ความคิดเห็นที่ 1         เช้าวันนี้เป็นวันพระ ที่แคร่ใต้ถุนเรือนของแม่เฒ่า  หลังกลับจากไปทำบุญวัดเช้ากลับมา    แกแขวนตะกร้า ไปวัดไว้ที่ข้างฝาเรือนข้าวที่เหลือจากไปทำบุญในกล่องข้าว  แกเอามาโปรยให้ไก่แม่ลูกอ่อนกิน                      "ใสอาหารที่เหลือจากวัด  สูเอามาให้ข้ากิน...ใสๆ?"            อีกหนึ่งแม่เฒ่าผู้เป็นน้อง   นั่งหยัดกายหมุนตัว ทำมือควานคว้าหากล่องข้าวตะกร้าข้าว......?                      "มื้อนี้คนไปวัดกันน้อย....ไปไม่กี่คน    อาหาร การกินของตุ๊เจ้าแทบไม่พอฉัน  ไม่พอกินพระเณร"          แม่เฒ่าผู้พี่ชำเลืองตามองมายังแม่เฒ่าผู้น้อง..   อยู่ด้วยกันมาแต่ครั้งเป็นเด็กเล็กพร้อมหน้า  พร้อมตา พ่อแม่ลูก  พี่น้องชายหญิง  พอโตขึ้นต่างก็มีครอบครัว ผัวเมียแยกย้ายกันไปตามวิถีทางของแต่ละครอบครัว   ลูกสิบสองคนของพ่อแม่ครัวนี้    มาวันนี้ลูกครัวนี้เหลือ อยู่ห้าคน   แม่เฒ่าวันนี้แกอายุแปดสิบแปดปี แกเป็นพี่ใหญ่คนหัวปีของครอบครัว     และ ก็ดูเหมือนแม่เฒ่า จะสืบทอดแบบอย่างจากครอบครัวพ่อแม่ ของแก  ได้ อย่างดีแกมีลูกสิบเอ็ดคน  บรรดาลูกทั้งสิบเอ็ดคนของ แม่เฒ่า ต่างแยกย้ายออกเหย้าออกเรือนกันไปแล้วคงเหลือแต่ลูกสาวคนสุดท้องของแกที่ยังไม่มีแวว  ว่าจะ เป็นครอบเป็นครัวซักที   เวลานี้ลูกสาวหล่าคนสุดท้อง ของแม่เฒ่าไปอยู่เมืองหลวง      เมืองแห่งความใฝ่ฝัน ในโรงงานพลาสติกโน่น          "มันเป็นหยังพวกบาปหนาสาโหด.....บ่ฮู้จักไป วัดไปวาทำบุญสุนทานกันแล้ว...หา??"            แม่เฒ่าผู้น้องหลุดปากหลุดคำออกมา  ขณะที่ ผินหน้าไปทิศตรงข้ามกับแม่เฒ่าผู้พี่    ที่พื้นดินแม่ไก่ ยังตะกุยคุ้ยเขี่ยผืนดินชื้นให้ลูกเจี๊ยบสี่ห้าตัวรุมจิก  รุม เขี่ยคุ้ยกินเม็ดข้าวเป็นพัลวัน                    "วัดหรือก็เป็นวัดออกใหญ่ออกโต....แต่จะหา คนชาวบ้านไปอุปัฏฐาก  อุปถัมภ์ให้พระให้ตุ๊เจ้าได้กิน อิ่มกินเต็มบ้างก็หายากนัก........พวกคนบาปนี่"            "ปากเอ็งน่ะ...อีตาบอด  เขาจะบาป หรือ:-)จะ บาปกันแท้.....?"            แกกับแม่เฒ่าผู้น้อง  มักจะพูดจากันด้วยภาษา พื้นเก่าพ่อขุนเสมอ  ก็อยู่กันมาแบบครอบครัวใหญ่ กับ แม่เฒ่าผู้น้องคนที่สามต่อจากแก   โชคของแม่เฒ่า  ผู้ น้องคนนี้ไม่ดีนักพอเติบโตขึ้นมาแกก็ตาฝ้าฟางมองสิ่ง อันใดไม่เห็นเหมือนคนปรกติทั่วไปเขาเห็นกัน  หนักเข้า ก็เป็น  "คนบอดตาใส"  ยันวันนี้  และก็ครองตัวเป็นสาว(เฒ่า)โสดตลอดมา      เวลานี้ที่นี่เรือนใหญ่ทรงโบราณ หลังเก่าหลังนี้  จากที่เคยเป็นที่ชุมชุมผู้คนลูกหลานเต็ม บ้านเต็มเรือน  ก็เป็นเพียงเรือนที่มีเฉพาะสองคนเฒ่า พี่ กับน้องอยู่ครอง คนรุ่นใหม่เขาย้ายแยกไปอยู่ที่ใหม่กันหมดแล้ว              "มื้อใด๋ล่ะ....มันจะมาแท้ๆ ?"            แม่เฒ่าผู้น้องเอ๋ยปากขึ้นตาของแกยังลืมอยู่     แต่ผินหน้าไปคนละทิศกับที่ผู้พี่แกยืนอยู่            "เขาว่าวันศีลหน้าจะฮอด จะเถิงนี่ล่ะมันจะมา.. ...ว่าแต่เอ็งเหอะจะนั่งรถไหวบ่ ?"            "ให้มันมาแท้ๆเหอะ  ข้าได้เตรียมยาไว้แล้ว   เขาบอกมันแก้กันได้  วันมันมาฮอดมาเถิงข้าจะกินซักสี่ เม็ดนิ"              เพราะบ้านอยู่ท้องนา อาชีพการงานก็อยู่แต่กับ ท้องทุ่งและเรือกสวนไร่นา  จะให้นั่งรถยนต์รถโดยสาร นั่นจึงไม่มีโอกาสที่ไห้นั่งไปไหนๆ อย่างพวกคนยุคใหม่ เขาคุ้นเขาเป็นกัน  วันศีล(วันพระ)หน้า     สำหรับคนชั้นชาวนาสองพีน้องนี่เป็นวันสำคัญ ที่จะได้เดินทางโดยรถยนต์โดยสารเข้าศาลอำเภอ     สามสิบกิโลเมตร  สู่ตัวอำเภอมันไม่ไกลสำหรับลูกสาวหล่าคนสุดท้องของแม่ เฒ่าผู้พี่   ที่เธออุตสาห์ลางานโรงงานพลาสติกจากเมืองหลวงมารับแบ่งปันที่นามรดก  ผืนดินนาของแม่ห้าไร่คือส่วนที่เหลือจากการแบ่งปันให้กับพวกพี่ๆของเธอทุกคนแล้ว    และอีกสิบไร่ของน้าสาว(เฒ่า)ของเธอ  ที่จะทำ การยกมอบให้กับเธอคนเดียว  เสร็จจากการยกมอบผืน ดินนี้ให้กับเธอสองผู้เฒ่าก็จะได้เบาใจ   และสุขใจกันล่ะชาตินี้  หมดสิ้นจบภาระกันทีกับวิถีคนชาวนา                      "มาเถ้อะ....ให้มันมาจริงแท้เถ้อะ   ผลัดผ่อนมาหลายงวดแล้วข้าจะได้หมดห่วงซะที"          แม่เฒ่าผู้น้องเอ่ยขึ้น            เป็นการคะยั้นคะยอของสองเฒ่าพี่น้องเองที่สั่งความไปย้ำบอกให้เธอผู้อยู่ในโรงงานรีบด่วนขึ้นมาไวๆ  แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ผ่อนผลัดนัดเลื่อนสองผู้เฒ่ามาเรื่อยๆ  และครั้งนี้ศีล(วันพระ)หน้าจะถึงนี้  เธอก็บอกจะ ลางานโรงงานมา            แม่เฒ่าผู้น้องแกคลำๆนับเม็ดยา ในกระเป๋าเสื้อ ของแก  นับได้แปดเม็ดยังอยู่ครบ            ".....ต้องไปให้ได้....เพื่อหลานสาว ต้องไป ของข้าสี่เม็ดและนี่ของเอ็งสี่เม็ด...ต้องไป"            สองพี่น้องคนเฒ่าตั้งแต่เกิดมายันเฒ่าชราพอจะก้าวย่างขาขึ้นรถก็    สวิงสวายอ้วกสำรอก  เป็นลมเป็น แล้งกันทุกที  เพราะไม่ใช่วิถีชีวิต  คนเกิดแต่ท้องนารุ่น พวกนาง    วันศีลหน้าเธอผู้เป็นสายเลือดของชาวนานัด ให้สองคนเฒ่าไปเจอกันกับเธอที่อำเภอเลยทีเดียว  ไม่ต้องย้อนกลับไปกลับมาให้ลำบาก   จะได้เสร็จสรรพใน วันเดียว            ยาแก้เมารถคนขายเขาบอก    ให้แม่เฒ่ากินคนละเม็ดก็จะได้ผล  แต่เพราะสองแม่เฒ่าเคยเมามาก  วัน นั้นวันสำคัญที่จะเป็นอะไรไปไม่ได้            "....ต้องคนละสี่เม็ด"          แม่เฒ่าผู้น้องคัดแยกไว้แล้วยา     เพราะเป็นวันสำคัญ เพื่อเธอ. จากคุณ : ปวดสันหลัง(ต่อ) - [ 28 ก.ค. 46 13:59:03 A:202.183.130.145 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วลูกสาวจะใช้หนี้ให้ด้วยไหมนี่? อ่านยากจังค่ะ จากคุณ : scottie - [ 28 ก.ค. 46 22:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านยากนิดนึงอะคะ หนูอ่านแล้วตาลาย+ปวดตา แต่ก็อ่านจนจบน๊ะ.. ชาวนากระดูกสันหลังของชาติ...อืม...... เฮ้อ.... จากคุณ : แอบมาอ่าน ไม่บอกว่าเป็นใคร - [ 30 ก.ค. 46 18:46:41 A:202.28.62.69 X:unknown, unknown ]