ความคิดเห็นที่ 1 chapter nine    นาดีน นั่งอยู่บนโซฟา ในห้องของเธอ พลางจิบช็อคโกแล็ตร้อนจากถ้วยเซาท์พาร์ค พยายามอย่างหนักที่จะไม่คิดถึง ว่า..อะไรจะเกิดขึ้นกับ ดิ๊ก และ ดีไลล่าบ้างในคืนนี้ เธอรู้สึก..แย่มาก ๆ    เธอดูนาฬิกา มันบอกเวลา 12.20 ซึ่งจริง  ๆ แล้วมันควรจะเป็น 9.45 ก็เพราะมันบอกเวลาผิดมาตั้งแต่ปี 1994 แล้ว..    9.45 ตอนนี้ พวกเขาอาจจะกำลังกินของหวานหลังอาหารกันอยู่ก็ได้.. ในหัวของนาดีน กำลังเห็นภาพดิ๊ก ตักสตอเบอรี่ ป้อนให้ดีไลล่า.. ปากแดง ที่เย้ายวน และเสียงหัวเราะกิ๊ก..ตอนเธอทำน้ำสตอเบอรี่ ไหลออกมาเปื้อนคาง นาดีน นึกเห็นภาพดิ๊กในเสื้อของจิ๊กซอว์ตัวใหม่ ที่เธอช่วยเลือกให้..เสื้อตัวที่เมื่อมันอยู่บนตัวเขา มันจะทำให้เขาดูดีขึ้นมากกว่าที่เป็น.. มันเป็นตัวที่ดีที่สุด ที่ดิ๊กเก็บไว้ใช้สำหรับโอกาสพิเศษ และเขาตัดสินใจใช้มันวันนี้ ..ดิ๊กต้องทำตัวเองให้พิเศษ หวีผม ใส่เจล หวีขนคิ้ว ใส่น้ำหอม..นาดีน นึกออกเลยว่าเขาจะดูเนี้ยบแค่ไหน..วันนี้..         นาดีนื ยังคงรู้สึกไม่ดี..กับสิ่งที่เธอพูดกับดิ๊กไปเมื่อวาน เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เธอทำอย่างงั้นออกไปได้อย่างไร..และที่ดิ๊กวางหูใส่เธออีก..ดิ๊กไม่เคยเป็นอย่างงี้.. ถึงแม้เขาจะไม่เห็นเธอเป็นผู้หญิงเท่าไหร่..แต่เขาก็ปฏิบัติกับเธออย่างดีเสมอมา.. นาดีนอยากให้ชีวิตเป็นอย่าง โปรแกรมคอมพิวเตอร์ ที่สามารถทำสิ่งที่อยากทำ.. และลบความผิดพลาดออกไปได้.. เธออยากจะให้ สิ่งที่เธอพูดกับเขาเมื่อวาน..ถูกลบออกไปจากหน่วยความทรงจำ ของทั้งเธอและดิ๊ก..     นาดีนยังรู้สึกแย่ แม้ว่าดิ๊กจะไม่ได้บอกว่า เขาไม่ชอบการแต่งตัวของเธอ แต่เธอก็ประสาทที่จะบอกให้ตัวเองเจ็บช้ำว่าเขาไม่ชอบ เพราะว่า เขาบอกว่า ดีไลล่า แต่งตัวได้มีคลาส..ซึ่ง ก็เพราะมันแตกต่างจากสไตล์การแต่งตัวของเธออย่างสิ้นเชิง และที่ทำใจไม่ได้ก็คือ ดิ๊กชอบอย่างงั้น.. เธอเคยเห็นดิ๊กควงผู้หญิงมาหลายคน คนที่ดูดีกว่านี้ มีสไตล์ มีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่านี้ และอย่างน้อยก็มีบางอย่างคล้าย ๆ กับเธอ.. เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของผู้หญิง ก็เหมือนภาษาอีกภาษาหนึ่งที่พวกเธออยากจะสื่อสารให้ พวกผู้ชายรู้ ว่าตัวเธอ จริง ๆ เป็นอย่างไร .. ผู้ชายส่วนใหญ่ที่นาดีนคบ แรก ๆ ก็เข้าใจดีอยู่หรอก แต่หลังจากนั้น ก็ไม่มีใครเข้าใจมันจริง ๆซักคน ไม่เข้าใจว่าทำไม คนที่มีรายได้มากมายอย่างเธอถึงชอบซื้อเสื้อผ้ามือสอง ใส่กางเกงขาด ๆ และก็ซ่อมเสื้อที่ขาดเอง..เธอคิดว่าดิ๊กเข้าใจ..คิดว่าเขาไม่เป็นเหมือนกับผู้ชายคนอื่น ๆ แต่วันนี้ เธอคิดว่า เธอคิดผิด.. แล้วยังแฟลตของเธออีกล่ะ มันเป็นแฟลตของผู้หญิงบ้าแท้ๆ ดูนี่ซิ วอลล์เปเปอร์รู้ miffy the rabbit และโทรศัพท์รูปเจ้าหญิง กระจกไฟกระพริบได้รูปเอลวิส และโคมไฟตั้งอันสูงเป็นตัวนกฟามิงโก้ พรมที่ทำเลียนแบบหนังเสือดาว และม้าสาย..อยู่บนพื้น และอะไรอีกมาก บางอย่างที่คนคิดว่ามันเป็นขยะ ก็อาจจะหาได้ที่นี่.. แต่ยังไงเธอก็จัดวางมันไว้อย่างดี ..จนได้ลงนิตยสาร Observer เชียวนะ มันเป็นแฟลตที่สวยที่เดียว ใครที่ได้เห็นใครก็ต้องหลงรักมัน.. แต่ถ้าเธออยู่คนเดียวนานไปกว่านี้ .. เธออาจจะเริ่มสะสมอย่างอื่นเพิ่มอีก อาจจะเป็นหนังสือพิมพ์ หรือ นิตยสาร OK ศพนกพิราบ หรือถุงที่เต็มไปด้วยรองเท้าของพวกผู้ชายที่เธอเคยคบ แล้วเพื่อนบ้านก็จะพังประตูเข้ามาเพราะว่าไม่เห็นเธอเป็นเดือน และก็พบเธอตายอยู่ใต้กองหนังสือและของสะสม.. พวกเขาคงพูดว่าเธอ ช่างน่าสมเพชเหลือเกิน.. "โธ่ดูซิ .. น่าสงสารเหลือเกิน ..แต่ยังไง เธอก็คงมีขยะพวกนี้ ไปกับเธอด้วย" ่โอ พระเจ้า..เธอกำลังอยู่ในสถานการณ์ลำบากซะแล้ว.. นาดีนลุกขึ้นแต่งตัว..แต่งหน้าทาอายไลเนอร์สีดำใต้ดวงตา.. ดื่ม Gin เป็นขวด ๆ ก่อนจะเริ่มตะโกนกับตัวเอง เธออยากจะเป็น เบตตี้ เดวิส ในเรื่อง What happen to Baby Jane? เฟย์ ดันนาเวย์ ในเรื่อง Mommie Dearest  และ อลิซาเบท เทเล่อร์ ในเรื่อง Who's Afraid of Virginia Woolf?  ทั้งหมดรวมกันเลย.. เธออยากจะนั่งจมอยู่ตรงนี้ทั้งคืน กับความรู้สึกมืดมน และความเกลียดชัง กับจินตนาการ ภาพของดีไลล่าในเสื้อผ้า มี "สไตล์" ของเธอ กับ แหวนหมั้นเพชรเม็ดโต ในร้านอาหารหรูหรากับดิ๊กของเธอ..ของเธอ! และทำให้เขาหลงรักอีกครั้ง.. ไม่นะ..เขาจะไปรักคนอื่นไม่ได้ ..ยังไงก็ไม่ได้.. ถ้าเขาไปรักคนอื่น แล้วจะเอาเธอไปไว้ที่ไหนกันล่ะ? น้ำอุ่น ๆ เริ่มไหล ออกมาจากตาของนาดีน.. หลายวันก่อนเธอยังมีชีวิตปกติอยู่เลย..มีแฟนหล่อล่ำ มีชีวิตดี ๆ มีความสุข และก็มีงานดี ๆ มีแฟลตที่วิเศษ และเพื่อนสนิทที่มีความหมายต่อเธอมากที่สุดในโลก แล้วดูตอนนี้ซิ..ชีวิตเธอกำลังถึงจุดวิกฤต มืดมน..ขมขื่น และก็รสนิยมการแต่งกายต่ำ ่เธอทำมันพังหมดเลย ..ทั้งกับดิ๊ก และกับตัวเอง เธอกลายเป็นเด็กผู้หญิงคนเดิม เมื่อตอนอายุสิบสี่อีกครั้ง ขาดทุกอย่าง..เพื่อน..ความมั่นใจ.. ก็เพราะ นังตัวร้าย..ดีไลล่า ลิลลี่!..คนเดียว! จากคุณ : laughingbug - [ 27 มิ.ย. 46 00:13:09 A:203.156.0.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 chapter ten ครึ่งชั่วโมง..หลังจากที่ดิ๊ก และ ดีไลล่า มาถึงร้าน ex และทนนั่งอยู่.. พวกเขาก็ตัดสินใจย้ายไปร้านอาหารอินเดีย ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน.. ชื่อร้าน The mausoleum..บรรยากาศในร้าน ก็ไม่เกินกว่าจะรับมือไหว จริง ๆ ร้าน ex ก็ไม่ได้เลวร้ายมาก ถึงจะไม่เลือกออาหารเอง และความเงียบวังเวง กับพนักงานเสิร์ฟพิลึก ๆ  ที่เอาแต่จ้องมองอยู่ตลอดเวลา ก็ยังพอทนไหว แต่..ตอนที่เธอนำซุปสีเทา ๆ ที่มีควันลอยกรุ่นออกมาเสิร์ฟให้พวกเขา.. แล้วก็มีอะไร ที่ดูคล้าย ๆ เยื้อบุสมอง ลอยฟ่องอยู่ในนั้น..เธอบอกเขาว่า มันเรียกว่า "menudo" เป็นอาหารสเปน ที่มีชื่อเสียงมาก..มันทำมาจากกระเพาะวัวที่เลือกสรรมาอย่างดี.. แล้วยังบอกอีกว่า เชฟ..ที่ปรุงอาหาร เป็นเชฟที่มีชื่อเสียงเรื่องการทำอาหารจากเครื่องในสัตว์ แต่มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกที่เขากับดีไลล่า หนีออกมา แม้ว่าเธอ และเชฟที่ทะเล่อทะล่า ออกมาจากครัวจะพยายามเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาอยู่ต่อ.. และยังบอกอีกว่ายังมี เนื้อลูกวัวยัดไส้ ..สตูว์เท้าหมู และลิ้นหมูสับ เชฟยังพยายามบอกว่า คนส่วนมากไม่ชอบเครื่องในสัตว์ แต่อยากให้ลอง ..แล้วจะชอบ.. แต่ดิ๊กบอกไปว่า .. "ไว้ลองวันหลังแล้วกัน" จริง ๆ แล้วดิ๊ก เป็นคนที่ชอบลองอาหาร แปลก ๆ เหมือนกัน แต่ว่าไม่ใช่คืนนี้ .. คืนพิเศษอย่างนี้ กับดีไลล่า ดิ๊กไปเอาโค้ท ขอโทษขอโพยเรื่องที่ต้องออกไปก่อน เขากับดีไลล่า ออกมาจากร้านหัวเราะให้แก่กัน คิดว่าโชคดีแค่ไหนที่หนีรอดมาได้.. เมื่อได้ที่โต๊ะที่ร้านอาหารอินเดีย..ที่ดูเป็นร้านอาหาร..กว่า ดิ๊ก รู้สึกมีความสุขมาก เขาไม่ได้ออกมาดินเนอร์อย่างนี้บ่อยนัก ปกติก็จะไปกับพวกเด็กสาว ๆ ซึ่งที่ ๆ ไป ส่วนมากก็จะเป็นงานปาร์ตี้ หรือบาร์ ที่ไหนซักแห่ง คุยกันแต่เรื่องไร้สาระ ตลกงี่เง่า ๆ ..และก็เมา.. แต่นี้ เป็นความรู้สึกสุขใจที่แตกต่าง ..มันมากกว่านั้น ..เพราะดิ๊ก จริงจัง.. "พระเจ้า ..คุณรู้มั๊ยดิ๊ก..อเล็กซ์ ต้องชอบร้านนั้นแน่ ๆ เลย" "เขาชอบเครื่องใน อย่างที่ดูสยอง..อย่างตับ ไต หรือสมอง อื๋อ..โชคดีที่เขาทำร้านอาหาร ก็เลยมีคนทำให้กิน ..ไม่งั้นเขาต้องให้ฉันทำให้กินแน่ ๆ .." ดิ๊กรู้สึกได้ว่า ดีไลล่า มีสำเนียงที่ิผิดไปจากเคยเล็กน้อย คงเพราะเธอจากลอนดอนไปนาน.. แต่มันก็ฟังดูเซ็กซี่ สำหรับดิ๊ก "ขอบคุณสำหรับคืนนี้"เธอบอก.."ฉันดีใจจริง ๆ " "โธ่ ไม่หรอก .. ผมต้องขอโทษคุณถึงจะถูก อย่างกับหายนะเลยคืนนี้" "ไม่เลย..มันเยี่ยมมาก และก็ดีมากที่ได้เจอคุณ.. มันยากที่จะคาดหวังอะไรจากคนที่คุณไม่ได้เจอมาเป็นเวลานาน เพราะไม่รู้ว่าเขาจะเป็นเหมือนเดิมรึเปล่า.. ฉันคิดถึงคุณอยู่เสมอ ..คิดว่าคุณทำอะไร อยู่ที่ไหน..." "จริงเหรอ?  ผมก็เหมือนกันนะ ..แล้วก็มีเรื่องสงสัยด้วย" "จริงเหรอ ..แล้วเรื่องอะไรที่คุณสงสัย" "ไม่ก็ไม่เชิงสงสัยหรอก เรียกว่าเป็นห่วงดีกว่า" "ใช่. ผมเป็นห่วงคุณ เป็นห่วงมาก" ดิ๊กพูดจริงจัง รอยยิ้มจางไปจากใบหน้าของดีไลล่า ..เธอขยับตัวนิดนึง อย่างอึดอัด ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง.. "รู้มั๊ยว่า ฉันเคยคิดว่าคุณต้องทำอะไรเกี่ยวกับดนตรี และก็ยังอยู่แถว ๆ นี้ ไม่ไกลบ้านแม่คุณนัก ฉันเดาถูกซะด้วยซิ" เธอยิ้ม "และก็เดาว่าคุณยังไม่ได้แต่งงานด้วย เพราะคุณเคยบอกว่า จะไม่มีลูกจนกว่าจะสี่สิบ หรือจนกว่าจะมี เรคคอร์ดเป็นของตัวเอง, ใช่มั๊ย?" "ใช่ ผมเคยพูดว่าอย่างงั้น" ดิ๊กยิ้มมุมปาก.. "ยังบอกอีกว่า  ผมจะรวยมีเงินเป็นล้าน ๆ แล้วก็ซื้อเกาะสวย ๆ ที่ไหนซักแห่งไว้อยู่.. ใกล้ ๆ กับของ ริชาร์ด แบรนสัน" "ใช่ ๆ " เธอหัวเราะ "คุณบอกแบบนั้นจริง ๆ ฉันยังบอกคุณเลยว่า ฉันจะนั่ง ดื่มคอคเทล รอคุณอยู่ที่ชายหาด เวลาคุณกลับมาจากเล่นเรือ"เธอหัวเราะ มองจ้องตาดิ๊ก.. "พระเจ้า..เรามีช่วงเวลาที่ ๆ ดี ๆ ด้วยกัน..จริง ๆ เราเคยคิดว่า เราจะทำอะไรก็ได้ หรือวันนึงเราจะเปลี่ยนแปลงโลกด้วยกัน .. สนุกดีนะ.. รู้มั๊ยตอนแรกที่ฉันเข้ามาเรียนที่ โฮลี่ ที มีเด็ก      ผู้ชายที่ดูดีตั้งหลายต่อหลายคน มารุมล้อมฉันเต็มไปหมด..อย่าง ร๊อบ ..มาร์ค..โทนี่..แต่ฉันเห็นแต่เธอกับนาดีน ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่เสมอ ..เรียนด้วยกัน ดูจริงจัง และเต็มไปด้วยความลับ ตอนนั้นคุณยังมี ผมทรงพิลึก ๆ นั่นอยู่เลย..แต่ก็มีความรู้เรื่องดนตรีมากจริง ๆ และนาดีน ที่มักจะใส่เสื้อจัมพ์เปอร์ของโรงเรียนอยู่เสมอ.. เธอสองคนดูเจ๋งมากจริง ๆ ฉันอิจฉาพวกเธอ และอยากเป็นอย่างงั้นบ้างจริง ๆ " ดิ๊กเขย่าที่ใส่เครื่องเทศ.. ทำไมชีวิตเขามันถึงเปลี่ยนไปอย่างกับนิยายอย่างนี้? เด็ก ผู้ชายอายุสิบสี่ที่มีสิวเต็มหน้า..จะมีเด็ก ผู้หญิงอย่างดีไลล่ามาชี่นชมบูชาได้ยังไง? "จำวันแรกที่เราออกเดทกันได้มั๊ย ..ฉันประหม่ามากเลย..แต่คุณดีกับฉันมาก ฟังฉันพูด ..ตอนนั้นไม่ค่อยมีใครดีกับฉันอย่างคุณหรอก.. คุณทำให้ฉันมั่นใจในตัวเองขึ้น..ชีวิตมีเรื่องสนุก ๆ เข้ามา.. ฉันคงไม่มีวันนี้หรอก ถ้าไม่มีคุณ..แปลกมั๊ย? ดิ๊ก ..มองกลับไป..ดีไลล่า เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำของเขา.. การที่เขาได้ควงกับเด็กผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน เด็กผู้หญิงคนที่ใคร ๆ ทั้งโรงเรียนอยากควงด้วย เขารู้สึกถึงความอิจฉา และความเคารพยำเกรงจากเด็กผู้ชายคนอื่น มันช่วยทำให้เขารู้สึกมั่นใจในตัวเอง ..และก็ไม่รู้สึกกลัวการจีบผู้หญิง ถ้าไม่เพราะดีไลล่า.. เขาอาจจบจากโรงเรียน ทั้ง ๆ ที่ยังเวอร์จิ้นอยู่ และก็จบด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงคนแรกที่ยอมนอนกับเขา เพราะกลัวว่าจะไม่มีคนอื่น..เข้ามาในชีวิตอีก.. และตอนนี้ เขาก็ยังมีความมั่นใจนั้นอยู่..เขาเป็นหนี้ ดีไลล่า.. "เอ่อ.." เขาเอ่ยเสียงประหม่า.. "เล่าเรื่องอเล็กซ์ให้ผมฟังบ้างซิ" ดีไลล่า ดูแปลกใจเล็กน้อยที่ดิ๊กถาม "หมายถึงอะไร?" "ก็ไม่รู้เหมือนกัน..เขาดูเป็นยังไง? พวกคุณพบกันได้ยังไง? แล้วเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกคุณ? อะไรอย่างนี้..เว้นแต่ว่าคุณไม่อยากพูดถึง..." ดีไลล่า ส่ายหัว.. "ไม่มีอะไร" เธอบอก.."ก็ดี ทุกอย่างปกติดี" เธอสูดลมหายใจเข้าลึก..ยิ้มกว้าง.. "ฉันพบเขาที่พริมโรส ฮิล ตอนนั้นเขาเรียน Bussiness Studies อยู่น่ะ ตอนนั้นฉันลื่นล้ม แล้วเขาก็พาไปห้องพยาบาล" "เจ็บมั๊ย?" "ไม่หรอก ..ก็แค่แผลถลอกเลือดออกนิดหน่อยน่ะ" "เกิดขึ้นเมื่อไหร่?" "ไม่นานหลังจากที่เราเลิกกัน..ตอนฉันสิบแปด.. เขายี่สิบสอง  สูงมากแล้วก็หล่อมากด้วย..เดี๋ยวนะ" เธอยิ้มแล้วล้วงมือลงไปในกระเป๋า ดึงกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา ก่อนจะส่งรูปใบหนึ่งให้เขา "นี่ไง อเล็กซ์" ดิ๊กรับมาดู....รูปผู้ชาย..ผมสีดำ แต่งตัวดี และก็ดูหล่อมาก เขากลืนน้ำลายฝืดคอ ส่งรูปคืนให้เธอ..ดีไลล่า เก็บมันไว้ที่เดิม แล้วพูดต่อ "แม้ว่าฉันกับเขาจะต่างกันมาก แต่เราก็ตกหลุมกันและกันตั้งแต่แรก.. เขาเป็นคนที่ดูเข้มแข็งแล้วก็พึ่งพาได้อย่างที่ฉันต้องการเลย" ดิ๊กรู้สึกหนาวขึ้นมาแล้ว.. "ตอนนั้นฉันแย่มาก ๆ เลย..ดีที่ได้เขาเป็นเพื่อน..ก็ไม่มีอะไรโรแมนติคหรอก แล้วเขาก็สำเร็จการศึกษา แล้วพ่อเขาก็เสนอจะออกทุนให้เขาทำร้านอาหาร ที่ Cheshire" "คุณก็เลยย้ายไปอยู่กับเขา?" "ก็ไม่ใช่ทันทีทันใดหรอก .. เพราะฉันมีอะไร หลายอย่างต้องจัดการให้เสร็จ แล้วพอร้านเขาเสร็จ เขาก็เสนองานกับที่พักบนชั้นบนของร้านให้ฉัน" "แล้วเป็นยังไงบ้าง?" ดีไลล่า ยักไหล่..."แย่มากกก.."เธอว่า "ฉันไม่เคยออกไปอยู่นอกลอนดอนมาก่อนเลย  แล้วก็ไม่เคยทำองานอะไรจริง ๆ จัง ๆ เหงามาก แล้วงานก็หนักมากด้วย..ฉันร่ำ ๆ จะกลับลอนดอนหลายครั้ง แต่ก็คิดได้ว่า ไม่มีใครให้กลับมาหา แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่อยากทำให้อเล็กซ์ิ์ผิดหวังด้วย ฉันก็เลยติดอยู่ที่นั่น ..แล้วก็ตกหลุมรักเขา" "แล้วคุณ..กับเขา..เอ่อ...เอ่อ....เขาขอคุณแต่งงานเมื่อไหร่" เขารู้ว่ามันออกจะเป็นคำถามที่ดูหยาบคายไปซักนิด แต่ก็..มันอยากรู้นี่ ..ช่วยไม่ได้.. "ก่อนแต่งงาน เขาเป็นเจ้านาย เป็นเพื่อนร่วมงาน เป็นเพื่อน ของฉัน.. จนกระทั่งวันเกิดครบยี่สิบปีของฉัน..นั่นแหละ.."เธอยิ้ม..อบอุ่น..เมื่อนึกย้อนไป.. คงเป็นอดีตที่ซาบซึ้งมากสำหรับเธอ.. "ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น เพราะว่าฉันคิดว่า ฉันเหมือนกับ..เอ่อ..ยังไงดีละ.. เหมือนกับลูกแมวมอมแมมที่เขาเก็บมาจากถนนที่ลอนดอน..แล้วก็จับเอามาอาบน้ำ เลี้ยงดู แล้วก็ให้ติดตามเขาไปด้วยน่ะ ..อะไรอย่างงั้นน่ะ ..เขาไม่เคยแสดงท่าทีอะไรเลย.. คืนวันเกิดครบรอบยี่สิบปีของฉัน..อเล็กซ์เตรียมโต๊ะดินเนอร์ไว้ที่ร้าน อาหารที่ฉันชอบ จุดเทียน..เปิดเพลง ..และก็..ของขวัญ...แล้วเขาก็เริ่มพูด..แบบว่า .. รู้มั๊ยว่าเขารักฉันมากแค่ไหน..และฉันทำให้ชีวิตเขามีแต่สิ่งดี ๆ ขึ้น.. เขาอยากให้ฉันอยู่กับเขาตลอดไป.. และฉันก็อยู่ในห้องนอน กล่อมเขานอน..เขาบอกว่า ฉันเป็นอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตเขา.. แล้วเขาก็..คุกเข่าลงต่อหน้าฉัน..ดึงกล่องเล็ก ๆ ออกมา" เธอจับแหวนที่อยู่ที่นิ้วนาง.. "แล้วนี่...อยู่ในนั้น..แล้วเขาก็ขอฉันแต่งงาน..." "แล้วคุณก็ตอบตกลง?" "ทันทีเลย..นาทีที่เขาบอกว่า "แต่งงานกับผมได้มั๊ย.." ฉันก็รู้เลยว่านั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องและ สมบูรณ์ที่สุด.." "งั้น..แล้วตอนไหนที่คุณกับอเล็กซ์ เอ่อ..แบบว่า...ครั้งแรกน่ะ" "หมายถึงมีอะไรกันน่ะเหรอ?" "คืนวันแต่งงาน..ก่อนหน้านั้นไม่เคยเลย ..เชื่อมั๊ย?" เขาทำหน้าเฉย ๆ "แล้วเป็นยังไง..?" "อะไรนะ ..หมายความว่ายังไง?" "ไม่ ..ไม่ ผมไม่ได้อยากจะรู้ละเอียดอะไร..หมายถึง.. แบบว่าเป็นยังไง ที่รอจนถึงวันแต่งงาน มันดี หรือว่า ..ไม่ดี" ดีไลล่ายิ้ม บิดผ้าเช็ดปากไปมา.. "เอ่อ..รู้มั๊ย..ครั้งแรก ไม่ใช่เรื่องทีต้องป่าวประกาศ ไม่ต้องเขียนไปเล่าให้ที่บ้านฟังอะไรอย่างงั้นน่ะ แต่..เอาเป็นว่าฉันบอกได้ว่า ..ตอนนั้นเซ็กซ์ ไม่ใช่เรื่องใหม่แปลกประหลาดสำหรับฉัน" เธอหัวเราะ..ดิ๊กรู้สึกช็อคเล็กน้อย.. "คูณดูช็อคนะ" เธอยิ้ม "อย่าช็อคไปเลย..ตอนนี้ มันก็ไม่มีอะไร ..ก็แค่เหมือนกับสิ่งที่ต้องทำน่ะ" "แล้วทุกวันนี้ คุณกับอเล็กซ์ ก็ยัง....กันอยู่.." เขารู้สึกว่าไม่ควรจะถามเรื่องพวกนี้กับเธอ..แต่ว่า ภาพดีไลล่าที่เขาวาดไว้.. มันต่างกับที่เขาได้รู้.. "แค่วันพิเศษ กับวันหยุด" "แล้วคุณว่าไง?" "เกินพอ.." "แล้วอเล็กซ์ล่ะ?" "โอ เขาไม่สนหรอก แค่ทำงานกับเล่นกอล์ฟ ก็พอแล้ว" จากคุณ : laughingbug - [ 27 มิ.ย. 46 00:26:02 A:203.156.0.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ความเงียบเขาครอบงำ..ดิ๊กไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ แย่..แย่มาก แย่อะไรขนาดนี้..ผู้ชายที่รวมเตียงกับดีไลล่า แล้วไม่อยากมีอะไรกับเธอ เขาคิดว่า ต้องเป็นเกย์ แน่ ๆหรือไม่ก็ต้อง แอบมีอะไรกับพนักงานเสิร์ฟสาวๆ ของร้านตัวเองแน่ ๆ "คุณก็เลยทิ้งเขา?" "เอ่อ.." ดีไลล่าพูด หน้าก้มลงต่ำ..มองพื้น.."ประมาณนั้น" ดิ๊กตั้งสติ ก่อนจะถามเธอ.. "แล้วมีอะไรอีก..?" ดีไลล่ามีท่าทางอึดอัด.. "เอ่อ..อย่างไปพูดถึงมันเลย..มัน..เอ่อ..ค่อนข้างจะเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ" "ตกลง..ตกลง..ไม่อยากพูดถึงก็ไม่เป็นไร ..ขอผมถามอีกคำถามนึงได้มั๊ย?" ดีไลล่าพยักหน้าช้า ๆ ท่าทางระมัดระวัง.. ่"คุณจะกลับมาอยู่ที่นี่เลยหรือเปล่า...คุณเลิกกับเขาแล้วหรือยัง?" เขาจ้องมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ ..ได้โปรดเถอะ ดีไลล่า .. โปรดบอกออกมาว่า คุณจะอยู่ที่นี่ ..จะไม่กลับไปอีกแล้ว.... ดีไลล่าขยับตัว.. "ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลย.." เธอบอก "ยังไม่แน่นอน" "โอ..เหรอ.." "ฉันมีบางสิ่งบางอย่างต้องสะสางที่ลอนดอนนี่น่ะ ..บางอย่างที่มันยังค้างคาใจ ก็ต้องดูก่อนว่าจะจัดการได้แค่ไหน .. แล้วค่อยคิดต่อไป" ดิ๊กอยากจะถามว่ามันคืออะไร .แต่ดูท่าทางดีไลล่าเห็นได้ชัดว่าเธอ ไม่สบายใจที่จะพูดถึง..และการทำให้เธอไม่สบายใจ คือสิ่งที่ดิ๊กไม่ต้องการจะทำ.. "เอ่อ.."เธอเอ่อขึ้น..ยิ้มกว้าง เปลี่ยนเรื่อง.. "แล้วคุณล่ะ? ชีวิตรักเป็นยังไงบ้าง?" "มันก็ดีแหละ แต่ยังห่างไกลคำว่าสมบูรณ์แบบไปเยอะเลย"เขายิ้ม "มีแฟนมั๊ยตอนนี้?" "ก็ไม่นะ ก็เรื่อย ๆ " "มีใครพิเศษบ้างรึเปล่า หลังจากเรา..เอ่อ..เรา....." "คุณหมายถึงหลังจากเราเลิกกันน่ะเหรอ?" "ช่าย.." "ไม่..ไม่มี.."เขาตอบ "ไม่มีซักคน" แล้วเขาก็หัวเราะ ให้กับความเศร้าที่จู่โจมเขา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ "พูดเป็นเล่นน่า ไม่มีใครเป็นคนพิเศษเลยตลอดระยะเวลาสิบปีเนี่ยนะ..เป็นไปได้ยังไง?" เขายักไหล่ ถอนหายใจ..เฮือกใหญ่.."ไม่รู้ซิ" "ผมคงไม่อยากจะมีความรู้สึกอย่างงั้นกับใครละมั๊ง" "ฉันว่ามันแปลกมากเลยนะ" เธอว่า .."เพราะว่าคุณเป็นผู้ชายแบบที่..ผู้หญิงต้องการเลยนะ" "เคยเป็นมากกว่า" "แล้วผมว่า ..หาคนพิเศษ ..สมัยนี้ไม่ได้หากันง่าย ๆ ไม่รู้นะ.. มันเหมือน ๆ จะไม่มียังไงอย่างงั้น แล้วชีวิตก็แสนจะสั้น เสียเวลาค้นหาเปล่า ๆ ดูอย่างนาดีนซิ เธอทำให้ผมเสียสติไปเลย.. ผู้หญิงสวย มีทุกอย่าง..เป็นคนฉลาด สนุกสนาน มีไหวพริบ และก็เก่งกาจไปซะทุกอย่าง แต่เธอมักจะเข้าไปพัวพันกับพวกผู้ชายแบบ..ไม่รู้นะ .เรียกว่าไงดี ..แบบ..ไม่คู่ควรกับเธอน่ะ พวกขี้แพ้..แล้วเธอก็เกิดอาการเห็นอกเห็นใจพวกนั้น แล้วก็ส่งกุญแจไขให้ไขเข้ามาในชีวิตเธอ แบบว่า..โอ..เข้ามาเลยค่ะ ทำตัวตามสบายนะคะ ..นี่พ่อแม่ฉัน..นี่ชีวิตฉัน..เป็นแบบนี้นะ นี่เพื่อนสนิทของฉัน..ค้างที่นี่นะคะ ..อยู่กินอาหารเช้าด้วยกันนะ..แล้วก็ยื่นกุญแจสำรองให้เขา.. แล้วหลังจากนั้นสองสามเดือน ทุกอย่างก็จบ เพราะเธอเพิ่งนึกขึ่นได้ว่า ไม่อยากจะเสียเวลากับ พวกขี้แพ้อีกแล้ว..และเธอต้องการชีวิตเธอกลับคืน....มันดูแย่มาก.. เพราะอย่างงี้ไง ผมถึงไม่อยากผูกพันจริงจังกับใคร ..ก็เลย..เอ่อ..บางทีก็ออกไปเที่ยวกับพวก เด็กสาว ๆ .." จากคุณ : laughingbug - [ 27 มิ.ย. 46 00:27:42 A:203.156.0.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดิ๊กพูดออกไปแล้วก็ใจหาย เพราะคิดว่าดีไลล่าอาจจะไม่ประทับใจ.. แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สังเกต ..กลับขยับตัวมาข้างหน้าาเข้าหาเขา..และพูดว่า.. "จะว่าอะไรมั๊ย ถ้าฉันจะถามเรื่องส่วนตัวอะไรคุณ สักอย่าง.." "ได้เลยตามสบาย" เขาพยักหน้าบอก เธอตักอาหารเข้าปาก..เคี้ยวเป็นจังหวะ ชั่งใจคิด..เริ่มถามเมื่อกลืนอาหารลงคอไปแล้ว.. ดื่มน้ำตาม จ้องเข้าไปในดวงตาของดิ๊ก.. "มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างคุณกับนาดีนรึเปล่า?" "หา?" "ฉันหมายความว่า คุณนอนด้วยกันรึเปล่า?" ดิ๊กส่ายหัว.. "ว่าไงน๊ะ?...ผมกับนาดีเนี่ยนะ? คุณคิดได้ยังไงเนี่ย?" "ก็..เหมือนมีอะไรบางอย่าง" "หมายความว่ายังไง?" "ก็..ตอนที่ฉันเจอกับคุณที่พาร์ค ตอนแรกที่ฉันเห็นคุณกับนาดีน ดูแล้วเหมือนเป็นคู่รักกัน แล้วตอนที่ไปนั่งกินกาแฟกัน ฉันก็รู้ว่าา ไม่ใช่ พวกคุณเป็นเพื่อนกัน.. แต่นาดีน ดูเหมือน...โดนอะไรตำ..ดูโกรธๆ  และฉันรู้สึกว่า อย่างกับฉันเหยียบเท้าเธอเข้าให้แล้ว.. รู้สึกเหมือนว่าเธอไม่อยากให้ฉันอยู่แถว นี้..แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม.. ฉันรู้ว่า ตอนที่เราอยู่โรงเรียน เราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนที่ดีกันสักเท่าไหร่ แต่นั่นมันก็ตั้งนานมาแล้ว.. ไม่น่าจะเป็นเรื่องนั้น..ฉันก็เลยคิดว่า น่าจะเป็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับคุณ เวลาที่เธอมองฉันเหมือน ๆ คุกคามยังไงไม่รู้  ..บอกฉันทีว่าฉันไร้สาระ..คิดไปเอง.." "ไม่มี..นะ.. ผมกับนาดีนไม่มีอะไรกัน..เดี๋ยวนะ..เอ่อ" ดิ๊กคลึงคาง ใช้ความคิด.. "ใช่คุณพูดถูกที่ว่ามีอะไรผิดปกติ ..อย่างเมื่อวานนี้ ที่ นาดีนโทรหาผม เธอพูดอะไรแปลก ๆ " ดิ๊กเล่าให้ดีไลล่าฟังว่า นาดีนว่ายังไงบ้างเรื่องที่เขาจะออกเดทกับเธอ.. "แล้วเธอเคยเป็นอย่างงี้มาก่อนมั๊ย?" "ไม่เคยนะ ..นั่นแหละส่วนที่ดีของนาดีน เพราะว่าไม่ว่าเธอจะเป็นอะไร ผมมักจะเข้าใจเธอเสมอ.." "เธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า? กับเพื่อนชาย? กับครอบครัว?" "อื่ม..เธอเพิ่งเลิกกับแฟน แต่ผมว่าไม่น่าจะใช่เรื่องนี้นะ เพราะว่าเธอดูมีความสุขด้วยซ้ำ ที่ได้เลิกกับเขา แล้วก็เพิ่งได้รับงานใหญ่มา  เงินดีด้วย เธอน่าจะมีความสุขนะ" "อื่อ .." ดีไลล่าว่า ..ขยับตัวออก เปิดทางให้พนักงานว่างอาหารลงบนโต๊ะ.. "เธอดูไม่มีความสุขเลย..ไม่เลยซักนิด ฉันคิดว่าเธอมีปัญหากับฉันแน่ ๆ นั่นคือเหตุผลที่ฉันออกจากร้านไปก่อนวันนั้น เธอทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่" เธอใช้ช้อนตักผัก..และชีส  แล้วเหลือบมองดิ๊ก..สูดหายใจเข้าแรง "คิดว่าจะเป็นไปได้มั๊ยว่า เธอหลงรักคุณ?" ดิ๊กเลิกคิ้วขึ้นสูง "นาดีนเนี่ยนะ? ไม่มีทาง ต่อให้ผมเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่เหลืออยู่บนโลก เธอก็ไม่มีทางรักผม..เราเป็นเพื่อนกัน แค่นั้น..แค่นั้นจริง ๆ" "ฉันว่าไม่ใช่อย่างงั้นนะ" "คุณไม่รู้จักนาดีน ..มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เธอไม่มีทางรู้สึกอย่างงั้นกับผมหรอก มันไร้สาระ..มัน..มัน...." "จริง?" ดีไลล่า เลิกคิ้วสูงจ้องมองเขา.. "ไม่ ไม่ ..คุณเข้าใจผิดแล้ว..คุณไม่รู้จักนาดีนอย่างที่ผมรู้จักหรอก ..นาดีนไม่เคยรักใคร ที่นาดีนต้องการก็คือ ผู้ชายตัวโต ๆ ที่มี อีโก้เพียงน้อยนิด ที่เธอจะบงการได้ แล้วก็ทิ้งไปเมื่อเบื่อแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่รักอิสระที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลย..ดังนั้นอย่าคิดว่าเธอจะมีความ สามารถในการรักใคร..ปล่อยเธอไว้คนเดียวเถอะ" "ผู้หญิงมักจะมีเซนท์เรื่องพวกนี้คุณรู้รึเปล่า?" "ใช่ผมรู้..แต่ไม่ใช่กับนาดีน" "เอาละ เมื่อคุณว่าอย่างงั้นก็ได้ แต่ฉันเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน ฉันรู้ดี.. และฉันรู้ว่า เธอรักคุณแน่ ๆ ฉันเห็นมันในแววตาของเธอ.." เธอหัวเราะ "และแววตาเธอยังบอกอีกนะว่า เธอไม่อยากให้ฉันกลับมาเลย" "ไม่จริงหรอก" "ใช่แน่ ๆ เธอเห็นฉันเป็นคู่แข่ง" ดิ๊กกัดริมฝีปากตัวเอง สะกดอารมณ์ไม่ให้ระเบิดออกมาว่า นาดีน ไม่ได้เห็นดีไลล่า เป็นคู่แข่งหรอก มันก็แค่เรื่องการพนันงี่เง่าเท่านั้นเอง นาดีนแค่รับความพ่ายแพ้ไม่ได้ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม! "งั้นบอกฉันหน่อย" ดีไลล่า ขยับตัวมาข้างหน้า ยื่นหน้าเข้ามาหาดิ๊ก "สาบานได้มั๊ยว่าตลอดเวลาที่คุณคบกัน เป็นเพื่อนกับนาดีน คุณไม่เคยรู้สึกอะไรกับเธอเลย ไม่เคยเผลอทำอะไรเธอเวลาเมา หรือว่าคิดชอบเธอ..แม้ซักนิด..?" "ไม่! พระเจ้า! ไม่เคย..อาจจะมีบ้างแต่มันก็หลายปีมาแล้ว..ตอนเรายังเด็ก ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย หลังจากเรา...เลิกกัน..แล้วเธอก็ไปมีแฟนเป็นช่างภาพ..ไม่..ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น.. ตอนนี้เราเป็นเพื่อนสนิทกัน..มันไม่มีทางเกิดขึ้นได้" "จริงเหรอ? ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นไปได้นะ ..เธอสวย เซ็กซี่ และก็มีเสน่ห์ออก" "ใช่ ผมรู้..แต่เธอ..เอ่อ..เธอเป็นนาดีนสำหรับผม เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้น แล้วอีกอย่าง ถึงผมจะชอบเธอขึ่นมาจริง ๆ เธอก็ไม่มีวันหันมามองผมหรอก" "งั้นก็" ดีไลล่ายิ้ม "ที่เขาว่ากันว่า พวกเพื่อนผู้ชายน่ะ มักจะไม่ค่อยบริสุทธิ์ใจเท่าไหร่หรอก แต่ซ่อนความเก็บกด ทางเพศไว้ภายใต้สีหน้าที่เรียบเฉย..อย่างเรื่อง When Henry met Sally  มันก็ไม่ใช่เรื่องจริงซินะ" "อื่ม เห็นได้ชัดเลยว่า ..ไม่ใช่" ดิ๊กเกลียดทุกวินาทีของการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีเรื่องให้คุยตั้งเยอะแยะ ที่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ อย่างเรื่อง เขา กับ นาดีน หัวข้อเรื่องนี้ทำให้เขาปวดหัว..เขาไม่อยากพูดถึงมัน..และที่สำคัญไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้กับดีไลล่า! "แต่ฉันว่ามันน่าจะดีออก..คุณกับเธอน่าจะเป็นคู่ที่ดีที่เดียว พวกคุณมีอะไร ๆ คล้าย ๆ กัน" คล้ายกัน? เขากับนาดีน? ก็แน่ละซิ ..เพราะงั้นพวกเขาถึงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และใช้เวลาส่วนมากอยู่ด้วยกัน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาชอบกัน หรือเป็นคู่รักกัน ทำไมดีไลล่า ถึงต้องพูดเรื่องพวกนี้ด้วยนะ? ทำไมต้องเป็นคืนนี้? "แต่ว่า ก็ว่านะ มันก็ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน..ฉันว่าฉันน่าจะหุบปากได้แล้ว" ขอบคุณพระเจ้า ดิ๊กคิด ขอบคุณพระเจ้า! จากคุณ : laughingbug - [ 27 มิ.ย. 46 00:30:55 A:203.156.0.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยาวจุใจดีจัง ไม่แน่ว่าดีไลล่าอาจจะเป็นแม่สื่อก็ได้ :) จากคุณ : scottie - [ 27 มิ.ย. 46 17:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นเรื่องที่อ่านแล้วคิดหลายรอบเลย ชอบครับ ดีไลล่าของผมจะป็นไงน้ะ ..ต่อไป จากคุณ : GTW - [ 27 มิ.ย. 46 20:11:20 A:210.86.202.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 อืมๆ สนุกดีนะคะ ตามมาอ่าน แต่ว่าเราขำมากๆตอนที่นาดีนร้องไห้ ร้องบ่อยเลื้อออเกินนน เอิ๊ก.. น้ำตาอุ่นๆไหลรินอาบแก้ม 5555 เว้นบรรทัดหน่อยดีไม้ ตาลายจัง ^__^ ยังไงๆตอนต่อไปก้อจาตามไปอ่านน๊า จากคุณ : nim_funny - [ 28 มิ.ย. 46 01:15:09 A:203.113.71.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านมาตั้งแต่ต้น ไม่รู้สึกว่านาดีนสวย แต่พอดีไลล่าพูดถึงนาดีน รู้สึกว่าจริงๆ นาดีนก็สวยดี ว่าแต่อีตาดิ๊ก อ่านยังไงก็มีแต่หน้าตาไม่รู้สึกว่าหล่อ แล้วดันมีสาวสวยตั้งสองคนมาแย่ง อิจฉาน้อ จากคุณ : canossa - [ 28 มิ.ย. 46 18:36:06 A:133.68.126.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฮ่ะ ๆ หวัดดีค่ะ ทุกคนเลย.. หวัดดี scottie ค่ะ เป็นไงบ้างคะ สบายดีนะ ก็ว่า มันยาวเหมือนกันค่ะ แต่ว่า.. มันเป็นตอนสุดท้ายแล้ว ..เอ๊ย ..ไม่ใช่ ๆ คือ เอามาลงยาว ๆ อ่อย ไว้ก่อน จะได้ติด แล้ว เวลาหายไปนาน ๆ ก็จะได้เห็นทุกคนกลับมาอ่านอีก..เอิ๊ก หวัดดีคุณ GTW ค่ะ ดีใจจังค่ะ ที่เจอกันอีก.. เดี๋ยวต้องติดตามต่อไปค่ะ เพราะว่า ตอนแรกที่อ่านเรื่องนี้ ก็เพราะว่า สงสัยว่า ดีไลล่า จะทำยังไง จะเป็นยังไงเหมือนกันแหละค่ะ ^-^ หวัดดี nim_funny ค่ะ คิดเหมื๊อนนนนกัน เลยค่ะ ตอนแปลยังหัวเราะเลยว่า ..คนอ่านต้องคิดว่า นาดีน ทำไม ถึงได้ขยันร้องไห้ เหลื๊อเกิน.. สงสัยเป็นพวกเก็บกด..เอิ๊ก แล้วเดี๋ยว จะเช็คระยะ paragraph ให้ดีกว่านี้ค่ะ .. ว่าอยู่เหมือนกันว่า ..มันติดกันไปรึเปล่า.. หวัดดี canossa ว่าจะมั่ว ๆ เติมลงไปว่า ดิ๊ก นะ หล่อเหลา เอาการ ก็จะกระไรอยู่.. เอาเป็นว่า คิดว่า เขาหล่อ แบบแปลก ๆ ก็แล้วกันนะคะ เอิ๊ก.. แต่จริง ๆ เขาเป็นคนน่ารักน๊ะ .. เอาละค่ะ แล้วไว้เจอกันใหม่ จริง ๆ เกือบได้ดองเรื่องอีกนานแล้วค่ะ เพราะว่า น้องแมค คอมตัวเก่ง เกิดอาการรวน ดีที่ว่ากัดฟัน เอาไปซ่อมซะ โดยด่วน ก่อนที่จะเดี้ยง ไปมากกว่านี้.. จากคุณ : laughingbug - [ 28 มิ.ย. 46 20:48:51 ]