The Moonstone เดอะ มูนสโตน อัญมณีอาถรรพ์ บทที่ 2.12 - 2.13

    เเปะบทที่ 12 ให้ก่อนนะคะ เเล้วประมาณ 2 - 3 วันจะมาต่อบทที่ 13 ให้ค่ะ
    ***********

    2.12 บทที่ 12 การตัดสินใจของราเชล

    "ใช่" คัฟพูดเมื่อเราออกมาจากหมู่บ้านท่ามกลางความมืด "เธอผูกตรวนเข้ากับกล่องเหล็กเเละถ่วงมันไว้ใต้น้ำหรือทรายดูด...ยึดมันไว้กับก้อนหิน ทุกอย่างชัดเจน...เเต่...เรื่องน่าสงสัยก็คือ...อะไรอยู่ในกล่องนั่น? ไม่ใช่เพชรอย่างเเน่นอน"

    ...ไม่ใช่เพชรรึ?...ผมคิด...เเล้วเรื่องรอยเปื้อนล่ะ?...

    เขาหยุดเดินเเล้วหันมาหาผมท่ามกลางเงามืด
    "สิ่งใดก็ตามที่ถูกฝังอยู่ใต้ทรายดูดจะโผล่ออกมาอีกครั้งมั้ย?"

    "ไม่" ผมตอบ

    "คำถามก็คือทำไม" คัฟพูดต่อ "ทำไมไม่ผูกชุดเข้ากับหินหนักๆเเล้วโยนมันลงทรายดูด? เเต่มันเป็นชุดกระโปรงจริงหรือ? มันอาจจะเป็น...ตัวอย่างเช่น...เสื้อคลุมชุดนอนก็ได้? ผมจะเข้าเมือง
    ฟริทซิ่งฮอลล์พรุ่งนี้เเละหาว่าเธอซื้ออะไร"

    เมื่อเรากลับมาถึง คนรับใช้กำลังกินาหารมื้อค่ำ โรซานน่ากลับมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่เเล้ว...ขึ้นไปถอดเสื้อโค้ทข้างบนเเละตอนนี้...นั่งเงียบๆรวมอยู่กับพวกเขา

    ผมตามคัฟไปหลังบ้าน เขาเงยหน้ามองหน้าต่างห้องนอนของคุณราเชล...เฝ้าดูเเสงไฟที่ผ่านมาเเล้วก็ผ่านไป
    "ผมพนันกับคุณหนึ่งปอนด์...เบทเทอริจ" เขาพูด "ว่าเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่เเล้วคุณเวอรินเดอร์ตัดสินใจออกจากบ้าน"

    ซามูเอลเข้ามาพบเราข้างใน
    "มายเลดี้กำลังรอพบคุณเเละนายสิบคัฟครับ" เขาพูด

    "เธอมารอนานเท่าไรเเล้ว?" คัฟถาม

    "หนึ่งชั่วโมงครับท่าน" ซามูเอลตอบ

    เมื่อผมเคาะประตูห้องของมายเลดี้ คัฟกระซิบว่า "ผมจะไม่เเปลกใจเลยถ้าจะมีสิ่งรบกวนในบ้านคืนนี้"

    มีเพียงเเค่ตะเกียงดวงเล็กภายในห้อง
    "นายสิบ" เสียงของเลดี้ของผมดังในความมืด "คุณเวอรินเดอร์ตัดสินใจเมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงที่เเล้วว่าจะไปพักกับป้าของเธอ...คุณนายเอเบิลไวท์...ในเมืองฟริทซิ่งฮอลล์ เธอจะไปพรุ่งนี้เช้า"

    "เป็นไปได้มั้ยครับ...มายเลดี้...ที่จะขอให้เธอเลื่อนการเดินทางสักนิด? ผมจะเข้าเมืองฟริทซิ่งฮอลล์พรุ่งนี้เช้าเเละจะไม่กลับมาจนกว่าจะถึงบ่ายสอง ผมอยากจะพูดอะไรสักสองสามคำกับเธอ...โดยเร็ว...ก่อนเธอไป"

    เลดี้ของผมรับคำอย่างไม่เต็มใจ เธอบอกให้ผมบอกรถม้าว่าไม่ต้องมาจนกว่าจะถึงบ่ายสอง

    "เเละได้โปรดอย่าบอกว่าผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้การเดินทางของเธอถูกเลื่อนล่ะครับ" คัฟเสริม

    เลดี้ของผมอยากจะกล่าวอะไรบางอย่างเเต่ก็ไม่พูด เธอโบกมือของเธอไล่ให้เราออกไป

    "เธอบอกเราเกือบทั้งหมด" คัฟพูดเมื่อเราออกมาข้างนอก "เเละปริศนาที่ทำให้คุณสับสนจะจบลงภายในคืนนี้"

    "ให้ตายเถอะ!" ผมร้องออกมา "คุณรู้มาตลอดเวลา! บอกความจริงกับผม...นายสิบ...คุณสงสัยอะไร?"

    "ผมไม่ได้สงสัย...ผมรู้" เขาพูดอย่างสงบ

    "คุณกำลังจะพยายามบอกผมว่าเธอขโมยเพชรของเธอเองใช่มั้ย" ผมถาม

    "เธอมีมันอยู่ด้วยตลอดเวลา...คำนวนว่าเราจะต้องสงสัยโรซานน่า" เขาเกือบจะยิ้ม "คืนนี้เราจะพักเรื่องไว้ก่อน...ผมว่าผมหิวเเล้วนะ คุณอยากจะทานอาหารค่ำกับผมมั้ย?"

    ผมบอกว่าผมอิ่มกับอาหารเรียกน้ำย่อยเเล้ว...ทิ้งเขาไว้กับคนสวนเเละออกไปรับอากาศบริสุทธิ์
    เมฆสีดำรวมตัวเป็นกลุ่มก้อนอยู่ไกลลิบ...ลมพัดผ่าน...อากาศเลวร้ายกำลังจะมาเยือน
    ซามูเอลนำโน๊ตจากมายเลดี้มาให้ผม

    ผู้พิพากษาในฟริทซิ่งฮอลล์เขียนมาเตือนเธอว่าชาวอินเดียทั้งสามจะได้รับการปล่อยตัวในอาทิตย์ที่จะถึงนี้เเล้ว ถ้าเราต้องการจะถามอะไรจากพวกเขาอีก...เราไม่มีเวลาเเล้ว

    เมื่อผมกลับเข้าไปข้างใน คัฟเเละคนสวนกำลังถกเถียงกันเรื่องกุหลาบพร้อมทั้งจิบวิสกี้
    เขาอ่านข้อความ...คิดสักครู่เเล้วค่อยเอ่ยออกมาว่า "ผมเชื่อว่ามีท่านสุภาพบุรุษคนหนึ่งในเมือง
    ฟริทซิ่งฮอลล์ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับประเทศอินเดีย" จากนั้นเขาก็หันกลับไปคุยต่อ

    ผมพบเพเนโลพที่ทางเดินข้างนอก เธอเพิ่งช่วยคุณราเชลเก็บของเสร็จ เป็นที่ชัดเเจ้งว่าเมื่อเเม่
    ของเธอบอกเธอว่าการเดินทางของเธอจะต้องถูกเลื่อน...เธอโกรธมาก
    เเม่ของเธอ...โมโหพอๆกับคุณราเชล...เข้าไปหาเธอ...กระซิบอะไรบางอย่างข้างหูเธอ...เเละราเชลก็ออกไปจากห้อง
    เสียงกระดิ่งของคุณราเชลดังขึ้นในขณะที่เรากำลังคุยกัน เเล้วเพเนโลพก็ทิ้งผมไป

    ต่อมาเมื่อผมดับไฟ...ช่วยไม่ได้ที่ผมจะรู้สึกว่าลางสังหรณ์บางอย่างกำลังวนเวียนอยู่รอบๆพวกเราทั้งหมด ข้างบน...หน้าห้องของคุณราเชล...ผมพบคัฟนอนหลับอยู่บนเก้าอี้สามตัวที่ถูกวางเรียงกันไว้บนระเบียง

    "คุณมาทำอะไรที่นี่?" ผมถาม

    "อะไรก็ตามที่โรซานน่าซุกซ่อนไว้...มันเป็นที่เเน่นอนเเล้วว่าคุณราเชลจะไม่ไปจนกว่าเธอจะรู้ว่ามันถูกซ่อน หนึ่งในสองคนนั่นจะต้องติดต่อกันคืนนี้ ถ้าพวกเขาพยายามติดต่อกันอีกครั้ง ผมก็ตามมาถูกทางเเล้ว"

    จบบทที่ 12 การตัดสินใจของราเชล
    --------------------------
    คุณGTW - ใช่ค่ะ สถานการณ์บังคับให้เป็นโรซาน่าค่ะ บทต่อไปมาเเล้ว อะไรๆคงจะชัดเจนขึ้นนะคะ...เเต่อย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่คุณอ่าน
    คุณscottie -
    โอ้...ใช่ค่ะ!" คุณนายโยลเเลนด์ตอบ "เย็นนี้ เธอขึ้นไปข้างบนด้วยตัวเองคนเดียว"
    เธอตรงนี้ที่คุณนายโยลเเลนด์พูดถึงก็คือโรซานน่าค่ะ

    ประโยคนี้เป็นคำพูดของโรซานน่า
    "ฉันต้องการเขียนจดหมายถึงเพื่อน" เธอพูด

    เเละจากนั้นเธอนำอะไรบางอย่างที่เธอต้องการในการเดินทาง เธออวดกล่องโลหะให้เราดู
    "เรามีสองกล่อง ฉันขายมันให้เธอหนึ่งกล่อง ทหารเรือใช้มันเก็บของที่ไม่ต้องการให้เปียก เเละฉันขายโซ่ตรวนให้เธอสองชุด"
    สรุปว่าเธอก็คือโรซานน่านั่นเองค่ะ
    ส่วนตรวนก็คือโซ่นั่นเเหละคะ
    หายสงสัยเเล้วหรือยังคะ




    จากคุณ : Silvermoon - [ 30 พ.ย. 45 00:35:59 A:202.133.167.109 X: ]