิร์ล  เป็นเลี้ยงข้าวหน้าเป็ดไม่ดีกว่าเหรอเจ้าคะ ๏  เลี้ยง  น้องทำอิดเอื้อน       ออกตัว ข้าว  แค่จานสั่นระรัว           โอดโอ้ หน้า  ใหญ่แต่ใจกลัว           กระจิริด เป็ด  ไก่ไข่พะโล้                แค่นี้มะมีตัง  ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 17 ธ.ค. 45 12:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 89 แหะ แหะ เหมือนรู้ตัว จะถูกใครบ่นว่า หาว่า หายตัว แหะ แหะ เลยต้องมาโดยพลัน ขอรับ แหะ แหะ อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยขอรับ เอางี้ มีของมาฝากแล้วกันขอรับ ถ้าผิดจากที่เป็นบ้าง ก็คงบ่เป็นหยังเน้อขอรับ แหะ แหะ ขอรับก็เนื่องจากการแลกเปลี่ยนพูดคุย ณ ยกจอกเย้ยจันทร์ ๙ ธ.ค.๒๕๔๕ มีบางประเด็นอันว่าด้วย “เสียงตรี” ของ “กลอน” ใน วรรค ๒ ซึ่งว่ากันว่า เป็นข้อห้าม แต่ข้าพเจ้าได้แย้งว่า อาจเป็นเรื่องของรสนิยมใน การรับเสียง หรือเรียกว่า แล้วแต่หูของยุคสมัย แลข้าพเจ้าได้เสนอความเห็นว่า เกณท์ที่กำหนดไว้เป็นกรอบ ก็เพื่อเป็นแนวทาง สำหรับผู้ศึกษา แลจักเคร่งครัดขึ้นเมื่อมีการจัดประกวด เพื่อเป็น “แบบ” แห่งยุค สมัย แลการสืบต่อ เช่นนี้เอง ข้าพเจ้าจึงได้ลองค้น แลมานำเสนอ เป็นบททดลองเพื่อการศึกษา แลกเปลี่ยน แต่ทั้งนี้ บททดลองนำเสนอครานี้ มิได้มีเจตนายั่วยุให้เลือกข้าง แต่อย่างใด เพราะเจตนาของการนำเสนอ เป็นไปเพื่อการเปิดกว้างทางการ ศึกษา แลเรียนรู้ร่วมกัน สำหรับผู้สนใจใฝ่รู้ ซึ่งควรเปิดกว้าง เพื่อรับรู้โดย กว้างขวาง อันจักเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ขอรับ แหะ แหะ เช่นนี้เอง จึงใคร่ขอเชิญทัศนา เป็นการคั่น-โค-กระ-บือ เอ้ย คั่น-โค-สา-นา พักสายตาจาก “โคลง” มาทัศนา “กลอน” ชั่วครู่ ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า เพื่อความ หลากหลาย ของ “อาศรมชาวโคลง” ที่แลกเปลี่ยนความรู้ได้แม้ในรูปแบบร้อยกรอง อื่น ๆ อย่างกว้างขวาง ขอรับ แหะ แหะ เชิญทัศนา ขอรับ .. . **** บททดลองนำเสนอ : มองรูป-เสียงกลอน ผ่าน “อังคาร กัลยณพงศ์” **** กลอน ๑ บท มี ๔ วรรค คือ ๑.สลับ(สดับ) ๒.รับ ๓.รอง ๔.ส่ง ในที่นี้ จะกล่าวเฉพาะ วรรค ๒ (วรรครับ) ซึ่งมีเกณท์กำหนดว่า ไม่ควรใช้ “เสียงตรี” เพราะจะทำให้เสียงเพี้ยน แลบางท่านก็ว่ากันถึงขนาดว่า บทกวีของกวีชื่อดัง(แลไม่ดัง) ไม่มีใครใช้เสียงตรี ใน วรรค ๒ ซึ่งเท่าที่ตรวจดู(อย่างไม่ละเอียดนัก) ก็เห็นจริง เช่นที่ว่า กระนั้น ก็น่าคิดเพื่อสืบค้นในรายละเอียด ซึ่ง ณ ที่นี้ อาจต้องข้ามประเด็นว่าด้วยกฎ-เกณท์-ข้อยกเว้น อันปรากฏเป็นตำราจนถึงยุคปัจจุบัน เพื่อมิให้เป็นประเด็นโต้แย้ง ทั้งนี้ อาจสันนิฐานในเบื้องต้นว่า สิ่ง เหล่านั้น เกิดขึ้นเพราะให้ง่ายต่อการถ่ายทอด สำหรับผู้ศึกษา แลพัฒนา ให้เคร่งครัดเป็นอย่างมาก เมื่อมีการเห็นพ้องในยุคสมัยหนึ่ง แลตกทอดสืบต่อกันมา แลยิ่งเคร่งครัดมากยิ่งขึ้น เมื่อมีการ “ประกวด” เพื่อเป็น “แบบ” ในแต่ละยุคสมัย (โดยเฉพาะในยุครัตนโกสินทร์ ที่มีการสังคายนา รวบรวมของเก่า แลทำการจัดระเบียบใหม่ เหตุเพราะของตกทอด โดยเฉพาะสมัยอยุธยา ถูกทำลายค่อนข้างมาก ที่สำคัญ “งาน” หลาย ๆ ชิ้น อันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาวบ้าน ไม่ใคร่เหลือสืบทอดมาถึง หรือถึงเหลือ สืบทอดมา ก็ไม่มีการให้ความสำคัญมากนัก นั่นเพราะเหตุทางสังคมการเมือง ในระดับของชน ชั้นปกครอง กับชนชั้นผู้อยู่ใต้ปกครอง ) กล่าวเฉพาะเสียงในวรรค ๒ ของกลอน โดยมองผ่านงานของ อังคาร กัลยณพงศ์ ซึ่งเดิมถูกวิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างมากว่า นอกแบบนอกเกณท์ ทว่า เมื่อผ่านการพิสูจน์ จากยุคสมัย ณ เวลานี้ ก็ยอมรับกันว่า มิได้นอกแบบ ตรงกันข้าม กลับอยู่ในแบบแทบจะ เรียกว่า “เคร่งครัด” เสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ การอยู่ในแบบของ อังคาร เป็นการใช้ “แบบ” มารับกับเนื้อหาแลวิธีการของตัวเอง อย่างเป็นนายของ”แบบ” ขอคัดลอกบางถ้อยคำ จากเวที เสวนา “ ๖๐ ปี อังคาร กัลยาณพงศ์ กับร้อยกรองไทย” ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันที่ ๑๘ ม.ค.๒๕๓๐ โดย “ปาจารยสาร” เพื่ออธิบายความข้อนี้ ดวงมน จิตรจำนงค์ อาจารย์ภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ระบุว่า “อังคาร แทบจะเรียกได้ว่า ปฏิเสธสุนทรภู่ อันนี้ เป็นทั้งจุดที่ถูกโจมตี ในเวลาเดียวกัน ก็เป็น จุดที่ทำให้อังคารโดดเด่นขึ้นมา” “ในแง่ฉันทลักษณ์ คืออาจจะเป็นเพราะลักษณะกลอนของสุนทรภู่ เป็นลักษณะที่ครอบงำ วงการกวีไทย หรือนักกลอนมานาน เป็นเวลาร่วม ๑๐๐ กว่าปี พูดถึงตอนนี้ ก็ครบ ๒๐๐ ปี ไปแล้ว ลักษณะกลอนของสุนทรภู่ เป็นลักษณะที่สม่ำเสมออยู่ตลอดเวลา ลักษณะอย่างนี้ อาจจะเรียกว่า “กลไก” เราจะคาดหมายไว้เลยว่า มันควรจะลงสัมผัสตรงนี้ มันควรจะมีกี่คำ” “สิ่งที่อังคาร แตกต่างจากสุนทรภู่ ก็คือ อังคารไม่ได้ใช้จังหวะ  กรอบของฉันทลักษณ์ที่ตายตัว ทีนี้อะไรล่ะ ที่เป็นเครื่องกำหนดของอังคาร ว่า วรรคนี้ จะใช้ ๘ คำ วรรคนี้จะใช้ ๑๐ คำ อังคาร ปล่อยให้ความหมายของคำพาไป แล้วก็สมมุติว่าเราจะอ่าน เราก็จะรู้สึกว่า  ต้องคำนึงถึง ความหมายมาก วิธีที่จะเว้นวรรค เราจะเว้นวรรคตลอดไป ๓-๒-๓ อะไรไม่ได้เราจะเว้นก็ต้อง เว้นตามความหมาย แล้วเราสามารถที่จะย้ำ หรือให้น้ำหนักของความหมายได้” “อังคาร เคยพูดว่า เขาเรียนจากครู แต่แล้วเขากลืนครูหมด แล้วเอาออกมาเป็นของเขา (ยังมีต่อ ขอรับ) แว๊ก ผิดขอรับ มาแก้ไข เป็นเสียงตรี วรรค ๒ (วรรค รับ) แหะ แหะ แบบว่า ไปผสมปรเป กับเสียงโคลง วรรค ๓ ด้วย ขอรับ ที่พูดกันถึงเรื่อง การใช้คำตาย มารับ แหะ แหะ ขอรับอภัย ผิดแบบบ่น่าอภัย ขอรับ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 45 18:35:48 จากคุณ : นายทิวา - [ 17 ธ.ค. 45 19:45:07 ]

ความคิดเห็นที่ 90 (ต่อนะขอรับ) ............................ .......................... เจตนา นาควัชระ อาจารย์คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ระบุว่า  ตอนที่ อังคารให้สัมภาษณ์มีเทป กรมศิลปากรทำไว้ วันที่ ๑ต.ค.๒๕๒๙ ที่หอสมุดแห่งชาติ เขาบอก ชัดเจนว่า เขาไม่ตามสุนทรภู่ แล้วก็กวีที่เขาสนใจมากที่สุดคือ กวีอยุธยา เขาจะย้อนหลัง ไปหากวีอยุธยา ก่อนที่ว่า จะมาลงแบบแผนตายตัว” ข้อมูลประการนี้ สอดรับกับวิธีคิดในการสืบค้น เพื่อหา ”ต้นแบบ” ในการกำหนดกฎแลเกณท์ ประการหนึ่งอาจเห็นโดยรูปแบบว่า ค่อนข้างเดินในวิถีของสุนทรภู่ แลการกำหนดเช่นนี้ ก็เป็น ไปในยุคสมัยหนึ่ง ๆ แลสืบทอดผ่านยุคสมัยเรื่อยมา น่าสังเกตว่า ตำราโดยส่วนใหญ่ที่อธิบายเกณท์ต่าง ๆ ก็เลือกที่จะอธิบายงานในช่วงต้นยุครัตนโกสินทร์ เป็นประการหลัก แลน่าสังเกตอีกว่า อังคาร เลือกสืบค้นไปก่อนยุคสมัยของสุนทรภู่ นั่นคือ ในยุคสมัย ของอยุธยา เพื่ออธิบาย ”แบบ” ในส่วนที่ได้สืบค้น ผ่านรูปของร้อยกรอง ที่ปรากฏ (ข้อสังเกตนี้ ยังอาจ หมายรวมถึง เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่เดินในวิถีทางของ สุนทรภู่ ) กล่าวถึงเรื่อง “แบบ” อาจกล่าวครอบคลุมได้กว้างขวางถึงประเภทต่าง ๆ ของร้อยกรอง ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ กลอน โคลง ฉันท์ มีทัศนะบางประการ ของ อังคาร กัลยาณพงศ์ ซึ่งให้สัมภาษณ์ เมื่อวันที่ ๓ ก.ย. ๒๕๒๙ เป็นข้อสังเกตประกอบ “บางที ที่ผมเขียนกลอน นั่นมันฉันท์ ผมซ่อนไว้ไม่ให้รู้ มันมีครุ ลหุ ฉันท์ที่เขาเขียนนี่ผิดหมด ฉันท์มีคำหนักคำเบา “จ” นี่ ฉันท์บาลีมาลงที่หนักก็ได้ หรือ “พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง” มีลหุ ท่านไม่ได้คิดเหมือน นายชิต(บุรทัต) ท่านยังเข้าใจเสียงดนตรี เราเข้าใจว่า ครุ ลหุ นี่ เราดูด้วยตา แต่ที่แท้ เป็นภาษาหู เป็นเดี๋ยวนี้ นักกลอนด่าตาย เช่น “ไพรินทรนาศเพี้ยง พลมาร พระดั่งองค์อวตาร ..แต่กี้ แสนเศิกห่อนหาญราญ .รอฤทธิ์ พระฤๅ ดาลดระดกเดชลี้ .ประลาตหล้าแหล่งสถาน” บาทที่ ๔ น่ะ คำว่า “ประลาต” ท่านไม่แยกเป็น ๒ คำ โคลงเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ เขาก็บอกแล้ว ถ้า “แต่งอ่านตรงเทิ่งไปเลย ทำให้โคลงทั้งนี้ ชั่วช้าเสียไป” โคลงเขามีลูกเก็บ อย่าง “อยุธยายศล่มแล้ว ..ลอยสวรรค์ ลงฤๅ” บางคนเคร่ง “สะ” คำหนึ่ง “หวัน” คำหนึ่ง ก็เชิญ เชิญตรัสรู้ ผมก็เคยแต่งแบบ “เสียงลือเลียงเล่าอ้าง” มันแบบเขาหัดเด็ก ม.๖ นี่แต่งทีหลัง มัน ทำให้ภาษาคับแคบ ภาษาไทยมันมี “จีเนียส” มีอัจฉริยลักษณ์ในภาษา ควรจะให้มันเติบโต และกวีมันไม่จำเป็น ต้องอยู่ที่แต่งถูกเอกเจ็ดโทสี่ ใช้คำตายก็ไม่ได้ กวีมันอยู่ที่อื่น “ห้วงน้ำนั้นชื่อห้วง เสน่หา วนว่ายสายน้ำตา ..เชี่ยวกล้า วนวังแห่งอวิชชา เวียนว่าย ไร้ฝั่งหวังชาติหน้า ..กี่ฟ้าสลายฝัน” อย่างนี้ มันมีโวหารกวี  บางทีถูกเอกเจ็ดโทสี่ แล้วมันไม่ได้เรื่อง กวีมันต้องอยู่ในหัวใจ ถ้าไม่มีในหัวใจ แต่งให้ตายมันก็เป็นแค่ความขยัน เป็นอะไรไม่จับใจคน” ดูเผิน ๆ จะเห็นว่า “อังคาร” ปฏิเสธ ”แบบ” ตายตัว โดยเน้นให้ความสำคัญกับ ”ความ” ทว่า แท้แล้ว นั่นเพราะ “อังคาร” ศึกษา “กรอบ” แล “แบบ” อย่างชัดแจ้ง (ย้อนไปถึงสมัย อยุธยา ที่ “อังคาร” ยกเป็นครู แลจากถ้อยของ “อังคาร ที่บอกว่า เคยเขียนแบบ “เสียงลือเสียงเล่าอ้าง” ซึ่งถูกแบบ” ในยุคสมัยนั้น ) จากนั้น จึงย่อยสลายออกมา เป็นตัวเขา ดังนั้น จึงไม่ควรสรุปโดยตายตัว โดยไม่พินิจให้ถ่องแท้ โดยเฉพาะผู้ที่มักอ้างถึง การ “นอกกรอบ” แล “นอกแบบ” ทั้งที่ยังมิได้ศึกษาเรียนรู้อย่างถ่องแท้ ความบางส่วน เช่นที่ว่านี้ มีข้อชวนให้ฉุกคิดได้หลายประการ อาทิ การยึด “แบบ” ใน ยุคสมัย(หรือร่วมสมัยในห้วงเวลาหนึ่ง ซึ่งอาจหมายรวมถึงการสืบทอดต่อกันมา) มักเป็นไปโดยความเห็นแบบ “ตายตัว-ตึงตัว” ซึ่งมักปรากฏในยุคสมัยหลัง ๆ ดังจะเห็น ได้จากการวิวาทะในหลายครั้ง ซึ่งมักลงเอยที่การยึดขั้วตายตัวเพื่อปะทะแตกหัก โดย ไม่มีข้อสรุป ที่สำคัญ ชนยุคหลัง ยังถึงขั้นการวิพากษ์ไปถึงชิ้นงาน ”โบราณ” หลายต่อหลายชิ้น ว่า ผิด ”กรอบ” ผิด “แบบ” ผิด “เกณท์” ดังตัวอย่างเรื่อง “ฉันท์” ที่ “อังคาร” อธิบาย ฤาแม้แต่ โคลง แล กลอน (ท่านจันทร์ อธิบายเรื่องนี้ ในตำรับประมวญมารค บางส่วน) ทั้งที่จริงแล้ว งาน “โบราณ” เหล่านี้ มีขึ้น ก่อนที่จะมีบรรดา “ผู้กำหนดกฎ-เกณท์-ข้อยกเว้น” เสียอีก (ยังมีต่ออีก ขอรับ ) จากคุณ : นายทิวา - [ 17 ธ.ค. 45 19:46:44 ]

ความคิดเห็นที่ 91 (ต่ออีกที ครานี้น่าจะจบนะขอรับ แหะ แหะ) ................... ................. ย้อนกลับมาที่เรื่องเสียง “ตรี” ในวรรค ๒ ของกลอน ที่ปัจจุบัน ระบุเป็นข้อห้าม มิให้ใช้เสียง ”ตรี” (หมายรวมถึง “แบบ” ที่ยุคสมัยของการชำระแลจัดระเบียบได้กำหนดไว้) มีตัวอย่าง จาก “กลอน” ของ “อังคาร” โดยอ้างถึง “ลำนำภูกระดึง” ฉบับพิมพ์ ปี ๒๕๑๒ แลฉบับ แก้ไข ปรับปรุงพิมพ์ใหม่ เมื่อ ปี ๒๕๑๖ จะพบว่า มีการใช้เสียงตรี ในวรรค ๒ ในหลายที่ เช่น ลำนำภูกระดึง ฉบับพิมพ์ครั้งแรก ปี ๒๕๑๒ “งูงูปลาปลามาสอนซ้ำ .เจ็บช้ำจิตร์วิปริตแห้ง แล้ง กำนัลบทเรียนราคาแพง ..แจ้งแง่โง่เขลาเบาปัญญา” “นิ่งอยู่คู่กะกรวดทรายดิน .แล้งสิ้นความรู้สึกลึก ล้ำ กระจายปนเลนตมน้ำครำ .คือเงาคำของเถ้าธุลีเอย” “ถึงวารสิ้นหล้าอย่าสูญสิ้น วรรณศิลป์อมตะอย่ารู้ ร้าง บันลือทิพย์ไหวในใจกลาง .โลกกว้างขวางนั้นนิรัดร์เทอญ”      (หน้า ๑๔) “เหยียบย่ำทำไมดอกหญ้านั้น ..สวรรค์ประดับหล้าค่าเลิศ ล้ำ สรรเสริญเยินยอแต่ทองคำ ตะกั่วดำและเหล็กน้อยใจ”      (หน้า ๑๔) “เวลาช้ากว่าร้อยโกฏิปี .ล้างธุลีทรายขาวนวลสะอาด ล้ำ ทุกเม็ดกรวดทรายดินเก็บงำ ลำนำปรัชญาค่าควรเมือง”      (หน้า ๕๔) “แจ้วแจ้วสกุณาฟากฟ้าเลี้ยง ..บรรเลงเสียงกล่อมโลกนี้ ภพหน้าน่าเกิดเป็นกวี ..มีพรทิพย์สุนทรีย์ร้อยกรอง”      (หน้า๕๘) “มิงกละโมบโลภแสวงกำไร ถ้ามีใจก็ใหญ่หลวงลึก ล้ำ ถือสันโดษเป็นประจำ รักแต่ศานติธรรมทุกเวลา”      (หน้า ๘๒) “แกมเกษรชะอ้อนโอยทานหอม ..ยอมบำเรอมนุษย์เสียด้วย ซ้ำ มิเคยตอบร้ายยอมรับกรรม .เลว:-)ทั้งหมดด้วยรสสุนทรีย์ แต่น้อยนักมนุษย์อันบาปหนา .ไร้แววตาเห็นแง่ทิพย์ นี้ ส่วนใหญ่ใจต่ำทำผู้ดี ไม่มีการศึกษาอาธรรม์”      (หน้า ๘๓) “มรคานั้นลี้ลับซับซ้อน ..ซ่อนเร้นอยู่ในแหล่งหล้า นี้ ถ้าแววตารุ่งรุ้งสุนทรีย์ จักแจ้งวิถีทิพย์วิมานทอง”      (หน้า ๑๔๗) ลำนำภูกระดึง ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๒ ปี ๒๕๑๖ (หมายเหตุ : มีเวลาจำกัดค้นจากเอกสารทุติยภูมิ) “ปิติสุขสอนโศกให้หฤหรรษ์ .พลังฝันสอนความจริงแก่น ฟ้า แปรคุณค่าประโยชน์มหึมา ..เจิมแหล่งหล้ามุ่งมงคลชัย” “รื่นรื่นชื่นหอมมธุรโศก หวานปรโลกลอยมาลับ ลี้ หยุดอยู่คู่คุณธรรมความดี ที่อมตะอยู่คู่แดนดิน” หรืองานชิ้นอื่น ๆ เช่น งานชื่อ “ดูถูกศิลปะ” (ตีพิมพ์ ปี ๒๕๐๑) “ใครดูถูกดูหมิ่นศิลปะ .อนารยะไร้สกุลสถุลสัตว์ ราวลิงค่างเเสือสางกลางป่าชัฎ ..ใจมืดจัดกว่าน้ำหมึกดำ เพียงกินนอนสืบพันธ์นั้นฤๅ .ชื่อว่าสิ่งประเสริฐเลิศ ล้ำ หยามยโสกักขะอธรรม .เหยียบย่ำทุกหย่อมหญ้าสาธารณ์ ภาพหน้าอย่ามีรูปมนุษย์ ..จงผุดเกิดในร่างดิรัจฉาน หน้าติดดินกินขี้เลื้อยคลาน .ทรมาณทุกข์ร้อนร้ายนิรันดร์เอย” ..และ ฯลฯ . ตัวอย่างเช่นที่ว่านี้ ในทัศนะของ “แบบ” ถือได้หรือไม่ว่า “อังคาร” ผิดแบบ ฤๅอาจเลยเถิด ไปถึงขั้นว่า “อังคาร” “หูเพี้ยน” ซึ่งว่ากันแล้ว จะเห็นได้ว่า “แบบ” ที่”อังคาร” ยึดเป็นครู ตาม ที่เจ้าตัวได้บอกไว้ว่า ย้อนไปถึงสมัยอยุธยา แลประกอบกับคำอธิบายของ “อังคาร” ในเรื่อง “ฉันท์” ที่ว่า [i]“ฉันท์บาลีมาลงที่หนักก็ได้ หรือ “พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง” มีลหุ ท่านไม่ได้คิดเหมือน นายชิต(บุรทัต) ท่านยังเข้าใจเสียงดนตรี เราเข้าใจว่า ครุ ลหุ นี่ เราดูด้วยตา แต่ที่แท้ เป็นภาษาหู” [/u] นี่ก็ย่อมอธิบายควาามบางประการได้ หมายความว่า เมื่อ “อังคาร” อธิบายถึง “ภาษาหู” ใน “ฉันท์” ก็ตอบคำถามว่าด้วยข้อกังขา ถึงเรื่อง “หูเพี้ยน” ไปได้ ว่า ไม่ใช่แน่ นั่นก็เท่ากับว่า เป็นความ “จงใจ” ที่จะใช้ ซึ่งกรณีนี้ น่าศึกษาอย่างเป็นระบบ ต่อไปถึง “กลอน”ในยุคสมัยอยุธยา ทั้งนี้ หากพิเคราะห์เบื้องต้น จากการเติบโตของ “กลอน” (เทียบลักษณะกลอนตลาด-กลอนคละ) หรือรูปแบบของกลอนพื้นบ้าน หรือ กลอนหัวเดียว จะเห็นความพ้องกันประการหนึ่ง ถึงการไม่ บังคับสัมผัสเคร่งครัดตายตัว เช่นเดียวกับเสียง ที่เน้นการสื่อ (รับ-ส่งสัมผัสเข้าหู) โดยการฟัง (เช่นว่า ไว้ – ใกล้ – ให้ –ว้าย – ไหง แล ฯลฯ ) เมื่อพิเคราะห์ต่อ จะพบว่า เสียงในภาษาไทย ในกลอน โดยเฉพาะเมื่อเป็น รูปแบบพื้นบ้าน (ซึ่งมิได้ถูกจัดระเบียบ โดยชนชั้นปกครอง) ผู้เล่น-ผู้ร้อง (ปัจจุบัน เป็นผู้เขียน) มักสามารถ เอื้อน-โหน-ลาก และ/หรือ ฯลฯ กับคำให้มีรูปของเสียงได้หลายแบบ อย่างไรก็ตาม ข้อสังเกตเหล่านี้ ย่อมไม่สามารถใช้ได้ กับ ”มาตรฐาน” แล “รสนิยม” ที่ถูก กำหนดในยุดสมัยหนึ่ง แลได้สืบทอดต่อกันมา ทว่า หากเปิดกว้างเพื่อสืบค้นไปไกลกว่า จุดที่ยึดถือตามกันมา (เช่น ย้อนไปสมัยอยุธยาหรือกว่านั้น ) ก็น่าจะเห็นข้อมูลบางประการ ที่มากขึ้น แลอาจได้ข้อสรุปใหม่ ๆ อันอาจเปิดโลกทัศน์ให้กว้างขวางขึ้นอีกโสตหนึ่ง และ/หรือ อาจเป็นอีกกระแสธารของการเรียนรู้ เพื่อสืบต่อความรู้ให้กับคนรุ่นต่อ ๆ ไปได้ กล่าวเฉพาะเรื่อง “เสียง” และ “แบบ” มีรูปธรรม จากงานยุดต้น ๆ ของ “อังคาร” ชิ้นหนึ่ง ที่เป็นที่แพร่หลาย ทั้งที่คล้ายกับไม่ต้องโดยแนบเนื้อ กับมาตรวัดของ “เกณท์” แห่งยุคสมัย แต่ก็ได้รับการยอมรับ อย่างกว้างขวาง คือ “เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง .หมายมุ่งอะไรในหล้า มิหวังแม้กระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทราย จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤๅรอยโศกรู้ร้างจายหาย จะเกิดอีกกี่ครั้งจวบวางวาย ..อย่าหมายจะได้หัวใจ” นี่อาจเป็นอีกรูปธรรมหนึ่ง ของวิถีคิด ที่น่าพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง ในท้ายสุด มีข้อใคร่ชวนกันพิจารณาว่า แท้แล้ว “ศัตรู” ที่แท้ ของผู้เขียนแลศึกษา งานร้อยกรอง แท้แล้ว ใช่เป็น “แบบ” หรือ “เกณท์” หรือ “วิธีการ” จริง ๆ หรือไม่ หรือที่แท้แล้ว “ศัตรู” ที่แท้จริง ของผู้เขียนแลศึกษา งานร้อยกรอง เป็น “อคติ” ซึ่ง มีทั้งเฉพาะตัวแลรวมหมู่ โดยมิได้เปิดกว้างต่อการสืบค้น เพื่อทำความเข้าใจ แล แจกแจงด้วยเหตุผล ให้เกิดความหลากหลายทางปัญญาอย่างเปิดกว้าง และ/หรือ อาจบางที “ศัตรู” ที่แท้เช่นว่านี้ ก็อาจเป็น “ศัตรูที่ลื่นไหล” ซึ่งหากเรา รู้ไม่เท่าทันก็ยากแก่การรับมือ  แลทำความเข้าใจ เพื่อยกระดับของการเรียนรู้ นี่อาจไม่ต่างอะไรกับการปิดโลก ให้อยู่ในวงแคบ ๆ แลรับรู้เฉพาะเพียงเท่าที่รู้ หากเป็นเช่นนั้น ก็น่าเสียดายยิ่ง ต่อการเรียนรู้ ที่จักคล้ายกับหยุดนิ่งยาวนาน ด้วยจิตคารวะ แหะ แหะ ขอรับ ยาวไปหน่อยกระมัง ขอรับ แหะ แหะ อยากบอกว่า เป็นเพียงข้อเสนอ ของความคิดเห็น เพื่อแลกเปลี่ยนนะขอรับ คงมิสามารถนำไปอ้างอิงได้ เพราะเหตุข้อจำกัด ของการค้น ที่เป็นไปอย่างหยาบ ขาดความละเอียดรอบด้าน ขอรับ ผู้รู้ เพื่อนพ้องน้องพี่ ช่วยเพิ่มเติมข้อมูล แลแลกเปลี่ยน ก็จะเป็นประโยชน์ มากมาย ขอรับ แหะ แหะ ผิดพลาดประการใด ขออภัย ณ ที่นี้ นะขอรับ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 45 18:39:05 จากคุณ : นายทิวา - [ 17 ธ.ค. 45 19:47:33 ]

ความคิดเห็นที่ 92 มีกระทู้นามบุคคลมาฝากครับ (เผอิญเพิ่งได้อ่าน และจบ แหะ ๆ) เสฐียร สถิตคุณค่าแท้             แด่มนุษย์ โลกนา โกเศศ วิเศษแก่นวิสุทธิ์           สิ่งแก้ว นาคะ ทิพย์ร่ายพระพุทธ          มนต์มิ่ง เปรียบฤๅ ประทีป สวรรค์สว่างแพร้ว        พร่างฟ้าวรรณศิลป์ ฯ ปณิธานกวี ของครูอังคาร กัลยาณพงศ์ หน้า ๙๕ ................... แก้การบ้าน ส่งใหม่ ครับผม ลองแต่งคำแต่งแต้ม              ตามกล หมายเพื่อเรียนเพื่อยล            ลักษณ์กี้ หากพบแบบพบผล                ดุลยภาพ จักขับจักขานชี้                     จักใช้จักชู ฯ ................... กลสลับกานท์สลักก้าว            เสลาเกียรติ์ พิศลิ่วพจน์ลองเพียร              ล่องพื้น จารยุ่งจัดยากเจียน                ยับจิต ระแบบรามเบิกรื้น                  บ่งรู้บอกเรียน ฯ ยากจริงเจียว ข้าน้อยแก้สุดฝีมือได้แค่นี้เอง แหะ ๆ ป.ล.ระยะนี้ไม่ค่อยได้เล่นอาจห่างหายไปบ้างครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 17 ธ.ค. 45 22:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เนื่องจากใกล้ถึงเวลาที่ต้องเดินทางไกล เลยอาจห่างหายไปบ้าง จึงขอถือโอกาสลาไปเคลียร์งาน และอวยพรปีใหม่แด่ทุกท่านด้วยค่ะ สุขสันต์..สนุกผ่านสิ้น-......................ปีไป วัน.....เกิดเยซูใจ-......................เปี่ยมล้น คริสต์...ศาสน์ที่ไหนไหน....................ร่วมสวด พร้อมเอย   มาส....สิบสองเดือนพ้น.....................ผ่านโพ้นอีกครา อวย....ชัยตลอดทิศแคว้น....................แดนดิน พร.....ประเสริฐสุดถวิล....................มอบให้ วัน.....ที่ฤกษ์ดียิน.........................ยลรับ เถิดนา ปีใหม่...มาเยือนไซร้.......................สุขถ้วนทุกคน Merry Christ Mas and Happy New Year 2003. จากคุณ : รสา รสา - [ 18 ธ.ค. 45 00:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ((( เสียงใสที่สดับ ))) เสียงใสใสเสนาะซึ้ง            เช้าสี นกหนึ่งยิ่งพาที                   เพื่อนพ้อง ยิ่งใสยิ่งยินดี                        สดับอยู่ เราเพ่งเราขับร้อง                 ร่วมเช้าโหยหอม นกร้องเราร่ายเนื้อ               โคลงขลัง เราจดนกโผยัง                     ขอบรั้ว เราคิดนกยังหวัง                  ชีพว่าย เราอยู่เราหวังขั้ว                 ขอบฟ้าตระเวนหวัง. ตรงขอบฝันขอบฟ้า            ฝั่งฝัน สีทาบเหยียดเดือนตะวัน    ยั่วเย้า นักคิดนักฝ่าฟัน                  หวังอยู่ ฝันยั่วนักคิดเร้า                   สักฟ้าฝั่งฝัน.   เราเรียนเรารอบรู้                 สรรพศิลป์ เราท่องตำราริน                    เหงื่อท้น เราแบกคัมภีร์ชิน                 คำท่อง ในกรอบเรายิ่งค้น                ยิ่งใกล้คุกขัง เรากรำเราแบกบ้า                ภาพแฝง ชีพหอบทฤษฎีจนแรง         อ่อนแล้ว ตำราเก่าใหม่ทะแยง             ยึดอยู่ ยิ่งโง่ยิ่งไม่แพร้ว                  ค่าแท้สักหน. เสียงใสใสบอกให้                เราเห็น ค่าหนึ่งอันชุ่มเย็น                ดับล้า เสียงใสยิ่งเสียงเป็น              เสียงเผื่อ เราสดับเสียงช้าช้า               ยิ่งซึ้งเหลือแสน. ๑๐๐๗-๑๘๑๒๒๕๔๕ ปล. ด้วยความคิดถึงต่อเพื่ออาศรมฯ ทุกคน จากคุณ : Ar@p - [ 18 ธ.ค. 45 12:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ตกลงเป็นเสียงตรีในท้ายวรรค ๒ ใช่ไหมครับทั่นทืวา ผมว่ามันน่าจะไปพ้องกับเสียงท้ายบาท ๒ ของโคลง ซึ่งบังคับรูปโท - ทำให้มีได้ ๒เสียง - และหนึ่งในสองเสียงนั้นคือ เสียงตรี ประเด็นนี้น่าสนใจครับ จากคุณ : ดช.หมี (หนีอาศรม) - [ 18 ธ.ค. 45 13:02:38 A:202.183.214.3 X:10.254.254.6 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ซือตี๋อกนิษฐ์ สมบัติวิบัติแจ้ง           ประจาน ขี้เกียจรังเกียจงาน       ต่ำต้อย ปรารถนาวาสนาปาน    เป็นเทพ อวดเก่งอวดแต่ถ้อย     อวดโก้อวดดัง ๚ ช้อนคดยังคดข้าว        ขาวกิน ที่อยู่ใช่อยู่ตฤณ           ติดพื้น เครื่องห่มห่อนห่มสิน     ยามป่วย ไข้นา อัฐใช่อรรถอกสะอื้น      อัดอั้นอัตตา ๚ โดยรวมนิรนามชื่นชมว่า ดี การลงมือเขียนบ่อยๆ ฝึกหัดของยากบ้าง มีคุณประโยชน์ในตัวเอง นิรนามเชื่ออย่างนั้น ดูในรายละเอียดแล้ว ให้บทแรกดีมาก เหนือกว่าบทสอง เพราะ ความหมาย ๓ บาทแรกเข้าเป้าจั๋งๆ บท ๒ ใช้คำซ้ำโดยอิงกับ "ไม่ใช่" หลายอันคือ "อยู่ใช่อยู่" "ห่มห่อนห่ม" "อัฐใช่อรรถ" แต่คงต้องดูอีกทีว่า เนื้อความอาจจะเอื้อให้ใช้ลูกเล่นนี้ก็เป็นได้ บท ๑ สมบัติไม่เหลือเป็นสิ่งประจานว่า ไม่เอางาน เอาแต่รอวาสนา ทำพูดดีก็แค่อวดถ้อยอวดดัง บท ๒ ช้อนคดยังใช้ยังกินข้าวได้ ที่อยู่ก็ไม่ได้ลำบากนอนหญ้า (ตฤณ=หญ้า) เครื่องห่มหาใช่ห่มสินยามป่วย เงินหาใช่สาระที่สะอื้น (อรรถ=เนื้อความ) หากแต่อัดอั้นอัตตาของผู้คน บทแรกสื่อความได้ แต่บทสองเนื้อความแปลกๆ ดูเหมือนจะตั้งใจเล่นกลบทมากกว่า โดยสรุป . . . ถึงไม่สมบูรณ์เต็มร้อย แต่ก็สมควรชื่นชมและให้คะแนนระดับดีเด่นจ้า . . . . . ทั่นทิวา นั่นไง โคลงเด็ดๆ ของทิวา นิรนามเคยเห็นนี่นา . . . . . ซือตี๋ Noppy B. Good วันผ่านกาลผ่านแล้ว.............เวลา              | สดับสุขพี่สุขอุรา.................อิ่มด้วย             | คงจะอ่านเป็น |สดับสุขพี่| (ฉัน) สุขอุรา อิ่มด้วย ยังรักยิ่งรักษา....................เสมอเชษฐ์ นาพี่  | คงจะอ่านเป็น |ยังรักยิ่ง|รักษา ห่างมิตรห่างใช่ม้วย..............ห่างร้างห่างลา  | โดยรวมถือว่า ผ่านฉลุย ยกเว้นตรงสร้อยโคลงที่นิรนามไม่แน่ใจ ต้องทดสอบเสียงเองเน่อ (เช่น อ่านทั้งบทดังๆ หลายๆเที่ยว) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 18 ธ.ค. 45 16:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขออนุญาตเปลี่ยนบรรยากาศนิดหนึ่ง ฮิฮิ                               คนเขียนโคลง ๑ ๏ คนเขียนโคลงลดน้อย                เลิกจาร แล้วฤๅ คงว่าเก่าเบาราณ                         บ่โก้ ใช่ฮิปฮ็อปป็อปประสาน                 แร็ปร็อค จึงจะเดิ้ร์นสะใจโอ้                        แอ่นแเด้นซ์เมามัน ๚ ๒ ๏ กลอนเปล่าฉันพร่ำไร้                 สัมผัส เขียนง่ายแลจะถนัด                      กว่านี้ ลุงจ๋าอย่ามาขัด                           สมัยใหม่ สมัยหนึ่งอย่างหนึ่งชี้                     ใช่ใช้ได้เสมอ ๚ ๓ ๏ เจอกรอบเกณฑ์กฎแล้ว               ละลานตา อึดอัดขัดภาษา                            เก่าพ้น อยากเขียนแบบไม่หา                     สาระ เขียนเรื่อยเปื่อยให้ล้น                    เว็บไซ้ต์ดอทคอม ๚ ๔ ๏ ปลอมประเด็นแบบนี้ใช่                ว่าผิด แต่หน่ายในดวงจิต                         หนุ่มน้อย อยากเห็นว่าโคลงสถิตย์                  ในหมู่   ชนนา จึงคิดเรื่อยเรื่อยร้อย                       รจน์เค้นเป็นโคลง ๚ ๕ ๏ บางโมงโยงพจน์พริ้ง                    พราวเสียง สัมผัสจัดรายเรียง                           รื่นคล้อง แนวทางอย่างครูเมียง                      มองเถิด    เลิศแล เฉกเช่นเป็นพจน์พร้อง                     พร่างชี้วจีเฉลย ๚ ๖ ๏ ลางทีเลยลอบเว้น                        สัมผัส แต่ไม่เคยคิดขัด                             เก่าสร้าง เรียงคำง่ายง่ายจัด                           ตามประโยชน์ อ่านเล่นเพลินได้บ้าง                       ไม่เพี้ยนเกินไป ๚ ๗ ๏ ดาวลูกไก่นั้นเจ็ด                          ดวงสรร หนึ่งสัปดาห์เจ็ดวัน                           นับได้ โลกยังเจ็ดส่วนครัน                          ครบทวีป เจ็ดบทจึงวางไว้                              บทน้อมนำเสนอ ๚ะ๛ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 18 ธ.ค. 45 17:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ไม่ได้เข้ามาเสียนาน  ขอชื่นชมกะสำเนียงโคลงของอกนิษฐ์ ๙๗ ครับ (ไม่ได้ไล่อ่านย้อนหลัง แต่ถ้าว่างจะตามอ่านแน่นอน) ว่าแล้วก็แต่ง "กลอนเปล่าฉันพร่ำไร้...สัมผัส"  มาร่วมบ้าง เพื่อจะได้นำประเด็นของทั่นทิวา มาแตกยอด ------------------ อาศรมฯสมสร้างสล้างมิตร ขบเคี้ยวความคิดแหลกแล้ว เกิดผลึกวิปริตวิจิตรแก้ว แปลกแนวหน่อเนื้อบุราณบรรพ เฮ่ย!อ้ายกวีเพี้ยนทรพี บุราณท่านตราตีกรอบกั้น โน่นโคลงนั่นกลอนนี่ฉันท์กาพย์ มนุษย์ปัญญาหยาบอย่างท่านริอวดรู้กวีสวรรค์ มิลองทำจักทำได้               ชำนิฤๅ อย่าท่องเอออืออือ             เล่นเล่น ทำผิดก็ให้ถือ                    ท่านหนึ่ง ครูนา ศิลป์พินาจเพราะเจ้าเร้น      ซุกไว้ แต่สวรรค์*           ............ ๑ .. หม้ายฉ้ายแหม้ว เห็นด้วยไม่เห็นด้วยไม่เป็นไร ขอเพียงเปิดใจให้ได้เห็น*                                    ............ ๒ .. หนอนสุรา ผิด,ถูกมิใช่ประเด็น แค่ได้คิดเห็นเป็นพอ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 45 17:49:14 จากคุณ : หมีเซอะ - [ 18 ธ.ค. 45 17:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 99 แหะ แหะ ขอรับ มาทักทาย ทั่น หมีเซอะ หายไปนานเจียวนะขอรับ ข้าพเจ้ามาแก้ไขเนื้อความแล้วขอรับ แหะ แหะ ผิดจริง ๆ ขอรับ จะพูดถึง เสียงตรี ในวรรค ๒ (วรรครับ) บ่ใช่ วรรค ๓ ขอรับ แหะ แหะ แลกเปลี่ยนต่อยอดความคิด เต็มที่เลย ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ปล.๑ ชอบเหลือเกิน "กลอนเปล่าฉันพร่ำไร้...สัมผัส" ของทั่น หมีเซอะ แหะ แหะ ขอรับ ปล.๒ รอ พี่ [bิ]ครูเล็ก[/b] ทั่น นิ-รา-นาม ทั่น XXXเฒ่า) ทั่น อาพี แลทั่นอื่น ๆ ทุก ๆ ทั่น มาร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยน ด้วยขอรับ แหะ แหะ เอาแบบ ฉันมิตร นะขอรับ อึ๋ยยยยยย กลัวมีดหมอจริงเจียว แหะ แหะ นำบางส่วนของประวัติคัดย่อ ของ อังคาร กัลยาณพงศ์ มาฝากด้วยขอรับ แหะ แหะ เป็นการขออภัยต่อความผิดพลาดข้างต้น อังคาร กัลยาณพงศ์ เกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๔๖๙ เมื่อจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ จากโรงเรียนเบญจมราชูทิศ จังหวัดนครศรีธรรมราชบ้านเกิด ได้เข้าศึกษาในคณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร โดยได้เป็นศิษย์ของ ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี , อาจารย์เฟื้อ หริพิทักษ์ , อาจารย์สนั่น ศิลากร จนถึงปี ๒๔๘๙ ขณะอยู่ชั้นปีที่ ๓ ก็ลาออกเสียกลางคัน แต่ก็ยังศึกษา และทำงานศิลปะด้วยตนเองต่อมา จนถึงปัจจุบัน "อังคาร" สนใจกาพย์กลอนมาตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนมัธยม เมื่ออ่านจนซึมซาบแล้ว ก็ได้แต่งขึ้นบ้าง บทกวียุคแรกกระจัดกระจายอยู่ในหนังสือรับน้องใหม่ มหาวิทยาลัยศิลปากร ๑๐ กว่าปีถัดมา จึงได้ตีพิมพ์รวมเล่มครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๐๗ ในชื่อ "กวีนิพนธ์ของอังคาร กัลยาณพงศ์" หลังจากนั้น งานกวีนิพนธ์ ของ "อังคาร" ก็ได้ทะยอยออกสู่สาธารณะเป็นระยะ ๆ อย่างสม่ำเสมอ เช่น "ลำนำภูกระดึง" ฉบับตีพิมพ์ครั้งแรก (๒๕๑๒) , "ลำนำภูกระดึง" ฉบับตีพิมพ์ครั้งที่ ๒ แก้ไขเพิ่มเติม (๒๕๑๖) , บางบทจากสวนแก้ว" (๒๕๑๕) , บางกอกแก้วกำศรวล หรือ นิราศนครศรีธรรมราช (๒๕๒๑) , ปณิธานกวี (ได้รับรางวัลวรรณกรรมอาเซียน (ซีไรท์) ปี ๒๕๒๙) ฯลฯ ก่อนหน้าที่จะได้รับรางวัลซีไรท์ "อังคาร" ได้รับรางวัลกวีนิพนธ์ดีเด่น ของ มูลนิธิเสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป เมื่อปี ๒๕๑๕ ซึ่งนักวิจารณ์ชั้นครู เช่น ม.ล.บุญเหลือ เทพยสุวรรณ ลงความเห็นไว้ในงานวิจารณ์ เรื่อง "หัวเลี้ยวของวรรณคดีไทย" ว่า "อังคาร ไม่เพียงแต่มองโลกอย่างเฉียบคม และเร้าอารมณ์ประณีต อย่างไม่ซ้ำรอยเดิมเท่านั้น งานของเขา ยังเร้าให้เกิดความคิดอันลุ่มลึกไปพร้อมกันด้วยอย่างกลมกลืน" ***หมายเหตุ : เก็บความจาก "ปาจารยสาร ปีที่ ๑๔ ฉบับที่ ๑ มกราคม-กุมภาพันธ์ ๒๕๓๐ แหะ แหะ สวัสดีทุกท่าน ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 18 ธ.ค. 45 18:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ซือตี๋นพฯ อีกที "อ่อ...มีข่าวแจ้งน่ะครับ "ไร้นาม" ตอนนี้อยู่เมืองไทยน่ะครับ... กระผมว่าจะนัดเธอไปเจอะเจอกันประมาณวันศุกร์ (20 ธ.ค.) น่ะครับ... ว่างกันไหมครับ...จะได้ไปทานข้าวกัน..." นิรนามช่วยประกาศอีกที ถ้ามีรายละเอียดเพิ่มช่วยแจ้งหน่อยเน่อ . . . . . วิญญาณอสัญญา โคลงกรอบที่ ๘๗ เข้าตานะ สำเนียงดูเป็นบทกวีดี แต่จุดที่สะดุดอันแรกคือ เสียงส่งท้ายบาทแรกที่ยืนเสียงจัตวาตลอด นิรนามคิดว่า เสียงส่งท้ายบาทแรก ควรมีเสียงที่คลี่คลายบ้าง หรือเปลี่ยนเสียง ไม่งั้นจะรู้สึก โหนๆ คาๆ ไว้ ในแง่รสความ บท ๑ - อิ่มเอมอำนาจ ศีลธรรมจรรยาไร้ค่า เอาแต่ตัวเองไม่สนคนอื่น ไม่รู้จักความทุกข์ยาก บท ๒ - ความจนการผิดพลาดถูกชี้ว่าผิดใหญ่หลวง ได้แต่คับแค้นที่ถูกลวงถูกกลั่นแกล้ง ความเขลาความซื่อถูกคนคดควง (?) ไม่หลงเหลือความยุติธรรมเหมือนฟ้าสิ้นฝน บท ๓ - เป็นคนเท่ากันใช่ว่าจะมีใครสูงกว่าใคร แต่ก็มีคนเหนยียบย่ำกัน ชักใช้กัน ใครรู้ไม่รู้ฝูง (เล่นสระอูงเลยหาคำรับที่สื่อความไม่ได้)  เอาเถิดเกิดมาไร้ นั่นธาตุแท้ของคน บาท ๔ - เสียงบ่นฤๅจักเปื้อนแขนขา สาปแช่งก็คงไม่รู้สึกอะไร ผิดถูกอนาถาใครอนาถ ซ้ำซากหากหวานอ้อน ขี้ข้าประชาชน บท ๑ บาท ๓ ต้องอ่านช่วยถึงเข้าใจ บาท ๔ อุปมายังไม่เฉียบ บท ๒ บาท ๓ อ่านเข้าใจยาก โดยเฉพาะ "ควง" บท ๓ บาท ๓ "ฝูง" อ่านเข้าใจยาก บาท ๔ ก็เช่นกัน บท ๔ บาท ๑ "เปื้อนแขนขา" อ่านเข้าใจ แต่ไม่เนียน บาท ๓-๔ ไม่เข้าใจ ซาหรุบว่า - เสียงโคลงเด่นมาก เมื่อรวมกับสำเนียงในการเขียน ทำให้การอ่านมีรสชาติ ถึงจะไม่เข้าใจว่าพูดถึงอะไร แต่อ่านแล้ว ติดใจ ชอบ ชอบใจในแต่ละบาทที่อ่านผ่านไป ตรงนี้น่ากล่าวได้ว่า โคลงเบ่งทางรสคำ หนูใหญ่จังฯ เคยถามว่า โคลงเบ่งเป็นยังไง ตอนนั้นนิรนามอธิบายไม่ออก แต่วันก่อนนึกคำอธิบายได้อีกอย่างคือ โคลงเบ่งก็คล้ายๆกับ เบ่งคับแน่น คับเสื้อ คับแก้ว ฯลฯ ไม่เหลือ "ช่องว่าง" ให้สอดแทรกอะไรได้อีก มีลักษณะ คับแบบพอดีเป๊ะๆ ในทางโคลงก็กล่าวได้ว่า ทุกคำในแต่ละบาทมีความหมายหมด แต่ละคำพอดีทั้งรสคำและความ ดูแล้วถอนหายใจว่า ทุกคำมันพอดีจนคิดว่า หากเปลี่ยนคำสักคำในบาทนั้นแล้ว จะไม่มีทางดีเท่าเดิม เพราะแต่ละคำที่ใช้ ถูกเวลา ถูกสถานที่ ถูกอารมณ์ ถูกโน๊ต (ถูกเสียง) ถูกความหมาย ฯลฯ จุดที่สังเกตได้อย่างหนึ่งคือ โคลงชุดนี้แทบไม่มี "คำที่ไร้ความหมาย" หรือคำสันธาน หรือคำที่ทำให้รู้สึกเย่นเย้อ ทำให้โคลงกระชับคับแน่น แต่โคลงนี้นิรนามว่า ไม่เบ่งทางรสความ เพราะต้อง "อ่านช่วย" หลายจุด และเมื่ออ่านช่วยเสร็จก็ต้องมาแงะความต่อว่า ภาพรวมพูดถึงอะไร พูดถึงใคร ต้องงมหาคีย์เวิร์ดซึ่งอยู่บทต้น กับบทท้าย . . . อิ่มเอมอำนาจ-ขี้ข้าประชาชน ก็คงหมายถึง พวกข้าราชการ (คงไม่ใช่ ส.ส. หรือ เสนาบดี เพราะในแง่หนึ่ง คนพวกนี้เป็น "ตัวแทนประชาชน") ซาหรุบอีกที - การใช้คำดีเด่น แต่การสื่อความยังต้องปรับให้เทียบเท่ากับฝีมือในการใช้คำ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 19 ธ.ค. 45 00:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 101 กระทู้นี้มาคึกคักก็เมื่อตอนปลายนี่เอง... คงจะไม่มีสรุปนะครับว่าใครแต่งกี่บท (เพราะอายที่เจ้าบ้านเองมาได้ไม่บ่อยนัก) หากแต่อย่างขอยกประเด็นต่างๆ ที่น่าสนใจเผื่อในบ้านใหม่จะได้นำไปขยายต่อด้วย... พี่ทิวา...หยิบยกประเด็นที่น่าสนใจขึ้นมา นั่นคือ "การใช้เสียงตรีในวรรครับ (วรรคที่สอง) ของกลอน เป็นข้อห้ามหรือไม่...??" โดยพี่ทิวาได้ตั้งข้อสมมติฐานว่า "อาจเป็นเรื่องของรสนิยมในการรับเสียง หรือเรียกว่า แล้วแต่หูของยุคสมัย" รวมถึง "เกณท์ที่กำหนดไว้เป็นกรอบ ก็เพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้ศึกษา แลจักเคร่งครัดขึ้นเมื่อมีการจัดประกวด เพื่อเป็น “แบบ” แห่งยุคสมัย แลการสืบต่อ " พร้อมกันนั้นยังได้ค้น และ คว้า *** บททดลองนำเสนอ : มองรูป-เสียงกลอนผ่าน “อังคาร กัลยณพงศ์” *** มาฝากกันอีก...เป็นประโยชน์ยิ่งเทียวครับ และยังดีใจที่พี่หมีเซอะ มาแตกกิ่งต่อยอดทำให้องค์ความรู้ขยายเพิ่มขึ้นไป สำหรับผู้ไม่รู้(เช่นผม) จะได้รับทราบและศึกษาต่อไป... แต่เอ...ที่พี่หมีถาม #95 เลยทำให้ผมงงประเด็นว่าตกลงไม่นิยมเสียงตรี ใน "โคลง" หรือ "กลอน" กันแน่...รบกวนพี่หมีและพี่ทิวา เคลียร์ ให้ศิษย์น้องผู้เบาปัญญาได้รับทราบด้วยเถิด...ขอบพระคุณครับ อย่างไรก็ตามประเด็นนี้ก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจ แต่เกินความสามารถที่ข้าน้อย จะไปร่วมถกด้วยได้...คงได้แต่ตั้งใจฟังศิษย์พี่แลกเปลี่ยนกัน ซึ่งหากเป็นในอาศรมงวดหน้าก็คงจะดีแน่แท้...รอฟังพี่ๆ เน้อ ขอบคุณศิษย์พี่นิรนามที่ลงมีดกินนรใน คคห.86 ของผมเอาไว้... วันผ่านกาลผ่านแล้ว.............เวลา              | สดับสุขพี่สุขอุรา.................อิ่มด้วย          | คงจะอ่านเป็น |สดับสุขพี่| (ฉัน) สุขอุรา อิ่มด้วย ยังรักยิ่งรักษา....................เสมอเชษฐ์ นาพี่ | คงจะอ่านเป็น |ยังรักยิ่ง|รักษา ห่างมิตรห่างใช่ม้วย..............ห่างร้างห่างลา  | โดยรวมถือว่า ผ่านฉลุย ยกเว้นตรงสร้อยโคลงที่นิรนามไม่แน่ใจ ต้องทดสอบเสียงเองเน่อ (เช่น อ่านทั้งบทดังๆ หลายๆเที่ยว) . . . . . แหะ แหะ พี่อ่านได้ตรงกับที่ผมตั้งใจเว้นวรรคเลยครับ... ตอนแต่งก็หวั่นเช่นกันกลัวว่าผู้อื่นอ่านแล้วจะไม่สื่อ ผมเลยขอถามดังนี้ครับว่า กลบทกินนรฯ เนี่ย ควรอ่าน 2-3-2 หรือเปล่าครับ... หรือว่าแล้วแต่ความครับ?? และเรื่องสร้อย จากที่พี่ได้แนะว่าควรอ่านออกเสียงดังๆ หลายๆ ครั้ง... กระผมพบจุดบอดเลยครับว่า ผมอ่านมาน้อยดังนั้นบางทีหูยังอาจจะยังไม่ถึงเท่าไร... ตรงนี้คงต้องศึกษาและหาอ่านให้มากขึ้นล่ะครับ... ขอบคุณพี่นิรนามอีกครั้งหนึ่งที่พยายามนำอะไรต่อมิอะไรให้ศิษย์น้องได้ฝึกกัน... กระผมคิดว่าตอนนี้หลายท่านยังไม่ได้ลอง 1. กินนรฯขั้นสูง (แอ๊ดวานซ์) - ในระดับนี้ การซ้ำคำจะใช้รูปคำเดียวกัน แต่ความหมายต่างกัน ยกตัวอย่างเช่น ลำบาก-วิบาก, สำคัญ-สำเนียง และ สั่งเสีย-เสียดาย ที่ใช้ในโคลงชุดนี้ 2. โคลงกลบทอักษรสลับ - คำอธิบายใน คคห. พี่นิรนาม# 49, 50 ใครอยากลองก็สามารถวางในทู้ถัดไปได้เลยเน้อ...กระผมก็ว่าจะพยายามอยู่น่ะ มีโคลงชุดหลายบทที่น่าสนใจด้วยครับ...ที่อ่านแล้วชอบก็คือของพี่พรหม(อกนิษฐ์) #97 .... อิอิ ในบทที่ 4 ท้ายวรรค 2 "หนุ่มน้อย" นี่..."แก่มาก" หรือไรครับ...กริ๊กๆ แหะ แหะ...แล้วก็ชอบของท่านดุก#87 ด้วย...กร๊ากๆ ไม่เคยว่าท่านหวานเลยนิ มีแต่นิยมว่าท่านเป็นคนช่างใช้ภาษา..แต่ไม่เคยชมให้ได้รู้ร้อกก...กลัวท่านเหลิง (จริงๆ แล้วแอบอิจฉาน่ะ) สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด...ตามประสาคนเห่อของนอก ก็เป็นโอกาสอันดีที่ "ป้าไร้นาม" ดาวรุ่งแห่งอาศรมกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดเมืองนอน และจะกลับเมืองผู้ดีสิ้นปีนี้ จึงเป็นโอกาสอันดีที่เราชาวอาศรมฯ จะได้พบปะเจอหน้าป้าเธอก่อน ประกอบกับคิวอันยาวเหยียดของป้าแก กระผมได้เบียดนัดแกไว้ตามรายละเอียดดังนี้ครับ.... วัน: ศุกร์ที่ 20 ธันวาคม เวลา: 20.00 นาฬิกา สถานที่: ร้าน Yes!! Indeed, ถนนเกษตรตัดใหม่ หากมาจากทางเกษตร ตรงไปจนสุดถนน เห็นทางด่วนรามอินทรา - อาจณรงค์ ขวางหน้า... ร้านจะอยู่ทางซ้ายมือ หากศิษย์พี่ หรือ เพื่อนๆท่านใดมีข้อสงสัยก็สามารถโทรมาถามกระผมได้ที่เบอร์ 01-868-4433 ทั้งนี้ได้ฝากกะหนู ศอ ศาลาไทย ในการประสานกะพี่ๆ ด้วยอีกแรงขอรับ... สุดท้าย ก็ขอขอบคุณศิษย์พี่และเพื่อนๆ ที่ได้เข้ามาแจมรวมถึงนำความรู้มาเสนอไว้ในกระทู้นี้... และขอฝากให้ท่านผู้ใดที่มีเวลาได้เปิดกระทู้อาศรมภาคใหม่ด้วยครับ... ขอบพระคุณทุกท่านครับ... จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 19 ธ.ค. 45 05:44:51 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณมากครับ ทั่นนิรนามที่ช่วยสละเวลาให้คำแนะนำ และชี้จุดที่พึงยึดถือ เรื่องเสียงโคลง ผมเองไม่ได้เจตนาให้เป็นเสียงจัตวา ท้ายบาทแรก ตลอด หรอกครับ แต่คงเพราะอ่าน ลิลิตเตลงพ่าย แล้วติดใจเสียงโคลงบางบท เลยจำชึ้นใจ (โดยเฉพาะบทที่ ๒๓๔) ... นายนปปี้ เหลือเก้าอี้ให้ผมตัวนะ 555 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 45 07:49:48 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 45 07:46:36 จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 19 ธ.ค. 45 07:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 103           กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ๑ ๏ เมื่อรอศอหนึ่งร้อย....................สิบสอง ฝรั่งเศสหวังครองของ...................ฝั่งซ้าย ส่งเรือรบอเนกนอง......................ทะลวงปาก....น้ำแฮ ไทยมิอาจต้านร้าย.......................เนื่องไร้กองเรือ ๚ ๒ ๏ ยังสายพระเนตรเจ้า...................จอมนคร  ไกลนา จึงส่งอาภากร..............................บุตรแก้ว ศึกษาวิชาสมร.............................ทัพสมุทร ณ ยุโรปห่างแล้ว..........................ต่างต้องจำใจ ๚ ๓ ๏ หกปีเจนจบสิ้น.........................วิทยา....การเฮย เสด็จนิวัติพารา............................เรื่องฟุ้ง ปรุงปรับวิชช์นาวา........................เนาว์แบบ ไทยล่องกลไฟคุ้ง.........................คล่องได้ด้วยไทย ๚ ๔ ๏ ทหารเรือหยั่งรากแล้ว...............ดังหมาย....มุ่งแล จักรุ่งเรืองในภาย.........................ภาคหน้า มีเรือรบทำลาย............................เศิกสมุทร ป้องอ่าวไทยป้องหล้า....................ลบล้างอับอาย ๚ ๕ ๏ กรมหลวง ดวงนเรศเรื้อง.............รามวงศ์ ชุม ศิษย์ปู่ศุของค์.........................เอกโอ้ พร แพทย์บุราณทรง.....................ขจัดโรค....ภัยแล เขตอุดมศักดิ์  โก้.........................เก่งกล้านาวี ๚ ๖ ๏ อาภากร  สว่างไว้......................สถิตย์สยาม....นิรันดร์เอย องค์บิดา  พระทัยงาม.....................สว่างด้าว ของ  ลูกประดู่คือนาม.....................เสด็จเตี่ย   กองทัพเรือไทย อะคร้าว.................คู่น้ำนำสมัย ๚ ๑๙ ธันวาคม วันคล้ายวันประสูติของ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ (เสด็จเตี่ย) "องค์บิดาของทหารเรือ" จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 19 ธ.ค. 45 08:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 104 หนูหมีถือโอกาสตั้งกระทู้ใหม่เลยนะครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1948862/W1948862.html จากคุณ : หมีเซอะ - [ 19 ธ.ค. 45 11:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ช่วยด้วยค่ะใครที่คิดว่าเก่งโคลงกระทู้ ช่วยหน่อย  อยากให้แต่งโคลงกระทู้ที่เกี่ยวกับซึนามิอะ ช่วยหน่อยน่ะ       ฝนจะส่งงานวันพุธที่26น่ะม.ค48อ่ะฝากด้วย  ถ้าแต่งได้ถือว่าเก่งม๊ากมาก จากคุณ : Fon_kiku@hotmail.com - [ 23 ม.ค. 48 14:09:55 A:210.203.188.254 X: ]