ความคิดเห็นที่ 1 มาแปะต่ออย่างรีบด่วน - เพื่อไม่ให้คุณ Gades ต้องถูกทรมานอีกต่อไป - เพื่อให้คุณ alisa ได้อ่านต่อเพลินใจ - เพื่อไขปริศนาว่า ทำไมอิงกริดถึงต้องตกบันไดลงมาตอนเข้าด้ายเข้าเข็มพอดี?? อ่านต่อได้ค่ะ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 24 พ.ค. 46 18:36:29 A:203.107.195.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่สิบห้า **********           แพทริกผุดลุกขึ้นทันที ผลักเก้าอี้ไปด้านหลัง วิ่งออกจากห้องไปตามทางเดินที่เชื่อมระหว่างอาคาร พร้อมกับเทสซาที่วิ่งตามหลังมาติดๆ           เมื่อถึงตัวอาคารหลังใหญ่ หญิงสาวเห็นอิงกริดนอนหมดสติอยู่บนพื้นตรงตีนบันไดกว้างที่วนโค้งขึ้นไปสู่เบื้องบน ขาขวาบิดเข้าไปอยู่ใต้ร่างของหล่อน มีเลือดไหลจากต้นขาซ้ายจนช่วงใต้เข่าลงไปชุ่มแดงฉานไปหมด แขนทั้งสองข้างกางออก เศษแก้วแตกกระจายเกลื่อนกลาดรอบตัว เพราะหล่อนกระแทกเข้ากับแจกันใบใหญ่ที่วางตั้งไว้บนโต๊ะตรงตีนบันได บางชิ้นทิ่มทะลุเสื้อเข้าไปบริเวณช่วงอก มีเลือดไหลซึมไม่หยุดจากบาดแผลนั้น           แพทริกก้มตัวลงเหนือร่างอิงกริด ใบหน้าซีดเผือด "ผมว่าเธอ - เธอตายแล้ว!"           เทสซาเบียดรุนชายหนุ่มให้พ้นทาง คุกเข่าลงจับชีพจรของสาวชาวสวีเดน แล้วพบว่า ชีพจรของอิงกริดเต้นอ่อนมาก และไม่เป็นจังหวะ "ยังไม่ตาย แต่เราต้องพาเธอไปโรงพยาบาลทันที มีใครเรียกรถฉุกเฉินแล้วยัง?"           "ฉันโทรแล้ว" เจนน่าตอบเสียงสั่น "เขาบอกว่า บางที ต้องรอถึงครึ่งชั่วโมง"           "บ้าหรือเปล่า!" เสียงเทสซาดังลั่น "ฉันจะโทรเรียกเอง"           "ผมทำเองดีกว่า" แพทริกลุกขึ้น เดินตรงไปที่โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้กับชุดเสื้อเกราะประดับห้อง           เทสซาก้มลงค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเพื่อตรวจบาดแผลของอิงกริดให้ละเอียด เศษแก้วชิ้นเรียวแหลมได้ทิ่มเข้าไปบริเวณอก ทำให้เกิดปากแผลเล็กแต่ลึก เลือดยังคงไหลไม่หยุด หญิงสาวค่อยๆ ดึงเศษแก้วออกอย่างเบามือ           หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงจนเห็นชีพจรที่ลำคอได้ชัดเจน เหตุฉุกเฉินอย่างนี้ล่ะ ที่ทำให้คนเราฝันร้ายได้ ชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย!           "อิงกริดเสียเลือดเร็วมาก!" เธอตะโกนบอกแพทริก "บอกเขาว่า ให้มาด่วนที่สุด!"           ปากร้องบอก แต่มือกลับส่งสัญญาณให้ไมค์ถอดเสื้อเชิ๊ตออก เขารีบทำตามแล้วส่งให้เทสซา เธอพับทบเสื้อให้หนาขึ้น วางเหนือแผลแล้วกดไว้แน่น            "ไมค์ ช่วยกดให้หน่อย" หญิงสาวสั่ง เอื้อมคว้ามือของชายหนุ่มมาวางไว้บนเสื้อตรงตำแหน่งที่ดีที่สุด เพื่อกดชะลอเลือดให้ไหลช้าลง            "ให้ฉันช่วยทำอะไรได้บ้าง" เจนน่าถาม            "มีชุดปฐมพยาบาลเบื้องต้นมั้ย"            "จะไปเอามาให้"            "ฉันอยากได้อะไรก็ได้ที่กว้าง แล้วก็ยาวพอจะเอามาทำเป็นเฝือกชั่วคราว" เทสซาร้องบอกต่อ และทอม โดนัลด์สันก็วิ่งตามภรรยาไปหามาให้           สองสามีภรรยาพากันกลับมาพร้อมสิ่งที่เธอต้องการภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที เทสซาหยิบผ้าพันแผลขนาดกว้างที่สุดออกมา ค่อยๆ พันรอบขาให้แน่นเพื่อห้ามเลือด อิงกริดส่งเสียงครางเบาๆ แต่ยังไม่รู้สึกตัว ซึ่งก็ดีสำหรับหล่อน เพราะถ้าได้สติ บาดแผลที่ได้รับคงทำให้หล่อนรู้สึกเจ็บจนทนไม่ได้           "กดแผลไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้" เธอร้องเตือนไมค์ เริ่มกังวลที่เห็นเสื้อนั้นชุ่มไปด้วยเลือดสดๆ           "แน่นกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ" ริมฝีปากของไมค์ซีดขาว "คิดว่าเธอจะรอดมั้ยนี่"           เทสซาเองก็ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าไม่ตอบเสียเลยจะดีกว่า  มือทั้งสองรีบพับทบผ้าพันแผลให้หนา แล้วเปลี่ยนผ้าใหม่ให้ไมค์           "กดต่อ อย่าปล่อย" เธอย้ำ ลุกขึ้น แล้วเดินไปหาแพทริก ที่ยังยกหูโทรศัพท์รอคำตอบอยู่           "รถฉุกเฉินจะมาได้เมื่อไร"           "ประมาณอีกครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ไม่มีว่างสักคัน ออกไปรับคนป่วยหมด เขากำลังวิทยุเรียกอยู่"           "ถ้างั้น ก็ต้องเอารถไปส่งอิงกริดเอง" จากคุณ : 'ณวรา' - [ 24 พ.ค. 46 18:51:46 A:203.107.195.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3           ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยพูดกับปลายสาย เทสซาเอื้อมมือไปคว้าหูโทรศัพท์           "ไม่จำเป็นต้องพูดทีเดียวสองคนหรอก  ผมทำคนเดียวก็พอ .."             แต่หญิงสาวไม่สนใจ ฉวยหูโทรศัพท์มาถือแนบหู แล้วพูดเสียงดังใส่ไปในกระบอกรับ "ช่วยส่งสายไปที่แผนกศัลยกรรมหน่อย ไม่ต้องแย้งอะไรทั้งนั้น ทำตามที่ฉันบอก!"           หญิงสาวหยุดรอให้ผู้รับปลายสายทำตามที่เธอสั่ง ไม่ใส่ใจหรือรับรู้กับสีหน้าประหลาดใจของผู้คนที่ยืนรอบๆ ตัว สักครู่มีเสียงตอบกลับทั้งชัดและหนักแน่นว่า จะส่งรถฉุกเฉินมาในทันทีที่มีว่าง           "แต่เรารอไม่ได้" เสียงของเทสซาพูดสวนกลับ หนักแน่นพอๆ กัน "คนไข้ของฉันได้รับอุบัติเหตุ เจ็บหนัก ต้องผ่าตัดทันที ฉันกำลังนำเธอเข้าไปที่โรงพยาบาล ถ้าไปถึง แล้วไม่มีหมอศัลย์อยู่เวร ฉันจะทำเอง  อะไรนะ? แน่นอน ฉันมีใบประกอบโรคศิลป์ โทรไปเช็คที่โรงพยาบาลเซนต์แอนดรูสิ ฉันชื่อเทสซา เรดเฟิร์น เป็นศัลยแพทย์ประจำโรงพยาบาล เจ้านายโดยตรงของฉันคือผู้อำนวยการโรงพยาบาล เซอร์เดนนีส เดนซิล"           หญิงสาวรีบตัดบทคำขอโทษที่เสียงปลายสายพูดมาอย่างยืดยาว แล้ววางสาย           "เราใช้รถแวนพาอิงกริดไปโรงพยาบาลก็ได้" แพทริกเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน           เทสซาประสานตากับเขาเพียงชั่ววูบ  แม้ว่านานพอที่จะสังเกตเห็นแววตางุนงงแกมประหลาดใจและไม่แน่ใจของชายหนุ่ม แต่ไม่มีเวลาพอที่จะอ่านได้มากไปกว่านั้น เพราะเธอรีบหันไปรับไม้บรรทัดยาวจากทอม           "ฉันจะทำเฝือกขาชั่วคราวให้อิงกริดก่อน" หญิงสาวพูด มือทำงานอย่างรีบด่วน "ใครก็ได้ ช่วยถอดประตูมาให้สักบานได้มั้ย จะใช้เป็นเปลสนามให้เธอ"           รถพาคนเจ็บมุ่งสู่เมืองไอเวอร์ตันได้ภายในสิบนาทีหลังจากนั้น แพทริกเหยียบแป้นเร่ง รีบขับอย่างเร็ว มือของไมค์ยังกดแน่นที่ปากแผล ที่เลือดยังคงไหลไม่หยุด ส่วนเทสซาง่วนกับการห้ามเลือดจากแผลที่ขาของอิงกริดที่คิดว่ากระดูกน่าจะหัก           ความกังวลเกี่ยวกับประสิทธิภาพของโรงพยาบาลที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับเซนต์ แอนดรูแล้ว จางหายไปสิ้น เมื่อเทสซาเห็นการจัดเตรียมงานรับคนเจ็บยามที่รถไปถึง บุรุษพยาบาลรีบนำเตียงมารับอิงกริด แล้วเข็นไปที่ห้องผ่าตัดอย่างรีบด่วน แพทย์เวรเข้ามาตรวจอาการบาดเจ็บ และเจ้าหน้าที่นำเครื่องเอกซเรย์เข้ามาพร้อมๆ กัน           ในขณะที่กำลังถ่ายเอกซเรย์ และจัดเตรียมถ่ายเลือดให้กับคนเจ็บ หมอศัลย์ก็เดินเข้ามาสมทบ เขาได้พูดกับเซอร์เดนนีสแล้ว และยินดีที่จะให้เทสซาร่วมผ่าตัดคนไข้รายนี้ หญิงสาวตอบรับอย่างไม่ลังเล ไม่แสดงความวิตกกังวลให้เห็น เพราะอาการของอิงกริดเริ่มทรุดลง อาการบาดเจ็บจากแผลที่อกและขาต้องรีบผ่าตัดให้อย่างเร่งด่วน ไม่เช่นนั้นหล่อนอาจเสียเลือดมากเกินไปจนเสียชีวิตก็ได้          แม้ว่าหมอศัลย์ประจำโรงพยาบาลนี้ จะมีความรู้ความชำนาญพอที่จะเป็นหัวหน้าทีมผ่าตัด แต่เทสซาไม่แน่ใจว่า เขามีประสบการณ์พอที่จะทำการผ่าตัดได้อย่างรวดเร็วเพื่อช่วยคนไข้ให้ทันอย่างในเคสนี้  เธอไม่ได้หลงตัวเอง แต่เธอมีประสบการณ์ในห้องผ่าตัดมามากพอ ผ่านเคสต่างๆ มาหลากหลาย และรู้สึกโล่งใจเมื่อหมอศัลย์ยอมรับความสามารถของเธอในข้อนี้ และยินดีให้เธอเป็นหัวหน้าทีมผ่าตัดแทน           กว่าที่การผ่าตัดช่วยชีวิตของอิงกริดจะเสร็จสิ้นลง ท้องฟ้าภายนอกก็มืดมิดพอดี  และเมื่อถอดเสื้อกาวน์ผ่าตัดออก เทสซาถึงได้สลัดความเครียดที่ตามมาจากห้องผ่าตัดทิ้งไป เริ่มรับรู้กับสิ่งต่างๆ ภายนอก พร้อมกับความรู้สึกเหนื่อยล้าที่เริ่มคืบคลานเข้ามา ซึ่งเป็นอาการปกติหลังทำเคสผ่าตัดที่ใช้เวลานานทุกครั้ง แต่วันนี้ หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าขาวซีด ฉายแวววิตกทุกข์ร้อนใจของแพทริกยามที่เขามองตามอิงกริดในขณะที่ถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด เทสซายิ่งรู้สึกเหนื่อยล้ามากขึ้น ทุกข์ระทมกับสิ่งที่เธอสูญเสียไป แต่อะไรที่ไม่เคยเป็นของเรา แล้วจะสูญเสียมันไปได้อย่างไรกันเล่า? จากคุณ : 'ณวรา' - [ 24 พ.ค. 46 19:12:55 A:203.107.195.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ใครจะเข้ามาอ่านเป็นคนแรกคะ???? อิ อิ อิ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 24 พ.ค. 46 19:19:33 A:203.107.195.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 คนแรกค่ะ โพสต่อค่ โพสต่อ กำลังสนุกเลย จากคุณ : สองสาย - [ 24 พ.ค. 46 19:20:53 A:203.149.38.84 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาต่อเร็วๆนะคะ ปมทุกอย่างเริ่มจะคลี่คลายแล้ว อย่างนี้ต้องขอบคุณอิงกริดรึเปล่าเนี่ย จากคุณ : Gades - [ 24 พ.ค. 46 19:34:47 A:203.149.30.96 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 llooking for next ch na ka ..... really want to know wa..what he gonna do ka .... after he know na ka ;0 จากคุณ : Jaa - [ 24 พ.ค. 46 21:58:23 A:68.17.211.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 เดี๋ยวตามไปบ้านเลยค่า.... @^__^@ จากคุณ : p_jung - [ 24 พ.ค. 46 23:08:26 A:203.170.136.182 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เกาะติดสถานการ์ณด้วยคนค่ะ จากคุณ : เจ้าขา - [ 25 พ.ค. 46 00:51:23 A:80.213.232.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 แฮะๆพึ่งกลับจากงานเต้นรำ ตอนนี้ตีสองครึ่ง(เวลานอร์เวย์) ก็พยาย้ามมมม เข้ามาอ่าน ไม่ได้อ่านเดี๋ยวนอนไม่หลับอ่ะ จารอตอนต่อไปนะคะ ข้าพเจ้าไม่ไหวแล้ว คร่อกกกก ฟี้!!!!!!!! จากคุณ : alisa - [ 25 พ.ค. 46 07:30:41 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ 1-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2054820/W2054820.html ตอนที่ 3 -4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2061663/W2061663.html ตอนที่ 5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2146017/W2146017.html ตอนที่ 7-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2173981/W2173981.html ตอนที่ 9-10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2187908/W2187908.html ตอนที่ 11-12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2220157/W2220157.html +++ ติดตามอยู่ครับ ส่วนเรื่องสั้นรีรัน : http://www.geocities.com/naawara_ii/enjoyreading เข้าไปหาอะไรอ่านเล่น แล้วรู้สึกว่างงเล็กน้อยถึงปานกลาง เหมือนอยู่ในค่ายกล ตั้งหลักได้แล้วจะเข้าไปดูใหม่ ^__^..... แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 46 08:03:59 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 46 08:02:01 จากคุณ : GTW - [ 25 พ.ค. 46 08:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยู่ที่ mexico กำลังรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : นุ้ย - [ 25 พ.ค. 46 11:19:41 A:200.65.53.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 I am coming back. Your story is still so good. Can't wait to see what happens next. จากคุณ : Will - [ 25 พ.ค. 46 12:06:26 A:204.221.204.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 งา... ในที่สุดความจริงก็เปิดเผย.. จากคุณ : jyunsui - [ 25 พ.ค. 46 14:05:19 A:203.172.70.79 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาแล้วๆ หายไปจากถนนหลายวัน กลับมาได้อ่านหลายตอน จุใจจัง ตาแพทริกนี่ ช่างคิดเอาเองเสียเหลือเกิน สม คราวนี้คงอึ้งกิมกี่ไปเลย เหอ เหอ .. จากคุณ : scottie - [ 25 พ.ค. 46 23:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมว่าแพทริกน่าจะแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้เทสซ่า อย่างน้อยก็ 10% ในการพบสมบัติ เหมือนกับคนเก็บของหายได้ นี่ซื้อเครื่องเสียงกับไข่มุกให้เท่านั้น แทนที่จะเห็นความดีกลับมาจับผิด  หาเรื่องให้ลาออก คุณหญิงเทสซ่าไปรักผู้ชายอย่างนี้ได้อย่างไรหนอ จากคุณ : ชายกลาง - [ 26 พ.ค. 46 00:11:25 A:203.107.201.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ช่ายๆ ชายกลางพูดถูก คนอาไร้!ขี้เหนียวชะมัด แต่ก็ดีแล้วล่ะ รู้ความจริงซะที อย่ามาง้อกันทีหลังละกัน ฮึ! จากคุณ : alisa - [ 26 พ.ค. 46 03:03:00 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง (ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีแค่นี้) เอามาต่อเดี๋ยวนี้น้าาาาาา T-T ไม่งั้นเค้างอนจริงๆด้วย แง้ๆๆ จากคุณ : หนอนน้อย - [ 26 พ.ค. 46 10:10:46 A:203.185.132.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากอ่านต่อจังงงงงงงงง...แง!!! ทำไมมีนิดเดียวเอง ลงต่อไวๆ นะคะ จะรออ่าน จากคุณ : กานต์ - [ 26 พ.ค. 46 15:27:09 A:203.144.202.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 วันนี้แวะมาเปิดดูหลายรอบแล้วนะ ยังไม่มาอีกเหรอ คอยอยู่นะคะ จากคุณ : ja - [ 26 พ.ค. 46 16:39:29 A:158.108.2.2 X:158.108.198.108 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หลายวันแล้วนะคะ... ยังม่ะมาจริงๆเหรอ จากคุณ : หนอนน้อย - [ 26 พ.ค. 46 20:16:30 A:203.150.75.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 สิ่งแรกที่ขอแปะก่อนก็คือ - ขอบคุณคุณ GTW ที่ช่วยทำลิงค์ทุกตอนให้ตลอด และคุณสองสายที่ทำลิงค์ให้จากกระทู้ก่อน มายังกระทู้นี้ _/\_ ค่ะ คุณสองสาย  - เก่งจริงๆ ค่ะ ที่เข้ามาอ่านหลังจากที่แปะได้แค่นาทีเดียว คุณ Gades - คราวนี้ เราก็ทราบแล้วว่า ทำไมอิงกริดต้องตกบันได                  เพราะจะได้ให้เทสซาได้แสดง "ฝีมือหมอศัลย์" ให้                  แพทริกดูเป็นขวัญตาเลยไงคะ เข้าตำรา "การกระทำย่อมดัง                  กว่าคำพูด" คุณ Jaa - เดี๋ยวคุณ Jaa ก็จะทราบแล้วล่ะว่า แพทริกจะว่ายังไง อิอิอิ คุณ p-jung - จะตามมาอ่านต่อที่บ้านเลยเหรอ เอาจริงๆ เหรอคะ คุณ alisa - ได้อ่านก่อนนอน แล้วสะใจแพทริกจริงๆ ม่ะคะ คุณเจ้าขา -  เกาะต่อค่ะ เกาะต่อ อย่าปล่อยนะ คุณ GTW - พออ่านเรื่องเวปว่าเป็นเหมือนเขาวงกต แล้วต้องรีบเข้าไปดูค่ะ               เห็นจริงด้วย อิอิอิ เพราะเหตุว่า ทำไม่ค่อยเป็นค่ะ ได้แต่อัพโหลด               แล้วก็เติมหน้า พอทำลิงค์เชื่อมกันแล้ว เวปมาสเตอร์ก็งงเหมือนกัน               แต่ตอนนี้ เข้าไปแก้ไข พอหายจากเขาวงกตได้บ้าง(นิดหน่อย)แล้ว               กรุณาลองเข้าไปใหม่นะคะ แล้วยังไงกรุณาติชมงานแปลบ้างนะคะ คุณนุ้ย - ดีใจจัง มีคนอ่านจากหลากหลายที่ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม คุณ Will - คุณ Will หายหน้าไปนาน กลับมาอีกที ได้คลายปริศนากันพอดี :) คุณ jyunsui - แล้วสะใจกับแพทริกมั้ยคะ คุณ scottie - นึกภาพตอนแพทริกอิ้งกิมกี่ออกเลยนะ คุณ scottie                   สมจริงๆ ด้วย คุณชายกลาง -  ความรักทำให้คนตาบอดนะ เทสซาก็คงเป็นด้วย                     แต่ทีนี้ แพทริกน่ะ ทั้งรูปหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่ง                     แหะ แหะ แหะ ถึงคนแปลตาไม่บอด ถ้าเจออย่างนี้สักคน                     ก็คงยอมอ่ะค่ะ ไม่ต้องให้เครื่องเสียงหรือไข่มุกหรอก                     แค่กุหลาบดอกเดียว ก็เอาอ่ะ! คุณหนอนน้อย - อย่าเพิ่งงอนสิ  มาอ่านกันต่อดีกว่า อิอิอิ ได้อ่านงานแปล                      ของคุณด้วยล่ะ อิอิอิ เรามาผลัดอ่านของกันและกันดีกว่านะ                      สนุกดี :) คุณกานต์ -  แหะ แหะ นิดเดียวเหรอ คนแปลว่าไม่นิดนะคะ                   คือมัวแต่นั่งกัดดินสอว่าจะใช้คำอะไรดี                 เลยแปลมาได้ตามสัดส่วนอ่ะ ความจริงก็ใช้เวลาเยอะ                 แต่ทำไมเนื้องานออกมาแค่นี้ก็ไม่ทราบ ;-) คุณ ja - ขออภัยค่ะ ลืมบอกว่า ปกติจะหยุดแปะวันอาทิตย์            และแปะแต่ตอนค่ำๆ จนถึงดึกๆ ค่ะ            จะมาแปะตอนกลางวัน ก็แต่วันหยุดเท่านั้น            ถ้าแปลเสร็จก่อน           จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 พ.ค. 46 23:21:04 A:203.107.198.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอิ๊ก ทำไมมันมาได้สองที ไม่เข้าใจ----- ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~            เมื่อเดินออกไป เทสซาเห็นแพทริกกำลังเดินกลับไปกลับมาตามทางเดินภายในอาคาร ผมเผ้ายุ่ง เน็คไทถูกรูดให้หลวม แต่สำหรับเธอแล้ว เขายังดูดี สมาร์ทเท่เช่นเดิม และต้องห้ามตัวเองไม่ให้เข้าไปอิงแอบอกอุ่นนั้นเพื่อขอกำลังใจปลอบใจให้คลายเหนื่อย            "อิงกริดเป็นยังไงบ้าง" ชายหนุ่มเอ่ยถามทันที            "ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เธอยังไม่ฟื้น แต่หมอกำลังเฝ้าดูอาการอยู่ในห้องไอซียู คุณจะเข้าไปเยี่ยมเธอก็ได้นะคะ"            แพทริกพยักหน้ารับ และเดินตามเธอไปที่ห้องไอซียู หญิงสาวปล่อยให้ชายหนุ่มเข้าไปเพียงคนเดียว เพราะเธอไม่อยากเห็นภาพที่เขายืนข้างเตียงอิงกริด กุมมือหล่อนอย่างอ่อนโยน แตะต้องผิวกายอย่างนุ่มนวล ลูบไล้ด้วยสายตาคู่นั้น เธอทนไม่ได้            เทสซารู้สึกชาไปทั่วร่าง ได้แต่ยืนรออยู่นอกห้อง กิริยาท่าทางปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอจนชายหนุ่มกลับออกมา ท่าทางดูสบายใจขึ้น พร้อมกับสีหน้าที่ดีขึ้นด้วย            "ไมค์ เจนน่ากับทอมอยากจะรอฟังอาการ แต่ผมให้กลับไปก่อน" แพทริกเล่าให้ฟัง ขณะที่เดินไปยังประตูทางออกพร้อมกัน            "ดีแล้วค่ะ"            "คุณเอง ดูจากท่าทางแล้ว ถ้าได้ดื่มอะไรสักหน่อยคงจะดีนะ" เขาพูดต่อ "ยืนผ่าตัดมาร่วมสามชั่วโมง ไม่ได้พักเลย คงเหนื่อยแย่"            "สามชั่วโมงยังนับว่าน้อย ปกติแล้ว ฉันจะอยู่ในห้องผ่าตัดแต่ละเคสนานถึงห้าชั่วโมงโดยไม่พักเลยค่ะ ตอนอยู่ในห้องผ่าตัด ก็มัวแต่ยุ่งกับคนไข้ เลยไม่รู้สึกว่าเหนื่อย แต่พอออกมาเท่านั้นแหละ มันรู้สึกเหมือนกับหมดแรงทันที"            "ผมเชื่อ" ชายหนุ่มชะงักไปนิด เหมือนไม่แน่ใจ "ไปทานอาหารกับผม ให้คลายเหนื่อยสักหน่อยดีมั๊ย"            "ถ้าฉันทำอย่างนั้น คงฟุบหลับคาโต๊ะอาหารแน่ๆ !  ถ้าคุณไม่ว่าอะไร  ฉันอยากกลับบ้านมากกว่าค่ะ"            แพทริกไม่ได้เอ่ยพูดอะไรอีก จนทั้งสองเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว            "เทสซา ผมว่าคุณติดค้างผมอยู่นะ  อธิบายเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้ฟังหน่อยได้มั๊ย" ชายหนุ่มพูดขรึมๆ เสียงเริ่มห้วน เมื่อเลี้ยวรถออกจากบริเวณที่จอดในโรงพยาบาล            "ฉันทราบค่ะ เมื่อเช้านี้ตอนที่ฉันขอคุยกับคุณ ก็จะบอกความจริงให้รู้แหละ"            "แล้วทำไมถึงต้องมาทำอย่างนี้ แกล้งทำเป็นใครก็ไม่รู้"            "เพราะฉันกำลังเซ็ง เบื่อมากๆ ไม่มีอะไรจะทำ ฉันต้องหยุดลาพักสามเดือน เลยมาอยู่ที่บ้านของพ่อทูนหัวที่นี่"            "คุณแอนเดอร์สันเป็นพ่อทูนหัวของคุณเหรอ"            หญิงสาวพยักหน้ารับแทนคำตอบ "ฉันกำลังตรวจดูช่องโหว่ที่กำแพงทางด้านของคุณอยู่ คุณก็โผล่เข้ามาพอดี แถมยังมาตู่ว่าฉันมาสมัครงานเสียอีก ฉันนึกขำเลยรับบทที่คุณโยนให้เสียเลย มันก็สนุกดีค่ะ มีอะไรให้ทำเพื่อฆ่าเวลา ไม่งั้นเซ็งแย่เลย"           "อ้อ ดีนี่นะ หาเรื่องทำแก้เซ็ง" เขาทำเสียงบ่น "ผมเริ่มนึกได้แล้วว่าเคยพูดอะไรกับคุณไว้บ้าง"           "ที่ว่าฉันซุ่มซ่าม ชอบทำโน่นทำนี่ตกอยู่เรื่อย - ฟังแล้ว คันดีจริงๆ! " เธอฝืนหัวเราะ  "แล้วยังมีอีก แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจมากหรอกที่คุณชอบติว่าฉันใช้มีดไม่เป็น! "           "คุณก็สมควรโดนผมว่าอยู่หรอกนะ เล่นมาหลอกกันอย่างนี้!"           "หวังว่าคุณคงไม่โกรธนะคะ ขอโทษด้วยก็แล้วกัน"           "ไม่โกรธหรอกครับ ถ้าคุณจะไม่โกรธผมเช่นกัน"           "ไม่หรอกค่ะ อ้อ แล้วอีกอย่าง ขออนุญาตแก้ไขข้อมูลให้ถูกต้องด้วย ฉันอายุยี่สิบเจ็ดค่ะ ไม่ใช่วัยรุ่นอายุสิบแปด"             "คุณน่าจะไปเป็นนักเขียนนวนิยายนะ รับรองว่าดังแน่ๆ"           วิธีที่เขายอมรับคำอธิบายของเธออย่างง่ายดาย และไม่กล่าวถึงเรื่องอื่นที่เกิดขึ้นระหว่างกันนั้น ทำให้เทสซารู้สึกยอกในอกขึ้นมาอีก ภาพที่เคยลางเลือนไม่แน่ใจ บัดนี้กลับเด่นชัดกระจ่างแจ้งแล้ว หากแต่หญิงสาวก็รู้อีกเช่นกันว่า คงจะอีกนานกว่าที่เธอจะคิดถึงการมาพักที่บ้านกรีนทรีส์ครั้งนี้ โดยไม่รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวใจ           "คุณจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน" แพทริกถาม "ที่ถาม ไม่ใช่ผมจะให้คุณกลับไปทำงานบ้านให้เราหรอกนะ อย่าเข้าใจผิด!"           "ถึงจะให้ไปทำ ฉันก็ไม่ทำแล้วล่ะ! ก็นี่แหละที่ฉันอยากจะบอกคุณเมื่อเช้านี้ ฉันจะกลับลอนดอนไปทำงานแล้วค่ะ สุขภาพก็ดี แข็งแรงเท่าเดิมแล้วด้วย ขืนยังลาพักต่อ ฉันคงรู้สึกผิดเอามากๆ  เลย"           "เป็นมืออาชีพที่ทุ่มเทให้กับงานของตัวเองอย่างแท้จริง" เขาว่า           เทสซามองประสานตากับชายหนุ่มทันที แต่ไม่เห็นแววประชดประชัดในดวงตาคู่นั้น "อาชีพของฉัน สำคัญสำหรับฉันมากค่ะ" เธอพูดต่อ ดีใจที่เขาไม่เห็นทะลุเข้าไปภายในว่า ภายใต้สีหน้าท่าทางที่สงบนิ่งนั้น เธอกำลังร่ำไห้กับสิ่งที่เป็นแค่ความฝันแม้จะหวังอยากให้เป็นจริงก็ตาม  เพราะนับจากนี้ คงไม่มีวันที่เธอจะมีคู่ชิวิต ได้เป็นเมียหรือแม่ของใครทั้งนั้น จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 พ.ค. 46 23:31:29 A:203.107.198.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25           สองหนุ่มสาวนั่งเงียบไปอีกระยะ ในขณะที่เทสซาพยายามทำใจให้รับว่า หลังจากคืนนี้ไปแล้ว เธอจะไม่เห็นหน้าแพทริก ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้สูดดมกลิ่นกายที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำอีกต่อไปแล้ว           "อิงกริดเป็นหนี้บุญคุณคุณมาก ที่ช่วยชีวิตเธอไว้" เขาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ           "คุณก็พูดเกินไป ไม่ว่าหมอคนไหนก็ต้องทำอย่างที่ฉันทำล่ะค่ะ"           "แต่ที่คุณมอร์แกนพูด มันไม่ใช่อย่างนั้น เขาอยู่ในห้องไอซียู แล้วก็คุยกับผมหลายคำ เขาชื่นชมยกย่องคุณมากเลยนะนี่"           "ตามมรรยาทมั้งคะ" หญิงสาวรีบตอบ           "ทำไมถ่อมตัวจัง" แพทริกถาม "เทสซาคนที่ผมรู้จัก ไม่เคยเป็นอย่างนี้เลยนะ"           "ก็เพราะคุณไม่รู้จักตัวจริงของเทสซานะสิ" เธอตอบสวนทันควัน           "พูดอีก ก็ถูกอีก"           และฉันก็ไม่รู้จักตัวจริงของแพทริกเช่นกัน หญิงสาวคิดอย่างหม่นหมอง และดีใจเมื่อเห็นรถจอดเทียบหน้าบ้านกรีนทรีส์           "ช่วยบอกลาทุกคนที่คฤหาสน์ให้ด้วยนะคะ" เธอเอ่ยต่อ           "ได้ครับ ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น แต่ผมรู้ว่า พวกเขาคงอยากจะบอกลา และก็ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณทำไปวันนี้ด้วยตัวเองมากกว่า เหมือนอย่างที่ผมทำ ไม่ทราบคุณพอจะว่างเย็นพรุ่งนี้มั้ย ผมอยากจะเชิญคุณมาทานอาหารค่ำกับพวกเรา"           "คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันจะกลับลอนดอนพรุ่งนี้เช้าแล้ว เลยอยากเข้านอนแต่หัวค่ำด้วย" เทสซาก้าวลงจากรถ           "ลองได้ตัดสินใจแล้ว ไม่มีการชักช้าให้เสียเวลาเลยนะคุณ"           "ฉันว่า คุณก็เหมือนกันแหละ" หญิงสาวไขกุญแจประตูหน้าบ้าน "สำหรับเราทั้งสองคน งานต้องมาก่อนเสมอ ใช่มั๊ยคะ"           "แต่อย่างน้อย ผมก็ยังพอหาเวลาว่างทำอย่างอื่นหาความสุขความสำราญได้บ้างล่ะน่ะ!" ชายหนุ่มพูดเย้า "มาคิดดูอีกที ผมว่า คุณเองก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือต่อต้านที่จะทำอย่างอื่นหาความสุขความสำราญเหมือนกัน ใช่มั๊ย"           เทสซาหายใจสะดุด ในที่สุด เขาก็พูดพาดพิงถึงเหตุการณ์ที่แสดงความรักระหว่างกันจนได้ แต่เมื่อฟังวิธีการพูดด้วยน้ำเสียงเนิบๆ แล้ว อย่าพูดเสียเลย จะดีกว่า           "แหม ไม่น่าพูดขึ้นมาเลยนะคุณ แต่อย่างว่าล่ะ ก็เวลาพูดกับฉันทีไร คุณทำตัวอย่างกับตาแก่อายุร้อยปียังงั้นแหละ ฉันก็เลยเอาซะเลย ลองดูสักทีว่าจะแก่จริงหรือแก่ปลอม"           "ดูเหมือนว่า เราสองคนต่างก็ได้สนุกกันนิดๆ หน่อยๆ นะ" เขาหัวเราะหึๆ           ถ้าเคยคิดอยากจะได้คำยืนยันว่าแพทริกรู้สึกยังไงกับเธอ   ณ วินาทีนี้ เธอได้มาแล้ว ได้ยินเต็มสองหูทีเดียว เทสซาต้องสะกดกลั้นสะอื้น บังคับเสียงไม่ให้สั่นพร่าตามความรู้สึก           "ดีใจ สบายใจด้วยค่ะ ที่คุณไม่ถือโกรธ"           "จะไปโกรธได้ยังไง ถ้าผมเป็นคุณ ผมก็คงเล่นบทตามน้ำไปเหมือนกัน"           "คุณคงเล่นบทหนุ่มทำงานบ้านไม่ผ่านแน่นอน!" หญิงสาวเปิดประตู แล้วขยับตัวให้ห่างจากแพทริก "อย่าทำงานหนักจนเกินไปนะคะ เพราะสุดท้ายแล้ว มันก็ไม่ได้ให้ผลดีอะไรกับคุณทั้งนั้น"           "คร้าบ คุณหมอ" เสียงหัวเราะของเขายังก้องอยู่ในอากาศ เมื่อชายหนุ่มเดินไปถึงรถแวน "แล้วอย่าลืมเตือนตัวเองด้วยล่ะครับ"           "ไม่ลืมหรอกค่ะ" เธอให้สัญญา บังคับตัวเองให้ยืนอยู่กับที่ จนไฟท้ายรถหายลับไปในความมืด           และแล้วเทสซาถึงเข้าไปในบ้าน ปิดประตู เอนพิงกับบานประตูอย่างอ่อนระโหย ราวกับหมดเรี่ยวแรง หมดกำลังใจ หมดสิ้นทุกอย่าง           "รักเอย" เธอกระซิบเสียงแผ่ว "ทำไมต้องมาจากไปด้วย"                               ~~~~~~~~~~จบบทที่สิบห้า~~~~~~~~~~ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 26 พ.ค. 46 23:39:41 A:203.107.198.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 ในที่สุดก็ได้อ่านก่อนนอน เย้... พรุ่งนี้แปะต่อนะจ๊ะ จะรอ จากคุณ : alisa - [ 27 พ.ค. 46 04:58:08 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 แอะ... ไปอ่านมาด้วยเหรอคะ ตอนนั้นเพิ่งหัดแปล ฝีมือยังห่างชั้นกะคุณณวราเยอะ... (ตอนนี้ก็ไม่ต่างกันหรอกน่า ยังไม่ได้แปลเรื่องอื่นซักที :P) แต่ก็จะพยายามหัดไปเรื่อยๆค่ะ (ถ้าอาจารย์ใจดี ม่ะสั่งงานเยอะอ่ะน้า...) ผิดคาดอ่ะ ม่ะโกรธ ม่ะอะไรเลย งง...งง หรือแพททริคจะช็อคจนพูดไม่ออกน้า... จากคุณ : หนอนน้อย - [ 27 พ.ค. 46 08:41:13 A:202.28.88.253 X:192.150.249.84 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาแล้ว อ่านแล้ว ขอบคุณที่มาแปะค่ะ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าต้องมาแปะตอนเย็นนะคะ แต่มันอดใจแวะเข้ามาเปิดดูไม่ได้ค่ะ จากคุณ : ja - [ 27 พ.ค. 46 08:41:26 A:158.108.2.2 X:158.108.198.108 ]

ความคิดเห็นที่ 29 thx for your hard work na ka .... & looking for next ch ka ;) จากคุณ : Jaa - [ 27 พ.ค. 46 10:00:46 A:68.17.211.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนนี้มันเศร้า ๆ ยังงัยไม่รู้นะค่ะ ต้องรีบเอาตอนต่อไปมาแปะน้า แฟน ๆ จะไม่ไม่เศร้านาน (จะหลงกลเรามั้ยเนี่ย) จากคุณ : StepMom - [ 27 พ.ค. 46 11:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : นุ้ย - [ 27 พ.ค. 46 11:44:49 A:200.65.53.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ดีใจจังเลยค่ะ มาแปะเร็วทัยจายยน้อยๆ ถึงแหมจะไม่ได้เขียนกระทู้ตอบให้คุณ ณวรา มาอ่าน แต่ก็ติดตามอยู่เสมอนะค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะจำจันทร์เจ้าขาได้รึป่าว รีบมาแปะตอนต่อไปเร็วๆนะค่ะ สนุกมากๆค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 27 พ.ค. 46 12:35:00 A:203.146.6.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ฮือ ฮือ สงสารเทสซา เข้มแข็งๆ นะ ... เขาไม่แคร์ เราก็ไม่ต้องไปง้อเขา จากคุณ : scottie - [ 27 พ.ค. 46 14:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เย้!! มาแปะ แล้ว ดีใจจังเลย จะรอตอนต่อไปนะคะ  กำลังสนุกเลย จากคุณ : กานต์ - [ 27 พ.ค. 46 15:09:29 A:203.144.203.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ดีใจจัง ไม่อยู่ตั้งหลายวัน ก็ได้ กลับมาอ่านอีกครั้ง เฮ้อ อยากรู้จังตอนต่อไปจะเป็นยังไงก็มาโพสต์ต่อ เร็วๆๆนะค่ะ จากคุณ : zeasa - [ 27 พ.ค. 46 18:41:22 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 รีบมาแปะอีกแล้วค่ะ เพราะรู้ว่ามีคนตามอ่าน อยากรู้ว่า เทสซาจะเป็นยังไง - น่าสงสารนะ ตาแพทริกก็เหลือเกิน วันนี้ ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยดีกว่า จะได้อ่านกันไวๆ อิอิอิ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ บทที่สิบหก **********           "เทสซา! มาทำอะไรที่นี่ คุณดูดีขึ้นมากเลยนะ" เซอร์เดนนีส ทักขึ้นทันทีเมื่อเดินเข้ามาในบริเวณหน้าห้องทำงานที่โรงพยาบาล และพบเทสซากำลังยืนคุยกับเลขาฯ  "มาเที่ยวหรือยังไง" เขาถาม เดินนำหญิงสาวเข้าไปในห้อง           "ไม่ได้มาเที่ยว แต่กลับมาอยู่เลยค่ะ" เทสซาดีใจที่สีหน้าท่าทางของเธอไม่ได้สะท้อนความรู้สึกภายในออกมา "หนูแข็งแรงดี และพร้อมจะทำงานแล้วค่ะ"           เซอร์เดนนีสเม้มปาก มองสำรวจเธอทั่วตัว ท่าทีดูราวกับจะพอใจกับสิ่งที่เห็น แล้วจึงพยักหน้าเห็นด้วย "แล้วมีโอกาสได้เจอหนุ่มๆ ที่น่าสนใจบ้างหรือเปล่า"           "ไม่มีหรอกค่ะ หนูได้แต่พักผ่อน อ่านหนังสือแล้วก็กิน  กินแล้วก็อ่าน สลับไปก็สลับมา"           "ถ้าอย่างนั้น ตราบเท่าที่ คุณไม่กลับไปบ้างานเหมือนเดิม ทำเสียจนร่างกายรับไม่ไหว คุณก็กลับมาทำงานได้"           "แหม ท่านพูดอย่างนี้ได้ยังไง" เธอแกล้งทำเสียงตัดพ้อ "ดูงานของท่านเองสิคะ มากยิ่งกว่าของหนูเสียอีก"           "แต่เวลาพัก ผมก็พักจริงๆ ไม่เหมือนคุณ ต้องเข้ามาหางานทำเพิ่มอยู่ตลอดเวลา"           "เลิกแล้วค่ะ หนูไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว" เธอให้สัญญา "ที่ผ่านมา หนูก็ได้รับบทเรียนมากพอ"           ถึงจะให้สัญญาอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่เทสซาก็อดไม่ได้ที่จะกลับไปทำงานแบบหามรุ่งหามค่ำเช่นเดิม เหมือนกับว่าเธอไม่เคยต้องลาป่วยมาก่อน และพอทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เธอก็ไม่สามารถสั่งให้ตัวเองหยุดทำงานได้ เซอร์เดนนีสก็สังเกตเห็นพฤติกรรมนี้เช่นกัน แต่ไม่ท้วงติงใดๆ           หญิงสาวตั้งใจที่จะทำอย่างนั้น เพราะยิ่งทำงานหนักเท่าไร ยิ่งไม่มีเวลามาคิดถึงแพทริก ยิ่งลืมเขาได้เร็วขึ้น           หากแต่ทำงานหนักเท่าไร ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เทสซาโหมทำงานมาทั้งเดือน แต่แล้วก็ต้องยอมรับว่า ทันทีที่เลิกงานทุกค่ำคืน แพทริกจะจู่โจมเข้ามาในใจของเธออย่างตั้งตัวไม่ติด  และค่อยๆ จางหายไปในยามเช้าเวลาที่กลับไปทำงานที่โรงพยาบาล           หญิงสาวรู้ดีว่า สมควรที่จะมีเวลาส่วนตัวที่จะคบหากับคนอื่นบ้าง แต่นึกภาพที่เธออยู่กับชายหนุ่มคนอื่นที่ไม่ใช่แพทริกไม่ได้จริงๆ เมื่อเป็นอย่างนี้ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่เธอจะคบหากับหนุ่มคนอื่น  เส้นทางในอนาคตทอดยาวอยู่เบื้องหน้า แต่เธอไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น ยกเว้นแต่ คำชื่นชมยกย่องในหน้าที่การงาน และชีวิตส่วนตัวที่ทั้งหดหู่ และไร้สีสัน           ถ้าเธอไม่ใช่สาวทำงานอาชีพ หรือยอมที่จะสละทิ้งอาชีพเพื่อชีวิตคู่ เรื่องระหว่างเขาและเธอจะจบลงเหมือนเดิมหรือไม่  โดยที่ต้องตั้งสมมุติฐานไว้ก่อนว่า ความสัมพันธ์ระหว่างแพทริกและอิงกริดได้จบสิ้นลงแล้ว  แต่ถึงทั้งสองคนจะเลิกคบกัน และถึงจะได้คำตอบ มันก็ไร้ความหมาย เพราะงานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เธอจะเลิกทำงานได้ ก็ต่อเมื่อเธอเลิกหายใจแล้วเท่านั้น           หากจะใช้ชีวิตร่วมกัน สิ่งที่หวังได้เพียงอย่างเดียวก็คือ แพทริกต้องเปลี่ยนความคิดของตัวเองบ้าง ซึ่งก็ไม่ใช่ง่าย เพราะเขาเที่ยวพูดให้ใครต่อใครได้รับรู้กันทั่วว่า เขาต่อต้านภรรยาที่เป็นสาวทำงานอาชีพมากเพียงใด           ในความเป็นจริงแล้ว อาชีพของเธอไม่น่าจะเป็นปัญหามากมาย เพราะในขณะที่เขาทุ่มเทเวลาและสมาธิให้กับงานซอฟต์แวร์ เธอก็ใช้เวลานั้นมาทำงานที่โรงพยาบาลได้ แทนที่จะอยู่กับบ้านเฉยๆ  ในเมื่อเขามีลูกจ้างทำงานบ้านให้อย่างดีอยู่แล้ว           แต่นึกไปก็เท่านั้น มันคงเป็นจริงไปไม่ได้ ไม่มีทางที่แพทริกจะเปลี่ยนความคิดความเห็นของเขา เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเขาไม่ได้รักเธอน่ะสิ ถ้าเขารักเธอ เขาต้องหาทางติดต่อมาแล้ว จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 พ.ค. 46 21:24:51 A:203.107.193.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 น่านสิคะ.. กฎทุกอย่าง..มักถูกทำลายด้วยความรักนะ.. แพทริคน่ะ..เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซะที.. อื๊ม.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 27 พ.ค. 46 21:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38           เวลาผ่านไป จากสัปดาห์เป็นหนึ่งเดือน และกลายเป็นหลายเดือน มีบางวันที่หญิงสาวไม่คิดถึงแพทริกเลย และถ้าความก้าวหน้าเป็นไปในระดับนี้ เธอคงลืมเขาได้สนิทภายในไม่กี่ปีแน่นอน !           คุณแม่บ้านเบนสันโทรหาเทสซากลางเดือนตุลาคม เพื่อบอกให้เธอรู้ว่า ได้ส่งเฮนรี่มาที่โรงพยาบาลสัตว์ในลอนดอนเพื่อผ่าตัดสะโพก           "น้าพามันไปส่งที่โรงพยาบาลเช้านี้ และจะผ่าตัดพรุ่งนี้จ้ะ"           "น่าสงสารจัง แล้วหมอบอกว่า เจ้าเฮนรี่จะหายขาดหลังผ่าตัดมั๊ยคะ"           "หมอบอกว่า น่าจะกลับไปเหมือนเดิมได้ แต่ต้องเอาตัวไว้พักที่โรงพยาบาลสัตว์สักสองอาทิตย์ และน้าอยากให้หนู .."           "น้าไม่ต้องห่วงค่ะ หนูจะไปเยี่ยมเจ้าเฮนรี่อาทิตย์ละสองครั้งได้สบายๆ เลย"           "ขอบใจนะจ๊ะ น้าก็จะไปเยี่ยมมันเหมือนกัน แล้วถ้าเราสองคนจัดตารางเยี่ยมร่วมกัน เผลอๆ เจ้าเฮนรี่จะเห็นหน้าคนที่มันรู้จักทุกวันเลยก็ได้นะ"           เมื่อได้พูดคุยกับคุณแม่บ้าน ทำให้เทสซารู้สึกว่า เธอคิดถึงบ้านกรีนทรีส์และลุงมาร์ตินมากเพียงไร ลุงยังอยู่ที่นิวซีแลนด์ และจะไม่กลับมาจนกว่าจะพ้นหน้าหนาวที่อังกฤษแล้ว           "ขึ้นเครื่องบินมาอยู่กับลุงที่นี่ตอนคริสมาสเลยมั๊ย" ลุงมาร์ตินถาม และถึงจะตอบปฏิเสธไปแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังสองจิตสองใจอยู่           ในระยะนี้ เทสซายังไปเยี่ยมบ้านกรีนทรีส์ไม่ได้ ไม่ใช่เพราะกลัวว่าอาจเจอกับแพทริก แต่เธอทนอยู่ใกล้แค่เอื้อมกับคฤหาสน์ที่เป็นบ้านของเขาไม่ได้ และเมื่อลุงมาร์ตินกลับมาในเดือนมีนาคม ตอนนั้น เธอคงพอทำใจได้บ้างแล้ว  แต่ในเวลานี้ จิตใจของเธอยังอ่อนไหวอยู่มาก มากเกินกว่าจะไปพบอะไรให้เจ็บช้ำเพิ่มขึ้นอีก           หญิงสาวพยายามหาวิธีที่จะหยุดคิดถึงแพทริกให้ได้ จึงนัดเที่ยวกับเพื่อนเก่าจากมหาวิทยาลัย แต่ก็เจอปัญหาที่ว่า เพื่อนหลายคนได้แต่งงานกันไปแล้ว และช่วยกันหาหนุ่มที่ไม่มีพันธะมาเป็นคู่นัดบอดให้เธอทุกครั้ง สิ่งที่ตามมาและไม่เป็นผลดีเลยก็คือ เทสซาเปรียบเทียบหนุ่มคู่นัดบอดแต่ละคนกับแพทริก และในที่สุด ก็ไม่วายต้องสรุปว่า แพทริกดูดีกว่า ฉลาดกว่าทุกครั้งไป ถึงกระนั้น เธอก็ยังตอบรับคำเชิญอยู่ดี เพราะจะกลายเป็นว่าทำตัวเป็นเด็กไปหน่อยที่จะดื้อดันว่ามีชายเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะสมกับเธอ!           เทสซาเกือบทำตัวทำใจให้เชื่อได้ว่า เธอหายจากอาการอกหักคิดถึงเขาได้แล้ว แต่เมื่อหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับเย็นมาอ่าน และเห็นใบหน้าของแพทริกยิ้มร่าอยู่ในหน้าข่าวว่า บริษัทของเขาได้รับรางวัลสินค้าส่งออกดีเด่น พร้อมกับข่าวซุบซิบว่าอาจได้รับพระราชทานยศฐาบรรดาศักดิ์จากสมเด็จพระราชินี ถ้าเป็นเช่นนั้น  อิงกริดก็คงเกาะติดเขาแน่นอย่างกับปิงเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ ทั้งคู่อาจแต่งงานกันแล้วก็ได้!           หญิงสาวอ่านข่าวนั้นอย่างละเอียดอีกครั้ง แต่ไม่พบว่ามีการกล่าวถึงภรรยา ไม่มีการกล่าวถึงเรื่องส่วนตัวสักนิดเดียว มีแต่เรื่องงาน และความสำเร็จในด้านเทคโนโลยีของเขาเท่านั้น           เทสซาขยำหนังสือพิมพ์ทิ้งในถังขยะ แต่แล้วอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ก็ต้องเก็บขึ้นมา คลี่ออก พร้อมกับเอามือรีดให้เรียบที่สุด หญิงสาวนั่งจ้องใบหน้าที่ได้สัดส่วน ริมฝีปากบางแต่ได้รูป จมูกโด่งสวย และดวงตาคมลึกคู่นั้น แม้รูปในหนังสือพิมพ์จะถ่ายด้วยแสงไฟแฟลช แต่ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของแพทริกลดน้อยไปแต่อย่างไร ความรู้สืกหดหู่อ้างว้างเดียวดายกลับมาจู่โจมเธออีกครา           วันต่อมา หญิงสาวดีใจที่พบว่า มีเคสผ่าตัดคนไข้มากกว่าปกติ ทำให้เธอไม่มีเวลาที่จะมานั่งเศร้า หรือสงสารตัวเอง และกว่าจะทำหน้าที่เสร็จก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เมื่อเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน เธอทั้งหิวทั้งเหนื่อย จนต้องนั่งลงพักบนเก้าอี้โซฟา           เทสซาเตะรองเท้าผ้าใบที่สวมอยู่ออก ขยับนิ้วเท้าไปมาพลางถอนใจเมื่อรู้สึกสบายขึ้นบ้าง หญิงสาวเอื้อมไปหยิบกระติกกาแฟที่เลขาของเธอจัดเตรียมไว้ แล้วเทให้กับตัวเอง แซนด์วิชไส้ปลาแซมอนในจานที่ห่อด้วยฟิล์มพลาสติกนั้น ดูเชิญชวนมาก แต่ขณะนี้ เธอเหนื่อยเกินกว่าจะทานลง เทสซานั่งจิบกาแฟ แล้วปล่อยความคิดให้ล่องลอยไป           เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ เธอนิ่วหน้า ถ้าเป็นเหตุฉุกเฉินเกี่ยวกับคนไข้ เครื่องเพจเจอร์ต้องดังขึ้นแล้ว แต่นี่คงเป็นเจ้าหน้าที่คนใดคนหนึ่งที่อยากจะขอความรู้เพิ่มเติมจากเธอเป็นแน่           เทสซาสวมรองเท้าใหม่ แล้วส่งเสียงเชิญให้เข้ามา           ผู้ที่เดินเข้ามานั้น กลับเป็นหญิงสาวร่างสูงเพรียวสวย ที่ทำให้เทสซาต้องผุดลุกขึ้นยืนทันที จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 พ.ค. 46 21:48:59 A:203.107.198.118 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 ;) จากคุณ : Jaa - [ 27 พ.ค. 46 22:23:24 A:68.17.211.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 good goo...............d  and goo.................ddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddd จากคุณ : nina - [ 27 พ.ค. 46 22:32:25 A:163.28.130.11 X:140.127.35.243 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทันใจดีจังครับ จากคุณ : ชายกลาง - [ 28 พ.ค. 46 01:03:10 A:169.210.0.79 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 อิงกริดแน่ๆ! จากคุณ : หนอนน้อย - [ 28 พ.ค. 46 01:59:03 A:203.150.75.20 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 แปะต่อๆ เทสซาจะได้หายเศร้าซะที จากคุณ : alisa - [ 28 พ.ค. 46 04:24:35 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 :) มาอ่านหลายตอนรวด หนุกๆ จากคุณ : xyz - [ 28 พ.ค. 46 05:04:24 A:136.142.22.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 อิงกริดรึเปล่าคะ ที่เข้ามาน่ะ จากคุณ : sun - [ 28 พ.ค. 46 08:28:47 A:202.59.254.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 Poor Terasa, Patrick is so means. จากคุณ : Wil - [ 28 พ.ค. 46 09:30:28 A:204.221.204.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 น่าสงสารเทสซาจริงๆๆ เฮ้อ น่าเอกก็อย่างนี้ล่ะน่า... จากคุณ : zeasa - [ 28 พ.ค. 46 11:45:11 A:202.133.191.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 ตอนแรกนึกว่าเป็นแพทริก แต่พอบอกว่า "ผู้ที่เดินเข้ามานั้น กลับเป็นหญิงสาวร่างสูงเพรียวสวย "  ก็ดันนึก (ทะลึ่ง)ไปอีกว่าถ้ารูปร่างเป็นร่างสูงเพรียวสวยแต่หน้าเป็นแพทริก คราวนี้เห็นทีเทสซาคงจะใช้เวลาไม่นานที่จะลืมแพทริกแน่ๆ แต่เรื่องรักโรแมนติกคงจะกลายเป็นเรื่องตลกที่หัวเราะไม่ออกแน่ๆ :P จากคุณ : aor - [ 28 พ.ค. 46 14:33:41 A:203.29.131.3 X:203.213.101.226 ]

ความคิดเห็นที่ 49 จ๊ากกก... คุณ aor คิดไปไกล :-) ต่อเลยนะคะ ขอไปทักทายรวบยอดท้ายบทค่ะ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~           "คุณมอร์เทนสัน!" เทสซานึกไม่ออกว่าควรจะพูดอะไรที่ดีไปกว่านี้ นิ่งจังงังจ้องมองอิงกริด เมื่อได้สติกลับคืนมา เธอเอ่ยทัก "ดีใจค่ะที่เห็นคุณแข็งแรงดี เหมือนเดิมทุกอย่างแล้ว คุณมอร์แกน หมอศัลย์เจ้าของไข้ของคุณ โทรเล่าให้ฟังว่าคุณฟื้นตัวได้เร็วดี"           "หมอมอร์แกนเล่าให้ฉันฟังเหมือนกันค่ะ และยังบอกด้วยว่าฝีมือผ่าตัดของคุณเยี่ยมมาก"           เทสซาทำท่าทางปฏิเสธไม่รับคำชมนั้น  ยิ้มอย่างเป็นมิตรบนใบหน้าของอิงกริด แทนที่สีหน้าของศัตรูคู่อาฆาตอย่างที่เคยเห็นประจำเป็นข้อยืนยันได้อย่างดีว่า หล่อนเลิกอิจฉาริษยาเธอแล้ว ซึ่งหมายถึงว่าหล่อนต้องมั่นใจในตัวแพทริกเต็มร้อยเปอร์เซน เทสซารู้สึกรันทดหดหู่ และนี่แหละเป็นข้อยืนยันว่า เธอยังรักแพทริกอยู่เต็มสี่ห้องหัวใจ ไม่เคยลดน้อยไปจากเดิมสักนิด แม้จะพยายามทำให้ตัวเองเชื่อว่าไม่รักเขาแล้วก็ตาม!           "ขอโทษด้วยค่ะ ที่ไม่ได้โทรมานัดก่อน" อิงกริดพูดต่อ "แต่ฉันไม่แน่ใจว่า คุณจะยอมพบฉันหรือเปล่า"           เทสซาฝืนหัวเราะ "คุณเป็นนายที่เอาใจได้ยากมาก แต่มันไม่ใช่ความผิดของคุณสักทีเดียวหรอกค่ะ เพราะฉันเอง ก็คงไม่ใช่ย่อยเหมือนกัน!"           อิงกริดหัวร่อผสมโรง แล้วทรุดตัวนั่งลงไขว้ห้าง ลูบกระโปรงให้เข้าที่ หล่อนยังดูงามเหมือนเดิม เปลี่ยนทรงผมให้สั้นขึ้น มีขอดมีลอนมากขึ้น ทำให้ดูอ่อนกว่าวัยยี่สิบหกปี ผิวขาวเนียนเป็นยองใยราวกับไข่มุก           เราสู้หล่อนไม่ได้จริงๆ เทสซายอมรับกับตัวเองอย่างหม่นหมอง พร้อมกับอยากรู้เป็นอย่างยิ่งว่า ทำไมอิงกริดถึงมีท่าทีเลิกเป็นก้อนน้ำแข็งกับเธอแล้ว           "พูดตรงๆ ว่าฉันประหลาดใจมาก เมื่อแพทริกบอกความจริงเรื่องคุณให้รู้" อิงกริดว่า "คุณคงเพลินกับการทำให้พวกเราดูเป็นตัวตลกกันหมดสินะ ใช่มั๊ยคะ"           "ถ้าจะให้พูดความจริง มันก็สนุกดีนะ" เทสซานึกอยากให้มีแฟ้มงานวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า เพื่อจะได้ใช้เป็นข้ออ้างขอตัวไปทำงานต่อ ไม่ต้องนั่งคุยกับหล่อน แต่เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ยังไงก็ต้องนั่งคุยต่อล่ะ  ทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน "เอากาแฟสักถ้วยมั้ยคะ"           "ไม่ล่ะ ขอบคุณ ฉันดื่มแต่กาแฟมาสองชั่วโมงเต็มๆ แล้ว ตอนที่นั่งรอพบคุณ ไม่เคยนึกว่าคุณต้องทำงานดึกอย่างนี้เลย"           "ปกติ ต้องทำดึกกว่านี้อีก"           "ฟังแล้ว เหนื่อยแทนเลยค่ะ" ดวงฟ้าสีฟ้าอ่อนมีประกายขึ้นมาแวบ "ฉันอยากจะมาพบคุณก่อนหน้านี้มาก อยากจะขอบคุณที่ช่วยชีวิตของฉันไว้ แต่ยุ่งเสียจนหาเวลาว่างไม่ได้"           "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ก็คุณเขียนมาขอบคุณฉันแล้วนี่"           "สิ่งที่คุณทำไปนั้น จะขอบคุณกี่ครั้งก็ไม่พอหรอก คุณช่วยชีวิตฉัน และฉันก็อยากจะขอบคุณกับคุณด้วยตัวเองมากกว่า"           "อย่าคิดมากเลยค่ะ ฉันเพียงแต่ทำหน้าที่ของหมอเท่านั้นเอง"           "มันไม่ใช่แค่ 'เท่านั้นเอง' หรอก  พรหมลิขิตกำหนดให้คุณมาทำงานให้เราที่คฤหาสน์ ถ้าคุณไม่อยู่ที่นั่น ฉันคงเสียเลือดจนตายไปแล้วมั้งคะ"           "คงไม่เลวร้ายขนาดอย่างนั้นหรอก" เทสซาแย้ง           "แต่ฉันว่าคงร้ายขนาดนั้นแน่ คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตฉันไว้"           "คุณคงไม่ได้เสียเวลามาลอนดอนเพื่อพูดแค่นี้นะคะ" เทสซาพยายามทำเสียงพูดเย้าหยอก           "ไม่อยากจะตอบว่าใช่ แต่ใช่ค่ะ มาเพื่อพบคุณแค่นี้จริงๆ  ไม่ยังงั้น ฉันก็ตรงไปสนามบินแล้วล่ะ"           "อ้าว คุณจะไปต่างประเทศเหรอคะ" เทสซาตกใจที่เผลอถามออกไปโดยไม่ยั้งคิด แต่อิงกริดไม่ทันสังเกตสีหน้าของเธอ           "จะกลับบ้านที่สวีเดนคะ จะไปบอกลาพ่อแม่ พี่ๆ น้องๆ เสียหน่อย ฉันกำลังจะไปทำงานที่ออสเตรเลียนานสามปี" จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 พ.ค. 46 21:58:03 A:203.107.199.108 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50           ความรู้สึกยอกแสลงเกาะกุมหัวใจของเทสซา "ตกลงว่า แพทริกย้ายฐานทำงานไปที่ออสเตรเลียหรือคะ"           "เปล่าหรอกค่ะ" ดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่นั้น หลุบลงมองพื้นห้อง "คุณเข้าใจผิด ฉันต่างหากที่จะไปจากเขา"           "ไปจากเขาเหรอ ทำไมล่ะ  ฉัน ." เธอพลันนึกขึ้นได้ "ขอโทษเถอะค่ะที่พลั้งถาม มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณแท้ๆ ฉันยุ่งไปเอง"           "คุณไม่ได้ยุ่งหรอก เพราะมันเกี่ยวกับคุณด้วย"           ผิวหน้าของเทสซาแดงเรื่อขึ้นมาทันที แม้จะพยายามเก็บความรู้สึกอยากรู้ไว้ เพราะกลัวว่าอิงกริดจะจับพิรุธได้           "ใจของเขาอยู่ที่คุณต่างหาก ไม่ใช่ฉัน" อิงกริดพูดตรงเข้าประเด็น           "อะไรนะ"           "แพทริกรักคุณ ไม่ใช่ฉัน"           "พูดผิด พูดใหม่ได้นะคะ"           "คุณเข้าใจผิด ก็เพราะสิ่งที่ฉันทำกับคุณต่างหาก"           เทสซาพยายามกลบเกลื่อนสีหน้า มองสบตากับหล่อน "ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูดเลย"           "ขอให้ฉันอธิบายก่อน แล้วคุณจะเข้าใจ คือว่าเหตุการณ์ที่คุณเห็นผ่านหน้าต่างที่ห้องนั่งเล่นของแพทริก มันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น"           เทสซาไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง แล้วนี่เธอจะยอมรับว่าได้แอบดูมาจริงๆ  หรือปฏิเสธว่าไม่เค้ยไม่เคยดีล่ะ  เธอตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไงดี เมื่ออิงกริดพูดต่อ           "คืนนั้น ฉันเข้าไปพูดธุระกับเขา แต่เผอิญเห็นคุณเดินข้ามสนามมาพอดี ฉันแน่ใจว่าคุณต้องเดินผ่านหน้าต่างนั้นแน่ๆ เลยแกล้งทำหน้ามืดเป็นลมล้มลงที่โซฟา แพทริกก้มลงมาตรวจอาการให้ แล้วฉันก็เหนี่ยวรั้งเขาลงมาบนเก้าอี้ด้วย ความจริงเขาก็พยายามขืนตัวไว้เหมือนกัน แต่ไม่กล้าดึงตัวหนีทันที เพราะกลัวจะทำร้ายความรู้สึกของฉัน กว่าเขาจะดึงตัวห่างออกมา คุณก็ไปแล้ว"           "แต่ เอ่อ ดูแล้วเขาก็ออกจะสมยอม ท่าทางรักใคร่ดีนะคุณ" เทสซาอดไม่ได้           "มีแต่ฉันฝ่ายเดียวเท่านั้น ที่คุณเห็นฉันโอบกอดเขาแน่น ก็เพราะเขาพยายามสลัดตัวหนีแรงพอๆ กัน!"           "แล้วคุณทำอย่างนั้นทำไม"           "ฉันว่า คุณก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว" อิงกริดตอบเสียงปร่า "ตอนนั้น ฉันตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะกันคุณให้พ้นทาง เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจคุณ แต่ถึงจะรู้ว่าเขาคิดว่าคุณยังเด็กเกินไปและไม่มีความรับผิดชอบ ฉันก็ยังกลัวเขาจะมาหลงรักคุณ  ฉันรักแพทริกมานานแล้วค่ะ คอยมาหลายปี จนเขาเริ่มเห็นฉันเป็นผู้หญิงที่มีเลือดมีเนื้อมีชีวิตจิตใจ ไม่ใช่แค่ผู้ช่วยสาวคนเก่ง คุณก็โผล่เข้ามาพอดี  ฉันไม่สนใจหรอกว่าต้องทำอะไรบ้าง เพียงแต่อยากเขี่ยให้คุณพ้นทางไปเท่านั้น  จนกระทั่งมาเกิดอุบัติเหตุ ทำให้ฉันตาสว่างขึ้นมาบ้าง ที่คุณยอมช่วยฉันไว้ ." อิงกริดโน้มตัวมาข้างหน้า สีหน้าจริงจัง "แต่ยังทำใจให้มาสารภาพความจริงกับคุณไม่ได้ เพราะฉันคิดว่ายังมีความหวังเหลืออยู่บ้าง"           "แล้วตอนนี้ มาทำไมล่ะคะ"           "เพราะเมื่อถึงที่สุดแล้ว ก็ต้องยอมรับว่า แพทริกไม่เคยคิดอะไรเลยเถิดกับฉัน นอกจากเห็นเป็นแค่ผู้ช่วยของเขาเท่านั้น"           เทสซาไม่แน่ในว่าเธอควรพูดอะไรดี เพราะความรู้สึกที่เคยไม่ชอบหน้าอิงกริด แม้จะจางเลือนไปในวันนี้ ก็ยังทำให้เธอลำบากใจที่จะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมา แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ต้องพูดบ้างเช่นกัน หญิงสาวเลือกทางสายกลาง           "ตกลงว่า แพทริกสนใจฉัน" เธอยักไหล่ "ก็แค่สนใจ ไม่ได้มีความหมายอะไรมากมายสักเท่าไร"           "ฉันรู้ว่ามันมากกว่าแค่สนใจ  ก็อย่างที่เพิ่งบอกคุณไปเมื่อกี้  ฉันเห็นสายตาของเขาที่มองคุณตอนที่คุณเผลอ  ฉันไม่หวังให้คุณเปิดเผยความรู้สึกกับฉัน แต่อย่างน้อย ถ้าคุณยังมีเยื่อใยกับแพทริก ยังแคร์เขาอยู่ ไปบอกเขาด้วยตัวคุณเองเถอะค่ะ"           "แพทริกรู้ว่าคุณจะมาพบฉันหรือเปล่า"           "ไม่รู้หรอก ไม่ได้บอก"           เทสซาก้มลงมองมือตัวเอง "เอ่อ .. เขาเคยคุยกับคุณเรื่องที่เขา.. เอ่อ.. เขารู้สึกยังไงกับฉันบ้างหรือเปล่าคะ"           "แพทริกไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่จะเอาเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งมาคุยกับอีกคน แต่ฉันรู้จักเขาดีมาก มากพอที่จะรู้ว่าเขารู้สึกยังไง"           "งั้นเหรอ" เทสซาถามอย่างไม่แน่ใจ "ไม่กี่อาทิตย์ก่อนหน้านี้ คุณยังคิดอยู่เลยว่า พอมีความหวังในตัวของเขาบ้าง"           "หลอกตัวเองน่ะสิ แต่ในที่สุด เมื่อวันหนึ่งมาถึง ฉันก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริงว่า มันถึงเวลาแล้วที่ต้องออกไปตั้งต้นชีวิตใหม่เสียที" อิงกริดลุกขึ้น "ฉันหมดเรื่องพูดแล้วล่ะค่ะ คุณจะคิดยังไง จะทำยังไง ก็ต้องแล้วแต่ใจคุณเอง แต่ถ้าคุณรักแพทริก อย่าให้ศักดิ์ศรีมาขวางกั้นหัวใจไว้ก็แล้วกัน"           พอพูดจบ อิงกริดก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เทสซาอยู่คนเดียว เอนพิงกับพนักเก้าอี้ แล้วทอดถอนใจ ถ้ามันแค่ศักดิ์ศรีที่ขวางกั้นไว้ก็ดีสินะ เธอจะโยนมันทิ้ง แล้วไปหาเขาในวินาทีนี้ สารภาพความในใจให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเสียเลย แต่นี่มันไม่ใช่เพียงแค่นั้น ยังมีงานของเธอ งานที่มีความหมายสำหรับเธอมาก แลัวยังมีความรู้สึกที่หยั่งรากลึกจนขุดถอนกันไม่ไหวของแพทริก ความรู้สึกต่อต้านภรรยาที่มุ่งมั่นในการงานอาชีพของตัวเอง           กำแพงที่ขวางไว้นี้ มันทึบหนาเกินกว่ากำลังของเธอที่จะทลายมันทิ้งเสียแล้ว                              ~~~~~~~~~~จบบทที่สิบหก~~~~~~~~~~ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 พ.ค. 46 22:08:35 A:203.107.199.108 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 ummm....................i think it good for her to work away na ka coz . if something that not belong to you..no matter how hard you to try ..you not gonna get it จากคุณ : Jaa - [ 28 พ.ค. 46 22:40:46 A:68.158.168.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาตามอ่านครับ ติดงอกแงมเลย จากคุณ : ชายกลาง - [ 29 พ.ค. 46 02:33:10 A:203.107.201.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 งานกับความรัก เฮ้อหวังว่าคนทั้งสองคงจะโตพอที่จะยอมรับอะไรๆได้แล้วเนอะ จริงๆแล้วมันน่าจะมีทางออกที่ดีซิ คนที่ใช่มันหาได้ไม่ง่ายหรอกหนา ช้าไปเดี๋ยวได้คานทองฝังเพชรกันพอดี ยิ่งมัวแต่ก้มหน้าก้มตาทำแต่งานๆไม่มีเวลาไปมองใครยิ่งร้ายใหญ่ เวลามันเดินเร็วนะจ๊ะ เผลอแผล่บๆแล้วหลัก3 หลัก4ล่ะแย่..........ไม่อยากคิด จากคุณ : alisa - [ 29 พ.ค. 46 02:46:08 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 ตอนหน้าจบแล้ววววววววววววววว อยากอ่านๆ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกคุณณวราจะเคยบอกไว้ว่าเรื่องนี้มีสิบเจ็ดบทใช่มั้ยเอ่ย จากคุณ : หนอนน้อย - [ 29 พ.ค. 46 08:12:34 A:203.185.132.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 เย้ ในที่สุด แล้วหยั่งนี้หนูเทสซาจะทำยังไงต่อไปคะ จากคุณ : Gades(ขี้เกียจล็อคอิน) - [ 29 พ.ค. 46 09:38:29 A:203.149.33.145 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 งาน กับ ความรัก จะเลือกอะไรน้า...... เฮ้อ แงๆๆๆ จะจบแล้วหรอ อยากอ่านต่อ อีกอะ ........ ก็ต้องขอให้คุณณวรา แปล มาอีก นะค่ะ ........ จากคุณ : zeasa - [ 29 พ.ค. 46 11:10:05 A:202.133.142.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 สนุกจังเลย..จะรออ่านต่อนะคะ จากคุณ : กานต์ - [ 29 พ.ค. 46 21:10:21 A:203.144.203.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 Balancing love and work, sometime is difficult to do. จากคุณ : Will - [ 30 พ.ค. 46 08:21:02 A:204.221.204.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 อะไรจะยุ่งยากขนาดนั้นเนี่ย เฮ้อ-- จากคุณ : jyunsui - [ 30 พ.ค. 46 10:48:10 A:202.57.176.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 ได้อ่านแล้ว :) เครื่องคอมพ์ที่ที่ทำงานเป็นอะไรก็ไม่ทราบค่ะ เปิดกระทู้นี้ขึ้นมาก็หยุดอยู่แค่ที่คคห.ที่ 32 ทุกที อิงกริดยอมไปแล้ว .. ตานี้ก็เทสซา .. จะยอมลืมศักดิ์ศรีไหม แต่แล้วทำไมแพทริกไม่ติดต่อมาบ้าง ต้องให้ผู้หญิงง้อฝ่ายเดียวหรือไง ฮึ่ม .. จากคุณ : scottie - [ 31 พ.ค. 46 09:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 61  ช่ายๆๆๆ ทำมายๆๆๆๆๆๆ  อีตาบ้าแพทริก  ไม่มาง้อฟะ จากคุณ : เจ้าขา (Northway) - [ 1 มิ.ย. 46 02:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มา post ตอนใหม่เร็วๆนะคะ ศุกร์นี้ต้องไปมหาวิทยาลัยแล้ว ทื่หอพักยังไม่มี computer จากคุณ : นุ้ย ( mexico ) - [ 2 มิ.ย. 46 11:43:15 A:200.65.53.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 ห้าวันผ่านไป สงสัยคุณณวรานั่งแทะดินสอจนหมดแท่งละมั้งเนี่ย ที่บ้านเค้ามีอีกโหล ยืมเค้าม่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ทุกคนรอตอนจบ แล้วก็รอเรื่องใหม่ที่คุณจะแปลน่ะ อิอิ... จากคุณ : alisa - [ 2 มิ.ย. 46 16:15:16 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 หายไปไหนคะ หลายวันแล้วน้า จากคุณ : sun - [ 4 มิ.ย. 46 17:17:46 A:203.209.15.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 มาร่วมด้วยช่วยทวง... คุณณวราไปหนายยยยยยยยย T-T จากคุณ : หนอนน้อย - [ 5 มิ.ย. 46 13:27:18 A:202.28.88.253 X:192.150.249.84 ]

ความคิดเห็นที่ 66 รอแล้ว รอเล่า เฝ้าแต่รอ ร้อ รอ... จากคุณ : alisa - [ 5 มิ.ย. 46 17:59:04 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 มาแล้วค้า มาแล้ว มัวแต่ไปทำเวปใหม่เพื่อการนี้โดยเฉพาะ ตามไปอ่านตอนจบ "ทั้งบท" ได้ที่ http://naawara.freehomepage.com (ใครมีอมยิ้ม กรุณาช่วยทำลิงค์ให้หน่อยค่ะ ขอบคุณ) คลิ้กที่ Final Episode   อ่านจบแล้ว รู้สึกยังไง มาบอกกันด้วยนะคะ อ้อ แล้วใครได้เข้าอ่านเป็นคนแรก มาแปะให้รู้กันหน่อย จากคุณ : 'ณวรา' - [ 6 มิ.ย. 46 00:02:04 A:203.107.194.128 X: ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณคุณณวรามากค่ะ ที่เอาตอนจบมาให้อ่าน คุณแปลได้นุ่มนวลมาก เป็นไทยๆดี เรื่องน่ารักและสนุกดีค่ะ จากคุณ : กระรอกเมือง - [ 6 มิ.ย. 46 01:10:52 A:138.220.124.79 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 can you tell me the name in eng ja .... so it  will be easy for me to find it here na ka .. by the way, thx for such a good storu na ka .. hope to see your next story soon na ka... จากคุณ : Jaa - [ 6 มิ.ย. 46 03:23:55 A:68.153.121.33 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 อุ อุ ในที่สุดเทสซา แพทริก...โอยน่าร้ากกกก อ่านไปยิ้มไป อิอิ...หนุกมาก แล้วงี้เมื่อไหร่จะได้อ่านเรื่องต่อไปอ่ะ คุณแปลได้ดีมากๆๆเลย อ่านแล้วลื่นดี ช้อบ! อย่าลืมนะเรารอเรื่องต่อไปอยู่น้า... จากคุณ : alisa - [ 6 มิ.ย. 46 03:59:47 A:193.69.194.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 แปลได้ดีค่ะ ไม่รู้สึกว่าเป็นมือใหม่หัดแปลเลย จะคอยติดตามผลงานต่อไปนะคะ จากคุณ : ja - [ 6 มิ.ย. 46 14:12:17 A:158.108.2.2 X:158.108.198.108 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ทำลิงก์ให้ค่ะ เดี๋ยวเข้าไปอ่านเรื่องนะคะ :) http://naawara.freehomepage.com ไปอ่านแล้วค่ะ จบมีความสุข ดีจัง อย่างน้อยตาแพทริกก็มาง้อ และยอมเปลี่ยนความคิด ไม่มาแปะที่ถนนเพราะอย่างนี้นี่เอง ฮี่ ฮี่ .. ชื่นฃมผลงานนะคะ จะรออ่านเรื่องต่อๆ ไปอีก ^_^ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 46 15:13:06 จากคุณ : scottie - [ 6 มิ.ย. 46 14:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เย้ๆ น่ารักจังน้า ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที ^_^ จากคุณ : หนอนน้อย - [ 6 มิ.ย. 46 16:37:16 A:202.28.88.253 X:192.150.249.84 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เย้ๆ น่ารักจังน้า ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที ^_^ จากคุณ : หนอนน้อย - [ 6 มิ.ย. 46 16:37:20 A:202.28.88.253 X:192.150.249.84 ]

ความคิดเห็นที่ 74 Wow, I have waited for the new chapter, did not open the old chapter so just know that you already posted the final episode. I think you should post the new chapter in Pantip too. จากคุณ : Will - [ 8 มิ.ย. 46 01:30:28 A:204.221.204.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 Just finished my reading. Happy ending.. Sanook Jang. Setting up the new Katoo to tell other fans about your new chapter na ka. จากคุณ : Will - [ 8 มิ.ย. 46 01:55:32 A:204.221.204.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 เย้ๆๆๆ ขอไปอ่านก่อนนะค่ะ แล้วจะมา โพลสต์ จากคุณ : zeasa - [ 9 มิ.ย. 46 21:23:37 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 หวาน น่ารักจัง ...... ชอบมากๆ ค่ะ แต่ยังไงก็ยังคงจะรอ เรื่องต่อๆๆ ไป ของคุณณวรานะค่ะ จากคุณ : zeasa - [ 9 มิ.ย. 46 22:02:30 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณกระรอกเมือง / คุณ Jaa / คุณ alisa / คุณ zeasa => ขอบคุณค่ะ :-) คุณ ja   => จะว่าเป็นมือใหม่หัดแปลก็คงไม่เชิงหรอกค่ะ เพราะแปลเรื่องสั้นมาประมาณสิบกว่าเรื่องแล้ว ถึงไม่ใช่มือใหม่ แต่ก็ยังหัดแปลอยู่ (เพราะรู้สึกว่า ไม่มีที่สิ้นสุดสักที คือว่า ไม่ค่อยจะดีขึ้นอ่ะค่ะ) คุณ scottie => ขอบคุณมั่กๆ ที่ทำลิงก์ให้ค่ะ เข้าใจถูกต้องแล้วล่ะ ที่เอามาแปะในนี้ไม่ได้ อิ อิ อิ คุณหนอนน้อย => คุณทำยังไงอ่ะ ถึงเบิ้ล #73 ได้สองครั้ง! คุณ will => ขออภัยที่ทำให้รอเก้อค่ะ แต่เนื่องจากไม่อยากจะแปะเรทอาร์ในนี้ เลยเอาทั้งบทไปไว้ในเวปเพื่อให้อ่านได้ต่อเนื่องจะดีกว่า ไม่ต้องเปลี่ยนไปก็เปลี่ยนมา และเพื่อเป็นการประหยัด เนื้อที่ในถนนฯ ในเมื่อจะแจ้งแค่ว่าได้แปะตอนจบไว้ ที่เวปแล้ว เลยขอใช้เนื้อที่ในกระทู้เดิมค่ะ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ updated เรื่องสั้นเพิ่มขึ้นอีกเรื่องแล้วนะคะ (เรื่องที่ 4) รีรันอีกเหมือนเดิม :-) จากคุณ : 'ณวรา' - [ 10 มิ.ย. 46 23:48:29 A:203.107.201.27 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79  ลุ้นซะ  ในที่สุดก็จบซะหวาน  น่ารัก  แปลได้ดีด้วยค่ะ รวมทั้งเรื่องสั้นแต่ละเรื่องก็คัดมาแปลได้ดี  เรื่องน่าสนใจทั้งนั้น  รอติดตามผลงานต่อไปนะคะ จากคุณ : เจ้าขา - [ 11 มิ.ย. 46 01:44:31 A:80.213.244.242 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 มาช้าไปหน่อยค่า.... แต่มาฟ้องค่ะ.... ไปตามเวป...เข้าไม่เห็นได้เลย... จะมาฟ้องตั้งหลายทีแล้วค่ะ... แต่ม้าสามศอกเพิ่งว่างค่ะ... @^___^@ ปล. อิ...อิ... อยากตามไปอ่านที่บ้านจริงๆเหมือนกันล่ะคะ...     แต่เดี๋ยวไปอืดเต็มบ้าน... เกรงใจแย่เลย ^^ จากคุณ : p_jung - [ 12 มิ.ย. 46 21:56:01 A:203.170.149.190 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 หาตอนจบไม่เจอค่ะ จากคุณ : ผ่านมา - [ 18 ก.ย. 47 22:48:33 A:203.113.60.72 X:203.150.217.112 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ตอนจบล่ะคะ ช่วยทำลิงค์ใส่กระทู้เก่าให้ด้วยนะคะ เพราถ้าหาเองรับรองไม่เจอแน่เลย เนี่ยตามลิงค์มาค่ะอ่านมาเรื่อยๆ ถ้าหาตอนจบไม่เจอล่ะก็ไม่อยากจะคิดเลย เสียดายแน่เลย ^_^คุณณวราแปลสนุกมากค่ะ จากคุณ : กำลังเรียนวิชาการแปล - [ 19 ม.ค. 48 22:05:10 A:202.44.130.123 X: ]