หมู่บ้านดอกไม้

    กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ในหมู่บ้านที่ไม่ไกลจากที่ที่เราอยู่เท่าไหร่
    เป็นหมู่บ้านที่มีดอกไม้หลากชนิดขึ้นอยู่มากมาย เราจะเรียกหมู่บ้านแห่งนี้ว่า
    '' หมู่บ้านดอกไม้ ''

    เด็กๆในหมู่บ้านแห่งนี้ มีหน้าที่ช่วยพ่อกับแม่เอาดอกไม้ในสวนไปขาย
    บางวันเป็นดอกกุหลาบสีสวยกลิ่นหอมชื่นใจ
    บางวันเป็นดอกเยอบีร่า สีสันสดใส
    บางวันถ้ามีเวลา บรรดาแม่ๆก็จะเก็บดอกมะลิมาร้อยมาลัย
    ส่วนหนึ่งก็เอาใส่พานถวายพระ ที่เหลือก็จะวานเด็กๆให้ช่วยเอาไปขาย

    เด็กๆในหมู่บ้านดอกไม้เป็นเด็กดีและว่าง่าย
    อาจเพราะเติบโตขึ้นมาท่ามกลางธรรมชาติและดอกไม้
    จึงเป็นเด็กที่มีจิตใจอ่อนโยน เด็กทุกคนตั้งอกตั้งใจช่วยงานพ่อและแม่เป็นอย่างดี
    และที่สำคัญ เด็กๆไม่เคยลืมทำการบ้านไปส่งคุณครูที่โรงเรียนด้วย

    ทุกคนคงอยากให้หมู่บ้านดอกไม้มีความสุขอย่างนี้ตลอดไป
    แต่แล้ววันหนึ่ง ก็ได้มีพวกพ่อมดแม่มดใจร้าย เดินทางมาจากที่ที่ไกลแสนไกล จนมาพบหมู่บ้านแห่งนี้
    พวกมันไม่ชอบดอกไม้ เพราะดอกไม้เป็นตัวแทนของความงามและความดี
    พวกมันจึงเสกดอกไม้ให้กลายเป็นดอกหนาม และบังคับให้เด็กๆเอาดอกหนามไปขายตามที่ต่างๆ

    เด็กๆที่น่าสงสาร ใครเล่าจะซื้อดอกหนามที่พวกเขาเอามาขาย
    พวกพ่อมดเห็นว่าทุกคนไม่ชอบความชั่วร้าย ก็ยิ่งโมโหจนน่ากลัวเข้าไปใหญ่
    เด็กๆในหมู่บ้านดอกไม้ ต่างหวาดกลัวพวกพ่อมดกันมาก
    จิตใจที่เคยมีแต่ความอ่อนโยนแจ่มใส จึงเริ่มเปลี่ยนไป
    เด็กๆเริ่มจะลืมเลือนความงามของดอกไม้
    ลืมความอบอุ่นของดวงตะวันที่เคยส่องแสงเหนือสวนดอกไม้อย่างแจ่มใส
    ลืมความหวัง ลืมความฝันที่เคยมีอยู่เต็มเปี่ยมในหัวใจ
    คงเหลือแต่ความกลัว ความหิว และเสียงร้องไห้
    ไม่มีใครสักคนอยากฟังนิทานจากดอกไม้ เพราะดอกไม้ของพวกเขากลายเป็นดอกหนามไปเสียแล้ว

    '' เราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ''
    เทพธิดาดอกกุหลาบ กล่าวอย่างร้อนรน แต่ตัวเธอเองก็จนปัญญาเช่นกัน
    พลังของเทพธิดาดอกไม้แต่ละดอกนั้นมาจากความฝันและความเชื่อของเด็กๆ
    ในสภาพที่เด็กๆมีแต่ความหวาดกลัวแบบนี้ เธอจึงพลอยไร้เรี่ยวแรงไปด้วย

    '' แล้วเราจะทำยังไง ไม่มีใครสักคนที่ยังมีความหวัง ''
    เทพธิดาดอกเยอบีร่าเองก็แทบหมดกำลังใจเช่นกัน

    '' ต้องมีสิ ต้องมีเด็กสักคนที่ยังมีความหวัง เราเชื่ออย่างนั้น ''
    เทพธิดาดอกรักกล่าวอย่างมั่นใจ
    '' เพราะสิ่งที่เป็นความแท้จริง คือความงดงามของดอกไม้ ไม่ใช่ความชั่วร้ายของดอกหนาม
    จะต้องมีเด็กสักคนที่เชื่อแบบนั้น และเราจะไปปลุกความหวังของเด็กคนนั้นเอง "'
    กล่าวจบเทพธิดาดอกรัก ก็หายตัวไป

    คืนนั้นเทพธิดาดอกรัก เข้าไปในความฝันของเด็กๆที่หลับใหล
    ช่างน่าเศร้าที่เด็กแต่ละคนต่างฝันถึงสิ่งที่น่ากลัวและโหดร้าย
    เทพธิดาดอกรักมองไปรอบตัวอย่างหม่นหมอง
    และเกือบจะมองผ่านดอกไม้เล็กๆดอกหนึ่งในความฝันของเด็กชายกล้าหาญไป
    ความที่มันเป็นเพียงดอกไม้เล็กๆที่แทบจะไม่เห็น ถ้าไม่ใส่ใจ
    แต่แค่นั้นก็มากพอแล้ว สำหรับการปลุกพลังดอกไม้

    '' เด็กชายกล้าหาญ การที่เธอยังมีดอกไม้เบ่งบานอบู่ในใจ
    เพราะเธอเป็นเด็กที่กล้าหาญ เชื่อมั่นในความดีและความงามของดอกไม้
    ฉันขอมอบพลังแห่งความกล้าหาญและความดีทั้งหมดให้เธอไว้
    เธอจะเป็นคนที่ทำให้ดอกไม้กลับมาเบ่งบานอีกครั้ง "
    เทพธิดาดอกรักร่ายมนต์แห่งความดีและความกล้าหาญในความฝันของเด็กชายตลอดคืนนั้นจวบจนรุ่งเช้า

    ปาฏิหาริย์ย่อมเกิดกับผู้ที่เชื่อในปาฏิหาริย์..

    พี่กำลังหมายถึง คนเราจะสมหวังในสักวันตราบเท่าที่เขายังไม่สิ้นหวัง
    เช้าวันนั้น เด็กชายกล้าหาญลืมตาจึงขึ้นมาด้วยความสดชื่นแจ่มใส
    และทันทีที่เขายื่นมือไปแตะดอกหนาม มันก็กลายเป็นดอกไม้

    " ดูสิๆ ดอกหนามกลับกลายมาเป็นดอกไม้ ''
    เด็กคนอื่นร้องเรียกกันให้ดูอย่างตื่นเต้นดีใจ

    '' เพื่อนๆทุกคนก็ทำได้ หากเราเชื่อในความงามและความดีของดอกไม้
    เชื่อเถอะว่าโลกนี้ไม่ได้มีแต่ความโหดร้ายของพวกพ่อมดตลอดไป
    เชื่อเถอะว่าถ้าเรายึดมั่นในความดี เราจะเป็นคนดี เราจะไม่มีวันกลายเป็นคนร้ายไปได้ ''
    เด็กชายกล้าหาญ บอกเพื่อนๆถึงสิ่งที่รู้สึกอยู่เต็มหัวใจ
    เด็กๆคนอื่นจึงเริ่มต้นนึกถึงความงามของดอกไม้ กลิ่นกุหลาบที่หอมชื่นใจ เยอบีร่าสีสวยสดใส
    และมาลัยดอกมะลิสีขาวที่เราเอาไว้ถวายพระ

    ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง
    ยิ่งคิดถึงสิ่งทีดีงามมากเท่าไหร่ บรรดาดอกหนามก็กลับคืนมาเป็นดอกไม้
    พวกพ่อมดเมื่อตกอยู่ท่ามกลางความงาม ความดี ความกล้าหาญก็เหมือนจะหมดอำนาจไป
    สุดท้ายก็ละลายกลายเป็นปุ๋ยให้บรรดาดอกไม้ ที่ตอนนี้กลับมาบานสะพรั่งงดงาม

    แล้วหมู่บ้านดอกไม้ก็กลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง
    เพราะพลังแห่งความเชื่อในสิ่งดีงาม พี่อยากให้เด็กๆเอาอย่างเด็กชายกล้าหาญ
    ที่ไม่ว่าจะต้องเจอสถานการณ์ที่เลวร้ายอย่างไร เขาก็ยังมีความเชื่อในความดีอย่างไม่หวั่นไหว
    เชื่อเถอะว่าถ้าเราตั้งใจจะเป็นคนดี ก็ไม่มีอะไรจะทำให้เราเป็นคนร้ายไปได้

    ถ้าหากครั้งต่อไปมีพวกพ่อมดแม่มดมาบุกหมู่บ้านดอกไม้
    พี่หวังๆว่าเด็กๆจะยังมีความดีและความกล้าหาญอยู่ในใจ
    แล้ววันนั้นพวกมันจะทำอะไรหนูไม่ได้  อย่าลืมดูแลหมู่บ้านดอกไม้ให้ดีๆนะคะ :D

    จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 28 ก.ค. 46 16:42:44 A:203.113.61.196 X: ]