<>~<> ใช่รักแน่หรือ.... ที่กำหนด <>~<> (๕-๖)

    บทที่ ห้า

              ในวันรุ่งขึ้น  เมื่อถึงเวลาเก้าโมงครึ่ง  เทสซาไม่ต้องกังวลสงสัยอีกต่อไปแล้วว่าอิงกริดจะไปฟ้องแพทริกหรือไม่ เพราะเขาแทบพุ่งเข้ามาหาเธอ ในขณะที่กำลังเก็บโต๊ะอาหารมื้อเช้าอยู่ในห้องทานอาหาร

              “ผมมีงานมากพอแล้วนะ ไม่ต้องหาเรื่องมาเพิ่มให้อย่างที่อิงกริดร้องเรียนเกี่ยวกับคุณ” เขาพูดอย่างเกรี้ยวกราด

              “ร้องเรียนหรือคะ ? “ เทสซาเบิกตาโต

              “อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องไปหน่อยเลย”

              “อ๋อ.. เรื่องนั้นเอง !” เทสซาพูด น้ำเสียงไม่กังวล

              “ใช่ เรื่องนั้นแหละ” ชายหนุ่มตอบ “คุณทำให้อิงกริดโกรธมาก  เข้าใจเสียใหม่ให้ถูกต้องนะว่า  อิงกริดเป็นผู้ช่วยของผม และมีสิทธิอย่างเต็มที่ที่จะสั่งอะไรก็ได้  ถ้ารับไม่ได้ คุณก็ต้องไป”

              พรหมลิขิตกำลังส่งเสียงเตือนให้เธอรีบลาออกในขณะที่ยังไม่มีใครเข้าไปครอบครองหัวใจใช่ไหมหนอ ?  แต่หญิงสาวรู้ดีว่า ถ้าเธอลาออกจริง อิงกริดคงต้องดีใจมาก  และนึกถึงเพียงข้อนี้ มันก็ทำให้เธอตัดสินใจได้แล้วที่จะอยู่ทำงานต่อ ยิ่งไปกว่านั้น แพทริกก็เหมือนกับผู้ชายทั่วๆ ไป แม้ว่ารูปลักษณ์ท่าทางจะเร้าความรู้สึกของเพศตรงข้ามได้ดีมากๆ ก็ตาม แต่ถ้าเธอได้ใกล้ชิดกับเขา รู้จักเขามากกว่านี้ มันอาจจะลดพลังแรงดึงดูดลงบ้างก็ได้ และส่งผลทำให้เธอชอบเขาน้อยลง เมื่อนั้นแหละ เทสซาจะได้เลิกฟุ้งซ่าน จิตใจสงบลงได้เสียที

              "ขอโทษค่ะ ที่ฉันทำตัวไม่ดี แต่จะไม่ให้เกิดอย่างนี้อีกแล้วค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณอิงกริดสั่งทุกอย่าง และ……….."

              "อย่าเล่นละครให้เว่อร์เกินบทไปหน่อยเลยคุณ" เขาพูดแทรกด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

              "เล่นละคร ?" ใบหน้าของเทสซาร้อนซู่ แดงระเรื่อไปทั่ว แพทริกรู้มานานแค่ไหนแล้ว และทำไมถึงรอมาจนถึงเดี๋ยวนี้ ก่อนจะยอมบอกว่าเขารู้เรื่องละครที่เธอกำลังหลอกเขา ?

              "ใช่ เล่นละคร" แพทริกพูดย้ำ "ผมรู้ดีว่า คุณไม่เคยเคารพยำเกรงผู้ที่อาวุโสกว่าในหน้าที่การงาน เพราะฉะนั้น อย่ามาหลอกเสียให้ยากเลยว่า คุณจะยอมอ่อนน้อมถ่อมตน เชื่อฟังใครได้ง่ายๆ"

              หญิงสาวค่อยหายใจสะดวกขึ้น แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย "คุณอยากให้ฉันเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนหรือคะ ?"

              ชายหนุ่มเอียงศีรษะ มองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ พร้อมกับขมวดคิ้ว "ถึงจะพยายามอย่างที่สุด คุณก็ทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนไม่เป็นหรอก  และไม่ ผมไม่ต้องการให้คุณเป็นคนอย่างนั้น"

              "ขอบคุณค่ะ" เทสซายิ้มกว้าง

              "แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ผมจะอนุญาตให้คุณไม่ต้องทำตามคำสั่งของอิงกริด ถ้าอิงกริดสั่งให้คุณทำอะไร ก็ทำตามซะ"

              และเป็นจริงอย่างที่คาดเดาไว้ แม่สาวชาวสวีเดนใช้อำนาจที่พึงมีตามหน้าที่ของหล่อนอย่างไม่รอช้า  เพราะหลังจากนั้น  อิงกริดสั่งให้เทสซาทำงานที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายมากเท่าจะมากได้ นับตั้งแต่กวาดลานหน้าอาคาร จนถึงทำความสะอาดโรงจอดรถที่ใหญ่ขนาดจอดได้สี่คัน  เช็ดหน้าต่างจนถึงถอนหญ้าตามร่องพุ่มไม้ !

              "ไม่เห็นมีใครเคยบอกเลยว่า ฉันต้องมาทำงานแทนคนสวนด้วยนะคะ" หญิงสาวประท้วง หลังจากที่ชักรู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้ว

              "ใช่ ตามหน้าที่ เธอไม่ต้องทำแทนคนสวน" อิงกริดตอบ เห็นด้วยกับคำแย้งของเทสซา แล้วยกมือที่ทาเล็บสีชมพูสวยสดขึ้นลูบผมสีทองให้เข้าที่  "เพียงแต่ฉันคิดว่า บางที เธอจะมีน้ำใจอยากช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ บ้างเท่านั้นแหละ"

    ~~~~~~~~~~~~~~~~

    จากคุณ : 'ณวรา' - [ 25 มี.ค. 46 01:03:40 A:203.107.194.27 X: ]