เดิมว่าจะกล่าวถึง ”เรือนนอน” ในตอนที่2นี้  แต่คิดอีกทีมาว่ากันถึง ความรู้สึกและอื่นๆ ของคนที่เพิ่งจะได้สัมผัสกับเรือนจำเป็นครั้งแรกกันก่อนดีกว่า  เพราะในตอนก่อนสมมติว่าคุณเข้ามาในเรือนจำแล้ว  
         เมื่อคุณเข้ามาในเรือนจำแล้ว คุณจะมีคำนำหน้าชื่อใหม่ว่า ข.ช.  หรือ ข.ญ. ย่อมาจาก ผู้ต้องขังชาย หรือหญิง  คุณจะใช้มันจนกว่าคดีความของคุณถึงที่สุดแล้ว หลังจากนั้นเขาจะให้คุณเป็น น.ช. หรือ น.ญ.  ซึ่งย่อมาจากนักโทษชาย หรือหญิง
         อธิบายเรื่องคดีถึงที่สุดสักนิด  เมื่อตำรวจจับคุณเขาจะฝากขังต่อศาลเพื่อส่งคุณเข้าเรือนจำโดยฝากขังครั้งละ 12 วัน  คุณก็หาทนายมาสู้คดี  หรือหากไม่มีศาลก็ตั้งให้คุณเอง   เมื่อสอบสวนนานไปเขาก็จะส่งฟ้อง  ทีนี้หากฟ้องแล้วคุณปฏิเสธ ก็ต้องอยู่เรือนจำอีกนาน  เพราะอาจต้องสืบพยานต่อไปอีก  จนคุณอาจคิดไปว่าคุณถูกขังลืม  แต่ไม่หรอกครับ  ตำรวจเขาก็ทำงานของเขาไป  หากคุณไม่ผิดศาลก็สั่งปล่อย  แต่หากคุณรับสารภาพแต่แรก  เขาก็จะสั่งจำคุกคุณ(ตอนสอบสวนอยู่นั้นเรียก”ขัง”) แล้วแต่ความผิด  แต่หากจำนนด้วยหลักฐานยังไงก็ติดคุก  คุณก็อุทธรณ์ได้  ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งตกมา คุณยังไม่พอใจก็ฎีกาได้อีก( ศาลไทยเป็นอย่างนี้ ทำให้คนรวยไม่ติดคุก เพราะมีช่องทางทำให้หลุดคดีได้หลายทาง  มีเวลาหาข้ออ้าง และหลายคนใช้ตัวเลขในบัญชีฟาดหัวคนบางประเภท )  แต่หากศาลสั่งจำคุกแล้วคุณหรือโจทก์ไม่อุทธรณ์  อีกเดือนถัดมาศาลจะบอกว่าคดีคุณถึงที่สุด./ส่วนนี้ท่านใดคิดว่าผิดแย้งได้ครับ เพราะผมเองก็รู้เท่าๆที่คนในกำแพงจะรู้ได้
         ว่ากันเรื่องความกลัวของ ข.ช.คนใหม่กันดีกว่า  ซึ่งแต่ละคนจะกลัวกันคนละแบบ  ถ้าคุณเป็นพวกโจรแก็งค์  ก็ไม่เท่าไหร่เพราะคุณเข้ามาแล้วต้องได้เจอกับเพื่อนร่วมแก็งค์ของคุณแน่นอน  แต่ถ้าเจอโจทก์เก่าละ-จะทำยังไง  ก็ระวังตัวเอาเองละครับเพราะอาจถูกตีหัวเมื่อไรก็ได้  หากแค่เบาะๆ ก็มักจะจบกันไป  แต่ถ้าถึงขั้นเข้าแดนพยาบาล หรือหัวแตกต้องเย็บนี่  ก็ฟ้องร้องเพิ่มโทษกันไป  แต่แปลกอย่างหนึ่งที่ในนี้มักไม่มีคนตีหัวใคร เพราะคนถูกตีไม่กล้าบอกเจ้าหน้าที่  แต่ก็ไม่ค่อยเจอบ่อยหรอกครับแค่ 4 – 5 เดือนเจอเหตุการณ์แบบนี้สักหน ส่วนใหญ่มักจะเจอเพื่อนกันเสียมากกว่าเพราะครึ่งหนึ่งในนี้นั้นโดนคดียาเสพติด ซึ่งก็รู้จักกันหมดเพราะตอนอยู่นอกเรือนจำก็ไปซื้อยาจากเจ้าเดียวกัน อะไรทำนองนี้
         อีกเรื่องที่ทำให้คนเข้าใหม่นอนไม่หลับก็พวกเสือใบ  พวกนี้จะตีสนิทกับ ข.ช.หน้าจืด  ขาขาวๆ  บางคนนั้นหน้าตาดีทำให้เกิดศึกชิงนางกันก็มี   ระวังตัวเอาเองนะครับเจอแล้วหมดคราบนักเลงเลยละ   เรื่องแบบนี้มีบ่อย  แต่ก็กระทำโดยคนไม่กี่คน  แต่หากเขามาตีสนิทคุณก็อย่าเหมาเป็นใบทั้งหมดละครับ มีอีกเยอะ ที่มาโดยเหตุผลอื่น เช่นว่าบางคนญาติไม่ใคร่จะมาเยี่ยม ก็จะอนุเคราะห์คุณโดยแลกกับของกินของใช้  ที่ไม่มีแจกในเรือนจำ  เพราะรู้ว่าพรุ่งนี้ญาติคุณต้องมาเยี่ยมแน่ๆ (เรื่องญาตินี่ก็แปลกนะครับ ตอนอยู่ข้างนอกนั้นไม่สนใจ  แต่พอถูกจับแล้วขนของกินกันมาเพียบ  มาแต่ละทีขนมายังกะจะให้เก็บไว้กินเป็นอาทิตย์)   อีกพวกหนึ่งก็พวกที่กำลังจะพ้นโทษก็จะนำของมาแลกกับกางเกงคุณเพื่อใส่ในวันปล่อยตัว   ยังไงเสียหากคุณใส่ของดีๆมา แต่ถ้าคิดว่าต้องอยู่นานก็ให้เขาเถอะ  เพราะในนี้คุณจะใส่ได้แต่กางเกงขาสั้น(ยกเว้นในเรือนนอน)
         ในเรือนจำก็ไม่มีอะไรน่ากลัวกว่านี้แล้วครับ  เพราะกลัวถูกผู้คุมตีนั้น  ไม่มีแน่เว้นแต่คุณเลว:-)  โดนคดีลักทรัพย์มาก็มาเป็นขโมยในนี้ หรือติดยาแล้วมาขโมยทินเนอร์ไปเมากันทำนองนี้   แต่หลายคนครับอยู่ข้างนอกก็ครบอาการสามสิบสอง  แต่พอศาลตัดสินมาแล้วเป็นบ้าไปเลย  เรียกบ้าไม่ได้สิครับเพราะ 10 กว่าคนที่อาละวาดตีหัวชาวบ้านอยู่ในนี้นั้น   หมอโรคจิตที่มาดูแลเขาบอกว่าเป็นโรคเครียดแค่นั้นเอง  หารู้ไม่ว่าคนพวกนี้ละที่ทำให้คนอื่นต้องเครียด เพราะไม่รู้ว่าจะถูกตีหัวหรือโดนปาอึใส่เมื่อไร  จะไปเตะเขาก็ไม่ได้  ก็คนบ้านี่ครับ
         เรื่องอื่นที่ทำให้เครียดได้ ก็เป็นเรื่องจากข้างนอก  เช่นว่า ทำไมญาติไม่ยอมประกันตัวไป   หรือลูกเมียจะอยู่กันยังไง    จะสู้คดีชนะไหม   ศาลจะตัดสินจำคุกกี่ปีเมียจะรอเราพ้นโทษหรืเปล่า  พรุ่งนี้เมียจะมาเยี่ยมไหมหรือเมียมีชู้ไปแล้ว  สารพัดเรื่องที่ทำให้เครียดละครับ
         ว่ากันเรื่องที่ ข.ช. คนใหม่ต้องทำดีกว่าจะได้หายเครียด  คุณก็ต้องทำอย่างเขาละครับ  ตื่นเช้าทำอะไร  เข้าแถวตอนไหน  กินข้าวที่ไหน  ซื้อของใช้ต้องทำยังไง  ก็จัดลำดับประสบการณ์กันไป (แหะ แหะ  ขอ-ญาตใช้ศัพท์สูง เดี๋ยวจะหาว่าหัวหน้าโจรไร้การฉึกฉา . . . ) จัดลำดับประสบการณ์ก็การเรียนรู้นั่นละครับ  แต่ปกติแล้วเขาจะอบรมคุณตั้งแต่เข้ามาในวันแรกแล้ว
         คนเข้าใหม่นี่สบายกว่าคนอื่น  เว้นแต่ ผ.ช.ล. (ผู้ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่)  พวกนี้ได้รับประโยชน์ มากกว่าคนอื่นหน่อย  คือเขาให้ประโยชน์ตามชั้น  ซึ่งจะว่าเรื่องประโยชน์ของการเป็นผู้ต้องขังทีหลัง  มาว่าเรื่องการแบ่งชั้นก่อน  ซึ่งมี  
         เยี่ยม
         ดีมาก
         ดี
         กลาง
         เลว
         และ  เลวมาก
         ตามลำดับครับ  โดยประโยชน์ที่จะพูดถึงในคราวต่อไปนั้นเขาจะให้กับผู้ต้องขังชั้นกลางขึ้นไป   โดยคุณเข้ามาใหม่นั้นเขาจะจัดเข้าชั้นกลาง  เว้นแต่ว่าคุณเข้าคุกมาเป็นครั้งที่2 ที่3...  โดยหากคุณเคยผ่านคุกมาแล้ว  และโทษในคดีเก่าพ้นออกไปยังไม่ถึง 5 ปี  คุณจะถูกจัดลงชั้นเลว  ส่วนชั้นเลยมากนั้นมีไว้สำหรับ คนที่มาทำผิดในนี้ หรือพวกที่เคยหนีแล้วจับตัวมาได้    ส่วนการเลื่อนชั้นขึ้นนั้นเขาจะทำทุก 6 เดือน  แต่บางคนก็เว้นวรรคกันเป็นปี-2ปีครับ  แล้วแต่คดีที่คุณก่อ เช่นว่าโทษเกิน 10 ปีอาจจะเว้นวรรคไม่เลื่อนชั้นให้ 1 ปี อะไรอย่างนี้  
         มาว่ากันเรื่องความสบายของคนเข้าใหม่กันต่อ  ที่ผมว่าสบายนั้นคือคุณยังไม่ต้องทำงานครับ  เพราะในเรือนจำเขามีงานให้นักโทษทำ  เคยเห็นไหม งานแสดงสินค้าเฟอร์นิเจอร์  นั่นละงานของนักโทษ  หรือที่คุณไม่เห็นยังมีอีกมากประเภทงานรับจ้าง เช่นว่าถักอวน ซึ่งถือว่าหนักมากในเรือนจำแห่งนี้  ที่เบาๆก็มี เช่นว่าพับถุง อะไรเทือกนี้  แต่ก็ไม่มีงานสบายหรอกครับ  เพราะถูกกักอยู่แต่ในโรงงาน จนกว่าจะถึงเวลาพัก ถึงจะไปไหนต่อไหนได้   แต่คนเข้าใหม่นี่ไม่ต้องทำงานโดยเขาจะให้คุณไปฝึกแถวอย่างฝึกทหารนั่นแหละ  เพื่อให้คุณได้หายกังวลกับปัญหา
         ----------------------------------
         เขียนมาเสียยาว จะอ่านจบกันกี่คนนี่  ว่าจะต่อด้วยเรื่องประเภทของเรือนจำก็เกรงจะยาวไป   ไว้มาตอนหน้า พร้อมกับเรื่องเรือนนอนทีเดียวเลย  ขอยกยอดไปอีกเป็นครั้งที่ 2  แต่ก่อนจบตอนนี้  มาต่อเรื่องการตีตรวนอีกสักนิดดีกว่า  มีท่านผู้อ่านแนะนำมา
         หากคุณผ่านไปที่ศาล  หรือมาที่เรือนจำคงจะเห็น ว่าเขาใส่ตรวนไว้ที่ข้อเท้า  ส่วนเด็ก เล็กผู้หญิง เขาจะไม่ใส่ครับ  โดยตรวนนั้นเขาใช้ป้องกันการหลบหนี  เพราะหากใครคิดวิ่งก็ไปได้ยาก  แต่เมื่อพาตัวกลับมาเรือนจำแล้วเขาจะถอดให้คุณ  เว้นแต่ผู้ร้ายสำคัญ  โทษสูง  หรือน่าจะหลบหนี ก็จะใส่ตรวนคุณไว้ตลอด   โดยการใส่ตรวนถอดตรวนนั้น  ไม่เจ็บอีกแล้วครับ  สมัยก่อนใช้โซ่และทำห่วงเหล็กไว้ 2 ข้าง เมื่อจะใส่ก็นำมาสวมไว้ที่ข้อเท้าแล้วพาดไว้บนทั่ง  แล้วผ.ช.ล.ที่มีหน้าที่ตีตรวนก็จะใข้ฆ้อน ตีไปเรื่อยๆ  กระทั่งได้ที่ซึ่งใช้เวลา และมีโอกาสพลาดมาโดนหน้าแข้งได้   อาจทำให้คุณน้ำตาไหลกลายเป็นโจรสำออยไป  แต่ปัจจุบันเขาใช้เครื่องมือสำหรับใส่ตรวนและถอดตรวนโดยเฉพาะ  ใช้เวลาสั้นและไม่อันตรายเหมือนใช้ฆ้อนทุบ(เครื่องมือที่ว่าเป็นอย่างไรต้องไปดูเองแล้วละ
         ตรวนนั้นมีหลายขนาดครับ  ว่ากันว่าแต่ก่อนเขาตีแปดข้อโซ่ หรือสี่ข้อโซ่ ก็เคยได้ยินเขาพูดถึงกัน  แต่ผมไม่เคยเห็นครับ  เคยเห็นแต่แบบใช้ร้อยมา 3-4 ห่วง  คิดดูจะเดินกันยังไง    แต่ที่ใช้กันปัจจุบันนี้เขากำหนดความยาว ราว 50 เซนติเมตรได้มั้ง เท่ากันหมด  ที่ไม่เท่าคือขนาดเล็กใหญ่ แล้วแต่เขาจะเลือกใส่ให้เหมาะกับคุณ   แต่เส้นเล็กเส้นใหญ่ก็ทรมานเหมือนกันครับ  จะนุ่งกางเกงก็ลำบาก จะเห็นพวกถูกตีตรวนส่วนใหญ่จะนุ่งผ้าถุงกัน  แล้วการเดินเหินก็ถูกบังคับโดยตรวน  ทำให้เดินไม่เหมือนคนปกติ บางคนถอดตรวนแล้วต้องใช้เวลาเป็นวันกว่าจะเดินได้ปกติ  เพราะตอนที่ใส่นั้นขามันหนักเมื่อเบาแล้วทำให้เหมือนจะล้มเวลาเดิน   แต่บางคนก็ใส่ตรวนด้วยเหตุผลของการทำโทษครับ  พวกเลวๆที่ชอบก่อเรื่องทะเลาะวิวาทนั้นสมควรแล้วที่จะใส่ขาตรวน  เพราะคนอื่นที่คิดจะแก้ไขตัวเองกลับเป็นคนดี  จะได้เห็นแต่ไกลไม่ไปยุ่งกับ:-)พวกนั้น
         การที่ใครจะถูกใส่ตรวนนั้นง่ายครับ  เห็นพัศดี(ผู้คุมระดับหัวหน้า) สั่งให้ใส่ก็ใส่แต่ตอนถอดนี่สิยาก  ไหนจะต้องให้กรรมการมาพิจารณากัน  หากเห็นว่าถอดได้ถึงจะถอด  ไม่ใช่พัศดีจะสั่งให้ถอดคนเดียวไม่ได้
         ----------------------------------------------------------------
         ขอพักไว้แค่นี่นะครับ  สนใจเรื่องไหนก็บอกกันมา  จะนำมาต่อคราวหน้า  หรือหากไม่สะท้อนมา ก็จะว่าไปตามโครงที่ผมได้วางไว้ – แล้วเจอกันครับ.
         ----------------------------------------------------------------
ตอนที่ผ่านมา
http:/www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2357151/W2357151.html