" เย้!!!!!!!! ถึงสะทีนะ ว้าวววววว สวยมากๆๆเลย ข้าไม่เคยเห็นอะไรสวยงานเช่นนี้มาก่อน เลยให้ตายเถอะ"--จิมมี่ร้องตะโกน พลางกระโดดโลดเต้นไปพร้อมๆกัน ขณะที่ทุกคนกำลังอิ่มเอิบกับธรรมชาติที่สวยงามรอบๆตัว และตอนนี้พวกเค้าทั้งหมดก็ยืนอยู่ ณ ทางเข้าของทะเลสาบน้ำสีรุ้ง
         บีบี้เรียกบรรนดากลุ่มนักเดินทางทั้งหมดมารวมกันเพื่อบอกถึงการปฏิบัติตัวในการเดินทางสู่ทะเลสาบน้ำสีรุ้น
    " เอา เจ้าหนู เจ้าลาโง่ และ เจ้าทิวๆตัวปัญหามารวมกันตรงนี้หน่อยซิ "--บีบี้ร้องเรียกบรรดาคณะเดินทางตัวน้อย
     “เอาละทุกๆคนเราจะนั้งพักตรงนี้อีกพักหนึ่งนะ แต่ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัยเราอยากจะแจ้งข่าวเกี่ยวกับการเดินทางต่อไปให้พวกเจ้าทราบก่อน จากนี้ไปหนหางนั้นจะนับว่าไม่ยากลำบากเท่าไหร่หากเทียบกับหนทางที่ทางมา แต่สถานที่ๆเราจะมุ่งหน้ากันต่อไปนี้มีชื่อว่า ทางสงบ ใจเยือกเย็น---”----….
    “อะไรนะ ทางสงบใจเยือกเย็นหรือบีบี้ ชื่อไม่เห็นจะน่ากลัวเลย
         ทุกอย่างรอบตัวตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่บีบี้จะหันไปมองทางจิมมี่อย่างช้าๆแล้วกวาดสายตาเยือกเย็นจนหน้าขนลุกไปทางทุกๆคนในวงสนทนา แล้วเริ่มพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาอย่างช้าๆว่า " พวกเจ้าคงไม่รู้สินะ ว่าทางสงบใจเยือกเย็น น่ากลัวขนาดไหน.... ความน่ากลัวของเส้นทางสายนี้นั้นสุดแสนโหดร้ายผิดกับชื่อของมันเลยทีเดียว........"
         ดวงตาพองโตหลายคู่จับจ้องมองไปทางบีบี้เป็นตาเดียวกัน ก่อนที่บีบี้จะเริ่มเล่าต่อว่า
"นาน...........มาแล้ว นาน...มากย้อนกลับไปหลายร้อยปี ตอนนั้นข้ายังเป็นภูตหนุ่มที่งดงาน สมัยนั้นเป็นสมัยของพระเจ้า กอลอปี้ ที่18 เส้นทางสายนี้ไม่ได้มีชื่อว่า ทางสงบใจเยือกเย็น แต่มีชื่อว่า.........." บีบี้เงียบลงในขณะที่สายตาทุกคู่ยังคงจับจ้องมาทางบีบี้ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
".............................................................." ปราศจากเสียใดๆ
    " มีชื่อว่าอะไรครับเล่าต่อสิครับ "จิมมี่ถาม
    "ชื่อว่า.....................ว่า............" บีบี้พูดด้วยเสียงแผ่วเบาและเริ่มดังขึ้น
    "ว่า.........................."จิมมี่ลากเสียงย้ำด้วยความตื่นเต้น
    "ว่า............................"เมลิด้าสมทบ
    "อา..........................." ทิวๆก็เช่นด้วยกัน
    "ว่า...................................................."บีบี้พูดอีกครั้งและกำลังจะตอบ
    "ว่าอะไรครับตอบมาไวๆสิครับ "จิมมี่พูดอย่างตื้นเต้นกับการรอฟังคำตอบ
    "คือข้าลืมไปแล้วน่ะ แฮะ" บีบี้ตอบพลางเอามือลูบหัว อย่างอายตัวเอง
    "โห่.................ไม่ไหวๆเลย" เสียโห่ดังขึ้นพร้อมๆกับสายตาขุ่นเคืองที่จับจ้องไปทางบีบี้เป็นตาเดียวกันอีกเช่นเคย
    "แหมๆๆก็ข้าลืมไปแล้วนี้ เรื่องมันตั้งนมตั้งนานมาแล้วพวกเจ้าก็ต้องเข้าใจข้าหน่อยสิ" บีบี้รีบแก้จัวก่อนนะบินขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
         สายตาขุนเคืองยังคงจับจ้องมาทางบีบี้อย่างไม่ลดละความพยายาม "เอาๆ ข้าขอโทษๆละกันนะ" บีบี้กล่าว แน่นอนเอาตัวรอดเป็นยอดดี หากทุกคนข้างล่างไม่ได้ยินคำขอโทษจากปากเค้าละก็ เขาอาจต้องกลายเป็น ซุปภูตแก่ หรือ พิชซ่าหน้าภูตเผ็ดร้อน ก็เป็นได้ดังนั้นการยอมรับผิดสะบ้างก็คงไม่ใช่เรื่องหน้าแปลก
         "เอาเถอะๆ ฟังๆละกันอันนี้เรื่องจริงละ ขณะที่พวกเราทุกคนเดินผ่านเส้นทาง ทางสงบใจเยือกเย็นนั้นเส้นทางจะมืดมากมองไม่เห็นอะไรเลย เราทั้งหมดจะต้องจับมือกัน โดยห้ามปล่อยมือเด็จขาด โดยข้าจะเป็นผู้นำทางเจ้าไป โดยที่พวกเจ้าจะต้องห้ามส่งเสียงใดๆเลยตลอดเส้นทางไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเข้าใจไหม?" บีบี้ถาม
    "อืมม" ทุกๆคนพยักหน้ารับคำ
    "เคโอ เอ๊ย! โอเคงั้นแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัยได้แล้ว "บีบี้กล่าว ก่อนจะร้องเพลงแล้วบินแยกออกจากลุ่มไป
    "  นกน้อยสีส้มตัวกลมดิ๊กๆ กระดุกกระดิ๊ก จุ๊กจิ๊กบินไป  ฉันมองบนฟ้ามันบินห่างไป เจ้านกสีส้มบินไปไกลตา--" บีบี้ บินร้องเพลงอารมณ์ดีอย่างคนมีความสุขมากมายก่อนที่เค้าจะไปนั่งหลบมุมใต้เงาต้นโกตา โกต้า เพียงลำพัง
         (ต้นโกตา โกต้าเป็นไม้ยื่นต้นชนิดหนึ่งสูงราวๆ 2 เมตรมีใบยาวคล้ายใบต้นมะพร้าวสีแดง ส่วนลำต้นนั้นป้อมอ้วนสีเหลือง มีร่องเป็นวงกลมตามผิวเนื้อไม้ ผลของโกตา โกต้านี้สามรถนำมารักษาโรคไข้ป่าสีส้มได้ แต่100ปี มันจะออกผลเพียง 1ผลเท่านั้น)
    "เฮ้อ... เหนื่อยจริงๆงานนี้ ตั้งแต่เกิดมาข้าไม่เคยเจอภาระกิจหนักหนาสาหัดขนาดนี้มาก่อนเลย ทามม้ายยย... ทำไมนะภูตแก่ใกล้ปลดระวางอย่างข้าถึงต้องมารับหน้าที่เช่นนี้อีก " บีบี้นั้งบ่นกับตนเองพลางทอดสายตามองไปทาง จิมมี่ เมลิด้าแล้ว ตัวทิวๆที่นั่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานไกลออกไป
    " งานนี้ดูท่าจะไม่สนุกแน่แล้ว เจ้าพวกนั้นคงไม่รู้หรอกว่าทางข้างหน้าจะต้องเจออะไรกันบ้าง เล่นกันสะสนุกสนามใหญ่เชียว นี้ถ้าข้าต้องมาตายระหว่างการเดินทางละก็ ข้าจะไปเงินประกันชีวิตภูตเรื่องเปล่าเนี่ย แล้วรัฐจะปูนบำเหน็ดบำนาญให้ข้าไหมนะ แล้วข้าจะมีธงชาติคลุมโรงศพหรือเปล่า เพราะข้าตายในหน้าที่นะเนี่ยนะ.."บีบี้ยังคงบ่นต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
    "เอาๆบ่นเป็นคนแก่ไปได้ ทาโร เอบี บีบี้ แห่ง นครโรยู" เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้น
         (  ทาโรเอบี นั้นเป็นนามสกุลของบีบี้  ทาโร ในภาษาของป่าแห่งการจากไปแปลว่าภูต  ส่วน เอบีนั้นเป็นการบอกระดับชั้นว่าเป็นภูตระดับชั้นที่เท่าไหร่ โดยวิธีการนับมีดังนี้
เลขหลังมี 10 ตัว คือ A=1, B=2 , C=3, D=4 ,E=5 , F=6, G=7, H=8, I =9 และ O = 0
Ao=10, Aa = 11 , Ab=12 ,Ac= 13..........Hf = 86..... เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆแต่ในระดับชั้นของภูตินั้นมีเพียง 20ระดับเท่านั้น โดยภูตที่มีชื่อตามด้วย บีโอ เช่น คาโรบา บีโอ เป็นต้น ภูตที่มี บีโอตามท้ายนั้นถือเป็น ราชาภูต หรือหัวหน้าภูตจัดเป็นภูตชั้นสูง จะมีคำขึ้นหน้าชื่อเป็นบรรดาศักดิ์ว่า ดาวิชี่
เช่น ดาวิชี่ คาโรบา บีโอ เป็นต้น การเลื่อนชั้นของภูตินั้นมีด้วยกันหลายแบบ บ้างก็ได้ระดับชั้นจากเชื้อสายเพราะการมีพ่อเป็นภูติในระดับสูงลูกที่เกิดมาก็จะมีระดับต่ำกว่าพ่อ 5 ระดับ เช่นพ่อเป็นภูติระดับ เอบี ลูกก็จะเป็นระดับ จี โดยทั่วไปจะไม่มีภูตในระดับต่ำกว่า5 แต่จะมีบ้างคือพวกที่ถูกลดระดับเนื่องจากการกระทำผิด และนอกจากนี้ก็จะมีการเลื่อนขั้นตามคุณงามความดีที่ได้กระทำอีกด้วย ส่วนระดับเอบีหรือ ระดับ 12ของบีบี้นั้นจัดเป็นภูตชั้นกลางเพราะมียศสูงจาก สิบขึ้นมาส่วนภูตที่มียศต่ำกว่า10นั้นเป็นประชาชนภูตหรือ ภูตสามัญ  ถ้าสูงกว่า15ขึ้นไปจะจัดเป็นภูติชั้นสูง
ส่วน นคร โรยู นั้นเป็นชื่อเมืองเกิดของบีบี้ โดย เมืองของภูติในป่าแห่งการจากไปมีทั้งหมด 5เมือง คือ โรยู , คุปา , คาโรมา, เซโร และ ณานซี โดยภูตแต่ละเมืองจะมีหน้าตาและลักษณะแตกต่างกันออกไปเช่น คุปานั้นจะเหมือนมุนษย์ทุกประการแต่หูแหลม จัดเป็นภูตตัวโต ส่วนนคร โรยูของบีบี้นั้นเป็นภูติตัวเล็ก เช่นนี้เป็นต้น )
    "นั้นใครนะ?!!" บีบี้ตะโกนถาม
    "เราเอง เจ้าลืมเราแล้วหรอ" เสียงลึกลับนั้นตอบ
    "โอ้....มีอะไรหรือพะยะคะ" บีบี้ตอบอย่างตกใจ
    "พยายามหน่อยนะ ทาโรเอบี บีบี้ จงอย่างลืมท้อเพียงวิเดียวอาจทำให้พลาดจากสิ่งที่หวัง"
    "พะยะคะ "
จากนั้นเสียงนั้นก็เงียบไป บีบี้นั่งนิ่งเงียบอยู่ใต้ต้นโกตา โกต้า.....พลางมองไปทางกลุ่มเพื่อนๆที่เล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน แน่นอนไม่มีใครรู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของใครและใช่เสียงเดียวกับที่บอก
จิมมี่หรือไม่แต่ที่แน่ๆ จิมมี่คงรู้ว่าเข้าคือใคร !!!!.....