ขอบอกก่อนนะเจ้าค่ะ ว่าบทความนี้ต้นฉบับเป็นภาษาจีนซึ่งมีคนส่งมาให้เราทางเมล เราเลยลองแปลดูเล่น ๆ ทำให้รู้ว่าภาษาไทยเราไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไหร่ ยังงัยขออภัยล่วงหน้านะเจ้าค่ะ ใครที่เคยอ่านเรื่องแปล ครั้งแรก..Plan ของให้รออีกหน่อยนะเจ้าค่ะ ยังไม่มีเวลาแปลต่อเลยจริง ๆ
////////////////////////////////////////////////////////////


มีเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง ที่สวย และ สงบสุข. มีคู่รักที่รักกันมากอยู่คู่หนึ่ง. ทุกวันพวกเขาจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหายด้วยกัน และ ตอนโพล้เพล้ก็จะไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาด, ทุกคนที่เคยพบเจอคนคู่นี้จะมองพวกเขาด้วยสายตาที่อิจฉาในความรักของคนทั้งคู่เสมอ.

แต่แล้ววันหนึ่ง อุบัติเหตุรถชนที่เกิดขึ้น หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส, เธอนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลอย่างเงียบเงียบ วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา. ตอนกลางวัน ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเค้าตลอดเวลาทั้ง ๆ ที่เธอไม่มีอาการตอบสนองใด ๆ เลย ตกกลางคืน ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์ซึ่งอยู่ทางนอกเมือง เขาได้ร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีน้ำตาจะไหลออกมาอีกแล้ว

1 เดือนผ่านไป , หญิงสาวก็ยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม ,ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน แต่เขาก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่มีหยุด . แต่แล้ววันหนึ่งพระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่มและตกลงที่ให้พรแก่เขา.  พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า “เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม” ชายหนุ่มตอบโดยลังเลเลยว่า “ ผมยอมครับ” พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า “งั้นดี, ฉันจะทำให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงไหม” ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ผมยอมครับ”

ฟ้าสว่างแล้ว, ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอที่สวยงามตัวหนึ่ง , เขาได้บอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล. หญิงสาวได้ฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ แล้วยังมีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน.

หลายวันผ่านไป , หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตะเวณหาข่าวคราวของชายหนุ่ม แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน. หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ, ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอ ได้บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง แต่เขาไม่สามารถที่ส่งเสียงได้, ไม่สามารถที่จะโอบกอด, เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวอย่างไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น. ฤดูร้อนได้ผ่านไปแล้ว, ลมของฤดูใบไม้ร่วงได้พัดปลิวใบไม้ให้ร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่, เจ้าแมลงปอจำเป็นที่ต้องจากที่นี่ไปแล้ว. นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว. เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว, อยากใช้ปากอันเล็ก ๆ จูบประทับที่หน้าผาก แต่อย่างไรก็ดีร่างอันเล็กและอ่อนบางในคราบของแมลงปอก็ไม่สามารถจเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้

เหมือนแค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาเพื่อหาคนรักของเขา. เพื่อที่จะได้พบว่าร่างอันคุ้นตานั้นบัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง. ภาพ ๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว. ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น  และ แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่ดูสดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก. เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก หลังจากนั้นไม่กี่วัน แมลงปอจะเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิยต์ขึ้น, พลบค่ำก็อยู่ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก แต่สำหรับเขาแล้ว นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว นอกเหนือจากนั้นเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย.  หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก เจ้าแมลงปอบินต่ำลง ๆ ทุกวันด้วยความรู้สีกที่เจ็บปวด เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รักของเขา. ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่ ,เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก

ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3, เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว. บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม, ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบา ๆ จากเขาผู้นั้น ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป. วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว. คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่มได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง. เจ้าแมลงปอค่อย ๆ บินเข้าไปในโบสถ์, และข้าไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า, เขาได้ยินเสียงของคนรักที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า “ฉันยอมรับ” เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา, ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่. เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา

พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า “เจ้ารู้สึกเสียใจไหม” เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า” พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า “งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”.   เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้า ๆ ก่อนตอบว่า  “ ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

บางบุพเพถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป บางบุพเพตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่ เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่ง เราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี

บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม

ถ้าคุณไม้รับจดหมายฉบับนี้ ก็เป็นเพราะว่ามีคนแอบอวยพรให้คุณ เพราะคุณก็รักคนที่อยู่รอบ ๆ คุณ