เมื่อเวลาบ่ายสองโมงครึ่ง (TWO-THIRTY - sorry) มิทฝอร์ดส เมนสตรีท กริลล์
ร้านอาหารซึ่งให้บริการอาหารเช้าและอาหารเที่ยงแก่ชาวเมืองได้ปิดร้านแล้ว แต่
เพอร์ซี่ มอสลี เจ้าของร้าน และผู้ติดตามสามคน ยังแกร่วอยู่แถวนั้นเพราะเรื่อง
งานประสัมพันธ์

               "อย่างสี่นิ้ว! ที่เหลือจะตามมา' !"     เพอร์ซี่ประกาศ  ระหว่างรอให้ไส้
กรอกมาส่งจากเชิงเขา. เขาหยีตามองผ่านหน้าต่างฝ้าจับด้านหน้า   ตรงไปยังกอง
หิมะถล่มวนเป็นเกลียว  เกล็ดเป็นละอองก้อนใหญ่ย้ำเตือนความทรงจำครั้งเมื่อเขา
เป้นเด็กในละแวกไพนีย์โคฟ

"ผมกำลังจะออกไปแล้ว” เขาบอก แล้วคว้าเสื้อแจ็คเก็ตสีเขียวของเขา
"ถ้ามีโทรศัพท์มา ก็โทรหาผมนะ"

****************************************************

               คูณพ่อทิม คาวานาจห์   เจ ซี โฮแกน และมูล   สกินเนอร์คงดีใจที่จะ
ได้ไปกลับทำงาน หรือแม้แต่เลิกงานกลับบ้านแต่เนิ่นๆ แต่ท่านนายกเทศมนตรีได้
เกณฑ์พวกเขาไปเป็นคณะกรรมการเสนอแนะการขยายบริเวณจอดรถย่านใจกลาง
เมือง และถึงกำหนดจะต้องส่งรายงานวันพรุ่งนี้
             
เจซีผุ้เป็นบรรณาธิการนิตยสารมิทฝอร์ดมิวส์     เช็ดหน้าด้วยกระดาษ
เช็ดปาก   เขากำลังเหงื่อแตกกับเรื่องนี้  เขา’ไม่เคยกำลังเหงื่อออก เขาไม่เคยเป็น
คณะกรรมการเสนอแนะมาก่อนเลยอยากให้มาดดูดี มีความฉลาดเฉลียว  ไม่บ่อย
นักดอกที่บรรณาธิการจะมีโอกาสขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ของตัวเอง

"ตอบได้คำเดียว คือ ที่บอลล์พาร์ค" เจซีบอก "สมมตให้ศูนย์กลางอยู่
ถนนสายหลัก มันจะพาจราจรในจังหวัดทั้งหมดเข้ามา. นอกจากนี้ ก็งี่เง่าไปหน่อย
ล่ะที่จะทุ่มเงินเบี้ยหัวแตกไปทำนุบำรุงที่บอลพาร์ผืนเล็ก ๆ ซังกะบ๊วยนั่น"

              "ซังกะบ๊วยเหรอ?" คุณพ่อทิมถาม

"ปล่อยมันไว้อย่างนั้นเถอะอย่าไปยุ่งเลย!" มูลรู้สึกว่าความดันของ
โลหิตเขาพุ่งสูงจนเลยหลังคาเสียแล้ว. "ผมไม่ต้องการได้ยินเรื่องบอลพาร์ค อีกใน
การสนทนานี้!"

"หยุดตีโพยตีพายเป็นยายแก่ได้แล้ว!" เจซีว่า "เราอาจหาที่ดินอีกผืน
แทนบอลพารคอีกแห่งได้ แต่เราเจะไม่มีโอกาสอย่างนี้อีกแล้วสำหรับที่จอดรถ
กลางเมือง ถึงเวลาขยับขยายระบบสาธารณูปโภคของเราแล้ว

"ระบบสาธารณูปโภค?" มูลบอก. "จ้างให้ก็มาง้างปากฉันด้วยรถยกสิ"
แล้วร้านเพอร์ซี่จะไปอยู่ไหน? ร้านเพอร์ซี่เป็นธุรกิจเก่าแก่บนถนนสายนั้นและคุณ
คิดว่าเขาจะสนับสนุนทีม ลงสนามที่บอลพาร์คมาวอร์มร่างกายในนี้? ไม่ขอรับท่าน
ไม่มีใครจะทำอย่างงั้นด้วย"

มูลลุกขึ้น  จ้ำเท้าตรงไปที่ประตู  เปิดให้อากาศเย็นแผ่สร้านเข้ามา

"เพอร์ซี่! นายเข้ามาก่อนได้ไหม?"

                "บอกเค้าว่า ผมจะโทรกลับ!" เพอร์ซี่ ทรุดตัวนั่งลงที่ขอบของทางเดิน
ก่อตุ๊กตาหิมะ "ออกมานี่ มาช่วยฉันทะลายพวกนี้หน่อย มีการประกวดบนถนแน่ะ!"

มูลมองไปทางใต้ ดูที่ถนนหลัก มีคนทำตุ๊กตาหิมะอยู่หน้าร้านคอลลาร์
บัตตอน  และถัดลงที่ร้านขนมเบเกอรี่ วินนี่ ไอวี่   มีคนเต็มไปหมดกำลังกุลีกุจอทำ
กิจกรรมี้กันอยู่   เขาเสมองร้านหนังสือแฮปปี้เอนดิ้งที่อยู่ประตูถัดไปและเห็น โฮป
วินเชสเตอร์ กลิ้งออกมาจากตุ๊กตาหิมะ ราวกับ ชีวิตของเธอต้องพึ่งพามัน (ขาดมัน
ไม่ได้)

มูลหนาวสั่นทั้งที่สวมเสื้อตีกอล์ฟไหมพรม "การประกวดนี่มีรางวัลให้
ไหม?"

"เห็นมีคนบอกว่าจะมีพลั่วหิมะของร้านขายฮาร์ดแวร์    แล้วก็โดโนัท
ร้านวินนี่โหลนึง"

"แบ่งโดนัทกัน แล้วฉันจะช่วยนาย"

"ออกมาสิ!"  เพอร์ซี่บอก  " คุณพ่อกับเจซี ออกมานี่ด้วยกันสิ"










(ต่อตอน  ๒)

แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 45 20:24:58

แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 45 18:44:16

แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 45 18:43:39

แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 45 18:02:32