ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับ . โผล่มาเปิดกระทู้ อาศรมชาวโคลง ๖๙  ด้วยโคลง “กราบแก้วกรองคำ”  ถือโอกาสชวนเพื่อน ๆ เขียนถึงแม่โดยไม่จำกัดว่าจะต้องเป็นโคลงเท่านั้น   ใครชอบที่จะเขียนร้อยกรองแบบใด ไม่ว่า กาพย์ กลอน โคลง ฉันท์  ฯลฯ ก็เขียนส่งมาแบ่งปันกันอ่าน  เปิดแง่มุมความคิดให้แตกฉาน เป็นอาหารสมองดีกว่าหมกมุ่นกับข่าวสารการเมืองจนเกินไป ผมยังคงต้องดูแลให้กำลังใจคนใกล้ชิดที่ป่วยเป็นมะเร็ง ช่วงนี้ผ่าตัดแล้ว แต่หมอยังนัดเดือนละ สองสามครั้ง ไม่มีกะใจจะเขียนอะไรเลย  แวะเข้ามาคราวนี้เห็นชาวโคลงเนือย ๆ กันไป คงงาน ยุ่งเหมือนกับที่ศาลาไทยบอก (สังเกตเอาจากรสโคลงที่ไม่ค่อยจัดจ้านเหมือนเคย  ฮิฮิ..) ไม่แน่ใจว่าจะเฝ้ากระทู้ได้จนจบหรือไม่  ขอแรงเพื่อนทุกคนช่วยกันหน่อย ถ้าผมเงียบไปก็แสดง ว่าหาเวลาไม่ได้จริง ๆ   เคยแวะเข้ามาแล้วได้อ่านแต่ชื่อคนเขียนก็ยังเคย คืนนี้นอนดึกเพื่อเขียนโคลง ไม่ได้เขียนมาพักใหญ่ รู้สึกอึดอัดขัดข้องไปหมด คงมีผิดพลาดบ้าง ใครเห็นข้อบกพร่องจะช่วยขัดเกลาแก้ไขให้ ก็ยินดีครับ ๏  นักรบฉันทลักษณ์ไร้            แรงยุทธ์ ดาบกร่อนปากกากุด                เกลื่อนกลิ้ง ทแกล้วขลาดศึกทรุด                 โทรมศักดิ์   ทกล้าเวย โคลงเสื่อมหนีศึกทิ้ง                   ศพท้นอาศรม  ๚ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 24 ก.ค. 46 02:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับ...ท่านเจ้าของกระทู้....เอายานี๑๑...มาร่วมขบวนกานท์...ครับ เขาเทียบเขาเปรียบถ้อย ช่างงามร้อยยามคล้อยเรียง ยินส่ำเขาร่ำเสียง เทอดสำเนียงอยู่เพียงไหน โวหารที่ผ่านเห็น ล้วนงามเด่นไม่เว้นใด เค้นขานจดจารไข ย้อมสดใสแผ่ไพศาล ทุกแง่ชะแง้หงาย ดุจสูรย์บ่ายกำจายบาล อุ่นซบเมื่อสบสาน สร้างห้วงมานให้ลาญหมอง ใครหนอยามท้อนัก มีอุ่นตักให้พักตรอง ขุ่นไหนเมื่อไหวนอง มีมือรองคอยผ่องโลม ใครหนอพะนอแนบ ลดเจ็บแลบยามแปลบโรม ลดทอนจากร้อนโถม หั่นไห้โหมให้โทรมหาย ยามรวดแม่ปวดร้าว ทุกย่างก้าวมุ่งผ่าวกลาย มือสองมีนองสาย คอยแนบหมายของปราณี เติบใหญ่กลางวัยเยาว์ อาจมัวเมาด้วยเขลามี วาทพล่อยอย่าปล่อยพลี อย่าย่ำยีอย่ารี่หยัน มือไล้เคยไหวลูบ เป็นพิมพ์รูปไว้รับรัน ต้านพิษจากบิดผัน ทุภาษสรรยามสั่นเสียง ธาตรีแม้นคลี่ตรา อีกธาราทั้งหล้าเรียง จารคุณการุนเคียง เกรงน้อยเพียงไม่พอเผย หนึ่งใจเคยไหวจ้อง จากแรกร้องเสียงก้องเลย หนึ่งใครนั้นไม่เคย จักห่างเชยของชื่นชม หนึ่งใครเมื่อขัยคล้อย ย่อมรอร้อยของรื่นรมย์ เสพสายของสรวลสม จากลูกบ่มให้เบิกบาน . จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ก.ค. 46 09:46:49 A:213.68.98.20 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมขอว่าเป็นกลอนละกันครับ ถนัดกว่า กลอน 2 บทนี้ผมกับเพื่อนแต่งเมื่อเกือบ 20 ปี มาแล้ว สมัยเรียนมัธยม ขอร่วมด้วยครับ พระคุณแม่มีต่อลูกผูกจิตมั่น สุดจำนรรจ์เปรียบถ้อยร้อยกรองได้ แม่รักลูกลูกก็รู้อยู่แก่ใจ จะตอบแทนเท่าใดไม่เทียมทัน ลูกจะตั้งใจเรียนเพียรศึกษา เป็นคนดีดังจินดาแม่ใฝ่ฝัน คราวันแม่เวียนบรรจบครบอีกวัน ปณิธานของลูกนั้นทวีคูณ ตอนนี้คุณแม่ผมไม่อยู่แล้ว หลังจากต่อสู้กับมะเร็งและโรคหัวใจมาหลายปี ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณคัมภีร์โบราณด้วยครับ จากคุณ : นักอ่านชั้นอะ - [ 24 ก.ค. 46 11:29:27 A:203.63.77.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮียคัมภีร์ฯ เงียบหายไปนานสองนาน  ก็พอจะทราบอยู่จากข้อความครั้งก่อน ว่าต้องคอยดูแลคนใกล้ชิดที่ป่วย พี่ๆ หลายคนบ่นเป็นห่วงและคิดถึงเฮียอยู่เสมอ  ทั้งในกระทู้อาศรมฯ และวงสนทนานอกรอบ (ก็วงเหล้าดีๆนี่แหละ) แม้จะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว  แต่ด้วยไมตรีที่มีให้เสมอมา  ศาลาไทยก็นับถือเฮียเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง จึงขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ได้โปรดคุ้มครองและให้เฮียและบุคคลอันเป็นที่รัก ประสบแต่สิ่งอันพึงปรารถนา สุขภาพพลานามัยสมบูรณ์ และเจริญด้วยจตุรพิธพรชัยครบถ้วนทุกประการ  ...  นะคะ อ่านไปอ่านมา  สะดุดเอาตรงนี้ (อีกแล้วนะ) !!! แวะเข้ามาคราวนี้เห็นชาวโคลงเนือย ๆ กันไป คงงาน ยุ่งเหมือนกับที่ศาลาไทยบอก (สังเกตเอาจากรสโคลงที่ไม่ค่อยจัดจ้านเหมือนเคย  ฮิฮิ..) ก็คงเป็นอย่างที่คุณสังคโลกเธอเคยบอกนั่นล่ะค่ะ  "ขุนโคลงขาดหมึกแต้ม     เติมฝัน" แต่อ่านที่เฮียเขียนโคลงชุดถึงคุณแม่ "กราบแก้วกรองคำ" ข้างต้นแล้ว เชื่อว่าอีกหลายคนคงได้หมึกมาเติมให้เขียนได้อีก ศาลาไทยชอบบทจบ ๏  กราบรักเหนือรักล้ำ            เลอภพ สามโลกสำนึกนบ                นอบไหว้ สี่ดินหกฟ้าทบ                    ฤๅเทียบ หนึ่งรักเหนือโลกไร้                แหล่งล้ำเลอคุณ  ๚ อาจเพราะยังติดใจบท "ตกสวรรค์" กับ "ตอบสวรรค์" ครั้งก่อนนู้น  หรืออาจด้วยกำลัง "บ้า" อ่าน "ไตรภูมิ"  ก็ไม่รู้ได้ กับเล่าเรื่องงานที่กำลังยุ่งๆ อยู่ตอนนี้  ต้องหา "ตัวเมือง" หรือ ตัวหนังสือล้านนามาประกอบงานที่ทำอยู่ โชคดีไปเจอ web เข้า http://www.lannaworld.com มีกระดานสนทนาให้ตั้งกระทู้ได้ด้วย ศาลาไทยเลยเข้าไปขอความช่วยเหลือ  ตั้งกระทู้ไว้  และรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของคนที่นั่นมาก รวมถึง คุณแม่ไก่ ที่เคยเข้ามาเขียนในอาศรมฯ ก็ยังไปเจอกันที่กระดานฝั่งโน้นด้วยเช่นกัน นอกจากหลายท่านจะเข้ามาอธิบายเรื่องตัวหนังสือล้านนาแล้ว  ยังส่งฟอนท์ล้านนามาให้ใช้งานด้วย ไว้แล้วจะเอาตัวหนังสือล้านนา  มาลองแปลงฟอนท์กับโคลงของเฮียแล้วส่งมาให้ดูนะคะ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 46 18:12:51 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 24 ก.ค. 46 12:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สายเลือดไหลหล่อเลี้ยง...พันธุกรรม สายน้ำนมหนุนนำ...........ชีพฟื้น สายเหงื่อโถมแรงทำ.......จนเติบ  โตนา สายรักผูกภพพื้น.............ชั่วฟ้าดินสลาย จากคุณ : Daosaddha - [ 24 ก.ค. 46 13:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กี่สัมผัสแผ่วผ่านเมื่อวันก่อน กี่โอบอุ้มคุ้มร้อนกันฝนหนาว กี่ปัดเป่าปลอบปลุกทุกเรื่องราว กี่ร่องรอยปวดร้าว “แม่” เยียวยา จะผ่านโลกดีร้ายไปกี่โลก จะผ่านสุขผ่านโศกกี่คุณค่า จะได้พบอย่างนี้สักกี่ครา จะบูชาเท่าใดให้เทียบเทียม จากคุณ : ..วาวา.. - [ 24 ก.ค. 46 17:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รักแม่แม่รักเจ้า จวบตาย รักแม่แม่เปล่าดาย เดี่ยวปั้น รักแม่แม่วางวาย ...เวียนรอบ ระลึกฤๅ รักแม่แม่นึกฉะนั้น .พรุ่งนี้คงจะถึง สวัสดีครับ มาร่วมเขียนด้วยครับ จากคุณ : ผู้งมงายในรัก - [ 24 ก.ค. 46 18:14:40 A:203.154.97.197 X:129.0.1.70 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ . เพื่อนที่เข้ามาประเดิม “กราบแก้วกรองคำ” เป็นท่านแรกคือคุณสดายุ (2) เป็นผู้ที่น่าจะขยันเขียนงานร้อยกรองมากที่สุดในขณะนี้ ทั้งกาพย์ กลอน โคลง และฉันท์  โดยเฉพาะ  “พุทธประวัติคำฉันท์”  และฉันท์อื่น ๆ อีกมาก เช่น “ชมนกชมไม้” (วสันตดิลกฉันท์) ที่คุณสดายุเขียนไว้โดยจัดจังหวะ ของฉันท์ลงตัวกับธรรมชาติได้เหมาะเจาะ  หลายท่านคงอ่านมาแล้ว ขอคัด ตัวอย่างตอนที่ผมชอบมาอ่านทบทวนดู .ครืนครั่นคะคึกอุทกคราด                  ทะลุลาดทะลวงลอย ฟองฝนนะฟูมชะชลฝอย                        คละคล้อยก็เคลื่อนไคล เพิงผานะเพิ่มพิถยผวน                        ระอุอวลละอองไอ ร่วงลิ่วละล่องลักษณะไหล                   ปะทะไปประโปรยปาน .. คุณนักอ่านชั้นอะ  (3) นามแฝงนี้แปลกดีจริง แต่ก็น่าจะเป็นนักเขียนด้วย ขอบคุณมากครับ อ่านกลอนสมัยเรียนมัธยมแล้วแล้วเหมือนได้จิบไวน์ที่ เจ้าของอุตส่าห์เก็บไว้มานานปี รสนุ่ม ลุ่มลึก   ลองอ่านสองวรรคนี้กัน “แม่รักลูกลูกก็รู้อยู่แก่ใจ จะตอบแทนเท่าใดไม่เทียมทัน” ใครมีบทร้อยกรองที่เขียนถึงแม่ไว้ ยิ่งตอนหัดเขียนใหม่ ๆ ยิ่งดีครับ ความสวยงามของความรู้สึกนี้ แม้ใช้ภาษาเรียบง่าย แต่อ่านแล้ว ซาบซึ้งเหลือใจ ส่งกันมาเลยครับ ทุกครั้งที่แวะเวียนเข้ามายังอาศรมชาวโคลง ในขณะที่ท่านพี่และผองเพื่อน ท่านอื่นเลือนลากันไปตามเหตุปัจจัยเฉพาะตัว แต่เธอ ศาลาไทย (4) ก็ยัง เป็นหลักให้กระทู้นี้ไม่หายไปไหน แต่ในช่วงหลังนี่เสียงบ่นว่างานยุ่งชักจะถี่ แต่ก็ยังอยากจะขอบคุณกันอย่างเป็นทางการมา ณ ที่นี้..ขอบคุณจ้ะ .. หนังสือที่เกี่ยวกับไตรภูมิเล่มล่าสุดที่ซื้อไว้ก็ “พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ไตรภูมิกถา” ฉบับราชบัณฑิตยสถาน  มีประโยชน์มากแต่ไม่มี เวลาจับอ่านเลย คิดว่านักเลงหนังสืออย่างศาลาไทยคงมีไว้แล้ว จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 25 ก.ค. 46 00:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณวาวา (6) ได้อ่านงานเขียนจากนามปากกานี้แม้ไม่มากแต่ก็ประทับใจ และจำได้แม่น เป็นผู้ที่ใช้ภาษาอย่างมีพลังและฉีกอารมณ์ คนอ่านให้วูบ ไหวได้อย่างที่หาตัวจับได้ยาก..(คนที่เขียนกลอนสั้น ๆ ได้เฉียบขาดนักที่ ผมจำได้ตอนนี้ ก็..xxx เฒ่า..ยังอยู่ไหมนี่..) ลองอ่านตัวอย่างกลอนที่คุณ วาวาเขียนไว้ .แล้วคงรู้สึกเหมือนมีอะไรฟุ้งฟ่องอยู่ในอารมณ์ "...เด็ดดอกหญ้ามอบให้ไว้แทนรัก หมายสมัครมุ่งมั่นมิหวั่นไหว แทนน้ำคำหวงแหนแทนหัวใจ ฝากให้ใครสักคน..บนแผ่นดิน..." คุณ Daosaddha (5)  ท่านนี้ไม่ค่อยเห็นตั้งกระทู้เอง แต่มีน้ำใจอบอุ่น เพราะเขียนความรู้สึกไปร่วมงานกับเพื่อน ๆ ไว้มาก ฝีมือการเขียนนั้น เฉียบขาดคมคาย ลองอ่านเปรียบเทียบกับคุณวาวาข้างบนแล้วจะเห็น ว่าฝีมือคู่คี่สูสีกันเพียงใด “ตะวันเคลื่อนเดือนคล้อยยิ่งหงอยเหงา เพียงสองเราเคว้งคว้างหลงทางถิ่น ยังต้องแยกแตกกันวันดำดิน เหลือแต่กลิ่นไม้จันทน์กับควันไฟ” ผู้งมงายในรัก (7) ชื่อนี้ออกจะใหม่สำหรับผม..ถึงจะไม่คุ้นเคยแต่ลีลาโคลง ที่ลื่นไหลปราดเปรียวบอกความมั่นคงของฝีมือได้ชัดเจน ขอบคุณครับ วันนี้มัวแต่ดูหงส์แดงและเขียนกลอนนิดหน่อย ไม่ได้เขียนโคลงมาวางแม้สักบท ขอผลัดไว้ก่อน   สวัสดีครับ .. แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 46 08:36:12 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 25 ก.ค. 46 00:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ... ^__^ ฟ้าห้อมดินห่มน้ำ          ฉันใด แม่ห่วงยอดดวงใจ         เฉกนั้น โอบไออุ่นทรวงใน         แผ่ปก ลูกนา ลูกจึ่งคลอโคลงดั้น         กราบเท้าแทนกมลฯ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 25 ก.ค. 46 06:32:17 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอากาพย์ฉบัง 16  มาแจมค่ะ รักแท้หาใดเทียบเท่า      ได้เหมือนแม่เรา มิมีจืดจางห่างหาย สองมือแม่โอบอุ้มกาย        เลี้ยงลูกหญิงชาย ผูกพันธ์มั่นรักนิรันดร์ แต่งไม่เก่งแต่ชอบแต่งค่ะ ......... ตั้งแต่ทำงานก็ไม่ได้แต่งมานานแล้ว  เลยลองดูค่ะ เดี๋ยวมีเวลาและสมองลื่นไหลจะมาแจมอีกค่ะ จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 25 ก.ค. 46 11:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับ....เวียนมาอีกรอบ....ขอแบบสั้นๆบ้างครับ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔... หนึ่งผู้สุพจนจะพิมพ์ คุณปริ่มบ่เห็นปลาย ลึกสุดบ่สิ้นณระยะสาย จะสยายและหยั่งถึง หนึ่งนั้นอนันตวจนา มหิมาผิว์รำพึง ล่วงตรรกจะตราอักขระตรึง นิรหนึ่งจะเนื่องหมาย กริ่งกรองบ่กอปรนยะประการ ผลดาลจะเปล่าดาย กริ่งเพียงบ่พอวจนะผาย บทคล้ายบ่คู่ควร จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ก.ค. 46 12:29:37 A:213.68.98.20 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 13   เกือบลืมไปอีกอย่าง  link กระทู้เดิมจ้ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2354965/W2354965.html อาศรมชาวโคลง ภาค ๖๘ ๏ ๏ ๏ สักวานอกรอบ ๏ ๏ ๏ กับกลอนและโคลงที่แต่งไว้เมื่อสองปีก่อน หลายท่านคงผ่านตามาแล้ว   รัก ของแม่มีแต่ให้ไม่สิ้นสุด แม่ ประดุจพรหมของลูกผูกใจมั่น ที่ เติบใหญ่แม่เลี้ยงดูอยู่ทุกวัน สุด รำพันเปรียบค่าล้ำน้ำพระคุณ แม่ตรากตรำทำงานหนักเพราะรักลูก ด้วยพันผูกสายใยเอื้อคอยเกื้อหนุน แสนงดงามยามแม่ยิ้มปิ่มการุณย์ อิ่มไออุ่นเทิดบูชาค่าน้ำนม ๏ รักกว้างกว่าแผ่นฟ้า        มหาศาล แม่ดุจพรหมบันดาล           ชีพให้ ที่ถูกผิดทุกสถาน              คอยอบ  รมแฮ สุดจักเปรียบเทียบได้          หนึ่งน้อยน้ำพระคุณ ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 25 ก.ค. 46 12:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ..อุ่นรักจากอกนั้น................อ่อนหวาน ชุ่มชื่นจับจิตปาน..................ทิพย์ฟ้า ซึมซาบซับวิญญาณ..............วิจิตร ชีวิตแม้นเบื้องหน้า................กว่านี้มีไฉน จากคุณ : ..วาวา.. - [ 25 ก.ค. 46 17:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หมอบกรานกราบแม่ด้วย              ดวงใจ ลูกรักลูกอาลัย                          ร่ำไห้ แม่อยู่ลูกอยู่ไกล                        เกินห่าง แม่ลับลูกกลับใกล้                      กระดูกไว้บูชา จากคุณ : วิชชา - [ 25 ก.ค. 46 18:15:41 A:202.29.32.5 X:202.29.32.155 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จำจากอกแม่นี้ . . . . . . . . . . ร่ำเรียน คำสั่งบอกพากเพียร . . . . . . . . ค่ำเช้า รับรู้เร่งขีดเขียน. . . . . . รีบจบ กลับเฮย กรานกราบน้อมเหนือเกล้า . . . . . . ท่วมท้นพระคุณทวี จากคุณ : รสา รสา - [ 25 ก.ค. 46 21:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลืมรูปค่ะ ปล. ไม่ได้เขียนโคลงนานมากแล้ว ป่านนี้คืนครูไปหมดแล้วค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 25 ก.ค. 46 21:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับเฮียคัม ฯ ก่อนอื่นขอให้กำลังใจผู้ใกล้ชิดในการต่อสู้กับโรคร้ายด้วยครับ ปกติผมรับหนังสือพิมพ์มติชน ช่วงนี้จึงเห็นเขาโปรโมตหนังสือของคุณเชิด ทรงศรี ที่เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของผู้เขียนในการต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บเดียวกันนี้ คิดว่าหนังสือเล่มนี้น่าจะมีประโยชน์บ้างนะครับ ช่วงนี้ผมกำลังค้นคว้าบางแง่มุมของโคลง จึงหมกมุ่นกับเรื่องนี้อยู่ คิดว่าจะทยอยออกเปลเปล้อมาให้ได้ลองอ่านกัน และถกเถียงอภิปรายกันดู ระหว่างนี้ก็นึกถึงโคลงของหมอโมเมื่อปีที่แล้วที่ถูกอกถูกใจหลายคน เลยค้นมาลงอีกที แต่โคลงนี่มันของปีที่แล้ว ต้องให้หมอโมเขียนสำนวนสำหรับปีนี้ด้วย (ฮิฮิ) ๏ ๏ ๏ เอ่ยปากกระอักโอ้...เอ่ยไฉน๏ ๏ ๏ ทะ เลท่วมมิดท้น                 มิเทียบ ลุ่ม ลึกรักใดเปรียบ              ไป่ได้ ปุ่ม เปลือกกลับกลายเรียบ    แม่ขัด เกลานา ปู แผ่นหล้าแผ่ให้                ลูกน้อยหัดเดิน ๚ อุ ราอาบรักแจ้ง                 อุ่นเจือ สา จิตสาใจเหลือ               สุขเคล้า นา ทีลูกทุกข์เฝือ               ฟูมอก รี ริกกระซิกเซ้า                  แม่เปลื้องปลอบขวัญ ๚ ทุ รนทนโลกแค้น             ขื่นขม สุ หร่ายน้ำใจพรม           พร่างชื้น มุ มั่นแม่หมั่นชม             ลูกชื่น ใจนา ดุ เพื่อรั้งสติฟื้น               เรี่ยวกล้าฝ่าหนาม ๚ โก มลโกมุทแก้ว           มากราบ วา เหยียดเทอกทาบ      อาบซึ้ง ปา ริสุทธิคุณซาบ         ซึมเอิบ เปิด ปากกระอักอึ้ง        กระอึกโอ้เอ่ยไฉน ๚ จก คำจำหลักคล้อง     เจิมเขียน จี้ จัดเอกโทเวียน           วากย์แจ้ว รี้ เร่งลิขิตเพียร              พจน์แบบ บุราณเฮย ไร รุ่งจรุงกวีแผ้ว            ผ่องกล้าประกาศคุณ ๚ โดยคุณโมโน จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 25 ก.ค. 46 21:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ๏ กราบ แม่ผ่านฟากฟ้า          แดนไกล แก้ว      หนึ่งของดวงใจ         ลูกน้อม กรอง    กานท์สื่อสายใย         สานส่ง คำ        รักบอกแม่พร้อม        ฝากอ้อมฟ้าไป ๚ แง แง แวะมาอ่านกระทู้นี้เลยคิดถึงคุณแม่เลย อืมๆ แต่ก็ทำให้จำได้ว่าต้องเตรียมของขวัญวันเกิดคุณแม่ซะแล้ว (คุณแม่เกิดใกล้ๆ วันแม่พอดี ^_^) ว่าแล้วก็แว๊ปไปทำงานต่อ... จากคุณ : ไร้นาม - [ 26 ก.ค. 46 00:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ   เข้ากระทู้เช้านี้เห็นคนเก่าฝีมือแกร่งเริ่มเข้ามาเยี่ยมก็ใจชื้นขึ้นเยอะ (รสารสา, นิรนาม,วาวา,ไร้นาม) แต่เสาร์อาทิตย์กระทู้อาจจะเงียบ ๆ หน่อยตามปกติ คุณไกลถิ่น (10) วางโคลงหนึ่งบท ควบคุมฉันทลักษณ์ได้ดี แม่นตำแหน่งเอกโททุกจุด ใช้ถ้อยคำเปิด โคลงได้น่าสนใจมาก (ฟ้าห้อมดินห่มน้ำ..) ทำให้ผู้อ่านต้องอ่านต่อจนจบ  น่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ เขียนโคลงท่านอื่น ๆ ว่าการคัดสรรถ้อยคำมาเขียนให้เหมาะกับอารมณ์โคลงนั้นก็มีความสำคัญไม่น้อย หญิงฟ้าฟ้า (11) น่าจะเป็นเพื่อนใหม่ที่ผมออกจะไม่คุ้นกับชื่อนี้  (คงเป็นเพราะห่างอาศรมไปพักใหญ่) เขียนกาพย์ฉบัง ๑๖ มาวางไว้เป็นตัวอย่าง แม้ไม่ได้เขียนมานานแต่ดูท่าว่าตอนที่เขียนคงฝีมือไม่เบา รออ่านฉบับสมบูรณ์อยู่ครับ คุณสดายุ (12) เขียน วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ไม่ยาวมากเหมือนที่เคยเขียนแต่คุมความหมายไว้ลึกซึ้งมาก ลองอ่านซ้ำไปมาแล้วชอบทุกบท และทำให้นึกถึงเพลง “ใครหนอ” ตอนหนึ่งที่ว่า..”จะเอาโลกมาทำปากกา แล้วเอานภามาแทนกระดาษ” .จนถึง . “ประกาศพระคุณไม่พอ”  น่าจะลงตัวกับบทสุดท้ายที่ว่า .กริ่งกรองบ่กอปรนยะประการ                   ผลดาลจะเปล่าดาย กริ่งเพียงบ่พอวจนะผาย                               บทคล้ายบ่คู่ควร ๚ะ (ถอดความ..”เกรงว่าบทร้อยกรองที่จารึกไว้มากมายจะไร้ผล  และเกรงว่าแม้จะใช้ถ้อยคำทุกคำที่มี มาพรรณนาก็คงจะไม่เพียงพอ และมีค่าเท่าเทียมพระคุณแม่ได้”..) ขอบคุณศาลาไทย (13) ที่ช่วยทำ  link กระทู้เดิมให้ ลืมสนิทไปเลย . ความจริงเธอเป็นเอกในเรื่องโคลง กระทู้ (ยกให้เป็นอาจานแม่..) อุตสาห์ตั้งกระทู้หน้าบาทไว้แล้ว นี่ก็รอไปเถอะ .. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 26 ก.ค. 46 10:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณวาวา (14) มีน้ำใจเขียนโคลงมาวางเพิ่มเติม หลังจากที่เขียนกลอนไวในความเห็นที่ 6 เป็นนักเขียนที่ เห็นฝีมือกันมาหลายกระทู้ งานทุกบทเท่าที่เห็นน่าจะนำมาใช้เป็นแบบฝึกหัดวิเคราะห์วิพากย์ได้ดี แต่ตอน นี้ยังไม่ฟื้นตัวเลยครับ จะอ่านจะเขียนอะไรก็ยังฝ้าฟางไปหมด ..คุณวาวาครับ เขียนกลอนและโคลงแล้ว กาพย์และฉันท์น่าจะตามมา ..?? คุณวิชชา (15) น่าจะเป็นชื่อใหม่อีกท่านหนึ่ง บทจบของโคลงบทนี้อ่านแล้วเหมือนมีความรู้สึก เต็มต้นแน่นอกไปหมด ..”แม่ลับลูกกลับใกล้ กระดูกไว้บูชา”   .. น่าจะเป็นวรรคที่จะเปิดแง่มุมที่ให้เขียนถึงแม่ได้อีกมาก คุณ รสา รสา (16) เป็นแม่โคลงมือเก่าที่เขียนความรู้สึกได้กินใจเสมอเป็นคนที่เขียนร้อยกรองได้ หลายประเภท ส่งรูปกระตุกยิ้มพร้อมกับทำให้คิดถึงเรื่องตลกระหว่างเราในวัยเด็กกับแม่ไปด้วย ผู้ที่เขียนโคลงตลกน่ารักที่โดดเด่นมีอยู่ท่านหนึ่งคือ   ตั่วกอ(โอวทิฮวย)  ลองย้อนกลับไปอ่านกระทู้เก่า “จากลูกถึงแม่”   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1664677/W1664677.html แต่ถ้าตลกลึก ร้าย เสียดสี ละก็ มีคนเดียวครับ ..MZ..หรือคุณหมีเซอะ นั่นเอง หายเงียบไปนานทั้งสองคน ผมจึ่งกล้านินทา ขอบคุณ นิรนาม (18) เรื่องหนังสือของคุณเชิด ทรงศรี พยายามหาอ่านหลากหลายอยู่เหมือนกันครับ ใครที่อยากอ่านความเป็นมาของ .. ๏ ๏ ๏ เอ่ยปากกระอักโอ้...เอ่ยไฉน๏ ๏ ๏..ของคุณหมอโมโน ก็ตาม link  “จากลูกถึงแม่”  ข้างบนเลยครับ  (แหม คิดถึงหมอโมฯ จังงงง )  อย่าลืมเขียนถึงแม่สำนวน พุทธศักราช ๒๕๔๖ ตามที่คุณนิรนามบอกด้วยครับ คุณไร้นาม (19) เขียนกระทู้หน้าบาทส่งมาเป็นท่านแรก  ฝีมือเข้าขั้นชั้นขุนโคลง เห็นทีไรเป็นต้องอ่าน อย่างพินิจพิจารณาทุกครั้ง แต่หาเรื่องจับผิดได้ยากเหลือใจ  สงสัยจะเป็นคู่แฝดกับคุณ นิรนาม ที่บอก ว่ากำลังเขียนเปลเปล้อ ( อยากอ่าน .รีบส่งหน่อย) จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 26 ก.ค. 46 10:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เอาโคลงบทนี้ ๏  กราบรักเหนือรักล้ำ            เลอภพ สามโลกสำนึกนบ                นอบไหว้ สี่ดินหกฟ้าทบ                    ฤๅเทียบ หนึ่งรักเหนือโลกไร้                แหล่งล้ำเลอคุณ  ๚ ไปแปลงเป็นฟ้อนท์ล้านนา ออกมาได้ดังรูป ชอบตัวอักษรสวย แต่คาดว่าคงผิดอักขรวิธีล้านนาเป็นแน่ คงต้องให้ผู้รู้ช่วยดูให้อีกที  ว่าต้องปรับเปลี่ยนตรงไหนบ้าง แต่ที่เอามาให้ดูก่อนเพราะอยากอวดฟ้อนท์ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ก.ค. 46 12:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แอบไปเขียนกลอนไว้ในกระทู้ใหม่  ว่างเขียนโคลงแล้วฝากเฮียและเพื่อนๆ ไปแต่งเล่นๆนะคะ ๏ ๏ ๏ ในนามความคิดถึง ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385533/W2385533.html จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ก.ค. 46 12:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 วันนี้เพิ่งใช้ Google เป็น อย่างเช่นนิรนามจะหาเพลงค่าน้ำนม ก็พิมพ์แค่ "แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง" มันก็พาไปหาเว็บที่มีคำนี้อยู่ ซึ่งก็คือ เนื้อเพลงทั้งหมด ทดลองหาสมาชิกเก่าบางคน เช่น "เหงาจังเลย" ก็พิมพ์ว่า "จากคุณ : เหงาจังเลย" มันก็แสดงกระทู้ผะหมีเพียบเลย เพราะ "เหงาจังเลย" ไปเล่นผะหมีอยู่ที่นั่น ทดลองพิมพ์ว่า "เสียงลือเสียงเล่าอ้าง" มันพาไปสู่เว็บเกี่ยวกับโคลงมากมาย แต่ก็มีอย่างอื่นปนอยู่ด้วย เลยเปลี่ยนเป็นค้นหาด้วยวรรค "สองพี่คิดเองอ้า" ก็จะได้เว็บโคลงเป็นส่วนใหญ่ วันเสาร์-อาทิตย์ คงจะเงียบๆอย่างที่เฮียคัม (the sun) ว่า นิรนามเลยจะมาโม้บ่อยๆ ข้าวของยามหยิบใช้ . . . . แสนเข็ญ หานอ เคยฤวางเก็บเป็น . . . . . . ระเบียบถี้ ของคนอื่นกลับเห็น . . . . หาสะดวก Google ด็อทค็อมชี้ . . . . ช่องค้นประสงค์สาร . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 ก.ค. 46 18:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นลิลิตพระลอมีบางบทตอนที่เข้ากับเนื้อหากระทู้ นิรนามขอมาชวนอ่านลิลิตพระลอต่ออีกสักช่วง ๑) จำศีลบท่อยถ้อย ............. เจ็ดวัน ลูกเอย คลังคลี่ทานผลปัน ............... เท่าฟ้า ขอมีลูกใจธรรม์ .................... ชายชอบ ใจนา แม่จึ่งได้เจ้าหล้า ................... แม่แล้สุดใจ แม่เอย ฯ ๒) สิบเดือนอุ้มท้องพระ ........ ลอลักษณ์ สงวนบ่ลืมตนสัก .................. หนึ่งน้อย ตราบพระปิ่นไตรจักร ............. เสด็จคลอด มานา ถนอมอาบอุ้มค้อยค้อย .......... ลูบเลี้ยงรักษา ฯ ๓) แลวันสามคาบป้อน .......... เปนนิตย์ บมิให้ใครทำผิด .................... แผกเจ้า แสนสงวนคู่ชีวิต ................... ฤๅใคร่ กลายเลย เทียรผดุงคุ้งเท้า .................... ตราบรู้เสวยเอง ฯ ๔) บัญจงกับเข้าแต่ง ............. ของเสวย บมิได้เลินเล่อเฉย .................. หนึ่งน้อย สรรพเครื่องพระลูกเฮย .......... ไตรตรวจ แต่งนา บวางใจกึ่งก้อย ...................... แก่ผู้ใดทำ ฯ ๕) แต่น้อยแม่พร่ำเลี้ยง .......... รักษา พ่อนา จงเจริญชนมา ....................... ตราบได้ สมบัติผ่านภูวดา ................... ถวัลยราช ฤๅพ่อจำจากให้ ..................... แม่นี้ตรอมตาย ฯ ๖) คงชีพหวังได้พึ่ง ............... ภูมี พ่อแล ม้วยชีพหวังฝากผี ................. พ่อได้ ดังฤๅพ่อจักลี ....................... ลาจาก อกนา ผีแม่ตายจักได้ ...................... ฝากให้ใครเผา ฯ ๗) สุดใจสุดแม่ห้าม .............. ภูธร สอนบ่ฟังแม่สอน .................. จักเต้า หนักใจหนักอาวรณ์ ............... ทุกข์ใหญ่ หลวงนา แม่อยู่ตั้งแต่เศร้า ................... โศกร้อนฤๅเสบย ฯ ๘) ลูกเอยจากแม่โอ้ ............. กรรมใด นาพ่อ ตั้งแต่คิดเด็จไป ................... สู่สร้อย แม่เดียวอยู่อาไลย ................ ทนเทวษ แลนา มาแม่จะชมน้อย .................. หนึ่งให้คลายใจ ฯ ๙) ชมปรางชมผากเผ้า .......... ริมไร เกศนา เชยปากตาตรูไตร .................. เพริศพริ้ง ชมพักตรดั่งแขไข .................. ขวัญเนตร บพิตรพ่องามสิงคลิ้ง ............. จูบแก้มเชยกรรณ ฯ ๑๐) จูบนาสิกแก้วแม่ .......... หอมใด ดุจนา จูบเคียงคางคอใจ ................ จักขว้ำ จูบเนื้อจูบนมใส ................... เสาวภาคย์ พระเอย จูบไหล่หลังอกซ้ำ ................. จูบข้างเชยแขน ฯ ๑๑) จักเชยพระลูกถ้วน ........ สรรพางค์ พระลูกประนมกรพลาง ......... จึ่งพร้อง พระควรจูบแต่กลาง ............. กระหม่อม ไส้นา แก้มเกศพระเจ้าต้อง ............ สั่งข้าพระควร ฯ ๑๒) ลูกรักแก้วแม่เอ้ย ........... ปรานี แม่รา พระบาทบงกชศรี ................. ใส่เกล้า ฤๅบาปิ่นภูมี ........................ ทัดแม่ ใยพ่อ ขอจูบบัวบาทเจ้า .................. สั่งเจ้าจอมใจ ฯ ๑๓) พระรักพระว่าไว้ ............ เหนือหัว ข้าบาทบงกชกลัว ................. บาปได้ พระคุณโปรดเปนตัว ............. สอนสั่ง มานา ข้าไป่แทนคุณไท้ ................... เท่าเส้นใยยอง ฯ ๑๔) รอยกรรมจักจากเจ้า ....... จอมกษัตริย์ รอยบาปเพรงจำพลัด ............ ออกท้าว พระคุณไป่แทนขัด ................ ใจดั่ง นี้นา ยาหยูกเขาโน้มน้าว ............... ลูกให้ใหลหลง ฯ . . . . . ช่วงนี้เป็นตอนพระลอต้องมนตร์เสน่ห์ของ ปู่เจ้าสมิงพราย ทำให้จิตใจถวิลหาพระเพื่อนพระแพงใคร่จะไปพบหน้า จึงขอพระมารดา (พระนางบุญเหลือ) ออกจากเมืองไปหาพระเพื่อนพระแพงที่เมืองสรอง พระมารดากล่าวทัดทานเพราะในอดีตเมืองสรองเป็นศัตรูกัน เกรงว่าพระลอจะถูก:-) แต่พระลอต้องมนตร์เสน่ห์ยืนกรานที่จะไปแม้ว่าอาจต้องตาย พระมารดาจึงรำพันคร่ำครวญ . . . . . หมายเหตุ : เกรงว่าพระลอจะถูก:-)=เกรงว่าพระลอจะถูกสังหาร แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 46 21:05:25 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 ก.ค. 46 20:31:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แห้ ลืมชำระอักษร ที่คัดลอกมานี้นิรนามลอกจากฉบับ สนพ. บรรณาคาร นิรนามยังมีอีกฉบับของอาจารย์จากจุฬาฯ - อ. ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต ชื่อหนังสือ คือ  "อ่านลิลิตพระลอ ฉบับวิเคราะห์และถอดความ" การตรวจสอบตัวสะกดที่ไม่ตรงกัน นิรนามจะหมายเหตุว่า "ฉบับวิเคราะห์ฯ" พิมพ์ไว้อย่างไร บท ๑) บาท ๑ จำศีลบท่อยถ้อย ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า จำศีลบท่อยถ้วน บท ๓) บาท ๑ เปนนิตย์ ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า เป็นนิตย์ บท ๔) บาท ๑ บัญจงกับเข้าแต่ง ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า บรรจงกับข้าวแต่ง บท ๕) บาท ๒ จงเจริญชนมา ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า จนเจริญชนมา บท ๖) บาท ๓ ดังฤๅพ่อจักลี ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า ฟังฤๅพ่อจักลี บท ๘) บาท ๓ แม่เดียวอยู่อาไลย ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า แม่เดียวอยู่อาลัย บท ๙) บาท ๓ ชมพักตรดั่งแขไข ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า ชมพักตร์ดั่งแขไข บท ๑๐) บาท ๒ จูบเคียงคางคอใจ ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า จูบเคี่ยมคางคอใจ บท ๑๓) บาท ๓ พระคุณโปรดเปนตัว ฉบับวิเคราะห์ฯ พิมพ์ว่า พระคุณโปรดเป็นตัว . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 26 ก.ค. 46 21:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับเฮียคัมฯ พยายามแต่งโคลงถึงแม่มาร่วม แต่แต่งอยู่ ๓ วันแล้วยังไปไม่ถึงไหนขนาดกระทู้ตัว เองที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2358358/W2358358.html บันทึกไว้ในวงวรรณ (ภาค ๓)...เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์... ยังปล่อยร้างเลย ฮ่า ฮ่า รอคนที่รับปากว่าจะมาช่วย ก็เห็นเงียบไปอีก วันก่อนไปได้หนังสือมาเล่มหนึ่ง ชื่อ โคลงนิราศไทรโยค พระนิพนธ์พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันพงศ์ แต่ก็ได้แค่ซื้อมาทิ้งไว้เหมือนกัน เลยขอลองคัดบทท้ายๆ มาให้เพื่อนๆ อ่านแล้วกันขอรับ ๑๔๓๗ ปางสมัยใดนิราศนี้..................ลงพิมพ์ เชิญหมู่เมธาชิม................................รศบ้าง กลโม่งคลุ่มรำริม...............................ไกรลาศ พ่อเฮย เอาแต่เสียงกลองอ้าง........................เอ็ดครื้นโครงแถลง ๚ ๑๔๓๘ ใดแสลงใดขัดได้....................ปราณี เถิดรา เราใช่จินตกระวี.................................กลั่นแกล้ว สามสิบหกราตรี.................................เตรียมแต่ง พ่อเฮย โดยรีบโดยเร็วแล้ว.............................เมื่อขึ้นถึงวัง ๚ ๑๔๓๙ สังเวชอนิตย์ลักษณโอ้..............อนาถองค์ นราธิปประพันธ์พงศ์..........................ชื่อข้า วรวรรณพจนบรรจง.........................จบนิราศ แล้วรา อีกไม่นานไม่ช้า...................................ชื่อทั้งตัวตาย ๚ ๑๔๔๐ ทั้งหลายอย่าประมาทรู้...............ศึกทนง ใฉนเลย เกิดแก่เจ็บตายคง..............................คู่เต้า ใดรักรักจากประสงค์..........................ใดจัก คลาดแล เพราะเหตุธรรมดาเร้า..........................เร่งให้เป็นเอง ๚ ๑๔๔๑ จงเกรงบาปเร่งสร้าง...............แสวงบุญ เถิดรา กายจิตรวจีคุณ.................................ชอบไว้ จักสุขจักทุกข์หนุน.............................ผลเพราะ กรรมแล ตัวและพึ่งตัวได้................................จบแล้วลาเอย ๚ โคลงนิราศนี้มีถึง ๑๔๔๑ บท จอมยุทธฯ ไม่แน่ใจว่าจะเป็นนิราศโคลงที่ยาวที่สุดหรือเปล่า แวะมาทักทายเหล้นๆ ช่วงที่ยังเขียนโคลงไม่ออกขอรับ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 46 09:18:51 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 46 09:17:55 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อยากเขียนโคลงยาวๆ แต่ฝืดเหลือทน  เลยได้แค่สองบทเท่านั้น อ่านแล้วรู้สึกขัดใจตัวเอง  ว่าไม่ได้ดั่งใจ   แต่เกลาต่อไม่ไหวแล้วค่ะ ๏ เรียกแม่คำแรกซึ้ง            สายใย คือมิ่งขวัญจอมใจ              ก่องแก้ว หมั่นถนอมกล่อมวันวัย         สอนสั่ง ยี่สิบกว่าปีแล้ว                 เติบกล้าเต็มคน ๚ะ ๏ ทุกข์ทนยามจากบ้าน         แรมเรือน คำแม่ตามติดเตือน             สติตั้ง อุ่นไหนเล่าจักเหมือน           หนุนตัก   อยากกอดเหมือนก่อนครั้ง      ลูกน้อยแม่ถนอม ๚ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 46 16:42:57 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 ก.ค. 46 15:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผ่านมาอ่านแล้วซึ้งใจขออนุญาตแจมกลอนจากใจรักแม่ ทั้งๆที่เขียนไม่เก่งแต่ความอยากเขียนเพื่อแม่เรามีมากจึงอาศัยใจนี้เขียนไปครับ   5เกสรปรุงยาอายุวัฒนะแด่แม่  ๑ดอกมะลิ ผลิหอม น้อมกราบแม่ คอยดูแล แต่น้อย ค่อยเติบใหญ่ ดอกพิกุล หล่นใด ใจรู้ไซร้ แม่มอบใจ ห่วงจน ตราบจินต์วาย    ๒ดอกจำปา หอมปลื้ม มิลืมคุณ นมอกอุ่น เลือดท่าน ที่มอบหมาย กระดังงา บูชา ทั้งใจกาย มิแหนงหน่าย ทดแทน นทวันทา    ๓ ดอกบัวหลวง จากสรวง ฉ่ำทรวงแม่ ขอดูแล ยามชรา ตั้งปรารถนา ให้แม่เรา ได้บุญ แห่งศาสดา ลูกปฏิบัติ  รักษา  สนองท่านเอย จากคุณ : น้ำใจ(sakchai) - [ 27 ก.ค. 46 15:55:09 A:210.203.189.231 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 ๏ สองมือเคยโอบอุ้ม            ถนอมดนู สองกรเคยอุ้มชู                    แนบเต้า สองถันที่เลี้ยงดู                    แต่เด็ก สองบทควรก้มเกล้า              กราบกราน ๚ ๏ ขออธิษฐานจิตน้อม            นบคุณ- แห่งแม่ผู้เจือจุน                     บุตรนี้ กี่โลกย์กี่บาปบุญ                    บเปรียบ สูญชีพล้านกัลป์ชี้                    บ่ปาน ๚ ขอให้กำลังใจกับผู้กำลังทดแทนพระคุณแม่ที่ต้องผจญกับโรคร้ายด้วยครับ หลายปีก่อนแม่ของผมก็ประสบกับโรคร้ายเช่นกัน แต่ด้วยขาดวิทยาการจึงไม่อาจช่วยเหลือท่านได้ ท่านจากไปโดยที่ผมยังไม่ได้ทดแทนพระคุณท่านอย่างที่ตั้งใจ จึงได้แต่หวังว่าด้วยวิทยาการชั้นสูงในปัจจุบัน จักช่วยผู้ประสบโรคร้ายทั้งหลาย ให้หายเร็วพลัน. ๏ กราบ  กรานลงแทบเท้า         มารดา แก้ว        กล่องใจบุตรา             ตราบม้วย                     กรอง      จิตปรารถนา               สุขแด่   แม่เอย คำ          ทุกคำเปล่งด้วย           สัจจ์แจ้งใจจริง ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 27 ก.ค. 46 22:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เปลเปล้อเรื่อง จังหวะโคลง เปลเปล้อนี้เกิดจากการพยายามเข้าให้ซึ้งถึงหัวใจโคลงมากที่สุด จึงหยิบหนังสือ "แต่งโคลงตำรับประมวญมารค" ขึ้นมาอ่าน บทที่อ่านคือ บทที่ ๓ เรื่องจังหวะแลสัมผัสใน ความจริงนิรนามเคยอ่านบทนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว แต่จำได้ว่าอ่านไม่จบบท เพราะอ่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่จำได้ว่าในกระทู้เก่าๆ ครูหนอนฯ เคยเล็กเฉ้อเรื่องจังหวะโคลง เลยค้นมาอ่านทบทวนอีกที . . . . . . . . . . รสคำตอนที่ ๑ จังหวะของโคลง โคลงเป็นฉันทลักษณ์อันแปลกกว่าร้อยกรองอื่น กล่าวคือแต่งให้"ได้"ไม่ยาก แต่แต่งให้"เป็น"ยากมาก อธิบายขยายความ โคลงเน้นเสียงสูงต่ำเป็นสำคัญ ใครแต่งได้ถูกแบบตามโคลงแบบเป๊ะก็ถือว่าแต่งโคลงได้แล้ว ฉะนั้นมือใหม่ถอดด้ามควรหัดแต่งตามโคลงแบบให้ได้ก่อน เนื่องจากบรรพกวีท่านวางสูตรเสียงโคลงแบบไว้ได้อย่างยอดเยี่ยม ย่อหน้าที่ผ่านมาใครไม่เชื่อหนอนสุราบ่เป็นหยัง ลองฟังพี่เนาว์สักน้อย แทบจะกล่าวได้ว่า โคลงนั้นพอแต่งให้ถูกเอกถูกโทก็ไพเราะแล้ว ผมจะลองแกล้งแต่งให้ฟังดังนี้ ฉันเองนั้นชอบร้อง           เพลงนัก ถึงจะมีคนทัก                   ว่าเฮ้ย ไม่ร้องจะเอาสัก               เท่าไหร่ ฉันก็ยังร้องเย้ย               ยั่วให้กระถางลอย นี่แต่งตามเพลง "กระถางดอกไม้ให้คุณ" ที่คุณอ๊อดแกแกล้งร้องอยู่ในวงคาราบาวนั้นน่ะ เห็นไหมว่าแค่แต่งให้ถูกเอกโทเท่านั้น ถึงจะไม่ไพเราะเพราะพริ้ง แต่มันก็ยังพอฟังได้ จริงไหมครับ วกกลับมาเข้าหลักสูตรค.๒๐๑ จังหวะของโคลง ตามที่จั่วหัวเรื่องไว้ เมื่อหัดแต่งโคลงได้แล้วก็ต้องหัดแต่งโคลงให้เป็น จังหวะของโคลงคือพื้นฐานของรสคำ นักเรียนส่วนใหญ่มักติดด่านนี้ โดยเฉพาะพวกที่ชอบเล่นกายกรรม หรือบรรดาเหล่าลูกปูนั่นแล อิอิ โคลง ๑ บทมี ๔ บาท แต่ละบาทแยกเป็น ๒ วรรค คือวรรคต้นกับวรรคท้าย วรรคต้นมี ๕ คำ วรรคท้ายมี ๒ หรือ ๔ คำ จังหวะของวรรคต้นแบ่งอ่านเป็น ๒-๓ หรือ ๓-๒ ปัญหาส่วนใหญ่ที่เจอคือมักใส่คำกันเกินมาจนแบ่งจังหวะอ่านตามสูตรบ่ได้ ศัพท์เทคนิคเรียกเสียงเยิ่น (ดช.นิรนามแลดช.หมีเซอะควรอ่านย่อหน้านี้หลายๆ เที่ยวจนเข้าใจกระจ่าง เพื่อแผ้วทางไปสู่การเป็นยอดฝีมือ) ส่วนวรรคท้ายแบ่งอ่านเป็น ๒ (-๒) เสียงเยิ่นในบาทจบที่มี ๔ คำนั้นพอเจอบ้าง แต่ที่เจอบ่อยคือใส่สร้อยบ่เป็นทำให้โคลงเกิดอาการเคลง จนบางครั้งถึงขั้นเกือบล่ม ตัวอย่างดูได้จากครูเล็กตอนเป็นมือใหม่ ฮิฮิ จริงจัง เก๊กหน้าเข้ม วางมาดขรึม ยกตัวอย่างโคลงครูอีกบทจากเตลงพ่ายมาให้อ่านกัน สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง             ยามสาย สายบ่หยุดเสน่ห์หาย               ห่างเศร้า กี่คืนกี่วันวาย                        วางเทวศ ราแม่ ถวิลทุกขวบค่ำเช้า                  หยุดได้ฉันใดฯ ให้นักเรียนอ่านออกเสียงดังๆ เพื่อจับจังหวะโคลงบทนี้อย่างพินิจพิเคราะห์ก่อนฟังการวิเคราะห์ในตอนถัดไป จากคุณ : หนอนสุรา  - [31 ก.ค. 44 11:24:15]   . . . . . . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 ก.ค. 46 11:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คิดถึงแม่แม่เถ้า                     จังหู ลูกอยากกินบูดู                      ผักต้ม ลูกค่อยเซ่อหมากพลู               ไปฝาก แม่อย่าลืมแกงส้ม                   ไก่บ้านอบฟาง ............................................................... (แม่เถ้า = ยาย, จังหู = มาก, เซ่อ = ซื้อ) ของฝากแม่นิดเดียว แต่อยากกินของแม่หลายอย่าง จากคุณ : สัจจา - [ 28 ก.ค. 46 12:33:06 A:202.29.32.5 X:202.29.32.155 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มาเรียนเขียนโคลงจากบทตัวอย่างของคุณ นิรนาม ณ ถนนฯ ด้วยคนครับ... สายเลือดฤๅสุดสิ้น          สุดสาย สายกรุณแม่ฤๅวาย          ว่างเว้น กี่ภพกี่ชาติหมาย             หมดห่วง หทัยแม่ ถวิลทุกกำเนิดเน้น           นั่งท้องคนเดียว ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 28 ก.ค. 46 13:09:23 A:213.68.98.21 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีครับ ขอบคุณศาลาไทย (22-23) ที่เอาโคลงไปแปลงเป็นตัวอักษรล้านนา เห็นแล้วคิดถึงลายมือของ ท่านครูโคลงบางท่าน น่าจะเอานามแฝงของชาวอาศรมเราไปแปลงเป็นอักษรล้านนาบ้าง เช่น วฤก ..พิราบเงิน (หายไปไหน ..) ..จอมยุทธเมรัย..แล้วก็..ของ เฮียคัมฯ เป็นต้น  ท่าทางจะแลดู เข้มขลังไม่น้อย เห็นกระทู้ “ถึงเธอ” ตามที่ link  ไปแล้วถ้าไม่เย็นนี้ก็คงดึก ๆ คงเขียนอะไรไปแจมได้ เห็นชื่อ นิรนาม (24-25-26 ) แล้วรู้สึกว่าระยะหลังนี้เนื้อหาวิชาการเพียบ น่าจะเปิดเวบฯ แบบ โมโน หรือ วฤก เพราะจะได้เป็นที่รวบรวมงานเขียนได้อย่างเป็นหลักเป็นฐาน พอสะสมได้มาก ค่อยบันทึกลงแผ่นซีดีแล้วทำแจกเพื่อนในช่วงปีใหม่หรือวันเกิด ไม่ต้องพิมพ์เป็นเล่มเพราะใช้ งบประมาณและเวลามาก เห็นโคลงเรื่อง “Google ด็อทค็อม” แล้วก็ชอบใจสองอย่างครับ อย่างแรกได้เครื่องมือค้นหาที่ดี อีกอย่างได้อ่านโคลงที่อยากชี้ชวนเพื่อนที่เพิ่งหัดเขียนโคลงว่า ใช้เป็นแบบอย่างได้ดี เพราะอ่าน แล้วเข้าใจเรื่องราวที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อความถึง  เคยลองเอาเรื่องง่าย ๆ ในชีวิตประจำวันมา ลองเขียนดูเหมือนกัน แต่อ่านเข้าใจยากเพราะนิสัยติดชอบใช้คำสวยอยู่นี่เอง . จอมยุทธเมรัย (27) แนะนำหนังสือ โคลงนิราศไทรโยค ที่มีความยาวถึง ๑๔๔๑ บท  ทำให้อยาก เห็นอยากอ่าน และต้องโอกาสไปเสาะหามาเก็บไว้ค้นคว้า แม้เพื่อนหลายท่านจะเงียบไปแต่คน หนึ่งที่คิดว่ายังมีไฟสม่ำเสมอและคงมีโคลงมาวางแน่ก็มีจอมยุทธฯนี้คนหนึ่ง ..วันแม่ยังเหลืออีกสอง อาทิตย์จะถึง  กระทู้อาศรมคงไม่เต็มเร็วเหมือนก่อน ยังมีเวลาวางโคลงชุดล่าสุดอีกนาน.. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 28 ก.ค. 46 13:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ส่วนกระทู้ บันทึกไว้ในวงวรรณ  นั้นเห็นแล้วครับและได้เซฟเก็บไว้แล้ว ดูท่าจะได้แต่อ่านอย่างเดียว เพราะจนปัญญาจะหาเวลาค้นคว้ามาเขียนได้แบบนั้น ยอดเยี่ยมครับ . คุณ น้ำใจ(sakchai) (29)  ทำให้ผมอ่านกลอนของท่านหลายรอบ การเขียนถึงแม่ในบางครั้งความเก่ง ก็เป็นเรื่องรองลงไป  ความตั้งใจที่จะเขียนต่างหากครับมาเป็นอันดับหนึ่ง  ภาษาที่คุณเขียนอาจไม่สละ สลวยเหมือนใครเขา  แต่ความพยายามที่จะถ่ายถอดความรู้สึกถึงแม่นั้นสวยวามกว่า  ขอบคุณครับ คุณ :::อกนิษฐ์:::  (30) และมาวางโคลงไว้สามบท  ใครอ่านแล้วก็ต้องยอมรับความเหนือชั้น ซึ่งการที่ ผมได้เห็นชื่อนี้บ่อยครั้ง และต้องอ่านงานของเขาทุกครั้งไม่ผ่านเลยไป เป็นการยืนยันความน่าสนใจ ในแนวทางการเขียนที่จะให้อะไรดี ๆ ต่อผู้อ่านเสมอ คุณนิรนาม (31) ขอบคุณมากครับ  ดีเหลือเกินที่มาช่วยเสริมกระทู้ให้มีอะไรน่าอ่านมากขึ้น ผม อาจเงียบ ๆ ไป ก็ขออภัยด้วย   เข้ามาตอบกระทู้อย่างเดียวตอนนี้ เดี๋ยวเลิกงานแล้วว่าจะไปป่วน กระทู้กลอนใครสักคนแถว ๆ นี้ คุณสัจจา (32) วางโคลงไว้หนึ่งบทแต่รสเข้มข้นถึงใจ  อ่านแล้วทำให้นึกถึงชาวโคลงที่เขียนโคลง เยี่ยม ๆ อีกหลายคนที่เงียบ ๆ ไป  เอ..หรือมือชั้นครูแอบมาซ้อมมือเล่น . คุณสดายุ (33) มาพอดี เขียนโคลงตามตำราครูหนอนได้ดีอย่างนี้ ต้องเขียนส่งมาเยอะ ๆ จังหวะโคลง ตามตำรานี้ใครทำได้ ท่านว่าฝีมือจะพัฒนา (ถ้าไม่หยุดเขียน..) หมดเวลาช่วงพักเที่ยงแล้ว  สวัสดีครับ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 28 ก.ค. 46 13:21:04 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ............"บอกแม่"......... ๐แม่ข้า....... ลูกอยากเอ่ย วาจา บอกกับแม่ มิได้หมาย ตื้นตัน จับดวงแด ทว่าใจ แท้แท้ อยากจำนรรจ์ ๐ตั้งแต่อยู่ "ถุงน้ำ" เลี้ยงเลือดเนื้อ จนวันผ่าน แผ่นเยื่อ ที่กางกั้น เริ่มรับรู้ จวบปี และเดือนวัน กว่าจะย่าง วัยฝัน สู่เต็มวัย ๐มิได้เชื่อ ทั้งหมด ที่แม่ย้ำ มิได้จำ คำแม่ วินิจฉัย ก็มีบ้าง ย้อนยั่ว หมางฤทัย และบ่อยครั้ง หลงสมัย แม่กังวล ๐ลูกมิเคย เอ่ยเอื้อน บอกรักแม่ ทว่าใจ แท้แท้ มิสับสน มิใช่หวัง วันแม่ จึงดิ้นรน ผวาตาม ชาวชน ปีละวัน ๐หากทว่า ในทุก ขณะจิต ตราบที่มี ชีวิต จักสร้างสรรค์ เป็นคนดี เท่าที่ มีแบ่งปัน เป็นคำตอบ ความฝัน ของความดี ๐แม่ข้า........ ลูกไร้ของ นานา แทนรักนี้ มีแต่ใจ ยึดมั่น ฝันที่มี เป็นบายศรี มอบแม่ และชาวชนฯ สวัสดี ขอรับ ไม่ได้เจอเสียนาน ขอรับ เอาของเก่านานมากมาแปะ ขอรับ ชีวิตยังเป็นเรื่องง่าย ๆ ที่ถูกทำให้ยากอยู่เสมอ ขอรับ ขออนุญาต ส่งกำลังใจ เพื่อเข้มแข็งสำหรับการต่อสู้กับโรคภัย ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 28 ก.ค. 46 14:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พระคุณแม่ยิ่งใหญ่หาใดเปรียบ มิอาจเทียบ สิ่งใดไม่แม้นเหมือน แม่ป้องปักพิทักษ์เฝ้ามาเก้าเดือน ก่อนจะเคลื่อนให้กำเนิดเกิดเป็นคน วางสองมือแทบเท้าแม่แผ่มือกราบ ศิโรราบ..ในพระคุณ อุ่นรักข้น ค่าน้ำนมเติมเข้ม..เต็มใจตน ไม่หวังผลไม่หวังปองของกำนัล แม่มิใช่หญิงเก่งในเพลงยุทธ   แม่มิใช่ งามสุด หยุดใจฝัน หญิงชาวบ้านธรรมดา แต่ค่าอนันต์   อุ่นชีวัน ลูกคะนึง ซึ้งใจจัง <b>@เป็นตัวเป็นตนจนวันนี้ เพราะแม่ดีปั้นลูกและปลูกฝัง ลูกมิเคยอ้างว้างร้างลำพัง ทุกก้าวยัง..มีแม่...แผ่พระคุณ@</B> สวัสดีค่ะ คุณคัมภีร์โบราณ ได้เห็นชื่อกลับมาที่ถนนนี้อีกก็ดีใจนักที่จะได้อ่านที่สวยด้วยคำและความอีกหน เอาใจช่วยเรื่องภารกิจดูแลคนใกล้ชิด  ในฐานะที่เคยผ่านช่วงเวลาอัน ชุลมุนและเหนื่อยใจสาหัสมาก่อน เข้าใจได้ดีว่าเป็นอย่างไร ไม่มีคำไหนนอกจากคำว่า สู้ต่อไปค่ะ เอางานเก่ามาปรับนิดหน่อยและแปะหลังจากเข้ามาอ่านตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้สมองหนักอึ้งด้วยงานและงาน...จึงเพิ่งได้มาแปะวันนี้ จากคุณ : คุณหนูนา - [ 28 ก.ค. 46 18:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 38 นานๆมาทีปล่อยไก่ไปแยะมาก แถมยังแก้ไขข้อความไม่ได้ด้วย  เจอข้อความนี้ค่ะ คุณไม่ได้ส่งข้อความจากเว็บ PANTIP.COM กรุณาตรวจสอบโปรแกรมไฟร์วอลล์ในเครื่องของคุณ ว่ามีการตั้งค่าได้ถูกต้องหรือไม่ หรือให้แจ้งผู้ดูแลระบบของบริษัท ให้ตั้งค่าไฟร์วอลล์ให้ถูกต้องครับ ก็เลยไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร เอาเป็นว่าไก่ที่ปล่อยไปก็ปล่อยมันวิ่งเล่นไปพลางๆแล้วกัน จากคุณ : คุณหนูนา - [ 28 ก.ค. 46 19:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ก่อนจะอ่านเล็กเฉ้อของครูหนอนสุราต่อ ขอวกกลับไปที่ตำรา "แต่งโคลงตำรับประมวญมารค" ท่านจันทร์อัญเชิญ พระบรมราชาธิบายฯ มาเปิดบทที่ ๓-จังหวะแลสัมผัสใน ดังนี้ "ควรอ่านจินตกวีนิพนธ์ที่ท่าน (ครูกวี) แต่งไว้แล้ว อ่านจนเข้าใจ และได้จังหวะแม่นยำ" จากนั้นท่านจันทร์เริ่มเนื้อหาว่า    "... สำเนียง ประกอบด้วย ๓ อย่าง จังหวะ สัมผัสใน และครุ-ลหุ    จังหวะ ในแง่กาพย์กลอน มักเรียกกันว่า ลีลา    เรียกอย่างนี้ไม่ผิด แต่ไม่ครบ    คำว่า จังหวะ ทำให้เรานึกถึงการลีลาจริง (คือ ไม่อยู่กับที่) แต่เป็นลีลาที่มีระเบียบ    อย่างนี้ฝรั่งเรียกว่า Running Rhythm        หากว่าในระหว่างจังหวะลีลานี้มีอีกจังหวะหนึ่งแทรกเข้ามาหรือเสริม    เป็นจังหวะถี่เข้า แต่อยู่ในกรอบลีลาเดิม ฝรังเรียกว่า Sprung Rhythm ..." นิรนามอ่านถึงตรงนี้ก็เป็นเง็ง เพราะนึกไม่ออกว่า จังหวะคืออะไร ? หน้าตาเป็นอย่างไร ? แล้วก็เง็งไปถึงคำอื่นๆ คือคำว่า สำเนียง และ ลีลา เมื่อเง็งก็พยายามค้นหาคำตอบ ก็ให้นึกถึงข้อความในภาคผนวกที่ท่านจันทร์เขียนว่า " ผู้ที่อ่านจังหวะเสริมไม่เป็น มักติพระนิพนธ์กวีพระองค์นี้ว่า ไม่ใช่โคลง เพราะนับแล้วเกิน ๓๐ คำตามตำรา เรื่องนี้ไม่มีกวีที่ไหนเขานับนิ้วกัน เขาใช้หูเป็นเครื่องวัดทั้งนั้น แล้วของท่านก็ไม่เห็นมีครุเกินที่ไหนสักแห่งเดียว ท่านเสริม (คำ) ก็เสริมด้วยลหุ ไม่ได้เปลี่ยนกรอบลีลาเดิมเลย" นิรนามดัดแปลงข้อความนี้ในใจเป็นประโยคใหม่ว่า ... โคลงก็คือ ร้อยกรองของ คำครุ ไม่เกิน ๓๐ คำ ... (ไม่นับรวมสร้อยโคลง) เมื่อคิดได้ดั่งนี้ ก็นึกถึงโคลงที่มีแต่คำครุล้วนๆ คือ สยามานุสสติ ในบทที่ท่องขึ้นใจ     ใครรานใครรุกด้าว ............. แดนไทย     ไทยรบจนสุดใจ .................. ขาดดิ้น     เสียเนื้อเลือดหลั่งไหล ........ ยอมสละ สิ้นแล     เสียชีพไป่เสียสิ้น ................ ชื่อก้องเกียรติงาม ฯ     (พระราชนิพนธ์เรื่องสยามานุสสติ มีโคลงอยู่ ๔ บท สามารถอ่านทั้งหมดได้ที่      http://203.144.136.10/service/mod/heritage/king/rama6/index1.htm ) จะเห็นว่าโคลงบทนี้ใช้คำครุแทบทั้งหมด เว้นอยู่คำเดียวคือ "สละ" ที่อ่านแบบมีลูกเก็บ (ซึ่งลูกเก็บตรงนี้ไม่ได้ทำให้เกิดข้อเสียหายแก่โคลงบทนี้แต่ประการใด) ความน่าสนใจของโคลงบทนี้ที่นิรนามคิดก็คือ คำในบังคับเอก-โททุกแห่งล้วนเป็นคำหนักทั้งเสียงและความหมาย ใช่หรือมิใช่ลองพิจารณาดู .................. รุกด้าว .............   ....รบ...................... .............. ขาดดิ้น ..........เลือด............. ............. .....สละ ......ชีพ...............สิ้น .............. ชื่อก้อง............. ฯ เมื่อใส่สัมผัสนอกกลับเข้าไป ก็เป็นดั่งนี้ .................. รุกด้าว .............  .... ไทย ....รบ..................ใจ .............. ขาดดิ้น ..........เลือด.....ไหล ............. .....สละ ......ชีพ..............สิ้น .............. ชื่อก้อง............. ฯ เมื่อเห็นเช่นนี้ ก็นึกถึง "พระบรมราชาธิบายฯ" ที่ว่า ... "ควรอ่านจินตกวีนิพนธ์ที่ท่าน (ครูกวี) แต่งไว้แล้ว อ่านจนเข้าใจ และได้จังหวะแม่นยำ" ... ก็พลันเกิดพุทธิปัญญา (ว่าเข้านั่น) ว่า จังหวะโคลงนั้นก็คือ บังคับเอกโทและสัมผัสนอกนั่นเอง !?! . . . . . อธิบายความหมายของ "!?!" "!?!" = มันคือประการฉะนี้อย่างแน่แท้ ! รึเปล่าหวา ? พระเจ้าเท่านั้นที่ตอบได้ ! (ฮิฮิ) . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 ก.ค. 46 22:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 40 (ต่อ) เมื่อลองค้นเล็กเฉ้อครูหนอนฯ มาอ่าน ก็พบข้อความดังที่ขีดเส้นใต้ไว้ในกรอบ ๓๑ ว่า . . . "จังหวะของโคลงคือพื้นฐานของรสคำ" นิรนามก็เลยตีเคล็ดวิชาทั้งของท่านจันทร์และครูหนอนฯ ว่า . . . จังหวะพื้นฐานโคลง ก็คือ บังคับเอก-โท และสัมผัสนอก . . . นั่นเอง ระหว่างที่ธาตุไฟในตัวกำลังจะแตกเพราะตีความเคล็ดวิชาแบบพิสดาร นิรนามก็รีบชิงตีเคล็ดคำว่า "จังหวะ" ก่อนที่ธาตุไฟจะกระฉูด เอ๊ย แตก ว่า . . . จังหวะ ประดุจดั่ง น้ำและปลา ชีวิตและธรรมชาติ หรือ มีและไม่มี . . .นั่นเอง . . . มีจังหวะโคลง จึงมีโคลง, บ่มีจังหวะโคลง ก็บ่มีโคลง . . . มีโคลง จึงมีเสียง (ไพเราะ), บ่มีโคลง ก็บ่มีเสียง (ไพเราะ) . . . มีจังหวะโคลง จึงมีเสียง (ไพเราะ), บ่มีจังหวะโคลง ก็บ่มีเสียง (ไพเราะ) อธิบายได้ว่า จังหวะ เป็นทั้ง รูปแบบ และ เสียง พร้อมๆกัน เปรียบตัวอย่างได้เช่น จังหวะแด้นซ์ กระฉึกกระฉัก หรือ ว้อลซ์ แทงโก้ รุมบ้า ชัดชัดช่า เป็นต้น จะต้องลงจังหวะเช่นนั้นเช่นนี้ถึงจะเรียก วอลซ์ หรือ แทงโก้ หรือ ชัดชัดช่า และขณะเดียวกัน การลงจังหวะเช่นนั้นเช่นนี้ ก็ทำให้ "รสแห่งจังหวะ" บังเกิดขึ้นในคราวเดียวกัน ดังนั้น คำว่า จังหวะ จึงสามารถมองได้ ๒ แง่เสมอ คือ รูปแบบ และ เสียง ขึ้นกับว่าจะมองในเนื้อหาไหน หรือมองทั้งสองประการพร้อมกัน เมื่อเข้าใจเช่นนี้ ก็จะเข้าใจเคล็ดโคลงของท่านจันทร์และครูหนอนฯ รวมทั้ง พระบรมราชาธิบายฯ . . . . . (แล้วจะต้องตีเคล็ดโคลงของนิรนามอีกต่อหนึ่งด้วยหรือเปล่าเนี่ย) จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 ก.ค. 46 22:23:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 จังหวะในแง่มุมของจังหวะ พื้นฐานประการแรกของจังหวะ ก็คือ ลงจังหวะให้ถูก นั่นก็คือ ลงจังหวะตามจุดสำคัญในผังฉันทลักษณ์ของโคลง นี่ไม่ได้หมายความว่า ต้องลงจังหวะในบังคับเอก-โท และสัมผัสนอก อย่างตายตัวเสมอไป หากแต่หมายความว่า การเขียนโคลงควรได้รู้จักจังหวะพื้นฐานของโคลงเป็นอย่างดี ซึ่งเมื่อรู้แล้วหรือพื้นฐานแน่นแล้ว ก็สามารถพลิกแพลงจังหวะได้ดังที่จะกล่าวถึงต่อไป นอกจากการลงจังหวะแล้ว ข้อที่ครูหนอนฯ พูดบ่อยๆ ก็คือ เรื่องเสียงเยิ่น ตรงนี้ก็เอามาตีเป็นหลักการได้ว่า . . . เสียงโคลงต้องไม่เกินจังหวะของโคลงสี่ หรือพูดอย่างท่านจันทร์ได้ว่า ต้องมีคำครุไม่เกิน ๓๐ คำ ซึ่งจำแนกตามรายวรรคได้ดังนี้ บาท ๑-๓ วรรคหน้า ครุไม่เกิน ๕ คำ วรรคหลัง ครุไม่เกิน ๒ คำ (ไม่นับสร้อยโคลง) บาท ๔     วรรคหน้า ครุไม่เกิน ๕ คำ วรรคหลัง ครุไม่เกิน ๔ คำ (ไม่นับสร้อยโคลง) ที่บอกว่าโคลงทั้งบทมี ครุ ไม่เกิน ๓๐ คำ เพราะบางครั้งอาจเอา ลหุ แทน ครุ ได้ และบางครั้ง อาจแทรก ลหุ ในหมู่ครุ ๓๐ คำนั้น ซึ่ง ลหุ (ที่รู้จักกันในชื่อลูกเก็บ) สามารถอนุโลมไม่ต้องนับเป็น ๑ โคลงได้ เช่น "สละ" ในวรรก "ยอมสละ สิ้นแล" แม้จะอ่านเป็น ๒ พยางค์ แต่สามารถนับ สละ เป็น ๑ คำโคลง "สกุล" ในวรรค "หมดสิ้นสกุลไทย" ก็เช่นเดียวกัน สรุป - เท่าที่รวบรวมได้ตอนนี้ หลักพื้นฐานเกี่ยวกับจังหวะโคลงคือ ๑. จังหวะพื้นฐานของโคลงอยู่ในรูปแบบฉันทลักษณ์ของโคลง การเริ่มหัดเขียนโคลงอาจใช้โคลง "เสียงลือเสียงเลาอ้าง" เป็นแบบ เพื่อให้แม่นฉันทลักษณ์ ๒. ควรลงจังหวะโคลงตามจุดพื้นฐานสำคัญ คือ บังคับเอก-โท และสัมผัสนอก การลงจังหวะนี้หมายถึง ในจุดเหล่านี้ เสียงและความ ควรจะหนัก ตัวอย่างโคลงที่มีการลงจังหวะ เสียงและความ หนัก คือ "หากสยามยังอยู่ยั้ง ยืนยง" ๓. เมื่อการลงจังหวะแม่นยำแล้ว ก็จะสามารถพลิกแพลงจังหวะได้โดยไม่ล่ม เช่น การเขียนโคลงที่มีคำ ลหุ แทรกเข้ามา หรือ การพลิกแพลงทางเสียง ซึ่งอาจย้อนกลับไปศึกษาโคลง "เสียงลือเสียงเลาอ้าง" อีกก็ได้ เพราะเป็นโคลงที่ดัดเสียงโคลงให้เหมือนออกมาจากปากของหญิงสูงศักดิ์ ซึ่งแม้รสความจะไม่มาก แต่ในแง่เสียงโคลงแล้ว เป็นกรณีศึกษาที่ดีในหลายด้าน . . . . . จบภาคแรกแล้ว แห้ ภาคต่อไป "จังหวะในแง่มุมของเสียงโคลง" ขอเวลาเรียบเรียงก่อเน่อ ภาคนี้ไม่น่าจะมีการบ้านอะไร แต่ถ้าใครจะทำการ "บทฝึกซ้อม" ก็น่าจะไม่เลว บทฝึกซ้อม-ใช้ซ้อมมือเฉย นิรนามไม่ต้องตรวจเหมือน "การบ้าน" (ฮิฮิ ชอบอู้เหมือนกัน) อนึ่ง เนื้อหาภาคนี้ส่วนใหญ่เป็นการตีความ และเสนอแนวทางตามมุมมองส่วนตัว จึงย่อมสามารถอภิปรายถกเถียงแลกเปลี่ยนทัศนะกันได้ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 ก.ค. 46 22:42:22 ]

ความคิดเห็นที่ 42 - อธิบาย ครุ-ลหุ เผื่อน้องใหม่เข้ามาอ่าน - ลหุ โดยทั่วไปหมายถึง คำเสียงสั้น หรือเสียงเบา (บางตำราเรียกว่า "ครึ่งเสียง") แต่ในร้อยกรองชนิดโคลงในยุคปัจจุบัน ลหุ มักนิยมหมายถึง คำเสียงสั้นมากๆ ส่วน ครุ ก็ตรงข้ามกับ ลหุ คือเป็นคำเสียงหนัก หรือออกเสียงเต็มเสียงเต็มคำ ยกตัวอย่างเช่น สละ, สกุล ฯลฯ เป็นคำที่ออกเสียงสองพยางค์ เวลาอ่าน จะอ่านพยางค์หน้าโดยออกเสียงสั้นๆ คือ ออกเป็น สะ สั้นๆเร็วๆ จากนั้นจึงออกเสียงพยางค์หลังตามทันที คือ หละ หรือ กุล เต็มเสียง ก็ได้เป็น สะ-หละ, สะ-กุล กล่าวได้ว่า คำสองพยางค์ประเภทนี้เป็นคำแบบ "ลหุครุ" คือ มีลหุพยางค์หนึ่ง ครุพยางค์หนึ่ง ในทางกาพย์กลอนโคลง คำสองพยางค์แบบนี้ สามารถนับเป็น ๑ คำกลอน หรือ ๑ คำโคลงได้ หลักการอันนี้สามารถประยุกต์ใช้กับคำหลายพยางค์ที่คำลหุอาจไม่อยู่หน้าคำก็ได้ เช่น ลักษณะ (ลัก-สะ-หนะ)  ออกเสียง ๓ พยางค์ นับเป็น ๒ คำกลอนหรือคำโคลงได้ อารยะ (อา-ระ-ยะ) ออกเสียง ๓ พยางค์ แต่นับเป็น ๒ คำโคลงได้เหมือนกัน (โดยทั่วไปควรนับเป็น ๒ คำโคลง เว้นกรณีที่พลิกเพลงจังหวะอาจนับเป็น ๓ คำโคลง) ยกตัวอย่างโคลงที่ดูเหมือนจะมี ครุ เกินกว่ากำหนด     ประกายฟ้าสุริยาจันทร์     แจร่มโลก ไฉนฤๅ     เมฆพยัพอับแสงสอิ้ง      อร่ามแพ้ประพนธ์เฉลย ฯ หากใช้หลักการแยกพยางค์ที่ออกเสียงสั้นๆแบบคำลหุได้ ก็จะเห็นว่า ครุ ไม่เกินกำหนด ประกาย (๑ คำโคลง) ฟ้า (๑ คำโคลง) สุริยา (๒ คำโคลง) จันทร์ (๑คำโคลง) รวมเป็น ๕ คำโคลง มีพยางค์ครุ ๕ คำ มีพยางค์ ลหุ ๒ คำ (ประ และ ริ) ซึ่งอนุโลมให้อยู่ในโคลงได้ แจร่ม (๑ คำโคลง) โลก (๑ คำโคลง) ไฉน (๑ คำโคลง) เมฆ (๑) พยัพ (๑) อับ (๑) แสง (๑) สอิ้ง (๑)  ... รวมเป็น ๕ คำโคลง อร่าม (๑) แพ้ (๑) ประพนธ์ (๑) เฉลย  (๑) ... รวมเป็น ๔ คำโคลง . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 ก.ค. 46 22:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 44 กราบตักอุ่นของแม่ อุ่นใจแท้หาใดไหน . ไม่เคยห่างร้างไกล .แต่อยู่ในใจลูกยา อบอุ่นหาใดเทียบ หาใดเปรียบเล่าแม่จ๋า ไม่คิดจะร้างรา แอบกายาคราตักนาง ... คิดไรมะอออกเลยตอนนี้  เดี๋ยวมาป่วนใหม่นะฝากไว้ก่อน จากคุณ : ยัยไหม (กรวี) - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 03:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีอีกหนค่ะ ^__^ โหยเห่เปลแม่เอื้อน           โอบฉัน อบอุ่นดั่งสรวงสวรรค์         เสกไว้ กว้านดาวเก็บดวงจันทร์      ประจงจิต ลูกยา สรรพสิ่งดีงามไซร้             แม่ให้ลูกเสมอ ฯ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 06:31:38 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีอีกครั้งครับ....คุณคัมภีร์โบราณ...และทุกๆท่าน อีทิสังฉันท์๒๐ เธอ..วิจิตรวัตรอุบัติงาม สนับสนุนกรุณตาม พิรามนัย เธอ..จรดจริตสฤษดิ์พิสัย ประสิทธิหนุนสกุลไกร ณในแดน เธอ..สุพจน์จะวางก็ว้างก็แคลน ผิว์ถ้อยจะรวมจะท่วมลุแถน ลุแมนสรวง เธอ..เสมอตะวันจรัลดวง สวรรค์และหล้ารุจายะยวง เพราะปวงแสง จึง..จะอัญชลีมุศรีีแสดง กตัญญคุณกรุณแรง บ่แล้งสรรค์ ขอ..พระธรรมรักษ์ประจักษ์ประจัน ประสพสุขบ่ทุกขขันธ์ นิรันดร์เทอญ จากคุณ : สดายุ... - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 09:22:10 A:213.68.98.20 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 47 คือแม่ผู้แก่เฒ่า..........................ผู้ทอดเงาให้เดินตาม บนทางที่แสนงาม......................ไร้หนามขวาก, แม่ถากถาง คือหญิงวัยชรา...........................และดวงตาเริ่มฝ้าฟาง ลุกขึ้นก็ร้องคราง........................แต่ยืนหยัดด้วยสัตย์จริง สอนลูกและปลูกฝัง.....................ทั้งสอนสั่ง..อย่าช่วงชิง ให้แนบให้แอบอิง.......................กับการให้, ไม่วอนขอ ให้เต็มเพราะใจเต็ม.....................ทั้งเข้มแข็งด้วยรู้พอ อย่าเขลาพะเน้าพะนอ..................กับกิเลสและเวรภัย คือแม่ผู้เป็นแม่...........................แม้มิเทียบหรือเปรียบใคร จะอยู่หรือจากไป........................ใครมิอาจมาทัดเทียม จากคุณ : ..วาวา.. - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีครับ พอว่างก็เข้ามาอาศรมทันที เดี๋ยวนี้จากที่ทำงานหาโอกาสแวะเข้ามาอาศรมยาก คิดว่าคงเหมือน กับหลายท่านที่ต้องทุ่มเทให้กับงานก่อนแล้วค่อยแวะมาพักผ่อนกันที่นี่ คุณทิวา (36) มาพร้อมกับบทกลอนที่ทำให้ผมต้องกลับไปกลับมา ไม่ใช่จะตั้งใจหาข้อบกพร่องนะ แต่แน่ใจว่าต้องได้เจออะไรเด็ด ๆ ซึ่งก็เจอจริง ๆ บทนี้ครับ โดนใจ ๆ ๐ลูกมิเคย เอ่ยเอื้อน บอกรักแม่ ทว่าใจ แท้แท้ มิสับสน มิใช่หวัง วันแม่ จึงดิ้นรน ผวาตาม ชาวชน ปีละวัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงอดคันไม้คันมือร่วมบรรเลงเพลงกลอนไม่ได้  ตอนนี้ทำได้แค่เพียง โขกศีรษะ ขอคารวะด้วยความชื่นชม คุณหนูนา (37-38) บอกว่ามาปล่อยไก่ที่อาศรม แต่แอบไปปล่อยฝีมือที่กระทู้ “ในนามความคิดถึง” ยินดีอย่างยิ่งที่จะอ่านโคลงกลอนเก่า ๆ ที่เขียนถึงแม่ครับ อยากให้เป็นกระทู้ต้อนรับเดือนสิงหาคม จะได้อ่านและได้แง่คิดดี ๆ  อย่างบทนี้ แม่มิใช่หญิงเก่งในเพลงยุทธ แม่มิใช่ งามสุด หยุดใจฝัน หญิงชาวบ้านธรรมดา แต่ค่าอนันต์ อุ่นชีวัน ลูกคะนึง ซึ้งใจจัง พอดีเอามาอ่านเปรียบเทียบกับบทกลอนของคุณทิวาได้เลย   จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 22:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณนิรนาม (39-42) มาพร้อมกับสาระเพียบ ลองรวบรวมสมาธิอ่านแบบเก็บเกี่ยวความรู้ก็จะได้ ประโยชน์แบบคิดไม่ถึง ผมได้ประโยชน์จากการอ่านสิ่งที่ครูแนะนำไว้มากมาย ยิ่งนำมาใช้ก็ยิ่งเห็น ประโยชน์ อย่าง “ตัวอย่างโคลงที่บาทจบไม่ดี” ที่ครูหนอนสุราเขียนถึงโคลงที่พวกเราศิษย์โข่งแต่ง เป็นแบบฝึกหัด แบบมองได้ทะลุปรุโปร่ง อ่านแล้วเหมือนส่องกระจกวิเศษ  เดี๋ยวนี้อยากเขียนโคลงทำ แบบฝึกเหมือนก่อน ครูหนอน ครูเล็ก ฯลฯ คงมัวทำธุรกิจร้อยล้านอยู่ หรือไปเล่นการเมืองแล้วก็ไม่รู้.. ยัยไหม (กรวี) (44) เป็นคนเก่งคนหนึ่งที่เขียนทั้งเรื่องสั้น บทความ บทกวี สังเกตดูเป็นคนรักการเขียน มากและขยันทั้งตั้งกระทู้เองและร่วมกระทู้ ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับใครบางคนในอาศรมนี้ (เดาเอา..) คุณไกลถิ่น (45) มาวางโคลงยืนยันฝีมือการเขียนว่าที่เขียนไว้เยี่ยม ๆ หลายบทก่อนหน้านี้เป็นของ จริง อยากจะเชิญให้เขียนยาวสัก 3 – 5 บทแล้วเอามาวางให้เพื่อน ๆ ได้อ่าน บางทีพวกขุนโคลง หนังเหี่ยวเขี้ยวหักหลายคนที่ยังนอนซึมอยู่ อาจจะแข็งใจหยิบปากกามาเขียนโคลงกันมั่ง . นอกจากคุณ สดายุ (46) ที่เขียนฉันท์ได้มากมายแล้วผมไม่แน่ใจว่ายังมีท่านอื่นที่เขียนฉันท์ได้เก่ง และเขียนได้เยอะ ทำให้คิดถึงครูไหวใจร้าย  กำลังเดาอยู่ว่า คราวหน้าจะเขียนฉันท์อะไร วาวา (47) กลั่นกรองมาอย่างสวยงาม และเห็นความตั้งใจ เห็นขยันเปิดกระทู้กลอนอยู่หลายกระทู้ ผมได้เข้าไปเกะกะได้แค่กระทู้เดียว อยากเข้าไปเขียนกลอนเป็นเพื่อนอยู่เหมือนกัน แต่ยังหาเวลาให้ มาบรรจบกับอารมณ์ไม่ค่อยพบ . สวัสดีครับ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 22:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ๏ ใครเอยใครเอ่ยเอื้อน....................อวยคำ แว่วเห่แว่วหวนฮัม.........................ห่อนเว้น จับจิตจับใจจำ................................เจรียงจวบ-  หลับนา ฟูมฟักฟูมเฟื่อเฟ้น..........................ใฝ่เฟื้อฟื้นฝัน ๚ ๏ ฉันหลับใช่หลับคล้อย...................เคียงฉัน-  ทาเฮย คงกล่อมคำกล่อมอัน.......................อื่นคล้อง ยกอรรถยิ่งอัศจรรย์..........................จรุงจิต ใจเปี่ยมเต็มเปี่ยมพ้อง.....................เพ่งเกื้อกูลเสมอ ๚ ๏ ขอนบซบตักแล้ว..........................ยอคุณ ความเมตตาการุญ.........................ชุบเลี้ยง เกินกว่ารจนาดุลย์...........................คำเปรียบ-  เปรยนา เพียงหยดนมหนึ่งเพี้ยง...................กว่าท้องธารมหา-  สมุทรเอย ๚ ๏ กราบตัก จักอ้างเท่า-..................เทียมพรหม กราบอก ยกคำชม..........................เทิดไหว้ กราบมือ สื่อเทียมบรม...................ครูท่าน กราบบาท- แม่มาดให้...................เลิศเพี้ยงอรหันต์ ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 46 11:56:12 จากคุณ : จังงัง - [ 30 ก.ค. 46 07:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ลองเอาชื่อพี่ๆ ในอาศรมฯ ไปแปลงเป็นฟ้อนท์ล้านนา  ยิ่งดูยิ่งสวย แต่อักขระวิธีไม่แน่ใจว่าถูกต้องหรือเปล่า  เอามาฝากกันตามคำขอ เริ่มที่ "คัมภีร์โบราณ" ว่าแต่ไม่เห็นพูดถึงโคลงศาลาไทย (๒๘) ลืมเหรอ ? จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ก.ค. 46 12:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 52 จอมยุทธเมรัย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ก.ค. 46 12:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 53 นิรนาม จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ก.ค. 46 12:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พิราบเงิน จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ก.ค. 46 12:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เห็นคุณสดายุมาเขียนโคลงตามตัวอย่าง ตามแบบฝึกหัดนี้หนอนสุรา ให้อ่านออกเสียงโคลงตัวอย่างดังๆเพื่อจับจังหวะโคลง ซึ่งหากได้ทดลองจับจังหวะแล้ว (รวมทั้งคนอื่นๆ) ก็จะได้มาดูการวิเคราะห์กันต่อไป ส่วนบทโคลงที่เขียนมา เฮียคัมฯ คงช่วยดูให้ได้ เพราะเคยวิจารณ์โคลงในอาศรมเหมือนกัน ซือตี๋ซือม่วยที่อยากให้มีคนช่วยดูโคลงที่แต่งมา นี่เลยเฮียคัมฯ มือวิจารณ์อีกคน (นิรนามตอนนี้ขออู้จ้า) . . . . . . . . . . จังหวะของโคลง โดยหนอนสุรา (ต่อ) ก่อนวิเคราะห์แจกแจง ขอออกตัวว่าเจตนาคือการศึกษาฝีมือครู การเปลี่ยนจังหวะการอ่านหรือเปลี่ยนคำ ทำไปเพื่อประโยชน์ทางวิชาการ ย้ำ!!! เพื่อศึกษาวิชาโคลงเป็นหลัก สายหยุด-หยุดกลิ่นฟุ้ง     ยามสาย สายบ่หยุด-เสน่ห์หาย      ห่างเศร้า กี่คืน-กี่วันวาย               วางเทวศ ราแม่ ถวิลทุกขวบ-ค่ำเช้า        หยุดได้-ฉันใดฯ การแบ่งจังหวะการอ่าน ต้องแบ่งตามที่ขีด - คั่นไว้ให้ ใครที่อ่านไม่ได้ตามนี้ ควรย้อนกลับไปอ่านออกเสียงดังๆ อีก ๔ เที่ยว ส่วนใครจับจังหวะได้แล้ว ตามมาดูแจงสี่เบี้ยสี่บาท ดังนี้ บาทแรก ถ้าแกล้งอ่านวรรคต้นด้วยจังหวะ ๓-๒ เป็น สายหยุดหยุด-กลิ่นฟุ้ง ยามสาย เราจะได้ยินว่าจังหวะมันตะกุกตะกักกระฉักกระฉึก ไม่เข้ากับเนื้อความแม้แต่น้อย บาทนี้ดูเผินๆ เหมือนไม่ต้องเตือน เพราะการซ้ำคำคือการแบ่งจังหวะด้วยสัมผัสในอยู่แล้ว แต่ที่เตือนเพราะกลัวฝรั่งมาอ่าน โฮ่โฮ่ แต่ไม่กลัวเท่าพวกยึดถือตำราฝรั่งมาอ่าน ฮ่าฮ่า บาทที่สอง ต้องอ่านคำว่า บ่ ให้เบาที่สุด ไม่งั้นเสียงเยิ่น บาทสาม บาทนื้กลเม็ดเคล็ดด้านเสียงสุดยอด อ่านผิดแม้แต่นิดเดียว โคลงทั้งบทนี้จะเหมือนที่เจ้าฟ้ากุ้งทรงว่า "ทำให้โคลงทั้งนี้ ชั่วช้าเสียไป" การออกเสียงตามธรรมชาติ เสียงในภาษาไทยที่น้ำหนักเบาที่สุดคือเสียงเอก แต่วรรคต้นบาทนี้ คำที่ต้องออกเสียงเน้นหนักที่สุดคือคำว่า กี่ ซึ่งเป็นเสียงเอก กี่ แรกอาจไม่จำเป็นต้องออกเสียงหนัก แต่ถ้าลงเสียงหนักได้จะดี ส่วน กี่ ที่อยู่กลางวรรคตรงตำแหน่งเอก ต้องลงเสียงหนักสถานเดียว ไม่งั้นผิดมหันต์ ผู้นิพนธ์ปรารถนาเช่นนี้ จึงใช้คำซ้ำล้อเสียงบาทแรกที่เน้นเสียงหนักด้วยคำเสียงเอก (หยุด) บาทนี้มีเรื่องสำคัญอีกอย่างตรงคำสร้อย ซึ่งตัดออกหรือแก้ไขมิได้ จะเป็นจริงหรือไม่เราก็ต้องลองดู อันดับแรกลองตัดสร้อยออก แล้วอ่านออกเสียงดังๆ ซ้ำๆ จะได้ยินเสียงบาทจบเหมือนรถด่วนจวนเจียนจะตกราง อันดับถัดมาลองเปลี่ยนสร้อย ราแม่ เป็น แม่รา เสียงบาทนี้จะอ่อนยวบยาบตกรางไปเรียบร้อย จะเข็นบาทสี่ขึ้นมานั้น ยากเย็นแสนเข็ญกว่าเข็นรถไฟขึ้นภูเขา บาทจบ บาทนี้ไม่มีอะไรเด่นมากด้านรสคำ ช่วงแรกของวรรคต้นต้องอ่านรวบช่วยให้ดี ไม่งั้นเสียงเยิ่น (ถ้าไม่ได้เสียงสร้อยบาทที่แล้วมาช่วย วรรคนี้เสียงเยิ่น) ที่เด่นของบาทนี้อยู่ตรงวรรคท้าย โดยการสรุปจบด้วยคำง่ายๆ เสียงพื้นๆ แต่เก็บความได้ทั้งหมด วรรคท้ายบาทนี้ ถ้าเป็นมือเก่าสมัครเล่นอาจแก้เป็น "หยุดได้ฤๅไฉน" เพราะได้เสียงจัตวาแลได้ลูกเก็บ แต่การส่งด้วยเสียงจัตวาแลได้ลูกเก็บไม่ใช่บาทจบที่เจ๋งเสมอไป อรรถาธิบายขอยกไว้ก่อน หนอนสุราจะได้มีเรื่องโม้ต่อ บารนี จากคุณ : หนอนสุรา  - [1 ส.ค. 44 09:49:00]   . . . . . . . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 30 ก.ค. 46 13:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เอ ความจริงเล็กเฉ้อครูหนอนฯ น่าจะทำเป็นแบบฝึกหัดได้ (แต่เฮียคัมเป็นผู้ตรวจ ฮิฮิ) โคลงแบบฝึกหัดก็คือเขียนเป็นโคลงที่มีการแบ่งจังหวะการอ่านที่ชัดเจน ไม่ก่อให้เกิดอาการตะกุกตะกักเวลาอ่าน ที่น่าจะเป็นเคล็ดวิชาในแบบฝึกหัดนี้ก็คือ ระดับเสียงตามจุดสำคัญ ควรหนักกว่าคำข้างเคียง ("จุดสำคัญ" หมายถึง จุดบังคับเอก-โท ตามด้วย จุดสัมผัสนอก) ถ้าเป็นไปได้ รสความตามจุดเหล่านี้ ควรเป็นคำที่เป็นแก่นเนื้อหาของโคลงด้วย โดยทั่วไป การแบ่งจังหวะการอ่าน อาจแบ่งได้โดยใช้คำที่ อิสระต่อกัน คำที่อิสระต่อกัน ... อธิบายง่ายๆคือ ไม่ใช่คำที่ยาวจนแบ่งจังหวะยาก ในที่นี่ไม่ได้หมายความว่า ไม่ควรใช้คำยาว แต่แบบฝึกหัดขั้นนี้เน้นใช้คำสั้นเพื่อฝึกลงจังหวะ ตัวอย่างการใช้คำยาวที่แบบฝึกหัดในขั้นนี้ควรหลีกเลี่ยงไว้ก่อนคือ ตราบขุน-คิริข้น              ขาดสลาย แลแม่ รักบ่หาย-ตราบหาย        หกฟ้า สุริย-จันทรขจาย           จากโลก ไปฤๅ ไฟแล่น-ล้างสี่หล้า         ห่อนล้างอาลัย ที่แบ่งการอ่านแบบนี้ เป็นการทดลองแบ่งจังหวะของนิรนามเองแหละจ้า ถ้ามีผู้รู้ที่มีวิธีแบ่งที่ดีกว่านี้ ก็มาชี้แนะติติงกันได้ ไหนๆก็ไหนๆ ขอถอดความโคลงบทนี้ตามที่มีหลายคนช่วยกันแปลตั้งแต่สมัยกระทู้ภาค ๓ โน่น (กระทู้ ภาค ๓ - เมื่อชู้เมินชม) ความหมายคร่าวๆคือ แม้ขุนเขาแตกสลาย รักก็ไม่หายแม้สวรรค์ชั้นฟ้าทั้ง ๖ จะล่ม ถึงอาทิตย์และพระจันทร์จะสิ้นไป แลถึงแผ่นดินทั้ง ๔ ทวีปจะสูญไป รักก็ยังคงอยู่นิรันดร (สมัยก่อนไม่รู้ว่าทวีปในโลกมีมากกว่า ๔ ทวีป) ส่วนบาท ๓ ที่ขีดเส้นใต้ ในการอภิปรายครั้งกะโน้นเห็นว่า วรรคนี้แบ่งอ่านค่อนข้างยาก ถ้าแบ่งอ่านไม่ดี ก็จะเกิดการ "ผิดบังคับเอก" หรือเกิดอาการ "เสียงเยิ่น" หรือ "ผิดหลักภาษา" ไหนก็ไหนๆ แล้ว (ถลำลึกถึงคอหอย) ขอวิเคราะห์การแบ่งจังหวะอ่านโคลงบทนี้ด้วยซะเลย (ต่อกรอบต่อไป) จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 30 ก.ค. 46 17:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ก่อนอื่นๆ เปิด พจนานุกรมคำว่า จันทร- ได้ว่า จันทร-, จันทร์ [เสียง : จัน-ทระ, บางทีอ่านเป็น จัน หรือ จัน-ทอน] ๑/ กรณี จันทร- อ่านเป็น จัน-ทระ สุ-ริ-ยะ- |จัน-ทระ-ขะ-จาย . . . เป็นการแบ่งอ่านแบบ ๓-๒ บังคับเอกที่ -ยะ- สุ-ริ-ยะ-จัน |ทระ-ขะ-จาย . . . เป็นการแบ่งอ่านแบบ ๒-๓ บังคับเอกที่ -ทระ- สุ-ริ-ยะ-จัน-ทระ | ขะ-จาย . . . เป็นการแบ่งอ่านแบบ ๓-๒ บังคับเอกที่ -ทระ- ๒/ กรณี จันทร อ่านเป็น จัน-ทอน จะมีปัญหาในการแบ่งจังหวะ เพราะจะเกิดการ "ตกเอก" เมื่ออ่านเป็น สุ-ริ-ยะ-จัน-ทอน-ขะ-จาย, "ยะ" จะเป็นบังคับเอกสถานเดียว แต่เมื่อ "ยะ" เป็นบังคับเอก ทั้งวรรคนี้จะมีครุเกิน ๕ คำ กล่าวคือ เมื่อ -ยะ เป็นบังคับเอกกลางวรรค สุ-ริ-ยะ จะเป็น ครุทั้ง ๓ คำ และ จัน-ทอน-ขะ-จาย ก็เป็น ครุอย่างน้อย ๓ คำ (ถ้าให้ -ขะ- เป็นคำเบา - ลหุ) ดังนั้น วิธีอ่านแบบนี้ จึงไม่น่าจะเป็นไปได้เนื่องจากจะทำให้ ครุ เกิน ๕ คำ ๓/ กรณี จันทร อ่านเป็น จัน เฉยๆ -ยะ จะเป็นบังคับเอก สุ-ริ-ยะ | จัน-ขะ-จาย . . . ลงจังหวะแบบ ๓-๒, ท่อนหลังอ่าน -ขะ- สั้นๆ เร็วๆ แบบ ลหุ สุ-ริ | ยะ จัน-ขะ-จาย . . . ลงจังหวะแบบ ๒-๓ จะได้ตัวอย่างการลงจังหวะที่ไม่ดี กล่าวคือ เขียนโคลงที่จัดแบ่งจังหวะการอ่าน หรือ ลงจังหวะแบบ "ผ่าคำ" อย่างไม่ควรผ่า ดังนั้น ถ้า จันทร อ่านเป็น จัน เฉยๆ ก็ต้องแบ่งจังหวะเป็น ๓-๒ ๔/ กรณี จันทร อ่านแบบพิสดารเป็น จัน-ทะ-ระ จะทำให้การแบ่งจังหวะอ่านทำได้หลายแบบ เพราะ ทะ-ระ- สามารถใช้ลงจังหวะของบังคับเอกได้ (เดิมต้องลงเอกที่ -ยะ ที่เดียว) เช่น สุ-ริ-ยะ | จัน-ทะ-ระ-ขะ-จาย . . . แบบ ๓-๒ -ยะ เป็นบังคับเอก ช่วงหลังอ่านรวบ ๕ พยางค์เป็น ๒ ครุ สุ-ริ-ยะ-จัน | ทะ-ระ-ขะ-จาย . . . แบบ ๒-๓ ทะ-ระ- เป็นบังคับเอก สุ-ริ-ยะ อ่านรวบเป็น ๑ ครุ สุ-ริ-ยะ-จัน-ทะ-ระ | ขะ-จาย . . . แบบ ๓-๒ ทะ-ระ- เป็นบังคับเอก สุ-ริ-ยะ อ่านรวบเป็น ๑ ครุ ๕/ ความเห็นของนิรนาม ถ้าให้นิรนามคิด นิรนามคิดว่าโคลงบทนี้ ใช้คำที่มี รูปลหุ คือ คิ-ริ- เป็น เสียงครุ จึงไม่คิดว่าผู้ประพันธ์จะประสงค์ให้อ่าน คำรูปลหุ เป็น เสียงลหุ ไปเสียทั้งหมด ถ้าเป็นคำสองคำคงได้ แต่คงไม่ใช่การอ่านรวบคำรูปลหุ หลายๆ พยางค์เป็น ๑ ครุ ดังนั้น ตามความเห็นส่วนตัวของนิรนามจึงคิดว่า ควรอ่าน จันทร เป็น จัน เฉยๆ คือ สุ-ริ-ยะ | จัน-ขะ-จาย . . . ลงจังหวะแบบ ๓-๒, ท่อนหลังอ่าน -ขะ- สั้นๆ เร็วๆ แบบ ลหุ ก็จะได้การลงจังหวะที่กำลังดี คือ ลงจังหวะแรกที่ ยะ ที่เป็นบังคับเอกด้วยเสียงหนัก แล้วตามด้วย จัน-ขะ-จาย ที่ผ่อนเสียงลงตามลำดับ แล้วไปลงจังหวะที่ "(จาก)โลก" อีกที การอ่าน จัน-ขะ-จาย มีข้อดีที่ได้สัมผัสอักษร จ-จ-จ (จันทร-จาย-จาก) ที่ผู้ประพันธ์นิยมใช้ ซึ่งหากมีลูกเก็บแทรกเข้ามาหลัง จัน- มากไป อาจทำให้สัมผัสอักษรเลือนเสียงลง ขอให้สังเกตการใช้ สัมผัสอักษร ของบทนี้ในแต่ละบาท ตราบขุน-คิริข้น              ขาดสลาย แลแม่ . . . . (ขุน-คิ-ข้น-ขาด) รักบ่หาย-ตราบหาย        หกฟ้า . . . . . . . . . . . (หาย-หาย-หก) สุริย-จันทรขจาย             จากโลก ไปฤๅ . . . . . . (จันทร-ขจาย-จาก) ไฟแล่น-ล้างสี่หล้า         ห่อนล้างอาลัย . . . . . . (แล่น-ล้าง-หล้า-ล้าง-ลัย) ๖/ การวิเคราะห์การอ่านโคลงบทนี้อาจจะต่างจากของครูหนอนฯ ไปบ้าง แต่เป็นธรรมเนียมของชาวอาศรมที่มองต่างมุมได้ และอภิปรายข้อเห็นต่างได้ ความเห็นของนิรนามก็สามารถถูกเห็นต่างได้เช่นกัน รวมทั้งอภิปรายข้อเห็นต่างที่ว่านั้น . . . . . เฮ่อ ยาวเลยกับเรื่องตัวอย่างคำยาวๆ หรือการเขียนโคลงที่แบ่งจังหวะอ่านยาก เอาเป็นว่า ช่วงการฝึกซ้อมการลงจังหวะ อย่าเพิ่งข้ามขั้นไปเล่นของยากแบบนี้น่อ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 30 ก.ค. 46 17:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ช่วงนี้บ่มีเวลาแต่งกวีเลยเจ้า.. ขอเข้ามาอ่านอย่างเดียว และสวัสดีชาวอาศรมทุกท่านเจ้า.. รักษาสุขภาพกันถ้วนหน้า และ สวัสดีวันแม่ที่จะมาถึงตวยเจ้า ขอให้คุณแม่ของทุกท่านรวมของปี้ลี สุขภาพแข็งแรง ๆ ตลอดไปเจ้า จากคุณ : pee_lee - [ 30 ก.ค. 46 20:59:18 A:203.146.33.93 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 ๏ พญาเหยี่ยวขยุ้มเหยื่ออ้าง                       เสรี ใหญ่เหยียบเล็กถือมี                                 สิทธิ์ถ้วน ความเสมอภาคคือสี                                 แสงหลอก อยุติธรรมหลากล้วน                                 หล่มเหล้เสรี ๚ ๏ สายหยุดหยุดกลิ่นเว้น                            สายวาย อยุติธรรมบ่หาย                                       ห่างหล้า กี่ชีพกี่ร่างสลาย                                       สนองวัฎ คงแต่ดินกลบหน้า                                    ต่างได้เสมอกัน ๚ "ความยุติธรรมในโลกเสรีนิยม ไม่มี" ------------------------------------------ สวัสดีครับท่านคัมภีร์ฯ ...คิดถึงโคลงประกอบภาพอันยอดเยี่ยมจังเลย ท่านนิรนามฯ นำสาระมาให้ศิษย์น้องได้เบิกตาชมฟ้านอกกะลาอีกแล้ว ขอบคุณครับ ! จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 31 ก.ค. 46 01:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ๏ สายหยุดไยสิ้นกลิ่น................กลายหอม สายจึ่งหยุดดมดอม..................ดอกเจ้า กี่ยามกี่ย่ำถนอม.......................นานเนิ่น หมายชื่นชมรุ่งเช้า....................เช่นร้างพลางฤๅ ๚ ๏ สองมือเคยปลูกเจ้า..............จวบสมัย คราเมื่อต้นแตกใบ...................กิ่งก้าน ออกดอกดื่นพิไล......................จรุงกลิ่น มวลภู่หมู่ผึ้งจ้าน.....................ลอบย้ำไยหลง ๚ ...ขอสวัสดีอย่างเป็นทางการทุกท่านครับ... ...ห่างหายไปจากวงการนานนักแล้ว... ...คงไม่แคล้วขอพักใจในอาศรมแห่งนี้อีกคราครั้ง... ...ขอให้มีความสุขมากมายเสมอไมเสื่อมคลายนะขอรับ... ...ส่วนผม...ขอย่องไปก่อนนะครับ... จากคุณ : the kop พเนจร - [ 31 ก.ค. 46 15:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับ เปิดกระทู้คราวนี้นอกจากจะได้แบ่งเบาภาระจากศาลาไทย  คุณนิรนาม  และชาวอาศรมท่านอื่น ที่ผลัดเปลี่ยนกันมาเฝ้ากระทู้แล้ว ยังหวังผลพลอยได้คือเพื่อนเก่าที่ห่างเหินไปอาจแวะเวียนเข้ามา ทักถามกันบ้าง   คุณจังงัง (50) เป็นผู้หนึ่งที่หวังว่าจะมีโคลงดี ๆ มาวาง ซึ่งก็ไม่ผิดหวังครับ อยากให้ลองอ่านอย่าง พินิจพิเคราะห์กันดูเพื่อเป็นการศึกษาความคิดและการเขียน ซึ่งมีแต่จะได้ประโยชน์ ลองมาดู บทแรกจะเห็นเจตนาที่จะใช้อักษรน้อยตัว ซึ่งผมเองมักจะเหลี่ยงการเขียนเช่นนี้เพราะ ควบคุมเนื้อหาสาระยากที่สุด .บทที่สองดูจะเป็นกลบท “กินนรเก็บบัว” แต่จำไม่ได้แล้วว่าในวรรคหลังของบาทสุดท้าย จะมีรูปแบบที่พิเศษไปกว่านี้หรือไม่ คงต้องให้ผู้ที่สะสมตำราโคลงไว้หลายเล่มอย่างศาลาไทย  หรือ ท่านอื่นมาช่วยกันอธิบายเพิ่มเติมครับ .บทที่สามเติมสร้อยในบาทจบ วรรคหลัง ซึ่งเคยเห็นใช้กันในโคลงโบราณ เช่นลิลิตพระลอ ในอาศรมฯเราเคยมีคนใช้บ้างแต่นาน ๆ ครั้ง .บทที่สี่เป็นโคลงหน้าบาทแบบสองคำ เคยเห็นแบบสามคำก็มี หลายท่านก็คงเคยอ่านกัน มาบ้างแล้ว แต่ที่นิยมเล่นก็เห็นแบบคำเดียวนี่มากที่สุด ขอบคุณศาลาไทย (51-54) ที่เอาชื่อไปแปลงเป็นอักษรล้านนา  ชอบจริง ๆ คงต้องไปเรียกเก็บค่า นายหน้าเอาจากจอมยุทธเมรัย  พิราบเงิน  และนิรนาม ซะแล้ว จะเก็บไว้เป็นโลโก้ประจำตัว ไม่รู้จะโดนเก็บค่าลิขสิทธ์เท่าไร ส่วนเรื่องโคลงในความเห็นที่ 28 นั้นก็อ่านอยู่ แบบว่ารู้ตัวดีว่ามิบังอาจบังควรจะไป “กล่าวกล้ำกลอนโคลง”  ของอาจานหม่ามี้ ก็เลยทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่..ยังทวงอีกแน่ะ คุณนิรนาม (55-57) คำเปิด “เล็กเฉ้อ”  เล่นเอาผมใจเสียวที่บอกว่าผมเป็นมือวิจารณ์โคลงกะเขาด้วย ในกระทู้เก่า ๆ เคยเรียกเป็นปรมาจารย์ เห็นแล้วแทบจับไข้   แบบว่าอายเป็นเหมือนกันนะ .เอาเป็นว่า น้องใหม่ เพื่อนใหม่ หรือใครก็ตามที่มาใหม่ในอาศรมฯนี้ อยากให้ช่วยดูผสม กับให้ข้อแนะนำคงพอจะเป็นไปได้ ยกเว้นมือระดับพระกาฬปลอมตัวมาวางโคลงกลั่นแกล้งให้ข้าพเจ้า ปล่อยไก่วิ่งว่อนในอาศรมฯ  คิดแล้วยังเสียวสันหลังไม่หาย .. pee_lee  (58)  แม้ไม่มีบทร้อยกรองมาฝาก แต่ก็แวะมาอวยพร  ขอบคุณครับ . คุณอกนิษฐ์ (59)  วางโคลงสองบทที่อ่านได้ไม่เบื่อ ยิ่งอ่านความคิดในบทโคลงแล้วก็ต้องยอมรับว่า มาแบบพญาเหยี่ยวจริง ๆ  อ่านแล้วนึกถึงตัวเองที่ชอบเขียนแบบมีลูกเก็บและเริ่มบทแรกให้น่าสนใจ แบบนี้เหมือนกัน คุณ the kop  พเนจร (60) เป็นสหายฝีมือฉกาจอีกท่านหนึ่งที่เขียนโคลงได้มากและชำนาญ เป็น ผู้ที่มีอารมณ์กวีเข้มข้นท่านหนึ่ง จุดเด่นก็คือเอาเหตุการณ์ประจำวันมาเขียนได้ดี โดยเฉพาะเรื่อง ที่เกี่ยวกับฟุตบอล  มาวางโคลงไว้คราวนี้เพื่อน  คงหายคิดถึงไปเยอะ .. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 31 ก.ค. 46 17:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 62 โดนทักท้วงว่าไม่ได้พูดถึงโคลงสองบทที่ศาลาไทยวางไว้ (28) ซึ่งมีเหตุผลหลายอย่างอยู่เหมือนกัน ข้อแรกคือโดยปกติฝีมือโคลงเธอมันเกินความสามารถที่ข้าพเจ้าจะมองให้เห็นทะลุปรุโปร่งได้ จึงไม่ บังอาจ แต่เพื่อทำหน้าที่ผู้รับอาสาเฝ้ากระทู้ที่ดี  ลองมาทบทวนโคลงบทแรกดูครับ ๏ เรียกแม่คำแรกซึ้ง              สายใย คือมิ่งขวัญจอมใจ                 ก่องแก้ว หมั่นถนอมกล่อมวันวัย          สอนสั่ง ยี่สิบกว่าปีแล้ว                      เติบกล้าเต็มคน ๚ะ อ่านเที่ยวแรก  ดูฉันทลักษณ์โคลงสี่สุภาพ (ซึ่งไม่จำเป็นนัก มือชั้นนี้แล้ว พลาดยากมาก)  เอกเจ็ดโทสี่ สัมผัสระหว่างบท สัมผัสคู่โท  เรียบร้อยดีทุกจุด อ่านเที่ยวที่สอง  จับจังหวะคำโดยรวมดีหมด ถ้าจะหาเรื่องก็บาทที่สามวรรคแรกดูจะยืดไปนิดหน่อย และ ถ้าสังเกตอีกนิด ผู้เขียนไม่ให้ความสำคัญเรื่องสัมผัสคำมากนักในสี่บาทเห็นมีบาทแรกบาทเดียว และมีใน บาทที่สี่วรรคจบ ซึ่งถือว่าเป็นความนิยมส่วนตัว เพราะในอาศรมฯนี้ก็ถือเอา “รสความ” นำ “รสคำ” อยู่แล้ว อ่านเที่ยวที่สาม (ก่อนอ่านต้องเข้าห้องน้ำแล้วอ่านออกเสียงดัง ๆ ) เพื่อฟังจังหวะเสียง มีข้อสังเกตอยู่ที่ ในบาทแรกเสียงของคำสุดท้ายในวรรคหน้า “ซึ้ง” (เสียงตรี) กับคำแรกในวรรคหลัง  “สาย” (เสียงจัตวา) ซึ่งเป็นเสียงสูงติดกันทั้งสองเสียง  ทำให้หลบเสียงสู่คำที่เสียงสามัญ “ใย” ยากและคุมเสียงได้ไม่เพราะ ลองอ่านโคลงตัวอย่าง   .สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง    ยามสาย มีเสียงตรี(ฟุ้ง)และเสียงจัตวา(สาย)เช่นกัน แต่ถูกคั่นด้วยเสียงสามัญ(ยาม) เวลาอ่านจะมีจังหวะเสียงเพราะ และประทับใจ  ส่วนอีกสามบาทก็เป็น ไปตามปกติ เอ้า .นักเรียน ลองอ่านพร้อม ๆ กัน . ๏ เรียกแม่คำแรกซึ้ง  สายใย . อ่านเที่ยวที่สี่ จับใจความ อ่านไปอ่านมาทั้งที่รู้อยู่ว่าสื่อถึงแม่ แต่ทำไมพอจะสรุปความหาแก่นโคลงกลับ ฟุ้ง ๆ ว่าง ๆ แปลก ๆ อย่างเช่น ..บาทแรกเก็บความว่า  คำแรกที่ลูกพูดได้คือคำว่า “แม่” ดั่งสายสัมพันธ์อันซาบซึ้ง ..บาทที่สอง  ความเหมือนจะต่อกับบาทแรก – คือมิ่งขวัญ จอมใจ ก่องแก้ว – แต่ก็เหมือนจะทิ้ง ใจความหลักในบาทแรก  คือคำว่า “แม่” ที่ลูกพูดได้เป็นคำแรก ..บาทที่สามและบาทที่สี่ก็ลักษณะเดียวกัน คงเป็นตามที่ศาลาไทยบอกว่าเกลาไม่ไหว เพราะผู้เขียนเอาเรื่องเด่น ๆ ที่เกี่ยวกับแม่หลายเรื่องมาอัดไว้ใน โคลงบทเดียว แล้วก็ต่อติดได้ลำบาก  คือในโคลงบทเดียวสามารถเอามาเขียนแยกย่อยออกไปได้อีกหลายบท ซึ่งผมจะลองเอาเนื้อความจากโคลงบาทแรกเพียงบาทเดียวมาเขียนโดยใช้เหตุการณ์ที่แม่ได้ยิงเสียงลูกร้อง เป็นครั้งแรกมาเขียน และพยายามคุมเนื้อความไม่ให้ออกนอกเรื่อง น่าจะเห็นแก่นโคลงที่เราต้องการจะสื่อได้ ชัดเจนขึ้น ๏ ยินลูกแรกคลอดร้อง             เรียกหา พลันเหือดเจ็บปวดสา--             หัสกล้ำ เพียงลูกเริ่มลืมตา                     ดูโลก ถันแม่จักถั่งน้ำ                          หยาดน้อยยามหิว ๚ะ ๏ เสียงแม่พร่ำบ่นเจ้า               จอมขวัญ ลูกหน่ายหนวกหูพลัน               บอดใบ้ ยามเป็นขาดความกตัญ-           ญูต่อ  ท่านเอย                     คราดับเก็บกระดูกไห้                  ห่มน้ำตานอง ๚ะ อ่านแล้วพอรู้เรื่องและได้สาระบ้างหรือไม่ บาทสุดท้ายของบทที่สอง เอาแนวความคิด มาจากบทโคลงของ คุณวิชชา (15) สรุปความก็คือคนเขียนคงเขียนในขณะอารมณ์กระเจิดกระเจิงเป็นแน่ (อันนี้เดาเอาจากกระทู้ กลอนที่อาจานหม่ามี้ไปเปิดไว้ข้างบนโน่น ในนามแห่งความคิดถึง ).และประกอบกับงานยุ่ง มากรวบรวมสมาธิไม่ได้ กับทั้งความมุ่งมั่นที่จะแต่งให้ยอดเยี่ยมเหมือนที่เคยแต่งไว้มากมาย เลยทำให้เกิดอาการฟุ้งซ่านใกล้เคียงกับไฟธาตุแตก (ว่าตามที่ครูหนอนสุราบอก..) อีกอย่างก็คือ ช่วงนี้อาศรมเหงาเงียบไป เลยวางโคลงหากิจกรรมวิจารณ์โคลงให้คนเฝ้ากระทู้ทำแก้เซ็ง ซึ่งทำไมจึงไปสอดคล้องกับคำเชิญชวนของคุณนิรนาม (55) พอดี  ..แกล้งเขียนโคลงมาวางไว้ให้วิจารณ์ ซึ่งก็ได้ฉลองศรัทธาไปแล้ว พรุ่งนี้วันสุดสัปดาห์แล้ว เสาร์อาทิตย์นี้อาจพากันไปเที่ยวใกล้ ๆ แบบเช้าไปเย็นกลับซึ่งดูเหมือนทำให้ คนป่วยอารมณ์ดีคราวที่แล้วพากันไปถึงมวกเหล็กสระบุรี  คราวหน้าวางแผนจะไปไหว้พระที่อยุธยา วันนี้สวัสดีครับ ๏    ข้าพเจ้าเพียงกบจ้อย             จวนตัว ขบกัดจนตรอกกลัว                    แม่กล้ำ เปิดกะลาครอบเงาหัว                  เห็นโลก หวังเบิ่งบัวปริ่มน้ำ                       สระน้อยนองใส  ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 19:57:38 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 31 ก.ค. 46 18:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 63 กลั่น รักจากอก ด้วย...............ใดหนอ รัก    ซึ่งมีเกินพอ...................กว่าถ้อย จาก  จิตสนิทพะนอ.................นบนอบ อก   ระอุรักร้อย.....................เร่งเร้าวจีสวรรค์ บอก คำว่ารัก แล้ว..................ใจหาย คำ แค่คำค่าหมาย...................ว่าซึ้ง ว่า รักแม่บ่คลาย.....................ครัดเคร่ง รัก เก่งแต่ยังขึ้ง......................ขณะข้องคำไข จัก ไม่แปรเปลี่ยน ถ้อย.............กระทงความ ไม่ ย่อมไม่ยอมตาม.................จิตเย้า แปร ปรวนยิ่งป้องปราม.............และปรับ เปลี่ยน กลับให้คืนเข้า...............ขณะตั้งใจหวัง จากคุณ : ..วาวา.. - [ 31 ก.ค. 46 22:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ความโคลงจรรโลงคำย้ำเตือนอยู่ ความรู้ความคิดจิตประสงค์ ความหมายคล้ายเหมือนเตือนใจตรง ความประสงค์สอดรับกับตัวตน ขอก้าวสาวเท้าไป เหน็ดเหนื่อยไกลได้ทุกหน ลำบากตรากตรำทน มิระย่นระย่อทาง แม้หวังมุตั้งหลัก อุปสรรคมิมีขวาง เถิดฟ้าลิขิตวาง ก็จะสร้าง ณ ทางตน โคลงสรุปหุบย่อเข้า        เอาความ ทุกเรื่องเรืองรองงาม       แง่ตั้ง วาดหวังดั่งจิตตาม          ตบแต่ง ทุกข์อยู่ทุกข์หยัดรั้ง        เร่งล้วนกวนใจ คารวะพี่คัมภีร์ครับ... แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 03:05:12 แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 03:03:29 จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 1 ส.ค. 46 00:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 65 +++ พระคุณแม่ +++ โคลงสี่สุภาพ ๏ เพลงเก่าแม่กล่อมร้อง.....ประโลมนอน เสียงเห่เอเอ้กลอน.............กาพย์แก้ว กวีไหนใส่อักษร................สรรค์แต่ง เติมศัพท์เสียงสดับแล้ว.......รสล้ำคำความ ฯ ๏ ยามไสยาสน์ซบอ้อม-.....อกละมุน ยามเหนื่อยแม่คอยจุน........จุ่งสู้ ยามแสวงสิ่งสวัสดิ์หนุน......แนะที่.....ดีนอ ยามหกล้มแล้วกู้...............เกาะขึ้นขืนถลา ๚ สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ ๏ ลูกก้าวไปมิละไกลพิสัยนยนะหา หากพลาดและพลั้งมา..........................พยุง ฯ ๏ ยืนอยู่ด้วยมนะช่วยจะอวยธุระผดุง ด้วยหมายจะบำรุง...............................ประทัง ฯ ๏ ท่านเฝ้าแลและชะแง้ชะงักภยะระวัง ใดร้ายรึรีบบัง.....................................ทุเลา ฯ ๏ ถึงลูกแกร่งพละแรงก็มาติกะมิเพลา พาร่างชราเบา....................................ระบาญ ๚ ฉบงง ๑๖ ๏ คุณแม่แม้จะประมาณ.................เหมือนใดไหนปาน เปรียบถ้อยร้อยคำรำพัน ฯ ๏ พากย์เก่าเบาราณขานกัน............กลายฟ้าเป็นบรรณ เบิกหมึกจารึกสมุทรจาร ฯ ๏ จับลากปากกาหล้าขาน..............เขียนสือสื่อกานท์ กรองกลั่นบรรยายระบายแร ฯ ๏ ฤๅเปรียบเทียบห้วงดวงแด..........ดลศัพท์งับแง งอกกว่าจารึกนึกความ ๚ ดอกสร้อย ๏ เพลงเอ๋ยเพลงเก่า......................ขับขานเล่าร้องซ้ำข้อคำถาม พระคุณแม่แค่ไหนใครนิยาม............ยังเฝ้าตามแต่บรรพ์พรรณนา เพียงเสียงเห่เอเอ้ไกวเปลกล่อม.......ลูกยังน้อมมโนนึกคิดศึกษา บุญคุณเสียงเจรียงกล่อมถนอมมา....ประเมินค่าคิดไฉนใครรู้เอย ๚ะ๛ ๑ สิงหาคม ๒๕๔๖ =================================================== ที่จริงวฤกยังไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่เห็นกระทู้ "กราบแก้วกรองคำ" ที่ท่านคัมภีร์โบราณชวนชาวอาศรมฯ เขียนถึงแม่ จึงอดไม่ได้ที่จะรีบขวนขวายหาเวลามาร่วมกระทู้ (ก่อนที่จะครบร้อย แล้วปิดไป)   วฤกอยากจะเขียนถึงแม่ด้วยเหตุสองประการ ประการแรก เดือนนี้ (สิงหาคม) เป็นเดือนเกิดของแม่ ประการที่สอง เดือนนี้ (สิงหาคม) มีวันแม่แห่งชาติ แม่...ปีนี้ท่านอายุ ๖๘ ปีแล้ว สามปีที่ผ่านมาท่านต้องต่อสู้กับโรคร้าย มะเร็งรังไข่ และมะเร็งเต้านม ต้องเข้ายาเคมีบำบัด บางครั้งท่านเหนื่อยมากไม่มีแรงแม้แต่จะหยิบแก้วน้ำดื่มเมื่อกระหาย ลูก ๆ ต้องคอยเฝ้าป้อนข้าวป้อนน้ำ เทกระโถน เช็ดตัว ฯลฯ ให้แม่ วฤกยอมรับว่า บางครั้งรู้สึกเหนื่อยล้า เพราะว่าไหนจะต้องทำงาน ไหนจะต้องดูแลแม่ จึงเขียนกวีวัจน์ (หรือเปล่านะ) บทนี้ไว้เตือนตนเอง ว่าที่เราคิดว่าตนเหนื่อยยากลำบากนั้น .... ไม่อาจทัดเทียมเท่าที่แม่เคยเหนื่อยยากลำบากในการเลี้ยงดูเรามา จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 1 ส.ค. 46 12:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขออภัย โพสท์ ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 12:13:14 จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 1 ส.ค. 46 12:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 67 งานยังยุ่งเหมือนเคย  เลยทำได้แค่แวะเข้ามาทักทาย แล้วเซฟไปอ่านตอนออฟไลน์ ยังอดดีใจไม่ได้ที่เฮียคัมภีร์ฯ ใส่ใจแนะแนวทางโคลงให้ปรับปรุง  ขอบคุณจริงๆค่ะ ยอมรับแต่โดยดีว่าเดี๋ยวนี้ คุมทางโคลงตัวเองไม่ค่อยอยู่  ปล่อยหลุดอยู่เรื่อยๆ สงสัยต้องไปหัดตั้งเอกเจ็ดโทสี่กันใหม่ แล้วเขียนใส่กลอีกสักรอบ เพื่อทวนความรู้ บรรยากาศการพูดคุยยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็น ... ส่วนเรื่องโคลงในความเห็นที่ 28 นั้นก็อ่านอยู่ แบบว่ารู้ตัวดีว่ามิบังอาจบังควรจะไป “กล่าวกล้ำกลอนโคลง” หรือ สรุปความก็คือคนเขียนคงเขียนในขณะอารมณ์กระเจิดกระเจิงเป็นแน่ (อันนี้เดาเอาจากกระทู้ กลอนที่อาจานหม่ามี้ไปเปิดไว้ข้างบนโน่น ในนามแห่งความคิดถึง ).และประกอบกับงานยุ่ง มากรวบรวมสมาธิไม่ได้ กับทั้งความมุ่งมั่นที่จะแต่งให้ยอดเยี่ยมเหมือนที่เคยแต่งไว้มากมาย เลยทำให้เกิดอาการฟุ้งซ่านใกล้เคียงกับไฟธาตุแตก (ว่าตามที่ครูหนอนสุราบอก..) อย่างอื่นดีหมด...ยกเว้น... "อาจานหม่ามี้"  ไม่เอาได้ไหม อยากได้ "ซือม่วย"  เหมือนเดิม ๏ น้องยังเป็นกบน้อย      ตัวนิด เกินจักต่อแรงฤทธิ์         รบสู้ ในบึงแค่เพียงคิด          ยังลึก  ลับแล เปิดโลกหากพี่รู้           โปรดแจ้งกระจ่างใจ ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 1 ส.ค. 46 12:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คำว่า " งอนเฟ้ย"  .. น่าจะเป็นลูกลิงเขียนนะ หวานใจ รอมาตั้งสองวันแล้ว ยังไม่มีชื่อจังงังเป็นภาษาโบราณเหมือนคนอื่นเขาอ่ะ ... ฮ่วย...ตัวงอนเท่าฝาบ้านแล้ว จากคุณ : จังงัง - [ 1 ส.ค. 46 13:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 69 นิรนามขำเฮียคัมฯ ตรงนี้ " .. (ศาลาไทย) แกล้งเขียนโคลงมาวางไว้ให้วิจารณ์ ซึ่งก็ได้ฉลองศรัทธาไปแล้ว" ฮ่าๆๆ . . . . . ซือม่วยซือตี๋หายไปไหนโม้ด อย่างนี้ต้องแจกการบ้าน (อิอิ) การบ้านง่ายๆ คือ ถอดความลิลิตพระลอคนละบทสองบท อันที่นิรนามคัดมาลงในกรอบ ๒๕ แต่เพื่อกันการแย่งกันถอดความจนทะเลาะกัน (ฮิฮิ) เลยขอเจาะจงเป็นรายบทต่อรายตัว ซือม่วยไกลถิ่น เห็นมาบ่อยทั้งในและนอกอาศรม เลยให้ถอดความประเดิมบท ๑ และ ๒ ซือม่วยรสา รสา มาไม่บ่อย เลยต้องให้มาเช็คชื่อและถอดความบท ๒ และ ๓ ซือม่วยจังงัง เห็นบ่อยและกำลังจะเก่งกว่าซือเฮีย เลยต้องถอดความมากหน่อย บท ๔-๗ ซือตี๋พิราบเงิน ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้า รับบท ๘ และ ๙ ไป ซือม่วยไร้นาม ถอดความเหลื่อมกับพิราบเงิน คือ ๙ และ ๑๐ ซือตี๋อกนิษฐ์ บางช่วงแอ๊กถีฟมากและแต่งโคลงมัน เลยต้องรับบทหนัก บท ๙-๑๑ (ฮิฮิ นิรนามชอบบท ๙ ดังนั้นคิวใครลงช่วงนี้ จะต้องแปลเหลื่อมที่บท ๙) บท ๑๒ ๑๓ ๑๔ เว้นว่างไว้เผื่อคนที่ตกสำรวจ หรือสำหรับใครก็ได้ที่อยากถอดความ ซือเฮียซือเจ๊จะมาร่วมสนุกด้วยก็ย่อมได้ แต่ซือเฮียนิรนามไม่ต้องถอด (ความ) เพราะเคยถอดมาแล้ว (หิ๊หิ๊) แถมท้ายเว็บพจนานุกรมสำหรับคนไม่มีพจนานุกรมติดมือ http://rirs3.royin.go.th/riThdict/lookup.html แถมอีกนิดสำหรับการถอดความลิลิตพระลอที่นิรนามเคยทำอยู่บางบท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1804691/W1804691.html#39 และมีจอมยุทธ์เมรัยมาร่วมด้วยใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1836417/W1836417.html รูปแบบการถอดความไม่จำเป็นต้องทำตามรูปแบบของนิรนามเสมอไป แต่ควรจะถอดกินความ "ทุกคำ" ที่กวีบรรจงเลือกคำแต่ละคำมาใช้ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 1 ส.ค. 46 14:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อยากเป็นซือม่วยมั่ง  เดี๋ยวคงต้องถอดโคลงพระลอมาแปะเป็นพยานสักสองบทด้วยคน แต่ตอนนี้ฝากข่าวของ pantip.com มาแจ้งกันก่อน  คิดว่าน่าพอเหมาะพอเจาะกับกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394582/W2394582.html ขอเชิญร่วมส่งความสุขร่วมกับคุณแม่ของท่านอื่น ด้วยบทกลอนอวยพรของคุณ ในบัตรอวยพรวันแม่ ของเว็บไซต์ Pantip.com ส่วน link นี้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2322747/W2322747.html เผื่อเฮียคัมภีร์ฯ ยังไม่เห็น  ฝากให้เข้าไปดูจ้ะ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 19:06:01 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 1 ส.ค. 46 18:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ๔) บัญจงกับเข้าแต่ง ............. ของเสวย บมิได้เลินเล่อเฉย .................. หนึ่งน้อย สรรพเครื่องพระลูกเฮย .......... ไตรตรวจ แต่งนา บวางใจกึ่งก้อย ...................... แก่ผู้ใดทำ ฯ ๕) แต่น้อยแม่พร่ำเลี้ยง .......... รักษา พ่อนา จงเจริญชนมา ....................... ตราบได้ สมบัติผ่านภูวดา ................... ถวัลยราช ฤๅพ่อจำจากให้ ..................... แม่นี้ตรอมตาย ฯ ๖) คงชีพหวังได้พึ่ง ............... ภูมี พ่อแล ม้วยชีพหวังฝากผี ................. พ่อได้ ดังฤๅพ่อจักลี ....................... ลาจาก อกนา ผีแม่ตายจักได้ ...................... ฝากให้ใครเผา ฯ ๗) สุดใจสุดแม่ห้าม .............. ภูธร สอนบ่ฟังแม่สอน .................. จักเต้า หนักใจหนักอาวรณ์ ............... ทุกข์ใหญ่ หลวงนา แม่อยู่ตั้งแต่เศร้า ................... โศกร้อนฤๅเสบย ฯ ** ซือม่วยจังงัง เห็นบ่อยและกำลังจะเก่งกว่าซือเฮีย เลยต้องถอดความมากหน่อย บท ๔-๗ ** แม่ตั้งใจจัดแจงทั้งแกงกับ อีกสำรับคาวหวานพลันวางใส่ ไม่ละเลยเว้นของที่ต้องใจ โปรดปรานใดแม่นั้นจักหมั่นปรุง อีกเครื่องทรงสวมใส่แห่งกายเจ้า แม่ยังเฝ้าเสาะหามาให้นุ่ง คัดสามคราว สม องค์คงประลุง* แม่ก็มุ่งเย็บปักถักร้อยเอง นึกถึงคราวลูกเล็กเป็นเด็กน้อย แม่เฝ้าคอยป้องภัยไครข่มเหง เฝ้าฟูมฟักรักษาครากลัวเกรง จนเจ้าเก่งกล้าแกร่งเข้มแข็งมา จนครองเมืองสืบราชสมบัติ ปกครองรัฐเกริกไกรไปทั่วหล้า กลับมาจรจากไกลให้โศกา ฤๅเพียงว่าจักให้แม่วายปราณ เมื่อชีพยั้งคงหมายได้พึ่งเจ้า ยามแก่เฒ่าหวังให้ได้สงสาร จัดอาหารหวานคาวเข้าเจือจาน กว่าเถ้าถ่านเผากายสลายตน แม้นตายแล้วไม่แคล้วจักหมายให้ กรวดน้ำไปเกื้อหนุนบุญกุศล แม้นเจ้าพลัดพรากไปในบัดดล คงอับจนไร้เจ้าเผายามตาย เกิบยับยั้งทักท้วงและหวงห้าม พ่อรูปงามคงไปน่าใจหาย ร้อยคำก้องพันคำกู่กลับดูดาย เกินบรรยายเนื้อความปรามลูกยา เคยสอนสั่งคราวก่อนไม่ย้อนนึก มิรู้สึกแจ้งใจใครห่วงหา - อาทรนักเจ้านั้นพลันไกลตา ทุกข์เท่าฟ้าไยลูกยังสุขใจ แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 46 01:41:31 จากคุณ : จังงัง - [ 2 ส.ค. 46 00:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 72 กราบ ตักรู้รักแท้                  แม่รัก แก้ว มะลิมาลัยถัก               ทนุร้อย กรอง ปราณประทิ่นพักตร์      จิตผ่อง คำ ลูกคำแม่ค้อย                 ตอบถ้อยเสน่หา ฯ ......................... สวัสดีท่านคัมภีร์ฯ และมิตรสหายทุกท่านครับ ทราบข่าวท่านผู้มีพระคุณของพี่ ๆ ไม่สบาย ก็ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โปรดบำบัดโรคภัย และให้มีพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงในเร็ววัน ครับ ......................... เผอิญช่วงนี้ ต้องใช้สมองหนัก ควันแทบขึ้น แหะ ๆ เลยไม่ค่อยได้มา วันนี้มารายงานตัวก่อน ครับ ขอบคุณท่านน้องฯ สำหรับ ชื่ออักษรล้านนา อันเข้มขลัง แหะ ๆ ท่านนิรนามฯ ขอรับ การบ้าน "ซือตี๋พิราบเงิน ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้า รับบท ๘ และ ๙ ไป" ตอนนี้ยังบมีเวลา เลยวันจันทร์อาจพอได้สักบท หรือสองบท ขอรับ วันนี้ ขอแวบไปก่อนครับผม ราตรีสวัสดิ์ ครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 ส.ค. 46 01:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ๏ รูปลักษณ์ดั่งท่านท้าว................มฆวาน ทรงผ่านภพอวตาน......................เยี่ยมหล้า เลิศโฉมอีกเหิมหาญ....................เกริกเกียรติ รบ  รัก  ทรงฉกาจกล้า.................กว่าทั้งไตรภูมิ ๚ ๏ ยามพระ ฯ ทรงช้างช่าง.............อาจอง-  ยิ่งแฮ ปานสหัสเนตรองค์......................เดื่องด้าว   สมขัตติยราชวงศ์.......................เรืองศักดิ์ สามภพภูมิเทิดท้าว ฯ...................สยบเบื้องฉลองพระ-  บาทเอย ๚ะ๛ ...ขอสวัสดียามดึก...จากการบ้านที่ซือเฮียให้มา ... ...โคลงสี่สุภาพ สี่บท = กลอนแปด แปดบท ... ...ต่อด้วยบทยอยศพระลอ โคลงสี่อีกสองบท ... ...ภาพที่ลงมา ให้ช่วยจินตนาการแปลงไก่ฟ้าให้เป็นช้างละกัน ... ...เพราะว่า กลางค่ำกลางคืน หาช้างยาก มีแต่ไก่ ... ...สลายโต๋เด้อ ..ขอเอาตาดำไปซ่อนก่อนนะ ซือเฮีย ... แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 46 13:21:30 แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 46 13:20:56 จากคุณ : จังงัง - [ 2 ส.ค. 46 01:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ๑๔) รอยกรรมจักจากเจ้า ....... จอมกษัตริย์ รอยบาปเพรงจำพลัด ............ ออกท้าว พระคุณไป่แทนขัด ................ ใจดั่ง นี้นา ยาหยูกเขาโน้มน้าว ............... ลูกให้ใหลหลง ฯ ............................................................................. คงเป็นกรรมซ้ำซัดเจ้าพลัดแม่ รอยบาปเก่าเกินแก้แม้จอมขุน สู้ทานทัดขัดขวางเกินทางบุญ ลูกถูกหนุนหลงเสน่ห์ด้วยเล่ห์ยา... (แว่บมาเที่ยว เห็นเปิดช่องให้ร่วมแจม เลยขอสนุกด้วยคนเน้อ) จากคุณ : Daosaddha - [ 2 ส.ค. 46 04:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดีครับ ..แอบมาปั่นกระทู้โดยเฉพาะ คุณวาวา (63) วางโคลงหน้าบาทที่มีรูปแบบแปลกและไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก  ใช้วิธีเอาสี่คำแรก ของของบาทแรกวรรคหน้ามาเป็นกระทู้หน้าบาท นอกจากจะเขียนยากยิ่งขึ้นแล้วยังคุมความได้ ลำบากเช่นกัน  ที่ต้องยอมยกให้อีกอย่างคือเป็นคนขยันเขียนและขยันเปิดกระทู้ แสดงว่าอารมณ์ และความรู้สึกยังเจิดจ้ากว่าชาวอาศรมฯอีกหลายคนรวมทั้งผมด้วย คุณ Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) (64) มาวางกลอน กาพย์และโคลงพร้อมกัน ฝีมือการเขียน ทั้งสามรูปแบบเขียนได้ดีก้ำกึ่งกันตัดสินไม่ถูกว่าแบบไหนดีกว่า โดยส่วนตัวแล้วผมไม่ถนัดที่จะเขียน ได้หลากหลาย อย่างมากก็แค่กลอนและโคลง ถ้าจะเขียนกาพย์และฉันท์ก็ต้องเอาตำรามากางดูก่อน ขอคารวะในฝีมือเช่นกันครับ สายลมคิมหันต์ คุณวฤก (65) มาชุดใหญ่อ่านแล้วปลื้มมาก สง่างามและเข้มขลัง สมกับที่รออ่าน  งานชุดนี้สมควรจะ นำไปเป็นบทเปิดกระทู้ยิ่งนัก  จำได้ว่าครูหนอนสุราเคยชมไว้ว่าโคลงที่คุณวฤกเขียนมีความโดดเด่นที่ รสคำ ซึ่งผมเองก็มักใช้เวลาอ่านงานเขียนทุกบทของคุณวฤกมากเป็นพิเศษทุกครั้งที่พบเห็น นอกจาก นี้แล้วยังพบความประณีตและความตั้งใจแบบสุด ๆ ที่แทรกซึมอยู่ทุกบททุกตอน เสียดายที่อาจาน อ้อ..ซือม่วยศาลาไทยถูกงานถล่มทับ  ไม่งั้นคงได้เห็นบทกวีงาม ๆ อีกมาก ขอบคุณมากครับคุณหมอ วฤก .ชอบภาพขาวดำที่นำมาประกอบกระทู้ด้วย ได้บรรยากาศวัยเด็กดีจริง ๆ .. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 2 ส.ค. 46 11:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ๏     ข้าพเจ้ากบจ้อย                  จวนตัว โดนกัดจนตรอกกลัว                  แม่กล้ำ เปิดกะลาครอบเงาหัว               เห็นโลก หวังเบิ่งบัวปริ่มน้ำ                     สระน้อยนองใส  ๚ะ๛   คัมภีร์ฯ .. ๏ น้องยังเป็นกบน้อย            ตัวนิด เกินจักต่อแรงฤทธิ์                 รบสู้ ในบึงแค่เพียงคิด                   ยังลึก ลับแล เปิดโลกหากพี่รู้                     โปรดแจ้งกระจ่างใจ ๚ะ๛ ศาลาฯ ยกโคลงที่ข้าพเจ้าเขียนล้อและศาลาไทยเขียนโต้ (66) มาให้อ่านซ้ำเพื่อดูความคิดที่เฉียบคม เวลาที่เธอมีสมาธิดี ๆ ผมมักหลบฉากไม่ต่อกรด้วย แต่ถ้าสองแรงแข็งขันมาพร้อมกับมี้ของเธอ (คุณหนูนา) ละก็  ข้าพเจ้าปางตายทุกครั้ง .. คุณจังงัง (68) อยากได้ชื่อตัวเองเป็นอักษรล้านนามั่ง  คงต้องเสียค่าลิขสิทธิ์ให้เธอก่อน เลี้ยงข้าว สักมื้อก็คงได้  สงสัยมัวตอบกระทู้กลอนอยู่ข้างบนโน่น .เออว่าแต่จอมยุทธเมรัยนี่ .ฮี่ฮี่ คง อาการหนักพอใช้ แวะเข้ามาบอกว่าใช้เวลาสามวันยังเขียนโคลงไม่ออกสักบท แต่ไหงเขียนกลอน ได้วาบหวิวหัวใจขนาดนั้น ..เอิ้กเอิ้ก . เห็นคุณนิรนาม (69) มาช่วยเข็นกระทู้ก็ดีใจ อยากปั่นกระทู้ให้ถึงหลักร้อยโดยเร็ว เพราะตั้งแต่วัน จันทร์หน้าจะต้องใช้เวลาส่วนมากกับงานเอกสารไปอีกจนกว่าจะปิดเล่มได้ก็น่าจะถึงวันสุดสัปดาห์ พอดี  วันเสาร์-อาทิตย์นี้ช่วยส่งการบ้านกันมาก ๆ หน่อย แล้วก็หาคนเฝ้ากระทู้ล่วงหน้าไว้ได้เลยนะ.. พิราบเงิน (72) ขอบคุณคำอวยพรมากครับ  เดี๋ยวนี้ฝีมือโคลงรุดหน้าไปจนเกือบนึกว่าเป็นคนละคน เก่งกาจขนาดนี้แล้วมาช่วยปั่นกระทู้กันเถิด   ชาวโคลงขาประจำมาอำเล่น แล้วโผนเผ่นโจนผับขยับหาย คงเป็นสิงห์เป็นเสือจึงเหลือลาย มาลอยชายเดินบ่นอยู่คนเดียว อาศรมนี้มีแต่แมววิ่งแผล็วพล่าน หัดเขียนอ่านยินเสียงเพียงเหมียวเหมียว ไม่กลัวสิงห์กระทิงเฒ่าผู้เปล่าเปรียว ยิ่งพวกเขี้ยวลากดินยิ่งยินดี จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 2 ส.ค. 46 11:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เออว่าแต่จอมยุทธเมรัยนี่ .ฮี่ฮี่ คงอาการหนักพอใช้ แวะเข้ามาบอกว่าใช้เวลาสามวันยังเขียนโคลงไม่ ออกสักบท แต่ไหงเขียนกลอนได้วาบหวิวหัวใจขนาดนั้น ..เอิ้กเอิ้ก . แหมเฮียคัมฯ ก้อ...ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆจากจอมยุทธฯ ฮ่า ฮ่า พูดแล้วเขิลลล... ผ่านไปดีกว่า ก้อต้องยอมรับจริงๆว่ายังแต่งโคลงไม่ออก เอาไงดีหนอจะได้ช่วยปั่นกระทู้ ว่าแล้วก็หาเปลเปล้อร์มา ทำสักชุดดีกว่า เคยสงสัยกันไหมครับว่าทำไมต้องเรียก โคลง ๒ โคลง ๓ หรือ โคลง ๔ เป็นเพราะอะไร แล้วโคลง ๑ ไม่มี หรือ จอมยุทธฯ ขอทำเปลเปล้อร์ชุดนี้มาทดแทนในช่วงที่เขียนโคลงไม่ออกขอรับ ได้เวลาโม้อีกแล้ว โคลงสุภาพและโคลงดั้น ใช้จำนวนเลขเป็นชื่อ มีตั้งแต่ ๒-๕ เป็นโคลง ๒, โคลง ๓, โคลง ๔, โคลง ๕ ถ้าเป็นโคลงดั้น ก็นำคำว่าดั้นต่อท้ายเลข เป็นโคลง ๒ ดั้น เป็นต้น แต่ท่านผู้ประพันธ์บางท่าน ก็ไม่พิถี พิถันในเรื่องบอกลักษณะโคลง นอกจากจะมุ่งในเชิงตำราจึงระบุไว้ ปัญหาในเรื่องเลขระบุโคลง ทำไมเริ่มตั้งแต่ ๒ และจะคุ้นเคยกันตั้งแต่ ๒-๕ เท่านั้น ๑ หายไปไหน และ เอาอะไรเป็นเกณฑ์ระบุว่าเป็นโคลง ๒ เป็นโคลง ๓ ปัญหาเหล่านี้ จอมยุทธฯขอสรุปความจากหนังสือ แย้มบรรยาย ๓ ของ นาวาอากาศเอก แย้ม ประพัฒน์ทอง มานำเสนอให้เพื่อนๆ พิจารณา โคลง ๑ นั้น ความจริงก็คือร่ายนั่นเอง แต่ไม่เรียกว่าโคลงไปเรียกว่าร่าย สำหรับตัวเลขที่บอกว่าเป็นโคลงนั้นโคลงนี้ มีหลักเกณฑ์อย่างไร ไม่เคยพบกล่าวไว้ในที่ไหน และไม่เคย ได้ยินท่านผู้ใดให้อรรถาธิบายไว้ หากจะกล่าวตามความคิดความเห็นจากการอ่านบทโคลงต่างๆมาพิจาร- ณาเข้าหาหลัก ก็น่าจะได้ดังนี้ ๑. ถ้าเป็นโคลงสุภาพ วรรคสุดท้ายต้องมีคำที่ประกอบด้วยวรรณยุกต์ เอก ๑ โท ๑ และต้องมีคำสามัญ ๒ คำ รวมเป็น ๔ คำ ไม่ว่า โคลง ๑ (ร่าย) โคลง ๒ โคลง ๓ และ โคลง ๔ เขียนตามแผนโคลง ก็เป็นรูป (ก่ ก้ ก ก) ๒. ถ้าเป็นโคลงดั้น วรรคสุดท้ายมี ๒ คำ เป็นคำที่ประกอบด้วยวรรณยุกต์เอก ๑ คำ คำสามัญ ๑ คำ เขียนตามแผนเป็นรูป (ก่ ก) เกณฑ์ดังกล่าวเป็นเรื่องตายตัวทีเดียว ไม่มียักเยื้อง ก่อนจะว่ากันต่อไป ขอยกตัวอย่างโคลงตั้งแต่โคลง ๑-๔ มาให้ดูก่อน เพื่อให้ง่ายต่อการพิจารณา (ขอยกตัวอย่างเฉพาะส่วนที่เป็นโคลงสุภาพ เพราะโคลงดั้น ก็พิจารณาได้ในทำนองเดียวกัน) ร่าย (โคลง ๑) ธรู้ศิลป์รู้ศาสตร์.........ธมีอำนาจมีบุญ............คุณตูไกลท่านไท้..........สองราชนั้นฤๅได้ อาจยื้อฤๅถึง เลยนา โคลง ๒ ๏ ไก่ขันเขียวผูกช้าง.............มาเทียมทั้งสองข้าง แนบข้างเกยนาง ๚ โคลง ๓ ๏ สองนายเชิญบรรทม............ค่ำแล้วลมลาดไม้ โหยละห้อยท้าวไท้...................ค่อยพร้องโคลงครวญ ๚ โคลง ๔ ๏ ถึงกรรมจักอยู่ได้...............ฉันใด พระเอย กรรมบ่มิมีใคร......................ฆ่าข้า กุศลส่งสนองไป...................ถึงที่ สุขนา บาปส่งจำตกช้า.....................ช่วยได้ฉันใด ๚ นอกจากนี้ ยังมีโคลง ๕ อีกอย่างหนึ่ง แต่ไม่แพร่หลาย นอกจากบทแช่งน้ำ ซึ่งก็ยังไม่ไช่รูปแบบที่ชัดเจน จึงไม่ขอนำมาอ้างในที่นี้ จากตัวอย่างที่ยกมา จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าวรรคสุดท้ายเหมือนกันทั้งนั้น ข้อที่ต่างกันก็คือ โคลง ๑ (ร่าย) แต่งเท่าไหร่ก็ได้ วรรคละ ๕ คำ มีสัมผัสฟัดกันเรื่อยไป ที่เคยพบแบบโบราณ ลงท้ายไม่มี สัมผัสและเอกโท คงลงท้าย ๔ คำเท่านั้น ต่อมาจึงมีลักษณะเหมือนโคลง ๒ อยู่ ๓ วรรค ก่อนจะลงบทหนึ่ง ดูตัวอย่างเทียบกันแล้ว จะเห็นได้ชัดเจน โคลง ๒ จะพบว่ามี ๒ วรรคๆ ละ ๕ คำ ที่เพิ่มเข้าจากเกณฑ์ตายตัว โคลง ๓ มีลักษณะเหมือนโคลง ๒ แต่เติมข้างหน้าอีกหนึ่งวรรค ซึ่งมี ๕ คำ รวมเป็นมี ๓ วรรค ที่เพิ่มเข้า จากเกณฑ์ตายตัว โคลง ๔ มีวิจิตรพิศดารกว้างกว่าโคลง ๒ โคลง ๓ ทั้งวิธีเขียนและวรรคตอน ตลอดถึงการวางสัมผัส คือ เขียนเป็นบาท สามบาทแรก มีคำบาทละ ๗ คำ เขียนตัดเป็น ๒ ตอน วรรคแรก ๕ วรรคหลัง ๒ ในบาท ๑ บาท ๓ เติมสร้อยได้อีกบาทละ ๒ คำ ถ้าความเต็มแล้วก็ไม่ต้องเติม ส่วนในบาทที่ ๔ วรรคแรกเขียน ๕ คำ วรรคหลังก็เข้าเกณฑ์ตายตัว และในบาท ๔ นี้ จะมีสร้อยอีก ๒ คำก็ได้ เป็นเช่นเดียวกับโคลง ๒ โคลง ๓ ซึ่งมีสร้อยได้ ๒ คำเหมือนกัน เพราะฉะนั้น เรื่องตัวเลขบอกจำนวน ๑,๒,๓,๔ ที่นำมาเป็นชื่อของโคลงนั้น น่าจะกำหนดการเพิ่มขึ้นจาก เกณฑ์ตายตัว กล่าวคือ วรรคท้าย ๔ คำนั่นเอง ข้อนี้เป็นเพียงมติของผู้เขียน(นาวาอากาศเอก แย้ม ประ- พัมน์ทอง)เท่านั้น ไม่เคยพบตำรับตำรา เป็นการสันนิษฐานตามเค้าที่ปรากฏอยู่ ไม่ขอยืนยัน แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 46 16:26:09 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 2 ส.ค. 46 16:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ๏ นานนานมาสักครั้ง                        สักครา คำเอกโทอาจรา                               หลุดได้ สิบสอง ณ สิงหา                              วันแม่ ดวงจิตกำหนดไว้                              ห่อนร้างแรมรา ๚ ๏ มารดาบังเกิดเกล้า                          คือครู สอนลูกดังแม่ปู                                 กล่อมเกลี้ยง ลูกลูกจึ่งกตัญญ                                คุณแม่ กตเวทิตาเพี้ยง                                  กอดไว้เฉียงเฉียง ๚ *** สวัสดีทุกท่าน จากคุณ : lek Isara - [ 3 ส.ค. 46 09:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 79 หยาดน้ำหยดหนึ่งน้อย     จากทรวง ให้ดื่มกินมิหวง .              หรอกเจ้า แก้วตาแม่หยาดสรวง       มาเกิด มือแม่อีกอกเคล้า .         นิ่มเนื้อถนอมขวัญ พระคุณแม่แผ่ป้อง     ลูกงาม ลูกเติบกล้ารู้ความ      ผ่องแผ้ว แรงใจแม่ติดตาม         หนุนส่ง ยามย่างกราบแม่แก้ว    ใส่เกล้าติดตัว แม่เป็นพระในเรือนแก้วกำกับบ้าน ก้มกราบกรานโอบเอื้อเหนือเกศา ยามห่างเรือนพระในใจ ไม่คลาดคลา ทุกเวลามิเคยไกลไปจากกัน กตัญญูรู้คุณไว้ใช่แค่พูด แต่พิสูจน์ด้วยการทำนะจอมขวัญ รักของแม่ท่วมท้นล้นรำพัน จะรักแม่ทุกวัน ใช่วันเดียว จากคุณ : คุณหนูนา (ขี้เกียจลอกอิน) - [ 3 ส.ค. 46 13:31:49 A:202.57.174.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 อยากเขียนโคลงยกย้ำ       ยอคุณ แม่เฮย ก็สุดนึกคำหนุน                 เนื่องถ้อย กำสรดแต่ยากจุน             เจือวาท วิไลนอ ความจักบรรยายร้อย         ร่างแล้วร่างหาย ยังแต่จบจิตจ้อง               จับจิน-ตนาเฮย หวังถักทองามถวิล           วาทบ้าง ถ้วนศัพท์ทั่วธรณิน            นำเลือก เลอแล ยังสุดจะเสกสร้าง             สลักล้ำคำพร ทิพย์ฤๅบ่ชี้ช่อง               เฉลาจาร ดาลวากย์สุดอลังการ       แก่ข้า เพื่อเทียมมหิพิศาล          สมมาตุ หมายแล แผ่พจน์ให้เจิดจ้า             แจ่มแจ้งโลกันต์ ไวพจน์จึงพ่างเพี้ยง         ภาษชน ยังบ่อาจบันลือหน           กระหึ่มก้อง เพียงเผยบุตรกมล           กอปรอุ่น กรุณแม่ อันหยัดแผ่แซ่ซ้อง           บ่สิ้นหทัยสาย จากคุณ : สดายุ... (สดายุ...) - [ 4 ส.ค. 46 12:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตามคำขอของคนที่ยังไม่มีชื่อตัวหนังสือล้านนา   กับย้ำอีกครั้งว่าไม่แน่ใจว่าถูกอักขรวิธีหรือเปล่า  ใครมีคนรู้จักพออ่านได้  ช่วยหน่อยแล้วกัน จังงัง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ส.ค. 46 12:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 82 คุณหนูนา จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ส.ค. 46 12:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 83 เล็ก อิศรา จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ส.ค. 46 12:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 84 วิญญาณอสัญญา จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ส.ค. 46 12:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านว่า ..อัคคัค  (ค.ควาย..มีหงอนนิดหน่อย ..จำได้แล้ว จำได้ จำได้ ) จุ๊บ จ๊วบ ..หวานใจ ชื่อคนอื่น คำสวยๆจังแฮะ ชื่อของลูกลิงก็เท่ห์ไปอีกแบบ ..อัคคัค อัคคัค ...  ๕๕๕ ... แต่หวานใจลืม นามสกุลดั้งเดิมของลูกลิงนะ ชื่อ ..... จังงัง นามสกุล ..... พรรคลิงรักลิง .. อีกทีได้ป่ะ น่า นะ .. ให้แม่ไปขอปีนี้แหล่ะ ถ้าถูกใจ แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 46 12:40:46 จากคุณ : จังงัง - [ 4 ส.ค. 46 12:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 86 สายลมคิมหันต์ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ส.ค. 46 12:39:24 ]

ความคิดเห็นที่ 87 อนาถอนุชน้อย              ไอศูรย์ เพราะเติบท่ามพงศ์พูน    อริร้าย ฮุสเซนถูกปราบปูน         โลกสาป จำพลัดพงศาผ้าย          สู่ด้าวหาวเหว ฯ จากข่าวของเพศแม่นางหนึ่ง ณมุมตะวันออกกลาง ........................ มาปั่นกระทู้ตามที่ท่านคัมภีร์ฯ (๗๖) บอก ครับ ส่วนที่ว่า "เดี๋ยวนี้ฝีมือโคลงรุดหน้าไปจนเกือบนึกว่าเป็นคนละคน" อ่านแล้วยังไม่แน่ใจในตัวเองเลย เพราะกว่าจะได้แต่ละบท (ตอนนี้) ต้องนั่งเค้นอยู่นานสองนาน แหะ ๆ แต่ก็ดีใจที่ได้รับกำลังใจเช่นนี้ ขอบคุณครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 ส.ค. 46 18:31:30 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ส่งการบ้าน ครับ         ๘) ลูกเอยจากแม่โอ้ ............. กรรมใด นาพ่อ         ตั้งแต่คิดเด็จไป ................... สู่สร้อย         แม่เดียวอยู่อาไลย ................ ทนเทวษ แลนา         มาแม่จะชมน้อย .................. หนึ่งให้คลายใจ ฯ         ๙) ชมปรางชมผากเผ้า .......... ริมไร เกศนา         เชยปากตาตรูไตร .................. เพริศพริ้ง         ชมพักตรดั่งแขไข .................. ขวัญเนตร         บพิตรพ่องามสิงคลิ้ง ............. จูบแก้มเชยกรรณ ฯ บทที่ ๘ บาท ๑ - ลูกเอยจากแม่โอ้              กรรมใด นาพ่อ ถอดความ - (พระมารดาตรัสว่า)  ลูกเอย เพราะกรรมใด จึงต้องมาพรากจากแม่ บาท ๒ - ตั้งแต่คิดเด็จไป              สู่สร้อย ถอดความ - ตั้งแต่คิดจะเสด็จไป ตามหาพระเพื่อน-พระแพง บาท ๓ - แม่เดียวอยู่อาลัย             ทนเทวษ แลนา ถอดความ - แม่ก็อยู่อย่างห่วงหา ทนร้องไห้ อยู่คนเดียว อย่างที่เห็น บาท ๔ - มาแม่จะชมน้อย               หนึ่งให้คลายใจ ถอดความ - มานี่พระลอลูกรัก มาให้แม่ชื่นชมหน่อยเพื่อจะได้สบายใจขึ้น บทที่ ๙ บาท ๑ - ชมปรางชมผากเผ้า          ริมไร เกศนา ถอดความ - แม่จะดูแก้ม หน้าผาก ผม ที่อยู่รอบ ๆ ศีรษะ บาท ๒ - เชยปากตาตรูไตร            เพริศพริ้ง ถอดความ - สัมผัสปากเบา ๆ ดูตาที่เป็นประกายสดใส สวยงาม บาท ๓ - ชมพักตรดั่งแขไข             ขวัญเนตร ถอดความ - ดูใบหน้าที่ผ่องเหมือนพระจันทร์ส่องแสง ที่เย้ายวนตา บาท ๔ - บพิตรพ่องามสิงคลิ้ง        จูบแก้มเชยกรรณ ฯ ถอดความ - ลูกแม่ ช่างงดงามอย่างสง่า แล้วก็จูบแก้มสัมผัสใบหูเบา ๆ ฯ คำศัพท์ ตาม พจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน -เด็จ - (เด็ด) ก. ขาด. (ข.ดัจ). แต่ตามความน่าจะเป็น เสด็จ ๑ (สะ-เด็ด) น. คำเรียกเจ้านายชั้นพระองค์เจ้าขึ้นไป. (ราชา) ก. ไป, อยู่, เช่น เสด็จประพาส เสด็จประทับ.  ซึ่งกร่อนศัพท์ เป็นเด็จมากกว่า. -สร้อย - (ส้อย) น. ผู้หญิง, นาง เช่น จำใจจำจากสร้อย. (ตะเลงพ่าย ๑๐).     -ตรู - (ตฺรู) ว. งาม. -ไตร - (ไตฺร) ว. ไกร, ยิ่ง, เช่น ตรัสไตร. -สิงคลิ้ง - (สิง-คฺลิ้ง) (กลอน) ว. งามอย่างสง่า เช่น บพิตรพ่องามสิงคลิ้ง. (ลอ) . สรุปถอดความว่า บทที่ ๘ (พระมารดาตรัสกับพระลอว่า) ลูกเอย เพราะกรรมใด จึงต้องมาพรากจากแม่ ตั้งแต่เวลาที่ลูกคิดจะไปเพื่อหานางอันเป็นที่รัก(พระเพื่อนพระแพง) แม่ก็อยู่เพียงลำพังผู้เดียว นึกห่วงหาถึงลูก และคร่ำครวญ(ไม่อยากให้ลูกจากไป) ดังที่เห็นนี่แหละ มาลูก มาให้แม่ดูใกล้ ๆ หน่อย เผื่อว่าจะได้สบายใจขึ้น บทที่๙ ดูแก้ม หน้าผาก เส้นผมรอบ ๆ ศีรษะ ดูปาก ตา ที่สดใสสวยงาม ดูหน้าที่นวลผ่องเหมือนพระจันทร์ส่องแสงมาเย้ายวนดวงตา ลูกแม่ แม่ดูทั้งหมดแล้ว ลูกแม่งามสง่าจริง ๆ ขอแม่จูบแก้ม จูบใบหู หน่อย ฯ แหะ ๆ   จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 ส.ค. 46 21:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สวัสดีค่ะชาวอาศรมฯ ทุกๆ ท่าน... ท่านนิรนาม ณ ถนนฯ สั่งการบ้านมา... ไกลถิ่นตกใจหมดเลยค่ะ... ใช้เวลาตั้งหลักนานเชียว... ไม่เคยถอดความโคลงมาก่อน... ลองดูนะคะ... คงมีโอกาสจะผิดมากกว่าถูก... แหะๆ... "จำศีลบท่อยถ้อย ............. เจ็ดวัน ลูกเอย คลังคลี่ทานผลปัน ............... เท่าฟ้า ขอมีลูกใจธรรม์ .................... ชายชอบ ใจนา แม่จึ่งได้เจ้าหล้า ................... แม่แล้สุดใจ แม่เอย ฯ" ๑.๑ "จำศีลบท่อยถ้อย ............. เจ็ดวัน ลูกเอย" น่าจะแปลว่า... แม่จำศีลอย่างไม่ท้อถอยเป็นเวลาเจ็ดวันนะลูก ถ้า *บท่อยถ้อย = ไม่ท้อถอย หรือ... แม่จำศีลไม่พูดชั่ว พูดหยาบเป็นเวลาเจ็ดวันนะลูก ถ้า *ท่อย = ถ่อย (เดาเอาค่ะ)... ๑.๒ "คลังคลี่ทานผลปัน ............... เท่าฟ้า" น่าจะแปลว่า... เปิดคลังเพื่อบริจาคทานและแบ่งปันทรัพย์สินมากมายเทียบได้กับฟ้า ๑.๓ "ขอมีลูกใจธรรม์ .................... ชายชอบ ใจนา" น่าจะแปลว่า... ขอให้ลูกที่จะเกิดมามีใจเปี่ยมคุณความดีและเป็นชาย ๑.๔ "แม่จึ่งได้เจ้าหล้า ................... แม่แล้สุดใจ แม่เอย ฯ" น่าจะแปลว่า... แม่จึงได้ลูกผู้ครองแผ่นดิน เหมือนที่แม่ลุ้นเต็มกำลังอย่างสุดใจของแม่ *แล้ (ว.) = สุดกำลังความสามารถ *เจ้าหล้า (มาจาก "เจ้า" + "หล้า") = เจ้าแผ่นดิน "๒) สิบเดือนอุ้มท้องพระ ........ ลอลักษณ์ สงวนบ่ลืมตนสัก .................. หนึ่งน้อย ตราบพระปิ่นไตรจักร ............. เสด็จคลอด มานา ถนอมอาบอุ้มค้อยค้อย .......... ลูบเลี้ยงรักษา ฯ" ๒.๑ "สิบเดือนอุ้มท้องพระ ........ ลอลักษณ์" น่าจะแปลว่า... แม่อุ้มท้องพระลอลักษณ์เป็นเวลาสิบเดือน ๒.๒ "สงวนบ่ลืมตนสัก .................. หนึ่งน้อย" น่าจะแปลว่า... คอยระวังตัวไม่มีลืมแม้แต่น้อย ๒.๓ "ตราบพระปิ่นไตรจักร ............. เสด็จคลอด มานา" น่าจะแปลว่า...  จนถึงเวลาคลอดพระลอ *พระปิ่นไตรจักร = จอมภพทั้ง 3 (กามภพ รูปภพ อรูปภพ) คือพระลอ ๒.๔ "ถนอมอาบอุ้มค้อยค้อย .......... ลูบเลี้ยงรักษา ฯ" น่าจะแปลว่า... แม่อาบน้ำ อุ้มค่อยๆ เลี้ยงดูแลลูก *ค้อย (ว.) = เบา กรุณาตรวจให้ด้วยนะคะ... ใช้วิชาเดาเป็นหลัก... แหะๆ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 5 ส.ค. 46 07:49:12 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 90 สหายโคลงที่เคยได้สนทนาเชิงวิจารณ์บทโคลงของกันและกัน  จอมยุทธเมรัย(77) เริ่มหลบฉาก คุมเชิงแบบคุณนิรนามไปอีกคน เขียนบทความสรุปรูปแบบของบทโคลงที่น่าสนใจมาเพิ่มความ สมบูรณ์ให้กระทู้นี้มากขึ้น ขอบคุณจริง ๆ .อาการเขียนโคลงไม่ออก นอกจากการงานที่มักแย่งสมาธิเราไปหมดก็อาจเป็นเพราะ ความมุ่งมั่นและความรู้สึกที่เรามีต่อแม่นั้น มหาศาลเสียจนรู้สึกว่าเขียนเท่าไรก็ไม่ได้ดังใจคิด เหมือนการดูภาพยนตร์ทั้งเรื่องเพื่อที่จะเขียนภาพรวมนั้นยาก  แต่ถ้าเราใช้ภาพเดี่ยวเขียนเหตุ การณ์เดียว น่าจะเรียงถ้อยร้อยอารมณ์ได้ละเมียดละไมกว่าหรือไม่ คุณ lek Isara (78) เป็นครูที่ผมไม่ได้เรียกว่าครู(ท่านสั่งไว้นานแล้ว ) กรุณามาลงสมุดเยี่ยมให้ นักเรียนโค่งได้ปลื้มใจ  มีโคลงมาวางไว้สองบท พร้อมกับกระตุกอารมณ์คนอ่านเล่นในบทที่สอง บาทสุดท้าย  อยากอ่านงานแบบ “ทบทวนกระสวนโคลง” ที่ท่านเขียนไว้เมื่อกรกฎาคม ปี ๒๕๔๔ และบทความเชิงวิชาการงานร้อยกรองที่ครูเขียนไว้มากมาย  จำไม่ได้แล้วว่าเวบที่มีงานเขียนของ ครูอยู่ตรงไหน  ศาลาไทยช่วยหน่อยครับ . เพิ่งจะรู้ว่า คุณหนูนา (79) นามสกุล “ขี้เกียจลอกอิน”  เจียดเวลามาวางโคลงและกลอนไว้อย่างละ สองบท ลองอ่านกลอนบทจบกันดูครับ อ่านแล้วได้ความคิดเพิ่มความรู้สึกดี ๆ มากมาย รอไว้คุณหนู นาว่างเมื่อไรจะเชิญมา “ทบถ้อยกระทงความ” ให้ครึกครื้น  (ยังไงก็คงหาเวลาว่างไม่ได้อยู่แล้ว ) จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 5 ส.ค. 46 08:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 91 นักเลงฉันท์ คุณสดายุ (80) เขียนโคลงบอกความรู้สึก ซึ่งน่าจะเป็นความรู้สึกของลูกที่อยากกลั่นกรอง ความรักแม่ออกมาเป็นตัวอักษร  ฝีมือฉันท์นั้นผมไม่อาจบอกว่าเป็นอย่างไรเพราะมีประสบการณ์น้อย แต่ฝีมือโคลงที่ใช้พื้นฐานความชำนาญในการเขียนฉันท์ซึ่งต้องแตกฉานศัพท์ภาษาเป็นอย่างมาก ทำให้ โคลงมีเอกลักษณ์ บอกความเป็น ..สดายุ ได้อย่างโดดเด่นจริง ๆ ขอบคุณศาลาไทย (81-84,86) และจังงัง (85) ที่ทำกิจกรรมพิเศษมีผลให้กระทู้นี้เดินทางไปสู่เลขที่ 100 ได้เร็วขึ้น แม้คราวนี้จะอยากให้ปิดกระทู้เร็วหน่อย  แต่ช่วงไหนว่างจะมาทุ่มเทเวลาชดเชยให้ทีหลัง พิราบเงิน (87-88) เป็นผู้ที่ผมอยากบอกว่าตอนนี้เขียนโคลงได้เชื่องมือกว่าแต่ก่อนมาก  เอาไว้มีเวลา จะลองเอาบทโคลงเก่าที่พิราบเงินเขียนมาเปรียบเทียบกับฝีมือในปัจจุบันดู (ถ้าอนุญาต)   ไกลถิ่น (89) และอีกหลายท่านเริ่มส่งการบ้านแล้ว แต่คุณนิรนามยังอู้อี้ไม่มีบทตรวจการบ้านมาให้อ่าน คงต้องยกยอดไปตรวจกระทู้หน้าแน่นอน กระทู้ต่อไป น่าจะเป็นคุณนิรนามมาสานต่อ หรือท่านอื่นจะรับอาสาก็ได้ เพราะนิรนามจะได้ตรวจการ บ้านได้ถนัด และเราคงได้อ่านแง่มุมการมองโคลงที่คาดไม่ถึงของคุณนิรนามกันอีก .. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 5 ส.ค. 46 08:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 92 สวัสดีครับคุณคัมภีร์โบราณ(ที่นับถือ) ขอร่วมเขียนบทร้อยกรองด้วยคนขอรับ ................................................ ลูกกับแม่   ๐นอบน้อมองค์อริมารผู้อริยะมน         สัมมา ณ สากล-       ลโลก   ๐รองเรืองรามคุรุหลากนทีบถวิโมกข์    สัมพุทธสังโยค        พิราม   ๐ขอบังคมคติกราบนรีสุภสยาม           ขับขานสมัญญ์นาม    พระนาง   ๐คือเอกองค์สิริกิตบพิตรสะอาง          สมภพเฉวียนวาง      ไสว   ๐วันสิบสองภวสิงห์สวัสดิ์รตนชัย         สี่หกฉนำนัย            ปณาม                                                                                 (สัททุลวิกกีฬิต)   ๐เรียกแม่ทุกเช้าค่ำ            เคยชิน ล้านเรียกสำเหนียกยิน          หย่อมเหย้า ตื่นหลับนั่งนอนกิน               กู่เรียก แต่เด็ก,นมตั้งเต้า                เรียกแม่เสมอ   ๐เธอฉัน,วันแม่มุ่ง             ระเมียร รักแม่หนึ่งวันเอียน               นะเอ้า! รักแม่ชีพพึงเขียน                มิขาด กระจ่างหัวใจเจ้า                 จักใช้พระคุณ                                       (โคลงสี่สุภาพ)   ๐กตัญญุตาตั้ง                เย็นจักหลั่งดั่งพิรุณ แต่อกตัญญ์ตุน                 ร้อนจักเปรียบประลัยกัลป์ มีแม่แต่เหมือนไม่              ย่อมเปล่าวัยไปทุกวัน ทิ้งแม่ชะแง้งัน                  อย่าเทิดแม่ชะแง้คุณ                                     (ยานี)   ๐คุณคัมภีร์โบราณประสานจัด     ประจุรัตนาจารประพาฬสุน- ทรีย์,กรองรองค่ามาตาละมุน-       ละไม,นักอบอุ่นเป็นทุนรอน หากเลือดข้นของใครไร้เลือดแม่    ต้องร้อง แหม! เลือดจางขั้นวางศร ทะลุทรวงดูใช่หรือไม่นร              ต้องเรียกทรตกทะเลเนแล้วคุณ/.                                              (กลอนแปด) ................................................ เนื่องใน "วันแม่แห่งชาติ"  ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๖ วันเฉลิม พระชนมพรรษา สมเด็จพระบรมราชินีนาถแห่งประเทศ ไทย (สยาม) จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 5 ส.ค. 46 13:45:33 A:203.113.81.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 อา... เพิ่งมาเห็นการบ้าน (มาสาย) ช่วงนี้ยุ่งๆ พอควรเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะรีบกลับมาทำนะเจ้าคะ จากคุณ : ไร้นาม - [ 5 ส.ค. 46 16:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอทักทายคุณคัมภีร์โบราณก่อนที่จะขึ้นกระทู้ใหม่ค่ะ นักเรียนคนนี้ก็ชักฝืด ๆ สนิมจับแล้วเหมือนกันค่ะ กราบ...ก้มแทบเท้าแม่...........จากใจ แก้ว...หยั่งหาผู้ใด............เทียบหล้า กรอง...กลั่นผ่านสายใย..........สอนสั่ง เสมอเอย คำ.....แม่มากล้นฟ้า............อยู่สิ้นทุกสมัย จากคุณ : รสา รสา - [ 5 ส.ค. 46 18:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 95 กราบ กรานแทบเท้าแม่.......  โขงสยาม แก้ว   หนึ่งเกินนิยาม             นับร้อย กรอง  ทิพย์เมื่อถุนตาม         สู่โลก ทิพยนา คำ     หมื่นยังว่าน้อย            กว่าล้านภัยลวง จากคุณ : ม.มา มั่งไม่มามั่ง - [ 5 ส.ค. 46 18:23:16 A:203.170.208.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 96 ๏ กราบกรานขออย่าอ้าง     ออกนาม แก้วส่องแสงเรืองราม         รื่นร้อย กรองโคลงร่ำรสงาม          แทรกขบ  ขันแฮ คำสดบอกน้องน้อย           ม่ายฉ้ายแมวเหมียว ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 ส.ค. 46 18:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดีครับคุณศาลาไทย ถ้าหมายถึงผม-และผิดระเบียบวิธีไปต้องขออภัยครับ ไม่ ได้ตั้งใจ (ตั้งใจเขียนเทิดจริงๆ) ขอบคุณครับ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 5 ส.ค. 46 18:45:07 A:203.113.81.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 98 เปล่านะคะคุณอาราม ลิขิต อาจจะเข้าใจผิด โคลงข้างต้น (๙๖) เขียนล้อคุณม.มามั่งไม่มามั่งน่ะค่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 ส.ค. 46 19:08:41 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สวัสดีครับคุณง่า-คุณหลานศาลาไทย เฮ้อ!โล่งใจไปที พึ่งทดลองเขียนปณามพจน์เป็นครั้งแรก ในชีวิต นึกว่าผิดวิธีการจ้ะ เห็นด้วยอีกคน..คุณ "ม.มา มั่งไม่มามั่ง" ทีเด็ดจริงๆ (อารมณ์ขัน) นั่งขำอยู่ตั้งพัก..ฮิฮิ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 5 ส.ค. 46 19:26:57 A:203.113.81.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 100 สวัสดีค่ะทุกท่าน... ตื่นเช้าอารมณ์แจ่มใส... มาเติมความเห็นที่ 100... [ยิ้ม] กราบตักแม่แซ่ซ้อง       พระคุณ ผู้เปี่ยมล้นผลบุญ          กว่าหล้า ผู้เปี่ยมจิตการุณย์         ปันแด่ ลูกเฮย แม่ใหญ่ยิ่งผู้กล้า            แห่งพื้นปฐพี ฯ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 5 ส.ค. 46 22:41:46 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 101 สวัสดีครับ คุณราม ลิขิต (92) วันนี้กรุณามาเยี่ยมอาศรมชาวโคลงแบบครบเครื่อง วางกาพย์ กลอน โคลง ฉันท์ ไว้พร้อมพรั่ง   เห็นขยันเปิดกระทู้ไว้มากเหมือนกัน ได้แต่เข้าไปชื่นชมความสามารถอย่าง เงียบ ๆ  อยากเชิญมาอาศรมฯให้บ่อยกว่านี้  เพราะอยากได้คนเก่งเพิ่มมากขึ้นแทนคนเก่า (แก่ฮี่ฮี่..) ตอนนี้มีคุณสดายุที่ฝีมือแพรวพราวมากคล้ายคุณ ราม  ลิขิต ซึ่งมาเยี่ยมกันเป็นประจำอยู่แล้ว ไร้นาม (93) คงต้องส่งการบ้านกระทู้ต่อไปแล้วนะ  วันนี้เข้ามาปิดกระทู้ (โอย ดีใจ) รสา รสา (94) สวัสดีครับ เอาไว้ไปเสวนากันกระทู้หน้านะครับ “ม.มา มั่งไม่มามั่ง”  (95) วางโคลงที่อ่านแล้วเสียวสันหลังวูบ คลับคล้ายคลับคลาลีลาโคลง แต่ศาลาไทย(96)ช่วยทักทายโคลงปะทะหน้าไว้ก่อนแล้ว ข้าพเจ้าก็โชคดีไม่มีบาดแผลลอบกรีด ไกลถิ่น (100) เช้าที่โน่น สี่ทุ่มกว่าที่นี่  เอ .อยู่ไหน  มาตอนจะปิดกระทู้พอดี   เชิญชาวโคลง(ใครเอ่ย ?)ตั้งกระทู้ใหม่ได้แล้วครับ ใครที่เขียนถึงแม่ค้างไว้ควรยกไปวางกระทู้หน้า ซึ่งแม้ผู้เฝ้ากระทู้จะใช้หัวข้ออื่น แต่ยังอยู่ในช่วงวันแม่พอดี ส่งกันได้เรื่อย ๆ ขอปิดกระทู้ด้วยกลอนที่ยังไม่ได้เกลา ข้างล่างครับ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 5 ส.ค. 46 23:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 102 วันนี้ลูกของแม่ถึงแก่มาก ก็ยังอยากถูกกอดอ้อนออดถาม อยากเห็นแววกรุณาสองตาวาม ซึ่งสวยงามเกินดาริกาใด วันนี้ลูกของแม่อาจแพ้พลาด หวังมือแม่ช่วยปาดน้ำตาให้ มือซึ่งกอดถนอมยามกล่อมไกว และลูบไล้ปลอบปลุกได้ทุกที วันนี้ลูกของแม่อาจแลลับ ไม่ค่อยกลับเหย้าเรือนเหมือนก่อนกี้ บ้านซึ่งเป็นวิมานมานานปี และมากมีความรักไว้พักพิง วันนี้ลูกของแม่เปลี่ยนแปรมาก ใช้ชีวิตซ้ำซากเหมือนหยุดนิ่ง ทำแต่งานเพื่อเงินเพลิดเพลินจริง แล้วทอดทิ้งแม่เฒ่าไว้เปล่าดาย วันนี้ลูกของแม่ก็แก่เฒ่า อยู่กับความโศกเศร้ามากเหลือหลาย ยกมือป้องสองตาอันพร่าพราย คอยลูกชายมาเยือนเหมือนเหมือนกัน .. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 5 ส.ค. 46 23:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 103 แม่จ๋า... ไหนเล่าเส้นขอบฟ้า..ที่เคยผ่าน ไหนเล่าเพื่อน พี่น้อง เคยพ้องพาน อย่างที่เคยเล่าขาน...บอกหนูที จากคุณ : ..วาวา.. - [ 7 ส.ค. 46 00:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 104 นี่แล้...แม่เรา ยามหนาวยามผ่าวเนื้อ                 หนึ่งแม่คอยก่อเกื้อ           ทุกสมัย ยามทุกข์กระอุกภัย                     หนึ่งแม่คอยปลอบใจ         ฮึดสู้ ยามสุขและสดใส                       หนึ่งปลื้มกว่าไหนไหน        คือแม่ ยามยากจะกอบกู้                       ยามลูกหมดห่วงรู้              นิ่งแล้แม่เรา ฯ ร่างไปร่างมา ก็ได้ลีลาโคลง อีกแบบ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร (โคลง ๔+๔ สุภาพ ดีบ่ แหะ ๆ) ................................... เรียนท่านคัมภีร์ฯ ที่เคารพ ขอรับ "พิราบเงิน (87-88) เป็นผู้ที่ผมอยากบอกว่าตอนนี้เขียนโคลงได้เชื่องมือกว่าแต่ก่อนมาก  เอาไว้มีเวลา จะลองเอาบทโคลงเก่าที่พิราบเงินเขียนมาเปรียบเทียบกับฝีมือในปัจจุบันดู (ถ้าอนุญาต)" ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง ขอรับ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 46 10:20:28 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 7 ส.ค. 46 10:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 105 แห้ . . . แห้ . . . นิรนามหายตัวจ้อยอีกแล้ว -_- วันนี้คงมาตรวจการบ้านของศิษย์น้องได้แล้ว แต่ขอเวลาหน่อยน่อ ส่วนกระทู้ใหม่นิรนามเสนอให้น้องใหม่ที่มีเวลาได้ลองตั้งดูบ้าง เอาตามลำดับนะ ไกลถิ่น รับบทเป็นเจ้าบ้านมั่ง จะได้ไม่รู้สึกไกลถิ่น (ฮิฮิ) วาวา ก็มาเยือนบ่อยพร้อมรูปสวยๆ ถ้า ไกลถิ่น ติดขัดประการใด วาวาน่าจะลองดูบ้าง ถัดมา . . . คุณสดายุ มาบ่อยทั้งนอกและในอาศรม ขอเชิญมาลองเป็นเจ้าบ้านอาศรมดูบ้างครับ ส่วนตัวสำรองรอบนี้ (ฮิฮิ) คืออกนิษฐ์ ไม่เห็นดูแลกระทู้นานแล้ว มาซะดีดี อีกคน ตัวสำรองตลอดกาล (ฮิฮิ) เผื่อคนอื่นติดขัดหมด ก็พิราบเงิน อีกคน อภิมหาตัวสำรองตลอดกาล . . . เจ้าแม่ศาลาไทย . . . สำรองได้ทุกตำแหน่งตั้งแต่ศูนย์หน้ายันโกล์ประตู (อิอิ) สำรองเผื่อคนอื่นๆเจ็บหมด ส่วนนิรนามรอบนี้ มามั่งไม่มามั่ง จะคอยสอดแทรกเปลเปล้อกับตรวจการบ้านจ้า . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 7 ส.ค. 46 12:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 106 รอคุณไกลถิ่นมาช่วยต่อกระทู้อาศรมฯ ใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 7 ส.ค. 46 17:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เห็นด้วยกะคุณศาลาไทยค่ะ ..วาวา..โจทก์แยะ เปิดไปเด๋ว 'ทู้ล่ม จาเสียชื่ออาศรมค่า.... แหะๆ จากคุณ : ..วาวา.. - [ 7 ส.ค. 46 18:19:19 ]

ความคิดเห็นที่ 108 โจทย์แยะ ไม่ต้องกลัว .. เรามีเครื่องคิดเลข .. เดี๋ยวนี้เขาพัฒนาแล้ว จิ้มๆๆ เอาน่ะ วาวา ..5555 จากคุณ : จังงัง - [ 7 ส.ค. 46 21:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 109 มะอาววว มะกล้า... กัวซะแย้ววววววววว จังงังเปิดดิ้(เปิดแค่ทู้นา..ที่เหลือมะต้องงง อิอิ) แล้วจาช่วยเฝ้า นะๆ เปิดนะ..คนดี คิกๆ จากคุณ : ..วาวา.. - [ 7 ส.ค. 46 21:50:25 ]

ความคิดเห็นที่ 110 จริงๆอ่ะ เรานะ ใจอ่อนกะสาวสวย น๊า ขอบอก ยิ่งพี่ชายการันตีว่าสวยด้วยแล้ว .. ห้ามคนอื่นแย่งจีบนะเฟ้ย ... ( กั๊กๆ ไว้ก่อน ดีป่ะ..) จากคุณ : จังงัง - [ 7 ส.ค. 46 22:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 111 เจงดิ้ เปิดเล้ยยยยย อิอิอิ แต่วันที่ ๙ กะ ๑๐ ไม่ได้อยู่เฝ้าเป็นเพื่อนสองวันนะ ไปต่างจังหวัด ในป่าในดงจ้า... จากคุณ : ..วาวา.. - [ 7 ส.ค. 46 22:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ยังไม่มีหัวเรื่อง อ่ะ ตอนแรก ว่าจะเปิดเล่นโขนคารมโคลง แต่ว่า เอาไปเปิดข้างนอกแล้วอ่ะ ตอนนี้พุงแห้ง ไม่มีเขียนค้างไว้อ่ะ แถมยังตกอกตกใจ จากบรรยากาศรอบข้าง โอ๋เค๊าหน่อยดิ .. (ห้ามอิจฉานะเฟ้ย ..คนแอบอ่านน่ะ หนุงหนิงกันอยู่ เกือบแล้ว เกือบสำเร็จแย้ว..) จากคุณ : จังงัง - [ 7 ส.ค. 46 22:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 113 โอ๋... ขวัญเอ๋ยขวัญมา ให้คนดีของ..วาวา..ได้สดชื่น ที่ตกใจ..ขวัญหาย..ให้กลับคืน ให้ยิ้มได้ไม่ต้องฝืนนะ...ที่รัก... จุ๊บบบบ  อิอิอิ จากคุณ : ..วาวา.. - [ 7 ส.ค. 46 22:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 114 โอ๊ย..ใจสั่น ..จุ๊บหนังสือ แหม๊ ..จะรู้สึกรู้สาอะไร .. ไว้ทวงของจริงละกัน วาวา .. สัญญาหน้าฝน เชียวนะนั่น ..55555 อาสาเปิดอาศรม ฝีมือก็แค่ลูกลิง ขอแค่เป็นนักเรียนโคลงไปก่อนละกัน เชิญบรรดาครูโคลง พี่เลี้ยงโคลง ..อย่าทิ้งกันนะ ผีบีบคอลูกลิงอยู่ที่..  อาศรมชาวโคลง ภาค ๗๐ ๏ ๏ ๏ นักเรียนโคลง ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2403665/W2403665.html จากคุณ : จังงัง - [ 7 ส.ค. 46 23:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 115 จาทวงจิงอ๊ะป่าวววว  คิกๆ แปะในทู้ใหม่แล้วนะตะเอง อิอิ จากคุณ : ..วาวา.. - [ 7 ส.ค. 46 23:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เพิ่งเข้ามาเห็นคำชวน... ขอบคุณค่ะ... แหะๆ... แต่ให้ลูกลิงเป็นเจ้าภาพดีแล้วค่ะ... ไกลถิ่นจะตามไปคุยด้วยบ่อยๆ... ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ส.ค. 46 08:52:55 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 117 ขอบคุณท่านนิรนามฯ...ครับ...รู้สึกเป็นเกียรติ แต่ให้สดายุเฝ้ากระทู้....กลัวผีหลอก....คนไม่เข้า...ธุรกิจจะไปไม่รอด...จะเป็นครั้งแรกของอาศรมที่ไม่ถึงร้อย...อิๆๆ... จังงัง...ไกลถิ่น...และ..วาวา...ช่วยกันเป็นเจ้าภาพหน่อยนะครับ....แล้วจะแวะไปเยี่ยมเยือนเป็นครั้งคราว....เวลา...อาจารย์มาแลกเชอร์...อิๆ....ขอยกมือเชียร์ครับ... จากคุณ : สดายุ... - [ 8 ส.ค. 46 15:31:50 ]

ความคิดเห็นที่ 118 บอกปากปล่าวกันโต้งๆ เนี่ยนะ พี่ชาย ไอศกรีมติดไว้หลายถ้วยแล้ว รวมๆได้ถังแล้วกระมัง .. เหวยๆๆ มาหลอกลิงเก้อ ไม่ได้เชียวนะ .. จากคุณ : จังงัง - [ 10 ส.ค. 46 23:28:35 ]

ความคิดเห็นที่ 119                           แม่...สิริกิติ์             ประภาสฉายส่องฟ้า       ยลทล งอกงาม ธรรมผ่องธราดล                   หว่านไถ พิมุขแบ่งวัตรกน                   ตามพ่อ ผิ้ว์รุธิรรินไหล                      แม่พร้อมพลีปราณ        สองหัสต์ชนนบน้อม       เหนือเกล้า โสมย์หลั่งแสดงเฝ้า               ถวายพระพร วรรษารุ่งศกเฒ่า                    เจริญแฮ ฦานาน รัตนะปกบวร                         สิริกิติ์สถิตย์แล.                            ฑีฆายุกา  โหตุ  มหาราชินี                       ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ             ข้าฯพระพุทธเจ้า นายกรกฤษฏ์  สุรพิพิธ. แวะมาเยี่ยมชมและสมัครเป็นสมาชิกแต่ยังไม่ได้น่ะครับขอเป็นผู้อ่านและชมไว้ก่อนน่ะ...แล้วจะเวียนมาชมอีกเพราะๆๆทั้งนั้น.. จาก  โกโรโกโส   จากคุณ : 451@velocall.com - [ 11 ส.ค. 46 18:30:42 A:203.147.24.123 X:203.147.24.30 ]

ความคิดเห็นที่ 120                           แม่...สิริกิติ์             ประภาสฉายส่องฟ้า       ยลทล งอกงาม ธรรมผ่องธราดล                  หว่านไถ พิมุขแบ่งวัตรกน                  ตามพ่อ ผิ้ว์รุธิรรินไหล                     แม่พร้อมพลีปราณ        สองหัสต์ชนนบน้อม       เหนือเกล้า โสมย์หลั่งแสดงเฝ้า               ถวายพระพร วรรษารุ่งศกเฒ่า                   เจริญแฮ ฦานาน รัตนะปกบวร                        สิริกิติ์สถิตย์แล.                            ฑีฆายุกา  โหตุ  มหาราชินี                       ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ             ข้าฯพระพุทธเจ้า นายกรกฤษฏ์  สุรพิพิธ. แวะมาเยี่ยมชมและสมัครเป็นสมาชิกแต่ยังไม่ได้น่ะครับขอเป็นผู้อ่านและชมไว้ก่อนน่ะ...แล้วจะเวียนมาชมอีกเพราะๆๆทั้งนั้น.. จาก  โกโรโกโส   จากคุณ : 451@velocall.com - [ 11 ส.ค. 46 18:36:40 A:203.147.24.123 X:203.147.24.30 ]