"งั้นก็.."
ดิ๊ก เอ่ยชึ้น ขณะที่ นาดีน กำลังง่วนกับจานอาหารตรงหน้า
"ที่เธอเลิกกับแมคเวล ก็เพราะเขาเลือกถ้วย ผิดใบเนี่ยนะ ..เหรอ?"
"แหม จะเรียกอย่างงั้น ก็ได้ แต่มันก็มีอย่างอื่น ๆ หลาย ๆ อย่างปน ๆ กันด้วยแหละน่า
และ ที่สำคัญ เธอ ก็รู้ว่า เขา ไม่ใช่ อย่างที่ฉันอยากจะได้..ตั้งแต่แรกแล้วน่ะ ใช่มั๊ยล่ะ "
"แต่ฉันชอบเขานะ ..ถ้าให้เปรียบเทียบ กับพวกไม่ได้เรื่องหลาย ๆ คนของเธอ ระหว่างสิบปีที่      ผ่านมานี้น่ะ"
"ช่าย ..นั้นมันก็ใช่.. เขาเป็นคนดี ใคร ๆ ก็อยากได้คนดี..แต่รู้มั๊ย บางทีเขาก็น่ารำคาญเป็นบ้าเลย
อย่างการแต่งตัวของเขา การที่เขาปฎิบัติกับแม่ของเขาอย่างกับลูกแหง่ แล้วก็แพ้กระเทียมด้วย
ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง นะ ถ้าแพ้กระเทียมเนี่ย..แต่เขาก็เป็นคนเอื้อเฟื้อ ละก็ ..ละก็..ละก็.."
  "เป็นคนดี"
  "เป็นคนดี มาก ๆ ..แต่ก็.. ก็.."
  "รักเธอมากไปหน่อย" ดิ๊ก ต่อให้..
 "นิ.." นาดีน เอามันฝรั่งทอด อันที่กำลังถืออยู่ชี้หน้าดิ๊ก
"เธอน่าจะได้เห็นท่าทางเขาตอนถือช้อนส้อมนะ ท่าทางอย่างกับกำลังจะใช้มันถักไหมพรมอย่างไงอย่างงั้นเลย ฉันรับไม่ได้ยะ!!"
"โอ้ พระเจ้า ดีน ..เธอนี่มัน..เป็นคนแย่สุด ๆ เลย..จริงๆ "
"แหม.. ก็มันจริง ๆ นี่หน่า..แต่ฉันก็เป็นของฉันอย่างงี้แหละ เปลียนไม่ได้หรอก , หรือเธอว่า
ได้..?"
"แล้ว เขา ก็เคย ส่งการ์ดให้ฉัน โดย สะกดคำ ผิ ด ๆ ถูก ๆ โหย..ความโรแมนติก หาย  
หมดเลย..ให้ตายซิ ผู้ชายประเภทไหน กันนะ ส่งการ์ด สะกดทำผิ ด ๆ ถูก ๆ ให้ผู้หญิง.."
"ฉันไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ ..นี่เธอมาจากดาวดวงไหนกันเนี่ย.."
ดิ๊ก ส่ายหัวไปมา อย่างเอือมระอา..

นาดีน มองดิ๊ก และต่อม ป้องกันตัวเอง ผสมกับความเดือดดาล ก็ระเบิด
"โอเค!!  ใช่!  ฉันมันไม่ดี ฉันมันแย่ เป็นผู้หญิง งี่เง่า จู้จี้ จุกจิก เรื่องมาก  
ฉันทำลายชีวิตผู้ชาย หลาย ๆ คน
แต่เรื่องของเรื่องก็คือ..แมคเวล ไม่เหมาะกับฉัน และ ฉันก็สามารถหาเหตุผลเป็นล้าน ๆ ม
อธิบายได้ว่า ทำไม ฉันจะไม่คบกับเขาดีต่อไป เข้าใจมั๊ย"

ดิ๊กทำหน้าเซ็ง..
"ใข่..มันอาจจะ แย่ ๆ สำหรับเขา แต่เชื่อเถอะ ว่าเขาจะไม่เป็นไร " นาดีนต่อ
ดิ๊ก หยิบขนมปังปิ๊ง กัดเข้าปาก  และ ก็ยิ้มหน้าตาบูดเบี้ยวให้นาดีน
"ดีน"
"เธอกับฉัน เป็นเพื่อนรักกันมาก ๆ  มากกว่าอะไร ทั้งหมด ให้ฉันทำอะไร ให้เธอก็ได้ทั้งนั้น
แหละ นะ แต่เธอนี่มัน ..ฝันร้าย ชัด ๆ
ถ้าเธอ เป็นผู้ชายนะ ฉันไม่สงสัยเลย ว่าเธอ จะเป็นต้องเป็นตัวที่เลวสุด ๆ เลยแหละ"

นาดีน ถึงกับอ้าปากค้าง ตาเกือบถลน ด้วยความคั่งแค้น..
"ระวัง วันนึงจะโดน เข้าให้บ้าง  เวลา เธอเจอ พ่อหนุ่มสุดพิเศษที่เธอรักเขาสุดใจน่ะ
แล้ววันนึง เขาก็จะเดินเข้ามาบอกเธอว่า "นาดีน..คุณเป็นฝู้หญิงที่ยอดเยี่ยมมาก
แต่ผมทนถุงเท้าสีม่วงที่คุณใส่ไม่ได้ ทนท่าทางแคะหู ของคุณไม่ได้ มันจะทำให้ฝมอ้วกเอา.."
เป็นไง ไม่รู้สึกอะไร เลย งั้นซิ ..ฉันชักจะรอเห็นเธอมีวันแบบนั้นไม่ไหวแล้วนะเนี่ย"

ดิ๊ก พูดด้วยซุ่มเสียงประชดประชันเต็มที่
นาดีน สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ..หน้าแดงก่ำ
"เธอนี่มัน..สารเลวจริง ๆ นะดิ๊ก"
ดิ๊กยังว่าต่อไป
"ตั้งแต่อายุยี่สิบสอง ตั้งแต่เธอจบจากมหาลัย และ ตั้งแต่เธอ แน่ใจว่าจะไม่ได้เจอ ฟิลล์ อีก..
เธอก็คบกับไอ้หนุ่มหน้าโง่ทุกที่มาขอเธอเดท อย่างกับว่า สามปี กับไอ้บ้า ฟิลล์
มันยังไม่พออย่างงั้นแหละ
 เธอไม่เคยหยุดถามตัวเองเลยซักครั้งว่า จริง ๆ แล้วเธออยากจะออกไปกับพวกนั้นรึเปล่า..
 บางคนก็ดูเหมาะสม บางคนเธออาจจะชอบ ๆ เขาบ้าง แต่มีบ้างมั๊ยที่เธอจะพยายามทำให้มัน  
 เป็นเรื่องเป็นราว เธอก็แค่อยากจะเขมือบเขาแค่นั้นแหละ
 อยากจะควบคุมเขา ..หลังจากสองอาทิตย์ พอแน่ใจว่าเขารักเธอหัวปักหัวปำ
 เธอก็เขี่ยเขาทิ้ง.."
"ฉันไม่ได้ทำอย่างงั้น!!!" นาดีน เสียงดังเกือบจะเป็นตะโกน
"เธอทำ..กับทุกคนที่เข้ามา ไม่ว่า จะอ้วน ผอม หนุ่ม แก่ รวย จน หรือว่า น่าเกลียด ..
ขอให้พวกนั้นชวนเธอออกเดทเถอะ ชีวิตก็จะได้ความพังพินาศเป็นจุดจบ..  
เธอมัวแต่ไปเสียเวลากับการ คบ ๆ เลิก ๆ อย่างงี้ แล้วมาเรียกร้องหาคนที่ใช่ ..
แล้วเมื่อไหร่จะเจอล่ะ..หาไปเถอะ"
"ฉันไม่ได้ คบกับทุกคนที่เข้ามาหาฉันนะยะ"
"โอเค งั้นบอกฉันมาซักชื่อแล้วกัน ที่เขาขอเธอเดท แล้ว เธอปฏิเสธน่ะ" ดิ๊ก ทำหน้าเป็นต่อ
นาดีน หยุดคิด ..ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาในที่สุด
"คิดออกแล้ว..มีอยู่คน..เธอไง!!"
ดิ๊ก ส่ายหัว ..
"ไม่  ๆๆๆ อันนี้ไม่นับ..ตอนนั้นเรายังเด็ก ฉัน ถามถึงตอนที่เธอจบจากมหาลัยแล้ว
 หลังจากเลิกกับ ฟิลล์ แล้วน่ะ "

นาดีน พยายามคิด  ดึงลิ้นชักความทรงจำออกมาค้นหาไฟล์ ที่บางที อาจจะมีชื่อใครอยู่บนนั้น
หน้าตาเริ่มสับสน เกือบ ๆ จะจนตรอก ..
"เอ่อ.." เธอเปล่งเสียงออกมาในที่สุด
"มันก็ไม่ใช่จะมีใครมาชวนฉันออกเดท  ทุกวันซะเมื่อไหร่
แล้วเวลามีขึ้นมาฉันก็ต้องฉวยโอกาสไว้ซิ"
"โอ..ไม่เอาน่า เธอไม่เคยเป็นโสดเกินอาทิตย์เดียวด้วยซ้ำ
แล้วก็ไม่เคยคบใครเกินสองสามเดือนด้วย"
"โอ้ ใช่ ใช่"
นาดีนเริ่มพาล
"ฉันลืมไปว่า ฉันกำลังคุยอยู่กับผู้เชี่ยวชาญ ด้านการรักษาสัมพันธภาพ ระหว่างคู่รัก..
ลืมไปเลยว่า.. เธอเคยถูกผู้หญิง หักอกตอนอายุ สิบแปด แล้วหลังจากนั้น ก็ไม่ปล่อยให้สาวโสด
คนไหน เข้ามาใกล้อีกเลย
แล้วก็ลืมไปเลยว่า.. กำลังพูดอยู่กับผู้ชายที่จำนามสกุลผู้หญิง หกคนสุดท้ายที่นอนด้วยไม่ได้เลยซัก
คน
ผู้ชาย คนที่ไม่คิดจะผูกพันกับใคร    แค่คืนเดียวจบ ..
คนที่ตื่นขึ้นมา เช้านี้ นอนอยู่บนเตียงกับเด็กอายุสิบเจ็ดปี!!"

ผู้ชายที่กำลังหั่นเนื้อในจานอยู่โต๊ะ ข้าง ๆ ค่อย ๆ หันมามองดิ๊กช้า ๆ ส่งรอยยิ้มแปลก ๆ มาด้วย
ชายสองคนที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ อยู่อีกโต๊ะ ก็ค่อย ๆ ลดหนังสือพิมพ์ ลง แล้วมองมาที่ดิ๊ก ..
คิ้วเลิกขึ้น ..ไม่รู้ว่ายังไง ดิ๊กคิดว่า พวกนี้ ต้องคิดว่า เขาเป็นพวกโรคจิต ที่ชอบมีอะไร ๆ กับเด็ก ๆ แน่ ๆ
ดิ๊ก..หน้าแดง
"ใช่!! " เขากระซิบรอดไรฟัน ..
"แต่อย่างน้อย ฉันก็ไม่หลอกเขามานี่..ยังไง พวกเธอก็รู้ว่า พวกเธอ กำลังทำอะไร อยู๋
ฉันไม่เคยให้ความหวังพวกเธอ  แล้วยังไง พวกเธอก็ยังไม่แก่เท่าเธอ
แล้วก็ไม่ต้องการ ความ สัมพันธ์ที่จริงจังด้วย ไม่เหมือนเธอ"
"ทำไม "
"เธอมันผู้หญิง อายุสามสิบที่ประสบความสำเร็จไปซะทุกอย่าง"
"อย่าเริ่มได้มั๊ย ฉันเหนื่อยแล้วนะ  ขี้เกียจเถียงกับเธอ
แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จ จริง ๆ แล้ว เป็นผู้หญิงอายุสามสิบที่ไม่มีอะไรด้วย
ซ้ำ"
"ไม่หรอก .." ดิ๊กเริ่มอ่อยลง
"ก็ที่ฉันจะพูดก็คือ เธอไม่รู้หรอกว่า ช่วง อายุยี่สิบ กำลังจะหมดไป ถ้าเธอไม่ขึ้นสามสิบ
และ ก็ไม่รู้ว่า ช่วงสามสิบมันกำลังจะไปอีกเหมือนกัน  ถ้าไม่ขึ้นสี่สิบ ..
ดังนั้นนะ เธอเองก็มีเวลาเหลือไม่มากแล้วเหมือนกัน
ไม่ต้องมาสนใจชีวิตรักฉันหรอกยะ ดูแลตัวเองดี ๆ เถอะ
ฉันว่าเธอ เป็น สามีที่ดี ได้นะ จริงจังหน่อยเถอะ"
"โอเค โอเค.."ดิ๊กยิ้ม
"ฉันว่า จริง ๆ แล้วเราสองคนก็แย่ พอ ๆ กันน่ะแหละ นะ ว่ามั๊ย ยอมรับเถอะน่ะ ว่าเราห่วย  
 โถ.. ดิ๊ก ดูพวกเราตอนนี้ ซิ เราเข้าสามสิบกันแล้วนะ ไม่มีเวลามาเรื่องห่วย ๆ อย่างงี้อีก
 แล้ว
  แม่ฉันมีลูกสองคนแล้วตอนอายุขนาดนี้น่ะ ส่วนฉันอย่าว่าแต่มีเด็กเลย ตัวเอง ยังเป็นเด็กอยู่
 เลยด้วยซ้ำ"

"เราทำอะไรกันอยู่ช่วงเวลาสิบปีที่ฝ่านมาเนี่ย? ดิ๊ก  
  ฉันหมายความว่า..เราไม่เคยคบกับใครได้นาน ๆ เลย ..คนบางคนใช้เวลาอยู่กับคนที่รัก  
 เป็นยี่สิบสามสิบปี
 เรียนรู้ที่จะรักกัน รักษาความสัมพันธ์ ให้ยั่งยืน
 แต่เธอกับฉันไม่ได้ใกล้เคียงเลย ..เราไม่เคยเรียนรู้อะไร เลย
 เอาแต่วนเวียนอยู่กับ รัก ๆ เลิก ๆ อยู่อย่างงี้..
 เคยคิดถึงการมีลูกมั๊ย?"
"แต่ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่สะโพกใหญ่นี่หน่า" ดิ๊กบอก
"โอ..ดิ๊ก อย่างไร้สาระหน่อยได้มั๊ย ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะสะโพกใหญ่หลังจากคลอดลูกหรอกน่า
  โอเค .. มองไปรอบ ๆ ซิ.. ดูผู้หญิง คนนั้นซิ.."
นาดีน ชี้ไปที่ผู้หญิง คนหนึ่ง ที่นั่งอยู่คนเดียว และกำลังกินแซนวิช อยู่ที่มุมร้าน อายุราว ๆ ยี่สิบปลาย ๆ

"เธอดูน่ารักดีนะ ..มีผมสวยด้วย และก็หุ่นดีนะ ..ฉันว่า บางทีเธออาจจะโสดก็ได้ ..ถ้าเธอชวนหล่อนเดทนะ
  ฉันว่าหล่อนต้องตอบตกลงแน่ ๆ "
"อื่อ แล้วถ้าเธอดูดีขนาดนี้ ทำไมถึงมานั่งกินแซนวิชอยู่คนเดียวล่ะ.."
"โถ ดิ๊ก ฉันจะไปรู้ได้ยังไงเล่า บางทีเธออาจจะเพิ่งเลิกกับแฟนก็ได้นี่
   บางทีเธออาจจะเพิ่งทิ้งแฟนที่ใสน้ำตาลในถ้วยชาของเขามากเกินไปก็ได้ ..
   หรือไม่บางทีเธอก็แย่เหมือนเราสองคนน่ะแหละ"
มีผู้หญิง อีกคนเดินเข้ามาในร้าน ผู้หญิงคนที่ดิ๊กกับดีนกำลังวิจารณ์ หันมามอง
ดาวตาระยิบขึ้นมาทันที
ก่อนที่จะรับผู้หญิงคนที่มาใหม่ด้วย จูบ ที่ริมฝีปาก  ก่อนจะนั่งลง..
นาดีน  แอบเห็นพวกหล่อนเอาขาพันกันใต้โต๊ะด้วย
"หรือบางที เธอก็เป็นเลสเบี้ยน ..แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น ..ประเด็นก็คือ เราอายุสามสิบแล้ว
  สุขภาพแข็งแรง ..มีแฟลตเป็นของตัวเอง ..มีรถ ..มี งานดี ๆ  
  เราเป็นพวกคนดีอย่างเหลือเชื่อที่ยังเหลืออยู่ในโลกนี้
  แต่ว่าต้องตื่นนอนขึ้นมาตอนเช้าเพื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่คนเดียว
 เพื่อน ๆ ของเราอาจจะมีบ้านที่รกเป็นบ้าเป็นหลัง  กับเด็ก ๆ อีก สองสามคน ที่ทำบ้านสกปรกได้ทุก ๆ นาที..
 เสียงดังสั่นบ้าน และยุ่งเหยิงตลอดทั้งวัน.."

"หลังจากนั้น ก็ได้ได้ทะเลาะ เกี่ยวกับความดื้อรั้นของพวกเด็ก ๆ
 ได้ส่งพวกเขาออกไปหาประสบการณ์ช่วงแก๊ปเยียร์ แล้วก็ได้ไปงานสำเร็จการศึกษา แล้วหลังจากนั้นก็งานแต่งงาน..
 โอ้..ฉันนึกภาพตัวเองตอนอายุห้าสิบไปได้เลย..มีแต่ตัวเอง กับแฟลต สะอาดสะอ้าน กับกล่องเก็บความทรงจำ
 ที่นึกถึงที่ไร ก็ชวนให้เสียดายชีวิตวัยหนุ่มสาว..มันไม่ถูก!! ที่สุด..
  แล้ววีธีเดียวที่จะหลีกเลี่ยงโศกนาฎกรรมนั้นได้ ..
  ก็คือเราจะต้องลงมือทำอะไรซักอย่าง"

ดิ๊ก พยักหน้าหงึกหงัก
"เห็นด้วย"
แล้วยื่นมือออกไปจับมือนาดีน ที่ยื่นข้ามโต๊ะมาให้
"จากนี้เรา จะเริ่มหาคนที่ใช่อย่างจริงจัง"
"ใครหาได้ก่อน...ได้..ได้..."นาดีนกำลังคิดคำนวณ ให้การปฏิบัติการครั้งนี้ มีความขลังขึ้น มันต้องมีเดิมพัน..
"หนึ่งร้อยปอนด์" เธอบอก..จ้องหน้าดิ๊ก ..อย่างแน่วแน่
ดิ๊กเลิกคิ้ว แล้วก็ยิ้มออกมา เขย่ามือนาดีน เป็นสัญญา..
"ได้เลย"..
" ร้อยปอนด์ สำหรับ คนที่มีนัดกับคนที่เหมาะสมได้ก่อน" ดิ๊กย้ำ
"นั่นหมายถึง..ผู้หญิง อายุมากกว่า ยี่สิบหกสำหรับเธอ..แล้วผู้ชายที่ฉัน"ชอบ" จริง ๆ, โอเค้?"
"โอเค"
ทั้งสองคนจับมือกันเขย่าแรง ๆ ยิ้มให้กัน และต่างคนต่าง ก็มั่นใจว่าตัวเอง
ไม่มีทางเสียเงินร้อยปอนด์ให้อีกฝ่ายแน่ ๆ ...