ความคิดเห็นที่ 1 เขียนไว้สำหรับวันวิสาขบูชาที่ผ่านมา เลยขอของเก่ามาโพสต์นะคะ ๏ วันวิสาขบูชา..........................จันทร์เพ็ญเต็มนภา เมื่อครั้งเดือนหกครบเวียน ๏ ขึ้นสิบห้าค่ำอ่านเขียน....................เตรียมพานธูปเทียน น้อมนบระลึกพระคุณ ๏ ทั้งพระปัญญาเกื้อหนุน....................พระกรุณาค้ำจุน พระบริสุทธิ์ผุดผ่องตั้งใจ ๏ วันนี้ทรงประสูติสดใส....................ตรัสรู้ครั้งใหญ่ อีกปรินิพพานวันดี ๏ น้อมระลึกพระคุณทวี.....................ด้วยใจสุขขี ยึดมั่นหลักธรรมชี้นำ ๏ เลิกลดละสร้างเวรกรรม..................สานสืบพุทธธรรม อุทิศช่วยเหลือสังคม ๏ ประกอบความดีสะสม.....................จิตใจเพาะบ่ม อบรมฝึกรู้ตนตัว ๏ อบายมุขละเลิกเมามัว....................ไม่ทำความชั่ว จิตใจผ่องใสงดงาม ๚ ศิษย์พี่นิรนามฯ ปราณี หรือว่า ปรานี คะ จากคุณ : รสา รสา - [ 16 พ.ค. 46 22:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปล. ศิษย์พี่ฯ ข้าน้อยว่า ลิงก์ที่ให้ไปดูฉันทลักษณ์กาพย์ฉบัง ๑๖ น่ะ มันไม่ค่อยจะถูกนา กกกกก ข ................. กกก ข กกกกก ค กกกกก ค ................. กกก ค กกกกก ง กกกกก ง ................. กกก จ กกกกก จ : จากคุณ : รสา รสา - [ 16 พ.ค. 46 22:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๏  อาศรมชาวโคลงโยงใย              ชักชวนกันใหม่ ลองเขียนกาพย์ฉบังดังความ ๏  เริ่มต้นศิษย์พี่นิรนาม                 ยกงานนงราม เป็นตัวอย่างไว้ได้ฟัง ๏  สิบหกคำร้อยถ้อยชัง                 ต่อบทอย่างฉบัง ถ่ายทอดรอยอดีตกรีดใจ ๏  คิดแล้วยังเหน็บเจ็บใน               หากกาลผ่านไป ค่อยคลายขุ่นเคืองเรื่องราว ๏  ว่าแล้วขอต่อความยาว               ชวนเพื่อนหนุ่มสาว ช่วยเขียนกาพย์กรองลองดู ๏  บทใดเห็นควรเป็นครู                 เชิญยกเชิดชู มาแบ่งจุนเจือเผื่อกัน ๏ กาพย์แก้วแวววามงามครัน          ต่างสร้อยกำนัล คล้องมิตรสนิทแนบแอบอิง ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 พ.ค. 46 23:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 .....เถาถั่วต้มถั่วตั้ง.....................ปานไฟ ดาลเดือดธารเดือดไอ................แผดห้าม ถามความเคียดความไย..............ฟัดเฟียด ตามฆ่า...เพียงข้าฯ คร้าม.............เพลี่ยงพล้ำพงศ์สูญ-  สิ้นนา  ฯ .....เถาถั่วต้มถั่วตั้งปาน-.............ไฟดาลเดือดธาร เดือดไอแผดห้ามถามความ เคียดความไยฟัดเฟียดตาม.........ฆ่าเพียงข้าคร้าม เพลี่ยงพล้ำพงศ์สูญสิ้นนา ฯ อันนี้ของเก่าขุดมาจากกระทู้ของคุณเพ็ดดีกรีที่ตั้งไว้น่ะ ไว้จะปั่นมาให้เหล่ ละกัน เด้อ จากคุณ : จังงัง - [ 17 พ.ค. 46 00:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันวิสาขบูชา . . . . . . . . . . . ศิษย์น้องรสา เปล่งปลั่งประกายแสงธรรม อันว่านิรนามมีกรรม . . . . . . .ยังเวียนชอกช้ำ ในรสกิเลสลุ่มหลง อีกนานกว่าได้คิดปลง . . . . . ใจหนุ่มกระทง แม้นร่างกร่อนแก่ตามวัย เหมือนหนูน้องศาลาไทย . . . .กาพย์กลอนพิไล หากเพ้อละเมอรัญจวน วันคืนดูท่าปั่นป่วน . . . . . . . .ร้อยเรียงคำล้วน สื่อไฟในทรวงแผดเผา โอ๊ะโอ๋"ปรานี" หรือเจ้า . . . . . .มันช่างน่าเศร้า เผลอหลุดออกมาได้ไง -_- ต้องขอขอบใจขอบใจ . . . . . .ที่แจ้งแถลงไข "ปราณี"นั่นนามหญิงสาว (ฮะแฮ่ม) เรื่องราวไม่เยิ่นเย้อยาว . . . . . ประเดี๋ยวประด๋าว ก็จบคบกันไม่ยืด เพราะฉันมันคนอืดอืด . . . . . .ชีวิตจืดชืด ไปกันไม่ถนัดหรอกท่าน ฟังแล้วอย่างเพิ่งสงสาร . . . . . เรื่องที่เล่าขาน เพราะกาพย์ฉบังพาไป เพียงแต่งเรื่องราวมาใส่ . . . . . ถูถูไถไถ เพื่อตอบกระทู้นั่นเอย :) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 17 พ.ค. 46 01:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชวนแต่งกาพย์รึขอรับ ขอนำงานเก่าๆมาวางไว้ด้วยคนแล้วกัน                   ๏ ๏ ๏ รุ้ง ๏ ๏ ๏     ฉบงง ๑๖ ๏ หลังฝนโปรยปรายระบายฝน............จากฟ้าเบื้องบน เหลือเพียงละอองน้ำประปราย แสงแดดแผดส่องผ่องสาย...............กระทบละอองพราย เกิดแถบสีแต้มงามตา ก่อเป็นโค้งคุ้งรุ้งฟ้า.........................เป็นลำเจิดจ้า เป็นสายเจ็ดสีเรืองรอง เรืองงามยามเมื่อตามอง...................ดั่งภาพจำลอง จากปลายพู่กันจิตรกร แต่งแต้มสีสันอรชร..........................อย่างเอื้ออาทร แก่ด้าวแก่ดินบันดาล เพื่อให้รื่นเริงสำราญ.......................จึงประดิษฐ์การ หลังฝนจนฟ้าดูดี สายรุ้งโค้งเห็นเด่นสี.........................พาดนิ่งดุษณี อาบแต่งปรีตีแก่ตา ใช่แค่ความสงบธรรมดา......................รอรุ้งเลือนลา ก่อเกิดคำตอบแก่ใจ เมื่อแสงแผดกล้าทอใส.....................ละอองน้ำหมดไป รุ้งงามอย่างวาดจึงวาย มีเกิดย่อมลับสลาย............................เกิดแก่เจ็บตาย เป็นกฎเป็นเกณฑ์ตามกรรม ๚ะ๛ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ค. 46 01:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนนี้ว่าจะพิมพ์เปลเปล้อ แต่เอาไว้ก่อน เมื่อคืนนอนคิดว่า โคลง ๔ สุภาพ กับ ฉบงง ๑๖ น่าจะแต่งไปพร้อมกันได้ เลยลองดู ก็ได้บทนี้มาขอรับ อาจจะยังมั่วอยู่เพราะรีบปั่น แหะ แหะ ๔ สุภาพ สมสวรรค์นั้นเสกสร้าง.....................นางสวรรค์ ปั้นแต่งร่างโฉมอัน..........................เด่นหล้า เอกอนงค์หนึ่งใจพลัน.....................เพ้อลุ่ม-  หลงแม่ งามเยี่ยงหงส์จากฟ้า.......................ล่อให้ชายครวญ ฉบงง ๑๖ สมสวรรค์นั้นเสกสร้างนาง...............สวรรค์ปั้นแต่งร่าง โฉมอันเด่นหล้าเอกอนงค์ หนึ่งใจพลันเพ้อลุ่มหลง...................แม่งามเยี่ยงหงส์ จากฟ้าล่อให้ชายครวญ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 46 09:09:02 แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 46 09:03:40 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ค. 46 09:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อะจ๊าก เพิ่งกลับไปเห็นว่าลูกลิงเขียนมาก่อนแล้ว แต่ไม่เป็นไร ไม่ถือ ฮ่า ฮ่า จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ค. 46 09:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะท่านนิรนาม ณ ถนนฯ และชาวอาศรมทุกท่าน ^__^            กาพย์ฉบังขลังด้วยมนตรา                   ถ้วนถ้อยวาจา สิบหกครบจบประมวล            เรียงร้อยความตามเหมาะควร              งดงามเชิญชวน เสียงเสนาะเพราะพึงตรึงใจ            สดับรับเริงบันเทิงไทย                        สื่อสารวิไล ขจรขจายปรายโปรยโชยชู            เด็กผู้ใหญ่ใคร่ลองดู                           ผิดถูกเป็นครู สืบสานงานพรรณวรรณศิลป์            ปลูกฝังหยั่งลงชีวิน                             วิถีไทยถิ่น ให้นานแน่นแผ่นดินไทย ว่าด้วยกาพย์ฉบัง ได้เท่านี้แล... แหะๆ (ได้แค่นี้... คิดไม่ออกแล้วค่ะ ) จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 17 พ.ค. 46 10:33:22 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 แว้บมาขอบคุณ ท่านผู้แวะมาทักทายท้ายกระทู้ที่แล้ว คุณแสร้งว่าฯ คุณรสา รสา ท่านวฤก ท่านจอมยุทธฯ ขอร้บ ......................... เขียนกาพย์ประชันโคลงคลอ               เคลียความลออ ลีลาศลีลาสองสาย บันดาลสาส์นเสียงเสนาะสบาย             ระบัดระบาย จินตภาพตาบจินตนาการ ฯ แหะ ๆ แค่นี้ก่อนครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 17 พ.ค. 46 10:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตื่นเช้าเข้าเวปฯพันทิพย์.............อ่านเรื่องซุบซิบ จุบจิบเจรจาว่าขาน ถกเถียงเพียงพอประมาณ..........หลักวิชาการ อย่าหาญอย่าหักน้ำใจ อยู่ห้องศาสนาใกล้ใกล้.............วันนี้เห็นใน กระทู้แนะนำพรรณา จึงตูผู้เยาว์เข้ามา.....................เพลินพิศภาษา แห่งท่านกวีรังสรรค์ ล้วนเลิศเพริศแพร้วรำพัน..........กาพย์กลอนโคลงฉันท์ พร่ำพรรณนาโวหาร ให้ตูนึกสนุกสำราญ..................กำเริบเสิบสาน อยากแต่งอยากเติมเหิมหาญ ผิดพลาดด้วยน้อยประสบการณ์...ขอผู้ชำนาญ โปรดงดอดซึ่งโทษตาย ขอเพียงยังมีลมหาย-................ใจเข้าร่างกาย จะรีบเผ่นโผนไปพลัน กลับห้องศาสนาของฉัน.............สถิตนานวัน ทะเลาะกันไม่จบสิ้นเอย ฯ จากคุณ : ดอกไม้ภาษา - [ 17 พ.ค. 46 13:45:31 A:203.113.76.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่าน กลโคลงสี่สุภาพ  และกาพย์ฉบังของ คุณจอมยุทธเมรัย เยี่ยมครับ เข้าที ชอบใจ จากคุณ : คน ละแม - [ 17 พ.ค. 46 15:27:31 A:203.113.67.71 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 รำลึกรอยยิ้มพิมพ์ประไพ             ซาบซึ้งตรึงใจ ณ ลานร่มไม้ชายคา พ้องกันวันเกิด"ทิวา"                    สังสรรค์หรรษา ทุกคนอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ สืบสานสายใยไมตรี                    ต่อเติมเพิ่มทวี จารึกวันวานผ่านมา แม้นล่วงหลายกาลเวลา               ฝากพจน์รจนา ขอย้อนอ้อนมอบขอบคุณ ๚ ขอแต่งกาพย์ฉบังมาร่วมด้วย เคยสังเกตเห็นมาว่า  พยางค์ท้ายของทุกวรรคของฉบังจะไม่ใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์ อยากถามท่านผู้รู้ว่า   เขามีบังคับใช่หรือไม่ ? ขอบคุณล่วงหน้า ครับ               จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 17 พ.ค. 46 15:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วันนี้ไปนั่งเฝ้าร้านที่สวนจตุจักร  อากาศร้อนและลูกค้าน้อย  เลยนั่งเขียนอะไรเล่นๆบ้าง จับเอาฉันทลักษณ์โคลงสี่สุภาพมาตั้งเข้า  ใส่ฉบัง ๑๖ ลงไป ๒ บท เลยได้ดังนี้แล ๏ ฉบังกรองลองคู่คล้อง               โคลงเคียง ทาบบทโยงคำเพียง                   เทียบไว้ พาเพลินเล่ห์หลากเสียง               ชวนมิตร  เชิญแล อย่าขาดเกินย่อมได้                   เช่นนี้ที่เห็น ๚ะ ๏ ฉบังกรองลองคู่คล้องโคลง               เคียงทาบบทโยง คำเพียงเทียบไว้พาเพลิน ๏ เล่ห์หลากเสียงชวนมิตรเชิญ              แลอย่าขาดเกิน ย่อมได้เช่นนี้ที่เห็น *** ปู่ออฯ - ความคิดเห็นที่ ๑๓ เท่าที่ศาลาไทยทราบ  คำท้ายวรรคของฉบัง ๑๖ ไม่นิยมวรรณยุกต์ เช่นเดียวกับวรรคต้นบาทสองและสามของโคลงค่ะ ส่วนคนอื่นจะว่าอย่างไรบ้าง  ก็ต้องรอให้ใครไปช่วยค้นมาแลกเปลี่ยนเพิ่มเติมนะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 17 พ.ค. 46 19:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนแรกจอมยุทธฯ คิดจะทำเปลเปล้อเกี่ยวกับเรื่องของโคลง แต่เห็นกระทู้นี้เล่น ฉบัง กัน จอมยุทธก็เลย เปลี่ยนมาทำเปลเปล้อเกี่ยวกับ กาพย์ฉบัง ดีกว่า แต่ก่อนอื่นคงต้องตอบคำถามของปู่ออฯ ก่อนขอรับ ปู่ออฯ ถามมาว่า " เคยสังเกตเห็นมาว่า  พยางค์ท้ายของทุกวรรคของฉบังจะไม่ใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์ อยากถามท่านผู้รู้ว่า   เขามีบังคับใช่หรือไม่ ? " อันนี้จอมยุทธฯ ขอออกตัวก่อนว่า ยังไม่ใช่ผู้รู้ แต่พยายามหาข้อมูลจากหนังสือที่มีอยู่มาตอบคำถามข้อ นี้ขอรับ เดิมๆ จอมยุทธฯ ก้อเคยคิดว่าพยางค์ท้ายของทุกวรรคของฉบัง จะไม่ใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์ รวมถึง คำตาย ด้วยอาจจะติดมาจากบทอาขยานสมัยเด็กๆ ที่ท่องจนจำได้จนบัดนี้ ก้อคือบทนี้แหละขอรับ ๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน...................เหมือนอย่างนางเชิญ พระแสงสำอางข้างเคียง ๏ เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง..............................เริงร้องซร้องเสียง สำเนียงน่าฟังวังเวง ๏ กลางไพรไก่ขันบรรเลง.............................ฟังเสียงเพียงเพลง ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ๏ ยูงทองร้องกระโต้งโฮ่งดัง.........................เพียงฆ้องกลองระฆัง แตรสังข์กังสดาลขานเสียง จาก มูลบทบรรพกิจ : พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย  อาจารยางกูร) แต่จากการค้นจากหนังสือที่มีอยู่ ไม่พบว่ามีการบังคับคำท้ายวรรคขอรับ มีแต่คำท้ายบทที่หนังสือตำรา ฉันทลักษณ์บางเล่มที่ระบุคำสุดท้ายของบทไว้เป็นกฎในการแต่งกาพย์ฉบัง ว่า " คำสุดท้ายของบทห้ามใช้คำตาย หรือคำที่มีรูปวรรณยุกต์และนิยมใช้เสียงวรรณยุกต์สามัญหรือจัตวา " แต่โบราณจะตั้งเป็นกฎไว้จริงๆหรือไม่ จอมยุทธฯ เองก็ไม่แน่ใจ อาจจะเป็นเพราะโบราณก็อาจจะไม่นิยม เขียนฉบังกันเท่าไหร่ เท่าที่ปรากฎในสมุทรโฆษ หรืออนิรุทธคำฉันท์นั้น ฉบังก็แค่เขียนลงเป็นส่วนประกอบให้ฉันท์ เท่านั้น และบรรเลงไปเรื่อยๆ ทำให้ลีลาของฉบังไม่ค่อยโดดเด่น ซึ่งอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้กวีสมัย ก่อนไม่ค่อยพลิกแพลงในการเล่นกาพย์ฉบัง ทำให้คำที่ใช้ท้ายวรรคไม่ลงด้วยคำที่มีรูปวรรณยุกต์หรือคำตาย ที่อาจทำให้จังหวะและลีลาของฉบังเพี้ยนออกไป ยังไม่จบนะขอรับ ไหนๆก็มั่วมาจนถึงนี้แล้ว จอมยุทธฯก็จะขอมั่วต่อไปอีก แหะ แหะ แต่เพราะกาพย์ เป็นฉันทลักษณ์ที่เน้นเรื่องจังหวะลีลา โดยเฉพาะ ฉบัง มีลีลาและจังหวะแบ่งเป็น ๒-๒-๒, ๒-๒, ๒-๒-๒ ตลอด ดังนั้นการเล่นกาพย์ฉบังในสมัยปัจจุบัน กวีจึงอาจพลิกแพลงเพื่อให้หลากหลายยิ่งขึ้น ซึ่งหลุดจากกรอบเดิมๆ แบบโบราณ อาทิ ๏ งำเมืองงามเมืองเรืองไร.................เรืองรายฉายชัย ฉายชนฉายชีพเฉพาะพระพักตร์     (เนาวรัตน์     พงษ์ไพบูลย์) ๏ ไกลไกลเกาะเพกาเห็น......................ลิบเรือเพียงเล็น เล่นโล้โต้คลื่นคล้อยคล้อย     (เนาวรัตน์     พงษ์ไพบูลย์) แต่ก็พบเพียงเล็กน้อยเท่านั้นขอรับ จะเห็นว่าเสียงคำท้ายบทของฉบังที่ยกตัวอย่างแปลกๆจากของเก่า  ดังนั้นจอมยุทธฯจึงมีความเห็นว่า  " คำสุดท้ายของบทห้ามใช้คำตาย หรือคำที่มีรูป วรรณยุกต์และนิยมใช้เสียงวรรณยุกต์สามัญหรือจัตวาเท่านั้น " น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด สำหรับคำสุดท้าย ของวรรคแรกและวรรคที่สองไม่มีปัญหาขอรับ ๏ คือใจเยี่ยงใจเด็กจ้อย.....................มืดมากดำน้อย ไป่ทาบไป่ทามลามลง ๏ ใจกวีคือใจเจาะจง..........................สร้างเจตจำนง ให้อิสระได้โรจน์เรืองรอง ฯ        (พนม     นันทพฤกษ์) รอว่างๆอีกซักนิด จะทำเปลเปล้อเกี่ยวกับฉบัง มาให้อ่านต่อ นะขอรับ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 46 22:15:16 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 17 พ.ค. 46 19:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ" ยัยหนู" -ศาลาไทย และ"หลานจอมยุทธฯ" มาก ๆที่กรุณาเข้าตอบคำถามที่ถามไว้ในความเห็นที่ 13 ท่านอื่นมีความเห็นอย่างไร  อยากทราบครับผม จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 18 พ.ค. 46 00:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ซือม่วยรสาร้องเตือน . . . . . . . . ผังฉบังคลาดเคลื่อน นิรนามเพิ่งเพ่งเห็นนา ใครมีตำรับตำรา . . . . . . . . . . . ต้องหลักวิชา วอนวางแบบแผนแทนเดิม จังงังยังคึกฮึกเหิม . . . . . . . . . . ความคิดริเริ่ม สองกาพย์พลิกแผลงแปลงโคลง จอมยุทธ์ฯ ชะงักตัวโก่ง . . . . . . คำคิดยึดโยง พ้องกลจังงังพอดี แม้นแบบเหมือนในวิถี . . . . . . . สร้อยโคลงบ่งชี้ แตกต่างตำแหน่งแบ่งเรียง พิศดูแล้วใคร่ออกเสียง . . . . . . . หลังเปรียบเทียบเคียง อันสร้อยบาทสามลงตัว ที่ดูอาจไม่ถ้วนทั่ว . . . . . . . . . . . ใช้วิชามั่ว อันเป็นสุดยอดวิทยา (ฮ่าๆๆ) "ไกลถิ่น" มาเยือนอีกครา . . . . . . มิร้างห่างลา อาศรมมิเงียบหงอยเหงา คิดถึงมิตรผู้เคยเนา . . . . . . . . . ป่านนี้มึนเมา ณ ร้านสุราแหล่งไหน "คัมภีร์โบราณ" นามใหญ่ . . . . . .ข่าวล่าเฝ้าไข้ ผู้สนิทชิดในชีวัน ขอส่งแรงใจให้กัน . . . . . . . . . . .ดีคืนฟื้นขวัญ ทุกห้วงช่วงผานาที "โมโน" มีนา' มานี่ (นา) . . . . . . . เมษา' มาสี่ เดือนนี้ดูหนอดำนา ไวไวอย่าอู้ล่าช้า . . . . . . . . . . . . ควายขายบ่าหน้า ยังรังอาศรมชมรม กลม"ปี่ ร้อย"รสกล่อมกลม . . . . . คมดาวกล่าวคม คืนค่ำสำราญหวนคืน . . . . . แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 46 11:51:48 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 18 พ.ค. 46 11:49:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลบทกับกาพย์ฉบัง ไม่แน่ใจว่าจะเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนหรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรขายมาหลายลูกแล้ว ฮ่า ฮ่า เปลเปล้อเรื่อง กาพย์ฉบัง ขอเริ่มที่กลบทแล้วกัน เนื่องจากคณะของกาพย์ฉบัง บทหนึ่งมีบาทเดียว แบ่งเป็นสามวรรค วรรคหน้า ๖ คำ วรรคกลาง ๔ คำ วรรคหลัง ๖ คำ รวม ๑๖ คำ  ดังนั้นจึงมักเรียกว่า กาพย์ฉบัง ๑๖ คมทวน คันธนู กล่าวไว้ว่ากาพย์ฉบัง มีลีลาและจังหวะเป็น ๒-๒-๒, ๒-๒, ๒-๒-๒ ตลอด ดังนั้นการ สอดใส่สัมผัสในจะทำให้ไพเราะ หรือถ้าจะให้เหมาะก็ใช้สัมผัสทั้งสระทั้งอักษรซ้อนกัน หรือผลักดันกลบท บางชนิดมาเล่น ดังนั้นในเปลเปล้อตอนนี้ จอมยุทธฯ จะแนะนำกลบทที่นำมาใช้กับกาพย์ฉบัง สำหรับกลบทต่างๆ ที่จอมยุทธฯ จะนำมาเสนอตรงนี้ จะคัดมาจาก หนังสือ เพื่อนแก้วคำกาพย์ ของ ศิวกานท์  ปทุมสูติ มาติดตามกันได้เลยขอรับ ก. กลกระทู้ กลกระทู้ของกาพย์ฉบัง เหมือนกับกลกระทู้ของร้อยกรองอื่นทั่วๆไป คือแยกคำที่เป็นกระทู้วางไว้หน้า วรรคทุกวรรค แล้วแต่งบรรยายขยายกระทู้นั้นให้ได้ความตามต้องการ ดังตัวอย่าง เพื่อน- รักเพื่อนอุปถัมภ์ แก้ว-  คุณธรรม คำ- สัตย์เลิศสุดยุดถือ กาพย์- การกวีฝีมือ ศิว- โลกลือ กานท์- ลำนำเนื่องเมืองทอง ข. กลกระทู้นำบท กลบทนี้กำหนดให้แยกคำที่เป็นกระทู้วางไว้หน้าบททุกบท ดังตัวอย่าง ปิด- ทองหลังพระใครเห็น................ความดีประเด็น       ไม่เด่นสะดุดตามอง ทอง- นพคุณประคอง.....................คุณค่าแห่งทอง       เนื้อแท้เท่านั้นมั่นคง หลัง- พระหน้าพระประจง.................ใจตั้งดำรง       จึงเลิศจึงล้ำดำรู พระ- ย่อมพยานรับรู้........................ความดีที่ผู้       ประพฤติพิสุทธิ์ศรัทธา ค. กลสลับอักษร กลบทนี้กำหนดให้คู่คำในแต่ละวรรคสลับเสียงอักษรชนิดเดียวกันหรืออักษรที่เป็นอักษรเสียงคู่กัน   ดังตัวอย่าง น้ำใสในส่ำน้ำเสียง........................เสน่ห์สำเนียง ทำนุกทำนองท้องนา นักเพลงนักพูดนักภา-...................ษาหรรษ์สรรหา ที่กล้าที่กลั่นทันกล กสิกกระเสือกกระสน....................หยัดตื่นยืนตน กรำฝนกรำฟ้ากล้าฝัน ทุกเคียวที่คมทุกคัน.......................รู้ผ่อนรู้ผัน บันเทิงบรรเทาเบาทุกข์ ง. กลนาคบริพันธ์ กลบทนี้กำหนดให้คำแรกของทุกวรรคซ้ำกับคำรองสุดท้ายของวรรคที่มาข้างต้น และให้คำที่สองของ ทุกวรรคมีเสียงพยัญชนะต้นเหมือนกับคำสุดท้ายของวรรคที่มาข้างหน้า หรืออาจใช้ "อักษรคู่" ซึ่งมีเสียง คู่กันแทนได้ ดังตัวอย่าง แดดบ่ายชายช้าฟ้าขาว....................ฟ้าขาบวับวาว วับแววตะวันครรไล ครรลองคลองน้ำฉ่ำใส....................ฉ่ำทรวงดวงใจ ดวงจินต์ถวิลรักหวัง รักหวานอุราประดัง.........................ประโดยบุญยัง บุญยิ่งบุพเพนำพา นำพบนำพ้องสองรา.......................สองรักเสน่หา เสน่ห์แห่งรักซึ้งลานไทร จ. กลนาคบริพันธ์ทรงเครื่อง กลบทนี้คล้ายๆ กับกลนาคบริพันธ์ ผิดกันเฉพาะคำแรกของทุกวรรคที่กำหนดให้เป็นคำซ้ำกับคำรอง สุดท้ายของวรรคที่มาข้างหน้านั้น อาจไม่ต้องเป็นคำที่ซ้ำกันเพียงแต่เป็นคำที่มีเสียงพยัญชนะต้นเหมือน กัน หรือคู่เสียงกันก็ใช้ได้ ดังตัวอย่าง เดินพลางพักพลางทางไกล...................ทุกก้าวคลาไคล คลับคล้อยเคหาวังเวง วิเวกวนาน่าเกรง..................................น่ากริ่งใจเยง ใจยั่นภยันตราย ตะลิบลิบมุ่งจุดหมาย............................ใจมั่นผันผาย ผันผ่านถึงธารรวยริน รื่นรมย์ร่มพฤกษ์ชลาสินธุ์.......................ชลาศัยไอดิน อุดมฉมชื่นหัทยา ยังมีกลอีกแบบ ที่พบในกาพย์พระไชยสุริยา ซึ่งสุนทรภู่แต่งในสมัยต้นรัตนโกสินทร์ เป็นคำเทียบเพื่อฝึก อ่านภาษาไทย โดยใช้กาพย์กลบท เริ่มตั้งแต่กลบทที่ใช้แต่แม่ ก กา อย่างเดียว ใช้แม่ ก กา และ แม่กน ฯลฯ เพิ่มขึ้นทีละมาตราไปจนจบ ที่พบใช้กับกาพย์ฉบัง อาทิ ใช้แต่ แม่ ก กา แม่กน และ แม่กง ไกรกร่างยางยูงสูงระหง........................ตลิงปลิงปริงประยง คันทรงส่งกลิ่นฝิ่นฝาง มะม่วงพลวงพลองช้องนาง...................หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง กินพลางเดินพลางหว่างเนิน คงจะขอจบเรื่อง กลบทกับกาพย์ฉบัง ไว้แค่นี้ขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 18 พ.ค. 46 13:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บ่ายบ่าย ว่างว่าง กลางวัน...............................อาทิตย์ถึงจันทร์ ฉันเรียกว่าสวรรค์บนดิน อาหารมากมายให้กิน..........................สุขใจ-สุขลิ้น กินกิน พุงกาง แต่งกลอน ถ้าแม้เลือกได้ (แบบ) บังอร...................จะกินจะนอน จะนอนแต่งกลอนและกิน วนไปวนมาอาจิณ.......................สร้างศิล์-เสพย์ศิลป์ เวียนหัว ดีจัง...ฉบังอร! ### แว้บมาร่วมแจมจ้า จากคุณ : Pen (จันทร์เพ็ญ จันทนา) - [ 18 พ.ค. 46 13:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ได้ความรู้ดีจังเลยค่ะ ขอบคุณมากทุกคน (((เซฟเก็บๆๆๆ))) เคยลองแต่งกาพย์ชมจันทร์ไว้ ช่วยวิจารณ์ด้วยนะคะ ....................................... จันทร์แจ่มแย้มพรายกรายเมฆ...........สวยดั่งสวรรค์เสก วิเวกเอกองค์ทรงสรรค์ หริ่งหรีดกรีดย้ำจำนรร......................เป็นเพลงหฤหรรษ์ ประชันเสียงสานขานขรม เพลินตาเพลินฟ้าอารมณ์...................ยินเพลินผสม เยิรลมสัมผัสรัดกาย ใจปล่อยลอยคว้างห่างหาย................ดุจเมฆกระจาย ละลายกลายลมชมเดือน จากคุณ : ฮวงซี่เนี้ย - [ 18 พ.ค. 46 14:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "พิราบเงิน" อยู่เวรดึกดื่น . . . . . . . อาศรมชื่นมื่น ทุกกระทู้ดูแลเหย้าเยือน นิรนามมิเทียบเทียมเหมือน . . . . . มักเลอะเลื่อนเปื้อน ตามชะตาชีวิตวุ่นวาย บอกกล่าวแก่มิตรสหาย . . . . . . . .อย่าเพิ่งแหนงหน่าย พรหมลิขิตโฉดชายตายรัง "ดอกไม้ภาษา" เชิญนั่ง . . . . . . . . กุ้งปูปลากั้ง จักยกเลี้ยงพร้อมสุรา มาไกลจากห้องศาสนา . . . . . . . . นึกแล้วก็ผวา เรานั้น "นิรมาร" ณ ถนน เป็นมารชนิดสัปดน . . . . . . . . . . .ยากจะหลุดพ้น จากเวิ้งวัฏฏสังสาร หาใช่ กวี เชี่ยวชาญ . . . . . . . . . . .เพียงชอบเขียนอ่าน โคลงกลอนบำเทิงเริงรมย์ พอคลายหายเหงาเศร้าตรม . . . . . กลางมิตรเกลียวกลม สำราญบานรื่นชื่นใจ คุณ "คน ละแม" แหมไฉน . . . . . . บ่ฝากโคลงไว้- ฤๅกาพย์ดังเช่นชวนเชิญ ยังจำวันที่ระหกระเหิน . . . . . . . . . โผเผเซเดิน จากลานร่มไม้ชายคา ทั่น "ออกัสแมน" นิรา . . . . . . . . . . จากศรีราชา เยือนเยี่ยมน้องน้องผองเรา นิรนามฟาดแต่ยาเหล้า . . . . . . . . .ใจล่องลอยเบา เฉกพรายโซดาฟูฟอง เมาแล้ว "ป้าหมู" ประคอง . . . . . . . พาเดินกระย่อง- กระแย่งแอ่นหน้าแอ่นหลัง จังงังบอก "ทุเรดจัง . . . . . . . . . . . . ฟังนะพี่ฟัง ทอไม้ก็คือไม้ทอ" ฉันถามว่า "มีด้วยหรอ . . . . . . . . . . พืดผิดเปล่าหนอ ไม้โทกลับว่าไม้ทอ" จังงังเหลือกตาปากหวอ . . . . . . . . . พร่ำโอ้ละหนอ เวรกรรม เวรกรรม เวรกรรม ฮาฮานี่เป็นเรื่องอำ . . . . . . . . . . . . .สนองกรรมที่ทำ- จำแลงแปลงทิพย์พิรุณ แม้นว่าจอมยุทธ์กล่าวหนุน . . . . . . . ในเรื่องสกุล- คำใช้ลงท้ายบทฉบัง นิรนามตรองตั้งใจชั่ง . . . . . . . . . . . .เห็นควรคงยัง- แบบฉบับท่านว่านิยม คำตอบสุดท้ายครับผม . . . . . . . . . . พี่สิงห์อาคม แรกเขียนลืมค้นตำรา . . . . . แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 46 17:45:35 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 18 พ.ค. 46 17:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 บทเรียน บทเรียนบทหนึ่งซึ่งขัน             เขาเล่าต่อกัน ต่อกันต่อกันนานมา นานนมนมนานกาลอา            ทิตยจันทรา แก่เฒ่ามีลูกมีหลาน เสียงตะโกน"วะเฮ้ยเหวยท่าน    เดินเรื่องช้าปาน หอยทากบอยากเดินฤไร" "ครับครับ" นบนอบตอบไป       "จะรีบเดินไวไว ขอบใจขอบใจ (ใครหวา)"                                 แหะ ๆ เอาละมิอยากเสียเวลา             เรื่องเขาเล่าว่า ศรรามไปเยือนอินเดีย เหยียบย่ำเมืองนิวเดลเฮีย         เอ้ยเดลฮี..เพลีย จึงนั่งลงพักหน้าหอ หน้าหอนาฬิกานาพ่อ               ไม่ทันไรหนอ อาบังย่างเยื้องมาคุย "อยากได้นาฬิกาฉลุยฉลุย         บนหอฯ บุยบุย จ่ายมาสองแสนสมใจ" "อยากได้ สิ เอ้า เอาไป            สองแสนบาทไทย แล้วเอานาฬิกา มา มา" อาบังบอก "ได้ เดี๋ยวข้า            นำบันไดบา- ทาปีนมามอบเร็วพลัน" อาบังบู้บ่ายกายหัน                  ลับจวบสายัณห์ ชนสายัณห์ยันรุ่งสาง ศรรามแสนเจ็บปวดซาง            "อาบังอาบาง เห็นอีกจะไม่เสียที" จวบจนวนมาอีกปี                    ยังอยู่เดลฮี "วะเหวยอ้ายนี่โผล่หัว มาถามเหมือนเดิมชัวร์ชัวร์         ครานี้ละหัว- ละร่อให้คอกระเดือกคลอน" อาบังจำไม่ได้ชายจร                ถามตามถนัดก่อน "อยากได้นาฬิกาฉลุยฉลุย บนหอฯ บุยบุย บุยบุย                อย่าทำหน้ามุ่ย ส่งมาส่งมาสองแสน" ศรรามเดือดดาล "มาดแม้น       ครานี้ตามแผน เอ็งแล้วข้าจำอำลา" ลับเศียรเวียนมือลูบขวา            ซ้ายวนกบาลา "ฮัดช่า ฮัดช้า อาบัง มึอำจำกุมิได้กมัง                   เรื่องแต่หนหลัง เอาตังค์ไปแล้วแจ้วหาย ครานี้ลองดูกุก็ชาย                   ชาติทหารไว้ลาย ว่ามาจะเอายังไง เอ้าเอ้า สองแสนเอาไป               ส่วนเรื่องกระได เดี๋ยวกุจะไปเอาเอง" ฯ                                          แหะ ๆ               นำมาจาก ร้อยแก้วเรื่อง "บทเรียน" หน้า ๑๐๑ หนังสือ "สา-ระ-ขัน คติธรรมในขำขัน" โดย 'สามสลึง' ขอรับ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 46 22:53:15 แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 46 22:05:05 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 พ.ค. 46 21:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รุ้ง... (เอาซะหน่อย ตามปู่ลิง ...) ( กาพย์ฉบัง  ๑๖ )....   .....จิตรการผ่านฟ้าสีคราม...............พร่างแพร้วแวววาม ข่มข้ามรัศมีสุริยา .....รุ้งเลิศเจิดจรัสทัศนา..................ชม้ายชายตา อุราพาชื่นรื่นรมย์ .....รังสรรค์งามครันวิกรม.................แจ่มจ้านภาพรหม สวยสมชื่นชมเมียงมอง .....ฤาเทพนิมิตรช่ำชอง..................บรรเจิดเพริศผอง สนองหฤทัยไว้เชย ฯ .....อวดอ้างช่างงามล้ำเปรย-.............เปรียบน้องทรามเชย *ไลเลยเผยพรรณสคราญงาม .....เรียงสีพรรณีพิราม.....................พุ่งผ่านกาลยาม ทาบทามรัศมิมานฉาย .....เรืองรองพ้องแสงพริ้งพราย...........รจนาสาธยาย มุ่งหมายให้เห็นเช่นกัน .....สดชื่นระรื่นโดยพลัน....................พรรณาหฤหรรษ์ ฉวีวรรณซาบซ่านจิตใจ ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 18 พ.ค. 46 21:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เปล่งร่ายกาพย์ขับร้อง..........................................ประชัน โคลงแฮ เสียงเสนาะเกษมสันต์..........................................เลื่องหล้า เพลงสวรรค์กล่อมชีวัน........................................เย็นฉ่ำ เอมอิ่มลอยล่องฟ้า..................................................ลึกซึ้งเต็มทรวง มาร่วมฟังเสียงรำพัน.............................................เป็นเพลงสวรรค์ แสนเสนาะเพราะพริ้งคำความ หลายท่านนั้นเลื่องลือนาม...................................ประดิษฐ์เลิศราม โลดแล่นในแดนอาศรม แต่วันนี้แสนเหนื่อยตรอมตรม.............................จึงขอร่วมชม มาได้เพียงแค่นี้เอย... แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 46 00:28:08 จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 18 พ.ค. 46 22:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 " ซือม่วยรสาร้องเตือน . . . . . . . . ผังฉบังคลาดเคลื่อน นิรนามเพิ่งเพ่งเห็นนา ใครมีตำรับตำรา . . . . . . . . . . . ต้องหลักวิชา วอนวางแบบแผนแทนเดิม " เกือบลืมที่ นิ-รา-นาม ให้หาฉันทลักษณ์ฉบัง ๑๖ อันที่ถูกต้อง ดูได้ที่นี่ขอรับ http://www.thaipoet.org/poemkwab2.html   จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 พ.ค. 46 09:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แล้วก้อมาว่าถึงเปลเปล้อต่อดีกว่า อันนี้จะเรียกว่าเปลเปล้อหรือไม่ก็ไม่แน่ใจ แต่อยากจะเผยแพร่เรื่องราวดีๆ ของสมาชิกในถนนนักเขียน ท่านหนึ่ง กับผลงานกาพย์ฉบัง ๑๖ ของเขา เขาคือใครและเรื่องราวเป็นอย่างไร อ่านกันได้เลยขอรับ " ตามที่ สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย มอบหมายให้คณะกรรมการตัดสินบทกวีดีเด่น ประจำปี ๒๕๓๕ พิจารณาตัดสินผู้มีผลงานดีเด่นทางด้านบทร้อยกรองที่เขียนเผยแพร่ทางสื่อประเภทสิ่งพิมพ์ ประจำปี ๒๕๔๕ คณะกรรมการตัดสินรอบสุดท้าย ประกอบด้วย นายประสิทธิ์  โรหิตเสถียร  นางสาววันเพ็ญ  เซ็นตระกูล และ นางนิภา  บางยี่ขัน ได้ตัดสินให้ บทกวีที่เผยแพร่ทางนิตยสาร "มติชนสุดสัปดาห์" ดังต่อไปนี้ได้รับรางวัล ดังนี้ -บทกวีชื่อ "บทเพลงของยาย" ผู้ประพันธ์ คือ "ปะหล่อง" ลงพิมพ์ในฉบับ ที่ ๑๑๔๗ ได้รับรางวัล ชนะเลิศ -บทกวีชื่อ "คด" ผู้ประพันธ์คือ วันเนาว์  ยูเด็น ลงพิมพ์ในฉบับที่ ๑๑๕๔ ได้รับ รางวัลรองชนะเลิศ อันดับหนึ่ง -บทกวีชื่อ "นาตาน้ำ" ผู้ประพันธ์คือ นิ่มนวล  หาญทนงค์ ลงพิมพ์ในฉบับที่ ๑๑๓๙ ได้รับรางวัล ชมเชย -บทกวีชื่อ "การพนัน" ผู้ประพันธ์ คือ สันติสุข  สันติศาสนสุข ลงพิมพ์ในฉบับที่ ๑๑๔๙ ได้รับรางวัล ชมเชย ขอเรียนเชิญท่านเข้ารับโล่เกียรติยศ ในฐานะได้ให้การสนับสนุนให้บทกวีที่มีความงดงามทางภาษา ได้รับการเผยแพร่ทางนิตยสาร "มติชนสุดสัปดาห์" ในงานวันนักกลอน ๑๐ ธันวาคม ศกนี้ พลตรีหญิง อุษณีย์  เกษมสันต์ ณ อยุธยา นายกสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย หลายคนอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ เพื่อให้มองเห็นภาพของ "บทเพลงของยาย" อันเป็นกวีกระวาดจากฝีมือการรจนาของ "ปะหล่อง" ขอถือโอกาสนำมาถ่ายทอดให้อ่านกันอีกครั้ง โปรดอ่าน  บทเพลงของยาย ๏ แว่วเพลง"เอ้อระเหยลอยมา"...............................กับสุ้มเสียงชรา ทำนองที่ฟังวังเวง    หนึ่งยายร้องย้ำซ้ำเพลง..........................................ผู้เดียวบรรเลง ให้เหงาเปล่าเปลี่ยวอุรา    คอยคู่โต้ตอบกลับมา................................................ยิ่งรอยิ่งล้า หรือนี่ชะตาเพลงไทย    ก่อนเคยรุ่งเรืองเกรียงไกร.......................................ท้องถิ่นทั่วไป ต่างขับต่างร่ำรำฟ้อน    บัดนี้ยุคไฟนีออน......................................................บทเพลงก่อนนอน แจ๊ส-แด๊นซ์-ป็อบ-ร็อก-สตริง   ที่ทำนองไทยแท้จริง...................................................ลูกไทยทอดทิ้ง พร้อมวิ่งไปตามสมัย   หวังมีผู้คนสนใจ........................................................ร้อยคนน้อยไป หมื่นคนแสนคนไม่พอ   หรือจะตั้งตาคอยรอ...................................................พวกฝรั่งตั้งขอ โก่งคอร้องพวงมาลา ๏ เสียงเพลง "เอ้อระเหยลอยมา"..............................เงียบลงช้าช้า อกยายชราสะเทือน ๚ อย่าคิดว่า "บทเพลงของยาย" จะสะท้อนให้เห็นถึงความเสื่อมยุค โรยรา ความนิยมของเพลงไทย ซึ่งมี แจ๊ส มี แด๊นซ์ มี ป็อบ มี ร็อก มี สตริง เข้ามาแทนที่ อย่าลืมเป็นอันขาดว่า "ปะหล่อง" เขียน "บทเพลงของยาย" ด้วยรูปของคำประพันธ์แบบกาพย์ฉบัง กาพย์ฉบังซึ่งกำลังโรยราไปเหมือนกับการเขียนคำฉันท์ นี่ย่อมเป็นภาพสะท้อนถึงการต่อสู้ระหว่างรูปของคำประพันธ์แบบเก่ากับรูปการนำเสนอแบบใหม่ทาง กวีนิพนธ์ที่เข้มข้นเป็นอย่างมาก ขอบคุณที่มองเห็นคุณค่าของกวีกระวาดที่ตีพิมพ์ใน "มติชนสุดสัปดาห์" แม้จะเป็นภาพสะท้อนเพียง บางส่วนของกวีกระวาดเท่านั้นก็ตาม ขอบคุณที่กวียังมิรู้แล้งในแหล่งสยามของเรา " จาก บทบรรณาธิการบริหาร หนังสือ มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับที่ ๑๑๖๕ คงไม่เป็นไรนะขอรับ ถ้าจอมยุทธฯ ขอแสดงความยินดีย้อนหลัง กับ "ปะหล่อง" อีกครั้งหนึ่ง จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 พ.ค. 46 10:24:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ร่วมแสดงความยินดี กับคุณปะหล่อง ด้วยครับ อ่าน "บทเพลงของยาย" ที่ท่านจอมยุทธฯ ยกมาแล้ว เหมาะสมจริง ๆ ดีใจกับอีกหนึ่งความสำเร็จ ของมิตรร่วมถนนฯ ครับ รออ่าน"เปลเปล้อ" ชะเง้อ              คอรอละเหนอ อ่านแล้วคุ้มคุ้มคุ้มหลาย ขอบคุณท่านจอมยุทธฯ ฉาย          แสงวิชชาจ่าย กาพย์ฉบังขังขลังโรจน์เรือง ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 19 พ.ค. 46 11:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ๏ สวดมนต์ตั้งสติมั่นคง..............ประเสริฐสมประสงค์ ผลบุญมากนับประมาณ ๏ ขอแบ่งบุญนี้เป็นทาน..............ตั้งจิตไขขาน อุทิศแด่สรรพสัตว์ทั้งผอง ๏ ตั้งมั่นศึกษาธรรมครอง............กตัญญูตอบสนอง ระลึกจดจำพระคุณ ๏ สมาธิตั้งจิตเกื้อหนุน.............ปัญญาค้ำจุน ลดละกิเลสทั้งปวง ๏ คลายทุกข์คลายสุขหมดห่วง........หลุดรอดพ้นบ่วง มุ่งมั่นบรรลุนิพพาน ๚ (รสาขายของเก่าไปเรื่อย ๆ ค่ะ) จากคุณ : รสา รสา - [ 19 พ.ค. 46 19:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แวะเอาฉันทลักษณ์กาพย์ฉบัง ๑๖ ตามลิงก์ที่ศิษย์พี่จอมยุทธฯ บอก มาแปะไว้อีกทีค่ะ http://www.thaipoet.org/poemkwab2.html   จากคุณ : รสา รสา - [ 19 พ.ค. 46 19:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผังนี้คงเพี้ยนนะ คุณ รสา แต่คำอธิบายถูกต้องแล้ว จำผิดไปว่า  บทอาขยาน "เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน .............................................. .............................................." อยู่ใน กาพย์ พระไชยสุริยา  ของสุนทรภู่ ขอบคุณจอมยุทธ ที่อธิบาย  ขอเต็มๆได้ใหมครับ (เฉพาะที่เป็นอาขยาน)  เคยท่องได้ตอนนี้จำไม่ได้แล้ว จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 19 พ.ค. 46 21:22:27 A:203.150.32.43 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 จอมยุทธ์ฯ มาตามสัญญา . . . . . เหน็บขวดสุรา พรีเซ้นต์เปลเปล้อเสนอ อ่านได้หลักดีหลายเด้อ . . . . . . . .ชวนแหงนชะเง้อ คอยรอบทต่อต่อไป ที่ทั่นคมทวนกล่าวไว้ . . . . . . . . . กลบทพึงใส่ นิรนามเห็นพ้องตามสาร กลบท "ครอบจักรวาล" . . . . . . . . "อักษรสลับ" "ก้าน- ต่อดอก" ลอกเลียนลงฉบัง [ นิรนามประยุกต์กลบทของโคลงสี่สุภาพมาใส่ไว้ในกาพย์ฉบัง ได้แก่ กลอักษรสลับ - อันนี้จะคล้ายกับกล"สลับอักษร" ของศิวกานต์ ปทุมสูติ ที่จอมยุทธ์นำเสนอ ต่างกันในจุดที่ว่า นิรนามไม่ได้เน้นสลับเสียงคู่คำแบบคล้ายๆผวนเสียง (เช่น น้ำใส-ในส่ำ) "โมโน" มีนา' มานี่ (นา) . . . . . . . เมษา' มาสี่ เดือนนี้ดูหนอดำนา ก้านต่อดอก - ในโคลงสี่กลนี้จะเริ่มต้นบาทด้วยคู่คำเสียงสระเดียวกัน แล้วปิดท้าย ในวรรคหลังด้วยคู่คำเสียงสระเดียวกัน (เพราเลาลำขุล่ยพริ้ว พรายฉาย ... ) นิรนามประยุกต์แต่ละบาทของกลโคลงสี่มาใช้กับแต่ละวรรคของกาพย์ฉบัง ไวไวอย่าอู้ล่าช้า . . . . . . . . . . . . ควายขายบ่าหน้า ยังรังอาศรมชมรม ครอบจักรวาล - กลนี้ในแต่ละบาทของโคลงสี่สุภาพ คำต้นบาทและคำท้ายบาทเป็นคำเดียวกัน (คลอเสียงเอียงอกเคล้า อู้คลอ ... ) นี่ก็ประยุกต์มาใช้กับแต่ละวรรคของกาพย์ฉบัง กลม"ปี่ ร้อย"รสกล่อมกลม . . . . . คมดาวกล่าวคม คืนค่ำสำราญหวนคืน หลังจากได้ลองสามแบบแล้ว ชอบแบบครอบจักรวาลมากที่สุด เลยแต่งทุกทีที่มีโอกาส จังงังบอก "ทุเรดจัง . . . . . . . . . . . . ฟังนะพี่ฟัง ทอไม้ก็คือไม้ทอ" ] . . . . . (นิรนามแต่งมากแล้วปวดหัว จากนี้ถ้ายังตอบเป็นกาพย์ฉบังอีก คงจะตอบช้าลงจ้า -_-) จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 19 พ.ค. 46 22:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แหะ แหะ ผังผิดจริงๆ เพราะไม่มีสัมผัสที่คำท้ายวรรคแรก กับ คำท้ายวรรคที่ ๒ สำหรับ ความเข้าใจของพี่  xxx(เฒ่า) ที่ว่า " จำผิดไปว่า  บทอาขยาน "เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน .............................................. .............................................." อยู่ใน กาพย์ พระไชยสุริยา  ของสุนทรภู่ ขอบคุณจอมยุทธ ที่อธิบาย  ขอเต็มๆได้ใหมครับ (เฉพาะที่เป็นอาขยาน)  เคยท่องได้ตอนนี้จำไม่ได้แล้ว" จริงๆ แล้ว พี่  xxx(เฒ่า) จำไม่ผิดหรอกครับ เป็นจอมยุทธฯ ที่ผิดพลาดเอง ที่ยกมาเฉพาะมูลบท บรรพกิจ จริงๆแล้วก็มาจาก กาพย์พระไชยสุริยาของสุนทรภู่ นั่นแหละขอรับ เรื่องราวเป็นมาอย่างไร จอมยุทธฯ ขอคัดข้อความจาก เวปของสาวน้อยร้อยแปด มาให้อ่านดีกว่าขอรับ http://www.geocities.com/Paris/Library/7749/Nitan/chaisuriya.htm#chai3 " กาพย์พระไชยสุริยา  เป็นนิทานสำหรับสอนอ่าน  คาดว่าท่านสุนทรภู่แต่งขึ้นเมื่อท่านบวชอยู่ที่วัดเทพธิดาราม ประมาณ พ.ศ.๒๓๘๓  - ๒๓๘๕  โดยมีบทอ่านเรียงลำดับการสะกดคำตั้งแต่แม่ ก กา  ต่อด้วยแม่กน แม่กง แม่กก แม่กด แม่กบ แม่กม จนถึงแม่เกย  การประพันธ์ใช้ กาพย์แบบต่าง ๆ ได้แก่  กาพย์ยานี ๑๑   กาพย์ฉบัง ๑๖ และกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘   เรื่องพระไชยสุริยานี้  นอกจากเป็นประโยชน์ในด้านการ ฝึกอ่านสะกดคำแล้ว  ยังให้ประโยชน์ในแง่ศีลธรรมจรรยาแก่เด็กๆ ไปด้วยในตัว                     ในสมัยรัชกาลที่ ๕  เมื่อมีการจัดตั้งโรงเรียนหลวงขึ้น  ก็ได้โปรดเกล้าฯ ให้พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) จัดทำ แบบเรียนภาษาไทยขึ้นชุดหนึ่ง มี ๖ เล่ม คือ มูลบทบรรพกิจ  วาหนิติ์นิกร   อักษรประโยค  สังโยคพิธาน  ไวพจน์พิจารณ์  และพิศาลการันต์ พระยาศรีสุนทรโวหารได้นำกาพย์เรื่อง พระไชยสุริยา มาแทรกไว้ในมูลบทบรรพกิจด้วย "                     มาอ่านกาพย์ฉบังชุดนี้กันแบบเต็มๆ ดีกว่าขอรับ                              แม่กง   ๏ ขึ้นกงจงจำสำคัญ................................ทั้งกนปนกัน รำพรรณ์มิ่งไม้ในดง ๏ ไกรกร่างยางยูงสูงระหง........................ตลิงปลิงปริงประยง คันทรงส่งกลิ่นฝิ่นฝาง ๏ มะม่วงพลวงพลองช้องนาง...................หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง กินพลางเดินพลางหว่างเนิน ๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน.................เหมือนอย่างนางเชิญ พระแสงสำอางข้างเคียง ๏ เขาสูงฝูงหงษ์ลงเรียง...........................เริงร้องซร้องเสียง สำเนียงน่าฟังวังเวง ๏ กลางไพรไก่ขันบรรเลง..........................ฟังเสียงเพียงเพลง ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ๏ ยูงทองร้องกระโต้งโฮ่งดัง......................เพียงฆ้องกลองระฆัง แตรสังข์กังสะดาลขานเสียง ๏ กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง..................พระยาลอคลอเคียง แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง ๏ ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง.....................เพลินฟังวังเวง อีเก้งเริงร้องลองเชิง ๏ ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง..........................คางแข็งแรงเริง ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง ๏ ป่าสูงยูงยางช้างโขลง...........................อึงคะนึงผึงโผง โยงกันเล่นน้ำคล่ำไป ๚ ช่วงนี้จอมยุทธฯ ชักเบลอบ่อยๆ แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 46 22:38:08 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 พ.ค. 46 22:30:35 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ้าว ไม่ทันสังเกต ผังเพี้ยนจริงด้วยค่ะ ขอบคุณคุณ xxx(เฒ่า) ค่ะ เขียนเองแล้วกันค่ะ กกกกก ข ................. กกก ข กกกกก ค กกกกก ค ................. กกก ค กกกกก ง กกกกก ง ................. กกก จ กกกกก จ                : จากคุณ : รสา รสา - [ 19 พ.ค. 46 22:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เจอ นิ-รา-นาม พอดี กลบทก้านต่อดอก และ ครอบจักรวาล ที่นำเสนอ เจ๋งไปเลยขอรับ ความจริงจอมยุทธ จะนำเสนอเปลเปล้อ กลบทอีกชุดหนึ่ง ขอเป็นพรุ่งนี้ดีกว่า คืนนี้คงขอพักผ่อนก่อน แหะ แหะ ซาหวัดดี ซือม่วยรสา รสา ด้วยขอรับ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 46 22:52:21 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 พ.ค. 46 22:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 35 นำผัง ฉบัง ๑๖ มากฝากครับ จากเว็บนี้ครับ http://www.baanjomyut.com/library/poem_map/kapchabang16.html จากคุณ : พิราบเงิน - [ 20 พ.ค. 46 00:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 36 "ฉบังอร" ดูน่ากินจัง . . . . . . . . .อาหารตามสั่ง เห็นแล้วน้ำลายไหลสอ พะแนงนึกซาบลำคอ . . . . . . . .ในรสละออ ข้นเข้มราดซ้ำน้ำปลา ปรุงปลายกเว้นปลาร้า . . . . . . . สุกสุกร้อนฉ่า เคียงน้ำพริกแซบแซบหลาย ผัก-เนื้อผัดน้ำมันย้าย . . . . . . . .แตะต่อมลิ้นซ้าย สลับรสบำเรอชิวหา ต้มยำแกงส้มต้มข่า . . . . . . . . . ถ้ามียกมา ซดซู้ดโล่งโปร่งถึงหัว สุดท้ายไอติม เมล็ดบัว-. . . . . . . แช่อิ่มโรยทั่ว แท้ทิพย์สำรับบนดิน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 20 พ.ค. 46 00:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 37 กาพย์ฉบังกับกลบท (ต่ออีกนิด) ความจริงจอมยุทธฯ ว่าจะจบเปลเปล้อ เรื่องกาพย์ฉบังกับกลบทไว้ตั้งแต่ตอนที่แล้ว เพื่อจะทำ เปลเปล้อเรื่องอื่นๆบ้าง  แต่ถ้าไม่ทำเปลเปล้อตอนนี้มานำเสนอด้วย จอมยุทธฯคงจะนอนไม่หลับ เพราะอะไร ลองอ่านกาพย์ฉบังชุดนี้ดูขอรับ ๏ เสด็จทรงรถเพชรเพชรพราย.............................พรายแสงแสงฉาย จำรูญจำรัสรัศมี ๏ อำไพไพโรจน์รูจี....................................................สีหราชราชสีห์ ชักราชรถรถทรง ๏ ดุมหันหันเหียนเวียนวง......................................กึกก้องก้องดง สะเทือนทั้งไพรไพรวัน ๏ ยักษาสารถีโลทัน...................................................เหยียบยืนยืนยัน ก่งศรจะแผลงแผลงผลาญ ๏ เครื่องสูงสูงไสวชัชวาลย์.....................................ธงริ้วธงฉาน กรรชิงประชุมชุมสาย ๏ มยุรฉัตรฉัตรแก้วแพรวพราย.............................ปักแซมแซมลาย สลับเป็นคู่คู่เคียง ๏ ฆ้องกลองกลองชนะสำเนียง..............................กึกก้องก้องเสียง เสียงสะเทือนในดงดงดาร ๏ คับคั่งคั่งหมู่พลมาร..............................................เสียงโห่โห่ขาน สะเทือนทิศาสากล ๏ พลคชคชสารชาญชน...........................................องอาจอาจประจญ ไพรีตะลุยลุยแทง ๏ พลม้าม้าศึกเข้มแข็ง..............................................ขี่ควบควบแซง หางยูงไสวไสวมา ๏ พลรถรถเทียมพยัคฆา.........................................พลสิงห์สิงหรา กิเลนแลโตโตคนอง ๏ พลปืนปืนประทับหมายมอง..............................พลเขนเขนทอง ทั้งดั้งและดาบดาบกัน จาก บทพากย์รามเกียรติ์ รัชกาลที่ ๒ เอ้อ พิมพ์ซะเหนื่อย แหะ แหะ กาพย์ฉบังชุดข้างบนนี้ เป็นบทพรรณารถของฝ่ายยักษ์ จากประชุม คำพากย์รามเกียรติ์ เป็นบทที่ดีเด่นบทหนึ่ง จะเห็นว่าทุกๆวรรคมีคำเป็นคู่ๆ ตั้งแต่วรรคแรก "เสด็จ ทรงรถเพชรเพชรพราย" เป็นต้นไปทีเดียว คำที่เป็นคู่กันนั้น จะถือว่าเป็นคำที่มีความหมาย ซ้ำไม่ได้เลย แต่ละคำมีความหมายของตนเองทั้งสิ้น เรียกว่า "ซ้ำคำ" แต่ไม่ซ้ำความ กลบทชุดนี้ จะชื่อว่า รักร้อย หรือ บุษบารักร้อย หรือไม่ จอมยุทธฯ เองก็ไม่แน่ใจ แต่ถ้าจะให้เจาะจง ลงไปตรงนี้ จอมยุทธฯ ขอเรียกว่า กาพย์ฉบังกลบทบุษบารักร้อย ก็แล้วกัน ถ้าผิดพลาดอย่าง ไร จอมยุทธฯขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว ฮ่า ฮ่า ขึงขังซะไม่มี ถึงตอนนี้ก้อคงต้องขอจบเปลเปล้อชุด กาพย์ฉบังกับกลบท ไว้แค่นี้จริงๆ เปลเปล้อตอนหน้า ค่อย มาว่าเรื่องอื่นกันต่อ ขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 20 พ.ค. 46 09:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาว่าถึงเปลเปล้อเรื่องกาพย์ฉบังกันต่อ ถ้าจะพูดถึงจังหวะและลีลาของกาพย์ฉบัง จอมยุทธฯ มิบังอาจเอาความเห็นส่วนตัว หรือมั่วไปตามประสา ลีลาและจังหวะกาพย์ฉบังควรเป็นอย่างไร ควรแต่งเช่นไร จอมยุทธฯขอคัดความเห็นของกวีซีไรท์ คมทวน คันธนู จากหนังสือ วรรณวิเคราะห์ ตำนานฉันทลักษณ์กับหลักการใหม่ มานำเสนอ เชิญทัศนา ขอรับ " มีสิ่งที่มิน่ายินดีเท่าไหร่ในการแต่งฉบัง ๑๖ และดูเหมือนจะทำกันเป็นปรกติมาตั้งแต่กวี ยุคกรุงศรีอยุธยา นั่นก็คือว่า การนิยมใช้คำครึ่งพยางค์เป็นคำหนึ่งพยางค์ เพราะจังหวะจะด้อยลงทันที ทั้งนี้จะจำแนกไว้ให้เห็น คือ ๏ ๑ประพันธ์ฉันท์พากย์พรรณา.......................อิลราชอิลา ก็ลุดังจิตจงเพียร ๒โดยฉบับบ่อเกิดรามเกียรติ์........................พระราชนิพนธ์เธียร ธิราช ธ เริ่มรังสรรค์ ๓หลวงสารประเสริฐ (ผัน............................สาลักษณ์) ทรงธรรม์ ประสาทสกุลบิดร ๔ข้าบาทบพิตรมหิศร.............................สัตยาสาธร ภักดีต่อใต้บทมาลย์ ๕ใช่ปราชญ์อาจปรุงปรับสาร....................เฉลิมเกียรติภูบาล ธิเบศวร์กษัตริย์ฉัตรชัย ๖พระมงกุฏเกล้าเกศไทย...........................ที่หกรัชสมัย มหิทธิเดโชพล (อิลราช คำฉันท์) - บทที่ ๑ นั้น ถ้าไม่การันต์ตรงฉันท์พากย์ ปล่อยเป็นฉันทพากย์ จะไพเราะกว่า และคำว่า ก็ลุ ดูแล้วเป็นรูปคำลหุ ทว่าเป็นรูปลหุเสียงหนัก จึงอนุโลมได้ไม่ตะกุกตะกัก - จากบทที่ ๒ วรรคแรกใช้คำพยางค์ครึ่งเป็นหนึ่งพยาลค์จังหวะจึงดูดีกว่าการใช้คำครึ่ง พยางค์เป็นหนึ่งพยางค์, ส่วนวรรคที่ว่า พระราชนิพนธ์เธียร ใช้คำหนึ่งพยางค์ครึ่งเกิน จังหวะทำให้อนุโลมลำบากอ่านเข้าลีลายากเกินพอดี ทางที่เหมาะคือตัดคำว่า พระ ทิ้งเป็น ราชนิพนธ์เธียร ก็มิน่าจะแปลกเปลี่ยนความหมายเท่าใด - ในบทที่ ๓ เราเริ่มจะเห็นคำครึ่งพยางค์ที่เกือบจะเบียดเสียดจังหวะลักลั่นนั่นคือคำว่า สาร(ะ) และคำว่า สกุล (ทั้ง ๒ คำรวมเป็นคำหนึ่งพยางค์ครึ่ง แต่ใช้เท่ากับสองพยางค์) ส่วนคำว่าประเสริฐ ประสาท และบิดร นั้นประเป็นรูปลหุ แต่เสียงหนัก คำว่าบิ อ่านแล้ว ดังจะเป็นเสียงเบา แต่ถ้าเราอ่านควบแบบฉันทานุมัติกับดร เป็น บิดดอน ย่อมผันผ่อน ลงได้พอดี - จากบทที่ ๔ มีคำพยางค์ครึ่งหลายคำที่ทำเป็นหนึ่งพยางค์ จังหวะจึงค่อนข้างไพเราะ และก็คำว่าต่อใต้ ถ้าจะให้ดี น่าจะเปลี่ยนเป็น ต่อเบื้อง - ต่อเนื่องมาบทที่ ๕ คำว่ากษัตริย์เป็นคำพยางค์ครึ่งที่ดึงทำเป็นสองพยางค์จังหวะเลย ไม่ให้ เช่นเดียวกับในบทที่ ๖ คำว่ามหิทธิเด คำว่า ม(ะ) และ ธิ เสียงเบาเกินกว่าจะอนุโลม ตามว่ามีความเพราะพริ้ง มีอีกสิ่งหนึ่งสำหรับกาพย์ฉบัง ว่ามิควรลงท้ายคำสัมผัสของวรรคกลางด้วยเสียงจัตวา น่าจะลงวรรคแรกหรือวรรคสาม อย่างไรก็ตามประเด็นนี้มิใช่สิ่งสำคัญนัก แต่จักขอให้สังเกต กาพย์ฉบังดังตัวอย่างต่อไปนี้ ๑๖๏ อินทรชิตบิดเบือนกายิน..................เหมือนองค์อมรินทร์ ทรงคชสารเอราวัณ ช้างนิมิตฤทธิแรงแข็งขัน.....................ผ่องเผือกผิวพรรณ สีสังข์สะอาดโอฬาร์ สามสิบสามเศียรโสภา..........................เศียรหนึ่งเจ็ดงา ดังเพชรรัตน์รูจี งาหนึ่งเจ็ดโบกขรณี..............................สระหนึ่งย่อมมี เจ็ดกออุบลบันดาล กอหนึ่งเจ็ดดอกดวงมาลย์..................ดอกหนึ่งเบ่งบาน มีกลีบได้เจ็ดกลีบผกา กลีบหนึ่งมีเทพธิดา..............................เจ็ดองค์โสภา แน่งน้อยลำเพานงพาล นางหนึ่งย่อมมีบริวาร...........................อีกเจ็ดเยาวมาลย์ ล้วนรูปนิรมิตมายา (บทพากย์รามเกียรติ์  รัชกาลที่ ๒) จะเห็นได้ว่าสัมผัสคำลงท้ายแต่ละวรรคเป็นเสียงสามัญเกือบทั้งหมด แถมคำลงท้ายของบท ยังหวนใช้ใกล้กันอีก เช่น สระอา หรือ สระอาน ทว่าผลงานชิ้นนี้กลับมีความไพเราะ เพราะลีลา และจังหวะบริบูรณ์ทุกช่วง และเกือบทุกปวงถ้อยคำเก็บความได้หมด อรรถรสจึงบังเกิด " จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 20 พ.ค. 46 11:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ๏ คิดถึงซึ่งครั้งเยาว์วัย                 หนูศาลาไทย ต้องจำบทฉบังดังความ ๏ คือลักษณ์เอราวัณงดงาม            พากย์โขนเรืองราม ตอนอินทรชิตบิดเบือน ๏ จอมยุทธช่วยนำย้ำเตือน              มิให้ลืมเลือน เจ็ดล้วนเจ็ดหลากมากมี ๏ อ่านแล้วจึงรู้สึกดี                      ขอบคุณไมตรี เพื่อนจัดคัดลอกบอกมา จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 20 พ.ค. 46 12:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตกค่ำยกสุราริน . . . . . . . . . . . . .ตารางปฎิทิน สัมนาร่วมดาราจันทร์ จันทร์เริ่ม "ไฉนดื่มเย้ยจันทร์ . . . . ฉันอยู่ของฉัน แรมโรยทุกค่ำคืนแรม โลกริษยาจันทร์แย้ม . . . . . . . . . .คราสตรงที่แก้ม แล้วคราสเว้าแหว่งตลอดตัว" ดวงดาวกระพริบคล้ายหัว- . . . . . ร่อแกมแกรงกลัว- รัศมีเจิดจรัสอำพัน ดาวว่า "จันทราก๋ากั่น . . . . . . . . . เที่ยวท่องทั้งวัน มินิ่งในเรือนราศี หากสถิตเล็งมุมรวี . . . . . . . . . . . ลัคนาคงที่ เรืองรองผ่องเพ็ญตลอดกาล จันทร์โอด "อาทิตย์ทรมาน . . . . . . เราผู้อ่อนหวาน สารรูปกลายเปลี่ยนพิกล เถอะนะ จะคอยเวียนวน . . . . . . . จังหวะสับสน คราสกลบลบแสงแห่งตะวัน" เบื้องหน้าอมฤตอำพัน . . . . . . . . . กึ่งจริงกึ่งฝัน สมควรกลับบ้านนอนเอย . . . . . [ ว่าจะเขียนตอบบทชมจันทร์สั้นๆ แต่กาพย์ฉบังพาไปโน่น จึงต้องบังคับจบเอาดื้อๆ "สัมนาร่วมดาราจันทร์" มาจากเพลงเพลงหนึ่งชื่อ "Conference with the Moon" "ฮวงซี่เนี้ย" คงเป็นคนที่เคยเห็นในเว็บ "บุ๊คไซเบอร์" ที่นิรนามเคยเข้าไปเล่นอยู่พักนึง ไม่รู้ว่า กลุ่มโต๊ะกาวียังมีใครมาเล่นอะไรอีกบ้างไหม กาพย์ที่เขียนมาให้ช่วยวิจารณ์ นิรนามของดวิจารณ์จ้า เพราะเพิ่งศึกษาเหมือนกัน ลองอ่านเปลเปล้อของ "จอมยุทธ์เมรัย" ดู เห็นว่ามีหลักเทคนิคที่น่าสนใจของคุณคมทวน คันธนู ] . . . . . แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 46 22:32:49 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 20 พ.ค. 46 22:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ธรรมะมีอยู่นี้.................มานาน ติดอวิชชาพาพาล..............พลาดพลั้ง โลภหลงโกรธนี่มาร............ยากหลุด ปลงเอย กำหนดคงสติตั้ง...............เร่งรู้ข้อธรรม ๚ ธรรมะมีอยู่นี้มา..............นานติดอวิชชา พาพาลพลาดพลั้งโลภหลง โกรธนี่มารยากหลุดปลง.........เอยกำหนดคง สติตั้งเร่งรู้ข้อธรรม ๚ ่(ลองแต่งเลียนแบบศิษย์พี่จอมยุทธ แต่ยากอะ) จากคุณ : รสา รสา - [ 20 พ.ค. 46 22:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 42                         สมถะ อยู่ในกระท่อมกลางป่า                 กับสัตว์นานา เบื้องหน้ามีลำธารไหล เก็บผักลูกไม้ลูกไพร                    พออยู่พอไป บางวันมีปลาปิ้งแกง ตื่นเช้าตะวันส่องแสง                   ไก่ป่าขันแข่ง นกนกน้อยใหญ่จำนรรจ์ เสียงเพราะจริงจริงเพื่อนฉัน           จะใช่เสียงสวรรค์ หรือไม่แต่ไม่ธรรมดา กลอักษรสลับ - ท่านนิรนาม ไม่เคยหมกคิดมากค่า                   ลอยเฟื่องเลิศฟ้า สมัครเสียงหมายสามัญ กลนาคบริพันธ์ทรงเครื่อง - ท่านศิวกานท์ ปทุมสูติ บ่ายบ่ายว่ายน้ำด่ำดั้น                    ดิ่งดื่มขวัญจันทร์ ความจริงที่จันทร์ฝากมา แล้วนอนหลับใต้ชายคา                  กระท่อมนั้นหนา เวียนวนไปมาฉะนี้แล ฯ ทดลอง จินตนาการแต่งฉบังเข้ากล ดู ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 20 พ.ค. 46 23:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอตอบกระทู้ก่อนดีกว่า ถ้ามีเวลาค่อยแต่งกาพย์ทีหลัง พิราบเงิน #๒๒ . . . . . . . . . . ที่หาเรื่องราวแต่งมาดูน่าสนใจ แต่สงสัยตรง "บุย บุย" มันคืออิหยัง จังงัง #๒๓ . . . . . . . . . . . . . . ใช้ศัพท์สูงเชียวนะ นิรนามเปิดพจนานุกรมจนมือเมื่อย แต่ "จิตรการ" เปิดเท่าไหร่ก็ไม่พบ บางบทอ่านแล้วรู้สึกมีสีสันวิบวับดี คงเป็นเพราะใช้ลูกเก็บมาก เช่น .....เรืองรองพ้องแสงพริ้งพราย...........รจนาสาธยาย ตรง รจนาสาธยาย นี่ ในแง่เสียงรู้สึกเด่นมาก (อัตวิสัยอีกแล้ว) ส่วนแง่ความ ที่บอกชมรุ้งโดยการ "ชม้ายชายตา" มอง มันแหม่งอยู่นะจ๊ะ จังงัง กับ ฮวงซี่เนี้ย เขียนกาพย์ฉบังเหมือนกันอย่างหนึ่งคือ วรรคสุดท้ายรับสัมผัสจากวรรคก่อน (คำที่สองของวรรคสุดท้าย รับสัมผัสจากคำปลายวรรคสอง) กาพย์พระไชยสุริยาของท่านสุนทรภู่ก็เพิ่มสัมผัสตรงนี้เข้าเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ใช้ทุกบทตายตัว   ๏ มะม่วงพลวงพลองช้องนาง...................หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง   กินพลางเดินพลางหว่างเนิน   ๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน.................เหมือนอย่างนางเชิญ   พระแสงสำอางข้างเคียง ตรงนี้ นิรนามไม่มีตำราอ้างอิงว่า เซียนกาพย์คิดเห็นอย่างไร จึงขอฝากให้ "จอมยุทธ์เมรัย" ช่วยนำเสนอด้วย ถ้าถามความเห็นส่วนตัว คิดว่าเท่าที่อ่านของ จังงัง กับ ฮวงซี่เนี้ย ก็รู้สึกว่าช่วยให้อ่านราบรื่นดี . . . . . นัวเนียร์แสนซน #๒๔ . . . . หมู่นี้ ซน น้อยลงไปเยอะ ไม่ค่อยเข้าอาศรมเลย . . . มาบ่อยๆเน่อ จอมยุทธ์เมรัย #๒๖ . . . . . เปลเปล้อเนื้อหาครอบคลุมหลายเรื่อง เยี่ยมมาก รสา รสา #๒๗ . . . . . . . . .  "(รสาขายของเก่าไปเรื่อย ๆ ค่ะ)" . . . ขำอะ ทั่น xxx (เฒ่า) #๓๐ . . . . . มาแจมมาช่วยดูบ่อยๆ นาครับ (เมื่อไหร่จะได้ตั้งโรงสีกันอีกครับทั่น) หนูศอ . . . . . . . . . . . . . . . หาวันเลี้ยงเหล้าจอมยุทธ์กันเหอะ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ค. 46 00:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คิดถึงมิ่งมิตรแดนไกล   .  ไม่อาจบอกไป ได้แต่เพ้อพร่ำรำพัน ว่าจะไม่ราร้างกัน อยู่ทุกคืนวัน แม้ชีพจะดับเสื่อมสูญ ไม่ขอเหินห่างนุกูล ..ความรักเพิ่มพูน อยู่เช่นนี้เรื่อยเรื่อยไป คนไหนที่ไม่เข้าใจ ก็ปล่อยมันไป ทำได้แค่นี้แหละตะเอง *อ่านเองขำเอง  อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   เขียนออกมาได้ไงเนี่ย  แบบว่ากำลังมั่วอ่ะกะลังเบลอ  มาป่วนเหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : ยัยไหม (กรวี) - [ 21 พ.ค. 46 10:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ตอบท่านนิรนาม ฯ ขอรับ         ที่หาเรื่องราวแต่งมาดูน่าสนใจ แต่สงสัยตรง "บุย บุย" มันคืออิหยัง แปลบออก ครับ คิดออกขณะนั้น ต้องการหมายถึง เสียงพำพึมของอาบัง ครับ แหะ ๆ ............................. เที่ยงวัน เที่ยงวันท่านว่าร้อนหลาย               ร้อนแล้วร้อนกาย อาบน้ำสรงกายบรรเทา หากเรา มีงบแล้                            มากพอ แอร์พัดลม ละหนอ                        ช่วยได้ ติดแต่ งบต้องขอ                          พ่อแม่ ต้องแลกกับ แรงใช้                       จึ่งไหม้ผิวเกรียม ฯ แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 21 พ.ค. 46 12:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 " จังงัง กับ ฮวงซี่เนี้ย เขียนกาพย์ฉบังเหมือนกันอย่างหนึ่งคือ วรรคสุดท้ายรับสัมผัสจากวรรคก่อน (คำที่สองของวรรคสุดท้าย รับสัมผัสจากคำปลายวรรคสอง) กาพย์พระไชยสุริยาของท่านสุนทรภู่ก็เพิ่มสัมผัสตรงนี้เข้าเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ใช้ทุกบทตายตัว  ๏ มะม่วงพลวงพลองช้องนาง...................หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง  กินพลางเดินพลางหว่างเนิน  ๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน.................เหมือนอย่างนางเชิญ  พระแสงสำอางข้างเคียง ตรงนี้ นิรนามไม่มีตำราอ้างอิงว่า เซียนกาพย์คิดเห็นอย่างไร จึงขอฝากให้ "จอมยุทธ์เมรัย" ช่วยนำเสนอด้วย ถ้าถามความเห็นส่วนตัว คิดว่าเท่าที่อ่านของ จังงัง กับ ฮวงซี่เนี้ย ก็รู้สึกว่าช่วยให้อ่านราบรื่นดี " จะพยายามทำเปลเปล้อมาเสนอนะขอรับ รอซักกะนิดแล้วกัน อีกนิดหนึ่ง รบกวนนิรนามเช็คเมล์ด้วยขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 21 พ.ค. 46 14:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ๏ เพียงหายห่างว่างเว้น       วางใจ จึงจืดจางหมดไฟ                มอดแล้ว ฝีมือตกเพราะใคร               ไม่ฝึก ปรือฤๅ หลงผิดหรือจักแคล้ว-           คลาดพ้นหนทาง ๚ - - - ๏ เพียงหายห่างว่างเว้นวาง             ใจจึงจืดจาง หมดไฟมอดแล้วฝีมือ ๏ ตกเพราะใครไม่ฝึกปรือ               ฤๅหลงผิดหรือ จักแคล้วคลาดพ้นหนทาง ๚ - - - (แต่งแบบนึกถึงตัวเองอยู่ว่าแต่งโคลง/กาพย์ไม่ค่อยออกแล้วช่วงนี้) จากคุณ : ไร้นาม - [ 21 พ.ค. 46 20:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 48                       นิ่ง โคลง-กาพย์ฉบัง-ท่านจอมยุทธฯ-คุณจังงัง นั่งนิ่ง ดิ่งด่ำล้ำ                     อัมตรส หวานชุ่มฉ่ำ กำหนด               ยากแล้ หยั่งถึง ย่อมจิตงด                 งามแน่ว บึ่งแล ประสบซึ้ง แน่แท้                   ยิ่งยั้งยืนยง นั่งนิ่งดิ่งด่ำล้ำอัม-                 ตรสหวานชุ่มฉ่ำ กำหนดยากแล้หยั่งถึง ย่อมจิตงดงามแน่วบึ่ง             แลประสบซึ้ง แน่แท้ยิ่งยั้งยืนยง กลก้านต่อดอก-ท่านนิรนามฯ นั่งชั่งจิตคิดปลงลง                นิ่งนิ่งตรงตรง ค่อยค่อยพินิจวางทาง กลครอบจักรวาล-ท่านนิรนามฯ พรางไหนไหนหนอพ้นพราง    กลางใจในกลาง เดินถูกทิศแท้ควรเดิน ฯ โคลง-กาพย์ฉบัง ยากจริง ๆ ทดลอง ต่อ ครับผม แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 46 22:17:35 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 21 พ.ค. 46 21:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 49 กาพย์ฉบังกับลีลาและการส่งสัมผัส แล้วก้อมาว่าถึงเปลเปล้อกันต่อ ตอนนี้จะมาคุยเรื่องสัมผัส ในกาพย์ฉบังพร้อมลีลาแห่งกาพย์ตามคำเรียกร้องขอรับ ก่อนจะเข้าเนื้อมาว่าถึงน้ำกันก่อนแล้วกัน หรือจะมีแต่น้ำก็ไม่รู้ จากช่วงหนึ่งของ หนังสือศิลปาการแห่งกาพย์กลอน ของ ศรีอินทรายุทธ(นายผี) กล่าวไว้ว่า " ทำนองของกาพย์กลอนไทยทั้งหลายก็คือ แบบวิธีต่างๆของการเขียนกาพย์กลอน แบบวิธีของกาพย์กลอนไทยทั้งหมดที่มีมากระทั่งทุกวันนี้ประมาณได้ไม่ต่ำกว่าพัน; แต่ถ้าจะแบ่ง ออกเป็นประเภทใหญ่ๆ ก็อาจแบ่งได้ ๕ ประเภท, คือ โคลง, ฉันท์, กาพย์, กลอน, และร่าย ลักษณะพิเศษของ โคลง ถือจังหวะเสียงสูงต่ำ เป็นใหญ่ ลักษณะพิเศษของ ฉันท์ ถือ น้ำหนักที่หนักเบาของคำ เป็นใหญ่ ลักษณะพิเศษของ กาพย์ ถือ จำนวนคำ เป็นใหญ่ ลักษณะพิเศษของ กลอน ถือ สัมผัส เป็นใหญ่ ลักษณะพิเศษของ ร่าย ถือ ความ เป็นใหญ่ ที่ว่าลักษณะพิเศษของอะไรถืออะไรเป็นใหญ่นั้น หมายความว่าแบบวิธีนั้นๆ ยังมีคุณสมบัติอื่นๆ อีกหลายอย่าง แต่สิ่งที่เป็นลักษณะพิเศษนั้นจะขาดเสียมิได้ ถ้าขาดก็ไม่เรียกว่าเป็นคำประพันธ์ ประเภทนั้น..." ถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ ขอย้ำว่า ลักษณะพิเศษของกาพย์ ถือ จำนวนคำเป็นใหญ่ แต่กลวิธีการแต่ง อย่างไรให้ไพเราะ,พริ้งพราย เป็นเรื่องรองลงมา ก่อนจะมั่วต่อไป อยากให้เพื่อนๆ ลองย้อนกลับไปดู ฉันทลักษณ์ของกาพย์ฉบัง ๑๖ ที่ พิราบเงิน ยกมาในความเห็น/๓๕ ถ้าเป็นไปได้จำให้ขึ้นใจเลยนะขอรับ จะเห็นว่ากาพย์ฉบังบังคับสัมผัสนอก ๒ ชนิด คือ ๑. สัมผัสระหว่างวรรค  คำท้ายวรรคหน้าสัมผัสกับคำท้ายวรรคกลาง ๒. สัมผัสระหว่างบท  คำท้ายวรรคหลังส่งสัมผัสให้คำท้ายวรรคหน้าของบทต่อไป ก่อนจะว่ากันต่อไป มาดูตัวอย่าง ฉบัง ๑๖ สมัยอยุธยากันหน่อย เลือกตอนที่จอมยุทธฯ ชอบสุดๆ แล้วกัน ฮ่า ฮ่า ๏ นาภีแนบนาภีมล........................ทรวงแนบชิดชม บรรทับและเบียดบัวศรี นางน้องในใจเปรมปรีดิ์.................กรกรรนฤบดี และนำบสู้ขัดขาม พระเชยชมแก้มเกลากาม.................โลมน้องโฉมงาม ตระการตระกองกันฐา เชยชิดรสโอษฐสุรา........................มือพานแนวนา- ภีท้องสรแทบทรวงสมร นมน้องตราติดอกอร......................เอวองค์พระกร กระหวัดกระเหม่นกามา สองเสวยสุขสดสงกา.....................ชมลาภมหา อันเทพยแสร้งเอาสม จาก สมุทรโฆษคำฉันท์ : พระมหาราชครู จะเห็นว่า ฉบัง ในสมัยอยุธยา ยึดอยู่กับ จำนวนคำ และสัมผัสนอกบังคับ แค่นั้นเอง ความเพริศพราย ของสัมผัสในทั้งสัมผัสสระและสัมผัสอักษรแทบจะไม่พบ จนมาถึงยุค สุนทรภู่ ที่เพิ่มเติมเชิงชั้น โดย การสอดใส่สัมผัสใน  และการส่งสัมผัสนอกของวรรคที่ ๒ คล้องไปยังวรรคที่ ๓ เน้นความไพเราะขึ้น ดังตัวอย่าง ๏ เขาสูงฝูงหงษ์ลงเรียง...........................เริงร้องซร้องเสียง สำเนียงน่าฟังวังเวง ๏ กลางไพรไก่ขันบรรเลง..........................ฟังเสียงเพียงเพลง ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ๏ ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง......................เพียงฆ้องกลองระฆัง แตรสังข์กังสดาลขานเสียง แต่ว่ากันว่ากาพย์ฉบัง ก็ยังดื่นๆ ดาดๆ ไม่อาจแทรกขึ้นมาเป็นฉันทลักษณ์แถวหน้าได้เลย คงเป็นสาเหตุ นี้กระมัง  ที่แม้การส่งสัมผัสนอกของวรรคที่ ๒ คล้องไปยังวรรคที่ ๓ จะให้ความไพเราะขึ้นอย่างไร ก็ไม่ อาจแหวกเข้าไปเป็นสัมผัสบังคับ หรือยึดถือเป็นรูปแบบจริงจัง อย่างกลอนแบบสุนทรภู่ที่หลายคนถือ เคร่งเป็นคัมภีร์กลอน ด้วยหานักเลงกาพย์ได้น้อยเต็มทน คิดแล้วก็น่าสงสารกาพย์ฉบัง ที่โดยมากมักถูกยกนำไปรวมร่วมกับฉันท์เสมอ จนแทบจะเลือนหายไปกับ กาลเวลา ทั้งที่ฉันทลักษณ์ง่ายๆชนิดนี้น่าจะเหมาะกับผู้ที่รักการกวีสำหรับฝึกฝนเบื้องต้น เพื่อก่อผลพลอย ได้ไปยังร้อยกรองชนิดอื่นๆ ต่อไป   จอมยุทธฯ ชักจะเตลิดจนกู่ไม่กลับอีกแล้ว ก่อนจะว่ากันต่อไป ลองมาดูลีลากาพย์ฉบัง พระนิพนธ์ของ กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส อีกซักสำนวน ๏ โคเพลาะเลาะกล้ำแกลเกลียง.....................ตฤบตฤณคลอเคียง คณานิกรแกมกระทิง กาษรกำเหลาะสองสิงห์...............................เสือสองเสนอชิง เข้าขวิดเข้าเสี่ยวสู้กัน กวางทรายหลายเหล่าแจจรร.........................หมีหมูหมู่ฉมัน ชนดและเม่นเร้นตน เสือคร่งส่งศัพท์คำรณ................................ร้องก้องพนสณฑ์ สำนานสนั่นพรรลาย กุญชร-ชักโขลง-ไคลคลาย..............................คัดไค้-ไหล้หลาย แลเล็ม-เป็นภักษ์-พอแรง จาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ : กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส จะเห็นว่านอกจากสัมผัสในแบบสัมผัสสระ และสัมผัสอักษร ยังมีสัมผัสอักษรแบบที่ขีดเส้นใต้ หรืออาจเรียกว่าสัมผัสโดยกลุ่มของคำ จอมยุทธฯคิดว่าทำให้จังหวะของ ฉบังกระชั้นและเร้าใจขึ้น จอมยุทธฯ เป็นคนหนึ่งขอรับ ที่ชอบเล่นสัมผัสแบบนี้ ขอยกตัวอย่างของตัวเองบ้าง เท่ห์ซะไม่มี ฮิ ฮิ เมื่อแสงแผดกล้าทอใส.....................ละอองน้ำหมดไป รุ้งงามอย่างวาดจึงวาย มีเกิดย่อมลับดับสลาย............................เกิดแก่เจ็บตาย เป็นกฎเป็นเกณฑ์ตามกรรม       แล้วลีลากาพย์ฉบัง ของกวีท่านอื่นๆ เป็นอย่างไรบ้าง ลองมาอ่านกันดูขอรับ ๏ ทัพกษัตร์ศัตรูผู้พาล.........................ประเมินประมาณ ประมวลก็มากมายมี ทัพหลวงฝ่ายเราเข้าตี...........................ชิงชัยไพรี บ่ไดด้ประดุจดั่งใจ เราผู้อยู่ฝ่ายสายใน...............................เนาเนิ่นเกินไป มล่อยมล้าอาการ ( จาก สามกรุง : น.ม.ส) ๏ รังกาพย์บมิได้กลัวเกรง.....................เย้ยไยไพเยง ว่ายักในแยบบรรยาย บมิเอาเบาราณทำลาย.............................แบบฉบับกลับหาย ดังโหดอันหาญกานเกลา ขออำเภออาตมเองเสา-...........................วภาพลำเพา พิพิธพุทธไพศาล ( จาก จิตรา ละครเก้าฉาก : อินทรายุทธ (นายผี)) ๏ ยามเกิดวิกฤตวิการ.............................เพลิงรุทรรำบาญ ทดสอบศักยภาพผู้นำ ใช่ยอมสยบต่อเวรกรรม..........................จนจิตจองจำ ก้มกราบดัสกรบงการ จอมพลเกริกไกรไพศาล...........................หดหัวเคยหาญ ญี่ปุ่นศักดามหามิตร ( คนดีศรีอโยธยา : ทวีปวร ) ๏ คงค่าคงควรมวลชน.............................ฝนห่าฝ่าหน ห่อนสิ้นห่อนสุดสืบสาย สืบศักดิ์สืบศรีปรีด์ปราย...........................ปรายปรีดีหมาย สืบเจตน์จำนงเสรี แก้วเก้าเจ้าเกิดมาดี...................................ท่ามกลางดั่งนี้ ตำนานหาญแห่งยุคสมัย ( พรวันเกิด : เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ ) ๏ ปักษ์แรม-หมู่ดาววาววาม.........................ตรึงตาแลตาม จนทอดกระทบดาวธง จ้าแสงวาววาบ-เป็นวง..............................อยู่เหนือรถทรง ตามตำรับรู้บูราณ เพ่งดาว-เพ่งภาพอันพาน...........................เกิดอุปาทาน ย้อนภาพ-เมื่อครั้งยังเยาว์ พร่าพร่าเลือนเลือน-เหมือนเงา.....................แล้วค่อยแต่งเกลา จนชัดจนแต้มแจ่มตา ( ทะเล ป่าภู และเพิงพัก : พนม  นันทพฤกษ์ ) ๏ ก่อเช้าเข้าสายกรายเพล...........................เที่ยงบ่ายบ่ายเบน เย็นค่ำคืนมุ่ง-รุ่ง-เช้า เหมือนกรงลงครอบรอบเรา.......................พุธ-ครุ-ศุกร์-เสาร์ อาทิตย์ติดวันจันทร์-ภุม เหนือกรงลงรอบครอบคลุม.........................หนักแสนแน่นสุม เลื่อนไหลใต้เดือนเคลื่อนมา ( จตุรงคมาลา : คมทวน  คันธนู ) หวังว่าเพื่อนๆคงได้ศึกษาลีลากาพย์ฉบัง ของกวีแต่ละคนดูนะขอรับ คุยเรื่องสัมผัสแห่งกาพย์ฉบัง แต่จอมยุทธฯ พามั่วมาเรื่องอะไรก็ไม่รู้ งั้นสรุปซะหน่อยดีกว่า ๑. กาพย์ฉบังถือจำนวนคำเป็นใหญ่ เน้นจังหวะแบ่งเป็น ๒-๒-๒,๒-๒, ๒-๒-๒ เท่านั้น ถ้าไม่แบ่ง เปนคู่ละสองตามแบบกลับไปแบ่งเป็นอื่น เช่น แบ่งเป็น ๓-๓ ดังจังหวะหลังของกาย์ยานี ๑๑ จะเสียรสกาพย์ฉบังทันที ๒. บังคับสัมผัสระหว่างวรรคที่ท้ายวรรคแรก กับท้ายวรรคสอง และสัมผัสระหว่างบทที่ท้ายวรรค หลังส่งสัมผัสให้คำท้ายวรรคหน้าของบทต่อไป ๓. สัมผัสในเป็นสัมผัสไม่บังคับ แต่ถ้าจะให้ไพเราะอาจเพิ่มสัมผัสในระหว่างจังหวะคำในวรรคเป็น คู่ๆ ด้วยกาพย์ฉบังเป็นคู่ละสองคำทุกวรรค การวางสัมผัสในจึงต้องคำนึงถึงคู่ของคำดังกล่าว วิธีสัมผัสในจึงกำหนดวางให้ส่งรับกันเป็นคู่ โดยสัมผัสสระหรืออักษร หรือโดยกลุ่มของคำ ๔. กาพย์ฉบัง ๑๖ ไม่บังคับสัมผัสระหว่างวรรคกลางกับวรรคหลัง จะมีหรือไม่มีก็ได้ ถ้ามีก็อาจ ทำให้ไพเราะขึ้น คงต้องขอจบเปลเปล้อเรื่องกาพย์ฉบังกับลีลาและการส่งสัมผัสไว้แค่นี้ เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการขอรับ เอ้อเหนื่อย ขอเบียร์หน่อย..... จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 21 พ.ค. 46 22:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 50 นิรนามมี สามกรุง อยู่ในมือ เลยคัดส่วนที่เป็นกาพย์ฉบังมาอ่านกัน ส า ม ก รุ ง ภาค ๒ กรุงธนบุรี สดุดี ฉบัง ๏ อันขยมประนมหัตถ์นมัสการ      กายวจีมโนทวาร ประณตพระแก้วสามศรี ฯ ๏ สรวมสิริแก่ข้าวาที                    ผู้แสดงสดุดี พระเกียรติ์พระเจ้ากรุงธน ฯ ๏ รณรงค์ทรงปราบจลาจล            จูงสยามมณฑล ประสบซึ่งสามัคคี ๏ เอกจิตเอกฉัตรสวัสดี                 รบล้างไพรี ปะระประเทศเฉทไป ฯ ๏ ด้วยความร่วมจิตร่วมใจ             ซึ่งองค์ทรงชัย ธยังให้กลับมีมา ๏ สืบแต่กรุงศรีอยุธยา                  ปราศอิทธิ์ปลิดอา นุภาพด้วยแพ้ไพรี ฯ ๏ ไทยแยกแตกสามัคคี                 ต่างหมู่ต่างมี แต่มัวจะก้าวร้าวกัน ฯ ๏ หลายก๊กหลายเหล่าเข้ารัน         โรมร้าฆ่าฟัน วะว้าวะวุ่นฉุนเฉียว ฯ ๏ ไม่มีอารมณ์กลมเกลียว             น้ำหนึ่งใจเดียว ฤอาจจะป้องครองตน ฯ ๏ สมเด็จพระเจ้ากรุงธน               บันดาลบันดล ด้วยศุภสัตย์ศรัทธา ฯ ๏ ชาวสยามยามตันปัญญา           ดังปราศอาตมา บ่รู้ระลึกตรึกไตร ฯ ๏ ว่ายิ่งโรมรันกันไป                      ยิ่งเปิดทางภัย ให้ปะฏิปักษ์หักโหม ฯ ๏ พระองค์ทรงชัยไผทโกรม           ต้อนใจไล้โลม ตล่อมเป็นเอี่ยวเดียวกัน ๏ สามัคคีธรรมนำขันฑ์                รวมไทยได้ทัน ณ เมื่อพม่าพยายาม ฯ ๏ ข่มขี่ขยี้ขยำย่ำสยาม                 ขับเคี่ยวสงคราม เป็นรอบที่ ๒ จองเวร ฯ . . . . . ศัพท์ ขยม น. ขยุม, ข้า, บ่าว. สรวม (เขมร) ก. ขอ. ปะ ๑ ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน. ระ ก. กระทบเรียดๆ ไป. เฉท น. การตัด, การฟัน, การฉีก, การเด็ด, การขาด, เช่น เฉทเฌอ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์) ไผท (เขมร) น. แผ่นดิน. โกรม (เขมร) ว. ใต้, ต่ำ, ล่าง, ใต้ฟ้า เช่น กรุงโกรมกษัตริย์. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ค. 46 22:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เบียร์ ตามคำขอ เชิญร่ำ ก่อน ขอรับ ฉบังฉบังขลังขลังยังยั้ง               ยั่งยืนจีรัง จอมยุทธฯท่านสรรค์จรรจา ฯ ได้ความรู้มากจริง ๆ ขอบคุณมาก ครับผม แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 46 22:54:10 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 21 พ.ค. 46 22:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 52 "เอ้อเหนื่อย ขอเบียร์หน่อย...." เอ้า เบียร์ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 21 พ.ค. 46 23:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ศิษย์พี่มาขำไรอะ ก็เราชอบเอาของเก่ามาขายจริง ๆ นี่นา ๏ ชีวิตคนเราก้าวย่าง.....................สืบสานสร้างทาง     เพาะบ่มเรียนรู้กันไป ๏ เป้าหมายทุกคนส่วนใหญ่..................พัฒนาชาติไทย เด็กไทยพาขยันร่ำเรียน ๏ เจริญรอยตามอ่านเขียน..................ตั้งใจพากเพียร มานะอดทนเรื่อยมา ๏ ให้ได้ความรู้วิชา.......................อีกธรรมล้ำค่า ค้นคว้าสานสืบพุทธธรรม ๏ ความจริงรับรู้จดจำ.....................ระลึกน้อมนำ ปฏิบัติเข้าถึงด้วยใจ ๏ แวะเวียนพร่ำบ่นไว้ให้....................ปล่อยวางดีไหม ท้ายสุดต้องไปเหมือนกัน ๏ ค่อยค่อยเรียนรู้ทุกวัน....................ประจักษ์แจ้งโดยพลัน     สติมั่นตระหนักรู้ตรึกตรอง  ๚ แวะมาเสริฟเบียร์ด้วยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 22 พ.ค. 46 03:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ((( ข้า ))) ----------------------------------- ดั่งปลาไร้ล่องน้ำ                 ซุกหัว ข้าซบทุกข์เร่ระรัว               ร่ำไห้ ระหกระเหินร่างสั่นกลัว   ขยะโลกย์ อีกกี่กัปเสพได้                     สุขบ้างโหยหอม. 21052546-0916 ปล. คิดถึงทุกท่านครับ  โดยเฉพาะพี่หลวง * ยังสนใจ "บทกวีและการวิจารณ์" ของนิรนาม   เสาร์อาทิตย์อาจจะได้เข้ามาแลกเปลี่ยน ในประเด็นนั้น  ส่วนตัวแล้วอยากให้ชาวโคลงขบคิดในเรื่องนี้ด้วย เพราะเมื่อเราเข้ามาคลุกคลีกับร้อยกรอง ย่อมเป็นธรรมดาที่จะต้องพบกับประเด็นนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ การพิจารณาถึงที่มาของ "บทกวี"  แต่ละบท และ "กวี" แต่ละคนมีประเด็นให้ชวนคุยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็น  "แรงบันดาลใจ"  "การแสดงออก"  "อหังการ"  ฯลฯ จากคุณ : Ar@p - [ 22 พ.ค. 46 09:29:32 A:210.4.140.157 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 ๏ ๏ ๏ ร้อยร่ำคำครวญ ๏ ๏ ๏ โคลงสี่สุภาพ ๏ วิเวกแว่วแผ่วพริ้ว.....................เพลงครวญ เสียงร่ำคำกำสรวล........................สลดถ้อย เยาะเย้ยเหยียดหยามมวล.............มนุษย์ชาติ ข้าจึ่งจำความร้อย.........................ร่างสร้างเรียงเสนอ ฯ กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒ ๏ ถ้อยความเจาะจง.......................เย้ยผู้ใหลหลง หยิ่งว่าตัวยง..................................มัวแต่บำเรอ ความสุขชั่วหน้า.............................พร่ำหาปรนเปรอ ไม่เคยพบเจอ................................ความสุขแท้จริง ๏ เกิดแล้วต้องตาย.........................สังขารสลาย หลงปรนเปรอกาย...........................ดิ้นรนแย่งชิง อารมณ์,ความคิด............................ดวงจิตยึดพิง ก็หลงแอบอิง..................................ว่าคือตัวตน กาพย์ดอกแคร่วง ๑๐ ๏ มัวเมามืดมน.............................ว่ายเวียนวังวน..........โลกีย์ ๏ ลืมความชั่วดี..............................คิดแต่ประโยชน์มี.....ไป่ครวญ ๏ สังคมผันผวน..............................ลืมควรไม่ควร..........ลืมธรรม ๏ วนเวียนบ่วงกรรม........................หลงนามรูปนำ..........สุดปลง กาพย์ยานี ๑๑ ๏ ธรรม!ธรรม!-ธรรมเท่านั้น............ปันสุขอันแสนมั่นคง ละ รัก โลภ โกรธ หลง......................ธรรมสอนให้ได้รู้ชัด ๏ ใคร่พ้นจากวนวัง..........................แห่งห้วงสังสารวัฏฏ์ คิดไขปรมัตถ์..................................อาจได้รู้สู่นิพพาน กาพย์ฉบัง ๑๖ ๏ ความอยาก- คือเหตุแห่งการ..........เกิดทุกข์ทรมาน ไป่อยาก-ทุกข์หมดปลดลง ๏ อุปาทาน-เหตุให้ใหลหลง...............ยึดไว้ไป่ปลง เพราะเหตุจากอวิชชา กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ๏ อวิชชาปิดกั้น "ของเที่ยง"ปิดกัน............................มิดชิดแน่นหนา "ของลวง"ยึดอิง................................ทุกสิ่งลวงตา มากมายผ่านมา................................จะสุขไฉน? ๏ มิจฉาทิฎฐิล้วน กิเลสยั่วยวน.....................................หากก้าวพลาดไป ยิ่งตกยิ่งลึก.......................................ก่อนนึกกลับใจ คงเพลินอยู่ใน...................................วังวนชั่วกัลป์ ฯ หมายเหตุ สำหรับบทร้อยกรองชุดนี้ จอมยุทธฯได้แรงบันดาลใจ จากบทกวีโคลงดั้นวิวิธมาลา "เสียงจากป่าช้า" ของ สิริวยาส (พุทธทาส ภิกขุ) โดยได้นำข้อความมาส่วนมาร้อยเรียงเป็น กาพย์ อย่างที่เห็นครับ นี้เป็นงานเก่าของ จอมยุทธฯ ชุดหนึ่ง สมัยบวชเป็นพระ ช่วงนี้ ถ้าจะให้เขียนงานแนวนี้อีกคงไม่ไหว ฮ่า ฮ่า บ่ายๆหรือเย็นๆ จะนำเปลเปล้อมาฝากอีกชุดหนึ่งขอรับ เอ้อ ตั้งแต่ไม่มีล็อคอินถาวรนี่ รู้สึกไม่ค่อยสะดวกเลย ..... จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 22 พ.ค. 46 11:06:19 A:203.146.75.11 X:192.168.35.11 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ช่วงนี้ยังว่างๆอยู่ แต่อาทิตย์หน้าจอมยุทธฯ ต้องพเนจรไปต่างจังหวัดแถวๆภาคเหนือ อีกแล้ว มาว่าเรื่องเปลเปล้อเรื่องกาพย์ฉบังกันต่อแล้วกัน กาพย์ฉบัง ๑๖ กับการประยุกต์ ก่อนอื่น เนื่องจากมีเพื่อนๆหลายคนตั้งฉายา จอมยุทธฯ ว่าเป็นเซียนคาราโอเกะ ดังนั้นจะร้อง เพลงให้ฟังก่อนดีกว่า สหายทิวามาช่วยเกากีต้าร์ หน่อยเร้วว.... เดือนเพ็ญแสงเย็นเห็นอร่าม นภาแจ่มนวลดูงาม เย็นชื่นหนอยามเมื่อลมพัดมา แสงจันทร์นวลชวนใจข้า คิดถึงถิ่นที่จากมา คิดถึงท้องนาบ้านเรือนที่เคยเนาว์....... เพื่อนๆหลายคน คงรู้จัก เพลงเดือนเพ็ญ เพลงนี้ดี อยากให้สังเกตรูปแบบหรือกลวิธีการประพันธ์ เพลงนี้ โดยเฉพาะการส่งสัมผัส ซึ่งก็คือลักษณะการส่งสัมผัสนอกแบบกาพย์ฉบัง นั่นเอง แต่อย่าได้ แปลกใจเลย เพราะผู้ประพันธ์เพลงนี้ คือนายผี (อัศนี  พลจันทร์) ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นเซียนกาพย์ท่าน หนึ่งของเมืองไทย ถ้าไม่ติดที่จำนวนคำแต่ละวรรคแล้ว เพลงนี้ก็คือกาพย์ฉบัง ๑๖ นั่นเอง   ความจริงมีกวีหลายท่านที่ประยุกต์ กาพย์ฉบัง ๑๖  ให้หลากหลายยิ่งขึ้น ไม่ว่าการเพิ่มจำนวนคำใน แต่ละวรรค หรือการประยุกต์กาพย์ฉบังไปใช้ในการประดิษฐ์ฉันท์แบบใหม่ แต่จอมยุทธฯ จะไม่กล่าว ถึงในที่นี้ เพราะจะว่าถึงเรื่องกาพย์เท่านั้น  (แต่ความจริงขี้เกียจค้น ฮิ ฮิ) ลองอ่านคำประพันธ์ ชุดนี้ ดูขอรับ  ชัยมงคล ๏ สว่างเปลวเทียนประทีปสีทอง.............................รัศมีสวยงามเรืองรอง วูบไหวกลางทรวงดวงกมล ๏ ปักนิ่งแน่วมั่นบันดาลดล......................................สงบงาม ณ ในหทัยตน สดับวิเวกวางคลาย ๏ หลับตาพรึบเพลิงพราวพราย...............................ลุกโชนโชติประกาย สยบจินตภาพมายา ๏ ทิพย์เทียนตรงหน้าพระปฏิมา..............................หนึ่งประทีปหัทยา เปล่งแสงสงบแสนงาม ๏ วสันตฤดูเพ็งเต็มสาม.............................................หล่อหฤทัยถวายประทีปไต้ตาม เผาไหม้ชำระกิเลสราคิน ๏ เราสองฝั้นไส้เทียนทองโสภิณ...............................หลอมรวมขี้ผึ้งภุมริน เปล่งเปลวประทีปมงคลพิธีสยุมพรชัย (แต่พี่รักเจ้าคนเดียว : ไพฑูรย์   พรหมวิจิตร) ผู้แต่งให้ชื่อลักษณะการประพันธ์แบบนี้ ว่า กาพย์ฉบำอิสรา อันว่า ฉบำ ก็คือ ฉบัง นั่นเอง แต่เป็น อิสระจากจำนวนคำในแต่ละวรรคที่จะมีกี่คำก็ได้ เพราะเหตุนี้มั้ง จึงให้ชื่อว่า กาพย์ฉบำอิสรา จากเปลเปล้อชุดก่อนของจอมยุทธฯ เคยสรุปไว้ว่า ลักษณะพิเศษของกาพย์ คือการถือจำนวนคำเป็นใหญ่ ถ้าหลุดออกนอกกรอบจำนวนคำและการแบ่งจังหวะการอ่าน  จะทำให้เสียรสกาพย์ฉบัง ถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ ก็ยังยืนยันความเห็นเดิม การนำเสนอแง่มุมในตรงนี้ เพียงอยากชี้ให้เห็นว่า กวีมีอิสระในการนำเสนอ การหลุดออกนอกกรอบ รวมถึงการประยุกต์ใช้ฉันทลักษณ์ แสวงหาลีลาใหม่ๆ ไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่อย่าสุดกู่แล้วกัน แต่จะดีขึ้น หรือไม่ เป็นที่ยอมรับหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ก่อนจบ จอมยุทธฯ ขอยกงานกวีอีกชิ้นหนึ่ง มาให้อ่าน แล้วอยากให้เพื่อนๆ ลองพิจารณางานชิ้นนี้ดูว่า เป็นอย่างไร ?  อปริหานิยธรรม ๏ อปริหานิยธรรมเลอเลิศ..................................หลักแก้วประเสริฐ เทอดสังคมอิสรชัย ๏ หนึ่งปริศนาปัญหาใด.......................................สติปัญญาใส สว่างซึ้งลึกปรึกษากัน ๏ สองพร้อมประชุมสมานฉันท์.........................เอกภาพสำคัญ หมายมั่นร่วมขวัญหนึ่งใจ ๏ สามกฎแก้วจารีตไหน......................................บรรพบุรุษผลึกสมัย วิจัยวิจารณ์ชัดมหัศจรรย์ ๏ สี่ภันเตอาวุโสขวัญ.............................................นอบน้อมฟังกัน หมั่นคิดวิสุทธิ์ทัศน์สุนทรีย์ ๏ ห้าบูชาชนกชนนี.................................................บุตรฯภริยาภาคี เมตตาปรานีต่อกัน ๏ หกมหาสถูปเจดีย์ขวัญ.....................................เกียรติยศแก้วนั้น กราบไหว้บูชาอาลัย ๏ เจ็ดอัจฉริยอรหันต์ใด........................................รัฐแว่นแคว้นไหน ใจใสเชิดชูปูชนีย์ ๏ อปริหานิยธรรมเลิศดี........................................มนุษย์สามัคคี โลกนี้เกษมสันติ์นิรันดร (กวีศรีอยุธยา : อังคาร  กัลยาณพงศ์) คงต้องขอจบ กาพย์ฉบัง ๑๖ กับการประยุกต์ ไว้แค่นี้ ถ้าจอมยุทธฯ จะมั่วสุดๆก็อย่าว่ากันนะขอรับ อัตวิสัย ล้วนๆ ขอไปจิบเบียร์ก่อน ฮ่า ฮ่า จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 22 พ.ค. 46 14:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 57 - ไฟศิลป์ ประกายโคลง - ----------------------------------------------------------- อาศรมจะเหงาเงียบบ้าง                                      ใช่อาศรมร้าง กาพย์แก้วกวีเรืองรอง สยามถิ่นกลอนมือทอง                                        ห่อนแล้งทำนอง วรรณศิลป์สืบสร้างอย่างไทย สหายร่วมวงเต็มใจ                                              ร่ายโคลงเต็มใน พละพลังที่มี ด้วยหมายยืนหยัดชีวี                                           สืบสานบทกวี ให้ยิ่งกระเดื่องไพศาล ประกาศอุดมคติปาน                                           พลีชีพเพื่องาน เพื่อศิลป์ที่สร้างด้วยใจ อารมณ์ยามรินหลั่งไหล                                    คุโชนเช่นไฟ ไหม้ฟ้าไหม้ดินนับนาน ด้วยศิลป์จึงศิลป์รินสร้าง                                   อาศรมโคลงวาง จากจิตจากใจผองเรา. ----------------------------------------------------------------- ด้วยระลึกถึงเพื่อนๆ ทุกคน. จากคุณ : Ar@p - [ 22 พ.ค. 46 16:49:10 A:210.4.140.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 บททดลอง วารวันเวลาดำเนิน . . . . . . . . . . . . . พาชีวีเดิน ดำเนินเดินนำจำเดิน ปลายทางพลางมองเลือนเกิน . . . . . งวยงงเกินเมิน เพียงเดียวความตายปลายทาง ? คัมภีร์คำนึงเลือนลาง . . . . . . . . . . . ความจริงเจือจาง ความจำกำจายคลายจอง มายาปรีดีปรองดอง . . . . . . . . . . . . งามยามลองมอง ยงคงคาตาวายตาย สรวงสรรค์แสงสีสองสาย . . . . . . . . .เหมือนหมายหมองหาย แสนเข็ญศัลย์ขวัญสังขาร . . . . . แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 46 22:37:03 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 23 พ.ค. 46 16:21:22 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ((( โคลงกถา-พรรณาอาศรมชาวโคลง ))) --------------------------------------------- คือโคลงสถานแหล่งร้อย                          วรรณศิลป์ คือเพื่อนเผื่อเพื่อนริน                                 ศิลปะซ้อง คือปถมบทศิลปินยิน                                  ศิลปะพากย์ คือแหล่งร่วมอารมณ์ร้อง                          สืบสร้างโคลงสมัย. คือโคลงสถานแหล่งร้อย                         วรรณศิลป์สืบสร้อย บทร้องคำโคลงของไทย รินจากเบื้องลึกหัวใจ                                ขับกล่อมโลกไหม้ ให้อิ่มให้งามความดี กลั่นคำละคำอย่างพลี                               อุทิศชีวี ดื่มด่ำคำโคลงอาลัย แสดงคำขานปราศรัย                                เนื้อหาหลากนัย เชิญพิจเชิญชมคมคำ ร่วมวงร่วมโคลงจดจำ                               หัวใจเพื่อนรำ ทำนองคารมคมนาน ชาวโคลงรักโคลงกรองกานท์                คิดคำตระการ จารึกบทโคลงโยงใจ เชิญเถอะเพื่อนพ้องอย่าไกล                  คำโคลงเกรียงไกร ดั่งทิพย์สวรรค์บันดาล มาเถอะมาร่วมสืบสาน                            อาศรมยิ่งนาน อยู่คู่บทโคลงโยงใย. -------------------------------------------------------------- ปล. วันนี้ว่างนิดหน่อย   ผมพยายามเขียนกาพย์แต่มันออกมาอย่างว่านี่แหละ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ก็ดี   ยักย้ายลมปราณให้จิตวิญญาณเบ่งบาน. จากคุณ : Ar@p - [ 23 พ.ค. 46 17:16:53 A:210.4.140.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 ยัยไหม (กรวี) . . . เขียนกาพย์มาแนวหวาน ไร้นาม . . . . . . . . เขียนแบบชอบของยากท้าทายตามระเบียบ อาพี . . . . . . . . . . เขียนมาเต็มที่เลย ตอนนี้รับไม่อั้น ใน ๕๗ ลืมสัมผัสระหว่างบทไปจุดนึงจ้า จอมยุทธเมรัย . . . เมื่อมีเปลเปล้อก็ต้องมีอภิปรายเพื่อความคึกคักคึกครื้นทางปัญญา แถ่นแท้น . . . นิรนามรู้สึกว่า กาพย์ฉบัง มีฉันทลักษณ์ที่แปลกดี คือมีจำนวนวรรคเป็นเลขคี่ เดี๋ยวก่อน . . . เลขคี่ตรงนี้ต้องเป็นเลขคี่จำนวนน้อยๆด้วย จึงจะเห็นอิทธิพลของเลขคี่ ถ้าฉบังมี ๕ หรือ ๗ หรือ ๙ วรรค อิทธิพลของจำนวนคี่อาจจะไม่เด่นชัดเท่า การที่ฉบังมี ๓ วรรค แทนที่จะเป็น ๔ วรรคแบบกลอน ทำให้ฉบังมี จังหวะการเขียน-อ่านแปลกหู เหมือนๆกับไม่สมดุล แต่ก็สมดุลได้โดยใช้สัมผัส การจัดเสียง จังหวะ และเนื้อหาให้เหมาะสม ซึ่งเมื่อสมดุลแล้ว ก็จะกลายเป็นร้อยกรองที่มี "ลีลา" การพูดการเล่าการบรรยายที่เฉพาะตัว นิรนามเองค่อนข้างชอบ ลีลาของฉบัง โดยที่บอกไม่ได้ว่า ชอบเพราะโคลงสร้างของกาพย์ฉบัง หรือชอบเพราะติดหูติดใจกับบทอาขยาน "เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน" ที่ท่องตั้งแต่สมัยเด็กๆกันแน่ แต่ถึงอย่างไรก็เชื่อว่า น่าจะชอบเพราะโครงสร้างฉันทลักษณ์ของกาพย์ฉบังมากกว่า เหมือนกับชอบโคลงที่มีโครงสร้างแปลกๆ คือ ๕-๒, ๕-๒, ๕-๒ และ ๕-๔ อันนี้ตอบง่ายเพราะโคลงที่ท่องจำมีแค่ หากสยามยังอยู่ยั้ง ยืนยง กับ ใครรานใครรุกด้าว แดนไทย ลองนึกดูสิว่าในโคลงน่ะ พูด ๕ คำ แล้วตบท้ายประโยคด้วยคำ ๒ คำ นั้น ... เป็น จังหวะลีลา ที่สุดเดชจริงๆ (มีความกวนทีนอยู่นิดๆด้วย แฮ่) เช่นเดียวกัน กาพย์ฉบัง ก็มีโคลงสร้างของ จังหวะลีลา ที่ไม่ธรรมดา แม้ไม่เทียบเท่าโคลงที่ชัดมากเรื่องจังหวะลีลา (๕-๒) แต่ฉบังก็มีลีลาพอควร นั่นคือ มีสามวรรคแทนที่จะมี ๔ และมีช่วงลดจำนวนคำในวรรคกลางจาก ๖ เหลือ ๔ สรุปตรงนี้ว่า นิรนามชอบกาพย์ฉบังในเบื้องต้นจากจังหวะลีลาของมัน ประการที่ ๒ มาชอบในภายหลังตรงที่แต่งง่ายดี ซึ่งจอมยุทธ์ได้ชี้แจงว่า ฉบังแต่งง่ายเพราะ บังคับสัมผัส น้อยมาก ใช่เลย . . . บังคับเพียง สามจุดเท่านั้น และไม่มีเอกโทด้วย . . . โอ้ สวรรค์ แม้จะแต่งง่าย แต่จุดหนักใจคือเรื่องโทนเสียงของกาพย์ฉบัง นิรนามอ่านกาพย์ฉบังแบบอย่างหลายบทที่จอมยุทธ์ฯ ยกมา ล้วนแต่ใช้คำสุภาพที่ปลายวรรคทุกวรรค กาพย์ฉบังแบบอย่างของเก่า นิรนามอ่านแล้วรู้สึกว่าสำเนียงจะออกมาทาง "เนิบสง่า" ส่วนที่แต่งฉบังโดยมีการใช้คำตายหรือคำมีวรรณยุกต์ที่ปลายวรรค เห็นจะเป็นกวีในสมัยหลังๆ ตรงนี้ทำให้ตัดสินใจยากเหมือนกันว่า ควรเล่นเสียงที่ปลายวรรคมากน้อยแค่ไหน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 23 พ.ค. 46 22:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 61 พิราบฯฝึกกลกาพย์ตาม               อาจารย์นิรนามฯ จอมยุทธฯและคุณจังงัง เลยลมปราณป่วนแทบพัง             จึงได้แต่นั่ง รออ่านเพื่อนเพื่อนเขียนมา ดีใจท่าน Ar@p พา                    โคลงกาพย์งามตา มาให้อ่านจึงตาโต ดีใจมากมายอักโข                      อาศรมฯอะโห ครึกครื้นอีกแล้วสุขใจ ฯ ไม่รู้จะเขียนอะไร หมดมุข ขอรับ แหะ ๆ ป.ล. ท่านนิรนามฯ ขอรับ แล้ว กาพย์กระผมละขอรับ ไม่เห็นตรวจเลย แหะ ๆ รออ่านอยู่นะ ขอรับ   จากคุณ : พิราบเงิน - [ 23 พ.ค. 46 23:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เห็นความตามพิราบเงิน               อาศรมฯ ชมเพลิน เพียงเหินเผินส่องต้องใจ ล้วนมิตรคิดเขียนเพียรไป             กาพย์ฉบังดังไกล ห้วงหทัยไกลถิ่นยินดี ชื่นชมรมณ์เปรมเอมมี                 อ่านฉบังปลั่งศรี ดุจมณีผ่องแ้ผ้วแพรวประกาย มาอ่านต่อค่ะ ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 24 พ.ค. 46 07:57:08 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 .....จากกรุง ฯ มุ่งสู่เมืองตรัง..................จุดหมายใจหวัง นอนนั่งริมฝั่งทะเล ดื่มด่ำน้ำนาฬิเก*.................................สดับกาพย์เห่- สรวลเสเสียงคลื่นชื่นจันทร์ เดินทางดังว่าหฤหรรษ์...........................รถไฟใดกัน ไป่ทันปรารถนาช้าเกิน ฉึกฉักยักย้ายใจเพลิน...........................เพรียกพร่ำจำเริญ เสียงหวูดสุดเกริ่นกังวาล  ฯ .....ล่องใต้ใจรื่นชื่นบาน........................ร่ายร่ำสำราญ ประพันธ์กาพย์กานท์บรรยาย เลาะเลี้ยวเขียวเขาเรียงราย...................ผืนฟ้าป่ากลาย แมกไม้ใหญ่ห้อมล้อมทาง ลมลิ่วปลิวไสวใบบาง............................ยักย้ายส่ายพลาง ดุจดังนางรำล้ำเลอ แว่วเสียงกังสดาลบำเรอ........................ครุ่นคิดจิตเผลอ ละเมอแท้เป็นเช่นลม ฯ .....วิหคผกผินบินชม............................เริงหล้านภาสม รื่นรมย์ขรมกู่คู่ครอง ดังเราคราวนี้ฤดีปอง-............................แลเหลียวเกี่ยวดอง นิ่มน้องผุดผ่องโสภา ถึงตรัง สมดังเจตนา............................ชม้ายชายตา มองหาบ้านหวังค้างแรม เสียงคลื่นคืนพราวดาวแวม.....................พร่างฟ้าจ้าแจ่ม ยิ้มแย้มแช่มชื่นรื่นใจ ฯ .....หาดทรายวายแววแนวไกล................ดังแก้วประไพ เรียงรายเลื่อมริ้วทิวงาม ดุจเพชรเม็ดพลอยอภิราม......................เตร็ดเตร่ตรองตาม วรรณกรรมกาพย์ร่ายไป่เทียม คลื่นเคลื่อนเยือนฝั่งดั่งเตรียม................ยามย่ำธรรมเนียม พะเพรี้ยมเยี่ยมนี้นิรันดร์ นางนวลนวยนาดอัศจรรย์......................อรชรเฉิดฉันท์ แผกพันธ์สกุณาถลาบิน ฯ .....โฉบเฉี่ยวแฉลบฉกกิน-.....................มัสยาด่าวดิ้น ชีพสิ้นกับจะงอยงุ้มงาม ปูม้าท่วงท่าถนิมกาม*............................ตาใสส่ายก้าม วิ่งตามแนวทรายไปมา บ้างมุดรุดพลางกายา.............................บ้างเร่งบาทา หันหน้าลงน้ำฉ่ำใจ แว่วหวานกังสดาลอันใด.........................ทวยเทพฤทธิ์ไกร รังสรรค์เสกให้ใจเพลิน ฯ .....อาทิตย์อัสดงดำเนิน........................เดือนดาวสกาวเกิน ประเชิญฝั่งฟ้าพรรณราย แสงโสมสว่างล้ำตามทราย....................พร่างแพร้วแพรวพราย เปรียบได้ดวงแก้วเมขลา ผืนน้ำงามซึ้งตรึงตรา............................ร่ายพจน์รจนา เกินกว่าอุปมาเลบง* ดึกดื่นมัวยืนวังเวง................................พรอดพร่ำตามเพลง ขอเค้งนอนเขลงริม เล  ฯ ..จุ๊กกรุ๊ จุ๊กกรู๊ .. จามเฟี้ยวๆ ก็เพราะท่านนิรนามบ่นถึงทิพย์อรุณนั่นเอง .. แล้วอะหยัง มาเผากันกลางกระทู้หนอ บ ฮู้ บ หัน .. จากคุณ : ลูกลิงจังงัง (จังงัง) - [ 24 พ.ค. 46 19:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 64 แหะ แหะ ขอรับ ช่วงนี้ เขียนโคลง บ่ออก เขียนกาพย์ ก็บ่ได้ แหะ แหะ ติดไว้ก่อนแล้วกันขอรับ ตอนนี้ ไปแอบเขียนกลอน แบบเหล้นเหล้นไว้ เป็นนิทานบ้านทุ่ง แอบกระมิดกระเมี้ยน มาทำ LINK ไว้ที่นี่ เผื่อท่านนิ-รา-นาม และเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวอาศรม จะติดตามไปแนะนำติชม ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ที่นี่นะขอรับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2282967/W2282967.html แหะ แหะ สวัสดี ขอรับ แวบเลยแล้วกัน ขอรับ   จากคุณ : นายทิวา - [ 25 พ.ค. 46 23:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ทางวิถี คนเราเอาแต่ใจตัว..................ชีวิตเมามัว เวียนวนสับสนเส้นทาง ชีวิตบางครั้งต้องวาง................แต่ไม่เลือนลาง จุดหมายย่อมมีทุกคน เล่าเรียนทำงานเพื่อผล-..............ประโยชน์เวียนวน เห็นค่าความสุขได้มา ทุกอย่างซื้อได้กับตา..................พอกาลเวลา ผ่านมาเห็นแจ้งความจริง ใช่ซื้อทุกอย่างประวิง.................บางครั้งผีสิง ความโลภละโมภติดไป อวิชชาคือเหตุหลงใหล.................ตื่นเถิดเพื่อนไทย ระงับต้นเหตุทุกข์ทน ตั้งสติถ้วนหน้าฝึกฝน...................ทุกขณะจิตดล ระลึกรับรู้กิริยา พาเพลินให้เกิดปัญญา..................เห็นแจ้งวิชชา บรรลุหลุดพ้นทางธรรม ๚ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 พ.ค. 46 00:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 66         ข่าวหน้าหนึ่ง (วันนี้) คนขับมอ'ไซต์โชคดี               ถูกล๊อตตะรี่ แล้วแบ่งทำบุญฝากแบงค์ รถเมล์วิ่งดีไม่แซง                  ปลอดภัยทุกแห่ง คนใช้ชอบอกชอบใจ นักเรียนเทคนิคหัวใส               ร่วมมือกันใหญ่ ช่วยเหลือสังคมอโหอโห เจ้าพ่อเจ้าแม่พุงโร                  เข้าวัด พุทโธ ภาวนาช่างน่าชื่นใจ กล..-ท่านนิรนามฯ นั่นนั่นนี่นี่ใครใคร                    อิ่มยิ้มใสใส ส่งตรงจิตมิตรถ้วนสรวล ชนชี้ชื่นชมชักชวน                   ไออุ่นอบอวล ไทยฐานถิ่นถ้วนธารธรรม์ อ่านข่าวน่าอ่านสาส์นสรรค์         โลกผลิไสวพันธุ์ ชูช่อชอุ่มเบิกบาน ฯ ทดลอง ต่อ ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 26 พ.ค. 46 11:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 67 แห้ นิรนามมาช้าเพราะมัวแต่แต่งกาพย์ สู้อีตาคุณนายทิวาไม่ได้ เพราะหลังจากแยกกันทิวาแต่งได้ ๖๐ บท แต่นิรนามแต่งได้เพียง ๑๐ บท แถมเสร็จทีหลังอีก จังงังร่ายพจน์รำพัน . . . . . . . ละลานงามครัน ปูปลาน้ำฟ้าสาธยาย นิราศพรรณาสมหมาย . . . . . มโนทัศน์ชัดฉาย เห็นนึกตรึกได้ตามคำ จากคำสู่ภาพโน้มนำ . . . . . . .อารมณ์ดื่มด่ำ เช่นอดีตครั้งหลังฝังใจ อีกความรู้สึกเสริมใส่ . . . . . . .ทุกข์ สุข ชัง ใฝ่ บอกเล่านิยายอารมณ์ ศัพท์แสงสำนวนชวนชม . . . . ระรื่นกลืนกลม เทียมทัศนียภาพงามตา สัมผัสเคร่งครัดรักษา . . . . . . แบบฉบับครูบา โยงยึดทุกวรรคบทเรียง [เกิดเสียงราบรื่นชวนนอน . . . หาวอ่านแล้วหอน อุ๊ยหลุดเอาใหม่เดี๋ยวงอน] อีกจัดรับส่งเหลื่อมเสียง . . . . .ก่อเกิดสำเนียง เปรียบเพลงเสนาะเพราะฟัง นั่นล่ะกาพย์ของจังงัง . . . . . . คิดควรลงนั่ง วิเคราะห์เจาะลึกตรึกตรอง คงครบคุณลักษณ์ควรลอง . . .ขับฉบังเพราะพร้อง ดังเล่ห์เสน่ห์นี้แล . . . . . จะหน้าบานเป็นกระด้งไหมเนี่ย จังงัง วันหลังค่อยมาดูว่าจุดเด่นกลบจุดอ่อนอะไรไว้บ้าง . . . . . พิราบเงิน อยากให้วิจารณ์เหรอ โอเช ได้เป็นหนูลองยาของนิรนามแน่ รอหน่อยเน่อ . . . . . ทิวา ว้าว . . . ถึงจะเขียนนอกอาศรม แต่ก็จดเป็นสถิติไว้ . . . กลอนยาว ๖๐ บท สถิติเก่า . . . จังงัง โคลง ๔๐ บท . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 พ.ค. 46 22:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 68 .....ชาติคชพฤษภได้-...................งาเขา ป้องชีพคราคงเนา-.......................ป่าไม้ คลาดภัยจากพยัคฆ์เฉา..................โฉดชั่ว ใดอาจขบขย้ำให้..........................รอดพ้นภัยผอง  บีฑา  ฯ .....นรชาติฉลาดรู้........................วิทยา-  การแล คงสัตยาบันพา............................เกียรติก้อง เกรียงไกรปราศวาจา.....................ชนข่ม-  ใจนา นัตว์เปรียบไปหมายพ้อง................เล่ห์นี้คล้ายกัน ฯ ชาติคชพฤษภได้งา-.....................เขาป้องชีพครา คงเนาป่าไม้คลาดภัย จากพยัคฆ์เฉาโฉดชั่วใด................อาจขบขย้ำให้ รอดพ้นภัยผองบีฑา ฯ นรชาติฉลาดรู้วิทยา-....................การแลคงสัตยา- บันพาเกียรติก้องเกรียงไกร ปราศวาจาชนข่มใจ......................นานัตว์เปรียบไป หมายพ้องเล่ห์นี้คล้ายกัน ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 26 พ.ค. 46 23:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 69 มานั่งยังท้องพระโรง.....................เขียนกาพย์ขนาบโคลง ดุจโพงพางจักดักปลา หวังเพียงสำเนียงมธุรวา-..............จาร่ายรจนา เลื่องหล้าภาษาวรรณกรรม ผิดแผกแตกต่างดังนำ...................อนุชนจดจำ เลิศล้ำท่วงท่าพาที แม้นใคร่ครวญไตร่ตรองมี...............เกษมเปรมปรีด์ เหลือที่บรรยายในความ ท่านอาทิวาลายคราม........................ควรให้ไถ่ถาม ทาบทามเป็นศิษย์สักคน ท่านอานิรนาม  ณ  ถนน...................ร่ายกาพย์นิพนธ์ แจ้งจนจับจิตติดใจ ชมเกินแหมเดินไม่ไหว.....................ตัวเบาทันใด ลอยไกลเพราะคำย้ำยอ ท่านพิราบวัดสุทัศน์รีรอ....................มาช้าแต้น๊อ หยอกล้อด้วยกาพย์รับโคลง แหมคุณพ่อลูกดกออกโรง................ไชยาตาโพลง อีกกุ้งนั่งกระโหย่งตบมือ แม่ยกพ่อยกร้องฮือ........................โอ้โหนี่หรือ พิราบนักกาพย์ฉับไว อีกน้องแน่งน้อยกรอยใจ.................ชื่อศาลาไทย ไฉไลฉอเลาะเพราะความ รสาภาษางดงาม.............................คล้องจองต้องตาม เลิศล้ำภาษากาพย์กวี อีกท่านนั้นเทียบเปรียบธีร์.................คือท่านอาร์พี เหลือที่เทียบชั้นเชิงขบวร จอมยุทธเมรัยหมายยวน..................หยอกเย้าสำนวน น่าข่วนน่าหยิกจริงเชียว ท่านฮวงซีเนี้ยปราดเปรียว.................กาพย์คมปานเคียว เกาะเกี่ยวหัวใจให้ตรอง สัมผัสอัศจรรย์ครรลอง.....................เสียงพ้องคล้องจอง แคล่วคล่องตรองเลิศเพลิดเพลิน ไกลถิ่นเปรียบอินทร์ดำเนิน.................ร่ายกาพย์จำเริญ กล่าวเกริ่นไพเราะเหมาะคำ อีกมากหากร่ายหมายจำ......................เชิญมาประจำ หวังย้ำความหมายไมตรี ฯ ง่วงมากถึงมากที่สุด ใครไม่มายกมือขึ้น ...แหะ แหะ จากคุณ : จังงัง - [ 26 พ.ค. 46 23:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ท่านอานิรนาม ...ลูกลิงน่ะ ๖๖ บท นะ แต่ไม่ได้เอามาลงที่นี่ เป็นประวัติวันสงกรานต์น่ะ เขียนตั้งแต่ทุ่ม - ตีสอง อีกอย่างสงสารปู่ก๊อง กับ ลุงเวทย์ ต้องแบ่งกันชำแหละ คนละ ๓๓ บท ยังขาดอีก ๓๔ บท จะได้จบชุด แต่กั๊กไว้ก่อน เดี๋ยวปู่เมรัยจะช๊อค อ่ะ .. ๕๕๕ ... ขำ ...ที่ปู่เมรัยบอกว่า มันมั่วเจงเจง เขียนได้ยังงัยของมัน ๕๕๕ คิดแล้วก็ขำอีกซะที ความจริงน่ะ โคลง ๖๖ บทนั้น ปู่เมรัยยุให้ส่งเมล์ให้อานิรนามชำแหละซะให้หมดด้วยซ้ำไป ...กิ กิ..ลูกลิงเกริ่นๆแบบนี้แล้ว ท่านอานิรนามล่ะ จะว่าอย่างไร เลยขอกันกลางกระดานนี่ล่ะ หยวนบ่ หยวนก็ตอบ..ฮ่อ ไม่หยวนก็ตอบ... ม่อ จากคุณ : จังงัง - [ 27 พ.ค. 46 07:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบพระคุณท่านนิรนามฯ มาก ขอรับ         พิราบเงิน อยากให้วิจารณ์เหรอ         โอเช ได้เป็นหนูลองยาของนิรนามแน่ รอหน่อยเน่อ อ่านแล้ว ดีใจ ๆ (แต่ก็สยอง ๆ แหะ ๆ) .................................. พายุทราย (ภาคต่อ ร่างฉบัง) หวีดหวิวปลิวลมทรายล่อง             ดุจตุลาการฟ้อง เหตุการณ์บานปลายหลายศพ กลิ่นสาปกระไอสางนักรบ              ทระนงนอบนบ ศาสดาอาธรรม์โหดเหี้ยม ลอยเลียบลูกโลกเอี้ยมเฟี้ยม           ยิ้มส่งดาวเทียม ดาวแท้รับรู้รายละเอียด ส่งความคิดถึงโซเวียต                   คานโลกเบียดเสียด ให้เสมอมะริกันหน่อยรา ฯ ทดลอง อีกบท ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 27 พ.ค. 46 11:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 72 แวะเข้ามาบอกชาวอาศรมฯว่า เพิ่งเสร็จงานใหญ่ของที่ทำงาน ... งานนี้เหนื่อยจังค่ะ กระทู้วันเกิดยังไม่ได้ตอบ  แต่เขียนขอบคุณพี่ๆอาศรมฯ ที่ช่วยกันเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ มาฝากกันก่อน  ขอบคุณพี่ๆวันนั้นอีกครั้งนะคะ คืนยี่สิบสี่พฤษภา                          วันเกิดศาลาฯ พี่ชวนยกเหล้าเข้าชน เริ่มจากจอมยุทธจุดกล                    โทรแจ้งหน้ามน น้องยาเจ้าอย่านัดใคร ฟังแล้วประหวั่นพรั่นใจ                   หนูมีงานใหญ่ คือเวดดิ้งแฟร์แน่นอน สามทุ่มงานเลิกรีบจร                      พี่รอกันก่อน จักตามสมทบครบกระบวน เหล็กละมุนเพื่อนเก่าเราชวน               รีบบึ่งไปด่วน ที่ร้านลานร่มไม้เดิม ใครหนอมารอแรกเริ่ม                       อ๋อทิวาคอยเติม รินเหล้ากับแกล้มแซมไป พร้อมพี่นิรนามคนไกล                      ยังมาเร็วไว เหมือนเคยเลยนะพี่ชาย พี่หมอโมโนคลับคล้าย                      นานแล้วห่างหาย เสร็จงานมาล้อมพร้อมกัน ตั้งวงส่งเสียงฟังสนั่น                       ครบเครื่องครบครัน เฮฮาทำนองผองเรา ขอบคุณของขวัญไม่เบา                    หนังสือเพื่อนเก่า พี่ให้น้องรับกลับเรือน ว่าแล้วก็อย่าแชเชือน                      เปลเปล้อตามเตือน จักคอยรออ่านงานงาม เขียนกายพ์รวดเร็วดังความ                ผิดบ้างต่างนาม ขอโทษ ขอบคุณ อุ่นใจ พร้อมๆกับเรื่องสั้น (สั้นมาก) ที่เพิ่งเขียนจบเรื่องแรก  เลยเอา link มาฝาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2283925/W2283925.html จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 พ.ค. 46 12:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 73 +++ ครรลองโลก +++ ฉบงง  ๑๖ ๏ นับนานกาลเก่าเล่ากัน.............คนครั้งยังบรรพ์ บำรุงมุ่งธรรมจำเริญ ฯ ๏ ฝึกจิตคิดใคร่ใฝ่เดิน................ดับเข็ญเหม็นเมิน มุ่งทิพย์นิพพานทานบุญ ฯ ๏ สู่สวรรค์ชั้นเหนือเจือจุน...........จักเสวยเชยคุณ ครั้งประกอบชอบธรรมกรรมดี ฯ ๏ หมายด้นพ้นทุกข์ยุคกลี...........พึ่งพุทธฉุดหนี จึงมีใจมุ่งผดุงธรรม ฯ โคลงสี่สุภาพ ๏ นำพระพุทธศาสน์น้อม.........มโนสวม ละบาปรั้งบุญกวม..................กอปรแล้ว ต่างคนต่างคิดรวม.................ร่วมกิจ....กุศลนอ ไตรรัตน์เรืองรุ่งแผ้ว...............ผ่องแม้นตะวันฉาย ฯ ๏ ผายพระพุทธศาสน์กว้าง......เกริกภพ ทศทิศพระธรรมครบ..............ครอบแคว้น สังคมจึงสงบ.......................เสงี่ยมสุข เสมอยุคศรีอาริย์แม้น............มุ่งแล้วลุไฉน ฯ ฉบงง ๑๖ ๏ ปัจจุบันวันวารผ่านไป............ศาสน์เสื่อมเลื่อมใส แพ้ภัยกิเลสเลศมัว ฯ ๏ หิวทรัพย์ขวับคว้าหาตัว..........กรรมใดไม่กลัว ไม่เกรงเก่งแย่งแข่งกัน ฯ ๏ ใช้เล่ห์เฉถ่อยร้อยพัน............ล่อหลงงงงัน เพื่อฉวยด้วยตนคนเดียว ฯ ๏ คุณธรรมคร่ำครึรึเหลียว.........คนแพ้แน่เชียว ใช้เหนี่ยวนึกก่นคนพาล ฯ โคลงสี่สุภาพ ๏ ขานคำพร่ำเอ่ยอ้าง...........อรรถกถา ปลอบจิตเคยมิจฉา.............โฉดแพ้ ใช้ธรรมเช่นธารทา..............ทำชุ่ม เถิงชื่นเชิงธรรมแท้..............โทษร้ายมลายสูญ ฯ ๏ ดังkuณฑ์ดาลดับด้วย.........เดชชล ชโลมฉ่ำชะกมล..................ละม่อมล้าง มลายโมหะเห็นหน...............เหือดทุกข์......ระทมแฮ โลกเสื่อมลงฤๅอ้าง..............อับแล้วโลกธรรม ๚ะ๛ ========================================= เขียนกลอนไม่ออกครับเพราะไม่รู้จะเขียนอะไรดี ... ได้แต่อ่านมาตั้งนาน เพิ่งเข็นออกมาได้ ๑ ชุด ... เอยเอามาฝากไว้ครับ ปล. ติด censor คำว่า kuณฑ์ แปลว่ากองไฟนะครับ จากคุณ : วฤก - [ 27 พ.ค. 46 16:03:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อาหมอ เขียนว่าเข็น รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ไม่อยากอยู่บนเตียงคนไข้นะอาหมอ ..555 จากคุณ : จังงัง - [ 27 พ.ค. 46 21:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เข็นรถ เข็นรถ เล่นวิ่งแล้            สนุกสนาน ยามเด็ก วิ่งเล่นลาน         รอบบ้าน สลับเข็น สลับนั่งยาน       ฉิวลิ่ว ราชรถ แห่งทุ่งสะอ้าน       เรี่ยมเร้เรไร ไอ้จุกวิ่งรุกไล่ตาม            ไอ้แกละตะโกนปราม ไอ้เปียนั่งนิ่งจงดี ฯ   ยืม เข็น ใช้บ้างครับ แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 28 พ.ค. 46 18:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เพิ่งไปตั้งกระทู้อวยพรวันเกิดย้อนหลังให้พี่พิราบเงินมาค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2289081/W2289081.html *~*~* สุขสันต์วันเกิด (ย้อนหลัง) "พี่พิราบเงิน" ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๖*~*~* เพิ่งทราบเหมือนกันว่าเกิดวันเดียวกับศาลาไทยเลยล่ะ (สรุปเอาจากข้อความที่ได้รับมา  ถ้าไม่ใช่รบกวนแก้ข่าวด้วยนะคะ) จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 พ.ค. 46 18:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 77 แหะ แหะ ขอรับ แวะมาตามหา ทั่น-นิ-รา-นาม โฮ่ โฮ่ โฮ่ มาตามทวงคำวิจารณ์นิทาน แหะ แหะ ขอรับ สวัสดีเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวอาศรมฯ ทุกท่าน ด้วย ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 29 พ.ค. 46 16:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เปลเปล้อของจอมยุทธ์อันสุดท้ายที่ชวนเชิญให้พิจารณาว่ากาพย์ฉบังของท่านอังคารเป็นฉันใด นิรนามบ่ฮู้เลยถามจอมยุทธ์วันก่อน ได้ความว่า เป็นเรื่องจังหวะแบ่งคำอ่าน จอมยุทธ์ว่า บางวรรคจะอ่านเป็น ๓-๓ เมื่อนิรนามลองพิจารณาดู เห็นว่า จังหวะการอ่านฉบังของท่านอังคารอาจไม่ใช่ ๒-๒-๒ เสมอไปดังที่จอมยุทธ์ว่า เช่น ๏ หนึ่งปริศนาปัญหาใด.......... ๏ สามกฎแก้วจารีตไหน......... ๏ สี่ภันเตอาวุโสขวัญ............ ซึ่งถ้าแบ่งอ่านเป็น ๒-๒-๒ จะต้องฉีกคำตลอด ทำให้ดูแปลกแปร่ง คือ หนึ่งปริศ-(ศ)นาปัญ-หาใด สามกฎ-แก้วจา-รีตไหน สี่ภัน-เตอา-วุโสขวัญ ถ้าแบ่งอ่านเป็น ๓-๓ จะดูดีว่าแบบ ๒-๒-๒ หนึ่งปริศนา-ปัญหาใด สามกฎแก้ว-จารีตไหน สี่ภันเต-อาวุโสขวัญ เมื่อนิรนามเพ่งดูอีกที เห็นว่า ยังสามารถแบ่งได้อีกแบบคือ ๑-๒-๓ หนึ่ง-ปริศนา-ปัญหาใด สาม-กฎแก้ว-จารีตไหน สี่-ภันเต-อาวุโสขวัญ ตรงนี้นิรนามมองว่า อาจเป็นเพราะเนื้อหามีข้อจำกัดอยู่ รูปแบบจึงต้องแปรตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื้อหาที่เป็นข้อจำกัดอย่างสาหัสในกรณีนี้คือ การใช้เลขนับแจกแจงเป็น ข้อๆ คือ (ข้อ) หนึ่ง . . . (ข้อ) สอง . . . (ข้อ) สาม . . . ซึ่งตรงนี้ถ้าอ่านเบี่ยงไปอาจจะไปเปลี่ยนความให้ "เลขนับ" กลายเป็น "เลขจำนวน" เช่น เสียง:[หนึ่ง-ปริศนา] ส่อความหมายชัดว่า หมายถึง เรื่องที่หนึ่ง ... ปริศนา ... แต่ถ้าเป็น เสียง:[หนึ่งปริศนา] จะแซมความหมาย "ปริศนาหนึ่งข้อ" เข้ามาด้วย หรืออีกตัวอย่าง เสียง:[สี่ภันเต] จะแซมความหมาย "ภันเตสี่อัน" เข้ามาด้วย เป็นต้น ส่วนวรรคสุดท้าย (วรรคสาม) เท่าที่ดูส่วนใหญ่จะแบ่งอ่าน ๒-๒-๒ แต่ก็มีบางวรรคที่ชวนให้คิดว่าแบ่งอ่านอย่างไรดี เช่น เทอดสังคมอิสรชัย เสียง:[เทอดสัง-คมอิส-(ส)รชัย], [เทอดสังคม-อิสรชัย] สว่างซึ้งลึกปรึกษากัน เสียง:[สว่างซึ้ง-ลึกปรึก-ษากัน], [สว่างซึ้งลึก-ปรึกษากัน] ตรงนี้ควรสรุปลงความเห็นอย่างไร แห้ . . . สรุปยาก เอาเป็นว่าเป็นการเปิดข้ออภิปรายสำหรับแลกเปลี่ยนทัศนะกันก็แล้วกัน . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 29 พ.ค. 46 23:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เกินคำลำนำคำใด..............................พลั้งพจน์สบถไป หวังใจวิไลเรืองรอง ยามเคียงสุรเสียงเพียงครอง.............แนบข้างยังปอง นวลน้องอนงค์ปลงเชย แม้นปราศอัตตภาพใดเอย................ขอชื่นยืนเมย เมียงมองปองคำพร่ำวอน เพียงเจ้าเยาวมาลย์ครั้นนอน..............ใหลหลับกับหมอน นอนชื่นระรื่นฤดี ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 30 พ.ค. 46 10:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาขอบคุณท่านน้องฯ ก่อน ขอรับ เย็นวันที่ ๒๘ เข้ามาเดินเล่นบนถนนฯ เข้ามาอาศรมฯ อ่าน ๆ แล้วก็เขียน โคลง และกาพย์ฉบัง อย่างละบท แล้วก็ไปเดิน เตร็ดเตร่ บ้านใกล้ บ้านใหม่ เรือนเคียง อ่าน ๆ และเขียนบ้าง อ่านแล้ว ก็ทำใหม่สด (refresh จำมาจากท่านทิวา แหะ ๆ) เห็นกระทู้อวยพรวันเกิดฯ ซึ่งตั้งโดย ท่านน้องศาลาไทย ผู้ที่พิราบเงินประทับใจ ในผลงานมานาน ก็อึ้งไปพักใหญ่ ๆ แหะ ๆ ดีใจ และซาบซึ้ง ในไมตรีที่ท่านน้องฯ มอบให้ อีกครั้ง   ๏   ไมตรีตรึงตราประดามิตร                       น้ำใจพิสิฏฐ์ ประสานธารสายสะอาดใส ๚   ๏   กวีสาวนาม ศาลาไทย                         พิลาสพิไล สรรพถ้วนกระบวนประสงค์ประสิทธิ์เทอญ ๚ะ๛ ขอบคุณมาก ๆ ครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 30 พ.ค. 46 12:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 81 วันพักผ่อน วันพักผ่อนกายหายเหนื่อย                งานสายพานเอื่อย เรื่อยเรื่อยเรียงกาพย์ฉบัง มาเยือนอาศรมฯ เนารัง                    บรรยายความหวัง ความฝันอันตระการตา เห็นแสงโชนสายพรายฟ้า                 เพรียบพร้อยชวาลา ชัชวัลชัชวาลย์ลิบลิบ หยิบเสบียงแบกหลังหมายหยิบ          ทิพย์ฝันรันทิพย์ ผดุงธรรม์สรรค์เสริมเติมผดุง ฯ แหะ ๆ หลังจากไปตอบกระทู้ฯ เสร็จ ก็มาเรียงกาพย์ เรื่อย ๆ ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 31 พ.ค. 46 20:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 82 วันนี้ ได้รับหนังสือ "เฉลิมฉลองมหามงคลสมัย พระราชพิธีรัชมังคลาภิเษก" จากเพื่อนคนหนึ่ง พบโคลง ที่ถูกใจที่ไม่เคยอ่านมาก่อน ๒ ชุด (ไม่ทราบว่า พี่ ๆ น้อง ๆ เคยอ่าน หรือยัง แหะ ๆ) จึงนำมาฝาก ทุกท่าน ขอรับ """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""                    โคลงสุภาษิต โสฬศไตรยางค์                             พระราชนิพนธ์          ใน พระบาทสมเด็จ ฯ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว                     ......................................          ๏ ปราชญ์แสดงดำริห์ด้วย           ไตรยางค์     โสฬศหมดหมวดปาง                      ก่อนอ้าง     เปนมาติกาทาง                              บัณฑิต แสวงเอย     หวังสวัสดิ์ขจัดทุกข์สร้าง                 สืบสร้องกุศล                               สามสิ่งควรรัก                 ความกล้า ความสุภาพ ความรักใคร่          ๏ ควรกล้ากล้ากล่าวถ้อย           ทั้งหทัย แท้แฮ     สุวภาพพจนภายใน                       จิตรพร้อม     ความรักประจักษ์ใจ                       จริงแน่ นอนฤๅ     สามสิ่งควรรักน้อม                        จิตรให้สนิทจริง                             สามสิ่งควรชม              อำนาจปัญญา เกียรติยศ มีมารยาทดี          ๏ ปัญญาสติล้ำ                        เลิศญาณ     อำนาจศักดิ์ศฤงคาร                       มั่งขั้ง     มารยาทเรียบเสี่ยมสาร                   เสงี่ยมเงื่อน งามนอ     สามสิ่งควรจักตั้ง                          แต่ซ้องสรรเสริญ                         สามสิ่งควรเกลียด           ความดุร้าย ความหยิ่งกำเริบ อกตัญญู          ๏ ใจบาปจิตรหยาบร้าย             ทารุณ     กำเริบเอิบเกินสกุล                        หยิ่งก้อ     อีกหนึ่งห่อนรู้คุณ                          ใครปลูก ฝังแฮ     สามสิ่งควรเกลียดท้อ                    จิตรแท้อย่าสมาน                     สามสิ่งควรรังเกียจติเตียน                     ชั่วเลวทราม มารยา ฤษยา          ๏ ใจชั่วชาติต่ำช้า                    ทรชน     ทุจริตมารยาปน                            ปกไว้     หึงส์จิตรคิดเกลียดคน                    ดีกว่า ตัวแฮ     สามส่วนควรเกลียดใกล้                 เกลียดซ้องสมาคม                          สามสิ่งควรเคารพ                           ศาสนา ยุติธรรม      ความประพฤติเปนประโยชน์ทั่วไปไม่เฉพาะตัวเอง          ๏ ศาสนาสอนสั่งให้                ประพฤติดี     หนึ่งยุติธรรมไป่มี                         เลือกผู้     ประพฤติเพื่อประโยชน์ศรี               สวัสดิ์ทั่ว กันแฮ     สามสิ่งควรรอบรู้                          เคารพเรื้องเจริญคุณ                            สามสิ่งควรยินดี                     งาม ตรงตรง ไทยแก่ตน          ๏ สรรพางค์โสภาคย์พร้อม        ธัญลักษณ์     ภาษิตจิตรประจักษ์                       ซื่อพร้อง     เป็นสุขโสตตนรัก                         การชอบ ธรรมนา     สามสิ่งควรชักน้อม                       จิตรให้ยินดี                         สามสิ่งควรปรารถนา       ความสุขสบาย มิตรสหายที่ดีดี ใจสบายปรุโปร่ง          ๏ สุขกายวายโรคร้อน              รำคาญ     มากเพื่อนผู้วานการ                      ชีพได้     จิตรแผ้วผ่องสำราญ                      รมย์สุข เกษมแฮ     สามสิ่งควรจักให้                          รีบร้อนปรารถนา                       สามสิ่งควรอ้อนวอนขอ              ความเชื่อถือ ความสงบ ใจบริสุทธิ์          ๏ ศรัทธาทำจิตรหมั้น              คงตรง     สงบระงับดับประสงค์                   สิ่งเศร้า     จิตรสะอาดปราศสิ่งพะวง              วุ่นขุ่น หมองแฮ     สามส่วนควรใฝ่เฝ้า                     แต่ตั้งอธิษฐาน                          สามสิ่งควรนับถือ                        ปัญญา ฉลาด มั่นคง          ๏ ปัญญาตรองตริล้ำ                ฦกหลาย     ฉลาดยิ่งสิ่งแยบคาย                     คาดรู้     มั่นคงไม่คืนคลาย                        คลอนกลับ กลายแฮ     สามสิ่งควรกอบกู้                         กับผู้นับถือ                          สามสิ่งควรจะชอบ      ใจอารีสุจริต ใจดี ความสนุกเบิกบานพร้อมเพรียง          ๏ สุจริตจิตรโอบอ้อม               อารี     ใจโปร่งปราศราคี                         ขุ่นข้อง     สิ่งเกษมสุขเปรมปรี                      ดาพรั่ง พร้อมแฮ     สามสิ่งสมควรต้อง                       ชอบต้องยินดี                           สามสิ่งควรสงสัย                 ยอ หน้าเนื้อใจเสือ กลับกลอก          ๏ คำยอยกย่องเที้ยร                 ทุกประการ     พักตร์จิตรผิดกันประมาณ                ยากรู้     เร็วรักผลักพลันขาน                       คำกลับ พลันฤๅ     สามส่วนควรแล้วผู้                        พะพ้องพึงแคลง                             สามสิ่งควรละ                      เกียจคร้าน วาจาฝั่นเฝือ                 หยอกหยาบแลแสลง ฤๅขัดคอ          ๏ เกียจคร้านการท่านทั้ง           การตน ก็ดี     พูดมากเปล่าเปลืองปน                  ปดเหล้น     คำแสลงเสียดแทงระคน                 คำหยาบ หยอกฤๅ     สามสิ่งควรทิ้งเว้น                         ขาดสิ้นสันdaan*                        สามสิ่งควรกระทำให้มี                    หนังสือดีดี เพื่อนดี ใจเย็นดี          ๏ หนังสือสอนสั่งข้อ                วิทยา     เว้นบาปเสาะกัลยาณ์                     มิตรไว้     หนึ่งขาดปราศโทษา                     คติห่อ ใจเฮย     สามสิ่งควรมีให้                           มากหยั้งยืนเจริญ               สามสิ่งควรจะหวงแหนฤๅต่อสู้เพื่อรักษา           ชื่อเสียงยศศักดิ์ บ้านเมืองของตน มิตรสหาย          ๏ ความดีมีชื่อทั้ง                     ยศถา ศักดิ์เฮย     ประเทศเกิดกุลพงศา                      อยู่ยั้ง     คนรักร่วมอัธยา                            ศรัยสุข ทุกข์แฮ     สามสิ่งควรสงวนตั้ง                       ต่อสู้ผู้เบียฬ                         สามสิ่งควรครองไว้                  กิริยาที่เปนในใจ มักง่าย วาจา          ๏ อาการอันเกิดด้วย                 น้ำใจ แปรฤๅ     ใจซึ่งรีบเร็วไว                              ก่อนรู้     วาจาจักพูดใน                              กิจสบ สรรพแฮ     สามสิ่งจำทั่วผู้                              พิทักษ์มั่นครองระวัง                        สามสิ่งควรเตรียมเพื่อ                          อนิจัง ชรา มรณะ          ๏ สิ่งใดในโลกล้วน                  เปลี่ยนแปลง     หนึ่งชราหย่อนแรง                        เร่งร้น     ความตายติดตามแสวง                  ทำชีพ ประลัยเฮย     สามส่วนควรคิดค้น                       คติรู้เตรียมคอย          ๏ จบสารสิบหกเค้า                  คเนนับ หมวดแฮ     หมวดละสามคิดสรรพ                   เสร็จสิ้น     เป็นสี่สิบแปดฉบับ                        บอกเยี่ยง อย่างแฮ     ตามแบบบ่ขาดหวิ้น                      เสร็จแล้วบริบูรณ์ *-ดาน พิมพ์ไม่ผ่านระบบ จบชุดที่ ๑ ครับ แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 46 16:44:08 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 มิ.ย. 46 18:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 83                          โคลงสุภาษิตนฤทุมนาการ                                 พระราชนิพนธ์              ใน พระบาทสมเด็จ ฯ  พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว                           ...................................                กิจ  ๑๐  ประการที่ผู้ประพฤติยังไม่เคยเสียใจ   ๏   บัณฑิตวินิจแล้ว                  แถลงสาร  สอนเอย ทศนฤทุมนาการ                         ชื่อชี้ เหตุผู้ประพฤติปาน                       ดังกล่าว  นั้นนอ โทมนัสเพราะกิจนี้                       ห่อนได้เคยมี                       ๑  เพราะทำความดีทั่วไป   ๏   ทำดีไม่เลือกเว้น                 ผู้ใด  ใดเฮย แต่ผูกไมตรีไป                           รอบข้าง ทำคุณอุดหนุนใน                       การชอบ  ธรรมนา ไร้ศัตรูปองมล้าง                        กลับซ้องสรรเสริญ                 ๒  เพราะไม่ได้พูดร้ายต่อใครเลย   ๏   เหินห่างโมหะร้อน               ฤษยา สละส่อเสียดมารษา                    ใส่ร้าย คำหยาบจาบจ้วงอา                    ฆาฏขู่  เข็ญเฮย ไป่หมิ่นนินทาบ้าย                      โทษให้ผู้ใด                 ๓  เพราะถามฟังความก่อนตัดสิน   ๏   ยินคดีมีเรื่องน้อย                ใหญ่ไฉน  ก็ดี ยังบ่ลงเห็นไป                            เด็ดด้วน ฟังตอบสอบคำไข                       คิดใคร่  ครวญนา ห่อนตัดสินห้วนห้วน                     เหตุด้วยเบาความ                   ๔  เพราะคิดเสียก่อนจึงพูด   ๏   พาทีมีสติรั้ง                       รอคิด รอบคอบชอบแลผิด                    ก่อนพร้อง คำพูดพ่างลิขิต                           เขียนร่าง  เรียงแฮ ฟังเพราะเสนาะต้อง                     โสตทั้งห่างภัย                     ๕  เพราะอดพูดในเวลาโกรธ   ๏   สามารถอาจห้ามงด             วาจา  ตนเฮย ปางเมื่อยังโกรธา                        ขุ่นแค้น หยุดคิดพิจารณา                        แพ้ชนะ  ก่อนนา ชอบผิดคิดเห็นแม้น                     ไม่ยั้งเสียความ                ๖  เพราะได้กรุณาต่อคนที่ถึงอับจน   ๏   กรุณานรชาติผู้                    พ้องภัย  พิบัติเฮย ช่วยรอดปลอดความไขษย            สว่างร้อน ผลจักเพิ่มพูลใน                         อนาคต  กาลแฮ ชนจักชูชื่อช้อน                          ป่างเบื้องปัจจุบัน                 ๗  เพราะขอโทษบรรดาที่ได้ผิด   ๏   ใดกิจผิดพลาดแล้ว             ไป่ละ  ลืมเลย หย่อนทฤฐิมานะ                        อ่อนน้อม ขอโทษเพื่อคารวะ                     วายบาด  หมางแฮ ดีกว่าปดอ้อมค้อม                      คิดแก้โดยโกง                   ๘ เพราะความอดกลั้นต่อผู้อื่น   ๏   ขันติมีมากหมั้น                   สันdaan* ใครเกะกะระราน                          อดกลั้น ไป่ฉุนเฉียบเฉกพาล                     พาเดือด  ร้อนพ่อ ผู้ประพฤติดั่งนั้น                         จักได้ใจเย็น               ๙  เพราะไม่ฟังคำคนพูดเพศนิทาน   ๏   ไป่ฟังคนพูดฟุ้ง                  ฟั่นเฝือ เท็จและจริงจานเจือ                   คละเคล้า คือมีดเที่ยวกรีดเถือ                   ท่านทั่ว  ไปนา ฟังจะพาพลอยเข้า                     พวกเพ้อรังควาน                ๑๐  เพราะไม่หลงเชื่อข่าวร้าย   ๏   อีกหนึ่งไป่เชื่อถ้อย              คำคน  ฦๅแฮ บอกเล่าข่าวเหตุผล                    เรื่องร้าย สืบสอบประกอบจน                    แจ่มเท็จ  จริงนา ยังบ่ด่วนยักย้าย                        ตื่นเต้นก่อนกาล   ๏   ข้อความตามกล่าวแก้           สิบประการ  นี้นอ ควรแก่ความพิจารณ์                    ทั่วผู้ แม้ละไป่ขาดปาน                        โคลงกล่าว  ก็ดี ควรระงับดับสู้                            สงบบ้างยังดี *-ดาน พิมพ์ไม่ผ่านระบบ จบชุดที่ ๒ ครับ ฤา -> ฤๅ และ ฦา -> ฦๅ เท่านั้น ที่เหลือ เหมือนต้นฉบับทุกประการ ครับ ป.ล. คัดมาจากหนังสือ "เฉลิมฉลองมหามงคลสมัย พระราชพิธีรัชมังคลาภิเษก" หน้า ๔๒ - ๕๖ ฉบับ พิมพ์ที่ โรงพิมพ์มิตรสยาม ดุสิต กทม. เมื่อ มิ.ย. ๒๕๓๑ ครับ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 46 18:33:05 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 มิ.ย. 46 18:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ดีจัง ไม่เคยอ่านมาก่อนเลยนะ จากคุณ : จังงัง - [ 1 มิ.ย. 46 21:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 85 สวัสดีครับทุกท่าน คราวนี้เล่นกาพย์ฉบังกันหรือ แหะๆ ๏  สวัสดีพี่น้องผองเพื่อน        มิเคยลืมเลือน ที่เคยเสวนาพาที ๚ ๏ อกนิษฐ์ซาบซึ้งถึงวจี            แห่งเพื่อนที่มี กำลังใจให้กันตลอดมา ๚ ๏ คราวนี้มีแผกแปลกตา          จากโคลงชินตา แปลงมาเป็นกาพย์ประดับลาน ๚ ๏ ข้าน้อยด้อยรู้สู้จาร               จวบเกินเนิ่นนาน สี่บทจึงครบจบกัน ๚ ขอเซฟไปอ่านก่อนนะครับ ไม่ได้มาซะนาน ต้องตามอ่าน ๆ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 1 มิ.ย. 46 21:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ๏ อาศรมเริ่มร้างห่างหาย                  เพื่อนพ้องหญิงชาย สงสัยงานมากยากเยือน ๏ ศาลาฯแวะมาเฝ้าเรือน                  มิคิดลืมเลือน ยังอ่านผ่านตาคราเวียน ๏ แต่จนใจในคำเขียน                      คิดแล้วจืตเจียน กาพย์กลอนโคลงคล้ายหายสูญ ๏ ยิ่งคิดจิตล้าอาดูร                       รอวันเพิ่มพูน แรงใจจักฟื้นคืนรัง ZZzzzZZzzzzzzzzzzzzzz' แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 46 08:33:57 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 3 มิ.ย. 46 07:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 87 นักรบ (เค้าความ จากเพลง นักรบ ของ Fesh & Skin เนื้อกับหนัง) เขาซุ่มแอบซ่อนขอนไม้              พุ่มใบเรียงราย กอหญ้าหน้าเกรียมกรมเข็ญ ชีวิตลำบากลำเค็ญ                    ไม่มีล้อเล่น เผลอเป็นเศษซากเฝ้าไพร ชะตาแขวนไว้ปลายปืนไก            กลลั่นเมื่อไหร่ เป็นอยู่หรือตายเท่ากัน กลางคืนตื่นว่ากลางวัน                ตะวันบ่ายไก่ขัน ด้นดั้นดุ่มเดินเปลี่ยวดาย ตาจ้องมองรอบรอบกาย              อริด้าวดาวร้าย ไม่เคยจะคิดขลาดเกรง ยินเสียงลมพัดบรรเลง                 หนึ่งแห่งบทเพลง "นักรบชาติทรนง ใจ(เจ้าหนักแน่น)มั่นคง                ดั่งภูผา" ยง พิทักษ์อธิปไตยไทยแลนด์ ฯ ทดลอง หาลีลาฉบัง โดยแต่งเรื่องขลัง ๆ ดู ครับ ป.ล. ท่านน้องฯ ช่วงนี้ มหาวิทยาลัยเปิดเทอม หลาย ๆ ท่านคงติดภาระ พิราบเงิน ก็โดนลูกหลง เหมือนกัน แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 มิ.ย. 46 18:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ๏ ห่างหายอาศรมไปนาน           พัวพันการงาน จึงหลบซ่อนเร้นกายา ๏ ลองแวะมาดูบางครา               แล้วพบศาลาฯ ร้องไห้ด้วยไร้มิตรเยือน ๏ เลยฝากกาพย์ปลอบใจเพื่อน    ว่าไม่ลืมเลือน เพียงแค่ไม่ว่างวุ่นวาย ๏ ไว้เรียนจบพอสบาย                  จะไม่ห่างหาย กลับอาศรมบ่มฝีมือ ๚ @^_^@ จากคุณ : ไร้นาม - [ 6 มิ.ย. 46 05:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ********* เดินดุ่มดุ่มเข้ามา .เงียบเหงาอุรา หวังเสพอรรถรสบทกลอน แต่เกลือบจะต้องม้วยมรณ์ ด้วยทางสัญจร ติดขัดจนเบื่อระอา อีกทั้งผู้คนซ้ายขวา .ไม่คิดนำพา จนเกลือบระอาหมดใจ เหนื่อยหนักจนแทบหมดไฟ ..แต่ช่างประไร เหนื่อยใจก็จักสู้ทน หวังเพียงเข้าใจสักหน ไม่หวังบัดดล แค่หวังให้พ้นสักครา ****** จากคุณ : ยัยไหม - [ 7 มิ.ย. 46 21:41:55 A:203.113.71.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 90 นามหนึ่งนามงำค้น ..แง้มนาม ค้นจำเจอนิยาม คำค้น ตำไต้นำทางตาม .. ตอตำ นามอำอวดนามพ้น ..อำมิพ้นปนนาม ฯ แหะ แหะ ขอรับ มาแบบนี้แหละ ขอรับ เขียนเป็นโคลง ยังบ่ได้เอามาโยงกาพย์ คงบ่ว่ากระไรเน้อ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ ทุกท่าน มาครึกครื้นรื่นรมย์ นะ ขอรับ แหะ แหะ หมายเหตุ : ใช้ “อำ” แทน “เอก”  ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 8 มิ.ย. 46 18:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ขอเวลาอ่านกระทู้ไปก่อนขอรับ พรุ่งนี้จะมาช่วยปั่นกระทู้ให้ครบร้อย ฮิ ฮิ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 8 มิ.ย. 46 20:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 92 +++ บายศรีสู่ขวัญ +++ ๏ บายศรีบวงเทพไท้.........ทักษิณา น้อมกราบบาทบูชา...........ช่วงใช้ เชิญศรีสิทธิฤทธา.............เทพสู่......kuเฮย หั้นกู่หาขวัญให้................กระหึ่มก้องกระแสเสียง ฯ ๏ เชิญขวัญขวัญจุ่งเข้า......ครององค์ ลืมเล่นเล่นเพลินหลง........ลัดเลี้ยว หันกลับกลับคืนคง...........ครบหมู่ มาสู่สู่ขวัญเกี้ยว..............กลับย้อนเยอขวัญ ฯ ๏ อย่าหลงชมเศษผ้า.......พาดพัน สายเดี่ยวสะดือถัน...........ถกแย้ม ยวนใจใฝ่กระสัน.............เสพสวาท สนองหื่นกระหายแกล้ม....เกลือกกลั้วมัวหลง ฯ ๏ บายศรีบวงเทพไท้.......เทิดเศียร สิบนัขน้อมเทียน............ธูปพร้อม พาขวัญพลัดวนเวียน.......แวะลุ่ม.....หลงนา คืนสู่ทรงศรีล้อม.............เลิศแล้วแก้วขวัญ ๚ะ๛ ๖ มิถุนายน ๒๕๔๖ ================================== สวัสดีครับสหายชาวอาศรม วฤก เป็นนินจา ไป ๆ มา ๆ เช่นเคย วันนี้แวะมาโพสท์ โคลงชุดหนึ่งครับ (แหะ ๆๆ เขียนกาพย์ฉบงง มะได้) คือว่า... ระหว่างทางกลับจากเยี่ยมคุณนาย จาก กทม. - ขอนแก่น ผ่านสวนท้าวสุรนารี ริมถนนมิตรภาพ ที่อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา กระพ้มแวะจอดรถชมสวน ถ่ายรูปดอกไม้ใบหญ้า ... ตามประสาผู้เห่อกล้องใหม่ จึงได้รูปพานบายศรีมาฝากสหายชาวอาศรม ครับผม จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 9 มิ.ย. 46 13:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ช่วงนี้จอมยุทธฯ กำลังนำเสนอเปลเปล้อชุดใหม่ แต่จะเน้นเรื่องของกลอน เลยขอแยกเป็นกระทู้ต่างหาก ติดตามกันได้ที่นี่ขอรับ บันทึกไว้ในวงวรรณ......เรื่องของวรรคทอง....... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2311960/W2311960.html จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 9 มิ.ย. 46 20:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ตาม link พี่จอมยุทธฯ ไปแล้วถูกใจมากเลยค่ะ ชอบมากๆ (อิๆ เพลงนิโคลชุดใหม่) ว่าแต่ว่า (นี่ก็อีกเพลงหนึ่ง) อยากให้ต่ออาศรมฯ ต่อไปเป็นเรื่องเกี่ยวกับ "นามปากกา" จะได้ไหมเอ่ย ... "ว่าด้วยที่มา...ของนามปากกากวี" น่ะค่ะ เช่น น.ม.ส. มีที่มาอย่างไร  น่าสนใจดีนะคะ  หรือคนอื่นว่าอย่างไรบ้าง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 10 มิ.ย. 46 12:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 95 กลับมาครานี้พร่ำ               เพ้อหา พ้องเพื่อนเด็กคนชรา          ละแวกนี้ มาเขียนสนุกมันส์ฮา           กันหน่อย นาพ่อ เครียดนักเดี๋ยวจับจี้            ฝ่าเท้าให้ขำ กลับมาอาศรมครานี้           หวังชวนน้องพี่ มาเล่นกาพย์กลอนสนุกกัน หากมีสาระแบ่งปัน             แทรกบทขำขัน ชวนอ่านกว่านะเพื่อนยา ลงท้ายต้องมีสระอา           คำไหนดีหว่า สงสัยต้องไปค้นดู อ้าวไหงเปลี่ยนเป็นสระอู     ขอวานน้องหนู ต่อกาพย์ให้หน่อยคงดี ต่อไปดันลงสระอี              สระนี้ไม่ดี ใช้พลาดอาจแย่แน่เลย ต่อไปคงต้องเฉยเฉย          ให้คนเคยเคย ช่วยแต่งช่วยเติมเสริมความ จากคุณ : ธาราริน - [ 10 มิ.ย. 46 13:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ขอส่งการบ้านด้วยคน โลกเราบิดบิดเบี้ยวเบี้ยว                รอบกายแลเหลียว จริงเทียวแก่นแท้ชีวิต เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์เป็นนิตย์           มิมีแผกผิด ผู้ใดพบพานคล้ายกัน หมุนเปลี่ยนเวียนวนคืนวัน          เดือนปีผ่านผัน เป็นเช่นฉะนี้มานาน กงกรรมวัฏฏะสงสาร                    สังขารวิญญาณ รูปเวทนาสัญญาใจ หลอกล่อลวงยึดติดไว้                   นิวรณ์หลงใหล ไป่รอดหลุดพ้นพันตัว ชีวิตอย่าคิดเมามัว                      ผิดชอบดีชั่ว ยั่วเย้าหยอกให้อาวรณ์ ค่อยคิดค่อยผ่อนถ่ายถอน          ตั้งสติตัดตอน ถือศีลสมาธิปัญญา สัมปชัญญะตามมา                  มัชฌิมปฏิปทา อริยมรรคหลักใจ หวังว่าคุณครูตรวจให้ก่อนปิดกระทู้นะคะ จากคุณ : บังอร - [ 11 มิ.ย. 46 06:52:53 A:202.183.228.67 X:203.170.134.185 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ร้อน (อีกแล้ว แหะ ๆ) หน้าฝนฝนหล่นแล้วหาย              ร้อนตับแลบลาย ลายตาแล้วมาลายตัว อาบน้ำขันอ่างฝักบัว                   พอหายมึนหัว แล้วนอนอ่านสือสบายรมย์ ฯ แหะ ๆ อ้างอิง การบ้าน ของคุณ บังอร (ข้างบน) แหะ ๆ สืบเนื่องจากกระผม ส่งไปเยอะแล้ว เกรงว่า จะเป็นภาระต่อคุณครูเกินไป บทไหนไม่ค่อยจะมีสาระ (เช่นบทนี้) ก็ตัดเถิด ขอรับ ด้วยความรัก และเป็นห่วงครู ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 11 มิ.ย. 46 15:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 98 แห้ นิรนามโผล่หัวมาได้แล้ว -_-" ก่อนอื่นขอมองข้ามฉ็อดก่อนหว้า . . . กระทู้หน้าใครจะรับดูแล ตอนที่ไปก๊งเหล้าอาทิตย์โน้น (นานมากเลยเนาะ) มีการคุยกันว่า . . . ไหนไหนก้อไหนไหน . . . กระทู้หน้าต่อด้วยกาพย์ยานีซะเรย หลายคนบอกว่า แต่งง่ายกว่ากาพย์ฉบังเสียอีก   เรื่องกาพย์ยานีแว่วๆว่า มือทำเปลเปล้อมีสาระนำเสนอเพียบ . . . ใครพูดไว้ห้ามเบี้ยวนะเออ ฮิฮิ ความจริงนิรนามสมัยก่อนก็แต่งแต่กลอนแปดกับกาพย์ยานีแค่ ๒ อย่าง เดี๋ยวจะไปค้นของเก่ามาเตรียมไว้ ฮ่าๆๆ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 11 มิ.ย. 46 22:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 99 โห...กระทู้หน้ากาพย์ยานีเหรอค่ะ  จะแจมได้ป่าวเนี่ยแค่เนี้ยก้อยังแจมมะค่อยไหวเลยอ่ะ ...  แต่ยังไงก้อจะลองดู  อิ อิ อิ จากคุณ : ยัยไหม (กรวี) - [ 12 มิ.ย. 46 07:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ต่อกระทู้ให้แล้วนะคะ อาศรมชาวโคลง ภาค ๖๗ ๏ ๏ ๏ จากโคลงสี่ถึงกาพย์ยานี ๑๑ ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316816/W2316816.html แอบเก็บดาวพี่นิรนามจากกระทู้วรรคทองของพี่ยุทธไปด้วยค่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 12 มิ.ย. 46 08:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ดอกรักสลักจิต........นยคิดประดับใจ ตรองดูก็พบนัย........ชนเทียบและเปรียบเปรย ด้วยรัก ณ ยามดล......กลวนมิอาจเอ่ย ภักดิ์เจ้าฤดีเอย.......อุระมอบและชอบชม อย่าหมองและเมินหมาง...หิตพร่างและสุขสม ปลูกไว้ ณ อารมณ์......รตินี้มิหนีไกล บรรจงผสานจิต.......และลิขิต สิคิดไป รักเอยจะสมไหม......ก็เพราะใจ ณ น้องนาง จากคุณ : od - [ 5 มิ.ย. 47 00:08:19 A:203.154.152.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 102 โห...............แต่งเก่ง กันทั้งน้านนนนนนนเยยยยยย   แต่ง โคลง 4 สุภาพ เกี่ยวกับ 72 พรรษาเฉลิมพระเกียรติมั่งจิ อิอิอิ >< จากคุณ : Eos - [ วันแม่แห่งชาติ 15:39:59 A:161.200.131.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 103 ดี นะคะ การ ที่ เด็ก สมัยนี้   สนใจเกี่ยวกับ กาพย์ ต่าง จากคุณ : สิริรัตน์ - [ 13 พ.ย. 47 15:01:57 A:202.176.105.122 X: ]

ความคิดเห็นที่ 104 ก็ดีนะค่ะที่เดะหมัยนี้สนจายกาพย์//ขันสาดน้ำ จากคุณ : เดะดี - [ 22 พ.ย. 47 20:32:45 A:203.113.76.9 X:203.150.217.117 ]