<<-----A romance in lower mathematics----<<<<

    นิยายรักนายเส้น
    แปลจาก The Dot and The Line: A romance in lower mathematics  ของ   Norton Juster



    กาลครั้งหนึ่ง     ยังมีนายเส้นตรงแสนอ่อนไหวตกอยู่ในห้วงรักเส้นหนึ่ง  

    เขาหลงหลุมรักสาวจุดอย่างสุดจิต
         
                  “เธอเป็นดั่งเช่นจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด เป็นศูนย์กลาง เป็นแก่นกลางและเป็นสิ่งสำคัญสูงสุด” เขาพร่ำพรรณนาบอกเธอ แต่สาวจุด ผู้เก๋ไก๋หาได้สนใจไม่

    ด้วยเธอมีเพียงสายตาแลนายเส้นขยุกขยิก จอมยุ่งเหยิง ดุร้าย ผู้ไม่เคยคิดใส่ใจอะไรเลย

    ทั้งสองไปไหนมาไหนด้วยกัน ร้องรำทำเพลง หัวเราะหัวใคร่เป็นสุขสำราญสราญใจ  กับอะไรอื่น ๆ อีกมากมาย ที่พระเจ้าเท่านั้นรู้

                 “เขาเท่ เก๋ไก๋และคล่องแคล่ว  ไม่ช่างวิตกและเต็มไปด้วยความสนุกสนาน” เธอบอกแก่นายเส้นอย่างเย็นชา

                 “แต่เธอช่างเถรตรงดั่งตอไม้  ช่างน่าเบื่อ  เอาจริงเอาจังและเป็นงานเป็นการ สม่ำเสมอ อยู่แต่ในกรอบไม่ออกนอกลู่นอกทาง  ช่างสงบเสงี่ยม  สงบปากสงบคำจนน่าอึดอัดรำคาญ  ดูเก็บกด ไม่มีปากมีเสียงและเย็นชา”

                 “ค่อยมาใหม่เมื่อค่อยหายเกร็งแล้วกัน นะอ้ายหนู” นายเส้นชยุกขยิกเสริมพร้อมยักไหล่อย่างยียวนกวนอารมณ์  แล้ววิ่งไล่ตามสาวจุดไปยังกอหญ้าสูง

                 “ไฉนต้องเสี่ยง” นายเส้นตอบอย่างไม่แน่ใจนัก ”ฉันพึ่งพาอาศัยไว้ใจได้นะ”

    ฉันรู้ ว่าฉันจะไปยังหนทางใด

    ฉันก็มีศักดิ์ศรีนะ!

                           ๏๏๏๏๏๏๏๏๏๏

    แต่นี่เพียงคำปลอบประโลมใจเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหนับนายเส้น เจ้าทุกข์า ยิ่งนานวันเขายิ่งหัวเสียยิ่งขึ้น เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ และก่อนที่จะเลยเถิดไปถึงขีดสุด เพื่อนผู้ห่วงใยสังเกตเห็นว่าเขาได้ผ่ายผอมไปมากจึงพยายามปลอบใจเขา

          “เธอไม่ดีพอสำหรับนายหรอก”

          “เธอไม่ละเอียดอ่อนพอ”

          “พวกเขามันคอเดียวกัน ทำไมนายไม่หาสาวเส้นตรงสักเส้นแล้วตั้งหลักปักฐานเสียล่ะ?”

    แต่เขาหาได้ยินคำบอกพวกเพื่อนๆไม่ ถึงอย่างไร ในสายตาเขาเธอสมบูรณ์เพียบพร้อม

    เขาเห็นในสิ่งที่ไม่มีใครเห็นในตัวเธอ

          “เธอสะสวยกว่าเส้นตรงใด ๆ ที่ฉันเคยพานพบ” เขาถอนหายใจ อาลัยอาวรณ์ เพื่อน ๆ ได้แต่ส่ายหัวระอาไปตาม ๆ กัน แม้คล้อยตามอารมณ์เขา พวกเพื่อนต่างรู้สึกว่าเขาเตลิดไปไกลเกินกว่าจะกู่ให้กลับมา

                               ๏๏๏๏๏๏๏๏๏๏

    เขาจึงได้แต่ใช้เวลาเฝ้าฝันถึงสาวจุดผู้เอาแน่เอานอนไม่ได้ และวาดภาพตัวเองในรูปโฉมที่เธอจักต้องพึงพอใจแน่นอน

           เส้นเชือกของนักกายกรรมที่ผู้คนยกย่อง

           เส้นทางของผู้นำกิจกรรมโลก

           เส้นกลางถนนที่ใช้รักษากฏหมาย อย่างไม่ครั่นคร้ามเกรงกลัวสิ่งใด

           เส้นอันทรงพละกำลังอำนาจในงานศิลป์

           เส้นเชือกของนักชักยะเย่อ

    แต่ในไม่ช้าเขาก็เหนื่อยหน่ายในการหลอกตัวเองและได้คิดว่า ลางทีนายเส้นขยุกขยิกอาจพูดถูก
       
           “ฉันไม่ยืดหยุ่น ฉันต้องรู้จักปล่อยวางบ้าง ทำอะไรตามอำเภอใจบ้าง แสดงออกมาให้เห็นแรงบันดาลใจที่มีข้างในฉัน”
           
            แต่ไม่ว่าเขาจะทำบ่อยแค่ไหนหรือยากเย็นเช่นไร ก็ไม่มีอะไรแตกต่าง
           
           เขามักจบลงแบบเดิมๆ

                           ๏๏๏๏๏๏๏๏๏๏
         
    แต่เขาก็ยังพยายามแม้ล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า จนเขาเกือบล้มเลิกความตั้งใจ เขาจึงพบว่า เขาสามารถหันเหทิศทาง บิดงอไปยังทางใดก็ได้ตามใจนึก ดังนั้น เขาจึงเริ่มทำ เริ่มงอตัวให้เป็นมุม ๆ หนึ่ง

            และแล้วก็งอเป็นมุมอีกมุมหนึ่ง

            และแล้วก็เป็นอีกมุมหนึ่ง  และเป็นอีกมุมหนึ่ง  และอีกมุมหนึ่ง และอีกมุมหนึ่ง และอีกมุม…

            “วิเศษแท้” เขาตะโกน อิ่มเอมใจกับสิ่งที่เขาได้พยายามทำ ท่ามกลางความตื่นเต้นดีใจยิ่ง เกือบค่อนคืนเขานั่งลงสร้างด้านต่าง ๆ หักงอตัวทำมุมต่าง ๆ โดยไม่คำนึงถึงกฏเกณฑ์ใดๆ

            เขาฝึกฝนลับๆ เป็นเดือนๆ  ในที่สุด เขาสามารถสร้างสามเหลียม สี่เหลี่ยมต่างๆ สี่เหลี่ยมจัตุรัส สี่เหลี่ยมด้านขนาน  สี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน สี่เหลี่ยมคางหมู หกเหลี่ยม รูปสิบเหลี่ยม รูปทรงหลายเหลี่ยม  ลูกบาศก์ด้านขนาน และรูปทรงสลับซับซ้อนอื่น ๆ มากมายจนเขาต้องกำหนดเลขด้านและมุมเพื่อให้เขาคงอยู่กับที่

            ในไม่ช้าไม่นานเขาได้เรียนรู้ควบคุมรูปทรงวงรี วงกลมและเส้นโค้งอย่างระมัดระวัง จนสามารถแสดงตัวในรูปทรงใดๆ ก็ได้ตามใจนึก

            “บอกมาสิ  ฉันจะเล่นให้ดู”
     
            แต่ความสำเร็จของเขาไร้ความหมายเมื่อเขาอยู่เดียวเปล่าเปล่าเปลี่ยวใจ และแล้วเขาจึงออกติดตามหาสาวจุดอีกครั้ง

             “เขาตื้อเสียจริงนะ” นายเส้นขยุกขยิกว่าเบาๆด้วยความโกรธ เสียงเหมือนท่อประปาไหลไม่คล่อง

                                              ๏๏๏๏๏๏๏๏๏๏

              แต่นายเส้น ผู้เปี่ยมด้วยรักเก่าและความมั่นใจใหม่ ไม่ยอมให้ปฏิเสธ ตลอดทั้งคืน เขากลับ-
         
              ฉลาด

              ปราดเปรื่อง

              ลึกลับ

              สามารถรอบตัว

              คงแก่เรียน

              ลีกซึ้งกินใจ

              ลึกเกินหยั่ง

              น่าฉงนสนเท่ห์

              ซับซ้อน

              เชื้อเชิญ


                                ๏๏๏๏๏๏๏๏๏๏

             สาวจุดสุดประทับใจ เธอหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กนักเรียน และทำอะไรไม่ถูก  จึงหันไปหานายเส้นขยุกขยิก  ผู้แข็งทื่อไปในบัดดล

              “ว่าไง?” เธอถาม พยายามให้โอกาสเขา          

              นายเส้นขยุกขยิกก็ทำอย่างสุดความสามารถ ทั้งที่ยังประหลาดใจอยู่

               “แค่นี้เองหรือ?”เธอเรียกร้อง

               “ก็คงอย่างนั้น” นายเส้นขยุกขยิกที่น่าสงสารตอบ ”ฉันว่าได้แค่นี้แหละนะ  ฉันไม่รู้ว่ามันจะลงเอยเช่นนี้  เธอเคยได้ยินหรือเปล่าว่า ชายสองคน…."

                 สาวจุดได้แต่ประหลาดใจว่า ใยเธอไม่เคยสังเกตว่าเขาช่างรุงรังหยาบกระด้าง ไม่เป็นระเบียบและหาความสง่ามิได้เลย  อีกทั้งชอบออกเสียงตัวแอลผิด ๆ และชอบแคะหู

                และทันใดนั้นเธอตระหนักว่าสิ่งที่เป็นอิสระเสรีและสนุกสนาน หาใช่อะไรอื่นนอกจากความไม่เป็นระเบียบและความเฉื่อยชาเกียจคร้าน

                “เธอไร้ค่าพอ ๆ กับแตงโม” เธอพูดเสียงเย็นชา “ไร้วินัย ไม่ใส่ใจอะไร และไว้วางใจไม่ได้เลย   เหลวไหล ไร้สาระ และเลินเล่อ   ไม่มีระเบียบ นอกลู่นอกทาง และไม่มีโชคเอาเสียเลย”  

                                 ๏๏๏๏๏๏๏๏๏๏

             ดังนั้น เธอจึงหันไปหานายเส้น และกุมแขนเขาไว้ช้าๆ

             “ทำอย่างที่เป็นเส้นโค้งอีกทีสิจ้ะ ที่รัก” เธอเว้าวอนขณะเดินอ้อยอิ่งไปด้วยกัน

             แล้วเขาก็ทำ
     
             ในไม่ช้าทั้งคู่อยู่-

             ถ้าไม่เป็นสุขตราบชั่วนิรันดร์ ….ก็ทำนองนั้นล่ะ

                           ****อวสาน****

    จากคุณ : ผึ้งแก้ว (The gl@ss Bee)  - [8 ก.ค. 44 11:46:15]  

     
     

    จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 12 ก.พ. 46 00:19:04 ]