ความคิดเห็นที่ 1 ไดอารีของอาเหลียน สิบห้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1939381/W1939381.html#1 ไดอารีของอาเหลียน สิบหก           วันนี้เมื่อฉันกลับถึงบ้าน  มีข้อความในเครื่องตอบรับโทรศัพท์  โรสนั่นเอง ฉันประหลาดใจที่เธอโทรฯมา  ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นที่เธอทิ้งข้อความไว้ บอกฉัน ให้ไปพบที่สถานที่พิเศษในป่าช้าของหุบเขาแห่งความสุข ลึกลับอย่างเคย  หุบเขา แห่งความสุข... ชื่อซื่อบื้ออะไรอย่างงี้  เมื่อครั้งคฤหาสน์ใหญ่โตหลังแรกสร้างขึ้นที่ นั่น   พวกเขามัวแต่เร่งวิดน้ำออกจากบึง   พอพวกศรษฐีย้ายเข้าไปและยุงก็พากัน มาในตอนกลางคืน ยุงพามาลาเรียมา  ไม่นานทุกคนก็ตายและคฤหาสน์ใหญ่โตทุก หลังก็ร้าง  ป่าได้ทวงคืนไป   ถึงตอนนี้นับเป็นศตวรรษมาแล้ว มีผู้บุกเบิกตั้งรกราก จำนวนเล็กน้อยที่ได้ฝังในสุสาน             เมื่อหวนมองดูกล่องไดอารีของฉัน  ฉันแลเห็นครั้งแรกที่เจอกับโรส  ฉัน คิดถึงเรื่องโรมีโอของกับจูเลียตที่ทั้งคู่พบกันในงานแต่งงาน    แต่ตอนนี้  ก็เหมือน กับในเรื่องโรมีโอกับจูเลียต  ที่เราจะยุติเรื่องทั้งหมดในป่าช้า   ฉันไม่อยากไปตาม ลำพังและไม่ต้องการอธิบายให้ทุกๆคนที่ไม่ยอมเข้าใจ   ฉันโทร ฯ หาแซมกับเอล เลียต พวกเขาก็ได้รับโทรศัพท์เราเลยไปด้วยกัน  อย่างเคย เราไม่รู้จะคิดจะหวัง อะไร  เว้นแต่อาจเป็นการผจญภัยเล็กๆอีกครั้ง             เมื่อเรามาถึง  ไม่มีใครอยู่ที่นั่น  เราเดินไปตามทางจนพบชื่อของโรสบน ป้ายหลุมศพ แต่เป็นของหลุมฝังศพเก่าเท่านั้น . . . เด็กซึ่งตายไปร้อยปีก่อนและ ไม่มี จารึกไว้อาลัยใด ๆ   เรื่องตื่นเต้น การโกหกและความบ้าทั้งหมดในสิบห้า สัปดาห์ที่ผ่านมานี้เป็นแค่เรื่องผีหลอก่ใช่ไหม? เหลียน ป.ล.ฉันคิดว่าถึงเวลาปิดกล่องไดอารีนี้  แต่ฉันจะเริ่มต้นอีกกับกล่องใบอื่น . . . แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 22:34:38 จากคุณ : มิ้ม (MMII) - [ 21 ธ.ค. 45 22:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไดอารีของโรส สิบห้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1939381/W1939381.html#2 ไดอารีของโรส สิบหก           ทุกสิ่งแตกสลายไม่เหลือเชิ้นดี ฉันยืนอยู่ชั่วครู่ที่ป่าช้า ทางออกทซึ่งจะไม่ มีใครเห็นฉัน  ฉันมองพวกเขาและคิดชั่วครู่ถึงการเริ่มต้นเรื่องใหม่ ๆ อีก  แต่ดูไร้ค่า หรือว่าเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่คิดว่าอาเหลียนจะเชื่อ  เธอไม่ต้องการอยู่ในโลกของฉัน             จากนั้นฉันขึ้นรถรางข้ามเมืองไปหยุดที่แปซิฟิค เพลส ฉันขึ้นบันไดเลื่อน ไปยังสวน ฮ่องกงปาร์ค และไปที่สวนนกเพื่อเดินไปในหมู่นก ฉันหยุดยืนค้างกลาง สะพานไม้ตรงนั้นอยู่กึ่งกลางร ะหว่างท้องฟ้าและพื้นโลก  และคิดถึงเพื่อนเหล่านั้น ที่ฉันมี - - และทำหายไป  เป็นความน่าอายแต่ฉันไม่รู้จะทำยังไงให้ต่างไปกุหลาบ ก็มีวันเฉาตาย สักครู่หนี่ง ฉันเดินกลับลงไปที่สวนสาธารณะ   เหมือนเดิมเปี๊ยบเลย มีงานเลี้ยงฉลองแต่งงาน เจ้าสาวน่ารัก  ทุกๆคนดูมีความสุขมาก  ฉันอดไม่ได้  ฉัน ก้าวเข้าไปในงานและแล้วก็แนะนำตัวเองต่อแขกคนหนึ่งที่ดูว้าแหว่ แต่ตอนนี้  ฉัน ว่ากำลังเริ่มต้นใหม่อีกแล้วล่ะ   โรส จบล่ะ หรือแค่เพิ่งเริ่มต้น... (จบ) แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 45 22:41:38 จากคุณ : MMII - [ 21 ธ.ค. 45 22:37:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จบถูกใจไหม จารย์ GTW คุณ scottie เดี๋ยวแปะแก้คิดถึงให้ตามสัญญา จากคุณ : มิ้ม (MMII) - [ 21 ธ.ค. 45 22:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วอึ้งเลยล่ะ โรสทำมิตรภาพหายไปจริงๆ ด้วย ไม่รู้ต้องเล่นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน จากคุณ : scottie - [ 21 ธ.ค. 45 23:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบท่อนแรกของบันทึกของอาเหลียนเป็นพิเศษ สี้นกระชับสวยงามและได้ใจความสมบูรณ์ จบแบบอึ้งๆๆเลยล่ะ แล้วสรุปว่าทั้งหมดที่โรสทำลงไปนี่จุดประสงค์ลึกๆที่อยู่ในภายใจเธอคืออะไรกันแน่ หรือเป็นความสนุกตามประสา(คนป่วยทางจิต?)หรือ หรือ หรือหรือหรือ.... .... ขอบคุณมากสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ หวังว่าจะได้อ่านต่อไปของคุณ MMII เร็วๆนี้นะ (ตั้งหน้าตั้งตารอ) จากคุณ : GTW - [ 21 ธ.ค. 45 23:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ  scottie จบหักมุมดี และอีกอย่างถึงได้บอกว่าเรื่องนี้มีอะไรให้นึกว่าเหมือนตัวเองเลยเอามโพสไง นึกแล้วว่า 'จารย์ GTW ต้องไม่รู้ว่างุบงิบกับคุณ  scottieว่าคราวนี้จะโพสสองกระทู้ต่อกัน. . . คิ คิ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1953574/W1953574.html จากคุณ : มิ้ม (MMII) - [ 21 ธ.ค. 45 23:23:07 ]