ความคิดเห็นที่ 1 “รอนานไหม เมย์” อิสระถามพลางเอาแฟ้มในมือ ตีลงไปที่บนหัว เพื่อนสาวอย่างเบาๆ เล่นเอามุกตาภาหันไปค้อนขวับ ก่อนบ่นกระปอดกระแปด “อิสนี่นะ ทำไมชอบเอาอะไรมาตีหัวเมย์อยู่เรื่อยเลย เกิดเมย์ความจำเสื่อมไปจะว่าไงเนี่ย” “แค่นี้ไม่เสื่อมหรอกน่า ออกจะ...” ชายหนุ่มแกล้งหยุดพลางมองอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาเพื่อนสาวแทบเต้น “นายอิส ทำไมยะ พูดมาดีๆนะ ไม่งั๊นมีเฮแน่” “เปล๊า แค่จะบอกว่า เมย์ออกจะแข็งแรง บึกบึนเท่านั้นเอง” อิสระบอกด้วยเสียง กลั้วหัวเราะเล่นเอามุกตาภาค้อนขวับ “หนอย เมย์บึกบึน อิสก็น้องๆแรดล่ะน่า” หญิงสาวบอกพลางกวาดสายตามอง ตั้งแต่หัวจรดเท้า ความจริง อิสระเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมคาย ร่างสูง ชวนมอง อิสระหัวเราะเสียงดังก่อนจะนั่งลงตรงหน้า “ว่าแต่ใจลอยไปหาใครเหรอจ๊ะ สาวน้อย เห็นนั่งเหม่อเชียวตอนเข้ามานี่” “ลอยไปหาชายหนุ่ม รูปหล่อ มีปัญหาอะไรมั๊ย” “อ๋อ ลอยมาหาอิสนี่เอง” ชายหนุ่มบอกหน้าตาเฉย เล่นเอาเพื่อนเหล่อย่างไม่พอใจ “เชอะ เรื่องอะไรจะลอยไปหาอิส ใจเมย์น่ะลอยไปหาพี่เอต่างหาก นี่พี่เขาจะกลับเดือนหน้าล่ะ” “รู้ได้ยังไง” คราวนี้ ชายหนุ่มถามเสียงขุ่น ใบหน้าบึ้งตึง ทำเอามุกตาภาลอบยิ้ม “รู้ก็แล้วกันน่า” หญิงสาวไม่บอกเสียอย่างนั้น ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว “ไหนอิสบอกจะมาช่วยเมย์แก้งานไง มาซะดีๆ นี่ตั้งเยอะแน่ะ” -------------------------------------------------- สองอาทิตย์ผ่านไป งานที่วุ่นวายเพราะเพิ่งเริ่มต้น ทำให้อิสระขาดการติต่อกับมุกตาภา ทั้งๆที่ปกติแล้ว หากอิสระหายไปเกินสามวัน เจ้าหล่อนจะต้องโทร.ตาม ด้วยเหตุผลที่ว่า “เกิดตายไป เป็นศพไม่มีญาติล่ะแย่เลย” แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน “ยัยเมย์ตายยากจริงๆ” ชายหนุ่มบ่นขำๆก่อนจะกดรับ ก่อนจะกรอกเสียงลงไปอย่างล้อเลียน “สวัสดีครับ คุณมุกตาภา มีอะไรให้รับใช้ครับ” “ไม่มีอะไรให้รับใช้หรอกเจ้าค่ะ ใคร ใคร้ ใคร จะกล้าใช้ท่านผู้จัดการกันล่ะเจ้าคะ” ชายหนุ่มหัวเราะกับคำกระเซ้าเย้าแหย่ของเพื่อนสาว ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นการขึ้น “ว่าแต่เมย์โทร.มาเนี่ย มีอะไรเหรอ” “อ้าว ก็เมย์เห็นอิสหายไปนาน นึกว่าสลบคากองงานแล้วน่ะสิ” “นั่น แช่งกันอีก เอ้า มีอะไรว่ามา จะให้เลี้ยงข้าวล่ะสิ” อิสระแหย่อย่างขำๆ “ไม่ใช่ซะหน่อย จะมาชวนไปรับเลี้ยงต่างหาก” หญิงสาวว่าเสียงใส “หืม ใครเลี้ยงล่ะ” เพื่อนถามอย่างแปลกใจ เพราะปกติ ไม่มีเสียหรอกที่จะชวนไปกินฟรี ชวนไปทีไรก็หาคนหารทุกทีน่ะแหละ “พี่เอจ้ะ พี่เขาอยากเจอนายน่ะ” “พี่เอกลับมาเมื่อไหร่” น้ำเสียงรื่นเริงเมื่อสักครู่ เริ่มจางลงกลายเป็นไม่พอใจแทน “อาทิตย์ที่แล้วนี่เอง ตกลงนะ เสาร์นี้ 11 ใมงครึ่ง ร้านเดิม แล้วเจอกันจ้ะ” ทันทีที่สั่งจบ มุกตาภาวางหู แถมปิดเครื่องทันที ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ----------------------------------- เมื่ออิสระก้าวผ่านร้านอาหารเจ้าประจำ ใบหน้าเฉยเมยมีร่องรอยไม่พอใจปรากฎขึ้น เมื่อเห็นมุกตาภาคุยเล่นอย่างสนุกสนานอยู่กับเอกรินทร์ และยิ่งไม่พอใจมากขึ้น เมื่อพบว่าร่างบางอยู่ในชุดแซคสีฟ้าอ่อนสดใส “ยัยเมย์ ทีมากับเราล่ะลากยีนส์ พอเจอพี่เอล่ะก็ แต่งตัวเสียสวยเชียว” “อิส ทางนี้” มุกตาภาโบกมือเรียกเพื่อน โดยไม่สนใจสีหน้า’เบื่อโลก’ ของเพื่อนหนุ่มแม้แต่น้อย “มานานแล้วเหรอ เมย์ สวัสดีครับ พี่เอ” อิสระถามพลางนั่งลง ก่อนจะสวัสดีชายหนุ่มรุ่นพี่ “ก็สักพักแล้วล่ะ พี่ไปรับเจ้าเมย์ที่บ้านแล้วออกมาพร้อมกันนี่ล่ะ เป็นไงบ้างล่ะเรา” เอกรินทร์ถามพลางตบไหล่รุ่นน้องอย่างอารมณ์ดี “ก็เรื่อยๆครับพี่ ตอนนี้ เพิ่งเริ่มทำงาน ก็เหนื่อยไปอีกอย่าง” “หึๆ ก็ดีนี่อิส มีงานให้เหนื่อย ยังดีกว่าบางคนแถวนี้ เจอหน้าพี่ล่ะตะแง้วๆ อยู่นั่นแหละ ว่าป่านนี้ ยังหางานทำไม่ได้เลย” “พี่เอ พูดงี๊ได้ไง แน่ล่ะซี น้องชายสุดที่รักมาล่ะ เรากลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลย” มุกตาภาโวยวายหน้าหงิก ทำเอาชายหนุ่มทั้งคู่หัวเราะออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนเอกรินทร์จะเอื้อมมือไปโยกหัวสาวน้อยอย่างเอ็นดู “เอาน่า เรายังเป็นน้องรักพี่อยู่ล่ะน่า” “เชอะ” มุกตาภาค้อนขวับให้ทั้งคู่ ทำเอาชายหนุ่มทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง อมยิ้มอย่างขันๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องสัพเพเหระต่างๆ “แล้วพี่เอ จะกลับไปที่นู่นอีกไหมครับเนี่ย” อิสระถามขึ้นระหว่างการสนทนา “กลับสิ พี่ต้องไปเรียนต่อให้จบเอก อีกสองอาทิตย์พี่ก็กลับแล้ว” “กลับวันไหนบอกด้วยนะพี่ ผมจะไปส่ง” “ขอบใจอิส ว่าแต่เมย์ว่าไง เรื่องจะไปเรียนต่อพร้อมพี่น่ะ” ประโยคท้าย เอกรินทร์หันกลับไปถามสาวน้อยที่ก้มหน้าก้มตากินไม่สนโลกอยู่ “กำลังคิดอยู่ค่ะ ว่าจะไปดีไหม” “เมย์ จะไปเรียนต่อเหรอ ทำไมไม่บอกเราล่ะ” อิสระหันกลับมาถาม เพื่อนสาวอย่างตกใจ “ก็เมย์ยังไม่ได้ตัดสินใจนี่ แค่คิดๆอยู่เฉยๆเอง” มุกตาภาตัดบทพลาง ก้มลงกินอาหารจานโปรดต่อ อาหารมื้อนั้น จบลงด้วยความรื่นเริงของมุกตาภาและเอกรินทร์ ส่วนอิสระนั้น เมื่อได้ยินว่าเพื่อนสาวมีโครงการจะไปเรียนต่อ ชายหนุ่มก็นิ่งๆไปสักพัก ก่อนจะพูดจาเฮฮาเหมือนปกติ “เมย์ รอนี่นะ พี่ไปเอารถล่ะ” เอกรินทร์หันมาบอกหญิงสาวที่เดินออกมาหน้าร้านพร้อมกัน “ไม่ต้องครับพี่เอ ผมมีเรื่องจะคุยกับเมย์หน่อย เดี๋ยว ผมไปส่งเอง” ทันทีที่พูดจบ ชายหนุ่มก็ลากมือมุกตาภาเดินลิ่วๆไปที่รถทันที มิไยที่หญิงสาวจะขัดขืน หากไม่เป็นผล -------------------------------- บนรถของอิสระ ชายหนุ่มนั่งเงียบไม่พูดไม่จา มุกตาภาเองก็นั่งนิ่ง ทำท่าไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ “อิส นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านเมย์ จะพาเมย์ไปไหน” “ก็ไปหาที่คุยกันน่ะสิ” อิสระตอบด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “จะคุยเรื่องอะไร” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงงุนงง “มีก็แล้วกัน เอ้า ถึงแล้ว” อิสระตัดบทก่อนจะดับเครื่อง แล้วเดินอ้อมไปดึงมุกตาภาลงจากรถ “นี่มันคอนโดอิสนี่ จะพาเมย์มาทำไมเนี่ย” หญิงสาวบ่นพลางขืนตัวไม่ยอมเดิน “บอกว่ามีเรื่องคุย ก็มีสิน่า” ชายหนุ่มหันกลับไปดุ ก่อนจะลากข้อมือเล็กขึ้นลิฟท์ไป ------------------------------- “เอ้า เมย์จะกินอะไร น้ำส้ม เป๊ปซี่” อิสระปล่อยหญิงสาวไว้ที่โต๊ะรับแขก ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นพลางถาม “ไม่กินล่ะ ไม่อยากกิน อิสมีอะไร ลากเมย์มาถึงนี่น่ะ” มุกตาภาโวยวายเสียงลั่น ใบหน้าบูดบึ้ง “ก็บอกว่ามีเรื่องจะคุยไง” ชายหนุ่มบอก เมื่อเดินกลับมาพลางส่งแก้วน้ำส้มให้เพื่อน ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเพื่อนสาว “กินเหล้าแต่บ่ายเชียวนะ” มุกตาภาบ่นงึมงัม เมื่อเห็นแก้วน้ำสีอำพันในมือเพื่อน “เอ้า มีอะไรว่ามา” “เมย์จะไปเรียนต่อ ทำไมไม่บอกอิส” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบพลางจ้องหน้ามุกตาภา ซึ่งหญิงสาวเองก็ไม่ได้หลบตาแต่อย่างใด “ก็บอกไปแล้วไง ว่ากำลังคิดอยู่ ยังไม่ได้จะไปพรุ่งนี้เสียหน่อย” “แล้วทำไมไม่ปรึกษาอิสล่ะ” “ก็แล้วทำไมต้องปรึษาเล่า” หญิงสาวถามอย่างรำคาญ “ถ้าเมย์อยากไปไหน เมย์ก็จะไป มันไม่ได้เกี่ยวกับอิสเสียหน่อยนี่” “เอ๊า ไม่เกี่ยวได้ไง ก็อิสจะไปด้วยนี่” อิสระบอกหน้าตาเฉย พลางกระดกแก้วเหล้า ในมือเข้าปากอย่างสบายอารมณ์ ไม่สนใจหญิงสาวตรงหน้าที่มองเขา เหมือนเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยังไงยังงั๊น “จะไปกับเมย์ จะไปทำไม ไหนบอกว่าขี้เกียจเรียนแล้วไง” “ก็ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว เมย์จะไปรัฐไหนล่ะ มหาลัยอะไร อิสจะได้ส่งข้อมูลไปถูก” ชายหนุ่มยังคงถามต่อหน้าตาเฉย “ก็แล้วมันเรื่องอะไร ที่อิสจะต้องไปที่เดียวกับเมย์ด้วย” “ก็ห่วง แล้วก็หวงด้วยนี่” อิสระบอกอย่างช้าๆชัดๆ อย่างหนักแน่นในทุกคำที่พูด ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงมือน้อยมาแนบอก “อิสรักเมย์ รักมานานแล้วด้วย อิสจะไม่ยอมให้เมย์ไปเรียนต่อที่ไหน กับใคร โดยไม่มีอิสหรอกนะ” หญิงสาวดึงมือออกจากการเกาะกุมช้าๆ ทำเอาอิสระเบือนหน้าหนีอย่างอ่อนแรง เขาเคยถามว่า มุกตาภารู้สึกอย่างไรกับเอกรินทร์ คำตอบที่ได้คือ “ก็เป็นพี่ชาย เป็นเพื่อน เหมือนอิสไง” ประโยคนั้นประโยคเดียว ทำให้ชายหนุ่มไม่เคยกล้าเอ่ยปากแสดงความในใจ หากเมื่อคิดว่าหญิงสาวตรงหน้านี้ จะต้องไปเป็นของคนอื่น เขายอมไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องบอกความรู้สึกให้รับรู้ แต่เขาก็ยิ่งงงงัน เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆอย่างสดใสมาจากหญิงสาวตรงหน้า “เมย์ อิสรักเมย์ นี่มันน่าขำมากเลยเหรอ” อิสระถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ หากก็ต้องลืมตาอย่างแปลกใจ เมื่อรู้สึกว่ามุกตาภามานั่งลงข้างๆกาย หญิงสาวเอื้อมมือไปลูบแก้มอิสระอย่างแผ่วเบา มองลึกลงไปในดวงตาอย่างอ่อนหวาน “เปล่า มันไม่ได้น่าหัวเราะหรอกกับการที่อิสรักเมย์น่ะ แต่ที่เมย์หัวเราะ เพราะเมย์กำลังสงสัย ว่าถ้าเมย์ไม่แกล้งบอกว่า เมย์จะไปเรียนต่อนี่ เมย์จะได้ฟังคำนี้จากปากอิสไหม” “เมย์” ชายหนุ่มอุทานอย่างแปลกใจ หากก่อนที่เขาจะทำอะไร หญิงสาวก็เลื่อนตัวไปนั่ง ที่เดิมเสียก่อน แถมยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์ “อะ อย่านะ นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ ไม่งั๊นเมย์หนีกลับจริงๆด้วย” มุกตาภาบอก เมื่อเห็นอิสระลุกขึ้น ทำท่าจะมา‘จัดการ’ให้หายสงสัย หากชายหนุ่มไม่ยอมหยุด กลับลุกขึ้นมานั่งข้างๆ พลางกอดรวบร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก “เอาล่ะ ทีนี้ก็ไปไหนไม่ได้แล้ว พูดมาเสียดีๆ” “นี่ ปล่อยเมย์นะ” มุกตาภายุกยิกอย่างไม่พอใจ แหม นั่งอยู่บนตักผู้ชาย คนมันก็เขินน่ะสิ “ไม่เอา พูดมาซะดีๆ ไม่งั๊นโดนยิ่งกว่านี้นะ” ชายหนุ่มบอกพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ทำเอามุกตาภาหน้าแดงก่ำ ก่อนจะผลักออกไป “พูดก็ได้ เรื่องอะไรล่ะ” หญิงสาวถามอย่างงอนๆ “แสดงว่า มีหลายเรื่อง เอาเรื่องจะไปเรียนต่อนี่ก่อน” “ก็ไม่มีอะไร พี่เอชวนให้ไปด้วยกัน จริงๆก็คิดๆอยู่เหมือนกันแหละ แต่ความขี้เกียจมันมีมากกว่า เลยยังไม่ไปตอนนี้” มุกตาภาบอกหน้าตาเฉย “แล้วรู้ได้ไงว่าพี่เอจะกลับมา” ชายหนุ่มยังซักต่ออย่างสนใจ ความจริงก็ไม่ได้อยากรู้ อะไรมากมายหรอก เพียงแต่ว่าถ้าไม่ทำอย่างนี้ จะได้นั่งกอดอยู่นี่เหรอ (เจ้าเล่ห์ดีจริงๆ) “อ้าว ก็พี่เอโทร.มานี่นา ก็ต้องรู้สิ” “แล้วพี่เอโทร.มาทำไมล่ะ แถมตอนพี่เอไปคราวที่แล้ว ทำไมเมย์ทำท่าเศร้าๆ เหมือนคนอกหัก ท่าทางจะไม่ได้นอนด้วย” ชายหนุ่มถามอย่างแปลกใจ “ไม่เศร้าไงไหว ยัยมุกร้องห่มร้องไห้ทุกวัน เมย์นอนห้องเดียวกับมุกนี่ ร้องไห้ทั้งคืน เมย์จะได้นอนไหมล่ะ” มุกตาภาหมายถึงมุกระวีผู้เป็นน้องสาว “แล้วทำไมมุกต้องร้องไห้ด้วยล่ะ” คราวนี้ อิสระถามอย่างงงงัน ไม่เข้าใจจริงๆนะเนี่ย “อ้าว อิสไม่รู้เหรอ ที่พี่เอไปบ้านเมย์บ่อยๆ เพราะไปจีบยัยมุกนี่แหละ” หญิงสาวบอกยิ้มๆ อย่างอย่างขบขัน ซึ่งตอนนี้ ชายหนุ่มมีสีหน้าอัศจรรย์ใจเหมือนเห็นเงินตกลงมาจากฟ้า ยังไงยังงั๊นเลยทีเดียว “เอาล่ะ ทีนี้เข้าใจหลายเรื่องแล้ว ตอนนี้ เมย์บอกได้หรือยัง ว่าทำไมตอนอิสถามว่า รู้สึกยังไงกับพี่เอ เมย์ถึงตอบว่า เป็นเพื่อน เป็นพี่ เหมือนอิส” “นี่ คุณอิสระขา ตอนนั้นน่ะนะ แฟนๆออกจะรอบกาย จะให้เมย์บอกอะไรได้ล่ะ” “เอาล่ะ คำถามสุดท้าย เมย์รักอิสไหม” ชายหนุ่มถามเบาๆ พลางกระชับอ้อมกอดแน่น ขึ้นเล็กน้อย มุกตาภาหน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูเบาๆ “ไม่รักแล้วจะยอมให้ทำอย่างนี้เหรอ” -------------- The End ------------------- จบแล้วค่ะ แล้ว piggy ก็คงต้องหายไปสักพักนึง เนื่องจากอาทิตย์หน้านี้ สอบแล้วค่ะ หลังจากสอบ midterm ก็มีสอบ proposalอีก ไว้งานการอันบานเป็นดอกเห็ดซาเมื่อไหร่ จะมาเขียนให้เพื่อนๆ พี่ๆ ช่วยติชมอีกนะคะ ^_______^ จากคุณ : piggy - [ 18 ก.ค. 46 17:14:43 A:202.44.14.194 X:10.10.27.113 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นอิจฉา :) จากคุณ : scottie - [ 18 ก.ค. 46 18:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่ารักดีค่ะ เรื่องเพื่อนกับเพื่อนเนี่ย แต่รู้สึกตอนบอกรักนี่จะรวบรัดไปนิดรึเปล่าคะ .. ^-^ จากคุณ : i-t i m... - [ 18 ก.ค. 46 18:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  จะไม่ได้เจอแล้วเหรอ ขอให้โชคดีนะคับ    ว่าแต่อ่านแล้วรู้สึกคอเคล็ดแทน นางเอกเจงๆๆ  55555555 จากคุณ : nana^o^ - [ 18 ก.ค. 46 18:26:28 A:203.151.88.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นอิจฉาด้วยคน ^_^ อ่า ลืม... ขอให้โชคดีในการสอบนะคะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 46 18:32:34 จากคุณ : O-HO - [ 18 ก.ค. 46 18:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องน่ารัก ๆ อีกเรื่องหนึ่งนะ ชอบจังเลยค่ะ ยิ่งนางเอกชื่อเมย์ด้วย อิอิ ชื่อน่ารักดีนะ (ชื่อเหมือนเมร์เลย) จากคุณ : เม-ดา - [ 18 ก.ค. 46 19:30:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักดีพี่เบ็บ ชอบมากค่า จากคุณ : แตงโม - [ 18 ก.ค. 46 20:28:47 A:203.113.57.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ...ชอบค่ะ ... จากคุณ : O'.'O (nOthinG_o) - [ 18 ก.ค. 46 20:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอิจฉาด้วยคนค่ะ จากคุณ : อะเดล (adel_ew) - [ 19 ก.ค. 46 00:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไอ้ผมจะมาเรียนต่อไม่เห็นมีใครมาทำแบบนี้มั่ง อ่า... T-T จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 19 ก.ค. 46 06:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชะแว้บ จากกองหนังสือ มาตอบความเห็นค่า scottie - คนเขียน เขียนเองยังอิจฉาเลยค่า i-t i m... - อ้าว รวบรัดไปหน่อยเหรอคะ กลัวว่าถ้ายาวกว่านี้แล้วมันจะยืดน่ะค่ะ nana^o^ - เอิ๊กส์ นั่นสิ มาอ่านอีกรอบเพิ่งรู้สึก นางเอกค้อนบ๊อย บ่อย ฮี่ๆ O-HO - ขอบคุณค่า จะตั้งใจสอบ ^__^ เม-ดา - อิอิ ชื่อเหมือนกันเลยเนอะ แตงโม - โม น้องร้ากกกก จุ๊บๆ O'.'O (nOthinG_o) - ขอบคุณค่า อะเดล - หุๆ มาอิจฉาอีกคนแย้ว ฮี่ๆ piggy ก็อิจฉาหนูโมนิคค่า อิอิ น้ำลายบูด - เหมือนกันเลยค่ะ ไม่มีใครน่ารักๆอย่างนี้เลยน้อ T-T ไปล่ะค่า อ่านหนังสือต่อล่ะ เยอะจริงๆเลย ฮือๆ จากคุณ : piggy - [ 19 ก.ค. 46 08:43:36 A:202.44.250.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ้าว เจ้าของมาปิดกระทู้ไว้แล้ว ตามมาอ่านช้าไปหน่อย แหะๆๆ น่ารักดีค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 19 ก.ค. 46 23:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่ารักจัง นางเอกเราเจ้าเล่ห์น่าดูเนอะ ... :) จากคุณ : natraps - [ 19 ก.ค. 46 23:49:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องน่ารักดีจัง ขอให้โชคดีในการสอบนะจ๊ะ ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 21 ก.ค. 46 21:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น่ารักจังเลยค่ะ ชอบๆๆๆ จากคุณ : อาราเร่ - [ 22 ก.ค. 46 13:42:03 A:203.113.86.130 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตาร้อนสุดๆๆหาน้ำแข็งให้หน่อยจิค่ะ มาประคบตาหน่อยจื จากคุณ : อ้อจัง - [ 22 ก.ค. 46 15:48:51 A:202.57.168.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ค่อยๆหลบหนีจากกองหนังสือ มาตอบกระทู้อีกครั้ง TSURUGI - มาช้ายังดีกว่าไม่มาค่ะ ^_____^ natraps - คิกๆ เจ้าเล่ห์แบบน่ารักๆไงคะ Clear Ice - ขอบคุณค่า พี่ไอซ์ จะตั้งใจสอบฮับ ^^ อาราเร่ - ดีใจที่ชอบนะคะ อ้อจัง - ส่งให้สามถุงเลยค่ะ ถุงเดียวคงไม่พอ อิอิ ไปล่ะค่า ว่างๆจะมาใหม่ (แต่มันจะว่างตอนไหนนี่อีกเรื่อง เหอๆ -_-!) จากคุณ : piggy - [ 23 ก.ค. 46 15:58:55 A:202.44.250.19 X: ]