กลอนเมา : อันเนื่องมาจากเรื่องเล่าจากบางปู

    เซี่ยวเซียนยี้กวีเมาขอเล่าเรื่อง
    ไปเยือนเมืองนกนางนวลชวนหรรษา
    ถิ่นบางปูรู้จักกันแต่นานมา
    ที่ท่องเที่ยวสุดสัปดาห์ของคนกรุง

    สิบโมงเช้าชาวเราออกจากบ้าน
    รถทะยานไปตามทางที่หมายมุ่ง
    แล้วติดแหงกอยู่หน้าบ้าน โอ้เมืองกรุง
    จนวันพรุ่งจะถึงไหนยังไม่รู้

    ค่อยเขยิบค่อยขยับทีละนิด
    โอ้ชีวิตนี่ช่างแสนหดหู่
    จะไปถึงไหมละนี่ที่บางปู
    น่าอดสูจราจรจราจล

    พ้นสี่แยกมาได้หายใจโล่ง
    ทางปลอดโปร่งไปจนสุดถนน
    รถโลดไปคล้ายว่าวติดลมบน
    แต่ยังแพ้ใจคนที่ลิ่วลอย

    กว่าจะถึงบางปูก็ใกล้เที่ยง
    แดดร้อนเปรี้ยงแต่ใจยังไม่ถอย
    รี่จากรถลงไปโดยไม่คอย
    คนตามมาหน้าม่อยเพราะน้อยใจ

    โน่นโน่นโน่น โน่นโน่น โน่นโน่นนก
    เสียงเหวกโหวกของใครหนอช่างแจ่มใส
    หากรบกวนไปบ้างโปรดอภัย
    เด็กบ้านนอกมาไกลไม่เคยเห็น

    กระหยับปีกโบกโบยขึ้นสู่ฟ้า
    บินถลาลอยล่องโลดลมเล่น
    กางปีกร่อนโฉบลงน้ำแตกกระเซ็น
    บ้างใจเย็นลอยน้ำสำราญใจ

    มองตานกดำขลับเป็นมันวาว
    ลำตัวขาวนวลสะอาดแสนสดใส
    ปีกสีเทาพาเจ้ามาจากแดนไกล
    หนีลมหนาวจากบ้านใหญ่ไซบีเรีย

    จะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าสักแค่ไหน
    กายยังไหวแต่ใจคงอ่อนเปลี้ย
    พักเถิดนะที่บางปูให้หายเพลีย
    เอ้ากินเสียกากหมูประเทศไทย :D

    ซื้อกากหมูเลี้ยงนกหกสิบบาท
    อีกคนกวาดมาเพิ่มสองถาดใหญ่
    มองอาหารให้นก เอ๊ะ! ยังไง
    น้ำลายไหลกลืนกลับไปแทบไม่ทัน :P

    คนมาด้วยแอบยิ้มจนตาหยี
    คนหิวตีแขนเพี๊ยะ '' ไม่เห็นขัน ''
    แต่แล้วชวนเสียงอ่อย '' กินข้าวกัน ''
    ไม่อย่างนั้นคงแย่งนกตลกตาย :D

    สั่งข้าวตังหน้าตั้งประทังหิว
    ท้องไส้กิ่วเพราะเวลานั้นล่วงบ่าย
    ชูชกน้อยสั่งอาหารตามสบาย
    แต่คนจ่ายเช็ดเหงื่อร้อนเหลือใจ - -"

    อิ่มอาหาร อิ่มใจ อิ่มไปหมด
    กลับขึ้นรถพร้อมไอติมหนึ่งถ้วยใหญ่
    โบกมือลาฟ้ากว้างนางนวลไป
    สู่เมืองใหญ่กรุงเทพที่เราหนีมา :P

    จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 12 ธ.ค. 45 19:07:09 ]