ข้าวคอยฝน
หยัดยืนต้นทนฝืนรอคลื่นฝน
กลางทุ่งหม่นกล่นเกลื่อนเริ่มเลือนหมาย
สบเพียงแดดแผดเผารอเฉาตาย
อยู่เรียงรายปลายเหี่ยวทุกเรียวใบ
จากต้นกล้าคราฉ่ำด้วยน้ำเจิ่ง
เขียวสดเริงเบิ่งยอดกอดแสงใส
แปรผืนจับรับชลอยู่กล่นไกล
จึงเติบใหญ่ไต่ต้นอยู่ล้นลาน
เมื่อน้ำลดหดหายไม่กรายชื้น
แล้งก็กลืนยื่นเกรียมมาเยี่ยมขาน
ที่เคยเขียวเหี่ยวแห้งก็แว้งพาน
จะฝ่ากาลผ่านชนม์ช่างหม่นจริง
ข้าวแห้งซังยังซากอยู่ตากแดด
ถูกเผาแผดแวดล้อมมาย้อมผิง
ดุจว่าหวังยั้งคอยหยุดคล้อยอิง
ปล่อยเกลือกกลิ้งทิ้งคาช่างอาลัย
คนเมื่อแล้งแห้งหับมาจับจิต
จะสบสิทธิ์ฤทธิ์สรวลสำรวลไฉน
ทุกเคี่ยวกรำย่ำยวนย่อมป่วนใน
ย่อมยืนใจไต่ร้าวดุจข้าวซัง
ข้าวคอยฝนชนม์แหลกมาแตกดับ
ใจคอยยับทับร้างด้วยว้างหวัง
ฝนไม่มาพาเหี่ยวทุกเปลี่ยวปรัง
ยับเมื่อยั้งรั้งอกก็ฟกฟาย
จะคอยรอคลอชื่นกับคลื่นหวน
ดุจฝนทวนอวลพร่างปกว้างหาย
ให้เติบกิ่งทิ้งรวงพาพ่วงพราย
ฤๅจะสายตายสิ้นกับดินแดน
จากคุณ :
สดายุ
- [
8 ม.ค. 46 07:58:58
A:213.68.98.21 X:unknown, unknown
]