ความคิดเห็นที่ 1 ต่อค่ะ *** *** *** เพียงไม่ถึงสิบนาที สองสาวกับสองหนุ่มก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าพร้อมพงษ์  ออกจากบริเวณสถานี   ก็มีบันไดเลื่อนต่อตรงเข้าศูนย์การค้า เอ็มโพเรี่ยม  ทั้งหมดเดินกันไป คุยกันไป ยกเว้นเจนเนศ   ที่ยังคงฟัง(ภาษาอังกฤษ)ไม่ทัน อยู่นั่นเอง  แล้ววาทินก็พาเดินนำเข้าไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง บรรยากาศสบาย ๆ  คนก็ไม่พลุกพล่าน ที่เห็นในร้านจะมีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้นเลยที่นั่งทานกันอยู่ เมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้ว บริกรหนุ่ม(หล่ออีกแล้ว) ก็เข้ามายืนรอรับออเดอร์อย่างนอบน้อม ที่ข้าง ๆ โต๊ะ เจนเนศหยิบเมนูขึ้นมาดูอย่างเขิน ๆ ร้านหรูอย่างนี้เธอเพิ่งเคยเข้าเป็นครั้งแรก จะสั่งอะไรดีละเนี่ย โห เมนูภาษาอังกฤษ  แถมยังมีภาษาประหลาด ๆ อีกหลายบรรทัด  ทำไมไม่มีภาษาไทยเลย( ฟะ ) หันไปทางญดา ผู้ซึ่งนั่งห่างออกไปไม่ไกล แต่ก็เกินกว่าจะกระซิบถามกันได้ หากจะถามเพื่อนตรงนี้ เจนเนศก็กลัวเสียฟอร์มต่อหน้าหนุ่มหล่อ  นิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ แล้วเธอก็ยิ้มออก ชวนไปคุยข้างนอกก็ได้ แล้วค่อยเข้ามาสั่งอาหารดีกว่า  เร็วเท่าความคิด  เจนเนศก็เอ่ยปากชวนญดาตามแผนที่คิดไว้ทันที “ เอ่อ  ดา ไปเข้าห้องน้ำกันมั้ย เจนอยากไปห้องน้ำ “ พูดพลางก็พยายามขยิบตากับเพื่อนสาวไปด้วย แต่ญดา ยังคงพูดคุย(อังกฤษ)อย่างออกรสอยู่กับชายหนุ่มทั้งสองถึงเมนูอาหารที่จะสั่ง ไม่หันมาสนใจ ที่ญดาพูดภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่วพอควร เนื่องจากเธอเคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน AFS น่ะเอง “ เอ่อ  ดา ไปเข้าห้องน้ำกันมั้ย เจนอยากไปห้องน้ำ “ เจนเนศถามย้ำออกไปอีกครั้ง  คราวนี้ญดาได้ยิน หันมามองแล้วยิ้ม ๆ เมื่อเห็นแววตาขอร้องของเพื่อน ไม่รู้เป็นอย่างไร ที่วันนี้ญดา คิดอยากแกล้งเพื่อนรักเล่นดูสักหน  ( คงวิญญาณนางมารร้ายเข้าสิง ) “ ไม่ล่ะ  เจนไปเหอะ  ดากำลังคุยสนุกเลยอ่ะ “  พูดจบก็หันไปคุยต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีกเลย “ อ้าว  ผมไปเป็นเพื่อนเอามั้ย  แล้วจะไม่สั่งอาหารไว้ก่อนเหรอครับ “ วาทินหันมาถามอย่างใจดี เจนเนศมองหน้าวาทิน ตาสบตา แววตานั้นช่างอบอุ่นอ่อนโยนเหลือเกิน เธอยิ่งรู้สึกดีกับชายหนุ่มคนนี้มากขึ้น ๆ ทั้งหล่อ(สุด ๆ และคิดว่าน่าจะ)รวย พูดไทยได้ แถมยังใจดีอีก “ ไม่เป็นไรค่ะ  เจนไปคนเดียวได้  เดี๋ยวค่อยกลับมาสั่งอาหารก็ได้ค่ะ “ เธอตอบไปแล้วก็คิดหาทางต่อ  จะให้เขาออกไปด้วยได้ไงกันล่ะ ก็ไม่ได้อยากไปห้องน้ำซะหน่อย(นี่หว่า) แต่จะทำไงได้ พูดออกไปแล้วก็ต้องไป  แล้วจะถาม ญดา ได้ไงล่ะเนี่ย มาทำเล่นตัวเอาตอนนี้ซะอีกนะ เจนเนศลุกขึ้น ยังคงปรายตาวิงวอนขอร้องไปยังเพื่อนสาว หากแต่ญดา กำลังคุยติดลมไปซะแล้ว เธอจึงลุกขึ้น คว้ากระเป๋าสะพายออกไปด้วย พลางคิดหาหนทางแก้ปัญหา(ที่คิดว่า)สำคัญต่อไป แล้วเจนเนศก็คิดออก .ในที่สุด   เธอยิ้มอย่างดีใจ แล้วก็เดินไปทางห้องน้ำของศูนย์การค้านี้ เธอออกไปยืนหลบมุมอยู่แถว ๆ หน้าห้องน้ำ  มือเปิดกระเป๋าสะพาย ค้นหาอะไรง่วนอยู่ แล้วก็คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กด ๆๆ แล้วก็ยกขึ้นแนบหู รอคอยสัญญาณตอบรับจากปลายสาย “ ติ๊ด ตี่ ติด ตี่ ติ๊ด .. “     เสียงโทรศัพมือถือท์ดังลั่นอยู่ในกระเป๋าสะพาย ญดารีบค้นหาต้นเสียง  เมื่อพบแล้ว ก็รีบหยิบขึ้นมากดรับเพราะเสียงมันดังมาก โดยไม่ทันดูเบอร์ที่โชว์  ก็กรอกเสียงลงไปทันที “ ญดาค่ะ “  พอตอบรับไปแล้ว ญดา ก็งงที่ปลายสายไม่มีเสียงตอบมาอย่างที่ควรจะเป็น “ เจนเองนะ “  แต่แล้วเสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาเบา ๆ เหมือนกระซิบ( ไม่รู้จะกระซิบทำไม ) “ อืม ค่ะ “ ญดากลั้นหัวเราะเสียแทบแย่  แม่ตัวดีโทรเข้ามาจนได้  เป็นอะไรอีกนะ คราวนี้ “ ดาออกมาหาเจนหน่อยสิ นะ  มีเรื่องจะปรึกษา อยู่ตรงหน้าห้องน้ำห้างนี่แหละ “ เสียงนั้นออดอ้อน วิงวอน จนญดา รู้สึกสงสาร  ว่าจะแกล้งต่อสักหน่อย แต่ก็ใจอ่อน “ ก็ได้ ๆ รอเดี๋ยวนะ “   ญดา หันไปมองสองหนุ่มที่ยังคงนั่งคุยกันเบา ๆ พลางบอกขอตัวแล้วก็ลุกจากมา สองหนุ่มทำหน้างง ๆ แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่อะไร  ญดาตรงลิ่วมาที่หน้าห้องน้ำทันที เมื่อมาถึง ก็พบเพื่อนสาวนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ไม้หน้าลิฟท์  ซึ่งอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำนั้น “ ว่าไง เจน  มีไรปรึกษา ทำไมไม่คุยกันในร้านล่ะ “ ญดายิงคำถามใส่เพื่อนทันที “ ก็มันคุยไม่ได้น่ะสิ เจนอายวาทินกะนาธาน อ่ะ “ เพื่อนตัวดียังคงทำท่าเขิน ๆ ญดางงหนักเข้าไปอีก เจนเนศมีไรต้องอายด้วยนะ  ก็แค่มากินข้าว จะอายอะไรกัน “ อายแล้วจะมากับเค้าทำไมล่ะ ก็เจนเป็นคนตอบรับคำชวนของพวกเค้าเองนี่ “ ญดา ยังคงงง  แต่ก็อดเป็นห่วงเพื่อนรักไม่ได้อยู่ดี เธอพินิจพิจารณาใบหน้าเพื่อนสาว อืม .ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะไม่สบายอะไรนี่นา ก็ดูเป็นปกติ  เอ หรือว่าจะท้องเสียล่ะ “ ทำไมล่ะ เจน ท้องเสียเหรอไง หรือว่าไม่สบายกะทันหัน “ คิดแล้วญดา ก็เอ่ยถาม “ ไม่ ไม่ใช่หรอก เจนสบายดี  เจนแค่อยากจะถาม ดา น่ะว่า .ว่า ”  เจนเนศยังอ้ำอึ้ง “ จะถามไร ก็ถามมาไว ๆ หายมานานเดี๋ยวพวกเค้าสงสัยกันไปอีก “ ญดา เร่ง “ ก็ เจนอยากจะถามน่ะ ว่าเจนจะสั่งอะไรดี เมนูมันเป็นภาษาอังกฤษหมดเลย เจนสั่งไม่ถูก “ เมื่อได้รู้ปัญหา(ที่นึกว่า)สำคัญของเพื่อนสาว ญดาก็จำต้องเสียกิริยาอีกครั้ง ( ดีที่ไม่ค่อยมีคนเห็น ) “ หึ ๆๆ  ฮ่า ๆๆๆๆ  แค่นี้น่ะเหรอ  โธ่เอ๊ย  ไอ้เราก็นึกว่าเรื่องอะไรใหญ่โต  โอ๊ย..ขำ  ฮ่า ๆๆๆ “ แต่เจนเนศไม่ขำด้วย  เธอเริ่มมองมาด้วยแววตาเปล่งรังสีอำมหิต แต่ด้วยยังต้องการให้เพื่อนช่วย จึงไม่กล้าจะทำอะไรอย่างที่นึก( อยากจะทุบให้สักที )นั่น เธอจึงอธิบายต่อมาด้วยเสียงอ่อย ๆ “ ปัญหาใหญ่นะ ดาก้อ.. ยังจะมาขำอีก  ก็เจนไม่กล้าสั่งอะไรไปมั่ว ๆ ( อย่างที่เคยทำ )อ่ะ ไอ้ถ้าจะจิ้ม ๆ สั่งไป( มั่ว ๆ อย่างที่เคยทำ )ก็ได้  แต่ถ้าไปเจออะไรเป็นเส้นเข้าละแย่แน่ “ คราวนี้ญดาหยุดหัวเราะ  คิ้วขมวดด้วยความสงสัย ทำไมเจออะไรเป็นเส้นจะต้องแย่ด้วยนะ “ ทำไมล่ะ เจนก็กินได้ไม่ใช่เหรอ  วันนี้ยังกินผัดไทยใส่เส้นอยู่เลย ไม่ใช่รึ “ พูดแล้วก็หัวเราะต่อ “ แหม ดาก็  นี่มันต่อหน้าหนุ่มหล่อนะ ตั้งสองคนด้วยอ่ะ ขืนกินอะไรเป็นเส้นละหมดกัน หมดสวยแน่ ๆ เลย  นึกดูสิ ถ้าต้องมานั่งสูดเส้นสปาเก็ตตี้ยาว ๆ น่ะ มันน่าดูที่ไหนกันละ น่า.. นะ..  เดี๋ยวกลับเข้าไปแล้ว ช่วยสั่งอะไรที่มันไม่เป็นเส้นให้เจนด้วยละกันนะ ดาคนดี ก็อาหารฝรั่งอ่ะ  เจนกลัวสั่งเองแล้วเจอพวกสปาเก็ตตี้ มักกะโรนี อ่ะ ดาช่วยหน่อยนะ นะจ๊ะ “ เมื่อได้ฟังคำอ้อนวอน(ที่ไม่น่าจะเป็น)ด้วยเหตุผลจบ ญดาก็ยังคงหัวเราะต่อไปอย่างหยุดไม่ได้ เออหนอ  เพื่อนเธอ เป็นเอาขนาดนี้  กลัวไม่สวยแม้กระทั่งตอนกิน  เออ..แต่ก็(พอจะ)ฟังขึ้นนะ “ ไป ไปกันเหอะ  ป่านนี้ นาธานกะวาทิน รอแย่แล้ว เดี๋ยวอาหาร ดาสั่งให้เอง ไม่ต้องห่วง “ เมื่อญดา สงบจิตสงบใจ หยุดหัวเราะได้แล้ว จึงลากแขนแม่คนเรื่องมากกลับไปที่ร้านทันที *** *** *** กว่าอาหารมื้อนั้นจะผ่านพ้นไป เจนเนศรู้สึกเลี่ยนอย่างบอกไม่ถูก อาหารฝรั่งนี่ทั้งมันทั้งหวาน นี่ถ้าไม่ใช่เพราะหนุ่มหล่อสองคนข้างหน้านี่ เธอคงไม่ยอมมาเป็นแน่ (ไม่ใช่ว่าเห็นแก่กินหรอกนะ ) หลังจากทานอาหารกันอิ่ม(เป็นรอบที่ 2 )แล้ว ทั้งสองสาวก็ชวนสองหนุ่มไปเดินเล่นที่สวนเบญฯ ต่อ *** *** *** บรรยากาศยามเย็น ไม่ร้อนมากนัก บริเวณสวนเบญจสิริ ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ นานาพันธุ์ ลานน้ำพุด้านหน้ามีการแสดงระบำน้ำพุอย่างสวยงาม ทั้งสี่คนยืนดูด้วยความสบายใจ แล้วชวนกันเดินเข้าไปในบริเวณสวน  ญดายังคงทำหน้าที่เป็นล่ามที่ดีให้กับเพื่อนสาว วาทินนั้นรู้ว่า เจนเนศนั้นไม่คุ้นกับภาษาอังกฤษ ก็พยายามที่จะพูดเป็นภาษาไทยด้วย ทำให้ เจนเนศ ปลื้มนักในความใจดีและสุภาพของชายหนุ่มลูกครึ่ง ( ที่สำคัญหล่อสุด ๆ ) ส่วนนาธานนั้นคุยกับญดาอย่างถูกคอ นาน ๆ ที นาธานก็หันมาคุยกับเจนเนศบ้าง หากแต่เธอยังคงทำหน้างง ๆ ทุกครั้งไป จนญดาหรือวาทิน ช่วยแปลนั่นแหละจึงจะเข้าใจ จึงส่งภาษาอังกฤษ( แบบตะกุกตะกัก )ตอบไปตามประสาคนเก่งภาษา( แบบ งู ๆ ปลา ๆ ) ฝูงนกพิราบถลาลงมาเกาะที่บริเวณศาลาหน้าสวน  บางส่วนบินโฉบไป เกาะตามต้นไม้ใหญ่ ลมเย็นโชยพัดมา พาเอากลิ่นหอมรวยรินของดอกไม้บางชนิดมาด้วย บรรยากาศช่างน่าสบายนัก ทั้งสี่พากันเดินเข้าไปจนกระทั่งถึงศาลาริมสระน้ำ ซึ่งมีน้ำพุอยู่ตรงกลางสระขนาดใหญ่นี้ด้วย นกพิราบจำนวนมากพากันบินมาเกาะตามหลังคาศาลา และบริเวณท่าน้ำ ลมยังคงพัดเย็นสบาย สองหนุ่มกับสองสาวจึงพากันนั่งเล่นอยู่ที่ศาลานั่นเอง คุยกันไปพลางราวกับเพื่อนที่รู้จักกันมานาน บริเวณรอบ ๆ ถัดจากศาลาริมน้ำเป็นทางเท้า ที่มีผู้คนจำนวนไม่น้อยพากันมาวิ่งออกกำลังกาย มีทั้งหนุ่มสาว เด็ก หรือแม้แต่คนชรา ก็มาวิ่งกันดูน่าสนุกไม่น้อย  ทั้งสี่คนจึงนั่งมองดูอย่างเพลิดเพลิน แต่แล้ว  เจนเนศก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ใส่ชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้าม กำลังวิ่งมาแต่ไกล   เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาอย่างบอกไม่ถูก จึงจ้องมองดูเขา ผู้ชายคนนี้เห็นไกล ๆ ก็พอจะรู้แล้วว่าหล่อ ยิ่งอยู่ในชุดวิ่งแบบนี้ เสื้อกล้ามนั้น โชว์ให้เห็นกล้ามเนื้อแข็งแรงเป็นมัด ๆ ที่หัวไหล่และต้นแขน " เท่ห์จัง "   เจนเนศบอกกับตัวเอง แต่ก็ยังคงสงสัยว่า  ทำไมเธอถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าชายหนุ่ม(หล่อ)คนนี้จัง แม้ว่าจะยังเห็นกันไม่ชัด  จนกระทั่ง เขาวิ่งใกล้เข้ามาในระยะที่มองเห็นหน้ากันได้ เจนเนศก็ต้องตะลึง ชายคนนั้นก็เหมือนกัน  เขาคงรู้สึกว่ากำลังถูกใครบางคนจ้องมองจึงมองมา  และตาก็สบตาเข้าพอดี อ๋า....นั่นมัน นายคนนั้นนี่นา  ชายในฝัน  เอ๊ย..ไม่ใช่  คนที่เคยเป็นชายในฝันของเธอต่างหากล่ะ เจนเนศ ยังคงตะลึงจ้องชายหนุ่มที่กำลังวิ่งใกล้เข้ามาทุกที และมีทีท่าว่าจะหยุดวิ่งแล้วด้วยนั้น ทำไมโลกมันถึงกลมอย่างนี้นะ  ยังคิดอยู่ว่าพรุ่งนี้จะหลบหน้ายังไง แต่ก็ต้องมาเจอกันอีกในวันนี้ มาเจอกันเป็นรอบที่สอง หลังจากเรื่องอัปยศเมื่อเช้า  นี่เธอจะทำยังไงดีนะ . *** *** *** จบตอนที่ 5 จะรีบมาต่อให้โดยเร็วค่ะ ขอเพียงช่วยกันโหมไฟให้คนเขียนกันหน่อยนะคะ     แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 46 15:32:32 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 46 15:23:21 จากคุณ : PinUp Girl - [ 22 ก.ค. 46 14:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาตอบกระทู้ตอนที่แล้วดีกว่า *** GTW *** สงสัยนางเอกจะเป็นโรคอย่างที่ จารย์จี ว่าล่ะค่ะ ( โรคแพ้ความหล่อ ) เพียงแต่ว่าอาการยังไม่ถึงระยะสุดท้าย เลือดกำเดาเลยยังไม่ไหลอ่ะ   *** น้ำลายบูด *** โอ้...ใช่ค่ะ  เรื่องนี้คนหล่อเท่านั้นที่มีสิทธิ์แสดงอ่ะค่ะ ฮิ..ฮิ..   อยากแสดงด้วยมั้ยคะ  ส่งรูปมาสมัครด่วนค่ะ จะรีบพิจารณาลงในตอนหน้าเลย *** scottie *** จริง ๆ แล้ว ที่มาของมุขภาษาอังกฤษติดกันเป็นพรืดเนี่ย มาจากที่เขียนไม่ออกค่ะ เพราะทั้งคนเขียนและนางเอกในเรื่อง เป็นคนเก่งภาษา ( แบบ งู ๆ ปลา ๆ ) ทั้งคู่เลย *** หนูยี *** ยังไม่บอกค่ะ ว่าหนุ่ม ๆ ที่เจอนี่ ใครจะเป็น หรือไม่เป็น เผื่อจะหักมุมต่อค่ะ ฮิ..ฮิ.. *** O-HO *** มาแล้วคนช่วยสุมไฟ ขอบคุณ ๆ ค่ะ ที่มาช่วยโหมไฟให้แรง ๆ หุ... หุ... คนเขียนก็ลุ้นอยู่เหมือนกันค่ะ ว่านางเอกจะเจอกับอะไรต่อไปดี  แหะ ๆ.. *** ป้าเอม *** ดีใจค่ะที่ป้าเอมมายืนให้กำลังใจอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ ปลื้มอกปลื้มใจ.. แหม..ใคร ๆ ก็ชอบหนุ่มหล่อนะคะ คนเขียนก็เหมือนกันล่ะค่ะ( แต่ยังหาไม่ได้เลย ) ไม่อยากก็ไม่ต้องช่วยเติมเชื้อไฟหรอกค่ะ แค่ช่วยพัดให้ไฟแรง ๆ ก็พอแล้วอ่ะค่ะ ฮิ..ฮิ.. *** กริช *** อ้าว..ป่าวดุเหรอคะ  ขอโทษค่ะ หนูขอโทษ ..ไม่ได้ใส่ร้ายนะคะ ( ดุอีกแล้วอ่ะ ฮือออ... ) กี่ตอนจบเหรอคะ  หว๋า...ยังไม่รู้เลยค่ะ  ตั้งใจว่าไม่ให้เกิน 10 ตอนอ่ะค่ะ ติดตามนะคะ ยาวกว่านี้คงไม่ไหว เดี๋ยวต้องย้ายไปห้องนิยายแทน แทนที่จะเป็นแค่เรื่องสั้น ก็จะพยายามเขียนให้ได้อาทิตย์ละ 2 - 3 ตอนนะคะ  จะได้จบเร็ว ๆ รอหน่อยนะคะ *** *** *** ต้องขอขอบคุณทุก ๆ ท่านนะคะ ทั้งที่มาลงชื่ออ่าน และท่านที่แอบ ๆ อ่าน   แต่ถ้าอยากให้เขียนได้ไว ๆ ช่วยลงชื่อกันหน่อยนะคะ จะได้มีไฟเขียนให้จบไว ๆ นัก(หัด)เขียนก็งี้ล่ะค่ะ ต้องกระตุ้นกันหน่อย ไม่งั้นเขียนไม่ออกค่ะ แหะ ๆ จากคุณ : PinUp Girl - [ 22 ก.ค. 46 15:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฟืนมาแล้ววววว จะให้ก่อไฟตรงไหนครับ วิกสังกะสีเอาไหม วางเพลิงเสียเลย หวายๆๆนอกเรื่องโทษทีครับ ผมชอบนะ โถ...น่าสงสาร เจอหนุ่มหล่อก็กลายเป็น...หล่อ โอ้ชีวิต อีกอย่างที่ชอบคือวงเล็บครับ อ่านแล้วสนุกดี ต่อเร็วๆนะ  ผมมาสุมไฟให้แล้ว จากคุณ : (S)wing - [ 22 ก.ค. 46 15:42:18 A:219.88.14.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 จบตอน 5 ได้ไงจ๊ะ จบแบบนี้ ไม่พอใจแล้วนะ น้องอย่าทิ้งช่วงนานล่ะ สงสารคนอ่านบ้างเถอะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 22 ก.ค. 46 15:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแล้ว มาแล้ว รอตอน 6 คับ จากคุณ : กริช - [ 22 ก.ค. 46 16:46:39 A:202.44.14.194 X:10.11.20.73 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาสุมไฟให้อีกรอบ อ่ะนะ ถ้าหนุ่มหล่อที่เคยเป็นชายในฝันของหนูเจน เกิดรู้จักตานาธานกับวาทิน แล้วมิกลายเป็นว่า สองหนุ่มหล่อนี่เข้าข่ายด้วยหรือเปล่า แหะ แหะ อย่าถือสา คนอ่านอ่านแล้วจินตนาการไกลไปหน่อย ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 22 ก.ค. 46 17:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฮ่ะๆๆๆ เรื่องนี้เน้น "ความหล่อ" จริงๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความหล่อ ขนาดเด็กวางอาหารยังหล่อเลย อิอิ แล้วบรรดาคนอ่านหล่อๆมีไหมนี่ จากคุณ : GTW(หล่อไม่เสร็จ) - [ 22 ก.ค. 46 17:35:38 A:210.86.193.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 แฮ่ ๆ เข้ามาร่วมขบวนคนหล่อในนิยายด้วยดีก่า... โฮ่ ๆ ^_____________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 22 ก.ค. 46 19:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอ .. ความคิดของโอโฮเข้าที อิอิ จากคุณ : scottie - [ 22 ก.ค. 46 23:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ป้าเอม แนะนำมาให้อ่าน  เนื้อเรื่องน่ารักดีนะจ๊ะ  พอดีชอบคนหล่อเหมือนกัน  เอาฟืนมาช่วยโหมไฟเลยนะเนี๊ยะ  และจะช่วยออกแรงพัดให้อีกต่างหาก  รีบ ๆมาเขียนเลยนะ จะรออ่าน จากคุณ : kaewtabo - [ 26 ก.ค. 46 10:18:58 A:202.133.172.122 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 โห ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน กลับมาคราวนี้มีแต่ผู้ชายล้วนๆเลยนะคะ แหมอ่านแล้วมีความสุข มีแต่ผู้ชายยั้วเยี้ยะไปหมดเลย อิอิ จากคุณ : นิยามของคำว่ารัก - [ 27 ก.ค. 46 15:16:05 ]