ความคิดเห็นที่ 1 <>~<> ใช่รักแน่หรือ.... ที่กำหนด <>~<> บท ๑-๒ ที่ W2054820 บท ๓-๔ ที่ W2061663 จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 01:10:08 A:203.107.198.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 หายไปซะนาน ทำไมลงสั้นจังคะ จากคุณ : sun - [ 25 มี.ค. 46 10:22:29 A:203.149.51.182 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 haven't see you so long na ka...looking for next Ch ka..by the way, could you tell me what  the name of this story in ENG..na ka ....so maybe i can go get one here na ka ... จากคุณ : J - [ 25 มี.ค. 46 11:07:02 A:172.133.4.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาแล้วๆ รอตอนต่อไปนะ :) จากคุณ : scottie - [ 25 มี.ค. 46 15:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หายไปนาน  ต้องมางตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ จากคุณ : โจน้อย - [ 25 มี.ค. 46 20:13:26 A:202.28.27.2 X:202.28.26.90 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คือว่า ต้องขออภัยท่านทั้งหลายนะคะ มัวแต่ยุ่งงาน พอว่างก็ปั่นแปลเรื่องสั้น เสร็จก็กระโจนมาต่อเรื่องยาวนี้ล่ะค่ะ เมื่อคืนพอแปลแล้วตรวจทานแก้ไขเสร็จหน่อย ก็เอามาแปะไว้ก่อน ... แล้วก็ง่วงพอดี แหะ แหะ แหะ ขออำไพ ขออำไพๆๆๆๆๆๆๆๆ (ครบสิบทีแล้วยัง) ต่อค่ะ ต่อ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 22:15:07 A:203.107.199.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7           เทสซานิ่ง นึกหาคำตอบมาโต้คืนไม่ได้ และให้สัญญากับตัวเองว่า คราวหน้า ถ้ายัยบ้าสาวสวีเดนที่ชอบทารุณกรรมคนนี้มาสั่งให้เธอทำงานที่ไม่ได้ความพวกนี้อีก เธอจะโต้คืนเสียให้เจ็บ ! คนโง่ที่สุดก็ยังนึกออกเลยว่า อิงกริดทำอย่างนี้เพื่อให้เธอไม่ต้องเจอแพทริก ให้เธอห่างจากแวดวงรัศมีของเขานั่นเอง !           และอิงกริดก็ทำได้สำเร็จเสียด้วย เพราะเทสซาไม่เห็นแม้แต่เงาของแพทริกมาสองวันเต็มๆ  เธอยอมทำงานที่นี่ก็เพราะต้องการเล่นละครตบตาชายหนุ่ม และดูเขาหน้าแตกเมื่อรู้ความจริง แต่ถ้ามันกลายเป็นอย่างนี้ เธอเลิกทำเสียจะดีกว่า           "กำลังคิดอะไรในใจอยู่หรือครับ ท่าทางคิดหนักเชียว" เสียงดังขึ้น แหย่เธอเล่นอย่างร่าเริง หญิงสาวเห็นไมค์ หนุ่มร่างยักษ์ผมสีทองอร่าม หนึ่งในสมาชิกคลังสมอง ยืนขวางทางเธออยู่  "ทำงานเป็นไงบ้างครับ" เขาถามต่อ           "ลำบากแสนสาหัสค่ะ"           ไมค์หัวเราะ "คนหรืองานล่ะ ?"           "ทั้งสองอย่างแหละ"           "ผมว่า คุณทนได้น่า"           "จะพยายามค่ะ จะพยายาม"           "ทำงานเสร็จแล้วหรือ  เทสซา ?"           อารมณ์หงุดหงิดรำคาญพุ่งขึ้นมา เมื่อเทสซาหันกลับไปเผชิญหน้ากับอิงกริด "ทำเสร็จแล้วค่ะ และตอนนี้ฉันมีเวลาพักได้หนึ่งชั่วโมง"           "ถ้างั้น ก็พักสิ  พักแบบที่ไม่ต้องไปรบกวนคนอื่นนะ"           "ถ้าคุณคิดจะพาดพิงถึงผมล่ะก้อ " ไมค์พูดเสียงหนัก แทรกขึ้น "ผมอยากจะพักคลายเครียดสักหน่อย หรือนั่นก็ผิดกฎด้วยเหมือนกันครับ ?"           "ไม่ผิดหรอก" น้ำเสียงของอิงกริดอ่อนลง ท่าทีประนีประนอม "เพียงแต่ว่า  สาวน้อยเทสซาของเราคนนี้ ชอบชวนคนอื่นคุยเรื่อยเปื่อยไร้สาระ จนกลายเป็นว่าไปรบกวนเขาเข้าน่ะสิ"           เทสซารู้สึกฉุนที่ได้ยินนามที่อิงกริดใช้เรียกเธอ แต่พยายามนิ่งเฉยเสีย ไม่แสดงให้หล่อนรู้  " คุณพูดถูกค่ะ " เธอพูดด้วยน้ำเสียงปกติ  " ฉันหวังว่า คงได้เรียนรู้มากขึ้น สอนตัวเองให้มีความคิดมากกว่านี้อีกสักหน่อย ตอนที่ฉันอายุเท่าคุณค่ะ"           ผิวหน้าที่ขาวผ่องของอิงกริด แดงเรื่อขึ้นมา หล่อนสะบัดหันกลับและเดินจากไป           "ผมล่ะ งงจริงๆ ว่าทำไมอิงกริดถึงต้องทำตัวจู้จี้จุกจิก น่าเบื่อหน่ายอย่างนี้"  ไมค์พูดขึ้นในทันที ที่อิงกิรดเดินลับสายตา           "หล่อนหยุดตัวเองไม่ได้นะสิ ! " เทสซาพูดเหน็บแหนม อย่างที่วัยรุ่นชอบทำกัน           "ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ดูเหมือนว่า เป้าหมายของอิงกริดจะเล็งมาที่คุณตลอดเวลาเลยนะ"           เสียดายจริงๆ ที่แพทริกไม่สังเกตเห็นเรื่องนี้ แต่เขายังต้องอาศัยพึ่งพิงอิงกริดอยู่ และบางที ความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองอาจจะไปเกินกว่าแค่อาศัยพึ่งพิงก็ได้  เทสซาไม่อยากจะนึกในด้านนี้เลย ทั้งๆ ที่มันอาจเป็นเหตุผลอธิบายได้ว่า ทำไมยัยน้ำแข็งขั้วโลกถึงทำท่าหยิ่งยะโส และวางมาดให้ดูสง่างามเสียเหลือเกิน   สง่างามงั้นหรือ ? เหอะ - เจ้างูหลามที่กำลังรัดเหยื่อยังดูสง่างามกว่าเจ้าหล่อนเสียอีก !           "ช่างเค้าเถอะ อย่าไปคิดให้เปลืองสมองเลย" ไมค์พูดต่อ "พูดเรื่องคุณยังจะสนุกกว่า ว่าแต่เมื่อกี้นี้ เราคุยไปถึงไหนกันแล้วล่ะครับ ?"           "ฉันไม่แน่ใจค่ะว่า คุณไปถึงไหน แต่ฉันจะไปเติมน้ำให้หมาของฉันค่ะ เมื่อเช้าตอนออกจากบ้าน ฉันลืมเติมให้มัน"           ไมค์ทำเสียงคราง "คุณเห็นหมาคุณดีกว่าผมได้ยังไง !"           "สบายมากค่ะ !" เทสซาเดินห่างออกมา "แล้วห้ามนินทาหมาของฉันด้วย ไม่งั้น ฉันจะกลับมากัดคุณแบบไม่ปล่อยเลยล่ะ"           "นั่นเป็นสัญญา หรือขู่ให้กลัวกันแน่ ?" ไมค์ร้องถาม           เทสซาเดินพลาง หัวเราะพลาง ข้ามสนามหญ้า และกำลังก้มตัวลง จะมุดผ่านช่องโหว่ที่กำแพง พลันนึกได้ว่าเธอต้องเตือนใครคนนั้นให้มาซ่อมกำแพงนี้เสียที  เมื่อจมูกชื้นๆ เย็นๆ ยื่นมาชนหน้าเธอ เจ้าเฮนรี่ ! จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 22:28:53 A:203.107.199.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8           หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้าตัว แต่เจ้าเฮนรี่ตัวแสบไวกว่า มันวิ่งควบสี่ขาข้ามสนามหญ้าตรงไปยังปีกอาคารด้านตะวันตกอย่างรวดเร็ว   กรรมของเธอจริงๆ ที่มาเจออย่างนี้ !  เทสซารีบลุกขึ้นยืน แล้วออกวิ่งตามเจ้าตัวแสบ เห็นมันกำลังดม และตะกุยด้านนอกบานประตูกระจกยาวจดพื้นที่ห้องนั่งเล่นส่วนตัวของแพทริก           "อย่าเชียวนะ" หญิงสาวพูด พร้อมกับคว้าจับปลอกคอของมันไว้ แล้วลากให้เดินตามออกมา ซึ่งไม่ใช่งานง่ายๆ เลย เพราะเจ้าเฮนรี่ดื้ออย่างกับลา แถมขนาดตัวยังพอๆ กับลาอีกด้วย  "เจ้าแสบ นี่ออกมาได้ยังไง หือ? ฉันชัวร์แน่ๆ ว่าลงกลอนประตูเรียบร้อยแล้ว"           หลังจากนั้นอีกเพียงไม่กี่นาที เทสซาก็พบคำตอบ เพราะเธอเห็นประตูหลุดห้อยติดอยู่กับบานพับ  "แย่มากๆ เฮนรี่ ! ไม่น่ารักเลย" เธอดุเสียงเข้ม แต่ในเวลาเดียวกัน ก็ชื่นชมกับความจงรักภักดีของเฮนรี่           ราวกับจะรู้ได้ว่าเธอชื่นชมมันอยู่ในใจ เจ้าตัวแสบส่งเสียงเห่าเบาๆ  แกว่งหางไปมา แล้วพยายามจะดิ้นให้หลุดจากมือที่จับปลอกคอมัน           "ไม่มีทาง เจ้าแสบ  แกน่ะ ชื่อเฮนรี่ ไม่ใช่ฮูดีนี่ จำไว้ และคราวนี้ ฉันจะทำให้แน่ใจพันเปอร์เซนเลยว่า แกไม่มีทางหลุดออกไปได้อีก"           หญิงสาวพูดคำว่า ขนมๆ เพื่อหลอกล่อเฮนรี่ให้มันเดินตามเข้าไปในครัวโดยดี แล้วปล่อยมันไว้พร้อมกับขนมขบเคี้ยวของสุนัข ก่อนที่เธอจะเดินไปค้นหาลวดเส้นโต กับคีมตัดในกระท่อมเก็บเครื่องมือหลังบ้าน           เทสซาเสียเวลาไปร่วมครึ่งชั่วโมงกับการซ่อมประตูให้แน่นหนาพอที่จะไม่ให้เฮนรี่พังหลุดออกมาได้อีก และพามันกลับเข้าไปในกรง เจ้าตัวแสบช้อนตาขึ้นมองเธอ พร้อมกับครางหงิงๆ  กิริยาที่ปกติแล้ว จะทำให้หญิงสาวใจอ่อนได้ แต่คราวนี้ เทสซาตั้งใจแน่วแน่ เดินหันหลังกลับไปยังคฤหาสน์  เธอหายมานานพอสมควร และไม่อยากให้อิงกริดใช้เป็นเหตุที่จะหาเรื่องมาว่ากล่าวเธออีก           เทสซาคิดใคร่ครวญหาเหตุผลว่า ทำไมหนอหล่อนถึงมาอิจฉาริษยาเรา ทั้งๆ ที่เด็กสาวอายุสิบแปดที่ต้องออกจากโรงเรียนนั้น ไม่มีทางที่จะไปเทียบชั้นกับสาวงามชาวสวีเดนที่รอบรู้ การศึกษาดี รสนิยมดี ทำงานเก่งนั้นได้  แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าไมค์ แสดงให้เห็นความรู้สึกที่ขมขื่น และไม่สมหวังของหล่อน แต่ไม่สมหวังในเรื่องอะไรกันล่ะ ?           คำตอบนั้น ชัดเจนมาก  ก็ไม่สมหวังเรื่องแพทริกน่ะสิ !           หญิงสาวนึกขำ และสงสัยว่า  แพทริกยึดถือเป็นกฎประจำตัวที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวเชิงชู้สาวกับลูกน้องสาวๆ หรือเขาไม่สนใจอิงกริดจริงๆ   แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของหล่อนจะสวยมากพอที่จะทำให้หนุ่มๆ ส่วนใหญ่เหลียวมองตาม แต่ท่าทางที่เย็นชาของหล่อนอาจทำให้หนุ่มๆ เหล่านั้นเลิกสนใจก็ได้ เว้นแต่ว่า หล่อนไม่เคยแสดงท่าทางเย็นชากับแพทริกไม่ว่าเวลาไหนทั้งนั้น. . จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 22:38:21 A:203.107.199.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9           หญิงสาวสนใจอยากรู้เรื่องของอิงกริดมากขึ้น  และคิดจะถามหาข้อมูลจากคุณนายวิเธอร์ส   หลังอาหารกลางวัน โอกาสก็มาถึงเมื่อเทสซานั่งดื่มชาอีกถ้วย หลังจากที่คนอื่นๆ ทานเสร็จ และลุกจากโต๊ะไปแล้ว           "ที่มาที่ไปของคุณอิงกริดน่ะหรือ ?"  แม่ครัวร่างท้วมทวนคำของเทสซา "เท่าที่จำได้นะจ้ะ คุณอิงกริดมีพื้นเพมาจากหมู่บ้านสักแห่งในสวีเดน แต่เธอไม่ค่อยคุยเกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองสักเท่าไรหรอก ทำไมถึงเกิดสนใจขึ้นมาล่ะจ้ะ"           "หนูเพียงแต่อยากจะรู้ว่า ทำไมเธอถึงชอบพูดแรงๆ แบบไม่ค่อยจะเข้าหูนัก กับทุกคนน่ะค่ะ"           "หนูก็ลองไปถามเธอตรงๆ สิจ้ะ !"           "เธอจะได้เขึ้ยวหนูกินเป็นอาหารว่างเลยสิป้า !"            คุณนายวิเธอร์สหัวร่อหึๆ และส่งมีดให้เทสซา "เอ้า ระบายความอยากรู้อยากเห็นกับมะเขือเทศก็ได้นะ  ใส่ลงในน้ำเดือดสักสองสามนาที แล้วปอกเปลือกให้ป้าหน่อย"           แหม.. เหมือนกับที่อยากทำกับอิงกริดทีเดียว! ปอกเปลือกมะเขือเทศ แต่ถลกหนังของหล่อนซะ!  หญิงสาวคิด เอื้อมมือไปเปิดหม้อต้มน้ำ  - คราวหน้า ถ้าหล่อนมาทำลับๆ ล่อๆ เงี่ยหูแอบฟังอีกล่ะก้อ  จะลาออกให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย           หนึ่งชั่วโมงต่อมา เทสซาต้องรับหน้าที่แทนเอมมี่ที่ได้หยุดพักในวันนี้ และกำลังวางแจกันดอกไม้สดบนโต๊ะทำงานของแพทริก เกือบจะในเวลาเดียวกันกับที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาพอดี           "เจอกันทุกที่เลยนะ " เขาพูดกึ่งแหย่ "สักวัน พอผมเปิดตู้ คงเจอคุณโผล่ออกมาแน่ !"           "คุณไม่ชอบดอกไม้หรือไงคะ ?" หญิงสาวถาม มือยังง่วนกับการจัดดอกไม้ในแจกัน           "ผมชอบความสงบมากกว่า"           "ฉันเพียงแต่ทำตามหน้าที่เท่านั้นค่ะ เหมือนอย่างที่ลูกจ้างสารพัดใช้ชั่วคราวทำกัน"           "แต่ผมเห็นคุณทำทุกวันจนเกือบเป็นประจำ ไม่ใช่แค่ชั่วคราวเลยนะ" ขายหนุ่มทำเสียงบ่น           "ถ้างั้น ฉันเอาแจกันกลับออกไปก็ได้ค่ะ" เธอเอื้อมมือไปหยิบแจกันอย่างโกรธๆ แต่กลับไปปัดที่ทับกระดาษคริสตัลจนกลิ้งไปริมขอบโต๊ะ           "ระวังหน่อย!" เขาพุ่งตัวผ่านเธอ คว้าจับที่ทับกระดาษไว้ "ซุ่มซ่ามจริงๆ ชอบทำโน่นตกนี่ตกอยู่เรื่อย!"           "คุณพูดถูก" หญิงสาวตอบ พยายามซ่อนรอยยิ้มเมื่อนึกว่าเขาจะคิดยังไง ถ้าเห็นเธอกำลังทำหน้าที่อยู่ในห้องผ่าตัด           "ขอโทษค่ะ ฉันเข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่าคะ ?" เสียงของอิงกิรดดังมาจากทางประตูห้อง           เทสซารีบกลืนคำตอบที่จะย้อนกลับแพทริก เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในฐานะอะไร "ฉันไปปัดที่ทับกระดาษ จนมันเกือบหล่นจากโต๊ะ แต่คุณฮาร์เปอร์รับไว้ทันค่ะ"           "มีอะไรหรือ อิงกริด ? " แพทริกเอ่ยถาม           "จะเข้ามาเตือนว่า คุณอัลลิสัน และพวกกรรมการบริษัท จะมาพบตอนทุ่มค่ะ" อิงกริดตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเสนาะหู ที่เธอสงวนไว้ใช้กับแพทริกเพียงคนเดียว "และดิฉันได้จัดเตรียมอาหารค่ำไว้เรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างจะพร้อมตอนสองทุ่มครี่งค่ะ"           "ผมไม่น่าไปฟังคุณตะล่อม จนยอมเชิญพวกเขามาทานอาหารค่ำเลย" เขาบ่นพึมพำ "ผมยังหาเงินทุนมาเข้าร่วมเป็นหุ้นส่วนกับคุณอัลลิสันไม่ได้ และรู้ๆ กันอยู่  รายนั้นน่ะ เจรจาตกลงเรื่องธุรกิจยากมาก เขาคงไม่ยอมให้ผมซื้อหุ้นบริษัทต่ำกว่าราคาตลาดแน่ๆ "           "คุณน่าจะขอซื้อหุ้นแค่ยี่สิบห้าเปอร์เซนก็พอ"           "ลืมเรื่องนั้นได้เลย ถ้าถือหุ้นมากกว่าผม เขาก็ชี้นิ้วสั่งผมได้น่ะสิ ถ้าไม่ได้ทำงานในฐานะเท่าเทียมกันแล้ว  ผมยอมลุยคนเดียวดีกว่า "           "แต่ถ้าคุณขายคฤหาสน์หลังนี้ คุณก็จะมีเงินสดตามที่ต้องการนะคะ"           "มีเงินสดในมือจริง แต่ยังขาดอีกห้าแสนปอนด์"           "คงไม่ขาดมั้งคะ แค่ที่ดินอย่างเดียว ก็น่าจะได้เงินมา . "           "ผมไม่ขายให้พวกพัฒนาที่ดินหรอก พวกนี้จะสร้างแต่บ้านชั้นเดียวรูปทรงเหมือนกันหมดเต็มพื้นที่แถบนี้น่ะสิ แล้วก็ทำลายสิ่งแวดล้อมทั่วทั้งบริเวณ" แพทริวางมือที่แข็งแรง ได้รูปบนบ่าของอิงกริด  "ผมทราบดีว่า คุณเป็นห่วงและคิดถึงผลประโยชน์ของผมเป็นอันดับแรก แต่ถึงผมอยากจะเข้าร่วมเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทอัลลิสัน ซอฟต์แวร์ สักแค่ไหนก็ตาม จิตสำนึกของผมคงไม่ยอมให้ผมหาเงินด้วยวิธีนั้นแน่นอน"           "เหอะ คุณกับจิตสำนึกของคุณ" อิงกริดพูดเสียงสะบัด  แต่กลับปรากฎรอยยิ้มจางๆ  ที่ช่วยให้ปากได้รูปของหล่อนดูนุ่มนวลขึ้น ทำให้เทสซานึกขึ้นได้ว่า แม้แต่แพน้ำแข็ง ยังละลายได้เมื่ออยู่ภายใต้แสงตะวันที่ร้อนแรง           แล้วฉันมายืนฟังสองคนนี่พูดธุระกันทำไม - เทสซาถามตัวเอง พร้อมกับขยับข้าง เดินไปที่ประตู จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 22:51:56 A:203.107.199.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้ว ใครอยากเอาไม้ตีหัวยัยก้อนน้ำแข็งสักสองทีบ้างคะ .... จุ้นจริงๆ นะ :-) ตอนนี้ เพื่อเป็นการเติมช่องว่างให้เต็ม (เวลาที่มาโพสต์ติดๆ กันไม่ได้) กำลังคิดจะเอาเรื่องสั้นที่แปลไว้เมื่อปีที่แล้ว (ที่คุณ scottie ได้อ่านแล้วนั่นแหละ) upload ไปไว้ที่ geocities เผื่อมีใครสนใจจะอ่านบ้าง  ถ้ามีใครสนใจ แปะโป้งหน่อยได้มั้ยคะ --- ถ้าไม่มี จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไป edit และ upload ค่ะ อิ อิ อิ คุณ j ขา ... เป็นปลื้มมากที่แปลได้สนุกมาก (ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขอชมตัวเองหน่อย) จนคุณอยากอ่านภาคภาษาอังกฤษ แต่ด้วยเหตุผลบางประการ จึงไม่ได้แจ้งชื่อไว้แต่แรก กะจะแจ้งตอนจบค่ะ แต่ถ้าคุณ j อยากได้จริงๆ บอกเมล์มานะคะ แล้วจะแจ้งไปให้ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ โปรดติดตามตอนต่อไปได้ในวันพรุ่งนี้ Same time, Same Channel ............... ;-) จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 23:06:00 A:203.107.199.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 กลับไปอ่านทวน เพิ่งเห็นพิมพ์ผิดหนึ่งแห่ง ขอแก้ไขค่ะ - "เธอจะได้เขึ้ยวหนูกินเป็นอาหารว่างเลยสิป้า !" เป็น "เธอจะได้เคี้ยวหนูกินเป็นอาหารว่างเลยสิป้า !" ขอบคุณค่ะ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 23:10:41 A:203.107.199.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 okay ka...i will wait till the end ..( don't for get to tell me na ka)....        by the way, how long this story will be ka.....see you ka จากคุณ : J - [ 26 มี.ค. 46 04:54:50 A:65.121.189.45 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เนื้อเรื่องน่ารัก และก็แปลได้น่ารักจริงๆ เลยค่ะ จากคุณ : aor - [ 26 มี.ค. 46 05:12:51 A:203.29.131.3 X:203.213.98.49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 Very cute story na ka, will wait for the next chapter ka' If you could, please email me the story name and author name dai mai ka? Really want to read both Thai and English version ka' small_qpid@hotmail.com Thanks ka'' จากคุณ : small Qpid - [ 26 มี.ค. 46 06:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 please send it to me, also. Anyway, where did you buy this book ka? sasanee@hotmail.com จากคุณ : Gades - [ 26 มี.ค. 46 09:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 could you e-mail me the story name and author name ple....... :) จากคุณ : khunjaa@aol.com - [ 26 มี.ค. 46 10:12:51 A:172.138.216.145 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 แพทริกกับอิงกริดต้องมีลับลมคมในแน่ๆ อิอิ จากคุณ : scottie - [ 26 มี.ค. 46 10:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Wow, this story is so funny. จากคุณ : Will - [ 26 มี.ค. 46 10:44:03 A:204.221.204.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกค่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : sun - [ 26 มี.ค. 46 11:08:19 A:203.149.51.97 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 Please, if u don't mind, e-mail me the story and auther name. I really wantta read both Thai and English version. And the other thing is where can i find ur old translation stories ka, i wantta read them also. จากคุณ : pandan_i@hotmail.com - [ 26 มี.ค. 46 14:05:39 A:203.97.2.243 X:203.167.181.86 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อยากได้ชื่อเรื่องและคนแต่งด้วยค่ะ สนุกมาจริงๆ แต่ก็อยากอ่านฉบับแปลด้วยค่ะ (โลภมากจริงๆ อิ อิ) ยังไงก็ขอด้วยคนนะค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : zeasa@yahoo.com - [ 26 มี.ค. 46 22:18:43 A:203.118.92.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22           "เทสซา รอก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย" อิงกริดเรียกตาม "คืนนี้ เธอมาช่วยเสิร์ฟอาหารหน่อยได้มั้ย ?"           "ทำไมล่ะคะ ?"           "เพราะเอมมี่จะกลับดึก"           "แล้วให้เอวาทำแทนไม่ได้หรือคะ ?" เทสซาไม่เคยเสิร์ฟอาหารมาก่อนในชีวิต และกังวลว่าอาจทำผิดวิธี ผิดแบบแผนในงานเลี้ยงอาหารค่ำกึ่งธุรกิจที่สำคัญนี้           "ไม่ได้ เอวาต้องไปช่วยในครัว"           "แล้วเปโดรล่ะคะ ?" เทสซาต่อรอง น้ำเสียงทอดอาลัย "พวกเชื้อสายสเปนทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอาหารเยอะแยะจะตายไป ! "           "ฉันเชื่อว่า มีมากแน่นอน แต่เผอิญเปโดรไม่ใช่หนึ่งในพวกนั้น  เขายังไม่คล่องพอ  เลยเหลือเธอคนเดียว "           "ไม่เคยเสิร์ฟอาหารมาก่อนเลยใช่มั้ยล่ะ ?" แพทริกพูดแหย่ กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง "ผมยังนึกว่างานเสิร์ฟอาหารนี่ เป็นงานหลักอันดับสองของคนที่ตกงานหลักอันดับแรกเสียอีก"           "ฉันยังไม่เคยตกงานค่ะ" เทสซาแย้ง กลับสู่บทบาทเดิม "ฉันเลือกที่จะไม่ทำงานต่างหาก ! " สีหน้าของชายหนุ่มดูผิดหวัง ที่เห็นหญิงสาวยังคงยึดมั่นกับความคิดเดิม เธอจึงพูดเสริมให้เกินจริงต่อว่า  "คนส่วนใหญ่ทำงานเพื่อให้ได้เงินมากขึ้น   แต่ฉัน - แค่ได้เงินช่วยเหลือจากประกันสังคม ก็พอใจแล้วค่ะ"           "ถ้ายังงั้น  ทำไมถึงมาทำงานเฝ้าบ้านให้คุณแอนเดอร์สันล่ะ ?" อิงกริดถามขึ้น ดวงตาฉายแววไม่เป็นมิตร           "เพราะฉันอยากได้เงินสักก้อน เอาไปเที่ยวยุโรปน่ะสิคะ และทำงานสองแห่งควบคู่กัน ที่บ้านนั้น กับที่นี่ ก็จะทำให้ฉันเที่ยวได้สนุกขึ้นค่ะ"           "ถ้ายังหวังจะทำงานที่นี่ต่อ "   อิงกริดพูดต่อ น้ำเสียงเข่นเขี้ยว  "ใส่ชุดยูนิฟอร์มของเอมมี่ซะ แล้วออกมาช่วยที่โต๊ะอาหารคืนนี้ด้วย "           "ค่ะ นาย" เทสซารับคำอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินออกไปหาเอวา เพื่อขอยืมชุดยูนิฟอร์มของเอมมี่           เป็นความโชคดีของหญิงสาวที่เอมมี่มีรูปร่างแบบบางเช่นเดียวกัน  แม้ว่ากระโปรงจะยาวจนถึงข้อเท้าของเธอก็ตาม  หลังจากได้ช่วยพวกวิเธอร์สจัดเตรียมห้องอาหารส่วนตัวของแพทริกเรียบร้อยแล้ว เทสซารีบกลับบ้านเพื่อเย็บตัวเสื้อให้เข้ารูปอีกสักนิด ก่อนจะเอาเฮนรี่กลับเข้าไปในตัวบ้าน และให้อาหารมัน           เจ้าเฮนรี่ทำท่าไม่ชอบใจสักเท่าไร เมื่อเห็นเธอออกจากบ้านอีกครั้ง ในขณะที่เดินข้ามสนามไปยังปีกอาคารด้านตะวันตก เทสซายังได้ยินเสียงเจ้าแสบส่งเสียงเห่าแบบไม่สบอารมณ์ดังมาแว่วๆ           เทสซารู้สึกแปลก ๆ กึ่งกังวลเมื่อใส่เสื้อยูนิฟอร์มของเอมมี่ ที่เป็นชุดเข้ารูป สีกรมท่า ซึ่งทำให้เธอยิ่งดูตัวเล็ก และแบบบางมากขึ้นกว่าปกติ  เมื่อไปถึง แขกของแพทริกนั่งกันเรียบร้อยแล้วในห้องรับแขกที่มีโคมไฟสาดแสงนุ่มนวล และคุณวิเธอร์สกำลังเสิร์ฟเครื่องดื่ม           ชายที่มีผมสีเทาและอยู่ในวัยห้าสิบกว่า และหญิงในชุดแต่งกายงามเรียบหรูสีน้ำเงินที่นั่งอยู่ข้างๆ นั้น ต้องเป็น จอห์น อัลลิสัน และภรรยาแน่นอน เทสซานึกได้เมื่อเห็นแพทริก ที่ดูสง่างามในชุดสูทสีเทาเข้ม และเสื้อเชิ๊ตสีครีมนั้น  ให้ความสำคัญเอาอกเอาใจแขกสองคนนี้มากเป็นพิเศษ   ถัดไปอีกนิดหนึ่ง อิงกริดดูสวยจนเธออิจฉา ในชุดสีเขียวเข้ม  ผมสียวงเงินหวีตลบไปด้านหลัง จัดให้เข้าที่ด้วยกิ๊บติดผมแถบกว้างสวยที่ส่องประกายวูบวาบ หล่อนทำหน้าที่เป็นเจ้าภาพฝ่ายหญิง ดูแลรับรองชายหนุ่มอีกสามคน ที่ล้วนแต่ร่างสูง ผิวสีคล้ำเพราะบ่มแดด และมีลักษณะท่าทางของนักธุรกิจระดับบริหารที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 มี.ค. 46 23:10:57 A:203.107.198.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 looking for next ch na ka จากคุณ : J - [ 26 มี.ค. 46 23:27:06 A:68.153.96.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24           สามสิบนาทีหลังจากนั้น ทุกคนถูกเชิญให้ไปนั่งรอบโต๊ะอาหารที่จุดเทียนส่องแสงวอบแวบ ดอกกุหลาบจัดไว้เต็มอ่างเงิน วางไว้กลางโต๊ะที่ปูทับด้วยผ้าปักสีขาวฝีมือละเอียด เครื่องช้อนส้อมเงิน ถ้วยชาม และแก้วคริสตัลต้องแสงส่องเป็นประกาย เทสซาทำหน้าที่ช่วยเหลือคุณวิเธอร์สเสิร์ฟอาหารอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง            ฝีมือการทำอาหารของคุณนายวิเธอร์สนั้น จัดได้ว่าอยู่ในชั้นเลิศ ซุบมะเขือเทศที่ทำจากมะเขือเทศ ครีม และใบเบซิลได้รสกลมกล่อม ในขณะที่เนื้อแกะย่างนั้น แม้ว่าในขณะที่นับว่าฝีมือด้อยตกลงไปบ้าง คุณนายวิเธอร์สก็ยังปรุงได้รสเยี่ยมอยู่ดี  และในเวลานี้ มันดูน่าทาน นุ่มและไม่แห้งจนเกินไป  แขกรับเชิญทั้งหลายต่างขอเติมอาหาร และความหวังของเทสซาที่จะเอาไปฝากเจ้าเฮนรี่สักชิ้นนั้น พลันเลือนลางไป           "ไม่ต้องห่วงจ้ะ" คุณวิเธอร์สกระซิบบอก ยังมีขาแกะอีกขาเหลืออยู่ในครัว เผื่อเอาไว้ให้พวกเรา คุณนายเค้าไม่ได้ลืมส่วนของเฮนรี่หรอก"           เทสซาส่งยิ้มให้คุณวิเธอร์ส และยังยิ้มค้างอยู่เมื่อหันไปเจอแพทริกกำลังเหลือบตามองเธออย่างประหลาดใจ           หญิงสาวรีบสำรวมท่าทางในทันที จีบปากนิดๆ ให้ดูดี แล้วเดินเวียนขวา เก็บจานอาหาร พร้อมกับวางของหวานที่เป็นลูกพีชราดหน้าด้วยเหล้าหวานรสแอปปริคอตและครีม           เมื่อเดินมาเสิร์ฟให้แก่แพทริก เทสซาเพิ่งสังเกตเห็นดวงตาของชายหนุ่มฉายแววขำๆ และความคิดของเธอได้รับการยืนยันเมื่อเขากระซิบบอกว่า "เทสซา คุณทำดีแล้ว ไม่ต้องทำหน้าตาขึงขังอย่างนี้ก็ได้"           "ขอบคุณค่ะ .." เธอเกือบย่อเข่า ถอนสายบัวให้เขา           "เราย้ายไปทานกาแฟกันในห้องรับแขก ดีไหมคะ ?"  เสียงเย็นๆ ของอิงกริดดังขึ้น ตัดบทสนทนาที่กระซิบผ่านกันนั้น "หรือคุณๆ ผู้ชายอยากจะนั่งคุยกันตามลำพังในห้องนี้คะ ?"           "ในห้องรับแขกดีกว่าครับ" จอห์น อัลลิสันตอบ เหลือบไปมองภรรยา ก่อนหันมาหาแพทริก "ถ้าผมคุยเรื่องธุรกิจโดยที่มาร์เจอรีไม่อยู่ด้วย เดี๋ยวผมก็ต้องไปเล่าซ้ำให้เธอฟังอยู่ดีล่ะครับ"           ทั้งหมดหัวเราะขึ้น พร้อมเคลื่อนย้ายไปยังห้องรับแขก           ค่ำคืนนี้ เป็นคืนในฤดูร้อนที่อากาศดีมาก ลมอุ่นๆ โชยมาเบาๆ และท้องฟ้าใสกระจ่าง  บานประตูกระจกยาวจดพื้นนั้น เปิดออกสู่เฉลียง และห่างออกไปเป็นสระว่ายน้ำที่เปิดไฟสว่างไสว  แพทริกและแขกรับเชิญพูดคุยกันในเรื่องทั่วๆ ไป ในณะที่เทสซาเดินเสิร์ฟกาแฟ และคุณวิเธอร์สนำซิการ์และเหล้าหวานเสนอให้แขกอย่างคล่องแคล่ว           "ผมว่า คุณตัดสินใจถูกที่ย้ายงานส่วนสร้างสรรค์มาตั้งอยู่ในชนบท" จอห์น อัลลิสันเอ่ยขึ้น พลางสูบซิการ์อย่างสบายๆ           "เป็นการใช้สถานที่ที่ใหญ่ขนาดนี้ได้คุ้มค่ามากๆ ครับ" ชายอเมริกันอีกคนที่มาด้วยกัน พูดสนับสนุน           "นั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมย้ายมาที่นี่" แพทริกเห็นด้วย "ปีกอาคารด้านนี้ กว้างขวางเกินพอสำหรับครอบครัวขนาดใหญ่  ส่วนที่เหลือก็จะต้องปล่อยทิ้งว่าง"           "ส่วนตัวแล้ว ผมว่า ทำงานที่นี่มันเงียบเกินไปนะ" เแฮงค์ - ชายที่มีผมเหลือน้อย และผิวหน้าแดง ให้ความเห็น           "แต่มันไม่เงียบอย่างนี้ตลอดเวลาสิครับ" แพทริกตอบเสียงเนิบๆ "เพื่อนบ้านของผมเลี้ยงสุนัขอยู่ตัวที่ชอบทำตัววุ่นวาย แล้วมันก็ชอบที่จะเข้ามาในนี้ แล้วอ้อนผมเสียเหลือเกิน !"           "แต่บ้านหลังนี้ เหมาะสำหรับเลี้ยงหมามากๆ เลยนะคะ" คุณนายอัลลิสันพูดเสียงสดใส "ดิฉันหลับตาเห็นเจ้าแบสเส็ต กับบีเกิ้ลวิ่งเล่น กระโดดไปกระโดดมาอยู่บริเวณนี้ได้สบายๆ  แล้วพันธุ์เซ็ตเตอร์ขนแดงอีกสักตัวสองตัว  คงไปด้วยกันได้ดีมากกับพรมเปอร์เซียของคุณ"           "ผมว่า ที่ของหมา น่าจะอยู่แค่นอกตัวบ้านนะครับ " แพทริกเอ่ยท่าทางจริงจัง           "แหม คงไม่ตลอดเวลามั้งคะ ?"           "ไม่ใช่ทุกคนจะคลั่งไคล้หมาเหมือนคุณหรอกนะจ้ะ มาร์เจอรี่" สามีของหล่อนพูดยิ้มๆ "ถ้าคุณ ."           เสียงเห่าไม่เต็มเสียงดังขึ้น และเทสซารู้สึกเย็นไปทั่วร่าง  โอ๊ย.. ไม่นะ! ชีวิตคงไม่โหดร้ายกับเราอย่างนี้นะ !  แต่คำขอของเทสซาไม่สัมฤทธิ์ผล  เจ้าตัวดีเฮนรี่วิ่งอย่างร่าเริงมาจากด้านข้างของเฉลียง ขนยาวสะบัดไปมา   ปากคาบกระดูกแกะชิ้นใหญ่ และนั่งลงอย่างเรียบร้อยที่ประตูทางเข้าห้องรับแขก           "ได้อย่างนี้สินะ พูดถึงก็มาเลย" แพทริกพูดงึมงัม           "โอ้ น่ารักจังเลยค่ะ" คุณนายอัลลิสันร้องชม           พอได้ยินเสียงชมอ่อนหวานนุ่มนวล เจ้าเฮนรี่ลุกขึ้นยืนสี่ขาทันที           "นั่งลง !" เทสซาส่งเสียงปราม ดังเท่าที่เธอจะทำได้ในสภาพเช่นนี้ แต่เจ้าเฮนรี่ไม่สนใจเธอ พอๆ กับที่ไม่สนใจคุณนายอัลลิสัน เพราะมันมองเห็นบุคคลที่มันเทิดทูนบูชาสุดปลื้มแล้ว           ในขณะที่ปากคาบกระดูกชูขึ้นสูง เจ้าเฮนรี่เดินอาดๆ ตรงไปหาแพทริก  ท่าทางสวยงามสง่าราวกับม้าสายพันธุ์ดี และเหมือนม้าที่อยู่ในห้องรับแขกที่ทิ้งความสับสน หวาดกลัวไว้เบื้องหลัง เพราะยามที่มันเดินไปข้างหน้า หางเป็นพวงแกว่งไปมาปัดเอาสิ่งประดับต่างๆ บนโต๊ะเตี้ยๆ หล่นตก น้ำลายไหลหยดลงบนพรม รอยเท้าใหญ่เปื้อนดินปรากฎให้เห็นบนพื้นห้อง          เทสซาโถมตัวเข้าไปคว้ามัน แต่เจ้าเฮนรี่ไวกว่า  รีบขยับเท้าก้าวไปข้างหน้า และเธอต้องเบิ่งตากว้างมองดูด้วยความกลัวสุดขีด เมื่อเจ้าตัวแสบเดินไปถึงแพทริก เงยมองเขาด้วยสายดาที่แสดงความจงรักภักดี และแล้วค่อยๆ ก้มหัวที่ปกคลุมไปด้วยขนยาวๆ วางกระดูกแกะเพื่อเป็นบรรณาการ บนตักที่สะอาดสะอ้านของแพทริก !   ~~~~~~ จบบทที่สี่ ~~~~~~ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 มี.ค. 46 23:31:12 A:203.107.198.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ๊ะ.. คุณ j เข้ามาไวจริงๆ ... อ่านจบแล้วอยากปล่อยก๊ากกับเจ้าเฮนรี่มั้ยคะ ???? ขอบคุณคุณ j นะคะ ที่เข้าใจ และขอบคุณมิตรรักนักอ่านทั้งหลายด้วย ที่อยากจะทราบชื่อเรื่อง แต่ขออนุญาตอุ๊บไว้ก่อนได้มั้ยคะ (อย่าโกรธกันนะ นะ) :-) คุณ pandani คะ  เรื่องสั้นนั้นรอสักนิด กำลังแก้ไขนิดๆ หน่อยๆ ถ้า upload เรียบร้อยเมื่อไร จะแจ้งในกระทู้ให้ทราบนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ชมว่าอ่านสนุก (ก็แปลเอามันส์อ่ะ) และสองนักอ่านที่ต้องส่ง Big Thanks ให้เป็นพิเศษนั้นก็คือ คุณ sun และคุณ scottie ที่ตามติดเรื่องนี้มาแต่บทที่ 1 ---- ได้คนอ่านอย่างนี้ แปลกันตายก็ยอม!! ~~~~~~~~~~~~~~ Same Time, Same Channel.......... Next Week.... จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 มี.ค. 46 23:52:23 A:203.107.198.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่ะ อ่ะ... แก้ไขค่ะ Same Time, Same Channel......... Tomorrow....... !  :-) จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 มี.ค. 46 23:54:50 A:203.107.198.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ยังไงก็อย่าให้ถึงกับแปลจนตายเลยน้า ยังอยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆ อ่ะ ถ้าณวราตาย แล้วใครจะแปลล่ะ จากคุณ : sun - [ 27 มี.ค. 46 09:31:41 A:203.149.51.98 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดีค่ะ จะมาตามอ่านต่อไป สนุกมากๆเลย จากคุณ : Gades - [ 27 มี.ค. 46 09:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 :) จากคุณ : xyz - [ 27 มี.ค. 46 10:19:43 A:136.142.21.53 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 ฮี่ ฮี่มาแล้ว โอยขำก๊ากเลย ไม่รู้เจ้าเฮนรี่ทำดีหรือร้ายกันแน่ ที่แน่ๆ หลังงานนี้ โดนอิงกริดเล่นยับแน่ จากคุณ : scottie - [ 27 มี.ค. 46 16:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาอ่านบทต่อไปเลยค่ะ ~~~~~~~~~~~~~~~ บทที่ หก            ตราบชั่วชีวิตของเธอ เทสซาคงลืมความรู้สึกอับอายขายหน้าอย่างที่สุดในการกระทำครั้งนี้ของเฮนรี่ไม่ได้แน่ และยังเสียงหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ที่หลุดมาจากเธออีกด้วย            ถึงจะหยุดตัวเองได้เกือบทันที แต่ทุกคนในห้องก็ยังได้ยินอยู่ดี ทั้งแพทริกและอิงกริดหันขวับมามองเธอด้วยสายตาโกรธจัด ก่อนที่จะบังคับตัวเอง ทำสีหน้าแย้มยิ้ม แต่ทั้งเขาและหล่อนคงต้องยิ้มล่ะนะ เพราะแขกคนอื่นต่างพากันกลั้นหัวเราะ และประสบความสำเร็จมากกว่าเทสซาด้วย           "ขอโทษค่ะ คุณฮาร์เปอร์" เธอพึมพำ รีบวิ่งไปหยิบกระดูกออกจากตักของแพทริก           สีหน้าของเขาดูยังโกรธอยู่ แต่เมื่อเห็นเธอมอง แพทริกเพิ่งเห็นอีกด้านหนึ่งที่น่าขำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเผยอปากยิ้มนิดๆ            "คุณต้องทำอะไรสักอย่างกับเจ้าทึ่มนั้น" เขาพูดเสียงต่ำๆ หยิบเศษเนื้อออกจากกางเกง          เทสซารีบเข้าไปช่วยเขา แล้วชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ ผิวแก้มแดงระเรื่อๆ ขึ้นทันที เธอช้อนตาขึ้นมอง และแพทริกก็สังเกตเห็นกิริยานั้น เลิกคิ้วข้างหนึ่งอย่างล้อเลียน  ตอนนี้ เขาควรจะนึกขำได้แล้ว เพราะเธอกลับมาเป็นตัวตลกเสียเอง           "หมาของคุณหรือคะ แพทริก ?" คุณนายอัลลิสันถาม           "ของเพื่อนบ้านค่ะ ฉันพักอยู่ที่นั่นค่ะ" เทสซารีบตอบ ก่อนจะหันไปทางแพทริก "ขออนุญาตนะคะ ดิฉันจะพามันกลับบ้าน"           "คิดหรือว่า ผมจะกล้าห้าม !"           ในขณะที่เทสซาลากเจ้าเฮนรี่ที่ดูจะไม่เต็มใจสักเท่าไร ออกไปจากห้องรับแขก เสียงหัวเราะดังขึ้นไล่ตามหลังเธอ ซึ่งหมายถึงว่า แพทริกสามารถคลี่คลายสถานการณ์ที่แสนจะอับอายนั้นไปในทางที่ดีแล้ว หญิงสาวขอบคุณสวรรค์ เพราะไม่เช่นนั้น มันอาจทำลายโอกาสทางธุรกิจของเขาในค่ำคืนนี้ก็เป็นได้ และอีกอย่าง คนที่เป็นตัวตลก ให้คนอื่นหัวเราะใส่นั้น กลายมาเป็นตัวเธอเองอีกต่างหาก !           "เทสซา !" เธอหันกลับ แลเห็นอิงกริดกำลังเดินตรงมาหา เทสซาจึงเตรียมพร้อมรับคำตำหนิ           "เธอสมควรถูกไล่ออก !"  แม่สาวชาวสวีเดนพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว "พรุ่งนี้ ฉันจะคุยเรื่องนี้กับคุณฮาร์เปอร์ "           "แต่คุณจะมาโยนความผิดให้ฉันไม่ได้นะคะ"  เทสซาปกป้องตัวเองอย่างถือดี "ถ้ามีใครไปซ่อมกำแพงนั้นให้เรียบร้อย เฮนรี่ก็คงแอบหนีเข้ามาในนี้ไม่ได้หรอกค่ะ" อิงกริดนิ่งไม่ตอบ เพราะสับสน ไม่แน่ใจในคำโต้แย้งของเธอ เทสซาจึงถือโอกาสพูดต่อ " คุณฮาร์เปอร์ทราบดีว่า กำแพงพังก็เพราะรากต้นสนที่ปลูกอยู่ในที่ของเขา และถ้าคุณฮาร์เปอร์ไม่ต้องการให้เฮนรี่เข้ามาป้วนเปี้ยน คุณฮาร์เปอร์ก็น่าจะทราบดีว่าควรทำอย่างไร" พอพูดจบ หญิงสาวหันหนี และเดินห่างออกไปทันที           ถึงจะหาข้อแก้ตัวที่ดีให้แก่เฮนรี่ได้ แต่เทสซายังรู้สึกผิด เพราะเธอคงลืมล็อกประตู เจ้าตัวแสบถึงเปิดออกไปเองได้ และสิ่งที่เธอหวั่นก็เป็นจริง เมื่อเข้าไปในห้องครัวที่บ้านกรีนทรีส์ หญิงสาวเห็นทันทีว่า ประตูหลังยังเปิดกว้างทิ้งอยู่           "นี่เราต้องบ้าไปแน่ๆ เลย" เธอพูดกับตัวเอง "ต่อไปนี้ คงต้องเช็คประตูหน้าต่างทุกครั้งให้แน่ใจก่อนออกจากบ้านแล้วล่ะ" จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 มี.ค. 46 23:32:46 A:203.107.193.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ;) sanook...ka may i ask you ..that how long this story will be ka? จากคุณ : J - [ 27 มี.ค. 46 23:49:43 A:68.153.96.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33           รุ่งเช้า หลังจากที่เหตุการณ์ได้ผ่านไปนานพอสมควร พอให้หญิงสาวได้สงบสติ ลดความโกรธตัวเองลงไปได้บ้าง เทสซาถึงนึกขำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวานอีกครั้ง  หากเธอตั้งใจวางแผนที่จะทำให้แพทริกเสียหน้า  เธอคงทำให้ดีกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้แล้ว เว้นแต่ว่า เธอไม่ต้องการทำให้ธุรกิจของเขาได้รับความเสียหาย ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ ถ้าแพทริกควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้ และเกิดโทสะเอากับเจ้าเฮนรี่  หญิงสาวคาดเดาได้อย่างไม่ยากเย็นเลยว่า คุณนายอัลลิสันที่โปรดปรานสุนัขเอามากๆ นั้น จะต้องบอกสามีไม่ให้ทำธุรกิจกับผู้ชายที่เกลียดหมาแน่นอน  โชคดีที่แพทริกสามารถกอบกู้สถานการณ์ให้คืนดีชื่นมืนกันราวกับได้สูดดมกลิ่นกุหลาบ - อ้า.. และกลิ่นกระดูกแกะด้วย !           พอย่างเท้าเข้าไปในคฤหาสน์ เปโดรรีบตรงมาหาหญิงสาว พร้อมกับกระซิบแจ้งให้รู้ว่า คุณฮาร์เปอร์ต้องการพบเธอทันทีที่เธอมาถึง  เทสซาใจหายวาบ เขาต้องไล่เธอออกแน่ๆ แต่เธอไม่ว่าเขาหรอก เพราะเป็นใครก็ต้องทำเหมือนกัน  เธอควรเปิดเผยตัวเองก่อนที่จะออกจากงาน ดีมั้ยนี่ ? แต่ถ้าทำเวลานี้ มันจะไม่เกิดผลกระทบต่อแพทริกเหมือนอย่างที่เธอวางแผนไว้น่ะสิ  เทสซาตัดสินใจที่จะเก็บเป็นความลับต่อไป           "คุณแพทริกอยู่ในห้องทำงานเหรอ ? " เธอถาม           "เปล่า อยู่ที่สระน้ำ"           เทสซารีบเดินอ้อมตัวอาคารไปด้านหลัง ประหลาดใจที่รู้สึกรุ่มร้อนว้าวุ่นเมื่อคิดว่า หลังจากวันนี้ เธอคงไม่ได้เห็นแพทริกอีกแล้ว แต่รีบแย้งตัวเองทันที ไม่ใช่ตัวแพทริก แต่เป็นความสนุกสนานที่ได้รับจากการเล่นละครเรื่องนี้ต่างหากล่ะ หญิงสาวก้มลงมองกระโปรงที่ทำจาผ้าฝ้ายเนื้อหนา ทรงตรงที่สั้นเหนือเข่า และเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวขนาดพอดีกับรูปร่าง ตกแต่งด้วยอักษรตัวใหญ่หนาเขียนไว้ว่า "โดนัล ดั๊ก สำหรับท่านประธานาธิบดี"  หญิงสาวสัมผัสถึงความสนุก สบายใจที่ได้เปลี่ยนจากภาพลักษณ์ของหญิงสาวที่เคร่งขรึม เอาจริงเอาจัง           เมื่อมาถึงริมสระ  ร่างกายที่เต็มไปด้วยพลังหนุ่ม ชวนมองเป็นอย่างยิ่งของแพทริก กำลังว่ายแหวกน้ำใสสีฟ้าที่ส่องประกายกับแสงแดด  ขาเตะน้ำอย่างแรง ในขณะที่มือแหวกน้ำอย่างเป็นจังหวะสวยงาม  ถึงเธอจะยืนอยู่ในแนวสายตาของเขา แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ และว่ายต่ออีกรอบ ในเมื่อดวงตาสีฟ้าเข้มจัดคู่นั้น ไม่ได้สายตาสั้นสักหน่อย หญิงสาวรู้ได้ว่า เขาคงตั้งใจให้เธอรอเป็นแน่  เทสซาทำนิ่งไม่สนใจ และนั่งลงบนเก้าอี้นั่งเล่นริมสระ ไม่ใช่เพราะอยากจะนั่งเล่นกินลมชมวิวหรอก - ขืนทำอย่างนั้น คงโดนเอ็ดอีกแน่ - แต่คิดว่า เธอมีสิทธิที่จะไม่ทรมานตัวเองด้วยการยืนรอ ไม่ว่าเจ้านายจะอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตาม            ชายหนุ่มว่ายต่ออีกสองรอบ ซึ่งก็ดีสำหรับเธอ เพราะหญิงสาวรู้สึกสบาย เพลิดเพลินที่ได้ออกมานั่งนอกบ้านในฤดูร้อนที่อบอุ่นสไตล์อังกฤษ นั่งชมบุรุษหนุ่มรูปงามว่ายไปก็ว่ายมาในสระที่มีรูปแบบตามใจเจ้าของ  เมื่อแพทริกโหนตัวขึ้นจากสระอย่างรวดเร็ว ผิวของเขาราวกับเคลือบสีทองแดงทั่วร่างและเป็นประกายจากหยดน้ำ ยกเว้นส่วนที่เป็นกางเกงว่ายน้ำที่แนบติดตัวราวกับผิวหนังอีกชั้นหนึ่ง -  แค่ชมว่ารูปหล่ออย่างเดียว ยังน้อยไปนะนี่ เทสซานึก หวามลึกในใจ           "ผมมีเรื่องจะคุยด้วย" เขาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นการเป็นงาน เดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาว  พร้อมกับสะบัดศีรษะให้ปอยผมสีน้ำตาลเข้มที่ปรกนัยน์ตาอยู่นั้นกลับไปด้านหลัง จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 มี.ค. 46 23:53:23 A:203.107.193.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 ซาหวัดดีค่ะ คุณ j  เจอกันอีกแล้ว อิ อิ อิ ขออำไพที่ลืมตอบคำถามของคุณ - มีทั้งหมดสิบเจ็ดตอนค่ะ อยากให้จบไวๆ อ่ะป่าว ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จบแล้วล่ะ คนแปลแปลไป ก็ขำเจ้าเฮนรี่ไป นึกภาพเห็นมันอยู่ในหัวสบายๆ เลย บอกใบ้ให้ก็ได้ ยังมีทีเด็ดของเจ้าตัวแสบนี้อีก เอิ๊ก เอิ๊ก ~~~~~~~~~~~ คราวนี้ เรามาทายกันดีกว่าว่า ......... แพทริกจะพูดอะไรกับเทสซา ?? เธอจะโดนไล่ออกจากงานหรือไม่ ?? คอยติดตามตอนต่อไปค่ะ Same Time, Same Channel.... จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 มี.ค. 46 00:04:43 A:203.107.193.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 น่านอ่ะดิจะพูดอะไร แต่คงไม่ถึงกับไล่ออกหรอกมั๊ง จากคุณ : sun - [ 28 มี.ค. 46 09:07:41 A:203.149.42.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ให้พาเจ้าเฮนรี่มาช่วยรับแขก :) จากคุณ : scottie - [ 28 มี.ค. 46 10:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 Sanook Sanook. Henrry is the best. จากคุณ : Will - [ 28 มี.ค. 46 11:03:36 A:204.221.204.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณ scottie จะให้เจ้าเฮนรี่ไปช่วยรับแขก --- กระจุยแน่ๆ !!!! 55555 เอาไปเฝ้าอิงกริดไม่ให้มายุ่งกับเทสซาดีกว่ามั้ง คุณ Will เหมือนใจเลย เฮนรี่เจ๋งสุดๆ น่านดิคุณ sun --- แพทริกจะพูดอะไรหน้อ.... มาอ่านกันต่อดีกว่าเน้อะ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 มี.ค. 46 20:27:05 A:203.107.201.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39           "ถ้าคุณหมายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนล่ะก้อ" หญิงสาวรีบเอ่ยขึ้นเสียงหวาน "มันเป็นความผิดของคุณ พอๆ กับของเฮนรี่นะคะ"           "ก็จริงล่ะนะ" เขายอมรับเสียงขุ่น "ผมกำลังให้คนไปซ่อมกำแพงแล้ว"           แพทริกเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมที่ทำจากผ้าขนหนู แขวนอยู่บนกิ่งต้นไม้ใกล้ๆ และสวมคลุมไว้หลวมๆ  เทสซาใช้ความพยายามอย่างที่สุด ที่จะไม่เหลือบไปมองแผงอกกำยำยามที่เขาขยับตัวไปมา           ฉันบ้าไปหรือเปล่า? หญิงสาวคิดอย่างหงุดหงิด  - ฉันเคยเห็นแผงอกของผู้ชายมาเป็นร้อย บางทีเป็นพันด้วย แต่ยังเคยมีใครทำให้ฉันรู้สึกได้อย่างนี้  แล้วทำไม ต้องมารู้สึกอย่างนี้ ตอนนี้ด้วยล่ะ?  แล้วเธอก็หาคำตอบได้ - ก็เพราะเขาเป็นตัวอย่างชั้นเลิศของมนุษย์เพศชายน่ะสิ และฉันชื่นชมเขาอย่างที่หมอพึงมองสำรวจสรีระของบุรุษคนหนึ่ง -  แต่ความจริงก็คือ ไม่ใช่เพียงแค่แผงอกกำยำของแพทริกเท่านั้น หากเป็นตลอดทั่วร่างของเขา  ที่หญิงสาวกวาดตาหาไขมันไม่พบสักนิด กล้ามเนื้อกำยำที่เห็นได้ภายใต้ผิวสีทองแดงนั้น แสดงให้เห็นถึงสุขภาพที่ดี ความฟิต ความแกร่งของร่างกายอย่างเต็มที่              " . จะถือว่าผิดหมดก็ไม่ได้"           เทสซาสะดุ้ง นึกได้ว่า แพทริกกำลังพูดกับเธอ และพยายามที่จะเดาว่าเขาพูดอะไรไปบ้าง แต่สีหน้าของหญิงสาวกลับบอกให้เขารู้ว่า เธอไม่ได้ฟัง ไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดมาเลยสักนิด           "อย่างน้อยที่สุด ก็น่าจะตั้งใจฟังบ้างนะ" เขาตำหนิ           "ขอโทษค่ะ ฉัน - เอ่อ - ฉันกำลังคิดว่า คุณไปหาใครมาซ่อมกำแพงให้"           "ก็บอกแล้วไงล่ะว่า มีช่างกำลังทำอยู่น่ะ" เขาพูดย้ำ "แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า คุณจะปล่อยให้เจ้าทึ่มวิ่งเพ่นพ่านไปมาได้ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น เจ้าทึ่มก็จะหาทางหนีเข้ามาในนี้อีก"           "ฉันคิดว่าเฮนรี่ชอบคุณนะคะ!" เธอเผยอริมฝีปากยิ้มอย่างเย้ายวน และรู้สึกได้ทันทีว่า ดวงตาของแพทริกเลื่อนมาหยุดที่เรียวปากของเธอ สีหน้าของเขาพลันสงบนิ่ง           หญิงสาวเคยเห็นท่าทางสีหน้าเช่นนี้มาก่อนจากบุรุษหนุ่มอื่น ถึงมันจะนานมาแล้วก็ตาม เพราะเธอมุ่งมั่นทำแต่งาน ไม่เหลือเวลาสำหรับเรื่องอื่น แต่วินาทีนี้ เธอมีเวลาอย่างเหลือเฟือย อย่างน้อยก็ยังเหลืออีกตั้งหกสัปดาห์เชียวนะ น่าจะสนุกถ้าเธอจะ ระวังตัวหน่อย ! เทสซาเตือนตัวเอง อย่าเริ่มต้นอะไรที่อาจทำให้เสียใจได้ในภายหลัง           "เฮนรี่ไม่คุ้นกับการถูกขังค่ะ" เธอเอ่ยขึ้นดังๆ "คุณแอนเดอร์สันคิดว่า สัตว์ทั้งหลายควรจะมีอิสระเสรี"           "ทำไมคุณถึงได้รู้มากเกี่ยวกับคุณแอนเดอร์สันจังเลย "           "คุณแม่บ้านเล่าให้ฟังค่ะ" เทสซารีบตอบ "แล้วยังบอกต่ออีกด้วยว่า สาเหตุที่เฮนรี่ชอบคุณ ก็เพราะคุณเหมือนกับเจ้าของเดิมของมัน เขาต้องย้ายไปทำงานที่อียิปต์สามปี เลยยกมันให้คุณแอนเดอร์สัน"           "ไม่น่าเชื่อว่า จะมีใครสามารถตัดใจยกเจ้าเฮนรี่ให้คนอื่นได้" แพทริกพูดเหน็บ ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้  "เอาเถอะ พูดเรื่องอื่นกันดีกว่า" เขามอง ประเมินเธอด้วยสายตาคู่สีฟ้าเข้มนั้น "เมื่อคืน คุณทำงานแทนเอมมี่ได้ดีมาก คุณวิเธอร์สชมว่าคุณเทียบมืออาชีพได้สบายๆ  ผมว่า ผมหางานในร้านอาหารให้คุณได้นะ เวลาที่หมดสัญญาทำงานกับเรา"           "อะไรนะคะ สาวเสิร์ฟเหรอ" เทสซากรีดร้อง สั่นหัวไปมา "ฉันสงสารเท้าคู่นี้มากกว่า ! "           "ได้ค่าจ้างดีนะ"           "ลืมได้เลยค่ะคุณ  ฟังดูน่าเบื่อพิลึก"           "รู้สึกว่า คุณจะเห็นทุกอย่างน่าเบื่อไปหมด"           "รอให้ฉันอายุเท่าคุณก่อนซิคะ  ฉันอาจเลิกคิดอย่างนั้นก็ได้" เธอตอบ พยายามกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที เมื่อเห็นชายหนุ่มขักสีหน้า  "ขอโทษค่ะ คุณฮาร์เปอร์ ฉันไม่ได้คิดจะพูดประชดคุณนะคะ"           "เทสซา ผมเข้าใจประเด็นของคุณ เพราะคุณอายุแค่สิบเจ็ด หรือสิบแปดล่ะ และอย่างที่พูด ผมแก่คราวพ่อของคุณได้มั้ง"           "อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ คุณยังดูแข็งแรง สุขภาพดีออกอย่างนี้ ดูยังไง ก็ไม่มีทางเกินสามสิบหร้อก"           "ขอบคุณที่อุตส่าห์ชม !" เขาตอบน้ำเสียงหน่ายๆ  "คราวนี้ กลับมาพูดเรื่องตัวคุณได้แล้ว  -  ผมถามจริงๆ เถอะ จะไปตะลุยยุโรปอย่างที่พูดไว้แน่หรือ "           "แล้วคุณมีไอเดียอื่นเจ๋งๆ บ้างมั้ยล่ะคะ  แล้วอย่าบอกนะว่าคุณเห็นฉันมีแววจะเป็นนักธุรกิจสาวระดับบริหารได้น่ะ !"           "คิดเกินตัวไปหน่อยแล้ว !"           "งั้นก็ เป็นครูใช่มั้ยคะ"           "ดูท่าคุณก็ชอบชี้นิ้วออกคำสั่งอยู่เหมือนกันนะ แต่ไม่ใช่"           เทสซาห่อปาก "แล้วเป็นหมอล่ะคะ" จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 มี.ค. 46 20:46:07 A:203.107.201.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40          แพทริกหัวเราะเสียงดัง  "ถ้างั้น คงต้องสวดมนต์ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคนไข้ของคุณแล้วมั้ง  ผมเกรงว่า คุณไม่มีคุณลักษณะที่จะเป็นหมอได้ คือคุณ .."           "ถ้าพูดว่า 'ตัวเล็กเกินไป'  " หญิงสาวพูดแทรก "ฉันจะร้องกรี๊ดให้ดูเดี๋ยวนี้แหละ"           "ก็มันจริงนี่น่ะ" เขามองสำรวจเธอทั่วตัว " รูปร่างสมส่วน แต่ตัวเล็กไปหน่อย ทำไมถึงไม่ยอมรับความจริงล่ะ "          "ใครบอกว่าฉันไม่ยอมรับความจริงล่ะคะ ฉันเพียงแต่คิดว่า ส่วนสูงนั้น ไม่มีอะไรเกี่ยวกับความสามารถในด้านปฏิบัติสักหน่อย"           "เรื่องนั้นน่ะ แน่นอนอยู่แล้ว" เขาตอบเสียงหน่ายๆ           พอนึกขึ้นได้ว่า ชายหนุ่มตีความหมายคำพูดของเธอไปในด้านสองง่าม เทสซาหน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที           "ขอโทษ" แพทริกเอ่ยขึ้น "ผมลืมไปว่า คุณยังเด็กและใสซื่ออยู่มาก"           "เด็กสิบแปดสมัยนี้ เขาเลิกใสซื่อกันแล้วค่ะ" เทสซาพูดสวน "ความคิดของคุณแก่ตามอายุจริงๆ แล้วนะนี่ !"           "ก็คงอย่างนั้นมั้ง"           "ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปดี หรือไม่ไปดีค่ะ แต่บางที อาจกลับไปเรียนวิชาชีพก็ได้ ทำให้คุณประหลาดใจเล่นไง"           "คิดได้อย่างนั้น ก็ดี แต่อย่าให้งานเข้ามาขวางจนทำให้ไม่ได้แต่งงาน หรือมีครอบครัวก็แล้วกัน" แพทริกตอบ           หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจ นี่เขากำลังพูดเล่นหรือเปล่า? แต่สีหน้าของชายหนุ่มไม่ได้แสดงให้เห็นเลยว่ากำลังพูดเล่น "ทำไมงานถึงต้องมาขวาง ไม่ให้ฉันแต่งงานล่ะคะ ?" เธอเอ่ยถาม "ผู้หญิงทำงานอาชีพระดับบริหารมากมายหลายคน ยังแต่งงาน แล้วก็มีลูกได้นี่คะ"           "และก็หลายคนเหมือนกัน ที่เลือกงานก่อนชีวิตครอบครัว"           เทสซากลืนน้ำลายอย่างลำบาก และยอมรับกับตัวเองว่า เธอก็เป็นหนึ่งในบรรดาสาวๆ เหล่านั้น แต่กำลังจะเปลี่ยนอยู่  "ผู้หญิงถูกบังคับให้เลือกงานก่อน ก็แค่ตอนที่กำลังจะหาจุดยืน หาสิ่งที่ต้องการในชีวิต" เธอโต้ " แต่หลังจากที่ .. "           "ผู้หญิงพวกนี้ทั่วๆ ไปแล้ว มักจะแน่วแน่กับวิถีทางที่ตัวเลือก ไม่มีคำว่าเปลี่ยนใจ และยังมั่นใจในตัวเองสูงอีกด้วย โดยเฉพาะในชีวิตคู่ ที่ต้องมีทั้งการให้และการรับ"           "แหม อย่าเหมาพูดว่า 'ทั่วๆ ไป' เลยค่ะ" หญิงสาวแย้งอย่างโกรธๆ "ฉันรู้จักผู้หญิงเยอะแยะที่ทำงานตำแหน่งสูงๆ  แล้วยังมีลูกที่น่ารัก ดูแลครอบครัวอย่างดี แล้วยังมีความสุขในชีวิตคู่อีกด้วย"           "งั้นรึ ?" ชายหนุ่มเหน็บเอา "ไม่เคยรู้ว่า คุณอยู่ในแวดวงสังคมอย่างนั้นด้วย"           เทสซาคิดหาคำตอบอย่างรวดเร็ว "ฉันอ่านหนังสือออกนะคะ และพวกแมกกาซีนผู้หญิง ก็มีเรื่องอย่างนี้เยอะแยะไปหมด"           "พูดได้ตรงประเด็นดีจริง" เขาโต้ด้วยน้ำเสียงดูหมิ่น "ที่อ่านก็แค่นิยายไงล่ะ!"           "ถ้าคุณเห็นทุกอย่างเป็นแค่เรื่องพูดเล่นกันแล้วล่ะก้อ" เธอพูดเสียงขุ่น " ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดต่อ แต่อยากจะบอกให้คุณทราบว่า ฉันรู้จักคุณหมอผู้หญิงอยู่คนในลอนดอน ใครๆ ก็ยอมรับนับถือว่ามีความสามารถสูงฝีมือดีมาก มีบ้านหลังใหญ่มหึมา ลูกสี่คน และสามีก็มีความสุขดีด้วย! "           "คุณหมอคนนั้น เป็นข้อยกเว้น เป็นหนึ่งในร้อยต่างหาก"           หญิงสาวรู้สึกโกรธขึ้นมา ขึงตาจ้องมองเขา "คุณนี่ ดันทุรังตลอดเวลาอย่างงี้หรือเปล่า?"           "ว่าไงนะ ? "           "ขอโทษ" เทสซาพึมพำ "ฉันหมายความว่าหัวรั้นน่ะค่ะ"           ริมฝีปากที่ได้รูปนั้น เผยอยิ้มหยัน "ผมไม่ใช่คนหัวรั้น หรือดันทุรัง เป็นแค่นักสัจจนิยม มองทุกอย่างตามความเป็นจริงเท่านั้น" แพทริกเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ยกมือทั้งสองขึ้นประสานไว้หลังศีรษะ  สีหน้ากลับไปเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ           "หมายความว่า คุณจะไม่ยอมแต่งงานกับสาวทำงานอาชีพ ที่มุ่งมั่นในหน้าที่การงานอย่างนั้นใช่มั้ยคะ"  หญิงสาวตั้งคำถาม  ถึงแม้คุณนายวิเธอร์สจะเคยเล่าให้ฟังแล้ว แต่เทสซายังอยากได้ยินจากปากของแพทริกมากกว่า           "ถูกต้อง" เขาเน้นเสียงตอบ "ถ้าเมื่อไรที่ผมยอมสูญเสียอิสรภาพของชีวิตชายโสดล่ะก้อ  สุภาพสตรีที่จะมาเป็นภรรยาของผม ต้องเห็นผมเป็นศูนย์กลางของชีวิตเธอ ให้ความสำคัญแก่ผมเป็นอันดับแรก ผมเป็นผู้นำ และเธอเป็นผู้ตาม" จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 มี.ค. 46 21:08:01 A:203.107.192.145 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 คิดไปคิดมา ความจริงก็ไม่เลวนะ ถ้าแต่งงานแล้วได้ไปนั่งเป็นคุณนายชี้นิ้วอย่างที่แพทริกชอบ แล้ววันๆ ก็นั่งฟัดกับเจ้าเฮนรี่!!  ..... อิ อิ อิ ขอหยุดพักเสาร์-อาทิตย์ แล้วเจอกันใหม่วันจันทร์ค่ะ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 มี.ค. 46 21:14:19 A:203.107.192.145 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 see you monday night na ka ..;)//มอบรัก จากคุณ : J - [ 28 มี.ค. 46 23:06:27 A:68.153.96.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 อย่ายอมเชียวนะเทสซา ต้องเท่าเทียมกันสิ จากคุณ : scottie - [ 29 มี.ค. 46 21:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ยังมีผู้ชายแบบนี้เหลืออีกเหรอเนี่ย ไม่ไหว ๆ จากคุณ : sun - [ 31 มี.ค. 46 10:05:59 A:203.149.51.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45           หญิงสาวมองหน้าแพทริก หวังจะเห็นวี่แววของอารมณ์ขัน แต่สีหน้าและแววตาของเขานั้น ดูจริงจัง ไม่แสดงท่าทีว่าพูดล้อเล่นเลย เธอรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรงที่รู้ว่า ชายหนุ่มนั้นมีทัศนคติแคบมาก           "เลิกทำสีหน้าสีตากล่าวหาผมได้แล้ว" แพทริกพูดต่อ "ผมเพียงแต่บอกคุณในสิ่งที่ผู้ชายทั่วไปต้องการ แต่ไม่กล้าพอที่จะพูดออกมาดังๆ หรือจะทำอย่างที่คิด  พวกนั้นพอตกหลุมรักปุ๊บ สติปัญญาก็หายวับไปทันที ! ที่พูดมานี่ ไม่ใช่ว่าผมอยากจะได้ภรรยาแบบแม่ศรีเรือนเต็มตัว แต่อย่างน้อย เธอต้องรักผมพอที่จะเห็นผมดีกว่าทุกอย่าง มาเป็นอันดับแรกในชีวิตเธอ"           "ถ้าพบสตรีที่เพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติตามสเปกทุกอย่าง บอกด้วยนะคะ" หญิงสาวเอ่ยตอบ           "ผมยังไม่ได้เริ่มต้นมองหาเลย ยังรักอิสระ รักชีวิตชายโสดมากเกินกว่าที่จะสลัดทิ้งได้" เขาอ้าปากหาว แล้วบิดตัว ท่าทางนั้นดึงความสนใจของหญิงสาวไปยังหน้าท้องที่แบนราบปราศจากไขมัน และแนวขนสั้นๆ สีเข้มที่หายเข้าไปใต้ขอบกางเกงว่ายน้ำที่แนบติดตัวนั้น           หญิงสาวพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะมองเขาอย่างไร้ความรู้สึก ไร้อารมณ์ อย่างที่ศัลยแพทย์ควรมองคนไข้  แต่สิ่งที่เธอทำได้ก็คือ มองเขาอย่างหญิงสาวพึงมองชายหนุ่ม - หญิงสาวที่พลันรู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจสักเท่าไรเมื่อตระหนักถึงความเป็นผู้หญิงในตัวเธอ  ถึงวันเวลาที่ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถึงลูกๆ ที่คิดอยากจะมี และต้นรักที่เธออยากจะปลูกร่วมกับใครสักคน  เทสซารีบหันกลับ และเดินหนีออกไปทันที           "หน้าตาหนูอย่างกับเพิ่งไปมีเรื่องกับคุณฮาร์เปอร์มายังงั้นแหละ" คุณวิเธอร์สเอ่ยถามเมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปในครัว           "หนูรำคาญคุณฮาร์เปอร์กับความคิดโง่ๆ ของเขาเกี่ยวกับผู้หญิงทำงานอาชีพน่ะค่ะ"           "ทำไมถึงรำคาญล่ะจ๊ะ" คุณนายวิเธอร์สหัวร่อขำๆ "ดูท่าแล้ว หนูคงไม่มีสิทธิเป็นผู้หญิงทำงานอาชีพที่มุ่งมั่นพวกนั้นได้หรอก"           "ก็ใช่อยู่ล่ะ แต่หนูไม่เคยนึกเลยว่า เขาจะหัวโบราณล้าสมัยได้ขนาดนั้น"           "คุณฮาร์เปอร์ล้อหนูเล่นล่ะมั้ง"           เทสซากำลังจะแย้งประโยคคำกล่าวนั้น เมื่อคุณวิเธอร์สหันไปเตือนภรรยา           "ลืมคุณโรเจอร์สไปแล้วหรือไงจ๊ะ"           "อ้า ใช่แล้ว"           หญิงสาวเกิดความสนใจทันที "ใครคะ คุณโรเจอร์สคนนี้"           คุณนายวิเธอร์สมีท่าทางลังเลใจ ไม่อยากซุบซิบนินทาเรื่องเกี่ยวกับเจ้านาย แต่เทสซาฉีกยิ้มหวานให้ ซึ่งทำให้หล่อนยอมเอ่ยปากเล่าให้ฟัง           "คุณโรเจอร์สเป็นเพื่อนสาวคนสนิทของคุณฮาร์เปอร์ เป็นนักตกแต่งภายใน  และทั้งสองคนพบกันก็เพราะ คุณโรเจอร์สรับงานตกแต่งสำนักงานให้คุณฮาร์เปอร์  พวกเราก็คิดว่า ใช่เลย คนนี้แหละ" ซุ่มเสียงของคุณนายวิเธอร์สทำให้รู้ได้ว่า หล่อนหมายถึงอะไร "แต่พอคุณโรเจอร์สได้รับข้อเสนอให้ไปตกแต่งวังของชี้คที่ตะวันออกกลาง  เธอก็ตกปากรับคำทันที"           "แล้วมันผิดที่ตรงไหนล่ะป้า ? "           "มันหมายถึงว่า คุณโรเจอร์สต้องไปอยู่ต่างประเทศนานถึงหกเดือนน่ะสิ  สมัยที่ป้ายังสาวๆ นะ ผู้หญิงมีความคิดมากกว่านี้  และคุณฮาร์เปอร์ก็โกรธเธอมากด้วย"           "ช้ำใจมากกว่ามั้ง" คุณวิเธอร์สแก้ไขคำพูดของภรรยา "สองคำนี้ มันต่างกันนะจ๊ะ"           "แต่หกเดือนก็ไม่ได้นานขนาดนั้นนี่คะ" เทสซาปกป้องคุณโรเจอร์ส หญิงสาวที่เธอไม่รู้จัก           "มันมีทางเป็นไปได้สูงทีเดียวที่คุณโรเจอร์สจะเดินทางไปไหนต่อไหนอีก ถ้ามีคนเสนองานให้" คุณนายวิเธอร์สพูดต่อ           "ป้าคิดว่าเธอสมควรจะเลิกทำงานไปเลยงั้นเหรอคะ?"           "ป้าว่า เธอสามารถหางานทำในประเทศได้อย่างสบายๆ และในปริมาณมากพอสมควรนะ "           "ทำไมมันต้องเป็นฝ่ายหญิงเสมอที่ยอมเสียสละงานอาชีพของตัว เพื่อผู้ชายที่ตัวรัก ? " เทสซาถามเสียงขุ่นเคือง           "ก็เพราะปกติแล้ว มันง่ายสำหรับผู้หญิงน่ะสิ และในกรณีของคุณโรเจอร์สแล้ว ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่"           "หนูไม่ยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับหน้าที่การงานอาชีพของหนู เพียงเพื่อผู้ชายคนเดียวหรอก"           "รอก่อน รอให้รักใครสักคนก่อน" คุณนายวิเธอร์สแย้ง           "รอให้มีงานทำเป็นอาชีพก่อนจะดีกว่านะ" สามีของหล่อนพูดสนับสนุน ทำให้เทสซาต้องปิดปากเงียบ ไม่โต้ตอบต่อไป ~~~~~~~~~~~~~~~ จบบทที่หก จากคุณ : 'ณวรา' - [ 31 มี.ค. 46 20:54:42 A:203.107.198.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 umm .....when he will know la ka ..wa she wasn't 18 yr ..na ka ....  ;) จากคุณ : J - [ 31 มี.ค. 46 22:13:52 A:65.121.189.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 ผิดหวังจิงๆ ตอนนี้สั้นจัง จากคุณ : sun - [ 1 เม.ย. 46 09:50:34 A:203.149.42.167 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 เป็นเรา เราก็ไม่ยอมเหมือนกัน (อินมากไปหน่อยไหมนี่?) จากคุณ : scottie - [ 1 เม.ย. 46 09:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขออภัย ตรวจแก้ไม่ทันค่ะ ขอเลื่อนไปสักหน่อย แต่สำหรับมิตรรักนักอ่านที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องสั้น ที่เคยโพสต์ในพันทิพมาแล้ว กรุณาตามไปอ่าน เรื่องแรกได้ที่ www.geocities.com/naawara_ii/enjoyreading จากคุณ : 'ณวรา' - [ 2 เม.ย. 46 00:44:51 A:203.107.195.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 นี่ถ้ารู้ว่าเทสซาเป็นศัลยแพทย์.. จะเป็นไงเนี่ย ลุ้น ๆ ค่ะ :D จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 16 เม.ย. 46 23:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 บทที่ 7-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2173981/W2173981.html จากคุณ : Janer - [ 15 ต.ค. 46 18:37:14 ]