ขังเปียก



"กษัตริยออกไป"

คุณพ่อคุณแม่ฉันไปเดินขบวนประท้วงทุกวัน


เรื่องเลวร้ายลง

กองทหารยิงใส่พวกเขาที่มาประท้วง

แล้วพวกเขาก็ปาก้อนหินใส่กองทหาร

หลังจากเดินขบวนและขว้างปาก้อนหินมาทั้งวัน

ตกค่ำ พวกท่านก็ปวดเมื่อยไปทั่วทั้งตัว แม้แต่หัวก็ปวด

"พ่อขาแม่ขา มาเล่นเกมเศรษฐี(MonoPoly)กันดีกว่า" ฉันเอ่ยชวน

"ลูกจ๋าเราเหนื่อย" คุณแม่บอก

" ตอนนี้คงไม่เหมาะนะลูก" คุณพ่อว่า

ฉันงอนสะบัดหน้าหันหลังเดินจากมาพร้อมมาบ่นกับตัวเองว่า

"ก็ไม่เห็นเหมาะสักทีเลย"

แต่ไม่วายแว่วเสียงพ่อแม่คุยกัน

"เกมเศรษฐี โห เหลือเชื่อเลย ฮ่า ๆ "

ฉันเลยหันกลับไปบอกว่า

"สำหรับหนู  หนูรัก กษัตริย์ค่ะ พระเจ้าเป็นคนเลือกพระองค์เอง"

คุณพ่อคุณแม่หันมาจ้องหน้ากัน

แล้วคุณพ่อก็ถามหนูว่า

"ใครบอกลูกกัน"

"คุณครูกับพระเจ้าที่บอกหนูเอง"

"มานั่งที่ตักพ่อนี่สิ พ่อจะอธิบายให้ลูกฟัง" คุณพ่อบอกหน้าเครียด คุณแม่มองคุณพ่ออย่างเป็นกังวล

"พระเจ้าไม่ได้ทรงเลือกษัตริย์" คุณพ่อเน้นเสียงจริงจัง

"ท่านทรงทำนะคะ มันเขียนอยู่บนหน้าปกสมุดโรงเรียนของพวกเรา" ฉันแย้ง

"นั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาบอก" คุณพ่อพูด



888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888



ความจริงก็คือ

เมื่อห้าสิบปีก่อน  

พระบิดาของ พระเจ้า ชาห์ ผู้ซึ่งขณะนั้นเป็นทหารคนหนึ่ง

ได้รวบรวมสมัครพรรคพวกต้อนต้านขับไล่ ต้จักรพรรดิองค์เดิมแล้วก่อตั้งสาธารณ
รัฐขึ้นมา

"หากเป็นพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า เราจะไปถึงเมืองหลวงในสิบเก้าวัน"

"พระเจ้าอยู่ข้างเราเรซา พระเจ้าอยู่ข้างเรา.

. . .ถ้หากไม่ใช่ ใครเล่าจะหยุดเรา . . .



888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888



ในช่วงเวลานั้น ความคิดเรื่องสาธารณรัฐเป็นที่แพร่หลายในแถบนั้น
แต่ทว่าทุกคนต่างตีความตามใจตน

คานธีในอินเดีย กล่าว่า. . . "ชาวฮินดูและมุสลิมต้องรอมชอมกันด้วยสันติเพื่อขับไล่พวกอังกฤษ"


สำหรับ อตาเติร์ก ในตุรกี  . . . "เราชาวเติร์กเป็นเชื้อสายชนส่วนหนึ่งของตะวันตก ไม่เชื่อลองดูที่ตาสีเขียวของผมสิ"


"ดังนั้นบิดาของพระเจ้าชาห์จึงอยากทำอย่างนั้นบ้าง" คุณพ่อเล่า

"แต่เขาเป็นคนความรู้น้อยด้อยการศึกษา  ไม่เหมือนอย่างคานธีที่เป็นทนายความ. . .หรือแม้แต่จะเป็นผู้นำทหารอย่างอตาเติร์กที่เป็นถึงนายพล"คุรพ่อพูดทั้งยังหลับตา

เขาเป็นแค่ทหารชั้นปลายแถวแค่นั้น



888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888



พวกอังกฤษอวยชัยให้พรเมื่อล่วงรู้ถึงแผนการของเขา

"ประเทศนั้นมั่งคั่ง"

"แต่พวกบอลเชวิกใกล้เข้ามาแล้ว"

"ทหารคนนั้นชื่ออะไรนะบอกทีซิ"

"เรซา เราน่าจะไปเจอเขา"

"ทันทีเลย ! เปอร์เซียเต็มไปด้วยน้ำมันทั้งนั้นเลย"



888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888



"เรซาขัดรองเท้าอยู่หรือ"

ชายสูบไป๊ปถามพลทหารที่ขัดรองเท้ายู๊ทขมักขะเม้นอยู่

"เมื่อเธอได้เป็นจักรพรรดิแล้ว รัฐมนตรกลาโหมจะขัดให้เอง"

"จักพรรดิ ผมน่ะหรือ?"

"ก็ใช่น่ะสิ มันดีกว่าเป็นปณะธานาธิบดีอีกนะ"

"แต่มีจักรพรรดิอยู่แล้ว ผมอย่างสร้างสาธารณรัฐ"

"เหล่าผู้นำทางศาสนาจะต่อต้าน และพวกเขาก็ถูก ประเทศกว้างใหญ่ไพศาลอย่าง
ของเธอต้องการสัญลักษณ์ศักดิสิทธิ์" ชายนั้นชี้ให้เห็นประเด็น

"เธอจักมีทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งอำนาจ ทั้งคนขัดรองเท้า" เขาหว่านล้อมต่อไป

"และแม้แต่จะต้องการมากว่านั้น อะไรก็ตามที่เธอต้องการเป็นเงินตรา"

"ผมต้องทำอย่างไร." เรซา ถาม

"ไม่ต้องทำอะไรเลย"

เขามากอดไหล่เรซาแล้วอธิบาย

"เธอแค่ยกน้ำมันให้เรา แล้วเราจะจัดการที่เหลือให้เอง"



88888888888888888888888888888888888888888888888



"และนั่นคือเขาเป็นกษัตริย์ได้อย่างไร และตามธรรมดา ลูกชาย
ของเขาก็สืบสมบัติต่อ พระเจ้าไม่ได้เกี่ยวอัไรกับเรื่องนี้เลย"

ฉันที่นั่งตาแป๋วอยู่บนโซฟาฟังคุณพ่อสรุป

"บางทีพระเจ้าอาจช่วยเขาก็ได้" ฉันยังไม่ลดละ

"พ่อคิดว่าลูกรู้เรื่องรู้ราวได้บ้างแล้ว ลูกน่าจะ..."

"หนูน่าจะอะไรคะ"

"จักพรรดิที่ถูกขับไล่นั้นเป็นพระบิดาของคุณตาลูก"

"คุณตาของหนูหรือคะ? . . .งั้นคุณตาเป็นเจ้าชายหรือคะ? "

ฉันถามอย่างตื่นเต้นดีใจ

"ใช่องค์หนึ่งในหลาย ๆ องค์ แต่นั้นหาใช่ปัญหา"

"พ่อหมายความว่าไง นั่นไม่ใช่ปัญหา"

. . . คุณตาของฉะนเป็นเจ้าชาย . . . ฉันนึกกระหยิ่มยินดี

"เวลานั้นคุณตาเป็นเด็กหนุ่ม และพ่อของพระเจ้าชาห์ได้ยึดทรัพย์สินทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่ท่านเป็นเจ้าของครอบครองจนหมดสิ้น.

"อย่าลืมกระเบื้องในห้องน้ำล่ะ" เรซาสั่งพลทหาร

"เชิญตามสบายอย่าให้อะไรมาขัดขวางท่านเลย"


แต่เพราะพวกบริวารของเขาไร้การศึกษา จึงแต่งตั้งคุณตาของลูกเป็นนายกรัฐมนตรี

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านเป็นนายกรัฐมนตรีของข้า" กษัตริย์เรชาสั่ง

"ท่านดีใจใช่หรือเปล่า ท่านเล่าเรียนมีความรู้ ควรนำมันมาใช้งานนะ"

เมื่อท่านถูกเขี่ยจากโชคชะตาของชีวิตเจ้าชาย ท่านเรื่มสมาคมกับเหล่าผู้รู้

"พวกบอลเชวิกสร้างปาฎิหาริย์นะ"

" จักรพรรดิของเปอเซียหาใช้ องค์ เรซา ชาห์หากแต่เป็นกษัตริย์อังกฤษ" คุณตา
แสดงความคิดเห็น "ครั้งที่ฉันเป็นเจ้าชาย สิ่งเหล่านี้ดูอยู่ห่างไกลตัว"

"นั่นแหละคือปัญหาของประเทศเรา มีแต่เจ้าชายที่ยอมให้ตัวเองรู้ผิดรู้ชอบได้"

ดังนั้น ท่านจึงกลายเป็นพวกคอมมิวนิสต์

"ฉันเกลียดเหลือเกินที่ปวงชนถูกกำหนดอนาคตให้ลิบหรี่โดยชนชั้นทางสังคม เล
นินจงเจริญ"


888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888


"ดังนั้นท่านจึงถูกสั่งจำคุกบ่อย ๆ" คุณพ่อบอก

ตอนนี้เองคุณแม่เข้ามาและเสริมว่า

"บางครั้งท่านถูกขังในคุกที่มีน้ำขังนับชั่วโมง ๆ"

คุณแม่เล่าต่อด้วยใบหน้าเศร้าเมื่อหวนนึกถึงอดีตครั้งหลัง

"แม่จำได้ว่าเมื่อยังเป็นเด็ก . . .ทุกครั้งที่มีเสียงเคาะประตู แม่คิดว่าได้ว่าพวกเขา
อาจจะมาพาพ่อของแม่ไปใส่คุก"

ก๊อก! ๆ ๆ

หนึ่งในสองครั้งสิ่งนั้นก็เป็นจริง

ครั้งแรก แม่เปิดประตูไปพบหญิงสวมกระโปรงคล้ายชุดราตรีถามว่า

"คุณแม่หนูอยู่ไหมจ๊ะ"

"ม...ไม่! ทำไมหรือคะ?"

อีกครั้งหนึ่ง แม่เปิดไปพบตำรวจสองนายถามว่า

"พ่อของหนูอยู่ไหม"

"ไม่ค่ะ"


888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888



แล้วคุณยายของลูกกับแม่ไปเยี่ยมคุณตาท่าน

"พ่อจ๋าให้หนูขี่หลังได้เปล่า"

"ได้สิจ๊ะลูกจ๋า"

"หยุดเดี่ยวนี้นะ พ่อเค้าเหนื่อยพอแล้ว"คุณแม่หันมาดุ

. . . ฮี้ ก่อก ๆ  ๆ ฮี้ ก่อก ๆ ๆ . . . แล้วแม่ก็ได้ขี่หลังท่าน

"โธ่ถังพ่อคนน่าสงสาร คุกทำลายเขา เขาเป็นโรครูมาตอย"คุณแม่ก้มหน้าร้องไห้

"ตลอดชีวิตท่านมีแต่ความเจ็บปวดรวดร้าว" คุณแม่พูดทั้งน้ำตา

"เอาน่ะ เรื่องมันเป็นอดีตไปแล้ว" คุณพ่อเข้าไปปลอบคุณแม่

หลังจากนั้น คุณพ่อมาถามฉันว่า

"ลูกอยากเล่นเกมเศรษฐีไหม"

"หนูอยากอาบน้ำค่ะ"


"เราจะเล่นหลังอาบน้ำก็ได้ถ้าลูกต้องการ" คุณพ่อแนะนำ

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

คืนนั้น ฉันแช่น้ำเป็นเวลานาน ฉันอยากรู้ว่าจะรู้สึกเช่นไรที่ในคุกที่มีน้ำขังอยู่

"หนูทำอะไรน่ะ" พระเจ้าปรากฎกายมาในห้องน้ำและถามฉัน

เมื่อฉันลุกออกมาจากอ่างอาบน้ำ


มือของฉันเหี่ยวย่นเหมือนคุณตา


888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 46 13:39:25

แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 46 10:24:08

แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 46 09:49:57

แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 46 09:46:41

แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 46 09:38:28

แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 46 09:33:07