ความคิดเห็นที่ 1 พ่อมดหลวง เป็นชายเตี้ย ร่างบาง ใบหน้ายาว เขาใส่หมวกแหลมสีแดงลายดาว สีเงิน สวมเสื้อคลุมยาวสีน้ำเงินลายนกฮูกสีทอง ใบหน้าเขาเริ่มซีดเผือดเมื่อพระราชาตรัส บอกว่าพระองค์ต้องการดวงเดือนมาให้พระธิดา และคาดหวังให้พ่อมดหลวงไปนำมาให้       “ข้าฝ่าพระบาทรับใช้พระองค์ในด้านเวทย์มนต์ตลอดอายุเวลาราชการข้าฝ่าพระบาท” พ่อมดหลวงว่า “จริง ๆ แล้วข้าฝ่าพระบาทก็บังเอิญมีบัญชีรายการคาถาอาคมที่ได้สนองเบื้องพระยุคลบาทในกระเป๋าพอดี” เขาล้วงลึกลงไปในกระเป๋าหยิบกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง “‘พ่อมดหลวงที่นับถือ ข้าขอคืนสิ่งนี้ที่เรียกว่าจินดามณี  ซึ่งท่านอ้างว่า-’ โอ๊ะ ไม่ใช่ พระเจ้าข้า ” พ่อมดหลวงล้วงเอาม้วนบัญชีหนังแผ่นยาวจากกระเป๋า “นี่ไงพระเจ้าค่ะ” เขาว่า “ทีนี้ลองมาดูกันสิพะยะค่ะ ข้าบาทได้คั้นเลือดจากหัวเทอร์นิปถวายแด่พระองค์ แล้วเสกหัวเทอร์นิปจากเลือด ข้าบาทยังได้หยิบกระต่ายออกจากหมวกผ้าไหม และทำหมวกผ้าไหมจากกระต่าย ได้แสดงกลเอาดอกไม้ เอากลองแทมบูรีน และนกพิราบมาถวาย ข้าพระบาทยังได้นำไม้เท้านางฟ้า คทากายสิทธิ์ และนกแก้วทำนายอนาคตมาให้  ข้าบาทได้ทำเสน่ห์ยาแฝดและสีผึ้ง ให้ใช้รักษาอาการอกหัก อาการเฟ้อและเสียงลั่นในหู  อีกทั้งปรุงส่วนผสมของสมุนไพรยาพิษ ไว้ป้องกันภูติผี แม่มด และภยันตรายต่างๆที่จะมาทำร้ายกล้ำกลายยามค่ำคืน ข้าพระบาทยังได้ถวาย รองเท้ายาวเจ็ดโยชน์ สัมผัสทองคำ และผ้าคลุมล่องหน แด่ข้าบาทพระองค์           “มันไม่ได้ผล ผ้าคลุมล่องหนใช้ไม่ผล” พระราชาตรัส             “ได้ พะยะค่ะ”             “ไม่ได้  ข้าเดินชนข้าวของซ้ำ ๆ ซาก ๆ ทุกที”             “ผ้าคลุมนั้นมีไว้ทำให้พระองค์ล่องหนพะยะค่ะ มิได้มีไว้ป้องกันพระองค์เดินซุ่มซ่ามชนข้าวของ”            “ ข้ารู้แต่ว่าเดินขนของทุกทีสื”              พ่อมดหลวงดูในรายการอีกครั้ง ”ข้าบาทถวายเขาสัตว์จากดินแดนเอลฟ์ ทรายจากมนุษย์ทราย  และทองคำสุดสายรุ้ง อีกทั้ง ด้ายหนึ่งกระสวย เข็มเย็บผ้าและขี้ผึ้ง  โอ๊ะ  อาญามิพ้นเกล้า นั่นเป็นของภรรยาเกล้ากระหม่อมเขียนสั่งให่ไปเอาเพคะ”เขาบอก               “สิ่งที่ข้าอยากให้ท่านทำตอนนี้คือไปเอาดวงเดือนมา ลูกหญิง เลนอเรอยากได้ ถ้าได้มา เธอคงอาการดีเป็นปกติอีกครั้ง” พระราชาตรัส               “ไม่มีใครเอาดวงเดือนมาได้หรอกพะยะค่ะ มันอยู่ตั้งไกลเกือบ 150,000ไมล์และทำจากชีสเขียวและใหญ่โตกว่าพระราชวังนี้ตั้งสองเท่า”              พระราชาเริ่มทรงกริ้ว อีกครั้งและสั่งให้พ่อมดหลวงกลับถ้ำไป  แล้วก็ทรงตีฆ้อง มีคำสั่งเรียกนักคณิตศาสตร์หลวงมาพบ นักคณิตศาสตร์หลวงเป็นชายศีรษะล้าน สายตาสั้น สวมหมวกกลม เหน็บดินสอข้างหู ใส่ชุดสูทสีดำเปรอะตัวเลขสีขาว “ข้าไม่ต้องการฟังเจ้าสาธยายบัญชีหางว่าวสิ่งที่เจ้าคิดคำนวณให้ข้าตั้งแต่ปี1907นะ” พระราชารับสั่งกับเขา “ข้าอยากให้เจ้าคิดให้ข้าเดี๋ยวนี้ว่า จะเอาดวงเอือนมาให้เจ้าหญิงเลนอเรได้อย่างไร เมื่อได้ดวงเดือนแล้วลูกหญิงของข้าจะได้หายป่วยเป็นปกติอีกครั้ง” “เป็นพระกรุณาต่อข้าพุทธเจ้า ที่ฝ่าพระบาทรับสั่งถึงสรรพสิ่งที่ข้าพุทธเจ้าได้คิดคำนวณถวายแก่พระองค์ตั้งแต่ปี 1907” นักคณิตศาสตร์หลวงกล่าว “บังเอิญข้าพุทธเจ้ามีบัญชีนายการติดตัวมาด้วย" เขาล้วงลงไปในกระเป๋าหยิบกระดาษมาม้วนหนึ่ง แล้วมอง "อาญามิพ้นเกล้า ข้าพุทธเจ้าได้คำนวณ ระยะห่างของขาวัว   ระยะห่างของกลางวันกลางคืน และของเอถึงซี ข้าพุทธเจ้าคำนวณว่าไกลเท่าใดจึงเรียกว่าขึ้น  ไกลแค่ไหนถึงเรียกว่าไปไกลๆ  และอะไรถึง เป็นการจากไปแล้ว ข้าพุทธเจ้าค้นพบความยาวของงูทะเล ราคาของสิ่งที่หาค่ามิได้ และ กรณฑ์ที่สอง(*สแควร์รูท)ของฮิปโปโปเตมัส  ข้าพเจ้าล่วงรู้ได้ว่าพระองค์ประทับอยู่ ณ หนไหน เมื่อไม่อยู่กับร่องกับรอย  พระองค์มีเท่าใดถึงเพียงพอจะสร้างพื้นที่ได้่  ต้องใช้เกลือใน มหาสมุทรสักเท่าใดที่จะจับนกได้มากๆ -187,796,132 ตัว เผื่อพระองค์ปรารถนาจะทราบ” “ไม่มีนกมากมายขนาดนั้นหรอก” พระราชาตรัส “ข้าพุทธเจ้ามิได้บอกว่ามีนี่พะยะค่ะ” นักคณิตศาสตร์หลวงบอก “ บอกเพียงแต่ถ้าจะมี”          “ข้าไม่อยากได้ยินเรื่องนกเจ็ดร้อยล้านตัวในฝันนั่น” พระราชาตรัส “ข้าต้องการดวงเดือนมาให้เจ้าหญิงเลนอเร”          “ดวงเดือนอยู่ไกลตั้ง 300,000ไมล์ออกไป” นักคณิตศาสตร์หลวงบอก “มันกลมแบนอย่างกับเหรียญสตางค์แต่ว่าทำมาจากแร่ใยหิน ขนาดกึ่งหนึ่งของราชอาณาจักรนี้  ยิ่งกว่านั้นมันปะอยู่บนฟ้า ไม่ม่ใครไปเอามาได้หนอกพะยะค่ะ” พระราชาเริ่มทรงกริ้วอีกครั้งและสั่งให้นักคณิตศาสตร์หลวงไปให้พัน แล้วทรงสั่นเรียก ตัวตลกหลวงมาเข้าเฝ้า ตัวตลกหลวงกระโดดเหย็งๆมาในชุดสีฟ้ามอทลีย์(-ผ้าขนแกะหลากสี)  หมวกติดกระดิ่งและนั่งลงแทบเท้าหน้าบังลังก์ “มีสิ่งใดให้ข้าบาทรับใช้ได้ หรือพระเจ้าค่ะ” ตลกหลวงถาม “ไม่มีใครสักคนทำอะไรให้ข้าได้” พระราชาตรัสด้วยความโทมนัส “ลูกหญิงเลนอเร ลูกข้าต้องการดวงเดือนและไม่สบายขึ้นจนกว่าจะได้มันมา แต่ไม่มีใครไปเอามาให้เธอเลย ทุกครั้งที่ข้าขอใครใหไปเอาดวงเดือน ก็ดูเหมือนมันจะมีขนาดใหญ่ขึ้นๆ และไกลออกไปทุกที ไม่มีอะไรที่เจ้าจะช่วยข้าได้นอกจากจะเล่นพิณลุท (*เครื่องดีดคล้ายน้าเต้า)ให้ข้าฟังเศร้าจริงๆ” “พวกเขาบอกว่าดวงเดือนใหญ่เพียงใด” ตลกหลวงถาม ”แล้วมันอยู่ไกลแค่ไหน พะยะค่ะ” “พระยาพระคลังหลวงบอกไกล35,000ไมล์และใหญ่กว่าห้องลูกหญิงเลนอเร” พระราชารับสั่ง “พ่อมดหลวงบอกไกล 150,000ไมล ใหญ่เป็นสองเท่าของพระราชวังนี์ นักคณิตศาสตร์หลวงบอกอยู่ไกล300,000ไมล์ และขนาดกึ่งหนึ่งของอาณาจักรนี้” ตลกหลวงดีดพิณลูทสักครู่ “พวกเขาต่างเป็นนักปราชญ์ราชบัณฑิตทั้งสิ้น”  เขาว่า “อาจจะจริงอย่างพวกเขาว่าพะยะค่ะ ถ้าจริงดังนั้นแล้ว ดวงเดือนคงใหญ่ และอยู่ไกลแสนไกลตามแต่ใจใครจะนึก ปัญหาคิแต้องรู้ให้ได้ว่าองค์หญิงเลนอเรติดว่ามันใหญ่เพียงใดและอยู่ไกลแค่ไหน” “ข้าคิดไม่ถึงจริงๆ” พระราชาตรัส “ข้าบาทจะขอไปสอบถามองค์หญิงเองพะยะค่ะ”ตลกหลวงบอก แล้วคลานออกไปยังที่ประทับของเจ้าหญิงน้อยอย่างนุ่มนวล     จากคุณ : The gl@ss Bee  - [19 ม.ค. 45 09:16:24]   แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 46 23:11:24 จากคุณ : ผึ้งแก้ว-คนซดหมึก (Le Buveur d'encre) - [ 27 ก.พ. 46 22:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2          เจ้าหญิงเลนอเรทรงตื่นอยู่ พระองค์ทรงยินดีที่พบตัวตลกหลวง แต่พระพักตร์นั้นซีดเผือดส่วนพระสุรเสียงก็อ่อนล้า           “เจ้านำดวงเดือนมาให้เราแล้วใช่ไหม?” พระองค์ตรัสถาม          “หามิได้พะยะค่ะ” ตลกหลวงตอบ “แต่ข้าบาทจะรีบไปนำมาให้ทันที พระองค์คิดว่ามันใหญ่ขนาดไหนเพคะ”          “มันเล็กกว่าหัวแม่มือเรา” พระองค์ตรัส “เพราะว่าเมื่อเราเอาหัวแม่มือชูขึ้นก็บดบังดวงเดือนหมดเลยล่ะ”           “แล้วมันอยู่ไกลเพียงใดเพคะ”           “ไม่สูงไปกว่าทิวไม้นอกหน้าต่างเรา"  เจ้าหญิงตรัสบอก “ เพราะบางที มันก็ติดอยู่บนยอดกิ่งไม้”            “คงง่ายมากที่จะหาดวงเดือนมาถวายพระองค์เพคะ ข้าบาทจะปีนต้นไม้ไปเก็บมาเวลามันติดอยู่บนยอดกิ่งไม้”             แล้วเขาก็นึกอะไรออก “ดวงเดือนทำมาจากอะไรเพคะองค์หญิง?”              “โธ่” พระองค์ตรัส “ก็ทำมาจากทองไง เจ้านี่โง่จริง”              แล้วตัวตลกหลวงก็ลาออกไปจากที่ประทับเจ้าหญิงเลนอเร แล้วตรงไปหาช่างทองหลวง เขาวานช่างทองหลวงทำดวงเดือนสีทองดวงเล็กๆขนาดหัวแม่มือขององค์หญิงเลนอเร  แล้วร้อยกับสร้อยทองเพื่อให้เจ้าหญิงทรงสวมรอบพระศอ             “สิ่งนี้ที่ข้าทำมันคืออะไรกัน” ช่างทองหลวงถามเมื่อทำเสร็จแล่ว              “ท่านทำดวงเดือนไงล่ะ”ตลกหลวงบอก “นี่ไง ดวงเดือน”              “แต่ว่าดวงเดือนอยู่ไกลตั้ง500,000ไมล์นะ แล้วทำจากบรอนซ์ และกลมกลึงอย่างหินอ่อน”              “นั่นมันตามที่ท่านคิด” ตลกหลวงว่าขณะจากไปพร้อมดวงเดือน              ตัวตลกหลวงนำดวงเดือนไปถวายเจ้าหญิงเลนอเร แล้วองค์ทรงปลื้มปิติอย่างยิ่ง วันรุ่งขึ้น พระองคทรงหายดีแลัวลุกขึ้นออกไปเล่นในสวนได้อีก             แต่เรื่องกังวลขององค์ราชายังไม่หมดสิ้น ทรงตระหนักดีว่าดวงเดือนจะส่องแสงบนท้องนภาอีกครั้งยามราตรี พระองค์ไม่ทรงประสงค์จะให้เจ้าหญิงเห็นมัน ถ้าทรงทอดพระเนตรเห็น พระองค์หญิงก้จะรู้ว่าดวงเดือนที่ทรงสวมอยู่รอบพระศอมิใช่ดวงเดือนที่แท้จริง         ดังนั้น องค์ราชาจึงทรงเรียกเพระยาพระคลังหลวงมาหารือ “เราต้องกันลูกหญิงเลนอเร ไม่ให้เห็นดวงเดือนเมื่อมันส่องสว่างบนท้องนภาคืนนี้ เจ้าช่วยคิดอ่านอะไรหน่อยสิ”          พระยาพระคลังฯ เเกาขมับด้วยนิ้วอย่างครุ่นคิดแล้วพูดว่า  “ข้าพระบาทคิดได้สิ่งหนึ่ง เราต้องทำแว่นตาดำให้เจ้าหญิงนะกระหม่อม เราทำให้มันดำ ๆ จนองค์หญิงไม่ทรงเห็นอะไรผ่านแว่นเลย แล้วก็จะไม่เห็นแสงเดือนส่องสว่างบนท้องฟ้าด้วย”           นี่ทำให้พระราชาทรงกริ้วมาก และส่ายพระเศียรไปมา”ถ้าลูกหญิงสวมแว่นดำคงเดินชนข้าวของแน่” พระราชาตรัส “แล่วก็อาจล้มป่วยอีก” ดังนั้น พระองค์จึงทรงไล่พระยาพระคลังฯไปและเรียกหาพ่อมดหลวง           “เราต้องซ่อนดวงเดือน” พระราชาตรัสบอก “เพื่อว่าลูกหญิงเลนอเรจะได้ไม่เห็น มันส่องสว่างกลางนภาคืนนี้ เราจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน?”             พ่อมดหลวงหกตัวใช้แขนยืนต่างขา และใช้หัวยืนต่างเท้า แล้วกลับมายืนด้วยสองเท่าดังเดิม             “ข้าบาททราบว่าจะทำอย่างไร” เขาบอก “เรากางม่านกำมะหยี่สีดำบนเสา คลุมครอบสวนในพระราชวังเหมือมกระโจมคณะละครสัตว์แล้วองค์หญิงเลนอเรก็จะไม่เห็นดวงเดือนบนนภาผ่านกระโจม ”     จากคุณ : The gl@ss Bee  - [26 ม.ค. 45 09:12:10]     แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 46 23:15:30 จากคุณ : ผึ้งแก้ว-คนซดหมึก (Le Buveur d'encre) - [ 27 ก.พ. 46 23:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3           พระราชาทรงกริ้วกับความคิดนี้มาก โบกพระหัตถ์ไปมา  “ม่านกำมะหยี่สีดำจะกันไม่ให้อากาศถ่ายเท “พระองค์ตรัส "ลูกหญิงเลนอเรก้จะหายใจไม่ออก แล้วก็ล้มป่วยลงอีกหรอก” ดังนั้น พระองค์ก็ไล่พ่อมดหลวงออกไป แล่วสั่งนักคณิตศาสตร์หลวงมาเข้าเฝ้า          “เราต้องทำอะไรสักอย่าง” พระราชารับสั่ง “ให้ลูกหญิงเลนอเรไม่เห็นดวงเดือนยามส่องสว่างบนนภาคืนนี้ เจ้าฉลาดนักไหนลองคิดสิว่าจะทำอย่างไรดี”           นักคณิตศาสตร์หลวง เดินจงกรมไปมาเป็นวงกลม และแล้วก็เดินเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส และยืนนิ่ง “ข้าพุทธเจ้าคิดออกแล้ว” เขาบอก         “เราจุดพลุไฟในสวนทุกค่ำคืน  ทำสระน้ำสีเงินยวง และน้ำตกทองคำ เมื่อจุดพลุแล้วมันจะเปล่งประกายบนฟ้าจนสว่างราวกับกลางวัน และพระองค์หญิงเลนอเรก็จะไม่เห็นดวงเดือน”         พระราชาทรงกริ้วจนเต้นเหยงๆ “พลุไฟจะปลุกให้ลูกหญิงเลนอเรตื่นน่ะสิ” พระองต์ตรัส “เธอจักไม่เป็นอันหลับอันนอนแล้วก็จะกลับไปป่วยอีก” ดังนั้น พระราชาจึงไล่นักคณิตศาสตร์หลวงไป         เมื่อพระองค์ทรงเงยพระพักตร์ขึ้นอีกครั้ง ข่้างนอกก็มืดแล้ว จากคุณ : The gl@ss Bee  - [26 ม.ค. 45 09:17:28]           พระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็นขอบสว่างเรืองๆของดวงเดือนค่อยๆ เผยตัวจากออกมาจากขอบฟ้า ทรงเต้นด้วยความกลัวแล้วสั่นระฆังเรียกหาตัวตลกหลวง          “มีสิ่งใดให้ข้าบาทรับใช้ได้ หรือพระเจ้าค่ะ” ตลกหลวงถาม          “ไม่มีใครช่วยข้าเลย” พระราชาตรัสด้วยความโทมนัส “ดวงเดือนจะลอยขึ้นมาอีกและส่งแสงเข้าไปในที่ประทับเจ้าหญิง เลนอเร แล้วลูกข้าก็จะล่วงรู้ว่าดวงเดือนยังมีอยู่บนท้องนภา และจะไม่สวมสร้อยทองรอบคอเธออีก  เล่นพิณลุท(เครื่องดีดคล้ายน้าเต้า)ให้ข้าฟังหน่อย เศร้าจริงๆ ลูกหญิงต้องเห็นดวงเดือนแล้วล้มป่วยอีกแน่ๆเลย”          ตลกหลวงดีดพิณลูท แล้วถามว่า“พวกนักปราชญ์ราชบัณฑิตของฝ่าพระ บาทว่าไงบ้างพะยะค่ะ ”         “พวกเขาคิดไม่ออกว่าจะซ่อนดวงเดือนได้อย่างไรไม่ให้ลูกหญิงเลนอเรล้มป่วยไป” ตลกหลวงถาม ” แล้วมันอยู่ไกลแค่ไหน พะยะค่ะ”           ตลกหลวงดีดพิณลูทอย่างอ่อนหวาน แล้วพูดว่า  “พวกเขานักปราชญ์ราชบัณฑิตของพระองค์ล่วงรู้ไปสารพัด ถ้าเขาว่าซ่อนไม่ได้ก็ไม่ต้องซ่อน”           พระราชาทรงซบหน้าลงบนพระหัตถ์อีกครั้งแล้วถอนหายใจ         ทันใดนั้นพระองค์ก็ทรงลุกจากพระบังลังก์ ชี้มือไปที่หน้าต่าง “ดูสิ” พระองค์ทรงร้องบอก “ดวงเดือนฉายแสงเข้าไปในที่ประทับลูกหญิงเลนอเรแล้ว ใครจะช่วยไปอธิบายให้เธอฟังได้ว่าทำไมยังส่องแสงบนนภาได้อีกในเมื่อมันคล้องอยู้บนศอเธอ?”          ตลกหลวงเลิกเล่นพิณลูท “ใครล่ะที่บอกได้ว่าจะไปนำดวงเดือนมาได้อย่างไร  ทั้งๆที่พวกนักปราชญ์ราชบัณฑิตพากันเี่ถียงว่ามันใหญ่โตและอยู่ไกลออกไป? เจ้าหญิงเลนอเรเองพะยะค่ะ ดังนั้น องค์หญิงทรงพระปรีชาสามารถกว่าพวก นักปราชญ์ราชบัณฑิต และรู้เรื่องดวงเดือนมากกว่าพวกนั้นสียอีก ดังนั้น ข้าบาทจะไปถามพระองค์เอง” ก่อนที่พระราชาจะทักท้วง  ตัวตลกหลวงก็ออกไปจากท้องพระโรงอย่างเงียบเชียบ  ขึ้นบันไดหินอ่อน ไปยังที่ประทับเจ้าหญิงเลนอเร          เจ้าหญิงทรงนอนอยู่บนเตียง พระองค์ทรงตื่นอยู่ และกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง ดูดวงเดือนฉายแสงสว่างบนนภา บนพระหัตถ์มีดวงเดือนที่ตัวตลกหลวงถวาย ส่องแสงสุกปลั่งอยู เขาหน้าเศร้า ๆ ดูเหมือนมีน้ำตาคลออยู่ในดวงตา     จากคุณ : The gl@ss Bee  - [30 ม.ค. 45 06:26:26]   แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 46 22:08:22 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 46 23:23:15 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 46 23:19:26 จากคุณ : ผึ้งแก้ว-คนซดหมึก (Le Buveur d'encre) - [ 27 ก.พ. 46 23:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4           "ได้ทรงโปรดบอกข้าบาทสักนิดเถิดองค์หญิงเลนอเร” เขาพูดน้ำเสียงเศร้าๆ “ ดวงเดือนฉายแสงบนท้องนภาได้อย่างไรในเมื่อพระองค์ทรงสวมสร้อยทองคล้องมันอยูรอบพระศอ”            เจ้าหญิงมองเขาแล้วหัวเราะ “ง่ายมากเลย” เจ้าหญิงตรัส “เมื่อเราฟันหลอ ก็มีซี่ใหม่งอกมาแทนใช่ไหม”            “ใช่เพคะ”ตัวตลกหลวงตอบ            “และเมื่อเขาของยูนิคอร์นหักในป่า  เขาก็จะงอกขึ้นมากลางหน้าผากใหม่”            “ใช่ไหม “ เจ้าหญิงตรัส “ และเมื่อชาวสวนตัดดอกไม้ในสวน ก็จะมีดอก อื่นขึ้นมาแทนที่ไงล่ะ”          “ข้าบาทน่าจะนึกได้” ตัวตลกหลวงบอก “ เพราะมันเป็นทำนองเดียวกับแสงแดด”           “และเช่นเดียวกับดวงเดือน” เจ้าหญิงเลนอเรรับสั่ง “เราว่าก็เหมือนกันกับสรรพสิ่งอื่นๆทั้งหลายนะ” เสียงของพระองค์ค่อย ๆ เบาจนจางหายไป แล้วตัวตลกหลวงก็มองพระองค์หญิงบรรทมหลับไป  เขาห่มผ้าให้เจ้าหญิงทีกำลังนิทรา           แต่ก่อนที่จะออกจากที่ประทับไป เขาตรงไปที่หน้าต่าง ขยิบตาให้ดวงเดือน ตัวตลกหลวงรู้สึกว่าดวงเดือนก็ขยิบตาตอบเขาเข่นกัน ่    *********************จบบริบูรณ์*********************     จากคุณ : The gl@ss Bee  - [30 ม.ค. 45 06:37:46]   แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 46 23:24:22 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 46 23:22:14 จากคุณ : ผึ้งแก้ว-คนซดหมึก (Le Buveur d'encre) - [ 27 ก.พ. 46 23:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเรื่องที่เบาๆที่ความหมายและสิ่งที่คนเขียนนำเสนอความคิด ที่ลึกซึ้งมาก ทั้งในเชิงจิตวิทยาและความคิด เรื่องนี้เป็นเรี่องที่ผมชอบที่สุดเรื่องหนึ่งเท่าที่คุณ (Le Buveur d'encre) กรุณาแปลให้อ่าน ถ้าให้ดาวผมจะไม่ให้แค่ 4 - 5 ดาว แต่จะให้ดาวหมดฟ้าเลย ถ้านี่เป็นผลการสอบ คะแนนเต็ม 100 ผมจะให้ 200 เลย ให้เกรด 5 ไปเลย ^__^... จากคุณ : GTW - [ 27 ก.พ. 46 23:48:39 A:202.133.172.122 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยค่ะ แปลกที่ว่าเรื่องนี้คุณผึ้งแก้ว เคยโพสต์แล้ว แต่ทำไมเหมือนไม่เคยอ่านเลย ^_^? ปล. ใส่แว่นแล้วดูฉลาดเกินจริงไปสองเท่าหรือเนี่ย อิอิ จากคุณ : O-HO - [ 28 ก.พ. 46 00:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 very very sweet story... จากคุณ : Canossa - [ 28 ก.พ. 46 20:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จำเรื่องนี้ได้ค่ะ คนห่วงใยเจ้าหญิงมากมาย หารู้ไม่ว่าแท้แล้ว เจ็หญิงน้อยฉลาดนัก จากคุณ : scottie - [ 1 มี.ค. 46 00:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณscottie อย่างนี้สิถึงเรียกแฟนพันแท้ คุณCanossa ขอบคุณครับ ดีใจที่ชอบ คุณ O-HO ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็ได้อ่านแล้วนี่ครับ 'จารย์ GTW แล้วอย่าเอาไปนินทาอีกล่ะ...อิอิ... จากคุณ : ผึ้งแก้ว-คนซดหมึก (Le Buveur d'encre) - [ 7 มี.ค. 46 22:12:37 ]