ความคิดเห็นที่ 1 มาเกาะก่อนไปซื้อพริ้นเตอร์ เดี๋ยวมา จากคุณ : ชินตาโร่ - [ 21 ก.ค. 46 04:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อ)                   แต่เดินออกมาจากห้อง ER ได้ไม่ทันไร  คนไข้ที่นอน Atten ( Atten คือ การนอนรอคลอดเพื่อให้ปากมดลูดเปิดหมดหรือเปิดครบ 10 ซม.จึงสามารถคลอดได้) ที่ห้องLR ( แอลอาร์หรือ Labour  roomหรือห้องคลอด ) ก็เกิดจะมาปวดท้องจะคลอดลูก  ทำให้ปานจรีย์ซึ่งเป็นพยาบาลเวรดึกรวมทั้งผู้ช่วยเวรที่เป็นผู้หญิงต่างก็กรูกันเข้าห้องคลอดทันที                   และช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง...ก็มีรถกระปะคันเก่าๆขับขึ้นมาจอดที่หน้าตึก  OPD พร้อมๆกับเสียงร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน  ด้วยว่ามีผู้บาดเจ็บประสบอุบัติเหตุจากรถจักรยานยนต์มาสองคน  หนึ่งคนเป็นชายหนุ่มวัยกลางคน  อีกหนึ่งเป็นเด็กน้อยเพศชายอายุประมาณ 4 ขวบ  ทั้งสองคนมีบาดแผลตามร่างกายอยู่ไม่น้อย....                  ในขณะที่พยาบาลที่เข้าเวรทุกคนต่างก็เข้าห้อง LR  เพื่อช่วยทำคลอด  ทำให้ไม่มีพยาบาลอยู่ให้ความช่วยเหลือผู้บาดเจ็บทั้ง 2 คนซึ่งก็เจ็บป่วยฉุกเฉินที่ห้อง ER สักคนเช่นกัน....และอชิรญาณ์ก็อยู่ในเหตุการณ์นี้มาตลอดเช่นกัน  เธอกำลังยืนประเมินสถานการณ์อย่างคร่าวๆๆ  ว่าจะทำยังไงต่อไปดี....และแล้ว                  ปานจรีย์โผล่หน้าออกมาจากห้องคลอดในชุดเสื้อคลุมสีชมพู  เดินตรงมาที่ ER เพื่อดูเหตุการณ์อย่างเร่งด่วนและประเมินสถานการณ์เช่นกัน  สองสาวสบตากันเหมือนรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป                 " Full ยังปาน"                 อชิรญาณ์เอ่ยถาม...  (Full  ในที่นี้ก็คือ...การที่ Cervic Fully  Dilatation  หรือปากมดลูกมีการเปิดขยายครบ 10 ซม. แล้ว...และสามารถให้แม่เบ่งคลอดได้แล้วนะเอง)...                 "ฮื่อ.. Full แล้ว...ทางนี้ล่ะ...เป็นไงบ้าง"                 "ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวเราช่วยดูให้...ปานไปทำคลอดเถอะ..."                อชิรญาณ์ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้อง ER อีกครั้งเพื่อ่หยิบเอาเสื้อกราวน์สีเขียวที่เตรียมเอาไว้ใส่สำหรับกันเปื้อน  กันเลือดกระเด็นมาสวม  รวมทั้ง ถุงมือยาง  และ  mask (หน้ากาก)  และร้องเรียกให้ผู้ช่วยเวรชายเข็นผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บทั้ง 2 คนพ่อลูกเข้ามาในห้อง ER ได้เลย  ขณะนี้เธอพร้อมที่จะให้การช่วยเหลือแล้ว                การกระทำของเธออยู่ในสายตาของนายช่างหนุ่มตลอดเวลา  ศรายุทธออกจะทึ่งในการตัดสินใจอันฉับไวของเธอเป็นอย่างยิ่ง                  ทั้งที่จริงๆๆแล้ว....ในเวลาขณะนี้..อชิรญาณ์จะปฏิเสธการช่วยเหลือก็ได้เพราะยังไม่ถึงเวลาปฏิบัติงานของเธอ  แต่นี่...เธอกลับยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์สองคนนี้....                แต่...ที่ทำให้เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเอาซะเลยก็คือ....                 ท่าทีที่ให้การพยาบาลอย่างนุ่มนวล  อ่อนโยน  ทั้งคำพูด  ทั้งคำปลอบประโลม  การกระทำที่เบามือขณะทำแผลให้เด็กน้อยคนนั้น.........                 ภาพตรงหน้านี้.....ทำเอา...ศรายุทธแปลกใจ....ด้วยไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า....ยายพยาบาลอารมณ์ร้ายคนนี่...คนที่เขาเห็นอยู่ในขณะนี้....จะมีท่าทีนุ่มนวลและอ่อนหวานกับชาวบ้านเขาเป็น....นึกว่าถนัดแต่แนวห้าว....และบู้ล้างผลาญอย่างเดียว.....                 หึๆๆๆๆๆ...เธอมีอะไรแปลกๆๆ..ให้เขาได้เห็นอยู่เสมอเลยนะ....เอ....ดูเหมือนเธอจะร้องเรียกเขาเพื่อขอความช่วยเหลืออะไรบางอย่างแล้วนะ.... (มีต่อ....สามโมงเช้า จะมาต่อให้นะค่ะ....ตอนนี้...ง่วงม้าก...ก...ขอนอนก่อนแล้วจะแปะต่อให้น้า....ไม่โกรธน่ะค่ะ) จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 21 ก.ค. 46 05:16:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แฮ่ ๆ ... ^_____________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 21 ก.ค. 46 05:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่โกรธๆ แต่สัญญาต้องเป็นสัญญานะ จะนั่งรอ ไปซื้อพริ้นเตอร์มาละ จากคุณ : ชินตาโร่ - [ 21 ก.ค. 46 06:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 (ต่อ)                  "ยืนอะไรเล่า..หัดช่วยเหลือชาวบ้านเค้าหน่อยสิคู้ณ.......ช่วยคนน่ะเป็นม๊ะ....หรือเป็นแต่พูดมาก.."                  อชิรญาณ์เรียก...เขา...เพราะว่าไม่มีใครช่วยจริงๆหรอกนะ...ต่างคนต่างก็มีหน้าที่...ยิ่งเป็นเวลาที่เร่งด่วน...ผู้ป่วยมาพร้อมๆกันหลายอย่างหลายคน...ทั้งอุบัติเหตุทั้งคลอดแบบนี้....มันต้องช่วยๆๆกัน...ไม่มีใครคิดว่า..ไม่ใช่หน้าที่...กันหรอก...                  "จะให้ช่วยอะไรละครับคู้ณ......"                  ศรายุทธยิ้มขันๆ  เออ....เมื่อกี้ยังรู้สึกว่า...ประทับใจอยู่หลัดๆๆ....ทำไม๊ทำไม...ไม่ถึง10นาที....กลายเป็นนางพยาบาลอารมณ์ร้ายอีกล่ะ.......ทีกับเด็กเมื่อกี้....ทำเอาเขาแปลกใจไปเลยทีเดียว.....                  "เอ้า.....มาช่วยยืนเป็นเพื่อนเด็กคนนี้หน่อย...ฉันจะเย็บแผลให้พ่อเด็กแล้ว.. ฉันทำแผลเด็กเสร็จแล้วกลัวเด็กตกเตียง  คุณจะพาออกไปเล่นข้างนอก  หรือจะพานั่งเล่นบนเตียงก็ได้  แล้วแต่ถนัด  แค่นี้น่ะ...พอจะทำให้ได้มั้ย"                  "ได้...ไม่มีปัญหา  คุณไปเตรียมอุปกรณ์การเย็บแผลของคุณสิ...ส่วนเด็กผมจะช่วยดูให้..."                  นั่นล่ะ..อชิรญาณ์จึงหันไปเตรียม Set Suture เพื่อเตรียมเย็บแผลให้พ่อของเด็กน้อยคนนี้...ซึ่งก็มีแผลเปิดหลายแห่งทั้งที่ มือและขา.....( เซ็ตเย็บแผลซึ่งก็คล้ายๆกับ Set dressing แต่จะมีเพิ่มผ้าสี่เหลี่ยมเจาะกลางไว้ปิดปากแผลและคีบเครื่องมือที่ใช้เย็บเพิ่มเช่น  เข็ม  Needdle  holder กรรไกรตัดไหม ฯลฯ )                  ระหว่างการเย็บแผล.....อชิรญาณ์มองมาทางเตียงที่ศรายุทธกับเด็กน้อยคนนั้นนั่งอยู่เป็นระยะๆ....ไม่ได้พิศวาสอะไรนักหรอก...แต่เป็นเพราะ...เสียงหัวเราะคิกคักของเด็กน้อยที่ดังมาเป็นระยะๆๆ...นั่น...ต่างหาก...ที่ทำให้เธอต้องหันไปมองอยู่บ่อยๆๆ.....                  เออ....ตาบ้าคนนี้....เล่นกับเด็กก็เป็นด้วย....ท่าทางปากกล้าและเรื่องมากอย่างนั้น...ไม่ยักรู้ว่า..จะเล่นกับเด็กเป็น....พิลึก....อ่ะ....                 มีบางครั้ง.....ที่ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มกระทบเข้ากับดวงตาดุๆๆ  แกมเอาเรื่อง  และหาเรื่องตลอดเวลาของพยาบาลสาว  ที่ซ่อนเอาไว้หลัง Face shield (หน้ากากปิดหน้า ป้องกันเลือดกระเด็นเข้าตา )                 เออ .......ผิดคาด....วันนี้ผิดคาด....นึกว่าจะถูกด่ากลับมา...กลับถูกค้อนวงเบ่อเร่อ...ไปซะ...  แต่มันก็ทำให้เขายิ้มออกมานิดๆที่มุมปากอย่างกลั้นเอาไว้ไม่ไหว..มันกลั้นไม่อยู่จริงๆๆ...ยายพยาบาลอารมณ์ร้าย.......วันนี้...ฉันเกิดจะติดใจเธอซะแล้วหรืออย่างไรกันนะ.......                 หกโมงเย็นวันเดียวกันนั้นเอง  ชายหนุ่มที่นัดว่าจะมาทำแผลด้วย  ยังไม่มีวี่แววว่าจะมาสักที  เธอคอยเขามาทั้งวันแล้ว  ดีหน่อยตรงที่วันนี้เธอควบสองเวร  จะออกเวรประมาณหกทุ่มครึ่ง  ไม่เช่นนั้น  ถ้าเกิดนายช่างเรื่องมากคนนั้นมาดึกๆๆดื่นๆๆ  ค่อนคืนไปแล้ว  โทร.ไปเรียกเธอมาทำแผลอย่างเมื่อตอนเช้าอีกล่ะก็...คอยดูนะ..คราวนี้เธอจะแพ่นกระบาลเพิ่มให้อีกสักแผล....คอยดู                 ตอนค่ำๆอย่างนี้...คนไข้มาตรวจนอกเวลาราชการจะมีไม่มาก  จะมีมาใช้บริการกันก็แค่การเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆ  และการเจ็บป่วย  อุบัติเหตุและฉุกเฉิน  ไม่ก็คลอด  ซึ่งถ้าเข้าเวรที่ ER ถ้ามีคนไข้มาคลอด  จะต้องเข้าไปทำคลอดที่ห้อง LR ด้วย                   จะไม่เหมือนร.พ.ใหญ่ๆที่เขาแยกแผนก  แยกคนและแผนกกันชัดเจน  แต่นี่...ที่ร.พ.เต่างอยแห่งนี้เป็นร.พ.ขนาดเล็ก  คนไข้ก็มีไม่มากเมื่อเทียบกับร.พ.อื่นๆ  และจึงไม่ได้จัดคนประจำถ้านอกเวลาราชการไปแล้ว  ที่สำคัญที่สุดบุคคลากรของเรา....มีประสิทธิภาพ..ทำงานได้หลายอย่าง...ก็เลยเข้าเวรทีต้องดูแลหลายๆห้อง  รวมทั้ง LR ด้วย  บางวันก็ไม่ยุ่ง  บางวันก็ยุ่งแสนยุ่ง  เอาแน่ไม่ได้นักหรอกนะ                  อชิรญาณ์กำลังจะเดินออกจากห้องER  เพื่อไปอ่านหนังสือพิมพ์  ด้วยเห็นว่ามีเจ้าหน้าที่เอาหนังสือพิมพ์ฉบับของวันพรุ่งนี้มาติดแล้ว  เดินออกมาจากห้อง ER ได้ไม่ไกลนัก  ก็มีรถโฟร์วิวไดร์สีดำคันคุ้นตาขับเข้ามาจอดที่หน้าตึก OPD อย่างเร่งด่วน.......                  เธอมองรถคันนั้นอย่างสงสัย...ว่า...ขับรถเร่งรีบขึ้นมาทำไม..ไม่รู้หรือยังไงกันว่า..รถที่มาจอดบริเวณนี้ได้นะ  จะต้องเป็นรถที่มาจอดรับและส่งผู้ป่วยฉุกเฉินเท่านั้น  ก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกไป.....เจ้าของรถที่ยังมีผ้าก๊อสปิดแผลเอาไว้ที่หน้าผากนั้น  ก็ยื่นหน้ามาร้องขอความช่วยเหลือว่า.....                  "ช่วยหน่อยคุณ  มีคนเจ็บท้องจะคลอดลูกแล้ว..."                  เท่านั้นล่ะ  ทั้งอชิรญาณ์  ผู้ช่วยเวรที่เป็นผู้หญิง  และน้องพยาบาล TN (พยาบาลเทคนิค)  ต่างวิ่งหน้าตั้งไปรับผู้ป่วยที่ว่านั้นอย่างรีบเร่ง  จัดแจงให้นั่งบนรถเข็นและเข็นหายลับไปในห้อง LR ในเวลาต่อมา.....                  ติดตามมาด้วย....เสียงของผู้ช่วยเวรชายที่ร้องบอกให้นายช่างหนุ่มนำรถเคลื่อนลงไปจอดที่ลานจอดรถ  ด้วยเกรงว่าจะทำให้รถผู้ป่วยฉุกเฉินที่อาจจะมีมาใหม่เข้ามาจอดบริเวณตึกได้ลำบาก....มันเป็นระเบียบอ่ะนะ...                  "นายช่างครับ...รบกวนเลื่อนรถลงไปจอดด้านล่างด้วยนะครับ  เผื่อว่ามีคนไข้ฉุกเฉินมาจะได้นำรถขึ้นมาจอดด้านบนได้สะดวกครับ"                  "ครับ...ผมเข้าใจครับ"                  ศรายุทธนำรถลงไปจอดด้านล่างที่ลานจอดรถ  ก่อนจะเดินขึ้นมาบนตึก OPD ใหม่  แล้วเดินเลยไปยังห้อง LR อย่างรู้สึกห่วง...คนที่เขาพามาคลอดที่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดอยู่ในห้อง LR นั้น                  ระหว่างที่นั่งรอ...ศรายุทธได้ยินเสียงร้องครวญครางและเสียงเชียร์คลอดดังออกมาเป็นระยะๆ                  "อูด ๆๆๆๆๆๆๆ  "                  เสียงเชียร์เบ่ง  เพื่อให้คนไข้คลอดเบ่งคลอด....ดังมาเป็นระยะๆ                  "อ้าปากหายใจลึกๆๆ  2-3 ครั้งนะค่ะจากนั้นปิดปากให้สนิทเบ่งลงก้นนะค่ะ  อูดๆๆๆๆๆๆ  เบ่งซ้ำนะค่ะ.....อูดๆๆๆๆๆๆ "                  เสียงแว่วๆมาเป็นระยะๆนั้นทำให้ชายหนุ่มที่นั่งรออยู่หน้าห้องรู้สึกร้อนรน  แต่ก็พยายามกดโทรศัพท์ส่วนตัวอยู่หลายต่อหลายครั้ง  จนกระทั่งมีเสียงตอบรับมาจากฝ่ายที่เรียกไป  ชายหนุ่มจึงยิ้มออกมาได้.........                  "เอ้อ....ข้าเองนะ...เมียจะคลอดแล้วนะเว้ย  รีบมาลุ้นได้แล้ว  ตอนนี้อยู่ร.พ.เต่างอยว่ะ"          (มีต่อ....เอ...เอาไว้ต่อพรุ่งนี้ดีม๊ะ...  ทำร้ายจิตใจอีกแระ)                                 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 12:06:29 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 12:01:57 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 10:29:27 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 10:22:38 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 10:17:50 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 10:12:55 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 10:11:27 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 21 ก.ค. 46 09:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ๊ะ อย่าพรุ่งนี้เลยนะ แง่ม เดี๋ยวลงแดงตาย อุตสาห์ไปนั่งดูเบื้องหลังการสร้างอยู่ แง่ม โอ๊ะๆ มาต่ออีกกะจึ๋งละ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 10:27:43 จากคุณ : ชินตาโร่ - [ 21 ก.ค. 46 09:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 @@@(ต่ออีกนิด......ฐาน...มีตัวมาเกาะรอพิสูจน์อักษรให้)                  พอวางสาย  ศรายุทธหันหน้ามาที่ประตูห้อง LR ก็พบผู้ช่วยที่เป็นผู้หญิง  สวมชุดสีชมพูทั้งชุด  ทั้งหมวด mask ปิดปากมิดชิด  เหลือแต่ลูกกะตากลมๆๆที่โผล่ออกมาให้ดูรู้ล่ะว่า..เป็นคน...แต่ไม่รู้หรอกว่าเป็นใครเดินมาแจ้งข่าวว่า...                  "เด็กคลอดแล้วนะค่ะเป็นผู้ชายตัวขาว อ้วนเชียวค่ะ  เด็กแข็งแรงดี  และแม่ก็ปลอดภัยนะค่ะ  รบกวนนายช่างช่วยไปแจ้งชื่อที่ห้องบัตรด้วยนะคะ  เจ้าหน้าที่เราจะได้ทำบัตรร.พ.ให้  พอเย็บแผลให้แม่เสร็จทางเราจึงจะอนุญาตให้เข้าไปเยี่ยมในห้องพักพื้นนะคะ"                  พูดจบหญิงสาวคนนั้นที่ศรายุทธคาดเดาเอาว่าต้องเป็นผู้ช่วยเวรก็หายเข้าไปในห้อง LR อีกครั้ง  ศรายุทธจึงเดินไปที่ห้องบัตรเพื่อทำบัตรตามคำแนะนำ                    จนกระทั่ง....ห้องLR เปิดห้องพักฟื้นให้ญาติเข้าไปเยี่ยมมารดาหลังคลอดได้  นั่นล่ะเขาจึงย่างกรายเข้าไปเยี่ยมแม่คนใหม่นั้นทันที  ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากพูดอะไรกับแม่คนใหม่                    อชิรญาณ์ซึ่งขณะนี้ถอดเสื้อกราวน์สำหรับสวมใส่เวลาเข้า case คลอดออกแล้ว  คงเหลือแต่ชุดฟอร์มพยาบาลแบบกางเกงสีขาว  กับหมวกสีชมพูที่ใส่เวลาเข้า case และ mask ที่ยังคล้องเอาไว้อยู่ที่คอ  เดินอุ้มเด็กชายตัวเล็ก  มายื่นให้ชายหนุ่มดูหน้าดูตา  ก่อนจะยัดเด็กน้อยเพศชายนั้นไว้กับเขา                  "นี่ค่ะลูกของคุณ  ช่วยอุ้มรอภรรยาคุณที  ตอนนี้เธอยังเพลียอยู่  พักสักครู่อาการคงดีขึ้น  แต่เด็กดูดนมไปสองครั้งแล้วละค่ะ"                  พูดจบก็เดินไปนั่งทำ Chart (ประวัติคนไข้)ที่ Nurse's station (เคาเตอร์ทำงานพยาบาล)สักครู่...อชิรญาณ์ก็เดินถือ OPD  Card (บัตรประจำตัวผู้มารับบริการ...ใช้บันทึกการมาตรวจโรคของคนไข้)ก่อนจะเดินตรงมาที่เตียงที่คุณแม่คนใหม่นอนอยู่  โดยมีศรายุทธนั่งอุ้มเด็กน้อยน่ารักน่าชังคนนั้นอยู่ข้างๆเตียง  พลางเอ่ยปากถามชายหนุ่มที่นั่งข้างๆว่า                  "นี่คุณ.....ทำไมคุณแจ้งชื่อพ่อเด็กเป็นคฑาวุธล่ะ  คุณชื่อศรายุทธไม่ใช่เหรอ"                  "เอ...เจ้าหน้าที่ร.พ.ฉันพิมพ์ผิดหรือว่าคุณแจ้งผิดกันละเนี่ย"                  "รบกวนไปยืนยันที่ห้องบัตรใหม่ด้วยนะคะ  แจ้งผิดๆๆแบบนี้ไม่ถูกต้องนะคะ  เดี๋ยวประวัติคนไข้จะผิด  โดยเฉพาะในประวัติเด็กน้อยคนนี้นะคะ.."                  ระหว่างที่ชี้แจงกับชายหนุ่มอยู่นั้น  เธอเห็นศรายุทธและแม่คนใหม่คนนั้นมองหน้ากันยิ้มๆๆ  และทั้งแม่คนใหม่และศรายุทธทำท่าจะอธิบายอะไรบางอย่างให้เธอฟัง                  แต่อชิรญาณ์ก็ไม่เว้นช่องว่างให้คนทั้งคู่ได้พุด  ได้อธิบายอะไร  ก็เธอออกจะอธิบายเร็วปร๋อซะขนาดนั้น  หากใครในห้องนี้พูดแทรกได้  ก็นับว่ายอดแล้ว..                  พูดเธอพูดจบ....ศรายุทธที่กำลังอุ้มเด็กน้อยคนนั้นอยู่ก็อมยิ้มขันๆๆ  อย่างที่พยายามกลั้นยิ้มเอาไว้แล้วอย่างเต็มที่ว่าจะไม่ให้ตัวเองปล่อยก้าก...กก...ออกมา  แต่ก็สุดทนแล้ว......เขาก็เลยปล่อยหัวเราะออกมากลางห้องพักพื้นนั้น                 "หึๆๆ.....555555555"                 แล้ว..ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งอีกคนที่อชิรญาณ์จำได้ว่าเป็นคนที่ช่วยวิทยุติดต่อเจ้าหน้าที่ให้มาช่วยลากรถเธอไปไว้ที่สถานีตำรวจในวันเกิดเหตุคนนั้น  เขาเดินเข้ามาที่ห้องพักฟื้นพร้อมกับเอื้อมมือไปรับเด็กน้อยน่ารักน่าชังนั้นจากศรายุทธไปอุ้ม.....                 ก่อนจะก้มหน้าลงไปสูดดมแก้มสีชมพูใสนั้นอย่างรักใคร่  และเดินอ้อมไปที่เตียงซึ่งแม่คนใหม่นอนอยู่  ทั้งสองจับมือกันนิ่ง...คล้ายขอบคุณ...แม่คนนั้นที่ให้เด็กน่ารักๆๆคนนี้แก่เขา...                 และหันมาอธิบายให้เธอหายจากอาการข้องใจ  และก็เกิดอาการอยากมุดแผ่นดินบริเวณห้องคลอดนั้นหนีไปให้พ้นๆๆซะ  เพราะว่า..ความเข้าใจผิดของตนเอง....ว่า                 "ผมครับที่เป็นพ่อเด็ก...ผมชื่อคฑาวุธ  ส่วนคนนี้ศรายุทธเพื่อนผมนะยังโสด  ยังไม่มีแม้แต่แฟนหรือครอบครัวครับ"                 "พอดีผมติดงานด่วน  ปลีกตัวออกมาทันทีไม่ได้ก็เลยไหว้วานศรายุทธให้ช่วยดูแลให้  พอเสร็จงานผมก็ตามมานี่ล่ะครับ...ขอบคุณมากนะค่ะที่ช่วยภรรยาและลูกผมให้คลอดออกมาอย่างปลอดภัย...คุณอชิรญาณ์  หรือยังไง...ไอ้ศรา....แกยังไม่มีทั้งแฟนและครอบครัวใช่มั้ยว่ะ......หึๆๆ  "                คฑายุธหันไปถามเพื่อนหนุ่มที่เอาแต่นั่งหัวเราะอยู่บนเตียงจนตัวโก่ง  ระคนรู้สึกแปลกใจ...สายตาวิบวับนั้น...ยามที่จ้องมองพยาบาลสาวที่เดินหน้าม่านออกไปจากห้องพักฟื้นนั้น  อย่างเขินๆๆ                 เอ....รู้สึกว่า...เพื่อนหนุ่มของเขาจะเกิดอาการ"ติดใจ"  พยาบาลสาวคนนี้จริงๆแล้วกระมัง....ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีใจด้วย.....เพราะนี่...เขาก็นำหน้าเพื่อนหนุ่มไปตั้ง หนึ่งคนแล้ว...อีกนาน...กว่าจะตามทัน...หึๆๆๆๆ (ติดตามตอนที่ 5 พรุ่งนี้ค่ะ...วันนี้ไม่ไหวแล้ว..ง่วงมาก..ส่วนตอนบ่ายๆตื่นนอนจะแปะเลิฟโฟนกะมาตอบกระทู้นะค่ะ)                     แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 12:13:05 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 11:58:39 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 11:52:53 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 46 11:45:38 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 21 ก.ค. 46 11:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หึหึ ได้อ่านหลายหน้าเลย ไปนอนดีกว่า แล้วจะมาอ่าน เลิฟโฟนนะเจ๊ จากคุณ : ชินตาโร่ - [ 21 ก.ค. 46 11:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ได้อ่านต่อแล้ว ฮี่ๆๆๆ ศรายุทธนี่น่าจะจับมาหาเรื่อิงเย็บผาสดๆแบบไม่ต้องฉีดยาชาเสียอีก แต่ดูท่าจะเริ่มเห็นคุณความน่ารักกันแล้วนี่นา เอ..ว่าแต่ตอนนี้ทำไมเขียนเลข 5 ล่ะกั๊บ ("หึๆๆ.....555555555) คนอื่นเป็นไงไม่รู้นะ แต่ผมรู้สึกว่ามันเป็นภาษาในห้องคุย (chat)  เอามาใช้ในนิยายเลยจักจะเดียมชอบกล ชื่อคล้ายๆกันนี่แถมเป็นเพื่อนกันโอกาสจะโดนเข้าใจผิดอบบนี้มีมากนะ เพื่อนผมคนหนึ่งชื่อคล้ายๆผม เลยถูกทักผิดตัวเป็นประจำ จนบางทีงงเลย ว่าเราไปทำเรื่องแบบนั้นตอนไหนกัน ^__^... พักผ่อนให้มากๆนะครับ จะได้ไม่เกเร...เอ้ย...แข็งแรง อิอิ จากคุณ : GTW - [ 21 ก.ค. 46 13:18:24 A:202.133.172.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 กะแล้วว่าต้องเข้าใจผิด แต่ไม่น่ารีบเฉลยเลยค่ะ น่าจะปล่อยให้คิดว่าเป็นลูกไปก่อนสักหลายวัน อิอิ จากคุณ : scottie - [ 21 ก.ค. 46 13:51:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ 5 ตอนที่ 5 ...เราจะอ่านตอนที่ 5 ตอนที่ 5... รีบๆมาแปะต่อนะคะพี่พยาบาลใจดี [^__________^] จากคุณ : Bralee - [ 21 ก.ค. 46 16:22:19 A:203.156.25.42 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 งานโรงบาลนี่หนักจริงๆเนาะ ดีน้าที่เรียนไม่ได้ เพราะตัวเองเห็นคนเป็นแผลมีเลือดท่วมมา คงเป็นลมไปซะก่อน จากคุณ : nasa - [ 21 ก.ค. 46 19:42:39 A:147.188.27.149 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านเรื่องนี้แล้วได้ความรู้เกี่ยวกับวิชาชีพพยาบาลขึ้นเยอะเลยค่า รอเกาะขอบจออ่านตอนที่ 5 ค่ะ จากคุณ : Kiwi gal - [ 21 ก.ค. 46 21:04:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฮิฮิ มาตามอ่านรวดเดียว 4 ตอน สงสัยนิดนึงอ่ะค่ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่มีหมอโผล่มาเลยอ่ะคะ อย่างตอนศรายุทธมาเย็บแผล ไม่ต้องให้หมอดูเลยเหรอคะ ตอนอื่นๆด้วยอ่ะค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 22 ก.ค. 46 08:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คือว่า...สงสัยคะ อันนี้ตอน4/2 แล้วตอน 4/1 อยู่ไหนอ่ะคะ แบบว่าหาไม่เจออ่ะคะ ใครช่วยสงเคราะห์ทำลิงค์ให้สิคะ จากคุณ : TAMA - [ 22 ก.ค. 46 14:57:42 A:210.1.9.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 นั่งรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ ใกล้จะลงแดงแระอะ่ค่ะท่าไม่ไ้ด้อ่าน จากคุณ : อ้อจัง - [ 22 ก.ค. 46 15:11:50 A:202.57.174.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาทักทาย ค่ะ จากคุณ : เชอร์เบต เปรี้ยว จี๊ดด ด - [ 22 ก.ค. 46 15:26:45 A:203.148.240.94 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 หลับฝันดีนะคะ คุณพยาบาล พรุ่งนี้อย่าลืมนัดนะคะ จากคุณ : aRaRe - [ 22 ก.ค. 46 15:51:25 A:203.113.86.130 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านต่อจ้า  ขยันจังเลยนะ  มาต่อเร็ว ๆ นะโอ รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่ออ่ะ  หุ หุ...         จากคุณ : syringe - [ 22 ก.ค. 46 21:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : เปียร์รุส - [ 22 ก.ค. 46 22:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โห๋..พี่โอ เจ๋งไปเลย เนี่ย..พึ่งมาอ่านเองนะ บอกกันช้าไปหน่อยเน้อ จากคุณ : นู๋เมย์ - [ 23 ก.ค. 46 11:14:41 A:203.156.1.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 แล้วนี้เมย์จะไปหาตอนเก่าๆเจอมั้ยคะ จะพยายามสุดๆเลย เดี๋ยวอ่านไม่ทันคนอื่นเค้าอ่ะ ไปหาก่อนล่ะ จากคุณ : นู๋เมย์ - [ 23 ก.ค. 46 11:19:48 A:203.156.1.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 กลับมาล่ะ..หุหุ ไปเซฟมาหมดแล้ว แต่เดี๋ยวกลับมาอ่านล่ะกันนะคะ เมย์มีเรียนตอนบ่ายด้วย แล้วจะแวะมาเม้าท์ด้วยน้าา จากคุณ : นู๋เมย์ - [ 23 ก.ค. 46 11:45:16 A:203.156.1.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 กลับมาอีกครั้งล่ะ..ฮ่าๆๆพี่โอเมย์ขอโตดดด ที่บอกพี่โอไปว่าขอเวลาอ่าน3เรื่อง2วัน หุหุ..เผอิญอ่านจบหมดแล้ว มาเขียนต่อเร็วๆๆๆด้วยน่าาาา จากคุณ : นู๋เมย์ - [ 24 ก.ค. 46 00:29:22 A:203.121.131.38 X:203.152.3.148 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แหม นึกว่าจะปล่อยให้นางเอกเข้าใจผิดซะอีก กลับทำให้หน้าแตกแทน อิๆๆ  คฑาวุธก็เชียร์เพื่อนน่าดูเลยนะคะเนี่ย 55 จากคุณ : นวล - [ 19 ม.ค. 47 05:29:17 A:128.103.187.159 X: ]