รอ - รอย- แรง (จบ)

    (ตอนนู้น)
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2362135/W2362135.html

    (ตอนจบ)

    ความโศกเศร้าเรื่องการตายของญาติ เป็นเรื่องที่ ถ้าคนไม่เคยเจอ จะไม่รู้ได้เลยว่า ความเศร้า นั้นเศร้าขนาดที่... สามารถ ทำให้หัวใจคนที่รัก แทบสลายเป็นจุลธาตุ

    ยิ่งคนที่จากไป คือพ่อบังเกิดเกล้าแล้วไซร้ ความรู้สึกของลูกที่ ขาดแม่ไปคนหนึ่งแล้ว ยังต้องสูญเสียพ่ออีก มันยากเกินทำใจ

    เมื่อครั้งที่พ่อของแปเสีย ฉันเห็นแปแล้วสงสาร เพราะนึกถึงตัวเอง ที่มีพ่อแม่อยู่พร้อมหน้า แล้วแวบคิดว่า ถ้าเหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ของเรา ... ฉันไม่กล้าคิดต่อ

    เรื่องที่กล่าวอ้างกันมานานนมโตว่า “คนตาย จะกลับบ้านภายในสามวัน เจ็ดวัน” เห็นทีจะมีมูล

    หลังจากการสวดศพวันที่สามเสร็จสิ้น แปและเหล่าพี่น้อง ก็กลับบ้าน

    “แปร๊น ๆ ๆ” ทันทีที่เสียงแตรรถดัง สุนัขน้อยกลอยใจในบ้านแปร่วมสิบตัว ต่างออกมาเห่า หอน โหยหวน  สุ้มเสียงรัญจวนใจแปและพี่ๆมาก แปบอกว่า ทุกคืนก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ คืนนี้ เหล่าหมานึกคึกอะไร ?!?

    แปเอารถเข้าบ้าน หมาก็ยังหอน

    โดยปกติพ่อจะนั่งสวดมนต์ทำสมาธิบนเตียงทุกวัน และทุกวัน ก็จะมีคนที่ต้องเข้าไปทำความสะอาด จัดแต่งปูที่นอนให้เรียบร้อย

    ถึงแม้ พ่อจะจากไปแล้ว กิจวัตรนี้ยังคงดำเนินต่อไป ประหนึ่งพ่อยังอยู่

    เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากคืนหมาหอน แปลอบเข้าห้องพ่อ เพื่อแสดงความอาลัย แปมองไปรอบๆห้องเพื่อดูความเรียบร้อย พลัน! ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นรอยยับ บนผ้าปูที่นอนเป็นรูปก้นคนนั่ง จุดนั้นเป็นจุดประจำที่พ่อ ใช้นั่งสวดมนต์ทุกวัน

    แปรู้ได้ในทันทีว่า “เมื่อคืน พ่อ... กลับบ้าน” และมาทำในสิ่งที่ตนเคยปฏิบัติ

    หลังจากนั้นมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว เหตุการณ์ประหลาดนั้นก็ไม่เกิดขึ้นอีกเลย  
    *
    *
    *
    ปกติ ฉันเป็นคนที่นอนเร็วกว่าสามี ฉันนอนพื้นมาสองปีเพราะปวดหลัง  ทุกครั้งที่สามีขึ้นมานอน สามีจะย่องเบา บางครั้งฉันก็ตื่น เพราะเสียงแอ๊ดของประตู และผงกหัวขึ้นมามอง สามีก็ยังคงทำเสงี่ยมศรี ค่อยๆปิดประตู แล้วย่องๆๆๆ ขึ้นนอนทางด้านขวาของเตียง เพราะ หากขึ้นเตียงทางด้านซ้าย สามีจะเหยียบฉัน ซึ่งนอนกองเต็มพื้นที่อยู่ขวางเตียงอยู่

    คืนนี้พิเศษนิดหนึ่ง ตรงที่ สามีใช้เวลามานอนอ่านหนังสือบนเตียง แทนที่จะลงไปดูทีวีข้างล่าง

    ก่อนนอน ฉันเปิดวิทยุฟังจนง่วงและหลับไปโดยลืมปิดวิทยุ ปกติแล้ว (ช่วงนั้น) นานๆ ฉันจะฟังวิทยุที่หัวนอนสักที แต่คืนนี้นึกครึ้มเปิดฟัง

    ตกดึกมาก ฉันต้องตื่นขึ้น เพราะเสียงเปิดประตูและผงกหัวขึ้นมองตามความเคยชิน อ๋อ... สามี วูบแรก ฉันนึก “เขาลงไปข้างล่างอีกทำไม” แต่ก็ขี้เกียจถาม

    ฉันมองตามเขา เขามีอาการผิดไปจากปกติ แต่ฉันไม่ใส่ใจนักเพราะความที่ง่วงมาก และได้ยินเสียงอู้อี้เบาๆที่ข้างหู หันมามองอ๋อ… ลืมปิดวิทยุ เห็นไฟแดงๆฉายอยู่ เลยหันมาพยายามจะเอื้อมมือปิดวิทยุ แต่รู้สึกว่า ตัวหนัก หัวหนัก แขนมือ บังคับยาก การปิดวิทยุครั้งนี้ดูจะลำบากพิลึก ฉันต้องใช้ความพยายามมาก กว่าจะปิดวิทยุให้ได้ แล้วฉันก็หลับต่อ

    พอมารุ่งเช้า สามีกำลังจะไปทำงาน ฉันถามเขาว่า เมื่อคืนลงไปข้างล่างอีกทำไม เขางง และบอกว่า “เปล่า...?...”

    ฉัน “...!!!...” และเริ่มนึกทบทวน ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทันที และฉันก็เริ่มนึกรายละเอียดต่างๆ…

    เมื่อคืน ตอนที่ฉันผงกหัวขึ้นมอง ฉันเห็นชายในความมืด ชายคนดังกล่าว รูปร่างผอม ผอมมาก เขาไม่ใช่สามีฉันแน่ เขาผอมขนาดเท่าไม้เสียบผี แล้วตัวเขาก็ดำเกินไป ดำแบบเป็นสีดำทึบ ซึ่งผิดจากคนสามัญ ที่แม้เห็นในความมืด แต่แสงสลัว ก็ยังทำให้เห็นรายละเอียดบางอย่างเช่นทรงผม รูปเสื้อผ้า แต่นี่... เขามาแบบสวมชุดหนังสีดำสนิท รัดรูป ตั้งแต่หัวลงมาเลย แต่ถึงแม้จะรัดรูป ก็ไม่ปรากฏลายกล้ามเนื้อ อย่างที่มนุษย์ควรมี กล่าวคือ ขาเขาเล็กมาก เหมือนใส่กางเกงที่แนบเนื้อมาก เหมือนเป็นกางเกงทรงตรง แต่ตัวผอมผิดคนสามัญ ฉันแปลกใจตั้งแต่แรกมองแล้ว เพียงแต่ ใจเชื่อว่า เป็นสามี เท่านั้น ก็ ไม่คิดต่อ เพียงแต่เก็บรายละเอียด โดยอัตโนมัติตามเคย

    ท่านทั้งหลาย เคยได้ยินที่ว่า วิญญาณ จะเท้าไม้ติดพื้นหรือไม่

    ตอนที่ฉันมอง ฉันมองตลอดตัว พอฉันมองที่ใต้เข่าลงมา ที่เห็นเป็นขา ก็จางๆ แล้วก็จางลงเรื่อย จนมองเห็นวัตถุสิ่งของ ที่เขายืนบังอยู่จนถึงเท้าก็ ไม่มีเท้า คือจางจนมองไม่เห็น

    สิ่งผิดสังเกตต่างๆมีอีกดังนี้ ปกติสามี จะทำท่าเสงี่ยมกลัวฉันจะตื่น แต่นี่ เขาเปิดประตูอย่างมั่นใจ ไม่กระมิดกระเมี้ยน ปิดประตู และ ตรงขึ้นเตียงด้วยความเคยชิน เขาขึ้น “จากปลายเตียง!!!!” ซึ่งไม่ใช่สามีฉันแน่

    เขาเดินเข้ามาเหมือนสิ่งที่เขาทำจนชิน ไม่มีขัดเขิน

    ฉันคิดวนเวียน ฉันอาจสับสน สามีฉันอาจลงไปทำงานแล้ว แต่กลับขึ้นมาเพื่อหยิบของ ฉันอาจงัวเงียเลยสับสน ใช่แล้ว.... ฉันสับสน

    ด้วยความคาใจ สายวันนั้น ฉันโทรไปถามสามีที่ทำงาน เพื่อความมั่นใจ อีกสักรอบ “ตัวเอง ลงไปแล้ว ขึ้นมาอีกหรือเปล่า”  

    “เปล่า...” ฉันจึงเล่าสิ่งที่ฉันประสบมา ให้สามีฟังคร่าวๆ สามีบอก “ตัวเองอย่าพูดอย่างนี้สิ เค้ากลัวนะ” (ฮ่า ฮ่า ฮ่า ลืมไป สามี เขาจอมกลัวผี)

    ท่านทั้งหลาย ที่เคยยินว่าคนเห็นผีเป็นลักษณะเงาดำ ที่ว่า เงาดำ เงาดำนั้นเป็นอย่างไร
    เงาดำที่ฉันเห็น ไม่เหมือนเงา ที่เรายืนตากแดด แล้วเงาทอดตามฝา ตามพื้น เงาอย่างนั้น ไม่ดำพอ เพราะอย่างไรเสีย ต่อให้มืดอย่างไร เราก็ยังเห็น ฝา เห็นพื้นผ่านเงาของเราอยู่ดี และถ้าเป็นเงา ก็ต้องอาศัย ที่พักพิง เช่น ผนัง เพดาน พื้นดิน วัตถุ ที่จะทอดไป แล้วแต่แสงจะส่องมา แต่นี่…

    สิ่งที่ฉันเห็น เป็นสิ่งดำทึบแสง และเป็นเอกเทศจาก วัตถุใดๆ เดิน โด่ๆ เหมือนคนทุกอย่าง และที่ว่าดำ เขาดำแบบ Solid เลย แสงไม่ทะลุผ่าน

    หากไม่มีเรื่องวิทยุเข้ามาเกี่ยวข้อง ฉันอาจเข้าใจได้ง่ายกว่านี้ ว่านี่คือการฝัน แต่… มันมีเรื่องวิทยุเข้ามาเกี่ยว ฉันไม่สับสนเรื่องวิทยุแน่ เพราะนานๆจะเปิดเสียที

    เมื่อสามีกลับบ้าน ฉันยังถามซ้ำเพื่อความมั่นใจ สามียืนยันหนักแน่นเหมือนเดิม!

    ถ้าอย่างนั้น ที่ว่าง บนเตียงของฉัน เขาคงมานอนเป็นประจำ เพราะเขาขึ้นทางฝั่งที่ฉันเคยนอน ฉันคิดว่า เขาไม่ได้ตั้งใจให้ฉันเห็น แต่มันเป็นความบังเอิญ ที่ตอนนั้น คลื่นสมองของฉันถูกจูนเข้ากับมิติของเขาพอดี

    ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ก็คิดว่าเขาคงเป็นตนหนึ่งที่ช่วยคุ้มครองบ้านฉัน ฉันไม่กลัว และรู้สึกขอบคุณ สงสัยเพียงแต่ว่า ทำไมต้องมานอนบนเตียง…?…

    มิติซ้อน ซ่อนเงื่อนปม   มิเท่าคม ในใจคน
    หมั่นสร้าง บุญกุศล        จิตทุกข์หม่น มลสดใส
    ฝึกตน ให้นิ่งเป็น            ยามยากเข็ญ อาจเย็นใจ
    สุขทุกข์ อยู่ที่ไหน          อยู่นี่ไง ที่… ใจเรา


    จากคุณ : น้าสือสาว - [ 27 ก.ค. 46 12:06:12 A:203.149.38.59 X: ]