ความคิดเห็นที่ 1 see-through dress เช้าวันต่อมา..นาดีน รู้ดีว่า เธอจะต้องทำอะไรบ้าง เพราะว่า เธอใช้เวลาคิดถึงมันมาตลอดทั้งคืน และสิ่งที่เธอกำลังจะทำก็คือ..สนุกกับชีวิต.. ปล่อยเรื่องราวต่าง ๆที่มันยังมาไม่ถึงซุกไว้ก่อน.. เธอจะทำเหมือนกับว่า..วันพรุ่งนี้..เป็นวันจันทร์อื่น.. ไม่ใช่วันจันทร์สุดท้าย ที่เธอจะใช้เวลาชีวิตอยู่ในลอนดอน.. และต่อจากนั้น ..เมื่อหมดวัน..เมื่อเธอกับดิ๊ก ต้องเอ่ยคำลา.. เธอก็จะเดินจากเขา..ไม่พูดถึงเรื่องการพบกันอีก... ไม่พูดกับเขาถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้น..ระหว่างเขากับเธออีก.. เธอจะเดินกลับบ้าน ..ทำเหมือนเรื่องระหว่างเขากับเธอมันไม่เคยเกิดขึ้น.. ลืมให้หมดว่าเธอเคย จูบ ดิ๊ก ไรอัน.. ลืมให้หมดว่า เขามีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธอ และวันรุ่งขึ้นเธอกับแม่ ก็จะช่วยกันจับข้าวของ ของเธอยัดใส่รถ ขับไป Manchester เพื่อเธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่.. และวันพิเศษ ของเดือนกันยา กับดิ๊ก ไรอัน .. ก็จะค่อย ๆ เลือนหายไปจากความทรงจำของเธอ.. มันเป็นเช้าวันที่สดใสทีเดียว เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ตอนสิบโมง.. แม่ของเธอไปโบสถ์เรียบร้อยแล้ว.. เธอเลิกล้มความพยายามที่จะลากนาดีนออกจากเตียงนานแล้ว.. ยอมรับชะตากรรมว่า ลูกสาวของเธอทำตัวเป็นพวกนอกรีด ไม่มีศาสนา หลังจากนั้น และจากนั้น นาดีน ก็ยังทำตัวเป็นสาวกซาตาน..ต่อไป..อย่างเหนียวแน่น.. พ่อกับน้องชายของเธอออกไปตกปลาด้วยกัน..เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน.. เธอวิ่งวนไปรอบ ๆ แฟลต ในชุดชั้นใน..เปิดหน้าต่าง .. เปิดวิทยุเสียงดัง และร้องตามด้วยเสียงดังสุดเสียง.. ตอนสิบเอ็ดโมง..เธอโทรนัดดิ๊ก ให้ไปเจอกันที่ Primrose Hill ตอนเที่ยงครึ่ง.. "เอาว่าวของเธอมาด้วย" เขาบอก.. "วันนี้ลมต้องดีแน่ ๆ เลย" ดิ๊กมีถุง สองใบอยู่ในมือ  นั่งอยู่บนรั้วสูบบุหรี่อยู่ เมื่อพวกเขาพบกัน เขายังอยู่ในกางเกงตัวเดิมที่เขาใส่เมื่อคืนนี้ กับเสื้อ ยืดทีเชิ้ต เขายืดตัวนั่งตัวตรงขึ้นเมื่อเห็นนาดีน เดินตรงเข้ามาหา และค่อย ๆ เปิดยิ้ม ก่อนจะเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์.. "เธอรู้อยู่แล้วใช่มั๊ย..ว่ากระโปรงตัวนี้ มันมองทะลุไปถึงไหนถึงไหนได้น่ะ ..ใช่ม้า?" นาดีน นั่งลงข้าง ๆ เขา..แกล้งทำเป็นรู้สึกขายหน้า.. ก็เธอรู้อยู่แล้ว ว่ากระโปรงยาวลากเกือบจะถึงพื้นสไตล์อินเดีย ที่เธอใส่น่ะ มันดูเป็นยังไง เธอใส่รองเท้าบู๊ทสีดำ กับเชือกผูกรองเท้าสีชมพู และใช้ผ้าผูกผมรวบเป็นหางม้าไว้ข้างหลัง ดูเหมือนอย่างกับพวกฮิปปี้ แบบที่แม่เธอชอบว่าเป็นประจำ ดิ๊ก เปิดถุงที่เขาเอามาด้วย มันมี บาร์เก็ต* ที่ทำเป็นแซนวิช ใส้  ทารามาสาลาต้า*..อุ่น ๆ มันฝรั่งทอดอีกถุงใหญ่ ..กับเบียร์อีกสิบสองขวดอยู่ในนั้น.. ส่วนนาดีน เธอเอาผ้าห่มผื่นใหญ่มาด้วย .. ดิ๊ก และนาดีน เดินหาที่เหมาะ ๆ ที่ ๆ ดูเป็นส่วนตัว ..สำหรับสองคน.. และจากนั้น ..สำหรับวันที่เหลือ..จากตอนเที่ยง ไปจนตลอดบ่าย.. และเมื่อยามค่ำ..เริ่มมาเยือน.. พวกเขาใช้เวลาทั้งหมด..นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนผ้าห่มของนาดีน..และจูบ..กัน..อย่างเดียว ห้าชั่วโมงสำหรับจูบ..เป็นจูบที่ยาวนานแหละหนักหน่วง จนนาดีนรู้สึกเหมือน ๆ ว่า ริมฝีปากเธอเกือบ ๆ จะแตก..อยู่แล้ว.. จะมีก็แต่ตอนกินอาหาร และก็เบียร์เท่านั้นแหละ ที่สามารถทำให้พวกเขาถอนริมฝีปากออกจากกัน ได้.. แต่ก็แค่แป๊บเดียว..ก่อนที่จะควานหาริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว..อีกอึดใจต่อมา.. หรือถ้าพวกเขาไม่จูบกัน..ก็เอาแต่นั่งเหม่อตาลอย...มองไปที่ทุ่งโล่งกว้างด้านหน้า.. ยิ้มให้หมาที่วิ่งผ่านไปมา..หรือไม่ก็เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นอยู่แถวนั้น.. เกือบ ๆ จะไม่ได้พูดอะไรกันเลยด้วยซ้ำ.. พวกเขานั่งมองพระอาทิตย์เริ่มตกดินด้วยกันเงียบ ๆ .. กับรอยยิ้มงี่เง่า เกลื่อนใบหน้า ..นิ้วมือเกี่ยวกัน..จนดูแทบไม่ออกว่ามือใคร เป็นมือใคร.. และต่อจากนั้น..ตอนที่พวกเขาเกือบ ๆ จะกลับบ้านกันแล้ว.. จู่ ๆ ก็มีลมแรงพัด..กรรโชกขึ้นมา..อย่างแรง ..จนข้าวของที่พวกเขาเก็บอยู่ กระจัดกระจาย ..ผมดิ๊กปลิวจนยุ่งเหยิง.. "เธอเห็นรึเปล่า?" "อะไร?" ลมตีขึ้นมาอีกระลอก คราวนี้ กระโปรงของนาดีน..ถูกพัดตลบขึ้น..สูง.. "นั่นไง" เขาพูด.. ชี้ไปที่กระโปรงของเธอ.. "นั่นไง" ชี้ ไปที่ถุงที่โดนลมตี.. "เร็วเข้า .. เร็ว..เอาว่าวเธอออกมาเร็ว!!" เขาจับมือเธอ ..ก่อนจะพาออกวิ่งไปเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ขึ้นไปที่ยอดเนิน.. พวกเข้าใช้เวลาไม่นานเลย..ที่จะทำให้ว่าวขึ้นไปลอยอยู่บนอากาศได้.. มันลอยฉวัดเฉวียนอยู่บนฟ้าเล่นลม..ไปมา.. ลมที่เหมือนไม่รู้ว่า มาจากไหน..อยู่ ๆ ก็วูบขึ้นมา เป็นลมอบอุ่น.. ให้ความรู้สึกนุ่มนวล แต่ ก็มีชีวิตชีวา.. พระอาทิตย์ค่อย ๆ เคลื่อนหายไปช้า ๆ ก่อนแสงแดดสุดท้ายของวันจะจากไป.. มีว่าวของพวกเขาเต้นระบำ เป็นฉากหน้าเพื่อบอกลา.. เมื่อความมืดเข้าครอบคลุม.. สายลม ก็หายไปด้วย ..เร็ว เหมือนเมื่อตอนมา.. ดิ๊ก กับนาดีน หันไปมองรอบ ๆ ตัว..ก่อนจะรู้สึกตัวว่า พวกเขา เป็นพวกสุดท้ายที่อยู่บนเนิน..มีแต่พวกเขา ..จริง ๆ .. ดิ๊กเดินไปเก็บว่า ..ก่อนจะเดินกลับมาหานาดีน.. เธอเอาแขนเกี่ยวกับแขนของเขาไว้ ..แล้วออกเดินกลับไปตามถนน..Kentish Town.. "ฉันจัดการได้นะ..คิดว่านะ.." ดิ๊กพูด.. ขณะที่พวกเขากำลังเดินกันไปตามทางลงจากถนน Prince of Wales "ถึงฉันจะต้องให้แม่ อาทิตย์ละ 20ฃ สำหรับค่าเช่าบ้าน และก็อีก 20 สำหรับผ่อนรถ รวมค่า travelcare* อีกอาทิตย์ละ 5ฃ ..ก็น่าจะมีเงินเหลือพอเป็นค่าใช้จ่ายขึ้นไปหาเธอ อย่างน้อย ก็สองอาทิตย์ครั้งนะ ..ฉันว่า ...ค่ารถไฟ มันไม่น่าจะเกินกว่า 14ฃ นะ ใช่มั๊ย? ถ้าซื้อตั๋ว ผู้เยาว์น่ะ.." เขาหันมาหานาดีน..และยิ้ม..กระชับแขนที่โอบเธอไว้แน่นขึ้น..นาดีนยิ้มตอบ.. "และจากนั้น ก็..แน่นอน" เขาพูดต่อ.. "มันก็ต้องมีวันหยุดด้วย..ใช่มั๊ย? เธอก็คงต้องกลับบ้านตอนวันหยุดด้วย ใช่มั๊ย? แล้วก็ยังจะวันหยุด กลางเทอมอีกล่ะ..มหาวิทยาลัยนี่เขาก็มีวันหยุดกลางเทอมใช่มั๊ย?" นาดีนยักไหล่ ยิ้มอย่างอึดอัด.. ดิ๊กพูดต่อ "ช่ายย..ยังไงก็แล้วแต่นะ..เราคงได้เจอกันบ่อยอยู่เหมือนกันนะ สามปี..แป๊บเดียวเอง..เดี๋ยวเธอก็ได้กลับมาอยู่ลอนดอน ก่อนที่เธอจะรู้ตัวซะอีกนะ" โอ..พระเจ้า..โอ๊ย.. นาดีนคิด..นี่มันใช่เลย..มันเป็นอะไรที่เธอ 'ไม่ต้องการ'ให้เกิดขึ้นเลย.. เดี๋ยว ๆ ๆ ก่อนนะ หนุ่มน้อย ..เธออยากจะตะโกน ..ดึงม้านายไว้ก่อน ซิ.. คิดดูซิว่าถ้าเกิดฉันเป็นผู้หญิง ที่เธอเพิ่งได้เจอเมื่อคืนนี้ที่ผับ.. เธอคงไม่ตัดสินใจอะไร ง่าย ๆ เร็ว ๆ อย่างงี้ หรอกน่า.. เธอคงไม่เพ้อเจ้อวาดแผนการอะไร เป็นฉาก ๆ อย่างงี้หรอก .. แต่ว่า นี่เพราะว่าเธอรู้จักฉันมาก่อน.. เธอรู้สึกว่าเธอรู้จักฉันดี..แต่เดี๋ยวนะ ..ไม่..ไม่ เธอไม่รู้อะไรเลย..เธอไม่รู้สักนิดเดียวเลยว่า ในหัวฉันตอนนี้ มันกำลังคิดอะไรอยู่.. เธอไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันต้องการอะไร ต้องการใคร.. ฉันเข็มแข็งมากว่าเดิม..ไม่ใช่เด็กผู้หญิง คนเดิมอีกแล้ว.. ฉันมีฝัน ..ฉันมีเป้าหมาย.. และฉันก็มีสิ่งที่ฉันอยากจะทำ สิ่งที่ไม่มีเธอเกี่ยวข้องด้วยสักนิด! เชื่อหรือไม่ ก็ตามใช่เหอะนะ.... แต่ว่าบอกได้เลยว่า ..ถึงยัยดีไลล่าตัวแสบแห่งรอบศตวรรษจะ ดันมาหลงรักเธอเข้า.. มันก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะมีเสน่ห์ กับผู้หญิงทุกคนหรอกนะยะ.. และจะหวังให้ฉัน ทิ้งความฝัน ทิ้งอนาคต เพื่อเธอเนี่ยนะ..ฝันไปเถอะ ฉันก็มีความใฝ่ฝัน จุดมุ่งหมายในชีวิต นะยะ ..ดิ๊ก ไรอัน ..แต่ไม่ใช่เธอ..ไม่ใช่.. ไม่ใช่อีกต่อไป! แล้วก็จะไม่มีวันเป็นอีกด้วย.. ฉันเข้มแข็งกว่าเธอเยอะ ..ใช่! จริงด้วย! ฉันเข้มแข็งกว่าเธอ ฉันไม่ต้องการเธอ! "ดิ๊ก" เธอเอ่ยขึ้น..เมื่อพวกเขาเดินมาถึงหน้าร้านขายแผ่นเสียงที่ถนน Kentish town ก่อนจะหันหน้า มาเผชิญหน้ากับเขา.. "อะไร?" ใบหน้าดิ๊กเต็มไปด้วยความสับสน.. "คือ.." เธอพูด.. "เรื่องเธอกับฉัน..คือฉันไม่คิดว่ามันจะไปกันได้ดีน่ะ" "อะไรนะ ..หมายความว่าไงน่ะ?" "คือฉันว่า..บางที ถ้าเรา แบบว่า..อย่าเพิ่งรีบร้อนอะไรตอนนี้น่ะ.." เธอพยายามอธิบายความรู้สึกของเธอ..ให้เขาฟัง..อธิบายเกี่ยวกับชีวิตใหม่ของเธอ ที่ Manchester ที่เธอต้องการทิ้งเรื่องราวต่าง ๆ นานา เกี่ยวกับลอนดอน ไว้ที่นี่.. เธอไม่อยากให้เรื่องราวในอดีต มากวนใจเธอ.. ดิ๊ก กระพริบตาปริบ ๆ และพยักหน้า..งง ๆ .. "เข้าใจมั๊ย ดิ๊ก..หา?" เธอถาม "มันแค่ไม่ใช่ตอนนี้ น่ะ .. มันไม่เหมาะสำหรับเรา ทั้งสองคนน่ะ แหละ" ดิ๊กพยักหน้าอีกครั้ง ...พยายามยิ้ม.. จากคุณ : laughingbug - [ 23 ก.ค. 46 00:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "งั้น..เข้าใจแล้วนะ ?" อีกครั้ง..ที่ดิ๊ก พยักหน้า ..ช้า ๆ ก่อนจะ ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นส่ายหน้า ..เร็ว และแรง.. "ไม่!!" เขาตะโกน..สะบัดมือนาดีน ที่จับแขนเขาไว้ออกอย่างแรง ก้าวถอยห่างไปก้าว.. "ไม่..ไม่แน่ ๆ ..ฉันไม่เข้าใจเรื่องงี่เง่านี่หรอกนะ ..โค-ตร จะไม่เข้าใจเลย.. ฉันว่านี่มันเป็นเรื่องบ้าชมัดเลยนะ ..พระเจ้า.. ดีน..ตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันเห็นเธอเมื่อคืนนี้แล้วนะดีน..ฉันก็..ก็..โธ่..พระเจ้า.. ฉันไม่รู้หรอกนะว่าที่ผ่านมามันจะเป็นยังไง ..แต่ที่เราอยู่ด้วยกัน ..มันวิเศษมาก ๆ เลย.. เธอทำให้ฉันรู้สึกดี มาก ๆ ..และฉันก็อยากจะรู้สึกอย่างนี้..ตลอดไป.. อยากที่จะได้รอคอยให้ถึง วีคเอน..เพื่อที่จะได้ไปยืนเข้าคิวซื้อตั๋วรถไฟ ที่สถานี Euston กับกระเป๋าเสื้อผ้า..กับตั๋ว รถไฟ รีเทิร์น..อยู่ในมือ.. ฉันอยากจะใช้เวลาสามชั่วโมงนั่งอยู่บนรถไฟ ..เพื่อที่จะได้เห็นเธอยืนรอรับฉันอยู่ที่ปลายทาง ฉันอยากรู้จักเธออย่างจริง ๆ จัง ๆ .. ในแบบที่ไม่ใช่นาดีน อย่างที่ฉันเคยรู้จัก .. ไม่ใช่นาดีน คนที่เป็นเพื่อนซี้ สมัยเด็ก ๆ ..แต่เป็นแบบ ผู้หญิง ที่วิเศษสุด ที่ฉันได้เจอเมื่อคืน.. อย่างผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม ..มหัศจรรย์..ที่ฉันเพิ่งได้รู้จักแค่ สี่สิบแปดชั่วโมง" "เธอรู้จักฉันมาเป็นชาติแล้ว ดิ๊ก" "ไม่! ไม่ใช่เธอ..ที่ฉันรู้จักมาก่อน ..ตอนนี้ เธอไม่เหมือนเมื่อก่อน!! เธอเป็นคนใหม่ ..และฉันก็ปล่อยเธอไปโดยไม่ได้รู้จักเธอจริงๆ  จัง ๆ ไม่ได้ ! ฉันปล่อยให้เราจบกันอย่างนี้ไม่ได้ ..โธ่..ดีน..ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องบ้า ๆ นี่มันจะเกิดขึ้นได้! " นาดีน ได้แต่จ้องมองพื้น ..เธอก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันแหละว่าเรื่องบ้า ๆ นี่มันจะเกิดขึ้น.. เธอไม่สามารถแม้แต่มองตาเขา.. เธอกลัวที่จะเห็นอะไรอยู่ในนั้น .. "ฉันเสียใจ" เธอพึมพัม.. "ฉันเสียใจ แต่ว่า ทุกอย่างมันต้องเป็นอย่างที่มันควรจะเป็นนะดิ๊ก..มันก็แค่จังหวะไม่ดี.. ที่ผ่านมาเรื่องระหว่างเธอกับฉัน..ทุกอย่างที่ผ่านมาหลายปีมานี้.." ่"หมายความว่าไง?" นาดีนสูดลมหายใจเข้าลึก..ขยับปากจะพูด แต่ ..ตัดสินใจว่า..ไม่ดีกว่า.. ไม่ใช่เรื่อง..ป่วยการเปล่า ๆ ที่จะขุดคุ้ย เรื่องความเจ็บช้ำในอดีต ออกมา.. "เปล่า.." .."ไม่มีอะไร" "ฟังนะดีน..เราลองพยายามกัน ไม่ได้เหรอไง? อยากน้อย เราก็จะได้รู้ว่า เราไปกันได้รึเปล่า ไม่ใช่อย่างนี้ ..ไม่ใช่ตัดสินมัน..ก่อนที่เธอจะได้ลอง.. ฉันรู้ว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร..จริง ๆ นะ ..เกี่ยวกับชีวิตใหม่..เกี่ยวกับการเริ่มต้น.. และก็ทั้งหมดนั่นแหละนะ ดีน..แต่ฉันอยากบอกเธอว่า ..ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนี้ กับใครมาก่อน และฉันก็ไม่คิดว่าฉันจะผ่านมันไปได้ ..ถ้าเธอไม่แม้แต่จะให้โอกาสฉันได้ลองนะ ...ดีน.." "โธ่ ดิ๊ก..เธอไม่เข้าใจหรือไงนะ!  เราจะไปกันได้ดี..ฉันรู้.. นั้น แหละ จุดที่ฉันพยายามจะชี้ให้เธอเห็น.. เธอกับฉัน ..เราจะเป็นคู่ที่เฟอร์เฟคที่สุด ..ถ้าเราอยู่ด้วยกัน ..ของมันแน่อยู่แล้ว.. และก็เพราะงี้แหละ ฉันถึงไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับเธอไงเล่า! ... ไม่ใช่ตอนนี้! ไม่ใช่วันก่อนวันที่ฉันจะไปจากลอนดอน..มันไม่ใช่อย่างที่ฉันต้องการ!" "แต่เธอต้องการฉัน?" ดิ๊กถาม ยกมือข้างหนึ่งขึ้นแตะหน้าอกตัวเอง "ใช่มั๊ยดีน? " นาดีนยักไหล่ ..แน่นอนอยู่แล้ว เธอต้องการเขา..มากกว่าอะไร ทั้งหมด.. แต่ว่าเธอตัดสินใจไปแล้ว..ถ้าเธอตอบตกลงกับเขาตอนนี้.. เธอจะสูญเสียความเป็นตัวเองอีกครั้ง..'ไม่' เธอสะบัดหัวตัวเอง แรงเร็ว.. "ไม่ดิ๊ก..ฉันไม่ต้องการเธอ ฉันรู้ว่า มันคงยากสำหรับเธอที่จะเชื่อ แต่ฉันไม่ต้องการเธอ โอเค้? ฉันเกลียดที่จะต้องทำให้เธอรู้สึกหมดความมั่นใจนะดิ๊ก แต่มัน..เป็นอย่างที่มันต้องเป็น" เธอหมุนตัวกลับเดินไปตามถนน Kentish town น้ำตาเอ่อท้วมท้นอยู่ภายใน.. และเธอปฎิเสธที่จะให้ดิ๊กเห็นเธอ ร้องไห้.. ดิ๊กวิ่งตามมา จับแขนเธอ บังคับให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา.. "แค่นี้เนี่ยนะ? เหอะ? แค่นี้..เหรอ?" นาดีนพยักหน้า.. "เธอมีความสุขที่จะเดินหนีไปเฉย ๆ อย่างงี้เนี่ยนะ ..? แค่เดินจากไป มีชีวิตใหม่ โดย ไม่คิดว่า มันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราลองคบกันเนี่ยนะ?" เธอพยักหน้าอีกครั้ง ดิ๊ก สูดลมหายใจเข้า..หนักหน่วง...จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ "ฉันไม่เชื่อเธอ นาดีน ไคท์!" เขาส่ายหัวช้า ๆ "ยังไง ๆ ฉันก็ไม่เชื่อเธอ" "นั่นมันก็เป็นสิทธิของเธอ" เธอตอบสูดจมูก หลบสายตาเขา "ช่าย.." เขาว่า "ช่าย ..ฉันก็ว่าอย่างงั้น ..และมันก็เป็นสิทธิของฉันที่จะบอกกับเธอว่า .. เรื่องนี้ มันยังไม่จบ ..ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน..เธอสวยมาก และก็ พิเศษมาก และก็มหัศจรรย์ มาก นะ นาดีน..และนี่.." เขาชี้ที่ตัวเอง และ นาดีน.. "ระหว่างเรา มันจะยังไม่จบ..จำไว้นะ ว่าฉันบอกกับเธอไว้อย่างนี้ ..โอเค้? เธอตัดสินใจผิดนาดีน.. มันเป็นความผิดพลาดของเธอ.." "ฉันเสียใจ" เธอพูด เมื่อหันมาเผชิญหน้ากับดิ๊ก ที่หน้าบ้านของเธอ.. "ฉันน่าจะบอกเธอตั้งแต่แรก ..ฉันไม่คิดว่า เรื่องมันจะออกมาเป็นแบบนี้..ฉันเสียใจจริง ๆ " "ฟังนะดีน.." ดิ๊กจับมือเธอทั้งสองข้างมากุมไว้ และจ้องลึกเข้าไปในดวงตา ของเธอ "ฉันได้ยินทุกอย่างที่เธอพูด เรื่องที่เธอไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับฉัน.. แต่อย่างน้อย เรา จะยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ..ได้มั๊ย? ฉันแค่อยากได้รู้ว่า ยังไม่เธอ อยู่ในชีวิตฉัน..ให้ฉันเขียนหาเธอได้มั๊ย? หรือบางที ..แค่ได้เจอเธอเวลาที่เธอกลับมาบ้าน ตอนวันหยุด ได้มั๊ย? ขอร้องเถอะนะ.." นาดีนพยักหน้า.. "ได้ซิ.." เธอพูด อยากให้เรื่องที่เธอเป็นคนเริ่มนี้ มันจบลงเสียที.. อยากจะกลับเข้าบ้าน ..อยากจะไปจากเขา.. "ได้อยู่แล้ว..ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ?" แล้วเธอก็หันหลังเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกถึงน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาที่ดวงตา "แล้วเจอกัน" ยังไง เธอก็ยัง บังคับให้ตัวเองหันกลับมาบอกลาเขาได้อีกครั้ง.. ก่อนที่จะเปิดประตู เข้าบ้าน แล้วปิดประตูตามหลังเสียงดัง..สนั่น.. "นั่นลูก รึเปล่าจ๊ะ?" เธอได้ยินเสียงแม่ ตะโกนถามออกมาจากห้องนั่งเล่น "ค่ะแม่" พยายามกลั้นเสียงสะอื้น "เดี๋ยวหนู เข้าไปค่ะ" แล้วเธอก็วิ่งขึ้นบันไดไปอย่างเร็ว วิ่งทีละสองขั้น..สู่ห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอนสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียง..เมื่อเธอค่อย ๆ สงบลง เธอได้ยินเสียงเดินลากเท้า อยู่ข้างนอกบ้าน ..เมื่อเธอเดินมาแง้มผ้าม่านที่หน้าต่างออกดู ดิ๊กอยู่ข้างนอกนั่น ..มือทั้งสองข้างอยู่ในกระเป๋าเสื้อแจ๊คเก็ต..เธอมองเขาค่อย ๆ เดินจากไปช้า ๆ เดินลากขาอย่างหมดอาลัยตายอยากไปตามถนน Bartholomew.. "นาดีน..นาดีน..นี่อะไรอยู่บนพื้นเนี่ยลูก?" แม่ของเธอตะโกนถามมาจากชั้นล่าง "แม่ล่ะ อยากรู้จริง ๆ เลย ว่าเมื่อไหร่ลูกจะเก็บของให้มันเป็นที่เป็นทางบ้างนะ พรุ่งนี้ก็ไม่มีแม่ค่อยตามเก็บให้แล้วนะ ..รู้มั๊ย?" นาดีน รอจนได้ยินเสียงแม่เดินลากรองเท้าแตะ กลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น เธอถึงค่อย ๆ ย่องลงมาที่ชั้นล่าง.. สิ่งที่ว่างอยู่ที่บันได้ขั้นล่างสุด ดูเหมือนอะไรสักอย่าง สีสดใส..กับหางยาว..ๆ เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมา ..มันเป็นว่าวของดิ๊ก..ตัวที่เขาเอามันมากับเขาด้วยวันนี้.. เธอทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรง..ที่ขั้นบันได้..ค่อย ๆ ลูบไล้เจ้าว่าวตัวนั้นอย่างเบามือ เธอยกมันขึ้นแตะจมูก สูดดมมัน.. มันมีกลิ่นของอากาศสดชื่น..และพลาสติก มีกลิ่นของวันนี้..วันของเธอและดิ๊ก.. มันมีกลิ่นของลมหายใจของดิ๊ก..การปิคนิคของเธอและเขา.. กลิ่นมันฝรั่งทอด กับ บาร์เก็ต อุ่น ๆ .. กลิ่นของแสงแดด ความหวัง และความสุข กลิ่นของวัยเยาว์ของเธอ..กลิ่นของอดีต.. เธอพลิกมันกลับอีกข้าง .. สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขียนด้วยปากกาดำ บางอย่างที่เห็นได้ไม่ชัดเจน..เพราะว่ามันเขียนด้วยปากกา ที่เขียนใส่พลาสติกได้ไม่ดีเท่าไหร่.. ดังนั้นเธอก็เลยเอียงมันเข้ากับแสงไฟ และสุดท้าย ก็สามารถ อ่านข้อความนั้นได้.. ดิ๊ก และ ดีน 13 กันยายน ตลอดไป (รูปหัวใจ) เธอค่อย ๆ พันหางว่าวเก็บ ช้า ๆ อย่างเศร้าสร้อย ก่อนจะลุกขึ้น..เดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน.. จากคุณ : laughingbug - [ 23 ก.ค. 46 00:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวัดดีค่ะ ทุกคน ตอนนี้ ก็ต้องบอกว่า กองเชียร์ ดีไลล่า.. ขอจงอดทนรอ อีกสักพักนะคะ .. จริง ๆ ไม่รู้เธอจะมาตอนไหนเหมือนกัน น่าจะเร็ว ๆ นี้แหละน้อ.. แล้วไว้เจอกันนะ คะ .. เร็ว ๆ นี้ หวังว่า ..เอิ๊ก.. จากคุณ : laughingbug - [ 23 ก.ค. 46 00:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮ้อ ... คนรักกันก็อาจไม่สมหวังก็ได้ เพราะรักไม่พร้อมกัน คู่นี้จะเป็นอย่างนี้หรือเปล่านะ จากคุณ : scottie - [ 23 ก.ค. 46 00:16:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แว๊ก.... ทำไมออกมาเป็นแบบนี้ ........ กลับกลายเป็นเรื่องเศร้าเฉยเลย ดีไล่ล่าของผมก็ยังไม่ปรากฏอีก สงสัยคุณ laughingbug แปลผิดแน่เลย เป็นแบบนี้ได้ไง งือ..... สงสัยคุณ laughingbug จากคุณ : GTW - [ 23 ก.ค. 46 05:16:54 A:202.133.172.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 แง่ม... รอตอนต่อไป แล้วตอนนี้ดิ๊กยังรีกดีนอยู่ไม้น้า...... จากคุณ : nim_funny - [ 24 ก.ค. 46 19:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แงงงง หายไปเตรียมสัมมนา กลับมาห้องนี้อีกที มัวแต่ดูกระทู้ข้างบน เพิ่งเห็นอ่ะว่าปล่อยเรื่องผ่านตา เลยเพิ่งมาอ่านเอาตอนนี้ จากคุณ : canossa (Canossa) - [ 1 ส.ค. 46 21:04:08 ]