ข้าวคอยฝน...

    ข้าวคอยฝน…

    หยัดยืนต้นทนฝืนรอคลื่นฝน
    กลางทุ่งหม่นกล่นเกลื่อนเริ่มเลือนหมาย
    สบเพียงแดดแผดเผารอเฉาตาย
    อยู่เรียงรายปลายเหี่ยวทุกเรียวใบ

    จากต้นกล้าคราฉ่ำด้วยน้ำเจิ่ง
    เขียวสดเริงเบิ่งยอดกอดแสงใส
    แปรผืนจับรับชลอยู่กล่นไกล
    จึงเติบใหญ่ไต่ต้นอยู่ล้นลาน

    เมื่อน้ำลดหดหายไม่กรายชื้น
    แล้งก็กลืนยื่นเกรียมมาเยี่ยมขาน
    ที่เคยเขียวเหี่ยวแห้งก็แว้งพาน
    จะฝ่ากาลผ่านชนม์ช่างหม่นจริง

    ข้าวแห้งซังยังซากอยู่ตากแดด
    ถูกเผาแผดแวดล้อมมาย้อมผิง
    ดุจว่าหวังยั้งคอยหยุดคล้อยอิง
    ปล่อยเกลือกกลิ้งทิ้งคาช่างอาลัย

    คนเมื่อแล้งแห้งหับมาจับจิต
    จะสบสิทธิ์ฤทธิ์สรวลสำรวลไฉน
    ทุกเคี่ยวกรำย่ำยวนย่อมป่วนใน
    ย่อมยืนใจไต่ร้าวดุจข้าวซัง

    ข้าวคอยฝนชนม์แหลกมาแตกดับ
    ใจคอยยับทับร้างด้วยว้างหวัง
    ฝนไม่มาพาเหี่ยวทุกเปลี่ยวปรัง
    ยับเมื่อยั้งรั้งอกก็ฟกฟาย

    จะคอยรอคลอชื่นกับคลื่นหวน
    ดุจฝนทวนอวลพร่างปกว้างหาย
    ให้เติบกิ่งทิ้งรวงพาพ่วงพราย
    ฤๅจะสายตายสิ้นกับดินแดน

    จากคุณ : สดายุ - [ 8 ม.ค. 46 07:58:58 A:213.68.98.21 X:unknown, unknown ]