<>~<>~<> ใช่รักแน่หรือ.... ที่กำหนด <>~<>~<> (๓)

    บทที่ 1 - 2 >> W2054820

    ~~~~~~~~~~~~~~~

    --- ๓ ---

                  ตลอดสี่วันที่ผ่านมา หญิงสาวไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจาก กินกับนอน และอยู่เฉยๆ    เธอรู้สึกเบื่อจนอยากหาเรื่องกับเจ้าเฮนรี่

                  เทสซาวางหนังสือที่กำลังอ่าน คิดหาวิธีที่จะทำให้วันเวลาผ่านไปเร็วขึ้น แต่กลับนึกอะไรไม่ออก - อะไรก็ได้ที่ช่วยให้เธอสามารถลบใบหน้าท่าทางที่หยิ่งยะโสของแพทริก ฮาร์เปอร์ ออกไปจากความนึกคิดของตัวเอง  ถ้าได้รับพรให้ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่าง หญิงสาวอยากจะเห็นสีหน้าท่าทางที่อึดอัด อับอาย หน้าแตกของเขา เมื่อทราบความจริงว่าเธอเป็นใคร และเขาถูกหลอกให้เชื่อได้ง่ายแค่ไหน

                  แต่ถ้าคนในหมู่บ้านทราบว่าเธอมาพักอยู่ที่บ้านกรีนทรีส์ ความจริงอาจถูกเปิดเผยเร็ว ๆ นี้ก็ได้!

                  แล้วถ้าเธอไม่เข้าไปในหมู่บ้านเลย และหว่านล้อมคุณแม่บ้านให้ปิดเรื่องเงียบไม่บอกใครล่ะ …. หญิงสาวยิ้มเยื้อนเมื่อคิดว่าจะได้สวมบทในละครล้อเล่นกับพ่อเจ้าประคุณเพื่อนบ้านที่ชอบอวดฉลาดว่าเก่งกว่าคนอื่นนั้นอีกครา  เขาคงได้บทเรียนนะว่า ไม่สมควรที่จะตัดสินใครเพียงดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแต่อย่างเดียว แต่..ช้าก่อน เขาต้องรับเธอเข้าทำงานก่อนสินะ

                  มันคงสนุกแน่ๆ ถ้าเขาตกลงใจที่จะจ้างเธอ และเป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่จะขจัดความเบื่อหน่ายที่รู้สึกอยู่ในเวลานี้  เธอจะเล่นละครต่อ แกล้งให้เขาดูเป็นตัวตลก เขาคงไม่คิดมากหรอก เพราะไม่ว่าอย่างไรเสีย  เด็กสาวอายุสิบแปดที่ต้องออกจากโรงเรียนกลางคันนั้น คงเหมือนกับของทำเองราคาถูก ไม่มีค่าพอให้ใส่ใจสำหรับนักธุรกิจที่เปี่ยมไปด้วยพลังความคิด ไม่เคยหยุดนิ่ง พร้อมจะก้าวต่อไปอย่างไม่รีรอ!

                  เทสซายกมือปัดแมลงที่เกาะอยู่บนใบหน้า ปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปถึงคริสโตเฟอร์ หนุ่มที่พูดจาเสียงนุ่ม คนที่เธอเกือบจะแต่งงานด้วยเมื่อสี่ปีที่แล้ว  ประหลาดจริงๆ ที่เธอมานั่งคิดถึงคริสโตเฟอร์ ทั้งๆ ที่ไม่เคยนึกถึงเขามานานแล้วจนกระทั่งเซอร์เดนนีสเอ่ยถึงเพื่อนชายของเธอนั่นแหละ ชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไรหนอ หากว่าเธอกำหนดชีวิตของตัวเองด้วยหัวใจ ไม่ใช่ด้วยสมอง และเลิกทำอาชีพที่เห็นชัดเจนว่ามีอนาคตรุ่งโรจน์ เพื่อไปใช้ชีวิตร่วมกับเขาในประเทศที่กำลังพัฒนา

                  ถึงกระนั้น เจนก็รักเขามากพอที่จะทำเช่นนั้น หล่อนยอมทิ้งอาชีพนักกฎหมายไว้เบื้องหลัง เพื่อไปอยู่กับเขาในหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญสักแห่งในอินเดีย  แต่คริสโตเฟอร์เป็นเพียงอดีต และเทสซารู้ดีว่า  เธอไม่มีความสุขแน่ๆ ที่จะใช้ชีวิตอย่างเขา

                  หญิงสาวนึกถึงความหลังอย่างขุ่นใจ ความเจ็บช้ำของคริสโตเฟอร์เมื่อเธอปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขา แม้จะเป็นคนอ่อนโยน แต่คริสโตเฟอร์ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงทีท่าว่าเหนือผู้อื่น และไม่เคยคิดว่า เธอเองก็มีสิทธิพอๆ กับเขาที่จะมุ่งมั่นทุ่มเทให้สายงานอาชีพของเธอ เหมือนกับที่เขามุ่งมั่นในสายงานอาชีพของตัวเอง เธออยากพนันหนึ่งต่อร้อยเลยว่า แพทริก ฮาร์เปอร์ ต้องคิดเช่นนี้เหมือนกัน  เพราะทุกสิ่งที่เขาพูดมานั้น แสดงให้เห็นถึงความหยิ่งยะโส ถือดีในตัวเอง มันคงเสียเวลาเปล่าๆ ที่จะไปถามเขาว่า คิดว่าสตรีนั้น เป็นพลเมืองชั้นสองหรือเปล่า  เพราะแพทริกคงตอบกลับ เขาถือว่าผู้หญิงเป็นพลเมืองชั้นสามเสียด้วยช้ำ!  และนั่นแหละ จะทำให้การเล่นละคร หลอกเขาให้ดูเป็นตัวตลกเป็นเรื่องที่น่าสนุกยิ่ง

                  หญิงสาวหัวเราะหึๆ ลุกขึ้นจากเปลญวน  เพื่ออาบน้ำก่อนทานอาหารค่ำ

                  เมื่อยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ที่สะท้อนให้เห็นเงาของตัวเอง เทสซาดีใจเมื่อเห็นว่าเธอดูดีขึ้น ไม่ซูบซีดเหมือนก่อน ผิวเริ่มมีสีชมพูเรื่อๆ  ขอบดำใต้ตาดูไม่เด่นชัดเท่าเดิม และสุขภาพที่เริ่มดีขึ้นทำให้ผมของเธอดูเป็นสีทองมากกว่าแดงอีกด้วย ! ขอเวลาอีกเดือนเดียว แม้แต่เซอร์เดนนีสเอง ก็คงพอใจกับความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอ!

                  เมื่อนึกถึงเซอร์เดนนีส เทสซาพลันจำคำพูดของเจ้านายที่ว่า เธอนั้นไม่มีชีวิตส่วนตัวเอาเสียเลย และเขาก็พูดถูก ถึงจะรู้สึกและดูอ่อนกว่าอายุจริง ยี่สิบเจ็ดตามปีปฏิทิน  แต่ถึงเวลาแล้วล่ะ ที่เธอต้องยอมรับว่า มันมีอะไรอื่นมากมายในชีวิตให้รู้จักมากกว่าห้องผ่าตัด!

                   ถึงเวลาแล้วที่เธอต้องกลับเข้าไปในแวดวงสังคม ติดต่อกับเพื่อนเก่าๆ  เข้าร่วมในชมรมการแสดง หรือไม่ก็ชมรมศัลยแพทย์ เธอชอบร้องเพลงและแสดงละคร เทสซาเผยรอยยิ้มกว้าง ถ้าโชคดี เธออาจได้เล่นละครคู่กับเพื่อนบ้านหลังติดกันก็ได้!

    ~~~~~~~~~~~~~~~


    จากคุณ : 'ณวรา' - [ 13 ก.พ. 46 18:13:20 A:203.107.200.194 X: ]