จุดหมาย-จุดเริ่มต้น

    จุดหมาย-จุดเริ่มต้น

        จุดหมายปลายทางอย่างเธอฝัน
        ด้วยตั้งมั่นไม่หวาดหวั่นจึงไปถึง
        ขอยินดีให้กับเธออีกครั้งหนึ่ง
        ในวันซึ่งถึงอิ่มเอมเปรมปรีดา

    "เจ้าตัวโชคดี" คือชื่อที่ฉันตั้งให้ 'ลูกดอกหญ้า' สีขาวๆ ปุกปุยที่ปลิวไปมาในอากาศตามแรงลม ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ

    ที่ฉันเรียกมันว่า เจ้าตัวโชคดี ก็เพราะว่า มันไม่เคยรู้โชคชะตาของมันว่า กระแสของลมจะพามันไปตกลงยังที่ไหน...

        ลมอุ่นเอยเพยพัดปัดความหนาว
        ใต้แสงดาวพราวพร่างสร้างหรรษา
        ตลอดทางที่ย่างพ้นจนผ่านมา
        เรียนรู้ค่าร้อยรับมาเข้าใส่ใจ

    'ตัวเล็ก' เป็นเจ้าตัวโชคดีตัวสุดท้ายที่เกาะ 'คุณแม่ดอกหญ้า' งอแง ไม่ยอมออกจากต้น ด้วยความที่กลัวจะไปหลงทางบนท้องฟ้ากว้างใหญ่ แล้วโดน 'คุณลม' ใจร้ายรังแกกลั่นแกล้งพาไปทิ้งที่ๆ น่ากลัว

    "ไปเถอะตัวเล็ก" คุณแม่ดอกหญ้ากล่าวปลอบใจ...
    "ถ้าลูกไม่ยอมไป ลูกก็จะเหี่ยวแห้งตายไปโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นโลกอันกว้างใหญ่... ไม่มีโอกาสไปเสี่ยงโชคว่าเจ้าอาจจะอยู่รอดและเติบโต... แต่ถ้าลูกลองไปดู... สิ่งที่ลูกกลัวอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ลูกคิด"

        สิ่งดีร้ายรายถนนผจญผ่าน
        ดังนิทานฝันวันวานจารจิตไว้
        มีขึ้นลงปลงปล่อยว่างวางท้อไป
        สุขทุกข์ใดไม่เคยล้มคงหยัดยืน

    และแล้ว เจ้าตัวเล็กก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้า ค่อยๆ ปล่อยมือจากคุณแม่ดอกหญ้า แล้วปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไปตามกระแสลม...

    "เจ้าอยากไปที่ไหน?" คุณลมผู้ที่หน้าตาน่ากลัว (แต่กลับน้ำเสียงใจดี) ถาม... "ผมมีสิทธิ์เลือก _จุดหมาย_ ของผมด้วยหรือ?" เจ้าตัวเล็กถามกลับด้วยน้ำเสียง งง งง...
    "ได้สิ" คุณลมตอบ "พวกข้าชนเผ่าลม มีหลายกระแส และพัดพาไปในทิศทางต่างๆ กัน... ดังนั้น ถ้าเจ้ารู้จุดหมายของเจ้า เจ้าก็จะรู้เองว่า ควรจะต้องเกาะไปกับ ลมตนไหน"

       สดับเสียงเพียงพรายพริ้วปลิวกระซิบ
       แดนสรวงทิพย์ลวงล่อลงหลงยากฝืน
       เพลินภาพหลอกออกจากทางกลับรู้คืน
       ด้วยจิตตื่นฟื้นคิดได้ไม่พลาดไป

    "ผมไม่รู้" เจ้าตัวเล็กตอบ...
    "เจ้ารู้... แต่เจ้าไม่กล้าเลือก... รู้ไหมถ้าเจ้าไม่ตัดสินใจเลือกเส้นทางให้กับชิวิตของเจ้าเอง ข้าเองก็กำลังพัดพาเจ้าไปเรื่อยๆ  จนอาจต้องไปลงในที่ๆ ไม่ใช่จุดหมายที่เจ้าอยากไป"
    ... "อืม... ผมอยากไปลงในที่ๆ ผมเติบโตต่อไปได้อย่างมีความสุข" เจ้าตัวเล็กค่อยๆ บอกความคิดง่ายๆ ในใจออกมา

    "นั่นแหล่ะ... แค่นั้นเองที่ข้าอยากรู้... ข้าเป็นลมที่พัดไปหาทะเลซึ่งจะพาเจ้าไปผิดทาง โชคดีที่เจ้าบอกข้าไม่สายเกินไป อ่ะ... ข้าส่งเจ้าให้กับลมตะวันตกสายข้างๆ ไว้นี้ละกัน" คุณลมกล่าวส่งท้าย
    แล้วจากไป

        จนก้าวถึงซึ่งจุดหมายปลายแห่งฝัน
        ด้วยมุ่งมั่นไม่หวั่นแม้ไกลแค่ไหน
        สร้างสำเร็จเสร็จควรค่าน่าภูมิใจ
        ขวากหนามใดภัยเภทพ้นผจญมา

    เจ้าตัวเล็กเกาะคุณลมทิศทางต่างๆ ผจญภัยมาเรื่อยๆ ตามรายทางก็เห็นเพื่อนๆ หลายๆ ตัวลอยล่องกันไปในทิศทางๆ

    บ้างก็เกาะคุณลมผิดไปลงในที่ๆ ไม่สามารถทำให้ตัวเองเติบโตได้
    บ้างก็เลือกให้ลมพัดไปมา เรื่อยๆ ไม่ยอมลง ณ. ที่ใดที่หนึ่งจนต้องเหี่ยวแห้งจากไป หรือ บ้างก็รีบร้อนลงไปในที่ๆ คิดว่าพอจะเติบโตได้
    แต่กลับไม่มีความสุขเมื่อลงถึง

    เจ้าตัวเล็กโชคดีที่รู้จักตัวเอง เลยบอกคุณลมต่างๆ ที่เจอถึงจุดหมายที่ตัดสินใจเลือกไป และในที่สุดก็ได้ลงถึงข้างลำธารเล็กๆ ชายป่าสีเขียวที่สวยงาม... เพื่อรอที่จะเติบโตต่อไป

       หากจุดหมายนั้นหาใช่ปลายสุดฝัน
       ด้วยคืนวันยังผันไปให้ค้นหา
       เปิดตามองตรองภาพจริงสิ่งข้างหน้า
       ล้วนมีค่าให้เกิดกล้าก้าวต่อไป

       เพียงจุดเริ่มเติมแต่งแต้มแย้มยวนยิ้ม
       ชวนลองลิ้มชิมชีวิตสุดคิดได้
       ขอเธอก้าวต่ออีกครั้งด้วยสุขใจ
       สร้างฝันใฝ่แล้วคว้าไขว่ได้อีกครา

    จากคุณ : ไร้นาม - [ 16 พ.ค. 46 22:49:59 ]