ความคิดเห็นที่ 1 . . ตอนที่หนึ่ง .. .                                                      จากสะพานแม่น้ำกก   ถ้าพี่โกหกขอให้ตกน้ำตาย                                                      วันที่คิดรัก  เดือนที่คิดถึง   พอศอคำนึง  คิดถึงพี่บ้าง                ก่อนอื่นต้องขออภัยที่ลายมือไม่สวย  หวังว่ามาลีคงไม่รังเกียจคนความรู้ต่ำ อย่างพี่นะจ๊ะ    ถึงแม้คนอย่างพี่มันจะเป็นคนเกียร์ต่ำ  ไม่มีเกียร์สูงเหมือนหนุ่มชาวกรุง   แต่ก็มีความจริงใจให้มาลีอย่างเต็มเปี่ยม   และด้วยความจริงใจของพี่  จึงอยากจะขอสารภาพว่า   ตั้งแต่ได้พบน้องในวันลอยกระทง ที่ผ่านมา      หัวใจของพี่นั้นมันคอยจะปั่นป่วน  คิดร่ำหาแต่..มาลี..มาลี..มาลี รู้ไหมว่าพอพี่ได้เห็นมาลีนั่งเป็นนางนพมาศอยู่ในขบวนกระทงที่แห่ผ่าน    พี่ถึงกับยอมทิ้ง รายได้จากการดักเก็บเงินในกระทงของชาวบ้าน.. เดินขึ้นจากน้ำ ตามไปอย่างลืมตัว.. ทุกคืนยามนอนหงายมองผ่านรูหลังคาบ้านออกไป   แทนที่จะเห็นดวงจันทร์หรือดาวลูกไก่ พี่กลับเห็นแต่ใบหน้าขาวผ่องของมาลีลอยเด่นอยู่บนฟ้าแทน  แต่มาลีไม่เคยเห็นใจพี่เลย วันนี้พี่จะวิงวอนขอความเห็นใจจากน้องมาลีสักนิด คืนวานพี่ไปดูหนังที่บ้านร่องขุ่น  .โฆษกประกาศว่าคืนนี้จะมาฉายที่บ้านเรา  หวังว่ามาลี คงให้โอกาสพี่รับน้องไปดูหนังด้วยกันนะจ๊ะ พี่จะเอา “ฮอนด้าอิง” ไปรับ   ตอนหนึ่งทุ่มตรง   เราจะนั่งดูหนังกันสองคนบนเบาะรถนิ่มๆ ไม่ต้องนั่งบนหนังสือพิมพ์ให้ตอข้าวทิ่มตูด ............ สุดท้ายนี้หัวใจของพี่มันฝากกระซิบว่า .. อย่าให้พี่ต้องคอยเก้อ เฝ้ารอเธอด้วยความหวัง                                                                                        รักมาลีคนเดียวสุดชีวิต                                                                                               .สมิง ปอลอ..    โปรดอย่าลืม หนึ่งทุ่มนะจ๊ะ ผูกหมาที่บ้านให้ดีด้วย เด็กสาวหลับตาพริ้มถอนหายใจ .  บรรจงพับจดหมายน้อยสีชมพูตามรอยเดิม   ฟันซี่เล็ก ๆ ของเธอกัดริมฝีปากบางเฉียบจนห้อเลือด ใบหน้างามผุดผ่องแดงซ่าน ค่อย ๆ สอดจดหมายกลับใส่ซอง      ซึ่งอดีตเคยเป็นซองบัตรเชิญขึ้นบ้านใหม่   หน้าซองมีลายมือหวัดแกมบรรจงสวยงาม   เขียนเชิญชื่อผู้รับให้ไปร่วมงาน.. ส่วนด้านหลังซอง  มีหมึกสีเดียวกับจดหมาย เขียนด้วยลายมือไก่เขี่ยแกมบรรจง ว่าเป็นคำกลอนเพราะพริ้ง ..ยิ้มก่อนอ่าน .ตาหวานก่อนเปิด .ยิ้มเสียเถิด .แล้วค่อยเปิดออกอ่าน . มาลีวางจดหมายฉบับนั้นลง .หันซ้ายหันขวาพอเห็นว่าไม่มีใครก็ค่อย ๆ ถลกผ้าถุงขึ้น แล้วเธอก็ยกเท้าขึ้นกระทืบ ๆ ๆ ๆ ๆ พักให้หายเหนื่อยสักครู่แล้วก็ .กระทืบ ๆ ๆ ๆ ๆ กระทืบเสร็จเด็กสาวก็เดินมานั่งหอบบนแคร่ใต้ถุนบ้าน  ไอ้บ้านั่นส่งจดหมายมาอีกแล้ว   ส่งได้ทุกวัน   ด่าอย่างไรก็ไม่เข็ด   แต่ละฉบับก็ล้วนแต่หยดย้อยเสียจนยั่วต่อมโมโห ให้ฉีดปรู๊ด ๆ   อายุเฉียดเข้าไปจะสามสิบ  คนเรียก “บ่าวเฒ่า” ทั้งหมู่บ้าน  ดันมาตื๊อ จีบสาวสิบเจ็ด   น่าอายชาวบ้านชาวช่องเสียจริง ทุกเย็นต้องขี่มอเตอร์ไซค์ฮอนด้า  ห้าสิบซีซี   สีเขียวหัวเป็ด  ไฟกลมบังลมไม่มี  มาร่อน ผ่านหน้าบ้าน    มอเตอร์ไซค์รุ่นหลังสงครามโลก  แต่เจ้าของเดาะเรียกเสียทันสมัยว่า . . “ฮอนด้าอิง” ..จอดไหนอิงนั่น  เพราะไม่มีขาตั้ง . ปล่อยหมาไล่อย่างไรก็ไม่กลัว  บางทีดันแอบย้อนมาวางยาเบื่อหมาที่บ้านเอาเสียอีก .. คืนนี้เธอจะทำอย่าไรดี .. มันต้องมาดักแถวหน้าบ้านแน่ ๆ .. .หนังก็อยากดู เฮ้อ !! . รถขายยามาแล้ว  เหมือนดังประกาศไว้ที่บ้านร่องขุ่นเมื่อคืนก่อนจริง ๆ  ขณะนี้กำลัง วิ่งเอื่อยเฉื่อยไปตามถนนดินแดง  ประกาศปาว ๆ เชิญชวนไปดูหนังกลางแปลง     ผ่านหน้าบ้านใครชาวบ้านก็โผล่ออกมาโบกมือให้    เด็ก ๆ โกยตามรถจนฝุ่นตลบฟุ้ง   หลายคนกระโดดเกาะท้ายรถห้อยอยู่เป็นพรวน   ดูเป็นที่สนุกสนาน “สวัสดีครับ   ท่านพ่อแม่พี่น้อง  ลุงป้าน้าอา   ชาวบ้านป่าไผ่ที่เคารพรักทุกท่าน ในค่ำคืน วันนี้ทางบริษัท โอสถสภาเต๊กเฮงหยู จำกัด   มีโอกาสได้มาสร้างความสำเริงสำราญ ให้ท่านแล้วอีกครั้ง   กับภาพยนตร์ไทย..สองเรื่อง ..สองรส ..สองรายการ   เรื่องแรกบู๊ดุเด็ดเผ็ดมัน  ยิงกันสะบั้นหั่นแหลก     ด้วยบทบาทของสมบัติ  เมทะนี   นาท   ภูวนัย  อรัญญา นามวงค์  เกชา  เปลี่ยนวิถี พร้อมดาวร้ายและตัวประกอบคับคั่ง.. ในเรื่อง..ชุมแพ แพ แพ ๆ ๆ ๆ   เรื่องที่สองเป็นภาพยนตร์รักหวานซึ้งตรึงจิต  ในชีวิตนี้ยาก จะลืม  ปริศนา หนา..หนา ๆ ๆ   ค่ำคืนวันนี้หลังกินข้าวกินปลา เสร็จจากภารกิจทางบ้าน ก็ช่วยกันดึงมือบุตร  ฉุดมือหลาน  ประสานมือแฟน  ควงแขนกันเข้ามา  ชมภาพยนตร์ สนุก ครบทุกรสชาติของเรา  คืนนี้อย่าลืมและอย่าพลาด .. โอกาสดี ๆ มีหนเดียว .. “ .. ตะวันเริ่มโรยแสง  พระอาทิตย์กลมโตลอยต่ำอยู่เหนือยอดเขา   ขับท้องฟ้าเปล่งประกาย สีแดงเรื่องามตายิ่งนัก     ยามนี้เสียงหมาเห่าขรมดังไปทั่วทั้งหมู่บ้าน    ชาวบ้านซึ่งเพิ่ง กลับมาจากท้องทุ่งเดินขวักไขว่บนถนนดินแดง   ตะโกนทักทายชวนกันให้ไปดูหนังเรื่อง “ปริศนา”   ซึ่งดังนักดังหนา  ร่ำลือกันว่าสนุกสนานสุดยอด   แสดงนำโดยสองดาราคู่ขวัญ สรพงษ์ – จารุณี     เพิ่งจะออกจากโรงหนังในตัวจังหวัดมาไม่นาน   ไม่นึกว่ารถขายยาจะ นำมาฉายให้ชมฟรีได้อย่างรวดเร็ว   ในครัวแต่ละบ้านเริ่มแข่งกันโชยกลิ่นและส่งควันโขมง  ต่างรีบประกอบอาหาร กินข้าว ปลาให้อิ่มหนำ  แล้วหอบเสื่อจูงลูกหลานพากันไปดูหนังทั้งบ้าน    ด้วยโปรแกรมหนังใน วันนี้ถูกใจอย่างยิ่ง  ทั้งหญิงและชาย  ตั้งแต่เด็กยันแก่ จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ณ  บ้านไม้ยกพื้นสูง  ขนาดสามห้องนอนไม่มีห้องน้ำ หลังคามุงด้วยหญ้าแฝกสลับสังกะสี   ซุกอยู่ในร่มเงาครึ้มของต้นไม้นา ๆ ชนิด    ตั้งค่อนไปทางป่าไผ่ท้ายหมู่บ้าน   หนุ่มใหญ่วัยเฉียดสามสิบในชุดหมาสะดุ้ง     ยืนอยู่หน้ากระจกใบเล็กที่แขวนไว้ตรงเสา กลางบ้าน   บรรจงหวีผมที่ชะโลมจนเยิ้มด้วยครีมตันโจ  เมื่อเห็นว่าเรียบแปร้ดีแล้วก็เดิน ไปยังตู้เสื้อผ้าพลาสติกสีแดงลายสก็อตแบบมีซิบรูดปิดข้างหน้า   เปิดตู้หยิบแว่นกันแดด ของปลอมเลียนแบบแว่นเรย์แบนแมคอาเธอร์ซึ่งซื้อมาจากตลาดท่ารถ บขส.ในเมือง เชียงราย        เดินกลับมายืนแอคท่าหน้ากระจกในมาดเท่ห์   ทำยิ้มเก๋เอียงซ้ายเอียงขวา อย่างชนิด สมบัติ   เมทะนีหรือกรุง   ศรีวิไล  ต้องชิดซ้าย ปิดท้ายด้วยการเอียงตัวหันมา ยักคิ้วให้ปฏิทินรูปจารุณีตรงข้างฝา  แล้วจึงเดินหง่าง ๆ ลงบันได   “ นั่นพี่จะไปไหน ? “ เด็กสาววัยสิบสี่ – สิบห้า หน้าตาหมดจดในเสื้อยืดตัวโคร่ง กางเกงขาสั้นเสมอเข่า   มือกำลังผูกควายติดกับแหล่งตรงใต้ถุน  ตะโกนทักพลางจ้องมาทางสมิงอย่างสงสัย “ มันเรื่องของข้า ..นังเอี้ยง ..เอ็งมีหน้าที่เลี้ยงควายเอ็งก็เลี้ยงไป “ โก๋แก่ตอบ   ขณะเท้าก็ก้าวลงบันไดไปเรื่อย ๆ “ ขอนไม้หมดแล้วนะ ..ไม่พอสุมไฟไล่ยุงให้เจ้าเผือก   พ่อบอกให้ไปขนมา .. “ “ ฮื้ยยย..  เอ็งก็ไปหาแถวหลังบ้านมาก่อนสิ  วันนี้ข้าไม่ว่าง .. “ “ ไม่ว่าง . “ น้องสาวเบะปากเอ่ยหยัน ๆ “ . จะไปเฝ้าพี่มาลี ชวนเขาไปดูหนังล่ะสิ ..เขาคงไปด้วยร้อก “   พี่ชายหยุดกึ่กตรงบันไดขั้นล่างสุด  หันมาแยกเขี้ยวใส่น้องสาว “ เฮ้ย !!  แม่ตายไปแล้ว แต่เอ็งจะมาเป็นแทนหรือวะนังนี่ ทีเอ็งบ้าหนังจีนกำลังภายใน หนีไปดูทีวีในอำเภอทั้งวันข้ายังไม่ว่าอะไรเอ็ง ..หือ ?  พูดให้มันดี ๆ นาอย่าให้มีน้ำโห “ น้องสาวกระชากเชือกที่ผูกกับเสาแรง ๆ อย่างขัดใจ  กล่าวกระแทก “ เออ ! ไปหาเอาเองก็ได้    แล้วก็ไปเลยนะ  อย่าโผล่มากินข้าวเย็นที่บ้านล่ะ “ โก๋แก่เลิกต่อปากต่อคำกับน้องสาว   ทรุดตัวลงนั่งผูกเชือกรองเท้านันยางคู่ใหม่จนเสร็จ   เดินผิวปากไปคร่อม “ฮอนด้าอิง” คู่ใจ   สตาร์ทรถ  เบิ้ลแฮนด์เล่นให้หนวกหูชาวบ้าน เสียทีสองที  แล้วกระชากตัวร่อนเอียงออกจากประตูรั้วไป ... . เสียงเจ้าดำเห่าดังขรมผิดปกติแถวริมรั้ว   มาลีเดินไปยังหน้าต่างชะโงกสำรวจไปรอบ บริเวณบ้าน    แล้วสายตาก็ปะทะกับเป้าหมายที่ทำให้หมาสะดุ้ง กำลังเดินเลาะขอบรั้ว ไม้ไผ่ทำทีเป็นเก็บใบตำลึง   เด็กสาวเอากำปั้นน้อย ๆ ทุบขอบหน้าต่างอย่างขัดเคืองใจ   ริมฝีปากบางเม้มแน่น ยิ่งเห็นร่างสูงโย่งในเสื้อลายสก็อตสีแดง กางเกงลูกฟูกเหลืองอ๋อยโบกมือมา  เธอก็แทบ คลั่งใจตาย   เจ้าของชุดทรมานใจสาวแก่บุ้ยปากไปทางร้านเหล้ายาดองฝั่งตรงข้ามถนน   อ้าปากพะงาบ ๆ บอก  พลางทำไม้ทำมือว่าจะรออยู่ตรงนั้น    มาลียิ้มแค่น ๆ พยักหน้า     นายนั่นยิ้มหวานส่งจูบมาให้  แล้วเดินงาก ๆ ไปรอ ณ จุดนัดหมาย ร้านยาดองประจำหมู่บ้านเป็นแผงมุงคาเล็ก ๆ  บนพื้นคอนกรีตหยาบ ๆ ตั้งอยู่หน้าบ้าน เจ้าของร้าน  ในร้านมีเคาน์เตอร์ยาวสูงประมาณอก   ตั้งด้วยโหลยาดองนานาชนิด และ สุราสี่สิบดีกรีตรารวงข้าว น้ำสีอำพันจำพวกแม่โขง  กวางทอง  หรือ แสงโสม  ใครอย่าได้ มาวางมาดสั่งในร้านนี้    อาจถูกลูกค้าคนอื่น ๆ เขม่นเอาได้ง่าย ๆ ภายในร้าน  นอกจากเจ้าของแล้ว  ยังมีลูกค้าอีกสองสามคนนั่งเมาสะเงาะสะแงะอยู่ตรง โต๊ะยาวหน้าเคาน์เตอร์    สมิงมุดเข้าไปในร้านด้วยท่าทางกร่าง ๆ   กระเดาะเหรียญบาท สองสามเหรียญเล่นอยู่ในมือ    เมื่อถึงตรงหน้าเคาน์เตอร์ก็สั่งเหล้าเสียงเข้ม “  โด่ไม่รู้ล้มสามบาท “ พร้อมคำพูดนักเลงใหญ่ก็ประกาศศักดา   พลิกมือที่กำลังกระเดาะเหรียญเล่น ตบลง บนโต๊ะ ปัง !!”  ทำเอาทุกคนในร้านสะดุ้ง   แรงตบทำให้แก้วเล็ก ๆ ใบหนึ่ง  วางหมิ่น ๆ ใกล้ขอบโต๊ะ  หล่นกระทบพื้นซีเมนต์ .. “เพล้ง !! “. ลูกค้าในร้านพากันทำหน้าเลิ่กลั่ก   สายตาทุกคู่มองมายังโก๋แก่เพียงจุดเดียว ..  เจ้าของ ร้านอ้าปากจะด่า  แล้วต้องรีบหุบเมื่อสบกับสายตาเหี้ยม ๆ ของสมิง  .. “ทำไม มีปัญหาหรือ แก้วใบละเท่าไหร่ ? “ เจ้าของร้านรีบบอกมาเบา ๆ ตะกุกตะกัก “ สาม..สามบาทจ๊ะ “   นักเลงใหญ่ผลักค่าเหล้าสามเหรียญนั้นไปให้ “ เอ้า !! เอาค่าแก้วไป . เหล้าไม่ต้อง !!!..“ . ผิวปากพลางล้วงไปสำรวจเหรียญห้าสิบตังค์สองเหรียญที่เหลืออยู่ในกระเป๋าพอให้อุ่นใจ .ซวยจริง ๆ   อดกินเหล้าเลยกุ . สมิงนึกในใจ ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว .. จันทร์ค่อย ๆ เคลื่อนขึ้นมาเปล่งประกายแทนที่    อากาศหนาว ยะเยือกแผ่คลุมเข้ามาอย่างรวดเร็ว    สมิงจ้องไปทางบ้านสาวมาลี  แสงจันทร์สาดส่อง ให้เห็นเด็กสาวยังอยู่ในชุดผ้าถุง  เสื้อคอกระเช้า  กำลังคลุกข้าวให้หมาอยู่ตรงเชิงบันได สักครู่ก็หิ้วปี๊บใบหนึ่งเดินลัดใต้ถุนไปทางหลังบ้านเหมือนจะเอาไปเก็บ   หนุ่มใหญ่ใจสะรุ่นบิมะขามเปียกในจานที่ทางร้านแจกฟรีใส่ปาก  พลางฮัมเพลงคำเมือง ออกมาอย่างอารมณ์ดี     การให้อาหารแก่สัตว์เลี้ยงต่าง ๆ  มักเป็นภารกิจสุดท้ายก่อนขึ้น บ้านเข้านอนของชาวชนบท   คาดการณ์ได้ว่าหลังจากนี้แล้วสาวน้อยคนสวยคงจะรีบ อาบน้ำแต่งตัว ออกมาซ้อนฮอนด้าอิงไปดูหนังด้วยกัน หารู้ไม่ว่าเมื่อสาวน้อยเดินไปถึงหลังบ้านพอลับตาคน   ก็หลบแว่บเข้าหลังดงกล้วย       วางปี๊บลงล้วงมือเข้าไปหยิบเอาถุงกระดาษบรรจุชุดสวยสำหรับใส่ไปดูหนังกลางแปลง ที่เธอเตรียมไว้แต่แรก    ร่างเปรียวคว้าถุงเผ่นไปยังรั้วด้านหลังบ้าน  ก้มลงขยับระแนง รั้วไม้ไผ่ให้เป็นช่องพอมุด  หนีบผ้าถุงค่อย ๆ ก้มตัวลอดออกไป     ข้างนอกรั้วเป็นทุ่งนา ซึ่งยามนี้เกี่ยวข้าวเสร็จแล้ว  เด็กสาวเดินหอบถุงตัดทุ่งไปยังบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้ ๆ .. เสียงโฆษกรถหนังขายยาประกาศเชิญชวนไปดูหนังดังมาแว่ว ๆ .. . หนุ่มใหญ่ยกแขนขึ้นดูนาฬิกามิโด้เรือนกลมมรดกตกทอดจากพ่อ  ในมาดอันโก้หร่าน   จวนจะสองทุ่มแล้ว ..ทำไมน้องมาลีไปทางหลังบ้านนานเสียจริง  ไม่เห็นกลับขึ้นเรือนสักที บนบ้านมีแสงจากตะเกียงเจ้าพายุส่องสว่าง  จะเรียกก็ไม่กล้า  กลัวว่าจะทำให้เสียการ . เดินเฉียดเข้าไปแถวประตูรั้ว  นอกจากแสงไฟบนบ้านแล้ว  ภายในทั้งบริเวณเงียบเชียบ ไม่มีสิ่งใดอื่นได้ยินแต่เสียงคำรามเหี้ยม ๆ ของคู่ปรับซึ่งไล่ฟัดกันมาบ่อยครั้งดังอยู่อีก ฝั่งหนึ่งของรั้ว .... ฟังแล้วก็ชวนให้เสียวน่องวาบ ๆ  หนุ่มใหญ่ยกแขนขึ้นดูนาฬิกาอีกครั้ง   ปากก็บ่นพึมพำแก้เซ็ง “มาลีไม่กลับขึ้นเรือนสักทีวะ   ไอ้บ้านี่ก็ตามได้ตามดี   เดี๋ยวกุก็มาวางยาเบื่ออีกหรอก   ครั้งที่แล้วชักแหง่ก ๆ น้ำลายฟูมปากยังไม่เข็ดอีกนะมืง   ดีนะที่กุยังไม่อยากเอาตาย   ใส่ยาแค่นิดเดียว ..” ชะเง้อข้ามรั้วเข้าไป   บริเวณลานหน้าบ้านและใต้ถุนไม่มีวี่แววของสาวในดวงใจ .. เสียงจากรถขายยา  โฆษกหยุดพูดหลอกขายลูกอมให้เด็ก ประกาศว่าใกล้ถึงเวลาฉาย   แสงจันทร์ในคืนใกล้สิบห้าค่ำส่องกระจ่างฟ้ามองเห็นได้ทั่วบริเวณ  สมิงเดินหามาลี โดย เลาะไปตามริมขอบรั้วด้านหนึ่งซึ่งเป็นทางเดินเล็ก ๆ ตัดเชื่อมจากถนนหน้าบ้านทะลุไปยัง ทุ่งนาด้านหลัง   ขนาดพอจูงควายเดินตามได้สองตัว   โก๋แก่นึกแปลกใจที่ไม่มีร่องรอย ของเด็กสาวปรากฏ      เลาะขอบรั้วไปจนสุดถึงทุ่งนา  จากนั้นไต่ตามคันนาไล่ไปตามรั้ว ด้านหลังบ้านอีก    คราวนี้นับว่าสำรวจได้จนทั่วบริเวณบ้านของเด็กสาวแล้ว ... ถ่างตาฝ่าแสงจันทร์เข้าไป   นอกจากคู่ปรับสีดำปลอดยังตามมาขู่ “แฮ่ ๆ ” ไม่เลิกรา   และ ไก่ที่จับบนคอนอยู่ในเล้า .. หนุ่มใหญ่ไม่เห็นมีสิ่งมีชีวิตอื่นใดอีก ................................ . เสียงโฆษกประกาศว่าภาพยนตร์เริ่มเสนอฉายแล้ว .. สมิงเดินหงอย ๆ กลับไปหา ”ฮอนด้าอิง”  ที่พิงร้านยาดองอยู่และดูหงอยไม่แพ้เจ้าของ   ลากออกมาขึ้นคร่อม  หันกลับมองไปทางบ้านสาวอีกครั้ง     นิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ก็ตัดใจได้       สตาร์ทออกตัวตะบึง  ตัดลมหนาวจากไปอย่างผิดหวัง   คืนนี้อยากโชว์ความหล่อในเสื้อลายสก็อตตัวโปรด     สมิงเลยปราศจากเสื้อกันหนาวทับ ข้างนอก  แต่สายลมหนาวที่กรีดร่างมาอย่างทารุณขณะขับมอเตอร์ไซค์อยู่นั้น  ยังไม่ทำ ให้เจ็บปวดเท่าหัวใจที่ถูกเฉือนเป็นชิ้น ๆ  ทั้งรัก..ทั้งหลง..ผิดหวัง.. น้อยใจ .. เจ็บปวด       ความรู้สึกเหล่านี้ปนเปอยู่ในดวงใจน้อย ๆ ของเขา.... จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ริมถนนใหญ่ข้างบ้านกำนันมีทุ่งนาแปลงเล็กอยู่หนึ่งแปลง  เหมาะสำหรับใช้เป็นสถานที่ ฉายหนังกลางแปลงอย่างยิ่ง    ทุ่งนารูปสี่เหลี่ยมผืนผ้านั้นทอดยาวลึกเข้าไปเชื่อมติดกับ ท้องทุ่งกว้างขวางทางด้านหลัง    สองข้างขนาบด้วยบ้านผู้คน   ทำเลนับเป็นศูนย์กลาง ความบันเทิงอย่างแท้จริง จอภาพยนตร์ถูกตั้งลึกอยู่ข้างในหันหน้าออกมาหาถนน    กำลังฉายหนังตัวอย่างเรียกคน ที่ยังไม่ได้ออกจากบ้านให้รีบมาไว ๆ  สมิงร่อนฮอนด้าอิงเข้าเทียบริมถนน   มองลงไปยัง ทุ่งนาซึ่งมีระดับต่ำกว่า  เห็นตั้งแต่หน้าจอหนังไล่ถอยมาจนถึงริมถนนดำครึ่ดเต็มไปด้วย ผู้คน มีทั้งเฒ่าชราต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดิน  ยันไปถึงทารกต้องกระเตง  แน่นอนว่ามากที่สุด คือหนุ่มสาว เด็ก ๆ จะนั่งอยู่หน้าสุดใกล้จอ คอยตบตีนตบมือเป่าปากเปี๊ยวป๊าว ยามพระเอกโผล่มา ช่วยนางเอก  ถัดมาเป็นรุ่นพ่อแม่  ผู้เฒ่าผู้แก่   ตบท้ายแถวด้วยแผงขายของกินสารพัด ชนิดไล่ตั้งแต่ก๋วยเตี๋ยวผัด  ลูกชิ้นปิ้ง   เนื้อวัวเสียบไม้ย่างไฟ   อ้อยควั่น   แตงโมผ่าซีก   ขนมถังแตก  เม็ดก๋วยจี๊  ลูกอม ฯลฯ    หลังแผงขายขนมอีกที    กลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาว นั่งกระจายกันเป็นจุด ๆ  ไล่ขึ้นมาจนถึงบนขอบถนน ภาพยนตร์เรื่องแรกฉายแล้วในหนังรักสุดซึ้งตรึงใจ..  โฆษกประกาศชื่อเรื่องตอนแห่รถว่า ปริศนา.. แต่กลับไม่ใช่ ‘ปริศนา’   นิยายรักกระจุ๋มกระจิ๋มดังทุกคนเข้าใจ     พอโฆษก ประกาศชื่ออีกครั้งตอนจะเริ่มฉาย  ดันกลับกลายมีชื่อต่อท้ายไปอีกว่า ‘ปริศนาแห่งหัวใจ’ ภาพยนตร์รักโศกเศร้าเคล้าน้ำตา อายุย้อนถอยหลังไปอีกเกือบสิบปี    นำแสดงโดย   สมบัติ  เมทะนี - พิสมัย วิไลศักดิ์    ผู้ชมดูไปร้องไห้ไป  ส่วนมากร้องไห้ผิดหวังและเจ็บใจ ที่เสียรู้โฆษก  แต่ถึงที่สุดก็ไม่มีใครคิดกลับเพราะอยากดูเรื่องสองคือ  “ชุมแพ”..  หนังบู๊ ชื่อดัง มันส์อภิมหามันส์  ดูกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ ฉายมาได้ประมาณครึ่งเรื่อง  โฆษกก็ออกมาผลุบ ๆ โผล่ ๆ ตรงประตูรถตู้  เตรียมตัว ขายยารอบแรกตามหน้าที่   . พลันมีเสียงกรีดฝ่าอากาศดังหวีดหวิว   .. “ โป้ก !!!!”   ดินเหนียวปั้นกลมดิกขนาดเขื่อง ๆ กระทบเข้ากับหัวเหม่งของโฆษกเข้าเต็มเหนี่ยว ..................... “ จ้ากกกกกก !!!” .. โฆษกร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด   ดังจนกลบเสียงภาพยนตร์     ตีลังกากลับเข้าไป ในรถ .. ผู้ชมพากันงง  เมื่ออยู่ ๆ นายหัวเหม่งก็พลิกท้องหงายเก๋ง โฆษกหนุ่มใหญ่โกงโก้ลุกขึ้นมา    เอามือกุมหัวโนเป็นลูกมะกรูด      จัดการตัดเสียงใน ฟิล์มออก   ดัดเสียงเป็นผู้หญิงพากย์ให้  พิสมัย   วิไลศักดิ์  ซึ่งบทบาทในหนังแสนจะ เรียบร้อยอ่อนหวาน   ด่าไอ้คนยิงหนังสติ๊กฉอด ๆ ปานแม่ค้าปากตลาด คนดูตบตีนตบมือฮาครืน ๆ ดังสนั่นทุ่ง หนังรักโศกเศร้าเคล้าน้ำตา กลายเป็นดุเด็ดเผ็ดมัน  ฮาสนุกสนาน .. มุมหนึ่งหลังสุดของคนดู     หนุ่มใหญ่ยืนคร่อมมอเตอร์ไซค์ซุ่มในเงามืดของต้นพุทราข้าง ถนนเป่าลมเข้าตรงง่ามไม้เลียนแบบหนังคาวบอย แล้วเหน็บอาวุธลับไว้ตรงกระเป๋าหลัง เหมือนเดิม ..  อ้า !!  ได้ระบายอย่างนี้ค่อยคลายความเจ็บปวดจากความรักลงได้บ้าง   .. จะหยุดพักขายยาตามแผนเดิมก็ยังไม่หายเจ็บ   โฆษกเลยเปลี่ยนใจตะลุยฉายภาพยนตร์ เรื่องแรกจนจบ    พอหนังหมดม้วนสุดท้าย อาการถึงพอค่อยยังชั่ว   นายหัวเหม่งบอกเด็ก ผู้ช่วยให้สับสวิทช์      ทันใดแสงจากหลอดไฟดวงใหญ่ข้างรถตู้ก็สว่างวาบขึ้นมองเห็นรอบ บริเวณได้ชัดเจน   สมิงรอเวลานี้อยู่เช่นกัน   จัดแจงเอียงรถพิงไว้กับต้นพุทรา   เดินล้วงกระเป๋ากางเกงห่อ ไหล่ ลัดเลาะสอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณหาหญิงในดวงใจ      แล้วก็พบว่ามาลีนั่งรวม กลุ่มกับเพื่อนอีกสามสี่คนบนเสื่อผืนเล็ก   ณ มุมหนึ่งของคนดูใกล้ ๆ แผงขายขนม ข้าง ๆ เสื่อของกลุ่มเด็กสาวเป็นปลักควายแห้งซึ่งตอนนี้ก่อกองไฟเล็ก ๆ อยู่   พวกเธอคง ไปหยิบเอาฟางข้าวจากกองฟางแถว ๆ นั้นมาก่อแก้หนาว       อากาศในช่วงฤดูหนาว หลังเกี่ยวข้าวของจังหวัดที่ตั้งท่ามกลางขุนเขานี้ช่างเยือกเย็นหนาวเหน็บนัก   แต่ครั้งนี้ หนุ่มใหญ่กลับรู้สึกดีใจที่ไม่ได้ ใส่เสื้อกันหนาวมา  ด้วยจะได้มีข้ออ้างไปนั่งผิงไฟกับมาลี โก๋แก่เดินเอียงเร่ไปตามแผงขนม   เมื่อใกล้ถึงจุดหมายก็ใช้เหรียญห้าสิบตังค์สองเหรียญ ที่เหลือแวะซื้อก๋วยเตี๋ยวผัดเสียสองห่อ   พลางเหล่หาช่องทางเหมาะเข้าไปร่วมวงกับพวก สาว ๆ มองเมียงได้สักครู่ก็สังเกตเห็นว่าเชื้อเพลิงในกองไฟใกล้จะหมด    สมิงรีบคว้าโอกาสงาม   ผละจากร้านก๋วยเตี๋ยวผัดไปกระชากฟางจากกองมาหอบใหญ่นำไปอภินันทนาการให้       แล้วก็ทำมึนนั่งผิงไฟด้วยเสียดื้อ ๆ   กระแอมกระไอพลางช่วยหยิบฟางข้าวเปียกชื้นโยนใส่ กองไฟจนควันโขมง  มาลีและเพื่อน ๆ นั่งอยู่ใต้ลมสำลักแค่ก ๆ     ตามประสบการณ์ผ่านมา  เด็กสาวรู้ดีว่าควรจะใช้ไม้ไหนรับมือกับหนุ่มใหญ่นักตื้อประจำ หมู่บ้าน   ไม่ว่าจะลุกหนีหรือด่าด้วยถ้อยคำเจ็บแสบล้วนไม่ได้ผล  จะใช้ได้แต่ยิ้มกับนิ่ง เงียบเท่านั้น  ส่วนโก๋แก่ก็มีประสบการณ์ถูกด่ามาบ่อยครั้งเช่นกัน  จึงไม่เซ้าซี้ตอแยอะไร   เพียงแค่ได้อยู่ใกล้เขาก็มีความสุขแล้ว . ข้าง ๆ รถขายยา  ตั้งโต๊ะพับติดกันสองตัว  บนโต๊ะกองสุมด้วยยาหลากหลายประเภท     ข้าง ๆ โต๊ะตั้งเด่นด้วยไมโครโฟนแบบมีขาอันใหญ่ห่อหุ้มด้วยผ้าบางสีเขียว เหลือง แดง   ปล่อยชายยาวเฟื้อยโฆษกซึ่งหัวโนเป็นลูกมะกรูดยืนอยู่บนลัง   กำลังออกท่าออกทาง     พูดกรอกไมค์โฆษณาขายยาด้วยสำนวนตลกโปกฮา  ชาวบ้านหัวเราะกันครืน ๆ “ พ่อแม่พี่น้องที่เคารพครับ  ด้วยอาการปวดท้องอย่างแสนสาหัส ทานยาอย่างไรก็ไม่หาย ญาติพี่น้องจึงได้นำนายสมส่งโรงพยาบาล  ซึ่งแพทย์ได้ตรวจและเอกซเรย์โดยทันที ” .เจ้าของ “ฮอนด้าอิง” สีเขียวหัวเป็ดหยิบถุงก๋วยเตี๋ยวผัดขึ้นมา .. “ แต่ตรวจและเอกซเรย์อย่างไรก็ไม่พบสาเหตุครับท่าน  หมอจึงสั่งให้ญาติพี่น้องพา นายสมกลับและปรากฏว่านายสมได้ทนความเจ็บปวดต่อไปไม่ไหว  จึงได้เสียชีวิตลง ในคืนนั้นเอง . “ สมิงแกะห่อก๋วยเตี๋ยวผัดออกมายื่นส่งให้หนึ่งห่อ  มาลีทำหน้าผะอืดผะอมสั่นหัว  เพื่อน ๆ หัวเราะกิ๊ก   เมื่อไม่มีใครเอาหนุ่มใหญ่ก็ใช้มือหยิบส่งเข้าปากเอง  เคี้ยวตุ้ย ๆ   ขณะเสียง โฆษกยังบรรยาย.. “ด้วยความสงสัย  ญาติพี่น้องจึงได้นำศพส่งโรงพยาบาลอีกครั้ง  เพื่อขอทำการพิสูจน์ถึง สาเหตุ   หมอจึงได้ขออนุญาตผ่าตัดชันสูตรศพ  เพื่อหาสาเหตุอย่างแท้จริง  พ่อแม่พี่น้อง ครับ พบอะไรท่านทราบไหมครับ  พยาธิตัวตืดครับพ่อแม่พี่น้อง   ขออนุญาตพูดชัด ๆ นะครับ พะ-ยาด-ตัว-ตืด “ โฆษกเน้นให้ฟังชัด ๆ ขณะเดียวกับปากที่กำลังเคี้ยวก๋วยเตี๋ยวผัดตุ้ย ๆ อย่างเอร็ดอร่อยก็ ชะงักค้าง .. “ ขดตัวม้วนเป็นก้อนใหญ่จุกอยู่ตรงลำไส้ ขาววว จั๊ว       ยาวเฟื้อยยังกะเส้นก๋วยเตี๋ยว   นี่ครับ ปึ้ชชช.!!” พี่เหม่งงัดเอาขวดโหลที่บอกว่าดองพยาธิเอาไว้ชูให้ดูกันชัด ๆ     สมิงสำลักก๋วยเตี๋ยว ผัดพรวด น้ำหูน้ำตาไหล  กลุ่มเด็กสาวหัวเราะลั่นไม่เว้นแม้แต่มาลี โก๋แก่ก้มลงไอแค่ก ๆ ได้สักครู่ก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มอย่างอาย ๆ เช็ดก๋วยเตี๋ยวผัดที่เลอะปากเลอะคอออก  ทำที เป็นบ่นหิวน้ำแล้วรีบลุกจากไป     พอคล้อยหลังหนุ่มใหญ่   เด็กสาวรีบกระซิบวางแผนกับเพื่อน ๆ ว่า   สักครู่หากนายสมิง ยังหน้าด้านกลับมาอีก  ให้ช่วยกันถล่มเสียให้กระเป๋าฉีกกระจุย หากินน้ำล้างปากล้างคอแล้ว  ชายหนุ่มก็เดินเกร่กลับเข้ามายังริมกองไฟน้อย ๆ อันอบอุ่น ที่เดิม  นึกแปลกใจที่มาคราวนี้เพื่อน ๆ ของมาลีหันมาคุยด้วยเป็นดิบดี   แสดงว่าสาวน้อย คงจะเปิดทางหนุ่มใหญ่นึกอย่างครึ้มอกครึ้มใจ   นั่งคุยจ้อปล่อยมุขไม่หยุดปาก   สมกับ ชาวบ้านตั้งฉายาให้ว่า “ สมิงลม “  เสียงหัวเราะดังเป็นระยะ ๆ จากเรื่องตลกของสมิง ..   สักครู่ก็มีเสียงออดอ้อนอยากกินขนมมาจากสาลี่เพื่อนร่างท้วมของมาลี “ พี่หมิงขา สาอยากกินขนม ..  เลี้ยงขนมสาหน่อยสิ “ กินได้ทั้งวันยายคนนี้   สมิงนึกในใจ กินจนจะอ้วนเป็นตุ่มแล้วนั่น  แล้วนี่ดันจะให้กุเลี้ยงขนมอีก  ตังค์ก็ไม่มี . นึกหาทางหนีทีไล่อยู่ในใจ เสียงออดอ้อนก็ประสานมาอีกจากน้องลักษณ์  น้องจันทร์เพ็ญ สมิงหัวเราะแหะลุกขึ้นยืนหมุนซ้ายหมุนขวา   ปัดตูดสองทีแล้วก็เดินไปทางกองฟางใกล้ ๆ รื้อ ๆ ค้น ๆ แถวนั้นสักครู่   หนุ่มใหญ่ใจสะรุ่นก็เดินกลับพร้อมฟางข้าวหอบใหญ่   .. “ อะไรกัน !! .. เค้าจะกินขนมพี่ไปเอาฟางมาทำไม  เขาไม่ใช่ควายนะ “ จันทร์เพ็ญโวยวายออกมาลั่น “ นี่แหละขนม รับรองว่าฟางที่เอามาเมื่อตะกี้ไม่เหมือนหอบนี้   ไอ้นั่นได้แค่ผิงไฟ  อันนี้กินได้ด้วย “   สมิงตอบแล้วก็แสดงให้ดู    หยิบฟางข้าวโยนใส่กองไฟคุกรุ่น    ฟางนั้นลุกวาบไหม้ไฟ อย่างรวดเร็ว  ขณะเดียวกันก็มีเสียง “ แต๊บ  ๆ ๆ ๆ  “  ดังประสานขึ้นเบา ๆ   ทันใดชิ้น สีขาวขนาดเท่าปลายนิ้วก้อยพากันกระเด็นแตกออกมาจากกองไฟ   สมิงหยิบขึ้นมาเป่า ขี้เถ้าออกฟู่ ๆ แล้วยัดใส่ปาก “ อี๋ !!! . ข้าวตอก ”   เด็กสาวทั้งกลุ่มทำหน้าขยะแขยง “ .. ใครจะไปกิน  อร่อยก็ไม่อร่อย   ดูซิ .. ต้องหยิบกินเอาในกองขี้เถ้าด้วยแน่ะ “ “ อ้าว..!! .. สาลี่อย่าพูดอย่างนั้นสิจ๊ะ นี่แหละขนมไทยแท้  มีวิตามินและคาร์โบไฮเดรตสูง   หวานมัน  สะอาด  บริสุทธิ์    ไม่งั้นเขาจะเอาบูชาพระเร๊อะ   ที่กรุงเทพฯยังมีขายตามหน้า โรงหนังนะ “ “ กรุงเทพเขาใช้ข้าวโพดย่ะ .. เคยซื้อกินเขาเรียกป๊อบคอร์น   มันเหมือนกันที่ไหน ..” “ พี่ว่าเหมือน .. ก็ต่างกันแค่ข้าวกับข้าวโพด  แถมนี่ยังผิงไฟได้อีก  ข้าวโพดผิงไฟได้ไหม “ สมิงเถียงคอเป็นเอ็น  หยิบข้าวตอกที่แตกออกมาจากกองไฟมือเป็นระวิง   พยักเพยิดหน้า ให้สาว ๆ ช่วยกันกิน  แล้วก็ขยุ้มฟางโยนเข้าใส่กองไฟอีก  สาว ๆ อึ้งกันไปทั้งกลุ่ม  สาลี่ กรอกตาไปมาสักครู่ก็บอกมาใหม่ “นี่ ! พี่หมิง  อันนี้กินแป๊บเดียวก็หมด  เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปหอบฟางมาอีก  เอาอย่างอื่นดีกว่า ” เสียงสนับสนุนดังขึ้นมาเซ็งแซ่ “  จะเอาอะไร ..”         โก๋แก่แข็งใจถามออกไป “ อยากได้อะไรมาอมเล่น เคี้ยวเล่น  เม็ดก๋วยจี๊  ลูกอม  อะไรก็ได้ที่กินได้นาน ๆ “ สมิงถอนหายใจอย่างโล่งอก     ดีดนิ้ว เปาะ !! .. “ โธ่ !! ถ้าว่าอย่างนี้แต่แรกก็จบ  พี่เอามาด้วยตั้งเยอะแยะ   กินทั้งคืนก็ไม่หมด“ กลุ่มเด็กสาวอ้าปากค้าง  มองในตัวของหนุ่มใหญ่ก็ไม่เห็นท่าทีว่าจะพกขนมอะไรมาด้วย โก๋แก่ ลุกขึ้นยืนยักแย่ยักยันล้วงกระเป๋าหน้าของกางเกงขาบาน  สักครู่ก็กำอะไรออกมา “ นี่ !! ..ฟ้าสนั่น อมก็ได้เคี้ยวก็ดี  บริหารเหงือกให้แข็งแรง .  “       พ่อเจ้าบุญทุ่มแบมือออกโชว์ให้สาว ๆ ดู  กลางฝ่ามือมีเม็ดมะขามกองอยู่ยี่สิบกว่าเม็ด   “ มะ !! เดี๋ยวพี่หมกขี้เถ้าให้เอง .. รอสักครู่ก็มีอะไรมัน ๆ เคี้ยวเล่น ” ว่าแล้วก็จัดแจงเอาเม็ดมะขามโยนใส่กองขี้เถ้า  เอาไม้เขี่ย ๆ หมกไว้  ทำ ‘ฟ้าสนั่น’  ให้ สาว ๆ กินปากก็อธิบายคร่อกถึงรสชาติและคุณประโยชน์ ว่าหาง่าย เคี้ยวสนุก อมได้นาน   ฟันไม่ผุ ฯลฯ  พอได้ที่ก็เอาไม้เขี่ยออกมาเป่า  ส่งให้เด็กสาวแต่ละคนอย่างครบครัน   มาลีส่ายหัวอย่างอ่อนใจ  รู้ว่าขับไล่ไสส่งอย่างไรก็ไม่ไปแน่   จึงจำใจให้นั่งดูหนังอยู่ด้วย  เป็นครั้งแรกที่สมิงได้นั่งรับไออุ่นจากสาวน้อยในรัศมีสามวา   . . ในจอนายอำเภอเพิก  ชุมแพ  กำลังดวลปืนกับจ่าถม  นิยมไถ  และลูกสมุน อย่างดุเดือด แต่สมิงกลับแหงนหน้ายิ้มแย้มอย่างเคลิบเคลิ้มให้ท้องฟ้า    ปานดูหนังรักหวานซึ้งตรึงจิต อากาศหนาวเหน็บจนเสียดกระดูก      ในหัวใจของหนุ่มใหญ่นั้นกลับอบอุ่นซาบซ่าน ถึงนั่งบนคันนาห่างจากผืนเสื่อตั้งสามวา    แต่ความรู้สึกเหมือนได้อิงแอบเอาไหล่ชนกัน .เสียงเพลงรักแว่วมาจากไหนสักแห่ง .. ณ ราตรีหนึ่ง  ..ซึ่งยังฝังใจ ..เชียงรายฟ้าแจ่ม คืนนั้นวาวแวว ด้วยแสงจันทรา ..นภาสดใส ริมน้ำกกเย็น ด้วยลมพริ้วผ่าน  ซ่านซึมผิวกาย คืนนั้นเชียงราย ..มีเธอและฉัน ..ร่วมสัมพันธ์ไม่คลาย   จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:38:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 2 สายลมพัดมาเฉื่อยฉิว  พอไล่ความร้อนอบอ้าวของยามบ่ายไปได้บ้าง     วันนี้แดดเปรี้ยง ดีนัก   ท้องฟ้าใสแจวแววปราศจากเมฆหมอกมาตั้งแต่สาย ๆ   ถึงอยู่ในช่วงฤดูหนาว ก็ทำให้ร้อนผ่าวขึ้นมาได้เหมือนกัน บนแคร่ไม้ไผ่สารพัดประโยชน์  ใต้ร่มมะม่วงใหญ่สองต้นชิดกัน  ริมร่องน้ำท้ายสวน หลังบ้าน  หนุ่มใหญ่ในชุดม่อฮ่อมผู้หนึ่งกำลังนอนหย่อนอารมณ์ยามบ่ายอย่างสบายใจ     ศีรษะหนุนลูกมะพร้าวแห้งแทนหมอน  ใบหน้าและลำคอปะแป้งลายพร้อยเป็นตุ๊กแก   ยกขาข้างหนึ่งขึ้นไขว่ห้างกระดิกเท้าดิ๊ก ๆ  ครวญเพลงลูกทุ่งหงิง ๆ คลอตามเสียงเพลง จากวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กที่ห้อยอยู่บนกิ่งมะม่วงเหนือหัว   ตามประสาคนว่างการ ว่างงานหลังเกี่ยวข้าวเสร็จ ..ลื้ม..ลืมพี่หรือยังเล่าน้อง   จดหมายที่เคยใส่ซอง  ส่งให้น้องเมื่อวันผ่านมา  ทำไม ไม่ตอบไม่ชอบก็จงบอกมา ..จะได้ไม่เสียเวลา   คอยตั้งตานับวันนับคืน - จดหมายเป็นหมัน –  เพลงฮิตติดชาร์ตของแสงสุรีย์  รุ่งโรจน์   เพลงนี้สมิงทึกทักเอาว่า ช่างตรงกับชีวิตของตนเองยิ่งนัก ตามจีบมาตั้งหลายเดือน  แต่สาวเจ้าก็ยังไม่ยอมบอกว่า จะเอายังไร  ส่วนถูกด่าทุกวันนั้น เขาไม่คิดว่าเป็นคำปฏิเสธ “ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก”   หนุ่มใหญ่บอกใคร ๆ ว่างั้น  พอดีเพลงจบเลยโก่งคอทำเสียงหล่อ  ร้องเพลงตามโฆษณา ในวิทยุ “ต้นตระกูลผมแต่ปางบรรพ์    หลังย่ำสายัณห์ดวงตะวันเลี่ยงหลบ  จะเดินทางเยื้องย่าง ไปไหนต้องอาศัยแสงจันทร์    จนตกคันนาสลบ     ตื่นขึ้นมาไปหามาลี    กลับถูกคนดีด่า ว่าโง่[^_^]  ยุคนี้มันต้องทันสมัย  เลยหันมาใช้ถ่านไฟฉายตรากบ  ทั้งวิทยุและกระบอก ไฟฉายถ้าเรามีตังค์  ไปซื้อมาใช้ให้ครบ  สะพายวิทยุถือกระบอกไฟฉาย   ชวนน้องมาลี ขี่ควายแทงกบ  อ๊บ..อ๊บ .”   พอร้องจบก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  ชอบใจในเพลงแปลงของตน    กำลังเพลิน ๆ อารมณ์  ก็ได้ ยินเสียงน้องสาวเรียกมาจากทางหน้าบ้าน “พี่หมิง.. พี่หมิง พี่หมิ้ง พี่หมิ๊ง ไอ้หมิงโว้ย  “ ประโยคสุดท้ายเล่นเอาสมิงถึงกับสะดุ้ง   หัวหล่นจากลูกมะพร้าวฟาดกับพื้นไม้ไผ่ หนุ่มใหญ่จับลูกมะพร้าวให้อยู่นิ่ง ๆ เอาหัวพาดลงไปใหม่   ปากก็ตะโกนตอบกลับไป “โว้ย !!  ได้ยินแล้วว้อยยย  โวยวายหาพระแสงอะไรวะ  เรียกให้มันดี ๆ หน่อย .. เดี๋ยว เหอะเอ็ง”   “มีคนมาหาธุระด่วน  รีบ ๆ ลุกมา คนอะไรวะนอนได้นอนดีจัง  นอนมันวันละสามเวลา หลังอาหาร” หนุ่มใหญ่สะดุ้งโหยง   ขยับตัวลุกขึ้น  บ่นอุบอิบ “นังนี่มันไม่ค่อยพูด .. แต่พูดทีแสบเข้าไปถึงกึ๋น ยังงี้โตขึ้นใครจะมาเอามันเป็นเมียล่ะหว่า” กระย่องกระแย่งลงจากแคร่   เดินหาวหวอด ๆ มาถึงใต้ถุนบ้าน   น้องสาวยืนเท้าสะเอว ทำหน้าง้ำ  บอกไปยังพี่ชายจอมขี้เกียจ “ลุงแก้วมาหาแน่ะ “ “  แก้วไหนล่ะ  ”   “  แก้วโน .“ สมิงยิ้มอย่างขัน ๆ เมื่อได้ยินชื่อ “แก้วโน” มัคนายกประจำวัดป่าไผ่   ตามชนบทนิยม ตั้งชื่อกันง่าย ๆ ในบ้านป่าไผ่มีคนชื่อ  อ้าย ยี่ แก้ว สม มอย  ทำนองนี้   ซ้ำกันหลายคน ชาวบ้านจึงใช้วิธีใส่คำขยายหลังชื่อ เรียกว่า “สร้อย”  ต่อท้ายให้รู้ว่าคนไหนเป็นไหน   ซึ่งคำสร้อยต่อท้ายให้นั้นมักจะเป็นปมเด่น หรือปมด้อยของตัวเจ้าของ       เอาเป็นว่าคำสร้อยนั้นนิยมเรียกกันลับหลังเจ้าของ  หากเรียกกันต่อหน้าอาจถึงขั้น มีเรื่องกันเลยทีเดียว  สมิงก็มีสร้อยหรือฉายาว่า  “สมิงลม”   คือขี้โม้  มีแต่ลมปาก     ส่วนลุงแก้วนั้นมีเนื้องอกก้อนใหญ่บริเวณหน้าผากคล้ายคนหัวโน  จึงถูกเรียกลับหลัง ว่า “แก้วโน”   “   ..  ลุงแก้วบอกว่าให้ตามไปที่วัดด้วย  หลวงพ่อจะเรียกใช้อะไรไม่รู้   มัวแต่ช้า ลุงเขาเลยขี้เกียจรอ   ตามไปไว ๆ เลย  “ สมิงยืดแขนขึ้นบิดขี้เกียจ  อ้าปากหาวเห็นลิ้นไก่ “มีอะไรกันนักหนาวะ  คนกำลังจะนอนดันมาเรียกไปวัด  .. ถ้ามาเรียกเสือเฒ่าก็ว่า ไปอย่าง ..  เออ .. แล้วแกไปไหนแล้ว ..  ” โก๋แก่ถามหาลุงสิงห์บิดาของตนเอง  ซึ่งแอบเรียกลับหลังอย่างเย้า ๆ ว่า “เสือเฒ่า” “ไปดูไร่ว่าจะปลูกจะลงอะไรได้บ้าง   ไม่เหมือนตัวเองร้อก  เอาแต่นอน  อย่างนี้ใครมันจะ ยอมมาอยู่ด้วยเป็นเมียวะ..” หนุ่มใหญ่ยกมือขึ้นปัดออกข้าง ๆ ให้น้องสาวหยุดปาก   ไล่ไปเก็บวิทยุที่แขวนอยู่ตรงกิ่ง ต้นมะม่วง    ตัวเองเดินไปหาฮอนด้าอิงคู่ชีวิต     สตาร์ทเครื่องแล้วบิดเอียงร่อนออกประตู รั้วไป     ระหว่างทางก็ใช้ปากแทนแตรตะโกนโหวกเหวกบอกพวกเด็กซึ่งกำลังเล่นตังเต อยู่บนถนนให้หลบ – ไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาก็ยังดี –   โก๋แก่ตีโค้งร่อนเฉียดผ่านหน้าบ้านสาวมาลีให้คู่ปรับไล่ งับน่องพอได้เสียว  แล้วจึงค่อยเบนเข็มเลี้ยวซ้ายไปตามถนนดินแดงข้ามสะพานไม้เล็ก ๆ     มุ่งตรงไปยังที่ตั้งของวัดบ้านป่าไผ่ ฮัมเพลงคำเมืองมาครู่ใหญ่ก็เห็นมุมกำแพงวัดอยู่เบื้องหน้าทางซ้ายมือ วิ่งเลาะไปตาม กำแพงไม่ถึงอึดใจก็เป็นประตูวัด  สมิงเอียงตัวทิ้งโค้งเข้าไปข้างในฝุ่นตลบฟุ้ง    หมาวัด สี่ห้าตัวนอนเล่นแถว ๆ ลานวัดสะดุ้งตื่น  ลุกขึ้นเห่าเกรียวกราว ขั้นกระไดบนสุดของศาลาวัด    ร่างผอมกะหร่องของลุงแก้วมัคนายกประจำวัดป่าไผ่นั่ง จ๋องรออยู่แล้วในชุดประจำ  คือเสื้อขาวบางคอกลมแบบติดกระดุมแต๊บ   กางเกงม่อฮ่อม สีน้ำเงิน และผ้าขาวม้าประจำกายซึ่งปกติจะสะพายไหล่อยู่เสมอ แต่ขณะนี้ลุงแก้วนำมา ห่มร่างเอาไว้ โก๋แก่ยังไม่ทันได้จอดฮอนด้าอิง  ท่านมัคนายกก็ยืดแขนออกจากผ้าขาวม้ากวักมือเรียก หยอย ๆ   สมิงร่อนวนในวัดหาทำเลจอด   สักครู่ก็เห็นเหมาะตรงต้นมะขามใหญ่ข้างศาลา นั่นเอง หนุ่มใหญ่บรรจงพิงพาหนะคู่ใจไว้ตรงโคนต้น   แล้วถือโอกาสกระโดดเอามะขามตามกิ่ง เตี้ย ๆ เสียสี่ห้าฝัก    เดินส่ายเข้าโรงครัวค้นเกลือเม็ดมาได้หนึ่งขยุ้มกลับมายังศาลา     ทรุดกายลงนั่ง   พลางส่งมะขามให้ท่านมัคนายกช่วยกันกิน  ผู้อาวุโสส่ายหัวไม่รับ   นั่งมองหนุ่มใหญ่เคี้ยวมะขามด้วยท่าทางเอร็ดอร่อยอย่างหมั่นไส้ “มีอะไรหรือลุง”   สมิงพยักหน้าถามทั้งที่เคี้ยวมะขามตุ้ย ๆ เต็มปาก  ขณะเดียวกันก็ทำตาเหล่  ซี๊ดปาก เข็ดฟัน  ท่านมัคนายกอดหัวเราะในหน้าตาท่าทางของหนุ่มใหญ่ไม่ได้   ออกปากด่า บอกให้รีบ ๆ กิน  จะได้คุยการคุยงาน   ผู้อ่อนอาวุโสกว่าวางมะขามที่เหลือลงข้าง ๆ  ตัว    ปัดเกลือออกจากมือ แปะ ๆ  ตั้งท่ารอ ฟังเรื่อง   ลุงแก้วขยับตัวเปลี่ยนท่าเป็นนั่งขัดสมาธิ   รวบผ้าขาวม้ามาตวัดเฉียงไหล่   แล้ว ค่อย ๆ เกริ่นเรื่องออกมาอย่างเป็นการเป็นงาน   “ท่านเจ้าอาวาสเรียกมาปรึกษาเรื่องหาเงินมาซ่อมกุฏิพระเณรว่ะ  มันโยกเยกทำท่าจะพัง ไม่พังแหล่  ท่านก็เลยคิดจะหาเงินซ่อม   เอามาเปรย ๆ คุยกับข้าตั้งแต่เมื่อเช้า  ท่านว่า ลองช่วยคิดกันเองดูก่อน  ถ้าได้เรื่องอย่างไรแล้วถึงจะเรียกกำนันมาคุยอีกที   อีเรื่องแบบ นี้ข้ามันตื้อ ๆ นึกไม่ค่อยออกก็เลยไปชวนเอ็งมาปรึกษาเสียพร้อมกัน  เผื่อเอ็งมีอะไรดี ๆ..” ลุงแก้วพูดอย่างช้า ๆ เนิบนาบ  กว่าจะจบประโยคยาว ๆ อย่างนี้เล่นเอาสมิงถึงกับหาว   ชายหนุ่มผงกหัวหงึก ๆ ตอบไป “ โอเค .. ไม่มีปัญหา  เรื่องแค่นี้สบายมาก  แต่เดี๋ยวรอถามหลวงพ่อก่อน  ว่าท่านพอ มีแนวยังไง   แล้วตอนนี้ท่านอยู่ไหน .. ” ถามขึ้นแล้วสมิงก็หมุนคอมองหาท่านเจ้าอาวาสไปรอบ ๆ    ผู้อาวุโสชี้ไปทางหลังกุฏิ “คุมพวกเณรกับเด็กวัดดายหญ้าอยู่หลังกุฏิ  ท่านบอกให้รอที่นี่   เมื่อตะกี้คงได้ยินเสียง รถของเอ็งแล้วล่ะ    รอสักประเดี๋ยวก็น่าจะมา  ขี้เกียจไปตามว่ะ..เหนื่อย  !!! ” ผู้อาวุโสตอบมาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าผิดปกติไปจากเดิม   สมิงเขม้นมองอย่างวิเคราะห์ ................. “เอ้ออออ ฉันว่าลุงแปลก ๆ ไปนะท่าทางเหนื่อย ๆ ล้า ๆ  เป็นอะไรหรือเปล่า ” “เป็นอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ  เหมือนจะไม่สบายแต่ก็ไม่มีไข้  มันรู้สึกว่าไม่ค่อยมีเรี่ยว มีแรง  แค่เดินไปตามเอ็งที่บ้านเมื่อตะกี้ ยังเหนื่อยแทบตาย” “เป็นอะไรหื้อ !!  อาการมันคล้ายไข้ทับระดูนะลุง  ” ลุงแก้วเอาฝ่ามือยันหน้าคนทะลึ่งหงายออกไป   สมิงหัวเราะแหะ ๆ แล้วพูดอย่างเป็นเรื่อง เป็นราว จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “ เอ้อ ! แปลกนะ..อย่างนี้ต้องล่อเสือสิบเอ็ดตัวดูสักที   . แล้วลุงไปหาหมอหรือยัง” “ไปมาแล้วอาทิตย์ก่อน  แต่ไม่ได้เรื่องว่ะ  เอายาบำรุงให้ข้ามากิน  ทีแรกก็บอกว่าให้ พักผ่อนเยอะ ๆ  แต่พอคุย ๆ กันต่อสักพักก็สั่งให้ข้าเดินไกล ๆ ทุกวัน ” หนุ่มใหญ่ทำหน้าสงสัย   เอียงตัวเข้าเข้าใกล้ลุงแก้วอย่างสนใจ   “มันยังไงลุงลองอธิบายซิ ..” “ก็หมอสั่งให้ข้ากินอาหารให้ครบห้าหมู่   เอ็งก็รู้ว่าหมู่บ้านเรานี่มันหมู่หก .. โอ๊ย !  กว่ากิน จนครบหมู่หนึ่งถึงหมู่ห้า  ข้าต้องเดินไกลขาลากแทบทุกวัน” สมิงหงายตัวลงตึง  หัวเราะงอหาย  ดิ้นบนศาลาพราด ๆ  ทำเอามัคนายกคนซื่อตกอก ตกใจว่าผีเข้า “ฮะ..ฮะ..ฮ่า..ฮ่า..โว้ย ..สนุกจริงโว้ย.. เดี๋ยวลุงแก้ว..ให้ผมหัวเราะก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน” ท่านผู้จัดการกองทุนรวมพระสงฆ์ เกาท้ายทอยกราก ๆ  บ่นพึม “เอ็งจะหัวเราะอะไรนักหนาวะ   คนอุตส่าห์เล่าเรื่องเจ็บป่วยให้ฟัง  ดันมานอนหัวเราะ ชักพราด ๆ ” สมิงพยายามกลั้นหัวเราะลุกมานั่งอธิบายหลักสุขศึกษาให้ฟัง ..พูดไปสำลักไปพรืด ๆ ลุงแก้วตบเข่าฉาดใหญ่  เมื่อฟังจบ “ข้าว่าแล้ว  นึกสงสัยอยู่ว่าทำไมหมอให้ทำอะไรพิลึกอย่างนี้  ไอ้ข้ามันก็จบตั้งนักธรรมตรี   จะไปถามอะไรใครมันก็อาย   นี่เอ็งรู้แล้วก็อย่าบอกใครนะ  ว่าข้าไม่รู้ไอ้เรื่องสุขสุขานี่ ” “สุขศึกษาลุง ไม่ใช่สุขสุขา” “เอ๊อ !! นั่นแหละ” หนุ่มใหญ่โบกมือ  ยิ้มเห็นฟันขาว “ไม่บอกหรอกลุง  .. เรื่องห้าแต้มแบบนี้จะไปปากบอนได้ยังไง  ฉันก็มีเรื่องให้ลุงช่วยอยู่” “เรื่องอะไรวะ”     นักธรรมตรีผู้เฒ่าเอียงคอถามมาอย่างสนใจ   สมิงหยุดหัวเราะ  ลุกมาพูดเป็นการเป็นงาน “ลุงสนิทสนมกับบ้านน้องมาลี  ที่อยู่ตรงข้ามร้านยาดองดีใช่หรือเปล่า” ได้ยินคำว่ายาดองแว่ว ๆ ท่านผู้จัดการกองทุนรวมพระสงฆ์ก็ผงกหัวทันที  ไม่ฉุกใจคิด กระไร “ฉันเห็นเขาเป็นคนธรรมมะธรรมโม ชอบเข้าวัดเข้าวา  เลยจะปรึกษาลุงให้ช่วยสักหน่อย” “อ้อ !!  จะชวนเขาทำบุญ   เอ็งได้เป็นกรรมการผ้าป่าหรือ .” สมิงจ้องหน้าท่านมัคนายก  คิ้วย่นเข้าหากัน   “ปู้โธ่ ลุงฟังก่อนสิ .ไม่ใช่ชวนเขาทำบุญ .คือ..คือ .. ฉันแอบชอบน้องเขาอยู่” “แก้วโน”  หัวเราะก้าก  สะบัดผ้าขาวม้าโบกไล่อากาศพึ่บพั่บ “อย่างเอ็งน่ะ  เขาไม่เรียกแอบชอบหรอก รู้กันจะทั่วตำบลแล้วมั้ง ..เห็นนังมาลีมันด่า เอ็งแต่ละทีเสียงดังจนแทบจะข้ามหมู่บ้าน   แล้วข้าจะช่วยเอ็งได้ยังไงวะ” “แหม ..ของอย่างนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป   ผู้หญิงด่าเขาว่าผู้หญิงรัก .. ลุงช่วยฉันได้แน่” “สรุปว่าอยากมีเมียว่างั้นเหอะ” ผู้สูงวัยดักคอ    สมิงผงกหัว ยิ้มอาย ๆ    ลุงแก้วชี้หน้า “พระท่านว่า   อภิรยาปรามาลาภา  การไม่มีเมียเป็นลาภอันประเสริฐ” ผู้จัดการกองทุนรวมสงฆ์ชักเอาคำคมภาษาบาลีมากล่าว  หนุ่มใหญ่กลืนน้ำลายฝืด ๆ ยิ้มแหย ๆ “แห หลวงพ่อองค์ไหนพูด   ทำไมมันแปลก ๆ อย่างนั้นล่ะลุง ..” “ข้าพูดเองแหละ..แหะ ๆ  ฟังเขามาอีกทีว่ะ  จากไหนไม่รู้จำไม่ได้  ตกลงว่าเอ็งจะให้ช่วย ว่างั้นเหอะ  ลองว่ามาซิ  เผื่อไม่เหลือบ่ากว่าแรง” “โอ๊ยยยย ลุงทำได้สบายมาก .” สมิงโบกไม้โบกมือ “ ....อย่างแรกล่ะก็ช่วยเชียร์  ฉันว่าน้องเขาคงฟังลุงบ้างล่ะ   เพราะเห็นนับถือลุงมาก” “อันนี้พอได้  แต่ต้องทีละนิดนะ เชียร์มากไม่ได้เดี๋ยวอีหนูมันถอนหงอกเอา แล้วมีอะไรอีก” “อย่างที่สองนั้นฉันปรึกษาเพราะลุงเป็นผู้ทรงภูมิ  จบตั้งปริญญาตรี” ลุงแก้วยิ้มเขิน ๆ    สะกิดบอก “นักธรรมตรีโว้ย” “เออ !! นักธรรมตรีนั่นล่ะ  สงสัยว่าฉันจะเขียนจดหมายไม่เพราะ ส่งไปทีไรน้องมาลีไม่เคย ตอบสักที  ว่าจะปรึกษาลุง   เผื่อมีสำนวนดี ๆ ..” ผู้เฒ่าตบหลังสมิงดังป้าบใหญ่ “เหมาะ !! เอ็งมาปรึกษาถูกคนจริง ๆ  รู้ไหมว่าสมัยข้าบวช  ไปเทศน์ทีนะญาติโยมน้ำหูน้ำ ตาไหล  สึกมาเป็นฆารวาสก็ยังเคยรับจ้างแต่งกลอน  แต่งจดหมาย” “โอ้โฮ เพิ่งรู้นะนี่ท่านพระอาจารย์  ผมขอฝากตัวเป็นศิษย์หน่อยสิ  แล้วจะเลี้ยงเหล้า” ท่านผู้จัดการวัดกลืนน้ำลายเอื้อก    พยาธิในท้องดิ้นโครมคราม .. “งั้นไปหามายกซดแกล้มมะขามสักนิดก่อนไม่ดีหรือ ?” “เดี๋ยวสิ  ตอนนี้ผมยังไม่มีตังค์เลยสักบาท” “อ้าว !!!! .” “ยอหอ  อย่าห่วง   เดี๋ยวเสร็จธุระกับหลวงพ่อแล้วผมเลี้ยงลุงแน่ ๆ  ตอนนี้เรามาว่าเรื่อง จดหมายกันไปพลาง ๆ ก่อน    มะ !!  ตอนนี้เลย “ หนุ่มใหญ่วัยดึกกับหนุ่มใหญ่วัยรุ่นตอนปลายขยับขึ้นนั่งยอง ๆ เอาหัวชนกัน “ปกติแล้ว  เอ็งขึ้นต้นอย่างไรบ้าง” “ก็ .. จากสะพานแม่น้ำกก  ถ้าพี่โกหกขอให้ตกน้ำตาย” “โอ้โฮ ! อันนี้ข้าได้ยินมาตั้งแต่ข้ายังเป็นหนุ่มแล้วนี่หว่าเอ็งต้องเปลี่ยนมั่ง ..” “เปลี่ยนเป็นอะไรล่ะลุง  ฉันก็รู้อยู่แค่นี้   พ่อฉันบอก” มัคนายกเงยหน้าขึ้นมองจิ้งจกวิ่งไล่กันบนเพดาน   เกาคางกราก ๆ  ใช้ความคิดอย่าง สาหัส “อย่างเช่น  ประเดี๋ยวขอข้านึกก่อน .หง่า .จากห้องน้อยที่แสนร้อนรุ่ม   จากหนุ่มที่ หลงรักมาลี   หรือไม่ก็เอาอันนี้   . จากห้องน้อยที่อยู่ไกล   แต่หัวใจไปหาเธอ .” สมิงหัวเราะกั่ก ๆ  ตบตีนตบมือ  บอกให้ลุงแก้วรอ   วิ่งไปหากระดาษดินสอในกุฏิเณรมา จดเก็บไว้กลับมาถึงก็ถามทวนอีกที  หัวเราะชอบใจพลางก้มลงจดยิก ๆ     พอเสร็จก็ พยักหน้าให้ผู้อาวุโสว่าต่อ “แล้ววันที่ล่ะเอ็งใช้อะไร” ผู้เฒ่าถามต่ออย่างผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน “แต่งเองลุง  มันเพราะดีเลยใช้มาตลอด   วันที่คิดรัก  เดือนที่คิดถึง  พอศอคำนึง   คิดถึงพี่บ้าง ” สมิงโก่งคอทำท่าเหมือนท่องอาขยานให้ลุงแก้วฟัง   ผู้เฒ่าเอียงคอฟัง  หลับตาพริ้ม เหมือนจะเคลิ้มในบทกลอนอันไพเราะนั้น   พอฟังจบก็วิจารณ์มา “แหม..เพราะพริ้งเชียวเอ็ง   เสียแต่ว่าเอ็งมีอยู่แบบเดียว  ถ้าใช้ทุกครั้งมันก็จะเบื่อ     เอ็งต้องรู้จักมีสำรองและเปลี่ยนเสียบ้าง   ข้าใช้อยู่ประจำสมัยหนุ่ม ๆ ก็อันนี้ . วันที่รัก  เดือนที่รอ  พอศอที่คิดถึง หรืออีกสักอันก็ . วันไม่เขียน    เดือนไม่เกี่ยว     บอกคำเดียวว่าฉันรักเธอ .” โก๋แก่ชอบอกชอบใจบอกให้ผู้มีอาวุโสพูดซ้ำอีกพลางจดลงในกระดาษ    เสร็จแล้วจึงเงย ขึ้นมา   สองหนุ่มใหญ่ต่างวัยสุมหัวกันร่างจดหมายในศาลากันอย่างสนุกสนาน  มีทุบถอง   ถีบยันปะปน   เชื่อมั่นว่าครานี้สาวมาลีจะต้องหลงในคารมคมอักษรดั่งต้องน้ำมันพราย .............. จุ๊กจิ๊กกันอยู่ครู่ใหญ่   ทั้งคู่ก็เห็นหลวงพ่อเดินกลับมาจากทางด้านหลังกุฏิ   สองหนุ่มใหญ่ พากันหยุดพูดคุยเรื่องของสีกา   สมิงรีบเก็บกระดาษปากกายัดใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย   จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วัดแห่งนี้ถึงจะเล็กมีพระและเณรไม่กี่องค์แต่เปี่ยมด้วยศรัทธา    ท่านเจ้าอาวาสก็เป็นที่ เคารพนับถือของคนในหมู่บ้านอย่างสูง  ในชนบทซึ่งเป็นสังคมเล็ก ๆ ใกล้ชิดกันเช่นนี้ มีความผูกพันกันอยู่อย่างอบอุ่น ภายในพื้นที่ตำบลจะรู้จักกันทุกครัวเรือน  แถมลำดับ ความเป็นมาได้อีกประมาณสามชั่วโคตร  หลวงพ่อซึ่งเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้าน จึงสามารถจะพูดหรือเรียกใช้ผู้ใดก็ได้โดยตลอด  เสมือนกับเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน........... ขณะนั้นท่านยังเดินมาไม่ถึง กำลังลับมุมวิหาร   หนุ่มใหญ่นึกสนุกขยับแล่นไปแอบอยู่ หลังตู้หนังสือใบใหญ่   ยกนิ้วชี้ขึ้นชูแตะริมฝีปากทำเสียง “ชู่ว์” บอกมัคนายกที่เขม้นมอง มาอย่างสงสัยให้เงียบ ๆ   อย่ากระโตกกระตาก ถึงอายุเหยียบเข้าเจ็ดสิบแต่หลวงพ่อก็ยังแข็งแรง   ก้าวฉับ ๆ ขึ้นบนศาลาด้วยความ กระฉับกระเฉง  เดินผ่านตู้หนังสือไป  หันหลังให้กับโก๋แก่ที่แอบซ่อนอยู่  กำลังจะถามว่า ไอ้สมิงอยู่ที่ไหน      พลันก็ได้ยินเสียงเรียกอันเฉียบขาด “หลวงพ่อ !! ” ท่านหันขวับมามองอย่างสะดุ้งตกใจ    สมิงยกมือข้างหนึ่งชี้ไปที่ท่านเจ้าอาวาส     ประกบนิ้วชี้และนิ้วกลางทำเป็นรูปปืนแบบเด็ก ๆ เล่นยิงปืน  ทำปากส่งเสียงออกมาดัง ๆ “พิ้วช์ ..พิวช์ .” หลวงพ่อผงะตกใจ   ขมวดคิ้วย่น ทำหน้าเหยเก  ยกสองมือขึ้นกุมอก   ร้องออกมาดัง ๆ “ อ้ากกกกกกกกส์ !!!”   แล้วร่างชราภาพของท่านก็ล้มตึง  นอนตายกับพื้น   สักครู่พอนึกขึ้นได้ก็ลุกขึ้น  หันไปคว้า ไม้กวาดใกล้ ๆ มือฟาดหัวหนุ่มขี้เล่นดังโป้ก   . ด่าออกมาอย่างโมโห “ไอ้เวรนี่ . รู้ว่าข้าบ้าจี้ยังจะมาเล่นอีก .ไม่รู้จักโตสักทีหือ ไอ้หมิง”           ลุงแก้วกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่จนหน้าแดงแต่ยังหลุดออกมาพรืด ๆ  สมิงหัวเราะแหะ ๆ   ก้มลงกราบหลวงพ่อซึ่งมีศักดิ์เป็นญาติกัน  ถามธุระที่ท่านจะเรียกใช้   . หลวงพ่อค่อย ๆ ขยับนั่งขัดสมาธิ  แต่งจีวร  จัดท่าจัดทาง  ระงับสติที่แตกกระเจิดกระเจิง     พอเสร็จก็คว้าไม้กวาดฟาดหัวที่กำลังก้มปลก ๆ อีกหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้  แล้วเอ่ยอธิบาย เรื่องที่มีบางกุฏิในวัดเกิดชำรุด จะซ่อมก็ไม่มีงบ  จะจัดตั้งกองผ้าป่าหรือก็เป็นเรื่องใหญ่   จึงดำริอยากจะหาเงินก้อนเล็ก ๆ เข้าวัดในวิธีง่าย ๆ โดยไม่ต้องเรี่ยรายใครให้เดือดร้อน “ถ้าจัดเป็นงานวัดมันก็ใหญ่เกินไป ..อึกกระทึก  ข้าไม่อยากให้เป็นขนาดนั้น   อีกอย่าง บ้านเราก็มีงานโรงเรียนอยู่แล้ว  เราไม่ต้องไปทำซ้ำ  มัคนายกเขาเสนอว่าอยากจะให้ จัดมวย   ข้ามันก็ไม่รู้ว่า  ไอ้การจัดมวยอย่างเดียวนี่ คนมันมาจะมาดูกันหรือเปล่า .. มัคนายกเขาก็ไม่แน่ใจ ..เลยเรียกเอ็งมาปรึกษาดู  เห็นว่าฉลาดรู้มาก” สมิงก้มกราบรับ หัวเราะแหะ ๆ “หลวงพ่อจะว่าผมกะล่อนก็ได้ครับ ผมไม่ว่าอะไร” หลวงพ่อหัวเราะ หึ ๆ .. “เอ็งมันเป็นประธานกลุ่มหนุ่มสาวของตำบลไม่ใช่หรือ  จะขอแรงกันก็ต้องบอกหน่อยสิ” “ในนามของประธานกลุ่มหนุ่มสาว  กระผมขอปวารณาตัวช่วยอย่างเต็มที่เลยครับ” สมิงว่าเสียอย่างเป็นทางการ    เล่นเอาลุงแก้วมองมาอย่างทึ่ง ๆ  ท่านเจ้าอาวาสพูดมาต่อ “เอ้อ !  ดี  ช่วย ๆ กันแล้วเอ็งมีความคิดว่ายังไงล่ะหือ ..” “ผมว่าจัดชกมวยมันได้เงินน้อย .. คนไม่ชอบซื้อตั๋วกัน  ชอบปีนต้นมะม่วง ต้นมะขามดูฟรี   แล้วยังต้องเจียดเงินไปจ่ายค่าตัวกับของรางวัลของนักมวยอีก”   “อืมมม..ความคิดเอ็งก็เข้าที  งั้นจะทำอย่างไร”   ท่านประธานกลุ่มหนุ่มสาวแห่งบ้านป่าไผ่เงยหน้าขึ้นมองจิ้งจก ตุ๊กแกบนเพดาน   เกาคาง แกรก ๆ สักครู่ก็ดีดนิ้ว เปาะ !!! “ผมว่าเราน่าจะจัดรำวงครับ   แต่ไม่ต้องจ้างคณะรำวงมา  ใช้สาว ๆ บ้านเรานี่แหล่ะเป็น สาวรำวง ” ท่านผู้จัดการกองทุนสงฆ์กระแอมเบา ๆ   พูดสอดขึ้น .. “มันจะได้เรื่องรื้ออออ  เอาสาวๆบ้านเรามาเป็นสาวรำวง  ดนตรง ดนตรีก็ไม่มี” โก๋แก่ตบอกบึ้ก ๆ “โธ่ !!! ได้เรื่องสิลุง เชื่อไอ้หมิงเถอะ .. ผมเคยไปเห็นมาแล้วในเมืองเชียงราย เข้าท่าดีนะ เอาสาว ๆ สมัครเล่นมาเต้นอย่างนี้ดูครึกครื้นดีออก ผมเห็นเขาทำแต่ละทีคนแน่นเอี๊ยด ๆ   ส่วนไอ้เรื่องดนตรีเดี๋ยวผมจัดการเอง น้องชายของเพื่อนมันเป็นนักดนตรีของโรงเรียน ในเมืองเชียงราย   ผมจะไปขอแรงวงมันว่าให้มาช่วยกันทำบุญ  อย่างเก่งก็มีสินน้ำใจ ให้กันนิดหน่อย”   ท่านเจ้าอาวาสซึ่งนิ่งฟังอยู่เงียบ ๆ แสดงท่าทางสนใจโครงการของสมิงเป็นอย่างยิ่ง   เอ่ยแทรกแจ้งข้อข้องใจขึ้นมาบ้าง “แล้วอีพวกเด็กสาวบ้านเรามันจะยอมเป็นนางรำให้หรือ” “ยอมสิครับหลวงพ่อ พวกสาว ๆ ยอมเป็นให้แน่  เพราะมันเป็นการช่วยทำบุญ  แค่ไปรำ บนเวทีสนุกดีออก   แต่งตัวก็แต่งธรรมดา  ไม่ต้องชะเวิ้บชะวาบแบบสาวรำวงจริง ๆ   เดี๋ยวผมจะหาเรื่องเกริ่น ๆ ไว้ก่อน  แล้วก็ให้กำนันออกหน้าเรียกประชุมขอความร่วมมือ   รับรองสำเร็จ “   “เออ ! เข้าท่า  ถ้ามันจะได้เรื่องจริง ๆ โว้ย ” มัคนายกตบเข่าชอบใจ  มองหน้าสมิงทีแล้วหันไปมองหลวงพ่อทีสลับกัน ว่าเรื่องจะเดิน ต่ออย่างไร หลวงพ่อนิ่งคิดแล้วก็ผงกหัวให้สมิงอย่างเห็นด้วย  พลางถามมาต่อ “แล้วชกมวยล่ะจะทำไหม”     “ก็จัดพร้อมกันก็ได้ครับ  จะได้มีอะไรดูหลาย ๆ อย่างให้สนุก  ไม่มีขาดทุนหรอกครับ มีแต่ได้..” “อ้าว !! ไหนเอ็งบอกว่าชกมวยคนไม่ชอบซื้อตัว  มัวแต่จะปีนต้นไม้ดู” ลุงแก้วถามมาอย่างข้องใจ     สมิงหัวเราะแหะ .. “บ้านเราที่ชอบปีนต้นไม้ดูก็มีแต่พวกผมนี่แหละลุง ..แหะ..แหะ..ถ้าพวกผมไม่ปีนก็ไม่มี ใครอีกแล้ว  เดี๋ยวจะบอกไอ้พวกนั้นให้ว่าปีนี้ขอให้ช่วยกันซื้อตั๋วเอาเงินเข้าวัด” ลุงแก้วทำปากขมุบขมิบ คล้ายกับจะพูด     กุว่าแล้ว .   สมิงวางแผนการจัด ”มินิงานวัด” พร้อมรับเป็นตัวประสานงานให้ จนเป็นที่พอใจของท่าน เจ้าอาวาส   ตะวันย่างเข้าบ่ายแก่ ๆ สองหนุ่มใหญ่จึงขอตัวกลับ   ก่อนจากจอมกะล่อน สะกิดเอวหลวงพ่อ .. “อะไรอีกวะเอ็ง” “คือ เห็นญาติโยมใส่บุหรี่มาในสังฆทานตั้งเยอะตั้งแยะ ..ผมจะขอหลวงพ่อไปสูบบ้าง   แหะ ๆ .. เก็บไว้นาน ๆ  เดี๋ยวจะขึ้นรานะครับ” “เอ้อ !! เอาสิ  เอาเท่าไหร่ล่ะ ” “แน่นะ ?” “เอ้า !!  ก็แน่สิวะ” “ไม่เชื่อ ?” ท่านเจ้าอาวาสทำตาถลน  ตบะชักแตก “เอ็งนี่ทะลึ่งได้ตลอดเลยนะไอ้เวรเอ๊ย..  กับพระกับเจ้าก็ไม่เว้น” “แน่ะ..แน่ะ.. ถามดี ๆ  มีโทสะ  ก็ผมว่าจะขอเยอะหน่อย..กลัวหลวงพ่อจะไม่ให้นี่นา”   หลวงพ่อหัวเราะ หึ ๆ  พยายามสะกดความโมโห “เอ็งจะเอาเท่าไรก็เอา .. บอกมา  ตกลงจะขอกี่ซอง” สมิงหัวเราะแบบสาวน้อยเพิ่งเคยถูกหนุ่มจีบ   บิดตัวไปมาแล้วตอบเบา ๆ อุบอิบในลำคอ “ว่าจะขอสักสองแถว ” หลวงพ่อสะดุ้งโหยง เพราะเท่ากับบุหรี่ถึงยี่สิบซอง “เฮ้ย !! ..นั่นมันจะเอาไปขายแล้ว” “ก็ขายน่ะสิ  ผมจะพาลุงแก้วแกไปเลี้ยงเหล้าแต่ไม่มีตังค์  เลยต้องอาศัยบุหรี่ของหลวงพ่อ สักหน่อย” ท่านเจ้าอาวาสส่ายหัวอย่างระอา “เอาของที่เขามาถวายไปขายมันบาป  แล้วยังเอาไปกินเหล้าอีก  เอ็งนี่มันเหลือขอจริง ๆ ” ก้มลงค้นในย่าม  สักครู่ก็หยิบแบงค์สิบขึ้นมาสามใบ “เอ้า !!.. ข้าให้  นี่มันเงินของข้า  ชาวบ้านเขามาถวาย  เอ็งเอาไปใช้ได้  พระสงฆ์ไม่จำเป็น ต้องมีเงินบุหรี่เอ็งก็หยิบไปสองสามซองให้พอสูบ  แล้วอย่าเอาไปขายนะเฮ้ย ” “กราบขอบคุณหลวงพ่อครับ  ..อ้า !!  ผมขอกรุงทองก้นกรองนะครับ  ประเภทรวงทิพย์   พระจันทร์ผมสูบไม่ได้  มันเจ็บคอ ..” ท่านเจ้าอาวาสทำปากขมุบขมิบรีบโบกมือไล่จอมกระล่อน  ก่อนตบะของท่านจะแตก จนคุมไม่อยู่     สองหนุ่มใหญ่ต่างกราบลาท่านเจ้าอาวาส    พากันหัวร่อต่อกระซิกร่อนรถ ออกจากวัด จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะแปะเป็นไตเติ้ลให้อีกสองตอน   จนถึงตอนสี่นะคร้าบ ... ต่อลงในกระทู้นี้แหละ .. จากคุณ : ส.สัตยา - [ 23 มิ.ย. 46 22:53:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แวะมาเซฟไปเก็บไว้ก่อน   เดี๋ยวมาอ่านใหม่แระกันนะ เฮีย นะ จากคุณ : หนูยี พลังหมดแล้วง่า.. (Yee Bee) - [ 23 มิ.ย. 46 23:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เจ๊มาจองตั๋วไว้ก่อนนะ ..เดี๋ยวมาใหม่   จากคุณ : syringe - [ 24 มิ.ย. 46 00:20:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พลังการอ่านหมด เช่นกันครับ ขอมาตอบวันหลังนะครับคุณส.สัตยา แปะไว้ก่อนนะ จากคุณ : ...ooo(^^")y (น๋อนหนังสือ) - [ 24 มิ.ย. 46 00:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้ นานๆ จะได้นั่งหน้าซะที จะแสดงต่ออีกสองตอนใช่มั้ยเฮีย งั้นเดี๋ยวมาใหม่ ต๊ะที่ไว้ก่อน  ^w^= จากคุณ : แมวใบตอง - [ 24 มิ.ย. 46 00:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^^ จากคุณ : jengly - [ 24 มิ.ย. 46 00:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนที่ 3 ................................... มอเตอร์ไซด์ห้าสิบซีซี  รุ่นหลังสงครามโลก  สีเขียวหัวเป็ดปราศจากขาตั้ง  เจ้าของตั้งชื่อให้ว่า “ฮอนด้าอิง”  ห้อตะบึงจากวัดป่าไผ่มุ่งตรงมายังซุ้มยาดองประจำหมู่บ้าน  พอถึงร้านสมิงจอด พิงเพื่อนคู่ใจไว้ข้างร้านตรงตำแหน่งประจำ  ธนบัตรอุ่น ๆ ในกระเป๋าทำให้สองโก๋แก่ก้าวเข้าไป ในร้านอย่างสง่าผ่าเผย   หลังเคาน์เตอร์ยาดอง สาวใหญ่ทรงโตเจ้าของร้านกำลังนั่งแงะเม็ดมะขามเตรียมกับแกล้มไว้ ให้ลูกค้าเบี้ยน้อยหอยน้อยหยิบกินฟรี ๆ เมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามาก็ปล่อยมือจากกองมะขาม   ลุกขึ้นบิดสะโพกเอี๊ยด ๆ ออกไปต้อนรับคอสุราขาประจำที่วันนี้มาแต่หัววัน “วันนี้มาด้วยกันเลยนะหนุ่ม ๆ   จะเอาสักกี่เป๊กล่ะ” สมิงเดินส่ายอาด ๆ  โบกไม้โบกมือ   ยักคิ้วให้สาวใหญ่ “วันนี้มันต้องเป็นกลม  เจ๊ !!  มีงานใหญ่  มันต้องฉลองกันเป็นกลม  เจ๊ยกมาเลยเสือหนึ่งกลม แหนมสองห่อ  แคบหมูสี่ – ห้า ถุงเอามาเหอะ ..”   เจ้าของร้านเห็นสองหนุ่มใหญ่นั่งเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว   จึงเดินไปยกเสือสิบเอ็ดตัวมาให้ พร้อมกับแกล้ม “มีงานอะไรหรือถึงต้องฉลอง..” เจ๊ศรียังคงยืนอ้อยอิ่งอยู่ใกล้ ๆ  ขอเก็บข้อมูลให้สมกับเป็นโทรโข่งประจำหมู่บ้าน  กลิ่นน้ำอบ โชยเข้าจมูกท่านมัคนายกจนขนลุกซู่ซ่า  นั่งตัวแข็งทื่อ “เรื่องมันยาว .. มานั่งตรงนี้สิแล้วจะบอก..” สมิงตบที่นั่งตรงกลางระหว่างเขากับลุงแก้ว    รู้ใจท่านมัคนายกว่าชอบสาวใหญ่อยู่เอาการ จึงเปิดโอกาสให้ผู้อาวุโสได้กระแซะเจ๊ศรี เจ้าของร้านยาดองเบียดเข้ามานั่งแทรกระหว่างสองหนุ่มใหญ่    ยิ้มหวานหันกลับไปมาว่า ใครจะเป็นคนเล่า สมิงพยักพเยิดบุ้ยปากให้ท่านมัคนายกเล่าเรื่อง   แต่ลุงแก้วเอาแต่ขัดเขิน อึก ๆ อัก ๆ  เจ๊ศรีเลยหันกลับมาทางพ่อสื่อใหม่     “เอ้า !! ..มีเรื่องอะไรลองเล่ามาซิ   ร้อยวันพันปีไม่เห็นมาสั่งกันทีละกลม    มีแต่เป็นก๊งเป็นกั๊ก ต้องได้อะไรดี ๆ มาแน่ ๆ ถึงมาฉลองกันถึงขนาดนี้  “ “ไอ้ฉันน่ะมันแค่ตัวเล็ก ๆ เป็นแค่ลูกมือเขาเท่านั้นแหละ  สำหรับงานใหญ่ขนาดนั้น “ ตัวกะล่อนเปิดเรื่องขึ้นแต่ฟังแล้วก็เหมือนไม่ได้เล่าอะไร  จึงยิ่งกระตุ้นต่อมอยากรู้ของสาวใหญ่ จนพุ่งปรู๊ดปร๊าด  แถมพูดค้างไว้เท่านั้นแล้วหยุดสาดเหล้าใส่ลำคอ   บิดแหนมมาเคี้ยวหยับ ๆ หน้าตาเฉย    เจ๊ศรีสะบัดมือตีเข้าไปตรงขาอ่อนของสมิงดัง “ เผี๊ยะ !! “ อย่างหมั่นไส้ “เอ้า !! รู้ว่าคนอยากจะฟังก็ยังมาเล่าขยักขย่อน ดูซิ  เคี้ยวแหนมเยิบ ๆ อยู่นั่นแหละ เล่าให้จบ ก่อนได้ไหม  ให้ฟรีเลยเอ้า ..ไอ้แหนมสองห่อเนี่ยะ..” สมิงหัวเราะร่วน  รินเหล้าใส่จอกจนเต็มปรี่แทบล้น  แหงนหน้ายกขึ้นดื่มวาบ เห็นลูกกระเดือก วิ่งขึ้นลงเป็นจังหวะ ๆ “อ่าาาาาา !! .. “ หนุ่มใหญ่หลับตาพริ้มถอนหายใจยาวอย่างเป็นสุข  ถ่มน้ำลายปรี๊ดลงไปตรงพื้นหญ้าข้างร้าน สาวใหญ่มองหน้าอย่างขัดเคือง  ทำท่าเหมือนอยากจะบีบคอ “เอ้า !! .. จะเล่าไม่เล่า” โก๋แก่หัวเราะฮิฮะว่ามา “แหม .. เจ๊นี่ใจร้อนอย่างกะสาวน้อยเลยนะ   คือฉันน่ะมันแค่ผู้ช่วยจะไปเล่าข้ามหน้าข้ามตา ประธานจัดงานท่านได้อย่างไร  ใช่ไหมลุงแก้ว เอ้า  เล่าให้เจ๊ศรีฟังหน่อยซิ ว่างานใหญ่ยังไง ” ประโยคสุดท้ายสมิงพูดขึ้นดัง ๆ กระทุ้งไปยังมัคนายกเฒ่าซึ่งเอาแต่ชำเลืองมองร่องอกอวบอูม ล้นทะลักออกมาจากคอเสื้อรูปตัววีของเจ้าของร้านยาดอง     ลุงแก้วสะดุ้งเฮือก  ยิ้มเขิน ๆ   มองหน้าใครไม่สนิทว่าเห็นตนเสียกริยาไปหรือไม่   ประจวบกับ เจ๊ศรีหันมาจ้องหน้า  ท่านมัคนายกตกใจถึงกับพูดผิดพูดถูก “เอ้อ.. ใช่   ใหญ่ .. ใหญ่ .. แหะ ๆ  เจ๊ศรีอกใหญ่ จริง ๆ  .. สาวใหญ่ร้องเกี๊ยว   หน้าแดง “อ้าว !!  .. ลุงแก้ว  เขาให้เล่าเรื่องการเรื่องงาน  แล้วมาวกพูดอะไรกับอกฉันว่าใหญ่ไม่ใหญ่   เป็นผู้เฒ่าผู้แก่พูดอย่างนี้ได้ไงกัน .. มิน่าเล่าผ้าเหลืองมันถึงได้ร้อนมาสึกเอาตอนแก่..“ เจ้าของร้านยาดองใส่ฉอด  ๆ    สมิงอ้าปากหวอ    ไม่นึกว่าลุงแก้วจะตกใจจนหลุดคำอะไร ออกมาอย่างนั้น   รีบแก้สถานการณ์ให้ “ใช่ !! .. ลุงไปพูดงั้นได้ไง  ถอนคำพูดเสีย  จะได้หายกัน ..” ลุงแก้วพยักหน้าถี่ ๆ “เอ้อ .. ถอน  ใช่แล้ว .. ต้องถอนคำพูด   อกเจ๊ศรีไม่ใหญ่   อกไม่ใหญ่  เจ๊ศรีอกเล็ก  อกเล็ก  “ สมิงกุมขมับ   เจ้าของร้านยาดองอุทานอะไรออกมาคำหนึ่ง  แล้วก็บ่นออกมาแฟ่ด ๆ   ทำท่าขยับ จะลุกออกไป ไม่สนใจจะฟังอะไรแล้ว สมิงฉุดแขนของสาวใหญ่ไว้   ขอโทษขอโพยแทนผู้เฒ่าว่าสมองกำลังไม่สั่งการเพราะเพิ่งคุย เรื่องงานกับหลวงพ่อมาเป็นครึ่งวัน   แล้วก็ต้องเลยตามเลย  เป็นคนเล่าให้เจ๊ศรีฟังเสียเอง     สาวใหญ่พอได้ทราบข้อมูลพิเศษที่ตนจะเป็นผู้เปิดเรื่องในตลาดของหมู่บ้านตอนเช้าพรุ่งนี้ ค่อยหายโมโห  นิ่งฟังอย่างสงบ           ตอนหลังสมิงเลยค่อย ๆ โยนลูกไปให้ลุงแก้วบ้าง   ซึ่งผู้เฒ่าก็พอเล่ามาได้  โดยพยายามนั่งตัวตรงไม่ชำเลืองร่องอกให้เสียสมาธิอีก   สองโก๋แก่นั่งแช่อยู่ในร้านยาดองกระทั่งพระจันทร์ขึ้นไปอยู่เหนือยอดไม้     จนเจ้าของร้าน ต้องเอ่ยปากไล่กลับเพราะง่วงเต็มทน  สมิงควักจนเงินเกลี้ยงกระเป๋า       สองคนล่อเหล้า ไปถึงสามขวด ฮอนด้าอิงตุปัดตุเป๋ตะกุยฝุ่นฟุ้งไปตามถนนดินแดง เสียงเพลง – เหล้าจ๋า – ประสานกัน ก้องถนน  เป็นที่หนวกหูของชาวบ้านสองข้างทาง         ในยามค่ำคืนอันเงียบสงัด .......................................... “หน่ายยยโลกนี้ไม่มีหัวใจครายแน่น๊อนนน .. หญิงร้ายชายร้อนยอกย้อนกันปี้ป่น .. ..” คืนนี้ชาวบ้านป่าไผ่หลายหลังแทบไม่ได้หลับได้นอน    เสือสิบเอ็ดตัวเหลืออยู่เพียงสองตัว เมาคลานโหวกเหวกอยู่ใต้ถุนบ้านใครบ้านมัน    หมดแรงตะกายขึ้นบันได ..     “โครม !! ..” หินใหญ่เท่าอิฐมอญปลิวหวือมากระทบฝาบ้านตรงห้องนอนสมิง พร้อมเสียงตะโกนปลุก   “ไอ้หมิงตื่นโว้ย .. จะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไงวะ..” ลองเสือเฒ่าได้ลงมือปลุกเองอย่างนี้  โก๋แก่มีแต่ต้องตื่นโดยไว     งัวเงียลุกขึ้นมาล้างหน้า ล้างตา   ทั้งที่แสนจะง่วงและทรมานจากอาการปวดหัวตุบ ๆ   ท้องไส้ก็ปั่นป่วนด้วยฤทธิ์ ของเสือสิบเอ็ดตัว “จะให้ทำอะไรหรือพ่อ .. “ หนุ่มใหญ่กลั้นใจระงับความง่วงถามออกไป   “เอาข้าวไปสีหน่อยซิ  จะไม่มีข้าวสารกรอกหม้อแล้วนะ  แล้วก็ไปขนขอนไม้มากองไว้ใต้ยุ้ง ” “นังเอี้ยงไปไหนแล้วล่ะ ..” “ไปดูทีวี  เอ็งก็เอาแต่ใช้น้อง  มันเป็นผู้หญิงนะวะ  เห็นนังเอี้ยงบอกว่ามัวแต่จะไปจีบสาว   ทิ้งมันให้ขนขอนไม้หนัก ๆ คนเดียวเร๊อะ     “ สมิงรีบเผ่นแน่บออกไป   ก่อนจะโดนพ่อซักฟอก  หลายปีมานี่ ตั้งแต่แม่เสียไป  รู้สึกว่า เสือเฒ่าออกจะโมโหร้ายพิกล .. “ กระถิน ๆ   เก็บหมาให้น้าหน่อย “ ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากนอกรั้ว  เด็กหญิงวัยเจ็ดแปดขวบ  เงยหน้าจากเล่นหมากเก็บขึ้นดู เห็นหนุ่มใหญ่มาดกวนคนหนึ่งยืนเกาะอยู่ตรงประตูรั้ว เด็กน้อยไล่หมาที่มีอยู่มากมายในบ้าน เปิดประตูให้ผู้มาเยือน  รับลูกตะขบในถุงพลาสติกใบเล็ก ๆ   หัวเราะถาม “ น้าหมิงมาทำไม   วันนี้ใส่เสื้อลายเป็นตุ๊กแกเชียวนะ  แล้วมาคนเดียวหรือจ๊ะ  พี่เอี้ยงล่ะ .. พี่เอี้ยงไม่มาด้วยหรือ “ เด็กกระถินถามน้าชายเป็นต่อยหอย   “นังเอี้ยงไปดูทีวีที่บ้านกำนันตั้งแต่เช้าแล้ว  วันนี้มีหนังจีน   น้าจะมาหากระเฉดมันหน่อย กระเฉดอยู่ไหม ? “ สมิงตอบพลางสอดส่ายสายตาหาพี่สาวของกระถิน .. “ พี่กระเฉดอยู่หลังบ้านกับพวกพี่สาลี่  ไปสิ..จะพาไปหา“ เด็กหญิงกระโดดโลดเต้นฉุดมือน้าชายเข้าไปข้างใน  พาเดินลอดใต้ถุนไปทางหลังบ้าน   ผ่านยุ้งฉาง และคอกควายมาถึงหมู่ต้นไม้ร่มเงาครึ้มติดลำเหมืองเล็ก ๆ  สาวน้อยสามสี่คน กำลังนั่งฟังวิทยุพร้อมง่วนทำอะไรบางอย่างมือเป็นระวิง     ไอ้ด่างสองสามตัวป้วนเปี้ยน อยู่ใกล้  ๆ     สมิงเดินอ้อมหมาอย่างแหยง ๆ เข้าไปหา “น้าหมิง .. มาได้ไง ..นั่งก่อน ๆ “ หลานสาวหัวเราะพูดกับน้าชาย  ชี้ไปยังพื้นหญ้าโล่ง ๆ ให้นั่ง สมิงใช้เท้าเขี่ยหมาจอมยุ่ง ขนหลุดร่วงทั่วตัวให้ออกไปห่าง ๆ  กระเฉดค้อนขวับ  เข้าไปอุ้มหมาตัวโปรดของตนออกมา “ ทำขนมอะไรกัน ..  ขูดมะพร้าวอย่างนี้ “ โก๋แก่ยังยืนเก๊กท่าพูดกับสาว ๆ   ชะโงกหน้าเข้าไปสำรวจกลางวง “กล้วยมันสุกเยอะ  เลยจะทำกล้วยบวชชี   ไปแบ่งกันกิน “ “ยายสาเป็นต้นคิดอีกสิ  .. เรื่องของกินนี่ชอบทำนักนะเรา “ สาลี่กำลังผ่ากล้วยน้ำว้าเป็นชิ้น ๆ อยู่   ยิ้มอย่างอาย ๆ  เถียงสวนออกมา “ก็ยังดีมีขนมกิน  ไม่เหมือนตัวเองเอาเม็ดมะขามหมกไฟเลี้ยงสาว” สมิงหัวเราะ ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง เอียงคอยิ้มเท่ห์ในมาดพระเอกหนังไทย “ก็มันไม่มีตังค์นี่หว่า พวกเอ็งก็ช่วยกันรุมดีนัก  แทนจะช่วยเชียร์ “ สาว ๆ หัวเราะคิกคัก สาลี่  น้องลักษณ์  จันเพ็ญ  อยู่กันครบหน้า  สมิงสนิทกับเพื่อน ๆ ของกระเฉดกลุ่มนี้มาตั้งแต่พวกเธอยังเด็ก  ส่วนครอบครัวมาลีซึ่งประกอบด้วยเด็กสาว   แม่และน้องชาย เพิ่งย้ายจากอื่นมาอยู่ป่าไผ่ได้แค่สองสามปี   สมิงแอบชอบเด็กหญิงผู้นั้น ตั้งแต่แรกเห็น   ดั่งเป็นบุพเพอาละวาด   แต่ด้วยเธอยังเด็กนัก  จึงเก็บอาการไว้ไม่ให้ผู้ใดรู้ ปีนี้มาลีอายุย่างสิบเจ็ดเข้าสู่วัยแรกแย้ม  ประกอบกับกำนันพาไปแต่งชุดสวยให้นั่งกระทงเป็น นางนพมาศ  หนุ่มใหญ่พอเห็นก็คลั่งไคล้จนตบะแตก  ละความอายตามตื้อจีบมาโดยตลอด และทุกครั้งส่งจดหมายให้สาวน้อยก็คือผ่านทางเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ สมิงทรุดตัวลงนั่ง  เอื้อมมือไปหยิบกล้วยน้ำว้ากินเล่นแทนมื้อเที่ยง  กะว่ารอขนมเสร็จก็จะ ฟาดต่อตุนเผื่อมื้อเย็น “เมื่อไหร่มันจะเสร็จวะ .. ไอ้กล้วยบวชชีนี่ ” “คงจะเสร็จหรอกนะ .. กล้วยเป็นลูกมีก็ไม่ปอกกินเอง ..มาหยิบไอ้เขาผ่าไว้จะทำบวชชี “ สาลี่เอาสันมีดเคาะหลังมือของหนุ่มใหญ่    สมิงชักมือออก  หัวเราะแหะ  ๆ  หันไปทาง หลานสาวดูความคืบหน้าของกะทิ . “เฮ้ย ๆ  นังกระเฉดเอ็งไปเอาท่าขูดมะพร้าวนั่นมาจากไหนวะ  เอ้อเฮอ..นั่งให้มันดี ๆ หน่อยสิ   ผ้าถุงเปิดโล่งโจ้งอย่างนี้หนุ่ม ๆ เห็นเข้า เป็นได้ไล่ปล้ำเอ็งแน่ “ กระเฉดคว้ากะลามะพร้าวปาน้าชาย  ค่าที่สายตาไม่อยู่สุข . กระมิดกระเมี้ยนเปลี่ยนท่านั่ง ขูดมะพร้าวต่อ “เออ .. ว่าจะถามตั้งเมื่อตะกี้แล้ว   พอดีลืม     คืนก่อนที่มีหนังฉายเอ็งไปนั่งตรงไหนวะ   ถึงไม่เห็นอยู่กับพวกนี้ ..” สมิงถามหลานสาวอย่างแปลกใจ  เพราะโดยปกติ  สาว ๆ กลุ่มนี้ไปไหนก็จะไปด้วยกันหมด หลานสาวหัวเราะร่วน เพื่อน ๆ เล่าให้ฟังแล้ว เรื่องน้าชายปล่อยห้าแต้มตอนกินก๋วยเตี๋ยวผัด แถมริจะจีบสาวแต่ไม่มีตังค์เลี้ยงขนมสักบาท “ฮิ..ฮิ.. พอดีหนูไม่สบายเลยไม่ได้ไป    นอนอยู่กับบ้านนี่แหละ   มีแต่กระถินที่ไปดูกับแม่   เห็นว่าพกขนมมาเลี้ยงสาวเต็มกระเป๋าเลยหรือ ” “โอ๊ย .. ก็นังพวกนี้แหละ .” โก๋แก่บุ้ยปากไปทางเพื่อน ๆ ของหลานสาว “ คอยแต่จะกินโน่นกินนี่  มาลีเขาไม่ได้ว่าอะไรสักแอะ   พวกเดียวกันแท้ ๆ แต่ดันมา รุมแกล้งกันเสียได้ .. “ เสียงหัวเราะมาจากกลุ่มเด็กสาวครืนใหญ่  โก๋แก่บ่นโน่นบ่นนี่เล่นกับสาว ๆ พอแก้เบื่อแก้เหงา ได้สักพัก ก็ถึงเวลาละครเรื่องโปรด      สมิงขยับร่างเอนเข้ากับโคนต้นมะม่วง   นิ่งฟังวิทยุที่ กระเฉดเร่งเสียงให้ดังขึ้น   แต่น..แต่น..แต้น .คณะเกตุทิพย์ขอเสนอ .นิยายรักวาบหวามสะท้านทรวง   ประทับใจ คนวัยหนุ่มสาว   ห่าฝนในเปลวเพลิง ..เอิง..เอิง..เอิง..เอิง..     ..ความเดิมจากตอนที่แล้ว เสกรังสรรค์ได้ลงมาคุยกับสุราลัยผู้เป็นน้องสาว เพื่อปรึกษาปัญหาหัวใจที่คับแน่นอยู่ในอก ทั้งคู่จะช่วยกันแก้ปัญหาได้หรือไม่  ขอเชิญท่านพบกับตอนต่อไปได้แล้ว ณ บัดนี้ นี้ นี้ นี้ นี้ ..   กำลังจะฟังละครให้สนุก  โก๋แก่ก็ต้องชันร่างขึ้นอย่างเร็ว  เมื่อเด็กกระถินวิ่งปุเลง ๆ มาจาก หน้าบ้าน   ตะโกนบอกข่าว “น้าหมิง  น้าหมิ๊ง พี่มาลีมา “ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 46 00:47:51 จากคุณ : ส.สัตยา - [ 24 มิ.ย. 46 00:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หนุ่มใหญ่ใจเต้นแรงระรัวเมื่อทราบข่าวดีกระทันหัน  ลุกขึ้นหมุนซ้ายหมุนขวา แล้วตัดสินใจ ได้ว่าจะปีนรั้วด้านหลังบ้านออกไปตั้งหลักก่อน    ก่อนไปก็หันมาบอกหลานสาวเร็วปรื๋อ “พวกเอ็งอย่าบอกมาลีว่าข้าอยู่นี่นะเฮ้ย   เดี๋ยวข้าจะอ้อมเข้ามาทางหน้าบ้านใหม่ “ หนุ่มใหญ่กระหยิ่มยิ้มย่อง  นึกในใจว่าโชคดีจริงที่ฮอนด้าอิงคันโปรดน้ำมันหมดกลางทาง ไม่ได้เข็นมาด้วย  ไม่ยังงั้นมาลีต้องเห็นจอดพิงรั้วหน้าบ้านแน่ ๆ   มาลีเดินมาจากหน้าบ้าน  เด็กสาวงามหมดจดในเสื้อสีฟ้าอ่อนแขนสั้น  คอและชายแขนเสื้อ มีระบายเป็นลูกไม้เข้ากับผ้าถุงสีเข้ม รวบผมขึ้นกล้าเป็นมวยลวก ๆ  ติดไว้ด้วยกิ๊บแฟชั่นสีฟ้า มองเห็นช่วงคอระหงขาวผ่อง สมิงนอนซุ่มอยู่หลังคันนา ดูหญิงในดวงใจเดินเข้ารวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ  จากนั้นคลานดุ่ม ๆ เลาะตามแนวรั้วด้านหลังไป  พอพ้นบ้านกระเฉดก็ลุกขึ้นวิ่งเลยไปอีกสองสามบ้าน  แล้วอ้อม ย้อนกลับมาหน้าบ้านอีกครั้ง         ยืนตั้งหลักเอาน้ำลายป้ายแต่งทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง ตีหน้าตายเดินวางมาดเท่ห์เข้ามา   แกล้งทำชะเง้อตะโกนหาหลานสาวแต่ไกล มาลีสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงเขย่าหัวใจสาวนั้นแว่วเข้ามา   กวาดตามองไปทางเพื่อน ๆ ก็ไม่เห็นรอยพิรุธอันใด   ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะอยู่หรือจะหนี  แต่ก็ช้าเกินไป . เจ้าของเสียงตะโกนทรมานใจสาวเดินเข้ามาประชิดตัวเสียแล้ว   เมื่อเห็นมาลีก็ทำท่าตกใจ อย่างน่าหมั่นไส้  ยืนท้าวสะเอวเอียงคอยิ้มเก๋พินิจดูสาวน้อยในมาดพระเอกหนังบู๊อินทรีแดง   สักครู่ก็เดินเข้ามานั่งร่วมวง “อ้าว น้าหมิง มีธุระอะไรหรือ   เข้ามาสิ” หลานสาวช่วยโยนมุขเปิดทางให้  ส่วนน้าชายก็รับลูกได้ไวไม่แพ้กัน “มีสิ !  ไม่มีธุระจะมาทำไม  ..แหม !! พอดีจริงน้องมาลีก็อยู่ด้วย   จะได้บอกพร้อมกันเลย” มาลีขบริมฝีปาก  มองเพื่อน ๆ สลับกับสมิงอยู่ไปมาว่ารู้กันหรือไม่ ส่วนกลุ่มเด็กสาวมองหน้า กันเลิ่กลั่กว่าโก๋แก่มาไม้ไหน เมื่อกี้มาก็ไม่เห็นพูดอะไร ..คราวนี้ดันบอกมีธุระ หนุ่มใหญ่ทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้าสาวในดวงใจ   งัดเอาเรื่องที่ได้หารือกับหลวงพ่อ เมื่อวันก่อนออกมาคุย  ทำหน้าจริงจังอธิบายคร่อกถึงความจำเป็นต้องช่วยวัดหารายได้ ไปซ่อมกุฏิ  โดยอาศัยพลังของหนุ่มสาวในหมู่บ้าน  มาวันนี้คือจะมาขอร้องให้เด็กสาวทุกคน ลงแรงช่วยกันเพื่อส่วนรวม  และถือเป็นการทำบุญไปในตัว . กลุ่มเด็กสาวหัวเราะเกี๊ยวก๊าวเมื่อฟังจบ  ออกความคิดเห็นไปต่าง ๆ นา ๆ  ก๋ากั่นอย่างกระเฉด และสาลี่ก็พยักหน้าเอาด้วยอย่างเต็มที่  ลักษณ์ และจันเพ็ญยังกล้า ๆ กลัว ๆ   ส่วนมาลีอาย หน้าแดงก่ำ  ส่ายหน้าไม่เอาท่าเดียว   “เอาสิ  น้าหมิง  แต่น้าช่วยคุยกับแม่ให้ก็แล้วกัน    ฉันอยากจะขึ้นมานานแล้วว่าไอ้เวทีรำวง นี่มันเป็นยังไง  เห็นมีแต่พวกผู้ชายถึงจะขึ้นรำกันได้  ทีผู้หญิงจะขึ้นไปบ้างก็ว่าเสีย ๆ หาย ๆ   คราวนี้จะได้ลองรำสมใจล่ะ  ไม่ต้องมีใครเอามานินทาได้   เนาะสาลี่เนาะ.. .” สาลี่พยักหน้าเห็นด้วย    แถมยังหันมาถามย้ำกับหนุ่มใหญ่ “ว่าแต่งานนี้มีจริง ๆ นะน้า  เอ๊ย  พี่หมิง..” หนุ่มใหญ่ตบขาดังฉาด “เอ๊า !! จะมาพูดเล่นกันทำไมกับงานบุญแบบนี้    จริงซิเฮ้ย .. เรื่องรำวงนี่พี่เป็นคนเสนอกับ หลวงพ่อเอง  ซึ่งท่านก็เห็นด้วยและก็เอาไปคุยกับกำนันแล้ว     กำนันก็สนับสนุนเต็มที่   เรื่องพ่อแม่ของพวกเอ็งนั่นไม่ต้องห่วงหรอก       ให้ทางกำนันกับหลวงพ่อเขาจัดการเอง   ว่าแต่พวกเอ็งเหอะ  งานนี้ต้องช่วยวัดบ้านเรากันหน่อยล่ะ  ห้ามมีใครปฏิเสธ..” ถึงตอนนี้คนอื่น ๆ พยักหน้าเอาด้วยหมดยังเหลือแต่มาลี    เพื่อน ๆ พากันโน้มน้าวชักจูง   ชวนให้ไปสนุกสนานและทำบุญร่วมกัน     สมิงได้ทีคุยกับเด็กสาว  โดยอาศัยเรื่องงานรำวงเป็นเครื่องบังหน้า   ยกแม่น้ำทั้งห้ามาพูด สารพัด  ขณะเดียวกันก็พร่ำชมความสวยของเด็กสาว  ว่าจะเป็นแม่เหล็กดึงดูดหนุ่ม ๆ ทั้งในและต่างตำบล  ให้เข้ามาเสียเงินค่าบัตรขอโค้งรำวง “สวยยิ่งกว่าอรัญญา น่ารักยิ่งกว่าจารุณี อย่างน้องมาลีนี่นะ  แค่อยู่ตรงม้านั่งยังไม่ต้องลุก ขึ้นมารำหนุ่ม ๆ เห็นก็คงจะกระโดดขึ้นมาเต็มเวที ไม่รู้จะทำเงินเข้าวัดได้สักเท่าไหร่   ทำบุญ ช่วยวัดกันเห็น ๆ อย่างนี้  เกิดมาชาติหน้าก็ยิ่งสวยขึ้นไปเป็นร้อย ๆ เท่า ..ดีไม่ดีได้ไปเกิดเป็น นางฟ้าให้เทวดารุมตอมอยู่บนสวรรค์โน่น .. ” ทุกคนแอบซ่อนยิ้ม  เปิดทางให้หนุ่มใหญ่อย่างเต็มที่   ฝ่ายชายได้ทีคุยจ้อ ๆ โม้ไม่หยุดปาก   ส่วนฝ่ายหญิงนั่งพับเพียบคั้นกะทิไม่พูดไม่จา  แต่ในใจนึกอยากจะปั้นกากมะพร้าวขว้างหน้า เสียให้หยุดปาก จังหวะหนึ่งสมิงเอนไปข้างหลัง  เหยียดมือออกท้าวพื้นไว้เพื่อยืดอกดัดตัวจากความเมื่อยขบ   ทันทีที่กางมือประทับลงไปกับพื้น  โก๋แก่ก็รู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมในกลางอุ้งมือ       ลักษณะ อดีตเคยเป็นก้อนยาว ๆ ประมาณกล้วยไข่  แต่ขณะนี้แบนเละเหลวอยู่เต็มมือ ขี้หมานี่หว่า . สมิงเหงื่อตก สาว ๆ นั่งกันอยู่เต็ม  และที่สำคัญคือหญิงในดวงใจก็รวมอยู่ด้วย  ได้ยิน เสียงหลานสาวพูดแซวให้ช่วยมาลีคั้นกระทิ   คนอื่นเลยหัวเราะเชียร์เป็นลูกคู่   สายตาทุกคู่ จับมายังหนุ่มใหญ่เป็นจุดเดียว ถ้าช่วยคั้นก็เป็นอร่อยกันวายป่วงล่ะ ..สมิงนึก หนุ่มใหญ่ดวงซวยค่อย ๆ ยกมือออกจากกองขี้หมา  ดึงกายขึ้นนั่งตัวตรงอย่างช้า ๆ ถือโอกาส ลากมือมากับพื้นหญ้า   เช็ดสิ่งแปลกปลอมในมือออก     แต่เช็ดอย่างไรก็ไม่หมดเพราะดันกดทับเข้าไปเสียเต็มที่     โก๋แก่หัวเราะในลำคอแก้เก้อ   ในหัวขมองวิ่งปรู๊ดปร๊าด   หาวิธีเช็ดขี้หมาออกก่อนส่งกลิ่นติดมือ “โอ้ย !!  แค่เรื่องคั้นกะทิมันเรื่องเล็ก .. พี่ผ่านเรื่องใหญ่มานักต่อนัก” ยามมาลีอยู่ต่อหน้า  สมิงมีกฎอันเฉียบขาดกับเหล่าเด็กสาวว่า   .ห้ามทุกคนเรียกน้า . “ หาเรื่องอะไรใหญ่ ๆ  มาให้ทำดีกว่า .” สาลี่ซึ่งเป็นคู่ปรับ   อดไม่ได้พูดโพล่งขึ้นมา “เคยทำอะไรใหญ่  ๆ  หรือ .. วัน ๆ ไม่เห็นไปไหน” .โอ้โฮ !  เสร็จกุ สมิงยิ้มในใจ   ได้โอกาสดีอย่างเหมาะเหม็งจากคำพูดของเด็กสาว ตั้งท่าทะมัดทะแมงแล้วก็ฝอยออกมาฟอด ๆ    ขณะเดียวกันก็แสดงท่าทางประกอบ “บ๊ะ !!  มาหาว่าพี่ไม่เคยไปไหน   แหม ..รู้น้อย..รู้น้อย .. พี่มันนักเดินทางตังยงอยู่แล้ว     รู้หรือเปล่าว่าพี่นั้นเมื่อสมัยก่อนเป็นพ่อค้าใบยาสูบ    ขึ้นล่องค้ายาไปจนจะทั่วประเทศ       ไม่ว่าเหนือสุดยันแม่สายก็เคยไป .” มือที่วางคว่ำอยู่บนพื้นเพื่อปิดบังความสกปรก   ขยับถูไปข้างหน้ากับพื้นหญ้า .. “ใต้สุดยันเบตงพี่ก็เคยไป” เคลื่อนออกข้าง ๆ นิดหนึ่งแล้วก็ลากมือเข้ามาหาตัว  แสดงถึงทิศใต้ “ไม่ว่าจะตะวันตก”   ถูมือไปทางซ้าย “หรือตะวันออก  ก็ไปมาหมดแล้ว“ ลากถูไปทางขวาบ้าง .หายเหม็นหรือยังหว่า .นึกในใจ ..ต้องตรวจสอบสักหน่อย .. “ยังค้างแต่บนฟ้า  ที่ไม่ได้ขึ้นไป”   ยกมือมาไว้ข้างหน้า  ชี้ขึ้นฟ้า  แต่หันฝ่ามือมาทางตัวเองเพื่อดมพิสูจน์ .ยังเหลืออีกนี่หว่า . กลับเอามือวางคว่ำบนพื้นขยับหมุนเป็นวงจนพอใจ  พลางพูดประกอบฉาก .. “ พี่นะไปมาจนทั่วหมดเลย “ พอหายใจโล่งเมื่อขี้หมาถูกเช็ดออกหมด .. มาลีกับสาลี่ตอนแรกก็งง ๆ   คิดว่าสมิงโม้เล่นไปเรื่อยเปื่อย  แต่สักครู่จับไต๋ได้เพราะนั่งอยู่ ใกล้สุด ประกอบกับได้กลิ่นโชยมา   สองสาวหัวเราะขึ้นคิก ๆ อย่างสุดกลั้น ..คนอื่น ๆ   มัวแต่ฟังสมิงโม้เลยไม่ทันสังเกต   สาลี่จึงอธิบายเรื่องให้ฟัง   . เท่านั้นทั้งวงก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่น   กระเฉดถึงกับหงายหลังตกจากกระต่ายขูดมะพร้าว   สาลี่หัวเราะจนพุงกระเพื่อม  น้องลักษณ์กล้วยน้ำว้าติดคอสำลักแค่ก ๆ ส่วนสาวน้อยมาลีพยายามจะกลั้นหัวเราะ  แต่ก็กลั้นไม่ไหว  ต้องปล่อยออกมาพรืด ๆ   ชำเลืองมองชายหนุ่ม  เมื่อเห็นสมิงจ้องมาก็เบือนใบหน้าหนี   แต่ยังหัวเราะคิก ๆ .. หน้าแดงซ่าน .   โลกทั้งโลกพลันสว่างไสวในสายตาของหนุ่มใหญ่  ไม่นึกว่าความห้าแต้มของตนเองจะ สร้างความขบขันให้เด็กสาวถึงเพียงนี้  .. เพียงแค่เห็นเธอชำเลืองมองมา .. เสมือนประตู ไมตรีที่แง้มเปิดออก   สมิงหัวใจพองโต หน้าแดงกล่ำอย่างสุดจะกลั้น   รอยยิ้มนั้นเปรียบเหมือนของขวัญอันล้ำค่า ที่สวรรค์ประทานมาให้ .. ความรักอันบริสุทธิ์นั้นเป็นคุณค่าของจิตใจ    ชายหนุ่มมอบความรักให้แก่สาวน้อยด้วย หัวใจแท้จริง   ผลได้รับถึงแม้จะน้อยนิดเพียงแค่รอยยิ้ม  แต่กลับเสมือนเป็นหยาดน้ำทิพย์ ชะโลมหัวใจให้ชุ่มชื่น สมิงกราบวิงวอนฟ้าดินให้ช่วยคงสภาพนี้ไปนาน ๆ   .ถ้าเป็นไปได้ขอตราบนานเท่านาน ................... จากคุณ : ส.สัตยา - [ 24 มิ.ย. 46 00:43:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนที่ 4 ....................................... ข่าวดังกระจายไปอย่างแพร่หลายว่าวัดป่าไผ่จะจัด “มินิงานวัด” ขึ้น  เพื่อนำเงินรายได้เข้าสมทบ มูลนิธิการกุศลฟื้นฟูสภาพกุฏิ   สมิงซึ่งเป็นประธานกลุ่มหนุ่มสาวได้นัดแนะและหารือสมาชิกกลุ่ม อยู่ตลอดเวลา  และพรุ่งนี้จะเป็นวาระการประชุมใหญ่ครั้งที่หนึ่ง ณ บ้านกำนัน แสงแดดยามหลังเที่ยงฟาดเปรี้ยงทำให้อากาศร้อนขึ้นผะผ่าว  ลมพัดกอไผ่ดังซู่ซ่า  ต้นไผ่เสียดสี กันเอี๊ยดอ๊าด  ไอ้โต้งโก่งคอขันมาจากบ้านใครสักคน มองไปยังท้องทุ่งเห็นไอแดดลอยขึ้นยิบ ๆ     มันช่างเงียบสงัดปราศจากผู้คนไปทั่วทั้งหมู่บ้าน   บางบ้านเห็นคนแก่นอนฟังละครวิทยุอยู่ใต้ถุน คอยเฝ้าหลานที่นุ่งแต่เสื้อกล้ามโชว์ไอ้จ้อนโตงเตงเล่นฝุ่นอยู่ใกล้ ๆ  นอกจากนั้นก็มีแต่หมาไทย สารพัดสีนอนหาวอยู่ตามถนนเต็มไปด้วยฝุ่นแดง ๆ  ชวนให้เหงานัก แต่บริเวณใกล้ป่าช้าหลังวัด อันเป็นสถานที่เย็นฉ่ำตามธรรมชาติของดงกล้วยกลับไม่เงียบเหงา   บริเวณซอกหลืบในสุด ล้อมรอบด้านไปด้วยต้นกล้วยแน่นขนัดมีพื้นที่ว่างแคบ ๆ ขณะนี้ถูกปูทับ ไว้ด้วยเสื่อผืนเล็ก ๆ และอัดแน่นไปด้วยผู้คน       บรรยากาศในซอกกลางดงกล้วยแห่งนี้ดูเคร่งเครียดเป็นการเป็นงาน      แต่ละคนกำมือแน่น   มีท่าทีใช้ความคิดไม่พูดไม่จา นั่งบ้างยืนบ้าง  ล้อมเป็นวงรอบหนุ่มใหญ่ผู้หนึ่งซึ่งกำลังพูดแจ๋ว ๆ อยู่คนเดียว    ออกท่าทำไม้ทำมือเหมือนจะปาฐกถา เบื้องหน้าของโก๋แก่ผู้นั่งอยู่กลางวงนั้น  มีกระดาษขนาดประมาณกว้างครึ่งเมตร ยาวหนึ่งเมตร ตีตารางเป็นช่องใหญ่แปดช่องแบ่งเป็นสองแถว แถวละสี่ช่อง  แถวล่างตรงสองช่องกลางเขียน เป็นตัวอักษรต่ำกับสูง  หกช่องที่เหลือใช้ปากการะบายเป็นจุดแต้มแบบเดียวกับลูกเต๋า  เรียงไป ตั้งแต่หนึ่งถึงหก    รอบช่องใหญ่ทั้งแปด มีช่องเล็ก ๆ รายรอบ  เขียนเป็นตัวเลขสองตัวมีขีดคั่น ตรงกลาง   เช่นหนึ่งกับหก  หรือห้ากับสอง ในมือของเขาถือจานใบย่อม  ครอบปิดด้วยฝากระติ๊บข้าวเหนียว   ขณะนี้กำลังทำท่าเขย่าด้วย มาดที่เจ้ามือไฮโลตามงานศพยังต้องชิดซ้าย  เขาคือประธานกลุ่มหนุ่มสาวแห่งบ้านป่าไผ่นั่นเอง เขย่าเสร็จก็วางจานไว้กับพื้น แล้วก็พูดเชิญชวนลูกค้า ซึ่งก็คือบรรดาทโมนทั้งหลายของหมู่บ้าน ให้ร่วมเสี่ยงดวง “ เอ้า ! แทงเสีย..แทงเสีย ..แทงเปล่าได้เปล่า  แทงเงินได้เงิน  แทงบุหรี่ได้บุหรี่   เฮ้ย !  นังเอี้ยง เอ็งเอาเม็ดมะขามมาแทง  แล้วข้าจะเอาที่ไหนมาจ่ายให้  เป็นผู้หญิงประสาอะไรวะ ไป๊..ออกไป หาเล่นหมากเก็บกับเพื่อนเอ็งแถว ๆ บ้านโน่น .” ไล่น้องสาวจอมแก่นออกไปนอกวงแล้วก็หันมามองแผงไฮโลต่อ “ ..อ้าว !! ไอ้ใบ้เอาแบ้งค์กาโม่ที่ไหนมาแทงอีกล่ะนั่น   ใครก็ได้อธิบายให้มันหน่อยว่าเขา เล่นเงินจริง      วุ้ยยยย..ปวดหัวจริงกุ ..       เจ้าวินอย่ายักกินดิบสิเฮ้ย  ยักแล้วต้องแทงต่อ     เจ้านิรันดร์เล่นแป๊บเดียวเงินหมดแล้ว   จีบสาวหลายคนจนเงินไม่เหลือเลยหรือ ” ท่านประธานพูดคร่อกกับลูกค้า ..  สายตาอันแหลมคมกวาดไปทั่ววง  ป้องกันคนมีลูกเล่น “จะเปิดแล้วนะ..เอ้า ! ไอ้มอยกั๊ก เอ็งจะแทงก็รีบแทงอย่ามัววิจารณ์ ข้าเมื่อยหู ..” เจ้าศรีมอยผุ้มีสร้อยว่า ‘กั๊ก’ คือติดอ่าง  หันมาค้อนสมิง  รีบวางเงินลงไปโต๊ด  ต่ำ – เอี่ยว   แต่ยังไม่วายจะต่อปากต่อคำ “เจ้า..เจ้า..มือ..จะ..จะรีบเสียไปไหน ปะ..เปิดเร็ว  ก็..ก็..เสียเร็ว เมื่อ..เมื่อกี้..  ออก..ออก เอี่ยว สามดอก  ข้าว่า..ว่า..เอี่ยวต้องเหลือ..เหลืออยู่สักอันแน่..แน่  ตานี้รับ..รับรองออกต่ำ..ต่ำเอี่ยว” “เดี๋ยวก็รู้.. ฮะ..ฮะ..”    เจ้ามือยักคิ้วหัวเราะกลับ เงินและบุหรี่ยี่ห้อต่าง ๆ ถูกวางลงไปบนแผง  ส่วนมากค่อนไปทางแต้มต่ำ   โดยเฉพาะช่องต่ำ กับเอี่ยว มีเงินกองอยู่เต็ม  รอจนแน่ใจว่าไม่มีใครแทงแล้ว  โก๋แก่หัวโจกก็ค่อย ๆ แง้มฝากระติ๊บ ออกทีละนิด  ให้ลูกค้าได้ลุ้น  พอเห็นลูกเต๋าโผล่มาแพลม ๆ ก็กระชากออกอย่างรวดเร็ว   กระแทกฝากระติ๊บลงกับพื้นเสื่อข้าง ๆ จานดังตุ๊บ !!   เสียงเฮดังลั่นดงกล้วย  เมื่อลูกเต๋าออกเอี่ยว – สอง – สาม  เจ้ามือหน้ามุ่ยบ่นอุบ    นับเงินและ หยิบบุหรี่ออกจากซองจ่ายให้ลูกค้า  ไอ้มอยตบตีนตบมือหัวเราะกั่ก ๆ เยาะเย้ยลูกพี่ไม่ขาดปาก “กะ..กะ..กุว่าแล้ว ขะ..ขะ..เขย่าอย่าง  อย่างนี้..มี..มีพันก็หมด..หมดพัน  งาน..งานนี้กุว่า.. ว่านุ่งใบตอง   กะ..กลับแน่ ๆ “ สมิงยันผางเข้าไปตรงสีข้างเจ้ามอยจนเอียงกะเท่เร่ตกเสื่อ “นี่..นี่  นุ่งใบตองกลับ  เอ็งแช่งข้าหรือ  เดี๋ยวเอ็งเจ๊งมั่งข้าจะหัวเราะให้ฟันโยก .. เฮอะ.. ไอ้มอยกั๊ก..  พูดกั๊กแล้วยังจะทำปากดี..” ด่าเจ้ามอยเสร็จ  ก็เอาลูกเต๋ามาลูบ ๆ สำรวจ  บ่นพึมพำว่ามีใครเอาน้ำลายมาป้ายไว้หรือเปล่า   เอี่ยวมันถึงได้ค้างอยู่หนึ่งดอก ทั้งที่ตนเองมั่นใจว่าไฮโลเปลี่ยนหน้าหมดแล้ว  จัดแจงเอาลูกเต๋า ฝนกับชายเสื้อ  ยังไม่พอคว้าเอาจานมาเช็ดอีกที  ให้แน่ใจว่าไม่มีใครมาลูบคมเอาน้ำลายป้าย ไฮโลให้ติดจานได้   เช็ดจนหนำใจแล้วหนุ่มใหญ่ก็เอาจานวางกับพื้น      จับลูกเต๋าตั้งเป็นรูปสามเหลี่ยมบนจาน   เอากระติ๊บครอบแล้วยกขึ้นเขย่าเสียง “ คลิ๊ง !! “ กังวาน  สมิงวางจานลงกับพื้นด้วยท่าทาง พออกพอใจในผลงาน     ยกสองแขนขึ้นกอดอกดูทโมนทั้งหลายวางเงินกับบุหรี่ลงมาบนแผง เวลาผ่านไป กระแสเงินหมุนเวียนในวงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ    ความตื่นเต้นเพิ่มขึ้นทุกขณะจิต   ............. กำลังลุ้นกันตัวโก่ง  ขณะเจ้ามือกำลังแง้มฝากระติ๊บ     ทันใดทุกคนก็ใจหายวาบเมื่อได้ยิน นังเอี้ยงที่ออกไปนั่งงอนตุ๊บป่องอยู่นอกดงกล้วยตะโกนเข้ามา “พี่หมิง สารวัตรมา !!!” เสียงประสานกันอยู่เซ็งแซ่เงียบกริบอย่างทันควัน  นิ่งกันอยู่สักสองสามวินาที  ต่อจากนั้น บรรยากาศก็เหมือนป่าช้าแตก .. ทโมนทั้งหลายพากันพุ่งออกมาจากดงกล้วยคล้ายผึ้งแตกรัง   วิ่งหน้าตั้งออกไปตั้งหลักกันในทุกทิศทาง  ต้นกล้วยเล็ก ๆ ถูกเหยียบราบเป็นแปลง สมิงกระโดดโครมสองสามทีก็หลุดออกจากดงกล้วยมาได้   ห้อแน่บสุดเหยียดมุ่งไปทางป่าช้า กะว่าจะหลบเข้าตรงหลังเมรุ  วิ่งมาจวนจะถึงก็ชักเอะใจที่ไม่เห็นมีตำรวจสักคน   หันกลับไปดู เห็นนังเอี้ยงยังยืนอยู่ที่เดิมเลยหยุดวิ่ง กวาดสายตาสำรวจโดยรอบอีกครั้ง         แล้วก็รู้ทันทีว่า ถูกน้องสาวตัวดีหลอก เจ้ามือไฮโลเดินกลับไปหาน้องสาวอย่างโมโห   พอเข้าไปใกล้ก็เงื้อมะเหงกสุดล้ากะสับเต็มที่   แม่นางเอี่ยงเอี้ยงร้องเสียงหลงตั้งท่ามวยจีนกะสู้ตาย  สมิงโกรธฮึดฮัด  ตะคอกถามเสียงดัง “เอ็งตะโกนทำไมว่าตำรวจมา” “ใครบอกว่าตำรวจมา” “ก็เอ็งตะโกนเมื่อกี้ไง” “หนูบอกว่าสารวัตรมา” “เอ้อ !!  แล้วนั่นไม่ใช่ตำรวจหรือ  มันจะสารวัตรอะไรได้อีก ” “ได้สิ .สารวัตรกำนันไง  หนูเห็นลุงเป็งเดินเฉียดเข้าไปในวัด” “เห็นแล้วเอ็งตะโกนทำไม  สารวัตรกำนันมันเกี่ยวอะไรกับข้า  ”   “เอ้า !! ก็เผื่อแกจะมาหาพี่   กำนันใช้มาหรือเปล่า  พรุ่งนี้จะประชุมแล้วนี่   .” “ถึงมาหาข้า เอ็งก็ค่อย ๆ เข้าไปบอกก็ได้  ไม่ใช่ตะโกนลั่นอย่างกับมีอะไรนักหนา..นังเอี้ยงเอ๊ย..”         ส่ายหัวอย่างเซ็ง ๆ ให้น้องสาว  แล้วก็เกาคางแกรก ๆ  นิ่งคิด . ..มันจะมีเรื่องอะไรได้วะ   นังนี่ทำเสียเส้นจริง ๆ เฮ้อ ..ไอ้พวกนั้นก็วิ่งหายไปไหนกันหมด แล้วก็ไม่รู้  หมด..หมดกัน..กุยิ่งเจ๊งอยู่ด้วย  วันนี้พวกมันได้ทีเลิกเล่นแหง ๆ  เซ็งจริง ๆ  .. โก๋แก่ระบายอารมณ์หงุดหงิดด้วยการสับมะเหงกโป้กลงบนหัวนังเอี้ยงที่ดันเผลอตัวปล่อยการ์ด   จากนั้นก็ลากแขนน้องสาวเดินกลับไปยังพาหนะคู่ชีพซึ่งจอดทิ้งไว้ในวัด ใต้ร่มเงาของมะขามต้นใหญ่  ร่างหนาบึ้กเต็มไปด้วยมัดกล้ามของสารวัตรเป็งนั่งคร่อมเบาะ ฮอนด้าอิงหลบแดดร้อนอยู่อย่างสบายอารมณ์    อดีตนักเลงเก่าใช้เหรียญสลึงสองเหรียญ ประกบกันแทนแหนบถอนหนวดเคราเพิ่งงอกใหม่  รอสมิงอยู่อย่างใจเย็น เมื่อเห็นหนุ่มใหญ่โผล่เข้ามาทางประตูวัดด้านหลังพร้อมน้องสาวก็โบกมือให้    รอจนทั้งคู่ เดินมาถึงใต้ร่มไม้   ตัวต้นเหตุทำให้ไฮโลวงแตกก็พูดกลั้วหัวเราะขึ้น “ข้าได้ยินเสียงนังเอี้ยงมันตะโกนแล้วเห็นพวกเอ็งวิ่งกันจนป่ากล้วยราบเป็นแปลง   รู้ว่าแอบ เล่นไฮโลกันอยู่แหง ๆ   ลองรออยู่ที่รถดูก่อนสักพัก  ถ้ายังไม่มาก็ว่าจะเข้าไปหาในดงกล้วย ” สมิงส่ายหน้า   บ่นพึมพำไปตามเรื่อง  แล้วหันไปถามสารวัตรกำนัน “มีธุระอะไรด่วนเร๊อะลุง  มาตามหาถึงนี่...” “กำนันเรียกหาเอ็งว่ะ  ไม่รู้เรื่องอะไร  อยู่ ๆ ก็ตะโกนข้ามรั้วเข้าไปบอกข้าว่าให้ช่วยตามหาเอ็ง ให้หน่อย   ข้าให้ข้าวหมูเสร็จพอดีก็เลยเดินถามมาเรื่อยแหละว่าใครเห็นเอ็งมั่ง แม๊ .. กว่าจะเจอก็เล่นเอาขาลากเหมือนกันนา .. “ โก๋แก่ขมวดคิ้วสงสัย  แต่ก็ไม่ถามอะไรอีก   ไล่น้องสาวให้เดินกลับบ้าน  บอกท่านสารวัตร ให้ขึ้นซ้อนท้าย    จากนั้นควบรถรุ่นหลังสงครามโลกคู่ใจ   เอียงร่อนออกจากวัดมุ่งสู่บ้านกำนัน       ห้อตะบึงฝุ่นคลุ้งแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงปลายทาง   โก๋แก่พิงรถไว้ตรงประตูรั้ว     เดินตามนักเลงเก่า เข้าไปข้างใน ใต้ถุนบ้านกำนันขณะนี้มีผู้คนกลุ่มใหญ่กำลังรุมมุงดูอะไรสักอย่าง    ท่านกำนันซึ่งอยู่ในกลุ่ม นั้นด้วยหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์เข้ามาในบ้าน   พอเห็นเป็นสมิงและสารวัตรเป็ง มือขวาของตน  จึงกวักมือเรียก   หนุ่มใหญ่เดินนำสารวัตรเป็งเข้าไป เมื่อถึงที่ทุกคนกำลังรุมล้อมอยู่ก็แหวกทางออก  ชะโงกไปดู สิ่งของกองรวมกันอยู่บนโต๊ะไม้เตี้ยนั้น  ประกอบด้วยกล่องโลหะรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ยาว ประมาณสองฟุตสูงประมาณห้านิ้วมีปุ่มแบบบิดหมุนอยู่ด้านหน้าหลายปุ่มวางซ้อนกันสองกล่อง   ไมโครโฟนสองอัน   ลำโพงรูปปากแตรลักษณะแบบเดียวกับโทรโข่ง  เรียกว่า  “ฮอร์น”  สองตัว   และสุดท้ายคือสายไฟแบบใช้เดินเครื่องเสียงยาวเฟื้อยกองใหญ่     สมิงเอียงคอพินิจเครื่องเสียงชุดนั้นอย่างสนใจ  กำนันปล่อยให้ดูสักครู่แล้วค่อยเอ่ยขึ้น “ชุดหอกระจายข่าว  อำเภอเพิ่งให้มา  เอ็งดูแล้วคิดว่าเป็นไงบ้าง  ไอ้ข้าก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้   คนอื่นก็ยิ่งซ้ำร้าย   นึก ๆ ดูก็คงจะมีแต่เอ็งที่พอจะรู้เรื่องเครื่องเสียงเครื่องไฟบ้าง        เลยให้ สารวัตรเป็งไปตามมาประกอบ  ทำเสร็จแล้วก็กะว่าให้เอ็งเป็นโฆษกไปเลย  จะได้ช่วยดูแล เครื่องเสียงให้ด้วย  ว่ายังไงล่ะทำได้ไหม ?” สมิงยิ้มกว้าง ๆ   “ไม่มีปัญหาหรอกพ่อกำนัน  อีแค่นี้สบายมาก  เมื่อก่อนสมัยผมอยู่กับคณะรำวง  ทุกวันต้อง เดินไฟ  ติดตั้งเครื่องเสียง  ยุ่งยากกว่านี้เยอะ   ว่าแต่จะให้ผมทำเมื่อไหร่  และก็ที่ไหนดี .” “ติดตั้งบ้านข้านี่แหล่ะ ..   เดี๋ยวนี้เลย     ถ้าเสร็จทันจะได้ให้เอ็งประกาศลองไฟ  เรียกคน มาประชุมเรื่องงานของหลวงพ่อตอนเย็นพรุ่งนี้เสียเลย..” “ได้ครับ แต่ว่า  ..อ้า..” หนุ่มใหญ่ถูไม้ถูมือ   “จะเอาคนช่วยหรือ .. “ “ ไม่ใช่ครับ  คือ พ่อกำนันมีอะไรกินสักหน่อยไหมครับ .. หิวจัง  แหะ ๆ..” กำนันส่ายหัวอย่างรู้เชิงแกมระอา ตะโกนขึ้นไปบนบ้านเรียกลูกสาวคนสวยช่วยจัดหา ข้าวปลามารับรองประธานกลุ่มหนุ่มสาวและควบตำแหน่งอนาคตโฆษกประจำตำบล .. “ไอซ์ เอ้ย .อยู่ไหมลูก หาข้าวมาให้สักจานสิ ..” จากคุณ : ส.สัตยา - [ 24 มิ.ย. 46 00:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สมิงสะกิดเอวกำนัน “ลูกสาวพ่อกำนันนี่ชื่อทันสมัยดีนะเป็นฝรั่งเชียว  ผมว่าจะถามหลายทีแล้ว  แปลว่าอะไรครับ” แล้วก็ต้องคอย่นหลับตาปี๋  เมื่อได้ยินคนที่กำลังพูดถึงตะโกนถามมาจากบนบ้าน “คลุกหัวปลาทูด้วยไหมพ่อ ” ท่านกำนันหัวเราะ .ตะโกนตอบ “ไม่ใช่โว้ย ให้คนกินไม่ใช่ให้หมา ตักข้าวใส่จานมาเฉย ๆ  และก็หากับมาด้วยสักอย่างสองอย่าง” สมิงค้อนลอย ๆ ขึ้นไปบนบ้าน  ขณะที่รอก็เร่เข้าไปตรวจชุดหอกระจายข่าวก่อนพลาง ๆ  ................... ไม่กี่อึดใจน้องไอซ์ก็ยกสำรับข้าวลงมาให้    เมียของท่านกำนันลงจากเรือนตามมาคุมด้วย   สมิงรี่เข้าไปจัดการอาหารอย่างหิวโหย  สาวน้อยคนสวยนั่งดูชุดเครื่องเสียงฆ่าเวลาอยู่ใกล้ ๆ เตรียมเก็บสำรับกลับ ส่วนภริยาของท่านกำนันหรือชาวบ้านเรียกอย่างให้เกียรติว่า“แม่กำนัน” ยืนคุมห่าง ๆ   สมิงหาเรื่องชวนเด็กสาวคุย  ปากก็เคี้ยวข้าวตุ้ย ๆ   “วันก่อนพี่ไปทอดแหเห็นน้องไอซ์ ไปว่ายน้ำในลำห้วย   ทำไมดำน้ำตูดโผล่โด่ง ๆ อย่างนั้นล่ะ จะจมก็ไม่จม  จะลอยก็ไม่ลอย ” ลูกสาวกำนันยิ้มอาย ๆ   “พี่นี่ก็สอดรู้สอดเห็นดีนะ ก็มันดำน้ำ..ว่ายน้ำไม่เป็น ..คนกำลังหัดจะให้มันเก่งได้ยังไง .” “อ้าวเห็นไปเล่นน้ำบ่อย ๆ   แล้วทุกทีไปทำอีท่าไหน .” เด็กสาวหันหน้าตะแคงข้างให้  ตอบอุบอิบในลำคอ “นุ่งผ้าถุง ตีโป่งเอา”   “ฮ่า..ฮ่า.. นึกออกแล้ว..จำได้..จำได้..ที่เมื่อสองสามปีที่แล้ว  โป่งพลิกหงายท้อง กางเกงในไม่ใส่ เห็นตูดขาวว่อกน่ะหรือ  โอ้โฮ ยังว่ายไม่เป็นอีกเหรอ ..พี่สอนให้เอาไหม เตรียมมะพร้าวแห้ง ไว้สองลูกนะ ..พี่จะเอามาผูกเชือกทำเป็นทุ่นกันจม .. ” มะเหงกก้อนเบ้อเร่อ .. สับโป้กลงบนหัวจอมกระล่อน “เอ็งไม่ต้องไปยุ่งกับลูกสาวข้าไอ้หมิง  รีบ ๆ กิน แล้วก็รีบไปต่อเครื่องเสียง  ดันพูดออกมาได้ว่า เห็นตูดลูกสาวข้า  จริงหรือลูก . .” แม่กำนันหันไปถามลูกสาวด้วยสีหน้าข้องใจ   เด็กสาวค้อนทั้งคู่วิ่งขึ้นบ้านไป  ไม่รอเก็บสำรับอีก “ข้าว่าแล้ว  .. เอ็งน่ะมันปากเสียจริงไอ้หมิง ..เห็นไหมนังไอซ์มันวิ่งขึ้นบ้านไปแล้ว  นี่ข้าก็ต้อง เก็บสำรับข้าวเองล่ะสิเนี่ย   เฮ้อ .” หนุ่มใหญ่ง่วนกับเครื่องเสียงจนถึงเย็นจึงติดตั้งเสร็จ   ชุดแอมป์ถูกติดตั้งไว้บนโต๊ะในห้องเล็ก ใต้ถุนบ้านซึ่งเป็นสำนักงานที่ทำการกำนัน   ไมค์ติดสายยาวเฟื้อยรัศมีทำการไกลหลายเมตร ส่วนฮอร์นหรือลำโพงแบบโบราณสองตัว   กำนันใช้คนให้เอาขึ้นไปมัดติดไว้บนยอดต้นมะพร้าว   หันตูดชนกันให้สามารถส่งเสียงออกได้สองทิศทาง เมื่อทุกอย่างเสร็จสรรพ  สมิงก็เริ่มทดสอบ “โหล ..หนึ่ง สอง .. โหล..หนึ่ง  สอง .. โหล ..หนึ่ง  สอง สาม  สี่  ห้า  หก  เจ็ด  แปด  เก้า   ศูนย์” เสียงของหนุ่มใหญ่ก้องกังวานดังไปทั้งหมู่บ้าน  กำนัน สารวัตรเป็ง และชาวบ้านอีกสองสามคน ซึ่งนั่งรอลุ้นผลอยู่ใกล้ ๆ หันไปยิ้มให้กันอย่างพึงพอใจ    กำนันพยักหน้าให้สมิงพูดต่อ .. “เอ็งลองว่าอะไรไปเรื่อย ๆ ซิ  ดูมันจะเป็นยังไง  ปิดท้ายก็ประกาศเชิญประชุมก็แล้วกัน” ท่านโฆษกซึ่งได้รับการแต่งตั้งสด ๆ ร้อน ๆ   ตั้งท่าทะมัดทะแมงเลียนแบบผู้ประกาศข่าวที่เห็น จากในทีวีช่อง 8 ลำปาง   โก่งคอเก๊กเสียงหล่อพูดกรอกไมค์ลงไป แล้วเสียงห้าว ๆ ก็ออกจาก ยอดมะพร้าวส่งกระจายเสียงไปตามอากาศ ชาวบ้านต่างนิ่งฟังกันอย่างสนใจ  เพราะเป็นของใหม่ไม่เคยมีมาก่อน .. “ประกาศ ประกาศ ที่นี่สถานีวิทยุแห่งบ้านป่าไผ่  ขณะนี้เวลาสิบเจ็ดนาฬิกา  และโปรดเตรียม เทียบเวลา ..อีกหนึ่งชั่วโมงจะเคารพธงชาติ   แตน ตะละแตน แต้น แตน แต่น  ต้น ..แต้น.. วะ  ฮะ  ฮะ  นั่นใครผ่านมาล่ะหือ ดูคุ้น ๆ  ลุงแก้ว .. ลุงแก้วโว้ย .. มาพอดีขึ้นมาหาผมหน่อย .. เอ้อ !!  ผมรออยู่บนนี้แหละ   ขึ้นมาเลย ” สมิงประกาศเชิญมัคนายกคนซื่อที่ผ่านมาพอดี    ผู้เฒ่าหยุดเดิน ตะแคงหัวเงี่ยหูฟังหาต้นเสียง   เมื่อแน่ใจแล้วว่ามาจากทางไหน  ก็เดินเข้ามาภายในบริเวณบ้านกำนัน    ตรงไปยังต้นมะพร้าว   แล้วปีนขึ้นไปหาในทันที “เฮ้ย ๆ ๆ ปีนขึ้นต้นมะพร้าวทำไม  บนยอดโน่น มันลำโพง    ตัวผมอยู่บนบ้านกำนันนี่  ..” เสียงนั้นส่งกระจายตามอากาศไปทั่ว  ชาวบ้านที่ได้ยินหัวเราะกันครืนๆ ตลกความห้าแต้ม ของท่านผู้จัดการกองทุนรวมพระสงฆ์ . เสียงแจ้ว ๆ ของสมิงล่องลอยไปตามลมอีก “ต่อไปท่านจะได้พบกับรายการเพลงเพลินใจยามเย็นกับนักจัดรายการเสียงใสใจซื่อ..ว่าสมิง แต่น..แต่น..แต้น.. สวัสดีครับมิตรรักแฟนเพลงของกระผมทุกท่าน  พบกันอีกแล้วนะครับ เป็นประจำกับรายการเพลงเพลินใจยามเย็น   .. จดหมายฉบับแรกของรายการในวันนี้ เขียนมาจากคุณกุหลาบสีชมพูแห่งบ้านป่าไผ่ ..สวัสดีค่ะพี่สมิงเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า สุดที่รักของน้องมาลี   อุ๊ย ! ไม่ต้องชมผมขนาดนั้นก็ได้ครับ ผมเขิน..” . สาวมาลีกำลังนั่งเลาะเกล็ดปลาช่อนเตรียมทำอาหารมื้อเย็น  เผลอลืมตัวเงื้ออีโต้ขึ้นสับสุดล้า โป้กเดียวปลาช่อนตัวเท่าน่องหัวขาดกระเด็น .. . โก๋แกจอมทะลึ่งพูดเอง  เออเอง  เลียนแบบดีเจของรายการวิทยุอย่างสนุกสนาน “ หนูได้ติดตามรายการของพี่มานานแล้ว  พี่จัดเพลงได้ถูกใจหนูและสาว ๆ ในแก๊งค์กุหลาบ หลากสีของเราเป็นอย่างยิ่ง  วันนี้มีโอกาส จึงอยากจะเขียนจดหมายมาขอเพลงจากพี่สักเพลง   หวังว่าพี่คงไม่รังเกียจแฟนเพลงคนนี้นะคะ  และคงจะยินดีจัดเพลงให้ตามที่ขอ  โถ ! ..พี่สมิง ไม่รังเกียจมิตรรักแฟนเพลงหรอกครับ .น้องกุหลาบสีชมพูจะขอเพลงอะไรดีเอ่ย . .” แกล้งขยำกระดาษทำเสียงกรอบแกรบ   เลียนแบบดีเจลูกทุ่งยามอ่านจดหมายขอเพลง “อ้อเจอแล้ว ! อ่านต่อนะครับ  สำหรับชื่อเพลงน้องอยากให้พี่อุบไว้ก่อน  เพื่อคนฟังจะได้ ประทับใจ   เพลงนี้ขอมอบเป็นพิเศษให้แก่เพื่อนสาวคนหนึ่งแห่งบ้านป่าไผ่   และที่ไม่ลืมคือ มอบให้พี่สมิงสุดหล่อ     ..ขอบพระคุณครับที่อุตส่าห์มอบเพลงนี้ให้ดีเจคนยากคนนี้ .   สุดท้ายนี้น้องขอขอบคุณพี่สมิงมาก ๆ    ที่ได้กรุณาตอบจดหมายและขอให้พี่อยู่คู่รายการ เพลงเพลินใจยามเย็นตลอดไปตราบนานเท่านาน เอ้า ! เมื่อมิตรรักแฟนเพลงเราขอมา     สมิงก็จัดให้ตามขอ   .” ดีเจเสียงหวานใช้ปากทำดนตรีนำ  จากนั้นชาวบ้านก็ได้ยินเสียงกาลามังแตกร้องเพลงดังลั่น “ .เจ้าช่อมาลี  คนดีของพี่ก็มา  สวยจริงหนาเวลาค่ำคืน  สวยจริงหนาเวลาค่ำคืน   . โอ้จันทร์ไปไหน    ทำไมถึงไม่ส่องแสง  เดือนมาแฝง  แสงกระจ่าง  เมฆน้อยลอยมา ช่า..ช่า เจ้าช่อมาลี  คนดีของพี่ก็มา .. ” . มื้อเย็นวันนี้ของบ้านสาวมาลี   จากรายการอาหารที่วางไว้เป็นดิบดีว่าต้องเป็นแกงส้มปลาช่อน กลับต้องเปลี่ยนเป็นลาบปลาแทน   เมื่อปลาช่อนบรมซวยตัวนั้นถูกอีโต้สับละเอียดคาเขียง .. จบรายการเพลง  สถานีวิทยุแห่งบ้านป่าไผ่ยังคงออกอากาศต่อ   .. “ต่อไปเป็นรายการข่าว ข่าวแรก..ในวันพรุ่งนี้เวลาสิบแปดนาฬิกา ท่านกำนันขอเชิญสมาชิก กลุ่มหนุ่มสาวทุกท่าน และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องร่วมประชุมเรื่องการจัดงานหารายได้ซ่อมแซมกุฏิ     ณ ที่ทำการกำนัน  กรุณาแต่งกายสุภาพ  และ  มาตรงเวลาด้วยครับ ” โฆษกถือโอกาสประกาศข่าวสำคัญต่อ “ต่อไปเป็นข่าวที่สอง .. สำหรับไอ้พวกที่เล่นได้แล้วถือโอกาสหนีไปในบ่ายนี้   วันนี้จะปล่อย ไปก่อน     พรุ่งนี้เจอกันที่เก่า  เวลาเดิม ..  ใครไม่ไปโดนเตะ .” ตบท้ายด้วยรายการข่าวของกำนันฝากมาให้อ่าน “ต่อไปเป็นข่าวสุดท้าย ท่านที่มีบ้านอยู่ในละแวกบ้านกำนัน  ช่วงนี้เวลากลางคืนขอทุกท่าน กรุณาปิดประตู – หน้าต่างให้เรียบร้อย และเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน  ไม่จำเป็นห้ามโผล่ออกมาดู นอกบ้านอย่างเด็ดขาด ..ย้ำ ..ไม่จำเป็นห้ามโผล่ออกมานอกบ้านอย่างเด็ดขาด ” ประกาศเสร็จโฆษกก็หันมาถามอย่างสงสัยว่าให้ประกาศอย่างนี้ทำไม  ท่านกำนันตอบอาย ๆ “เมียข้าจะหัดถีบจักรยาน  !!”   สมิงหัวเราะก้าก  เผลอพูดทวนคำของกำนันออกลำโพงดังไปทั่วหมู่บ้าน  ชาวบ้านได้ยิน หัวเราะครืน ๆ   อดีตเสือเก่าแต่ถูกภริยาลบลาย กกเล็บออกหมด  โมโหหน้าแดงก่ำ  ใช้เท้า ยันสีข้างโก๋แก่เอียงกะเท่เร่ เกือบตกชาน จากคุณ : ส.สัตยา - [ 24 มิ.ย. 46 00:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาดูมาชมประสาแม่ยกที่ดีค่า... คราวนี้ได้ที่นั่งวีไอพีด้วย โชคดีจริงๆที่ไม่ต้องจ่ายตั๋ว เพราะเจ้าของวิกติดค่าตัวเราไว้เรื่องก่อน  ..หุหุ โฮ่... ยาวจุใจดีจังเลยเนาะ.. เรื่องหนุกเหมือนเคยค่ะ พี่ส. ถามจริง.. มาจากประสบการณ์ตรงรึป่าวคะเนี่ย อิอิ จะบาปมั้ยเนี่ย ถ้าจะบอกว่า หลวงพ่อน่ารักจัง ^_^ แต่สงสัยอยู่อย่างนึงค่ะ เอี่ยวหมายถึงอะไรคะ? สุดท้าย หนักใจแทนมาลีค่ะ ที่เจอหนุ่มหัวงูแถมกะล่อนอย่างนี้มาจีบ อิอิ จากคุณ : จันทร์ขวัญฟ้า - [ 24 มิ.ย. 46 02:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตายแล้น สมิงมา........ (หนูไอติมสลัดหนังสือที่จะสอบวันพุธ แล้วโยน Harry Potter ออกไปอีกทาง) แต่ว้าย ยาวจัง แง้ๆ แล้วหนูจะอ่านอะไรก่อน โอย... เซฟไว้ก่อนละกัน ยังไงก็อ่านภาคนู้นมาแล้ว คงไม่เปลี่ยนอะไรมากมั้ง..... มั้ง..... (ไอติมปลอบใจตัวเอง) จากคุณ : i-scream - [ 24 มิ.ย. 46 02:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านเรื่องสมิงของพี่สอที่ไรนี่ผมนึกถึงตอนสมัยผมยังเด็ก ๆ ไปอยู่บ้านปู่ตอนหน้าร้อน... อาผมกำลังเป็นสาวกระทง( เรียกสาวรุ่นไม่ได้เพราะตัวแกบึ้กเกิน อิอิ) นั่งเฝ้าหน้าวิทยุเอเอ็มฟังละครวิทยุ น้ำตาไหลสงสารนางเอก แถมยังแต่งกลอนส่งไปให้ดีเจอ่านออกอากาศอีกต่างหาก... สำนวนยังกะในนิยายเรื่องนี้เลยแหละ.. ฮ่า ๆ ^^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 24 มิ.ย. 46 03:29:03 A:141.217.220.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 เดี๋ยวมาอ่านค่า.... ได้เวลาเข้ามาแร๊ว... @^__^@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 24 มิ.ย. 46 08:11:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านจบตอนที่ 1 แล้วจะกลับมาอ่านตอนที่เหลือต่อนะคะ อาจารย์มาแล้วต้องเรียนแล้วล่ะเน้อ.... จากคุณ : เม-ดา - [ 24 มิ.ย. 46 10:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาแล้วเนาะ...ป้อเนาะ... วันนี้ มาตันปู๋สาดหน้าวิก จะไปลืมเอาน้ำหวานน้ำแดงมาตวยเน้อ อี่แม่คอแห้ง บ่อั้นบ่มีเสียงเชียร์เน้อ... คริ...คริ...คริ... (ยืมคุณปุ๋ยมา ไปจ่ายค่าลิขสิทธิ์ฮื้อตวย) จากคุณ : platoo - [ 24 มิ.ย. 46 10:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แวะมาบอกว่า ต้องอ่านแน่ เรื่องมันยาวจังเลย ขอแม่ทำใจก่อนนะ พอดี แม่แก่แล้ว ต้องค่อยๆอ่านค่ะ รู้ว่าอ่านแล้วต้องมีความสุขมากๆด้วย ขอบคุณนะคะ ลูกชาย จากคุณ : ป้าเอม - [ 24 มิ.ย. 46 11:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยังอ่านไม่จบ สะดุดประโยคนี้ซะก่อน 55555 ..ยิ้มก่อนอ่าน .ตาหวานก่อนเปิด .ยิ้มเสียเถิด .แล้วค่อยเปิดออกอ่าน . สมัยก่อนมีเด็กผู้หญิงเคยส่งจดหมายให้พร้อมคำกลอนแบบเนี้ย อ่านแล้วยิ้มกว้างเลย ฮ่าๆๆ TT สิบปีแล้วสินะจากตรงนั้น จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 24 มิ.ย. 46 12:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ว้าย ว้าย ว้าย ยุ่งแค่ไหนก็ต้องมาอ่าน สมิงกลับมาแล้วววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด กำลังจะขึ้นไปอ่านด้วยความรัก (ในตัวคนอื่นที่มิใช่พี่หมิง 555) มาลงชื่อกรี๊ดด้วยดีใจก่อนค่ะ ฮี่ๆๆ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 24 มิ.ย. 46 13:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สรุปว่าจะเอาภาคหนึ่งมาลงซ้ำก่อนใช่ไหมเนี่ย จะได้รออ่านตอนจบเลย เท่าที่สังเกต แขกที่ถูกมาร่วมเรื่องโดยไม่ได้รับเชิญ เห็นมีแต่เราที่เข้าถนนอยู่บ่อยๆ เหลืออยู่คนเดียว เอ๊ะ เรานี่ยังไง .. ไม่รู้จักไปไหนเสียที ว่าแล้วไปดีกว่า .. จากคุณ : scottie - [ 24 มิ.ย. 46 13:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โฮ่ๆๆๆ คุณ ส.สัตยา เขียนได้บรรยากาศเก่าๆ ได้ดีมาก แสดงว่าตัวเป็นตัวจริงของคุณสัตยา ต้องเคยไปดูหนังกลางแปลงแบบนั้นมาจนนับครั้งไม่ถ้วน และก็จีบสาวแบบ สมิงหงิงๆๆๆๆๆ อีกใช่ม้ะโฮ่ๆๆๆ อืมม์ มุขเยอะจริงๆนะกั๊บ อ่านไปขำไป ^__^............ ยังดีไม่ใช่ยุค มิตร-เพชรา โฮ่ๆๆๆ จากคุณ : GTW - [ 24 มิ.ย. 46 14:00:16 A:202.133.172.45 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ณ ราตรีหนึ่ง  ..ซึ่งยังฝังใจ ..เชียงรายฟ้าแจ่ม คืนนั้นวาวแวว ด้วยแสงจันทรา ..นภาสดใส ริมน้ำกกเย็น ด้วยลมพริ้วผ่าน  ซ่านซึมผิวกาย คืนนั้นเชียงราย ..มีเธอและฉัน ..ร่วมสัมพันธ์ไม่คลาย   TT คิดถึงบ้านอ่ะ จากคุณ : bucky_m - [ 24 มิ.ย. 46 14:49:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 55555 อ่านแล้วได้บรรยากาศดีค่ะ สนุกดีค่ะ อันนี้เป็นภาคแรกเหรอคะ ดีจัง จะได้อ่านตั้งแต่แรก (พึ่งมาอ่านที่ถนนนี้ไม่นานเท่าไหร่อ่ะค่ะ) ปล. ทำไมบางทีสมิงก็เรียกตัวเองว่าฉัน บางทีก็เรียกว่า ผม ล่ะคะ แหะๆ จากคุณ : TSURUGI - [ 24 มิ.ย. 46 17:55:41 A:218.222.110.249 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 เอา เฮียจ๋า....หนูยีอ่านแล้วจ้า   อ่านจบแล้ว...นี่จบภาคแรกแล้วหรอ ยังไม่ใช่หรอ...ไหนละ...อยู่ไหน.. .. ตอนต่อไปง่ะ ... ปล. อ่านแล้วชอบตรงคุณมาลี กระทืบจม. ตอนต้นเรื่องเลยอะ อ่านแล้วฮามาก    แบบว่า...สะใจดี...(เอิ๊กส์ๆ ) จากคุณ : หนูยี - [ 24 มิ.ย. 46 19:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ทุกเย็นต้องขี่มอเตอร์ไซค์ฮอนด้า  ห้าสิบซีซี   สีเขียวหัวเป็ด  ไฟกลมบังลมไม่มี  มาร่อน ผ่านหน้าบ้าน    มอเตอร์ไซค์รุ่นหลังสงครามโลก  แต่เจ้าของเดาะเรียกเสียทันสมัยว่า . . “ฮอนด้าอิง” ..จอดไหนอิงนั่น  เพราะไม่มีขาตั้ง . นึกภาพถึงไอ้แก่ของเราตอนไปเยี่ยมญาติจังเลยแฮะ...ขำปวดท้อง - -" :คุณ ส.สัตยา: เอ๊ะ "ไอ้หมิง...ตื่นเว้ย" หมิง = สมิง เพื่อนผมก็เรียกยังงี้ คือชื่อเล่นของผม"หมิง" อ่านเรื่องนี้ไปสะดุ้งไป... "พี่หมิงตำรวจมา" ....โอ๊ะ...โอ O_O" ................................ จากคุณ : ...ooo(-_-)" (น๋อนหนังสือ) - [ 24 มิ.ย. 46 21:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 32 งือ... งือ... กระซิก กระซิก ไมยาวจัง.. อ่านมะไหวอะครับ ติดไว้ก่อนน้า.. งือ.. หนูสิงห์หิวนมอิแระ จากคุณ : หนูปิ๊งส์ - [ 24 มิ.ย. 46 21:18:26 A:202.57.158.29 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 หวาย  อ้ายสัตยา ม่วนแต๊ หันบรรยากาศเหมือนกะเข้าไปอยู่ตี้ฮั่นเลยนะเจ้า อ้านท่าจะเกยเยียะยังกะน้าหมิงนะเจ้า อ้ายหยังมาเก่งเนาะ อ่านได้นักดีนะเจ้า จากคุณ : เจนตา - [ 24 มิ.ย. 46 21:30:20 A:203.149.32.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 ดูจบ 4 ตอนแล้ว   กะจะแวะมาดูตอนต่อไป..... อ้าว...ยังไม่มีอีกเรอะเธอ    อะไรกันเนี่ย... เจ้าของวิกไปไหน   รีบ ๆ มาแปะต่อเน้อ  รอน่ะรอ........ ฮิ..ฮิ..ขอแอบขำคุณ หมิง (น๋อนหนังสือ) หน่อยเหอะ เข้ามาดูวิกนี้  ระวังถูกจับแสดงแทนนะคะ....เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนอ่ะ   จากคุณ : syringe - [ 25 มิ.ย. 46 00:51:49 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ................ ............... ยี่สิบ ..สี่สิบ..หกสิบ..แปดสิบ..หนึ่งร้อย..ร้อยยี่สิบ..  ..  วุ้ย !! .. เอ็งมายุ่งอะไรวะเนี่ยนิรันดร์ ฮะ..ฮะ.. ติ่งหูก็ไม่ได้โผล่จะมาขอค่าตัว ..  โด้ !! .. ได้ข่าวว่ากำลังกรอบกินมาม่าเลยรึ .. แล้วตังค์ที่มารดาให้ล่ะเอาไปไหนหมด  .. ไม่ได้โว้ย .. ไม่ให้ .. เก็บค่าตั๋วมาได้แค่ร้อยกว่าบาท ดันจะมาขอแบ่ง ..  ไม่ได้งกโว้ย    แต่จะเก็บไว้จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ   แปะเขามานานแล้ว  แสดง ๆ อยู่ดี ๆ เกิดไฟดับมืดตื่อเป็นได้ฮากันล่ะเอ็ง ไป ๆ  ๆ  .. อย่ามายุ่ง .. อ้าว !! .. เวรล่ะเอ็งมานั่งเถียงกันหน้าเวที  ผู้ชมเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ว๊าย . อาย .. ................. เอ๊า !! .. เอาไปยี่สิบ .. จำไว้นะ  แล้วจะหักกับค่าตัวตอนหน้า .. ไป ๆ ๆ  .. ชู่วววว .. กราบสวัสดีคร้าบบบบ คุณพ่อคุณแม่ที่เคารพรักทุก ๆ ท่าน .. อะไรหรือครับแม่ชะเอม อ๋อ .. ถามที่คุยกันเมื่อตะกี้ .. แหะ ๆ  .. กำลังซ้อมละครตอนหน้าน่ะครับ .. ในเรื่องว่าพระเอกจน  .. ว่าไงนะครับ .. แฮ่ ..  ซ้อมแสดงได้เหมือนของจริงมากหรือครับ .. ฮิ..ฮิ..เขิน .. ยังงี้ล่ะครับ ..  วิกเราถึงจะโรงเล็กแต่นักแสดงก็ทุ่มเท  แสดงได้สมจริงเปี๊ยบ .. ..   . ข้างล่างแพ้ท้องกันหรือครับ .. ทำไมอ๊อก ๆ  ทำท่าจะอ้วกกันเป็นแถว .. แหะ.. ไม่ใช่หรือครับ ..จะอ้วกคนโม้หรือ ..   งั้นไม่โม้แล้วครับ .. คุยกับแม่ ๆ พ่อ ๆ ดีกว่าเนาะ @@@   สวัสดีคร้าบคุณหนูยี ..  แหม .. มานั่งตั้งแต่ไก่โห่เลยนะครับ .. อ้าว ..เป็นอะไรน้ำลายยืด ๆ  .. เอ๋อ .. หลับนี่ฝ่า .. อ๋อ .. ที่มาปูเสื่อไว้ก่อนเขานี่คือจะนอนเร๊อะ ..โธ่ !! @@@   กราบงาม ๆ ให้คุณแม่ syringe ครับ .. อ้าว .. อีกรายแล้ว .. ส่งตั๋วให้แล้ววิ่งไปไหนน่ะ .. ฮิ..ฮิ.. จะไปห้องน้ำหรือครับคุณแม่ .. โน่นครับ .. ผู้หญิงหลังกอไผ่โน่นเลยครับ .. วิ่งเลยคุณแม่ .. เดี๋ยวไม่ทัน ..ฮ่า !! .. @@@ หลัดดีคร้าบพ่อน๋อนหนังสือ .. อ้าว .. วันนี้มันเป็นอะไรหว่า  .. ส่งตั๋วให้แล้วก็หนุนคันนาหลับไปอีกรายล่ะ .. แต่ก็ดี  .. ได้ยังมาตั้งหกสิบ  ยังไม่ต้องขึ้นแสดง ..ฮิ..ฮิ.. @@@ กราบเข้ากลางอ้อมใจของคุณแม่แมวใบตอง .. อ้าว !! .. จะไปน๊ายยยย ..   เอ๊อ .. ตั้งนางกวักผิดทิศรึเปล่าหว่า  ทำไมผู้ชมไม่หลับก็เผ่นแจ้น ๆ  .. ฮะ..ฮะ.. วิ่งหาห้องน้ำอีกรายแล้ว .. แม่แมวใบตองคร้าบ .. หลังกอไผ่คร้าบ .. ระวังจ๊ะเอ๋กับแม่ syringe  หน่อยเน้อ .. @@@   กราบเข้ากลางอ้อมอกอันอบอุ่นของแม่ jengly  .. แม่ .. แม่ ..   .. เป็นไรหว่า  .. หลับตาอมยิ้มอยู่นั่น .. ค่าตั๋วยี่สิบครับ .. อ้าว .. ให้กล่องเปล่าสบู่นกแก้วมาทำไมล่ะเนี่ย .. ไม่ใช่คอนเสิร์ตของนายห้างประจวบ   จำปาทองนะครับ .. นี่ละครสมิง .. ชะอุ๋ย .. นี่มันชุดนอนนี่หว่า .. ละเมอมาแต่ไก่โห่เชียวแฮะ .. แถมละเมอประหยัดด้วยนะ .. วันนี้มันเป็นอะไรวะ เปิดวิกใหม่แท้ ๆ   เอ๊อ @@@  กราบงาม ๆ เข้ากลางหว่างหทัยของแม่จันทร์ขวัญฟ้าครับ .. กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อุ๊ย .. ขอโทษครับ .. ดีใจที่มีคนคุยกับผมแล้วน่ะ .. เมื่อกี้แต่ละคนไม่หลับก็เผ่นหนี .. ค่าตั๋วครั  แห !! หักกับค่าตัวงวดก่อน .. วุ๊ยยยยยยย .. ซวยจริ๊งงงงง ตู ..  กุมารทองเอ๊ย ..อดน้ำแดงแน่เอ็ง .. หึ ..หึ.. เชิญนั่งครับแม่ .. ฮึ่ม .. วีไอพีด้วยนะ .. ตั้งสี่สิบ แต่ไม่ได้สักกะหลึง .. หา !! ..อะไรนะครับแม่    อ๋อ .. ไม่ได้บ่นครับ ..  ดีใจที่แม่มาน่ะ .. แหะ ๆ  .. ถามเรื่องเอี่ยวหรือครับ ..   เอี่ยวคือลูกเต๋าที่ออกหน้าหนึ่งแต้มน่ะครับ .. เขาเรียกเอี่ยว .. ถามจริง..ตังค์ก็ไม่จ่าย หา !! .. ไม่ได้บ่นอะไรครับแม่  .. ร้องเพลงครับ .. ร้องเพลง .. @@@ กราบสวัสดีคร้าบบบบ .. คุณแม่ไอติม .. เฮ้ย !! .. ปุเลง  ปุเลง  ไปไหนอีกล่ะ โอ๊ยยยย .. ไปลืมแก้บนไว้ตรงไหนวะ  ทำไมลูกค้าคอยจะเผ่นแน่บ ๆ  .. แล้วก็กลับมาใหม่นะคร้าบ .. ถ้าจะไปห้องน้ำหลังกอไผ่นะคร้าบ .. ระวังงูเขียวหน่อยนะคร้าบบบ .. @@@ กร๊ากกกกก .. เชิญครับเชิญพ่อน้ำลายบูด ถามว่าไงนะครับ ทำไมผมมานั่งยอง ๆ คุยใกล้ ๆ หรือ ..   แหะ ๆ  .. ก็ดูสิครับไม่มีใครคุยกับผมเลย  ..  (งานนี้ถึงน้ำลายบูดก็ยอมทน ..) คิดถึงชีวิตสมัยก่อนหรือ .. คนบ้านนอกสมัยก่อนนี่สนุกดีเนาะ .. ทำอะไรครึกครื้นดี .. แต่ผมเกิดไม่ทันหรอกนะ   ที่เขียนบทนี่ก็เพราะพ่อเล่าให้ฟัง .. วุ๊ย .. จริงสิครับ ..ฮิ..ฮิ..  ผมเพิ่งอายุยี่สิบสองเท่านั้นแหละ .. กิ๊ก ๆ  .. @@@ ประนมกรกราบงาม ๆ คุณแม่พีจัง .. แน่ะ .. ดูสิครับ .. เผ่นแน่บ ๆ ไปอีกรายแล้ว .. เฮ้อ !! .. ห้องน้ำหลังกอไผ่นะคร้าบ กางเกงแดงระวังควายที่กลางทุ่งหน่อยนะคร้าบบบบบบบ   ไม่หวายแล้วครับ เพื่อนเก่าทักทายหนักเลยครับ .. โรคกระเพาะน่ะ .. ขอตัวพักผ่อนหน่อยนะครับ .. พรุ่งนี้จะมาคุยกับทุกท่านต่อ .. ขออภัยคุณพ่อคุณแม่ที่ยังไม่ได้ทักทายกันนะคร้าบบบบบบบบ จากคุณ : สัตยา - [ 25 มิ.ย. 46 02:15:46 A:203.209.12.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ปิ๊กมาแล้ว.. ปิ๊กมาแล้ว .. สัตยานี่แหละฮับที่มา  ไม่ใช่เจ๊ปิ๊กปวีณาหรอกน่า .. @@@ กราบงาม ๆ เข้ากลางหว่างหทัย ท่าน ผอ. เมดา .. โถ  ๆ ๆ ๆ  .. เสียดายจังเนาะ .. ซื้อตั๋วตั้งยี่สิบ  ดูแค่ห้าบาท .. ก่อนจะออกประตูก็ปั๊มมือก่อนนะท่านผอ. เข้ามาจะได้ไม่เสียค่าบัตรอีก .. @@@ ยกสิบนิ้วน้อย ๆ ขึ้นกอยไหว้อี่แม่ platoo .. วันนี้มาโวยเนาะแม่เนาะ    หนีอี่ป้อมาได้จะไดนี่ ..ฮิ..ฮิ.. มาตังเพ้ครับ  ผมปู๋เสื่อปู๋สาดไว้ล่ะ ..  จะเอาน้ำแดงแหล่ะแม่ .. ได้ก่า !! .. อี่แม่ใคร่หัวอย่างสาวน้อยเนาะ .. หยังเป๋นจะอั้นน่ะ .. ฮิ..ฮิ.. @@@ กราบขอบพรคุณเข้ากลางอ้อมใจแม่ชะเอม .. อบอุ่นใจทุกครั้งที่แม่มาเลยฮับ .. ละครมันยาวก็ใจเย็น ๆ ฮับแม่ .. นั่งดูบ้าง  นอนดูบ้าง  ตอนไหนไม่สนุกก็หลับบ้าง .. ให้มันเพลิน ๆ วุ๊ย ..อะไรมาก่งมาแก่ ..  แก่แล้วแต่สวยอย่างคุณแม่นี่สาว ๆ อิจฉาก็แล้วกัน ..ฮะ..ฮะ.. @@@ กราบขอบพระคุณท่านมันตั้มที่มาอุดหนุนวิกสังกะสีอย่างสม่ำเสมอ .. โอ้โฮ .. ได้จอมอน้อย ๆ ว่าเป็นคำกลอนเพราะพริ้งแบบนี้ด้วยรึ .. น้องสาวคนนั้นท่าจะโรแมนติคไม่หยอกเนาะ .. ฮิ..ฮิ.. แล้วทำไมน้ำตาไหลพราก ๆ ล่ะครับ .. คิดถึงเธอหรือว่าอะไรนั่น .. ฮ่า !! .. @@@ ใครมาร้องอะไรว๊าย ๆ ที่หน้าวิกหว่า .. อะฮ่า .. แม่ ปุ๋ย นี่เอง .. เป็นอะไรฮะแม่ร้องว้าย ๆ กรี๊ด ๆ เต้นแร้งเต้นกา ยังกะตัวร้ายหนังไทย .. ฮิ..ฮิ.. ทากเกาะขาเร๊อะ ..  ทางเดินมีไม่เดินนี่นา  ตัดทุ่งหญ้ามาก็งี้สิ .. โอ๊ย !! ไม่ต้องรีบครับ .. สำหรับแม่  ผมกันที่นั่งวีไอพี  เป็นคันนาส่วนตัวให้เลย .แฮ่.. @@@ สวัสดีเข้ากลางอ้อมใจแม่ลักษณ์ เอ๊ย แม่ก๊อตตี้ .. แหม .. ถึงจะฉายซ้ำแต่ปรับปรุงใหม่ ไฉไลแจ๋วแหววนาคุณแม่  ดูสักหน่อยเหอะ .. บ่นว่าอยู่คนเดียวหรือฮับ ..  ผมว่ามันก็ไม่ถึงขนาดนั้น .. เท่าที่ผมดูนอกจากแม่แล้ว  ครูรสากับเจ๊อ้อ พวกเธอก็ยังมากันสม่ำเสมอนา .. เป็นสามใบเถาในถนนเลยเนาะ .. ฮิ..ฮิ..   @@@ กราบสวัสดีงาม ๆ จารย์จีค้าบ .. แต่ไม่กล้ากราบเข้ากลางอ้อมใจ ..คริ..คริ.. โฮ่ !!  เป็นธรรมดาล่ะครับ   ผมมันเด็กบ้านนอก  ย่อมสัมผัสฉากในเรื่องมาแล้วทั้งหมด ไอ้ดูหนังกลางแปลงนั้นบ่อย  แต่จีบสาวตอนนั้นไม่ค่อยจะเป็นครับ  ได้แต่กระแซะ..ฮิ..ฮิ.. ฉากในเรื่องหลายตอนก็เป็นของจริง  อย่างตัวสมิงก็หยิบเอามาจากพี่คนหนึ่งบ้านติดกัน หรืออย่างเอาหนังสติ๊กยิงโฆษกก็เรื่องจริง  แต่สาเหตุเป็นเพราะมามันโกหกชื่อหนังนั่นแหละ . เอาเม็ดมะขามเลี้ยงสาวก็จริง  อันนี้บ่อย..แฮ่ !! .. @@@ สวัสดีคร้าบ ..คุณ bucky_m ไม่แน่ใจว่าเป็นพูยิ้งหรือพูชาย เลยไม่รู้จะทักยังไง ฮิ..ฮิ.. ฟังเชียงรายรำลึกแล้วทำไมน้ำตาไหลพราก ๆ ล่ะฮับ .. คิดถึงบ้านเร๊อะ  อย่าบอกนาว่าเป็นคนเชียงราย .. รึว่ามีแฟนเป็นคนเชียงราย ..ฮิ..ฮิ.. @@@ ไฮ .. อาริกาโตะ  โออิชิ .. คุณแม่  SUSUKI เอ๊ย  TSURUGI คอยแต่จะเรียกผิดเนาะเรา .. เดี๋ยวแม่ยกก็เผ่นหายกันหมด .. แม่นแล้วครับ  อันนี้เป็นภาคแรก  มาเล่นตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว และก็ปิดวิกหายจ้อย .. ตอนนี้ฤกษ์งามยามดีเลยเอากลับมาเผาคนในถนนใหม่อ่ะแม่ .. แล้วแม่ล่ะ  จะเล่นด้วยบ้างไหม .. ฮิ..ฮิ.. @@@ อะไรอีกล่ะ  หนูยี .. ตื่นขึ้นมาก็เรียกหาตอนใหม่เลยเร๊อะ .. ค่าตั๋วสี่สิบดูตั้งสี่ตอน จะเอาอะไรกันนักกันหนา   หือ.. ค่อยเปิดวิกวันใหม่  ได้เก็บค่าตั๋วบำรุงวิกมั่งฮี่ .. ดู ๆ  .. ชอบตอนไหนไม่ชอบ  ชอบตอนนาเอกกระทืบคน เอ๊ย จดหมาย .. อย่างนี้ใครอยากจะเป็นเจ้าบ่าวอยู่อีก  ก็เปลี่ยนใจได้แล้วเน้อ .. จากคุณ : สัตยา - [ 25 มิ.ย. 46 13:42:47 A:203.209.12.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 สมิงตอนนี้ แม่เคยอ่านแล้วนี่คะ แต่แม่ก็อ่านอีกรอบนะ ยังทำให้ แม่ นั่งขำ ออกมาอีกจนได้ ลูกเขียนให้สมิงตลก บางครั้งก็ร้าย แต่ก็ยังมีความน่ารักอยู่ สงสัยจะคล้ายตัวจริงของลูกมั้ง จากคุณ : ป้าเอม - [ 25 มิ.ย. 46 15:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ฮ่า ฮ่า ฮ่า 555555555555555555555 เอิ้กส์ส์ส์สสสสสสสสสสสสสส เอ่ออืออ้า อ๋าอรรไออ๊างอ่ะ ไออ้ออ้ายอ้วยอ้วย อือ อือ มิเสียแรงไปขโมยดอกบัวกับพวงมาลัยมาให้นะลุงสัตยาค่ะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะณคะ (เอ่อ่อ่ะนะคะ) - [ 25 มิ.ย. 46 19:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ^O^ เข้ามาแอบดูคับ  (ว่าแล้วก้อแอบกลับไปเงียบๆ) จากคุณ : nana - [ 25 มิ.ย. 46 19:43:56 A:203.151.88.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ง่ะเฮียไหงมีกั๊กด้วยอ่ะ  ....   เย้ๆๆๆ  พรุ่งนี้กลับไทยแล้ว  เย้ๆๆๆ  อิอิ จากคุณ : สุดหล่อ - [ 25 มิ.ย. 46 20:39:38 A:203.113.198.27 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 โผล่มาก็นั่งนับตังค์เชียวนะเฮีย ข้าน้อยไม่ได้จ่ายอ้ะ ^w^=  บอกแล้วไงว่าจะแอบดูบนหลังคา อิอิ อ่ะไหนๆ ก็ไหนๆ แวะสอยพวงมาลัยจากศาลพระภูมิหน้าโรงมาฝากเจ้าค่ะ สมิงหนุกจริงๆ เฮียได้บรรยากาศรักใสๆ ของหนุ่มกะล่อนชาวเหนือ ข้าน้อยเกิดไม่ทัน ชักอิจฉาคนแก่ขึ้นมาตะหงิดๆ ...โอ๊ะโอ! ..ไม่ได้ว่าใครแถวนี้ว่าแก่นะ อย่าร้อนตัวไป เอ้าๆ หน้าบูดละ ...เผ่นดีกว่า.. มี๊ จากคุณ : แมวใบตอง - [ 25 มิ.ย. 46 20:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ไปนั่งจ้อกับกลุ่มเพชรพระอุมามา .. นึกว่าสักห้าทุ่มที่ไหนได้ตีหนึ่งแหล่ว .. @@@  สวัสดีคร้าบ คุณน๋อนหนังสือ .. ชื่อหมิงแถมมีอีแก่แบบฮอนด้าอิงด้วย  .. แหม .. คุณสมบัติให้เลยนะครับ .. ลองวาดลวดลายอะไรในถนนสักหน่อยซิ .. สมิงจะได้มีตัวจริงเสียที ..ฮ่า !! .. @@@ สวัสดีคร้าบหนูสิงห์ .. หิวนมรึ .. ว่าง ๆ โทรมาเด่ะ .. จะพาไปกินนม  ฮิ..ฮิ.. แหม .. เป็นธรรมดาครับ .. ละครวิกสังกะสีเราไม่ค่อยมีคุณภาพก็ต้องเล่นปริมาณ . .. เพราะฉะนั้นถึงมันจะยาวไปหน่อยก็ทนดูเอาเต๊อะ .. จะได้คุ้มกับยี่สิบ .. แฮ่ .. @@@   ยกมือสิบนิ้วไหว้สาอี่ปี่เจนตาเจ้า .. หุมบรรยากาศแบบบ้านเฮาแล่ ..  มันตึงม่วนตึงงันเนาะ .. บ่อต้องสงสัยเลยเจ้า .. อ้ายมันคนบ้านนอกอยู่แล้วเจ้า .. ถึงได้ว่ามาจ้าดเหมือน .. ถามว่าอ้ายเกยยะอย่างสมิงเปิ้นก่อ  .. คนตี่ยิงก๋งก้ออ้ายนี่แหละเจ้า .. บ่ใจ้ไผสักกำ .. ฮิ..ฮิ.. @@@ หวัดดีเข้ากลางอ้อมใจของแม่ syringe อีกครั้งฮับ .. ใจเย็น ๆ สิแม่ .. บางคนยังไม่ได้ดูเลย  .. เห็นไหม .. เพียบ .. อีกอย่างคือเจ้าของวิกเล่นไม่ทัน ..ฮิ..ฮิ.. อ้าว ..เจ๊ .. อย่าไปกระโตกกระตากคุณหมิงเขางั้นสิ .. เดี๋ยวไก่ตื่นหมด ..เอ๊อ .. @@@ กราบงาม ๆ ขอบคุณแม่ชะเอมอีกครั้งครับ .. ดีใจครับที่ทำให้แม่ได้สนุกสนาน ..บันเทิง  รื่นเริงใจ .. คุณแม่มีความสุข  ลูกชายก็มีความสุขด้วยเนาะ .. แต่เวลาดูละครก็แอบ ๆ ดูหน่อยนะแม่  .. เผลอเอิ้กอ้ากขึ้นมาคนอื่นจะตกใจเอาได้ ..แฮ่ .. แต่แหม .. แม่อย่าว่าผมเหมือนสมิงอย่างนั้นสิ .. ผมเรียบร้อยจะตาย ..คิก..คิก.. @@@  อาบอะอัดอี อุนแอ้เอ่อ่อ่ะอะ  .. ว๊ายติดมาได้ไง .. เอ้า  เคาะ เคาะ    ..   โป้ก  ๆ ๆ ๆ  .. แหะ ๆ  .. ไม่ได้ล้อนา  แต่มันติดมาจริง ๆ  .. ขอบคุณครับสำหรับมาลัย ..แต่ .. อ้าว ..พูดงี้ก็สวยสิ ..มาเรียกเราลุง .. ไม่ได้โว้ยนิรันดร์  วันนี้ขอทะเลาะกับแม่ยกสักทีเหอะ .. อย่าห้าม ..อย่าห้าม .. ถ้าไม่มีติดปลายมาลัยสักยี่สิบ - สามสิบเป็นมีเรื่องแน่ ..เฮอะ .. @@@  หวัดดีค้าบคุณนานา .. อ้าว ..เห็นหัวโผล่แว่บ ๆ   หายไปไหนแล้วหว่า .. น้าน .. ไปแอบเจาะรูดูข้างวิกโน่น ..  ตั๋วก็ไม่ซื้อ .. โอ๊ย .. ว่าแค่นี้อย่าเพิ่งกลับเลยจ้า .. แปะไว้ก่อนก็ได้ .. ตอนหน้าค่อยเอามาให้ .. นะ..นะ.. @@@   หล่อตายเลยเอ็ง .. ให้เมื่อกี้ไปยี่สิบแล้วจะมาเอาอะไรอีกล่ะ .. อ๋อ .. ขอค่าเดินทางกลับบ้าน .. เท่าไหร่วะ .. จ๊าก !! .. สองหมื่นกว่า  เล่นทั้งชาติก็ยังไม่มีให้ ค่ารถอะไรของเอ็ง .. เอางี้ดีฝ่า .. เดี๋ยวข้าจะเอาไปฝากที่นี่ให้ .. กลับฟรีเฟ้ย ..เส้นใหญ่ .. นี่เลยเอ็ง ..   นครไชยแอร์ .. นั่งคุยไปกับคนขับนั่นแหละ   อ้อ .. เกือบลืม ..   ถึงบ้านแล้วก็ไปช่วยเขาล้างรถด้วยนะ .. ที่ปั๊มน้ำมันน่ะ .. @@@  อะไรมากุก ๆ กั่ก ๆ บนหลังคาหว่า .. ว๊ายตาเถร .. ยายแมวใบจาก  ขึ้นไปทำม๊ายยยยยยย .. ตายล่ะตู .. ครูบาอาจารย์เผ่นแน่บ ๆ หายหมดแน่ ๆ  .. น้าน นุ่งผ้าถุงขึ้นไปด้วย ..  เอ้อ..เฮอ .. มันไม่โหวง ๆ มั่งรึ  อีหนู .. อ้าวหนีลงไปคร่อมศาลพระภูมิเอาพวงมาลัยอีก .. หมดกัน .. พระภูมิเป็นลมไปแล้วมั้ง .. โอ๊ย .. ไม่ต้องเอามาให้หรอกอีหนู .. เต็มที่เฮียก็ให้ดูฟรีล่ะ .. วุ๊ย.. ปวดหัว .. จากคุณ : สัตยา - [ 26 มิ.ย. 46 01:44:35 A:203.209.12.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 ว่าไป๊...อี่แม่ยังสาวอยู่หนา จะมาฮื้อใค่หัวอย่างคนเฒ่าได้จะใด... เหอ...เหอ...เหอ... คริ...คริ...คริ... อิ...อิ...อิ... จากคุณ : platoo - [ 26 มิ.ย. 46 09:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 44 Sorry that I can't type thai now. Just wait for the different chapter. And, I still love cooking. จากคุณ : รสา รสา - [ 26 มิ.ย. 46 19:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 45 I shall return.  I have to go back and read Sa-Ma-Air.  Have you received my e-mail? จากคุณ : spopeyes - [ 26 มิ.ย. 46 19:25:38 A:151.188.17.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 @@@   ยกมือวันทาแหมกำเต๊อะเจ้า  อี่ปี้ platoo มาหื้อมาลัยผมแหมรอบกา   .. อ๋อ บ่ใจ้ .. มาบอกว่ายังบ่แก่ .. อ้อ .. อี่ปี้เป๋นสาวน้อยอยู่เนาะ   .. หึ๋ย .. สาวน้อยก็แก่นักอ่ะก่ะ .. นั่น .. ผ่อใคร่หัวหั้น ยังกะแม่เฮือนเฒ่า ..ฮิ..ฮิ.. @@@ หวัดดีค้าบคู  รสา .. คอมฯ เปื่อย  เอ๊ย ป่วยหรือฮับ .. พูดไทยไม่ได้  ล่อแต่ปะกิต ฟุดฟิดฟอไฟ .. ลองเอายาธาตุสี่ตรากิเลนให้มันกินซิครู  เผื่อจะหาย .. ฮิ..ฮิ.. มาใหม่ครั้งนี้ไม่เหมือนอันเดิมนา .. ครูลองกลับไปอ่านดูสิ .. @@@  กราบงาม ๆ คร้าบคุณแม่ป๊อบปี้  .. เห็นหายไปนานยังคิดอยู่ว่าแม่คงยุ่ง ๆ   จะเมลล์ไปหาก็กลัวจะรบกวน .. เมลล์ของแม่ผมได้รับแล้วครับ .. ขอบคุณมากครับ สำหรับทุกถ้อยคำที่ตอบมา.. อ่านไปก็ยิ้มไป .. เพราะว่าไม่ค่อยจะรู้เรื่อง .. แฮ่ ..  พูดเล่นแน่ะครับ .. ยังไม่ได้ตอบเมลล์คุณแม่เลย  .. ช้าหน่อยขออภัยนะครับ ..  ขอสูมาเต๊อะ .. ถ้าแม่ว่างก็เข้าวิกสังกะสีบ้างนะคร้าบ ..ผมคิดถึง .. จากคุณ : สัตยา - [ 27 มิ.ย. 46 03:46:05 A:203.209.12.204 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาอ่านแล้วค่า...ตามสัญญา :) อ่ะ..นะ... เค้าว่ากันว่า... ผู้หญิงที่โชคร้ายคือผู้หญิงที่มีผู้ชายเห่ยๆมาตามจีบ... แต่ผู้หญิงที่โชคร้ายกว่า..คือผู้หญิงที่มีผู้ชายหลงตัวเองมาจีบ... อืม.... น่าลุ้นนะคะ...ว่าสาวมาลีคนสวยจะทำยังไงดี... @^___^@ จากคุณ : P_JUNG - [ 27 มิ.ย. 46 08:27:42 A:169.210.4.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุณแม่พีจังอยากให้เป็นอย่างไรล่ะครับ .. ฮิ..ฮิ.. จากคุณ : สัตยา - [ 27 มิ.ย. 46 16:56:39 A:203.209.12.209 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 อืม... อยู่ที่ว่าจะเป็นยังไงตังหากค่ะ.. @^__^@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 27 มิ.ย. 46 21:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 50 น้าหมิงๆ...มาช่วยเชียร์อีกแรง ยังพอมีที่นั่งว่างป่าวเนี่ย.. : ) จากคุณ : โอริสา อามิ** - [ 28 มิ.ย. 46 12:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ต้องติดตามกันต่อไปครับคุณแม่พีจัง ... แต่ขอรับรองว่าความรักของคู่นี้สนุกไม่ใช่น้อย ..  ฮ่า .. ยังมีที่นั่งเหลือเฟือเลยคร้าบแม่โอริสา  อามอ.. มาตั้งวิกอยู่กลางทุ่งงี้อัดคนได้เป็นตำบลเลยฮับ .. ฮิ..ฮิ.. จากคุณ : สัตยา - [ 29 มิ.ย. 46 14:57:31 A:203.121.172.84 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 It’s so crowded.  I can’t find a seat.  May I get the money back?  Still waiting for the second chapter Ka!   จากคุณ : spopeyes - [ 30 มิ.ย. 46 05:28:59 A:172.156.167.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 My computer is not sick, but I upgraded it to Linux system. มีปัญหานิดหน่อยตอนเปลี่ยนตัวอักษรค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 มิ.ย. 46 23:13:20 ]

ความคิดเห็นที่ 54 จำบรรยากาศงานวัดได้นะคับ.. งานนี้ไม่มีชิงช้าสวรรค์เหรอเฮีย.. ได้ไง ๆ..แฮ่..ไม่โมเดิ๊นเล๊ย.. จำได้ว่ามีข้าวเกรียบว่าวขายด้วย.. (เรียกถูกป่าวคับ?) ที่เป็นแผ่นใหญ่ ๆ แล้วร้อยเป็นพวงได้น่ะ.. พูดแล้วก็อยากกิน.. วุ้ย.. ขึ้นชื่อเรื่องซะเศร้าเชียว.. จะโศกเศร้า รันทด เคล้าน้ำตาตอนไหนคับ? ที่อ่านมานี่..มีแต่หัวเราะจนน้ำตาไหล..เอิ้ก ๆ ยิ่งตอนลุงปีนต้นมะพร้าว.. ฮ่า ๆ ๆ :D จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 1 ก.ค. 46 19:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 หวัดดีฮับแม่ป๊อปปี้ .. อะไรกัน  คันนาออกจะเยอะแยะ .. ท้องทุ่งออกจะกว้างขวางบอกไม่มีที่นั่ง .. อ้อยเข้าปากหมา เอ๊ย ปากช้างแล้วฮับ ..  จะขอตังค์คืนบอกได้คำเดียวว่า ...ยากส์..!! .. หวัดดีค้าบครู ... อ้อ..  เปลี่ยนไปใช้ลีนุกซ์ มีปัญหาบ้างไม่เป็นไรหรอกฮับ .. สำคัญอย่าพิมพ์มาแล้วเป็นภาษากะเหรี่ยงไปโน่น .. เดือดร้อนสะมะแอมาแปลอี๊ก .. หวัดดีคับแม่คิมมี่.. เอ๋ !! .. เรื่องไม่เศร้าหรือคับ ..  เป็นไปได้ไง .. ซื้อวีซีดีหน้าวิกไปดูอีกทีซิแม่ ..(ทันสมัยนะ ..แฮ่ !! ..) ปู้โธ๋ .. มีตั้งหลายตอน .. สมิงอกหักงี้ ..   หลวงพ่อตายงี้ .. ไฮโลวงแตกงี้ .. ดูไงฮึ ..ไม่เศร้า .. จากคุณ : สัตยา - [ 1 ก.ค. 46 22:23:44 A:203.209.12.27 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 วุ้ย วันนี้อุตส่าห์เข้ามาทางประตูอย่างคนปกติแล้วเชียว ปกติปีนหลังคาตลอด เห็นแก่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวิกเฮีย จะยอมกลับพฤติกรรมก็ได้ เดี๋ยวใครบางคนหัวใจวายไปซะก่อน ไม่เอานิยายมาลงต่อ ..อ่ะนะ อิอิ อะไรเนี่ยเฮีย ผ่านไปเป็นชาติแล้ว ยังไม่เห็นเอาตอนใหม่มาลงเลย แต่งเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ ฮึ่มๆ (เริ่มเข้าโหมด แมวโหด เพราะอาการลงแดงอย่างหนักมาหลายวัน... ^"^) จากคุณ : แมวใบตอง - [ 2 ก.ค. 46 00:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ก็อยากนั่ง“ฮอนด้าอิง”อ่ะ จากคุณ : spopeyes - [ 2 ก.ค. 46 05:33:43 A:172.172.61.202 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 เฮ้อ !!   ค่อยยังชั่ว     หนูแมวใบตองลงมาจากหลังคาเสียได้  .. ฝนจะได้หยุดตกเสียที  ฮิ..ฮิ... กำลังจะแปะให้แล้วจ้า ...   ใจเย็น ๆ  .. ไปอ่านเรื่องโรคภัยไข้เจ็บข้างบนก่อนไป๊ .. หวัดดีฮับแม่ป๊อบปี้ ... จะหามาเตรียมไว้ให้หนึ่งคัน .. แม่จะได้นั่งเบาะนิ่ม ๆ ไม่ต้องปูหนังสือพิมพ์ให้ตอข้าวทิ่มตูด .. แฮ่ !! .. จากคุณ : สัตยา - [ 2 ก.ค. 46 14:47:48 A:203.209.12.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาแล้วก๊าบ ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2352423/W2352423.html จากคุณ : ส.สัตยา - [ 3 ก.ค. 46 02:49:45 ]