ความคิดเห็นที่ 1 “ยักษ์ขี้โกหกมาโน่นแล้ว”   เสียงน้ำต้นร้องตะโกนต้อนรับดังมาตั้งแต่พันฝนยังอยู่ไกลลิบ นั่นนับเป็นจุดเริ่มต้นของพิธีต้อนรับตามธรรมเนียมที่ไม่น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างของเด็กๆ ทุกที่ทั่วโลก ไม่เว้นแม้แต่ที่เมืองบนท้องฟ้าแห่งนี้  เพราะเพื่อนๆ ยักษ์ตนอื่นก็พลอยเริ่มร้องรับเป็นลูกคู่ตามไปด้วย “พันฝนโกหก” “ไหนล่ะขวานที่ว่า” “พวกเราอย่าไปเล่นด้วยนะ” “ใช่ๆ  อย่าไปเล่นกับยักษ์โกหกนะ” “ยักษ์โกหก” “ยักษ์ขี้โม้” ฯลฯ ยักษ์แก่นๆ นับสิบต่างแข่งกันร้องตะโกนโห่ฮากันเป็นที่สนุกสนาน สุดแท้แต่ว่าในตอนนั้นใครจะนึกคำพูดอะไรออกมาได้ แต่พันฝนยังคงเดินตรงเข้าไปหาโดยแกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ จนเมื่อพันฝนเดินเข้ามาใกล้ เสียงโห่จึงเริ่มจางลงและเงียบไปในที่สุด เพราะทุกตนย่อมเห็นขวานเล่มโตที่พันฝนถืออยู่ในมือด้วยกันทั้งสิ้น รวมถึงน้ำต้นผู้ซึ่งเริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาบนหน้าผากสีเขียวน้ำทะเลด้วย พันฝนผ่ากลางกลุ่มเพื่อนๆ ซึ่งพร้อมใจกันแหวกทางให้ ตรงเข้าไปหาน้ำต้นโดยพยายามทำท่าที่คิดว่าดูดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งอันที่จริงแล้วมันไม่จำเป็นเลยสักนิด เพราะเพียงแค่พันฝนถือขวานของพ่อ ขวานของรามสูร อยู่ในมือ นั่นก็เพียงพอที่จะสร้างความรู้สึกน่าเกรงขามให้กับทุกคนได้มากพออยู่แล้ว นอกเสียจากว่าพันฝนจะเกิดนึกเพี้ยน เอาขวานมารำอย่างที่พวกยักษ์สติไม่ดีบางตนชอบทำกันเท่านั้น “นี่ไง ขวานของพ่อเราที่นายอยากเห็น”  พันฝนเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นขวานไปตรงหน้าน้ำต้น “ดูให้ชัดๆ เลยว่า เป็นของจริงหรือเหล่า” น้ำต้นรับขวานจากพันฝนมาลูบคลำด้วยความตื่นเต้น  น้ำต้นรู้อยู่แล้วว่าพ่อของพันฝนเป็นรามสูรจริงๆ แต่เขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าพันฝนจะสามารถเอาขวานของพ่อมาได้ตามคำท้า เพราะเขารู้ดีว่าผู้เป็นรามสูรทุกตนย่อมรักและหวงแหนขวานประจำตัวยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมด แม้แต่ตัวน้ำต้นเองก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้จับขวานของพ่อเลยสักครั้ง “ว่ายังไงล่ะ คราวนี้นายจะเชื่อหรือยังว่าเราไม่ได้โกหก”  พันฝนย้ำ ถึงตอนนี้บรรดายักษ์ลูกคู่และกองเชียร์ที่ใจโลเล เริ่มเกิดอาการไขว้เขวเสียแล้ว เห็นได้จากเสียงพึมพำที่ดังขึ้นเรื่อยๆ “พันฝนไม่ได้โกหก” “พันฝนเอาขวานมาจริงๆ” “ไหนน้ำต้นบอกว่าพันฝนไม่มีทางเอาขวานมาได้ไง” “นั่นสิ ไหนบอกว่าไม่มีทางไง” “น้ำต้นขี้โม้” “น้ำต้นโกหก” ฯลฯ น้ำต้นเงยหน้าขึ้นจากขวานมาสบตาพันฝนที่ส่งรอยยิ้มเย้ยมาให้ด้วยความเจ็บใจ ก็ใครจะไปคิดเล่าว่าพันฝนจะเอาขวานมาได้จริงๆ แต่เขาไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ เพียงเท่านี้หรอก “มันก็แค่ขวานเล่มหนึ่งเท่านั้น” น้ำต้นเอ่ยขึ้นในที่สุด “นายจะพิสูจน์ได้ยังไงล่ะว่า นี่เป็นขวานของรามสูรจริงๆ” “อะไรกัน นายบอกว่าอยากเห็นขวานของพ่อ เราก็เอามาให้ดูแล้ว ยังจะต้องพิสูจน์อะไรอีก” พันฝนร้อง “ไม่เห็นจะยากเลย ขวานของรามสูรจะต้องสร้างสายฟ้าได้ ขวานเล่มนี้ทำได้หรือเปล่าล่ะ” เช่นเคย บรรดายักษ์ลูกคู่ที่พร้อมจะเปลี่ยนข้างได้เสมอ สุดแต่ว่าเวลานั้นใครเป็นฝ่ายได้เปรียบเริ่มส่งเสียงรับรองคำพูดของน้ำต้นอีกครั้ง “น้ำต้นพูดถูก” “พันฝนอาจจะเอาขวานปลอมมาก็ได้” “แบบนี้มันต้องพิสูจน์” “ใช่ๆ ต้องพิสูจน์” “สร้างสายฟ้าสิ” “สร้างเลย” ฯลฯ คราวนี้น้ำต้นกลับเป็นฝ่ายยิ้มเยาะพันฝนบ้างแล้ว ยักษ์ที่ฉลาดและเป็นถึงลูกชายของรามสูรประจำท้องฟ้าเขตที่ 1 เช่นเขาย่อมรู้ดีว่า ขวานของรามสูรไม่ใช่ของเด็กเล่นที่จะนำมาใช้กันได้ง่ายๆ นอกจากจะต้องรู้วิธีใช้ (ซึ่งน้ำต้นเองก็ยังไม่รู้) แล้ว ยังต้องได้รับการฝึกฝนจนชำนาญเสียก่อนด้วย จึงจะสามารถใช้ขวานได้อย่างมีประสิทธิภาพ  ยักษ์เด็กที่เพิ่งได้จับขวานเป็นครั้งแรกอย่างพันฝนไม่มีทางใช้ขวานสร้างสายฟ้าได้อย่างแน่นอน แล้วน้ำต้นก็จะถือโอกาสนี้บอกไปว่าขวานเล่มนี้เป็นของปลอม “เอาสิ ใช้ขวานสร้างสายฟ้าให้พวกเราดูเป็นขวัญตาหน่อย” น้ำต้นย้ำพลางเอาขวานยัดเยียดใส่มือพันฝน พันฝนรับขวานกลับมาพร้อมกับความหนักใจ เขาแน่ในใจว่าขวานเล่มนี้เป็นของจริง ใช้สร้างสายฟ้าได้จริงๆ เพราะพ่อได้แสดงให้ดูแล้วเมื่อวานนี้ แต่พันฝนยังไม่รู้เลยว่า การจะสร้างสายฟ้านั้น เขาต้องทำกันยังไง  มาถึงขั้นนี้แล้วยังไงก็ต้องลองดู พันฝนนึกในใจ พันฝนพยายามสะบัดขวานไปข้างหน้า ในท่าที่คิดว่าคล้ายกับที่พ่อแสดงให้ดูเมื่อวานมากที่สุด แต่ก็ไม่เกิดผลอะไรนอกจากกลุ่มกองเชียร์ด้านหน้าที่แหวกตัวหลบกันเกรียวกราว ไม่มีสายฟ้า ไม่มีอะไรออกมาจากขวานทั้งสิ้น พันฝนยังไม่ยอมแพ้ เขาสะบัดขวานไปทางด้านซ้าย ด้านขวา ด้านหน้า ด้านหลัง และในทุกทิศทางที่คิดว่าจะสามารถทำให้เกิดสายฟ้าออกมาได้ แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี ถึงตอนนี้น้ำต้นเริ่มหัวเราะเบาๆ แล้ว พร้อมกับเสียงพึมพำของบรรดากองเชียร์ที่เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง “จริงอย่างน้ำต้นว่า” “พันฝนเอาขวานปลอมมา” “ขวานปลอม เลยสร้างสายฟ้าไม่ได้” “ใช่ๆ ขวานปลอม” “พันฝนโกหก” “ยักษ์โกหก” ฯลฯ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 46 11:40:17 จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 9 ม.ค. 46 21:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชอบชื่อตัวละครในเรื่องนี้จัง นี่แหละหนา .. เด็กๆ มักหวั่นไหวเป็นธรรมดา ไม่งั้นก็คงไม่มีนิทานเด็ก แหะ แหะ รอตอนต่อไปค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 10 ม.ค. 46 15:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กว่าจะได้อ่าน อิอิ จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [ 11 ม.ค. 46 00:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “เห็นไหมล่ะ ที่แท้ขวานเล่มนี้ก็เป็นของปลอม”  น้ำต้นได้ทีรีบพูดขึ้น แน่นอนว่า เหล่ากองเชียร์ต่างก็ส่งเสียงฮือฮารับรองขึ้นอย่างพร้อมเพรียง น้ำต้นยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนจะกล่าวต่อไปว่า “นายยอมรับมาดีกว่าน่า ว่านายเอาขวานปลอมมาให้พวกเราดู” เป็นไปไม่ได้ พันฝนบอกกับตัวเอง ก็เมื่อวานนี้พ่อยังใช้ขวานเล่มนี้สร้างสายฟ้าให้เขาดูอยู่เลย มันจะเป็นของปลอมไปได้อย่างไรกัน “นี่มันขวานปลอมชัดๆ นายมันก็แค่ยักษ์โกหกเท่านั้น” น้ำต้นสรุป “ไม่จริง เราไม่ได้โกหก”  พันฝนยังคงสะบัดขวานด้วยท่าต่างๆ ทุกท่าเท่าที่สมองน้อยๆ ของเขาจะนึกออก แต่ก็ไม่มีสายฟ้าออกมา ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนอกจากใบหน้าสีเขียวปีกแมลงทับของพันฝนที่เริ่มซีดจางลงเป็นสีเขียวอ่อนๆ และยิ่งซีดลงเรื่อยๆ จนกลายเป็นสีเหลืองไปในที่สุด “ยักษ์โกหกๆๆๆๆๆๆๆๆ”   น้ำต้นและเพื่อนๆ ร้องตะโกนเป็นจังหวะ โดยไม่จำเป็นต้องนัดแนะกันมาก่อน บางตนที่เกเรหน่อยก็ลุกขึ้นมาเต้นตามจังหวะไปรอบๆ ตัวพันฝนโดยมีน้ำต้นเป็นผู้นำ นั่นเองที่ทำให้พันฝนเริ่มโมโห หน้าของพันฝนเริ่มเปลี่ยนสีอีกครั้ง คราวนี้จากสีเหลืองซีดๆ กลายเป็นสีแดงเข้มราวกับเปลวเพลิง “ไม่จริง!!!”  พันฝนตะโกนลั่น พร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับขวานชูขึ้นเหนือหัว ก่อนจะฟาดลงมาเต็มแรงด้วยความโมโหสุดขีด ทันใดนั้นเอง ก็บังเกิดสายฟ้าสีแดงสดพุ่งออกจากขวานพร้อมกับเสียงดังลั่น “เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงง” สายฟ้าสีแดงวิ่งซิกแซ็กไปมาพุ่งทะลุผ่านกลุ่มเพื่อนยักษ์ที่ล้อมรอบพันฝนอยู่ออกไปทางนอกเมือง เฉียดหน้าน้ำต้นไปเพียงนิดเดียว ตามมาติดๆ ด้วยขวานที่พุ่งออกจากมือพันฝนราวกับมีชีวิต ก่อนที่ทั้งสายฟ้าและขวานจะหายวับไปอย่างรวดเร็วจนเหมือนกับว่าเหตุการณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สิ่งที่เป็นหลักฐานว่าทั้งหมดไม่ได้ตาฝาดหรือฝันกลางวันไปพร้อมๆ กัน นั่นก็คือ อาการหูอื้ออันเนื่องมาจากเสียงกัมปนาทของสายฟ้า กับขวานที่หายไปจากมือของพันฝนนั่นเอง พันฝนเองก็อยู่ในอาการตกตะลึงเช่นเดียวกับน้ำต้นและเพื่อนๆ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “ขวานของพันฝนสร้างสายฟ้าได้จริงๆ ด้วย” หลังจากนั้น ก็เริ่มเกิดเสียงฮือฮาจากบรรดากองเชียร์ดังขึ้นเป็นเชิงรับรองว่า ขวานของพันฝนเป็นของจริง แต่พันฝนไม่ใส่ใจอีกแล้ว เพราะสิ่งเดียวที่เขารู้ในตอนนี้ก็คือ “ขวานของพ่อหายไปแล้ว” [จบบทที่ 3] จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 13 ม.ค. 46 20:09:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^^" .. ยิ่งเขียนยิ่งสั้นแฮะ .. ไว้ตอนหน้าจะพยายามเขียนมาลงให้ยาวกว่านี้ก็แล้วกันนะ ... ขอบคุณหน้าม้าและกองเชียร์ (ทั้งที่ลงชื่อและไม่ได้ลง) ที่อุตส่าห์ติดตามอ่าน ^___^ ชื่อตัวละครเรื่องนี้ (ฝ่ายยักษ์) มาจาก "รายชื่อพายุ (ชุดใหม่) ที่ก่อตัวทางมหาสมุทรแปซิฟิกด้านตะวันตกตอนบนและทะเลจีนใต้" ค่ะ .. (เอื้อเฟื้อข้อมูลโดย คุณ ริสรน) จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 13 ม.ค. 46 20:14:43 ]