chapter four
ตอนที่ดิ๊ก กับนาดีน กินอาหารเช้าเสร็จ ก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว..
ลมค่อนข้างแรงวันนี้ ..ใบไม้แห้ง ที่กองอยู่ทั่ว พริมโรส ฮิล..ม้วนตัวตลบขึ้นเป็นวงในอากาศ..
หมู่เมฆก้อนใหญ่ เคลื่อนไหว ค่อนข้างเร็วบนท้องฟ้าตามแรงลม...
"บ้าชมัดเลย"..ดิ๊กบ่น..
เอาปลายเท้าข้างหนึ่งเขี่ยใบไม้ที่ปลิวมาติดขากางเกง
"น่าจะซื้อว่าวมาด้วย"
"รู้งี้ใส่กางเกงมาดีกว่า" นาดีนบ่น..
พยายามรวบรวม ชายกระโปรงไว้ ไม่ให้ ตลบขึ้นสูง ..
"ฉันว่าเราไปนั่งกันดีกว่านะ .. ก่อนที่ไอ้เจ้ากระโปรงตัวนี่ จะทำฉันขายหน้า"
ทั้งคู่เจอต้นโอ๊คที่อยู่ใกล้วๆ นาดีนนั่งลง เอาขายืดออกไขว้กันดิ๊กนั่งตาม
ต่างจ้องมองกับภาพ สวนสาธารณะ ทีอยู่ข้างหน้า เงียบงันกันไปพักหนึ่ง..
นาดีนหันมามองดิ๊ก..วันนี้เขาดูดีทีเดียว ..
ผมดกดำหนาของเขาปลิวไปมาตามแรงลม
หน้าแดงนิด ๆ อย่างที่เป็นเสมอ ๆ ..
เขาดูไม่เลวเลยทีเดียว ..ดูน่ารักดีเหมือนกัน ..นาดีนยิ้มให้กับตัวเอง..
นาดีน สังเกตว่า เขามีรอยย่นนิด ๆ ที่ ระหว่างคิ้ว..
จริง ๆ มันเหมือนกับสะพานเชื่อมคิ้วทั้งสองของดี๊กมากกว่า..
เธออดไม่ได้ที่จะเอาปลานี้วมือเขี่ย รอยย่นนั้น
"โอ..นี่ไง ..ความแก่มาเยือนแล้วนะดิ๊ก"นาดีนหัวเราะน้อย ๆ
"อะไร นะ ?" ดิ๊ก หัวเราะ เอานิ้วจับที่ ๆ นาดีนบอก
"เส้นคิดมาก" นาดีนว่า ..เอาแขนคล้องกับแขนของเขา พร้อมกับเอนหัวซบลงมาที่ไหล่ของเขา
"วันเยาว์ โบกมือลาไปซะแล้ว, เพื่อนรัก"
"บ้า" ดิ๊ก หัวเราะ เอนหัวพิงกับของนาดีน
"แต่จริง ๆ จะว่าใช่มันก็ใช่แหละนะ "
"ทำไมเหรอ?"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..เรื่องเด็กผู้หญิง เมื่อคืนมั๊ง"
"ยังไม่หายเสียสติอีกเหรอเนี่ย"
"คงงั้นมั๊ง ..ฉันกำจัดมันออกไปจากหัวไม่ได้น่ะ ..สิบเจ็ดปี!!
นาดีนฉันว่าเธอยังเวอร์จิ้นอยู่เลย ตอนเธออายุสิบเจ็ดปีน่ะ , ใช่มั๊ยล่ะ?"
"เด็กสมัยนี้โตเร็วจะตาย"
"ฉันก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ดีแหละ"
"ฉันว่าเด็กคนนั้นคง..ไม่..เป็นอย่างที่เธอคิดหรอก ดิ๊ก"
"นั่นไม่ใช่ประเด็นหรอก"
"แล้วอะไร ล่ะ?"
ดิ๊กหันมามองหน้านาดีน..
"ไม่รู้เหมือนกันแหะ ..แต่ฉันรู้สึกไม่ดีเลยน่ะ"
เงียบกันไปพักนึง ..นาดีนไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรดี..
"เฮ้.." นาดีนเปลี่ยนเรื่อง
"เธอเกิดตอนไหนน่ะ?"
"เหอ.."
"เวลาเท่าไหร่? เกิดเวลาเท่าไหร่น่ะ"
"เอ๋..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..แต่น่าจะเป็นตอนเย็น ๆ นะ เพราะว่า พ่อฉันอยู่ในผับตอนแม่น้ำคร่ำแตกน่ะ"
"ดี ..งั้นเธอ ก็ยังไม่เต็มสามสิบ..ยังมีเวลาเหลืออีกสามสี่ชั่วโมงแน่ะ"
"แล้วไง?"
นาดีนกอบใบไม่แห้งรอบ ๆ ตัวเข้ามาเต็มมือ
"ก็..ฉันว่าเธอคงยังไม่แก่เท่าไหร่ที่จะเล่นสงครามใบไม้แห้ง ..อย่างงี้ไง"
แล้วก็โกยใบไม้ทั้งกอง ปาใส่ดิ๊ก..ก่อนจะวิ่งหนี หัวเราะเสียงดัง..
นาดีนวิ่งหนี ไป ทางซ้าย ทวนเข็มนาฬิกา มีดิ๊ก กับใบไม้แห้งเต็มสองมือวิ่งตามมาติด ๆ
นาดีน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงเลือกวิ่งไปทางนั้น ..
บางทีอาจจะเป็นเพราะโชคชะตาอย่างจะเล่นตลกกับเธอก็ได้..
ถ้าเพียงแต่เธอวิ่งไปซะอีกทางหนึ่ง..
บางทีพวกเขาอาจจะไล่กันไปจนถึงประตูทางออก แล้วเธอกับดิ๊ก ก็จะเดินกลับไปบ้านของเขาที่อยู่ใกล้ ๆ
ได้นั่งลงบนโซฟา ..ดื่มเบียร์กันขณะดู ฟุตบอล..
แล้ว ก็ไม่มีทางได้พบกับ..ดีไลล่า!!
<<<<<<<>>>>>>>>>
ตอนแรกเขาไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าเป็นเธอ..
สีผมที่เปลี่ยนไป..กับเสื้อผ้า ที่ดูคลาสิค ฝีมือตัดเย็บดีเยี่ยม และแน่นอน ..มันแพง..
แต่ตอนที่เขาเห็นหน้าเธอ..เขาก็รู้..ว่า
ต้องใช่ ดีไลล่า แน่ ๆ ..ดีไลล่า ลิลลี่
ดิ๊ก ไม่สนใจ เศษ ใบไม่แห้ง ที่ติด เต็มหัวหู และเสื้อผ้าของเขา...
เขาเดินตรงไปหาเธอ..
เธอ กำลังเดินมาทางเขา สองมือเต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้ง..และมีแว่นกันแดดคาดอยู่บนหัว
เธอมองไม่เห็นเขา..
"จะไปไหนน่ะ?" เสียงนาดีน ตะโกนตามมาไกล ๆ
ดีไลล่า ยังดูผอม เอวเล็ก และ จมูกเชิดเหมือนเดิม
ยังคงทำให้ใครที่เจอ ต้องอ้าปากค้างได้เหมือนเดิมด้วย
"ดิ๊กกกกกก... จะไปไหนน่ะ?"
ดิ๊ก ไม่สนใจเสียงเรียกของนาดีน เขายังเดินกึ่งวิ่งเข้าไปหา ดีไลล่า
"ดีไลล่า" เขาตะโกนเรียก
"ดีไลล่า" เธอหันกลับมา ดูสับสน มองหาเสียงเรียก
"ดีไล่ล่า" ดิ๊ก ถึงตัวเธอแล้ว..
"ดีไล่ล่าใช่มั๊ย ..ใช่รึเปล่า..คุณใช่ ดีไล่ล่า ใช่มั๊ย"
เธอมองดูเขา ใช้ความคิด
"ดิ๊ก..ผม..ดิ๊ก ไรอัน ไง" ดิ๊ก เอามือชี้แตะหน้าอกตัวเอง...
หน้าตาเธอคลายความสับสนลง เริ่มนึกได้
"ดิ๊ก...คุณจริง ๆ ด้วย ..โอ พระเจ้า ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เจอคุณ"
เธอส่งยิ้มยินดี มาให้เขา
"คุณเป็นยังไง บ้าง..? หายไปนานเลย ไปทำอะไรที่ไหนเหรอ? แล้วตอนนี้คุณพักที่ไหนล่ะ?"
"อื่อ..ฉันสบายดี ๆ แล้วคุณล่ะ ? คุณทำอะไรอยู่ ? พักอยู่ที่ไหน?"
"ผม ก็สบายดี ..โอ๊ย ..ดีใจจริง ๆ เลยที่ได้เจอคุณอีก..ตื่นเต้นจริง ๆ เลย.."
"เดี๋ยวนะ "ดิ๊กบอก
"อย่างเพิ่งไปไหน เดี๋ยวผมกลับมา"
ดิ๊กวิ่งกลับไป ที่ ๆ นาดีน รอเขาอยู่
"เร็วเข้า"ดิ๊กเร่ง..
"เร็วเข้า..ฉันเจอ ดีไลล่า.. ตามมาเร็ว"
"ดีไล่ล่า? " นาดีน พึมพัม หน้าหม่นลง
"ดีไลล่า ลิลลี่ น่ะเหรอ?"
เธอปล่อยใบไม้แห้ง ที่กำไว้เต็มมือเพื่อรอปะทะกับเขา ให้ร่วงลงพื้นช้า ๆ ก่อนจะเดินตามเขาไป..
จากคุณ :
laughingbug
- [
10 มิ.ย. 46 12:53:54
A:203.156.0.135 X:
]