ในไม่ช้าก็ไม่มีแสงไฟเหลือให้เห็นอีก  เราเดินทางผ่านเป่าอันหนาวเย็นและมืดมิดที่ซึ่งหมาป่าท่องเที่ยวไปและกระต่ายหางขาวซุกซ่อนตัวให้พ้นจากขบวนรถไฟของเรา ขณะมันทะยานราวสายฟ้าฝ่าไปในป่าดงพงพี

                ขบวนเราไต่ภูเขาสูงราวกับจะเบียดพระจันทร์ได้  แต่ขบวนรถด่วนขั้วโลกมิได้ชะลอ  เรามีแต่วิ่งเร็วขึ้น ๆ  ม้วนตัวข้ามยอดเขาสูง ผ่านทะลุหุบเขาราวกับรถรางในสวนสนุก

                 จากภูเขากลายเป็นเนินเขา จากเนินเขากลายเป็นพื้นหิมะตก เราข้ามทุ่งน้ำแข็งร้าง - the Great Polar Ice Cap แสงไฟที่ปรากฏมาแต่ไกล ดูเหมือนไฟของเรือมหาสมุทรแปลก ๆ ที่มาล่องเรือในทะเลอันหนาวเย็น

"นั่นไง ขั้วโลกเหนือ”พนักงงานเดินตํ่วบอก

ขั้วโลกหนือเป็นเมืองใหญ่โตมโหฬารตั้งอยู่บนสุดขอบโลก     เต็มไปด้วยโรงงานผลิตของเล่นสำหรับเทศกาลคริสต์มาสทุก ๆ ชิ้น

                เมื่อแรกเราไม่เห็นมีพวกเอลฟ์(elves)

“พวกเขาชุมนุมกันอยู่ที่กลางเมือง” พนักงานเดินตั๋วบอกเรา “ที่นั่นซานต้าจะมอบของขวัญเทศกาลคริสต์มาสชิ้นแรก"

“ใครได้ของขวัญชิ้นแรก?” เราทั้งหมดถาม

พนักงานเดินตั๋วตอบว่า “ท่านจะเลือกพวกเธอคนหนึ่ง”

“ดูสิ” เด็กคนหนึ่งร้องตะโกน “เอลฟ์”   เราเห็นพวกเอลฟ์ร้อยกว่าตนอยู่ข้างนอก   ขณะที่ขบวนรถไฟของเราเคลื่อนเข้าใกล้ใจกลางขั้วโลกเหนือ  เราค่อย ๆ คืบคลานไปช้า ๆ  บนท้องถนนแออัดยัดเยียดเต็มไปด้วยผู้ช่วยซานตา เมื่อขบวนรถด่วนขั้วโลกเหนือไปต่อไม่ได้อีกแล้ว เราหยุดและ พนักงานเดินตั๋วนำเราพาไปข้างนอก

เราฝ่าฝูงชนไปที่ริมวงเวียนโล่งขนาดใหญ่   เรายืนเบื้องหน้าเลื่อนหิมะของซานต้า พวกกวางเรนเดียร์ดูตื่นเต้น พวกมันเยื้องย่างวางท่าสง่างาม กระดิ่งเงินห้อยจากอานสั่นส่งเสียงกรุ๊งกริ๊ง  มันเป็นเสียงวิเศษ ไม่เหมือนเสียงใดที่ผม’เคยได้ยิน ที่ตรงข้ามวงเวียนไป พวกเอลฟ์แหวกทางออกและซานตาคลอสก็ปรากฏตัวขึ้นพวกเอลฟ์ส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจดังลั่น

เขาเดินองอาจตรงมาหาเราและชี้ที่ผม  แล้วพูดว่า “ให้สหายคนนี้อยู่ที่นี่” เขากระโดดเข้าไปยังเลื่อนของเขา พนักงานเดินตั๋วส่งผมขึ้นไป    ผมนั่งบนเข่ซานต้า แล้วเขาก็ถามว่า  “เอาล่ะ เธออยากได้อะไรสำหรับเทศกาลคริสต์มาสล่ะ ?"











( ต่อ ตอน ๓ )

แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 45 19:39:33

แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 45 19:37:18