ความคิดเห็นที่ 1 3.3.6 บทที่ 6 การสืบสวน ค่ำวันนั้น...คุณบรัฟมาเยี่ยมผม...ไม่ได้อยู่ในอาการมั่นใจเหมือนปกติของเขา "ในที่สุดคุณก็รู้ความจริง" เขาพูด "อย่างไรก็ตาม...ราคาที่คุณ...คุณทั้งสอง...จ่ายนั้นมากเกินไป เธอยังอ่อนเยาว์ เธออาจจะต้องใช้เวลาในการลืมเรื่องนี้ สัญญากับผม...คุณเเฟรงคลิน...ว่าคุณจะไม่พยายามไปพบเธออีก...จะได้มั้ย?" "คุณได้คำสัญญาจากผมเเล้ว" "ตอนนี้...ตามความเห็นของผม...มันจะดีกว่าที่จะทำให้เหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ของคุณราเชลถูก...ลบลืมเเละปิดตาย" เขามองผมที่กำลังตกอยู่ในอาการสับสน "เราเสียเวลาของเราในอดีต...คุณเเฟรงคลิน เราจะต้องมองอนาคต เรารู้อะไร? เรารู้ว่ามันถูกจำนำให้คุณลุคเกอร์ เรารู้มั้ยว่าใครทำ? ไม่...ตอนนี้มันอยู่ที่ไหน? ในธนาคารของลุคเกอร์ เเละมันมีโอกาสทุกเมื่อที่ผู้จำนำจะต้องการไปเอามันกลับ มันถึงเดือนมิถุนายนเเล้ว...เกือบจะหนึ่งปีตั้งเเต่มันถูกเก็บไว้ในธนาคาร ดังนั้นผมขอเเนะนำให้เฝ้าธนาคารไว้ อย่างไรก็ดี...ถ้าเมิร์ทเวทถูก พวกอินเดียจะคอยจับตาดูมันด้วยเช่นกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...เราจะต้องหาว่าใครเป็นคนจำนำเพชร การค้นหาหัวขโมยเท่านั้นที่จะสามารถนำคุณกลับคืนสู่ที่ๆถูกต้องในหัวใจของคุณ ราเชล มันหมายถึงรออีกประมาณสิบสี่วันเป็นอย่างมาก" "ยาวนานชั่วชีวิต" ผมพูด "ชีวิตของผมเหมือนฝันร้าย ผมต้องทำอะไรบางอย่างเดี๋ยวนี้! ผมคิดว่าผมจะติดต่อนายสิบคัฟ..." "เปล่าประโยชน์ เขาเกษียณจากอาชีพตำรวจเเล้ว" ผมบอกเขาว่าผมรู้ว่าจะหาเขาได้ที่ไหน "ตามใจ...ทำในสิ่งที่คุณอยากทำ" บรัฟพูดพร้อมทั้งหยิบหมวกของเขาขึ้นมา "ใช่...มันดีที่จะพยายาม เเต่สำหรับผม...ผมจะคอยดูธนาคาร" เเล้วเราก็เเยกจากกัน เช้าวันต่อมา เมื่อผมเดินไปในสวนตามทางไปสู่กระท่อมเล็กๆในดอร์คคิ่ง ผมเห็นดอกไม้โปรดของคัฟทั่วทุกเเห่งรอบๆผม ห่างจากอาชญากรรมในเมืองใหญ่ เขาใช้ชีวิตในบั้นปลายของเขาที่นี่ ภรรยาของเขาบอกผมว่าเขาอยู่ในไอเเลนด์ทำธุรกิจเกี่ยวกับดอกกุหลาบ นานเท่าไร? เธอไม่รู้ ผมให้นามบัตรของผมเเก่เธอเเละขอให้เขาติดต่อผมทันทีที่เขากลับมา ผมนั่งสูบบุหรี่ตลอดเเทบทั้งคืนนั้น...สร้างทฤษฎีที่ไร้ความหวังเเละทำให้มันพังครืนอีกครั้งอีกครา เช้าวันต่อมา...โอกาสล้วนๆช่วยผมให้พ้นจากความสับสนของผม ผมสวมเสื้อโค้ทที่ผมสวมวันที่ผมไปเยี่ยมราเชลเเละพบจดหมายของเบทเทอริจในกระเป๋า ผมอ่านมันอีกครั้ง ด็อกเตอร์เเคนดี้บอกว่าเขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่างที่สำคัญมากกับผม ผมสงสัยว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร...บางทีอาจจะเป็นเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับงานวันเกิดเย็นนั้น? สัญชาติญาณบอกให้ผมไปยอร์คไชน์ในวันนั้น รถไฟขบวนถัดไปออกในอีกสามชั่วโมงต่อมา ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะทำอะไรเพื่อเป็นการฆ่าเวลา ความคิดของผมกลับไปนึกสงสัยงานเลี้ยงวันเกิดนั่นอีก ผมพยายามนึกถึงเเขกทุกคน พวกเขาส่วนใหญ่มาจากเมืองฟริทซิ่งฮอลล์...ยกเว้นก็อดฟรี่ คุณเมิร์ทเวท เเละคุณคล้าค ผมตัดสินใจไปเยี่ยมก็อดฟรี่ด้วย ผมขับรถไปที่คลับของเขา...ที่ๆผมพบเพื่อนในห้องโถง...เพื่อนของก็อดฟรี่ด้วย เขาบอกผมสั้นๆว่าหลังจากที่ราเชลขอถอนหมั้นเเล้ว เขาก็ขอเลดี้ยังสาวที่รวยมากอีกคนเเต่งงาน...ผู้ซึ่งรับคำขอ...เเต่อีกไม่กี่วันต่อมา...การหมั้นก็ถูกยกเลิก ไม่ช้าไม่นาน...ก็อดฟรี่ถูกกล่าวถึงในพินัยกรรมของเศรษฐีนีชราคนหนึ่ง...สมาชิกคนหนึ่งของสมาคมคุณเเม่ยังสาวอะไรนี่เเหละ เขาเป็นเพื่อนกับคุณคล้าคด้วยเเต่เขาทิ้งเพียงเเค่เเหวนไว้ให้เธอเท่านั้น รวยขึ้นห้าพันปอนด์...ก็อดฟรี่รู้สึกต้องการพักผ่อนจากงานการกุศลของเขา เขาจากลอนดอนไปยุโรปเมื่อวันก่อนเเละจะไปอย่างน้อยสามเดือน ผมมาสายเกินกว่าจะพบเบทเทอริจในเมืองฟริทซิ่งฮอลล์ได้ เช้าวันรุ่งขึ้นผมจึงส่งข้อความบอกให้เขามาหาที่โรงเเรมของผม ผมตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมด็อกเตอร์เเคนดี้ก่อนเขาจะมาถึง ครั้งหนึ่งผมเคยเห็นคุณหมอที่สดใสมีชีวิตชีวา...ผมจำเขาเเทบจะไม่ได้เลย ผมต้องการที่จะค้นหาทุกอย่างที่ผมจะสามารถทำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในงานปาร์ตี้วันเกิด มันอาจจะมีปริศนา "คุณจำอะไรที่ผิดปรกติได้มั้ย?" คุณหมอเคาะเล็บของเขาอย่างไร้เรี่ยวเเรง...ดวงตาหม่นหมองของเขาจ้องมองผมด้วยความว่างเปล่า ชายคนนี้ไม่รู้ว่าผมกำลังพูดถึงเรื่องอะไร "คุณส่งข้อความให้กาเบรียล เบทเทอริจ...บอกว่าคุณต้องการพบผม" ผมพูด "ใช่...ใช่..." เขาพูด "ใช่เเล้ว! ผมส่งข้อความให้คุณ!" เขาพยายามจะนึกว่าทำไม ผมพยายามช่วย "มันเกือบจะหนึ่งปีเเล้วตั้งเเต่งานเลี้ยงที่บ้านเลดี้เวอรินเดอร์ มันเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้พบกัน" "อา...งานเลี้ยง...งานเลี้ยง!" เขาพูด "ใช่...ผมมีบางอย่างจะพูดกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนั้น" เขามองผมด้วยสีหน้าอันเจ็บปวด...พยายามที่จะนึกอย่างยิ่ง "ใช่...มันเป็นงานเลี้ยงที่น่าพอใจมาก" เขาพูด ถึงตอนนี้...ผมอยู่กับเขามาเกือบชั่วโมงเเล้ว เพราะไม่ต้องการทำให้เขาเหนื่อย ผมจึงเตรียมลุกขึ้นเพื่อจากไป "ผมดีใจที่เราได้มาพบกันอีก" เขาพูด ผมเดินลงบันไดช้าๆ...เขาพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่างออกมา ประตูชั้นหนึ่งเปิดออกเเละเสียงอันนุ่มนวลก็ดังขึ้นมาว่า "ผมกลัวว่า...ด็อกเตอร์เเคนดี้จะเปลี่ยนไปอย่างน่าเศร้า" มันเป็นเสียงของเอสร่า เจนนิ่งส์ จบบทที่ 6 การสืบสวน ----------------------- ลิ้งค์เก่าๆค่ะ บทที่ 1 - 2.1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1906729/W1906729.html บทที่ 2.2 -2.3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1906729/W1906729.html บทที่ 2.4 - 2.5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1892841/W1892841.html บทที่ 2.6 - 2.7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1896279/W1896279.html บทที่ 2.8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1902265/W1902265.html บทที่ 2.9 - 2.10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1906729/W1906729.html บทที่ 2.11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1910625/W1910625.html บทที่ 2.12 - 2.13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1912539/W1912539.html บทที่ 2.14 - 2.15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1928703/W1928703.html บทที่ 3.1.1 - 3.1.2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1932490/W1932490.html บทที่ 3.1.3 - 3.1.4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1939719/W1939719.html บทที่ 3.1.5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1944110/W1944110.html บทที่ 3.2.1-3.2.2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1950233/W1950233.html บทที่ 3.3.1 - 3.3.2มีคนอธิบาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1955715/W1955715.html บทที่ 3.3.3 - 3.3.4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1962088/W1962088.html คุณscottie - อืม...เรียกว่าผู้กุมความลับดีกว่าค่ะ คุณGTW - รับรองว่าไม่หายไปเเน่นอนค่ะ อีกประมาณสามครั้งก็จบเรื่องนี้เเล้วค่ะ...บทที่เเล้ว สงสารโรซานน่าเหมือนกัน เเต่ถ้าอ่านบทนี้เเล้ว ก็สงสารทั้งเเฟรงคลินเเละราเชลด้วย...อืม...เหมือนบีบคั้นตัวละครดีค่ะ จากคุณ : Silvermoon - [ 2 ม.ค. 46 07:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชักลึกลับขึ้นทุกทีๆ รอตอนต่อไปนะคะ :) จากคุณ : scottie - [ 2 ม.ค. 46 09:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ้างถึง ++ "คนเลวไร้หัวใจ!" เธอร้อง "หลังจากสิ่งที่คุณทำ...คุณเล่นกับความอ่อนเเอของฉัน...หลอกลวงฉัน...ปล่อยให้คุณจูบฉัน!" ++ คำว่า "ปล่อยให้คุณจูบฉัน" ทำเอาผมทั้งอึ้งทั้งขำเลย 5555.... คิดได้อย่างไรนี่ราเชล..ปล่อยให้คุณจูบฉัน อืมม์ น่าเอาไปใช้บ้าง ราเชลนี่ท่าทางตอนนี้เต็มไปด้วยความขัดแย้งในตัวเอง ^__^........... แล้วทำไมแฟลงคลินที่ซักเหยงๆอยู่ช่วงแรก ทำไมตอนหลังถึงอมพะนำ ไม่ยอมพูดหรืออธิบายอะไรให้ชัดเจนเลยล่ะ หรือโดนอาถรรพ์ หรือโดนสะกดจิต โอ๊ย...ไม่ไหวแล้ว ทายไม่ถูก เพราะฉะนั้นกรุณานำมาวางต่อเสียดีๆ ก็อดฟรี่นี่น่าจับ DDT จริงๆ จากคุณ : GTW - [ 2 ม.ค. 46 20:39:27 ]