ชีวาลัย

    เกิดตายกายเราเพียงเท่านี้  
    จนมีสุขทุกข์เคล้าคลุกสน
    ดีร้ายมากน้อยเรียงร้อยตน  
    ดอกผลถูกแพงตกแต่งพอ

    เมื่อมามาเปล่าเพียงเท่าไหน  
    เมื่อไปไปเปล่าเท่านั้นหนอ
    เมื่อมากว้างยาวเท่ายกยอ  
    เมื่อไปใหญ่ย่อพอพอกัน

    ในเวิ้งชีวิตหากคิดมุ่ง  
    เพียงปรุงปรนเปรอบำเรอสรรค์
    เสพเสาะเจาะสรวงจนทรวงตัน  
    อยู่ทนทุกวันเพื่ออันใด

    รู้แน่แท้ตายคือปลายติ่ง  
    หาใครไหนนิ่งประวิงไหว
    ช้าเร็วเส้นทางย่อมวางไป  
    ยื้อยุดฉุดไว้ไม่มีทาง

    ประมาทอาจว่าตนสามารถ  
    ย่อมชาติกิมิปริจากขาง
    กระดืบอาจมก้มพุงกาง  
    เสยคางจุ่มขั้นสวรรยา

    เพื่อแต่งแมลงวันไปตันต่อ  
    ไก่ก้ออากูลจำรูญก๋า
    ก่อนไข่ขางขนวนเวียนมา  
    ชีวาคลื่นเหียนวนเวียนไป

    มนุสสามิแสคงแค่สาง  
    แม้ไม่ส่างที่สุดมนุษย์ไสย
    ห้วงสาหัสวัตถุทะลุไร  
    จะทิ่มไถถากถางทางสะเทือน

    เพียงกลับกรรมลำเหทะเลโหด  
    ทวนสังโยชน์ต้านกามที่ตามเฉือน
    จะเห็นหน้าค่าต่างสว่างเตือน  
    จะเห็นเพื่อนทั้งผองผู้หมองมัว

    ชีวาลัยในวารีที่ทุกข์ท้น  
    ห้วงแห่งคนหนของใคร่ใจครอบขรัว
    ไม่ยิ่งยงคงกระพันขวั้นคอตัว  
    เมื่อไม่กลัวคงเจอกันตอนวันตาย

    สดุดีมีชีวิตคิดใช้ค่า  
    เต็มราคาความเป็นคนข้นความหมาย
    ชิวิตนั้นวันรากเหง้าไม่เปล่าดาย  
    ย่อมสลายเพียงเรือนร่างร้างอาดูร/.

    จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 30 มี.ค. 46 17:47:05 A:203.113.81.132 X: ]