ความคิดเห็นที่ 1                       ศุภมัสดุ             สัททุลวิกกีฬิต ฉันท์ ๑๙ ข้าขอเทิดทศนัขประณามคุณพระศรี สรรเพชญพระผู้มี                       พระภาค อีกธรรมาภิสมัยพระไตรปิฏกวากย์ ทรงคุณคะนึงมาก                       ประมาณ นบสงฆ์สาวกพุทธ์พิสุทธิ์อริยญาณ นาบุญญบุญบาน                        บโรย อีกองค์อาทิกวีพิรีุยุตมโดย ดำรงดำรับโปรย                          ประพันธ์ ผู้เริ่มรังพจมานตระการกมลกรรณ ก้มกราบพระคุณขันธ์                    คเณศ สรวมชีพอัญชลินาถพระบาทนฤเบศ มงกุฎกษัตริย์เกษตร                    สยาม ที่หกรัชสมัยก็ไกรกิติ*พระนาม ทรงคุณคามภี-                            รภาพ เพียงนารายณ์อวตารบำราญอริบำราบ เถลิงรัชทวีลาภ                            วิไล เปรื่องปรีชาวิทยุตมาภรณ์ไท ธารสัตย์กระพัดใน                        กมล บำรุงรัฐสุขวัฒนานิกรชน ทั่วรัฐมณฑล                                บำเทิง สรวมเดชไตรรตนาวรากรเถกิง เกินโกฏิประกายเพลิง                     พิโรจน์ รังรักษ์ไทอธิราชพระบาทนฤโทษ เสพสิ่งประเสริฐโสต-                      ถิผล จุ่งเจริญด้วยสุขนันท์พระพรรณก็ถกล ทีฆายุเพิ่มพล                                พิบูล ข้าบาทรังรจนานิทานอิลทูล แทบบาทบดินทร์สูร                        สราญฯ * กิติ  คือกิตติ +++++++++++++++++++++++++++++++ ศัพท์ เทิด                            ยก ประณาม                      ประณม    การน้อมไหว้ สรรเพชญ                    (ส. สรฺวชฺญ  ป. สพฺพญฺญู)                                  ผู้รู้ทั่ว พระนามพระพุทธเจ้า ธรรมาภิสมัย                   การตรัสรู้พระธรรม (อภิสมัย                                   ความตรัสรู้ การถึง) พิสุทธิ์                           ผู้บริสุทธิ์ อริยญาณ                        ภูมิปัญญขั้นพระอริยบุคคล นาบุญ                            ที่สะสมบุญ  เป็นความเปรียบ                                    ว่า พระสงฆ์เป็นเสมือนนาที่                                     ประชาชนเพาะปลูกหว่านพืชผล                                      กล่าวคือ การทำบุญกุศล พิรียุตม                            พิริย + อุตม ความเีพียรอันสูงสุด สรวม                                ขอ  ขอให้ กษัตริย์เกษตร                     ราชอาณาเขต คามภีรภาพ                         สุขุม ลึกซึ้ง วิทยุตมาภรณ                       วิทย + อุตม + อาภรณ์ ประดับ                                         ด้วยความรู้อย่างสูงสุด ธาร                                     ทรง กระพัด                                 รัด มั่น รอบรู้ วรากร                                  วร + อากร  บ่อเกิดแห่งความ                                           ดีงาม เถกิง                                     รุ่งเรือง รังรักษ์                                  ตกแต่ง  สร้าง ปกครอง โสตถิผล                               ผล คือ ความเจริญรุ่งเรือง                                           ความสวัสดี นันท์                                    ความรื่นเริง ความสนุก                                          ความชื่นชมยินดี ถกล                                     ตั้ง  สร้าง ในที่นี้=งาม ทีฆายุ                                   (ทีฆ + อายุ) อายุยืน รจนา                                     แต่ง แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 46 01:45:13 จากคุณ : SONG982 - [ 14 เม.ย. 46 01:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2                            ฉบัง ฯ  ๑๖ แถลงปางรามจันทราวตาร                       เสร็จมล้างเหล่าพาล พินาศด้วยพระบารมี มลายเข็ญเย็นทั่วธาตรี                            ถวัลยรัชรมย์ชัยศรี อยุูธเยศเกศกรุง สมภารพระเอื้ออำรุง                               สมโภชผดุง พระเดชกระเดื่องแดนไตร ปางราชปรารภกิจใน                               พลีกรรม์อันไกร คือราชสูโยดม โดยเบื้องบรมราชนิยม                            ขัตติยสมาคม ร้อยเอ็ดมาเือื้อเอาภาร แผ่พระกฤษฎาภินิหาร                             ใดราชฤาปาน ฤาปูนพระเดชนฤบดี พระน้องสองเฝ้าบทศรี                             หิรักษ์จักรี พระตรัสพระตรึกปรึกษา พระภรตผู้พระอนุชา                                เชิงไฉนเชษฐา ทะนุพิธีพลีกรรม พระพร้องสนองถ้อยแถลงทำ-                    นูลทัดทานคำ มิควรประกอบมหการ พระองค์ผู้ทรงอวตาร                                ตราบจบจักรพาล โผอนมกุฎเกรงรณ ฤาควรกวนราชกังวล                                 มละด้าวมาดล ดำแหน่งทุเลศ*รัถยา                                   บัดพระลักษมณ์ราชอนุชา                          นบเบื้องพระบาทา บัณฑูรแถลงพจมาน ผิวไท้ใคร่กอบพลีการ                               อัศวเมธมหุฬาร ก็เลิศพิธีพลีกรรม เผยเผชิญพิชิตเชษฐ์ชักนำ                         น้อมเกล้ากล่าวคำ คดีดำนานในบูรพ์ อินทรรอนพฤตาสูร                                   เอิบอิศร์อันพูน บำเพ็ญตบะบารมี มาผลาญมารมอดชีวี                                 เกลื่อนบาปบ่มบำ- รุงบุญระบอบบำบวง เป็นที่นิยมแก่ปวง                                     เทพทั่วแมนสรวง สรรเสริญประเสริฐสาธร แถลงเรื่องสมราชอนุสร                             พระศรีสังขกร ก็โปรดก็เปรมปรารมภ์ เยื้อนอรรถตรัสชอบเชยชม                        โดยราชนิยม ยุบลคดีมีมา จึงแถลงอิลราชอิลา                                  อวยองค์อนุชา ฉบับอันพร้องพิสดาร ฯ ทุเลศ*  คือ  เรศ  (พิมพ์คำนี้ไม่ติด: ผู้พิมพ์) ************************************ ศัพท์ รามจันทราวตาร                 (รามจันทร + อวตาล) พระ                                      นารายณ์อวตารมาเกิดเป็น                                      รามจันทร์ เหล่าพาล                          หมายถึง พวกยักษ์ บารมี                                คุณสมบัิติที่ทำให้ยิ่งใหญ่ ถวัลยรัช                            ครองราชย์ เสวยราชย์ สมภาร                              บุญที่สะสมไว้ สมโภช                            การกินร่วมกัน การฉลองเพื่อความ                                      ยินดี ราชสูโยดม                       เป็นพิธีพลีกรรมอย่างหนึ่ง                                      (ราชสูย + อุดม) กฤษฎาภินิหาร    (กฤษฎา+อภินิหาร) บุญบารมีที่ได้กระทำไว้แล้ว หริรักษ์   พระเจ้าผู้คุ้มครอง  ผู้รักษา (พระนารายณ์) โผอน    อ่านว่า  ผะโอน  อ่อนลง  โผอนมกุฎ=น้อมกุฎ คือ ยอมเป็นเมืองออก เกรงรณ  เกรงอำนาจรบ มละ  ละทิ้ง ุทุเลศรัถยา  ตัว ล. คือ ตัว ร.  หนทางที่ลำบาก บัณฑูร   คำสั่ง  ในที่นี้หมายถึง ทูล มหุฬาร  ใหญ่โต บูรพ์  ก่อน พฤตาสูร   ชื่อยักษ์ตนหนึ่ง วชิรปาณี  ผู้ถือสายฟ้า  คือ พระอินทร์ สาธร  สาธุ  เหมาะ งาม ชอบแล้ว อนุสร   คำนึงถึง พระศรีสังขกร   ผู้ถือสังข์  พระนารายณ์ อวย  ให้ อนุญาต พิศดาร  กว้างขวาง ************************************ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 46 02:58:24 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 46 02:06:06 จากคุณ : SONG982 - [ 14 เม.ย. 46 02:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3              วสันตติลก ฉันท์ ฯ ๑๔ ยังมีบรมนฤปนาถ                 อิลราชสมัญขาน ทรงพลหิรัฐสุรฐาน                สุประเทศสถาพร โอรสพระกรรทมประชา          ปติพรหมบุตรขจร เจิดคุณธรรมมิกบวร               ทศพิธเพียบเี็พ็ญ เมตตาประชากรสโม-             สรสุขสลายเข็ญ ทั่วรัฐมณฑลก็เย็น                 สิรราษฎร์สเริงรมย์ รักษ์ราษฎร์ก็เล่หปิยบุตร         นรสุดประสาทสม ซ้องศัพท์เกริกกิติอุดม            วรเดชกระเดื่องแดน ปราบได้ณไกวลประเทศ         ทศทิศก็เกรงแกลน กลอกเกล้าและหนาวภยมิแคลน  วรฤทธิเรืองรณ เรืองรองพระมนทิรพิจิตร         กลพิศพิมานบน ก่องแก้วและกาญจนระคน       รุจิเรขอลงกรณ์ ช่อฟ้าก็เฟื้อยกลจะฟัด            ดลฟากทิฆัมพร บราลีพิไลพิศบวร                  นภศูลสล้างลอย เชิงบัทม์พระบัญชรเขบ็จ         มุขเด็จก็พราวพลอย เพดานก็ดารกพะพรอย           พิศเพียงนภาพลาม สิงหาสน์จรูญจตุรมุข              บมิแผกพิมานงาม พื้นภาพอำพนพิพิธตาม           ตะละเนื่องพนังนอง ภาพครุฑก็ยุดอุรคแผ่             กรเพียงจะผาดผยอง เทพนมขนัดกษณะมอง           มรุเทพ*ทิพาลัย เบื้องบรรจถรณทิพอาส-          นก็เอี่ยมอุไรไพ- ิจิตรลายจำหลักฉลุพิไล-*        ยพิลาสลดามาลย์ ชั้นฉัตรสกาวทุกุลพัสตร์          รุจิรัตน์อลังการ เขนยขนนระคนบุษปปาน        รสทิพย์ประเทืองใจ เนืองแน่นอนงค์นิกรนาฏ         ทะนุบาทบำเรอไท เฉิดโฉมประโลมกมลใคร        ยลพิศก็พิศวง แน่งนางประหนึ่งวรสุราง-        คสะอางสะอาดองค์ ร่ายเรียงบำเรออมรทรง           สุรภาพพิมานเมือง ราชูประโภคปริโภ-                คพิพัฒนนองเนือง สมบัติสมบุรณเรือง                วรราชภิรมย์ชม ปราการก็ปรากฎสุเม-             รุสิเนรุเปรียบสม นางจรัลและโดรณสดม-         ภอธึกทะงันเงย ป้อมค่ายระรายธุชประฎาก      สุประดิษฐ์ดำกลเกย ในบานทวารวิมลเผย              ผิวหับสนิทเนียน หอยุทธ์ก็เย้ยริปุประยุทธ์         อริยลณพาเวียร* เหือดเหี้ยมกำแหงหิริระเมียร     มลฮึกอหังการ มากมวลอมาตย์นิกรเส-          วกราชกำลังหาญ พฤนทาพลากรแสะสาร           สุรฤทธิเริงรณ ผาสุกสนุกนครขัณ-               ฑสิมาสุมณฑล บำเทิงระเริงหทยชน               ทิชชาติประชุมชี แซ่ศัพท์ผสานดุริยสัง-            คิตพาทยเภรี สรบสิ่งประดาประดุจศรี           สุรโลกชะลอลง ปางดลวสันตอุตุแสน              จะเกษมณแดนดง ดาษรุกข์ระดื่นดฤณบง            ระบุบัตรขจีงาม แถวธารละหานศิขรหลาก        ชลหลั่งละลุ่มหลาม มั่วมวลละมั่งมฤคตาม             วนสณฑ์สะเริงไพร ราชาพระปรารภประพาส         พิศเพื่อภิรมย์ใน แห่งห้องพระหาวนพิไล           มิคล่าประลองกร โองการประกาศนิกรเส-          วกโดยเสด็จดอน มวลหมู่อมาตยสลอน              พลถ้วนทหารหาญ ตรวจเตรียมพลากรพหล          ตะละตนก็เชี่ยวชาญ ม้ารถและคชวรยาน                ระแทะเทียบสะเทื้อนดิน พลคชก็คือสุรคเชน-              ทรไอยราอินทร์ ชำนนชำนาญชำนะอริน-         ทรล้วนชโลมมัน พลม้าพลาหกผยอง               ดุจล่องจะลอยสวรรค์ พลรถก็ล้วนรถสุพรรณ           ระแทะธุชปลิวปลาย พลราบก็รุ่นทหระว่อง             วยคล่อง*ตะกอกาย ล้วนโล่หโตมรก็ทาย              ธนุแล่นกำแหงรณ สรรพศาสตรอาวุธทิพา           วุธเทิดประเทืองมนตร์ สำหรับพเนจรผจญ                ก็สะพราด*สะพรึงเพรียง เริงร้องคะนองนิกรพล            ผิวเพิกไผทเอียง เอิกอึงอุฆษสุรก็เพียง            ปฐพีถล่มลาญ ครั้งถึงสมัยมหุดิฤกษ์              อดิเรกอุดมวาร จอมราชก็ยาตรวนสถาน          ทุรรัถยาดล แดนไพรพิศาลศิขรเขิน           ทุมเนินพนาสนฑ์ ปักษาคณามฤคยล                ก็ยะยั่วยะยวนชม ฯ * มรุเทพ บางฉบับเป็น เมรุเทพ *พิไลย ที่ถูกเป็น พิไล  แต่ในที่นี้ต้องการลหุที่ ย * พาเวียร ตัว ว. คือ ห. (พิมพ์ไม่ติด:ผู้พิมพ์) *คล่อง  บางฉบับเป็น ก่อง * สะพราด  คือ สะพรั่ง *********************************** ศัพท์ นฤป     ผู้ปกครองคน พระราชา นาถ     ที่พึ่ง สมัญ    ชื่อ พลหิรัฐ   แคว้นพลหิ ธรรมิกบวร  ผู้ทรงคุณธรรมอันประเสริฐ ทศพิศ  ธรรม ๑๐ ประการของพระราชา สิร   หัว ประสาท  เลื่อมใส ไกวล   ทั่วไป ทั้งหมด ทั้งสิ้น แกลน   กลัว รุจิเรข   มีลวดลายงดงามสดใส อลงกรณ์  เครื่องประดับ ช่อฟ้า   ตัวไม้ที่วางอยู่บนใบระการูปเหมือนหัวนาคชูขึ้น ทิฆัมพร  ท้องฟ้า (ทีฆ + อัมพร) บราลี   ยอดเล็กๆ ที่มีสัณฐานดุจยอดพระทราย ใช้เสียบ          รายๆ ไปตามอกไก่หลังคา นภศูล   เก้ายอด  มียอดกลางหนึ่งยอด           และมียอดล้อมออกมาสองชั้น ชั้นละสี่ยอด เชิงบัทม์  ฐานรองซึ่งทำเหมือนดอกบัว เขบ็จ  ลวดลาย มุขเด็จ    คือมุขที่ยื่นออกมาจากมุขใหญ่ ดารก      ดาว อำพน      งาม พนัง        หมายถึง ผนัง อุรค        ผู้ไปด้วยอก   งู กษณะ    ขณะ มรุ        เทวดา ทุกุลพัสตร์    ผ้าเนื้อดี เขนย     หมอนหนุน ขนน      หมอนอิง ประเทือง     ส่งเสริมให้ดีขึ้น ประเทืองใจ  ทำให้่ใจชื่นบาน นางจรัล  เสาแถวตามระเบียง โดรณ    เสาระเนียด เสาค่าย ซุ้ม สดมภ     เสาหลัก อธึก  มากมาย ทะงัน  ใหญ่โต  สูงใหญ่ ธุช  ธง ประฏาก  ธงผืนผ้า ดำกล  ตกแต่ง งดงาม พาเวียร  ว. คือ ห.   พาหิร ภายนอก เหือดเหี้ยม  หมดความกล้าหาญ หิริ   ความละอายต่อบาป ความกระดากใจ ระเมียร  ดู พฤนทา   กอง หมู่ จำนวนมาก พลากร  หมู่ทหาร (พล+อากร) แสะ  ม้า สรบ  ทั่ว  พร้อม สุรโลก   สวรรค์ ดฤณ   หญ้า สะเริง    สำเริง สนุก พระหาวน  ป่าใหญ่ มิค   เนื้อ ระแทะ  เกวียนชนิดหนึ่ง สุรคเชนทร   ช้างพระอินทร์ ชำนน  ชน   ทหระ  คนหนุ่ม ตะกอ  หนุ่ม  รุ่น โตมร   หอกซัด ทาย  ถือ เพิก  พลิก อุโฆษ  กึกก้อง ทุม  ต้นไม้ จากคุณ : SONG982 - [ 14 เม.ย. 46 02:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พระราชนิพนธ์คำนำครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2188995/W2188995.html ปล. อักษร ตัวสะกด  ตรวจทานโดยผู้พิมพ์      อ้างอิงจาก   อิลราช คำฉันท์,กรมวิชาการ พิมพ์ครั้งที่๒๘, พ.ศ. ๒๕๒๖; แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 46 03:07:03 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 46 03:06:07 จากคุณ : SONG982 - [ 14 เม.ย. 46 03:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาอ่านค่ะ ขอบพระคุณมาก ๆ นะค่ะ จากคุณ : นฤมล - [ 14 เม.ย. 46 09:36:57 A:203.113.76.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาปูเสื่อรออ่านตอนต่อไปครับ จากคุณ : เก้าแต้ม - [ 14 เม.ย. 46 13:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารอตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : มล - [ 14 เม.ย. 46 20:40:26 A:203.113.76.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ติดตาม ..ฮะ ติดตาม จากคุณ : jr_bee - [ 15 เม.ย. 46 20:58:53 A:203.151.87.162 X: ]