. . . ตุ๊กตาหิมะ แห่ง มิทฝอร์ด . . . (The Mitford Snowmen : A Christmas Story ) . . . ๑
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1937899/W1937899.html



             ลุงบิลลี่ วัตสัน  ย่าเท้าหนักแน่นบนหิมะไปที่ร้าน  สวมหมวกสักกะหลาด
ของภรรยาและยัดขากางกงใส่รองเท้ากันหิมะ   ทั้งยังสวมถุงมือที่หัวแม่มือขาดโบ๋
ไปแล้ว  ใต้เสื้อโคทเก่าคร่ำคร่า      เขาใส่เสื้อแจ๊คเก๊ตทหารของพี่ชายของโรส มี
เหรียญตราหมองๆมัวๆ ติดอวดอยู่หลายอัน

"ฉันหวังว่าเธอคงมีขนมปังปอนด์ให้เอากลับบ้านนะ"       ชายชราบอก
เพอร์ซี่ นิ้วของบิลลี่ลุงที่เป็นโรคเก๊าท์กำเหรียญสิบสตางค์ สามอัน  ยี่สิบห้าสตางค์
อันหนึ่งและสตางค์แดงสองอันเอาไว้แน่น เขาคิดว่าสมราคาเป็นราคายุติธรรม"ฉัน
จ่ายเงินสดนะ นายก็รู้นี่"

"เข้าไปหยิบเอาจากชั้นสิ" เพอร์ซี่บอกความจริง เขาก็เบื่อบิล    วัตสัน
มาเอาขนมปังปอนด์ออกจากเขาทุกสัปดาห์มาตั้งโกฎิปีแล้ว    แต่เขาไม่มารำคาญ
มันตอนนี้ ในช่วงเวลานี้ของปี

"กำลังทำอะไร กันเหรอ ?" ลุงบิลลี่ถาม

คุณพ่อทิม ตักหิมะพูนพลั่ว อีก "มีการประกวด ตุ๊กตาหิมะ บนถนนเมน
สตรีท  แล้วเพอร์ซี่เค้าอยากคว้ารางวัลให้ร้านน่ะ" เขาจามเสียงดังราวกับเครื่อจักร
ไอน้ำและนิ้วมือนิ้วเท้าของเขาหนาวชาจนเกือบไม่รู้สึกแล้ว

ลุงบิลลี่สำรวจสิ่งก่อสร้างตรงหน้าเขา"เกลี้ยง ๆ คล้ายนกตะขาบ(พวกนกกา)ใช่เปล่า"

"ถูกแล้ว" คุณพ่อทิมบอก"ต้องมีตาสองข้าง มีจมูก ของธรรมดา ๆ ไง"

               "ต้องมีหมวกถึงจะเหมือน" ลุงบิลลี่บอก "รางวัลเป็นอะไรล่ะ?"

"โดนัท อาจเป็นพลั่วหิมะ  แต่ที่แน่ ๆ โดนัท"

"โดนัท!" ลุงบิลลี่อุทาน "อย่างเปล่าๆหรือมีน้ำตาลเคลือบล่ะ?"







(ต่อตอน  ๓)

แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 45 13:51:18