. . . ตุ๊กตาหิมะ แห่ง มิทฝอร์ด . . . (The Mitford Snowmen : A
Christmas Story ) . . . ๓
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1951552/W1951552.html

. . . ตุ๊กตาหิมะ แห่ง มิทฝอร์ด . . . (The Mitford Snowmen : A
Christmas Story ) . . . ๒
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1940764/W1940764.html

. . . ตุ๊กตาหิมะ แห่ง มิทฝอร์ด . . . (The Mitford Snowmen : A
Christmas Story ) . . . ๑
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1937899/W1937899.html


                เขาก็กลับมาภายในสามนาที หอบแฮ่ก ๆ เพราะออกแรง

"ไม่มีกรรมการครับ ทุกคนเห็นคนอื่นทำ ก็เลยทำตาม จนเกิดเป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้ล่ะครับ  วินนี่ร้านขนมหวานที่อยู่ท้ายถนน เริ่มก่อน มีคนขอให้เธอเป็นกรรมการ แต่เธอไม่อยากรับผิดชอบครับ"

"งั้นชั้นจะเป็นกรรมการเอง!" นายกเทศมนตรีร้องคำรามใส่หน้า

              "อย่าเจ๋อไปยุ่งกับพวกท้ายบล๊อกล่ะ" บิลลี่ลุงบอก. "ไม่มีประโยชน์  ที่จะไปตัดสินงานของใครเขา แต่ของพวกเราแล้วกัน"    เขาปัดหิมะบนม้านั่งให้ท่านนายกเทศมนตรีได้นั่ง "ผู้ชนะเลิศของท่านอยู่ตรงนี้แล้ว"

'ในฐานะกรรมการตัดสินงานเฉลิมฉลองตุ๊กตาหิมะมิทฝอร์ดประจำปี" นายกเทศมนตรีป่าวประกาศ  "ฉันประกาศให้ผู้เข้าแข่งขันทุกๆ คนชนะ โดนัทและช็อคโกแลตร้อนฟรีสำหรับทุกคน!"

ด้วยเสียงนกหวีด และใเสียงห้กำลังใจ, เธอยกกำปั้นชูนิ้วโป้งขึ้นไปในอากาศ  กลยุทธโฆษณาชวนเชื่อที่เธอชอบเสมอมา

ช่างหัวสภาจอมตืดของเธอ     เธอคิดขณะฝ่าพายุด้วยรองเท้าขริบขนแกะ มุ่งตรงไปที่ร้านสวีท สตัฟฟ์ เบเกอรี ขณะฝูงชนที่มีความสุขอยู่ห่างเธอออกไปเธอคิดกะการในใจว่าจะรีดเงินจากคณะกรรมการสวนสาธารณะและสันทนาการได้อย่างไร  ซึ่งถ้าล้มเหลว เธอจะหาเงินเล็กๆน้อยๆจากที่ไหนสักแห่ง ในที่สุดแล้ว นี่ไม่ใช่เพราะเป็นเมืองของเธอหรอกหรือ  แล้วท่าทีเช่นนั้นไม่เป็นการดสำหรับธุรกิจทั่ว ๆ ไปหรือ? เธอยืดออกผึ่งผายสง่างามก้าวตรงไปที่ร้านขายขนมแห่งนั้น ความจริงก็คือ เมืองมิทฝอร์ดดูแลตัวเองอยู่ไม่ใช่หรือ?

เธอยังจามเสียงดังอยู่ระหว่างทางเดินย่างเหยาะ ๆ ไกลหนึ่งบล๊อคครึ่ง เมื่อเธอได้สติ ก็พบคนยี่สิบหกคนเข้าแถวเป็นระเบียบที่ร้านสวีทสตัฟฟ์เบเกอรี

มูลเปิดประตู. "อายุทีหลังความสวย," เขาบอกท่านนายกเทศมนตรี "คุณไปก่อน!"

"ฉันจะไม่ทำสิ่งเช่นนั้น" เธอประกาศ จับประตูและเปิดเอง

ขณะนั้นเองไฟคริสต์มาสประจำ เมืองสว่างขึ้น ที่บ้านซึ่งได้มอบหมายไว้ ในทันใดนั้น    ทั่วทั้งถนนเมนสตรีทก็สว่างเรื่อ ๆ อ่อนนุ่มตัดกับยามสนธยาแห่งฤดูหนาวที่กำลังย่างมาใกล้ทุกเสาไฟเรืองรองด้วยหลอดไฟรูปเทพธิดา  ปีกกางแผ่ออกท่ามกลางหิมะที่ตก.

ที่หน้าต่างร้านเบเกอรี หลอดไฟสีห้อมล้อมรอบฉากประสูติของพระไคร้สต์ ที่ทำจากขนมปังขิง และ มาร์วิแพน(-ของหวานทำจากไข่ขาวเม็ดอัลมอนด์คั่ว และน้ำตาลปาดเป็นรูปร่างสีต่าง ๆ)

เอมี ลาร์กินวัยห้าขวบ ผู้มาซื้อของกับครอบครัวของเธอ ยืนบนปลายเท้า และมองเข้าไปในหน้าต่าง "หนูจะไม่เกินครอบครัวศักดิ์สิทธิ์นั่น" เธอบอกเสียงเบาๆ

"ฉันจะกิน อูฐหรือลา!" ญาติของเธอร้องประกาศ

เมื่อฝูงชนผ่านประตูที่เปิดออก   ความหอมของซินนามอนและช็อคโกแลตก็ฟุ้งกระจายออกมา

"สุขสันต์คริสต์มาสค่ะ ทุกคน!"

"สุขสันต์คริสต์มาส ท่านนายกเทศมนตรี!"

ลุงบิลลี่ยิ้เห็นประกายฟันทองผ่องบนใบเขา  เขาอยากได้มาร์ชเมลโลในช็อคโกแลตร้อน ๆ แต่เขาจะไม่ขอ    เขาจะเก็บคำขอไว้สำหรับโดนัทชิ้นพิเศษเผื่อติดมือกลับบ้านไปฝากโรส แน่นอนละเพราะมันคือคริสต์มาส






จบ

แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 20:41:34

แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 20:39:03

แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 20:37:40

แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 20:36:48

แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 20:34:53